امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

اصولا در خلیج فارس زیردریایی متعلق به آمریکا وجود داره؟؟؟ یعنی امریکا در خلیج فارس زیر دریایی داره؟؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]نمی دونم دوستان چرا فکر میکنید هواپیما ها روی ناو چیدنشون !!!! جنگنده در ناو هواپیما بر در زیر عرشه قرار دارن به خیلی از دلایل که کمترینش برای جلوگیری از اسیب رطوبت است !!! موقع عملیات جنگنده به وسیله یک اسانسور از مکانش خارج میشود و روی عرشه برای پرواز قرار میگیرد اگه ناوی هم دید که عرشه اون پر از جنگنده است فقط مواقعی که می خوان نمایش رزمی بدن یا مثلا رزمایشه این کارو میکنن ! اما برخورد موشک ۱۰۰ ٪ به باند این جنگنده ها ضربه میزنه و اگر یکم شانس یا دقت باشه دقیقا همین مکانی که آسانسور کشتی قرار داده ضعیفترین قسمت برای نفوذ به داخل محفظه ناو است و اون موقع امکان نابودی همه جنگنده ها خیلی زیاده .
اقا یک سوال کلاهک بارانی با خوشه ای چه فرقی داره ؟ چون کلاهک خوشه ای جز سلاح های ممنوع است میگن بارانی ؟ یا فرق می کنن ؟[/quote]
سلام
در حالت جنگی مطمئنا روی عرشه ناو جنگنده وجود داره ... و عرشه انچنان که تصور میکنید خالی نیست .
منتهی در فرض نبودن حتی یک جنگنده روی عرشه! در صورت نابودی تاسیسات مثل پرتاب گرها / رادارها / تجهیزات دفاع کوتاه برد و غیره ... ناو عملا غیر عملیاتی میشه ..

کلاهک خوشه ای یک سری بمبلت را در ارتفاع مشخص رها میکنه اما کلاهک بارانی پس از اثابت به هدف به هزاران قطعه تقسیم میشه و سطح بزرگی را پوشش میده که برای صدمه زدن به تاسیسات الکترونیکی و رادارها ایده ال هست .
نکته دیگه اینکه بارها مسئولین ما درباره استفاده از کلاهک خوشه ای صحبت کردند بنابر این ممنوعیت این مورد را باید فاکتور بگیریم

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
استفاده از کلاهک خوشه ای به دو معنا هست یکی اینکه موشک ها یا بمب هایی هستن که پس از شلیک و رسیدن به ارتفاعی مشخص تبدیل به بمب های کوچکی میشن توی مایه های یه نارنجک و توی منطقه هدف پخش و اسیب فراوانی می زنن و این کلاهک ها هستن که ممانعت حقوقی دارن چراکه اگر در مناطق غیر نظامی بی افتن تلفات انسانی (بی گناه) فراوانی می گیرن و اصلا این کلاهک ها برای همین ساخته شدن البته در مورد استفاده علیخه نظامی ها بحث فرق می کنه.
اسراییل بارها در لبنان و غزه از این نوع و انواع خوشه ای فسفری استفاده کرد.
از این نوع کلاهک ها انواعی طراحی شده با شکلها و شماییل متفاوت و برای کارهای متفاوت برخی به صورت ساده برای انفجار و اسیب ساخته شدن برخی اتش زا هستن و من چند نوع رو هم دیدم که برای زدن باندهای فرودگاهی استفاده میشن و نوعی بود که ابتدا کمی به باند نفوذ و سپس منفجر میشد و هر بمبلت یه چاله دو سه متری درست می کرد.

اما یه نعبیر دیگه از کلاهک خوشه ای هم هست که بیشتر در موشک ها معنا داره و اون اینکه کلاهک اصلی دارای چند کلاهک کوچیکتر به صورت خوشه هست که هر کدام قابلیت برنامه ریزی برای زدن هدفی متفاوت رو دارن و این کلاهک ها معمولا در موشک های اتمی استفاده میشن .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]البته استاندارد 2 به راحتی تو فاز میانی میتونه موشکو بزنه.[/quote]

من بیشتر منظورم محدوده دفاع CI ناو بود، بله، اس ام 2 بلاک 4 ( به نظر من فقط همین مدلش) می تونه این موشک رو بزنه، هر چند که گویا پروژه اش کنسل شده ( قال واریور )
[size=7]
(راستی نوشته های خودت رو در تاپیک موشك استاندارد 2 يا SM2 خوندی؟!)[/size][/quote]

اين موشك : RIM-156 SM-2ER Block IV موشك داراي قابليت برخورد با خليج فارس هست . البته پروژه Block IVA که از این بهتر بوده طبق گفته های منابع اینترنتی ! کنسل شده .

