Recommended Posts

[quote]انشاالله خبر ساخت شاتل كاملا بومي ايراني را بزاريد توي تاپيك[/quote]
ایران با ساخت نمونه آزمایشی فضاپیمای فوق سبک، انحصار ناسا را شکست



زهراحاجیان -محققان ایرانی موفق به طراحی و ساخت پایلوت فضاپیمایی فوق سبک و بسیار پیشرفته با عنوان «ثامن» شدند. به گفته محققان این طرح، نمونه چنین فضاپیمایی درحال حاضر تنها در اختیار ناساست. مهندس کاوه آذری طراح پروژه در گفت وگو با خراسان درخصوص جزئیات این طرح می گوید: یکی از مهم ترین ویژگی های این فضاپیما به کارگیری مواد سبک و پیشرفته است که کارآیی آن را تا حدقابل توجهی افزایش می دهد. وی اضافه می کند: بدنه و بال و بالک فضاپیمای «ثامن» از کامپوزیت های فول هیبریدی هوشمند و هیبریدی متشکل از پلیمر و ورق فلزی ساخته شده است. وی درمورد نحوه به کارگیری این فضاپیما خاطرنشان می کند: این سفینه یک فضاپیماست که با هدف انجام سفرهای فضایی ساخته شده و برای به کارگیری آن لازم است که این سفینه تا ارتفاع مشخصی با هواپیما حمل شود و از همین ارتفاع موتورهای راکت فضاپیما روشن و سفینه پرتاب می شود و به سمت بیرون جو شروع به حرکت می کند و از زمانی که از جو خارج می شود در یک مدت زمان خاص و تعیین شده سفر فضایی خود را انجام می دهد و درنهایت با یک پرواز گلایدری به سمت جو زمین فرود می آید. وی خاطر نشان کرد: ...



سفر فضایی این سفینه در ارتفاع 45 تا 50 هزار پایی که تقریبا بالای اتمسفر زمین و دارای هوای رقیق می باشد، آغاز می شود. در این ارتفاع تقریبا 85 درصد اتمسفر زمین طی شده و هوا بسیار رقیق است که می تواند مکانی بسیار مناسب برای شروع پرتاب به خارج از جو زمین باشد در این ارتفاع سفینه فضایی از هواپیمایی که توسط آن به این ارتفاع حمل شده است، جدا می شود و به مدت 10 ثانیه برای رسیدن به شرایط مطلوب برای پرتاب بدون هیچ حرکتی باقی می ماند تا شرایط برای روشن شدن راکت مهیا شود در این زمان خلبان فضاپیما فرمان آتش را به راکت فضاپیما می دهد و راکت با شتاب 2 تا 3 برابر شتاب گرانش زمین به سمت بالا شروع به حرکت می کند. این شتاب گیری به مدت تقریبا یک دقیقه و تا مدتی که سوخت فضاپیما در حال مصرف است، ادامه می یابد. در مدت این شتاب گیری یک دقیقه ای فضاپیما به ارتفاع 150 هزارپایی می رسد و در این ارتفاع سوخت راکت تمام می شود اما سفینه به دلیل اینرسی حرکتی زیادی که دارد هم چنان با سرعت حدود 3250 کیلومتر بر ساعت به صورت عمودی به حرکت خود ادامه می دهد. فضاپیما با سرعتی که دارد همچون گلایدر به صورت عادی پرواز می کند این حرکت پس از حدود 15 دقیقه تا وقتی که زاویه بین بدنه فضاپیما تا نیمه دوم بال به 65 درجه برسد، ادامه می یابد.در این مدت فضاپیما درحال سفر فضایی خود بوده و ساکنین داخل آن می توانند از مشاهده فضای زیبای بیرون فضاپیما لذت ببرند. زمانی که سفینه به نقطه اوج رسید، جهت بازگشت به زمین آماده می شود این حرکت به صورت سهمی گون یا منحنی بالستیک است که در این حالت فضاپیما به سمت پایین می آید و وارد جو زمین می شود. در چنین شرایطی دمای بدنه فضاپیما به دلیل ورود به لایه های ضخیم اتمسفر و اصطکاک بین بدنه و جو تقریبا به 1250 درجه سانتی گراد می رسد. وی ادامه می دهد: در این حالت فضاپیما طوری قرار می گیرد که هوا به سطح زیرین آن برخورد داشته باشد و هم زمان نیمه عقبی بال و دم فضاپیما بالا هستند در این حالت با برخورد هوا به سطح زیرین فضاپیما به علت چسبندگی مولکولی هوا، نیروی مقاومی ایجاد می شود که باعث کاهش سرعت فضاپیما می شود، این حالت تا زمانی که فضاپیما به ارتفاع 50 تا 60 هزار پایی می رسد ادامه پیدا می کند. در این ارتفاع نیمه عقبی بال و دم فضاپیما در فرودگاهی که پرواز را از آن آغاز کرده است، می نشیند. وی اضافه می کند: این طرح که درحال حاضر مورد تایید سازمان پژوهش های علمی و صنعتی ایران -به عنوان بالاترین مرجع تایید علمی اختراعات در کشور- قرار گرفته است، ویژگی های خاصی دارد که آن را از نمونه خارجی آن که در اختیار سازمان فضایی آمریکا (ناسا) است، متمایز می کند به طوری که براساس اطلاعات منتشرشده از سوی ناسا، فضاپیمای ساخت ناسا یک سازه آلومینیومی به همراه سیستم TPS است که این سیستم به عنوان عایق عمل می کند اما آن چه ما طراحی کردیم با استفاده از کامپوزیت های فول هیبریدی هوشمند و کامپوزیت های هیبریدی متشکل از پلیمر و ورق فلزی است که ضمن تحمل حرارت بالا، سبک نیز می باشد. سیستم های TPS سیستم های محافظت حرارتی هستند که روی بدنه فضاپیما نصب می شوند تا حرارت به هسته اصلی فضاپیما یا شاتل نفوذ نکند. بنابراین زمانی که ما سازه را به صورت کامپوزیتی تغییر دهیم، دیگر نیازی به سیستم TPS نخواهد بود و در عین حال وزن سازه به مراتب سبک تر می شود و بدین ترتیب فضاپیمای فوق سبکی به دست آمده است. مهندس آذری با تاکید بر آن که پتنت بین المللی این طرح در آینده نزدیک به ثبت خواهد رسید، می افزاید: این طرح برای اولین بار در کشور با همکاری دانشگاه های صنعتی امیرکبیر،فردوسی مشهد،دانشگاه آزاداسلامی وکانون هوانوردی ایران انجام شده است. وی اضافه می کند: این سفینه از این جهت که در شرایط خاص مکانیکی و با پرتاب راکتی عازم فضا می شود، باید دارای بدنه ای بامقاومت عالی در برابر انرژی ها ویا ضربات ناگهانی باشد و بر همین اساس کامپوزیت مورد استفاده در این سازه هوشمند است به گونه ای که این کامپوزیت حاوی الیاف «کولار کربن» به همراه ماده هوشمندی باعنوان آلیاژ «نایتینول» (Kevlar carbon Nitinol) است. در واقع قراردادن این آلیاژ حافظه دار یا هوشمند در این سازه باعث می شود که خاصیت ایده آلی برای کامپوزیت ایجاد شود، وجود نایتینول سبب ایجاد خاصیت «تنش بازیابی کششی» در هنگام اعمال هر گونه ضربه یا تنش به بدنه کامپوزیتی سفینه می شود و این عمل از تخریب سازه جلوگیری و آن را در برابر ضربات وارده ایمن می کند در واقع این آلیاژ در مقابل هر ضربه ای مجددا می تواند به حالت اولیه بازگردد و در عین حال تنش های وارده به سازه را دفع می کند. بال این فضاپیما در حین پرواز شرایط خاصی از نظر دینامیکی و مکانیکی دارد، بنابراین استفاده از کامپوزیت های پایه پلیمری که در حال حاضر در شاتل های ناسا استفاده می شود، خاصیت ارتعاشی مناسبی را در بال ایجاد نمی کند بنابراین ما در یک فرآیند منحصر به فرد از کامپوزیت های هیبریدی متشکل از پلیمر و ورق فلزی در سازه بال استفاده کردیم که علاوه بر استحکام و انعطاف پذیری بالا در شرایط تحت ارتعاش از خود لرزش نشان نمی دهد بدین ترتیب مانع ایجاد حالت خستگی و افت کیفی در سازه می شود و از واپاشیدگی قطعه جلوگیری می کند. وی اضافه کرد: برای ایجاد چنین خاصیتی در سازه بال ما ورق های نازک آلومینیوم را داخل کامپوزیت پایه پلیمری قرار دادیم و بدین شکل جلوی ارتعاشات را به طور کامل گرفتیم. اهمیت این دستاورد از این جهت است که معمولا در سازه هایی از این قبیل و یا سازه های موشکی لرزش های ناشی از پرتاب سازه نباید از 4 ثانیه بیشتر باشد، در غیر این صورت حالت Fail یا شکست ایجاد می شود. وی کاربردهای این فضاپیما را که در نمایشگاه دستاوردهای 30ساله وزارت علوم نیز ارائه شد،به طور مشخص در انجام تحقیقات فضایی، سفرهای فضایی، کاوشگرهای فضایی، اهداف نظامی، عکس برداری ماهواره ای و... ذکر کرد./ر.خراسان





زمایش موفقیت آمیز موشک فضاپیمای ایران


ازمایش موفقیت امیز موشک فضاپیمایی ایران گام دیگری در جهت دستیابی به فناوری های نوین میباشد .
این موشک در ارتفاع 11600کیاو متری قادر است محموله خود را در مدار قرار دهدوالبته لازم به ذکر است که این ازمایش بیشتر در جهت افزایش توان موشکی میباشد ولی این خود گامی مفید در جهت راهیابی ایران به فضا است .
این ازمایش بازتاب گسترده ای در رسانه های خارجی داشته است بطوری روزنامه های روسیه ان را رویارویی ایران با امریکا در فضا معنا کردهاند با این تیتر: ایا ایران فضا را تسخیر خواهد کرد؟
البته بازتاب امریکا در قبال این موضع تدافعی بوده و ابراز نگرانی کرده و بیان نموده که ماامیدواریم که ایران مسایل فضایی را از بعد نظامی دنبال نکند و مثل چین به قدرت نابودی ماهواره بااستفاده از موشک تبدیل نشود که در این صورت فضا نیز ناامن می شود .
البته دستیابی به چنین قدرتی برای ایران چندین سال زمان و چندین میلیون دلار بوجه را می طلبد .
برای کشور ما که همه روزه از سوی ابر قدرت ها مورد تهدید قرا می گیرد به دست آوردن چنین سلاح استراتژیکی بسیارمهم است .
دیگرپروژهای فضایی ونجومی ایران عبارتند از : ساخت دو ماهواره مخابراتی و هواشناسی و ساخت رصدخانه ملی ایران ( که در مرحله مکان یابی می باشد)و در آینده پایگاه پرتاب موشک (که هنوز تصویب نشده است).
با امید به ایرانی سرفراز...






