تانکر سوخت رسان مک دانل کی.سی-10 اکستندر تانکر سوخت رسان مک دانل کی.سی-10 اکستندر ( McDonnell Douglas KC-10 Extender)

[behnam007 1]

جالب بود. ممنون.

[abijoon1 1]

اقا ممنون

[Armanmodern 238]

هواپیمای پدر و مادر داری به نظر میرسه. قابلیت سوخترسانی به یک اسکادران جنگنده چیز کمی نیست. با داشتن 4 فروند از اون، میشه مطمئن بود که در تمام 24 ساعت قابلیت سوخترسانی به جنگنده ها برقراره.

[shiraz_net 2]

ما هم سوخت رسان هامون رو ارتقا دادیم؟

[mahdavi3d 14,067]

[quote]يكي از اين سوخترسانها در سال 1987 منفجر شد البته روي زومين و در حال سرويس[/quote]

اين هم عكس هاش:

http://www.airliners.net/photo/USA---Air/McDonnell-Douglas-KC-10A/0222926/L/

http://www.airliners.net/photo/USA---Air/McDonnell-Douglas-KC-10A/0223231/M/

[mortezave 1]

[img]http://www.arteshi.com/wp-content/uploads/2011/08/r0n3r8uzh6ktzff19kje1.jpg[/img]
چگونگی افزایش مداومت پرواز هواپیماهای گوناگون در موقع انجام
ماموریت های محوله مسئله ای است که از دیرباز مورد توجه دست اندرکاران امور
هواپیمایی به ویژه در کشورهای بزرگ قرار گرفته است .
محدود بودن ظرفیت مخازن
سوخت هواپیماها مخصوصا در ماموریت های استراتژیکی مهمترین شکلی است که در این رابطه
به چشم می خورد .
بمنظور مقابله با این نارسایی از مدت ها قبل کم و بیش
هواپیماهای خاصی وارد عمل شده اند که قادرند با حمل مقدار قابل توجهی سوخت علاوه بر
رفع نیازمندیهای خود با استفاده از تجهیزات و تکنیک های ویژه – حین پرواز – سوخت
مورد لزوم هواپیماهای دیگر را نیز تامین کنند مسلم است که بهره گیری از این روش در
افزایش مداومت پروازهای گوناگون از مهمترین و موثرترین عوامل به شمار می رود .

همزمان با پیشرفت تکنولوژی هواپیمایی و رشته های وابسته به آن در سالهای اخیر
در طراحی و تولید هواپیماهای سوخت رسان تحولات بسیار موثر صورت گرفته است . این
تحولات به گونه ای است که بزودی ماهواره های ناوبری نظامی به جای مراکز کنترل زمینی
محل ملاقات هواپیماهای سوخت رسان و سوخت گیرنده را در آسمان تعیین می کنند .

ناگفته نماند صرفنظر از پیشرفت های فنی که موجب کارایی بیشتر هواپیماهای
گوناگون شده است هرگونه بهبودی در زمینه سیستم های سوخت رسانی هوایی از لحاظ
اقتصادی نیز جهش عظیمی را به وجود می آورد . چه از یک سو مدت زمان لازم برای انجام
عمل سوختگیری در حین پرواز کاهش پیدا کرده و از سوی دیگر اصولاً سوخت کمتری به مصرف
می رسد .
***
از میان قریب به دهها نوع هواپیمای سوخت رسانی که به وسیله
کشورهای مختلف بویژه آمریکا و انگلیس و روسیه مورد استفاده قرار می گیرند هواپیمای
اکستندر Extender با علامت فنی (KC-10 A) ساخت مجتمع هوافضا مک دانل داگلاس جزء
هواپیماهی پیشرفته سوخت رسان به حساب می آید . لازم به ذکر است که این نوع هواپیما
مدل تغییر یافته هواپیمای مسافری DC-10 است که علاوه بر سوخت رسان ماموریت های
ترابری هوایی را هم انجام می دهد .
تاریخچه :
تا اواخر سال
۱۹۸۱ هواپیمای سوخت رسان و متعارف نیروی هوایی آمریکا را نوع تغییر یافته جت مشهور
( بوئینگ – ۷۰۷ ) موسوم به KC-135 تشکیل می داد اما گذشت زمان نقلط ضعف آن را به
خوبی مشخص کرد نقطه ضعف هایی مانند داشتن موتورهای توربوجت قدیمی و پرمصرف –
فرسودگی اوات در اثر استفاده مستمر – طولانی بودن باند پروازی مورد نیاز برای نشست
و پرواز – قدیمی بودن سیستم های سوخت رسانی – کهنه شدن اسکلت بندی و سایر قسمت های
بدنه که احتیاج به مراقبت و بازبینی های مکرر قبل و بعد از پرواز را موجب می شود .
علاوه بر همه این موارد با توجه به مداخله آمریکا در گوشه و کنار جهان این هواپیما
سالیان طولانی ست که کارایی خود را برای نیروی هوایی این کشور از دست داده است .

