جاي خالي مدعيان صلح در جنگ ايران و عراق

[jackturbo 19]

[align=justify]راديو صداي عراق در تاريخ 30 مهر 1380 اعلام كرد: در جنگ با ايران از پودر سياه زخم استفاده مي كرد و در طول 8 سال جنگ هر هفته اقدام به توليد 3 هزار ليتر ماده مادر در توليد پودر سياه زخم مي كرد.
- ساعت 5 بامداد 3 آبان ماه 1362، هواپيماهاي دشمن روستاي باينجان از توابع بانه را بمباران شيميايي كردند.
- ساعت 17 روز 16 آبان ماه سال 62 ، 4 فروند هواپيماي منطقه اي بين رودخانه شيلر و ارتفاعات لري را هدف حملات شيميايي قرار دادند.
- 19 فرروردين 64 چهار نقطه از منطقه عملياتي بدر در هورالهويزه در داخل خاك ايران هدف بمب گذاري و گلوله هاي شيميايي عراق قرار گرفت كه اين بمباران حاوي گاز خردل و اعصاب بودند.
- ساعت 17 روز 20 فروردين 1364 مجدداً منطقه عملياتي «بدر» در هورالهويزه از سوي عراق گلوله باران شيميايي شد.
- 25 دي ماه 65 ، هواپيمايهاي عراقي مواضع رزمندگان اسلام در منطقه عملياتي كربلا-5 را بمباران شيميايي كردند.
اگر گاه شمار را همين طور ادامه دهيم و بخواهيم كل فاجعه هر بمباران را تنها در يك جمله هم خلاصه كنيم نيز انگار حداقل 192 بار ديگر بنويسيم ساعت ... بامداد ... هواپيماهاي عراقي .....
اين تازه بخشي از ماجرا است كه نه شنيدن و نه خواندن آن در حوصله ما كه نبوده ايم در آن روزها در ميان اين كشتار ها و حمله ها نمي گنجد .حال آنكه اين حملات 262 شهيد و 27 هزار و 309 مجروح نيز بر جاي گذاشته است و شايد تنها كاري كه ما مي توانيم انجام دهيم ، آن است كه سالي يك بار در روز 8 تير ماه به يادمان بيايد چرا امروز را روز مبارزه با سلاحهاي شيميايي نامگذاري كردند و شايد هم براي چند ثانيه به مجروحاني فكر كنيم كه نه 8 سال كه تمام عمر خود را تنها به دليل استفاده نامشروع از اين سلاحها جنگيدند و عذاب كشيدند.
مي گويند در تاريخ 7 و 8 تيرماه 1366 هجري شمسي ، هواپيماهاي بمب افكن عراقي با بمب هاي شيميايي به چهار نقطه پرازدحام و متراكم جمعيتي شهر سردشت حمله كردند و زن و كودك و خرد و كلان مردم بي گناه آن شهر و اطراف آن را آماج گازهاي كشنده و دهشتناك شميايي قرار دادند و به همين دليل 8 تير ماه را از آن زمان،روز ملي مبارزه با سلاح هاي شيميايي و ميكروبي نامگذاري كردند تا حداقل چند ثانيه اي ما را به فكر وادارند كه سئوالاتي در ذهنمان شكل و امسال نيز مثل سالهاي پيش پاسخي پيدا نكند و 8 تير سال بعد باز همان ها را از خود بپرسد.

