Recommended Posts

با سلام براي اينكه دوستان حوصله پيدا كنند سر شوخي من باز ميكنم :

تعریف جنگ ستارگان
طرح «دفاع استراتژیک فضایی» امریکا معروف به (S.D.I) را جنگ ستارگان گفته‌اند که در تاریخ 23 مارس 1983 از سوی ریگان رئیس جمهور وقت آمریکا اعلام گردید. اجرای پروژه جنگ ستارگان مستلزم به کارگیری فناوری پیچیده و نو ظهور است.


•اهداف اصلی جنگ ستارگان :

یکی از اهداف اصلی جنگ ستارگان آمریکا انهدام موشکهای بالستیک دشمن با استفاده از سلاحهای سیزری بوده است.به عبارت دیگر هدف آمریکا از این طرح مقاوم کردن جهان در برابر موشک بود. هدف رونالد ریگان رئیس جمهور آمریکا از ارائه چنین طرحی ایجاد یک محافظ ضد موشکی در سراسر ایالات متحده بود.

کاربرد دفاع استراتژیک (S.D.I)
•می‌توان از آن ، به منزله مکمل سیستم ضربت زننده اتمی استفاده نمود، بدین معنی که در مقابل تعرض اتمیبه دشمن از این سلاحهای (S.D.I) برای جلوگیری و خنثی سازی عمل دشمن می‌توان بهره گرفت.


• سلاحهای (S.D.I) قادر است ماهواره‌های دشمن را که نسبت به موشکهای بالستیک ، اهداف ساده‌تری محسوب می‌شوند ، هدف قرار دهد و نابود سازد.


•با استفاده از سلاح مزبور می‌توان به یک حمله برق آسا علیه اهداف زمینی ، از جمله تانکرهای نفت‌کش و هواپیما پرداخت.


•با سلاحهای (S.D.I) به اعتقاد برخی از کارشناسان نظامی می‌توان سیلوهای بتنی یا فولادی موشکها را نیز منهدم ساخت و به این ترتیب می‌توان از آن همانند یک سلاح وارد کننده نخستین ضربه اتمی استفاده کرد


جنگ ­ستارگان[1] نام ديگر پروژه­اي بنام«ابتكار­ دفاع­ استراتژيك[2]» است. در تاريخ 23مارس1983، رونالد­ريگان رييس­جمهور آمريكا ضمن سخنراني، اين طرح­ تسليحاتي را به اطلاع جهانيان رساند. او در اين راستا ضمن اشاره به مسائل تسليحاتي، از دانشمندان آمريكايي خواست تا به ساختن سلاحي كه بتواند سلاح­هاي اتمي را از انتفاع ساقط سازد، اقدام كنند و اظهار داشت:«ما از امشب تلاشي را آغاز مي­كنيم كه هدف آن تغيير مسير تاريخ است.»[3]

با علني­شدن اجراي چنين طرحي هنوز مسير و هدف دقيق پروژه مشخص نبود، درحالي­كه مقامات آمريكايي آن­را اين­گونه تعريف مي­كردند:«اس.­دي.­اي [حروف اول پروژه به زبان لاتين] يك برنامه­ی تحقيقاتي درازمدت است كه هدف آن توسعه­ی استقرار سيستمي بر روي زمين و در فضاست و در آن با بكار بردن تكنولوژي بسيار پيشرفته، مانند اشعه­ی ليزر و توپ­هاي الكترومغناطيسي مي­توان موشك­هاي­ بالستيك دشمن را در مراحل مختلف پرواز آن، نابود ساخت.»[4] اگرچه در اين تعريف صرفا به اين پروژه از منظر تدافعي و بازدارندگي نگريسته ­شده است، اما بسياري از منتقدان، اين طرح را در جهت مقاصد تهاجمي توصيف مي­كنند، حتي در داخل آمريكا از سوي برخي رسانه­هاي گروهي عنوان«جنگ­ستارگان» به اين پروژه داده شد كه اشاره به جنبه جنگ­افروزي آن دارد، اگرچه در ظاهر انتخاب اين نام به اين جهت است كه صحنه­هاي خيال­پردازانه يكي از فيلم­هاي سينمايي بنام جنگ­ستارگان را تداعي مي­كند و شايد به سابقه هنرپيشگي ريگان هم بي­ربط نباشد! فيلمي كه اولين قسمت آن در 25 مي 1977، با داستاني تخيلي كه موضوعش در كهكشان­هاي دور اتفاق مي­افتد، به نمايش عمومي درآمد، با هزينه­اي بالغ بر5/12ميليون دلار و فروشي بالغ بر 2 ميليارد دلار در سطح جهان تا جائيكه جرج لوكاس كارگردان اين فيلم در 1966 تصميم به ساخت سري جديد اين فيلم­ها تحت عنوان «تهديد­شبح» گرفت و آنها را به نمايش گذارد.

در واقع ريگان با تقويت صنايع تسليحاتي آمريكا، گسترش حضور نظامي در خارج و اجراي پروژه­ی جنگ ستارگان در واقع، شوروي سابق را به يك مسابقه تسليحاتي مي­طلبيد و اين از تهاجمي­بودن پروژه­­ی­ مذكور خبر مي­داد. حتي بعد از فروپاشي شوروي هم اين تهديد ملموس بود؛ به نقل از فارين­افيرز فصلنامه آمريكايي در سال2006م، آمريكا مي­تواند در ضربه­ی اول باشگاه­ هسته­اي سلاح­هاي ­دوربرد روسيه و چين را از بين ببرد و بقيه­ی كشورهاي هسته­اي نيز داراي توان رقابتي با آمريكا نيستند.[5] [ضريه­ی ­اول در معادلات هسته­اي به ضربه­اي گفته مي­شود كه طرف ضربه­زننده در همان ضربه اول توانايي رقيب خود را از بين مي­برد و چون روسيه و چين توانايي ضربه­ی دوم را دارند نوعي بازدارندگي هسته­اي ايجاد مي­شود.]

