Recommended Posts

موتور هاش رو ببینید در حد و اندازه دود کردن نیستند شاید هم سوختشون فرق میکنه مثلا سوخت V-2 الکله و هیچ دودی نمیکنه و اگر هم توجه کنید میبینید زاویه موتور هاش شاید در جهتی مخالف دوربین هستند.
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/SAFIR_12big.jpg[/img]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Safir-equipm.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Safir-equipm.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/4D10_3big.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_4D10_3big.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/4D10_big.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_4D10_big.jpg[/img][/url]
اینم موتور اصلی تفاوت اندازه رو ببینید:
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/ND_1.jpg[/img]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]
ببینی دوستان من قبول دارم ماهواره در مدار قرار گرفته کما اینکه در سایت های خارجی هم این تایید شده است، اما استدلال من هنوز پا برجاست: در تصاویر دوربین ها هیچ - تاکید می کنم هیچ - شاهدی مبنی بر روشن شدن موتور دوم وجود ندارد! احتراق موتور مرحله ی دوم قطعا یا دود یا شعله خواهد داشت مگر اینکه دانشمندان ما به یک پیشرانه نامرئی دسترسی پیدا کرده باشند!!!

سوال اصلی این است که چطور ماهواره در مدار قرار گرفته؟ به نظر من جواب روشن است. اطلاعات ارتفاع سنجی از سایت n2yo که ماهواره ها را track می کند نشان می دهد که ماهواره رصد درمداری پایین تر از امید قرار گرفته است.
ماهواره امید:
www.n2yo.com/satellite/?s=33506
برای دیدن اطلاعات تکمیلی لینکMore details about OMID را در همان صفحه باز کنید. ارتفاع ماهواره بین 258 تا 364 کیلومتر در حال نوسان بوده است.

اما برای ماهواره رصد در لینک زیر:
www.n2yo.com/satellite/?s=37675
ار تفاع 233 - 265 کیلوتر ذکر شده است.

یکی از دوستان گفتند اگر موتور مرحله دوم عمل نکرده پس معجزه بوده که ماهواره در مدار قرار گرفته. حالا جدا از اینکه این دوست شوخی کردند یا جدی گفتند به این نکته توجه داشته باشند:

دانشمندان فضایی ما حدود سه سال فرصت داشتند تا موتور این موشک را برای برد بیشتر بهینه سازی کنند ضمن اینکه وزن ماهواره را هم در این راستا کلی کمتر کرده اند. اما ماهواره در مداری پایین تر قرار گرفته است که این خود تاییدی است بر اینکه موتور مرحله دوم عمل نکرده است. اما ناراحت نشوید!!! من واقعا این موفقیت بزرگ را به دانشمندان کشورمان تبریک می گویم که آن قدر موشک و سیستم پیشرانه را بهینه سازی کرده امد که فقط با یک مرحله از موشک ماهواره در مدار قرار گرفته است. واقعا جای تحسین دارد. ظاهرا هدف دانشمندان ما این بوده که ماهواره را در مداری بالاتر از ماهواره امید قرار دهند و دوام آن را چندین برابر کنند. این دفعه نشد انشا الله دفعه ی بعدی. همین که ماهواره در مدار پایین تر قرار گرفته و امکان تست سیستم های جدید مهیا شده جای شکر دارد.

من گفتم رشته ی تخصصی ام هوافضا نیست و فقط بر مبنای شواهد صحبت می کنم. اگر اشتباه می کنم لطفا تصحیح کنید.


[/quote]

سلام

شکل و رنگ شعله موشک ارتباط مستقیم با سوخت و اکسیدانت و البته نوع موتور دارد و این طور که از ظواهر پیداست موتور و سوخت مرحله دوم موشک با مرحله اول تفاوت دارد .

فاصله زمانی بین جدا شدن مرحله اول با پرتاب ماهواره خیلی زیاد است و اگر موتور مرحله دوم روشن نمیشد کلا پروژه با شکست مواجه میشد .

[b]به هر حال اگر به فیلم مراحل پرتاب توجه کنید جدا شدن پوشش محافظ ماهواره را مد نظر داشته باشید که بعد از جدا شدن با چه سرعتی از موشک دور میشه ![/b]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
موتور موشك در مرحلهي دوم اگر اشتباه نكنم ازسوخت هايي مثل هيدرو‍ژن و اكسيژن استفاده ميكنن كه شعله نداره

مثل جت سرد كه براي ارتقاع مدار ماهواره استفاده ميشه icon_wink

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]به هر حال اگر به فیلم مراحل پرتاب توجه کنید جدا شدن پوشش محافظ ماهواره را مد نظر داشته باشید که بعد از جدا شدن با چه سرعتی از موشک دور میشه ![/quote]

درست است. من به این نکته دقت نکرده بودم.

