تاپیک جامع موشک هوا به هوای اسکای فلش (skyflash) تاپیک جامع موشک هوا به هوای اسکای فلش (SkyFlash)

[Reza6662 37]

سلاح اسكاي‏فلش ساخت صنايع هوافضاي بريتانيا، موشكي است هوا به هوا، ميان‏برد و داراي سامانهء هدايت‏پذيري نيمه‏فعال راداري (SARH) كه از روي موشك آمريكايي AIM-7 Sparrow مشتق شده است و به وسيلهء جنگنده‏هاي شكاري - رهگير اف4 فانتوم و تورنادو F3 نيروي هوايي سلطنتي بريتانيا حمل مي‏شود. اين موشك، امروزه در حال جايگزيني با موشك آمرام مي‏باشد. خود موشك آمرام نيز احتمال دارد با موشك Meteor ساخت كنسرسيوم MBDA جايگزين گردد.

[align=center][/align]


تاريخچه
طراحي موشك اسكاي‏فلش در اوائل دههء 1970 آغاز شد. عمده‏ترين تغييراتي كه بر روي موشك اسپارو اعمال شدند، افزودن يك سيستم هدف‏ياب ساخت ماركني و همچنين تطبيق سطوح كنترلي موشك با بهينه‏سازي‏هاي انجام شده در قسمت الكترونيكي آن بود.

اين موشك به سال 1978 بر روي جنگنده‏هاي اف4 فانتوم وارد خدمت گرديد. موشكي كه اكنون در اختيار بود، قادر بود در محيط‏هايي انباشته از جنگ الكترونيك دشمن عمل نمايد و در شرائط گسترده‏تري بر عليه اهداف به كار گرفته شود. اين موشك را مي‏شد از حداقل ارتفاعي در حدود 100 متر جهت هدفي در ارتفاع بسيار بالا پرتاب نمود و يا بالعكس از ارتفاع بسيار بالا آن را بر عليه هدفي كه تنها 75 متر از سطح زمين ارتفاع دارد، به كار گرفت.

[align=center][/align]
[align=center]جنگندهء تورنادوي F3 در حال شليك موشك اسكاي فلش[/align]

جنگنده‏هاي اف4 فانتوم از سال 1985 با جنگنده‏هاي تورنادو F3 جايگزين شدند. اين جنگنده‏ها، جهت كاهش نيروي پسا، موشكهاي اسكاي‏فلش را در قسمت نيمهء دوم زير بدنه حمل مي‏كردند. هنگامي كه يك موشك اسكاي‏فلش پرتاب مي‏شد، ابتدا به وسيلهء نيروي هيدروليك، موشك از محل اتصال خود در بدنه به بيرون آن انداخته مي‎شد و سپس موتور موشك در محلي كه دور از محل اتصال آن به بدنهء هواپيما بود، روشن مي‏گشت. اين موشك در نيروي هوايي بريتانيا، همراه با چهار موشك كوتاه‏برد سايدوايندر يا آسرام بر روي هواپيما نصب مي‎شد.

[align=center][/align]

به سال 1996، نيروي هوايي سلطنتي، برنامه‏اي جهت تقويت و بهبودسازي پرتاب و همچنين ساير بهينه‏سازي‏هاي ديگر را انتشار داد. هدف از اجراي اين برنامه، امكان جايگزيني موشك اسكاي‏فلش با موشكهاي ميان‏برد آمريكايي آمرام بود. آمرام، از دو سيستم هدايت‏پذيري فعال راداري و اينرسيايي بهره مي‏برد و داراي يك سيستم ميكروكامپيوتر دروني بود كه به آن، قابليت شليك‏كن و فراموش‏كن را مي‏بخشيد.

