امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

[quote][quote]الكترواپتيك با IMAGE PROCESSING تقريبا همون شليك كن فراموش كن ميشه كه تكنولوژي آسوني نيست و يه كن داشتنش توسط ايران شك برانگيزه!!! ما كه هنوز از موشك هاي هدايت سيمي ضد تانك استفاده مي كنيم يه كم باورش سخته كه نوع ضد كشتيش اينجوري باشه.
[/quote]برخي عزيزان غايب توي سايت و از خود من هم اگر خواستي بگو تا كل مباحث ايميج پروسسينگ رو واست توضيح بدم .. تا هر سطح پيشرفته اي كه بخواي!..

ضمن اينكه دليل استفاده از موشك هاي سيمي اخلال ناپذيريشون هست .نه عقب ماندگي تكنولوژي ! و اگرنه موشك هاي جديدي مثل اسپايك هم هدايت سيمي دارند .

بشين از اول اين سايت رو مطالعه كن تا كمي سوادت بياد بالا و تا اون موقع سعي كن حرفهات سوالي بپرسي و مطمين نباشي ...[/quote]

جناب Warrior کاملا درست میفرمایند ، Image processing چیز پیچیده ای نیست و همین الان ما تو دانشگاه داریم باهاش پروژه کار میکنیم ! برای هدایت دقیق یک موشک (البته در فاز ترمینال و پایانی) کافیه یک الگوریتم خوب برای تشخیص هدف از اطرافش (تفاوت Contrast یا ...) نوشته بشه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوستان مدیر این انجمن پست قبلی بنده رو پاک کنن
[color=orange][b]/
انجام شد
mahdavi3d
/
[/b][/color]
در پی تلاش برای اصلاح اینطور شد:

دوست عزیز برای صدمین بار توی این سایت تمام جواب های شما هست به قول واریور جان تنها گاف ها و بی اطلاعی های خودتون رو علم نکنین .مثلا دارین مچ می گیرن به احساس خودتون ولی تنها باعث پیش رفتن 5 صفحه تاپیکی شدین که شده جواب دادن به بی اطلاعی محض شما در حالی که اگر زحمت رفتن به تاپیک ها رو می کشیدید این لطیفه ها رو بیان نمی کردید.
اما چند تا نکته بیان می کنم ان شا الله کمی رعایت کنین و باز پشت سر هم پست های بی ربط و از این شاخه به اون شاخه ندین.:

اولا شما دارین از استایکس حرف می زنین جریان موشک و ناو ساعر جنگ ۳۳ روزه و همین یکی دوهفته پیش در زدن ناو اسراییلی رو در غزه در کنارش قرار بدین.اینم که میگن رادار خاموش بوده تنها دلیلی برای فرار از بی آبرویی خودشون بود وگرنه ولا همه میدونن این ناوهای ساعر از پیشرفته ترین و قویترین ناوهای حال حاضر دنیا هستن مخصوصا از نظر الکترونیک و رادار و سیستم های ای سی ام.ولی حتما در یک جنگ رسمی و در منطقه رسمی این ناو رفته بوده پیک نیک که رادارهاش خاموش بوده اصلا بوده توی غزه همین دو هفته پیش چرا باز موشک نوش جان کردن؟
کمی تحلیل بد نیست به خدا .همه عالم و آدم می دونن وقتی جنگی در میگیره به تمام سامانه ها و تجهیزات و نیروهای درگیر آماده باش میدن و ایضا این در مورد سیستم های درون منطقه درگیری که دیگه حرفی برای گفتن نداره خوب حالا چطور ناوی در منطقه آبی لبنان و در منطقه جنگی و در جنگی رسمی رادارش خاموش بوده؟حتما نیروها هم هر کدوم یکی از این ننوهای توری به بدنه ناو بسته بودن در حال خوردن بستنی لیموی تشریف داشتن.
در ضمن اون استایکس ها تماما توسط جنگ الکترونیک از بین رفتن و این همون مشکلی رو که موشکهای کروز دارن داره بیان می کنه دوست عزیز.شما هی دارین اسم موشک های شنیده شدتون رو میارید یاخونت و سانبرن و براهموس و.... ولی نمی دونین یکی از ضعف های موشک کروز همین هست که ممکنه با جنگ الکترونیک منحرف بشن.

دوست عزیز مقایسه شما یعنی موشکهای کروز و بالستیک مبنایی اشتباه هست چراکه مثلا همون موشک کروز برای برخورد به هدف خودش در فاصله بالای 300 ک م نیاز به حرکت کروز داره خوب اگر اواکس ها در حال پرواز باشن به راحتی ممکنه این موشک ها رو شناسایی و اقدام متقابل الکترونیکی بکنن یا اصلا رهگیرها برای زدنشون و یا خود سامانه های پدافندی اقدام کنن.ولی خاصیت موشک بالستیک همین هست که وقتی وارد فاز دوم و سوم شد عملا خیلی نمیشه به راحتی اونها رو شناسایی کرد و این شده معضل تمام سیستم های دفاعی جدید در عین حال سرعت این موشک ها خیلی بالاتر از همون ۴ ماخ هست مثلا در فاز شلیک و فاز دوم و حتی ابتدای سقوط سرعتی بالای ۱۰ تا ۱۵ ماخ(حداقل برای خلیج فارس حالا در مورد مثلا شهاب به ۲۴ ماخ هم میرسه )دارن که شناسایی و اقدام رو در برابرشون خیلی سخت می کنه.
و اصولا مشکل پدافندهای جدید در برابر این موشکهای بالستیک همین هست در ضمن زمان شلیک تا برخورد خلیج فارس بسیار کوتاه تر هست در عین حال خلیج فارس چون زمین پایه هست ممکنه از هر نقطه ای از زمین شلیک بشه و شناسایی اون ماشین حامل خیلی سخت تر هست از شناسایی هواپیمای حامل براهموس یا سانبرن.چون عملا شناسایی هواپیمای حامل هم می تونه کمک بزرگی برای زدن موشک کروز باشه.

شما از ابتدای سوالهاتون هی دارین بحث موشکهای کروز رو وسط میگشین گو اینکه اصلا نمی دونین برتری و ضعف اونها چیه و گو اینکه باز می خواین مقایسه کنین بین این نوع موشک ها و موشک های بالستیک.
در ضمن گیریم فرضا حرفهای شما درست و موشک ها کروز بر موشک های بالستیک(که تنها خیالی خام هست در این مورد)درست باشه ما که فعلا نه سانبرن داریم نه براهموس و نه یاخونت پس نمی تونیم که تاکتیک کشورمون رو بر اساس مهملات و اوهام پایه ریزی کنیم.

اما در مورد سیستم تلویزیونی و .... دوست عزیز این سیستم دو نوع داره که شما چون ازش خبر ندارین فقط سوالهای بی ربط و بی ارزش می پرسین و ما هم موندیم چی بگیم.البته مشکل من با نوع سوال پرسیدن شما هست که به جای اینکه سوالی مطرح کنید ابتدا خودمون رو هدف قرار میدین و میگین نمیشه و دروغه و... بعد که جوابتون رو هم می گیرین باز جدل می کنین و ادامه حرفهای به درد نخور قبلی.

هدایت تلویزیونی دو نوع داره یکی اینکه با مرکز ارتباط داره (به قول شما کانال) و این توانایی رو به متصدی هدایت میده تا در زمان آنلاین تصویر منطقه هدف رو ببینه و بعد از دیدن هدف روی اون قفل کنه و بقیه کار رو خود موشک انجام میده.این سیستم به این شکل عمل می کنه که تصویر رو می فرسته به مرکز کنترل و مرکز کنترل و متصدی شلیک با دیدین تصویر دریافتی دنبال هدف می گرده و تا پیداش کنه بعد از دیدینش روش قفل می کنه مکانیسم این قفل هم بسیار راحت هست مغز موشک یا الگویی از هدف رو تعیین و یا رنگ و بافت اون رو تشخیص و به طرفش میره مثل این می مونه شما عکسی بگیرین و به کسی بگین به طرف دماغ برو که میشه الگو (اینجا دماغ یا لبخنر الگو هست) و یا میگین برو طرف این نقطه ای که من روش قفل کردم که رنگ و شکل رو در نظر میگیره(این مثل اینه که بگین توی این عکس که من دادم روی سیبیل طرف کلیک کنید در این صورت موشک میره طرف رنگ مشکی وسط رنگ کرمی چهره.).
اما نوع دومی از سیستم تلویزیونی هست که مبنای اون پردازش تصویر هست توی این سیستم این توانایی هست که بین سیستم و متصدی شلیک هیچ لینکی نباشه یا باشه اگر باشه بهتره برای اینکه هدایت دقیقتر باشه و اگر نباشه هم مشکلی نیست چون در این شرایط فقط کافیه به موشک تصویر هدف رو از بالا بدین دوربین موشک دنبال الگوی شبیه به عکس می گرده حالا ممکنه شما عکس هدف رو در جهت شمال داده باشین در این صورت سیستم پردازش تصویر خودش دنبال هدفی در هر جهتی شبیه به عکس می گرده دقیقا مثل سیستم تشخیص لبخند دوربین های سایبر شات.
در این سیستم هیچ لینکی نیاز نیست و فقط تصویری رنگی یا سیاه و سفید یا حتی سبز دوربین دید در شب کافی هست.
این سیستم مجهز به دوربینهای دید در شب هم هست که در شب هم توانایی شناسایی اهداف رو داره.