روی همین اصل و به موازات طرحهایی که برای نوسازی و بهبود بخشیدن به سیستم های
مختلف KC-135 بمورد اجرا گذاشته می شد از اوائل سال ۱۹۷۰ برنامه هایی هم به منظور
وارد عمل ساختن هواپیماهای سوخت رسان ( تانکر ) بزرگ تر و پیشرفته تری پی گیری می
گردید . هواپیماهایی که می بایست جانشین تانکر KC-135 گردد . پس از مطالعات اولیه
تقاضای نیروی هوایی آمریکا مبنی بر خرید هواپیمای سوخت رسان جدید به اطلاع کمپانی
های سازنده رسانده شد . در این میان دو مجتمع هوافضای عمده یکی بوئینگ با هواپیمای
جامبوجت ۷۴۷ و دیگری مک دانل داگلاس با هواپیمای پهن پیکر DC-10 که هر یک به منظور
فروش هواپیمای تولیدی خود و تبدیل آن به تانکر سوخت رسان تبلیغات گسترده ای را آغاز
کرده بودند درگیر رقابت بسیار فشرده ای شدند .
ارزیابی های نیروی
هوایی ایالات متحده آمریکا برای انتخاب هواپیمای سوخترسان جدید تا سال ۱۹۷۷ به طول
انجامید سرانجام در ۱۹ دسامبر همین سال هواپیماهای DC-10 ساخت کمپانی مک دانل
داگلاس از جانب این نیرو برگزیده شد .
هواپیمای جدید که اکستندر نامگذاری شد در
حقیقت ۸۸ درصد آن را همان هواپیمای مسافربری مشهور DC-10 تشکیل می دهد که از سال
۱۹۷۱ وارد خدمت شده بود .
اولین نمونه تغییر یافته DC-10 در اول آوریل ۱۹۸۰ با
علامت فنی KC-10 خط تولید را ترک کرد . این هواپیما در ۱۲ ژوئیه همان سال نخستین
پرواز خود را انجام داد و در ۱۷ مارس ۱۹۸۱ به نیروی هوایی آمریکا تحویل داده شد .

* تغییرات انجام شده در اکستندر در
مقایسه با مدل مسافربری *

گفتیم که هواپیمای تانکر –
ترابری KC-10 در اصل نمونه تغییر یافته ای از مدل مسافربری DC-10 است برای آنکه یک
هواچیمای مسافربری را به یک هواپیمای سوخت رسان – ترابری تبدیل کرد می بایست
اقدامات متعددی انجام گیرد که مهمترین آنها عبارتند از :
۱- برداشتن پنجره ها در عرشه فوقانی هواپیما و دریچه هایی که در انبار در قسمت تحتانی وجود دارد
۲- تعبیه فضای کافی برای خدمه و پرسنل و خدمات لجستیکی
۳- تعبیه سیستم های لازم برای سوخترسانی حین پرواز
۴- تعبیه چراغ های راهنما برای آگاهی دادن و تنظیم
محل هواپیماهایی که قصد استفاده از سوخت هواپیمای تانکر را دارند .
۵- تعبیه فضای لازم در انتهای هواپیما برای سیستم ها – لوازم – خدمه سوخت رسان
۶- تعبیه مخزن های اضافی در بدنه اصلی و بالها برای حمل سوخت بیشتر
۷- تعبیه لوله تلسکوپی شکل برای تحویل سوخت در انتهای هواپیما

