طالبان

[sglaalpour 15]

طالبان به معنای طلبه‌ها (جمع: طلاب)، نام گروهی از شبه نظامیان مخالف دولت افغانستان است که دارای عقاید دگم مذهبی و وابسته به مکاتب حنفی و وهابی در دین اسلام و باورهای قبیله‌های (پشتونوالی) است.

طالبان در افغانستان و جهان عرب به کسانی گفته می‌شود که در مکاتب و مدارس دینی تعالیم اسلامی را فرا می‌گیرند.

پیدایش

در ده اکتبر سال ۱۹۹۴ میلادی در اوج جنگ‌های داخلی افغانستان گروهی وارد منطقه سپین بولدک ولایت قندهار در جنوب افغانستان شدند و نام خود را «تحریک اسلامی طلبای کرام» نهادند. در میان رهبران طالبان اعرابی وهابی از عربستان سعودی وجود دارد. حمایت‌های مکرر و پنهان عربستان سعودی و آمریکا از طالبان ادامه داشت و آنها با شعار جهاد با شرک و کفر و اینکه هر کس کشته شود به بهشت خواهد رفت به زودی پیروان زیادی از افغانستان و پاکستان پیدا کردند.

پیشروی سریع

طالبان بزودی مناطقی در جنوب افغانستان را که زیر تسلط دولت مجاهدین به رهبری برهان‌الدین ربانی بود اشغال نمودند آنها یک ماه و دو روز پس از اعلام موجودیت ولایت قندهار چهارمین ولایت مهم افغانستان را تصرف کردند. طالبان به پیشروی‌های خود ادامه می‌دادند و تعدادی از ولایات را بدون جنگ یکی پس از دیگری را اشغال مینمودند که به ترتیب ولایات دیگری میدان وردک، لوگر، خوست، هرات، جلال آباد و کابل رابا اندک درگیری‌های تا تاریخ ۲۶ سپتامبر ۱۹۹۶ به تصرف خود در آوردند.

ورود به کابل

طالبان ۲۶ سپتامبر ۱۹۹۶ کابل پایتخت افغانستان را تصرف کردند. آنان به محض ورود دکترمحمد نجیب‌الله احمدزی، رئیس جمهوری پیشین افغانستان و برادرش شاهپور احمد زی را کشتند و جنازه هایشان را در چهارراه آریانا در نزدیکی ارگ ریاست جمهوری افغانستان به نمایش گذاشتند. سپس به تدریج سه چهارم خاک افغانستان را متصرف شدند.غزنیه نیز تصرف شد .

امارت اسلامی

طالبان سپس نام حکومت خود را امارت اسلامی افغانستان گذاشتند و تشکیلات خود را از طریق رادیو افغانستان اعلان نمودند. کشورهای پاکستان، امارات متحده عربی و عربستان سعودی تنها سه کشوری بودند که طالبان را به رسمیت شناختند.

حلقه رهبری

حلقه رهبری طالبان را کسانی تشکیل می‌داد که تعدادی از آنان هیچ گاه دیده نشدند و با رسانه صحبت نکردند و تصویری از آنان مشاهده نشده‌است.

در مجموع رهبری طالبان در آنزمان را می‌توان به سه قسمت تقسیم کرد
۱ - طلاب = کسانیکه رهبری اصلی را به عهده داشتند (به زعامت ملا عمر)
۲ - آنهائی که دیدی باز تر نسبت به قضایا داشنتد (به رهبری ملا احسان الله)
۳ - میانه‌روها که شمارشان کمتر بود و نقش عمده‌ای در قضایای بزرگ سیاسی نیز نداشتند، زیرا شاید در صورت میانه روی منافعشان به خطر می‌افتاد.