اما این سیستم شاید در زمین دچار برخی مسکلات بشه مثلا وضع منطقه درگیری و هدف بسیار مغشوش و شلوغ باشه و یا تغییر اعمال شده باشه ولی در دریا این امکان نیست چراکه تنها پهنه آبی یا سبز دریا هست و اشیا درونش که ناوها هستن .
در این موشکها کافیه عکس ناو هواپیما بر به دوربین و سیستم تلویزیونی داده بشه همین برای پیدا و زدن هدف که ناو هست کفایت می کنه و دقت بسیار بالایی هم داره.در عین حال سیستم این توانایی رو داره که ناو هواپیما بر یا ناوهای عادی و کوچکتر رو تشخیص بده چون دنبال الگو بزرگی و کوچیکی هدف می گرده.
این از سیستم تلویزیونی تا کمی بیشتر تفکر کنین و بفهمین سیستم تلویزیونی هم شلیک کن فراموش کن داره.جناب محقق.

اما در مورد نظر عالمانه شما در مورد اینکه این موشک باید سیستمش راداری یا حرارتی باشه .اتفاقا خلاف نظر شما باید بگم این سیستم ها اصلا به درد نمی خورن چرا که سیستم حرارتی رو خیلی احت میشه با فلیرهای قوی منحرف کرد و یا در منطقه هدف اینقد هدف فرعی درست کرد که موشک نتونه هدف رو شناسایی کنه.
در حالی که پردازش تصویر اینطور نیست و دنبال الگو می گرده و فکر نمی کنم وسط دریا بتونن الگو درس کنن اونم در شرایطی که ناو گروه در حال حرکت هست.
اما خوبی سیستم حراراتی این هست که ناوگروه از شلیک و مورد هدف بودنشون مطلع نمی شن.و پردازش تصویر هم همین خاصیت رو داره چون بازتابی نداره تا اونها بفهمن.

اما در مورد سیستم راداری باید بگم این سیستم یه ضعف عمده داره و اون اینکه خود رادار باعث تشتشعاتی روی هدف یا ناو گروه میشه و این تشتشعات اگر خود موشک شناسایی نشه باعث شناسایی موشک میشن و راه رو برای اقدام متقابل باز می کنن و این اصلا خوب نیست.
در عین حال اگر هدف انحراف باشه باید چنیدین و چند موشک دیکوی هم شلیک کرد که باز خودش هزینه ها رو میبره بالا.
اما می بینین که با یستم تلویزیونی و اپتیکی عملا هم ناوگروه مطلع محل و حضور موشک نمی شن و هم می تونه در شب یا روز هدف رو بزنه.البته باز میه این سیستم رو با سیستم حرارتی هم پک کرد.در عین حال سیستم های پک شده حرارتی تصویری و دید در شب در کشور تولید میشه و مشکلی نداریم.
اما مورد دیگه اینکه هدایت بصری علاوه بر اپتیک شامل رادارهای موج میلیمتری هم میشه و ممکنه منظور از سیستم هدایت در این موشک که مسئولین اظهار می کنن نوعی از این رادارها باشه.

اما بدترین نکته در مورد موشکهای کروز همین هست که دشمن ممکنه از شلیک اون باخبر بشه و یا اصلا خود موشک رو شناسایی و بزنه ولی در موشک بالستیک این مورد خیلی کم رنگتر میشه البته منتفی نیست ولی خیلی کمرنگ میشه.

سیستم ایجیسو ... هم در صورتی می تونن اقدامی بکنن که بتونن موشک رو در فاز دوم یا سوم شناسایی کن در حالی که در این مورد شکهای جدی وجود داره و در عین حال اگر همین موشک مواد جاذب رادار روش بزنن که در سجیل این کار شده و یا از کلاس موشکهای قیام برای این موشک استفاده بشه که بالچه ندارن و همچنین اگر ملاهک موشک جدا بشه در عین حال بازتاب راداری به حدی کم میشه که شناسایی اون عملا نا ممکن میشه.

اون وقت می فهمین یک موشک بالستیک چقدر می تونه خطرناک باشه.و برتری اون در برابر موشک کروز چی هست.
مثلا موشک سجیلی رو فرض کنین که از فاصله ۲۰۰۰ ک م طرف یه ناوهواپیما بر در اقیانوس هند شلیک بشه حالا بماند که پیدا کردن این موشک در روی صفحه رادار در زمانی که از عمق خاک ایران شلیک بشه که اصلا شدنی نیست و بعد از برخورد هم ۱ تن مواد منفجره و سرعتی به مراتب بالاتر از خلیج فارس ناو رو تبدیل به تلی از خاکستر می کنه.برای همین مسیولین نظامی امریکا ناوهاشون رو میگن در زمان حمله باید از خلیج فارس و دریای عمان خارج کنیم ولی شما اصلا نفهمیدین قضیه چی هست.

خواهشا فکر نکنین در این سایت کسانی نیستن جواب شما رو بدن وشما علامه دهر هستین دیگه این مباحث سرتا پا خنده رو ادامه ندین و توان داخلی رو به تمسخر نگیرین چون تنها تمسخر خودتون هست.

در ضمن چیزی یادم رفت بگم کاربر محترم ایمیج پروسسینگ همچنین فناوری پیچیده ای نیست و این بی اطلاعی محض شما رو می رسونه که این ادعاها رو دارین .یه سری به دانشگاه آزاد یا ملی شهرتون بزنین یا توی اینترنت در موردشون سرچ کنین می فهمین که الان دانشجوها دارن رباتهایی با توانایی تشخیص اشیا و جابجایی اونها با همین روش ایمیج پروسسینگ می کنن تازه این کار دانشجویی هست نکنه ادعا دارین صنایع نظامی هر کشوری خیلی پایین تر از حد سطح دانجشوهای دانشگاهش هست.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
در صورت استفاده ناو از تجهيزات دودزا ايا كلاهك اپتيكى قادر به پيدا كردن هدف خواهد بود؟؟؟
در ضمن براى مقابله با سيكرهاى اپتيكى ميشه انها را با HOLOGRAM ها فريب داد؟؟؟
http://en.wikipedia.org/wiki/Holography
در اين زمينه پيشرفتهاى فراوانى داره صورت ميگيره...
http://www.geek.com/articles/geek-cetera/japanese-researchers-create-holograms-you-can-touch-2011069/[/quote]
لطفا به اين مورد هم پاسخ بدين،اصلا چنين امكانى وجود داره؟؟؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]
می بینید که اگر این کلاهک حتی بتن خالی هم باشه مثل گلوله از بدنه ناو رد میشه مگر اینکه بخواین چندین متر از عرشه ناو رو زره فولادی یا انواع دیگه کرد که عملا باید ناو با سرعت مثلا تنها ۱۰ ک م حرکن کنه که دیگه اصلا شدنی نیست.

[/quote]
حالا اگر چنين كارى صورت بگيره و ناو يا حد اقل بخش هاى مهمات و هنگر ان با چندين متر بتون و مواد مختلف حفاظت بشه،و عملا ناو تبديل به يك BUNKER متحرك بشه چه؟؟؟و مشكل افزايش وزن را با موتورهاى با قدرت بسيار بالاتر حل كنند...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
جناب اگر کسی مثل ایکس من سوال بپرسه هیچ مشکلی نیست و ما هم جواب میدیم ولی روش شما اشتباه بود.