* خصوصیات و مقدورات عملیاتی *

همانگونه که اشاره شد اکستندر KC-10 یک هواپیمای دومنظوره است
یعنی هم در نقش هواپیمای سوخت رسان عمل می کند و هم قادر به حمل مقدار قابل توجهی
بار است .
هر هواپیمای اکستندر دارای هفت مخزن سوخت یکپارچه و بدون لحیم کاری
است چهار عدد از این مخازن در بخش عقب بال ها جاسازی شده اند و سه تا نیز در بخش
جلویی – در قسمت مرکزی بدنه اصلی و در عرشه تحتانی قرار گرفته اند . یک سیستم تهویه
دمای این نواحی را در حد مطلوب نگهداری می کند /
در صورتیکه هواپیما با مخازن
مملو از سوخت مجبور به فرود اضطراری شود مخزن های سوخت به وسیله ستون های مخصوص
فولادی و نیز مکانیزم های ضربه گیر که در نقاط مناسب قرار گرفته اند محافظت می شوند
در قسمت زیرین بدنه اصلی هواپیما صفحات و دریچه هایی تعبیه شده که دسترسی آسان به
مخازن سوخت را برای بازدید های گوناگون میسر می سازد.
به طور کلی گنجایش تمام
مخزن های سوخت هواپیمای اکستندر بالغ بر ۱۶۱۵۱۱ کیلوگرم است از این مقدار ۱۰۸۲۱۳
کیلوگرم در مخازن بال ها و ۵۳۲۹۸ کیلوگرم در مخزن های داخل بدنه نگهداری می شود .

بخش حمل کالای KC-10 در عرشه فوقانی هواپیما قرار دارد . این قسمت با ابعاد ۷/۵
متر پهنا و ۵/۲ متر ارتفاع در حجمی برابر ۳۴۶ متر مکعب می تواند تا ۷۷۱۱۲ کیلوگرم
بار را در خود جای دهد .

*وضعیت خدمه و سایر سرنشینان *

اکستندر هم مانند سایر هواپیماهای مشابه
دارای دو نوع خدمه است . عملیاتی و پروازی . تعداد معمولی خدمه پروازی این هواپیما
۵ نفر است ضمنا همیشه ۶ نفر هم به عنوان ذخیره در هواپیما حضوردارند . ورود و خروج
افراد از هواپیما در شرایط عادی از دو درب راست و چپ صورت می گیرد یک درب دیگر نیز
در انتهای هواپیما قرار دارد که ویژه خدوه عملیات سوخت رسانی است از درب اخیر سایر
سرنشینان هم در شرایط اضطراری می توانند استفاده کنند . تعداد پرسنل عملیات سوخت
رسانی به سه نفر می رسد که عبارتند از :
اپراتور – ناظر و معلم ( در صورتیکه
ماموریت آزمایشی باشد )

* بخش سوخت رسانی *

این بخش که اصطلاحاً ایستگاه سوخت رسانی نامیده می
شود در عقب بدنه اصلی جای دارد در این قسمت سه نفر پرسنل مربوطه در کنار صفحه کنترل
و نمایش وضعیت ماموریت خود را انجام می دهند .
از خصوصیات مهم این بخش این است
که اولا در آنجا از میزان سروصدای ناشی از موتورهای هواپیما به حداقل کاهش پیدا می
کند ثانیا سیستم تهویه کاملا جداگانه ای تنظیم حرارت آن را به عهده دارد .