جرج­بوش پسر نيز در مدت رياست­جمهوري خود «در رفتارها و سياست­هاي خود به ريگان تأسي جسته و اين پروژه را يك چارچوب نوين دفاعي براي تسليحات هسته­اي مي­خواند.»[6] ولاديمير­ پوتين رييس­جمهور وقت روسيه (1381ش) گفت:«اگر تجهيزات سپر دفاعي­ موشكي­ آمريكا در اروپا مستقر شود ما مجبوريم پاسخ مناسب بدهيم و افزود در اين صورت مسكو بايد هدف­هاي خود را براي وارد كردن ضربه به تأسيسات آمريكا در اروپا مشخص كند.»[7]زيرا ادعاي آمريكا - در زمان جرج بوش - مبني بر اين­كه هدف اصلي استقرار سپر دفاعي موشكي مقابله با تهديد موشكي كره­شمالي و ايران است، مورد ترديد روسيه و غير­قابل­­ قبول بود. در نتيجه در همان سال طرح موضوع استقرار يك سيستم راداري در جمهوري ­چك و سامانه­ی دفاع موشكي شامل10موشك رهگير در لهستان از سوي آمريكا منجر شد تا بار ديگر ادبيات دوره­ی جنگ سرد را بر فضاي روابط روسيه و آمريكا ايجاد كند.

به­نظر مي­رسد كه باراك ­اوباما رييس­جمهوري كنوني آمريكا هم، اگرچه در مورد اين پروژه هنوز صحبتي در مجامع عمومي نكرده است، اما از چارچوب و خطوط كلي سياستمداران پيشين آمريكا تبعيت خواهد كرد، خاصه درباره­ی موضوع دفاع موشك­هاي بالستيكي مستقر در فضا كه در ارتباط با غلبه­ی اتخاذ سياست­هاي نظامي در سيستم مديريتي آن كشور است.

به راستي كاخ ­سفيد و سياستگذاران آمريكايي چه اهدافي را در پشت پرده­ی اين گونه طرح­ها پي­ريزي نموده­اند؟ آيا آن­طور كه برخي­ها تحليل كردند، در واقع آمريكا قصد دارد از اين سامانه براي حمله به سراسر جهان بهره ببرد و هدف نهايي او اين است كه در مدت 60دقيقه بدون نياز به جابجايي عظيم نيروي انساني و تجهيزات فوق­العاده نظامي اهداف خود را در سراسر كره زمين مورد هدف قرار دهد؟[8]



ساختار جنگ­ستارگان

پروژه­ی ابتكار دفاع استراتژيك يا دفاع ملي موشكي كه از آن به عنوان جنگ­ستارگان ياد مي­شود با بودجه­ی 60ميليارد دلاري قرار است اقدام به ايجاد چتر دفاعي به روي ايالات متحده در مقابل حملات موشكي احتمالي كشورهاي ديگر بكند. مغز متفكر اين پروژه يك مجتمع بزرگ كامپيوتري در محل ستاد دفاع موشكي شمال آمريكا موسوم به نوراد[9] است، كه اطلاعات بدست آمده توسط ماهواره­ها و ايستگاه­هاي زميني را دريافت كرده و با پردازش آنها و تعيين مسير موشك­هاي پرتاب شده نوع پاسخ­گويي به آنها را انتخاب مي­كند.[10]

پروژه شامل3سيستم بزرگ مي­شود كه عبارتند از: سيستم هدف­يابي، رديابي و انهدام. اين سيستم­ها در تمامي مراحلي كه يك موشك بالستيك قبل از رسيدن به هدف طي مي­كند، آمادگي دارد؛ مراحل:

1- شتاب­ گرفتن؛[11] كه در آن موتورهاي موشك به كار افتاده و در اثر حرارت حاصله مسير موشك قابل رؤيت است، در اين مرحله موشك وارد جو زمين مي­شود.

2- بعد از شتاب؛[12] كه كلاهك­هاي كاذب يا فريب­دهنده موشك به فضا پرتاپ مي­شود.

3- مرحله­ی مياني؛ كه عبارتست از زمان عبور كلاهك­ها در مدار زمين تا رسيدن به محلي كه مي­بايست وارد جو زمين شود، اين مرحله در حدود 100تا1500ثانيه در مورد موشك­هاي قاره­پيما ادامه دارد.

4- مرحله­ی ورود مجدد كلاهك به جو زمين كه كمتر از چند هزار ثانيه به طول مي انجامد.[13]

در سيستم اس.دي.اي يا جنگ­ستارگان براي تمامي اين مراحل تدابير دفاعي اتخاذ و پيش­بيني شده ­است.



برخي كاربردهاي اس.­دي.­اي:

1- از اس.دي.اي مي­توان به­عنوان مكمل سيستم ضربت­زننده اتمي استفاده نمود و براي اين كار سيستم تعرضي اتمي را عليه حريف به كار مي­برند و سپس از سلاح­هاي اس.دي.اي براي جلوگيري و خنثي­ساختن عمل متقابل دشمن استفاده مي­كنند.

2- سلاح­هاي اس.دي. اي قادر است ماهواره­هاي دشمن را كه نسبت به موشك­هاي بالستيك، اهداف ساده­تري محسوب مي­گردد، هدف قرار داده نابود سازند.

3- مي­توان با استفاده از تسليحات اس. دي. اي به يك حمله­ی برق­آسا عليه هدف­هاي زميني از جمله تانكرهاي نفت­كش، هواپيما و... پرداخت. امكانات و سرعت حمله در حدي است كه به عقيده برخي از كارشناسان مي­توان با آن يك كشور صنعتي را ظرف مدت30دقيقه به يك كشور قرون وسطايي تبديل نمود!