چرا در مرحله ی دوم از سوختی غیر از مرحله اول استفاده می کنند؟ چه مزیتی داره؟ چرا با این همه بهینه سازی ماهواره در مداری پایین تر از ماهواره قبلی قرار گرفته است؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
شاید به این خاطر باشه که هرچی از زمین دورتر باشه دقت و کیفیت تصاویر پایین میاد. icon_wink

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]به هر حال اگر به فیلم مراحل پرتاب توجه کنید جدا شدن پوشش محافظ ماهواره را مد نظر داشته باشید که بعد از جدا شدن با چه سرعتی از موشک دور میشه ![/quote]

درست است. من به این نکته دقت نکرده بودم.

چرا در مرحله ی دوم از سوختی غیر از مرحله اول استفاده می کنند؟ چه مزیتی داره؟ چرا با این همه بهینه سازی ماهواره در مداری پایین تر از ماهواره قبلی قرار گرفته است؟[/quote]

سلام
نوع سوخت بستگی به کاری دارد که شما از موشک توقع دارید ! سوخت مرحله اول موشک به نظرم هیدرازین اعلام شد (N2H4) این سوخت نیروی تراست لازم برای کنده شدن موشک از زمین و خروج از جو را ایجاد میکند .


وقتی قسمت اول جدا میشود وزن موشک کاهش قابل توجه ای پیدامیکند سرعت اولیه خوبی هم دارد اصطکاک با جو هم وجود ندارد بنابر این یک موتور کوچکتر با حجم و نیروی تراست به مراتب کمتر جوابگوی ماهواره بر و ماهواره است .

قبل از جدا شدن مرحله اول موشک به ان دود غلیظ و سیاه توجه کنید . این به علت بر هم خوردن نسبت سوخت با اکسیدانت است . منتهی مرحله دوم خارج از جو است در نتیجه اکسیدانت باید صرفا از ذخیره موشک تامین شود در نتیجه هم نوع سوخت هم موتور به دلایل بالا متفاوت است

ماهواره امید یک کار تحقیقاتی صرف بود یعنی یک نمونه که برای دستیابی به دانش قرار دادن ماهواره در مدار و اعلام حضور ایران در فضا ساخته شده بود و این با رصد که یک ماهواره تصویر برداری است تفاوت دارد اصلا دلیلی ندارد که این دو در یک ارتفاع قرار بگیرند !

وضمن اینکه قرار گیری یک ماهواره در مدار صحیح با کلی محاسبات و شرایط انجام میشود و اگر بر فرض یک مرحله درست انجام نشد یعنی کل پروژه شکست خورده ...........

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]نوع سوخت بستگی به کاری دارد که شما از موشک توقع دارید ! سوخت مرحله اول موشک به نظرم هیدرازین اعلام شد (N2H4) این سوخت نیروی تراست لازم برای کنده شدن موشک از زمین و خروج از جو را ایجاد میکند .


وقتی قسمت اول جدا میشود وزن موشک کاهش قابل توجه ای پیدامیکند سرعت اولیه خوبی هم دارد اصطکاک با جو هم وجود ندارد بنابر این یک موتور کوچکتر با حجم و نیروی تراست به مراتب کمتر جوابگوی ماهواره بر و ماهواره است .

قبل از جدا شدن مرحله اول موشک به ان دود غلیظ و سیاه توجه کنید . این به علت بر هم خوردن نسبت سوخت با اکسیدانت است . منتهی مرحله دوم خارج از جو است در نتیجه اکسیدانت باید صرفا از ذخیره موشک تامین شود در نتیجه هم نوع سوخت هم موتور به دلایل بالا متفاوت است
[/quote]


معمولا سوخت مرحله اول يک تکيب هيدروکربنيست, دود سياه تنها ناشي از سوختن مواد هيدروکربيست درحالي که هيدرازين با فرمول N2H4 کربني ندارد و دود سياه توليد نميکند . (موشک شهاب سه از هيدرازين استفاده ميکند)

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]نوع سوخت بستگی به کاری دارد که شما از موشک توقع دارید ! سوخت مرحله اول موشک به نظرم هیدرازین اعلام شد (N2H4) این سوخت نیروی تراست لازم برای کنده شدن موشک از زمین و خروج از جو را ایجاد میکند .


وقتی قسمت اول جدا میشود وزن موشک کاهش قابل توجه ای پیدامیکند سرعت اولیه خوبی هم دارد اصطکاک با جو هم وجود ندارد بنابر این یک موتور کوچکتر با حجم و نیروی تراست به مراتب کمتر جوابگوی ماهواره بر و ماهواره است .

