نوار زماني اويونيك+استانداردها و گواهينامه هاى هوانوردی

[nasirirani 4,493]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/fif-e1282263680370.jpg[/img]

[b]۱۹۱۰ [/b]
اولین ارسال امواج الکترومغناطیس از هوا به زمین

[b]۱۹۱۶ [/b]
اولین مکالمه با خلبان در نزدیکی منطقه هوایی brookland در انگلستان

[b]جنگ جهانی اول [/b]
استفاده از رادیوهای باند l.F. در مکالمات هوایی

[b]دهه ۱۹۲۰ [/b]
استفاده از رادیو در ناوبری هوایی به کمک تکنیک مسیر یابی Rudimentary در این زمان اولین نسل A.D.F به کمک ناوبری امد که در آن خلبان آنتن حلقوی را به صورت دستی می چرخاند

[b]۱۹۲۳ [/b]
ابراز تئوری omega navigation system

[b]1929 [/b]
تجهیزات فرکانس پایین four-course پا به عرصه ناوبری نهاد

[b]۱۹۳۰[/b]
آغاز فعالیت اولین برج مراقبت پرواز مجهز به رادیو در آمریکا

[b]جنگ جهانی دوم[/b]
ورود رادیوهای باند v.H.F در ارتباطات هوایی ، ILS آمریکا توسعه یافته و به عنوان سیستمی استاندارد برای فرود هواپیما مورد استفاده قرار گرفت. در اواخر جنگ انگلستان decca navigator به صورت عملی مورد استفاده قرار گرفت.

[b]۱۹۳۵[/b]
تاسیس اولین مرکز کنترل ترافیک راه های هوایی در نیوجرسی

[b]دهه ۱۹۴۰[/b]
توسعه رادارهای هوابرد

[b]۱۹۴۳[/b]
به کارگیری loran A در شمال و غرب اقیانوس اطلس

[b]۱۹۴۶[/b]
ورود VOR در ناوبری هوایی آمریکا

شروع استفاده از radar برای ATC در آمریکا

[b]۱۹۴۹[/b]
استفاده از VOR به صورت بین المللی

[b]دهه ۱۹۵۰[/b]
معرفی TACAN در ناوبری هواپیماهای نظامی

به کار گیری سیستم area navigation با اختصار RNAV

استفاده نظامی از ناوبری Doppler

[b]1952[/b]
شروع استفاده روتین از radar در ATC در آمریکا

[b]۱۹۵۵[/b]
ورود transistors به سیستم های هواپیمایی

[b]۱۹۵۹[/b]
درطی یک توافق بین المللی DME کاربرد جهانی پیدا کرد.

[b]دهه ۱۹۶۰[/b]
Loren C به عنوان سیستم ناوبری با ارزش معرفی می شود

استفاده غیرنظامی از ناوبری Doppler در هواپیماهای غیر نظامی.

آغاز فعالیت سیستم های جنگ الکترونیک پیچیده و کامپیوتر های مربوط به سیستم های تسلیحاتی

توسعه نمونه اولیه TCAS ، جایگزین شدن سیستم های دیجیتال بجای سیستم های آنالوگ

آغاز مراحل آزمایشی استفاده از transponder در هواپیما توسط FAA

[b]1968[/b]
Omega navigation system به صورت عملی مورد استفاده قرار گرفت

[b]میانه دهه ۱۹۷۰[/b]
آغاز تحقیقات در استفاده از نمایشگرهای CRP در هواپیما در انگلستان

[b]۱۹۷۴[/b]
نصب سیستم GPWS توسط FAA در آمریکا اجباری می شود

[b]۱۹۷۶[/b]
Storm scope به منظور تشخیص فعالیت های جوی مورد استفاده قرار گرفت.

[b]۱۹۷۸[/b]
MLS به عنوان جایگزینی برای ILS مطرح میشود

[b]۱۹۸۰[/b]
آخرین فرستنده loran A خاموش شد ، بدین ترتیب این سیستم از دنیای ناوبری خارج گردید.