[align=center][/align]
[align=center]جنگندهء موفق سوئدي ساب37 ويگن در حال حمل موشكهاي اسكاي فلش[/align]



ويژگيها

ماموريت اوليه: موشك دوربرد هوا به هوا

سازندهء اصلي: صنايع هوافضاي بريتانيا (BAe Dynamics) با كمك شركت Raytheon به عنوان مقاطعه‏كار فرعي

قيمت: محرمانه

پيشرانه: موتور راكتي با سوخت جامد ساخت شركت آمريكايي Rocketdyne

طول: 3.68 متر = 12 فوت و 1 انچ

وزن: 193 كيلوگرم = 425 پوند

قطر: 203 سانتي‏متر = 8 اينچ

گستردگي: 1.02 متر = 40 اينچ

برد: 45 كيلومتر = 28 ناتيكال مايل

سرعت: 4 ماخ

سيستم هدايت‎پذيري: هدف‏ياب نيمه‏فعال راداري تك پالس، ساخت ماركني

سرجنگي: مواد به شدت منفجره و چند تكه شونده حساس به ضربه

وزن سرجنگي: 39.5 كيلوگرم = 87 پوند

كاربران: نيروي هوايي سلطنتي بريتانيا، عربستان سعودي، ايتاليا (بر روي تورنادوهاي F3 اجاره‏اي)، سوئد

ورود به خدمت: 1978

خروج از خدمت: در حال جايگزيني با موشكهاي ميان‏برد آمرام بر روي ناوگان تورنادو

[LAST-WAR 1,202]

موشک هوا به هوای میان برد skyflash



توسعه

پروژه توسعه اسکای فلش در سال ۱۹۷۳ با نام Xj 521 آغاز شد و طرح اولیه آن بر اساس مدل ای.آی.ام=۷ ایی-۲ اسپارو طراحی گردید که در آن جستجوگر راداری نیمه فعال، فیوز ، اتوپایلوت و منبع تغذیه از طراحی جدید برخوردار شدند. طراحی دوباره این چهار جزء با هدف حصول اطمینان از وجوه اشتراک با هوپیمای فانتوم نیروی هوایی انگلستان صورت گرفت به طوری که امکان استفاده از ای.آی.ام-۷ ایی اسپارو و اسکای فلش بجای یکدیگر میسر شود و نیازی به اعمال تغییرات گسترده در هواپیما نباشد. آزمایشهای پروازی موشک جدید طی سالهای ۱۹۷۸-۱۹۷۶ در ایالات متحده آمریکا انجام شد و اولین موشکهای تولیدی در سال ۱۹۷۸ تحویل داده شدند. هدف این پروژه ارائه یک جستجوگر راداری نیمه فعال تک پالسی CW برای رسیدن به عملکرد بهتر علیه هواپیمای هدفی که در ارتفاع پایین پرواز می کند بود که محقق شد و به این ترتیب اسکای فلش به عنوان اولین سامانه تک پالس موشک هوا به هوای انگلستان وارد عرصه خدمت شد. در همین زمان فرصت برای بهبود قابلیت مقابله با اخلالگرهای الکترونیک و تمایز بین چندین هدف مغتنم شمرده شد. از سال ۱۹۸۵ به بعد چندین مورد بهسازی در سامانه موشکی اسکای فلش مشتمل بر کاربرد بالهای نازک تر، بدنه استوانه ای اصلاح شده، موتور راکت جدید و چندین مجموعه الکترونیک بهینه صورت گرفت.



اسکای فلش در سال ۱۹۷۸ به سوئد فروخته شد و سوئدی ها آن را آر.بی-۷۱ نامیدند که در چارچوب این معامله دو طرف توسعه هر چه بیشتر اسکای فلش را نیز مورد بحث و تبادل نظر قرار دادند. در اواخر دهه ۱۹۸۰ پروژه امکان سنجی توسعه یک مدل از موشک با رادار فعال موسوم به اسکای فلش-۹۰ یا آر.بی-۷۱ اِی یا یک نمونه دوربرد با موتور رمجِت موسوم به آر.بی-۷۳ جهت استفاده در جنگنده جِی.ای.اس-۳۹ گریپن انجام شد. هوافضای انگلستان ( که بعدها ماترا بی.ای.ایی داینامیکس خوانده شد و هم اکنون ام.بی.دی.ای میسایل سیستمز نامیده می شود.) موافقت نامه ای را در سال ۱۹۸۸ با شرکت تامسون- سی.اس.اف ( تِیلز فعلی) برای تامین مشترک منابع مالی پروژه توسعه موشک اسکای فلش فعال جهت عرضه یک گزینه ارزان تر برای موشک ای.آی.ام-۱۲۰ آمرام امضاء کرد که در آن تامسون- سی.اس.اف می بایست جستجوگر راداری فعال را ارائه می کرد. در راستای این برنامه اولین جستجوگر راداری فعال آزمایشهای حمل و نقل هوایی را در سال ۱۹۹۱ پشت سر گذاشت. گزارشها حکایت از آن داشتند که پروژه اسکای فلش توسعه یک سرجنگی جدید انفجاری- ترکشی را در بر می گرفت که باید شرکت ال.اف.کِی( الآن بخشی از ایی.ای.دی.اس است) می ساخت.