قبل از جدا شدن مرحله اول موشک به ان دود غلیظ و سیاه توجه کنید . این به علت بر هم خوردن نسبت سوخت با اکسیدانت است . منتهی مرحله دوم خارج از جو است در نتیجه اکسیدانت باید صرفا از ذخیره موشک تامین شود در نتیجه هم نوع سوخت هم موتور به دلایل بالا متفاوت است
[/quote]


معمولا سوخت مرحله اول يک تکيب هيدروکربنيست, دود سياه تنها ناشي از سوختن مواد هيدروکربيست درحالي که هيدرازين با فرمول N2H4 کربني ندارد و دود سياه توليد نميکند . (موشک شهاب سه از هيدرازين استفاده ميکند)[/quote]

گمانم توی همین تاپیک نوع سوخت هیدرازین معرفی شد البته نرفتم دنبال این موضوع تا از صحت مطلب مطمئن بشم .به هر حال ممکنه به شیوه شصت سال قبل هیدرازین را با هیدروکربنی مثل متانول در موشک استفاده کنند ! یک نفر ادم مطلع ما را از شک در بیاره ...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote][quote]نوع سوخت بستگی به کاری دارد که شما از موشک توقع دارید ! سوخت مرحله اول موشک به نظرم هیدرازین اعلام شد (N2H4) این سوخت نیروی تراست لازم برای کنده شدن موشک از زمین و خروج از جو را ایجاد میکند .


وقتی قسمت اول جدا میشود وزن موشک کاهش قابل توجه ای پیدامیکند سرعت اولیه خوبی هم دارد اصطکاک با جو هم وجود ندارد بنابر این یک موتور کوچکتر با حجم و نیروی تراست به مراتب کمتر جوابگوی ماهواره بر و ماهواره است .

قبل از جدا شدن مرحله اول موشک به ان دود غلیظ و سیاه توجه کنید . این به علت بر هم خوردن نسبت سوخت با اکسیدانت است . منتهی مرحله دوم خارج از جو است در نتیجه اکسیدانت باید صرفا از ذخیره موشک تامین شود در نتیجه هم نوع سوخت هم موتور به دلایل بالا متفاوت است
[/quote]


معمولا سوخت مرحله اول يک تکيب هيدروکربنيست, دود سياه تنها ناشي از سوختن مواد هيدروکربيست درحالي که هيدرازين با فرمول N2H4 کربني ندارد و دود سياه توليد نميکند . (موشک شهاب سه از هيدرازين استفاده ميکند)[/quote]

گمانم توی همین تاپیک نوع سوخت هیدرازین معرفی شد البته نرفتم دنبال این موضوع تا از صحت مطلب مطمئن بشم .به هر حال ممکنه به شیوه شصت سال قبل هیدرازین را با هیدروکربنی مثل متانول در موشک استفاده کنند ! یک نفر ادم مطلع ما را از شک در بیاره ...[/quote]



سوخت مرحله دوم هیدرازین (UDMH) است که تراست کمتر دارد (حدودا 3 تن) . اما سوخت مرحله اول تراست 27 تنی دارد .

دود سیاه هم ناشی از خارج شدن موشک از جو است . شما اگر فیلم های تست موتورهای موشکهای روسی بر روی زمین را دیده باشید تا آخر کار هیچ دودی ندارد . اما فیلم تله متری همان موشک , در انتهای کار دود سیاه دارد.
اصلا به همین دلیل است (خارج شدن موشک از جو) که در مرحله دوم نه آتشی دیده می شود و نه دودی. اما اینکه چرا مرحله اول خارج جو دود سیاه دارد ولی در همان شرایط مرحله دوم هیچ دودی ندارد به نوع سوخت بر میگردد .
به هر حال نه نوع سوخت مرحله اول و نه مرحله دوم از نوع کربنی نیستند

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
این ماهواره واقعا تحقیقاتی هست؟ یا یه ماهواره جاسوسی هست؟
سرعت گردشش توی مدار یکمی زیاد نیست واسه ماهواره تحقیقاتی؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote][quote][quote]نوع سوخت بستگی به کاری دارد که شما از موشک توقع دارید ! سوخت مرحله اول موشک به نظرم هیدرازین اعلام شد (N2H4) این سوخت نیروی تراست لازم برای کنده شدن موشک از زمین و خروج از جو را ایجاد میکند .


وقتی قسمت اول جدا میشود وزن موشک کاهش قابل توجه ای پیدامیکند سرعت اولیه خوبی هم دارد اصطکاک با جو هم وجود ندارد بنابر این یک موتور کوچکتر با حجم و نیروی تراست به مراتب کمتر جوابگوی ماهواره بر و ماهواره است .