در مجموع افراد زیر حلقه رهبری طالبان را تشکیل می‌دادند.
ملامحمد عمر (رهبر کل)

اعضای شورای داخلی
ملا محمد ربانی
ملا احسان الله
ملا محمد
ملا عباس
ملا پاسانی

اعضای شورای مرکزی
ملا محمد حسن
ملا نورالدین
ملا وکیل احمد
ملا شیرمحمدملنگ
ملا عبدالرحمن
ملا عبدالحکیم
سرداراحمد
حاجی محمد غوث
معصوم افغانی


طالبان به تدریج افراد زیر در پست‌های زیر تعیین نمودند.
رهبر اصلی (ملا محمد عمر)
رئیس شورای کابل (ملا حمد ربانی)
رهبر سیاسی لوگر (ملا محمد غوث)
مسئول سواره مناطق اشغالی (ملا احسان الله)
والی قندهار (ملا محمد حسن)
والی هرات (ملا یارمحمد)
والی پکتیا (ملا کرامت الله)
وزیر خارجه (ملا شیر محمد استانکزی)
رئیس بانک (ملا احسان الله احسان)
وزیر اطلاعات و فرهنگ (ملا امیر خان متقی)
رئیس امنیت ملی (ملا فاضل احمد)
نماینده در سازمان ملل (حامد کرزی) (مورد پذیرش کرزی واقع نشد)[نیازمند منبع]
وزیر پلان (قاری دین محمد)
وزیر مهاجرین (ملا عبدالرقیب)

حکومتی متفاوت

تعدادی از مردم افغانستان به علت خستگی از جنگ‌های داخلی طالبان را ترجیح می‌دادند. اما طالبان با دیدگاهی بسته و افکاری متفاوت با محیط و جهان برخورد کردند و به نوعی با بازگشت به نگرش‌های مذهبی و با زیر فشار قرار دادن مردم موجبات نارضایتی قشر کثیری از مردم افغانستان را فراهم ساختند. آنها نام حکومت افغانستان از جمهوری اسلامی به (امیرنشین) (امارت اسلامی افغانستان) تبدیل نموده و رهبر خود (ملا محمد عمر) را به عنوان امیرالمومنین معرفی نمودند. قطع نامه‌های مکرر شورای امنیت را نادیده گرفتند و تعدادی از خارجیان را اخراج نمودند. حکومت طالبان با رادیو، تلویزیون، موسیقی، نقاشی، مجسمه سازی و آثار هنری مخالف بودند و مجسمه‌های بودا در بامیان را که از جمله غنائم فرهنگی و باستانی افغانستان بود را منهدم ساختند.

آنها به زنان نیز اجازه نمی‌دادند تا به تنهای از خانه‌هایشان بیرون شوند. مجازات لواط‌کاران و زناکاران مرگ بود و کسانی که دزدی می‌نمودند دستشان باید قطع می‌شد. مردم را بزور از مغازه‌هایشان به مساجد برای ادای نماز می‌فرستادند. ریش مردان را در نظام طالبانی باید بلند می‌بود و موهای سرشان را می‌بایست کوتاه می‌نمودند هر چند طالبان پخش هرگونه اخبار مبتنی بر اختلاف میان این گروه را پنهان نگه می‌داشتند، اما گاهی خبرهایی از ایجاد اختلافات میان تندروان و میانه روان تراوش می‌کرد.

اتهام به طالبان

گروه‌های مخالف طالبان همواره، سعی بر این داشتند تا جهانیان را متوجه این موضوع بسازند که طالبان از سوی سازمان استخباراتی پاکستان رهبری می‌شوند، در حالیکه این اتهام مدام از سوی طالبان رد گردید و در عین حال پاکستان بزرگ‌ترین دوست طالبان شناخته می‌شد. گروه‌های مجاهدین به این عقیده بودند که پاکستان به خاطر عدم توجه دولتهای افغان به خط دیورند حاضر به مشاهده امنیت و حاکمیت یک دولت مقتدر در افغانستان نیستند.

طالبان و بن لادن

بن لادن اصلیت عربستان سعودی. پدر وی ۵۷ فرزند داشت. بن لادن سرمایه دار مخالف حکومت عربستان سعودی به بهانه کمک به طالبان یک سال بعد از استقرار نظام طالبان با هواپیمای شخصی خود وارد جلال آباد شد و مورد استقبال مقامات طالبان قرار گرفت. در پی حملات تروریستی به برخی از قرارگاه‌های نیروهای آمریکائی در برخی از کشورها در آفریقا و آسیا، ایالات متحده بن لادن را مسئول این حملات عنوان نمود. هنوز برخی بر این عقیده‌اند که انفجارات سیاست خاص آمریکا برای مخدوش ساختن افکار مردم جهان بوده‌است و اسامه بن لادن دست پرورده نظام ایالات متحده بوده ولی در عوض این اظهارات از سوی هواداران و اطرافیان بن لادن همواره به شدت رد شده‌است.

