Recommended Posts

سلام علیکم دوستان عزیز

 

نکنه بحث موتور کرایجونیک هست؟ اگر چنین بحثی به نتیجه برسه دیگه موشکش مهم نیست. یه کاریش میشه کرد

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

          بحث اصلا سر پرتابگر نبود (حداقل چیزی که شما در پست قبلیتون گفتید) ، کاربرد یک ماهواره 100 کیلویی برای انهدام دیگر ماهواره ها رو پرسیدید بنده هم "کمترین" استفاده اش عرض کردم .

 

مواردی که شما بعنوان "محدودیت" فرمودید جنبه فنی نداره و نتیجتا به بحث ما هم ارتباطی نداره

چه جالب! ظاهرا تاپیک را از اول به دقت دنبال نکردید و نمی‌دانید بحث از ابتدا بر سر این بود که آیا ساخت پرتابگر برای ارسال محموله مثلا 100 کیلوگرمی به مدار ژئو توجیه دارد یا خیر؟ سپس بدانجا رسیدیم که دوستان کلاهک 100 کیلویی را مطرح کردند و ماجرای زدن ماهواره‌های مخابراتی و تلویزیونی ژئو. بنابراین اتفاقا از ابتدا بحث پرتابگر مطرح بود و بر خلاف نظر شما جنبه‌های محدودیت‌های آن کاملا مرتبط است. در غیر این موارد مثلا می‌توان به یک پلتفرم 100 تُنی فکر کرد که مثلا 100 واحد تخریبگر 100 کیلوگرمی داخل خود داشته باشد و آنها را به سمت ماهواره‌های ژئو پرتاب کند و برای بودجه لازم برای ساخت آن نیز مثلا می‌توان بخش قابل توجهی از پروژه‌های عمرانی، بودجه جاری و... را تعطیل کرد و چنین موجودی را بوجود آورد. و خوب از آنجایی که داشتیم راجع به فایده صحبت می‌کردیم باید در نظر داشته باشیم که طرف‌های مقابل هم اقدامات متقابل انجام خواهند داد و با توجه به اینکه دست ایشان در این عرصه بسیار بازتر هست مصداق بازی در زمین طرف مقابل پیدا می‌شود و فایده مد نظر ما را کنسل می‌کند...

  • Upvote 8
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بحث از ابتدا بر سر این بود که آیا ساخت پرتابگر برای ارسال محموله مثلا 100 کیلوگرمی به مدار ژئو توجیه دارد یا خیر؟ 

 

مشخصه که منظور شما توجیه اقتصادی بوده که این مساله همچنان به "توانایی" یک محموله 100 کیلویی در مدار ژئو برای انهدام ماهواره های دیگر ارتباطی نداره ! ضمن اینکه مشخص نیست بحث بر سر توجیه اقتصادی یک پروژه بدون هیچگونه اطلاعات از هزینه های پروژه اصلا نتیجه ای داره یا خیر ؟

 

صدالبته پرتاب یک محموله صدتنی برای چنین کاری بسیار به صرفه تر و اقتصادی تر است و قطعا برنامه هایی برای گسترش وزن این محموله هم وجود دارد اما یک ماهواره ی فرضا 100 کیلویی هم برخلاف اون چیزی که شما سعی در القا هستید (حداقل در نقش ضدماهواره) چندان هم بلااستفاده نیست ، لازم به یادآوری هست که وزن کلاهک های انرژی جنبشی تنگستنی در نظر گرفته شده برای پروژه SDI حدود 45 کیلوگرم بود که این یعنی با همان محموله 100 کیلوگرم میشه روی اصابت به دو ماهواره حساب باز کرد.

 

بنده ورود به عرصه ضدماهواره رو بازی در زمین مقابل هم نمیدونم چراکه اتفاقا این آنها هستند که با سرمایه گذاری های سنگین روی زیرساخت هاشون شبکه ماهواره ای (از ماهواره های جاسوسی تا مخابراتی و هواشناسی و ...) توسعه داده اند و ما در فضا سیستم ماهواره ای و نتیجتا منافع خاصی نداریم. لذا در صورت ورود این طرف مقابل هست که مجبور میشه در زمین ما بازی کنه و ضرر بده

  • Upvote 15
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

مشخصه که منظور شما توجیه اقتصادی بوده که این مساله همچنان به "توانایی" یک محموله 100 کیلویی در مدار ژئو برای انهدام ماهواره های دیگر ارتباطی نداره !