همون منابع سرعت Block IV رو حدود 3.5 ماخ ذکر کردن ! حالا با داشتن این فرضیات باید محاسبه کرد که زدن خلیج فارس با 3 ماخ سرعت ممکن هست یا نه .
لازم به ذكره كه تست اين موشك بر روي موشك سوخت مايع لنس انجام شده !

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]چون کلاهک خوشه ای جز سلاح های ممنوع است میگن بارانی ؟ [/quote]

اگر کلاهک خوشه ای به هر دلیلی در مناطق مسکونی به علت تلفات غیر نظامیان ممنوع باشه، فکر نکنم وسط اقیانوس ممنوعیتی وجود داشته باشه چون تمام بمبچه هایی که عمل نمی کنند یا به هدف نمی خورند می روند ته دریا.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]ببخشی محمد جان یه کمی تحقیق کردم یه چیزهایی گیر آوردم .
فرمول وزن این هست :
w=mg
که در این رابطه ام جرم جسم و جی شتاب گرانش زمین برابر با 9.8 هست.
اما دو نیروی دیگه هم بر جسم وارد میشه یکی اطصکاک و یکی جاذبه اینجا ما حاذبه رو تاثیر دادیم می مونه اصطکاک :
Fa=-k*v
F=mg-kv
در این رابطه هم اصطکاک برابر با نیروی وزن منهای نیروی اصطکاک هست که در رابطه اول کا کوچک میزان مقاومت جنس هوا هست.[/quote]

اپرا خان، این فرمولهای شما همش درست، ولی اینجا نیرو بحثش خیلی مطرح نیست، همون انرژی جنبشی مطرحه که شما هم زحمت محاسباتش رو کشیدید.

[quote]البته باید به این نکته توجه داشته باشیم که این محاسبات برای اجسام سخت و بدون خاصیت ارتجاعی یا شکستگیه.

باتوجه به وجود سنسورهایی در دماغه موشک، ضربه (که اصلا تو این بررسی بهش نپرداختیم) به مراتب ضعیفتر از حالتی خواهد بود که مثلا یه جسم سیمانی با همین وزن و سرعت به ناو برخورد کنه. ازطرفی، [color=red]اصلا بدنه این موشک طوری طراحی نشده که بتونه وارد زره بشه.[/color] (حالت اغراق آمیزش مثل اینه که مثلا یه جسم شیشه ای سنگین رو با سرعت زیاد به یه صفحه فلزی بکوبیم. درسته که وزن و انرژی زیاده، اما جنس اون ضربه زننده طوری نیست که فلز رو شکاف بده.)[/quote]

درسته، و در اصلا در موشکهای ضد کشتی [color=red]فقط سر جنگی نیمه زرهی موشک[/color] هست که بطور کامل موفق به نفوذ در کشتی میشه و بعد هم بووم!

اما در این موشک، با توجه به توضیحاتی که جناب آرمانی یه بار دادند و مسائلی که با عقل و منطق سازگار هست، همون انهدام سطحی گویا بیشتر مد نظر هست( هر چند که توان نفوذ عمقی رو هم بطور کامل داره) دوستان تصور کنند، یه ناوهواپیمابر بدون جزیره یا با جزیره ای نیمه منهدم که بشدت در آتش می سوزه و عرشه ای سوراخ سوراخ یا بشدت آسیب دیده و پر از ترکش و کاتاپولت آسیب دیده، چه کاربردی می تونه داشته باشه؟!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با عرض سلام به بچه های ایرانه جاوید به نظر شما چند درصد موشک به هدف میخوره اخه این سیستمهای ا÷تیکالی راحت مختلط میشن ما.بابا چرا عرضه ندارید 2تا ماهواره نظامی بندازید هوا تا ما هم بتونیم هم برد موشکهامون رو زیاد کنیم هم تحرکات دشمنانمون رو ببینیم به قران ضله شدیم از دست این کارا یه امریکایی بی ÷در بیاد واسه ما شاخ وشونه بکشه* icon_cheesygrin icon_cheesygrin

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نه خیر دوست عزیز همیشه بر روی ناو های هواپیمابر جنگنده وجود داره نمونش فیلمی که پهباد سپاه گرفت اون موقع که وضعیت جنگی نبود

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]با عرض سلام به بچه های ایرانه جاوید به نظر شما چند درصد موشک به هدف میخوره اخه این سیستمهای ا÷تیکالی راحت مختلط میشن ما.بابا چرا عرضه ندارید 2تا ماهواره نظامی بندازید هوا تا ما هم بتونیم هم برد موشکهامون رو زیاد کنیم هم تحرکات دشمنانمون رو ببینیم به قران ضله شدیم از دست این کارا یه امریکایی بی ÷در بیاد واسه ما شاخ وشونه بکشه* icon_cheesygrin icon_arrowd[/quote]

icon_cheesygrin :mrgreen: :lol:

اول سلام. به میلیتاری خوش اومدین.