قبل از جدا شدن مرحله اول موشک به ان دود غلیظ و سیاه توجه کنید . این به علت بر هم خوردن نسبت سوخت با اکسیدانت است . منتهی مرحله دوم خارج از جو است در نتیجه اکسیدانت باید صرفا از ذخیره موشک تامین شود در نتیجه هم نوع سوخت هم موتور به دلایل بالا متفاوت است
[/quote]


معمولا سوخت مرحله اول يک تکيب هيدروکربنيست, دود سياه تنها ناشي از سوختن مواد هيدروکربيست درحالي که هيدرازين با فرمول N2H4 کربني ندارد و دود سياه توليد نميکند . (موشک شهاب سه از هيدرازين استفاده ميکند)[/quote]

گمانم توی همین تاپیک نوع سوخت هیدرازین معرفی شد البته نرفتم دنبال این موضوع تا از صحت مطلب مطمئن بشم .به هر حال ممکنه به شیوه شصت سال قبل هیدرازین را با هیدروکربنی مثل متانول در موشک استفاده کنند ! یک نفر ادم مطلع ما را از شک در بیاره ...[/quote]



سوخت مرحله دوم هیدرازین (UDMH) است که تراست کمتر دارد (حدودا 3 تن) . اما سوخت مرحله اول تراست 27 تنی دارد .

دود سیاه هم ناشی از خارج شدن موشک از جو است . شما اگر فیلم های تست موتورهای موشکهای روسی بر روی زمین را دیده باشید تا آخر کار هیچ دودی ندارد . اما فیلم تله متری همان موشک , در انتهای کار دود سیاه دارد.
اصلا به همین دلیل است (خارج شدن موشک از جو) که در مرحله دوم نه آتشی دیده می شود و نه دودی. اما اینکه چرا مرحله اول خارج جو دود سیاه دارد ولی در همان شرایط مرحله دوم هیچ دودی ندارد به نوع سوخت بر میگردد .
به هر حال نه نوع سوخت مرحله اول و نه مرحله دوم از نوع کربنی نیستند[/quote]

سلام
به هر حال اشکالی که برادرمون استوکا مطرح کرد کاملا بجاست .

ربطی به بیرون یا داخل جو بودن ندارد در هر صورت اگر تناسب بین سوخت و اکسیدانت درشعله به هم بخورد واکنش سوختن ناقص انجام میشه که نتیجه اون محصولات جانبی متنوع مثل دوده یا همون کربنه ( در سوخت های هیدروکربنی)

[quote]این ماهواره واقعا تحقیقاتی هست؟ یا یه ماهواره جاسوسی هست؟
سرعت گردشش توی مدار یکمی زیاد نیست واسه ماهواره تحقیقاتی؟[/quote]

رصد یک ریز ماهواره تحقیقاتی هست با عمر کم ( دو یا سه ماه) و اصولا در سایز ماهواره های جاسوسی نیست !
سرعت گردش در مدار نسبت مستقیم با فاصله از زمین دارد . رصد به خاطر قرار گرفتن در مدار پائین لاجرم دوره گردش کوتاهی دارد .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با سلام به دوستان
تحلیل جالب سایت دانش فضایی رو در مورد فناوری فضایی ایران و ماهواره ی رصد 1 بخوانید:
ادرس مقاله ی ترجمه شده توسط سایت اویا:
http://avia.ir/Nsite/FullStory/?Id=5309

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[align=justify]
[color=blue]بهمن ماه سال 89 همزمان با روز فناوري فضايي، مسوولان فضايي كشور از پرتاب نخستين موجود زنده انسان نما با كاوشگر ايراني در آينده نزديك خبر دادند. خبري كه به سرعت در كانون توجه محافل علمي و رسانه‌يي داخلي و خارجي قرار گرفت.[/color]

به گزارش مشرق به نقل از ایسنا، متعاقب اعلام اين ماموريت، در آخرين روزهاي اسفندماه سال گذشته، راكت «كاوشگر 4» همراه با يك عروسك ميمون كه داراي علائم حياتي شبيه‌سازي شده موجود زنده است به فضا پرتاب شد تا مقدمه‌اي براي پرتاب نخستين ميمون فضانورد ايراني باشد.
طي ماه‌هاي اخير مسوولان فضايي كشور در پاسخ به پيگيري‌هاي خبرنگاران در خصوص زمان پرتاب كاوشگر حامل موجود زنده به فضا از اعلام زمان قطعي آن خودداري كرده و در عين حال از پيگيري پرتاب اين ماهواره تا پايان تابستان خبر داده‌اند.
در آخرين اظهارنظرها در اين زمينه، دكتر فاضلي، رييس سازمان فضايي ايران اواسط ماه گذشته از پرتاب «كاوشگر 5» حامل موجود زنده در مرداد ماه جاري خبر داده بود.
با توجه به زمان احتمالي اعلام شده و سابقه پرتاب اغلب ماهواره‌ها و كاوشگرهاي قبلي در شب‌هاي اعياد، پرتاب كاوشگر 5 در شب ميلاد امام حسن مجتبي(ع) دور از ذهن نيست؛ اگر چه به دليل پيچيدگي فوق العاده و تمهيدات گسترده مورد نياز براي پرتاب هاي فضايي، احتمال اين كه اين پرتاب به شهريورماه يا پس از آن موكول شده باشد نيز وجود دارد.
كاوشگر 5 كه قرار است همراه ميموني از نژاد رزوس به ارتفاع 120 كيلومتري پرتاب شود، با هدف انجام تحقيقات زيستي و ارسال موجود زنده انسان‌نما به فضا و بازگشت سالم آن، طراحي و ساخته شده و اين، نخستين گام عملي در اجراي پروژه ملي اعزام فضانورد ايراني به فضاست.

