سالروز حمله عراق به كويت

[djmerikhi 2]

بيش از 100 هزار سرباز عراقي با حمايت 700 دستگاه تانك ارتش اين كشور در ساعات اوليه دوم آگوست 1990 به كويت حمله كردند. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) ، دوم آگوست، مصادف است با سالگرد حمله‌ي نظامي ارتش عراق به كويت كه از آن به عنوان "جنگ خليج فارس" ياد مي‌شود. پايان جنگ عراق عليه ايران همراه بود با بروز تنشي جدي در روابط عراق با كويت. دليل حمله‌ي عراق به کويت بدهي 30 ميليارد دلاري عراق و تلاش‌ صدام براي بازسازي اقتصاد عراق بود که در جنگ تحميلي عليه ايران نابود شده بود. صدام معتقد بود چون جنگ عليه ايران به سود کشورهاي عربي حوزه خليج فارس بود، دول عربي بايد بدهي 30 ميليارد دلاري عراق را ببخشند؛ کويت زير بار نرفت و اين امر همراه با سابقه‌ي درگيري‌هاي ارضي، تشنج با کويت را تا حد جنگ و حمله‌ي نظامي بالا برد. صدام که در پي جمع‌آوري پول براي ساخت مجدد عراق بود، به کشورهاي صادرکنند‌ه نفت فشار آورد تا کمي از توليد خود بکاهند تا قيمت نفت بالاتر رود. کويت از کاهش توليد نفت سر باز زد. اين کشور همچنين پيشگام کشورهاي مخالف کاهش توليد نفت در اوپک شد. کويت مقادير زيادي نفت استخراج مي‌کرد تا بهاي نفت را پايين نگه دارد، در حالي که عراق براي بازپرداخت بدهي‌هاي خود نياز به فروش نفت به قيمت بالا داشت. در همين زمان بود که صدام مخالفت خود را با خطوط مرزي عراق-کويت نشان داد. دليل او اين بود که اين وضعيت باعث جدايي عراق از دريا مي‌شود. ملي‌گرايان عراقي نيز دست‌کم به مدت نيم قرن بر اين نکته پافشاري مي‌کردند که کويت از ديرباز بخش لاينفک عراق بوده و تنها زماني موجوديت مستقلي پيدا کرده که امپرياليست‌هاي بريتانيايي اراده کرده‌اند. ذخاير نفتي کويت نيز خود باعث افزايش تنش در منطقه بود. اين ذخاير تقريبا با ذخاير نفت عراق برابر بودند. در زمان حمله‌ي ارتش عراق به كويت، جنگنده‌هاي عراقي اهداف مورد نظرشان را در پايتخت كويت مورد هدف قرار دادند و نيروهاي ويژه‌ي عراقي در وزارت دفاع و كاخ امير كويت مستقر شدند. جاده‌ها در كويت مسدود شده بود و غارت اموال عمومي اين كشور ثروتمند به امري متداول تبديل شد. حمله عراق به كويت باعث صدور محكوميت‌هاي گسترده و قاطع از طرف رهبران جهان شد. شوراي امنيت سازمان ملل در جلسه‌ي فوق‌العاده‌اي خواستار خروج فوري و بدون قيد و شرط نيروهاي عراقي از كويت شد. اين در حالي بود كه مقامات عراق هشدار داده بودند اگر هر كشوري قصد داشته باشد حمله‌ي عراق به كويت را به چالش بكشاند، كويت را به قبرستان تبديل خواهند كرد. مارگارت تاچر، نخست وزير وقت انگليس حمله‌ي ارتش عراق به كويت را غير قابل قبول توصيف كرد. جورج بوش پدر، رييس جمهور آن زمان آمريكا نيز اين حمله را محكوم و آن را يك اقدام تهاجمي آشكار از طرف عراق توصيف كرد. اين در حالي است كه گزارش‌هايي وجود دارد مبني بر اينكه آمريكا از حمله‌ي عراق به كويت اطلاع داشته و با عدم مخالفت خود با اين حمله به نوعي به آن چراغ سبز نيز نشان داده است. صدام در تاريخ 25 ژوئيه 1990 (نزديك به يك هفته قبل از حمله) طي يک ملاقات اضطراري با آوريل گلاسپي، سفير آمريکا در عراق تمايل خود را براي ادامه‌ي گفت‌وگوها با كويت بر سر اختلافات موجود ابراز داشته بود. دولت آمريکا در اين ميان اعلام كرده بود كه آنها نسبت به اختلافات مرزي عراق و کويت بي‌طرف مي‌مانند و خود را وارد ماجرا نخواهند کرد. در زمان اين حمله كويت خواستار كمك‌هاي بين‌المللي به اين كشور شد اما در آن برهه‌ي زماني پيشنهاد اقدامي نظامي از طرف غرب عليه عراق وجود نداشت. حمله به كويت توسط عراق و اقدام پس از آن آمريكا و متحدانش عليه عراق كه با نام "جنگ خليج فارس" شناخته شده است، يك مناقشه‌ي بزرگ ميان كشور عراق و كويت بود كه باعث شد كويت هفت ماه توسط نيروهاي عراقي تصرف شود و اين امر باعث دخالت مستقيم نظامي توسط نيروهاي تحت امر آمريكا شد. اهميت اين جنگ از آن جهت درخور تامل بوده است كه برخي از تحليلگران سياسي وقوع آن را به عنوان يكي از نقاط عطف تداوم حضور نظاميان ساير كشورهاي جهان از جمله