امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

تانک تی – 34 پدر تمام تانکهای مدرن دنیا تانک (تی – 34 ) یک تانک متوسط ساخت روسیه ی شوروی بود که در جنگ جهانی دوم به موقعیتی افسانه ای دست یافت . همچنین این تانک در ابر نبرد (کرسک) نقش فوق العاده حیاطی را ایفا کرد . طراحی و ساخت این تانک برگرفته از دست آوردها ودانشی بود که روسها از ساخت مدل های گزشته ی این تانک به دست آورده بودند مانند : (بی تی – آی اس) , (ای-20) , (ای -30) و تانک (تی - 32) . تانک (تی – 34 ) در تنگ کردن حلقه حملات بر علیه نیروهای رایش سوم در روسیه بسیار موثر بود . این تانک از نظر تعداد ساخت دومین تانک در جهان است (رتبه ی اول را تانک تی – 55/54 که جانشین این تانک به حساب می آید دارد.) . تانک (تی – 34 ) تا سال 1958 مورد بهره برداری قرار گرفت و حتی در جنگ کره ی شمالی و کره ی جنوبی هم مورد استفاده بود و سرانجام باید گفت این تانک به چندین و چند کشور جهان صادر شد . طراحی (تی – 34 ) مختصری از طراحی تانک قبلی خود (تی – 32) برداشت شده بود که خود این تانک هم از نمونه ی قبلی برداشت شده بود . در ابتدا قرار نبود (تی – 34 ) به این نام ساخته شود و قرار بود تنها مدل پیشرفته تری از (تی – 32) ولی اعظای تیم طراحی این تانک بر آن شدند تا با تغییرات زیادی که در زره تانک ( از جمله قرار دادن تعدادی صفحه ی محافظ قابل تعویض در زره های کناری و جلوی تانک) ایجاد شده بود , این تانک را مدل جدیدی بنامند . این تانک در سال 1940 به تولید انبوه رسید . ورود این تانک به میدان های نبرد در شوروی , برای نیروهای مهاجم آلمان نازی یک غافلگیری بزرگ بود. طراحی بسیار خوب و زره چد لایه یکی از مزایای این تانک بود که به قاتل نیروهای زمینی آلمان تبدیل شده بود . نیروهای آلمانی به زودی سلاح های ضد زره خود را در مقابل بده ی این تانک بی اثر یافتند . همچنین تغییراتی نیز در سلاح اصلی تانک صورت گرفت و همین مجموعه تغییرات باعث شد که این تانک به زودی به سرسخت ترین رقیب تانکهای آلمانی تبدیل شود و در آن سالها بهترین تانکهای آلمان هم توان رویارویی با این تانک را نداشتند . تانک (تی – 34 ) تقریبا در تمامی نبردها شرکت داشت و هر وظیفه ای را که قابل تصور باشد بر عهده می گرفت . ساخت و ساز تانک به شدت فشرده و سریع بود . به قدری تانک ساخته می شد که برای رنگ کردن آنها نفرات به اندازه ی کافی نبود و وقت کم می آمد و بسیاری از تانکها رنگ نشده مانده بودند . متد های ساخت انبوه به این گونه بود که باید بیشترین تعداد تانک ممکن را در کمترین زمان ممکن تولید کرد . تعداد خدمه ی تانک چهر نفر بود و تشکیلات و طراحی داخل تانک , به شدت تو در تو , تنگ و پر سروصدا بود. سیستم های تهویه ی هوا وجود نداشت لزا هوای درون تانک همیشه بد بو بود و افراد با کمبود اکسیژن رو به رو بودند . این تانک که در حد یک تانک متوسط طبقه بندی شده بود دارای یک توپ 76.6 میلیمتری بود .این توپ بعدها در مدل پیشرفته تر یعنی (تی – 85/34) با یک توپ فوق العاده قوی تر 85 میلینتری جایگزین شد . همچنین برجک تانک دارای دو مسلسل 7.52 میلیمتری نیز بود . 99% تانکهایی که از این مدل ساخته شده بود با سرعت ساخته شده بودند و عملیات رفع عیب در بیشتر آنها انجام نمی شد ولی همگی به خوبی کار می کردند . این تانک ها مقرون به صرفه , سازگار با شرایط سخت آب و هوایی روسیه , قابل اطمینان وفوق العاده با دوام بودند . این تانک در جنگهای سخت شرکت کرد و قدرت و کارایی بالای خود را ثابت نمود و توانست قوی ترین نیروی زمینی جهان را که تا کنون وارد خاک روسیه شده بود از آن بیرون راند . مشخصات عمومی : نام : تی – 34 پیمانکار : دولت روسیه ی شوروی کشور مبداء : روسیه ی شوروی سال ورود به خدمت : 1941 نوع : ام - بی- تی (تانک اصلی – قوی ترین تانک رزمی) خدمه : 4 نفر ابعاد : طول : 5.92 متر عرض : 3 متر ارتفاع : 2.44 متر وزن : 28 تن بازده عملی : موتور : (وی – 2 – 34 – وی – 12) دیزل با توان 500 اسب بخار بیشترین سرعت : 51.5 کیلومتر بر ساعت برد نهایی : 302 کیلومتر (در وضعیت آب و هوایی و ناهمواری عادی) تسلیحات : سلاح اصلی : یک غبظه توپ 76.2 میلیمتری سلاح ثانویه : دو غبظه مسلسل سبک 7.62 میلیمتری مهمات : 77 * 76.2 میلیمتری گلوله ی توپ 2.394 * 7.62 میلیمتری فشنگ مسلسل سبک سیستم های پشتیبانی : سیستم (ان – بی - سی) : خیر سیستم دید در شب : خیر

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
جالب بود . ولی معمولا بیشتر تانک هایی که مال نازی ها بود رو مورد تحسین قرار می دادن ولی با این توضیحاتی که شما می دید مثل اینکه این تانک هم از ویژگی های خوبی بر خوردار بوده .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بله دقیقا در سال های 1940 تا نیمه ی 43 این تانک برتری نسبی بر تانکها آلمان داشت ولی بعد از ورود تایگر تانک این تانک برتری خود را از دست داد ولی به هر حال هنوز هم رقیب سر سخت برای آلمان ها بود . در جنگ کورسک اگر تی 34 ها نبودند آلمان خیلی زود خطوط روسیه را شکسته بود .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
قربون شما .... حالا یه چیز خیلی خالبی که هست اینه که آلمان مدت کوتاهی بعد از ورود این تانک به میدان نبرد تعدادی از اونها رو به قنیمت گرفت و بعد از روی آنها تعداد زیادی منتاژ کرد و وارد میدان نبرد کرد و خود آلمانی ها از این تانک بهتر از روسها استفاده کردند . در مورد اون هم یک مطلبی هست که هنوز ترجمه نکردم .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مطلب جالبی بود. البته این تانک هرگز رقیبی برای تانکهای آلمانی نشد و مدت اندکی بعد از ورود به جنگ موازنه را به نفع شوروی تغییر داد و دلیل آن تحرک کم و قدرت نفوذ کم توپ تانک پانزر3 در زره تی34 بود اما به دستور هیتلر و با ارائه تانک پانتر آلمانها مجددا به قدرت بازگشتند. تانک پانزر4 نیز از خیلی جهات سرتر از تی34 بود. با ورود تاتک تایگر1 به جنگ موازنه زرهی کاملا به نفع آلمان تغییر یافت و وجود تانکهای پانتر و تایگر1 هر چند به تعداد محدود باعث وارد آوردن خسارات سنگین به روسها و متفقین شد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بله درسته منم همین رو می گم . این برتری فقط یک و نیم سال طول کشید . بعدا اگر بشه در مورد همین موضوع هم می نویسم . می گم حال می کنین چه مطالب توپی می نویسم ؟؟ icon_cheesygrin :mrgreen: :evil:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=darkblue]به نام خدا

[size=18]تانک T34 ..... اسب کاری ارتش سرخ[/size]






[align=center]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/01%7E23.jpg[/img]




[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-Char_T-34.jpg[/img]




[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-T-34-85_g%C3%B3ra_RB.jpg[/img]




[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/poster%7E1.jpg[/img]




[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Poster27.jpg[/img]
[/align]