از جمله فناوري‌هاي كليدي در اين طرح مي‌توان به آماده‌سازي و آموزش موجود زنده،‌ طراحي و ساخت محفظه زيستي شامل عايق صوتي، حرارتي و ضربه‌گير و تجهيزات لازم براي تامين اكسيژن و سنجش علائم حياتي موجود زنده، جدايش ملايم موتور و ساير اجزاي جدا شونده به منظور حفظ سلامت موجود و بازيابي سالم محموله از ارتفاعات بالا اشاره كرد.

كاوشگرهاي فضايي، راكت‌هاي عمود پروازي هستند كه براي حمل آزمايشگاه‌هاي فضايي به ارتفاعات بالاي جو غليظ - ارتفاع بين 50 تا 300 كيلومتر - و بازيابي سالم آنها به كار مي‌روند. كاوشگرها كاربردهاي بسياري دارند كه از آن جمله مي‌توان بررسي خواص اتمسفر، آزمايش وسايل كنترلي مورد استفاده در ماهواره‌ها و ماهواره‌برها، كسب اطلاعات هواشناسي و پيش‌بيني هوا، و انجام تحقيقات زيست فضايي و نجوم را نام برد. در حقيقت، محموله‌هاي آزمايشگاه فضايي در كاوشگر‌ها، اجزاي پيچيده سامانه‌هاي فضايي و موجودات زنده را در معرض آزمايش و بررسي قرار مي‌دهند.

در كاوشگر 5 اعزام يك ميمون از نژاد رزوس به ارتفاع 120 كيلومتري و بازيابي سالم آن و فراهم كردن بستر مناسب براي انجام تحقيقات زيست پزشكي فضايي پيش‌بيني شده است.

در اين كاوشگر اولين محفظه زيستي براي پشتيباني حيات در ارسال به فضا طراحي و آزمايش مي‌شود. در تمامي مراحل پرتاب تصاوير محفظه زيستي، علائم حياتي موجود زنده، و داده‌هاي محيطي و علمي مخابره و در جعبه سياه ثبت مي‌شوند. براي حفظ و تضمين سلامت موجود زنده در ارسال به فضا و بازگشت از آن، بايد قابليت اطمينان سامانه‌هاي حامل موجود زنده بسيار بالا باشد؛ از اين رو، تمامي مراحل طراحي، ساخت و آزمايش بايد مطابق با استانداردهاي فضايي خاص سامانه‌هاي سرنشين‌دار صورت پذيرد.
آماده‌سازي و آموزش موجود زنده از جمله مراحل كليدي در اين طرح است. موجود زنده با قرار گرفتن تدريجي در شرايط شتاب و ارتعاش، توانايي تحمل شرايط پرواز واقعي را پيدا مي‌كند.
در طرح پرتاب كاوشگر حامل ميمون به فضا پنج ميمون در حال آموزش هستند تا بتوانند تحمل فشارهاي فيزيكي، مداري، شتاب هاي مداري، صوت، ارتعاش و ساير عوامل را هنگام پرتاب داشته باشد.

ميمون به عنوان حيواني آموزش‌پذير، طي مراحل آموزش خود را با شرايط پرتاب انطباق مي‌دهد. آموزش‌هاي پيش‌بيني شده شامل سازگاري موجود زنده با شتاب، ارتعاش و شوك، شرايط سقوط آزاد، سر و صدا و محيط داخلي محفظه زيستي است. آ‌زمايش زير سامانه‌هاي جدا شونده و چترهاي زير سامانه بازيابي نيز از مهمترين بخش‌هاي آزمايش عملكردي است و قابليت اطمينان اين زير سامانه‌ها با تكرار آزمايش‌ها به تاييد مي‌رسد.
انتظار مي‌رود با تلاش پژوهشگران و كارشناسان پژوهشگاه هوا فضا در دستيابي به فناوري ارسال موجود زنده به فضا، برگ زرين ديگري به كارنامه فعاليت‌هاي فضايي ايران اضافه شود.