طالبان و حمله تروریستی یازده سپتامبر

حمله تروریستی یازده سپتامبر به نوعی طالبان را با یک مشکل جدید روبرو ساخت. آمریکا در یک اقدام عاجل اسامه بن لادن رهبر گروه اسلام گرای القاعده را مسئول این حملات عنوان کرد و از گروه طالبان خواست تا وی را در اولین فرصت به آمریکا تحویل دهد، اما طالبان به هیچ وجه حاضر به تحویل اسامه بن لادن به آمریکا نشدند.

شکست طالبان

با وقوع حادثه تروریستی یازدهم سپتامبر و عدم تسلیم بن لادن به آمریکا از سوی طالبان، بهانه حمله به افغانستان در اختیار آمریکا قرار گرفت. ایالات متحده آمریکا به تاریخ ۷ اکتبر ۲۰۰۱ به افغانستان حمله نمود طالبان با همکاری اعضای جبهه مخالف طالبان (مجاهدین سابق) شکست خوردند و حامد کرزی رئیس جمهور دولت موقت افغانستان گردید.

پیدایش مجدد

طالبان پس از مدتی کوتاه مجدداً اعلان موجودیت نموده و با حاکمیت افغانستان مخالفت ورزیدند. دولت افغانستان این بار نیز پاکستان را به حمایت پی در پی از طالبان متهم نمود. طالبان در ظهور مجدد خود بیشتر در مناطق جنوبی افغانستان، با نیروهای بین المللی و افغان درگیر شدند. مناطق جنوبی افغانستان هم اینک صحنه نبردهای خونین میان شبه نظامیان طالبان و نیروهای ناتو و افغان است.
http://fa.wikipedia.org/wiki/طالبان

[mehdipersian 23,333]

کارنامه ی طالبان تا کنون

 

در این مطلب یک نگاهی می خواهیم داشته باشیم به سوابق طالبان و چرایی دشمنی ذاتی طالبان با ایران

 

بی‌نظیر بوتو، صدراعظم وقت پاکستان گفته بود: طالبان را پاکستان، امریکا، انگلیس وعربستان ساخته‌اند؛ این سخن درستی است؛ امّا این بذر در زمین مساعد و آماده پاشیده شد. اگر زمین افغانستان آماده ی رویش چنین گیاهی هرزی نبود، بذر طالب در آن نمی‌رویید.

 

طالبان به معنای دانش آموزان، محصول مدارس اسلام وهابی هستند که به دستور امریکا و انگلیس و توسط عربستان سعودی در میان قوم پشتون در روستا ها و مناطق دور افتاده ی پشتونستان پاکستان افتتاح شدند. 

 

در این مدارس نوع وهابی اسلام با اموزگاران عربستانی در میان قوم پشتون ساخته شد و آنان را به جهاد علیه کفار دعوت میکرد. 

 

پس از پایان درس این دانش آموزان توسط پاکستان آموزش نظامی میدیدند و مسلح شده و به افغانستان فرستاده میشدند. 

قوم پشتون از لحاظ نژادی یک قوم ایرانی شرقی به حساب می آید که زبان انها تفاوت های زیادی با زبان های ایرانیان غربی و فارسی دارد. 

 

این مدارس به این دلیل ساخته شدند تا جنگجویانی مسلمان بسازند تا به جنگ با شوروی در افغانستان بروند این روش برای غرب موفقیت آمیز بود و باعث شکست سنگین شوروی در افغانستان شد(البته نقش مجاهدین هم بسیار پر رنگ بود) و پس از خروج شوروی به مرور افغانستان را اشغال کرد. 

 

  تصرف کابل در سپتامبر 1996:

آنان به محض ورود؛ عبدالعلی مزاری رهبر حزب وحدت اسلامی افغانستان که مربوط به قوم هزاره بود و محمد نجیب‌الله احمدزی، رئیس‌جمهوری پیشین افغانستان و برادرش شاهپور احمدزی را کشتند و جنازه‌هایشان را در چهارراه آریانا در نزدیکی ارگ ریاست جمهوری افغانستان به نمایش گذاشتند. سپس به تدریج سه چهارم خاک افغانستان را متصرف شدند.

 

طالبان پس از تصرف افغانستان، از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ با نام امارت اسلامی افغاتستان بر این کشور حکومت کردند و رهبر خود، ملا محمد عمر، را به عنوان امیرالمؤمنین معرفی کردند. 