ساخت فضا پیمای رادار گریز در ایران با قدرت برقراری ارتباط با ماهواره‌ها.

عکس فضاپیمای مربوطه


محققان کشورمان موفق به ساخت فضاپیمای کامپوزیتی رادارگریز شدند. مهندس کاوه آذری، طراح اصلی پروژه در توضیح این دستاورد مهم و دستیابی کشورمان به دانش فنی ساخت فضاپیماهای کامپوزیتی رادارگریز در گفت وگو با خراسان اظهار داشت: این فضاپیما قابلیت انجام کلیه امور تحقیقاتی در فضا و حتی انجام فعالیت هایی مشابه فعالیت های ماهواره ای را دارد.

ضمن این که قادر به خنثی کردن سیستم های جاسوسی است و می تواند فضای موجود را برای هرگونه فعالیت دشمن ناامن کند.این سازه کامپوزیتی هم چنین امکان ایجاد یک پدافند هوایی و ضربه زدن به اهدافی را که از پایین جو ممکن نیست، فراهم می کند.این کارشناس ارشد مهندسی مواد افزود: این فضاپیمای کامپوزیتی حاصل یک سال و نیم تلاش و مطالعه شبانه روزی یک تیم تحقیقاتی ۱۵ نفره است. وی با اشاره به اهمیت فعالیت های علمی و استراتژیک در عرصه هوافضا تصریح کرد: فعالیت انواع ماهواره های مخابراتی، جاسوسی، کاوشگر و انواع سیستم های پدافندی، لزوم برنامه ریزی تحقیقاتی را در این عرصه بیش از پیش آشکار می کند و در این میان ساخت یک سازه فضایی با قابلیت پرواز به بیرون از جو و انجام ماموریت های مختلف و سپس برگشت به زمین موفقیتی عظیم در حوزه هوافضا برای کشورمان محسوب می شود. این متخصص سازمان صنایع هوا و فضا در توضیح چگونگی پرواز این سازه گفت: سازه کامپوزیتی رادارگریز با قابلیت پرواز فضایی توسط سازه پرنده دیگری تا ارتفاع ۴۰ هزار پایی حمل می شود. در این ارتفاع سازه کامپوزیتی رها می شود و به مدت ۱۰ ثانیه برای رسیدن به شرایط مطلوب برای روشن شدن موتور خود، بدون هیچ حرکتی باقی می ماند. با روشن شدن موتور، این سازه که سوخت آن ترکیبی از پلی یورتان و گاز N2O است، تا ارتفاع ۱۵۰ هزار پایی رسانده می شود. در این ارتفاع سوخت موتورراکت تمام می شود ولی سازه با توجه به اینرسی حرکتی زیادی که دارد هم چنان به مسیر خود ادامه می دهد. در این حالت فضاپیما قادر است ۱۵ دقیقه در فضای بالای جو باقی بماند. هنگامی که سازه به نقطه اوج خود رسید، برای بازگشت به زمین آماده می شود. این حرکت به صورت سهمی گونه انجام می شود و سازه به صورت دورانی به سمت پایین فرود می آید.مسئول اجرایی پروژه طراحی سازه کامپوزیتی رادارگریز با قابلیت پرواز فضایی با بیان این که مدیریت پروژه به عهده دکتر حمید امیدوار، عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر است، اضافه کرد: یکی از ویژگی های بارز این سازه فضایی، به کارگیری مواد و ترکیبات بسیار پیشرفته در قسمت های بال و بدنه است و در این راستا به منظور ایجاد استحکام مکانیکی، دینامیکی و حرارتی در سازه از کامپوزیت های هیبریدی پلیمر-فلز و کامپوزیت های هیبریدی هوشمند استفاده شده است.وی افزود: بدنه سازه باید دارای انعطاف پذیری و استحکام بالایی باشد که برای این منظور از کامپوزیت فایبرهای «کولار» و «کربن» استفاده شده و هم چنین آلیاژ حافظه دار «نایت نول» در ساخت این فضاپیما به کار گرفته شده است که دارای خاصیت انقباض و انبساط بسته به شرایط است و بدین شکل درواقع تنش های وارده به سازه را دفع می کند. کامپوزیت های پلیمری موجود در برابر ضربه و اعمال انرژی ناگهانی مقاومتی ندارند اما به دلیل وزن بسیار کم آن ها ناگزیر به استفاده از آن ها هستیم، بنابراین برای افزایش مقاومت آن ها در برابر اعمال انرژی ناگهانی، ورقه های آلومینیوم ۲۰۲۴ را در داخل لایه های کامپوزیتی قرار دادیم تا علاوه بر افزایش مقاومت، حالت ارتعاشی بال ها نیز بهبود پیدا کند. مهندس آذری با اعلام استفاده از نوعی کامپوزیت لایه ای ضدرادار به عنوان پوشش به منظور ایجاد ویژگی رادارگریزی در سازه اظهار داشت: این مواد چگالی پایینی نسبت به آلیاژهای معمولی دارند و به عنوان نمونه چگالی فولاد ۸/۷، آلومینیوم ۷/۲ و تیتانیوم ۵/۴ گرم بر سانتی متر مکعب است اما چگالی کامپوزیت به کار گرفته شده در این سازه، ۲/۱ گرم بر سانتی متر مکعب است. وی با بیان این که در راستای این طرح، مکاتبات و مذاکرات سازنده ای با ریاست جمهوری و برخی معاونان ایشان انجام شده است، گفت: این طرح در حال حاضر دارای تاییدیه های علمی از دانشگاه صنعتی امیرکبیر،سازمان پژوهش های علمی صنعتی ایران و هم چنین دارای تاییدیه صنعتی از صنایع مربوطه است. آذری ادامه داد: تاکنون ۲۰ اختراع برای ساخت این سازه کامپوزیتی رادارگریز به ثبت رسیده وبیش از ۱۵ مقاله نیز در این زمینه ارائه شده است. هم چنین طرح مذکور در نمایشگاه بین المللی اختراعات سوریه سال ۲۰۰۹ ارائه شد و در این نمایشگاه چندین کشور آمادگی خود را برای حمایت از این پروژه به طور صریح اعلام کردند.میلاد حاجی خانی یکی از اعضای تیم تحقیقاتی ساخت سازه کامپوزیتی رادار گریز با قابلیت پرواز فضایی نیز در گفت وگو با خراسان اظهار داشت: این سازه را می توان در ۲ مدل سرنشین دار و بدون سرنشین طراحی کرد. در مدل سرنشین دار، خلبان کنترل سازه را به عهده می گیرد و در مدل بدون سرنشین، سیستم کنترلی برای سازه طراحی می شود که هدایت آن را به عهده داشته باشد. این فضاپیما در آزمایشگاه کانون هوانوردی با موفقیت آزمایش شده است. میلاد حاجی خانی در توضیح روش خنثی کردن سیستم های جاسوسی توسط این فضاپیما گفت: راداری روی فضاپیما نصب می شود و هنگامی که ماهواره ای در فاصله یک کیلومتری فضاپیما قرار می گیرد، روی رادار نشان داده می شود. حال اگر این ماهواره جاسوسی باشد و لازم باشد که ارتباط آن با دشمن قطع شود، فضاپیما سیگنال های قوی تر از سیگنال ماهواره ارسال و بدین شکل از ارسال سیگنال ماهواره به زمین جلوگیری می کند. هم چنین در صورتی که این فضاپیما برای انجام ماموریت تحقیقاتی به فضا پرتاب شود دوربین فیلم برداری روی آن نصب می شود. فضاپیما در زمان ماموریت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه ای خود در فضا فیلم برداری خواهد کرد و پس از اتمام زمان ماموریت به زمین بازخواهد گشت.
این مهم میتونه اولین گام در راه ساخت فضاپیماهای بزرگتر و پیشرفته تر محسوب بشه و در سالهای آینده شاهد ساخت فضاپیماهای سرنشین دار باشیم (که شایدم در سازمان صنایع دفاعی جمهوری اسلامی ایران در حال ساخته و یا ساخته شده و مثل پروژه های محرمانه دیگه صداش درنمی یاد)
[img]http://i40.tinypic.com/2wlssq9.jpg[/img] [img]http://i41.tinypic.com/jtqah5.jpg[/img]
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
جناب GAGNUS متشكرم، ولي به نظرم اين مطلبي كه شما گذاشته ايد، قديمي است و قبلا داخل سايت داشتيم. البته منبع را هم فراموش كرده ايد.
اين گونه طرح ها بيشتر جنبه تحقيقاتي دارد كه گاهي اوقات مطرح مي شود و بعد معلوم نمي شود كه آيا اصلا عملياتي شد يا خير؟. اميدواريم اين طرح ها جدي باشد و به نتيجه مطلوب برسد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اخبار مربوط به ماهواره ها را مرور مي كردم كه به نكته اي برخورد كردم.
"هيتنا" در خبري با عنوان "جاده ناهموار فضايي شدن" نوشته است كه ماهواره رصد بر خلاف انتظار فقط 18 روز در مدار فعال بود.
به هيچ سند يا نكته اي كه نشان بدهد كه اين موضوع را از كجا آورده هم اشاره اي نكرده است. icon_cheesygrin (و البته با جستجويي كه انجام دادم، تنها خبرگزاري است كه اين خبر را درج كرده است)
icon_arrowd
[align=justify]
متاسفانه ساخت این ماهواره ها در شرایط و فضایی صورت گرفت که محدودیت در انتخاب پرتابگر به مدار، مانع از پرتاب این ماهواره ها به ارتفاع بالا می شد و قرار گرفتن ماهواره در ارتفاع کم موجب کاهش عمر مداری آن می گردد که در یکی از آخرین نمونه های آن [b]ماهواره رصد بر خلاف انتظار فقط 18 روز در مدار فعال بود. [/b]هرچند علم ماهواره برها جزء علوم فوق فناوری به حساب می آید ولی سرمایه گذاری در این بخش می تواند موجب افزایش توان موشکی کشور در زمینه های نظامی و غیرنظامی شود. ضمن اینکه با پیشرفت ماهواره برها می توان محموله را در ارتفاع بالاتری قرار داد که این خود می تواند به افزایش عمر مداری ماهواره ها کمک نماید. بعنوان نمونه چندی پیش رئیس دانشگاه صنعتی شریف در مصاحبه ای اعلام کرد که ماهواره این دانشگاه با هدف قرار گرفتن در ارتفاع 36000 کیلومتری از سطح زمین طراحی و ساخته شده .
این ماهواره زمانی پرتاب خواهد شد که ظرفیت پرتاب ماهواره به این ارتفاع در کشور فراهم شود. یکی از راه هایی که در کوتاه مدت قابل اجراست پرتاب ماهواره به مدار پایینی زمین و سپس انتقال آن به مدارهای بالایی بوسیله مانورهای مداری می باشد. اقدامی که علاوه بر هزینه بیشتر قابلیت اطمینان کمتری نیز دارد، چراکه بیشتر وزن ابتدایی ماهواره را سوخت آن اشغال خواهد کرد. با توجه به اینکه صنایع موشکی کشور به طور کامل در انحصار بخش های نظامی می باشد و این بخش ها نیز تمایلی به طراحی و ساخت راکت های فضایی با هدف حمل محموله به فضا را ندارند، انتظار نمی رود پیشرفتی در این زمینه یعنی ساخت ماهوار برها صورت گیرد.
[color=olive]سه شنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۰[/color]
هيتنا
http://www.hitna.ir/5296-fa.html[/align]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]اخبار مربوط به ماهواره ها را مرور مي كردم كه به نكته اي برخورد كردم.
"هيتنا" در خبري با عنوان "جاده ناهموار فضايي شدن" نوشته است كه ماهواره رصد بر خلاف انتظار فقط 18 روز در مدار فعال بود.
به هيچ سند يا نكته اي كه نشان بدهد كه اين موضوع را از كجا آورده هم اشاره اي نكرده است. icon_cheesygrin (و البته با جستجويي كه انجام دادم، تنها خبرگزاري است كه اين خبر را درج كرده است)
icon_arrowd
[align=justify]
متاسفانه ساخت این ماهواره ها در شرایط و فضایی صورت گرفت که محدودیت در انتخاب پرتابگر به مدار، مانع از پرتاب این ماهواره ها به ارتفاع بالا می شد و قرار گرفتن ماهواره در ارتفاع کم موجب کاهش عمر مداری آن می گردد که در یکی از آخرین نمونه های آن [b]ماهواره رصد بر خلاف انتظار فقط 18 روز در مدار فعال بود. [/b]هرچند علم ماهواره برها جزء علوم فوق فناوری به حساب می آید ولی سرمایه گذاری در این بخش می تواند موجب افزایش توان موشکی کشور در زمینه های نظامی و غیرنظامی شود. ضمن اینکه با پیشرفت ماهواره برها می توان محموله را در ارتفاع بالاتری قرار داد که این خود می تواند به افزایش عمر مداری ماهواره ها کمک نماید. بعنوان نمونه چندی پیش رئیس دانشگاه صنعتی شریف در مصاحبه ای اعلام کرد که ماهواره این دانشگاه با هدف قرار گرفتن در ارتفاع 36000 کیلومتری از سطح زمین طراحی و ساخته شده .
این ماهواره زمانی پرتاب خواهد شد که ظرفیت پرتاب ماهواره به این ارتفاع در کشور فراهم شود. یکی از راه هایی که در کوتاه مدت قابل اجراست پرتاب ماهواره به مدار پایینی زمین و سپس انتقال آن به مدارهای بالایی بوسیله مانورهای مداری می باشد. اقدامی که علاوه بر هزینه بیشتر قابلیت اطمینان کمتری نیز دارد، چراکه بیشتر وزن ابتدایی ماهواره را سوخت آن اشغال خواهد کرد. با توجه به اینکه صنایع موشکی کشور به طور کامل در انحصار بخش های نظامی می باشد و این بخش ها نیز تمایلی به طراحی و ساخت راکت های فضایی با هدف حمل محموله به فضا را ندارند، انتظار نمی رود پیشرفتی در این زمینه یعنی ساخت ماهوار برها صورت گیرد.
[color=olive]سه شنبه ۱۰ آبان ۱۳۹۰[/color]
هيتنا
http://www.hitna.ir/5296-fa.html[/align][/quote]
اتفاقآ صنایع دفاع تمام تلاش خود را می کند تا بتواند ماهواره برهای قدرتمندتر برای قرار دادن اجرام سنگین تر و در ارتفاعی بالاتر را طراحی کند و در یک برنامه ی 5 ساله که یک سالی هم از ان می گذرد این برنامه را دنبال می کند.من نمی دانم چرا هیتنا به دنبال سیاه نمایی است.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[size=24][b][align=center][color=green]منظومه فضایی ایران منتظر پیوند «فجر» و «سفیر» + عکس[/color][/align][/b][/size]