[color=olive]۲۴ مرداد ۱۳۹۰[/color]
منبع: مشرق نيوز
http://www.mashreghnews.ir/fa/news/62237/%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%B8%D8%A7%D8%B1-%D9%BE%D8%B1%D9%88%D8%A7%D8%B2-%D9%86%D8%AE%D8%B3%D8%AA%D9%8A%D9%86-%D9%85%D9%8A%D9%85%D9%88%D9%86-%D9%81%D8%B6%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%B1%D8%AF-%D8%A7%D9%8A%D8%B1%D8%A7%D9%86%D9%8A
[/align]
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط SAEID
      کاربران میتوانند در این تاپیک اخبار مرتبط با مسائل نظامی ایران را پست کنند. توجه کنید که تنها اخبار مهم را بصورت تاپیک مستقل ارسال کنید و مابقی اخبار را بصورت پست در همین تاپیک قرار دهید. عنوان پست خبری را هم با رنگ قرمز بنویسید تا از سایر پستها متمایز باشد.
    • توسط Parviz
      تحلیلگران درباره دلایل نزديک شدن روسيه به ايران سه سناريو متحمل را ارایه می کنند.

      نخستين سناريو احتمالی به اين گزينه متکی است که روسيه خواهان ايرانی قدرتمند به عنوان متحدی است که می خواهد دربرابر آنچه سياستمداران روسی رويکرد يکجانبه گرايانه آمريکا می خوانند، قرار گيرد.

      سناريو دوم می گويد هيچ حکمرانی در تاريخ سياسی روسيه خواهان ايرانی قدرتمند در کنار مرزهايش نبوده و امروز نيز قادر نيست خود خطر را از ميان بردارد در نتيجه منتظر است تا يک قدرت احتمالی، یعنی آمریکا، اين کار را يرای آنها بدون دردسرانجام دهد.

      سناريو سوم براین باور تاکید دارد که روسیه می کوشد تا ایران را از یک سو به عنوان یک خطر بالقوه نشان دهد و از این طریق در عرصه بین المللی و به ويژه در رويارويی با آمريکا، امکان چانه زنی خود را بالا ببرد و از سوی دیگر، ایران را در عمل، در موقعیت ضعف قرار داده، امکان گرفتن امیتاز از این کشور را برای خود میسر کند.

      «آیا روسيه تمايل دارد ايران نابود شود؟»

      مايکل لدين، يکی از چهره های نئومحافظه کار يا نئوکنسرواتيو و عضو موسسه آمريکن اينترپرايز اينسيتو از کسانی است که به سناریوی دوم معتقد است.

      او در زمينه روابط روسيه و ايران قرضيه ای را مطرح می کند که براساس آن مسکو تمايل دارد تا تحريم ها عليه ايران به بن بست برسند.

      مايکل لدين در گفت وگو با راديو فردا می گويد:«اين چيزی که من مطرح می کنم يک فرضيه و گمانه زنی من در اين باره است. من در درون سيستم دولتی روسيه نيستم تا از آن خبر بدهم، بلکه شواهدی را در کنار يکديگر قرار می دهم و از آنها به اين نتيجه ای که می گويم می رسم.»

      آقای لدين می گويد:«اگر من به جای ولاديمير پوتين بودم، به دليل مشکلات ديرينه روسيه با مسلمانان، چه در افغانستان و چه در چچن و از سوی ديگر تلاش ايران برای گسترش قدرت خود در مناطق تحت تسلط مسکو، تمايل داشتم اين رژيم نابود شود.»

      به گفته آقای لدين وجود يک ایران مسلمان، جزم اندیش، زیاده خواه، مسلح به موشک های هسته ای و با حکمرانی که خود را منجی بشریت می پندارند، در کنار مرزهای روسيه، آخرين چيزی است که آقای پوتين و يا هر حکمران روسی ممکن است آرزو کند.

      مايکل لدين تصريح می کند:«اگر من پوتين بودم سعی می کردم که در تحريم ها اخلال ايجاد کنم تا نتيجه ندهند، اگر تحريم ها مثمرثمر شوند، آمريکايی ها به نتيجه دادن تلاش های ديپلماتيک اميدوار می شوند و ديگر به دنبال استفاده از گزينه نظامی نخواهند بود.»

      آقای لدين می افزايد:«اگر من پوتين بودم، آرزو می کردم که آمريکا به ايران حمله کند.»

      اين چهره سرشناس نئوکان ها( محافظه کاران جديد) با اشاره به سفر ولاديمير پوتين و سرگئی لاوروف، وزير امورخارجه روسيه به ايران، می گويد:«مقام های روسی به ايران گوشزد خواهند کرد که نگران آمريکا نباشيد، آمريکايی ها اکنون ضعيفند و دچار چند دستگی شده اند و به شما حمله نخواهند کرد.»

      به باور آقای لدين روسيه خواهد کوشيد تا تنش ميان ايران و روسيه هرچه بيشتر تشديد شود تا آمريکايی به اين نتيجه برسند تنها چاره کار استفاده از گزينه نظامی است.

      آقای لدين يکی از شواهد خود را در اين زمينه اين گونه بيان می کند:«سيستم موشکی که روسيه به ايران فروخته يکی از شواهدی است که نشان می دهد روسيه تمايل دارد ايران مورد حمله قرار بگيرد.»