ایستگاه سوخت رسانی که محیط آن دارای فشار هوای کاملاً مناسب است دارای یک
پنجره بزرگ می باشد که امکان مشاهده بخش پائین و زیر هواپیما را از عقب و از چند
جهت به طور کامل ممکن می سازد همچنین توسط یک پریسکوپ شبیه دستگاهی که دید سطحی زیر
دریایی هارا تامین می کند کنترل فضای اطراف محل سوخت رسانی از ۳۶۰ درجه کاملا امکان
پذیر می گردد .
عمل سوخت رسانی با استفاده از لوله ای صورت می گیرد که توسط یک
کامپیوتر تمام رقومی لحظه به لحظه آن کنترل می شود.
هواپیمای KC-10 دارای سیستم
سوخت رسانی Flying Boom و قیفی شکل است .
[img]http://www.pic.iran-forum.ir/images/q7td14yqqiw14yyz17z.jpg[/img]
* برتری های سیستم سوخت رسانی اکستندر *

سیستم سوخت رسانی هواپیمای تانکر
KC-10 با تانکر KC-135 تفاوت می کند و بهبودهایی پیدا کرده است . این بهبودها بویژه
در زمینه های زیر بخوبی پیدا است .
۱- کنترل جانبی بیشتر لوله هنگام سوخت رسانی

۲- افزایش طول – طول لوله سوخت رسانی زمانیکه تا حداکثر امتداد یافته باشد به
۸/۱۷ متر می رسد این رقم سه متر طولانی تر از لوله سوخت رسانی KC-135 است .
۳- قابلیت تحویل سریع تر سوخت – این هواپیما ۵۶۸۰ لیتر سوخت را در دقیقه به هواپیمای
سوخت گیرنده تحویل می دهد . این میزان در مقایسه با ۳۴۰۷ لیتر سوختی که KC-135 در
هر دقیقه تحویل می دهد تفاوت چشمگیری دارد .

………………………………………………………. .

منبع :
مجله دانستنیها
– سال پنجم – شماره ۱۸ – شماره مسلسل ۱۱۱

………………………………………………………. .

و اما مطالب تکمیلی تر در مورد
سوخت رسان ها برگرفته از سایت مرجع هوانوردی و هوافضای پارسی