 

کشورهای پاکستان، امارات متحده عربی و عربستان سعودی تنها سه کشوری بودند که طالبان را به رسمیت شناختند. 

 

چند نمونه از اقدامات طالبان پس از به حکومت رسیدن:

 

- دست و پا بريدن ها و آويزان كردن دست ها و پاها در چهاراهی ها

- حمله بر مزار و كشته شدن تعداد از ديپلومات های ايرانی دوسيه
- حمله بر سفارت امريكا و خرابی های آن 
- حاضری گرفتن در مساجد از نماز گزاران تا با نماز نخوان ها برخورد کنند. 
- مسدود كردن مكتب دخترانه و عدم اجازه رفتن دختران به دانشگاه ها 
- شلاق زدن زنان به سبب بی حجابی در جاده ها
-انفجار بوداهای باميان 

-انفجار در مساجد و حسینیه ها و دانشگاه ها

 

رابطه با اسامه بن‌لادن و القاعده

 

اسامه بن لادن سرمایه‌دار اهل عربستان سعودی به بهانه کمک به طالبان یک سال بعد از استقرار نظام طالبان با هواپیمای شخصی خود وارد جلال‌آباد شد و مورد استقبال مقامات طالبان قرار گرفت. در پی حملات تروریستی همچون انفجار یواس‌اس کول و حمله تروریستی ۱۱ سپتامبر، ایالات متحده القاعده را به سرکردگی بن لادن مسئول این حملات عنوان نموده و از گروه طالبان خواست تا وی را در اولین فرصت به آمریکا تحویل دهد، اما طالبان به هیچ وجه حاضر به تحویل اسامه بن لادن به آمریکا نشدند.

 

رابطه با ایران:

 

در میان مسلمانان سنی وهابی حکومت طالبان در واقع یک حکومت مذهبی سنی در مقابل حکومت مذهبی شیعیان در ایران بود و در صورت قدرت گرفتن قرار بر آن بود که رهبری دشمنی با شیعیان و ایران را بر عهده بگیرد. 

پس از به شهادت رسیدن دیپلمات های ایرانی در مزار شریف ایران در یک قدمی جنگ با افغانستان طالبان نیز رفت. 

 

پس از حمله ی آمریکا و اشغال افغانستان:

حکومت طالبان پس از حمله ی آمریکا به افغانستان از بین رفت ولی  از سال ۲۰۰۶ بار دیگر ضمن اعلام موجودیت، با دولت مستقر افغانستان مبارزه مسلحانه کردند و در بیشتر قسمت‌های جنوب افغانستان به ویژه زابل، قندهار و هلمند نفوذ کردند.

 

از آن زمان، طالبان با نیروهای آمریکا و ناتو نیز در جنگ هستند. رهبر کنونی طالبان پس از کشته شدن ملا اختر منصور، از سال ۲۰۱۶ مولوی هبت‌الله آخوندزاده است.

طالبان در این روز ها که نظامین آمریکایی قصد خروج از افغانستان را دارند به سرعت در حال اشغال قسمت های زیادی از افغانستان با تسلیم شدن نیروهای دولتی است. 

 

 

[mehdipersian 23,333]

طالبان در پاکستان

 

در اوایل دهه ۷۰ ه.ش “حافظ محمد سعید” و “عبدالله عزام” دو تن از اساتید “اسامه بن لادن” رهبر گروه تروریستی القاعده، گروه تروریستی دیگری به نام “لشکر طیبه” و “مولانا صوفی محمد” گروه “نفاز شریعت محمدی” را در پاکستان ایجاد نمودند که اعضای این گروه به همراه اعضای القاعده برای مبارزه با شوروی به افغانستان فرستاده شدند.

پس از پیروزی مجاهدین در افغانستان این گروه‌ها فرصت ایجاد پایگاه‌های آموزشی در دو طرف خط مرزی دیورند (Durand) را پیدا نمودند و ده‌ها پایگاه آموزشی در این مناطق ساختند. پایگاه‌های لشکر طیبه، جیش محمد و گروه القاعده تحت نظر سازمان اطلاعات پاکستان (ISI) در منطقه مریدک در استان لاهور پاکستان قرار داشت که به تربیت نیروی شبه نظامی و انتقال آنها به افغانستان می‌پرداخت.