جاي خالي حاميان صلح
به كارگيري سلاح هاي شيميايي از سوي عراق در حالي صورت مي گرفت كه اين كشور جزو 120 كشور امضا كننده پروتكل ژنو درباره منع استفاده از سلاح هاي سمي، خفه كننده و تركيبات باكتريولوژيك قرار داشت. پروتكل 1925 ژنو كه طي قطعنامه 2612 (12)Bسازمان ملل مجدداً به تصويب رسيده است، صراحتاً استعمال سلاح هاي شيميايي را منع مي كند.
اما به نوشته هفته نامه اشپيگل چاپ آلمان يك كارخانه توليد گاز خردل و اعصاب (تابون) مي تواند ساليانه 000/760/1 تن مواد خام شيميايي را به گازهاي كشنده خردل و تابون مبدل سازد.
در حالي كه در كارخانه توليد سلاح هاي شيميايي سامرا 4 خط توليد مشغول ساخت 4 نوع ماده ضد عصبي مرگ زا بود و مواد اوليه هر يك از خطوط توليد از كشورهاي غربي به اسم گازهاي حشره كش خريداري مي شد كه توليد هفتگي آن جمعاً حدود 10 هزار تن بود. راديوي صداي عراق در تاريخ 30 مهر 1380 اعلام كرد: در جنگ با ايران از پودر سياه زخم استفاده مي كردو در طول 8 سال جنگ هر هفته اقدام به توليد 3 هزار ليتر ماده مادر در توليد پودر سياه زخم مي كرد. بر اساس تحقيقات به عمل آمده گاز تابون اغلب در زمان حمله به رزمندگان ايران مورد استفاده قرار مي گرفت كه خيلي سريع مرگ را به دنبال دارد و از آنجا كه مواد اين گاز به فاصله چند ثانيه تجزيه مي شود، هيچ اثري از آن در محيط باقي نمي ماند.
حال بهتر است سئوال را طرح كنيم كه مدعيان حقوق بشر و عدم استفاده از سلاح هاي كشتار جمعي كه اين روزها به اين بهانه برقراري و صلح و پايداري آن در جهان به هر اقدامي دست مي زنند و حداقل در مورد همين موضوع هسته اي ايران ادعايشان اين است كه نمي توانند به صلح آميز بودن آن مطمئن باشند و حتي نظرات كارشناسان خودشان نيز برايشان قابل اعتماد نيت ، آن روزها كجا بوده اند و چه مي كرده اند؟