طرح شماتیک موشک اسکای فلش

پروژه اسکای فلش فعال در سال ۱۹۹۲ لغو شد. در پی آن هوافضای انگلستان ( بی.ای.ایی سیستمز فعلی) و سآب میسایلز( سآب بوفورس داینامیکس فعلی) از راه اندازی پروژه مطالعاتی مشترکی برای بررسی یک نمونه بدون بال اسکای فلش موسوم به اس-۲۲۵ ایکس خبر دادند که جی.ایی.سی- مارکونی داینامیکس و آلنیا( این دو در حال حاضر ادغام شده، آلنیا مارکونی سیستمز خوانده می شوند که بخشی از ام.بی.دی.ای است) و تامسون- سی.اس.اف در سال ۱۹۹۳ به آن پیوستند. در سال ۱۹۹۴ پیشنهاد دیگری موسوم به اس-۲۲۵ ایکس.آر برای پروژه موشک هوا به هوا با موتور رَمجِت ارائه شد اما خیلی زود جای خود را به پروژه اروپایی Meteor داد. اسکای فلش مجوز حمل روی هواپیمای فانتوم اف-۴ ، تورنادو اف.ام.کی-۲ و اف.ام.کی-۳ ، جنگنده اف-۱۶ فالکون و جِی.اِی-۳۷ ویگن را دریافت کرد.

سامانه

موشک اسکای فلش تقریبا” درست شبیه ای.آی.ام-۷ اسپارو است به طوری که مدلهای اولیه آن از همان اجزای بدنه استفاده می کردند. این موشک چهار بال مثلثی شکل متحرک در وسط و چهار بالک مثلثی ثابت هم راستا در عقب داشته، از طول ۳/۶۶متر، طول بالها ۱/۰۲ متر، سرجنگی ۳۰ کیلوگرمی میله پیوسته و وزن کل ۱۹۵ کیلوگرم در هنگام پرتاب برخوردار است.

جستجوگر راداری تک پالس نیمه فعال معکوس باند جِی اسکای فلش یک آنتن ردگیر زاویه با اثربخشی بالا دارد که در سمت و ارتفاع حرکت کرده، همراه با گیرنده جلویی، هدف مشخص شده را به کمک تشعشع الکترومغناطیس بازتابیده شده از رادار روشن کننده CW هواپیمای حامل ردگیری می کند. جستجوگر از طریق یک آنتن مرجع عقبی ، تشعشع حاصل از رادار روشن کننده را دریافت می کند و آن را به عنوان مرجع و قیاس با بازتابش های هدفی که با داپلر منحرف شده اند بکار می گیرد. انحراف داپلری برای تمایز خود هدف از پس زمینه و بازشناسی گروهی از اهداف مورد استفاده قرار می گیرد. همه این موارد عملکرد شیرجه ای خوبی علیه هواپیمای هدفی که به سرعت در ارتفاع پایین و بر فراز شلوغی روی خشکی یا آب پرواز می کند بوجود می آورند.