هواپیمای سوخترسان- ترابری پیشرفته ی نیروی هوایی ایالات متحده
است که بر اساس هواپیمای دی سی ۱۰ ساخته شده است .کمپانی مکدانل داگلاس در ۱۹۷۷
برنده ی مناقصه ی تولید هواپیمای پیشرفته سوخترسان گردید که با خرید مکدانل داگلاس
توسط بوئینگ کمپانی اخیر وارث کی سی ۱۰ گردید.کی سی ۱۰ یک سوخترسان دوربرد است که
برای افزایش مداومت پروازی و شعاع عملیاتی جنگنده های نیروی هوایی ایالات متحده
طراحی شده است با ایتن همه می تواند به عنوان یک هواپیمای ترابری سنگین نیز همچون
سی ۵ و سی ۱۷ ایفای نقش کند.هدف از تولید این هواپیما رفع محدودیت برد در کی سی ۱۳۵
است و با توجه به قیمت گزاف به عنوان مکمل کی سی ۱۳۵ انجام وظیفه می کند.
این هواپیما توانایی سوخترسانی به کلیه ی هواگردهای ایالات متحده را داراست و برد فوق
العاده ی آن این امکان را برای نیروی هوایی ایالات متحده مهیا می سازد که به هر
هواپیمای آمریکایی در هر نقطه ای از جهان سوخترسانی کند.حجم بالای مخازن کی سی ۱۰
به تنها یک فروند از این هواپیما امکان می دهد تا به بیش از یک اسکادران جنگنده
سوخترسانی نماید ، علاوه بر آن تغییر کاربری کی سی ۱۰ از سوخترسان به ترابری و
بلعکس به راحتی و بدون نیاز به تغییرات اساسی امکان پذیر است.تعمییر و نگه داری این
هواپیما نیز بسیار مناسب است و در ازای هر ۳۰ هزار ساعت پرواز تنها به ۲۰۴۳ ساعت
پشتیبانی نیازمند است این هواپیما در نقش ترابری می تواند تا ۷۵ نفر نیرو و ۷۶ هزار
و ۵۶۰ کیلوگرم بار را در مسافتی ۷ هزار و ۴۰ کیلومتری حمل نماید اما در نقش
سوخترسان برد این هواپیما به ۱۸ هزار و ۴۰۰ کیلومتر می رسد.این هواپیما از سه موتور
توربوفن پر قدرت CF-6-50C2 محصول جنرال الکتریک استفاده می کند که هر موتور ۲۳ هزار
و ۶۲۵ کیلوگرم نیرو تولید می کند.طول هواپیما ۵۴،۴ متر و فاصله ی دو سر بال آن ۵۰
متر و ارتفاع آن ۱۷،۴ متر است.حداکثر سرعت ۹۹۰،۴ کیلومتر و حد اکثر ارتفاع پروازی
۱۲۷۲۷ متر می باشد.حداکثر وزن هواپیما ۲۶۵۵۰۰ کیلوگرم و حداکثر سوخت قابل حمل ۳۴۲
هزار پوند است.قیمت هر فروند کی سی ۱۰ بر اساس ارزش دلار در سال ۹۲ برابر با ۸۶
میلیون و ۳۰۰ هزار دلاراست. این هواپیما ۴ سرنشین دارد که شامل ۲ خلبان مهندس پرواز
و مسئول سوخترسانی است. این هواپیما از مارس ۱۹۸۱ به خدمت نیروی هوایی ایالات متحده
درآمده و ناوگانی ۵۹ فروندی را برای آن نیرو شامل می شود.(۶۰ فروند سفارش داده شده-
سرنوشت ۱ فروند نامشخص است)این هواپیما البته با یک نقطه ضعف احتمالی روبرو است و
آن تعداد اندک نمونه ی تجاری آن دی سی ۱۰ است که احتمالا هزینه های پشتیبانی آن را
در دراز مدت افزایش خواهد داد.ناوگان کی سی ۱۰ های آمریکا در سال ۲۰۰۷ یک برنامه
جامع مدرنیزاسیون را در بدنه – سیستمهای الکترونیک – سیستم های ناوبری و پروازی و
سیستمهای سوخترسانی پشت سر گذاشته اندکی سی ۱۰ به عنوان دوربرد ترین سوخترسان
ایالات متحده نقش موثری در عملیات ۱۹۹۱ آمریکا علیه عراق ایفا نمود و همراه خواهر
کوچکترش کی سی ۱۳۵ در مجموع بیش از ۵۱۷۰۰ عملیات سوخترسانی انجام داده و بیش از ۴۷۵
میلیون لیتر سوخت را به دیگر هواپیماها منتقل نمودند.کی سی ۱۰ دارای ۷ مخزن نگه
داری سوخت است که ۴ تای آن در بالها و ۳ تا در بدنه تعبیه شده اند.مسئول انتقال
سوخت می تواند مستقیما می تواند هواپیمای دریافت کننده را از یک پنجره ی عریض
ببینداین هواپیما از یک سیستم دیجیتالی انتقال سوخت fly-by-wire استفاده می کند که
۴۱۸۰ لیتر سوخت در دقیقه را به هواپیمای دریافت کننده پمپاژ می کند.یک سیستم هوشمند
خودکار عملیات انقال سوخت را آغاز و کنترل کرده و آن را پایان می دهد.برای افزایش
برد کی سی ۱۰ می نوان از طریق یک کی سی ۱۰ دیگر یا کی سی ۱۳۵ به هواپیمای اول
سوخترسانی کرد.کی سی ۱۰ در حالت ترابری فضایی به وسعت ۳۴۶ متر مربع را در اختیار
استفاده کنندگان قرار می دهدنیروی هوایی ایالات متحده ناوگان کی سی ۱۰ های خود را
در دو ایالت متمرکز ساخته تا هم هزینه های تعمییر و نگه داری آنها را کاهش دهد و هم
به تمامی نقاط جهان دسترسی داشته باشد ، یک پایگاه در ایالت نیوجرسی در شمال شرقی
ایالات متحده و دیگری در کالیفرنیا در جنوب غربی آن کشور است.