[b]دهه ۱۹۸۰[/b]
FAA به TCAS گواهینامه میدهد ،توجه و تمرکز به Autopilot ، انقلاب کامپیوتر در صنعت هواپیمایی

در این دهه با ورود Data bus حجم سیم کشی به شدت کاهش یافت. در معماری Federated Digital هر گروه از قطعات به یک Data bus متصل میگردید.

[b]۱۹۸۲[/b]
سیستم ناوبری جهانی GLONASS توسط شوروی

Glass Flight Deck با ورود بوئینگ ۷۵۷ و۷۶۷ ، سرآغاز تحولی در پانل آلات دقیق هواپیما گردیدند.

[b]۱۹۸۳[/b]
اولین استفاده از سیستم High way-in-the-sky (HITS)

تشکیل کمیته future air navigation system با اختصار (FANS) در ICAO با مسئولیت ایجاد زمینه های عملیاتی برای مدیریت ترافیک هوایی در آینده.

[b]۱۹۸۸[/b]
معرفی BRNAV ،آغاز کنار گذاشتن ILS و به کار گیری MLS.

انتشار گزارش FANS به منظور تنظیم استراتژی آینده صنعت برای پشتیبانی ATM از طریق CNS به کمک ماهواره وData link

شروع تدوین و گسترش استانداردهای فنی

[b]دهه ۱۹۹۰[/b]
سیستم ناوبری جهانی GPS توسط آمریکا

پهنای باند Data bus ها به اندازهای افزایش یافت که امکان اتصال تمام قطعات به Data bus فراهم گردید.

اعلام boeing مبنی بر ایجاد اولین نسل FANS با عنوان FANS-1 بر پایه ی کار تکنیکی ICAO برای ADS و CPDLC. این سیستم روی هواپیماهای ۴۰۰و ۷۴۷ نصب می شد.

Airbus سیستم مشابه ای را روی هواپیماهای A-330 و A-340 به عنوان FANS-A نصب کرد.

ترکیب FANS-1 و FANS-A با نام FANS-1/A شناخته شد.

[b]۱۹۹۴[/b]
استفاده از GPS در هواپیمایی در فضای آمریکا

[b]۱۹۹۷[/b]
آغاز استفاده از RVSM

[b]2003[/b]
شروع فعالیت LAAS ، مورد تائید قرار گرفتن EGNOS

اجباری شدن نصب TAWS بر روی هواپیماهای موتور توربینی که تعداد صندلی آنها ۶ عدد یا بیشتر است

[b]۲۰۰۴[/b]
عملیاتی شدن کامل WAAS

[b]2006[/b]
توسعه نهایی LAAS

[b]2008-2010[/b]
سیستم ماهوارهای ناوبری جهانی Galileo توسط اروپا.

[url=http://avionics.iranaviation.org/main/?page_id=41]منبع[/url]
——————————————————————

[size=24]استانداردهای هوانوردی [/size]

[b]در یک نگاه کلی می توان سازمان های مرتبط با استانداردهای هوانوردی را به صورت زیر طبقه بندی کرد:[/b]

[b]سطح اول
سازمان های بین المللی[/b]
بارزترین آنها ICAO است، که به منظور هماهنگی های بین المللی به امر تدوین استانداردها می پردازد. این استانداردها به صورت پیشنهادی به کشورها ابلاغ می گردد که در صورت تصویب شدن در کشور به شکل قانون در آمده و ضمانت اجرایی پیدا می کند. استاندارد های ICAO در قالب اسنادی به نام Annex هستند.

[b]سطح دوم
سازمان های ملی و منطقه ای[/b]
این سازمان ها معمولا NAA نامیده می شوند، در این صورت هر کشوری NAA خاص خود را دارد که ملزم به تهیه، تصویب و اجرای قوانین هواپیمایی در کشور خود است.