در جریان جنگ جهانی دوم تانک های اهمیت بسیار بالایی داشتند. در جریان جنگ جهانی دوم ، کارشناسان نظامی جهت برآورد کردن توان دشمن فاکتورهای مختلفی را در نظر می گرفتند که یکی از اصلی ترین و مهمترین عوامل برای برآورد توان نظامی دشمن ، تعداد تانک های دشمن بود. می توان به جرات گفت که تانک ها در جریان جنگ جهانی دوم پرکاربرد ترین جنگ افزارها به شمار می رفتند. طرفین درگیر جنگ به مقیاس وسیعی از تانک ها استفاده می کردند. آمریکا از تانک های ام 4 شرمن ، انگلیس از تانک های کروزر ، وایکرز و بولداگ ، فرانسه از تانک های سری AMX و LT ، ژاپن از تانک های تایپ 97 و تایپ 89 و تایپ 95 هاگو و اتحاد جماهیر شوروی نیز از تانک های بی تی 7 ، تی 28 و تی 34 استفاده می کردند. با توجه به رقابت زیادی که ما بین دول متخاصم وجود داشت ، طرفین سعی می کردند که در تولید تانک از دیگر رقیبان و دشمنان خود پیشی بگیرند. به عنوان مثال ، آلمان نازی در سال 1939 سالانه 1900 دستگاه تانک تولید می کرد. این رقم در سال 1941 به 17400 دستگاه تانک در سال رسید. اما در مقابل این نرخ تولید بسیار بالا ، کیفیت تانک ها قربانی کمیت آنها می شد. به جز آمریکا سایر کشورهای درگیر جنگ از تانک های با کیفیت متوسط و پایین ، اما در مقیاس بالا استفاده می کردند. آمریکا به دلیل اینکه مستقیما خاک وی توسط دول درگیر جنگ در خطر نبود ، توانست به دور از دغدغه های اشغال و سایر تهدیدات به تولید تانک های شرمن خود ادامه دهد. به همین دلیل تانک های شرمن در جریان جنگ کارنامه نسبتا موفقی از خود بر جای گذاشتند و از نظر کیفیت در تانک های جنگ جهانی دوم از کیفیت مطلوبی برخوردار بودند. اتحاد جماهیر شوروی که یکی از اصلی ترین و بزرگترین طرف های درگیر جنگ به شمار می رفت ، از تانک های خود استفاده گسترده ای به عمل آورد که نمونه بارز آن نبرد کورسک بود که در جولای 1943 در شرق اروپا مابین بیش از 20.000 تانک شوروی و 5.000 تانک آلمانی اتفاق افتاد که در این نبرد روس ها به کمک توان زرهی سنگین و غیر قابل پیش بینی خود و همچنین آتش سنگین توپخانه ، ضربه سنگینی را بر قوای زرهی آلمان نازی وارد آوردند. شوروی در این جنگ از تانک های متعددی استفاده می کرد ولی بیش از همه از تانک T34 استفاده می کرد و به جرات می توان گفت که تانک T34 شوروی یکی از برترین تانک های جنگ جهانی دوم به شمار می رود. این تانک به اعتقاد کارشناسان نظامی ، تاثیر گذارترین تانک جنگ جهانی دوم به شمار می رود. ژوزف استالین ، رهبر شوروی در جریان جنگ جهانی دوم ، بسیار به وجود این تانک افتخار می کرد و آنرا مشت آهنین ارتش سرخ می دانست.


شوروی از اواسط دهه 30 میلادی به یک تانک متوسط با قدرت رزمی مناسب احتیاج مبرم پیدا کرده بود ، چرا که از عملکرد تانک های متوسط T28 خود چندان راضی نبود. تانک T28 تانکی نسبتا کند بود و قدرت تحرک و مانور مناسبی نداشت. همچنین از کمبود زره و تسلیحات مناسب رنج می برد. از سوی اندک اندک در جهان نائره های جنگ در حال شعله ور شدن بود و از هر منطقه ای در جهان بوی آغاز جنگ می آمد. از این رو در سال 1937 ارتش سرخ دست به کار طراحی تانک جدیدی شد تا نقاط ضعف تانک های قدیمی ارتش را پوشش بدهد. طراحی این تانک در سال 1937 در کارخانجات KHPZ واقع در شهر خارکف اوکراین اغاز گردید. این طرح با نظارت و رهبری میخائیل کوشکین ، طراح معروف روسی انجام شد. با آغاز جنگ جهانی دوم در سپتامبر 1939 کار طراحی تانک جدید شوروی سرعت بالایی به خود گرفت. کار طراحی تانک جدید شوروی در حال اتمام بود که مناطق شرقی اروپا مورد حملات بی امان ورماخت قرار گرفت و بخش های زیادی از اروپای شرقی به اشغال ورماخت در آمد. از جمله این مناطق اوکراین بود و شهر خارکف نیز به اشغال ورماخت در آمد. آلمانی ها توانستند با اشغال این شهر به کارخانجات تانک سازی KHPZ دست یابند و طرح تانک جدید روس ها به دست آلمان ها افتاد. اما روس ها موفق شده بودند که طرح و بلو پرینت تانک جدید خود را از کارخانه خارج کرده و آنرا به مسکو منتقل کنند. اما در هر صورت پیشروی ورماخت به قدری سریع و برق آسا بود که امکان انتقال مدل های ساخته شده از تانک جدید به مسکو وجود نداشت. از این رو یک سری از نقشه ها و مدلهای اصلی تانک به دست آلمان ها افتاد. اما روس ها از اواخر سال 1940 دست به کار ادامه تولید تانک جدید خود در داخل خاک شوروی و در شهر کوبیانکا شدند. عامل دیگری که کار تولید این تانک را در شوروی سرعت بخشید ، ضعف مفرط تانک ها و خودروهای زرهی قدیمی شوروی بود. ارتش سرخ تا پیش از تانک T34 از تانک های T26 و T28 و تانک های پر سرعت پی تی استفاده می کرد. این تانک ها در درگیری ها و تقابلات اولیه ارتش سرخ و ورماخت به سرعت توسط تانک های سری پانزر آلمانی شکار می شدند و در برابر آنها حرفی برای گفتن نداشتند. از این رو در اواخر 1940 کار تولید تانک جدید شوروی آغاز شد. روس ها این تانک جدید را T34 نامیدند.



[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-T-34-76_RB8.JPG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-T-34-76_RB8.JPG[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/4696T-34_tank.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_4696T-34_tank.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-T-34_Model_1940.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-T-34_Model_1940.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-T-34_prototypes.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-T-34_prototypes.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/20060509_2262_NSengupta_AberdeenProvingGroundss.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_20060509_2262_NSengupta_AberdeenProvingGroundss.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/37307148.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_37307148.jpg[/img][/url][/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=darkblue]نخستین نمونه های آزمایشی این تانک در سال 1939 با نام A 20 تولید شدند. تانک های A20 دارای زرهی معمولی بودند و از تحرک کافی برخوردار نبودند. به طور کلی تانک A20 تانکی نبود که ارتش سرخ به دنبال آن بود. از این رو استالین دستور توقف موقت طرح تولید تانک را صادر کرد. اما در اواخر سال 1939 میخائیل کوشکین توانست استالین را برای ادامه طرح تولید تانک جدید متقاعد کند. این بار طرح دوم تانک جدید با نام A32 ساخته شد. این تانک نسبت به مدل قبلی خود دارای زره قویتر و تسلیحات بهتر و موتور دیزلی قویتری بهره می برد. این نمونه جدید دارای قدرت تحرک مناسبی بود ولی باز هم میزان تحرک نمونه جدید کافی به نظر نمی رسید. چرا که تجربه نبردهای سابق شوروی نشان داده بود که هیچ کدام از تانک های مورد استفاده در ارتش سرخ دارای سرعت و مانور مناسبی نیستند. از این رو ارتش سرخ نسبت به عامل سرعت و قدرت مانور تانک حساسیت زیادی نشان می داد. سرانجام با طراحی یک موتور دیزل جدید برای تانک جدید شوروی مشکل سرعت و شتاب تانک نیز حل شد. نصب موتور پر قدرت جدید بر روی این تانک سبب شده بود که سرعت و شتاب تانک به میزان قابل توجهی افزایش یابد. تا پیش از تانک T34 همه تانک ها و خودروهای زرهی شوروی از موتورهای بنزینی استفاده می کردند و تانک T34 در واقع اولین تانک شوروی بود که از موتور دیزل استفاده می کرد. روس ها زودتر از سایر کشورها به فکر استفاده از موتور دیزل در تانک ها افتادند. استفاده از موتور دیزل در تانک ها دارای دو مزیت اساسی بود ، یکی اینکه موتورهای دیزلی دارای حجمی برابر با موتورهای بنزین سوز هستند اما شتاب و گشتاور آن به مراتب بیشتر از موتورهای بنزین سوز است. مورد دوم نیز در سوخت موتورهای دیزل است. موتورهای دیزل از گازوییل استفاده می کنند که یک سوخت احتراقی است در حالیکه موتورهای بنزین سوز از بنزین استفاده می کردند که یک سوخت انفجاری است. استفاده از گازوئیل مزیت دیگری نیز داشت و سبب می شد که در صورت انهدام تانک از آتش سوزی ها و انفجارهای ناخواسته جلوگیری شود. سوخت گازوئیل به نسبت بنزین دارای انرژی بیشتر و قیمتی ارزانتر است. همه این مزایا سبب شد که روسیه در تانک T34 از یک موتور دیزلی 12 سیلندر کیروفسکی با آرایش V (خورجینی) با قدرت 500 اسب بخار استفاده کند. از آنجایی که میخائیل کوشکین ایده ها و طرح های ذهنی این تانک را در سال 1934 آغاز کرده بود ، نام این تانک را T34 گذاشت. در همان سال 1940 تولید این تانک رسما آغاز شد. مدل اولیه این تانک که در سال 1940 تولید شده بود با نام T34-1940 معروف شد. این مدل دارای یک توپ 76.2 میلیمتری از نوع L11 بود. این مدل به تعداد کمتر از 250 دستگاه تولید شد. اما مدت کوتاهی پس از آغاز تولید تانک T34 میخاییل کوشکین درگذشت و سرپرست تیم تحقیق و طراحی را به کلنل الکساندر موروزوف واگذار کردند. موروزوف در ابتدا به بررسی تانک T34/1940 پرداخت و متوجه وجود برخی نارسایی ها در زره و بدنه تانک شد. کلنل موروزوف تغییراتی در زره و توپ اصلی تانک داد و مدل جدیدتری از این تانک با نام T34/1941 ساخت که جایگزین مدل T34/1940 شد. مدل T34/1941 در واقع مدل پایه تانک T34 به شمار می رود و اصلی ترین مدل این تانک است که بیشترین آمار تولید این تانک نیز مربوط به همین مدل است. مدلهایی که در سالهای آینده تولید شدند ، همگی از پلتفرم این مدل استفاده می کردند. این مدل به نسبت مدل قبلی دارای زرهی قویتر و توپ با طول بلندتر و کیفیت بهتری می باشد. این مدل به طور متوسط 15 میلیمتر بیشتر از مدل قبلی زره داشت. همچنین به جای توپ L11 از یک توپ F34 استفاده شد. توپ F34 دارای کیفیت و دقت بهتری نسبت به توپ L11 می باشد. این توپ در ادامه بر روی مدلهای دیگر این تانک نیز استفاده شد و حتی تانک های IS-1 و تانک های سری KV نیز از این توپ استفاده می کردند. این مدل به زودی به مدل اصلی این تانک تبدیل شد و خط تولید انبوه آن در سری کارخانجات نیژنی تاجیل در کوبیانکا و شرق مسکو و لنینگراد دائر شد و خط تولید آن با سرعت هرچه تمامتر مشغول به تولید این تانک شدند. حمله غافلگیرانه آلمانی ها به شوروی در 22 ژوئن 1941 روند تولید این تانک را بیش از پیش سرعت بخشید. تانک T34 در مدل T34/1941 در واقع تانک اصلی ارتش سرخ در جریان جنگ جهانی دوم به شمار می رفت. همین تانک بود که در پیشروی ارتش سرخ به سمت آلمان دمار از روزگار ورماخت در می آورد. همین تانک بود که در نبرد کورسک تانک های ورماخت را تارومار کرد. سربازان ورماخت در تابستان سال 1941 برای اولین این تانک را در ترکیب یگان های زرهی ارتش سرخ مشاهده کردند. مشاهده این تانک توسط نیروهای ورماخت ، ضربه روحی بسیار سختی بر آنها وارد آورد. چرا که آنها خود را برای مقابله با ارتش سرخی آماده کرده بودند که به خیال خود از تانک های ضعیف و ناکارآمد T26 و T28 استفاده می کرد. آلفرد جودی که یکی از سربازان ورماخت بود ، در دفتر خاطرات خود (که امروزه به صورت کتاب منتشر شده است) به خوبی اثر روانی مخربی که این تانک در سربازان آلمانی ایجاد کرده بود را توصیف می کند. اولین ماموریتی که T34 در آن شرکت کرد ، توانست یک ضد هوایی 37 میلیمتری Flak37 را نابود کند و سپس به مسیر خود ادامه داد و در مسیر پیشروی خود دو تانک پانزر دو را نیز منهدم کرد و سرانجام پس از 9 مایل پیشروی توانست یک توپ سبک آلمانی را نیز منهدم نماید.



