تاپیک جامع عمليات کمان-99 تاپیک جامع عمليات کمان-99 (طرح البرز)

[marshal1987 338]

انهدام نیروی هوایی عراق ( معروف به یکصد و چهل فروندی)


زمانیکه حمله ی هوایی سراسری عراق علیه میهن اسلامی آغاز گردید، عملیات تاکتیکی انهدام نیروی هوایی عراق به منظور کسب برتری هوایی توسط نهاجا در روز یکم مهرماه 1359 انجام شد. این عملیات بر پایه ی طرح نبرد البرز صورت می گرفت. در این طرح نیروی هوایی از پیشدستی و غافلگیر نمودن دشمن منع شده بود، به همین لحاظ نهاجا پس از اولین ضربات دشمن در روز یکم مهرماه با علم به اینکه اصل غافلگیری دشمن که از اصول جنگ می باشد هرگز واقع نشده و دشمن با آمادگی کامل در صحنه حضور یافته است، با یکصد و چهل فروند هواپیما فرودگاهها و پایگاههای هوایی دشمن را در هم کوبید.

نام عملیات


انهدام نیروی هوایی دشمن.



زمان عملیات

طلوع آفتاب و آغاز روشنایی روز در سرزمین عراق و در منطقه مربوط به هر یک از اهداف در روز یکم مهرماه 1359.
علت انتخاب این زمان چنین بود که چون خورشید از شرق طلوع می کند و جنگنده - بمب افکن های نیروی هوایی نیز می بایستی از شرق به غرب به سوی اهداف خود پرواز کنند، بنابراین در هوای گرگ و میش صبحگاهی و تیغ تیز شعاع آفتاب در شرایطی که توپچی های زمین به هوا به سوی شرق و در حقیقت به سوی آفتاب می نگرند هدف گیری برایشان دشوار می نماید.



رمز عملیات " کمان -99''


منظور از چنین واژه ای گذاشتن تیر در چله ی کمان از سوی ملت ایران و رها نمودن آن تا دور دسترین نقاط عراق بود و 99 نیز تقارن شمارش اوراق و صفحات طرح البرز با عدد 99 بود.



منطقه عملیات


سراسر خاک و فضای کشور عراق (پایگاههای هوایی کرکوک - موصل - رشید - حبانیه - ناصریه -شعیبیه -کوت - المثنی )و اهداف دیگر در حد فاصل مدار 30 درجه شمالی یعنی جنوبی ترین مدار در خاک عراق تا شمالی ترین مدار در کشور مذکور که مدار 37 درجه شمالی را شامل می گردید.

اهداف عملیات


این عملیات هوایی تحت نام انهدام نیروی هوایی دشمن COUNTER AIR OPERATIONاهداف مشخصی داشت، مانند پایگاه هوایی، مخازن سوخت و مهمات هواپیماها، پناهگاههای هواپیماها، برج های مراقبت هوایی، تأسیسات کارخانجات هواپیماسازی وسوله ها و پناهگاههای اسکادرانهای تعمیر و نگهداری هواپیماها، باندهای پروازی و سایر اهدافی که در زمین گیر کردن هواپیماهای دشمن و کاهش فعالیت های هوایی او علیه نیروهای خودی مؤثر باشند. برای آزادی عمل یگانهای مانوری و انهدام این اهداف ابتدا باید مأموریت هایی بنام SEAD یا عملیات ضد پدافند هوایی دشمن SUPPRISION ENEMY AIR DEFENCE و قبل از حملات هوایی یا همزمان انجام شود و رادارها و موشک های ضد هوایی و توپخانه ی ضد هوایی در مناطق هدف از سر راه هواپیماهای بمب افکن برداشته شوند.
اجرای موفقیت آمیز این عملیات موجب کسب برتری هوایی در مناطق نبرد و مناطق عملیاتی می شد و هدف اصلی این عملیات ایجاد یک سیادت هوایی مطلق یا AIR SUPRIMACY بود. چنانچه چنین هدف بزرگی حاصل نمی شد، دست کم برتری هوایی AIR SUPERIORITY و باز هم چنانچه مقدور نمی شد، می بایست یک برابری هوایی را تضمین نمائیم که به آن AIR PARITY گفته می شود.
در آن زمان لشکر 92 زرهی در خوزستان انسجام کافی و لازم را نداشته و به تازگی از اتهام کودتای نافرجامی رها شده بود. هیچ نیروی نظامی دیگری نیز در منطقه خوزستان حضور نداشت که بتواند جلوی پیشروی تانک های دشمن را سد کند. نهاجا ناگزیر باید از طریق هوا دشمن را آنچنان بمباران می کرد که به راحتی نتواند شهرهای خوزستان را یکی پس از دیگری متصرف و تحت کنترل خود درآورد. برای اینکار احتیاج به برتری هوایی نسبی در مناطق تحت پیشروی و متصرف شده ی دشمن بود. این عملیات در پایان توان پروازی دشمن را به میزان قابل توجهی کاهش می داد و از سوی دیگر اقدامی در تکمیل استراتژی دفاعی کشور بود.