[b][align=center]آنطور که مسئولان اعلام کرده اند ماهواره سنجشی فجر تا چند وقت دیگر پرتاب خواهد شد. در راستای استفاده صلح آمیز از فضا و بهره مندی متخصصان کشور در زمینه های گوناگون از اطلاعات ماهواره ای برنامه فضایی کشور ساخت و پرتاب و عملیاتی نمودن ماهوراه های مختلفی را در دستور کار خود دارد. بدیهی است ضمن کسب تجارب علمی و فناوری های لازم باید آزمایشات واقعی نیز برای کسب اطمینان از عملکرد سامانه هایی که در کاربری ماهواره های بزرگ و سنگین به کار می روند به انجام برسد که اینکار با بهره گیری از ماهواره های کوچک و در مدارهای پایین اجرا می شود.

ماهواره سینا اولین ماهواره ای بود که جمهوری اسلامی ایران توسط روسیه به فضا پرتاب کرد. سینا به صورت مشترک توسط دانشمندان ایرانی و متخصصان روس ساخته شده و تجربه ای مشترک بین دو کشور برای ارتقاء توان متخصصان داخلی و آشنایی با دستاوردهای کشورهای پیشرو در عرصه فضا بود. پرتاب ماهواره سینا باعث شد جمهوری اسلامی ایران در ردیف 44 کشور صاحب ماهواره در فضا قرار گیرد.

بخشی از برنامه فضایی ایران با توجه به تخصص های موجود در شرکت صنایع الکترونیک ایران(صاایران) بر دوش این مجموعه قرار گرفته که در وهله اول مطالعه، طراحی و ساخت اولین ماهواره بومی کشور به نام امید، بعد از آن ماهواره فجر، در مرحله بعدی چهار ماهواره طلوع و در گام مهم بعدی ماهواره پارس سپهر به عنوان یک ماهواره با ارتفاع بالاتر و سنگین تر از نمونه های قبلی است. تا امروز ماهواره امید به فضا پرتاب شده و ماهواره فجر نیز آماده پرتاب است.
در برنامه فضایی کشور با رویکردی واقع بینانه و با اتکا به توان داخلی کشور، لازم بود تا از سایر بخش های علمی کشور نیز کمک گرفته شود که مهمترین آنها یعنی دانشگاه ها نیز وظیفه مطالعه و ایجاد فناوری های مختلف فضایی و طراحی و ساخت ماهواره های دانشجویی را بر عهده گرفتند که در هر یک از آنها چند فناوری و دستاورد تخصصی مورد بهره برداری و آزمایش قرار می گیرد. از این دست ماهواره ها میت وان به خانواده ماهواره های رصد از دانشگاه مالک اشتر، نوید و ظفر از دانشگاه علم و صنعت اشاره کرد. از بین این ماهواره ها رصد-1 در سال جاری پرتاب شده و با موفقیت خوبی مأموریت خود را به پایان رسانده و برخی ماهواره های دیگر مانند نوید آماده پرتاب هستند که طبق اعلام پس از ماهواره فجر این ماهواره در نوبت پرتاب قرار داد.

با توجه به اعلام اینکه زمان پرتاب ماهواره فجر نزدیک شده است در این گزارش به معرفی این ماهواره و برخی دستاورهای حاصل از آن می پردازیم و مقایسه ای بین آن و ماهواره های امید و رصد-1 که تاکنون پرتاب شده اند خواهیم داشت.
این ماهواره ها اگر چه ممکن است دقت های بالا نداشته باشند اما تک‌تک آنها حلقه‌هایی از یک زنجیره بلوغ و اکتساب فناوری هستند که به صورت یکپارچه و سامانه ایی و در یک نقشه راه محصولی و اکتساب فناوری مشخص مدیریت می‌شود.

