امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

[quote]در مورد تسلیحات هوا به هوا هم اگه توضیح بدی چرا سرتره خوشحال می شم.
rcs این هواپیما 7 برابر تایفونه. دیگه خودتون حساب کنین ببنید قدرت شلیک اول دسته کیه.[/quote]

کافیه کافیه بین قابلیتهای موشکهای هوا به هوای روسی یکم تو همین سایت بگردی،نیازی هم به توضیح من نیست.

میزان RCS هم نمیتونه دلیل بشه این هواپیما شکست بخوره.برد در نبرد میانبرد و دوربرد هوایی به عوامل زیادی بستگی داره که میزان سطح مقطع راداری فقط یکی از این عوامله.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
البته داش علی بزرگ درست می فرماین در مورد مانور پذیری f-35 وsu-35.
ولی قدر مورد پنهانکاری اصلا قابل مقایسه نیستن حتی با فناوری پلاسما.
ضمنا برتری f-35 به مانور پذیری یا ..... نیست .
برتری اون وقتی نمود پیدا میکنه که تو اون شبکه پیچیده تبادل data آمریکا قرار بگیره. f-35 شبیه یک کامپیوتر پرندس و اصلا اختیاجی به داگ فایت با خانواده فلانکر نداره.
از بحث تاپیک منحرف نشیم دوستان نظری در مورد su-30 و تایفون در زمینه جنگال ندارن؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوستان فكر ميكنم بيان جملات طراح اين هواپيما(میخائیل سیمونوف ) در مورده سيستم راداري روسها كافي باشه:

عموم مردم ، الکترونیک روسیه را کم اهمیت جلوه میدهند. اما من عقیده دیگری دارم. ما از طراحان رادارمان آنچه را که میخواهیم و مورد نیاز ماست دریافت میکنم. ما میگوئیم چه میخواهیم و آنها هم تحویل میدهند. اگر وزن رادار F-15 بالغ بر 244 کیلوگرم است، رادار آنالوگ ما وزن به مراتب بیشتری دارد، اما این موضوع ما را نگران نمی کند. هدف ما این است تا اهداف در فاصله بیشتری شناسائی شوند. همان چیزی که به آن سیستم شناسائی و ردیابی اپتیکی گفته میشود. ما تصمیم گرفتیم تا به هواپیمای شناسائی استراتژیک SR-71 حیله ای بزنیم. تصمیم گرفتیم تا جنگنده های [color=red]Su-27[/color] و [color=red]Su-30 [/color]در هنگامه رهگیری SR-71 آمریکا که از سمت نروژ پرواز میکردند از بکاربردن رادارهای خود ممانعت کرده و [color=red]به سیستم شناسائی اپتیکی خود اعتماد کنند[/color]. هنگامیکه SR-71 و جنگنده های ما در موقیت حرکت مخالف هم قرار میگرفتند ما قادر به ردیابی SR-71 در فاصله بسیار دوری بودیم و این در حالیست که هنوز امریکائیها به فضای ما تجاوز نکرده بودند اما ما مدتها انها را ردیابی کرده بودیم. در حالیکه سابق بر این SR-71 به فضای ما در حالی تجاوز میکرد که جنگنده های ما در هوا بودند. بنا براین شما نمیتوانید بگوئید که الکترونیک ما افتضاح است بلکه ما دقیقا بر اساس اطلاعاتی که از هواپیماهای دشمن داریم نیازهای خود را برآورده میسازیم.
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]دوستان فكر ميكنم بيان جملات طراح اين هواپيما(میخائیل سیمونوف ) در مورده سيستم راداري روسها كافي باشه:

عموم مردم ، الکترونیک روسیه را کم اهمیت جلوه میدهند. اما من عقیده دیگری دارم. ما از طراحان رادارمان آنچه را که میخواهیم و مورد نیاز ماست دریافت میکنم. ما میگوئیم چه میخواهیم و آنها هم تحویل میدهند. اگر وزن رادار F-15 بالغ بر 244 کیلوگرم است، رادار آنالوگ ما وزن به مراتب بیشتری دارد، اما این موضوع ما را نگران نمی کند. هدف ما این است تا اهداف در فاصله بیشتری شناسائی شوند. همان چیزی که به آن سیستم شناسائی و ردیابی اپتیکی گفته میشود. ما تصمیم گرفتیم تا به هواپیمای شناسائی استراتژیک SR-71 حیله ای بزنیم. تصمیم گرفتیم تا جنگنده های [color=red]Su-27[/color] و [color=red]Su-30 [/color]در هنگامه رهگیری SR-71 آمریکا که از سمت نروژ پرواز میکردند از بکاربردن رادارهای خود ممانعت کرده و [color=red]به سیستم شناسائی اپتیکی خود اعتماد کنند[/color]. هنگامیکه SR-71 و جنگنده های ما در موقیت حرکت مخالف هم قرار میگرفتند ما قادر به ردیابی SR-71 در فاصله بسیار دوری بودیم و این در حالیست که هنوز امریکائیها به فضای ما تجاوز نکرده بودند اما ما مدتها انها را ردیابی کرده بودیم. در حالیکه سابق بر این SR-71 به فضای ما در حالی تجاوز میکرد که جنگنده های ما در هوا بودند. بنا براین شما نمیتوانید بگوئید که الکترونیک ما افتضاح است بلکه ما دقیقا بر اساس اطلاعاتی که از هواپیماهای دشمن داریم نیازهای خود را برآورده میسازیم.[/quote]