اما ایکس من شما دو تا سوال پرسیدید:یکی اینکه آیا میشه موشک خلیج فارس رو منحرف کرد با روش های موجود و دوم اینکه در مورد زره پوش کردن ناوهای هواپیما بر.
بله روش هولوگرام شدنی هست ولی آیا میشه سطح 300 در 70 متر ناوی رو هولوگرام کرد و بر فرض کردن آیا امکان استفاده از سیستمهای دیگر کنار خلیج فارس هست یانه؟
مورد بعدی ایجاد دود هست و باز به این نتیجه می رسیم که میشه بدنه به این بزرگی رو در دود پنهان کرد حالا باز فرض رو بر این میزاریم که بله.
اما تمام این تمهیدات زمانی قابل استفاده و به کارگیری هست که ناو دشمن از حمله مطلع بشه و زمان برخورد و پارامترهای دیگه رو داشته باشه حالا اگر نفهمید آیا اقدامی هم می کنه.
خاصیت موشک بالستیک مخصوصا نوع عمود پرتاب همین هست که عملا وقتی موشکی عمود پرتاب میشه بعد از فاز اول نمیشه فهمید هدف کجاست مثلا قیام و شهاب و سجیل اینگونه هستن.
حالا دشمن می خواد چکار کنه هر بار تمام اینتمهیدات رو برای ناوهاش به کار بگیره و یا اینکه تا شعاع عمل موشک اقدام به این کارها بکنه مثلا تا شعاع 900 یا 2000 کیلومتری اصلا شدنی هست.
تازه باز این در حالی هست که بتونه بفهمه موشک داره شلیک میشه.ولی موشکهای کروز رو میشه از روی هواپیمای حامل و یا خود موشک تا حدودی توسط رادارهای قوی و هوابرد شناسایی کرد ولی در مورد موشک بالستیک نه اینکه نشه ولی کمتر خواهد بود.

خوب چند راه برای این کار هست اگر ما فرض کنیم این کارها رو برای ناوها کردن.یکی اینکه من توضیح دادم در درون کشور ما دوربین ها و پکهایی رو تولید می کنیم که سیستم حرارتی دید در شب و روز رو همزمان دارن میشه اینها رو با هم به طور همزمان برای هدایت به کار گرفت در این صورت باید فکری هم برای سیستم حرارتی بکنن و اگر این سیستم در بازه ماورا بنفش هم کار بکنه که کار خیلی سخت تر هم میشه.
در عین حال این کار هم بکنن ما موشک هایی داریم که کلاهک و قطر بزرگتری دارن مثلا می تونیم شهاب یا قیام رو به سیستم حرارتی بصری و راداری همزمان مجهز کنیم در این صورت دیگه به این راحتی ها نمیشه منحرفش کرد.
البته گول زدن سیستم های هدایتی در زمین امکان پذیرتر هست تا در دریا.

سوال دوم شما رو باید بگم که ناوهای هواپیما بر همینطور هستن و مثلا بخش موتور اتمی اونها و سوختش و برخی جاهای ناو همین طور هستن و بسیار زره پوش و قوی و شاید با برخورد این موشک هم طوری نشن ولی خوب تمام ناو رو نمیشه این کار رو کرد چراکه وزنش به ۱۰۰۰ برابر میرسه مثلا فکر کنین به جای پوشش بدنه که مثلا ممکنه فلز ۲ یا ۳ میلیمتر باشه از فلز ۱۰۰ میلی متر استفاده بشه که معادل تازه ۱۰ سانتی متر هست می بینید که وزن در حدود 30 تا 50 برابر اضافه میشه و اصولا این راهکار شدنی نیست.
اما میشه برخی جاها رو زره پوش کرد که اونم قدرت انعطاف و کارایی ناو رو پایین میاره و در عین حال تضمینی برای مفید بودن نیست.
مثلا برادر واریور در پست های قبلی و تاپیک قبلی گفتن که میشه کلاهک این موشک رو زرهی کرد (مثلا یه فریم محکم داشته باشه )در این صورت به راحتی تا چند طبقه فقط با تکیه بر توان جنبشی خودش نفوذ می کنه و یا نه اصلا یه مرحله خرج گود توی دماغه بزاریم در این صورت اگر حتی عرضه ناو فولادی به ضخامت چند متر هم داشته باشه سوراخ میشه و موشک نفوذ می کنه.

می بنید که در کل در برابر موشکهای جدید و مخصوصا نوع های بالستیک فعلا راهکار مفیدی در دست نیست.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
جناب opera
من هيچ گاه نگفتم نميشه و نمي تونيم ...
هيچ وقت هم كسي رو به مسخره نگرفتم.
در مورد ايميج پروسسينگ هم اطلاعات بنده از 40 صفحه و يك فصل از يك منبع خارجي در مورد فوتوگرامتري ديجيتال فراتر نمي رود و خوب شد كه حالا تا حدي در مورد سيستمي كه فرموديد نظر داديد.
ضمنا اين جو نسبتا خصمانه عليه هر كس كه مخالف شما باشد چندان خوب نيست.
من چند سال است كه دائما مباحث سايت را دنبال مي كنم و چند سال هم در همين سايت و دوستان قديمي تر اگر به ياد داشته باشند در سايت آيروسپيس تالك عضو بودم.فكر نكنيد همه عوام و بي سوادند جز شما.سوالات بنده چندان هم عوامانه نبود.
البته من تنها قرباني اين جو نيستم.
در مورد همون سيستم اپتيكي مورد صحبت شما هم شرايط نامطلوب آب و هوايي و همچنين توليد دود و ايجاد موانع ديد به هر صورتي تا حد زيادي كاراييش كاهش مي يابد.
انگار فقط گفتن نقاط قوت يك سلاح ايراني خوبه و گفتن نقاط ضعفش تخريب و تمسخرهست.

-----------

در مورد شليك موشك بالستيك.. بله در مراحل اوليه هم با استفاده از ماهواره هاي مراقبتي ميشه شليك شدنشون رو فهميد...
اگه اشتباه نكنم در جنگ خليج فارس امريكايي ها حتي شليك توپهاي عراقي را با اين كار رصد مي كردند.

----------

[b][color=orange]جناب Moltke، ارسال هاي متوالي شما ادغام شد.
لطفا ارسال متوالي نداشته باشيد زيرا خلاف قوانين سايت است.
mahdavi3d[/color][/b]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]در مورد شليك موشك بالستيك.. بله در مراحل اوليه هم با استفاده از ماهواره هاي مراقبتي ميشه شليك شدنشون رو فهميد...
اگه اشتباه نكنم در جنگ خليج فارس امريكايي ها حتي شليك توپهاي عراقي را با اين كار رصد مي كردند.[/quote]

سلام
جناب بحث از مرحله ی دوم و شناسای در آن مرحله بود ...

و جناب یه نکته ی ظریفی اینجا هست ، آیا می تواند عکس العمل مناسب نشان دهد ... مثلا اگه شما یکی رو با ژ-3 جلوت ببینی که بهت شلیک کرد ، آیا می تونی به گلوله ای که به طرفت میاد عکس العمل نشون بدی !؟

و یه نکته ای اینجا هست ...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
جناب اپرا
فکر نکنم بشه سیستم پردازش تصویری فروسرخ رو حتی با دود هم از کار انداخت
چون در هر حال این سیستم گرمای تمام نقاط رو به صورت پیکسل های تصیویری در میاره و نهایتا از پس دود یک ناو رو می بینه
فکر کنم دوربین تصویری فروسرخ(نه حرارت یاب) این قابلیت رو داره
اگر اشتباه میکنم اساتید بفرماین

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]جناب اگر کسی مثل ایکس من سوال بپرسه هیچ مشکلی نیست و ما هم جواب میدیم ولی روش شما اشتباه بود.

اما ایکس من شما دو تا سوال پرسیدید:یکی اینکه آیا میشه موشک خلیج فارس رو منحرف کرد با روش های موجود و دوم اینکه در مورد زره پوش کردن ناوهای هواپیما بر.
بله روش هولوگرام شدنی هست ولی آیا میشه سطح 300 در 70 متر ناوی رو هولوگرام کرد و بر فرض کردن آیا امکان استفاده از سیستمهای دیگر کنار خلیج فارس هست یانه؟
مورد بعدی ایجاد دود هست و باز به این نتیجه می رسیم که میشه بدنه به این بزرگی رو در دود پنهان کرد حالا باز فرض رو بر این میزاریم که بله.
اما تمام این تمهیدات زمانی قابل استفاده و به کارگیری هست که ناو دشمن از حمله مطلع بشه و زمان برخورد و پارامترهای دیگه رو داشته باشه حالا اگر نفهمید آیا اقدامی هم می کنه.
خاصیت موشک بالستیک مخصوصا نوع عمود پرتاب همین هست که عملا وقتی موشکی عمود پرتاب میشه بعد از فاز اول نمیشه فهمید هدف کجاست مثلا قیام و شهاب و سجیل اینگونه هستن.
حالا دشمن می خواد چکار کنه هر بار تمام اینتمهیدات رو برای ناوهاش به کار بگیره و یا اینکه تا شعاع عمل موشک اقدام به این کارها بکنه مثلا تا شعاع 900 یا 2000 کیلومتری اصلا شدنی هست.
تازه باز این در حالی هست که بتونه بفهمه موشک داره شلیک میشه.ولی موشکهای کروز رو میشه از روی هواپیمای حامل و یا خود موشک تا حدودی توسط رادارهای قوی و هوابرد شناسایی کرد ولی در مورد موشک بالستیک نه اینکه نشه ولی کمتر خواهد بود.