و اما؛ مگه ماهواره نظامی ساختن الکیه عزیز؟

درمورد سیستم هدایت موشک خلیج فارس، هنوز هیچ کس نمی دونه سیستم هدایت اون واقعا چیه. احتمال اپتیک بودن زیاده، اما حالت های دیگه ای هم متصوره. ازطرفی، ایجاد اختلال در سیستم اپتیکی موشکی که با چنین سرعتی و از چنین زاویه ای (نزدیک به عمود) میاد خیلی هم راحت نیست. چون پیش بینی لازم برای چنین سلاحی تا حالا نشده بود.

راستی، الان این ماییم که داریم واسه بزرگترین قدرت نظامی دنیا شاخ و شونه می کشیم!



یا حق

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با سلام به دوستان
موشک خلیج فارس یک وظیفه دارد و ان هم از بین بردن تحرکات ناوهای سنگین امریکا همچون رزم ناوها و ناوهای هواپیمابر که این کار را به خوبی انجام می دهد.ما نیازی به انهدام کامل یک ناو سنگین نداریم تنها کافیه تا از حالت عملیاتی خارج بشه.منفجر شدن یک یا دو موشک خلیج فارس بر روی عرشه ی ناوهای هواپیمابر این غول های اهنی را به طور کامل فلج خواهد کرد.
اما مهمترین قسمت این مقاله قسمت اخر ان است که به این موضوع اشاره می کند که در اینده ی نزدیک ناوهای امریکایی باید حداقل 2000 کیلومتر از اب های این سرزمین فاصله بگیرند.پس احتمالآ در اینده ای نزدیک شاهد موشک های بالستیک ضد کشتی با بردی بالای 1500 کیلومتر خواهیم بود.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اگه زدن یه ناو چندین میلیارد دلاری که به نحوی نماد قدرت نظامی و ابهت اونهاست به این راحتی بود روسها نمیرفتن سانبرن رو با کلاهک اتمی بسازن به نظر من تنها با موشک خلیج فارس امکان پذیر نیست شاید با یه چیز پیشرفته تر که با ماهواره در ارتباط باشه تازه اگه ارتباطش رو مختل نکنن مثل دی اف-۲۱ کشور دوست و برادر و کمونیست چین

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]اگه زدن یه ناو چندین میلیارد دلاری که به نحوی نماد قدرت نظامی و ابهت اونهاست به این راحتی بود روسها نمیرفتن سانبرن رو با کلاهک اتمی بسازن [/quote]

واقعا که این ضرب المثل های ایرانی چقدر زیبا و کاربردی هستند:

1- هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد.

2- هر کسی را بهر کاری ساختند.

هر وسیله ای کاربری خاص خودشو داره، اون موشک در استراتژی حمله نقش دیگه ای میتونه بازی کنه و خلیج فارس یه نقش دیگه. ضمن اینکه ابتکار، خلاقیت، شرایط منطقه ای و یه سری عوامل دیگه هم در طراحی و ساخت یه سلاح موثر هستند که جای پرداختنش اینجا نیست.

مشکل شما و یه سری افراد مثل شما اینه که اگه دشمن ما یه آفتابه بسازه اون آفتابه بهترین در دنیا هست ولی اگه ما موشک بسازیم بدرد نخور و غیر قابل استفاده هست.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]اگه زدن یه ناو چندین میلیارد دلاری که به نحوی نماد قدرت نظامی و ابهت اونهاست به این راحتی بود روسها نمیرفتن سانبرن رو با کلاهک اتمی بسازن به نظر من تنها با موشک خلیج فارس امکان پذیر نیست شاید با یه چیز پیشرفته تر که با ماهواره در ارتباط باشه تازه اگه ارتباطش رو مختل نکنن مثل دی اف-۲۱ کشور دوست و برادر و کمونیست چین
[/quote]

برادر محمد پاسخ دادن. ولی بنده هم یه توضیحی عرض می کنم:

یه تانک چند میلیون دلاری با یه موشک ضد زره چند هزار دلاری و توسط 1 نفر از بین میره. پس چه حماقتیه که تانک می سازن؟ خیلی ساده است. چون تانک کاربرد خاص خودش رو داره که ضدتانک هرگز قادر به انجام اون نیست.


ناو هواپیمابر حداکثر با شلیک 3 موشک خلیج فارس به صورت همزمان مطمئنا غیرعملیاتی میشه.

اگر هم میگین نمیشه، دلیل قانع کننده بیارین. شعار دادن از عهده همه بر میاد.


یا حق

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوست عزیز جناب سرحال که ماشا الله خیلی هم سرحالی .
دوست من بزار عرق راه خشک بشه بعد اول هم لطف کن قوانین سایت رو مطالعه دقیق بفرمادید که همین پست سومی شروع به توهین به مسیولین و نظام و ..... نکنین عرضه چیه ؟ خوب بالاخره کار داره و زمان می خواد اونم به وقتش اونم با این وضع ما که اگر بدونن آفتابه هم چند کاربری هست بهمون نمی دن.

