Recommended Posts

با سلام
دوستان در لینک دوم کاربری به نام یاور،گفته که ایران در تکنولوژی موشکی و فضائی ده‌ها سال از کشوری مثل هند جلوست،هندی که چندی پیش ماهواره در مدار مریخ قرار داد!!!!!!!!!!همین حرف رو در ارتباط با پاکستان نیزنه...و در مقایسه ایران و چین گفته که ایران از نظر موشک بالستیک جلوتره!!!!!!!!!!!!!!!!!!اما در فضا چین جلوتره.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!و در پایان اظهار کرده که ایران حتا از انگلیس هم در فناوری موشکی پیشتازه
نمی‌دونم کسی‌ این کاربر رو میشناسه؟؟؟جالبه که خیلی‌ محکم روی حرف‌های خودش ایستاده و با دیگر کاربران بحثشم شده.
یعنی‌ شوخیش گرفته دیگه؟
 

===>+1
India when it comes to missile capabilities is 38 years behind Islamic Republic and when it comes to SLV we head of India by  9 years  ( do not ask me how soon  people will understand  )
and when it comes to manufacturing and technology and facilities and machinery  India is 40 years behind Iran when it comes to missile capabilities is 15 years behind Islamic Republic and when it comes to SLV china is  head of Iran  when it comes to missile capabilities is 25 years behind Islamic Republic and when it comes to SLV we are head of uk
and when it comes to manufacturing and technology and facilities and machinery UK is about 20 years behind Iran

ایشان اینجا هم عضو هستند. اگر اشتباه نکنم از دوستان Soheilesy هستند.

به نظر میاد حرفهایش درست باشد چون بطور معمول چیزهایی که میگوید چندماه بعد، اتفاق می افتد. البته در تاپیک های دیگری در همان وبسایت، مطالب دیگری هم گفته است.

ایران از انگلستان یقینا" پیشتاز هست. انگلستان حداقل 40 یا 50 سالی میشود که پروژه های ماهواره بر خود را رها کرده است و دیگر پیگیری نمیکند. اینطور که ایشان صحبت میکند به نظر میرسد یک اتفاق خارق العاده یا یک جهش بزرگ فن آوری در کشورمان اتفاق افتاده است. البته شاید کمی هم اغراق کرده باشد. خود امریکاییها سال 2015 را تعیین کرده بودند (که ما به موشکهای ICBM دست می یابیم). دیگه خودمان که نباید خودمان را دست کم بیگیریم!

در مورد هند و پاکستان هم خدمتتان عرض کنم که اینها از تنبل ترین آدمهای روزگار هستند (که از نزدیک دیده ام و میدانم) که این هم دو علت دارد: 1-بودجه ندارند 2- مردمشان گدا و گرسنه هستند بروید خدایتان را شکر کنید که مملکت ما، نفت دارد چونکه ما همه پیشرفت خود را مدیون نفت هستیم. کره شمالی، هند، پاسکتان و غیره نفت شان کجا بود؟ بودجه شان را از کجا تامین کنند؟

ویرایش شده در توسط MissileMan
  • Upvote 2
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
^^ کاربر یاور در تالار گفتگوی فوق الذکر ادعاهای عجیبی میکنه که باورش سخته ولی بعضی از اونها مدتی بعد رخ داده. فارق از این بحث ها اطلاعات نظامی خوبی در قالب عکس و کلیپ های مختلف اراءه میده.

مثلا همین چند روز پیش یه کلیپ از یک موشک ایرانی ارسال کرده بود که من تا حالا ندیده بودم. اون قطعه رو هم از وسط یک نماهنگ مربوط به نیروهای مسلح کات کرده بود. شکار دو ثانیه تصویر یک موشک وسط یه کلیپ درهم و بر هم کار ساده ای نیست، علاقه زیادی میخواد.
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

^^ کاربر یاور در تالار گفتگوی فوق الذکر ادعاهای عجیبی میکنه که باورش سخته ولی بعضی از اونها مدتی بعد رخ داده. فارق از این بحث ها اطلاعات نظامی خوبی در قالب عکس و کلیپ های مختلف اراءه میده.

مثلا همین چند روز پیش یه کلیپ از یک موشک ایرانی ارسال کرده بود که من تا حالا ندیده بودم. اون قطعه رو هم از وسط یک نماهنگ مربوط به نیروهای مسلح کات کرده بود. شکار دو ثانیه تصویر یک موشک وسط یه کلیپ درهم و بر هم کار ساده ای نیست، علاقه زیادی میخواد.

