بی سرنشین های آمریکایی - بخش دوم X 10

[Blaze 90]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/mURI_temp_06afb525.jpg[/img]

هواپیمای X-10 متعلق به شرکت North American یک نمونه اثباتگر تکنولوژی بود که در اوایل دهه 1950 برای انجام تحقیقات در مورد موشک ها طراحی و تولید شد.
این نمونه که بسیار به نمونه شرکت بل با نام Shrike یا Bird shrike شباهت داشت برای تسهیل در امر طراحی و تولید موشک های کروز زمین به زمین بلند برد ملقب به SM-64 Navaho در سال 1951 طراحی شد و هدف از ان انجام تست های پروازی این موشک بود تا به نقاط ضعف و وقدرت سازه بهتر پی برده شود و موشک های کروز را قادر سازد تا به صورت بهتری مانور خود را انجام دهند.
از ویژگی های این نمونه (X-10) میتوان به سرعت بالا ( بیش از 2 ماخ) ، واحد کنترل داخلی ، آیونیک پروازی پیشرفته (در آن زمان) و همچنین قابلیت بازیافت یا ریکاوری (یک بار مصرف نبودن) اشاره کرد


[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/3899413942_1b0e53f620.jpg[/img]

طراحی های اولیه در فبریه سال 1951 به اتمام رسید و اولین پیش نمونه دوسال وسه ماه بعد یعنی در ماه می سال 1953 وارد پایگاه ادواردز برای انجام تست های پروازی شد که اولین این پرواز ها در 14 اکتبر انجام شد.
X 10 از یک موتور توربو جت Westinghouse J40 مجهز به پس سوز استفاده میکرد و دارای ارابه فرود بود همچنین از یک کامپیوتر هدایت پرواز فعال در نقش خلبان خودکار استفاده میکرد و به کمک کاناردهای تمام متحرک و بالهای دلتا شکلش آیرودینامیک فوق العاده ای داشت که حرکت در سرعت های ترانس سونیک و فراصوت (سوپر سونیک) را برایش امکان پذیر میساخت که همین امور این پرنده را به شکل یک جنگنده امروزی منتهی بدون نیاز به خلبان در آورده بود.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/x-10-1%7E0.jpg[/img]

از نگاهی دیگر اگر چه این پرنده دستورات خود را مستقیما از یک سیستم هدایت رادیویی دریافت میکرد اما این دستورات اول به همان کامپیوتر هدایت پرواز منتقل میشدند و سپس در صورت صلاح دید به اجرا در میامدند.
البته بعد ها یک نمونه سیستم داخلی هدایت با نام N-6 روی این پرنده کار گذاشته شد که کلیه امور مربوط به هدایت این پرنده در آسمان را بر عهده داشت.
هنگامی که این پرنده وارد خدمت شد سریع ترین هواگردی در جهان بود که از موتور توربو جت بهره میبرد.


[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/x-10-2%7E0.jpg[/img]

در خلال سالهای 53 تا 55 میلادی تعداد 5 فروند از این هواگردها مجموعا 15 سورتی پرواز را در پایگاه ادواردز به ثبت رساندند که در این پرواز ها بیشترین سرعت به ثبت رسیده معادل 1.84 ماخ ، بیشترین مسافت طی شده 644 کیلومتر و حداکثر ارتفاع 41000 پا بود که این رکورد ها تقریبا از تمام رکورد های به ثبت رسیده توسط پرنده های سرنشین دار(بجز F 104 که در آن زمان در حال طی کردن مراحل طراحی بود) بیشتر بود.
در سال 1955 برنامه برای انجام یکسری تست های جدید به Cape Canaveral در فلوریدا منتقل شد که در این مکان 6 فروند X 10 تازه تحویل شده شروع به انجام آزمایشات پروازی با سیستم هدایت داخلی N-6 نمودند و توانستند رکوردهای خود را به 2.05 ماخ برای حداکثر سرعت ، 49000 پا برای حداکثر ارتفاع و 1009 کیلومتر برای حداکثر برد افزایش دهند.