      او می افزايد:«اين سيستم های موشکی کارايی ندارند و در جريان حمله هواپيما های اسراييلی به هر انچه که در سوريه بود نشان داد قادر نيستند که درست عمل کنند و هواپيماهای اسراييلی توانستند با زدن هدف های خود بدون هيچ مشکلی عملياتشان را موفقيت اميز انجام دهند.»

      به نظر می رسد که می تواند این چنین از اطهارات آقای لدین استنباط کرد که اگر روسیه خواهان صدمه ندیدن این کشورها می بود می بایست سلاح هایی در اختیارشان قرار می داد که بتوانند با آنها از خود دفاع کنند.

      آقای لدين با اشاره به اين که روسيه خواهان قدرت گرفتن يک ايران جزم اندیش، زیاده خواه و مسلح به سلاح هسته ای نيست ، می گويد:«اگر من پوتين بودم، از آنجا که روسيه قادر نيست خود اين مانع را از ميان ببرد، می کوشيدم يک کشور ديگر که احتمالا امريکا خواهد بود با کمترين هزينه برايم اين مشکل را حل کند.»
    • توسط ALI
      با سلام خدمت همه دوستان عزیز
      در این تاپیک قصد داریم با موتورهای تانک و انواع آن آشنا شده و در باره موتور چند تانک مطرح جهان بررسی کنیم
      موتور هر وسیله را میگویند که صورتهای مختلف انرژی را به انرژی مکانیکی تبدیل کند.وسیله تبدیل انرژی شیمیایی به مکانیکی موتورهای درونسوز هستند. موتورهای درونسوز به انواع دیزلی بنزینی وانکل هیبریدی استرلینگ و .. تقسیم میشوند. در این نوشتار ما موتورهای دیزلی که در تانکها استفاده میشود را بررسی خواهیم کرد. موتورهای دیزلی به این علت در تانکها و نفربرها استفاده میشوند که اولا گازئیل دارای انرژی بیشتری نسبت به بنزین است (سوخت دیزل (گازوئیل ) چگالی انرژی بالاتری نسبت به بنزین دارد . به طور متوسط ، یک گالن (3.8 L) گازوئیل تقریباً 155x106 j (147,000 BTU), انرژی دارد ، در حالیکه یک گالن بنزین 132x106 j (125,000 BTU) انرژی دارد . این (انرژی بالای گازوئیل) با بازده بالای موتور دیزل تلفیق می شود و این دلیل برتری موتور های دیزل بر موتور های بنزینی است .)ثانیا موتورهای دیزلی دارای انعطاف پذیری و استحکام بالایی نسبت به موتورهای بنزینی دارند.موتورهای دیزلی در صورت نبود گازوییل با بنرین الکل نفت و حتی روغن نباتی هم کار میکند.(این آخریش را خودم امتحان کردم. موتورهای دیزلی با روغن نباتی هم کار میکنند)
      موتور تانک از اجزای مهم یک تانک به شمار میرود. یک تانک هر چقدر دارای زره قوی باشد و تسلیحات دوربرد و قدرتمند باشد بدون داشتن یک موتور مستحکم و قوی نمیتواند در برابر تانکهای دیگر مقاومت کند. طراحان و سازندگان تانک نیز هنگام طراحی موتور تانک به سه مولفه توجه دارند: 1- اندازه کوچک 2- قدرت متناسب با وزن تانک 3 - مصرف بهینه. با این پیش درآمد به سراغ طرز کار موتورهای تانک میرویم.
      موتورهای تانک یا در مجموع موتورهای دیزلی در مرحله مکش برخلاف موتورهای بنزینی که مخلوط هوا و بنزین را مکش میکنند ، تنها هوا را میمکند و در مرحله تراکم هوا را متراکم میکنند. وقتی که هوا متراکم شد دمای آن بالا میرود در این مرحله نازل انژکتور توسط بلانچر باز شده و سوخت را به داخل سیلندر میپاشد و تولید قدرت میکند. یکی از اجزای بسیار مهم موتور تانک توربو شارژ میباشد
      توربو شارژ هوای موجود را به شدت متراکم میکند و در مرحله مکش هوا را به شدت و قدرت تمام وارد سیلندر میکند . به جرات میتوان گفت که موتورهای دیزلی بدون توربو شارژ هیچند. اگر شما حتی به کامیونها و تریلر ها هم توجه کنید در پشت آن یک لوله سیاه رنگ وجود دارد که در واقع هواکش توربوشارژ است. سوپر شارژ هم همان کار توربو شارژ را انجام میدهد ولی با این تفاوت که سوپر شارژ قدرت چرخش خود را بوسیله تسمه از میللنگ دریافت میکند و با این کار اقلا 20 درصد توان موتور را میگیرد ولی توربو شارژ بوسیله توربینهای مخصوص از محل دود حاصل از احتراق مانیفولد میچرخد.
      انشاالله با این پیش درامد ذهنتان آماده شده باشد. حالا برویم سر اصل مطلب

      به تصاویر زیر خوب دقت کنید

      موتورهای دیزلی از نظر آرایش سیلندرها به انواع مختلفی تقسیم میشوند: خورجینی دومیللنگ / V شکل نیم میللنگ / V شکل تمام میللنگ / خطی / دوار / تخت / ...