 

سلام

امکانش رو دارید چند تا از این تصاویر و کلیپ ها و ... رو لینکش رو برای ما هم قرار بدید ؟

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایشان اینجا هم عضو هستند. اگر اشتباه نکنم از دوستان Soheilesy هستند.

به نظر میاد حرفهایش درست باشد چون بطور معمول چیزهایی که میگوید چندماه بعد، اتفاق می افتد. البته در تاپیک های دیگری در همان وبسایت، مطالب دیگری هم گفته است.

ایران از انگلستان یقینا" پیشتاز هست. انگلستان حداقل 40 یا 50 سالی میشود که پروژه های ماهواره بر خود را رها کرده است و دیگر پیگیری نمیکند. اینطور که ایشان صحبت میکند به نظر میرسد یک اتفاق خارق العاده یا یک جهش بزرگ فن آوری در کشورمان اتفاق افتاده است. البته شاید کمی هم اغراق کرده باشد. خود امریکاییها سال 2015 را تعیین کرده بودند (که ما به موشکهای ICBM دست می یابیم). دیگه خودمان که نباید خودمان را دست کم بیگیریم!

در مورد هند و پاکستان هم خدمتتان عرض کنم که اینها از تنبل ترین آدمهای روزگار هستند (که از نزدیک دیده ام و میدانم) که این هم دو علت دارد: 1-بودجه ندارند 2- مردمشان گدا و گرسنه هستند بروید خدایتان را شکر کنید که مملکت ما، نفت دارد چونکه ما همه پیشرفت خود را مدیون نفت هستیم. کره شمالی، هند، پاسکتان و غیره نفت شان کجا بود؟ بودجه شان را از کجا تامین کنند؟

یعنی‌ ایران در نبود محدودیت‌های سیاسی قادر به انجام کار‌هایی‌ مثل ارسال محموله در مدار مریخ مثل هند خواهد بود؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در ادامه بجث ژئو، از طریق سایت n2yo.com چند ماهواره کمربند ژئو را به عتوان نمونه بررسی کردم.

ردیف اول مقدار ALTITUDE بر حسب کیلومتر |  ردیف دوم اختلاف از 35786 بر حسب کیلومتر | ردیف سوم نام ماهواره

 

35781   |  5-    |   GOES 13
35792   |  6+   |   GOES 15
35792   |  6+   |   HIMAWARI 8
35791   |  5+   |   MTSAT-1R
35791   |  5+   |   YAMAL 402
35786   |  0     |   YAMAL 300K
35795   |  9+   |   MEASAT 3
35774   |  12-  |  ASTRA 2F
35784   |  2-    |   INTELSAT 20
35779   |  7-    |   INTELSAT 23
35788   |  2+   |   INTELSAT 22
35780   |  6-    |   METEOSAT 9
35786   |  0     |   THAICOM 5
35784   |  2-    |   INSAT 4B
35801   |  15+ |   STAR ONE C2
35785   |  1-    |   ASTRA 1M
35790   |  4+   |   SES 7
35773   |  13-  |   NIMIQ 5
35781   |  5-    |   SES 1
35792   |  6+   |   COMS 1
35790   |  4+   |   KOREASAT 6
35795   |  9+   |   CHINASAT 1A
35775   |  11-  |   SES 4
35794   |  8+   |   CHINASAT 15A
35783   |  3-    |   ATHENA-FIDUS
35790   |  4+   |    ASIASAT 6
 

(البته مقادیر ارتفاع متغییر هستند و اگر همین الان این ماهواره‌ها را در n2yo.com بررسی کنید احتمالا مقادیر متفاوتی می‌یابید.)

اکنون اگر بخواهم همان محاسبه سرانگشتی دو ارسال قبلی را انجام بدهم، به فرض دایره‌ای به شعاع 5 کیلومتر در نظر می‌گیرم که مساحت سطح مقطع می‌شود 78 میلیون و 500 هزار مترمربع و در نتیجه یک ساچمه برای هر 7850 مترمربع و مثلا احتمالی کمتر از 0.01

 

هرچند این محاسبه هم بسیار تقریبی هست و نتیجه‌گیری چندانی نمی‌توان از آن داشت.

عوامل متعددی دخیل هستند و بدون انجام مطالعه روشمند و اصولی، و در نظر گرفتن متغییرهای بیشتر و کاملتر نمی‌توان اظهار نظر دقیق کرد.