[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/x-10%7E0.jpg[/img]

از مجموع 10 فروند نمونه این هواگرد فقط یک فروند توانست از ازمایشات جان سالم به در ببرد و آن هم نمونه ای با سریال 51-9307 بود که در واقع اولین نمونه تولیدی از این سری به شمار میرفت که پرواز کرده بود ؛ از 4 فروندی که در پایگاه ادواردز مشغول به کار بودند یکی در هنگام برخاست ، یکی در آسمان و دوتا در هنگام فرود دچار مشکل شده و از دست رفتند ؛ و از 5 فروندی که در پایگاه Cape Canaveral مشغول به خدمت بودند 3 فروند در هنگام شیرجه رفتن در تست های پروازی روی جزیره Grand Bahama از بین رفتند و 2 فروند نیز در هنگام فرود دچار مشکل شده و منهدم شدند.
در سال 1958 سه فروند X 10 باقی مانده برای انجام آزمایشات مربوط به موشک پدافند هوایی BOMARC در نظر گرفته شدند ولی برنامه این بود که هیچ کدام از این پرندگان مورد هدف واقع نشده و سرنگون نشوند اما با این حال هم هیچ کدام از این 3 فروند نتوانستند از این ازمایشات سالم برگردند چون علی رغم اینکه توسط سیستم موشکی BOMARC مورد هدف قرار نگرفتند اما دوتای آنها در هنگام فرود تصلدف کرده و از بین رفتند و سومی هم به علت مشکل مکانیکی که بر فراز اقیانوس اطلس برایش پیش امد سرنگون شد و از دست رفت.
تنها نمونه بازمانده از این پرنده ها که اولین نمونه ساخته شده نیز بود اکنون در موزه ملی نیروی هوایی آمریکا واقع در دیتون ایالت اوهایو به سر میبرد.


[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/xsm-64.jpg[/img]

مشخصات فنی:
نوع: پرنده بدون سرنشین اثباتگر تکنولوژی / هدف پرنده
ساخت: نورث امریکن / آمریکا
طول: 20.15 متر
عرض بالها: 8.59 متر
ارتفاع: 4.40 متر
وزن خالی: 11703 کیلوگرم
وزن بارگیری شده: 15876 کیلوگرم
حداکثر وزن برخاست: 19.187 کیلوگرم
پیشرانه: دو موتور توربو جت Westinghouse XJ40-WE-1 هریک با کشش 44.5 کیلونیوتن
حداکثر سرعت: 2090 کیلومتر بر ساعت
برد : 1316 کیلومتر
سقف پروازی: 13720 متر



مترجم: Blaze

[color=red]استفاده از این مطلب منوط به درج لینک سایت میلیتاری و ذکر نام مترجم میباشد.[/color]

[hassanagha 2]

جالب بود. ممنون

[MOHAMMAD 6,333]

ممنون رضا جان.

راستی یه سوال: ما که هواپیمای عمود پرواز نداریم نمیشه به این روش هواپیماهامون در نزدیکی تأسیسات فوق استراتژیک ( مثل نطنز و فردو) رو بکاریم تو زمین و در زمان لازمه خلبان با بالابر بره توش و اون رو با بوستر جدا شونده به پرواز در بیاره! بعد هم مثل هواپیمای عادی فرود میاد. اینجوری در مصرف سوخت هم صرفه جویی می کنه! و پدافند هوایی نزدیکی برای مراکز فوق استراتژیکمون خواهیم داشت. البته خلبان بیچاره در لحظه پرتاب، جی لحظه ای زیادی رو باید تحمل کنه!


[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/xsm-64.jpg[/img]


نظرتون چیه؟

[Blaze 90]

خواهش میکنم لطف دارید.

به نظر من از اساس کار جالبی نیست چون علاوه بر فشاری که به هواپیما و خلبان میاره تاثیر چندانی هم نمیتونه داشته باشه.
بالاخره ما برای فرود آمدن در اونجا باید یک فرودگاه بزنیم درسته؟ خوب پس از همونجا هم تیک افمون رو انجام میدیم دیگه.
چون ما در سرزمین خودمون هستیم مشکل مصرف سوخت نداریم چون مثلا شما حساب کن نزدیک فردو یک پایگاه باشه ، خوب اگر خدای نکرده حمله ای شد و جنگنده های ما از مهرآباد بلند شدن و به تعقیب متجاوزان برخواستند و به سمت شرق آمدند در صورت نیاز میتونند تو مشهد بشینند یا اگر به جنوب رفتند اصفهان و بندر عباس و بوشهر هست و در شمت غرب هم چیزی که زیاده پایگاه هواییه!

بعدم اینکه اون بوستر خودش خیلی سوخت بیشتری رو مصرف میکنه که از نظر اقتصادی فکر نمیکنم به صرفه باشه.

البته یک سری مشکلات دیگه مثل موتور های هواپیما و سلاح های روی پایلون ها و اینجور مسایل هم باقی میمونه.

در کل فکر نمیکنم بصرفه برامون.

[jotter 3]

ممنون
مطالبتون بسیار جالب بود،منتظر بقیه اش هم هستیم