KC-135 Stratotanker

بین سال های ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۵،
شرکت بوئینگ تعداد ۷۳۲ تانکر سوخت رسان هوا به هوای کی سی ۱۳۵ با لقب استراتو تانکر
را برای نیروی هوایی آمریکا به طراحی و تولید رساند. نیروی هوایی آمریکا، هنوز هم
حدود ۵۵۰ فروند هواپیمای استراتو تانکر را در اختیار داشته و برای ارتقاء و بهبود
آن ها نیز برنامه هایی را چون نصب موتورهای جدید سی اف ام اینترنشنال و سیستم های
اویونیکی جدید را در دست اجرا دارد. از این نوع هواپیما تعداد ۱۱ فروند در اختیار
فرانسه، ۷ فروند در اختیار ترکیه و ۴ فروند در اختیار سنگاپور می باشد. ماموریت
اصلی این هواپیما انجام سوخت دهی هوا به هوا می باشد. این هواپیما می تواند به خوبی
نقش یاری رسان هواپیماهای خودی که می خواهند مسافت های زیاد را طی نمایند تا به هدف
برسند، ایفا نماید. این هواپیما از چهار موتور توربوفن با قدرت تولیدی ۲۲٫۰۰۰ پوند
که در زیر بال های ۳۵ درجه به عقب برگشته این هواپیما نصب گشته اند، برای پیشرانش
بهره می برد که البته در مدل های ابتدایی این هواپیما، به جای این نوع موتور از
موتورهای توربوجت استفاده می شد. وزن کلی این هواپیما هنگام برخاست گاهی به حدود
۱۴۶ تن نیز رسیده و تقریباً تمام بنزین داخلی این هواپیما می تواند برای سوخت دهی
تخلیه شود. لوله یا مجرای اصلی سوخت دهی، در قسمت زیر دم این هواپیما واقع شده که
به صورت یک لوله بلند با بالچه هایی در انتهای آن می باشد. این لوله سوخت دهی، در
هنگام استراحت یا بیکاری، در زیر بدنه هواپیما جمع می شود.
طول این هواپیما و طول دو سر بال های آن، هر دو برابر و به میزان ۴۰ متر می باشد که از این جهت، بیشتر
شبیه به هواپیمای بوئینگ ۷۰۷ می باشد. این هواپیما قادر است با حداکثر سرعتی معادل
۹۱۸ کیلومتر بر ساعت کروز نموده و فاصله ای معادل ۱۸٫۰۰۰ کیلومتر را برای انجام
عملیات بپیماید. همچنین، در مقایسه با دیگر هواپیما ها در این کلاس، این تانکر
دارای سقف پرواز نسبتاً بالایی به میزان ۱۵ کیلومتر از سطح دریا می باشد. تعداد
خدمه این هواپیما، می تواند ۴ یا ۵ نفر به صورت متغیر باشد و همینطور این تانکر
قادر به حمل بالای ۸۰ مسافر و ۳۰ تن بار اضافه نیز می باشد. در نبردهای هوایی، این
هواپیما کار جنگنده ها را بسیار آسان ساخته و دیگر لزومی ندارد که خلبانان نگران
کمبود سوخت خود باشند، چرا که این هواپیما ها به وفور در آسمان حاضر شده و عملیات
سوخت دهی را انجام داده و بمب افکن های دوربرد را، به بمب افکن های میان قاره ای و
بدون محدودیت می سازند. به طوری این که این تانکر، در عملیات طوفان صحرا که چند سال