امیدی که به فجر منجر شد
ماهواره فجر ماهواره ای با طراحی کاملاً حرفه ای و برآمده از ماهواره امید است. ماهواره امید نزدیک به 90 روز(سه ماه) در فضا بود و حدود 1200 مرتبه در مدار زمین چرخش نمود. ماهواره ملی امید به عنوان اولین ماهواره بومی و با توجه به مأموریت تعریف شده برای آن بخشی از فناوری های کلیدی یک ماهواره عملیاتی را در بر داشت. این فناوری ها که برای اولین بار در کشور به صورت بومی به کار گرفته شده بود شامل مواردی چون تولید تجهیزات الکترونیک ماهواره، تولید فرستنده و گیرنده فضایی، فناوری شبیه سازی پرواز ماهواره، مهندسی سامانه فضایی بصورت کاملاً بومی، اثبات وجود ماهواره در مدار، تعیین دوره تناوب و زمان طلوع ماهواره با دقت بالا، ارتباط از راه دور(تله متری)، فرمان از دور(تله کامند)ماهواره بودند.

ماهواره ملی امید یک ماهواره علمی تحقیقاتی و پژوهشی و مخابراتی بود که مأموریت آن بصورت تعیین مشخصات مداری ماهواره پس از جدایی از ماهواره بر، برقراری ارتباط دو سویه ماهواره و ایستگاه زمینی به منظور ذخیره و ارسال داده های تله متری و تله کامند، ارسال فرمان از ایستگاه زمینی به ماهواره و برخی موارد دیگر تعریف شده بود.[/align][/b]

[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/111679_503.jpg[/img][/align]

[b][align=center]با کسب تجارب بسیار ارزشمند از ماهواره امید و شکستن مرزهای بسیار در آن، در گام بعدی ماهواره ای با ویژگی های جدید در کنار ارتقاء قابلیت های ماهواره امید مد نظر بود. حاصل این روند، ماهواره فجر است که همه ویژگی های یک ماهواره حرفه ای را دارد.
اصلی ترین تفاوت ها و بهبودهای فجر نسبت به امید، بهره مندی از سلول های خورشیدی برای شارژ باتری و تولید توان، قرار گیری در مدارهای بالاتر، طول عمر بسیار بیشتر، همراه داشتن محموله تصویربرداری و توانایی افزایش ارتفاع نسبت به زمین از طریق انتقال مداری است.

روی بدنه ماهواره فجر سلول های خورشیدی به کار رفته است که با تأمین توان از نور خورشید و شارژ باتری های نقش مؤثری در افزایش عمر کاری آن به یکسال و نیم داشته است. این ماهواره دارای سامانه جی پی اس است، این سامانه موقعیت ماهواره را هر لحظه در فضا مشخص می کند و این موقعیت یابی می تواند کاربردهای مختلف علمی و عملیاتی داشته باشد. این ماهواره همچنین قابلیت مانورمداری و تصویربرداری را نیز دارد.

ویژگی ها و دستاوردهای ماهواره فجر
به گزارش مشرق، این ماهواره در كمتر از یك سال به دست محققان كشور و با همكاری بخش‌های مختلف صنعت هوافضای كشور طراحی و ساخته شده و سپس وارد مراحل آزمایشات عملیاتی شد.
مأموریت در نظر گرفته شده برای ماهواره فجر انتقال مداری، عکسبرداری برای نقشه برداری و هواشناسی و برخی محموله های تحقیقاتی است. با استفاده از ماهواره فجر آزمایش و صحت سنجی فناوری های بكار رفته در ماهواره های بعدی ممکن شده و بهبود زیرسامانه های پردازش و افزایش ارتفاع و عمر مداری از جمله وظایف ماهواره فجر خواهد بود.
فناوری های جدید این ماهواره شامل فناوری انتقال مداری به کمک رانشگر گاز سرد، فناوری تعیین کنترل وضعیت ماهواره از طریق پایداری چرخان فعال، فناوری تصویربرداری فضایی و فناوری تعیین و توزیع توان الکتریکی است.
از جمله دستاوردهای ماهواره فجر می توان به دستیابی به فرآیند کاملی از کلیه زیرسامانه های مورد نیاز در فناوری فضایی، کاهش هزینه های پرتاب با دستیابی به فرایند انتقال مداری در ماهوراه، ساخت اولین ماهواره بومی دارای توانمندی انتقال مداری اشاره کرد.
انتقال مداری
با توجه به محدودیت موشک های فعلی حامل های ماهواره در کشور، تنها مدارهای پایین برای قرار دادن ماهواره ها در دسترس است. از طرفی در ارتفاعات نزدیک به زمین به دلیل برخورد با مولکول های هوا ماهواره دچار افت انرژی جنبشی شده و به مرور با از دست دادن ارتفاع سقوط کرده و ناچاراً مأموریت آن پایان می یابد. در واقع عامل باقی ماندن ماهواره در مدار نیروی خررج از مرکز ناشی از تغییر جهت سرعت است که با نیروی جاذبه زمین در تعادل قرار می گیرد. با افت سرعت، نیروی مخالفت کننده با جاذبه نیز کاهش یافته و در نتیجه ماهواره به سمت زمین کشیده می شود.

برای افزایش عمر کاری ماهواره از نظر مدت زمان استقرار در مدار، یک راه حل کم هزینه، انتقال مداری برای رساندن ماهواره به ارتفاعات بالاتر است(به نسبت سرمایه لازم برای ارتقاء ماهواره بر برای رسیدن به این ارتفاع). در این روش پس از قرارگیری ماهواره در مدار اولیه با استفاده از نیروی ایجاد شده از پیشران تعبیه شده در آن، ماهواره شروع به افزایش ارتفاع نموده و در مدار بالاتری مستقر می شود.

به طور كلی سامانه‌های پیشرانش فضایی به دو دسته كلی سامانه‌های پیشرانش الكتریكی و شیمیایی تقسیم می‌شوند. در سامانه‌های پیشرانش شیمیایی انرژی لازم برای تولید نیروی رانش(تراست) در رانشگر ذخیره شده كه این نیرو بر اثر فعل و انفعالات شیمیایی آزاد شده و سپس رانشگر به وسیله عبور دادن آن به شكل گاز با سرعت بسیار بالا از درون خروجی(نازل) شتاب می‌گیرد.
سامانه های رایج پیشرانش شیمیایی شامل سامانه‌ها گاز سرد و سامانه گاز داغ هستند كه پروژه طراحی و ساخت سامانه پیشرانه گاز سرد ماهواره که در پژوهشگاه هوافضا به انجام رسیده در ماهواره فجر به کار گرفته شده و این سامانه به جابه‌جایی ماهواره در مدار زمین كمك می‌كند.
سامانه گاز سرد با رانشگرهایی مانند گاز ورودی فشرده شده مثلاً گاز نیتروژن یا گاز های هیدروكربنی فشار بالا مانند پروپان كار می‌كند. این گاز فشرده شده در داخل مخزنی در ماهواره ذخیره می شود.
پس از قرار گیری ماهواره فجر در مدار بیضوی با اوج حدود 350-375 کیلومتر و حضیض حدود 250-275 و زاویه میل 55 درجه با شروع کار پیشران، مدار این ماهواره در نقطه اوج به مدار دایروی 375 تا 400 کیلومتر رسیده و بدین ترتیب ماهواره با خروج از مدار بیضوی پیشین و عدم کاهش و افزایش متناوب ارتفاع، کمتر در معرض از دست دادن انرژی و برخورد با نیروهای مقاوم هوا قرار می گیرد. این عمل باعث می‌شود که از نظر بالستیکی در فضای بالای جو که بسیار رقیق بوده و میزان مولکول‌های هوا بسیار کم است نیروهای پسا که باعث کاهش سرعت می شود روی ماهواره به مقدار قابل توجهی کمتر باشد. بنابراین ماندگاری ماهواره در فضا افزایش یافته و از حدود 3 ماه به میزان یک تا یک و نیم سال می رسد.
علاوه بر افزایش طول عمر ماهواره، حضور در ارتفاعات بالاتر به مجموعه داده های دانشی پیرامون عملکرد ماهواره و زیرسامانه های آن در این ارتفاعات نیز خواهد افزود و راه را برای تجربه های بعدی هموارتر می کند.
علاوه بر زیرسامانه پیشران گاز سرد، ماهواره فجر از رانشگر پالس پلاسمایی که یک رانشگر الکتریکی با ضربه ویژه بسیار بالا است به عنوان محموله فرعی بهره گیری کرده که این رانشگر جدید باعث دوران ماهواره حول مرکز جرم خواهد شد.
از این حرکت دورانی که در ماهواره فجر 6 دور در دقیقه برای پایدارسازی ماهواره استفاده می شود. این روش متعادل نمودن ماهواره دارای مزایایی از جمله سادگی پایدار سازی، مقاومت در برابر نیروهای مزاحم و اغتشاشات ورودی به سامانه با بهره برداری از اثر ژیروسکوپی دوران و سادگی باقی نگه داشتن جهتگیری ماهواره است. بنابراین ماهواره فجر در هر 10 ثانیه یکبار به دور خود و در هر ثانیه 36 درجه می چرخد.
همچنین از روش تثبیت نسبت به سه محور نیز در ماهواره فجر استفاده می شود.[/align][/b]

[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/111678_516.jpg[/img][/align]