4- برخي از كارشناسان فراتر از اين اظهار نگراني مي­كنند كه اس.دي.اي ممكن است بتواند سيلوهاي بتني و فولادي موشك­ها را نيز منهدم سازد و به اين ترتيب بتوان از آن به­عنوان سلاح واردكننده­ی«نخستين ضربه­ی اتمي» استفاده كرد.[14]



جنگ­ستارگان و پيمان­شكني آمريكا

در سال1972 قراردادي ميان شوروي سابق و آمريكا منعقد شد كه طي آن توليد و استقرار سيستم­هاي ا.بي.ام [موشك­هاي ضدبالستيكي] را در دريا، هوا، فضا و يا به­صورت متحرك در خشكي ممنوع ساخته است، اين محدوديت­ها همچنان شامل انواعي از سيستم­هاي پرتاپ­كننده موشك­هاي ­اتوماتيك و يا نيمه­اتوماتيك براي مسلح­كردن پرتاپ­كننده­ها نيز مي­شود. جرج­شولتز وزيرخارجه ­آمريكا اعتراف كرد كه اين تنها قرارداد تصويب­شده و مورد اجرا درباره­ی محدوديت سلاح­هاي استراتژيك محسوب مي­شود.[15]

اما اين تنها قرارداد نيست كه پروژه جنگ ­ستارگان آن­را نقض كرده است و مورد اعتراض جوامع بين­المللي قرار گرفت. در سال1967 قرارداد ديگري در مورد فضا منعقد شد كه طي آن«استقرار سلاح­هايي را با قدرت تخريبي زياد در فضا ممنوع ساخته و اين ممنوعيت به­طوركلي كاربرد سلاح­هاي اتمي را در جو زمين شامل مي­شود.[16]»

اگرچه مقامات آمريكايي اين­گونه نقض پيمان­ها را توجيه مي­كنند، چنانكه جرج شولتز وزيرخارجه­ی آمريكا در ملاقات با وزيرخارجه­ی شوروي گفت:«من خاطرنشان ساختم كه [اس. دي.اي] كاملا با قرارداد [ا.بي.ام] تطبيق مي­كند و هنوز هيچ تصميمي فراتر از [مرحله­ی] تحقيقاتي گرفته نشده و تا چند سال نمي­تواند گرفته شود.[17]»

اما شوروي سابق و مخالفان ديگر، آن­را باور نداشته و معتقد بودند كه:«برنامه­ی اس. دي.اي درست هنگامي آغاز­شده كه آمريكا در بحبوحه­ی برنامه­هاي عظيم تهاجمي استراتژيك است و كليه­ی موشك­هاي جديد در دست تهيه­ی آن و يا آماده­ی استقرار، مانند موشك­هاي ام.ايكس و ترايدنت2 و موشك­ اتمي قاره­پيماي كوچك [مدجيت­من] و موشك­هاي كروز پرتاپ­شونده از هوا، زمين و دريا، همگي از هدف­گيري دقيقي برخوردارند و برنامه­ی اساسي ديگري براي توليد انواع وسايل نفوذكننده در سپر دفاعي شوروي وجود دارد كه در مجموع، اقدامات فوق را مي­توان توسعه­ی امكانات جنگي تلقي نمود و اگر سيستم دفاع موشكي نيز بر آن افزوده شود، آن­را بايد افزايشي در قدرت وارد ساختن «نخستين ضربت اتمي محسوب نمود.»[18] كشورهاي اروپايي عضو ناتو در اروپا هم از يكسو لزوم وحدت­نظر و هماهنگي براي دفاع از منافع عمومي غرب و بهره­مندي از تكنولوژي حاصل از اس.دي.اي به سمت مشاركت با آمريكا متمايل مي­شدند و از طرفي مسأله­ی حفظ استقلال و يكپارچگي اروپا در برابر سلطه­ی روزافزون آمريكا آنها را نسبت به شركت در اين پروژه مردد مي­كرد.[19]

ايران از همان ابتدا با هرگونه برنامه­اي كه به اتمي كردن فضاي كيهان منجر شود مخالفت كرد و تلاش­هايي كه از ناحيه ابرقدرت­ها در جهت برتري­جويي نظامي و مخاطره در نظام صلح جهاني صورت مي­گيرد را محكوم نموده است.

آنچه كه در اين پروژه روشن است طمع و قدرت­طلبي در سيستم مديريتي حكومت آمريكا است كه با تأمين هزينه­هاي گزافي كه لازم است صرف بهينه­سازي حيات مادي مردمش شود، صرف افكار و پيش فرض­هاي نظامي مي­شود كه نه تنها بشريت بلكه حيات زيست را ممكن است به نابودي بكشاند زماني كه منافع سرمايه­داران آمريكا و البته لابي­هاي صهيونيستي به خطر بيافتد و چاره­اي جز كاربرد طرح­هاي نظامي كلان براي دستيابي به آن منافع نيانديشند.





--------------------------------------------------------------------------------


[1] . star wars


[2] . Strategic Defence Initiative


[3] . ثففي عامري، ناصر؛ ابتكار دفاع استراتژيك آمريكا يا جنگ­ستارگان، تهران، دفتر مطالعات سياسي و بين­المللي، 1365، ص 25


[4] . همان، ص 27


[5] . www. Centralclubs. com


[6] . مجله سياست­روز، بوش ريگان دوم، تاريخ 2 /19 /1380


[7] . www. Centralclubs.com (سايت مركزي انجمن هاي تخصصي)


[8] . www. Tebyan. net


[9] . Norad


[10] . مقدم، عليرضا؛ توسعه، مجله توسعه، بوش و پروژه جنگ­ستارگان، تاريخ 6 /5 /81


[11] . poost phase


[12] . poost boost phose


[13] . ثقفي­عامري، ناصر؛ پيشين، ص 29


[14] . همان، ص 27


[15] . همان، ص 72


[16] . همان.


[17] . همان، ص 75


[18] . همان، ص 71


[19] . ثقفي­عامري، ناصر؛ پيشين، ص 154


عنوان : جنگ ستارگان star wars
نویسنده : نرجس عبدیای

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][color=red]قدرتمند ترين[/color] پرتابگر ايراني موسوم به سيمرغ كه هنوز وارد خدمت نشده است، مي تواند محموله هاي سبك را تا مدارهاي كم ارتفاع ((LEO تا محدوده زير 1000 كيلومتري سطح زمين تامين كند. [/quote]

خيلي خنديدم ......! icon_twisted

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote][color=red]قدرتمند ترين[/color] پرتابگر ايراني موسوم به سيمرغ كه هنوز وارد خدمت نشده است، مي تواند محموله هاي سبك را تا مدارهاي كم ارتفاع ((LEO تا محدوده زير 1000 كيلومتري سطح زمين تامين كند. [/quote]

خيلي خنديدم ......! icon_twisted[/quote]

برادر من این که شما بهش می خندید تو 100 تا سایت اطلاع رسانی اومده چیزی نمی دونید بهش گیر ندید

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اگه ميتونستيم ماهواره ها رو بزنيم عالي ميشد. icon_twisted يه جورايي با اين كار توان اطلاعاتي امريكا تخريب ميشد :?