دوست گرامی سجیا و شهاب کلاهک های سنگین تری دارن و بالطبع اگر برای اهداف دریایی تغییر پیدا کنن تلفات سنگین تری هم می زنن.
در ضمن اون موشک سانبرن و خلیج فارس زمین تا اسمان با هم فرق دارن ولی محض اطلاع شما عرض کنم با تغییر صیاد می تونیم ادعا کنیم ما هم داریم کم کم یکی مثل اون در دسترسمون قرار می گیره.

اما موردی دوستان و اون اینکه حتی موشکهای کروز دریایی هم وقتی به بدنه ناوها می خورن با اینکه بدنه ناوها استراکچر قوی داره در حد تیر آهن اما باز نفوذ می کنه یکی از دوستان گفتن کلاهک رو به شکلی نفوذ کننده می سازن ولی نظر من اینه ارتفاع زیر عرشه یعنی طبقه اول بیشتر از 10 متر نیست و اگر تنها ما 100 گ ک از وزن کلاهک رو تبدیل به یک فلز قوی کنیم می تونه به راحتی نفوذ کنه در این صورت در طبقه زیر که پر از مواد سوختی مهمات و هواگرد هست انفجار انجام میشه و بالطبع موج انفجار علاوه بر درست کردن حفره ای روی سر خودش یعنی باند کمی هم باند رو قلمبه می کنه و باز همین انفجار موجب از کار افتادن تجهیزاتی مثل کاتاپولد ها و ....میشه .
برای زدن و اسیب فراوان به عرشه و جزیره بهتره از کلاهک خوشه ای استفاده کرد که به مراتب می تونه فضای فراوانی رو منهدم کنه و از یک انفجار تکی اسیب فراوانی می زنه و به شکلی می تونه کل عرضه رو پاک کنه.

در ضمن برای از کار انداختن جزیره این ناوها نیازی به شلیک موشکی به گرانی خلیج فارس نیست میشه با راههای ارزانتری این کار کرد به صرفه نیست این کار رو با خلیج فارس انجام داد.
به هر حال باز تفکر من در این هست که ما بتونیم نه تنها ناو رو غیر عملیاتی بلکه منهدم کنیم.

و یه موضوع دیگه اینکه مثلا مرمی ژ۳ رو که جنسش از سرب و مس هست دیدم که از ۱۵ میلیمتر آهن عبور کرده و دلیلش هم سرعت بسیار بالا و انرژی جنبشی اون هست پس دلیل نمی شه خلیج فارس اگر حتی کلاهک زره پوش نداشته باشه با اینکه اگر مثلا از جنس آهن باشه نفوذ نکنه اون هم با میزان انرژی که محاسبه کردیم .البته مهم هم نیست اگر نشد یه خورده زره پوشش می کنینم.

دوستان من یه بار دیگه تصاویر برخورد خلیج فارس رو نگاه کردم و چند تا نکته به نظرم رسیذ :
اول اینکه موشک اصلا کلاهکش در حد 200 ک گ هم نبود و در عین حال با اون سرعت نمی تونه نفوذ نکرده باشه .
موضوع بعدی اینکه موقعی که برخورد کرد انفجار روی بدنه و عرشه اتفاق نی افتاد بلکه بعد از انفجار میزان زیادی اشیا و به شکلی اوار بیرون ریخت و این نشون میده مقداری نفوذ کرده و این نفوذ باعث شده میزان زیادی از فضای داخل و روی سرش رو انهدام و اشیا با موج بیرون بپرن در حالی که اگر انفجار بالا انجام میشد ما شاهد نور و آتش فراوانی روی عرشه میشدیم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط NIX
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      گراد ، تگرگ روسی
       

       
       
       
      گراد یک سامانه پرتابگر چندگانه خودکششی 122 میلیمتری است که در اتحاد جماهیر شوروی طراحی و ساخته شده است ، این سامانه و راکت M-210F برای نخستین بار در سالهای آغازین دهه 1960 توسعه یافته و نخستین کاربرد رزمی آن در مارس 1969 در طول درگیری مرز چین و شوروی بود
      BM مخفف Boyevaya Mashina به معنی ماشین جنگی است و نام مستعار گراد Grad در روسی به معنی تگرگ می باشد
       
      سامانه موشک انداز BM 21  در سال 1963 در ارتش شوروی برای جایگزینی سامانه قدیمی BM 14  بکار گیری شد ، نقش پایه ای سامانه BM 21  برای پشتیبانی نیرو های زمینی با سرکوب فوری مواضع شلیک موشک های ضد تانک ، توپخانه ها ، خمپاره انداز ها ، از میان بردن نقاط مقاومت دشمن در منطقه نبرد بود
       
      نام مستعار روسی "تگرگ" نام مناسبی برای سامانه تسلیحاتی است که می تواند تا 40 راکت 122 میلی متری را در حدود 20 ثانیه در بردهای گوناگون پرتاب کند. گراد یک سامانه تتسلیحاتی دقیق نیست و برای رساندن مهمات خود به جای هدف نقطه ای ، برای یورش به یک منطقه طراحی شده است ، در برد 20 کیلومتری ، زمانی که 40 موشک پرتاب می شود، منطقه اصابت تا 600 متر در 600 متر گسترش می یابد (36 هکتار).
       