برای مثال NAA آمریکا، FAA است. یا NAA ایران CAO.IRI می باشد. در اروپا نیز علاوه بر NAAها، EASA به عنوان یکی از آژانس های اتحادیه اروپا و سازمانی منطقه ای، اقدام به تدوین قوانین می نماید. اصولا قوانین کشوری باتوجه به Annex ها نوشته می شود اما الزاما از Annex ها پیروی نمی کند. با توجه به قدمت طولانی FAA،پشرو بودن آن و پژوهش و مطالعات وسیع آن، FAA در دنیای هوانوردی تاثیر به سزایی دارد از این رو در برخی از Annex ها از قوانین FAA که به FAR معروف است الهام گرفته شده است. بسیاری از کشورها نیز به منظور نوشتن قوانین خود از FAR ها کمک فراوان می گیرند.

[b]سطح سوم
بازوهای سازمان های ملی[/b]
عمق نفوذ NAA ها در استانداردها محدود بوده بنابراین برای ذکر جزئیات، سازمان های دیگری باید بازوی NAA شوند تا در هر تخصص هواپیمایی اقدام به تدوین استانداردها با جزئیات مورد نظر نمایند. برای مثال در آمریکا RTCA و SAE بازوهای FAA در اویانیک می باشند. EUROCAE نیز در اروپا همین نقش را ایفا می نماید. در عمل تعداد این بازو ها در جهان زیاد نمی باشد.( لازم به ذکر است، فعالیت SAE و EUROCAE محدود به اویانیک نمی شود)

[align=left][b]ICAO[/b]: International Civil Aviation Organization

[b]NAA[/b]: National Airworthiness Authority

[b]FAA[/b]: Federal Aviation Administration

[b]CAO.IRI[/b]: Civil Aviation Organization. Islamic Republic of Iran

[b]EASA[/b]: European Aviation Safety Agency

[b]FAR[/b]: Federal Aviation Regulation

[b]RTCA[/b]: Radio Technical Commission for Aeronautics

[b]SAE[/b]: Society of Automotive Engineering

[b]EUROCAE[/b]: European Organization for Civil Aviation Equipment[/align]

[color=blue][b]فعالیت های اولیه بین المللی:[/b][/color]

نخستین کنگره بین المللی حمل ونقل هوایی در سال ۱۹۱۰ در ورون تشکیل شد. در ۱۹۱۹ بعد ازجنگ جهانی اول کنوانسیون بین المللی صنعت حمل ونقل هوایی در پاریس با حضور نمایندگان ۳۴ کشور شکل گرفت. و سرانجام با موافقت ۲۶ کشور اولین قوانین ومقررات هواپیمایی بین المللی تدوین، تصویب و به کشور ها اعلام گردید.

به همین ترتیب در سال های ۱۹۲۶ و ۱۹۲۸ کنفرانس های بین المللی ناوبری در پاناما و مادرید این اقدام را پیگیری نمودند.

کنوانسیون بعدی در سال ۱۹۴۴ در شیکاگو با حضور ۵۶ کشور تشکیل شد. پیمان شیکاگو طی ۹۶ ماده تصویب گشت. مفاد این ۹۶ ماده در فایل زیر قابل دانلود است.

[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/x-150x150.jpg[/img][/align]


[align=center]نماینده ایران در کنوانسیون شیکاگو ۱۹۴۴[/align]

[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/photo_18-300x153.jpg[/img][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/photo_4-300x234.jpg[/img][/align]

[color=blue][b]سازمان های بین المللی:[/b][/color]

بارزترین آنها ICAO است اما IATA نیز از اهمیت بالایی برخوردار است که نگاهی گذرا بر آنها خواهیم داشت:

[align=center][b]ICOA[/b][/align]
[align=center][b]International Civil Aviation Organization [/b][/align]

یکی از آژانس های سازمان ملل متحد به شمار می رود. مقر آن در مونترال کانادا بوده و همزمان با کنوانسیون شیکاگو اقدام به تاسیس آن گردید و نهایتا در آوریل ۱۹۴۷ رسما موجودیت پیدا کرد. قوانین ICAO تحت عنوان Annex (ضمایم پیمان) به کشورهای متعهد توصیه می شوند و هدف آن ایجاد هماهنگی و یکنواخت کردن مقررات ملی هواپیمایی است. در حال حاضر ۱۸، Annex منتشر شده است.