 

صدالبته پرتاب یک محموله صدتنی برای چنین کاری بسیار به صرفه تر و اقتصادی تر است و قطعا برنامه هایی برای گسترش وزن این محموله هم وجود دارد اما یک ماهواره ی فرضا 100 کیلویی هم برخلاف اون چیزی که شما سعی در القا هستید (حداقل در نقش ضدماهواره) چندان هم بلااستفاده نیست ، لازم به یادآوری هست که وزن کلاهک های انرژی جنبشی تنگستنی در نظر گرفته شده برای پروژه SDI حدود 45 کیلوگرم بود که این یعنی با همان محموله 100 کیلوگرم میشه روی اصابت به دو ماهواره حساب باز کرد.

 

بنده ورود به عرصه ضدماهواره رو بازی در زمین مقابل هم نمیدونم چراکه اتفاقا این آنها هستند که با سرمایه گذاری های سنگین روی زیرساخت هاشون شبکه ماهواره ای (از ماهواره های جاسوسی تا مخابراتی و هواشناسی و ...) توسعه داده اند و ما در فضا سیستم ماهواره ای و نتیجتا منافع خاصی نداریم. لذا در صورت ورود این طرف مقابل هست که مجبور میشه در زمین ما بازی کنه و ضرر بده

همانطور که عرض شد بحث بر سر توجیه ساخت پرتابگر برای حمل مثلا یک محموله 100 کیلوگرمی به عنوان سلاح فضایی بود که برخلاف فضای ذهنی فرضی شما که سایر متغییرها را حذف می‌کند (مانند تعداد پرتاب‌های قابل انجام، تاسیسات پشتیبانی و پرتاب و...) کاملا مرتبط به بحث هست.

 

The initial stage would consist of the Brilliant Pebbles defense system, a satellite constellation of 4,600 kinetic interceptors (KE ASAT), of 45 kg each, in Low Earth orbit, and their associated tracking system

http://www.patriotfiles.com/index.php?name=Sections&req=viewarticle&artid=8964&allpages=1&theme=Printer

http://missilethreat.com/defense-systems/brilliant-pebbles/

جایی ندیدم حرفی از ژئو باشد.

 

بحث ما موضوع ضد ماهواره به طور عام آن را شامل نمی‌شود. بلکه به ساخت پرتابگر با قابلیت محدود به ژئو و امکان استفاده احتمالی آن در ضد ماهواره‌های ژئو ختم می‌شود و محدودیت‌های آن مطرح است. بنابراین صرف هزینه گزاف در چنین قابلیتی، به سبب اینکه توانایی محدودی دارد و به سرعت قابل سرکوب است و در عوض دستاورد چندانی هم ندارد به واقع چندان کار عاقلانه‌ای به نظر نمی‌رسد.

  • Upvote 6
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

جایی ندیدم حرفی از ژئو باشد.

 

قرار نیست حتما اونها بگن ژئو تا ما بریم تو اون مدار ، اشاره من به پروژه SDI صرفا وزن کلاهک های انرژی جنیشی طراحی شده توسط آنها بود

 

در مدار ژئو بنظرم با کلاهک های به مراتب کوچکتر و سبکتر هم میشه کار کرد (چون سرعت ماهواره در مدار GEO بالاتر هست نیاز به وزن کمتری برای رسیدن به انرژی جنبشی برابر پرتابه های SDI هست) 

 

در مورد توجیه هر موقع شما تونستید برآورد اقتصادی از پرتاب این موشک (با تمام هزینه ها ، از ساخت سکوی پرتاب تا جریمه نقض معاهدات فضایی (!) ...) آوردید اونموقع صحبت میکنیم

  • Upvote 5
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اول موشک بالستیک قاره پیما .......چند مرحله ای و تماما سوخت جامده (احتمالا 3 مرحله)........قطر موشک حدود 2 متره.....طولش باید بین 20 تا25 متر باشه ....وزنش هم قاعدتا باید قریب 50 تن بشه.......تمام متحرکه که ظاهرا باید کشنده سنگین ظفر براش فرض بشه یا تریلر.......یه ورژن ماهواره بر از این موشک بنام قایم یا قایم-1 تولید شده که میتونه ماهواره خیلی سبک و ازمایشی رو تو مدار 36000 قرار بده...........میتونید برا تصورش start-1 روسی فرض کنید