علل انتخاب این اهداف


از بعد تاکتیکی، انجام حملات هوایی علیه این اهداف، دشمن را در ابعاد خدمات پشتیبانی رزمی و آتش پشتیبانی هوایی، دفاع هوایی و اطلاعات و هشدار اولیه در میدان جنگ با موانع زیادی روبرو می ساخت و در نهایت می توانست به تهاجم عراق در خوزستان پایان دهد.
از بعد استراتژیک دفاعی، از آنجائیکه برآورد دشمن حاکی از زمین گیر بودن نیروی هوایی ایران بود، لذا انجام چنین عملیات سنگینی می توانست معادلات استراتژیک دشمن را با شکست روبرو سازد.

وضعیت نیروی هوایی دشمن


نیروی هوایی عراق صاحب هواپیماهای جنگنده بمب افکن و رهگیر بسیار بود که در برآوردهای اطلاعاتی به آنها اشاره شده ولی به طور کلی در آغاز جنگ تعداد اقلام عمده رزمی نیروی هوایی عراق به شرح زیر بوده است.
607 فروند ــــــ هواپیما
169 فروند ــــــ هلیکوپتر
775دستگاه ـــــ پرتاب کننده موشک های زمین به هوا
713 عراده ــــــ توپ های پدافند هوایی
116 دستگاه ــــــ رادارهای اخطار اولیه و ارتفاع یاب و کنترل آتش



وضعیت نیروی هوایی خودی


نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در آن زمان در برابر یورش ارتش عراق قرار گرفت.
در این عملیات که عمده ترین عملیات تاکتیکی هوایی در عرف جهان هوانوردی نظامی محسوب می شود، نهاجا از دو نوع هواپیمای جنگنده بمب افکن برای بمباران اهداف خود سود جست، یکی هواپیمای «اف-4» ملقب به «فانتوم -2» و دیگری «اف-5» ملقب به «تایگر -2». در رابطه با دفاع هوایی گروههای پروازی حمله کننده و پایگاههای هوایی که بمباران آنها از سوی دشمن ممکن بود بخشی از این تعداد یکصد و چهل سورتی پرواز را در بازگشت و اقدام برای فرود با مشکل مواجه ساخته و منجر به خسارات جبران ناپذیر دیگری شود، از هواپیماهای شکاری رهگیر «اف-14» و موشک های هوا به هوای فنیکس «PHONIX» یا «AIM-54» و موشک های اسپارو یا «AIM -7» و موشک های حرارت یاب سایدوایندر «AIM-9» استفاده شد. در پدافند هوایی زمین به هوا نیز موشک های راداری هاوک که در آن زمان به آنها IMPROVEDHAWKمی گفتند و برای دفاع هوایی در ارتفاع متوسط مناسب بوده، همچنین موشک های راپیر «RAPIER» و توپ های ضد هوایی 35 میلی متری بنام اورلیکن و توپ های ضد هوایی 23میلی متری بنام «ZU-23» که برای دفاع هوایی در ارتفاع پست مناسب بودند مورد بهره برداری قرار گرفت.
بطور کلی یگان های زیر برای اجرای این عملیات هوایی بزرگ در قالب گروههای رزمی مانوری پشتیبانی آتش، دفاع هوایی، اطلاعات و هشدار اولیه، و خدمات پشتیبانی رزمی آرایش یافته و هر یک در جایگاه خود قرار گرفتند.
الف : پایگاه هوایی یکم شکاری واقع در مهرآباد تهران به فرماندهی سرهنگ خلبان ایمانیان
ب : پایگاه هوایی دوم شکاری واقع در تبریز به فرماندهی سرهنگ خلبان مرتضی فرزانه
ج : پایگاه هوایی سوم شکاری واقع در همدان معروف به پایگاه شهید نوژه به فرماندهی سرهنگ خلبان قاسم پور گلچین