ویرایش شده در توسط mahdavi3d
  • Upvote 10
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

البته روشهای مختلفی برای افزایش احتمال برخورد ساچمه ها وجود داره 

 

یکی از ساده ترین راه (با فرض ساچمه های کوچک 10 گرمی) ، بردن محموله حاوی ساچمه به نزدیکی محل ماهواره و پرتاب ساچمه ها بصورت کنترل نشده و در تمام جهات (از طریق یک انفجار) یا کنترل شده و به طرف ماهواره هست 

 

اگر اشتباه نکنم این کار مکانیزم اصلی از بین بردن ماهواره ها در سامانه ضدماهواره IS شوروی هم بود

 

IS_anti_satellite_weapon5B15D.jpg

 

http://www.russianspaceweb.com/is.html

 

اگر برخورد در جهت صحیح صورت بگیره احتمالا باعث افزایش تعداد ترکش ها در مدار و ایجاد یک اصابت زنجیره ای به بقیه ماهواره ها میشه

 

از کلیه دوستان خصوصا جناب RAHRO که موجب غنا و تخصصی شدن بحث بوسیله پست هاشون شدند تشکر ویژه دارم

  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بله جناب چکا، اون که بدیهی هست... ولیکن بحث دوستان چیز دیگری بود و ایجاد دیواری از ساچمه‌ها یا زباله‌های فضایی در خلاف جهت گردش ماهواره‌های ژئو ازش برداشت می‌شد.

در مورد واکنش آبشاری هم همانطور که عرض شد به سادگی و قطعیت نمی‌توان اظهار نظر کرد. ممکن است بشود و ممکن است نشود.

  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در واقع ریختن ساچمه های زیاد در فضا در خلاف جهت حرکت ماهواره ها موجب می شود که در شبانه روز حداقل هر ساچمه دوبار از کنار ماهواره ای رد خواهد شد و با محاسبه تعداد ماهواره ها و تعداد ساچمه ها احتمال برخورد در دراز مدت بسیار بالا می رود. چنین اقدامی نه تنها می تواند باعث نابودی ماهواره های تلویزیونی بسیاری شود بلکه می توان با آن ماهواره های ناوبری مانند GPS و گلوناس و بقیه را نیز از بین برد. این مدارها نیز برای احتمالا برای همیشه بدون استفاده خواهند ماند. چنین اقدامی در واقع اعلام جنگ به بسیاری از کشورها خواهد بود. در شرایط کنونی داشتن این قابلییت شرایط بازدارندگی را برای ما تضمین می کند ولی در سناریویی که ما در شرایط جنگ همه جانبه قرار بگیریم این کار یک اقدام ضروری است.

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بله جناب چکا، اون که بدیهی هست... ولیکن بحث دوستان چیز دیگری بود و ایجاد دیواری از ساچمه‌ها یا زباله‌های فضایی در خلاف جهت گردش ماهواره‌های ژئو ازش برداشت می‌شد.

 

خب موضوع اینجاست که شما میفرمایید تعداد اولیه ساچمه ها (برای مثال 10 هزار ساچمه 10 گرمی) برای دیوار فرضی کافی نیست ، در حالیکه اگر پخش شدن اولیه ساچمه ها رو در زمانی انجام بدیم که حداقل یک ماهواره با قطعیت مورد هدف قرار بگیره ، قطعات اون ماهواره ها هم میتونه با اضافه شدن به ساچمه ها احتمال اصابت به دیگه ماهواره ها رو افزایش بده

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

این نکته را هم اضافه کنم که تا اینجا بحث بنده بیشتر بر سر چگونگی امکان‌پذیری یا امکان‌ناپذیری در ماجرای پرتاب 100 کیلو ساچمه به خلاف جهت حرکت ماهواره‌های ژئو و واکنش آبشاری بود که در نهایت عرض شد اظهار نظر قطعی نمی‌توان کرد (و اضافه کردن این واقعیت که در شبانه روز حداقل هر ساچمه دوبار از کنار ماهواره ای رد خواهد شد، تغییری در آن قضیه ایجاد نمی‌کند). اما با فرض اینکه راه‌انداختن واکنش آبشاری حتی امکان‌پذیر باشد، از حیث مفید بودن یا نبودن، ذکر این نکته لازم است که کشور پولداری مثل چین شاید بتواند از مزیت‌های کمربند ژئو به طور موقت صرف نظر کند و جریمه تخریب کمربند ژئو را هم به سادگی بپردازد. ولیکن وای به حال کشوری که به قول معروف هشتش گرو نُه‌ش باشد و بخواهد با تمام کشورهای صاحب ماهواره در ژئو طرف بشود و عایدی تا چندین سال بعد مردم کشورش را نیز قربانی جریمه‌هایی کند که به گردنش خواهد بود... (حتی اگر در آن آینده خود او هم مثلا کاره‌ای نباشد!!!)