جمله خیلی سنگینی گفته

این چیزی که راجع به SR-71 گفته هم یکجور اعتراف هست که تا مدتی نمی تونستند رهگیریش بکنند و هم اینکه بعدا تونستند

باید بگم که این جمله خیلی سنگین تر از این حرف هاست

یارو چی فکر کرده ؟؟؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با تشکر از دوستان.
من هنوز در مورد موشک های هوا به هوا توجیح نشدم. این هوا پیما 3 نوع موشک هوا به هوا دارد.
که از بین آنها 2 نوعشان میانبرد است.در مورد aa-12 باید بیشتر تحقیق کنم و منتظر راهنمایی دوستان هستم اما در مورد r-27 این موشک واقعا سابقه درخشانی از خودش به حا گذاشته به طوری که از بین 24 موشک شلیک شده از این هواپیما در جنگ بین اریتره و اتیوپی فقط یکی در نزدیکی هدف منفجر شده و بقیه....
در مورد سیستم ols هم گفتم که خیلی خوبه ولی فقط به درد شناسایی می خوره و تازه سیستم
ols-30 که روی این هواپیما نصبه برد 90 کیلومتری داره در بهترین حالت.
ops جان این متنی رو که نوشتی خودت دوباره بخون و به سوال های من جواب بده(قصد کل کل ندارم از رو نادانی میپرسم)
1-این فرمانده روسی کدوم رادار روسی رو با رادار f-15 مقایسه کرده ؟
2-هدف از رهگیری یه هواپیمای جاسوسی چی بود؟و این وسط sr-71 چه حیله ای خورد؟
3-اگه بیشترین برد این سیستم اپتیکال رو 100 کیلومتر در نظر بگیریم سوالی که پیش می یاد اینه که روسها چطوری هواپیماهاشون رو به 100 کیلومتری sr-71 میرسوندن؟با رادار زمینی؟ رادار هواپیما؟یا رادار های پسیو؟
4-اگه روسها این هواپیما رو می دیدن چرا این سیبل متحرک و بی دفاع رو سرنگون نمی کردن؟ در حالی که mig31 براحتی می تونست به سرعت این هواپیما برسه؟
5-و مهمتر از همه شما ابعاد sr-71رو در نظر بگیر تکنولوژی پنهان کاریشو هم در نظر بگیر و به من بگو این رادار های روسی که نمی تونستن sr71 رو رهگیری کنن و متوصل به سیستم اپتیکال میشن چطوری می خوان هواپیما های امروزی رو رهگیری کنن؟این خودش ضعف الکترونیک روسا نیست؟
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
چند تا نکته یکی اینکه رادار این جنگنده بسیار قویه و شاید کمی ار سی اس بالاتری نسبت به تایفون و اف 35 داشته باشه ولی این با پوشش رادارش جبران میشهو
در مورد پنهانکاری هم اینقدرها هم می فرمائید بد نیست و هر چند به روز و پنهان کار نیست ولی دیگه اینقدر بیچاره هم نیست.
تسلیحات این هواگرد بسیار قوی هست و توانایی سوار کردن موشکهای هوایی تا برد 300 ک م هم داره .
شاید فقط اف 22 بتونه از پسش به راحتی بر بیاد وگرنه در بقیه موارد میشه گفت باید همه سقوط کنن چون حتی در بیشتر شبیه سازها هم این جنگنده همه هواگردهای رقیب رو نابود کرده.
در مورد رادار و الکترونیک همین رو خدمتتون عرض کنم که هواپیماهای سوخو به فرودگاه پرنده معرف هستن و داراری سیستم هایی هستن که به اونها اجازه میده بدون کمک راداریهای زمینی و هوابرد کارش رو انجام بده.
در ضمن شما سلاحهای خود روسیه رو با اونهایی که به مثلا این کشورها میده مقایسه نکنید .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
شرمنده كه بحثو منحرف ميكنم ولي يه سوالي هست كه ذهن منو مشغول كرده . چرا هنوز رو هواپبماهاي روسي ستاره سرخ ميشكن؟ يعني هنوز به كومونيسم اعتقاد دارن يا دليل ديگه اي دارن؟
و سوال دوم اينكه ترمز هوايي به چه دردي ميخوره؟ وقتي ميشه با كاهش قدرت موتور سرعت رو كاهش به ترمز هوايي چه احتياجي هست؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با سلام مجدد.