[b][align=center]دوربین ماهواره فجر
به گزارش مشرق، يکي دیگر از ويژگي‌هاي مهم اين ماهواره جديد ايراني، دوربين بسيار پيشرفته آن است که تصاوير دریافت شونده قابل استفاده در مراکز مختلف خواهد بود. تصويربرداري جهت مصارف گوناگونی همچون بررسي وضعيت هاي هواشناسي از جمله کاربردهای تصاویر این دوربین است.
طراحي، ساخت، مونتاژ و برنامه نويسي بخش الکترونيک، ساخت قطعات مکانيکي طبق استانداردهاي فضايي، پوشش دهي قطعات مکانيک بخش اپتيکي با استفاده از پوشش هاي فضايي، ساخت و پوشش(کوتينگ) لنزها با شيشه هاي ضد تشعشع، مونتاژ بخش اپتيک، مونتاژ و راه اندازي كل دوربين، گرفتن تصوير با استفاده از اين دوربين و اجراي آزمايش هاي اپتيكي بر روي بخش هاي مختلف از عمده فعاليت هاي انجام شده براي ساخت دوربين اين ماهواره جديد ايراني است.
اين دوربين داراي قابليت تفکيک هزار تا 500 متر را دارد. البته به گفته مدیرعامل شرکت صاایران دوربینی با تفکیک 20 متر نیز قابل دستیابی است که برای ماهواره طلوع در نظر گرفته شده است. از تصاوير تهيه شده توسط دوربين نصب شده بر روي ماهواره فجر مي‌توان در فعاليت‌هاي هواشناسي و نقشه‌برداري استفاده کرد.
از دیگر قابلیت های ماهواره فجر بکارگیری روش ترکیبی برای موقعیت یابی آن است که شامل دو روش استفاده از ایستگاه های زمینی و سامانه موقعیت یابی جهانی(GPS) در داخل ماهواره است. پژوهشگران شرکت صنايع الکترونيک ‌ايران موفق به طراحي، ساخت و آزمایش گيرنده GPS فضايي براي موقعيت‌يابي در مدارهاي لئو (LEO) شده اند که در این ماهواره از این نوع سامانه ها استفاده شده است. بدین ترتیب اين ماهواره علاوه بر آزمایش سامانه‌های مختلف، کار حرفه‌اي مانند موقعيت‌يابي در فضا را نیز انجام مي‌دهد.

ماهواره فجر از شکل هندسی شش ضلعی با ارتفاع 49 سانتیمتر و عرض 35 سانتیمتر برخودار بوده و بین 50 تا 60 کیلوگرم جرم دارد. فجر نسبت به امید دو برابر و نسبت به رصد-1 سه تا چهار برابر سنگین تر است. هر چند ماهواره 15.3 کیلوگرمی رصد-1 اولین ماهواره کشور مجهز به سلول های خورشیدی و همچنین محموله تصویربرداری با تفکیک 150 متر بوده است اما با توجه به عمر کوتاه کمتر از دوماهه رصد-1 و اهداف آزمایشی و تحقیقاتی از پرتاب آن باید ماهواره فجر با کمینه عمر یک تا یک ونیم سال را به عنوان نخستین ماهواره سنجشی کاربردی کشور به حساب آورد.

ماهواره های امید و رصد-1 با نوع پایه ماهواره بر سفیر پرتاب شده و در مدار بیضوی با اوج 350 و حضیض 250 کیلومتر قرار گرفتند در حالیکه فجر با نوع بهسازی شده سفیر با نام سفیر-1بی که قابلیت حمل حدود 50 کیلوگرم محموله را به همان مدار دارد راهی خواهد شد. همچنین با افزایش ارتفاع از طریق مانور مداری فجر در نهایت در مدار 400 کیلومتری دایروی(فاصله تقریباً ثابت نسبت به زمین) قرار خواهد گرفت.
بنابراین فجر نسبت به رصد-1 ماهواره ای کاملاً حرفه ای و عملیاتی خواهد بود. البته هر دوی این ماهواره ها توانایی تولید توان در مدار را با بهره گیری از سلول های خورشیدی دارند.
همچنین در ماهواره فجر از عایق های حرارتی چند لایه و پوشش های خاص چند لایه استفاده شده است. مسئله انتقال حرارت و ترمودینامیک داخلی در ماهواره ها با توجه به اختلاف شدید دما بین وجوه مختلفی که رو و پشت به نور خورشید قرار دارند بسیار پیچیده بوده بعلاوه حرکت خود ماهواره نیز عامل دیگری در ازدیاد این پیچیدگی به شمار می رود که برای استقرار موفق و طولانی مدت ماهواره در مدار ضمن تجهیز آن به حسگرهای پیشرفته و کارآمد کار علمی سنگینی نیز برای تعیین شرایط حرارتی ماهواره توسط متخصصان جوان و نخبه کشور به انجام رسیده است.

ماهواره فجر هم اکنون تمامی آزمایشات پیش از پرتاب از جمله انطباق با ماهواره بر را به انجام رسانیده و در اولین نوبت پرتاب قرار دارد.
هر چند ماهواره فجر در رده ماهواره های سبک و کوچک طبقه بندی می شود اما نگاهی به رویکرد کشورهای پیشرو در این زمینه نشان می دهد که علاقه به ماهواره های بزرگ و سنگین با توجه به پیشرفت در ساخت زیرسامانه های کوچک و سبک کمتر شده و از تعداد زیادی ماهواره کوچک به صورت منظومه ای اما در ارتفاعات چند صد کیلومتری برای کاربردهای متعددی بهره گیری می کنند. در ایران نیز با توجه به مشکلات توسعه ماهواره برهایی با قابلیت حمل محموله های بسیار سنگین به ارتفاعات بالا از هم اکنون استفاده از منظومه ای از ماهواره های سبک در ارتفاع بالا در دستور کار قرار گرفته که ماهواره های طلوع در همین راستا طراحی شده اند. ماهواره فجر و نیز با توجه به اینکه نسل قبل از طلوع محسوب می شود آغازی بر استقرار چشم سوم ایران در ارتفاعات بالا خواهند بود.

ماهواره بر سفیر فجر
به گزارش مشرق، ماهواره برها کار انتقال ماهواره را از سطح زمین به مدار مورد نظر و استقرار آن با دقت بالا و در زاویه مطلوب به انجام می رسانند. با توسعه فناوری های موشکی در کشور و با بهره گیری از تجارب حاصله موشک حامل دو مرحله ای سفیر یک طراحی و آزمایش شد و پس از اصلاحات لازم موشک سفیر امید به عنوان نوع پایه ماهواره برهای کشور وارد خدمت شده و ماهواره 27 کیلوگرمی امید را با سرعت بیش از 8100 متر بر ثانیه در مدار قرار داد.
با توجه به لزوم برداشتن گام های بزرگ برای توسعه برنامه فضایی کشور نیاز به انتقال ماهواره های سنگین تر به ارتفاعات بالاتر وجود دارد که عاقلانه ترین کار بهسازی همین ماهواره بر موجود برای رسیدن به توانایی لازم است.
گفتنی است کشورهای پیشروی فضایی نیز ماهواره برهای جدید خود را بر اساس بهسازی نمونه های در دسترس خود می سازند که این روش از نظر کاهش هزینه، کاهش زمان طراحی و آزمایش و همچنین اطمینان عملیاتی و کاهش ریسک بسیار مطلوب است.
در این راستا انواع بهسازی شده سفیر با نام های سفیر-1آ و سفیر-1بی توسعه یافتند که ماهواره بر سفیر-1آ که به آن سفیر رصد نیز گفته می شد نانوماهواره 15.3 کیلوگرمی رصد-1 را به ارتفاع کمی بیشتر از امید برد و بار دیگر کارایی و قابلیت اطمینان بالای خود را نشان داد. بنابراين با پرتاب ماهواره رصد و قرار گرفتن در مدار مورد نظر، اين رده از ماهواره‌برهاي كشور كه توسط سازمان صنایع هوافضا ساخته شده است، تثبيت و آزمایش تكرار پذيري نیز شد.

همچنین دو مرحله ای بودن ماهواره برهای خانواده سفیر نیز از ویژگی های برتر آنها به شمار می رود که برای کشوری با سابقه کم در عرصه فضایی بسیار قابل توجه است. هر دو مرحله این پیشران ها از نوع سوخت مایع بوده و از فناوری کنترل بردار رانش(TVC) برخوردار هستند. طول مرحله اول موشک سفیر حدوداً 4.5 برابر طول مرحله دوم آن(بدون احتساب بخش در بر دارنده ماهواره) است. موتور مرحله اول بسیار پرقدرت بوده و کار جدا کردن ماهواره بر از سطح زمین را به انجام می رساند و موتور مرحله دوم هر چند رانش کمتری دارد اما با مدت زمان کارکرد بیشتر خود نسبت به مرحله اول، نقش مهمی در فرایند قراردادن ماهواره در مدار دارد. تیغه های نصب شده در انتهای بدنه از نوع ثابت بوده و تنها نقش پایداری کننده موشک را با کمک نیروهای آیرودینامیکی بر عهده دارند.[/align][/b]

[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/111715_419.jpg[/img][/align]
[b][align=center]
میزان رانش پیشران مرحله اول در نوع پایه سفیر تقریباً 9.5 برابر رانش تولیدی موتور مرحله دوم و زمان کارکرد این مرحله تقریباً 2.1 برابر مرحله اول است. با اتمام کار پیشران مرحله اول، این موتور به همراه تمامی بخشهای مرتبط در سازه و بدنه و در واقع بخش بزرگی از موشک جدا شده و با سبکتر شدن موشک، کار اوجگیری به سمت مورد نظر ادامه می یابد. سامانه کنترلی مرحله اول از نوع نازل ثابت با تیغه های متحرک بوده و در مرحله دوم خود نازل(خروجی گازهای موتور) تغییر زاویه می دهد. این سامانه برای هرچه دقیق تر قرار دادن ماهواره در مدار از دقت بسیار بالا و در نتیجه از فناوری پیشرفته با پشتوانه علمی و تخصصی بسیار بالا در زمینه علم دینامیک و کنترل برخوردار است.
با بهسازی موتور ماهواره بر سفیر امید، كه در رديف بهترين موتور هاي مراحل بالاي ماهواره بر ها قرار دارد، نسبت به موتورهاي مرحله دوم ماهواره بر سفير اميد شاخص انرژيكي بالاتري حاصل شده است. از ويژگي هاي شاخص اين موتور ايجاد قابليت كنترل پذيري بالا در مرحله ي ماهواره بر است .
در بهينه سازي اين موتور ضمن حفظ نقاط قوت موتور مرحله دوم سفير اميد تلاش شده تا با كاهش سوخت مصرفي موتور، جرم محموله ماهواره بر افزايش داده شود. قابليت حركت محفظه ي احتراق در حين كار موتور، دور بالاي پمپ ها از قابلیت های برجسته اي است كه در موتور مرحله ي دو سفير اميد و نسل بهينه شده ي آن وجود دارد.
در واقع با افزایش رانش موتور از 32 به 37 تن(افزایش حدود 50 درصدی در وزن و 25 درصدی در ارتفاع‌) قابلیت حمل ماهواره تا وزن 50 كیلوگرم به مدار بیضوی 250-400 كیلومتری برای این ماهواره بر 22 متری که 1.25 متر نیز قطر دارد بوجود آمده است.