میخائیل کوشکین ، سرپرست تیم طراحی تانک T34

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Koshkin%2C_1898-1940.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Koshkin%2C_1898-1940.jpg[/img][/url]


[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/p23_1l.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_p23_1l.jpg[/img][/url]



الکساندر موروزوف ، که کار را برای بهینه سازی این تانک ادامه داد.

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/clip_image002.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_clip_image002.jpg[/img][/url]



تانک تی 34 با توپ قدیمی ال 11

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/T-34.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_T-34.jpg[/img][/url]




تانک تی 34 با توپ اف 34

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-T-34-76_RB6.JPG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-T-34-76_RB6.JPG[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-T-34-75_prz%25C3%25B3d_RB.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-T-34-75_prz%25C3%25B3d_RB.jpg[/img][/url]




توپ 85 میلیمتری D5 که بر روی نمونه های دهه 50 این تانک نصب شد.

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/663px-52k_nn.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_663px-52k_nn.jpg[/img][/url]




تانک T34 یک تانک متوسط به شمار می رفت. وزن این تانک در مدل استاندارد T34/1941 معادل 29.5 تن بود. طول این تانک معادل 6.7 متر ، عرض آن معادل 3 متر و ارتفاع آن نیز معادل 2.5 متر می باشد. توپ اصلی این تانک ، یک توپ 76.2 میلیمتری (سه اینچی) از نوع F34 می باشد. به جز این توپ ، این تانک به دو تیربار کالیبر 7.62 میلیمتر مجهز شده است که یکی از آنها در قسمت بالای برجک قرار می گیرد. به جز این دو تیربار ، می توان یک تیربار دیگر را نیز بر روی برجک تانک قرار داد. یک موتور 12 سیلندر دیزلی با آرایش خورجینی مدل کیروفسکی با قدرت 500 اسب بخار بر روی این تانک نصب شده است. این تانک با مخازن سوخت خارجی خود می تواند حدود 450 کیلومتر مسافت را طی کند و سرعتی بالغ بر 55 کیلومتر بر ساعت به خود بگیرد. این تانک می توانست در مجموع در حدود 120 گالن سوخت را با خود حمل کند و همچنین 77 عدد گلوله توپ اصلی را با خود حمل کند.




[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t3476a_001.gif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t3476a_001.gif[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t3485_001.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t3485_001.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t3485_002.gif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t3485_002.gif[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t3476f_001.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t3476f_001.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t3476f_002.gif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t3476f_002.gif[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t3476f_003.gif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t3476f_003.gif[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t3476f_004.gif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t3476f_004.gif[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t34_ta2.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t34_ta2.jpg[/img][/url]




از سال 1942 به بعد تولید نمونه های جدید و بهینه از این تانک آغاز شد. در سال 1942 نمونه جدیدی از این تانک با برجک شش گوشه (هگزا گونال) آغاز شد که می توانست تا 100 گلوله توپ را در خود ذخیره کند. اما تولید این برجک به دلیل برخی مشکلات که بر روی جابجایی آن رخ می داد متوقف شد. در سال 43 مدل جدیدتر این تانک با نام T34/Mod 1943 عرضه شد. این مدل دارای برجک بزرگتر و جادار تری بود و می توانست تا 100 گلوله توپ را در خود جای دهد. این مدل دارای زرهی تقویت شده تری بود و دارای حفاظت بهتری بود. همچنین توان حمل سوخت در این مدل معادل 210 گالن بود و به لحاظ دارا بودن زره قویتر دارای وزن 31 تن بود. این مدل نیز مدتی به طور آزمایشی تولید شد ولی از آنجایی که هم راستا با سیاست های سران ارتش سرخ نبود به زودی از خط تولید خارج شد. تقریبا در اواخر جنگ جهانی دوم مدل جدیدتری از این تانک با نام T34/DT به تولید رسید که این مدل دارای زرهی بیش از دو برابر زره در مدل T34/1941 بود. این مدل از تانک T34 به تعداد محدودی به تولید رسید و در نهایت نیز تعداد عمده ای از آن در اختیار ارتش ویتنام شمالی قرار گرفت. با آغاز دهه 50 کار بر تانک های T34 قدری دشوار شد. چرا که دو رقیب قدر و قدرتمند از جانب دو رقیب شوروی وارد میادین کارزار شدند. در اوایل سال 1950 انگلستان تانک های قدرتمند سنچوریون (آخ که من چقدر از این تانک خوشم می آد) را وارد میادین نبرد کرد. تانک جدید بریتانیا مجهز به توپ 105 میلیمتری و زرهی بسیار قویتر از T34 بود. آمریکا نیز که در جریان جنگ جهانی دوم به نقاط ضعف تانک های خود پی برده بود ، با پایان یافتن جنگ جهانی دوم دست به کار اصلاح و برطرف کردن نقاط ضعف این تانک گردید. پس از جنگ جهانی دوم آمریکا تانک ام 50 سوپر شرمن را وارد میادین نبرد کرد که در آن ضعف های تانک های شرمن جنگ جهانی دوم برطرف شده بود. از این رو تانک T34 در برابر این رقیب جدید خود حرف چندانی برای گفتن نداشت. در اینجا بود که سران ارتش سرخ به منظور مقابله با این خطر بالقوه ، دست به کار تقویت تانک های خود شدند. در مرحله اول روس ها یک توپ قویتر بر روی این تانک نصب کردند. روس ها قصد داشتند که یک توپ در حد توپ سنچوریون بر روی T34 های خود نصب کنند اما به دلیل ضعف های بدنه ، برجک این تانک توان حمل توپ قویتر را نداشت. از این رو یک توپ 85 میلیمتری مدل D5 بر روی این تانک نصب شد و زره تانک نیز با افزودن لایه های جدید زرهی تقویت شد. این مدل با نام T34/85 شناخته می شد. این مدل دارای مخازن سوخت بزرگتری بود و می توانست تا 220 گالن سوخت را با خود حمل کند. البته با همه این تغییراتی که بر روی این تانک داده شد ، عملا این تانک در برابر سنچوریون حرفی برای گفتن نداشت و به زودی سران ارتش سرخ برای جبران کاستی های زرهی خود دست به طراحی تانک قدرتمند (البته در زمان خود) T55 زدند که تانک T55 از روی طرح T34 ساخته شد و الحق به خوبی از پس تانک های جدید غربی (به خصوص سوپر شرمن) بر آمد.
هر چند تانک T34 جزء موفقترین تانک های (و یا شاید هم موفقترین تانک) جنگ جهانی دوم می باشد ، ولی یک سری معایبی نیز در این تانک به چشم می خورد که استفاده از آن را در برخی از موارد بسیار دشوار می کرد. در این قسمت به برخی از عمده ترین نقاط ضعف این تانک اشاره می کنم. یکی از بزرگترین نقاط ضعف این تانک ، عدم توجه به ارگونومی و آسایش خدمه بود. اندرونی این تانک یک جهنم واقعی برای خدمه آن به حساب می آمد. بین موتور این تانک و محفظه داخلی این تانک هیچ گونه حفاظ موثری ایجاد نشده بود و خدمه تانک از گرما و سر و صدای حاصل از فعالیت موتور تانک در عذاب دائمی بودند. برجک تانک بسیار تنگ بود و فاقد سبد نگهدارنده گلوله های توپ بود. لودر این تانک برای لود کردن توپ این تانک بسیار زجر می کشید. سایت های دید بیرون این تانک نیز به خوبی طراحی نشده بودند و دید مناسبی در اختیار فرمانده قرار نمی داد. اکثر تانک های T34 که در جریان جنگ جهانی دوم ساخته شدند به علت عجله ای که سران ارتش سرخ به خرج دادند ، عمدتا با کیفیت متوسط و در برخی مواقع نیز نامطلوب وارد میادین نبرد می شدند و به همین دلیل در برخی مواقع دیده می شد که تانک ها در میدان نبرد دچار نقص فنی می شدند. مشکل دیگری که ارتش سرخ در استفاده از این تانک با آن مواجه بود این بود که ارتش سرخ پیش از جنگ جهانی دوم دچار تسویه های استالینی شده بود و به همین دلیل فاقد خدمه ماهر برای استفاده از این تانک ها بود. با این حال تعداد بسیار زیاد این تانک ها ، ضعف ها و نقائص آن را تحت پوشش خود قرار می دادند. این تانک یکی از خاطره انگیز ترین و به یاد ماندنی ترین تانک هایی است که در ارتش سرخ خدمت کرد و در طول عمر خدمتی خود کارنامه موفقی از خود برجای گذاشت.