خوب چند راه برای این کار هست اگر ما فرض کنیم این کارها رو برای ناوها کردن.یکی اینکه من توضیح دادم در درون کشور ما دوربین ها و پکهایی رو تولید می کنیم که سیستم حرارتی دید در شب و روز رو همزمان دارن میشه اینها رو با هم به طور همزمان برای هدایت به کار گرفت در این صورت باید فکری هم برای سیستم حرارتی بکنن و اگر این سیستم در بازه ماورا بنفش هم کار بکنه که کار خیلی سخت تر هم میشه.
در عین حال این کار هم بکنن ما موشک هایی داریم که کلاهک و قطر بزرگتری دارن مثلا می تونیم شهاب یا قیام رو به سیستم حرارتی بصری و راداری همزمان مجهز کنیم در این صورت دیگه به این راحتی ها نمیشه منحرفش کرد.
البته گول زدن سیستم های هدایتی در زمین امکان پذیرتر هست تا در دریا.

سوال دوم شما رو باید بگم که ناوهای هواپیما بر همینطور هستن و مثلا بخش موتور اتمی اونها و سوختش و برخی جاهای ناو همین طور هستن و بسیار زره پوش و قوی و شاید با برخورد این موشک هم طوری نشن ولی خوب تمام ناو رو نمیشه این کار رو کرد چراکه وزنش به ۱۰۰۰ برابر میرسه مثلا فکر کنین به جای پوشش بدنه که مثلا ممکنه فلز ۲ یا ۳ میلیمتر باشه از فلز ۱۰۰ میلی متر استفاده بشه که معادل تازه ۱۰ سانتی متر هست می بینید که وزن در حدود 30 تا 50 برابر اضافه میشه و اصولا این راهکار شدنی نیست.
اما میشه برخی جاها رو زره پوش کرد که اونم قدرت انعطاف و کارایی ناو رو پایین میاره و در عین حال تضمینی برای مفید بودن نیست.
مثلا برادر واریور در پست های قبلی و تاپیک قبلی گفتن که میشه کلاهک این موشک رو زرهی کرد (مثلا یه فریم محکم داشته باشه )در این صورت به راحتی تا چند طبقه فقط با تکیه بر توان جنبشی خودش نفوذ می کنه و یا نه اصلا یه مرحله خرج گود توی دماغه بزاریم در این صورت اگر حتی عرضه ناو فولادی به ضخامت چند متر هم داشته باشه سوراخ میشه و موشک نفوذ می کنه.

می بنید که در کل در برابر موشکهای جدید و مخصوصا نوع های بالستیک فعلا راهکار مفیدی در دست نیست.[/quote]
جناب اپرا از توضيحاتتون ممنونم...
حالا اگر كلاهك موشك را فلزى كنيم ان نفوذ در صورت برخورد با زاويه 90 درجه خواهد بود يا با زواياى كمتر هم اين امكان وجود داره؟؟؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]كترواپتيك با IMAGE PROCESSING تقريبا همون شليك كن فراموش كن ميشه كه تكنولوژي آسوني نيست و يه كن داشتنش توسط ايران شك برانگيزه[/quote]

ميخواي يه برنامه بنويسم که يک جسم رو تو کلي آت و آشغال پيدا کنه اونم با سرعت پردازش بالا ? ديگه پيدا کردن و رهگيري يک ناو بزرگ توي درياي صاف جزو راحترين کارهاست !

موشک هاي مبتني بر پردازش تصوير به اين راحتي ها گول نميخورن ,تنها راه تاباندن شعاع قوي ليزري به گيرنده آنهاست .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هادی جان منظورم از دود برای مختل کردن سیستم ئردازش تصویر عادی یا دید در شب بود نه سیستم حرارت یاب.
الحمدالله جناب ملتک مدتهاست توی فروم های مختلف می خونید اگر اینطور نبود سوال هاتون چی بود ؟
برادر من شما نیستی میگی تکنولوژی ایمیج پروسسینگ در دسترس ما نیست رادار روزنه ساختگی نداریم موشک بالستیک دروغه نمی تونه برای زدن ادهداف متحرک شاخته بشه اصلا موشک بالستیک ضد کشتی وجود نداره و بعد بحث پردازش تصویر و اون کانال ارتباطی رو پیش کشیدین خوب اینها در فهوا به نوعی علاوه بر گاف های بی اطلاعی شما نوعی تمسخر متخصصین کشور هم هست .و با این قیافه حق به جانب انگار دارین بهشون فحش میدین و در عین حال از کوچکترین امور نظامی و علمی بی اطلاع هستن با جزم و اطمینان ااظهار نظر می کنین که راه به راه دوستان جوابتون رو بدن ولی از رو که نمی رین.
برادر من کسی با سوال پرسیدن شما مشکل نداره هیچ کس اما من مشکلم با این مطمئن حرف زدنتون در عین بی اطلاعی محض هست ولی اگر واقعا هدفتون سوال هست می تونید مثل هادی یا ایکس من بپرسین تا اساتید بنده در سایت جواب شما رو بدن.
من در برابر شما موضع خصمانه ندارم در برابر روش جزم و اطمینان شما و بعد به چالش کشیدنهاتون مشکل دارم اگر این روند بره کنار همه به راحتی جواب شما رو میدن.

شما پست قبلی من رو مطالعه کنید و بعد اظهار نظر بفرمائید اگر خوب چشماتون رو باز کنین من این مزایا و معایب رو گفتم و در جواب ایکس من هم سوال شما بود و من جواب دادم ولی امان از شما در عین حال چند راه حل هم دادم ولی شما نخونده ما رو به توپ بستین و بعد فرمودین:انگار فقط گفتن نقاط قوت يك سلاح ايراني خوبه و گفتن نقاط ضعفش تخريب و تمسخرهست.
دوست عزیز من که دارم تمام قضیه رو با مزایا و معایب می گم پس این حرف شما هیچ جایی برای طرح نداره مگر اینکه منظوری داشته باشین؟دارین ؟
در مراحل اولیه پرتاب میشه موشک رو شناسایی کرد ولی آیا در مراحل دوم و سوم هم میشه تازه اگر بشه آیا میشه اقدام به مقابله مفیدی کرد؟باز در پست قبلی بنده بود ولی باز چشم بسته اظهار فضل کردین.
در ضمن من ادعایی ندارم تا وقتی دوستانی مثل واریور محمد و علی و... توی سایت هستن و اصلا محلی از اعراب ندارم ولی شما.....

ایکس من جان این نفوذ تا زاویه ای مشخص همیشه هست مثلا شما نگاه کنین یه مرمی گلوله عادی تا یه زاویه خاص نفوذ می کنه و در غیر اینصورت کمانه.این موضوع در مورد موشکها هم صادق هست.مثلا این موشک ممکنه تا زاویه مثلا 60 درجه نفوذ کنه و در غیر اینصورت کمانه کنه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
خیلی عالیه .ولی ای دقیق میخوره به ناو اگه بیفته تو اب چی
فکر کنم بمب های خوشه ای تاثیرش بیشتره چون احتما برخوردش بیشتره
ناپالمم خیلی خوبه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]دوستان مدیر این انجمن پست قبلی بنده رو پاک کنن
[color=orange][b]/
انجام شد
mahdavi3d
/
[/b][/color]
در پی تلاش برای اصلاح اینطور شد:

دوست عزیز برای صدمین بار توی این سایت تمام جواب های شما هست به قول واریور جان تنها گاف ها و بی اطلاعی های خودتون رو علم نکنین .مثلا دارین مچ می گیرن به احساس خودتون ولی تنها باعث پیش رفتن 5 صفحه تاپیکی شدین که شده جواب دادن به بی اطلاعی محض شما در حالی که اگر زحمت رفتن به تاپیک ها رو می کشیدید این لطیفه ها رو بیان نمی کردید.
اما چند تا نکته بیان می کنم ان شا الله کمی رعایت کنین و باز پشت سر هم پست های بی ربط و از این شاخه به اون شاخه ندین.:

اولا شما دارین از استایکس حرف می زنین جریان موشک و ناو ساعر جنگ ۳۳ روزه و همین یکی دوهفته پیش در زدن ناو اسراییلی رو در غزه در کنارش قرار بدین.اینم که میگن رادار خاموش بوده تنها دلیلی برای فرار از بی آبرویی خودشون بود وگرنه ولا همه میدونن این ناوهای ساعر از پیشرفته ترین و قویترین ناوهای حال حاضر دنیا هستن مخصوصا از نظر الکترونیک و رادار و سیستم های ای سی ام.ولی حتما در یک جنگ رسمی و در منطقه رسمی این ناو رفته بوده پیک نیک که رادارهاش خاموش بوده اصلا بوده توی غزه همین دو هفته پیش چرا باز موشک نوش جان کردن؟
کمی تحلیل بد نیست به خدا .همه عالم و آدم می دونن وقتی جنگی در میگیره به تمام سامانه ها و تجهیزات و نیروهای درگیر آماده باش میدن و ایضا این در مورد سیستم های درون منطقه درگیری که دیگه حرفی برای گفتن نداره خوب حالا چطور ناوی در منطقه آبی لبنان و در منطقه جنگی و در جنگی رسمی رادارش خاموش بوده؟حتما نیروها هم هر کدوم یکی از این ننوهای توری به بدنه ناو بسته بودن در حال خوردن بستنی لیموی تشریف داشتن.
در ضمن اون استایکس ها تماما توسط جنگ الکترونیک از بین رفتن و این همون مشکلی رو که موشکهای کروز دارن داره بیان می کنه دوست عزیز.شما هی دارین اسم موشک های شنیده شدتون رو میارید یاخونت و سانبرن و براهموس و.... ولی نمی دونین یکی از ضعف های موشک کروز همین هست که ممکنه با جنگ الکترونیک منحرف بشن.

دوست عزیز مقایسه شما یعنی موشکهای کروز و بالستیک مبنایی اشتباه هست چراکه مثلا همون موشک کروز برای برخورد به هدف خودش در فاصله بالای 300 ک م نیاز به حرکت کروز داره خوب اگر اواکس ها در حال پرواز باشن به راحتی ممکنه این موشک ها رو شناسایی و اقدام متقابل الکترونیکی بکنن یا اصلا رهگیرها برای زدنشون و یا خود سامانه های پدافندی اقدام کنن.ولی خاصیت موشک بالستیک همین هست که وقتی وارد فاز دوم و سوم شد عملا خیلی نمیشه به راحتی اونها رو شناسایی کرد و این شده معضل تمام سیستم های دفاعی جدید در عین حال سرعت این موشک ها خیلی بالاتر از همون ۴ ماخ هست مثلا در فاز شلیک و فاز دوم و حتی ابتدای سقوط سرعتی بالای ۱۰ تا ۱۵ ماخ(حداقل برای خلیج فارس حالا در مورد مثلا شهاب به ۲۴ ماخ هم میرسه )دارن که شناسایی و اقدام رو در برابرشون خیلی سخت می کنه.
و اصولا مشکل پدافندهای جدید در برابر این موشکهای بالستیک همین هست در ضمن زمان شلیک تا برخورد خلیج فارس بسیار کوتاه تر هست در عین حال خلیج فارس چون زمین پایه هست ممکنه از هر نقطه ای از زمین شلیک بشه و شناسایی اون ماشین حامل خیلی سخت تر هست از شناسایی هواپیمای حامل براهموس یا سانبرن.چون عملا شناسایی هواپیمای حامل هم می تونه کمک بزرگی برای زدن موشک کروز باشه.

شما از ابتدای سوالهاتون هی دارین بحث موشکهای کروز رو وسط میگشین گو اینکه اصلا نمی دونین برتری و ضعف اونها چیه و گو اینکه باز می خواین مقایسه کنین بین این نوع موشک ها و موشک های بالستیک.
در ضمن گیریم فرضا حرفهای شما درست و موشک ها کروز بر موشک های بالستیک(که تنها خیالی خام هست در این مورد)درست باشه ما که فعلا نه سانبرن داریم نه براهموس و نه یاخونت پس نمی تونیم که تاکتیک کشورمون رو بر اساس مهملات و اوهام پایه ریزی کنیم.

اما در مورد سیستم تلویزیونی و .... دوست عزیز این سیستم دو نوع داره که شما چون ازش خبر ندارین فقط سوالهای بی ربط و بی ارزش می پرسین و ما هم موندیم چی بگیم.البته مشکل من با نوع سوال پرسیدن شما هست که به جای اینکه سوالی مطرح کنید ابتدا خودمون رو هدف قرار میدین و میگین نمیشه و دروغه و... بعد که جوابتون رو هم می گیرین باز جدل می کنین و ادامه حرفهای به درد نخور قبلی.

هدایت تلویزیونی دو نوع داره یکی اینکه با مرکز ارتباط داره (به قول شما کانال) و این توانایی رو به متصدی هدایت میده تا در زمان آنلاین تصویر منطقه هدف رو ببینه و بعد از دیدن هدف روی اون قفل کنه و بقیه کار رو خود موشک انجام میده.این سیستم به این شکل عمل می کنه که تصویر رو می فرسته به مرکز کنترل و مرکز کنترل و متصدی شلیک با دیدین تصویر دریافتی دنبال هدف می گرده و تا پیداش کنه بعد از دیدینش روش قفل می کنه مکانیسم این قفل هم بسیار راحت هست مغز موشک یا الگویی از هدف رو تعیین و یا رنگ و بافت اون رو تشخیص و به طرفش میره مثل این می مونه شما عکسی بگیرین و به کسی بگین به طرف دماغ برو که میشه الگو (اینجا دماغ یا لبخنر الگو هست) و یا میگین برو طرف این نقطه ای که من روش قفل کردم که رنگ و شکل رو در نظر میگیره(این مثل اینه که بگین توی این عکس که من دادم روی سیبیل طرف کلیک کنید در این صورت موشک میره طرف رنگ مشکی وسط رنگ کرمی چهره.).
اما نوع دومی از سیستم تلویزیونی هست که مبنای اون پردازش تصویر هست توی این سیستم این توانایی هست که بین سیستم و متصدی شلیک هیچ لینکی نباشه یا باشه اگر باشه بهتره برای اینکه هدایت دقیقتر باشه و اگر نباشه هم مشکلی نیست چون در این شرایط فقط کافیه به موشک تصویر هدف رو از بالا بدین دوربین موشک دنبال الگوی شبیه به عکس می گرده حالا ممکنه شما عکس هدف رو در جهت شمال داده باشین در این صورت سیستم پردازش تصویر خودش دنبال هدفی در هر جهتی شبیه به عکس می گرده دقیقا مثل سیستم تشخیص لبخند دوربین های سایبر شات.
در این سیستم هیچ لینکی نیاز نیست و فقط تصویری رنگی یا سیاه و سفید یا حتی سبز دوربین دید در شب کافی هست.
این سیستم مجهز به دوربینهای دید در شب هم هست که در شب هم توانایی شناسایی اهداف رو داره.

اما این سیستم شاید در زمین دچار برخی مسکلات بشه مثلا وضع منطقه درگیری و هدف بسیار مغشوش و شلوغ باشه و یا تغییر اعمال شده باشه ولی در دریا این امکان نیست چراکه تنها پهنه آبی یا سبز دریا هست و اشیا درونش که ناوها هستن .
در این موشکها کافیه عکس ناو هواپیما بر به دوربین و سیستم تلویزیونی داده بشه همین برای پیدا و زدن هدف که ناو هست کفایت می کنه و دقت بسیار بالایی هم داره.در عین حال سیستم این توانایی رو داره که ناو هواپیما بر یا ناوهای عادی و کوچکتر رو تشخیص بده چون دنبال الگو بزرگی و کوچیکی هدف می گرده.
این از سیستم تلویزیونی تا کمی بیشتر تفکر کنین و بفهمین سیستم تلویزیونی هم شلیک کن فراموش کن داره.جناب محقق.

اما در مورد نظر عالمانه شما در مورد اینکه این موشک باید سیستمش راداری یا حرارتی باشه .اتفاقا خلاف نظر شما باید بگم این سیستم ها اصلا به درد نمی خورن چرا که سیستم حرارتی رو خیلی احت میشه با فلیرهای قوی منحرف کرد و یا در منطقه هدف اینقد هدف فرعی درست کرد که موشک نتونه هدف رو شناسایی کنه.
در حالی که پردازش تصویر اینطور نیست و دنبال الگو می گرده و فکر نمی کنم وسط دریا بتونن الگو درس کنن اونم در شرایطی که ناو گروه در حال حرکت هست.
اما خوبی سیستم حراراتی این هست که ناوگروه از شلیک و مورد هدف بودنشون مطلع نمی شن.و پردازش تصویر هم همین خاصیت رو داره چون بازتابی نداره تا اونها بفهمن.