 

موشک قاره پیما بدون کلاهک هسته ای توجیه اقتصادی داره ؟ فکر نمیکنم کشوری باشه که موشک قاره پیما داشته باشه ولی کلاهک هسته ای نداشته باشه ! ما که گفتیم دنبال سلاح هسته ای نیستیم و از طرفی هم مسئولان اعلام کردن که فعلا به بردهای بیشتر نیاز نداریم . ولی این گفته شما با چیزی که مسئولان اعلام کردن در تناقض هست .

 

راستی اینکه گفته میشه پروژه به ثمر نشست یعنی تست هم شده ؟ چون بدون امتحان کردن موشک و مطمئن شدن از اینکه درست کار میکنه نمیشه گفت قطعا به ثمر نشسته .حالا اگه تست شده باشه حتما غربی ها متوجه شدن پس اینکه گفته میشه به خاطر مذاکرات اجازه پرتاب داده نمیشه حرف درستی نیست هرچند که اعلام رسمی به دنیا فرق میکنه با ازمایش پنهانی ولی بازم میتونست بهانه ای باشه برای غربی ها .

  • Upvote 3
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

قرار نیست حتما اونها بگن ژئو تا ما بریم تو اون مدار ، اشاره من به پروژه SDI صرفا وزن کلاهک های انرژی جنیشی طراحی شده توسط آنها بود

 

در مدار ژئو بنظرم با کلاهک های به مراتب کوچکتر و سبکتر هم میشه کار کرد (چون سرعت ماهواره در مدار GEO بالاتر هست نیاز به وزن کمتری برای رسیدن به انرژی جنبشی برابر پرتابه های SDI هست) 

 

در مورد توجیه هر موقع شما تونستید برآورد اقتصادی از پرتاب این موشک (با تمام هزینه ها ، از ساخت سکوی پرتاب تا جریمه نقض معاهدات فضایی (!) ...) آوردید اونموقع صحبت میکنیم

سرعت ماهواره‌ها در مدار ژئو کمتر از مدار لئو هست (3.1 کیلومتر بر ثانیه در مقایسه با 7.6 کیلومتر بر ثانیه) اما دسترسی به آن نسبت به مدار پایین زمین نیاز به انرژی بیشتر و مصرف سوخت دارد و به دلیل بُعد بسیار زیاد مسافت، هدایت محموله به یک موقعیت و مدار دقیق نیز کار چندان ساده‌ای نیست.

از طرف دیگر سرعت‌ برخود می‌تواند از مقیاس کیلومتر بر ثانیه باشد، بنابراین خیلی فرقی بین 4 کیلو و 40 کیلو احساس نمی‌شود، بلکه به نظر نکته مهم بزرگ بودن اندازه جسم برخوردی است تا احتمال اصابت به نقطات موثر بالاتر برود.

در مورد توجیه هم عرض شد از نظر بنده پرتاب ماهواره مثلا 100 کیلویی به ژئو چیزی نیست که توجیه داشته باشد و مردود هست.

و جریمه! احتمالا منظورتان پاسخ طرف مقابل به هدف قرار دادن ماهواره‌های ژئو-یش توسط سلاح ضد ماهواره فرضی مبتنی بر پرتابگر مورد بحث هست؟ فکر نمی‌کنم چیزی باشد که مثلا پس از دو سه عملیات دیگر تحمل شود و جریمه آن بمباران تاسیسات پرتاب خواهد بود!

  • Upvote 3
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

از طرف دیگر سرعت‌ برخود می‌تواند از مقیاس چندین کیلومتر بر ثانیه باشد، بنابراین خیلی فرقی بین 4 کیلو و 40 کیلو احساس نمی‌شود، بلکه به نظر نکته مهم بزرگ بودن اندازه جسم برخوردی است تا احتمال اصابت به نقطات موثر بالاتر برود.

در مورد توجیه هم عرض شد از نظر بنده پرتاب ماهواره مثلا 100 کیلویی به ژئو چیزی نیست که توجیه داشته باشد و مردود هست.