د : پایگاه هوایی چهارم شکاری واقع در دزفول معروف به پایگاه وحدتی به فرماندهی سرهنگ خلبان محمدرضا تابش فر
هـ : پایگاه هوایی ششم شکاری واقع در بوشهر به فرماندهی سرهنگ خلبان مهدی دادپی
و : پایگاه هوایی هفتم شکاری واقع در شیراز به فرماندهی سرهنگ خلبان حسن شالچیان
ز : پایگاه هوایی هشتم شکاری واقع در اصفهان به فرماندهی سرهنگ خلبان حبیب اله صادقپور
ح : پایگاه هوایی یکم ترابری هوایی واقع در مهرآباد تهران به فرماندهی سرهنگ ناوبر عظیمی
ط : پایگاه هوایی هفتم ترابری هوایی واقع در شیراز به فرماندهی سرهنگ خلبان محمد حسن کاویانی
ی : فرماندهی پدافند هوایی واقع در قصر فیروزه تهران به فرماندهی سرهنگ کنترل شکاری ناصر اسکندر افشار
ک : فرماندهی اطلاعات و شناسایی هوایی واقع در دوشان تپه تهران تهران به فرماندهی سرهنگ خلبان جواد خسروی
ل : فرماندهی لجستیکی هوایی واقع در دوشان تپه تهران به فرماندهی سرهنگ فنی هوایی سیاوش رحیمی



طرح ریزی عملیاتی


پس از جلسه هماهنگی 58/8/17 در ستاد مشترک ارتش معاون عملیاتی نیروی هوایی سرهنگ خلبان محمود قیدیان طرح نبرد البرز را تهیه و در تاریخ 59/4/27 به کلیه یگانهای عملیاتی نیروی هوایی ابلاغ گردید که بر اساس این طرح یگانهای عملیاتی دستورات رزمی لازم را تهیه و آماده نمودند.