 

سایر مدارها مثل جی‌پی‌اس و لئو شرایطشان متفاوت است و نکته فراموش شده دیگر این هست که پس از انجام یک یا دو عملیات ضد ماهواره احتمالا پایگاه پرتابی برای کشوری مثل ایران باقی نخواهد بود که ادامه دهد.

 

خب موضوع اینجاست که شما میفرمایید تعداد اولیه ساچمه ها (برای مثال 10 هزار ساچمه 10 گرمی) برای دیوار فرضی کافی نیست ، در حالیکه اگر پخش شدن اولیه ساچمه ها رو در زمانی انجام بدیم که حداقل یک ماهواره با قطعیت مورد هدف قرار بگیره ، قطعات اون ماهواره ها هم میتونه با اضافه شدن به ساچمه ها احتمال اصابت به دیگه ماهواره ها رو افزایش بده

صراحتا عرض نکردم کافی نیست! شاید حتی کافی هم باشد! مسئله این است که نیاز به مطالعه دقیق دارد و چیزی نیست که با یک حساب سرانگشتی ساده امکان‌پذیر باشد! (بله! اگر حرف از میلیون‌ها یا میلیاردها ساچمه بود می‌شد با حساب سرانگشتی‌ هم با اطمینان بیشتری حرف زد اما اینجا...!).

اگر تحقیق دقیقی سراغ دارید که واکنش آبشاری را بررسی کرده و راجع به کم و کیف آن و شدنی بودن آن اظهار نظر مشخصی دارد، ممنون می‌شوم در اختیار ما بگذارید.

  • Upvote 2
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

خب موضوع اینجاست که شما میفرمایید تعداد اولیه ساچمه ها (برای مثال 10 هزار ساچمه 10 گرمی) برای دیوار فرضی کافی نیست ، در حالیکه اگر پخش شدن اولیه ساچمه ها رو در زمانی انجام بدیم که حداقل یک ماهواره با قطعیت مورد هدف قرار بگیره ، قطعات اون ماهواره ها هم میتونه با اضافه شدن به ساچمه ها احتمال اصابت به دیگه ماهواره ها رو افزایش بده

بنام خدا

سلام خدمت همه ی دوستان مخصوصا دانشمند محترم جناب مهدوی وچکای عزیز که از ابراز محبتش بسیار سپاسگزارم

دوستان ایده ی ارسال یک ماهواره در خلاف جهت ماهواره های مدار ژئو از ابتدا که آرتور سی کلارک موضوع قراردادن ماهواره های مخابراتی در مدار ژئو را مطرح کردند به صورت یک کابوس برای دانشمندان مطرح بوده چون شرایط به صورتی است که اگر هدف برخورد باشد به سادگی این مقصود حاصل می شود چون اولا هرکدام از این ماهواره ها با امواج بسیار نیرومندی که دائما ارسال می کنند کاملا قابل دستیابی هستن ودوما اگر دفعه ی اول برخورد انجام نشد در هر 24 ساعت 2 بار امکان برخورد وجود دارد پس کار نسبتا ساده ای است

اما ما شیعه ی مولی متقیان علی(ع) هستیم که فرمود: اگر پادشاهی جهانیان را به من بدهند حتی حاضر نیستم پوست جوای را به ظلم از دهان مورچه ای بگیرم

  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

به دلیل ساختار متراکم ماهواره ها و سرعت سرسام آور از سوی هر دو جسم حتی برخورد یک ساچمه کوچک 10 گرمی میتونه سازه نقطه برخورد رو متلاشی کنه و صدها قطعه ریز و درشت دیگر در مدار آزاد بشن.

البته همه اینها فرض شلیک یک موشک و یک محموله کوچک هست مثلآ با یک محموله قویتر (500 کیلویی) و تعداد پرتاب بالاتر (فرضآ 5 پرتاب) صدها هزار ساچمه در اون مدار آزاد میشه و احتمال برخورد به شدت بالا میره. این رو هم در نظر داشته باشید که این گلوله ها بسیار کوچک و سبک و متراکم هستند و تاثیر جاذبه زمین و پرتوهای خورشیدی بر روی اونها در مقایسه با ماهواره ای در حد و اندازه یک اتوبوس اونقدر کم هست که باعث میشه تا سالها در اون مدار باقی بمونند!