[b]ضمایم پیمان شیکاگو، انکس های ICAO ، حاوی مقررات بین المللی هواپیمایی کشوری میباشد که بصورت مقررات توصیه شده طبق ماده ۳۷ پیمان شیکاگو توسط ICAO تهیه و منتشر میگردد. این ضمایم بطور خلاصه بشرح زیر می باشد.[/b]

[b]انکس۱[/b]
گواهینامه پرسنل شامل گواهینامه های خلبانی،مهندسی پرواز، کنترلرهای برج مراقبت و پرسنل تعمیر و نگهداری هواپیما.
[url=http://avionics.iranaviation.org/main/wp-content/uploads/downloads/2010/08/an01_cons.pdf]دانلود[/url]

[b]انکس۲[/b]
قوانین مرتبط با خلبانان و کنترولرهای مراقبت پرواز در زمینه بعضی از نکات که در هوا باید مورد توجه قرار گیرد. از جمله این قواعد و مقررات حق تقدم هواپیما ها نسبت به یکدیگر در هوا می باشد.
[url=http://avionics.iranaviation.org/main/wp-content/uploads/downloads/2010/08/an02_cons.pdf]دانلود[/url]

[b]انکس۳[/b]
ارائه سرویس هواشناسی جهت ناوبری هوایی بین المللی.

[b]انکس۴[/b]
مشخصه چارتهای هوایی جهت کاربرد در صنعت هوانوردی بین المللی.

[b]انکس۵[/b]
یکاهای اندازه گیری مورد استفاده در عملیاتهای هوایی و زمینی.

[b]انکس۶[/b]
نحوه استفاده از هواپیما از لحاظ عملیاتی در سطح ایمنی معینی بالاتر از استانداردهای تعریف شده.

[b]انکس۷[/b]
مقررات بین المللی ثبت هواپیما ها و علامت ثبت تخصیص یافته به کشور های مختلف جهان همچنین مقررات مربوط به نحوه رنگ آمیزی علایم ثبت و شناسایی.

[b]انکس۸[/b]
صلاحیت پروازی هواپیماها و استانداردهای بین المللی.

[b]انکس۹[/b]
ارائه قوانین بین المللی در خصوص تسهیلات رفت و آمد هواپیما مسافرین و ترخیص بار.

[b]انکس۱۰[/b]
مقررات بین المللی استانداردسازی ساخت تجهیزات ارتباطی، ناوبری و رادار و همچنین دستورالعمل های لرتباطی جهت استفاده در عملیات هوایی بین المللی.

[b]انکس۱۱[/b]
تاسیس و بکارگیری سرویس ترافیک هوایی، اطلاعات پرواز و سرویس اعلام خطر.

[b]انکس۱۲[/b]
تشکیلات سازمانی و عملکرد تسهیلات مربوط به جستجو و نجات.

[b]انکس۱۳[/b]
مقررات مربوط به بررسی، پیشگیری و گزارش سوانح.

[b]انکس۱۴[/b]
مشخصه طراحی و کاربرد عملیاتی فرودگاه ها.

[b]انکس۱۵[/b]
مقررات بین المللی در خصوص دریافت، بررسی و انتشار اطلاعات هوانوردی از طریق صدور نوتام و تهیه کتاب A.I.P کتاب اطلاعات هواپیمایی کشوری.