اجرا و هدایت عملیات


آستانه طلوع آفتاب صبح روز یکم مهرماه 59 با ابلاغ رمز «کمان-99» هواپیماهای جنگنده بمب افکن و شکاری رهگیر نهاجا در هفت پایگاه هوایی کشور به غرش درآمدند و باندهای پروازی را پشت سر نهادند. هر گروه با بهره گیری از سوختگیری هوایی برای انهدام هدفهای دوردست و یا بدون عملیات سوختگیری در هوا، فضای کشور عراق را شکافتند واهداف خود را در سراسر خاک عراق در هم کوبیدند.
اهدافی که در داخل پایگاههای هوایی دشمن مورد توجه خلبانان بود، شامل باندهای پروازی، پناهگاههای هواپیماها، راههای خزش، انبارهای مهمات، انبارهای آمادی و قطعات پشتیبانی کننده هواپیماها، مخازن سوخت هواپیماها و خوروها، رادارهای هدایت کننده هواپیماها، برج های مراقبت و کنترل، سیستم های فرماندهی کنترل پایگاهها، مراکز مخابراتی و انواع آنتن های آن می شد.
الف : خلبانان پایگاه دوم شکاری در تبریز با 48 فروند هواپیمای جنگنده بمب افکن تایگر «اف- 5» پایگاه هوایی موصل در بخش شمالی عراق در استان نینوا را درهم کوبیدند.
ب : خلبانان پایگاه سوم شکاری در همدان با 16 فروند هواپیمای جنگنده بمب افکن فانتوم «اف-4 ئی » پایگاه هوایی کوت در استان میسان یا العماره عراق را در هم کوبیدند.
ج : خلبانان پایگاه چهارم شکاری در دزفول با تعداد 40 فروند هواپیمای جنگنده بمب افکن تایگر «اف-5» پایگاه هوایی ناصریه را در استان ذیقار عراق بمباران کردند.
د : خلبانان پایگاه ششم شکاری در بوشهر با تعداد12 فروند هواپیمای فانتوم «اف-4 یی» پایگاه هوایی شعیبیه در استان بصره عراق را در هم کوبیدند.
هـ : خلبانان پایگاه یکم شکاری در مهرآباد تهران با تعداد 12 فروند هواپیمای فانتوم «اف -4 یی» و «اف-4 دی » پایگاه هوایی الرشید در جوار بغداد را در هم کوبیدند.
و : پایگاههای هوایی حبانیه شامل «تموز » و «هضبه » در غرب بغداد فرودگاه بین المللی بغداد، پایگاه هوایی کرکوک در استان کرکوک، فرودگاه المثنی و برخی فرودگاههای دیگر در امواج بعدی حملات هوایی بمباران شدند در موج دوم حملات هوایی پایگاه یکم و دوم شکاری هر یک با 50 درصد از هواپیماهای آماده خود حمله ور شدند.




ضربات وارده به دشمن


نیروی هوایی عراق برای مدت طولانی نتوانست بیش از حدود 56% درصد از توانایی خود را بکار گیرد. پایگاه رشید در جوار بغداد که علی القاعده باید به سرعت آماده و درگیر نبرد شود، برابر گزارش اداره دوم سماجا سرانجام در تاریخ نهم آذر ماه 59 مجدداً عملیاتی شد و این روند کم و یبش در سایر پایگاههای هوایی عراق نیز صادق بود.

شهدا، هواپیمای منهدم شده، مجروحین و اسرای نهاجا در این عملیات


خلبانان شهید و مجروح و اسیر این عملیات به شرح زیر هستند :
سروان خلبان منصور ناظریان با هواپیمای تایگر " اف - 5 یی " خلبان شهید و هواپیما منهدم گردید، سروان خلبان داریوش یزدانفر و ستوانیکم خلبان رهبر با هواپیمای " اف - 4 یی " هر دو خلبان سالم اما هواپیما آسیب دید. سروان خدابخش عشقی پور و ستوانیکم عباس اسلامی نیا با هواپیمای فانتوم " اف - 4 یی" هر دو خلبان شهید و هواپیما منهدم گردید. ستوانیکم غلامحسین عروجی با هواپیمای تایگر "اف-5یی " خلبان شهید و هواپیما منهدم گردید. ستوانیکم شهرام اویسی با هواپیمای تایگر "اف-5یی" خلبان مجروح و هواپیما منهدم گردید. ستوانیکم پرویز حاتمیان با هواپیمای تایگر "اف-5یی" خلبان اسیر دشمن شد و هواپیما منهدم گردید. سرگرد محمد جواد ورتوان با هواپیمای تایگر "اف-5یی" خلبان مجروح و هواپیما منهدم گردید. ستوانیکم تورج یوسف با هواپیمای تایگر "اف-5یی" خلبان شهید و هواپیما منهدم گردید. ستوانیکم علیمراد جهانشاهلو با هواپیمای تایگر "اف-5یی" خلبان شهید و هواپیما منهدم گردید.
روی هم یازده فروند هواپیمای جنگنده بمب افکن از دست رفت و هشت نفر خلبان شهید شده، دو نفر اسیر و یک نفر مفقود الاثر شد که بعدها او هم به جمع شهدا پیوست.
در آوردگاه هوایی این نبرد، تلفات (شهدا) نیروی انسانی غیر خلبان ناشی از حملات هوایی و بمبارانهای نیروی هوایی ارتش عراق علیه پایگاه هوایی دزفول نیز به شرح زیر ارائه می گردد :
سروان فنی قاسم حمید، ستوانیکم فنی بخشعلی سربازان، ستوانیکم فنی حسن سید نساج، ستواندوم فنی فریدون قیاسوند، ستواندوم فنی محمد علی مقدم، ستوانسوم فنی عبدالعلی نادری، استواریکم محمد حسین دامغانی، استواردوم مهدی فروغی سبزوار، کارمند فنی حسین لوافیان، سرباز وظیفه علی مالمیر.