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

یک سوال مگه تیکه های منهدم شده ماهواره بعد از برخورد ساچمه جهت گردششون عوض میشه یا متوقف میشن که انتظار داریم به ماهواره بعدی برخورد کنن ؟ ماهواره ای که با سرعت چند ماخ داره حرکت میکنه در صورت برخورد ساچمه شاید متلاشی بشه ولی قطعات متلاشی شده همچنان با سرعت بالا به راه خودشون ادامه میدن . غیر از اینه ؟ ضمنا این محموله فضایی باید توسط یه ایستگاه زمینی کنترل بشه که موقع جنگ ممکنه اون ایستگاه ها هدف قرار بگیرن .

 

یه سوال دیگه که شاید بی ربط به موضوع باشه ! روی کاغذ شانس این وجود داره که یک کشوری بتونه ماهواره یه کشور دیگه رو هک کنه و کنترلش رو در اختیار بگیره ؟ تا حالا سابقه داشته همچین چیزی ؟

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

عذر می خوام شاید پستم آف تاپیک باشه اما وسط این صحبتا می خواستم از خدمتتون سوال کنم که مملکت ما بغیر از تولید سلاحی که بزنه تمام ماهواره های بشر در مدار ژئو رو نابود کنه نمیتونه نقش سازنده تری در دنیای امروز داشته باشه؟! آیا ساختن یک موشک با یک کلاهک پر از ساچمه و نابود کردن اون همه ماهواره  که باعث ضربه زدن به زندگی عادی مردم کل دنیا میشه، در این دنیایی که هندوستان هم به مریخ کاوشگر میفرسته و اکوادور هم ماهواره می سازه یک پوئن مثبت ایجاد می کنه و برای ما یک جایگاه خاص جهانی ایجاد می کنه؟
جناب مهدوی شما که مسائل علمی و هوافضایی دنیا رو کم و بیش دنبال می کنید میشه بفرمایید ما در کدوم پروژه به دردبخور جهانی یک نقش (حتی کم رنگ) داریم؟ این همه تلسکوپ عظیم زمینی و فضایی، شتاب دهنده ها، ایستگاههای فضایی، کاوشگرهای فضایی و ... ما در ساخت کدومش نقش داریم؟ اگر آماری در این زمینه هست که نقش کشورهای مختلف جهان رو در زمینه مشارکت در طرح های کلان علمی بین المللی نشون میده به ما نشون بدین خوشحال میشیم.

خودتون هم میدونین ایران عملا "هرگز" دست به همچین اقدامی (منظورم پرتاب کلاهک ساچمه ای و بقیه داستان) نمی زنه چون بعدش کل دنیا بر سر ما خراب میشه و نه فقط آمریکا. والّا همون میمون و میکرو ماهواره های آزمایشی رو بفرستن فضا ما خوشحال تریم تا این طرح هایی که فقط بهانه دست دنیا میده تا اسم کشور ما از تعداد سایتها و نرم افزار های بیشتری حذف بشه.
پذیرای منفی های گرمتون هم هستیم.

  • Upvote 1
  • Downvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

^^ کاربر یاور در تالار گفتگوی فوق الذکر ادعاهای عجیبی میکنه که باورش سخته ولی بعضی از اونها مدتی بعد رخ داده. فارق از این بحث ها اطلاعات نظامی خوبی در قالب عکس و کلیپ های مختلف اراءه میده.

مثلا همین چند روز پیش یه کلیپ از یک موشک ایرانی ارسال کرده بود که من تا حالا ندیده بودم. اون قطعه رو هم از وسط یک نماهنگ مربوط به نیروهای مسلح کات کرده بود. شکار دو ثانیه تصویر یک موشک وسط یه کلیپ درهم و بر هم کار ساده ای نیست، علاقه زیادی میخواد.

در صورت حضور ذهن  یک نمونه از ادعا هایی که بعدا به حقیقت پیوسته رو اگر یادتون هست لطف بفرمائید بیان کنید

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط SAEID
      کاربران میتوانند در این تاپیک اخبار مرتبط با مسائل نظامی ایران را پست کنند. توجه کنید که تنها اخبار مهم را بصورت تاپیک مستقل ارسال کنید و مابقی اخبار را بصورت پست در همین تاپیک قرار دهید. عنوان پست خبری را هم با رنگ قرمز بنویسید تا از سایر پستها متمایز باشد.
    • توسط Parviz
      تحلیلگران درباره دلایل نزديک شدن روسيه به ايران سه سناريو متحمل را ارایه می کنند.

      نخستين سناريو احتمالی به اين گزينه متکی است که روسيه خواهان ايرانی قدرتمند به عنوان متحدی است که می خواهد دربرابر آنچه سياستمداران روسی رويکرد يکجانبه گرايانه آمريکا می خوانند، قرار گيرد.