و جریمه! احتمالا منظورتان پاسخ طرف مقابل به هدف قرار دادن ماهواره‌های ژئو-یش توسط سلاح ضد ماهواره فرضی مبتنی بر پرتابگر مورد بحث هست؟ فکر نمی‌کنم چیزی باشد که مثلا پس از دو سه عملیات دیگر تحمل شود و جریمه آن بمباران تاسیسات پرتاب خواهد بود!

 

درست کردن یک جسم با ابعاد بزرگ اونقدر ها هم سخت نیست ! میشه جوری درستش کرد که بعد قرار گرفتن در مدار باز بشه (مثل صفحات خورشیدی ماهواره ها اما از جنس سختتر مثلا تنگستن)

 

خیر منظورم جریمه قرار دادن ماهواره های اضافی در مدار ژئو هست که نگرانش بودید ! 

 

قطعا طرف مقابل پاسخ خواهد داد و این همون چیزی هست که از نبرد جلوگیری میکنه ، ایجاد بازدارندگی در نقاط ضعف طرفین . ما در دفاع هوایی نسبت به غرب ضعف داریم و غرب در حال حاضر در فضا آسیب پذیر هست و تجهیزات زیادی هم اون بالا داره

 

با توسعه چنین توانایی هایی و دست گذاشتن روی نقطه ضعف دشمن هست که بازدارندگی ایجاد میشه نه اینکه از طرف واکنش اونها دست روی دست بگذاریم، باید کاری کنیم که اونها از واکنش ما بترسند و فکر نمیکنم در همچین مقوله ای بحث هزینه و توجیه اقتصادی اصلا موضوعیت داشته باشه 

  • Upvote 5
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

حالا که بحث ماهواره برها شده ....

 

درباره سیمرغ شنیدم که مشکلش عدم برابری تراست 3 موتور مرحله اول هست !

 

آیا این موضوع صحت داره ؟!؟

 

آیا نمیشه از یک موتور قوی بجای 3 موتور استفاده کرد ؟!؟ البته طبق شنیده هام این موضوع دلیل غیر فنی داره !

  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

 

 

سردار شریف در بخشی از سخنانش اظهار داشت: در آستانه گرامیداشت سومین سالگرد شهادت سردار طهرانی‌مقدم شاهد به ثمر نشستن پروژه‌ای هستیم که آن شهید در روند تست و آزمایش آن به شهادت رسید. این دستاورد نقش تعیین‌کننده‌ای در عرصه اقتدار دفاعی و ارتقاء بازدارندگی کشور داشته و خواهد داشت
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

مگه کروز ۲٠٠٠ کیلومتری اسمش مشکات نبود؟ یا بعثت یه پروژه دیگه هست؟


آها ببخشید ... درسته مشکات بود
  • Upvote 3
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط SAEID
      کاربران میتوانند در این تاپیک اخبار مرتبط با مسائل نظامی ایران را پست کنند. توجه کنید که تنها اخبار مهم را بصورت تاپیک مستقل ارسال کنید و مابقی اخبار را بصورت پست در همین تاپیک قرار دهید. عنوان پست خبری را هم با رنگ قرمز بنویسید تا از سایر پستها متمایز باشد.
    • توسط Parviz
      تحلیلگران درباره دلایل نزديک شدن روسيه به ايران سه سناريو متحمل را ارایه می کنند.

      نخستين سناريو احتمالی به اين گزينه متکی است که روسيه خواهان ايرانی قدرتمند به عنوان متحدی است که می خواهد دربرابر آنچه سياستمداران روسی رويکرد يکجانبه گرايانه آمريکا می خوانند، قرار گيرد.

      سناريو دوم می گويد هيچ حکمرانی در تاريخ سياسی روسيه خواهان ايرانی قدرتمند در کنار مرزهايش نبوده و امروز نيز قادر نيست خود خطر را از ميان بردارد در نتيجه منتظر است تا يک قدرت احتمالی، یعنی آمریکا، اين کار را يرای آنها بدون دردسرانجام دهد.

      سناريو سوم براین باور تاکید دارد که روسیه می کوشد تا ایران را از یک سو به عنوان یک خطر بالقوه نشان دهد و از این طریق در عرصه بین المللی و به ويژه در رويارويی با آمريکا، امکان چانه زنی خود را بالا ببرد و از سوی دیگر، ایران را در عمل، در موقعیت ضعف قرار داده، امکان گرفتن امیتاز از این کشور را برای خود میسر کند.