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]برادر من این که شما بهش می خندید تو 100 تا سایت اطلاع رسانی اومده چیزی نمی دونید بهش گیر ندید[/quote]

الان جواب ناجور بدم باز دعوا ميشه ! شما با همون 100 تا سايتت مشغول باش ! icon_twisted

به قول داش ابراهيم ، باشه قبول عرض ديگري نيست ؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[size=14]یه نکته ای بگم که مربوط به پایان نامه ی خودم بود

[color=red]تافلر میگه: استاندارد های مستقل برای هر کشور ایجاد استقلال میکنه[/color]

و الان تو دنیای ماهواره های ناوبری کشوری که سیستم خودش رو نداشته باشه عملا استقلال عملیت تاکتیکی رو از دست میده

کافیه کشور اوپراتور در یک لحظه تمام دستگاههای گیرنده ی ناوبری (مثلا جی پی اس) که فاقد کد مخصوص نظامی (در جی پی اس کد P) رو غیر فعال کنه و یا به همه یه شیفت ثابت یا متغیر بده(که کار بسیار آسونی هستش) چه اتفاقی می افته؟

همه چیز جابجا میشه ، همه ی کسانی که از گیرنده های غیر نظامی استفاده میکنند اطلاعات پالوده دریافت میکنن که ارزش عملیاتی نداره

[color=green]راجع به جی پی اس چیزی نمیگم چون احتمالا میدونید[/color]

برای همین بود که وقتی اتحادیه ی اروپا تصمیم گرفت سیستم ناوبری مبتنی بر ماهواره ی خودش رو راه اندازی کنه، رئیس جمهور وقت ایالات متحده (کلینتون) برای این که توجیه اقتصادی این پروژه از بین بره دستور داد یکی از کدهای خطای این سیتم رو حذف کنند، که البته اروپا تسلیم نشد و بکارش ادامه داد

در اواخر دوره ی شوروی سابق روس ها هم بفکر ایجاد سیستم ناوبری ماهواره ای برای خودشون بودند که بعلت عدم توانایی مالی همچنان ناقص مونده(البته در این مورد روسها بسیار بسیار بسیار کج سلیقه عمل کردند و برای اینکه این سیستم متفاوت از جی پی اس باشه بجای روش CDMA از روش FDMA استفاده کردند که یکی از قابلیت های بسیار مهم جی پی اس یعنی real time positioning رو نخواهند داشت) این اواخر هند با روسیه به توافق رسیدند ک در ازای اعطای راهبری قسمتی از سیستم (بنحوی که اگر روسیه خواست سیستم را مختل کند این شامل هند نخواهد بود) بعنوان سرمایه گذار و شریک وارد پروژه ی روسیه به نام GLONASS شده

چینی ها هم برای اینکه بنوعی استقلال عملیاتی خودشون رو حفظ کنند در حال کار و توسعه بر روی سیستم [b]بیدو[/b] هستند
[/size]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
در یک سایتی خوندم که یک زمانی در تست اولین موشک های زمین به زمین که بیشتر شبه به راکت بودند تا موشک گفته شده بود که چوپانها تا شعاع فلان کیلومتر اونورتر کوشفند نچرنونن. چوم ممکنه موشک یا در جا منفجر بشه یا به سمت دیگیری بره
ولی ما الان تکنولوژی های سجیل و قیام را داریم.
فضا هم خیلی دور نیست. اونجا هم میبینیم که تکنولوژی بومی چه خواهد کرد انشاالله icon_twisted

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
براي نابود كردن ماهواره ها مبشه كه از تابوندن اشعه ليزر از ايستگاه هاي زميني استفاده كرد ؟؟؟؟؟
مثل همون چيزي كه برا پدافند هوايي دارن روش كار مي كنن ؟؟؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]براي نابود كردن ماهواره ها مبشه كه از تابوندن اشعه ليزر از ايستگاه هاي زميني استفاده كرد ؟؟؟؟؟
مثل همون چيزي كه برا پدافند هوايي دارن روش كار مي كنن ؟؟؟[/quote]

سلام ...
فکر کنم تئوری بشه ولی در عمل !؟
ولی اوب باید لیزرش رو بسازیم و بعد چندتا نیروگاه برای تامین برقش ...

همون ترکوندن یه موشک هسته ای خارج از جو از همه ی راه ها کم هزینه تر هست ....

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]
با اين حال محققان كشورمان تلاش هاي جديدي را در اين عرصه آغاز كرده اند و مدعي داشتن مقام دوم پس از ژاپن در توليد ليزرهاي پر انرژي هستند.
مركز ملي علوم و فنون ليزر(INCL) كانون تحقيق و پژوهش در چنين حوزه اي در ايران محسوب مي شود كه بنا بر اخبار خبرگزاري ها تاكنون توان توليد ليزرهايي[b] با توان دو كيلو وات [/b]را پيدا كرده اند.
[/quote]
خزعبلات ..

همين چند سال پيش ليزر 100 كيلواتي نظامي رو آمريكا تست كرد .
حتما با اين توان كشور سوم ميشه و ايران با ليزر دو كيلواتي كشور دوم ...

نويسنده اش ژول ورن نبوده ؟!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]براي نابود كردن ماهواره ها مبشه كه از تابوندن اشعه ليزر از ايستگاه هاي زميني استفاده كرد ؟؟؟؟؟
مثل همون چيزي كه برا پدافند هوايي دارن روش كار مي كنن ؟؟؟[/quote]

سلام ...
فکر کنم تئوری بشه ولی در عمل !؟
ولی اوب باید لیزرش رو بسازیم و بعد چندتا نیروگاه برای تامین برقش ...

همون ترکوندن یه موشک هسته ای خارج از جو از همه ی راه ها کم هزینه تر هست ....[/quote]

از نظر عملي شوروي تونسته بود در تاجيكستان پايگاههاي ليزري زميني احداث كنه كه با استفاده از ليزر كربني لنزهاي ماهواره هاي آمريكايي رو كور ميكرد . براي از بين بردن يه ماهواره مسلما بايد يك ليزر خيلي قدرتمند تر ساخته بشه.