برای توضیح بیشتر پیرامون دشواری های طراحی و ساخت یک موتور کاملاً جدید باید گفت ضمن نیاز به اجرای تمام مراحل مطالعه و طراحی، تمامی انواع آزمایشات نیز باید بر روی پیشران جدید اجرا شود تا از مطلوب بودن نتیجه اطمینان حاصل شود. مثلاً با توجه به اینکه گازهای پرسرعت خروجی از موتور راکتی تراکم پذیر(Compressible) هستند قابلیت ارتعاش دارند. در صورت ورود گاز به مدهای ارتعاشی نامطلوب به طبع آن نازل(خروجی موشک)، لوله های حاوی سوخت، شیرها و اتصالات و سازه موشک نیز دچار ارتعاش شده و در صورت بروز پدید تشدید(Resonance) موشک ماهواره بر از بین خواهد رفت. بنابراین تمامی محاسبات پیچیده دینامیک سیالات، حرارت، سازه برای خاص ترین حالات نیز باید اجرا شده که به نوبه خود بسیار زمانبر بوده و پس از ساخت نمونه اولیه آزمایش صورت گیرد.
با توجه به نیاز به اجرای آزمایشات جزئی و کامل که برخی از انواع آنها هزینه ای بالغ بر یک میلیون دلار دارند، کشورهای مختلف به خصوص کشورهای در حال توسعه پس از رسیدن به یک پیشران مناسب با بهسازی و توسعه و روشهایی چون کلاستر کردن(استفاده چند عدد از پیشران موجود در کنار هم) توان ماهواره برهای خود را ارتقاء می دهند که چنین رویکردی در برنامه فضایی کشورمان نیز در دستور کار است.

برنامه فضایی کشورمان تا کنون از روند مناسبی برخوردار بوده و مراحل آن سریعتر از بسیاری از کشورهای فضایی جهان به پیش می رود. امید است با توسعه روز افزون فناوری های ماهواره ها در کشور که به ساخته شدن سریعتر تعداد کافی از نمونه های مورد نیاز از آنها منجر می شود، ماهواره برهای بهتر و توانمندتری نیز در دسترس قرار گرفته(مثلاً ماهواره برهایی با قابلیت قرار دادن چند ماهواره در فضا در هر بار پرتاب) و در مجموع برنامه فضایی کشورمان از سرعت مطلوب تری و نتایج عملیاتی برخوردار گردد.[/align][/b]

[align=center][url=http://www.mashreghnews.ir/fa/news/80407/%D9%85%D9%86%D8%B8%D9%88%D9%85%D9%87-%D9%81%D8%B6%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%85%D9%86%D8%AA%D8%B8%D8%B1-%D9%BE%DB%8C%D9%88%D9%86%D8%AF-%D9%81%D8%AC%D8%B1-%D9%88-%D8%B3%D9%81%DB%8C%D8%B1-%D8%B9%DA%A9%D8%B3]link[/url][/align]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
تشکيل اولين تيم فضانوردان ايران از ميان خلبانان جنگنده


اولين گروه فضانوردي ايران اواخر امسال از ميان خلبان هاي هواپيماهاي جنگنده انتخاب مي شود و بر اساس مذاکرات انجام شده با کشورهاي چين و روسيه، اولين فضانوردان ايران در اين کشورها به منظور سازگاري با شرايط فضا تحت آموزش هاي ويژه قرار خواهند گرفت.

رئيس پژوهشگاه هوافضا با اعلام اين خبر گفت: فضانوردان اغلب از ميان خلبان هاي هواپيماهاي جنگنده انتخاب و با ارائه آموزش هاي بيشتر، اين خلبانان به فضانورد تبديل مي شوند.دکتر محمد ابراهيمي از انجام مذاکرات مقدماتي با کشورهاي صاحب فناوري فضايي به منظور تربيت فضانورد خبر داد و افزود: اين مذاکرات با کشورهايي مانند چين و روسيه انجام شده است و بر اين اساس تعدادي از داوطلبان فضانوردي به منظور آموزش و سازگاري با شرايط فضا در اين کشورها آموزش خواهند ديد.
انجام مطالعات و طراحي هاي اوليه و اعزام کاوشگر به فضا

وي درباره پروژه اعزام انسان به فضا اظهار داشت: در حال حاضر مطالعات و طراحي مفهومي اوليه و امکان سنجي هاي لازم در اين زمينه انجام و تاکنون تعدادي از کاوشگرها از سوي جمهوري اسلامي ايران به فضا پرتاب شده است.

ابراهيمي افزود: مرحله بعدي اعزام انسان به فضا داراي ۲مرحله مطالعات اوليه درباره سفينه حامل انسان به فضا و انجام عمليات واقعي به منظور به دست آوردن فناوري است که با پرتاب کاوشگرها و اعزام موجودات کوچک به فضا اين ماموريت پيگيري مي شود.

وي افزود: پروژه اعزام انسان به فضا در مراحل بعدي به تدريج با بزرگ تر کردن اندازه محموله هاي اعزامي به فضا در چند سال آينده به نتيجه خواهد رسيد.
جزئيات ماموريت اولين فضانورد ايران

رئيس پژوهشگاه هوافضا خاطرنشان کرد: در مرحله اول اجراي اين پروژه، فضانورد انتخاب شده در مدت زمان ۳۰دقيقه اولين پرواز مداري را انجام خواهد داد و به زمين بازمي گردد و در نهايت اين پروژه با فرستادن سفينه به فضا کامل مي شود.
مراحل اعزام سفينه به فضا

وي افزود: فرستادن سفينه به فضا داراي ۲مرحله اصلي است که مرحله اول شامل ساخت سفينه، کپسول حامل انسان و سيستم هاي پشتيبان حيات و مرحله دوم نيز شامل ساخت ماهواره بر حامل کپسول است.

[url=http://tanvir.ir/sysnews/cid/4047/%D8%AA%D8%B4%DA%A9%D9%8A%D9%84_%D8%A7%D9%88%D9%84%D9%8A%D9%86_%D8%AA%D9%8A%D9%85_%D9%81%D8%B6%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%B1%D8%AF%D8%A7%D9%86_%D8%A7%D9%8A%D8%B1%D8%A7%D9%86_%D8%A7%D8%B2_%D9%85%D9%8A%D8%A7%D9%86_%D8%AE%D9%84%D8%A8%D8%A7%D9%86%D8%A7%D9%86_%D8%AC%D9%86%DA%AF%D9%86%D8%AF%D9%87.html]منبع[/url]


[color=orange]

منتقل شد به اخبار علمی

00Amin[/color]
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بسيار عالي.... :applause:
تا آنجا كه مي دانم در سه كشور ديگر داراي توانمندي فرستادن فضانورد نيز اولين فضانوردان و بسياري ديگر، از ميان بهترين افسران خلبان انتخاب مي شدند و آموزش هاي لازم را مي ديدند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با شرایط اقتصادی ایران فعلا این طرح بسیار بلند پروازانه هست اگخ بخوایم هزینه به این گزافی پرداخت کنیم خیلی از جاها هستند که نیاز به این بودجه دارن و برای مملکت مورد نیاز و ضروریی هستش و فعلا برای این برهه از زمان کار بسیار عبث و بی فایده ای هستش

فکر نکنم ما هنوز به ساخت لباس فضا نوردی و خیلی دیگه از ملضومات زندگی در قضا دست پیدا کرده باشیم
  • Upvote 3
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]با شرایط اقتصادی ایران فعلا این طرح بسیار بلند پروازانه هست[/quote]
بودجه فضایی ایران قبلا تصویب شده است و با برنامه پیش میرود و اینطور نیست که مثلا از راه سازی بگیرند و به سازمان فضایی بدهند !
[quote]فعلا برای این برهه از زمان کار بسیار عبث و بی فایده ای هستش[/quote]
اگر اینجور باشه غنی سازی اورانیوم و داشتن چرخه سوخت عبث ترین کار ممکن است !
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]با شرایط اقتصادی ایران فعلا این طرح بسیار بلند پروازانه هست اگخ بخوایم هزینه به این گزافی پرداخت کنیم خیلی از جاها هستند که نیاز به این بودجه دارن و برای مملکت مورد نیاز و ضروریی هستش و فعلا برای این برهه از زمان کار بسیار عبث و بی فایده ای هستش