برادر اپرای عزیز؛ جسارت بنده رو ببخشین. اما:

[quote]شاید فقط اف 22 بتونه از پسش به راحتی بر بیاد وگرنه در بقیه موارد میشه گفت باید همه سقوط کنن[/quote]
اتفاقا f22 شانس زیادی درمقابل این پرنده نداره. اما F35 یه قابلیت فوق العاده برای درگیری نزدیک (داگفایت) با این پرنده داره و اون هم سیستم DAS تو f35 ه که می تونه درحالیکه دشمن پشت سرشه اقدام به شلیک کنه! کاری که هیچ هواپیمای دیگه ای نمی تونه انجام بده.


اما یادمون نره، این هواپیما (Su-35 یا 37) با این قدرت مانور بالا، می تونه درمقابل موشکهای هوا به هوا، از خودش دفاع کنه (که البته بستگی شدید به مهارت خلبان داره.)

درمجموع، بنده همچنان هواپیماهای روسی (علی الخصوص این 3 مدل سوخو) رو خیلی خیلی بیشتر از هواپیماهای غربی (امریکا و اروپا) دوست دارم. لطفا اصرار نکنین! من فقط همینا رو می خرم! icon_cheesygrin



یا حق
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام
روسها خالي زياد مي بندن درست مثل رفقاي آمريكاييشون!
مشكل اصلي روسها همونطور كه خودشون اعتراف كردن ضغف اويونيكشون هست كه مشكل بسيار كوچيكيه!!! دوستان توجه داشته باشن كه جنگهاي آينده جنگ الكترونيك هستش تو جنگهاي امروزي هواپيماها سعي ميكنن زياد به دشمن نزديك نشن و از دور كارش رو بسازن و اين مستلزم اينه كه اول ببينه و اول شليك كنه كه همين امر برگ برنده رو دست هواپيمايي ميده كه كمتر ديده بشه و زودتر عمل كنه با اين حساب به نظر ميرسه اين هواپيما درمقابل اف22 و اف35 چندان موفق نباشه.
فارق از تمام اين حرفها هواپيماهاي روسي هر چقدر هم كه روي كاغذ پيشرفته باشن اما تا در يك ميدان نبرد واقعي شركت نكنن نميشه نظري درموردشون داد.جنگنده هاي غربي به خصوص اف15 كارنامه درخشاني دارن .
كسي درباره تعداد درگيريهاي جنگنده هاي روسي و تعداد پيروزي هاي اونا آماري داره؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]با ورود نسل جدید خانواده فلانکر ( و صد البته خانواده جنگنده های فولکرام ) کفه ترازوی برتری هوایی ، مجددا به سمت روسیه بازگشت .[/quote]

و

[quote]مخصوصا درمورد مانور پذیری که فکر نمی کنم حتی رقیب نزدیکی هم داشته باشن.

واقعا هواپیماهای خوبی هستند.[/quote]

و

[quote]واقعا هواپیماهای روسی الان در اکثر موارد رو دست امریکاییها زدن.در قدرت مانور که رو دست ندارن.[/quote]


سلام به دوستان.

آمریکایی ها به نقاط ضعف خودشون در داگ فایت با هواپیماهای روسی به خوبی پی بردند و وقتی دیدند که در بحث قابلیت های فیزیکی مانور پذیری نمی تونن به سرعت به روسها برسن دست به اصلاح و بهینه سازی موشکهاشون زدن و موشکهای IRIS-T و AIM-9X دقیقا به همین منظور طراحی شدند.

دوستان ما که نه طرفدار محصولات غربی و نه شرقی هتسم، پس بهتره واقع بین باشیم، موشکهای نام برده شده با توجه به سیستمهای نصب شده روی کلاه خلبانان غربی حتی در زاویه پشت سر هم می توانند با پرنده های دشمن درگیر شوند برای این منظور باید خلبان تا حدی بچرخد که هواپیمای دشمن را در دید خود داشته باشد تا سیستم هدف را تشخیص داده و روی آن قفل نماید و منتظر فرمان شلیک خلبان باشد.

حتی موشک سایدویندر در نوع ایکس، بدون کلاه ویژه، قابلیت درگیری تا 90 درجه به هر طرف را دارد.

بنابراین برتری مانور پذیری هواپیماهای شرقی تا حد زیادی به غلاف میره! و ضربه اول را زدن خیلی مهم خواهد بود که با این سیستم دیگه دور هم چرخیدن های طولانی دیگه خیلی معنی پیدا نمی کنه.