       
       
      از زمان معرفی سامانه BM 21 در دهه 60 این راکت انداز  های 122 میلیمتری در همه مناطق درگیری در سراسر حهان حاضر بوده اند . سادگی این سامانه بهمراه ارائه توان آتشباری عظیم از یک سکوی متحرک و نسبتا سبک منجر به پذیرش سریع و گسترده آن شده است..این سامانه تسلیحاتی به شکل گسترده ای کپی شده است و اکنون گونه های گسترده ای از نسخه ها و مشتقات آن را می توان در فهرست موجودی بیش از 50 نیروی مسلح در سراسر دنیا میتوان مشاهده کرد
       
      از آنجایی که BM-21 یک طراحی نسبتا قدیمی است که  اواخر دهه 1950 توسعه یافت ،بنابر این  برخی از این گونه‌های کپی شده ویژگی‌ های تسلیحات تازه تری را به آن افزوده اند ، مانند سیستم ‌های کنترل آتش پیشرفته و ویژگی‌های آیرودینامیکی پیشرفته‌تر برای خود موشک‌ها [در موارد پیشرفته تر موشک های هدایت شونده. م].
       
       
      پرتابگر اولیه یک شاسی کامیون Ural-375D 6×6 بود. در سال 1976، خودروی پرتابگر Ural-375D با کامیون جدیدتر و قدرتمندتر Ural-4320 6×6 جایگزین شد. هر BM-21 توسط یک کامیون 9k450  با 60 موشک اضافی پشتیبانی می شود. نصب شدن بر روی کامیون های 6×6 به BM-21 تحرک قابل توجهی می دهد که به ویژه پس از شلیک، زمانی که پرتابگرها باید به سرعت جابجا شده تا از آتش سامانه های ضد توپخانه ای دشمن در امان باشند. عملیات شلیک و جابجایی رفتار معمول در راکت انداز های چندگانه خودکششی است
       
       
      کامیون پشتیبان سامانه گراد
       
      راکت یا موشک
      راکت یا موشک به مهماتی گفته می شود که توسط یک موتور به حرکت در می آید. موتور موشک / راکت در ساده‌ ترین گونه از لوله‌ ای تشکیل شده است که در آن سوخت می‌ سوزد و در یک انتهای آن دهانه‌ ای دارد. گازهای خارج شده باعث ایجاد واکنشی برابر و مخالف در انتهای بسته لوله شده و پرتابه را به جلو می راند . رانش با هدایت گازهای به سرعت در حال انبساط از سوخت موشک در حال سوختن از طریق یک یا چند نازل (ونتوری/ ونچوری) ایجاد می شود.
       

       
      نمایش اثر ونتوری
       
       راکت های 122 میلی متری برای BM-21 دارای هفت ونتوری در پشت موتور موشک هستند. در حالی که موتورهای موشک می‌توانند حاوی سوخت مایع یا جامد باشند، سامانه های BM-21 موشک ‌هایی را با موتورهایی که فقط دارای سوخت جامد هستند شلیک می‌کنند. بر خلاف موشک ، یک راکت هدایت نشده مسیر خود را در هنگام پرواز تنظیم نمی کند تا به هدف اصابت کند. به این ترتیب، هنگامی که BM-21 یک راکت را شلیک میکند هیچ راهی برای تغییر مسیر آن وجود ندارد.
       
      راکت ها
      راکت ها به منظور دستیابی به پایداری آیرودینامیکی ، از باله یا چرخش محوری استفاده می کنند ، راکت های سامانه گراد ترکیب هر دو این روش ها را بکار می برد. روش اولیه برای ایجاد پایداری آیرودینامیکی از طریق استفاده از چهار بالک در بخش پشتی است . هنگامی که راکت پرتاب می شود، شروع به چرخش با سرعت نسبتا کندی می کند. باله‌های فنری که در بخش پشتی دور راکت پیچیده شده اند و با یک بند نازک در جای خود نگه داشته شده اند که هنگام پرتاب می‌سوزد. همانطور که قسمت پشتی موشک از لوله پرتاب خارج می شود، فنرها باله ها را باز کرده و راکت را در پرواز تثبیت می کنند.
       