[b]انکس ۱۶[/b]
مشخصات صدور گواهینامه نویز ایجاد شده توسط هواپیماها، کنترل نویز و همچنین قرار گرفتن در معرض سروصدا و گازهای خروجی موتور.

[b]انکس۱۷[/b]
شامل قوانین بین المللی در زمینه امنیت هواپیمایی میباشد و هدف آن وضع مقررات درموارد هواپیما ربایی و اقدامات خرابکارانه در هواپیما می باشد.

[b]انکس۱۸[/b]
ارائه قوانین بین المللی در خصوص برچسب گذاری،بسته بندی و حمل ونقل ایمن کالاهای خطرناک از هوا.

[align=center][color=blue][b]IATA[/b][/color][/align]
[align=center][color=blue][b]International Air Transport Association[/b][/color][/align]
در سال ۱۹۱۹ در شهر لاهه به منظور ایجاد هماهنگی میان شرکت های هواپیمایی با عنوان International Air Traffic Association بوجود آمد. در سال ۱۹۴۵ به International Air Transport Association تغییر نام داد. امروزه مقر آن در مونترآل کاناداست و بیش از ۲۳۰ عضو از ۱۴۰ کشور دارد.

در واقع IATA نماینده صنعت ایرلاین در دنیای هوانوردی است و هدف اصلی آن تبیین مقررات مربوط به ایرلاین ها به منظور ایجاد صنعت حمل ونقل ایمن می باشد.
[b]سازمان های ملی و منطقه ای:[/b]
مسلما بارزترین آنها FAA است که به جرأت می توان آنرا موثرترین سازمان در دنیای هوانوردی دانست.EASA نیز در اروپا به عنوان سازمانی منطقه ای مطرح است.

[align=center][color=blue][b]FAA[/b][/color][/align]
[align=center][color=blue][b]Federal Aviation Administration[/b][/color][/align]
یکی از آژانس های وزارت حمل ونقل آمریکاست که همانطور که قبلاً اشاره شد NAA ایالات متحده می باشد. قدمت چنین سازمانی در آمریکا به سال ۱۹۲۶ بازمی گردد، اما واژه FAA از سال ۱۹۵۸ به عنوان Federal Aviation Agency به کار رفت و بعداً نیز به Federal Aviation Administration تغییر یافت.

[align=center][color=blue][b]EASA/JAA[/b][/color][/align]
[align=center][color=blue][b]European Aviation Safety Agency/ Joint Aviation Authorities[/b][/color][/align]
JAA در سال ۱۹۷۰ به عنوان یک Associated Body در کنفرانس هواپیمایی غیر نظامی اروپا (ECAC) شروع به کار نمود.JAA نماینده تعدادی از کشورهای اروپایی بود که قصد داشتند در زمینه استانداردهای هوایی متحد عمل کنند.JAA یک سازمان کنترل کننده نبود بلکه مقررات هوایی توسط مراجع ذی صلاح( NAA )در هر یک از کشورهای عضو اجرا می شد. در ۱۹۷۰ هدف JAA ارایه کدهای تاییدیه عادی برای هواپیماهای بزرگ و موتور به منظور بر طرف ساختن نیاز صنایع اروپایی و شرکت های بین المللی نظیر Airbus بود.

به دلیل مشکلاتی که در JAA وجود داشت و دیگر مسایل سیاسی که در اروپا می گذشت، در ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۳ ، اتحادیه اروپا، EASA را تشکیل داد. امروزه JAA تنها به مسائل آموزشی می پردازد. در فایل زیر می توان مرور کاملتری در رابطه با EASA/JAA داشت.

[b]بازوهای سازمان های ملی:[/b]
همانطور که قبلاً بیان شد جزئیات استاندارد ها در این بازوها تدوین می شود.