البته در بحث ضربه اول هم روسها خیلی دست و پا بسته نیستند و موشک R-73 در مدلهای جدید خودش قابلیتهای بهبود یافته خوبی رو به نمایش گذاشته.

ضمن اینکه بردش هم از برد سایدویندر بشتر اعلام شده.( 30 کیلومتر در برابر 20 کیلومتر)

در حالتی که دو هواپیما از روبرو به هم نزدیک میشن من شانس انواع روسی رو در کل بیشتر می بینم.

فقط می خواستم این نکته رو متذکر بشم که تأکید صرف روی بحث مانور پذیری راهگشا نخواهد بود و باید همه جوانب کار مد نظر قرار بگیره.

[quote]در مقابل تایفون هم شک دارم شانسی داشته باشه مخصوصا از لحاظ پنهانکاری و اونیوک [/quote]

تایفون خودش هم نیمه پنهانکار هست، شما چطوری به این نتیجه رسیدین؟ اگه منظورتون این جمله تون هست:

[quote]rcs این هواپیما 7 برابر تایفونه.[/quote]

باید بگم که در نظر گرفتن آر سی اس به تنهایی کمکی به حل مسأله نمیکنه بلکه شما باید توان رادار هواپیمای مقابل و اینکه از چه فاصله ای می تونه حریفی با آر سی اس مشخص رو پیدا کنه رو هم بسنجی. راستی معلوم میشه شما دوست با معلوماتی هستید، ورودتون رو تبریک میگم.

[quote] اگه متئور هم وارد خدمت بشه که دیگه هیچی[/quote]

برد درگیری متئور کمی بیش از حداکثر برد درگیری آخرین مدلهای آدر هست، ولی در برابر K-172 چطور؟

[quote]حتی با فناوری پلاسما.[/quote]

اتفاقا پنهانکاری با پلاسما تنها موردیه که می تونه به این هواپیما کمک بکنه چون این تکنولوژی فعلا تنها تکنولوژی هست که روی سازه های قدیمی به خوبی جواب میده و شما می تونی باهاش مثلا یه اف 5 رو حتی از فواصل بسیار بسیار نزدیک از دید رادارهای دشمن مخفی کنی.

[quote]در مورد aa-12 باید بیشتر تحقیق کنم و منتظر راهنمایی دوستان هست[/quote]

این رو هم من بهت میگم، تعداد زیادی از موشکهایی که در تستهای انجام شده توسط کشورهای جنوبشرق آسیا شلیک شدند موتورشون روشن نشد و مثل یه سنگ داخل دریا افتادن! برای همین این کشورها سفارش تعداد بیشتری آدر رو متوقف کردند.

البته در مورد آر 27 مطلبی که می فرمایید برای من خیلی جدید و جالب هست و اگه لینکی بذارید ممنون میشم اما خب در مورد تسلیحات صادراتی روسها ، متأسفانه سیاستشون این هست و خیلی به مشتری اهمیت نمی دن.

ولی در کل و در تستهای انجام شده آلامو عملکرد بهتری در لانچ از خودش نمایش داده.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ترمز هوایی دوست عزیز می تونه سرعت جنگنده رو در زمان کوتاهتری کم کنه و کمک خوبی در درگیریهای هوایی و حتی هنگام فرود هست.
میثم جان اگر منظورتون سیستم معلق ماندن در هوا هست باید بگن این سیستم تنها کاری که می کنه و تنها موردی که باعث استفاده اون شد توانایی برای عدم استفاده از باند هست و نمی تونه یکدفعه در یک درگیری هوایی با سرعت بالا خودش رو متوقف کنه و باید ابتدا به ساکن سرعتش رو به محدوده ای خاص کم کنه.اتفاقا همین سیستم باعث شده هریر زیاد به درد درگیری هوایی نخوره هر چند سیستم های هریر و اف 35 خیلی متفاوتن ولی خوب در مقابل هواگردهایی مثل سوخو با اون ردار قوی شاید دیگه فرصتی برای هلی کوپتر بازی به دست نیارن.

اینم فراموش نکنیم اف 22 و اف 35 هواپیماهایی تازه ساخت و تنسل پنجم هستن ولی سوخو نهایتا یک هواگرد نسل چهار و نیم هست.