سه کله پوک icon_twisted


[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/793px-Potsdam_conference_1945-6.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_793px-Potsdam_conference_1945-6.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/797px-Teheran_conference-1943.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_797px-Teheran_conference-1943.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Yalta_summit_1945_with_Churchill%2C_Roosevelt%2C_Stalin.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Yalta_summit_1945_with_Churchill%2C_Roosevelt%2C_Stalin.jpg[/img][/url]



نمایی از اندرونی تانک

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-T-34-85_interior_Parola_Tank_Museum.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-T-34-85_interior_Parola_Tank_Museum.jpg[/img][/url]



خط تولید در کوبیانکا

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/RIAN_archive_1274_Tanks_going_to_the_front.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_RIAN_archive_1274_Tanks_going_to_the_front.jpg[/img][/url]



برجک تانک

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-T34-85_Turm_im_Detail.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-T34-85_Turm_im_Detail.jpg[/img][/url]



پشت تانک

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/734px-T34-85_Heckansicht.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_734px-T34-85_Heckansicht.jpg[/img][/url]



موتور تانک

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/450px-T34_engine_parola_1.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_450px-T34_engine_parola_1.jpg[/img][/url]



تصاویر مختلف


[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/37307148%7E0.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_37307148%7E0.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/T34_2%7E0.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_T34_2%7E0.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t-34-DNST8601537_JPG.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t-34-DNST8601537_JPG.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/20060509_2262_NSengupta_AberdeenProvingGroundss%7E0.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_20060509_2262_NSengupta_AberdeenProvingGroundss%7E0.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Russian_T-34_tank_in_Museo_Giron.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Russian_T-34_tank_in_Museo_Giron.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t54-0010.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t54-0010.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t3485II-002.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t3485II-002.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/TANK2.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_TANK2.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t3485II-003.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t3485II-003.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/T-34_Blown_Apart.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_T-34_Blown_Apart.jpg[/img][/url]



نویسنده : سرگرد گوردون
کلیه حقوق مختص سایت میلیتاری است و هر گونه استفاده از
این مقاله تنها با ذکر نام نویسنده و نام سایت میلیتاری به عنوان منبع امکان پدیر است.




انشاالله مطالب جدیدتر درباره این تانک ادامه خواهد داشت.[/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با تشکر از سرگرد گرامي بابت مطلب جالب .

در واقع ميشه اين تانک رو به نوعي ناجي شوروي در جنگ بحساب آورد, توليد ارزان و ساده اين تانک باعث شد تا شوروي بتونه از اون به مقدار بسيار بالا توليد کنه و همين مقدار بالا تونست برتري تکنيکي تانکهاي آلماني رو از بين ببره ,البته اين تانک هم ويژگي هاي تکنيکي منحصر بفردي داشت که نمونش همين شکل مدور و زاويه دار بدنه و برجک تانک بود که علي رغم اينکه زره اين تانک در مقايسه با ديگر رغيبان بويژه آلماني, مثل حلبي ميموند منتها همين شکل ويژه باعث کمانه کردن
خيلي از گلوله ها ميشد. برعکس تانکهاي آلماني و غربي که سطوح تخت داشتند .....

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
تشکر برادر علی.

این تانک تی34 با اینکه در برابر تانکهای آلمانی تقریبا هیچ برتری قابل توجهی نداشت بجز در مقابل تانک پانزر3 کهبخاطر توپ 50 میلیمتری توان آتش و مقاومت زره کمتری داشت در نبرد با سایر تانکها اعلب بازنده بود و تنها بخاطر کمیت بالا که در حدود 57000 دستگاه از آن تولید شد توانست بر تانکهای آلمانی غلبه کند. وگرنه اگر تانکی مثل پانتر بجای 6000 دستگاه مثلا دو یا سه برابر تولید میشد برتری عددی این تی34 از بین میرفت و پانتر که میتوان آنرا کاملترین تانک جنگ جهانی دوم هم از نظر تحرک و هم زره و قدرت آتش بر این تانک برتری قابل توجهی داشت و گلوله های AP تی34 بخصوص در مدل 76 میلیمتری این توپ به زره جلویی پانتر و تایگر و تایگر2 اثرگذار نبود.

سایر تانکهای شوروی هم وضعیت مشابهی داشتند و هیچگاه روسها در طول جنگ تانکی که هر سه ویژگی تحرک و زره و قدرت آتش را با هم داشته باشد نساختند که نمونه های آن تانکهای کند کی وی1و2 و آی اس1و2 بود که تنها به زره اهمیت داده شده بود تا جایی که تایگر میتوانست با قدرت تحرک به طرفین این تانکها رسیده و از قسمت ضعیف زره آنها را منهدم کند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ممنون

در بحث تانكهاي شوروي ، بسيار جاي اين مقاله خالي بود !

چند تا عكس :

http://www.uma.ya1.ru/upload/image/23tank_t-34-5.jpg

http://www.uma.ya1.ru/upload/image/24t34-85-line232.gif

http://www.uma.ya1.ru/upload/image/23tank_t-34-18.jpg

http://armor.kiev.ua/Tanks/WWII/T34_85/ammo.gif

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
تنها عامل برتری این تانک به نظر من کمیت آن بود و گرنه حرفی برای گفتن در مقابل تانک های سنگین آلمانی مثل تایگر یا حتی تانک پانزر 2 نداشت.
من هم با برادر سعید موافقم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط Amirali123
      از مثلث آهنی تا شش ضلعی فولادی
      From the Iron Triangle to the Steel Hexagon
      قسمت اول
       

       
        نیروی زمینی برای دستیابی به اهداف استراتژیک روی زمین ضرورت است. نیاز به تحرک و حفاظت برای هر نیروی جنگی حیاتی است. بدین ترتیب، توان زرهی یکی از جنبه های اصلی دکترین نظامی به حساب می‌آید و به سربازان توانایی حرکت سریع در حالی که تحت حفاظت هستند را در مسافت های طولانی می دهد. در زمانی نه چندان دور، پارامترهای زرهی به سه دسته کلی شامل قدرت آتش، حفاظت و تحرک تقسیم می‌شدند. با این حال، در عصر مدرن، نیاز به عناصر بسیار بیشتری وجود دارد، مانند تحرک، مرگباری، بقاپذیری، خودمختاری، اتصال و سازگاری
       

       
         تعادل بین این عناصر جدید برای اطمینان از اینکه الزامات طراحی زرهی را محدود نکند، حائز اهمیت است. میدان‌های نبرد در آینده پیچیده‌تر، متنوع‌تر، پرسرعت‌تر و خطرناک‌تر خواهند بود، اما نقش زرهی به همان اندازه‌ی روزهای نخست تاثیرگذار باقی خواهد ماند. خودروهای زرهی در اشکال و اندازه‌ها و وزن‌های مختلف متناسب با نقش‌های گوناگون تولید می‌شوند، زیرا هر شرایطی خودروی منحصر به فردی را می‌طلبد. در نتیجه، شاهد تنوع زیادی میان ارتش‌های جهان هستیم. با این حال، نقش عملیاتی یک خودروی زرهی در تمامی میادین مطلقاً یکسان نیست و ممکن است دو کشور از یک وسیله یکسان برای مقابله با تهدیدات متفاوتی استفاده کنند.
       