      موتور وی شکل تانک تی 72 ساخت ایران

      این موتور دارای آرایش وی شکل است و توسط متخصصین داخل طراحی شده است. این موتور همانطوریکه در شکل میبینید دارای 8 سیلندر بوده و دارای 1000 اسب بخار قدرت و بدنه محکمی میباشد. به سوپاپها و فیلرهای سر سیلندر دقت کنید. این فیلر ها سالهای سال کار میکنند ولی عیبی پیدا نمیکنند.
      نمای دیگری از موتور تی 72

      توربوشارژ موتور تی 72 ساخت ایران

      موتور تی 72 دارای دو توربوشارژ کوچک است.اگر به عکس موتور تی 72 دقت کنید میبینید که برای افزایش کارایی موتور از زنجیر به جای تسمه استفاده شده است. چرا که احتمال پاره شدن تسمه وجود دارد ولی زنجیر نه.
      انواع آرایش سیلندر ها را در شکل زیر ببینید
      آرایش وی شکل تمام میللنگ

      آرایش تخت


      آرایش خطی

      دو نوع دیگر از موتورهای وی شکل (عکس دومی متعلق به موتور هامر میباشد)


      عکس از موتور تانک لئوپارد

      تانک لئو پارد دارای موتور 12 سیلندر وی شکل نیم میللنگ است که دارای 1500 اسب بخار قدرت بوده و دارای 2 توربو شارژ متوسط میباشد.این موتور دارای 12 بلانچر و نازل انژکتور و سه پمپ انژکتور میباشد. یعنی به ازای هر 4 سیلندر یک پمپ انژکتور. موتور تانک لکلرک هم کاملا مشابه موتور لئوپارد میباشد با این تفاوت که تمام میللنگ است.
      نازلها و پلانچر های موتور تانک لئو پارد و لکلرک

      تانکهای تی 90 ، چالنجر و آریت هم مشابه تانک لئوپارد بوده و فقط در حجم موتور با هم کمی فرق میکنند.

      تانک مرکاوا (فکر کنم نسل سوم ) از موتور خورجینی استفاده میکند این موتور دارای دو میللنگ بوده و بوسیله دو گرانویل به فلایویل و شافت مرکزی متصل میشود. این موتور دارای مصرف سوخت کاملا بهینه ای میباشد بصورتی که مصرف آن از همه موتورهای بالا کمتر است.این موتور تمام فورجینگی بوده و قدرت و گشتاور فوق العاده ای است. سیستم تزریق سوخت این موتور الکترونیکی است و توربوشارژهای آن تماما دارای تراشه های الکترونیکی بوده و سرعت چرخش توربو شارژ را تنظیم کرده و از ریتارد کردن موتور جلوگیری به عمل می آورد. این موتور (البته به نظرمن) شاهکار طراحی موتور های دیزلی است. متاسفانه هیچ عکسی از موتور این تانک ندارم.

      حالا میرسیم به موتور بحث برانگیز تانک آبرامز
      موتور این تانک از نوع پیستونی نیست و اگر به داخل این موتور توجه کنید متوجه این موضوع میشوید.




      این نوع موتورها را موتورهای وانکل یا دوار (ROTARY) مینامند. تصویر چهارمی روتور موتور وانکل است. این موتور دارای سه روتور گریز از مرکز میباشد. در این نوع موتورها سیلندر و پیستون وجود ندارد بجای پیستون روتور وجود دارد. مزیت این موتور این است که با اندازه کوچکی که دارد قدرت فراوانی تولید میکند. شاید باورش برایتان سخت باشد که موتور تانک آبرامز اندازه ای معادل موتور پزو 405 دارد ولی دارای قدرت 1500 اسب بخار است. ولی عیب بزرگ این موتور هم این است که دارای مصرف سوخت بالایی است و برد تانک را کاهش میدهد. این موتور دارای سوپر شارژ است. نسل چهارم مرکاوا هم از این نوع موتور استفاده میکند.

      سوپر شارژ موتور تانک آبرامز



      شافت خروجی موتور آبرامز(حکم میل لنگ را در موتورهای پیستونی دارد)



      موتور نفر بر برادلی

      موتور این نفربر دارای 6 سیلندر بوده و آرایش خطی دارد (به انژکتورهای نصب شده در سر سیلندر دقت کنید_ قطعات آبی رنگ). قدرتی معادل 750 اسب بخار دارد. این موتور دارای یک توربوشارژ متوسط میباشد. از موتورهای تخت و خطی بیشتر در نفربرها استفاده میشود.

      موفق باشید
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.