نتایج حاصله و بازتاب های سیاسی نظامی


خبرگزاری های غیر ایرانی بیشتر، مهارتهای خلبانان ایرانی و قابلیت های هواپیماهای ایرانی را با آب و تاب بر روی آنتن ها فرستادند. نیت آنان تبلیغات برای جهان غرب و محصولات غربی در برابر اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود. آنها پرواز خلبانان ایرانی را اعجاب انگیز و قابلیت مانور هواپیماهای غربی را در برابر پدافند هوایی بغداد بی نظیر توصیف کردند. اما آنچه در لابلای تبلیغات به چشم می خورد، ضربه روحی شدیدی بود که زمامدار عراق و سیاستمداران غربی بلافاصله پس از انجام این عملیات دریافت نمودند.
زمامدار عراق پیشنهاد آتش بس و مذاکراتی را بصورت میانجی گری کشورها و سیاستمداران معتبر در قالب یک بیانیه ی دیپلماتیک مشروط عنوان نمود و رسانه های همگانی وحشت مردم را از ادامه بمباران های هوایی منعکس نمودند.

پایگاه هوایی الرشید در جوار بغداد پس از چندین نوبت بمباران هوایی سرانجام در تاریخ نهم آذر ماه 59 عملیاتی شد. این موضوع را اداره اطلاعات یا اداره دوم سماجا طی نامه ای به نهاجا اعلام نمود. تفسیر این خبر چنین بود که این پایگاه عظیم هوایی و برخی پایگاههای دیگر هوایی عراق از روز یکم مهرماه 59 و در تمام این مدت 60 روزی که از جنگ گذشته بود (پس از بمباران های سنگین هوایی توسط خلبانان ایرانی ) دیگر نتوانسته بودند عملیاتی و قابل بهره برداری بشوند. این پیروزی موجب کاهش توان رزمی هوایی دشمن و کاهش فعالیت های هوایی او بر فراز جبهه های زمینی و کسب برتری هوایی برای نهاجا بود.

[mohammadarea51 3,205]

امیر خلبان حسین خلیلی در گفت‌وگو با فارس
روایت بزرگ‌ترین ابتکار نیروی هوایی در حمله به دشمن
بزرگ‌ترین ابتکار نیروی هوایی این بود که دشمن با 100 فروند و ما با 140 فروند علیه آنها حمله کنیم و نیروی هوایی در آن روز به جنگ تانک‌ها هم رفت.