در مورد انفجار موشك هسته اي خارج از جو هم دوستان مثل اينكه اثرات راديو اكتيو و الكترومغناطيسي كه رو كشور خودمون هم ميذاره رو فراموش كرده اند ! بهترين راه براي قتل عام كردن ماهواره ها انفجار يك بمب الكترومغناطيسي ضعيف تو خارج جو هست .

در مورد اين خبر هم در مرحله ي اول بايد ديد موشكهاي بعدي ايران ميتونند به مدارهاي ارتفاع بالاي جو (كه ماهواره هاي آمريكايي اونجا مستقر هستند) برسند يا نه . اگر هم به اون ارتفاع عملياتي برسيم بايد رادارهاي مناسب براي كشف و رديابي ماهواره ها (مثل پدافند هوايي) بسازيم و يك تكنولوژي ناوبري دقيق براي هدايت موشك در فضا

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با سلام به دوستان
کسی از سامانه ی ناوبری هدا (DGPS) که پارسال فاز اولش توسط دکتر احمدی نژاد رونمایی شد خبری دارد یا نه؟
در یک برنامه ی تلویزیونی که میهمانش رئیس سازمان هوافضای ایران بود یکی از مخاطبان پیامک داده بود که ایا برنامه ای برای طراحی جی پی اس ملی دارید یا نه؟که در جواب ایشان گفتند فکرهایی هم برای این موضوع داریم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط EBRAHIM
      IRIS و پدید آمدن برنامه فضایی ایران (قسمت اول )

      مدتیست که از رسانه های جهانی،خبرهایی به گوش میرسد که ایران در حال تولید موشکی است که توانایی حمل ماهواره به فضا دارد.آيا چنين چيزي امكان دارد؟آيا اين ماجرا يك بلوف سياسيست يا حقيقت دارد؟
      دوستان از نظرات مفيد خودشون دريق نكنند امیدوارم مبحث جالبی شود.
      با تشكر



      چند نکته قبال از خواندن مقاله :مطمئنا نظرات نویسنده با نظرات مترجم یکی نیست!!!
      در این مقاله موشک IRIS معادل موشک شهاب 3 دی فرض شده که آن هم به نوبه خود معادل موشک نو دونگ کره شمالی را در اختیار گرفته
      موشک IRIS ویا شهاب 3 دی اولین موشک ماهواره بر سبک ایران فرض شده اند (پراکنده بودن اطلاعات اجازه سخن قطعی را نمیدهد )
      موشک شهاب پنج معادل تائه دو پونگ دو کره شمالی فرض شده (البته از سوی نویسنده آن که آمریکایی هستند ) و عنوان اولین ماهواره بر سنگین ایران را بر دوش میکشد
      =============================================

      نخستین ظهور موشک ماهواره بر IRIS/IRSL-X-1

      با وجود ادعاهای ایران مبنی بر عدم بالابردن برد شهاب 3 دولت ایران در حال حاضر مشغول به ساخت و توسعه نخستین ماهواره بر خود موسوم به IRIS میباشد .
      پرتابگر ماهواره IRIS در ظاهر دارای ترکیب ساختمانی از موشک بالستیکShahab3 است که در مرحله اول از طراحی
      ان بهره میبرد و در مرحله دوم پرتابگر دارای دوقسمت موتور جامد و نیز محل حمل ماهواره (قسمت سوم) توسط پرتابگر است که قطر این مرحله از مرحله اول کمی بیشتر است و میتواند ماهواره های مخابراتی و علمی را در مدار زمین قرار دهد .
      .پرتابگر IRIS با پیکر بندی انجام شده بر روی آن پرتابگریست ایده آل به عنوان کاوشکر یا موشک اکتشافی که میتواند برای حمل کلاهک جنگی و یا توسعه کلاهک های فضایی قابل بازگشت و یا در نهایت برای ارسال محموله های علمی به فضا مورد استفاده قرار گیرد .البته این پرتابگر درحال حاضر نمیتواند ماهواره ها و یا محموله های با جرم بالا را به سمت مدار پرتاب کند . مگر اینکه مرحله سومی نیز به آن اضافه شود تا تبدیل به یک پرتابگر سنگین گردد .
      با توجه به آزمایش موشک چند مرحله ای شهاب 3 نویسنده بر این عقیده است که در صورتی که پرتاب آز مایشی موشک Shahab-3D نخستین پرواز آزمایشی پرتابگر IRIS باشد در آن صورت پرتابهای موشک های
      Shahab - 5 دومین و سومین مرحله از برنامه ساخت یک پرتابگر ماهواره ای است که ایران ادعا دارد در حال توسعه آن است .
      اولین تصویر از موشک IRIS در یکی از نمایشگاههای هوا و فضای ایرانیان در اندازه یک ماکت یک متری به نمایش گذاشته شد . نویسنده ادعا دارد که تستهای ناموفق پرتابی این موشک علت اصلی به تاخیر افتادن توسعه موشک حامل پرتابگر شهاب 5 تا کنون بوده است ولی با تردید بیان میکند که فقط زمان قادر به روشن ساختن این مطلب میباشد .