      «آیا روسيه تمايل دارد ايران نابود شود؟»

      مايکل لدين، يکی از چهره های نئومحافظه کار يا نئوکنسرواتيو و عضو موسسه آمريکن اينترپرايز اينسيتو از کسانی است که به سناریوی دوم معتقد است.

      او در زمينه روابط روسيه و ايران قرضيه ای را مطرح می کند که براساس آن مسکو تمايل دارد تا تحريم ها عليه ايران به بن بست برسند.

      مايکل لدين در گفت وگو با راديو فردا می گويد:«اين چيزی که من مطرح می کنم يک فرضيه و گمانه زنی من در اين باره است. من در درون سيستم دولتی روسيه نيستم تا از آن خبر بدهم، بلکه شواهدی را در کنار يکديگر قرار می دهم و از آنها به اين نتيجه ای که می گويم می رسم.»

      آقای لدين می گويد:«اگر من به جای ولاديمير پوتين بودم، به دليل مشکلات ديرينه روسيه با مسلمانان، چه در افغانستان و چه در چچن و از سوی ديگر تلاش ايران برای گسترش قدرت خود در مناطق تحت تسلط مسکو، تمايل داشتم اين رژيم نابود شود.»

      به گفته آقای لدين وجود يک ایران مسلمان، جزم اندیش، زیاده خواه، مسلح به موشک های هسته ای و با حکمرانی که خود را منجی بشریت می پندارند، در کنار مرزهای روسيه، آخرين چيزی است که آقای پوتين و يا هر حکمران روسی ممکن است آرزو کند.

      مايکل لدين تصريح می کند:«اگر من پوتين بودم سعی می کردم که در تحريم ها اخلال ايجاد کنم تا نتيجه ندهند، اگر تحريم ها مثمرثمر شوند، آمريکايی ها به نتيجه دادن تلاش های ديپلماتيک اميدوار می شوند و ديگر به دنبال استفاده از گزينه نظامی نخواهند بود.»

      آقای لدين می افزايد:«اگر من پوتين بودم، آرزو می کردم که آمريکا به ايران حمله کند.»

      اين چهره سرشناس نئوکان ها( محافظه کاران جديد) با اشاره به سفر ولاديمير پوتين و سرگئی لاوروف، وزير امورخارجه روسيه به ايران، می گويد:«مقام های روسی به ايران گوشزد خواهند کرد که نگران آمريکا نباشيد، آمريکايی ها اکنون ضعيفند و دچار چند دستگی شده اند و به شما حمله نخواهند کرد.»

      به باور آقای لدين روسيه خواهد کوشيد تا تنش ميان ايران و روسيه هرچه بيشتر تشديد شود تا آمريکايی به اين نتيجه برسند تنها چاره کار استفاده از گزينه نظامی است.

      آقای لدين يکی از شواهد خود را در اين زمينه اين گونه بيان می کند:«سيستم موشکی که روسيه به ايران فروخته يکی از شواهدی است که نشان می دهد روسيه تمايل دارد ايران مورد حمله قرار بگيرد.»

      او می افزايد:«اين سيستم های موشکی کارايی ندارند و در جريان حمله هواپيما های اسراييلی به هر انچه که در سوريه بود نشان داد قادر نيستند که درست عمل کنند و هواپيماهای اسراييلی توانستند با زدن هدف های خود بدون هيچ مشکلی عملياتشان را موفقيت اميز انجام دهند.»

      به نظر می رسد که می تواند این چنین از اطهارات آقای لدین استنباط کرد که اگر روسیه خواهان صدمه ندیدن این کشورها می بود می بایست سلاح هایی در اختیارشان قرار می داد که بتوانند با آنها از خود دفاع کنند.