http://media.farsnew...0108_PhotoA.jpg


به گزارش خبرنگار حماسه و مقاومت فارس (باشگاه توانا)، یکی از نیروهای راهبردی در طول جنگ هشت ساله عراق علیه ایران نیروی هوایی است که با انجام هزاران سورتی پرواز نقش بسیار مهمی در انهدام نیروها و استحکامات عراق ایفا کرد. برای تنویر افکار عمومی از تلاش‌های این نیرو و چگونگی ابتکارات و اقدامات این نیرو در طول جنگ پای صحبت‌های امیر سرتیپ دوم خلبان حسین خلیلی پژوهشگر مرکز مطالعات نیروی هوایی می نشینیم:
سرتیپ دوم خلبان دکتر حسین خلیلی متولد 1335 در ورامین هستم. دوره‌های مختلف تحصیلی را در ورامین طی کردم. سال 54 با دوره خلبانی آشنا شده و به کشور امریکا اعزام شدم و سال 56 به کشور بازگشتم. دوره هواپیمایی F5 را در پایگاه دزفول گذراندم و در اوایل سال 57 به پایگاه تبریز به عنوان خلبان هواپیمای شکاری منتقل شدم. بنده جزو جوانترین خلبانانی بودم که دوره هواپیماهای شکاری را در امریکا طی نمودم.