      نویسنده مقاله ادعا دارد که اختمال توسعه نوع جدیدی از موشک های بالستیک از روی این نسخه پرتابی با نامهای جدیدتر از Shahab - 3d وجود دارد ، ونیز باتوجه به موتور سوخت جامد مورد استفاده در مرحله فوقانی و نیز تمام اطلاعاتی که از موشک شهاب 3 در اختیار است ، طراحی نمایش داده شده از IRIS یقینا طرحی مناسب با استفاده از طراحی موشک بالستیک شهاب 3 است . هرچند که پرتاب این سیستم آزمایشی پیشرفته که پیش از این در غرب و شرق مورد استفاده قرار گرفته و از متدهای غربی و شرقی نیز برای توسعه استفاده کرده برای ملل چیز چندان غیر عادی نخواهد بود ، ولی به سرعت بخشیدن برای توسعه اولین ماهواره بر سنگین ایران قبل از پرتاب کمک شایانی خواهد کرد .
      نویسنده در ادامه با بیان شباهت موجود بین شهاب 3d و نسخه های دوم و سوم موشک تائه دو پونگ کره شمالی این پرسشها
      را مطرح میکند که آیا شهاب 3D میتواند نسخه اصلاح شده از ماهواره بر ایرانی IRIS باشد که تست نخست خود را سپری کرده است ؟ آیا این موشک همان نسخه بالستیک فضایی از موشک تائه دو پونگ 2 کره شمالی وترکیب ماهواره بر شهاب 5 است و یا اینکه موشک بالستیکی ساخت ایران است ؟
      شاید تاحد زیادی بتوان گفت که ایران در حال همکاری با کره شمالی برای ساخت نسخه دوم و سوم ماهواره بر شهاب 5 است و هر دو در انجام این طرح مشارکت جدی دارند. کره شمالی که در سال های پایانی قرن 20 نسخه جدید و بهسازی شده ای از موشک تائه دو پونگ 1 را آزمایش کرده بود در بین 26 Juan و 2 Julay سال 2001 نخستسن نمونه پرتابی از موشک تائه دو پونگ دو را برای پرتاب بر روی سکوی تاسیسات پرتاب خود قرار داده بود .
      این کاملا واضح است که موشک شهاب 3 دی چند ثانیه پس از پرتاب و قبل از پایان مرحله اول در اولین تست خود در آسمان منفجر شد . با وجود طراحی متناسب موتور سوخت جامد آن و نیز پوشش آیرو دینامیک موشک متاسفانه انفجار باعث جلوگیری از آزمایش این قسمت ها گردید . در کل باید به این نتیجه رسید که در صورت تداوم برای ساخت و تکمیل شهاب 5 گلی به یاد ماندنی برای مردم ایران در بخش فضا به ثمر خواهد رسید .


      ========================================
      اما مشخصات موشک IRIS

      حد اکثر بار قابل حمل توسط کلاهک موشک (کیلوگرم ): 760-987-1,158 بار فضایی و یا کلاهک جنگی .
      حداکثر برد ( کیلومتر ) : 1500
      تعداد مراحل : 2
      قطر موشک (متر ) : 1.32 - 1.35 – 1.85
      ارتفاع موشک : 17.1 متر
      وزن در حالت پرتابی سبک : 16000 کیلوگرم
      وظیفه : برای پرتاب محموله های فضایی علمی و تحقیقاتی و نیز ماهواره ها

      اطلاعات مربوط به مرحله اول موشک
      ارتفاع : 14 متر
      قطر : 1.32 – 1.35 – 1.85 متر
      جرم :15092 کیلوگرم
      تراست : موثر 26051 کیلوگرم بر فوت مربع - واقعی 26,760-26,600 کیلوگرم بر فوت مربع
      زمان سوخت : 110 ثانیه
      نوع سوخت : TM-185 (20% Gasoline + 80% Kerosene)
      نوع اکسید کننده : AK-27I (27% N2O4 + 73% HNO3 + Iodium Inhibitor)
      جرم سوخت :12912 کیلو گرم

      اطلاعات مربوط به مرحله دوم موشک
      ارتفاع : 3 الی 4 متر در کل
      قطر : 1.3 ای 2 متر
      وزن : نا معلوم
      تراست موتور : نامعلوم
      مدت زمان سوخت : 100 ثانیه
      نوع سوخت : جامد

      لطفا اگر کسی تصویری از این پرتابگر داره در تاپک قرار بده

      ادامه دارد ..........
      ======================
      منبع خبر:وبلاگ هوانوردی قرن 21
    • توسط worior
      به نام حق
       
      پیشگفتار
      این تاپیک جهت بررسی و طرح ایده های مختلف در زمینه تهاجم موشکی کروز و پاسخ پدافند بصورت ارزان و گسترده ایجاد گشته است.
      سایر سناریو ها نظیر حملات موشک های بالستیک، و یا بمب های دورایستا(گلاید، بدون موتور)، همچنین موشک های هایپرسونیک موضوع این تاپیک نیست.
       
      طرح حمله:
      در دسترس بودن سامانه های موشکی کروز در خدمت بسیاری از ارتشهای منطقه و استفاده گسترده از این سامانه ها در منطقه خاورمیانه، لزوم دارا بودن یک سامانه مقاومت پدافندی موثر را گوشزد میکند، اما چنین سامانه ای با چه وضعیتی روبروست و چگونه باید پاسخ بدهد؟
       


       
      فرض کنیم، در تهاجم یک روزه 8 ساعته، با هدف گشایش مسیر پدافند و بدست گرفتن آسمان ایران، ائتلاف مهاجم، اقدام به اجرای تهاجمی با مشخصات ذیل بنماید:
      - 4000 موشک کروز، در برد های مختلف، بدون خطا(فرض میشود، این تعداد موشکی هست که به هدف خواهد رسید)
      - اهداف عمقی و مرزی
      - شانس اصابت موشک های پدافندی در صورت رهگیری 75 درصد.
      مشاهده میکنید که با شلیک 4000 موشک پدافندی، تنها قادر به انهدام 3000 موشک کروز مهاجم خواهیم بود، و این به معنای اصابت دست کم 1000 موشک به هدف و مشغولیت 8 ساعته پدافند بر روی تعداد بسیار زیادی هدف خواهیم بود. با توجه به تصویر فوق این رقم حتی بیش از موشک هایی ست که در سال 2003 به عراق شلیک شده است. 
      آیا چنین حمله ای از نظر هزینه ای و لجستیک برای ائتلاف مهاجم دشوار خواهد بود؟
      - قیمت هر موشک تاماهاوک کلاس 4 که از آخرین و بیشترین حجم امکانات مسیریابی بهره میجوید، 1.87 میلیون دلار با نرخ شناور 2017 محاسبه شده است، بنابراین 4000 موشک حداکثر 8 میلیارد دلار هزینه خواهد داشت و این رقم حتی اگر به 10 یا 20 میلیارد دلار نیز برسد، با توجه بودجه نظامی کشورهایی مانند آمریکا و اعراب منطقه، همچنین تامین هزینه در چند سال مالی، رقمی دور از ذهن و دست نیافتنی نیست. هم اکنون نیز فقط دو کشور عربستان و امارات در حدود 1200 موشک کروز در اختیار دارند. اگر به دو کشور، سایرین چون ایالات متحده، فرانسه، انگلستان و ... اضافه شوند، مقدار 4000 موشک رقم کاملا دست یافتنی خواهد بود.
      - از نظر لجستیک نیز، با توجه به تعداد بسیار پایگاه های اجاره ای و تسخیری دشمن در منطقه، و گستردگی پهنه جغرافیایی مرزهای کشورمان، استقرار چنین موشک هایی فقط به ناوها محدود نمیشود، و تمامی پایگاه های زمینی میتوانند به عنوان محل پرتاب استفاده شوند، و میتوان این فرض را گرفت که طی سالهای اخیر این انبار سازی موشک های کروز صورت گرفته باشد و به زمان حمله موکول نگردیده است.
       