[align=center][color=blue][b]RTCA[/b][/color][/align]
[align=center][color=blue][b]Radio Technical Commission for Aeronautics[/b][/color][/align]
در سال ۱۹۳۵ به عنوان یک کمیته Federal Advisory تاسیس گردید. ماهیت غیر دولتی داشته امّا پیشنهادات آن همواره پایه و اساس بسیاری از تصمیم ها ، برنامه ها و قوانین سازمان های دولتی که بارزترین آنها FAA است واقع گردیده است.
RTCAدر حدود ۴۰۰ عضو دولتی و غیر دولتی در داخل و خارج آمریکا دارد. این اعضا نمایندگان بخش های صنعتی، ایرلاین ها ، تامین کنندگان ، مراکز آموزشی و پژوهشی ، قانون گزاران و …. هستند.
در مورد استاندارد های مربوط به اویانیک ، RTCA یکی از قدرتمند ترین سازمان ها است. اخیراً نیز در امر تدوین نقشه راه اویانیک مربوط به Next Gen همکاری بسیار نزدیکی با FAA داشته است.

[color=blue][align=center][b]ARNIC[/b][/align][/color]
[align=center][color=blue][b]Aeronautical Radio Incorporated[/b][/color][/align]
در سال ۱۹۲۹ به منظور مهیا نمودن ارتباطات درصنعت حمل و نقل توسط FRC (federal radio commission ،بعداً به federal communications commission ، FCC تغییر نام داد) چارتر شد ، بعد از آن نیز صاحبان آن عموماً ایرلاین ها و دیگر کمپانی های هوانوردی نظیر بوئینگ بوده است.
هم اکنون نیز در مالکیت Carlyle Group است و ستاد مرکزی آن در مریلند است. ARNIC دارای دو ستاد ناحیه ای نیز می باشد. یکی در لندن و دیگری در سنگاپور.
حوزه های فعالیت های آن عبارتند از :

- Aviation

- Government

- Health care

- Security

- Transportation

فعالیت های هوانوردی آن از طریق ۳ کمیته زیر انجام می شود :

۱- AEEC (Airlines Electronic Engineering Committee)

این کمیته استاندارد های ARINC را توسعه می دهد

۲- AMC (Avionics Maintenance conference)

3- FSEMC (Flight Simulator Engineering & Maintenance Conference)

[align=center][color=blue][b]EUROCAE[/b][/color][/align]
[align=center][color=blue][b]European Organization for Civil Aviation Equipment[/b][/color][/align]
در سال ۱۹۶۳ تشکیل گردید. همانند RTCA از اعضای زیادی از جمله سازندگان ، قانون گزاران ، اپراتور ها و ….. تشکیل شده است.

بسیاری از استاندارد های آن به عنوان روش های تطابق (means of compliance) برای ETSO ها (European Technical Standard Order) به کار می رود. همکاری تنگاتنگی با RTCA و SAE دارد.

[align=center][color=blue][b]SAE[/b][/color][/align]
[align=center][color=blue][b]Society of Automotive Engineers[/b][/color][/align]
سازمانی است جهت توسعه استانداردها در زمینه های هوافضا ، صنعت خودرو و صنایع وسایل نقلیه غیر نظامی. تاریخ تاسیس آن به سال ۱۹۰۵ باز می گردد.

[align=center][color=blue][b]EIA[/b][/color][/align]
[align=center][color=blue][b]Electronic Industries Alliance[/b][/color][/align]
در سال ۱۹۲۴ تاسیس گردید و تا سال ۱۹۹۷ با عنوان Electronic Industries Association شناخته می شد. در واقع سازمانی است تجاری متشکل از سازندگان تجهیزات الکترونیکی در آمریکا.

EIA از سوی ANSI تنفیذ اختیار شده تا در زمینه توسعه استاندارد قطعات و تجهیزات الکترونیکی ، تله مخابرات و امنیت اینترنت به فعالیت بپردازد.