http://media.farsnew...0304_PhotoL.jpg

با شروع جنگ، در شهریور 59 که با حمله عراق روبه ‌رو شدیم، بنده با درجه ستوان یکم خلبان با 24 سال سن در پایگاه شکاری تبریز خدمت می‌کردم. در آن روز ما از پست فرماندهی سؤال کردیم آیا عراق حمله کرده است که گفتند: عراق به 15 پایگاه و ایستگاه رادار حمله کرده است.
ما در آن روز هم غافلگیر شدیم. چون عوامل اطلاعاتی ارتش به دلیل انحلال اداره ضد اطلاعات نتوانسته بودند زمان تقریبی از حمله هوایی را به پایگاه‌های نیروی هوایی اعلام کند. انتخاب ساعت درست حمله در نقطه تعویض شیفت کاری به این غافل گیری کمک بسیاری کرده و از طرفی نیز می‌توان گفت: غافلگیر نشدیم؛ به دلیل اینکه نیروی هوایی از ماه‌ها قبل حمله عراق را پیش‌بینی کرده بود، اما بنا بر «طرح البرز یا کمان 99» نیروی هوایی مجاز به عملیات تهاجمی نبود و در صورت حملات باید اقدامات تلافی‌جویانه انجام می‌داد. ما مجبور شدیم عملیات تلافی‌جویانه انجام بدهیم.
در آن روز یعنی 31 شهریور هواپیماها آماده شدند و اولین پرواز ظرف 1.5 ساعت بعد از حمله عراق از پایگاه شکاری تبریز انجام شد که یک پرواز پوشش دفاع هوایی بود. از طرفی نیز در اصفهان در همان ساعت به تقویت دفاع هوایی از فضای اصفهان و پایگاه هوایی پرداخت. یعنی همان روز همزمان ازپایگاه بوشهر دستور حمله به استان بصره، از پایگاه همدان به پایگاه کوت در استان نیسان و به پایگاه الرشید در بغداد داده شد.
یعنی اولین حمله‌ و پاسخ را ما 2.5 ساعت و نیم بعد از حمله عراق دادیم. طرح عراق این بود که با یورش سراسری ابتدا برتری هوایی را کسب کند و پس از کسب این برتری نیروهای زمینی به طور آزادانه در برابر ما فعالیت کنند، اما طرح عراق آن روز اجرا نشد.
البته همه راهبرد پردازان نظامی دنیا یک پیروزی برق‌آسا را برای رژیم عراق پیش‌بینی کرده بودند و علت آن هم این بود که با توجه به شواهد موجود ما هیچ اقدامی برای پیشگیری انجام نداده بودیم.
نیروی هوایی درهمان 31 شهریور به عنوان یک نیروی واکنش سریع وارد جنگ شد و شهدایی مثل شهید محمد صالحی و خالد حیدری تقدیم کردند. در آن روز ما آماده شدیم با 36 فروند علیه رژیم عراق حمله کنیم، که دستور حمله صادر نشد اما فردا اول مهر 59 با 140 فروند هواپیما حمله کردیم.
قرار بود به همه پایگاه‌ها به جز H3 حمله کنیم. همانطوری که توجیه شده بودیم یک ساعت قبل از طلوع آفتاب پای جنگنده‌ها بودیم و در هوای گرگ و میش و با طلوع آفتاب بمب‌های خودمان را بر سر پایگاه‌های بعثی فرود آوردیم.
در طول دفاع مقدس نیروی هوایی ابتکاراتی داشت. در آن زمان به دلیل مسائل دوران انقلاب، آموزش‌های نیروی هوایی متوقف شده بود و هواپیماها کمتر پرواز می‌کردند و با توجه به کمبود امکانات در زمان جنگ ما طرح‌هایی دادیم. مثل اینکه پایگاه را در سطح شرایط جنگی می‌بردند تا بررسی شود پرسنل نیروی هوایی چطور خودشان را حفظ می‌کنند و با دشمن مبارزه می‌کنند.
مثلاً طرح ترمیم و آماده‌سازی باندها در تمرین‌ها 2.5 ساعت طول می‌کشید تا آماده شود، ولی می‌بینیم که در شرایط واقعی که باندهای ما مورد هدف قرارگرفتند کمتر از 1:20 دقیقه پرسنل جمع می‌شوند و باند را آماده می‌کنند و به نظر بنده پتانسیل موجود این کار را می‌کرد.
در حقیقت کار آماده‌سازی بیش از 335 فروند که 140 فروند آنها توانست از مرز هوایی دشمن بگذرد در یک نصفه روز کار بزرگی بود که توسط نیروی هوایی انجام شد. ما در این یورش در همان لحظات اولیه 140 فروند هواپیما در آسمان داشتیم و 335 سورتی پرواز صورت گرفت.
برخلاف پیش‌بینی و گفته‌های عراق که گفته بودند ایران 50 درصد توان نظامی‌اش را از دست داده است. بنابراین دشمن با دیدن هجوم شدید نیروی هوایی یک برداشت مبالغه‌آمیز از ما کرد و مجبور شد هواپیماهای خودش را تا پایگاه‌های کشورهای عربی گسترش دهد تا از گزند هواپیمای نیروی هوایی در امان بماند و روی دیگر قضیه این بود که اهوازو دزفول در آستانه سقوط بود.