      سناريو دوم می گويد هيچ حکمرانی در تاريخ سياسی روسيه خواهان ايرانی قدرتمند در کنار مرزهايش نبوده و امروز نيز قادر نيست خود خطر را از ميان بردارد در نتيجه منتظر است تا يک قدرت احتمالی، یعنی آمریکا، اين کار را يرای آنها بدون دردسرانجام دهد.

      سناريو سوم براین باور تاکید دارد که روسیه می کوشد تا ایران را از یک سو به عنوان یک خطر بالقوه نشان دهد و از این طریق در عرصه بین المللی و به ويژه در رويارويی با آمريکا، امکان چانه زنی خود را بالا ببرد و از سوی دیگر، ایران را در عمل، در موقعیت ضعف قرار داده، امکان گرفتن امیتاز از این کشور را برای خود میسر کند.

      «آیا روسيه تمايل دارد ايران نابود شود؟»

      مايکل لدين، يکی از چهره های نئومحافظه کار يا نئوکنسرواتيو و عضو موسسه آمريکن اينترپرايز اينسيتو از کسانی است که به سناریوی دوم معتقد است.

      او در زمينه روابط روسيه و ايران قرضيه ای را مطرح می کند که براساس آن مسکو تمايل دارد تا تحريم ها عليه ايران به بن بست برسند.

      مايکل لدين در گفت وگو با راديو فردا می گويد:«اين چيزی که من مطرح می کنم يک فرضيه و گمانه زنی من در اين باره است. من در درون سيستم دولتی روسيه نيستم تا از آن خبر بدهم، بلکه شواهدی را در کنار يکديگر قرار می دهم و از آنها به اين نتيجه ای که می گويم می رسم.»

      آقای لدين می گويد:«اگر من به جای ولاديمير پوتين بودم، به دليل مشکلات ديرينه روسيه با مسلمانان، چه در افغانستان و چه در چچن و از سوی ديگر تلاش ايران برای گسترش قدرت خود در مناطق تحت تسلط مسکو، تمايل داشتم اين رژيم نابود شود.»

      به گفته آقای لدين وجود يک ایران مسلمان، جزم اندیش، زیاده خواه، مسلح به موشک های هسته ای و با حکمرانی که خود را منجی بشریت می پندارند، در کنار مرزهای روسيه، آخرين چيزی است که آقای پوتين و يا هر حکمران روسی ممکن است آرزو کند.

      مايکل لدين تصريح می کند:«اگر من پوتين بودم سعی می کردم که در تحريم ها اخلال ايجاد کنم تا نتيجه ندهند، اگر تحريم ها مثمرثمر شوند، آمريکايی ها به نتيجه دادن تلاش های ديپلماتيک اميدوار می شوند و ديگر به دنبال استفاده از گزينه نظامی نخواهند بود.»

      آقای لدين می افزايد:«اگر من پوتين بودم، آرزو می کردم که آمريکا به ايران حمله کند.»

      اين چهره سرشناس نئوکان ها( محافظه کاران جديد) با اشاره به سفر ولاديمير پوتين و سرگئی لاوروف، وزير امورخارجه روسيه به ايران، می گويد:«مقام های روسی به ايران گوشزد خواهند کرد که نگران آمريکا نباشيد، آمريکايی ها اکنون ضعيفند و دچار چند دستگی شده اند و به شما حمله نخواهند کرد.»

      به باور آقای لدين روسيه خواهد کوشيد تا تنش ميان ايران و روسيه هرچه بيشتر تشديد شود تا آمريکايی به اين نتيجه برسند تنها چاره کار استفاده از گزينه نظامی است.

      آقای لدين يکی از شواهد خود را در اين زمينه اين گونه بيان می کند:«سيستم موشکی که روسيه به ايران فروخته يکی از شواهدی است که نشان می دهد روسيه تمايل دارد ايران مورد حمله قرار بگيرد.»

      او می افزايد:«اين سيستم های موشکی کارايی ندارند و در جريان حمله هواپيما های اسراييلی به هر انچه که در سوريه بود نشان داد قادر نيستند که درست عمل کنند و هواپيماهای اسراييلی توانستند با زدن هدف های خود بدون هيچ مشکلی عملياتشان را موفقيت اميز انجام دهند.»

      به نظر می رسد که می تواند این چنین از اطهارات آقای لدین استنباط کرد که اگر روسیه خواهان صدمه ندیدن این کشورها می بود می بایست سلاح هایی در اختیارشان قرار می داد که بتوانند با آنها از خود دفاع کنند.