آقا محمد یکی از خواص سوخو در این هست که علاوه بر اون مواردی که شما عرض کردین در مورد شلیک به طرفین با زاویه زیاد دارای راداری در بین موتورهای عقبی هست و اعلام شده هواگردهای خود روسیه با این رادار حتی می تونن قفل رداری انجام و به پشت شلیک کنن.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]اينم فيلم اولي ماله ونزولا ست خيلي باحاله همراه باشليك انواع تسليحات و لحظه اصابت و آهنگ توپول icon_cheesygrin
5مگابايت 2 دقيقه :
[URL]http://www.mediafire.com/?nc728w9kdtp91f2[/URL]
دومي ماله هنده 2 مگابايت 1 دقيقه آدمو ياده هاواكسو استال ميندازه
http://up.iranblog.com/images/kvfcrw9gsg6z4udbaja.rar[/quote]

سلام

مدیا فایر رو هم فیلتر کردن .... کلا شما به هیچی نمی تونید اعتماد کنید ...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام مجدد.


[quote]میثم جان اگر منظورتون سیستم معلق ماندن در هوا هست...[/quote]

نه برادر اپرا. این سیستم، یه سیستم هدایت الکترواپتیکال هست که 360 درجه اطراف هواپیما رو پوشش میده و مثل یه رادار 3 بعدی 360 درجه عمل می کنه. قابلیت هدایت موشک هوا به هوا و هوا به زمین رو هم داره. درواقع، هواپیما می تونه پشت سر خودش رو هدف بگیره و با موشک نابودش کنه.



یا حق

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دم این سوخوی30 گرم
تا 9+ جی رو می تونه تحما کنه icon_cheesygrin
از رادار و موشک هاش R-27RE و Moskit هم خیلی خوشم اومد
اوی ول

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=red]تجهیز سوخوی 30 هند به موشک براموس[/color]

[img]http://www.aerocenter.ir/upload/images/26534637761476557813.jpg[/img]

به نقل از خبرگزاری "ریا نووستی" ولادیمیر سائوتوف معاون رییس اداره بازاریابی و روابط بین الملل کورپوراسیون هواپیماسازی ایرکوت اطلاع داد که جنگنده های چند منظوره سوخوی 30 mki که در حال حاضر در خدمت نیروی هوایی هند قرار دارند احتمالا تا سال 2012 براي نصب و حمل موشک های بالدار براموس مدرنیزه خواهند شد
بارموس موشک مافوق صوت ضدکشتی و تولید مشترک هند و روسیه است که وزن آن 2550 کیلوگرم طول 830 سانتی متر و قطر بدنه 67 سانتی متر میباشد در اين طرح 100 فروند سوخوي 30 مدرنيزه خواهند شد
سائوتوف گفت کاملا مسلم است که مدرنیزه کردن سوخوی برای حمل موشک های بالدار قدرتمند براموس این هواپیما را از نظر توان نظامی منحصر به فرد میسازد
لازم به ذكر هست كه اين موشك قادر به حركت با [color=red]سرعت 4 ماخ [/color]ميباشد.
[img]http://www.brahmos.com/images/gallery/1263381480-5-Jul-Aug.jpg[/img]
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط MR9
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      سرکوب پدافند هوایی دشمن
        (Suppression of Enemy Air Defenses /SEAD)
       

       
       وایلدویزل / استاندارد 
       
      یکی از ماموریتهای اصلی واحدهای پروازی نیروی هوایی پس از ظهورسه عنصرجدید در نبردهای معاصر (رادار/ توپخانه ضدهوایی هدایت راداری و نهایتا" موشکهای هدایت شونده زمین به هوا)، کنترل و ازکارانداختن و نابودی این  سامانه ها  می باشد . بررسی دقیق نبردهای به وقوع پیوسته پس از جنگ دوم جهانی نشان می دهد که هرکدام از این نبردها ، جنبه های نوینی از فناوری را با بکارگیری تجهیزات ، تسلیحات و تاکتیک ها به نمایش گذاشته و نشان داده اند که گاهی استفاده از  وجودبرتری کمی تسلیحات غیر پیشرفته در مقابل برتری کیفی تسلیحات پیشرفته و یا برعکس ، پیروزی های نظامی خیره کننده ای را به ارمغان آورده است. در کنار این مساله و به موازات افزایش توانایی های رزمی یک سامانه تسلیحاتی ،توسعه تاکتیکهای مورد نیاز نیز یک اصل غیر قابل اجتناب بشمار می رود . در چنین شرایطی ، سامانه های پدافند هوایی نیز از این قاعده مستثنی نبوده ، چــنانکه این نوع از سیستم های جــــنگ افــــزاری می بایست دارای قابلیت های پدافندی مناسبی باشند تا درمرحله آغازین تهاجم دشمن ، بتوانند ایمنی مناطق مسکونی ، مراکز ثقل سیاسی، نظامی و اقتصادی را از گزند بمباران و آسیب حفظ نمایند و با ایجاد لطمات عمده به پیکره و استخوان بندی قدرت هوایی دشمن ، باعث لغو ماموریت های تهاجمی وبه احتمال زیاد تغییر نتیجه جنگ شوند . بنابراین، به صورت طبیعی ،  نیروی هوایی مهاجم سعی خواهد نمود تا تهاجم خود را با انجام ماموریت های سرکوب پدافند هوایی آغاز نماید . برهمین اساس و بنا به تعریف وزارت دفاع ایالات متحده ، سرکوبی پدافند هوایی دشمن عبارتند از :
       