اما در مورد سیستم راداری باید بگم این سیستم یه ضعف عمده داره و اون اینکه خود رادار باعث تشتشعاتی روی هدف یا ناو گروه میشه و این تشتشعات اگر خود موشک شناسایی نشه باعث شناسایی موشک میشن و راه رو برای اقدام متقابل باز می کنن و این اصلا خوب نیست.
در عین حال اگر هدف انحراف باشه باید چنیدین و چند موشک دیکوی هم شلیک کرد که باز خودش هزینه ها رو میبره بالا.
اما می بینین که با یستم تلویزیونی و اپتیکی عملا هم ناوگروه مطلع محل و حضور موشک نمی شن و هم می تونه در شب یا روز هدف رو بزنه.البته باز میه این سیستم رو با سیستم حرارتی هم پک کرد.در عین حال سیستم های پک شده حرارتی تصویری و دید در شب در کشور تولید میشه و مشکلی نداریم.
اما مورد دیگه اینکه هدایت بصری علاوه بر اپتیک شامل رادارهای موج میلیمتری هم میشه و ممکنه منظور از سیستم هدایت در این موشک که مسئولین اظهار می کنن نوعی از این رادارها باشه.

اما بدترین نکته در مورد موشکهای کروز همین هست که دشمن ممکنه از شلیک اون باخبر بشه و یا اصلا خود موشک رو شناسایی و بزنه ولی در موشک بالستیک این مورد خیلی کم رنگتر میشه البته منتفی نیست ولی خیلی کمرنگ میشه.

سیستم ایجیسو ... هم در صورتی می تونن اقدامی بکنن که بتونن موشک رو در فاز دوم یا سوم شناسایی کن در حالی که در این مورد شکهای جدی وجود داره و در عین حال اگر همین موشک مواد جاذب رادار روش بزنن که در سجیل این کار شده و یا از کلاس موشکهای قیام برای این موشک استفاده بشه که بالچه ندارن و همچنین اگر ملاهک موشک جدا بشه در عین حال بازتاب راداری به حدی کم میشه که شناسایی اون عملا نا ممکن میشه.

اون وقت می فهمین یک موشک بالستیک چقدر می تونه خطرناک باشه.و برتری اون در برابر موشک کروز چی هست.
مثلا موشک سجیلی رو فرض کنین که از فاصله ۲۰۰۰ ک م طرف یه ناوهواپیما بر در اقیانوس هند شلیک بشه حالا بماند که پیدا کردن این موشک در روی صفحه رادار در زمانی که از عمق خاک ایران شلیک بشه که اصلا شدنی نیست و بعد از برخورد هم ۱ تن مواد منفجره و سرعتی به مراتب بالاتر از خلیج فارس ناو رو تبدیل به تلی از خاکستر می کنه.برای همین مسیولین نظامی امریکا ناوهاشون رو میگن در زمان حمله باید از خلیج فارس و دریای عمان خارج کنیم ولی شما اصلا نفهمیدین قضیه چی هست.

خواهشا فکر نکنین در این سایت کسانی نیستن جواب شما رو بدن وشما علامه دهر هستین دیگه این مباحث سرتا پا خنده رو ادامه ندین و توان داخلی رو به تمسخر نگیرین چون تنها تمسخر خودتون هست.

در ضمن چیزی یادم رفت بگم کاربر محترم ایمیج پروسسینگ همچنین فناوری پیچیده ای نیست و این بی اطلاعی محض شما رو می رسونه که این ادعاها رو دارین .یه سری به دانشگاه آزاد یا ملی شهرتون بزنین یا توی اینترنت در موردشون سرچ کنین می فهمین که الان دانشجوها دارن رباتهایی با توانایی تشخیص اشیا و جابجایی اونها با همین روش ایمیج پروسسینگ می کنن تازه این کار دانشجویی هست نکنه ادعا دارین صنایع نظامی هر کشوری خیلی پایین تر از حد سطح دانجشوهای دانشگاهش هست.[/quote]
حلا بنده چند تا سوال ديگه مطرح مي كنم انشا لله به لطف خودتون جواب بديد چون به تاپيك مربوط هست:
منبع شما براي سرعت 24 ماخ در مرحله نهايي چيه؟ تو ويكي كه براي شهاب سه نوشته در مرحله نهايي 2.1 ماخ .البته شايد ويكي اشتباه كنه. ولي در صورت درستيش سيستم هاي پدافندي خيلي هم در بابر اين موشك دست و پا بسته نيستند.
به نظر شما نميشه با ماهواره و همچنين رادارهاي مستقر در فضا در همان مراحل اوليه شليك موشك رو شناسايي كرد؟
ليزر هوابرد نمي تونه در برابر اين موشك ها كاري بكنه؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]
حلا بنده چند تا سوال ديگه مطرح مي كنم انشا لله به لطف خودتون جواب بديد چون به تاپيك مربوط هست:
منبع شما براي سرعت 24 ماخ در مرحله نهايي چيه؟ تو ويكي كه براي شهاب سه نوشته در مرحله نهايي 2.1 ماخ .البته شايد ويكي اشتباه كنه. ولي در صورت درستيش سيستم هاي پدافندي خيلي هم در بابر اين موشك دست و پا بسته نيستند.
به نظر شما نميشه با ماهواره و همچنين رادارهاي مستقر در فضا در همان مراحل اوليه شليك موشك رو شناسايي كرد؟
ليزر هوابرد نمي تونه در برابر اين موشك ها كاري بكنه؟[/quote]
سلام دوست عزیز
بنده جسارت میکنم چند کلمه ای ...

سرعت 2.1 ماخ شهاب برای لحظه برخورد به زمین یعنی در ارتفاع صفر مد نظر هست منتها سرعت موشکهای بالستیک حین ورود به جو تا 20 ماخ هم براورد شده کما اینکه خلیج فارس در حین برخورد طبق گفته مسولان دفاعی کشور بیش از 3 ماخ سرعت دارد

در مورد لیزر هوابرد : ابتدا اینکه این سلاح عملیاتی نیست ( طبق شنیده ها ) لیزر هوابرد با توجه به برد کم و محدودیت های دیگر تنها در فاز لانج قادر به انهدام موشک های بالستیک هست . برای استفاده از لیزر هوابرد ابتدا باید تمام پدافند و نیروی هوایی طرف مقابل نابود شود و اسمان کشور کلا در اختیار امریکا باشد ....( حتی در ان صورت هم با تمهیداتی میشود موشک ها را مقاوم کرد )

شناسایی موشک امکان ان هست منتها در نظر داشته باشید که 1- طول سواحل ما 2- جزیره های متعدد 3- شلیک از روی شناورها ( تجاری یا نظامی ) واین امکان را به ما میدهد که انواع موشک های ضد کشتی را به تعداد بالا شلیک کنیم حتی با وجود شناسایی از انجایی که موشک مثل خلیج فارس در رسیدن به برد نهایی یعنی 300 کیلومتر به زمان کمی نیاز دارد عملا کار برای دشمن مقابل سخت خواهد بود ...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ممنون دکتر دیوانه :mrgreen:
بخشی از سوال شما رو جواب دادن دکتراما:
البته شاید که نه ویکی خیلی اوقات اشتباه می کنه دلیل اشتباه ویکی و در کل سیستم های اطلاعاتی غرب در این هست که هنوز فکر می کنن شهاب همون اسکاد بی هست در عین حالی که این گرد دیگه گردو نیست.
حتی اونها مبنای تولید سیستم های پدافند بالستیک خودشون رو بر مبنای موشک های اسکاد پایه ریزی کردن و با همون ها هم امتحان و تست می کنن(هر چند زیاد هم موفق نیستن) اما این هاب در ایران مخصوصا در نسخه های جدید به طور کلی چیز دیگه ای هست.
اما منظور از سرعت بالا همونطوری که دکتر گفتن در فاز ورود به جو هست این سرعت بعضا بالاتر از ۲۴ ماخ هست تازه با قرار دادن راکت روی موشک میشه این سرعت رو بیشتر هم کرد اما در طی مراحل سقوط تا مرحله برخورد مستقیم به زمین این سرعت کم میشه تا میرسه به اندازه چند ماخ.
اما مسئله این هست که سیستم های پدافندی دشمن اگر بخوان این موشک رو بزنن باید در همون مرحله ورود به جو اون رو شناسایی کنن که به دلیل سرعت سرسام آور نمی تونن و در مراحل پایین تر هم که دیگه کار از کار گذشته و موشک با سرعت چند ماخ می خوره به هدف.