      آقای لدين با اشاره به اين که روسيه خواهان قدرت گرفتن يک ايران جزم اندیش، زیاده خواه و مسلح به سلاح هسته ای نيست ، می گويد:«اگر من پوتين بودم، از آنجا که روسيه قادر نيست خود اين مانع را از ميان ببرد، می کوشيدم يک کشور ديگر که احتمالا امريکا خواهد بود با کمترين هزينه برايم اين مشکل را حل کند.»
    • توسط ALI
      با سلام خدمت همه دوستان عزیز
      در این تاپیک قصد داریم با موتورهای تانک و انواع آن آشنا شده و در باره موتور چند تانک مطرح جهان بررسی کنیم
      موتور هر وسیله را میگویند که صورتهای مختلف انرژی را به انرژی مکانیکی تبدیل کند.وسیله تبدیل انرژی شیمیایی به مکانیکی موتورهای درونسوز هستند. موتورهای درونسوز به انواع دیزلی بنزینی وانکل هیبریدی استرلینگ و .. تقسیم میشوند. در این نوشتار ما موتورهای دیزلی که در تانکها استفاده میشود را بررسی خواهیم کرد. موتورهای دیزلی به این علت در تانکها و نفربرها استفاده میشوند که اولا گازئیل دارای انرژی بیشتری نسبت به بنزین است (سوخت دیزل (گازوئیل ) چگالی انرژی بالاتری نسبت به بنزین دارد . به طور متوسط ، یک گالن (3.8 L) گازوئیل تقریباً 155x106 j (147,000 BTU), انرژی دارد ، در حالیکه یک گالن بنزین 132x106 j (125,000 BTU) انرژی دارد . این (انرژی بالای گازوئیل) با بازده بالای موتور دیزل تلفیق می شود و این دلیل برتری موتور های دیزل بر موتور های بنزینی است .)ثانیا موتورهای دیزلی دارای انعطاف پذیری و استحکام بالایی نسبت به موتورهای بنزینی دارند.موتورهای دیزلی در صورت نبود گازوییل با بنرین الکل نفت و حتی روغن نباتی هم کار میکند.(این آخریش را خودم امتحان کردم. موتورهای دیزلی با روغن نباتی هم کار میکنند)
      موتور تانک از اجزای مهم یک تانک به شمار میرود. یک تانک هر چقدر دارای زره قوی باشد و تسلیحات دوربرد و قدرتمند باشد بدون داشتن یک موتور مستحکم و قوی نمیتواند در برابر تانکهای دیگر مقاومت کند. طراحان و سازندگان تانک نیز هنگام طراحی موتور تانک به سه مولفه توجه دارند: 1- اندازه کوچک 2- قدرت متناسب با وزن تانک 3 - مصرف بهینه. با این پیش درآمد به سراغ طرز کار موتورهای تانک میرویم.
      موتورهای تانک یا در مجموع موتورهای دیزلی در مرحله مکش برخلاف موتورهای بنزینی که مخلوط هوا و بنزین را مکش میکنند ، تنها هوا را میمکند و در مرحله تراکم هوا را متراکم میکنند. وقتی که هوا متراکم شد دمای آن بالا میرود در این مرحله نازل انژکتور توسط بلانچر باز شده و سوخت را به داخل سیلندر میپاشد و تولید قدرت میکند. یکی از اجزای بسیار مهم موتور تانک توربو شارژ میباشد
      توربو شارژ هوای موجود را به شدت متراکم میکند و در مرحله مکش هوا را به شدت و قدرت تمام وارد سیلندر میکند . به جرات میتوان گفت که موتورهای دیزلی بدون توربو شارژ هیچند. اگر شما حتی به کامیونها و تریلر ها هم توجه کنید در پشت آن یک لوله سیاه رنگ وجود دارد که در واقع هواکش توربوشارژ است. سوپر شارژ هم همان کار توربو شارژ را انجام میدهد ولی با این تفاوت که سوپر شارژ قدرت چرخش خود را بوسیله تسمه از میللنگ دریافت میکند و با این کار اقلا 20 درصد توان موتور را میگیرد ولی توربو شارژ بوسیله توربینهای مخصوص از محل دود حاصل از احتراق مانیفولد میچرخد.
      انشاالله با این پیش درامد ذهنتان آماده شده باشد. حالا برویم سر اصل مطلب

      به تصاویر زیر خوب دقت کنید

      موتورهای دیزلی از نظر آرایش سیلندرها به انواع مختلفی تقسیم میشوند: خورجینی دومیللنگ / V شکل نیم میللنگ / V شکل تمام میللنگ / خطی / دوار / تخت / ...