      مسائلی که بر الزامات زرهی تأثیر می‌گذارند:
      ناتو نیاز به تجدید و بروزرسانی قابلیت های خود دارد. ( با توجه به اینکه بتوانیم متقارن با تهدیدات مواجه شویم ) درگیری‌ها با تروریست‌ها و شبه‌نظامی‌ها در سطح جهانی هنوز ادامه دارد.
      اجماع فزاینده‌ای در مورد عملیات‌های آینده وجود دارد که عمدتاً در محیط‌های شهری خواهند بود.
      نیاز به انتقال زرهی از A به B بیش از پیش خواهد بود. ( تا حد امکان سریع، کارآمد، ایمن و مقرون بصرفه )
      تهدیدات نوظهور در حوزه سایبری و اطلاعات ظهور یافته‌اند که باید به آن‌ها پاسخ داده شود.
       

       
      تعادل میان شش عنصر زرهی نوین
        باید تعادلی بین تمام عناصر شش‌ضلعی زرهی وجود داشته باشد، جایی که مدیران باید ریسک‌های مختلف را ارزیابی کنند تا بدانند اولویت‌ها کجا قرار دارند. محیط‌های شهری متراکم ممکن است به تحرک نیاز داشته باشند، در حالی که در حومه شهرها، مرگباری اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. نیکولاس دراموند (Nicholas Drummond) مدیر عامل (AURA Consulting Ltd) می گوید که محور اصلی برای وسایل زرهی تحرک استراتژیک شده است.
       
       
      حفاظت هنوز یک عامل حیاتی است، اما به روش‌های جدیدی به آن پرداخته می‌شود و مانند گذشته به معنای زره ضخیم‌تر نیست. زره‌های ماژولار برای مقابله با موشک‌های ضدزره ضروری هستند. در همین حال بدنه های سبک و تمرکز بر افزایش تحرک، دور شدن از زره های سنگین را نشان می‌دهد. با این حال، سه‌گانه تحرک، حفاظت و آتش هنوز مهم‌ترین عناصر هستند. دراموند می‌گوید: " با پیروی از این سه اصل، ما ملاحظات نوینی را فراهم کردیم. تجهیز زرهی آینده به حسگرهای پیشرفته مانند پلتفرم آژاکس که مجهز به حسگرهایی با هوش مصنوعی است، آگاهی خدمه داخل خودرو را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد. این حسگرها جستجو، ردیابی و شناسایی خودکار را ممکن می‌سازند و به خدمه این امکان را می‌دهند تا پیش از شناسایی، به تهدیدات واکنش نشان دهند.
       
        یک سیستم مدیریت میدان نبرد مدرن به کاربران اجازه می‌دهد به صورت زنده از موقعیت هر واحد در نقشه مطلع شوند. اتصال یکی از راه‌های کلیدی برای بهبود فرمان و کنترل (C2) است و باید به عنوان یک عامل تغییر دهنده بازی در نظر گرفته شود. این سطح از اتصال پیشرفته تأثیر زیادی بر بقای واحدهای زرهی خواهد داشت و فراتر از واحدهای زمینی، شبکه‌هایی بین واحدها در حوزه‌های زمینی، دریایی و هوایی ایجاد می‌شود. (م: اینجا به مفاهیمی مانند Multi-Domain/Cross-Domain اشاره می‌شود که باید به بیش از پیش به آن توجه کرد)
       
        بخش بعدی شش‌ضلعی، بقاپذیری است. این مفهوم به بهبود نیازهای فنی (قطعات مصرفی) و پشتیبانی سازنده، علاوه بر ایده سنتی بقا نظیر قابلیت اطمینان و بهره‌وری سوخت اشاره دارد. اگر یک وسیله نقلیه زرهی بتواند 72 ساعت بدون تأمین مجدد یا تعمیر فعالیت کند، فشار لجستیکی به میزان قابل توجهی کاهش خواهد یافت.
       
        آخرین عنصر شش‌ضلعی، سازگاری است. سازگاری به توانایی یک وسیله نقلیه برای انطباق با سناریوهای مختلف جنگی اشاره دارد. توانایی یک وسیله نقلیه منفرد برای انجام مأموریت‌های مختلف بدین معناست که وزارت دفاع مجبور نیست هر بار که بخواهد یک سناریو جنگی را آغاز کند، به دنبال یک وسیله نقلیه جدید باشد. ماژولار بودن یکی از مؤثرترین راه‌ها برای دستیابی به این امر است.
       
        اضافه بر این شش عنصر، 3 عامل عملی نیز وجود دارد که انتخاب ها را محدود میکند، عبارتند از هزینه، وزن و قوانین فیزیک. همچنین شما باید در انتخاب هایی انجام میدهید خدمه و عوامل انسانی راهم در نظر بگیرید.
       
       
      ادامه دارد ...
       
      صرفا برای میلیتاری / و انتشار با نام نویسنده و  http://www.military.ir/ مجاز است
      منبع در اخرین پست قرار میگیرد
      دوستان برای پرسش سوالات تا انتشار تمامی بخش ها صبر کنید
       
      پایان قسمت اول ...
    • توسط Navard
      به نام خداوند بخشنده و مهربان 
       
       

       
      برای بزرگنمایی تصاویر بر روی آن ها کلیک (لمس) کنید
       
      با ورود اولین زره پوش ها به میدان جنگ جهانی اول، اینطور بنظر می رسید که هیچ چیز جلودار آن ها نیست. سربازان بخت برگشته آلمانی ناگهان با غول های آهنینی رو به رو شدند که هیچ سلاحی بر آن ها کارگر نبود. طولی نکشید که طرف های دیگر جنگ هم زره پوش های خود را توسعه دادند تا شاهد نخستین نبردهای تانک با تانک باشیم و اینجا زمانی بود که تانک بعنوان موثرترین ابزار در مقابل تانک حریف معرفی شد. تانک ها همچنان در ابتدای راه بودند و توانایی صنعتی کافی برای تولید گسترده آن ها وجود نداشت و ذهنیت فرماندهان هم همچنان آن ها را نمی پذیرفت  اما خطوط میدان نبرد در جنگ جهانی اول آنقدر وسیع بود که کسی نمی دانست کی و کجا سر و کله ی تانک های خوفناک دشمن پیدا میشود. در نتیجه ارتش های دو طرف به فکر تسلیحاتی افتادند که بتوان به وسیله ها آن ها به تانک ها آسیب وارد کنند. تفنگ های ضد تانک و نارنجک های ضد تانک و خمپاره ضد تانک و توپ ضد تانک و چندین ایده دیگر مطرح میشوند که دو مورد اول بسیار فراگیر میشوند و این موارد تا جنگ جهانی دوم هم ادامه می‌یابد. اما بحث نوشتار پیش رو به نارنجک های ضد تانک خلاصه می شود. نارنجک های ضد تانک (atg) یک سلاح پرتاب دستی هستند که برای آسیب زدن و یا انهدام اهداف زرهی استفاده می شوند. اگرچه برد کوتاه و نیاز به نزدیک شدن به زره پوش ها، تاثیر آن ها را محدود می کند. سربازان نارنجک انداز ناچار بودند به زره پوش های دشمن نزدیک شوند که البته در بعضی مواقع شدیدا توسط خودروهای زرهی دیگر و نفرات پیاده پشتیبانی میشدند. در نتیجه از همین ابتدای کار باید بدانیم که نارنجک های ضد تانک برای کاربرد خاص و ویژه توسعه یافتند و البته قیمت ارزان و تولید آسان و کاربری نسبتا ساده آن ها را محبوب و شاید بهتر است بگوییم که آن ها را قابل تحمل میکرد.
       


       
       
       
      همانطور که گفته شد، نارنجک های ضد تانک برای اولین بار در طول جنگ جهانی اول علیه وسایل نقلیه زرهی مورد استفاده قرار گرفتند، اما تا زمان جنگ جهانی دوم که نارنجک های ضد تانک با سرجنگی خرج گود(HEAT) تولید شوند، اثر گذاری آن ها در هاله ای از ابهام قرار داشت. اولین نارنجک های ضد تانک دست ساز بودند. در طول جنگ جهانی اول، آلمانی‌ها اولین کسانی بودند که با نارنجک های ضد نفر معمولی خود که به نارنجک گوشت کوبی معروف هستند نارنجک ضد تانک ساختند. آن ها با بستن دو یا سه سر انفجاری نارنجک های ضد نفر به یکدیگر یک نارنجک بزرگ‌تر می ساختند و از آن علیه تانک ها و زره پوش ها استفاده کردند. در  نبرد پس از کشیدن ضامن، نارنجک را به بالای تانک دشمن که به آرامی پیشروی می کرد پرتاب میکردند، جایی که زره در آن قسمت از تانک ضعیف تر بود و احتمال نابودی آن با انفجار همزمان چند نارنجک می رفت. در این نارنجک ها، اثر ترکش زایی که کاربرد تخصصی آن ها بود اهمیتی نداشت، بلکه قدرت انفجار باعث تخریب سقف و کنده شدن قطعات فولادی و در نهایت مرگ خدمه میشد.
       