       
      انواع راکت های سامانه گراد
       
      راکت 9M22
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               64  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.4 کیلومتر
       
      راکت 9M22M
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               46  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              1930 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                2 تا 10.8 کیلومتر
       
      راکت 9M22U
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66.6  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.1 کیلومتر
       
      راکت 9M28F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               56.5  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2270 میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 15 کیلومتر
       
      راکت 9M53F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70   کیلوگرم
      سرجنگی         26  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     2450  تکه
      برد                5 تا 20.5 کیلومتر
       
      راکت 9M521
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2840  میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 40  کیلومتر
       
      راکت 9M522
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70  کیلوگرم
      سرجنگی         25  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     1800  تکه
      برد                تا 37.5  کیلومتر
       
       
       
      گراد در نقش موشک
       
      با توجه به گستره کاربران راکت انداز های گراد شرکت های دفاعی در صدد بهبود عملکرد این سامانه بر آمده اند که شرکت ترکیه ای راکستان و همینطور صنایع دولتی رافائل دو شیوه گوناگون را برای افزایش دقت این سامانه به کار برده اند
       

       
      راکت (موشک) ساخت راکستان با سامانه هدایتی GPS / INS
       
      شرکت راکستان یک راکت هدایت شونده به سامانه هدایت ماهواره ای به همراه سامانه هدایت داخلی توسعه داده است که با استفاده از امواج ماهواره های جی پی اس دایره خطای برابر 30 متر (ادعایی)  دارد
       

       
      کیت Epik
       
      شرکت رافائل کیت EPIK را برای راکت های سامانه گراد توسعه داده است (Electro-Optical Precision Integration Kit)) که بر پایه هدایت داخلی  INS و پردازشگر تصویری کار میکند ، تصویر هدف که توسط سامانه های دیگر (هلیکوپتر / هواپیما / پهپاد / نیرو های پیاده) برداشت شده است روی سامانه هدایت داخلی بارگیری شده و در زمان پرواز پویشگر فعال دماغه راکت با مقایسه تصویر ذخیره شده اقدام به جانمایی و شیرجه بر روی هدف تعیین شده می نماید ، از آنجایی که EPIK با جی پی اس در ارتباط نیست امکان جم و اخلال بر روی آن نیز وجود ندارد. شرکت سازنده دقت اصابت کمتر از 3 متر را برای این کیت هدایتی اعلام کرده است
       
      با هدایت پذیر شدن راکت های سامانه گراد سامانه های Fire Finder امکان محاسبه الگوی پروازی پرتابه برای اجرای عملیات سرکوب را تا حد بسیار زیادی از دست خواهند داد
       
       
       
       
       

       
       
      سامانه راکت چند گانه خودکششی
       
      سازنده    اتحاد جماهیر شوروی
      سال ورود به خدمت   1963 میلادی
      تعداد خدمه    6 نفر
       
      گونه های سامانه گراد

       
      BM 21 V
      نسخه هوابرد با 12 تیوب بر روی کامیون گاز 66B 
       

       
      GRAD 1
      نسخه سبکتر سامانه گراد با 36 تیوب بر روی کامیون زیل 131
       

       
      9K132 Grad-P
      گراد پی لانچر تکی راکت 122 میلیمتری
       

       
        A-215 Grad-M
      نسخه دریایی سامانه گراد
       

       
      9K59 Prima
      پریما نسخه بهبود یافته گراد با 50 تیوب
       

       
      Grad-K
      نسخه تازه تر گراد بر روی کامیون کاماز 5350
       

       
      Tornado G
      راکت انداز بهبود یافته گراد بر روی کامیون اورال 4320
       
       
       