عراق مديون كيست؟
عادت كرده ايم كه پاسخي نشنويم اما خوب مي دانيم پاسخ هر پرسشي در پرسش ديگر است و آن اينكه در شرايطي كه در كشوري مانند عراق كه به اذعان بسياري از كارشناسان و حتي مسئولان عراقي قادر به توليد اين سلاح هاي شيميايي نبود ، حجم عظيم حملات شيميايي به ايران در طول 8 سال دفاع مقدس كه پس از جنگ جهاني اول بي سابقه بوده است، از كدام منبع تامين مي شد؟!
براساس گزارش هايي مستند، بيشترين عوامل شيميايي استفاده شده در طول جنگ تحميلي، عوامل اعصاب (سارين، سومان و تابون) بود و پس از آن گاز خردل (تاول زا).
سارين، گاز اعصاب بي رنگ و بو است كه در آمريكا، روسيه و عراق توليد شده و به راحتي حل نمي شود. بسيار بي ثبات است و از سمي ترين نوع تسليحات شيميايي است. گاز سومان نيز از تركيب سارين و ماده شيميايي ديگري به نام LEWISITE، تهيه مي شود كه ماده اي تاول زا است و در روسيه ساخته شده است.
تابون كه سازنده آن يك شيميدان آلماني به نام «گرهاردشردر» است ساختاري فسفاتي دارد و جزو دسته آسان ترين گازهاي اعصاب از نظر توليد است.
گاز خردل نيز باعث سخت شدن چشم و مشكلات ريوي مي شود. تاول زا است و بويي شبيه پياز دارد و آمريكا، آلمان، روسيه و عراق در قرن 20 آن را توليد كرده اند. در طل سال هاي جنگ كشورهاي متعددي براي تجهيز ماشين جنگي صدام به ياري او شتافتند و براساس تحقيقات به عمل آمده 445 شركت غربي در زمينه هاي مختلف به ويژه سلاح هاي شيميايي نقش داشته اند.
نكته مهمي كه در اين ميان وجود دارد آن است كه برخي از شركت هاي ياري كننده صدام جنبه صوري داشته و بعد از اجراي اهداف مورد نظر خود از ميان رفته اند. بعضاً نيز دولت هاي شركت هاي تابعه از فعاليت آنها اطلاع نداشته و پس از كسب آگاهي از كمك هاي اين شركت ها به رژيم مخلوع صدام، آنها را تحت پيگرد قرار داده و يا از كنار اين مسئله گذشته اند.
يك سوم از مجموع 445 شركت غربي را شركت هاي آلماني تشكيل مي دهند در گزارش 12 هزار صفحه اي عراق درباره تسليحات اين كشور، به تفصيل بيان شده كه بين شركت هاي نظامي آلمان و عراق چه معاملاتي در زمينه تسليحات انجام شده است.
يك روزنامه وابسته به جناح چپ برلين به نام «تاگس زايتونگ» در ماه دسامبر 2002 به انتشار بخش هايي از گزارش 12 هزار صفحه اي عراق به سازمان ملل درباره برنامه تسليحاتي اش پرداخت.
در اين گزارش محرمانه ترين قسمت ها به چاپ رسيد كه از آلمان به عنوان تجهيز كننده درجه اول انبارهاي تسليحاتي صدام نام برده شده است. البته نام 80 شركت آلماني موجود در گزارش 12 هزار صفحه اي عراق به سازمان ملل از اين گزارش حذف شده است اما در ميان نام شركت هاي باقيمانده مي توان نام شركت هاي معروفي همچون «زيمنس» و «بنز» را مشاهده كرد.
در اين گزارش 12 هزار صفحه اي، عليرغم اينكه نام شركت هاي غربي در آن درج شده بود، شوراي امنيت سازمان ملل در آن زمان 800 صفحه از جمله بخش هايي از نام مراكز تجاري غرب را كه به برنامه تسليحات كشتار جمعي عراق كمك كرده بودند، سانسور كرد. در ميان اسناد باقيمانده نام 24 شركت انگليسي را كه در تجهيز صدام به تكنولوژي هسته اي و شيميايي نقش داشته اند، مي توان يافت. بيش از 17 شركت آمريكايي نيز كه بعضاً در تعامل با شركت هاي انگليسي بودند، به ارسال تسليحات لازم به عراق شركت داشتند.
براساس گزارش كميته سناي آمريكا در 25 مه و 7 اكتبر سال 1994 با عنوان «صادرات دو منظوره ادوات جنگي و شيميايي آمريكا و تأثير آنها بر پيامدهاي سلامتي جگ خليج فارس»، از سال 1985 تا 1989 محموله هاي بسياري از مواد ميكروبي را شركت هاي آمريكايي مخفيانه به درخواست و بيمه نامه اداره بازرگاني آمريكا به عراق ارسال كرده اند.
روزنامه آمريكايي واشنگتن پست در 30 دسامبر 2002 اعلام كرد اسناد پراكنده بيانگر آن است كه دونالد رامسفلد، وزير دفاع كنوني آمريكا، زماني كه عراق عليرغم كنوانسيون هاي بين المللي، تقريباً هر روزه، از سلاح هاي شيميايي استفاده مي كرد، به عنوان مأمور سياسي به بغداد سفر كرد. در ادامه اين گزارش تصريح شده است ارتباط آمريكا با صدام در طول سال هاي قبل از حمله اش به كويت در سال 1990 شامل تبادل اطلاعات در سطح وسيع، فراهم كردن بمب هاي خوشه اي از طريق يك شركت قديمي به نام «چي لين» و سهولت دستيابي عراق به مواد شيميايي و ميكروبي از سياست هاي سري آمريكاست.
تعداد قابل توجهي از شركت هاي ژاپني، هلندي، سوئدي، بلژيكي، اسپانيايي و فرانسوي سهم عمده اي در توانايي تسليحاتي رژيم بعث به ويژه سلاح هاي شيميايي داشته اند.
به هر حال رژيم صدام با به كار بردن بيش از 2 ميليون و 500 هزار كيلوگرم مواد شيميايي كشندهه در جنگ بر عليه ايران جزو ركورداران استفاده از سلاح هاي شيميايي در جنگ شد و در حال حاضر با گذشت دو دهه از اين جنگ رزمندگان ايراني هنوز از عوارض و بيماريهاي اين سلاح ها رنج مي برند و اين در حالي است كه جامعه جهاني هنوز هم در مقابل اين رويداد مهم و فاجعه تاريخي سكوت كرده و انگار كه هرگز چنين جنگ و حادثه اي رخ نداده است.
جالب آنكه همين چند هفته پيش نيز كه رئيس اتحاديه اروپا براي ارائه بسته پيشنهادي به ايران سفر كرده بود و در قبال درخواست تعليق ايران با اين سئوال خبرنگاران كه چرا جامعه جهاني در برابر جنگ ايران و عراق سكوت اختيار كرده ،مواجه شد گفت كه من مردم ايران را درك مي كنم اما نگاه ما به آينده است و نبايد گذشته را مبناي آينده قرار داد.[/align]

منبع : پایگاه قر بانیان سلاح های شیمیایی
[url=http://www.dsrc.ir/view/article.aspx?id=1103]لینک منبع[/url]