       

       

       
       
      در طول جنگ جهانی دوم با همین روش کشورهای مختلف با قرار دادن تعدادی نارنجک در کنار هم، نارنجک های ضد تانک دست ساز ساختند و اینطور اولین نارنجک های ضد تانک همه گیر شدند. با توجه به وزن زیاد نارنجک های ضدتانک ابتدایی، معمولاً از فاصله بسیار نزدیک پرتاب می شدند یا مستقیماً در نقاط آسیب پذیر بر روی خودروی زرهی دشمن قرار می گرفتند. در نارنجک های دست ساز خبری از چاشنی ضربه ای نبود و نارنجک ها باید زمان مورد نیاز چاشنی خود را طی میکردند تا منفجر شوند که این مورد کار پرتاب کننده را دوچندان سخت و ترسناک میکرد. بریتانیایی ها در سال 1940 روش دیگری را ابداع کردند، در این روش آن ها دینامیت یا مواد منفجره قوی دیگر را در یک جوراب ضخیم قرار می دادند و قسمت بیرونی جوراب را به گریس آغشته میکردند و سپس این جوراب ها در یک قوطی حلبی قرار میدادند. در زمان نبرد، سربازان بخت برگشته جوراب را بیرون می آوردند و فیوز یا فیتیله را روشن کرده و سپس آن ها را به طرف برجک تانک یا شنی و چرخ هایش پرتاب می کردند به این امید که تا زمان انفجار به تانک بچسبد (در فیلم نجات سربازان رایان هم حتما بخاطر دارید که سروان میلر از این روش برای متوقف کردن تانک های آلمانی بهره برد). در صورت موفقیت آمیز بودن، باعث آسیب به بخش داخلی زره، و کشته یا زخمی شدن خدمه تانک می شد. مشخص نیست که آیا این نوع نارنجک های ضد تانک دست ساز با موفقیت در جنگ به کار گرفته شده است یا خیر! اما دست کم در هالیوود یک شکار موفق به نام خود ثبت کرده است...
       

       
      در تاکتیکی دیگر هنگامی که تانک ها از سنگرها و خاکریز ها عبور می کردند، نارنجک های دست ساز را می شد توسط پیاده نظام به عنوان نوعی مین ضد تانک در مسیر تانک ها قرار داد به این امید که به موقع منفجر شوند. در حالی که این روش ها در نا امیدی و بیچارگی از هیچی بهتر بنظر می رسید، اما معمولا برای سربازان پیاده نظام خطرناک تر از خدمه تانک ها بودند. در روش دیگر سربازان چینی در جنگ دوم چین و ژاپن از بمب گذاران انتحاری علیه تانک های ژاپنی استفاده کردند. سربازان چینی مواد منفجره مانند بسته های چندتایی نارنجک یا دینامیت را به بدن خود می بستند و خود را زیر تانک های ژاپنی می انداختند تا آنها را منفجر کنند! با این روش در نبرد شانگهای، یک بمب‌گذار انتحاری چینی با منفجر کردن خود در زیر تانک، یک ستون ژاپنی را متوقف کرد. و در نبرد تایرژونگ (Taierzhuang) نیز سربازان انتحاری چینی موفق میشوند تانک های ژاپنی و همچنین خودشان را منفجر کنند. در یک استفاده دیگر در تایرژونگ، سربازان انتحاری چینی، چهار تانک ژاپنی را با بسته‌های نارنجکی خود از بین بردند.
       

       
      سعی شد که رنگی شود 
       
      نارنجک های ضد تانک صنعتی عموما از خرج گود‌ (HEAT) برای نفوذ به زره استفاده می کنند، اگرچه از سر جنگی شدید الانفجار با سر له شونده (HESH) نیز در بعضی از آن ها استفاده می شود. در اصطلاح نظامی، کلاهک هایی که از انفجار شکل دار استفاده می کنندHEAT نامیده می شوند که خرج گود شاخص ترین آن هاست. همانطور که در بالا گفته شد اکثر نارنجک های ضد تانک صنعتی از نوع خرج گود هستند. بدین جهت زاویه برخورد خرج گود و مواد مذاب خروجی حاصل از آن باید با سطح زره منطبق باشد. در نتیجه در طراحی برخی از نارنجک های ضد تانک از چتر نجات کوچک یا نوارهای پارچه‌ای و یا باله‌های تثبیت‌ کننده در نسخه های پرتاب شونده از پهپاد استفاده می گردد. 
       

       
      به باله ها توجه شود 
       
      بریتانیا اولین نارنجک ضد تانک خود را در اواخر سال 1940 با نام  تایپ۶۸(AT68) وارد میدان کرد که یکی از اولین تسلیحات ضد تانک از نوع خرج گود بود. نارنجک به وسیله یک تفنگ و با استفاده از نارنجک انداز میلز نصب شده بر روی آن شلیک می شد( نارنجک تفنگی). نارنجک ضدتانک تایپ 68 دارای نفوذ 50 میلی متری در زره بود که برای سال 1940 حیرت انگیز بنظر می رسید .
       

       
      نارنجک انداز میلز و AT68 (سعی شد که رنگی شود )

       
      نارنجک تفنگی AT68 
       
       
      همچنین در ادامه و در حین جنگ نارنجک ضد تانک تایپ۷۴ (74 ST) نیز توسط آن ها ساخته شد که شامل یک خرج گود درون یک بسته پرتابه دستی با شباهت هایی به نسخه های نارنجک گوشت کوب آلمانی بود. ایده پشت این نارنجک، ساخت یک سلاح ضد تانک ساده و با کاربری آسان، آمادگی فوری برای تولید و ارزانی بود. نارنجک ST به اصرار چرچیل در تولید انبوه قرار گرفت، اما با دیدن نحوه عملکرد آن، ساخت بیشتر و خدمت فراگیر آن متوقف شد. نارنجک تایپ 74 بعداً به عنوان یک راهکار اضطراری برای مقابله با تانک‌های سبک ایتالیایی در شمال آفریقا برای سربازان بریتانیایی فرستاده شد، جایی که بر خلاف انتظار ها و نتایج قبلی بسیار عملکرد مؤثری داشت. در اروپا، پارتیزان های فرانسوی به طور موثر از نارنجک ضد تانک تایپ 74 در اقدامات خرابکارانه علیه تأسیسات آلمانی استفاده کردند. نارنجک هاوکینز (تایپ 75) یکی دیگر از نارنجک‌های ضد تانک بود که توسط متفقین غربی به کثرت مورد استفاده قرار گرفت.
       

       
      نارنجک 74 ST
       
       
       
      نارنجک هاوکینز (تایپ 75)
       
      مدت کوتاهی پس از تهاجم آلمان نازی به روسیه در سال 1941، نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine (L)) توسط آن ها وارد خدمت می شود، که یک نارنجک ضد تانک با سرجنگی خرج گود و بسیار کشنده بود و می توانست سنگین ترین تانک های آن سال ها را نابود کند. این نارنجک به بالای تانک پرتاب می شد و پس از رها شدن توسط فرد پرتاب کننده، سه باله از انتها بیرون آمده و آن را در طول پرواز کوتاه خود تثبیت می کردند. نارنجک ضد تانک ‌پانزر ووف ماین (L) بسیار کشنده بود و ساخت آن ارزان بود، اما برای پرتاب دقیق به مهارت قابل توجهی نیاز داشت و تنها توسط تیم‌های مخصوص و آموزش دیده ضد تانک مورد استفاده می‌گرفت. گونه دیگری از نارنجک های ضد تانک آلمانی "Geballte Ladung" بود که به معنی بار انبوه است. این نوع نارنجک منفرد نیست، بلکه تعدادی نارنجک معمولی است که به یکدیگر متصل شده اند. یکی دیگر از تلاش‌های آلمانی برای ساخت تسلیحات ضد تانک قابل حمل توسط نفر، سلاح "Hafthohlladung" (به معنی: خرج گود چسبنده) بود. این نارنجک چسبان در واقع یک خرج گود با قیف تو خالی بزرگ بود که به وسیله سه آهنربا به یک تانک می توانست بچسبد، اما برای پرتاب بسیار سنگین بود و در نتیجه باید توسط فرد بکار گیرنده، مستقیماً به ناحیه ضعیف یک تانک چسبانده می شد.
       