تمامی اعضای این گروه‌ها در فتح افغانستان سهیم بودند، زیرا اعضای این گروه‌ها در جهاد علیه حکومت کمونیستی افغانستان شرکت کرده بودند و برای موفقیت امارت اسلامی طالبان در این کشور قربانی داده بودند. سرانجام در سال ۱۳۸۶ ه.ش (۲۰۰۷ میلادی) فاتحان خارجی جنگ افغانستان که ۱۳ گروه مسلح پاکستانی بودند، با یکدیگر متحد شده و تحریک طالبان پاکستان (TTP) را پایه گذاری کردند.

 

در زمانی که طالبان در افغانستان مشغول جهاد برای سرنگونی حکومت کمونیستی و سپس کشمکش با حکومت مجاهدین متشکل از تاجیک‌ها، هزاره ها و ازبک ها بود، مناطق قبیله نشین پاکستان از جمله وزیرستان شمالی و جنوبی، مسیر امن و خط تدارکاتی تسلیحات آنها بود.

پس از حاکمیت طالبان بر افغانستان برای سه سال و وقوع حمله تروریستی ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ میلادی (۲۰ شهریور ۸۰ ه.ش) در آمریکا، کشورهای غربی به رهبری آمریکا و ناتو با چراغ سبز پاکستان، لشکرکشی به افغانستان را آغاز کردند. همزمان با حمله نیروهای آمریکا و ناتو به افغانستان در سال ۱۳۸۰ ه.ش، اعضای تندرو طالبان افغانستان (شامل: طالبان ازبک تبار، حزب حرکت اسلامی ازبکستان، مهاجرین چچنی، حزب اسلامی ترکستان شرقی) و اعضای عرب نژاد گروه تروریستی القاعده به مناطق شمالی و شمال غربی پاکستان (وزیرستان شمالی و جنوبی) پناهنده شدند. 

 

ارتش پاکستان در سال ۱۳۸۲ ه.ش (۲۰۰۳ میلادی) بعد از پنجاه سال وارد وزیرستان جنوبی گردید و عملیات برای دستگیری اعضای القاعده را تا وزیرستان شمالی نیز ادامه داد. به قتل رساندن بزرگان قبایل و چهره‌های معنوی این مناطق از سوی ارتش منجر به اولین درگیری ارتش پاکستان با طالبان افغانستان، القاعده، لشکر طیبه، جیش محمد، و مسلحین قبایل وزیرستان های شمالی و جنوبی در سال ۱۳۸۳ ه.ش شد. این درگیری‌ها منجر به خروج ارتش از وزیرستان شد و قبایل کنترل این مناطق را به دست گرفتند. 

 

حمله پهپادی سازمان اطلاعات آمریکا (سیا) به یک مدرسه دینی وابسته به تحریک نفاز شریعت محمدی در منطقه باجور اجینسی در سال ۱۳۸۵ ه.ش که تلفات زیادی به دنبال داشت، علت اصلی پیدایش طالبان پاکستان شد. چرا که منجر به اتفاق نظر تمامی گروه‌های مسلح و تندرو پاکستان بر اعلام جهاد علیه آمریکا و دولت پاکستان شد.

درگیری تحریک طالبان پاکستان با ارتش این کشور تا سال ۱۳۸۶ ه.ش چندان شدت نداشت. اما در سال ۸۶ تا ۸۸ حجم درگیری‌ها به شدت افزایش یافت. تا جایی که کل عملیات‌های گروه‌های مسلح علیه ارتش پاکستان از سال ۸۰ تا ۸۶ حدود ۳۰ عملیات بود و حجم عملیات‌ها در سال ۸۶ تا ۸۸ به ۲۶۹ حمله رسید. این درگیری‌ها غالبا در مناطق قبایل نشین خیبرپختونخوا رخ داد و سایر مناطق مرزی از تنش کمتری برخوردار بود.

 

مهم‌ترین عملیات طالبان پاکستان را می‌توان ترور “بی نظیر بوتو” نخست وزیر سابق و رهبر حزب مردم پاکستان عنوان کرد. این ترور در ۶ دی سال ۱۳۸۶ (۲۷ دسامبر ۲۰۰۷ میلادی) ه.ش توسط یک فرد انتحاری به نام “کرامت الله بلال” از مسلحین پاکستانی که سابقه عضویت در گروه تروریستی القاعده را داشت، انجام شد.