      " انجام هرگونه فعالیتی به منظور خنثی سازی ، نابود سازی و ایجاد اختلال موقت یا دائم در سامانه های پدافند هوایی زمین و دریاپایه دشمن بوسیله تجهیزات مخرب یا اخلالگرها "
       

       
       
      جنگنده / بمب افکن F-105G ، یکی از مهمترین جنگ افزارهای ارتش ایالات متحده برای مقابله با آتشبارهای سام ارتش ویتنام شمالی بشمارمی آمد .
       

       
      جنگنده / بمب افکن F-4G  در حال تیک آف از فرودگاهی در عربستان
      در حالی که برای اجرای ماموریت SEAD ، به مهمات متنوعی شامل مشکهای هوا به زمین ماوریک و مهمات ضد تشعشع شرایک و غلاف جنگ الکترونیک مجهز شده است .
       
       

       
       
      ارتش ایالات متحده برای ایجاد برتری هوایی بر فراز منطقه نبرد ، تاکید زیادی بر استفاده از اسکادارن های وایلد ویزل دارد .
      تصویر فوق یکفروند جنگنده / بمب افکن A-7E را بر روی عرشه فوقانی ناو هواپیمابر USS AMERICA نشان میدهد که برای اجرای عملیات بر علیه آتشبارهای دفاع هوایی لیبی (عملیات دره الدورادو ) آماده می شود . به نظر می رسد پرنده فوق برای اجرای این ماموریت به مهمات ضد رادار شرایک و مهمات هوابه زمین راک آی مارک II مجهز شده است .
       

       
       
      ارتش های اروپایی نیز پس از مشاهده تاثیر تسلیحات ضد رادار ، بسرعت خود را به قابلیت های ضد رادار مجهز نمودند .
      تصویر فوق یک فروند تورنادو ECR نیروی هوایی آلمان را که به مهمات ضدرادار هارم مجهز شده است را نشان میدهد
       

       
       
      مهمات ضد تشعشع AGM-88 HARM، جنگنده / بمب افکنF/A-18 C
       

       
       
      نیروی هوایی بریتانیا ، به شکل وسیعی از مهمات ضد رادار درسازمان رزم نیروی هوایی خود بهره می برد .
      تصویر فوق ، یک تیر موشک ضد تشعشع آلارم را بروی یکفروند جنگنده/ بمب افکن تورنادو GR4 نشان می دهد .
       

       
       
      در حال حاضر پرنده ویژه نیروی هوایی ارتش ایالات متحده برای اجرای ماموریتهای سرکوب پدافند هوایی ، جنگنده/بمب افکن F-16 CJ بشمار می آید .
       
      پرنده فوق ، یکفروند F-16 CJ بلاک 50 سری D است که برای اجرای ماموریت SEAD ، به طیف متنوعی از مهمات شامل ، AIM-120 آمرام ، AIM-9 M سایدویندر در جایگاه های دو وهشت  ، مهمات ضد رادار AGM-88 هارم در جایگاه های سه و هفت ، و برای هدفیابی به یک غلاف AN/ASQ-213 ، مسلح شده است .
      با این حال و براساس نظرات خلبانان شرکت کننده در جنگ ویتنام ، قابلیتهای تاندرچیف و فانتوم به مراتب افزون تر از این نمونه فالکون بشمار می آمد .
       
       
      نویسنده و مترجم : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9
      Military.ir Copyright
      تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است
      منابع  :
      1- Davis, Larry and Menard, David, Republic F-105 Thunderchief
      2- Bill Siuru, Bill Holder-General Dynamics F-16 Fighting Falcon
      3-F-4 PHANTOM II IN ACTION
      4- "MODERN MILITARY AIRCRAFT "THUD"
      5- A-7 IN ACTION
      6- ویکی
      7- مطالعات شخصی اینجانب از منابع گوناگون
    • توسط MR9
      موقعیت قرارگاه مرکزی منافقین :
       
      در 90 کیلومتری شمال بغداد ،پس از عبور از شهر "الخالص" به "قرارگاه  اشرف" خواهید رسید.این پادگان با وسعت6 در 8کیلومتر مربع تا سال 1365 هجری شمسی تحت عنوان "معسگر الخالص الخاص" محل استقرار یکی از تیپ های گارد ریاست جمهوری صدام حسین بود.این پادگان از شمال به انبارهای بزرگ مهمات و تسلیحات و یک روستای کوچک عراقی،از شرق به یک فرودگاه متروکه،از جنوب شرق به روستای "شیخ شنیف" ، از جنوب به یک مرکز مرغداری و از غرب به جاده بغداد- کرکوک محدود شده است."اشرف بزرگ" 12*10 کیلومتر مربع است  که پادگان اشرف و زمین های اطراف آن را شامل می شود.
       