       
      نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine)
       

       
      نارنجک  ضد تانک آلمانی Geballte Ladung
       

       
      نارنجک چسبان Hafthohlladung
       
       
      طولی نکشید که روس ها توانستند پانزر ورف ماین را به غنیمت بگیرند و با کمک آن، نارنجک ضد تانک خود مجهز به خرج گود را بسازند. البته روس ها در سال 1940، یک نارنجک ضد تانک ساده را توسعه دادند که از اثر انفجاری ساده برای آسیب زدن به زره پوش ها استفاده میکرد و نام آن RPG-40 بود. پس از پرتاب این نارنجک با کمک نواری مسیر پروازش تثبیت می شد. از طرفی روس ها، RPG-43 ( عدد اشاره به سال تولید 1943 است) را ساختند که یک نسخه اصلاح شده از RPG-40 بود و به آن یک لایه مخروطی اضافه شد و تعداد زیادی نوار پارچه ای برای تثبیت مسیر پرواز پس از پرتاب در انتهای آن قرار گرفت. در سال آخر جنگ، روس ها RPG-6 را معرفی کردند، که یک طراحی جدید بر پایه RPG-43 و با آیرودینامیک بهبود یافته و همچنین با یک دم چتری در درون بود که پس از پرتاب از دسته به بیرون رها میشد. نفوذ این نارنجک بیش از 100 میلی متر در زره فولادی گزارش شده است، که برای ایجاد آسیب و انهدام هر تانکی در صورت برخورد با قسمت فوقانی آن ها کافی بود. استفاده از RPG-43 و RPG-6 روسی در نبرد بسیار ساده تر از پانزر ورف ماین آلمانی بود و به آموزش گسترده نیاز نداشت. توجه شود همین موارد بعد ها در سری راکت انداز های پانزر فاست و RPG-2 هم بکار آمدند و به همین دلیل بود که نسل اول این راکت انداز ها با نام نارنجک انداز معرفی شدند که حتی هنوز هم بر سر زبان هاست! در حقیقت راکت انداز های ضد تانک ابزاری بودند که نارنجک های ضد تانک را با کمک یک شتاب دهنده راکتی با دقت و در برد بیشتر به سمت تانک دشمن رها می‌کنند. پس از پایان جنگ جهانی دوم، بسیاری از کشورهای اروپای شرقی نسخه های RPG-6 خود را مهندسی معکوس کردند. برای مثال مجارستان نارنجک AZ-58-K-100 را توسعه داد. از این نارنجک به تعداد زیاد ساخته شد و در نبرد اعراب و  اسراییل در طول سالهای 1967 و 1973 توسط مصر نیز بکار رفت.
       
       
       
      نارنجک ضد تانک RPG-40
       

       
       نارنجک ضد تانک RPG-43
       

       
      نارنجک ضد تانک RPG-6
       

       
      نارنجک ضد تانک AZ-58-K-100 
       
      اولین نارنجک ضد تانک ژاپن، دارای یک کلاهک مخروطی خرج گود ساده به قطر 100 میلی متر بود که دارای یک سیستم فیوز ساده از نوع  "فعال در همه مسیر" بود که اگر به طور تصادفی با کشیدن ضامن از دست سرباز به زمین می افتاد منفجر می شد و به همین سادگی جان فرد را می گرفت. این ضعف آن را بسیار برای نیروی بکار گیرنده خطرناک میکرد، زیرا هیچ ایمنی پس از رهاسازی وجود نداشت و حتی ممکن بود در یک برخورد کوچک و اتفاقی به خود فرد نیز منفجر شود و البته طبق گزارشات میدانی، میزان نفوذ آن فقط حدود ۵۰ میلی متر بود. دومین نارنجک ضد تانک ساخت ژاپن لانج ماین(lunge mine) نام داشت که در واقع یک سلاح انتحاری بود. این سلاح یک کلاهک خرج گود بزرگ بود که بر روی یک چوب نیزه مانند نصب میشد و فرد انتحاری آن را به تانک یا هر هدفی می کوبید، و این برخورد باعث مکانیسمی میشد که در نهایت سرجنگی بزرگ خرج گود آن را منفجر میکرد و هم سرباز و هم هدف را از بین می برد. این نارنجک نصب شده بر روی نیزه هر چند جان سرباز بکار گیرنده را می‌گرفت اما 150 میلی متر در زره فولادی نفوذ میکرد و به همین علت آن را در رده اول بیشترین نفوذ نارنجک های ضد تانک جنگ جهانی دوم قرار میدهد. و البته کمبود سلاح ضد تانک در ژاپن قطعا جدی تر و مهمتر از نیروی بکار گیرنده انتحاری بود! گفته میشود ارتش آمریکا اولین بار در سال 1944 در فیلیپین با نارنجک های ضد تانک روبرو میشود و نارنجک های ضدتانک انتحاری مذکور فوق هم اولین بار در طی نبرد سایپان و پس از آن در نبرد اوکیناوا مشاهده شد. قبل از پایان جنگ جهانی دوم، ده‌ها هزار فروند از این نارنجک های ضد تانک ساده و پر خطر برای واحدهای معمولی ارتش ژاپن در مستعمارات امپراطوری و واحدهای رزمی در جزایر اصلی ژاپن تولید و ارسال شد، چون کاربری چندان سختی نداشتند و عموم سربازان با داشتن یک دل شیر و وفاداری مطلق به امپراطور و ژاپن می‌توانستند از آن ها استفاده کنند.
       

       
      نارنجک های پرتابی ژاپنی
       
          
       
      نارنجک انتحاری lunge mine
       
       پرکاربردترین نارنجک‌های ضد تانک امروزی، شامل طرح‌ های روسی پس از جنگ جهانی دوم هستند که معروف ترین آن ها نارنجک ضد تانک RKG-3 است. در طول جنگ ایران و عراق، سرباز ۱۳ ساله ایرانی محمد حسین فهمیده پس از اینکه خود را در زیر یک تانک عراقی با نارنجک منفجر کرد، به عنوان قهرمان جنگ مورد تجلیل قرار گرفت. به دلیل پیشرفت در زره تانک های مدرن و اختراع نارنجک انداز های راکتی، نارنجک های ضد تانک منسوخ شدند. با این حال در درگیری های پسا اشغال عراق، نارنجک های ضد تانک RKG-3 توسط شورشیان عراقی، عمدتا علیه خودرو های هاموی و نفربر های استرایکر و خضموک (MRAP) های آمریکایی استفاده شدند. این خودروهای محافظت شده زره ضعیف تری نسبت به تانک ها برخوردار بودند و در نتیجه نارنجک های ضد تانک از جمله RKG-3، با نفوذ ۲۲۰ میلیمتری توان آسیب زدن به آن ها را داشتند. پنهان کردن یک نارنجک انداز راکتی همچون RPG-7 در بین جمعیت کار سختی بود. اما هر فرد براحتی می توانست چند نارنجک RKG-7 را حمل کند و باید توجه کرد که تفاوت نفوذ این نارنجک تنها ۴۰ میلیمتر از نسخه ابتدایی RPG-7 کمتر است. شورشیان عراقی عموما در بین جمعیت مخفی میشدند و در دسته های چند نفری به کاروان های آمریکایی حمله و به آن ها خسارات جدی وارد می کردند. این تهدیدات در نهایت باعث شد که ایالات متحده اصلاحاتی در امرپ ها و نفربر های استرایکر انجام دهد که شامل  نصب زره فاصله دار و قفسی و ... می شد که این اصلاحات باعث می شدند تا نارنجک های ضد تانک قبل از تماس با بدنه اصلی منفجر شوند.
       
            
      نارنجک ضد تانک RKG-3
       
      نارنجک ضد تانک RKG-3 همچنین توسط واحد آئروروزویدکا (Aerorozvidka) ارتش اوکراین در تهاجم روسیه به اوکراین در سال 2022 مورد استفاده قرار گرفت. اوکراینی ها با تغییر در زمان‌بندی فیوز و همچنین افزودن باله‌های چاپ‌ شده با پرینتر سه‌بعدی، نارنجکRKG-3 را به RKG 1600 تغییر دادند تا سقوط خود را هنگام پرتاب از یک کواد کوپتر تجاری تثبیت کند. این تغییر، سرآغاز استفاده بسیار گسترده از این دست پهپاد ها با نام کواد کوپتر نارنجک انداز در جنگ اوکراین بود. با ورود کوادکوپتر های نارنجک انداز، مجدد نارنجک های ضد تانک در قالب بمب های سقوط آزاد خرج گود جان تازه ای گرفتند و بنظر می‌رسد با ورود نسل های جدید تر و حتی هدایت شونده آینده ای روشن تری برای این بمب ها قابل انتظار باشد. اما هر چه پیش آید، یادمان نرود که این تسلیحات ریشه در نارنجک های ضد تانک دارند. نارنجک های ضد تانک نیای سال خورده موشک های ضد تانک و راکت های ضد تانک و برخی بمب های پرتابی توسط پهپاد ها هستند. آنچه مشخص است هم چنان این پیر مرد با طراحی ساده خود و همینطور فرزندانش تا بازنشستگی فاصله بسیار دارند.
       

       
      استفاده از RKG-3 در  پهپاد های FPV انتحاری و مولتی روتور نارنجک انداز
       
       
       
      ذکر نام نویسنده و انجمن در هر برداشت از این مطلب الزامی است.
       