فکر نکنم ما هنوز به ساخت لباس فضا نوردی و خیلی دیگه از ملضومات زندگی در قضا دست پیدا کرده باشیم[/quote]
قطعآ فکر همه جاشو کردند که دست به چنین اقدامی زده اند (منظورم تربیت فضانورده).همانطور که می دانید قراره تا 5 سال اینده اولین پرتاب زیر مداری خودمون رو انجام بدهیم (با کپسول انسانی) و تا 10 سال اینده هم ان شالله ایرانی ها با فناوری بومی در ایستگاه فضایی چین یا بین المللی نظاره گر سیاره ی ابی زمین خواهند بود.در ضمن دوست عزیز همین الان هم بیشترین بودجه های ما جاهایی که مورد نیاز است صرف می شود گرچه قبول دارم برخی جاها خیلی کمبود داریم.راستی به کشور هند نگاه کن با این که قشر عظیمی از مردم این کشور در فقر شدید به سر می برند اما این کشور یکی از کشورهای پیشرو در فناوری های اطلاعات،فضایی و هسته ای هستش،در حالی که وضع معیشتی مردم ما اصلآ قابل مقایسه با هند نیست.
این را فراموش نکن که اقتدار یک کشور از همه چیز مهمتر است.
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[align=justify][color=darkred]تا 2ماه دیگر انجام می‌شود
[b]اعزام نخستین موجود زنده با کپسول زیستی جدید توسط ایران به فضا[/b][/color]

[color=darkblue]رئیس سازمان فضایی کشور از ارسال نخستین موجود زنده با کپسول زیستی جدید به فضا تا دو ماه آینده توسط جمهوری اسلامی ایران خبر داد.[/color]
به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، حمید فاضلی ظهر امروز در گفت‌و‌گو با خبرنگاران اظهار داشت: این پروژه مهم ملی که مورد تاکید رئیس جمهوری است با اعزام یک میمون در کپسول زیستی جدید انجام می‌شود.
وی افزود: نتایج این اعزام فضایی کشورمان را یک گام به سمت اعزام انسان به فضا نزدیک‌تر می‌کند.
رئیس سازمان فضایی کشور گفت: پس از ارسال نخستین نمونه زیستی به فضا در سال 88 اکنون دانشمندان این سازمان در حال طراحی و ساخت کپسول زیستی جدید هستند که نمونه‌اش را در زمستان سال گذشته به فضا پرتاب کردیم و پس از بازگشت آن به زمین در حال رفع و ارتقا نواقص و مزیت‌های فنی آن هستیم.
فاضلی گفت: با به موفقیت رسیدن پرتاب دو ماه آینده ایران گام بزرگی را برای اعزام و استقرار انسان در فضا انجام خواهد داد که نخستین آن ارتفاع 250 تا 300 کیلومتری سطح زمین است و پس از دریافت نتایج استقرار فضانوردان ایرانی را شاهد خواهیم بود.
وی دستیابی ایران به این دستاوردهای علمی را نتیجه نبوغ نخبگان جوان و علاقه‌مندی دیگر دانشمندان ایرانی دانست که برای اعتلای نام ایران اسلامی در عرصه‌های علمی تلاش می‌کنند.
فاضلی با تاکید بر اینکه اکنون نخبگان و دانشمندان جوان و ایرانی جویای نام علاقه فراوانی برای همکاری با این سازمان پیدا کرده‌اند، گفت: روند جذب هیئت علمی این سازمان چند برابر شده و برخی از استادان این رشته در دانشگاه‌های خارجی علاقه‌مندی خود را برای حضور در ترکیب دانشمندان فضایی این سازمان اعلام کرده‌اند.

[color=olive]90/10/14[/color]
منبع: خبرگزاری فارس
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13901014001013[/align]

[i][color=violet][size=9]ببخشيد كه ارسال متوالي دادم. امكان ويرايش نبود.[/size][/color][/i]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]فاضلی گفت: با به موفقیت رسیدن پرتاب دو ماه آینده ایران گام بزرگی را برای اعزام و استقرار انسان در فضا انجام خواهد داد که نخستین آن ارتفاع 250 تا 300 کیلومتری سطح زمین است و پس از دریافت نتایج استقرار فضانوردان ایرانی را شاهد خواهیم بود. [/quote]

250 تا 300 كيلومتر!!!! اين كه 50 كيلومتر پايين تر از مدار ايستگاه بين الملي فضايي هست!! icon_arrowd

گفته شده بود پرتاب زير مدارى تا حداكثر ارتفاع حداكثر 160 كيلومترى!! icon_eek

خدا كمك كنه........

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]
250 تا 300 كيلومتر!!!! اين كه 50 كيلومتر پايين تر از مدار ايستگاه بين الملي فضايي هست!!

گفته شده بود پرتاب زير مدارى تا حداكثر ارتفاع حداكثر 160 كيلومترى!!
[/quote]جناب K-Alavi در صفحات قبل اين احتمال را را مطرح كردند كه شايد با پرتابگر مشابه كاوشگر-1 پرتاب بشود، كه در اين صورت چنين ارتفاعي دور از انتظار نخواهد بود.
يك احتمال ديگر هم اشتباه رايج خبرگزاري ها است، به اين صورت كه قبلا مطرح شد كه ماهواره فجر قابليت مانور مداري دارد و "قابليت مانور مداري" يكي از فناوري ها كليدي لازم براي پرتاب هاي زيستي است. بنابراين شايد منظور آقاي فاضلي، پرتاب ماهواره فجر بوده و خبرگزاري مربوطه، برداشت خودش را كه اشتباه است، نوشته است. و منظور از پرتاب 2 ماه آينده، پرتاب ماهواره فجر باشد و آن ارتفاع هم مربوط به ماهواره فجر باشد. icon_eek

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با سلام به دوستان
به نظرتون این کپسول جدید زیستی چی می توانه باشه؟؟؟؟اخیرآ رئیس سازمان فضایی ایران گفته که یک طرح دانشگاهی از کپسول های زیستی به دست ما رسیده است که مشابه فناوری کپسول های زیستی ناسا است.
امیدوارم پرتاب این کاوشگر با موفقیت صورت بگیرد و موجب خوشحالی مردم کشور بشه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط SAEID
      کاربران میتوانند در این تاپیک اخبار مرتبط با مسائل نظامی ایران را پست کنند. توجه کنید که تنها اخبار مهم را بصورت تاپیک مستقل ارسال کنید و مابقی اخبار را بصورت پست در همین تاپیک قرار دهید. عنوان پست خبری را هم با رنگ قرمز بنویسید تا از سایر پستها متمایز باشد.
    • توسط Parviz
      تحلیلگران درباره دلایل نزديک شدن روسيه به ايران سه سناريو متحمل را ارایه می کنند.

      نخستين سناريو احتمالی به اين گزينه متکی است که روسيه خواهان ايرانی قدرتمند به عنوان متحدی است که می خواهد دربرابر آنچه سياستمداران روسی رويکرد يکجانبه گرايانه آمريکا می خوانند، قرار گيرد.

      سناريو دوم می گويد هيچ حکمرانی در تاريخ سياسی روسيه خواهان ايرانی قدرتمند در کنار مرزهايش نبوده و امروز نيز قادر نيست خود خطر را از ميان بردارد در نتيجه منتظر است تا يک قدرت احتمالی، یعنی آمریکا، اين کار را يرای آنها بدون دردسرانجام دهد.

      سناريو سوم براین باور تاکید دارد که روسیه می کوشد تا ایران را از یک سو به عنوان یک خطر بالقوه نشان دهد و از این طریق در عرصه بین المللی و به ويژه در رويارويی با آمريکا، امکان چانه زنی خود را بالا ببرد و از سوی دیگر، ایران را در عمل، در موقعیت ضعف قرار داده، امکان گرفتن امیتاز از این کشور را برای خود میسر کند.

      «آیا روسيه تمايل دارد ايران نابود شود؟»

      مايکل لدين، يکی از چهره های نئومحافظه کار يا نئوکنسرواتيو و عضو موسسه آمريکن اينترپرايز اينسيتو از کسانی است که به سناریوی دوم معتقد است.

      او در زمينه روابط روسيه و ايران قرضيه ای را مطرح می کند که براساس آن مسکو تمايل دارد تا تحريم ها عليه ايران به بن بست برسند.

      مايکل لدين در گفت وگو با راديو فردا می گويد:«اين چيزی که من مطرح می کنم يک فرضيه و گمانه زنی من در اين باره است. من در درون سيستم دولتی روسيه نيستم تا از آن خبر بدهم، بلکه شواهدی را در کنار يکديگر قرار می دهم و از آنها به اين نتيجه ای که می گويم می رسم.»

      آقای لدين می گويد:«اگر من به جای ولاديمير پوتين بودم، به دليل مشکلات ديرينه روسيه با مسلمانان، چه در افغانستان و چه در چچن و از سوی ديگر تلاش ايران برای گسترش قدرت خود در مناطق تحت تسلط مسکو، تمايل داشتم اين رژيم نابود شود.»

      به گفته آقای لدين وجود يک ایران مسلمان، جزم اندیش، زیاده خواه، مسلح به موشک های هسته ای و با حکمرانی که خود را منجی بشریت می پندارند، در کنار مرزهای روسيه، آخرين چيزی است که آقای پوتين و يا هر حکمران روسی ممکن است آرزو کند.

      مايکل لدين تصريح می کند:«اگر من پوتين بودم سعی می کردم که در تحريم ها اخلال ايجاد کنم تا نتيجه ندهند، اگر تحريم ها مثمرثمر شوند، آمريکايی ها به نتيجه دادن تلاش های ديپلماتيک اميدوار می شوند و ديگر به دنبال استفاده از گزينه نظامی نخواهند بود.»

      آقای لدين می افزايد:«اگر من پوتين بودم، آرزو می کردم که آمريکا به ايران حمله کند.»

      اين چهره سرشناس نئوکان ها( محافظه کاران جديد) با اشاره به سفر ولاديمير پوتين و سرگئی لاوروف، وزير امورخارجه روسيه به ايران، می گويد:«مقام های روسی به ايران گوشزد خواهند کرد که نگران آمريکا نباشيد، آمريکايی ها اکنون ضعيفند و دچار چند دستگی شده اند و به شما حمله نخواهند کرد.»

      به باور آقای لدين روسيه خواهد کوشيد تا تنش ميان ايران و روسيه هرچه بيشتر تشديد شود تا آمريکايی به اين نتيجه برسند تنها چاره کار استفاده از گزينه نظامی است.