        
       
       
       
       
      پس از اخراج مسعود رجوی به عراق و ملاقات او با صدام حسین ، این پادگان بطور کامل تحویل گروهک منافقین  شد و  آنها پایگاه های خود در سلیمانیه و کرکوک را جمع آوری کرده و از سال 1366 هجری شمسی تحت عنوان به اصطلاح "ارتش آزادیبخش ملی " در این محل تجمع کنند.
      در کیلومتر 90 جاده قدیم بغداد-کرکوک انشعابی از قسمت شرقی، شما را به درب اصلی پادگان اشرف هدایت خواهد کرد.شمال و جنوب این جاده آسفالته و فرعی محل استقرار 2 گردان ارتش صدام حسین ،گروهان رادار،گروهان موشکی پدافند هوایی و مقر سازمان استخبارات صدام حسین است که در نزدیکی ورود به پادگان قرار دارد.از سال 1365 شمسی تا زمان سرنگونی صدام  حسین ،نقش این نیروها پدافند هوایی،حفاظت بیرونی و کنترل ورود و خروج به پادگان اشرف بود .
       
       
        
       
       
      مرصاد ، کمینگاه منافقین 
      ببرها وارد می شوند :
       
      اگر چه نیروی های مسلح جمهوری اسلامی ایران ( ارتش  جمهوری اسلامی ایران ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی  ، بسیج و..)  در جریان عملیات مرصاد ، شکست سنگینی بر پیکره گروهک منافقین وارد آورد ، بازماندگان فرقه رجوی ، مجدداً نیروی های باقی مانده خود را در قرارگاه های  متعدد خود در عراق ، جمع آوری و با حمایت رژیم بعثی ، فعالیتهای خود را از سر گرفتند . اما بدنبال شکست مفتضحانه رژیم بعثی حاکم بر بغداد در مقابل تهاجم گسترده نیروهای ائتلاف به منظور بازپس گیری کویت در ماه مارس 1991 و بغرنج شدن وضعیت در این کشور که همراه با بروز تشنجات و حرکتهای مسلحانه در شمال و جنوب آن گردید ، باعث شد تا گروهک منافقین  با یک بن بست غیر قابل تصور مواجه گردد .
       
       

       
       
      به همین دلیل ، تروریستهای مسلح این گروهک ، دست به تحرکات جدیدی در داخل خاک ایران زده و در یکم آوریل 1991 ، با استفاده از شرایط حاد منطقه ، یکسری اقدامات مسلحانه تروریستی  در غرب ایران ، بویژه ارتفاعات استان کرمانشاه  را رقم زدند که موجبات به شهادت رسیدن صدها نفر از شهروندان کرد ساکن در این منطقه را فراهم آورد .
      بنابراین در پاسخ به شرارتهای این گروهک تروریستی ، در بامداد روز 5 آوریل ، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران  با استفاده از 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-4E ، جمعی پایگاه سوم شکاری (TFB-3)  یک ضربت اساسی را به پادگان اشرف که قرار گاه مرکزی این گروهک بشمار می رفت ، وارد آورد که درعمق 80 کیلومتری داخل خاک عراق و در 28 کیلومتری شمال شهر  خالص  قرار داشت . 5 دقیقه بعد از این حمله ، 9 فروند جنگنده- بمب افکن F-5E جمعی پایگاه چهارم شکاری (TFB-4) بقیه تاسیسات این قرار گاه را با مهمات سنگین مورد حمله قرار دادند که براساس اطلاعات منتشر شده ، تلفات گسترده ای را موجب گردید .
       

       
       
      با این حال ، در جریان این حمله غافلگیرانه  ، خدمه یکی از فانتوم های شرکت کننده ( سریال 6688-3) موفق به اجرای صحیح مانور POP-UP نگردید و هر دوخدمه مجبور به اجکت شده و توسط شبه نظامیان مستقر در منطقه  بازداشت و بسرعت به دولت عراق تحویل داده شدند
       
       

       
      بقایای فانتوم ساقط شده نیروی هوایی به سریال 6688-3
       
       
      در شمال عراق ، دولت ترکیه که سالهاست در حال جنگ غیر رسمی با شورشیان حزب کارگران کرد که به شکل محرمانه از حمایتهای اطلاعاتی و تسلیحاتی دولت وقت عراق بهره می برد ، قرار داشت ، به منظور سرکوب این شورشیان ، چندین عملیات رزمی را در امتداد مرز با ایران ، طراحی و اجرا نمود .
       