      پیوند 1
      پیوند 2
      پیوند 3
      پیوند 4
      پیوند 5
    • توسط MR9
      فکور90 ، در اصل ، یک پروژه داخلی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (IRIAF)  بشمار می رفت که تاریخ آغاز آن به اوایل دهه نخست قرن بیست و یکم ( 2000 میلادی ) برمی گردد . به اعتقاد برخی ، در آن زمان هیچ  موشک هوا به هوای عملیاتی AIM-54A فونیکس در فهرست موجودی نیرو وجود نداشت ، در نتیجه  متخصصان نیروی هوایی پیشنهاد دادند  تا قطعات و اجزاء فونیکس ها را با قطعات موشکهای تغییر یافته هاوک ( پروژه سجیل ) بهبود دهند و موشکهای موجود را بحالت عملیاتی بازگردانند .
      با کلید خوردن این پروژه ، به شکل همزمان نیروی هوایی یک قرارداد همکاری را با صنایع شهید بابایی وابسته به وزارت دفاع و پشتبانی نیرو های مسلح با هدف بازگرداندن چند تیر موشک فونیکس بحالت عملیاتی در یک بازه زمانی یکساله (2007-2006) به امضاء رساندند  و برای اطمینان از صحت کار ، چند کارشناس بازنشسته فنی نیروی هوایی ارتش نیز به این پروژه پیوسته و این ایده دنبال شد.
      براساس گزارشهای تایید نشده ، در اوایل کار ، موشکهای از رده خارج فونیکس با استفاده از جستجوگر موشک MIM-23B دوباره عملیاتی شدند . با این حال ، در سالهای بعد (2009-2008) ، زمانی که صنایع شهید بابایی ، یک نسخه بهبود یافته از موشک پدافند هوایی MIM-23B را با رادار و اویونیک جدید برای نیروی هوایی توسعه داد ، این ایده برای کارشناسان بوجود آمد که تمامی موشکهای فونیکس باقی مانده را با اویونیک جدید و رادار موشک شلمچه ، ( نسخه بهبود یافته MIM-23B) به حالت عملیاتی درآورند .
      این موشک با موفقیت کامل مابین سالهای 2009 تا 2010 آزمایش شد ، اما علی الظاهر  در خط تولید انبوه قرار نگرفت . نسخه جدید سجیل / شلمچه  با جستجوگر و اویونیک پیشرفته با شناسه سجیل هوابرد برای تجهیز تامکتهای نیروی هوایی ، فانتوم ومیراژهای اف-یک در حال توسعه است .
      پی نوشت : 
      این تحلیل ، صرفاً یک نظر بشمار می رود و نه تایید و نه رد می گردد . با این حال امیدواریم نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، بیش از پیش ، از قابلیتهای تدافعی ، تهاجمی برخوردار گردد . 
    • توسط Davood
      اواخر دهه ۶۰ و اوايل دهه ۷۰ ميلادي را مي توان نقطه عطف در پيشرفت صنايع موشكي در دنيا دانست زيرا زماني بود كه به تازگي جنگ جهاني تمام شده بود و كشورهاي درگير جنگ جهاني به خوبي ضرورت وجود موشك و جنگ افزارها را درك كرده بودند و با تجربياتي كه به هنگام جنگ كسب كرده بودند توانستند به دنياي جديدي از ساخت سلاح ، موشك و هواپيما قدم بگذارند.
      يكي از اين كشورها كه همواره ابرقدرتي موشكي محسوب مي شد شوروي بود. اتحاد جماهير شوروي با فاصله اي بسيار زياد از رقباي خود در حال پيشرفت بود به خصوص در صنعت هوافضا، ولي اين پيشرفت هنگام فروپاشي اتحاد جماهير شوروي با كمتر از نصف پتانسيل گذشته ادامه يافت.
      البته بايد به اين نكته نيز توجه كنيم كه با وجود چنين فروپاشي، روسيه هنوز هم در صنعت هوافضا از برترين هاست. صنايع موشكي روسيه كه همچون يكي از زيرشاخه هاي صنعت هوافضاست به تبع آن پيشرفت زيادي داشته است. رقابت بسيار جذابي بين كشورهاي روسيه و ايالت متحده آمريكا در زمينه هوافضا وجود دارد كه شايد يكي از دلايل پيشرفت سريع اين صنعت در اين كشورها و فاصله زياد آنها با كشورهاي ديگر همين باشد.
      در ليست موشك هاي روسيه مي توان انواع و اقسام موشك ها را از قبيل موشك هاي هوا به هوا، هوا به زمين، زمين به هوا، بالستيك، اتمي، ضد ماهواره ، ضد كشتي و ضد زيردريايي را ديد. در اين ميان يكي از سري هاي بسيار قوي و با اهميت سري موشك هاي S يا S-300 را مي توان جزو سومين نسل موشك هاي زمين به هوا دانست كه پروژه ساخت و طراحي آن در دهه ۱۹۷۰ شروع شد.
      اين موشك نسبت به موشك هايي كه در زمان هاي قبلش ساخته مي شد خصوصيات متفاوتي داشت. البته تنها در سيستم پرتاب (Launch) آن از سري موشك هاي ۴۸N6 نمونه برداري شده بود كه مي توانست ميان برد يا دوربرد باشد. توسعه و گسترش موشك هاي سري S-300 از سال ۱۹۶۹ آغاز شد كه در آن زمان اين موشك ها به برد ۷۵ كيلومتري رسيده بودند.