پیش بر ضد عراق توسط آمریکا روی داد، نقش بسیار گسترده و پر اهمیتی را در سوخت دهی
به هواپیماهای جنگنده و آواکس آمریکایی ایفا نمود و قطعاً بدون وجود چنین
هواپیماهایی، انجام عملیات هوایی به صورت چنین گسترده ای، امکان پذیر نمی بود، چرا
که میزان سوخت حمل شده توسط هواپیماهای جنگنده اغلب برای انجام کامل یک ماموریت
کافی نبوده و مسلماً نیاز به یک هواپیمای سوخت رسان در این جا بسیار ضروری خواهد
شد. در صورت نبود هواپیماهای تانکر، جنگنده ها و بمب افکن می بایست فرودگاهی خودی
یا متحد برای نشستن و سوخت گیری مجدد پیدا نمایند که البته چنین کاری، در هر جا
امکان پذیر نمی باشد؛ و حتی در صورت یافتن مکان مناسب، فقط با یک حساب سرانگشتی می
توانید هزینه و وقت بسیار تلف شده در طی چنین عملیاتی را محاسبه نمایید. استراتو
تانکر در طی سالیان خدمتش، به جز وظیفه اصلی اش، وظایف و ماموریت های دیگری نیز چون
پست فرماندهی و شناسایی نیز به آن واگذار شده است. تا چند سال دیگر، قرار بر این
است که این هواپیما به منظور افزایش قابلیت اطمینان و گسترش امکانات آن، وارد
برنامه ارتقاء گردد. ارتقای امکانات این هواپیما شامل سیستم های تماس رادیویی،
ناوبری و سیستم های حفاظت خلبانان می شود که به نظر می رسد برای مرتفع ساختن
نیازهای آینده کافی باشد.
کی سی ۱۳۵ یک هواپیمای سوخترسان میان برد است که توسط
کمپانی بوئینگ و بر اساس طرح ۷۰۷ساخته شده است در ایران به اشتباه از این هواپیما
به عنوان کی سی ۷۰۷ نام می برند .کی سی ۱۳۵که در سال ۱۹۵۶ به نیروی هوایی ایالات
متحده پیوسته و به عنوان یکی از ماندگارترین هواپیماهای این نیرو هم اکنون نیز در
خدمت قرار دارد از ۴ تا ۵ خدمه برخوردار است.طول هواپیما ۴۰٫۸ متر ، ارتفاع آن ۱۱٫۵
متر و فاصله ی دو سر بال آن ۳۹٫۲ متر است.حداقل وزن هواپیما ۵۳۶۵۴کیلوگرم و حداکثر
وزن آن۱۴۵۱۲۵ کیلوگرم است.این هواپیما از ۴ موتور توربوجت پرات و ویتنی J-57-P-59W
استفاده می کند که هر کدام تا ۱۱ هزار پوند (در شرایط آب و هوایی مرطوب) نیرو تولید
می کنند.( توان هر موتور در آب و هوای گرم و خشک تا۸ هزار پوند کاهش می یابد)حداکثر
سرعت کی سی ۱۳۵ در مدل R برابر با ۹۷۶کیلومتراست وحداکثر تا ۱۵۱۵۲متر ارتفاع می
گیرد ، حداکثر برد ۱۴۷۲۰ کیلومتر (۹۲۰۰ مایل) و برد عملیاتی با حداکثر وزن ۱۸۴۰
کیلومتر(۱۱۵۰ مایل) است.نیروی هوایی ایالات متحده ۵۵۰ فروند کی سی ۱۳۵ را به خدمت
گرفته که بر اساس آمار تا سال ۲۰۰۲۵۴۵ فروند شامل ۱۳۴ فروند مدل E و ۴۱۱ فروند از
مدل R کماکان در سرویس قرار دارند.نیروی هوایی آمریکا به دنبال جایگزین کردن مدل E