      آقای لدين با اشاره به اين که روسيه خواهان قدرت گرفتن يک ايران جزم اندیش، زیاده خواه و مسلح به سلاح هسته ای نيست ، می گويد:«اگر من پوتين بودم، از آنجا که روسيه قادر نيست خود اين مانع را از ميان ببرد، می کوشيدم يک کشور ديگر که احتمالا امريکا خواهد بود با کمترين هزينه برايم اين مشکل را حل کند.»
    • توسط ALI
      با سلام خدمت همه دوستان عزیز
      در این تاپیک قصد داریم با موتورهای تانک و انواع آن آشنا شده و در باره موتور چند تانک مطرح جهان بررسی کنیم
      موتور هر وسیله را میگویند که صورتهای مختلف انرژی را به انرژی مکانیکی تبدیل کند.وسیله تبدیل انرژی شیمیایی به مکانیکی موتورهای درونسوز هستند. موتورهای درونسوز به انواع دیزلی بنزینی وانکل هیبریدی استرلینگ و .. تقسیم میشوند. در این نوشتار ما موتورهای دیزلی که در تانکها استفاده میشود را بررسی خواهیم کرد. موتورهای دیزلی به این علت در تانکها و نفربرها استفاده میشوند که اولا گازئیل دارای انرژی بیشتری نسبت به بنزین است (سوخت دیزل (گازوئیل ) چگالی انرژی بالاتری نسبت به بنزین دارد . به طور متوسط ، یک گالن (3.8 L) گازوئیل تقریباً 155x106 j (147,000 BTU), انرژی دارد ، در حالیکه یک گالن بنزین 132x106 j (125,000 BTU) انرژی دارد . این (انرژی بالای گازوئیل) با بازده بالای موتور دیزل تلفیق می شود و این دلیل برتری موتور های دیزل بر موتور های بنزینی است .)ثانیا موتورهای دیزلی دارای انعطاف پذیری و استحکام بالایی نسبت به موتورهای بنزینی دارند.موتورهای دیزلی در صورت نبود گازوییل با بنرین الکل نفت و حتی روغن نباتی هم کار میکند.(این آخریش را خودم امتحان کردم. موتورهای دیزلی با روغن نباتی هم کار میکنند)
      موتور تانک از اجزای مهم یک تانک به شمار میرود. یک تانک هر چقدر دارای زره قوی باشد و تسلیحات دوربرد و قدرتمند باشد بدون داشتن یک موتور مستحکم و قوی نمیتواند در برابر تانکهای دیگر مقاومت کند. طراحان و سازندگان تانک نیز هنگام طراحی موتور تانک به سه مولفه توجه دارند: 1- اندازه کوچک 2- قدرت متناسب با وزن تانک 3 - مصرف بهینه. با این پیش درآمد به سراغ طرز کار موتورهای تانک میرویم.
      موتورهای تانک یا در مجموع موتورهای دیزلی در مرحله مکش برخلاف موتورهای بنزینی که مخلوط هوا و بنزین را مکش میکنند ، تنها هوا را میمکند و در مرحله تراکم هوا را متراکم میکنند. وقتی که هوا متراکم شد دمای آن بالا میرود در این مرحله نازل انژکتور توسط بلانچر باز شده و سوخت را به داخل سیلندر میپاشد و تولید قدرت میکند. یکی از اجزای بسیار مهم موتور تانک توربو شارژ میباشد
      توربو شارژ هوای موجود را به شدت متراکم میکند و در مرحله مکش هوا را به شدت و قدرت تمام وارد سیلندر میکند . به جرات میتوان گفت که موتورهای دیزلی بدون توربو شارژ هیچند. اگر شما حتی به کامیونها و تریلر ها هم توجه کنید در پشت آن یک لوله سیاه رنگ وجود دارد که در واقع هواکش توربوشارژ است. سوپر شارژ هم همان کار توربو شارژ را انجام میدهد ولی با این تفاوت که سوپر شارژ قدرت چرخش خود را بوسیله تسمه از میللنگ دریافت میکند و با این کار اقلا 20 درصد توان موتور را میگیرد ولی توربو شارژ بوسیله توربینهای مخصوص از محل دود حاصل از احتراق مانیفولد میچرخد.
      انشاالله با این پیش درامد ذهنتان آماده شده باشد. حالا برویم سر اصل مطلب

      به تصاویر زیر خوب دقت کنید

      موتورهای دیزلی از نظر آرایش سیلندرها به انواع مختلفی تقسیم میشوند: خورجینی دومیللنگ / V شکل نیم میللنگ / V شکل تمام میللنگ / خطی / دوار / تخت / ...