 

مرگبارترین عملیات‌های طالبان پاکستان علیه ارتش و دولت پاکستان در ۲۵ آذر ۹۳ (۱۶ دسامبر ۲۰۱۴ میلادی)، به وقوع پیوست. در این حمله پنج نفر از اعضای طالبان پاکستان با پوشیدن لباس نظامی ارتش وارد دانشگاه افسری وزارت دفاع در استان پیشاور شدند. در این حمله ۱۴۹ نفر از دانشجویان افسری که فرزند نظامیان ارتش بودند، کشته شده و ۱۲۲ نفر دیگر مجروح شدند. پس از این حملات، ارتش پاکستان تلاش نمود تا با تحریک طالبان پاکستان وارد گفتگو شود. 

حمله طالبان پاکستان به پایگاه دریایی مهران و درگیری ۱۵ ساعته آنها با ارتش که منجر به کشته شدن ۱۳ سرباز پاکستانی و نابودی چند هواپیمای نظامی گردید، از حملات مهم به مواضع ارتش پاکستان می‌باشد. دومین حمله مرگبار این دهه نیز در سال ۹۵ انجام گرفت. در این حمله انتحاری که توسط یکی از اعضای گروه تروریستی جماعت الاحرار (از زیرمجموعه‌های طالبان پاکستان) در مراسم تجلیل از عید مسیحیان در یک پارک تفریحی در شرق استان لاهور انجام گرفت، بیش از ۷۰ نفر از مسیحیان پاکستانی کشته و زخمی شدند.

 

پس از کشته شدن “قاضی فضل الله حیات” توسط نیروهای آمریکایی در استان کنر واقع در شرق افغانستان و “خالد محسود” مرد شماره دوم تحریک طالبان در استان پکتیکای افغانستان در سال ۱۳۹۶ ه.ش، یکی دیگر از فرماندهان تحریک طالبان پاکستان به نام “نور ولی محسود”، از قبیله محسود در وزیرستان جنوبی، به رهبری طالبان پاکستان گماشته شد.
“نور ولی محسود” از اهالی منطقه میرام شاه وزیرستان جنوبی بود که در منطقه فیصل آباد استان پنجاب دروس دینی را فرا گرفته بود. او از تندروترین رهبران تحریک طالبان است که در دوره‌ی جنگ طالبان افغانستان با ائتلاف شمال (احمد شاه مسعود و…) شرکت کرده است. پس از رسیدن “نور ولی محسود” به رهبری تحریک طالبان پاکستان، فرقه محسود نیز پس از سه سال جدایی دوباره به طالبان پاکستان پیوستند.

در حال حاضر طالبان پاکستان با زیرشاخه‌های مختلف مسلح در سراسر این کشور و گروه‌های خارجی از شبکه حقانی و تا جیش العدل همکاری دارد. اعضای فعال این گروه حدود ۲۰ تا ۲۵ هزار نفر تخمین زده شده است که ۶ هزار نفر از این تعداد برای کمک به طالبان افغانستان اعزام شده‌اند.رابطه ی این گروه با دولت پاکستان هم یکدست نبوده و گروه هایی از طالبان رابطه ی نزدیکی با دولت پاکستان دارند ولی گروه هایی دیگر هنوز دشمنی خود را با پاکستان فراموش نکرده اند. 

 

پاکستان با پشتیبانی از طالبان افغانستان در حال بازی خطرناکی است. پاکستان در اهداف خود یعنی «مهار ناسیونالیسم پشتون» و «مقابله هندوستان از طریق استقرار یک دولت دوست در افغانستان» هیچ یک از احتمالات تغییر جهت طالبان یا نیروهای بنیادگرای مذهبی و متخاصم در پاکستان لحاظ نشده است.

پاکستان با نشان دادن حساسیت خود روی مسئله خط دیورند، طی سالیان اخیر میلیون‌ها دلار بر روی تعیین و تقویت مرزها هزینه کرده است. با این حال، طالبان افغانستان همچون دیگر دولت‌های افغانستان نه خط دیورند و نه تلاش فیزیکی پاکستان برای مرزبندی را نپذیرفته است. طالبان هرگز هدف پشتونستان واحد از سوی افغانستان را انکار و یا آن را محکوم نکرده است.