این هواپیماها با نسل جدیدی از سوخترسانها است که سفارش حداقل ۱۰۰ فروند سوخترسان
رسان جدید را شامل می شود.این برنامه ی جایگزینی که با جنجالهای فراوانی روبرو است
احتمالا با پیروزی کی سی ۷۶۷ بوئینگ روبرو خواهد شدکی سی ۱۳۵که از جنگ ویتنام بدین
سو همواره در تمامی نبردهای هوایی آرتش ایالات متحده حضور داشته است می تواند در
حالت ترابری تا ۸۰ مسافر و ۸۳۰۰۰ پوند بار حمل نماید و در حالت سوخترسان تا ۲۰۲۸۰۰
پوند سوخت حمل نماید.این هواپیما که در ابتدا جهت پشتیبانی از بمب افکن های
دورپرواز نظیر بی۵۲ ساخته شده بود حال هم در آسمان و هم بر روی زمین می تواند به
هواگردهای گوناگونی سوخترسانی کند.غلاف سوخترسانی کی سی ۱۳۵ می تواند ۶۵۰۰ پوند
سوخت را در دقیقه منتقل نماید که برابر با سوخت مصرفی یک اتوموبیل طی یک سال
است.متصدی سوخترسانی از طریق یک سیستم رادیویی ارتباط لازم را با هواگرد دوم برقرار
می کند .لوله ی سوخترسانی یک شانزده هم اینچی(هر اینچ برابر با ۲٫۵ سانتیمتر است)
این هواپیما از یک ساختار نایلونی فوق العاده محکم ساخته شده که هر ۸۰ پوند آن
توانایی مقاومت در برابر ۷ تن سوخت را داراست..
۷۴۶ فروند کی سی ۱۳۵ و خواهر
صرفا ترابری اش موسوم به سی ۱۳۵ طی یک برنامه ی ۱۳ ساله از ۱۹۸۸ مورد بهسازی و بروز
رسانی قرار گرفتند که طی این برنامه تنها در یک مورد بیش از ۱۵۰۰ (square feet)
آلمینیوم در قسمت بالها تعویض شد .تنها در بالها بیش از ۵۴۶ قسمت ، ۳۲۲۰۰ اتصال
فولادی و ۱۹۲۰۰ پرچ آلمینیومی تعویض شدند.موتورهای این هواپیما نیز تعویض شدند تا
کی سی ۱۳۵ از موتورهای توربوفنF108-CF-100محصول کمپانی CFM-International استفاده
نماید این موتورهای نوین به کی سی ۱۳۵ امکان می دهد ۵۰ درصد سوخت بیشتری حمل می
کنند ۲۵ درصد هزینه ها را کاهش دهد و ۹۶ درصد صدای کمتری تولید کند.هر کدام از این
موتورهای جدید ۱۰ هزار کیلوگرم نیرو تولید می کنند.در سال ۲۰۰۰ نیز ۱۹۸ فروند از
ناوگان این هواپیما در زمینه های ناوبری مورد بازبینی و بهسازی قرار گرفتند.در سال
۲۰۰۲ نیز سیستم های مربوط به تعیین ارتفاع و مصرف سوخت و(RVSM) Reduced Vertical
Separation Minimums دربیش از ۱۹۰ فروند کی سی ۱۳۵ مورد اصلاح و بهسازی قرار
گرفتند.قیمت ۱ فروند مدل A برابر با ۲۶میلیون و ۱۰۰ هزار دلار و قیمت ۱ فروند مدل R
برابر با ۵۶ میلیون دلار است.مدل R این هواپیما خود در بلاک های ۱۰ – ۲۰ – ۲۵ و ۳۰
ارائه شده است.از کی سی ۱۳۵ علاوه بر مدلهای A ، E ، R دو مدل Q-T برای سوخترسانی
ویژه به هواپیمای SR-71 و مدل KC135R-AIT برای سوخترسانی در آب و هوای قطبی نیز
ساخته شده است.