[size=24]گواهینامه ها[/size]

[b]گواهینامه تعمیرونگهداری

گواهینامه پرسنل

گواهینامه ساخت

گواهینامه عملیاتی[/b]

[align=center][color=blue][b]گواهینامه های ساخت[/b][/color][/align]

عبارت است از: به رسیمیت شناختن قانونی ، به وسیله صدور گواهینامه توسط NAA که در طی آن محصول ، خدمات، سازمان یا فرد با قوانین حاکم تطبیق می نماید.

(National Aviation Authority ، در مورد ایران سازمان هواپیمایی کشوری)

اگرچه قوانین سازمان هواپیمایی کشوری (ICAR) فرم های مختلفی از تاییدیه ها را برای وسایل الکترونیکی نصب شده در هواگرد ها ارائه می نماید اما به هر حال توجه ما بیشتر به موارد ذیل معطوف است:

۱- اخذ تاییدیه با توجه به سیستم STC

(Supplemental Type Certificate)

2- اخذ تاییدیه به عنوان بخشی از: TC، ATCویا SB

[align=left]- TC: type certificate

- ATC: amended type certificate

- SB: service bulletin[/align]

3- TSO

(Technical Standard Order)

[align=center][b]TSO[/b][/align]
اخذ تاییدیه با توجه به سیستم TSO در مورد قطعات اویانیکی عرف میباشد. TSO ها ابزار قانونی قدرتمندی هستند که به کمک آنها می توان برای استفاده از گروه معینی از محصولات وقطعات گواهینامه اخذ نمود.

TSO ها شامل موارد ذیل هستند:

- مشخصه های محصول (product specification)

- ارائه داده های لازم (required data submittal)

- الزامات علامت گذاری (marking requirement)

- دستورالعمل ها و محدودیت های مختلف

معمولاً در هر STC موارد ذیل از سازنده خواسته می شود:

[align=left]• Explanation of applicability

• Exceptions and updated wording

• References to related regulations, data, and publications

• Requirements for environmental testing

• Requirements for software design assurance

• Requirements for the marking of parts

• Operating instructions

• Equipment limitations

• Installation procedures and limitations

• Schematics and wiring diagrams

• Equipment specifications

• Parts lists

• Drawing list

• Equipment calibration procedures

• Corrective maintenance procedures[/align]

[b]STC[/b]
معمولا STC به شخص یا سازمانی به غیر از سازنده هواگرد اعطا میشود که قصد دارد اصلاحیه ای (modification) را بر هواگرد اعمال نماید. در یک STC درخواست کننده مسئول تمام موارد مربوط به (modification) می باشد. که شامل موارد ذیل می شود:

[align=left]• Formal application for a Supplemental Type Certificate (STC)

• Negotiation of the certification basis of the relevant aircraft with the FAA

• Identification of any items requiring unusual regulatory treatment

• Preparation of a certification plan

• Performance of all analyses specified in the certification plan

• Coordination with the FAA throughout the project

• Physical modification of aircraft configuration

• Performance of all conformity and compliance inspections

• Performance of all required lab, ground, and flight testing

• Preparation of flight manual supplements

• Preparation of instructions needed for continued airworthiness

• Preparation of a certification summary

• Support of all production approvals[/align]

[align=center][b]TC،ATC،SB[/b][/align]
تاییدیه ها به عنوان بخشی از SB,ATC,TC توسط airframer یا سازنده موتور (که عموما به عنوان OME شناخته می شوند) انجام می پذیرد

[color=blue][align=center][b]گواهینامه پرسنل[/b][/align][/color]
در یک دسته بندی کلی گواهینامه های پرسنل تعمیرونگهداری به دو دسته گواهینامه پایه و گواهینامه تخصصی تقسیم میگردد.