      گرد آورنده: Navard 
       
       بن مایه 
    • توسط 951
      تاپیک جامع تحولات زرهی در نیروهای نظامی ایران
       
      با سلام
      این تاپیک برای ثبت نظرات و پیشنهادات علمی و عملی در خصوص تجهیز نیروهای زمینی ایران به یک تانک اصلی میدان نبرد برای جنگهای نوین ایجاد گردیده است .
       
       
      پلتفرم های موجود در نیروهای نظامی ایران به شرح زیر میباشند که هر کدام میتوانند در صورت برخورداری از مشخصات لازم بستر ی برای توسعه تانک اصلی میدان نبرد برای کشورمان باشند .
       
      ام۴۷ پاتون
       

      ام۴۷ پاتون یک تانک متوسط آمریکایی بود که با پیشرفت طرح تانک ام۴۶ پاتون در اوایل دهه ۱۹۵۰ ساخته شد. این تانک به عنوان تانک اصلی نیروی زمینی و تفنگداران دریایی و جایگزین تانک‌های ام۴۶ و ام۴ شرمن وارد ارتش آمریکا شد اما در این ارتش در هیچ جنگی شرکت نکرد.
      ام۴۷ تنها پس از چند سال با ساخت تانک پیشرفته‌تر ام۴۸ پاتون از استاندارد خارج شد و در اختیار متحدان آمریکا قرار گرفت و در جنگ‌های متعددی از جمله توسط اردن در جنگ شش‌روزه علیه اسرائیل، توسط پاکستان در جنگ‌های هند و پاکستان، از سوی ترکیه در حمله سال ۱۹۷۴ ترکیه به قبرس، توسط ایران در جنگ ایران و عراق و در خدمت استقلال‌طلبان کروات در جنگ استقلال کرواسی شرکت داشت.
       
      ام۴۸ پاتون
       

      ام۴۸ پاتون یک تانک متوسط آمریکایی بود که سومین و آخرین تانکی به شمار می‌رفت که به نام ژنرال جرج پاتون فرمانده سپاه سوم ایالات متحده در جنگ جهانی دوم و از هواداران کاربرد تانک در میدان نبرد، نامگذاری شد. البته ام۶۰ تانکی که بعد از ام۴۸ طراحی و تولید شد هم به طور غیر رسمی ام۶۰ پاتون نامیده می‌شود. طراحی ام۴۸ بر اساس پیشرفت و توسعه ام۴۷ پاتون تانک متوسط قبلی آمریکایی ها صورت گرفت و شباهت ظاهری زیادی با آن دارد اما از نظر ساختار کلی تانکی متفاوت و مستقل است.
       
      ام۶۰ پاتون
       

      ام۶۰ پاتون نخستین تانک رزمی اصلی آمریکایی بود که در سال ۱۹۶۰ تولید شد و سال‌ها مورد استفاده آمریکا و متحدان آن در جنگ سرد قرار داشت. ام۶۰ هرچند در ارتش آمریکا با ام۱ آبرامز جایگزین شده اما استفاده از آن هنوز در بسیاری از کشورها ادامه دارد.
      طراحی ام۶۰ بر اساس تانک متوسط ام۴۸ پاتون صورت گرفت که تا پیش از تولید ام۶۰ تانک اصلی ارتش آمریکا بود. پیشرفت‌های ام۶۰ نسبت به‌ام۴۸ شامل استفاده از توپ نیرومندتر ۱۰۵ میلی‌متری به جای توپ ۹۰ م‌م ام۴۸، استفاده از چرخ‌های آلومینیومی به جای فولادی، زره قوی‌تر و ضخیم‌تر، موتور دیزلی قوی‌تر با توان ۷۵۰ اسب بخار، و افزایش برد عملیاتی به ۴۸۰ کیلومتر می‌شد.
       
      چیفتن
       

      چیفتن (به انگلیسی: Chieftain) نوعی تانک اصلی میدان نبرد بریتانیایی است که از سال ۱۹۶۵ وارد نیروی زمینی بریتانیا شد. هنوز نیز در نیروهای مسلح اردن و ایران از آن استفاده می‌شود.
      طراحی چیفتن بر پایه گروهی از تانک‌های بریتانیایی انجام شد که از ماتیلدا ام‌کا ۲ در سال ۱۹۳۹ (با توپ ۴۰ میلی‌متری) آغاز شده و با تانک‌های کرامول (۵۷ و ۷۵ میلی‌متر)، کومه (۷۶ میلی‌متر) ادامه یافته و در پایان به تانک موفق سنچوریون (۷۶، ۸۳ و ۱۰۵ میلی‌متر) می‌رسد. چیفتن با پیشرفت این طرح ساخته شده و جایگزین تانک متوسط سنچوریون و تانک سنگین کانکوئرر به عنوان نخستین تانک اصلی میدان نبرد نیروی زمینی بریتانیا شد. تولید تانک چلنجر ۱ که بر پایه پیشرفت تانک چیفتن صورت گرفته بود از سال ۱۹۸۳ آغاز و در سال ۱۹۹۵ به‌طور کامل جایگزین چیفتن شد. تولید چلنجر ۲ هم در سال ۱۹۹۸ با توسعه چلنجر۱ آغاز شد. چیفتن از پیشرفته‌ترین تانک‌های عصر خود به‌شمار می‌آید که قدرتمندترین توپ و سنگین‌ترین زره را در بین همه تانک‌های آن هنگام را داشت. اما در برابر آن، توانایی تحرک و سرعت آن کاهش یافته بود.
       
      تی-۵۵
       

      تی-۵۴ یا تی ۵۵ نوعی تانک اصلی میدان نبرد ساخت شوروی است که نخستین پیش‌نمونهٔ آن در سال ۱۹۴۵ تولید شده و تولید انبوه آن از سال ۱۹۴۷ آغاز و به سرعت به مهمترین تانک جنگی ارتش سرخ شوروی و کشورهای عضو پیمان ورشو و بسیاری از کشورهای دیگر دنیا تبدیل شد.
      تی-۵۴ بیش از هر تانک دیگری در طول تاریخ تولید شده و برآورد می‌شود که در حدود ۸۶ تا ۱۰۰ هزار دستگاه از مدل‌های مختلف آن در کشورهای مختلف تولید شده باشد. این تانک از زمان آغاز تولید خود تاکنون شاهد بهینه‌سازی‌ها و اصلاحات متعددی بوده‌است. تی-۵۵ مهمترین بهینه‌سازی تی-۵۴ به شمار می‌رود که در سال ۱۹۵۸ وارد ارتش شوروی شد؛ برخورداری از سیستم محافظتی در برابر حملات اتمی-میکروبی-شیمیایی، حذف تیربار قسمت راننده، نصب موتور قوی‌تر (۵۲۰ به ۵۸۰ اسب بخار) و افزایش ظرفیت مهمات توپ اصلی تانک (از ۳۴ گلوله به ۴۳ گلوله) مهمترین تفاوت‌های آن بودند. این تانک علاوه بر شوروی در لهستان، چکسلواکی، چین (با عنوان تایپ ۵۹) هم تولید می‌شد.
       
      تی-۶۲
       

      تی-۶۲ نوعی تانک رزمی اصلی ساخت شوروی است که بر اساس پیشرفت طرح تانک‌های خانواده تی-۵۴/۵۵ طراحی شده و تولید آن از سال ۱۹۶۱ آغاز شد. این تانک به تدریج جای تانک‌های تی-۵۴ را در واحدهای زرهی و موتوری ارتش سرخ گرفته و تولید آن در شوروی تا سال ۱۹۷۵ ادامه یافت، تا اینکه در دهه ۱۹۸۰ با تانک‌های مدرن‌تر تی-۶۴، تی-۷۲ و تی-۸۰ در خطوط مقدم ارتش شوروی جایگزین شد.
      تی-۶۲ نخستین تانکی بود که از توپ بدون خان استفاده می‌کرد. تفاوت‌های اصلی این تانک با تی-۵۴ شامل شاسی طولانی‌تر و عریض‌تر، توپ بلندتر و پرقدرت‌تر و بدون خان ۱۱۵ میلی‌متری می‌شوند.
       
      تی-۷۲
       

      تانک تی-۷۲ یک تانک اصلی میدان نبرد است که تولید آن از اوایل دهه ۱۹۷۰ در شوروی آغاز شد. این تانک شباهت‌هایی با تانک قدیمی‌تر اما پیشرفته‌تر تی-۶۴ دارد. تی-۷۲ پس از تانک دیگر شوروی‌ها؛ تی-۵۴/۵۵ پرتیراژترین تانک تولیدشده پس از جنگ جهانی دوم است و در مجموع بیشتر از ۲۵ هزار دستگاه از آن ساخته شده و کماکان برای مشتریان خارجی تولید می‌شود که توسط ده‌ها کشور مورد استفاده قرار گرفته‌است. تانک تی-۹۰ مدل توسعه‌یافته تی-۷۲ و جدیدترین تانک ارتش روسیه محسوب می‌گردد. سلاح اصلی این تانک، یک قبضه توپ بدون خان کالیبر ۱۲۵ میلی‌متری از نوع ۲A46M است.
       
       
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.