      هزینه مقابله؟
      - دفع موثر 4000 موشک بالستیک برای پدافند به تنهایی بسیار دشوار به نظر میرسد، و طبیعی ست که برای این منظور نمیتوان صرفا بر پدافند موشکی متکی بود. اگر خطای 0.75  برای پدافند را بپذیریم، به رقمی در حدود 5400 موشک پدافندی،مقدار بسیاری تجهیزات کشف و شناسایی و مقدار بالایی شانس نیاز است. فلذا عقلانه است که پایگاه ها و محل های شلیک دشمن پیش از اقدام یا در همان دقایق اولیه حمله شود (که این موضوع بحث این تاپیک نیست).
      - اخلال gps و حتی انهدام ماهواره های هدایت کننده نیز با توجه به تجهیزات مدرن ترکام و وجود عوارض طبیعی بسیار در ایران مزیتی در حدود بالابرد چند درصد خطا به سامانه های کروز وارد میکند. این میزان خطا را بدلیل عدم وجود اطلاعات کافی از کیفیت و دقت سامانه های مهاجم همچنین بروز پیشرفت های آینده باید فاکتور گرفت و به تنها به برخورد سخت پدافند متکی بود.
       
      با توجه به موارد فوق یک مجتمع پاسخ برای مقابله طراحی کنید، به نحوی که قادر باشد:
      - 100 درصد موج اول حمله که علیه پدافند و تجهیزات راداری ثابت است را از کار بی اندازد
      - 80 درصد کل موشک ها در موج های بعدی را منهدم کند
      - بعد از 8 ساعت تهاجم سنگین همزمان با انواع اخلال با دست خالی مواجه نشود.
      - اقدام سخت یا hard kill باشد.
      - این پاسخ در سامانه خلاصه شود. اقدامات غیر عامل نظیر استتار، تعدد و اخلال نادیده گرفته شود.
      - موج اول 800 موشک
      - موج دوم 1200 موشک
      - موج سوم 600 موشک
      - موج چهارم 1400 موشک
      - هر موج حمله 2 ساعت.
      - از همه مهمتر، سیستم بسیار ارزان و موثر باشد.
       

       
       
       
      دارایی کنونی پدافند موشکی ایران:

       
       
      با تشکر، از حضورتون در بحث
       
       
       
       
       
       
    • توسط zed
      نكاتي درباره توان موشكي عراق

      يكي از كميته‌هاي وزارت دفاع، كميته تهيه و توسعه موشك‌هاي دوربرد به رياست سرتيپ ستاد «صلاح التكريتي» متخصص رشته موشكي (توپخانه) بود. حاصل فعاليت اين كميته پيش از جنگ، توليد سه نوع موشك به نام‌هاي موشك حسين، موشك عباس و موشك عابد يا ژوئيه بود. اين موشكها با رايزنيها و مساعدت‌هاي فراوان يكي از شركت‌هاي فرانسوي به مرحله توليد رسيده بود. حتي هيأت فرانسوي به رياست «بيار موللر» چندين بار به وزارت دفاع عراق آمد و آزمايش هايي بر روي اين موشكها انجام داد. اين موشكها برخلاف ادعاي عراق، صد در صد توليد مشترك فرانسه و شوروي است. البته شايان توضيح است كه توان موشكي عراق ابتدا با موشك‌هاي «اسكاد» شوروي با برد سيصد كيلومتر تقويت و توسعه يافت، آنگاه عراقيها با استفاده از تكنولوژي و تجربيات روسها و فرانسويها اقدام به توليد سه موشك مزبور كردند كه من درباره ويژگي‌هاي هر يك از آنها توضيح مي‌دهم:

      1- موشك «حسين»
      برد اين موشك، 650 كيلومتر و وزن كلاهك جنگي آن، 500 كيلوگرم است. اين كلاهك هاي جنگي، حاوي مواد انفجاري خطرناكي است كه استفاده از آن در جهان ممنوع است. شعاع اصابت اين موشك حدود هزار متر محاسبه شده است.
      در طي‌ سال‌هاي 1984، 85 و 88 (1363، 64،67) با اين موشك، شهر تهران را مورد حمله قرار داديم. البته مناطق و شهرهاي مرزي مانند اهواز و آبادان نيز از تيررس اين موشكها در امان نبودند.
      سرتيپ ستاد «ثابت سلطان» مدير توپخانه اصرار داشت از اين موشك براي كوبيدن مناطق مسكوني استفاده كنيم. وقتي از او علت اين اصرار را پرسيدم گفت:‌بايد مناطق مسكوني را هدف موشك قرار دهيم تا سربازان ايراني مجبور شوند به فكر خانواده هايشان بيفتند و آنگاه براي جوياشدن از حال آنان به پشت جبهه بازگردند و جبهه را خالي كنند.
      گفتم: اما اين اقدام ما آنان را به ادامه جنگ مصمم‌تر خواهد كرد.
      جواب داد: هرگز! اين كار به نارضايتي آنان نسبت به دولتشان كه حاضر به قبول آتش بس نيست دامن خواهد زد.