آمريكا در خليج فارس براي سال‌هاي متمادي ذكر كرده‌اند. آن‌چه كه بديهي است اين است كه خليج فارس، جداي از منابع سرشار اقتصادي‌اش، همواره به عنوان عرصه‌ي سياسي مناسب و ارزشمند براي بسياري از كشورهاي اروپايي و غربي از جمله آمريكا بوده تا فرصتي براي به نمايش گذاشتن قدرت سياسي‌شان داشته باشند. طي حمله‌ي دوم آگوست 1990 به كويت ظرف دو روز جنگ شديد اكثر نيروهاي مسلح كويت يا توسط گارد رياست جمهوري صدام از پاي درآمدند و يا به عربستان گريختند. در ساعات اوليه دوم آگوست چهار لشگر از گارد رياست جمهوري صدام و يگان‌هاي نيروهاي امنيتي عراق يك حمله‌ي گسترده را عليه شهر كويت ترتيب دادند. تهاجم عراق به كويت با تحريم‌هاي اقتصادي سازمان ملل عليه عراق همراه بود و دخالت نظامي بين‌المللي در ژانويه 1991 آغاز شد كه باعث پيروزي‌هاي گسترده براي نيروهاي ائتلافي شد، به طوريكه اين نيروها توانستند با كمترين تلفات نيروهاي عراقي را از كويت خارج كنند. هم‌چنين در همين جنگ بود كه عراق موشك‌هايي را عليه اهدافي در عربستان و اسراييل شليك كرد. اقدامات نيروهاي ائتلافي در زمان عمليات "طوفان صحرا" در 17 ژانويه 1991 آغاز شد و 34 كشور نيروهايي را به منطقه اعزام كردند. اين در حالي بود كه چند ساعت پس از حمله عراق به كويت، مقامات آمريكايي از شوراي امنيت سازمان ملل درخواست كردند كه نشستي فوق‌العاده در مورد اين حمله برگزار كند. شوراي امنيت سازمان ملل نيز در قطعنامه 660 ضمن محكوم كردن حمله عراق به كويت خواستار خروج فوري نيروهاي عراقي از اين كشور شد. در سوم آگوست نيز اتحاديه‌ي عرب قطعنامه‌اي را در اين اتحاديه تصويب كرد. در قطعنامه‌ي اتحاديه‌ي عرب حل اين مناقشه‌ در اين اتحاديه خواسته شد و نسبت به دخالت نيروهاي خارجي در اين مناقشه هشدار داده شد. در ششم آگوست سازمان ملل در قطعنامه 661 تحريم‌هاي اقتصادي را عليه عراق اعمال كرد. پس از اين قطعنامه شوراي امنيت سازمان ملل و اتحاديه‌ي عرب قطعنامه‌هايي درباره‌ي مناقشه‌ي حمله عراق به كويت صادر كردند. يكي از مهمترين اين قطعنامه‌ها، قطعنامه‌ي 678 بود كه در 29 نوامبر 1990 صادر شد كه در آن ضرب‌الاجل 15 ژانويه 1991 را براي خروج نيروهاي عراقي از كويت تعيين شد. بسياري از كشورهاي جهان از جمله آمريكا، استراليا، انگليس، فرانسه، آلمان، ايتاليا، كره‌ي جنوبي، اسپانيا و حتي يونان، افغانستان و مراكش نيز نظاميانشان را به اين جنگ اعزام كردند. آمريكا خود به تنهايي نزديك به ‌700 هزار نظامي به منطقه اعزام كرد و اين در حالي بود كه ساير كشورهاي شركت كننده در اين جنگ تنها ‌160 هزار نظامي به اين منطقه اعزام كردند كه به تنهايي ‌24 درصد از كل نيروهاي موجود در خليج فارس را تشكيل مي‌دادند. اهميتي كه اين جنگ براي كشورهاي شركت كننده در آن داشت، آنها را واداشت تا پيش از آغاز آن، متعهد شوند تا هزينه‌هاي هنگفتي را در اين خصوص صرف كنند؛ از جمله از سوي كويت، عربستان و ساير كشورهاي حوزه‌ي خليج فارس و آلمان و ژاپن كه در مجموع نزديك به ‌70 ميليارد دلار در اين جنگ هزينه شد. پس از پايان جنگ خليج فارس بسياري از كشورها درخصوص تعديل نيروهايشان در اين منطقه، تصميم گرفتند؛ با اين حال آمريكا همواره بر حضور نظاميانش در اين منطقه‌ي استراتژيك تاكيد داشته است به طوري كه تا پيش از اوت سال ‌2003، اين كشور بيش از ‌60 هزار نظامي ويژه در منطقه‌ي خليج فارس مستقر كرده بود. هم‌چنين در زمان همين جنگ بود كه بوش پدر نظريه‌ي "نظم نوين جهاني" خويش را مطرح كرد: "موضوع، تنها يک کشور کوچک نيست، هدف ما يک عقيد‌ه تازه است- يک نظم نوين جهاني، نظمي که در آن کشورهاي مختلف تحت يک جنبش گردهم آمده تا به آرزوهاي جهاني بشريت دست يابند." نظريه‌اي كه از آن پس بهانه‌اي شد براي حضور طولاني مدت آمريكا در خاورميانه و وقايعي كه از آن تاريخ در اين منطقه به وقوع پيوسته است.

[Davood 37]

با سپاس از djmerikhi

یکی از معروف ترین عکس های جنگ خلیج فارس



برای اطلاعات بیشتر

[hosseingmn 72]

دست دوستان درد نکنه لعنت به صدام که با اشغال کویت و تهدید عربستان، پای امریکا را به منطقه باز کرد :?