       
       
      در جریان این عملیات رزمی ، فانتوم های  نیروی هوایی ترکیه بارها و بارها حریم هوایی ایران را مورد تجاوز قرار داده و نقض نمودند و در این سو ، در موارد متعددی  ، رادار مراقبت منطقه ، هشدارهای لازم را به ترکها ارسال نمود ولی علی الظاهر نیروی هوایی ایران هرگز عملیات رهگیری را اجرا ننمود . این مساله  را می توان بدین دلیل تشریح نمود که  تایگرهای مستقر در پایگاه دوم شکاری ،اگر چه بسیار سریع تر از فانتوم های ترک بودند اما بدلیل اینکه  تیم های ضربتی نیروی هوایی ترکیه توسط جنگنده های F-16C این نیرو  اسکورت می شدند ، حضور تایگر عملاً بی اثر بشمار می رفت . به همین علت ، فرماندهی وقت نیروی هوایی ایران تصمیم گرفت تا سازمان رزم پایگاه دوم شکاری را با اعزام جنگنده های MIG-29 که به تازگی از اتحاد شوروی تحویل گرفته شده بودند ، تقویت نماید .
       
       

       
       
      اعزام فالکروم های تهرانی  ، اگر چه در ابتدا به شکل موقت به این پایگاه مامور شده بودند ، اما با تغییر شرایط ، این استقرار به شکل دائمی در آمد و اسکادران 22 تاکتیکی نیروی هوایی (TFS-22) با حضور میگ های روسی تشکیل گردید و از آن سو ، تمامی  تایگرهای موجود در این پایگاه (F-5E) به اسکادارن 21 تاکتیکی (TFS-21) انتقال یافتند .
       
      با فروکش کردن آتش جنگ در آسیای جنوب غربی ، شرایط تقریباً به حالت عادی بازگشت ، اما این آرامش زیاد بطول نیانجامید ، چرا که در سال 1994 ، گروهگ منافقین مجدداً با اعزام تیم های ترورویستی بداخل کشور ، به شکل منظم دست به تخریب ، ترور مردم عادی و شماری از مقامات ارشد نظامی و غیر نظامی  زدند .
       
       

      سپهبد شهید صیاد شیرازی 
       
       
      د رنتیجه نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، مجدداً ماموریت یافت تا حملات هوایی خود را علیه قرارگاه مرکزی این گروهک در داخل خاک عراق ، از سر بگیرد .
      این ماموریت کمتر شناخته شده ، توسط یکفروند جنگنده- بمب افکن F-5F و سه فروند جنگنده – بمب افکن F-5E جمعی پایگاه دوم شکاری در 9 نوامبر 1994 اجرا گردید . در این حمله جمعاً 16 تیر مهمات هوا به زمین مارک-82 به روی هدف حمل شد و پرنده های رزمی با موفقیت کامل و بدون خسارت جانبی ، ماموریت خود را به انجام رساندند .
       
       

       
       
      اما بدلیل اینکه این حمله غافلگیرانه  در داخل محدوده موسوم به منطقه پرواز ممنوع (NO FLY ZONE) شمال عراق که توسط ایالات متحده و بریتانیا حفاظت می گردید ، انجام شد ، به محض اطلاع از وقوع این حمله ، 20 فروند جنگنده  متحدین شامل  جنگنده – بمب افکن های F-16  و F-15 نیروی هوایی ایالات متحده به منظور رهگیری این دسته پروازی از پایگاه های خود واقع در خاک ترکیه به پرواز در آمدند که با توجه به پایان ماموریت دسته رزمی نیروی هوایی ایران ، برخوردی میان این دو پیش نیامد . 
       

       
       
       
      پی نوشت :
       
      1- پلان های رزمی ارائه شده در این تاپیک در سطح وب وجود ندارد و توسط مترجم طراحی شده است 
      2-  در این انجمن ، بیشتز از حماسه های گردان های تامکت و فانتوم گفته شده ، باشد که  این تاپیک گوشه ای از حماسه های تایگرهای مظلوم نیروی هوایی که تلفات قابل توجهی را هم در جنگ تحمیلی متحمل شده است ، بیان نماید .
       
       
       
      منبع : با اندکی تصرف ، IRANIAN TIGERS AT WAR  BY BABAK TAGHVAEE
       
       
        این مجموعه با صرف زمان ترجمه  شده است ،
      بنابراین ، هر گونه برداشت با ذکر منبع (MILITARY.IR) خواهد بود . 
      در غیر اینصورت ، برداشت کننده  ، عرفاً و شرعاً ، مسئول خواهد بود .
       
       مترجم : MR9      
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.