      موتور وی شکل تانک تی 72 ساخت ایران

      این موتور دارای آرایش وی شکل است و توسط متخصصین داخل طراحی شده است. این موتور همانطوریکه در شکل میبینید دارای 8 سیلندر بوده و دارای 1000 اسب بخار قدرت و بدنه محکمی میباشد. به سوپاپها و فیلرهای سر سیلندر دقت کنید. این فیلر ها سالهای سال کار میکنند ولی عیبی پیدا نمیکنند.
      نمای دیگری از موتور تی 72

      توربوشارژ موتور تی 72 ساخت ایران

      موتور تی 72 دارای دو توربوشارژ کوچک است.اگر به عکس موتور تی 72 دقت کنید میبینید که برای افزایش کارایی موتور از زنجیر به جای تسمه استفاده شده است. چرا که احتمال پاره شدن تسمه وجود دارد ولی زنجیر نه.
      انواع آرایش سیلندر ها را در شکل زیر ببینید
      آرایش وی شکل تمام میللنگ

      آرایش تخت


      آرایش خطی

      دو نوع دیگر از موتورهای وی شکل (عکس دومی متعلق به موتور هامر میباشد)


      عکس از موتور تانک لئوپارد

      تانک لئو پارد دارای موتور 12 سیلندر وی شکل نیم میللنگ است که دارای 1500 اسب بخار قدرت بوده و دارای 2 توربو شارژ متوسط میباشد.این موتور دارای 12 بلانچر و نازل انژکتور و سه پمپ انژکتور میباشد. یعنی به ازای هر 4 سیلندر یک پمپ انژکتور. موتور تانک لکلرک هم کاملا مشابه موتور لئوپارد میباشد با این تفاوت که تمام میللنگ است.
      نازلها و پلانچر های موتور تانک لئو پارد و لکلرک

      تانکهای تی 90 ، چالنجر و آریت هم مشابه تانک لئوپارد بوده و فقط در حجم موتور با هم کمی فرق میکنند.

      تانک مرکاوا (فکر کنم نسل سوم ) از موتور خورجینی استفاده میکند این موتور دارای دو میللنگ بوده و بوسیله دو گرانویل به فلایویل و شافت مرکزی متصل میشود. این موتور دارای مصرف سوخت کاملا بهینه ای میباشد بصورتی که مصرف آن از همه موتورهای بالا کمتر است.این موتور تمام فورجینگی بوده و قدرت و گشتاور فوق العاده ای است. سیستم تزریق سوخت این موتور الکترونیکی است و توربوشارژهای آن تماما دارای تراشه های الکترونیکی بوده و سرعت چرخش توربو شارژ را تنظیم کرده و از ریتارد کردن موتور جلوگیری به عمل می آورد. این موتور (البته به نظرمن) شاهکار طراحی موتور های دیزلی است. متاسفانه هیچ عکسی از موتور این تانک ندارم.

      حالا میرسیم به موتور بحث برانگیز تانک آبرامز
      موتور این تانک از نوع پیستونی نیست و اگر به داخل این موتور توجه کنید متوجه این موضوع میشوید.




      این نوع موتورها را موتورهای وانکل یا دوار (ROTARY) مینامند. تصویر چهارمی روتور موتور وانکل است. این موتور دارای سه روتور گریز از مرکز میباشد. در این نوع موتورها سیلندر و پیستون وجود ندارد بجای پیستون روتور وجود دارد. مزیت این موتور این است که با اندازه کوچکی که دارد قدرت فراوانی تولید میکند. شاید باورش برایتان سخت باشد که موتور تانک آبرامز اندازه ای معادل موتور پزو 405 دارد ولی دارای قدرت 1500 اسب بخار است. ولی عیب بزرگ این موتور هم این است که دارای مصرف سوخت بالایی است و برد تانک را کاهش میدهد. این موتور دارای سوپر شارژ است. نسل چهارم مرکاوا هم از این نوع موتور استفاده میکند.

      سوپر شارژ موتور تانک آبرامز



      شافت خروجی موتور آبرامز(حکم میل لنگ را در موتورهای پیستونی دارد)



      موتور نفر بر برادلی

      موتور این نفربر دارای 6 سیلندر بوده و آرایش خطی دارد (به انژکتورهای نصب شده در سر سیلندر دقت کنید_ قطعات آبی رنگ). قدرتی معادل 750 اسب بخار دارد. این موتور دارای یک توربوشارژ متوسط میباشد. از موتورهای تخت و خطی بیشتر در نفربرها استفاده میشود.

      موفق باشید
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.