      آقای لدين يکی از شواهد خود را در اين زمينه اين گونه بيان می کند:«سيستم موشکی که روسيه به ايران فروخته يکی از شواهدی است که نشان می دهد روسيه تمايل دارد ايران مورد حمله قرار بگيرد.»

      او می افزايد:«اين سيستم های موشکی کارايی ندارند و در جريان حمله هواپيما های اسراييلی به هر انچه که در سوريه بود نشان داد قادر نيستند که درست عمل کنند و هواپيماهای اسراييلی توانستند با زدن هدف های خود بدون هيچ مشکلی عملياتشان را موفقيت اميز انجام دهند.»

      به نظر می رسد که می تواند این چنین از اطهارات آقای لدین استنباط کرد که اگر روسیه خواهان صدمه ندیدن این کشورها می بود می بایست سلاح هایی در اختیارشان قرار می داد که بتوانند با آنها از خود دفاع کنند.

      آقای لدين با اشاره به اين که روسيه خواهان قدرت گرفتن يک ايران جزم اندیش، زیاده خواه و مسلح به سلاح هسته ای نيست ، می گويد:«اگر من پوتين بودم، از آنجا که روسيه قادر نيست خود اين مانع را از ميان ببرد، می کوشيدم يک کشور ديگر که احتمالا امريکا خواهد بود با کمترين هزينه برايم اين مشکل را حل کند.»
    • توسط ALI
      با سلام خدمت همه دوستان عزیز
      در این تاپیک قصد داریم با موتورهای تانک و انواع آن آشنا شده و در باره موتور چند تانک مطرح جهان بررسی کنیم
      موتور هر وسیله را میگویند که صورتهای مختلف انرژی را به انرژی مکانیکی تبدیل کند.وسیله تبدیل انرژی شیمیایی به مکانیکی موتورهای درونسوز هستند. موتورهای درونسوز به انواع دیزلی بنزینی وانکل هیبریدی استرلینگ و .. تقسیم میشوند. در این نوشتار ما موتورهای دیزلی که در تانکها استفاده میشود را بررسی خواهیم کرد. موتورهای دیزلی به این علت در تانکها و نفربرها استفاده میشوند که اولا گازئیل دارای انرژی بیشتری نسبت به بنزین است (سوخت دیزل (گازوئیل ) چگالی انرژی بالاتری نسبت به بنزین دارد . به طور متوسط ، یک گالن (3.8 L) گازوئیل تقریباً 155x106 j (147,000 BTU), انرژی دارد ، در حالیکه یک گالن بنزین 132x106 j (125,000 BTU) انرژی دارد . این (انرژی بالای گازوئیل) با بازده بالای موتور دیزل تلفیق می شود و این دلیل برتری موتور های دیزل بر موتور های بنزینی است .)ثانیا موتورهای دیزلی دارای انعطاف پذیری و استحکام بالایی نسبت به موتورهای بنزینی دارند.موتورهای دیزلی در صورت نبود گازوییل با بنرین الکل نفت و حتی روغن نباتی هم کار میکند.(این آخریش را خودم امتحان کردم. موتورهای دیزلی با روغن نباتی هم کار میکنند)
      موتور تانک از اجزای مهم یک تانک به شمار میرود. یک تانک هر چقدر دارای زره قوی باشد و تسلیحات دوربرد و قدرتمند باشد بدون داشتن یک موتور مستحکم و قوی نمیتواند در برابر تانکهای دیگر مقاومت کند. طراحان و سازندگان تانک نیز هنگام طراحی موتور تانک به سه مولفه توجه دارند: 1- اندازه کوچک 2- قدرت متناسب با وزن تانک 3 - مصرف بهینه. با این پیش درآمد به سراغ طرز کار موتورهای تانک میرویم.
      موتورهای تانک یا در مجموع موتورهای دیزلی در مرحله مکش برخلاف موتورهای بنزینی که مخلوط هوا و بنزین را مکش میکنند ، تنها هوا را میمکند و در مرحله تراکم هوا را متراکم میکنند. وقتی که هوا متراکم شد دمای آن بالا میرود در این مرحله نازل انژکتور توسط بلانچر باز شده و سوخت را به داخل سیلندر میپاشد و تولید قدرت میکند. یکی از اجزای بسیار مهم موتور تانک توربو شارژ میباشد
      توربو شارژ هوای موجود را به شدت متراکم میکند و در مرحله مکش هوا را به شدت و قدرت تمام وارد سیلندر میکند . به جرات میتوان گفت که موتورهای دیزلی بدون توربو شارژ هیچند. اگر شما حتی به کامیونها و تریلر ها هم توجه کنید در پشت آن یک لوله سیاه رنگ وجود دارد که در واقع هواکش توربوشارژ است. سوپر شارژ هم همان کار توربو شارژ را انجام میدهد ولی با این تفاوت که سوپر شارژ قدرت چرخش خود را بوسیله تسمه از میللنگ دریافت میکند و با این کار اقلا 20 درصد توان موتور را میگیرد ولی توربو شارژ بوسیله توربینهای مخصوص از محل دود حاصل از احتراق مانیفولد میچرخد.
      انشاالله با این پیش درامد ذهنتان آماده شده باشد. حالا برویم سر اصل مطلب

      به تصاویر زیر خوب دقت کنید

      موتورهای دیزلی از نظر آرایش سیلندرها به انواع مختلفی تقسیم میشوند: خورجینی دومیللنگ / V شکل نیم میللنگ / V شکل تمام میللنگ / خطی / دوار / تخت / ...


      موتور وی شکل تانک تی 72 ساخت ایران

      این موتور دارای آرایش وی شکل است و توسط متخصصین داخل طراحی شده است. این موتور همانطوریکه در شکل میبینید دارای 8 سیلندر بوده و دارای 1000 اسب بخار قدرت و بدنه محکمی میباشد. به سوپاپها و فیلرهای سر سیلندر دقت کنید. این فیلر ها سالهای سال کار میکنند ولی عیبی پیدا نمیکنند.
      نمای دیگری از موتور تی 72

      توربوشارژ موتور تی 72 ساخت ایران

      موتور تی 72 دارای دو توربوشارژ کوچک است.اگر به عکس موتور تی 72 دقت کنید میبینید که برای افزایش کارایی موتور از زنجیر به جای تسمه استفاده شده است. چرا که احتمال پاره شدن تسمه وجود دارد ولی زنجیر نه.
      انواع آرایش سیلندر ها را در شکل زیر ببینید
      آرایش وی شکل تمام میللنگ

      آرایش تخت


      آرایش خطی

      دو نوع دیگر از موتورهای وی شکل (عکس دومی متعلق به موتور هامر میباشد)


      عکس از موتور تانک لئوپارد

      تانک لئو پارد دارای موتور 12 سیلندر وی شکل نیم میللنگ است که دارای 1500 اسب بخار قدرت بوده و دارای 2 توربو شارژ متوسط میباشد.این موتور دارای 12 بلانچر و نازل انژکتور و سه پمپ انژکتور میباشد. یعنی به ازای هر 4 سیلندر یک پمپ انژکتور. موتور تانک لکلرک هم کاملا مشابه موتور لئوپارد میباشد با این تفاوت که تمام میللنگ است.
      نازلها و پلانچر های موتور تانک لئو پارد و لکلرک

      تانکهای تی 90 ، چالنجر و آریت هم مشابه تانک لئوپارد بوده و فقط در حجم موتور با هم کمی فرق میکنند.

      تانک مرکاوا (فکر کنم نسل سوم ) از موتور خورجینی استفاده میکند این موتور دارای دو میللنگ بوده و بوسیله دو گرانویل به فلایویل و شافت مرکزی متصل میشود. این موتور دارای مصرف سوخت کاملا بهینه ای میباشد بصورتی که مصرف آن از همه موتورهای بالا کمتر است.این موتور تمام فورجینگی بوده و قدرت و گشتاور فوق العاده ای است. سیستم تزریق سوخت این موتور الکترونیکی است و توربوشارژهای آن تماما دارای تراشه های الکترونیکی بوده و سرعت چرخش توربو شارژ را تنظیم کرده و از ریتارد کردن موتور جلوگیری به عمل می آورد. این موتور (البته به نظرمن) شاهکار طراحی موتور های دیزلی است. متاسفانه هیچ عکسی از موتور این تانک ندارم.

      حالا میرسیم به موتور بحث برانگیز تانک آبرامز
      موتور این تانک از نوع پیستونی نیست و اگر به داخل این موتور توجه کنید متوجه این موضوع میشوید.




      این نوع موتورها را موتورهای وانکل یا دوار (ROTARY) مینامند. تصویر چهارمی روتور موتور وانکل است. این موتور دارای سه روتور گریز از مرکز میباشد. در این نوع موتورها سیلندر و پیستون وجود ندارد بجای پیستون روتور وجود دارد. مزیت این موتور این است که با اندازه کوچکی که دارد قدرت فراوانی تولید میکند. شاید باورش برایتان سخت باشد که موتور تانک آبرامز اندازه ای معادل موتور پزو 405 دارد ولی دارای قدرت 1500 اسب بخار است. ولی عیب بزرگ این موتور هم این است که دارای مصرف سوخت بالایی است و برد تانک را کاهش میدهد. این موتور دارای سوپر شارژ است. نسل چهارم مرکاوا هم از این نوع موتور استفاده میکند.

      سوپر شارژ موتور تانک آبرامز



      شافت خروجی موتور آبرامز(حکم میل لنگ را در موتورهای پیستونی دارد)



      موتور نفر بر برادلی

      موتور این نفربر دارای 6 سیلندر بوده و آرایش خطی دارد (به انژکتورهای نصب شده در سر سیلندر دقت کنید_ قطعات آبی رنگ). قدرتی معادل 750 اسب بخار دارد. این موتور دارای یک توربوشارژ متوسط میباشد. از موتورهای تخت و خطی بیشتر در نفربرها استفاده میشود.

      موفق باشید
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.