[b]۱) گواهینامه پایه:[/b]
۱-۱گواهینامه موتور و بدنه (A&P)

1-2 گواهینامه الکتریک و الکترونیک (E&E)

[b]2) گواهینامه تخصصی:[/b]


[u]۲-۱ نوع A: گواهینامه تعمیرونگهداری مکانیک شامل[/u]

۲-۱-۱ نوع A1: هواپیمای موتور توربینی

۲-۱-۲ نوع A2: هواپیمای موتور پیستونی

۲-۱-۳ نوع A3: بالگرد موتور توربینی

۲-۱-۴ نوع A4: بالگرد موتور پیستونی

[u]۲-۲ نوع B1: گواهینامه تعمیرونگهداری تکنیسین شامل[/u]

۲-۲-۱ نوع B1.1: هواپیمای موتور توربینی

۲-۲-۲ نوع B1.2: هواپیمای موتور پیستونی

۲-۲-۳ نوع B1.3: بالگرد موتور توربینی

۲-۲-۴ نوع B1.4: بالگرد موتور پیستونی

[u]۲-۳ نوع B2: گواهینامه تعمیرونگهداری اویانیک[/u]

[u]۲-۴ نوع C: گواهینامه تعمیرونگهداری مهندسی پایه[/u]

[b]مزایای گواهینامه ها:[/b]
[b]گواهینامه نوعA[/b]: دارنده این گواهینامه مجاز به صدور “گواهینامه بازگشت به سرویس” (Certificate Of Release To Service) بعد از انجام [color=blue]تعمیرونگهداری خطی جزئی [/color]برنامه ریزی شده و اصلاح ایرادات ساده در محدوده اختیارات واگذارشده می باشد.


[b]گواهینامه نوعB1[/b]: دارنده این گواهینامه مجاز به صدور “گواهینامه بازگشت به سرویس” (Certificate Of Release To Service) بعد از انجام تعمیرونگهداری شامل [color=blue]تعمیرونگهداری سازه هواپیما، موتورها، سیستمهای مکانیکی و الکتریکی[/color] می باشد. دارنده این گواهینامه همچنین مجاز به تعویض خطی قطهات اویانیکی میباشند که با یک تست خطی ساده اطمینان از عملکردشان وجود دارد.


[b]گواهینامه نوعB2[/b]: دارنده این گواهینامه مجاز است که “گواهینامه بازگشت به سرویس” (Certificate Of Release To Service) را بعد از انجام عملیات تعمیرونگهداری برروی سیستمهای [color=blue]الکتریکی و اویانیکی[/color] صادر نماید.


[b]گواهینامه نوعC[/b]: دارنده این گواهینامه مجاز است که “گواهینامه بازگشت به سرویس” (Certificate Of Release To Service) را بعد از انجام عملیات [color=blue]تعمیرونگهداری پایه [/color]صادر نماید.

حال به تفصیل در خصوص گواهینامه B2 مطالب ارائه می شود.

گواهینامه B2 بطور وسیعی موارد زیر را دربر می گیرد:

1.سیستم های آلات دقیق
2.سیستمهای ارتباطی، ناوبری و رادار
3.سامانه خلبان خودکار (بال ثابت و بالگردان) دربرگیرنده سیستم فرود خودکار و Auto-Throttle
4.مدارهای تولیدکننده توان و توزیع در سامانه های اویانیکی

[b]آموزش های مورد نیاز:[/b]
دوره آموزشی مذکور بایستی در مراکز مجاز آموزش تعمیرونگهداری دارای گواهینامه Part147 برگزار گردد. حداقل مدت زمان آموزشی درنظر گرفته شده ۲۴۰۰ ساعت می باشد. این دوره شامل آموزشهای تئوری و کسب مهارتهای عملی می باشد. دریافت گواهینامه فوق منوط به گذراندن ۲ سال تجربه کار تعمیراتی مرتبط با آموزش در مراکز تعمیراتی مجاز می باشد.

سیلابس دوره آموزشی فوق را میتوانید از طریق لینک زیر دانلود نمایید.

[url=http://avionics.iranaviation.org/main/?page_id=244]منبع[/url]
[url=http://avionics.iranaviation.org/main/?page_id=232]منبع[/url]