در ضمن شما سیستم های راداری مستقر در زمین رو نباید با اونهایی که روی ناوها هست مقایسه کنید مثلا راداری که قرار در الان میگن ترکیه نصب بشه خوب این رادار رادار عادی نیست و هم بسیار قوی و هم بسیار حجیم هست و توان بالایی برای کشف داره و اصلا قابل مقایسه با رادار یه ناو نیست.

بله میشه اما کجا نهایتش توی لبنان یا فلسطین که سر هم چند هزار کیلومتر وسعت دارن اما کشوری مثل ایران با وسعت 1700000 هزار کیلومتر مربع این کار بجز بلوف سیاسی چیزی نیست.
در عین حال اینها توی همون لبنان هم موقعی به محل شلیک راکت ها می رسیدن که کسی اونجا نبود و همه لانچرها یا رفته بودن یا رها شده بودن اونم در شرایطی که کل فاصله این دو تا کشور چند کیلومتر بیشتر نیست.

اما ما فرض رو بر این بزاریم که این موشک رو در مرحله اول شناسایی کردن خوب فرض رو بر این بزرایم این موشک از کاشان شلیک شده یعنی از لحاظ جغرافیایی مرکز ایران میشه بگین با کدوم موشک و یا هواگردی می تونن از فاصله حدودا ۶۰۰ کیلومتری این موشک رو بزنن اصلا اگر موشکی هم باشه می تونه این فاصله رو طی کنه و اگر باز هست قبل از خروج موشک از جو می تونه موشک رو بزنه.
می بینید که تنها موضوع این هست که اونها نهایتش بتونن موشک رو در مرحله لانچ ببینن ولی اگر وارد مرحله دوم بشه در اون سرعت و فضای آلوده عملا رهگیری اون با سرعت های بالای ۸ماخ سخت هست حالا بماند که این موشکها با سرعتی بالاتر از چند ده ماخ حرکت می کنن و در مرحله سقوط هم اگر شناسایی بشن عملا دیگه کار از کار گذشته.
در ضمن راداری که در فضا بخواد این شناسایی رو انجام بده خیلی حجیم و بزرگ هست و تا الان ساخته نشده و تنها اونها با تکیه بر ماهواره های کاشف حرارت این کار رو می کنن که اونها هم به راحتی استعداد گول خوردن دارن مثلا اگر در همون لحظه در چندین جای ایران منابع حرارتی مثل موشک شبیه سازی بشه.

لیزر هوابرد طراحی شده ولی آیا توان عرض اندام روی ایران رو داره و تازه اگر هم بیاد آیا در این گستره بزرگ ایران که عملا دو سر کشور به هزار کیلومتر فاصله هم میرسه می تونه در برد خودش موشکی بزنه.
مگر اینکه روی هوای ایران همزمان ۱۰ لیزر هوابرد ۲۴ ساعته در حال پرواز باشن.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط NIX
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      گراد ، تگرگ روسی
       

       
       
       
      گراد یک سامانه پرتابگر چندگانه خودکششی 122 میلیمتری است که در اتحاد جماهیر شوروی طراحی و ساخته شده است ، این سامانه و راکت M-210F برای نخستین بار در سالهای آغازین دهه 1960 توسعه یافته و نخستین کاربرد رزمی آن در مارس 1969 در طول درگیری مرز چین و شوروی بود
      BM مخفف Boyevaya Mashina به معنی ماشین جنگی است و نام مستعار گراد Grad در روسی به معنی تگرگ می باشد
       
      سامانه موشک انداز BM 21  در سال 1963 در ارتش شوروی برای جایگزینی سامانه قدیمی BM 14  بکار گیری شد ، نقش پایه ای سامانه BM 21  برای پشتیبانی نیرو های زمینی با سرکوب فوری مواضع شلیک موشک های ضد تانک ، توپخانه ها ، خمپاره انداز ها ، از میان بردن نقاط مقاومت دشمن در منطقه نبرد بود
       
      نام مستعار روسی "تگرگ" نام مناسبی برای سامانه تسلیحاتی است که می تواند تا 40 راکت 122 میلی متری را در حدود 20 ثانیه در بردهای گوناگون پرتاب کند. گراد یک سامانه تتسلیحاتی دقیق نیست و برای رساندن مهمات خود به جای هدف نقطه ای ، برای یورش به یک منطقه طراحی شده است ، در برد 20 کیلومتری ، زمانی که 40 موشک پرتاب می شود، منطقه اصابت تا 600 متر در 600 متر گسترش می یابد (36 هکتار).
       

       
       
      از زمان معرفی سامانه BM 21 در دهه 60 این راکت انداز  های 122 میلیمتری در همه مناطق درگیری در سراسر حهان حاضر بوده اند . سادگی این سامانه بهمراه ارائه توان آتشباری عظیم از یک سکوی متحرک و نسبتا سبک منجر به پذیرش سریع و گسترده آن شده است..این سامانه تسلیحاتی به شکل گسترده ای کپی شده است و اکنون گونه های گسترده ای از نسخه ها و مشتقات آن را می توان در فهرست موجودی بیش از 50 نیروی مسلح در سراسر دنیا میتوان مشاهده کرد
       
      از آنجایی که BM-21 یک طراحی نسبتا قدیمی است که  اواخر دهه 1950 توسعه یافت ،بنابر این  برخی از این گونه‌های کپی شده ویژگی‌ های تسلیحات تازه تری را به آن افزوده اند ، مانند سیستم ‌های کنترل آتش پیشرفته و ویژگی‌های آیرودینامیکی پیشرفته‌تر برای خود موشک‌ها [در موارد پیشرفته تر موشک های هدایت شونده. م].
       
       
      پرتابگر اولیه یک شاسی کامیون Ural-375D 6×6 بود. در سال 1976، خودروی پرتابگر Ural-375D با کامیون جدیدتر و قدرتمندتر Ural-4320 6×6 جایگزین شد. هر BM-21 توسط یک کامیون 9k450  با 60 موشک اضافی پشتیبانی می شود. نصب شدن بر روی کامیون های 6×6 به BM-21 تحرک قابل توجهی می دهد که به ویژه پس از شلیک، زمانی که پرتابگرها باید به سرعت جابجا شده تا از آتش سامانه های ضد توپخانه ای دشمن در امان باشند. عملیات شلیک و جابجایی رفتار معمول در راکت انداز های چندگانه خودکششی است
       
       
      کامیون پشتیبان سامانه گراد
       
      راکت یا موشک
      راکت یا موشک به مهماتی گفته می شود که توسط یک موتور به حرکت در می آید. موتور موشک / راکت در ساده‌ ترین گونه از لوله‌ ای تشکیل شده است که در آن سوخت می‌ سوزد و در یک انتهای آن دهانه‌ ای دارد. گازهای خارج شده باعث ایجاد واکنشی برابر و مخالف در انتهای بسته لوله شده و پرتابه را به جلو می راند . رانش با هدایت گازهای به سرعت در حال انبساط از سوخت موشک در حال سوختن از طریق یک یا چند نازل (ونتوری/ ونچوری) ایجاد می شود.
       

       
      نمایش اثر ونتوری
       
       راکت های 122 میلی متری برای BM-21 دارای هفت ونتوری در پشت موتور موشک هستند. در حالی که موتورهای موشک می‌توانند حاوی سوخت مایع یا جامد باشند، سامانه های BM-21 موشک ‌هایی را با موتورهایی که فقط دارای سوخت جامد هستند شلیک می‌کنند. بر خلاف موشک ، یک راکت هدایت نشده مسیر خود را در هنگام پرواز تنظیم نمی کند تا به هدف اصابت کند. به این ترتیب، هنگامی که BM-21 یک راکت را شلیک میکند هیچ راهی برای تغییر مسیر آن وجود ندارد.
       
      راکت ها
      راکت ها به منظور دستیابی به پایداری آیرودینامیکی ، از باله یا چرخش محوری استفاده می کنند ، راکت های سامانه گراد ترکیب هر دو این روش ها را بکار می برد. روش اولیه برای ایجاد پایداری آیرودینامیکی از طریق استفاده از چهار بالک در بخش پشتی است . هنگامی که راکت پرتاب می شود، شروع به چرخش با سرعت نسبتا کندی می کند. باله‌های فنری که در بخش پشتی دور راکت پیچیده شده اند و با یک بند نازک در جای خود نگه داشته شده اند که هنگام پرتاب می‌سوزد. همانطور که قسمت پشتی موشک از لوله پرتاب خارج می شود، فنرها باله ها را باز کرده و راکت را در پرواز تثبیت می کنند.
       