      موتور وی شکل تانک تی 72 ساخت ایران

      این موتور دارای آرایش وی شکل است و توسط متخصصین داخل طراحی شده است. این موتور همانطوریکه در شکل میبینید دارای 8 سیلندر بوده و دارای 1000 اسب بخار قدرت و بدنه محکمی میباشد. به سوپاپها و فیلرهای سر سیلندر دقت کنید. این فیلر ها سالهای سال کار میکنند ولی عیبی پیدا نمیکنند.
      نمای دیگری از موتور تی 72

      توربوشارژ موتور تی 72 ساخت ایران

      موتور تی 72 دارای دو توربوشارژ کوچک است.اگر به عکس موتور تی 72 دقت کنید میبینید که برای افزایش کارایی موتور از زنجیر به جای تسمه استفاده شده است. چرا که احتمال پاره شدن تسمه وجود دارد ولی زنجیر نه.
      انواع آرایش سیلندر ها را در شکل زیر ببینید
      آرایش وی شکل تمام میللنگ

      آرایش تخت


      آرایش خطی

      دو نوع دیگر از موتورهای وی شکل (عکس دومی متعلق به موتور هامر میباشد)


      عکس از موتور تانک لئوپارد

      تانک لئو پارد دارای موتور 12 سیلندر وی شکل نیم میللنگ است که دارای 1500 اسب بخار قدرت بوده و دارای 2 توربو شارژ متوسط میباشد.این موتور دارای 12 بلانچر و نازل انژکتور و سه پمپ انژکتور میباشد. یعنی به ازای هر 4 سیلندر یک پمپ انژکتور. موتور تانک لکلرک هم کاملا مشابه موتور لئوپارد میباشد با این تفاوت که تمام میللنگ است.
      نازلها و پلانچر های موتور تانک لئو پارد و لکلرک

      تانکهای تی 90 ، چالنجر و آریت هم مشابه تانک لئوپارد بوده و فقط در حجم موتور با هم کمی فرق میکنند.

      تانک مرکاوا (فکر کنم نسل سوم ) از موتور خورجینی استفاده میکند این موتور دارای دو میللنگ بوده و بوسیله دو گرانویل به فلایویل و شافت مرکزی متصل میشود. این موتور دارای مصرف سوخت کاملا بهینه ای میباشد بصورتی که مصرف آن از همه موتورهای بالا کمتر است.این موتور تمام فورجینگی بوده و قدرت و گشتاور فوق العاده ای است. سیستم تزریق سوخت این موتور الکترونیکی است و توربوشارژهای آن تماما دارای تراشه های الکترونیکی بوده و سرعت چرخش توربو شارژ را تنظیم کرده و از ریتارد کردن موتور جلوگیری به عمل می آورد. این موتور (البته به نظرمن) شاهکار طراحی موتور های دیزلی است. متاسفانه هیچ عکسی از موتور این تانک ندارم.

      حالا میرسیم به موتور بحث برانگیز تانک آبرامز
      موتور این تانک از نوع پیستونی نیست و اگر به داخل این موتور توجه کنید متوجه این موضوع میشوید.




      این نوع موتورها را موتورهای وانکل یا دوار (ROTARY) مینامند. تصویر چهارمی روتور موتور وانکل است. این موتور دارای سه روتور گریز از مرکز میباشد. در این نوع موتورها سیلندر و پیستون وجود ندارد بجای پیستون روتور وجود دارد. مزیت این موتور این است که با اندازه کوچکی که دارد قدرت فراوانی تولید میکند. شاید باورش برایتان سخت باشد که موتور تانک آبرامز اندازه ای معادل موتور پزو 405 دارد ولی دارای قدرت 1500 اسب بخار است. ولی عیب بزرگ این موتور هم این است که دارای مصرف سوخت بالایی است و برد تانک را کاهش میدهد. این موتور دارای سوپر شارژ است. نسل چهارم مرکاوا هم از این نوع موتور استفاده میکند.

      سوپر شارژ موتور تانک آبرامز



      شافت خروجی موتور آبرامز(حکم میل لنگ را در موتورهای پیستونی دارد)



      موتور نفر بر برادلی

      موتور این نفربر دارای 6 سیلندر بوده و آرایش خطی دارد (به انژکتورهای نصب شده در سر سیلندر دقت کنید_ قطعات آبی رنگ). قدرتی معادل 750 اسب بخار دارد. این موتور دارای یک توربوشارژ متوسط میباشد. از موتورهای تخت و خطی بیشتر در نفربرها استفاده میشود.

      موفق باشید
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.