      شركت مجرب آلماز (Almaz) مسئوليت طراحي و ساخت را براي نيروهاي زميني و شركت بوكاتف وظيفه طراحي آن را براساس نيازهاي نيروي دريايي روسيه به عهده گرفتند.
      چندي بعد براي به كمال رسيدن اين موشك ها براساس آخرين تكنولوژي هاي راكتي شركت گرونيش (Grunish) نيز به اين جمع پيوست.
      هدف ساخت پروژه، موشكي با برد بالا، سرعت بسيار زياد و قدرت مانوري مطمئن بود. اين موشك بايد كمترين زمان عكس العمل و قابليت استفاده هاي نظامي گوناگون براي حمل كلاهك هاي مختلف و داراي كمترين زمان رسيدن به هدف و نيز قابل اعتماد در زمان پرواز باشد.
      منظور از قابل اعتماد بودن اين است كه هنگام پرواز از ديد رادارها محفوظ باشد و ضد موشك ها نتوانند آن را رديابي كنند،حتي از لحاظ حفاظت اوليه اين موشك ها قرار بود كه در كانتينرهايي جاسازي شوند كه از زمان ساخت در كارخانه به بعد در همان كانتينرها بمانند و حتي سيستم پرتاب آنها نيز در خود كانتينرها تعبيه شود تا بتوانند در كمترين زمان ممكن از هر نقطه اي قابل پرتاب باشند. اين پرتاب به صورت عمودي انجام مي شود. يك لانچر قوي كه مي تواند موشك را تا ارتفاع ۲۰ متري بلند كرده و پرتاب كند. براي اين امر يك جك هيدروليك مدل ۴M330 ساختند كه با سرعت بسيار بالايي اين موشك را آماده پرتاب مي كند.
      S-300P
      يكي از اولين موشك هاي اين سريS-300P است كه به سفارش وزارت دفاع روسیه توليد شد. اين موشك مي تواند كلاهكي را به اندازه ۱۳۳ كيلوگرم با بيشينه برد ۴۷ كيلومتر حمل كند. كمترين برد آن پنج كيلومتر است و مي تواند در ارتفاع ۳۰ متري پرواز كند. سرعتش به سه كيلومتر در ثانيه مي رسد و در ۲۸ ثانيه مي تواند از خود عكس العمل نشان دهد. زمان آماده پرتاب شدنش كمتر از پنج دقيقه است.
      S-300F
      در سال ۱۹۸۴ مدل S-300F ساخته شد. مدل F در اصل موشك متناسب با نيازهاي نيروي دريايي روسيه بود كه از سيستم پرتاب ۵V55RM استفاده مي كند. سرعت آن ۴۶۸۰ كيلومتر در ساعت است و مي تواند كلاهكي به اندازه كلاهك مدل P (۱۳۳ كيلوگرم) ولي با بردي دوبرابر (حدود ۹۰ كيلومتر) را با خود حمل كند. بيشينه سرعت آن ۶۱۲۰ كيلومتر در ساعت و طول خود موشك با كلاهك ۲۵/۷ متر است.كمترين برد آن هفت كيلومتر و سقف پروازش ۲۵هزارمتر است و با سوخت جامد نيروي پيشرانش را تامين مي كند. يك سيستم راداري معروف به ريف روي آن نصب كردند كه مي تواند در يك زمان شش هدف را شناسايي كند و به آنها هجوم برد.
      S-300FM
      مدل S-300FM در سال ۱۹۹۰ ساخته شد كه باز هم مدلي براي نيروي دريايي بود. بسيار مدرن و پيشرفته بود. بيشينه سرعت آن به ۱۰ هزار كيلومتر در ساعت مي رسد، وزن آن ۱۴۸۰ كيلوگرم است و اين تفاوت بيش از هزار كيلوگرمي را مي توان در وضعيت نيروهاي پيشران اين موشك دانست. طول آن ۵/۷ متر، قطرش ۵۲/۰ متر و فاصله دوسر بالچه هاي عقب ۰۳/۱ متر است.
      برد آن ۹۰ كيلومتر است و مي تواند ۱۵۰ كيلوگرم كلاهك را با خود حمل كند. بيشينه سرعتي معادل ۷۵۶۰ كيلومتر در ساعت دارد كه در ارتفاع ۲۵ هزارمتري پرواز مي كند.
      S-300PMU
      مدل ديگر S-300PMU است. اين موشك از لحاظ ظاهري بسيار شبيه مدل FM است حتي وزنش با آن يكي است. طول آن ۹۸/۶ متر، قطرش ۴۵/۰ متر و فاصله دوسر بالش ۰۴/۱ متر است. در ارتفاع ۲۷ هزار متري پرواز مي كند و سوختش از مواد جامد تشكيل مي شود. كمترين بردش پنج كيلومتر و بيشترين برد آن ۹۰ كيلومتر است. مدل بعد در سال ۱۹۹۷ ساخته شد كه در واقع يك نمونه برداري از مدل MU بود. اين موشك MU-2 نام داشت كه از لحاظ اندازه و ابعاد دقيقاً مانند مدل قبلي بود ولي بردش به ميزان ۱۰۵ كيلومتر افزايش يافته بود يعني برد كلي آن به ۱۹۵ كيلومتر رسيد. توانايي حمل آن نيز بيشتر شده است و مي تواند ۱۸۰ كيلوگرم كلاهك را با خود حمل كند. سري ساخت اين موشك ها تا سال اخير ادامه يافت.

      Avia.ir
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.