در مقابل پرسنل نیروی هوایی ابتدا با زدن سامانه‌های اقتصادی دشمن، دشمن را متوقف کردند و با ترابری هوایی نیروهای ما را جابه‌جا کردند و در این فرایند در دو ماه اول جنگ 87 نفر از پرسنل نیروی هوایی شهید شدند؛ مثل شهیدان روزی‌طلب، جودکی، مقیمی، جدی و... که نیروی آموزش‌دیده ما بودند.
بزرگ‌ترین ابتکار نیروی هوایی این بود که دشمن با 100 فروند از بهترین‌ها و ما توانستیم با 140 فروند علیه آنها حمله کنیم و نیروی هوایی در آن روز به جنگ تانک‌ها هم رفت. مثلاً درپایگاه دزفول برای آماده‌سازی جنگنده‌ها پرسنل ما در آن گرمای دزفول، در آشیان‌ها به جای استفاده از جک‌ها برای استقرار مهمات؛ خودشان را به صورت گروه‌هایی تا 8 نفر زیر بمب‌های 250 کیلویی می بردند و بمب‌ها را دوش می‌کردند تا هواپیما زودتر آماده شود و پرواز کند، یا هواپیمای F14 که مسئولیت پوشش هوایی ما را داشت در زمان جنگ با نظارت کارشناسان بومی خودمان کار می کرد.
همان هواپیمایی که در زمان حضور کارشناسان امریکایی 50 درصد کار برعهده آنها بود و همیشه 30 تا 40 درصد از سورتی پروازها به خاطر عدم همخوانی با فرهنگ نظامی ما لغو می‌شد. و این چیزهایی بود که استکبار جهانی پیش‌بینی نکرده بود که در کنار آن پشتیبانی مردم و رهبری امام(ره) باعث شد تا فرایند شکل‌گیری صف‌آرایی نیروهای ما در برابر رژیم عراق تسری یابد.
مثلاً هواپیماهای 747 ما شبانه در شهرهای بزرگ ما مردم داوطلب را تا ظرفیت 1400 نفر سوار هواپیما می‌کردند و در امیدیه پیاده می‌کردند و روانه جبهه‌ها می‌کردند و این کارهای بزرگی بود که کارهای ما را تسریع کرد و جنگ برق آسای عراق را به جنگ فرسایشی تبدیل کرد.
در کنار همه تجهیزات پیشرفته عراق، تنها هواپیمایی که دشمن به ما داد و ما از دشمن گرفتیم pc7 بود که هواپیمای تک‌موتوره ملخ‌دار است که در دانشکده خلبانی استفاده می‌شد.
یک ابتکار دیگر این بود که یک روز دیدیم بنا به دستور شهید بابایی تمام هواپیماهای ما از پایگاه شیراز به اصفهان انتقال داده اند. وقتی یکپارچگی در نگهداری هواپیما ایجاد شد شهید بابایی مثل یک خلبان تازه‌کار هواپیما را به بوشهر انتقال دادند و زمان بلند شدن هواپیماها را به 5 دقیقه کاهش دادند و متقابلاً چون تعداد موشک‌های فونیکس ما محدود بود ما از موشک‌های زمین به هوای هاگ و هوا به هوا اسپرو روی هواپیمای F14 سوار کردیم و دشمن سردرگم بود که این هواپیما که بلند می‌شوند موشک اسپرو دارد یا فونیکس و یا هاگ و این هم از ابتکارات نیروی هوایی در دوران دفاع مقدس بود تا نگذاریم یک لحظه خط انتقال نفت‌مان قطع شود.
* خاطره از دوران دفاع مقدس
استادی به نام شهید اسدالله بربری داشتم. او 18 مهرماه 59 شهید شدند. روز اول مهر بعد از دومین یورش ما، یکسری از هواپیماهای عراق بر روی پایگاه تبریز ظاهر شدند.
شهید اسدالله بربری با چهار بمب و مسلسل عازم عملیات دیگری بود. او وقتی می‌بیند که چهار هواپیمای عراقی به سمت پایگاه تبریز حرکت می‌کنند، با مسلسل به سمت آن هواپیماها حمله می کند و یک هواپیما را سرنگون می‌کند.
وقتی هواپیما را سرنگون کرد خلبان آن را به اسارت می گیرند و به پایگاه می برند. شهید بربری با او صبحت کرد و دستور داد به او رسیدگی کنند و امکانات در اختیارش بگذارند. او به اسیر گفت: من تو را هدف قرار دادم و اسیر با دیدن شرائط شهید بربری و زدن هواپیما با مسلسل بسیار تعجب کرد. یعنی شهید بربری فقط با مسلسل هواپیما را سرنگون می‌کند و باز بمب‌ها را بدون اینکه بر سر مردم کشورمان بریزد بر سر دشمن فرود می‌آورد و در نهایت در مأموریت همراه با شهید حسین دل‌حامد در 18 مهرماه به شهادت رسیدند.


گفتگو از محمد تاجیک

http://www.farsnews....=13920621000658

[ali2008 107]

با تشکر از مطلب خوبتون
حمله 140 فروندی کار مهم و بزرگی بود ولی ابتکاربه مفهوم کار جدید و مبتکرانه نبود
حتی طرحش هم از قبل در نیروی هوایی وجود داشته لذا به کار بردن کلمه ابتکار به جا نیست

شاید بشه گفت مهمترین ابتکار طرح حمله به الولید بوده