      2- موشك «عباس»
      برد اين موشك حدود 850 كيلومتر، وزن كلاهك جنگي آن نزديك به 350 كيلوگرم و شعاع اصابت آن تقريبا 1500 متر است. اين موشك چندين بار براي حمله به تهران، اصفهان، تبريز، يزد و نيز بندرهاي ايرن مورد استفاده قرار گرفت.
      هربار كه اقدام به پرتاب اين موشك به سوي يكي از شهرهاي ايران مي‌كرديم صدام با خوشحالي با ما تماس مي‌گرفت و مي‌گفت:‌ آفرين به شما غيور مردان! شما تاريخ را رو سفيد كرديد! شما روي «قعقاع» و «سعد» را سفيد كرديد!»
      عدنان خيرالله وزير دفاع استفاده از موشك عباس به دليل برد بيشتر آن نسبت به موشك حسين تأكيد داشت. دو موشك عباس و حسين، از قدرت انفجار بسيار بالايي برخوردارند. مردم عراق، اين موشكها را «زلزله» مي‌نامند؛ زيرا در هنگام اصابت اشتباهي يكي از اين موشكها به يكي از پلها در «گرمة علي» در بصره، روستاي مجاور با خاك يكسان و پل، به طور كامل منهدم شد و حفره بسيار بزرگي ايجاد گرديد كه به دليل شدت انفجار، محل پل قابل شناسايي نبود.

      3- موشك عابد «ژوئيه»
      طول اين موشك، 25 متر، وزن آن 48 تن و داراي سه مرحله است. اين موشك كه با مشاركت فرانسه و چين ساخته شده، قادر است يك كلاهك جنگي را به وزن حدود پانصد كيلوگرم تا مسافت حدود 1500 كيلومتر حمل كند. تفاوت اين موشك با دو موشك قبلي اين است كه آن دو براي پدافند و موشك «عابد» براي هجوم ساخته شده است. از اين موشك براي حمله به تهران، اصفهان و شهرهاي مرزي اهواز، آبادان، خرمشهر و.... استفاده شده است.
      تصاوير گرفته شده توسط هواپيماهاي شناسايي، نشان دهنده حجم وحشتناك خسارات ناشي از انفجار اين موشك در اوايل و در طول جنگ بود. اين تصاوير كه به صورت فيلم‌هاي ويديويي، در معرض ديد دانشجويان دوره‌هاي 30و 44 دانشكده ستاد قرار گرفت، به قدري هولناك بود كه عده اي از آنان دچار افسردگي و بيماري‌هاي روحي و رواني شدند. همچنين نسخه‌هايي از اين فيلمها براي سران دولت‌هاي حاشيه خليج فارس- از جمله امير كويت، ملك فهد و شاه حسين- ارسال شد.

      ماهواره‌هاي جاسوسي
      مشكلي كه اين موشكها داشتند چگونگي هدايت و تصحيح مسير حركت آنها براي اصابت به هدف بود.
      ابتدا بايد به اين نكته اشاره كرد كه موشك، وسيله‌اي با يك كلاهك جنگي است كه در قسمت فوقاني آن قرار دارد و در موقع اصابت ابتدا اين كلاهك منفجر مي‌شود.
      تفاوت موشك با هواپيما در اين است كه موشك تنها يك بار مورد استفاده قرار مي‌گيرد و عمر آن با همان يك پرتاب به پايان مي‌رسد اما هواپيما مي‌تواند پروازهاي متعددي انجام دهدو در هر پرواز چندين تن بمب و كلاهك جنگي فرو ريزد. هواپيما همچنين ممكن است پيش از سرنگون شدن توسط دشمن ده ها حمله هوايي انجام داده باشد كه بدين رو در مقايسه با موشك‌هاي زمين به زمين، ارزانتر محسوب مي‌شود.
      ما در هنگام استفاده از موشك يا هواپيما براي بمباران مناطق مسكوني ايران به ميزان تأثيرگذاري آنها توجه داشتيم. به همين دليل منطقي به نظر نمي‌رسيد كه مثلا يكصد ميليون دلار خرج موشكي كنيم كه خسارات مادي آن به ارتش ايران معادل يك ميليون دلار تخمين زده مي‌شد؛ به خصوص باتوجه به اينكه موشك‌هاي زمين به زميني كه برد يكصد كيلومتر دارند بسيار گران تمام مي‌شوند. بايد توجه داشت كه اينگونه موشك‌هاي يك بار مصرف براي حمل كلاهك‌هاي هسته‌اي ساخته شده اند؛‌ زيرا ارزش حجم انهدامي كلاهك هسته اي، صدها برابر ارزش موشك است. اما استفاده از اين موشكها به ويژه موشك هاي ميان برد براي حمل كلاهك‌هاي جنگي (كلاسيك)، كاري غيرعاقلانه است.
      به عنوان نمونه، قيمت يك موشك مدل «3-Df» از سري موشك‌هاي چيني فروخته شده به ما معادل چهل ميليون دلار بود. اين موشك در اصل براي اين طراحي شده است كه كلاهكي هسته‌اي با قدرت انفجاري 103 مگاتن (103 ميليون تن) مواد منفجره كلاسيك را حمل كند. اين موشك در آغاز جنگ براي حمله به شهر نوسود و تمامي شهرها ايران كه استحكامات بتوني داشتند مورد استفاده قرار گرفت.
      همانگونه كه گفته شد مشكل اينگونه موشكها چگونگي هدايت و تصحيح مسير حركت آنها بود اما بر اساس توافق عراق و دولت آمريكا در زمان رياست جمهوري كارتر و ريگان، قرار شد كه اين كشور به وسيله ماهواره‌هاي فضايي ما را در زمينه هدايت موشكها ياري دهد.
      از لحاظ فني اگر برد موشك بيش از سيصد كيلومتر باشد لازم است در طي حركت آن تا هدف مسير موشك دو يا سه بار تصحيح شود. اگر موشك بيشترين مسير خود را در داخل خاك خودي يا فضاي كشور دوست طي كند با فرمان‌هاي داده شده از ايستگاه‌هاي زميني يا هوايي موجود بر سر راه آن مسير خود را تصحيح مي‌كند؛ اما اگر بخش اعظمي از مسير موشك، در خاك دشمن باشد هدايت آن غيرممكن خواهد بود و تنها ماهواره‌هاي فضايي قادر به تصحيح خواهند بود.
      ما در طول جنگ حداكثر استفاده را از ماهواره‌هاي جاسوسي آمريكا در خليج فارس كرديم و به كمك آنها توانستيم حدود چهارصد موشك به طرف شهرهاي مرزي، مناطق مسكوني شهرهاي مختلف و يگان‌هاي عازم جبهه پرتاب كنيم.

      منبع :خبرگزاري فارس
      خاطرات سرلشكر عراقي«صبار فلاح اللامي»
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.