حمل دو فروند اسکای فلش روی جنگنده ویگن

جستجوگر از قابلیت مقابله با اخلالگرهای الکترونیک و آشیانه یابی روی اختلال نیز برخوردار است. فیوز مجاورتی رادار فعال بطور خاص برای انطباق و سازگاری با عملکرد بهینه موشک در سطح پایین توسعه یافت. این فیوز با ویژگیهای سرجنگی سازگاری داشته، برای تشخیص هدف و انهدام سرجنگی فقط در صورتی که هدف در محدوده مکانی تعیین شده از موشک قرار گیرد طراحی شده است؛ خارج از این محدوده فیوز فاقد حساسیت لازم است که در نتیجه امکان عملیات در نزدیکی سطح آب یا خشکی فراهم می شود. ممکن است اسکای فلش به صورت نیمه پنهان در بدنه حمل شده، با فشار پرتاب شود- آن گونه که در فانتوم یا نورنادو اتفاق می افتد- یا اینکه با استفاده از پرتاب ریلی روی پایلون سوار شود- همانند هواپیمای ویگن. حداکثر سرعت این مشوک ۴ ماخ بوده ، می تواند با حداکثر ۳۰g در ارتفاع پایین مانوردهی نماید. حداکثر برد اسکای فلش علیه اهداف نزدیک شونده ۴۰ کیلومتر است.

وضعیت عملیاتی

اسکای فلش در سال ۱۹۷۸ وارد عرصه خدمت به نیروی هوایی انگلستان شد و نیروی هوایی سوئد نیز آن را در سال ۱۹۸۱ به خدمت گرفت. تولید این موشک ادامه یافت و کشورهای عربستان سعودی و عمان هم آن را سفارش دادند. اسکای فلش فعال پروژه ای بود که منابع مالی آن را بخش صنعت تامین کرد و به رغم آنکه نمونه اولیه جستجوگرهای راداری فعال در سال ۱۹۹۰ تحویل داده شدند و آزمایشهای حمل آن روی موشک در سال ۱۹۹۱ انجام شد ، پروژه متوقف گردید. در سال ۱۹۹۷ پروژه ای برای تجهیز یک موتور جدید به اسکای فلش جهت افزایش عمر مفید این موشکها راه اندازی شد.
طول: ۳/۶۶ متر
طول بالها: ۱/۰۲ متر
قطر بدنه: ۲۰۳ میلی متر
وزن پرتاب: ۱۹۵ کیلوگرم
سر جنگی: میله پیوسته بسیار انفجاری به وزن ۳۰ کیلوگرم
فیوز: راداری فعال
هدایت: راداری نیمه فعال
پیشرانش: سوخت جامد
برد: ۴۰ کیلومتر
پیمانکاران: شرکت ام.بی.دی.ای میسایل سیستمز (ام.بی.دی.ای انگلستان)، استیوِنِیج( پیمانکار اصلی) ؛ شرکت ام.بی.دی.ای ( آلنیا مارکونی سیستمز سابق) استَن مور ( پیمانکار جستجوگر راداری) پیمانکاران: شرکت ام.بی.دی.ای میسایل سیستمز (ام.بی.دی.ای انگلستان)، استیوِنِیج( پیمانکار اصلی) ؛ شرکت ام.بی.دی.ای ( آلنیا مارکونی سیستمز سابق) استَن مور ( پیمانکار جستجوگر راداری)

منبع: http://www.defazamini.ir

[ops 2,259]

ممنون عرفان جان.
اين همون موشكيه كه رو اف 4 هم نصب ميشه درسته؟
البته قرار بود با موشکهای میان‏برد آمرام براي اسكادران هاي تورنادو جايگزين بشه.

[Stuka 8,826]

[quote]اين همون موشكيه كه رو اف 4 هم نصب ميشه درسته؟ [/quote]

نه اون اسپارو هست اين هم خيلي شبيه موشک اسپارو هست .

[amina 78]

رو f4 نصب میشه

[einstein 19]

ممنون

[Salem 4,201]

LAST-WAR جان خیلی زحمت می کشین اما بعضی ها با آوردن یه تاپیک قدیمی کل زحمت های شما رو بر باد می دن
من که از شما بابت تاپیک های خوبتون تشکر می کنم

[ops 2,259]

[quote][quote]اين همون موشكيه كه رو اف 4 هم نصب ميشه درسته؟ [/quote]

نه اون اسپارو هست اين هم خيلي شبيه موشک اسپارو هست .[/quote]

البته شبيه اسپارو هست اما روي اف 4 هم قابله نصبه