ان سوی جنگ فراسوی اندوه ...

[kereshti 2,856]

دوستان اینم هدیه نوروزی ان شا الله مدیران تایپیکو نبندن تا بعد 13 عید من برگشتم کلی خاطرات رو می خوام بنویسم
رزمندگان پس از به اسارت در امدن بعضی از نفرات دشمن به سلاح های تک تیر انداز انها قناصه دست پیدا کردن
یکی از رزمندگان که عرب زبان هم بود شده بود تک تیرانداز یک روز پشت سنگر به عربی داد می زد فلانی بیا سنگر ایرانی ها رو تصرف کردیم اون سرباز عراقی هم که در جا می یومد بالا یه تیر می خورد وسط پیشونیش چند بار رزمنده ما این کا رو کرد تا اینکه یه عراقی متوجه کارش شد و اون هم همین کار رو کرد و به فارسی اسامی رو صدا می زد مثلا می خواست اسنایپر ما رو بکشونه بالا که بهش شلیک کنه اما تا چند دقیقه خبری نشد عراقی هم منتظر بود که این دفه اسنایپر ما صدا زد اسنایپر عراقی که حول شده بود اومد بالا و رفت به جهنم

[rzm 0]

سلام دوست من
شما با اینکارتون حق کپی رایت این کتاب رو رعایت نمی کنید.

[kereshti 2,856]

[quote]سلام دوست من
شما با اینکارتون حق کپی رایت این کتاب رو رعایت نمی کنید.[/quote]
منظور ...
من اول اسم کتاب روگفتم بعدشم خاطراتی که تو اون کتاب هست از کتاب های دیگه یا اشخاصی دیگه جمع اوری شده در ضمن من خودم هم بعضی از خاطرات رو که شنیدم اینجا می نویسم

[tomcatsparrow 1]

پدر من خلبان جنگنده فانتوم بود.متاسفانه فانتوم ایشون آتیش گرفت و پدر من و کمکش مستقیم وسط مردم افتادن مردم هم به گمون اینکه خلبانای عراقین بدون توجه به حرفشون اونقدر پدر منو و کمکش رو زده بودن که پای بابام شکست!
(منبعش بابای خودم)

[kereshti 2,856]

[size=24]کالیبریل[/size]

روزی دو تن بسیجی را برای حفر کانال جلو فرستادم ان دو پس از مدتی بازگشتند گفتند عراقی ها در ان نزدیک هستند و ممکن است محل ما را شناسایی کنند بیلی را که به انها داده بودم گرفتم و خود به جای انها مشغول شدم ناگهان گلوله ای از کنارم رد شد عراقی مسلحی را دیدم که از من می خواست تسلیم شوم اما من تکبیر گفتم با بیل به طرفش حمله کردم و او وحشت زده پا به فرار گذاشت بچه ها با بلند شدن صدای تکبیر و تیر اندازی به کمکم امدند وقتی ماجرا را فهمیدند
گفتند حسین عراقی را با اسلحه کالیبربیل فراری دادی
یا علی
[size=7]یه مدت کتاب دستم نبود ننوشتم [/size]

[cavaierl 62]

دوستان يه خاطره جاب:يكي از رزمنده هاي اون زمان از خاطراتش مي گفت:يه روز داشتيم با اتوبوس به مقر فرماندهي در نزديكي پالايشگاه حركت مي كرديم كه يهو باراني از خمپاره بر سر ما فرود امد.همه از ماشين پياده شدن وفرار كردن. بعد از چند دقيقه همه اون حملات قطع شد و همه براي نماز ايستادن كه دوباره خمپاره ها ريختن رو سرمون.نماز رو ول كرديم وفرار روبه قرار ترجيح داديم.تو اون موج خمپاره ها ديدم يكي داره تو بين اون همه اتيش داره نماز مي خونه و خمپاره ها هم مدام دارن به اين طرف واون طرف يارو برخورد مي كنن وهيچ اتفاقي براش نمي افته .داد زدم اهاي ديوونه ي احمق بيا اين طرف مگه كري نمي شنوي داره از اسمون وزمين اتيش مي باره .كه ديدم سرهنگ نيروي دريايي داد مي زنه ساكت باش مي دوني اون كيه .گفتم نه اصلا هر كي مي خواد باشه.گفت اون محمد جواد تند گويان وزير نفته .بعد از پايان نمازش گفتم مگه تو كر بودي نمي شنيدي صداي خمپاره ها رو اگه مي مردي كي جوابگو بود .فقط با متانت برگشت وگفت ببخشيد متوجه نشدم.

[damptrack 0]

قضیه کمپوت خیلی جالب بود.