       
      انواع راکت های سامانه گراد
       
      راکت 9M22
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               64  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.4 کیلومتر
       
      راکت 9M22M
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               46  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              1930 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                2 تا 10.8 کیلومتر
       
      راکت 9M22U
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66.6  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.1 کیلومتر
       
      راکت 9M28F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               56.5  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2270 میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 15 کیلومتر
       
      راکت 9M53F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70   کیلوگرم
      سرجنگی         26  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     2450  تکه
      برد                5 تا 20.5 کیلومتر
       
      راکت 9M521
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2840  میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 40  کیلومتر
       
      راکت 9M522
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70  کیلوگرم
      سرجنگی         25  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     1800  تکه
      برد                تا 37.5  کیلومتر
       
       
       
      گراد در نقش موشک
       
      با توجه به گستره کاربران راکت انداز های گراد شرکت های دفاعی در صدد بهبود عملکرد این سامانه بر آمده اند که شرکت ترکیه ای راکستان و همینطور صنایع دولتی رافائل دو شیوه گوناگون را برای افزایش دقت این سامانه به کار برده اند
       

       
      راکت (موشک) ساخت راکستان با سامانه هدایتی GPS / INS
       
      شرکت راکستان یک راکت هدایت شونده به سامانه هدایت ماهواره ای به همراه سامانه هدایت داخلی توسعه داده است که با استفاده از امواج ماهواره های جی پی اس دایره خطای برابر 30 متر (ادعایی)  دارد
       

       
      کیت Epik
       
      شرکت رافائل کیت EPIK را برای راکت های سامانه گراد توسعه داده است (Electro-Optical Precision Integration Kit)) که بر پایه هدایت داخلی  INS و پردازشگر تصویری کار میکند ، تصویر هدف که توسط سامانه های دیگر (هلیکوپتر / هواپیما / پهپاد / نیرو های پیاده) برداشت شده است روی سامانه هدایت داخلی بارگیری شده و در زمان پرواز پویشگر فعال دماغه راکت با مقایسه تصویر ذخیره شده اقدام به جانمایی و شیرجه بر روی هدف تعیین شده می نماید ، از آنجایی که EPIK با جی پی اس در ارتباط نیست امکان جم و اخلال بر روی آن نیز وجود ندارد. شرکت سازنده دقت اصابت کمتر از 3 متر را برای این کیت هدایتی اعلام کرده است
       
      با هدایت پذیر شدن راکت های سامانه گراد سامانه های Fire Finder امکان محاسبه الگوی پروازی پرتابه برای اجرای عملیات سرکوب را تا حد بسیار زیادی از دست خواهند داد
       
       
       
       
       

       
       
      سامانه راکت چند گانه خودکششی
       
      سازنده    اتحاد جماهیر شوروی
      سال ورود به خدمت   1963 میلادی
      تعداد خدمه    6 نفر
       
      گونه های سامانه گراد

       
      BM 21 V
      نسخه هوابرد با 12 تیوب بر روی کامیون گاز 66B 
       

       
      GRAD 1
      نسخه سبکتر سامانه گراد با 36 تیوب بر روی کامیون زیل 131
       

       
      9K132 Grad-P
      گراد پی لانچر تکی راکت 122 میلیمتری
       

       
        A-215 Grad-M
      نسخه دریایی سامانه گراد
       

       
      9K59 Prima
      پریما نسخه بهبود یافته گراد با 50 تیوب
       

       
      Grad-K
      نسخه تازه تر گراد بر روی کامیون کاماز 5350
       

       
      Tornado G
      راکت انداز بهبود یافته گراد بر روی کامیون اورال 4320
       
       
       
      پیوند 1
      پیوند 2
      پیوند 3
      پیوند 4
      پیوند 5
    • توسط MR9
      فکور90 ، در اصل ، یک پروژه داخلی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (IRIAF)  بشمار می رفت که تاریخ آغاز آن به اوایل دهه نخست قرن بیست و یکم ( 2000 میلادی ) برمی گردد . به اعتقاد برخی ، در آن زمان هیچ  موشک هوا به هوای عملیاتی AIM-54A فونیکس در فهرست موجودی نیرو وجود نداشت ، در نتیجه  متخصصان نیروی هوایی پیشنهاد دادند  تا قطعات و اجزاء فونیکس ها را با قطعات موشکهای تغییر یافته هاوک ( پروژه سجیل ) بهبود دهند و موشکهای موجود را بحالت عملیاتی بازگردانند .
      با کلید خوردن این پروژه ، به شکل همزمان نیروی هوایی یک قرارداد همکاری را با صنایع شهید بابایی وابسته به وزارت دفاع و پشتبانی نیرو های مسلح با هدف بازگرداندن چند تیر موشک فونیکس بحالت عملیاتی در یک بازه زمانی یکساله (2007-2006) به امضاء رساندند  و برای اطمینان از صحت کار ، چند کارشناس بازنشسته فنی نیروی هوایی ارتش نیز به این پروژه پیوسته و این ایده دنبال شد.
      براساس گزارشهای تایید نشده ، در اوایل کار ، موشکهای از رده خارج فونیکس با استفاده از جستجوگر موشک MIM-23B دوباره عملیاتی شدند . با این حال ، در سالهای بعد (2009-2008) ، زمانی که صنایع شهید بابایی ، یک نسخه بهبود یافته از موشک پدافند هوایی MIM-23B را با رادار و اویونیک جدید برای نیروی هوایی توسعه داد ، این ایده برای کارشناسان بوجود آمد که تمامی موشکهای فونیکس باقی مانده را با اویونیک جدید و رادار موشک شلمچه ، ( نسخه بهبود یافته MIM-23B) به حالت عملیاتی درآورند .
      این موشک با موفقیت کامل مابین سالهای 2009 تا 2010 آزمایش شد ، اما علی الظاهر  در خط تولید انبوه قرار نگرفت . نسخه جدید سجیل / شلمچه  با جستجوگر و اویونیک پیشرفته با شناسه سجیل هوابرد برای تجهیز تامکتهای نیروی هوایی ، فانتوم ومیراژهای اف-یک در حال توسعه است .
      پی نوشت : 
      این تحلیل ، صرفاً یک نظر بشمار می رود و نه تایید و نه رد می گردد . با این حال امیدواریم نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، بیش از پیش ، از قابلیتهای تدافعی ، تهاجمی برخوردار گردد . 
    • توسط Davood
      اواخر دهه ۶۰ و اوايل دهه ۷۰ ميلادي را مي توان نقطه عطف در پيشرفت صنايع موشكي در دنيا دانست زيرا زماني بود كه به تازگي جنگ جهاني تمام شده بود و كشورهاي درگير جنگ جهاني به خوبي ضرورت وجود موشك و جنگ افزارها را درك كرده بودند و با تجربياتي كه به هنگام جنگ كسب كرده بودند توانستند به دنياي جديدي از ساخت سلاح ، موشك و هواپيما قدم بگذارند.
      يكي از اين كشورها كه همواره ابرقدرتي موشكي محسوب مي شد شوروي بود. اتحاد جماهير شوروي با فاصله اي بسيار زياد از رقباي خود در حال پيشرفت بود به خصوص در صنعت هوافضا، ولي اين پيشرفت هنگام فروپاشي اتحاد جماهير شوروي با كمتر از نصف پتانسيل گذشته ادامه يافت.
      البته بايد به اين نكته نيز توجه كنيم كه با وجود چنين فروپاشي، روسيه هنوز هم در صنعت هوافضا از برترين هاست. صنايع موشكي روسيه كه همچون يكي از زيرشاخه هاي صنعت هوافضاست به تبع آن پيشرفت زيادي داشته است. رقابت بسيار جذابي بين كشورهاي روسيه و ايالت متحده آمريكا در زمينه هوافضا وجود دارد كه شايد يكي از دلايل پيشرفت سريع اين صنعت در اين كشورها و فاصله زياد آنها با كشورهاي ديگر همين باشد.
      در ليست موشك هاي روسيه مي توان انواع و اقسام موشك ها را از قبيل موشك هاي هوا به هوا، هوا به زمين، زمين به هوا، بالستيك، اتمي، ضد ماهواره ، ضد كشتي و ضد زيردريايي را ديد. در اين ميان يكي از سري هاي بسيار قوي و با اهميت سري موشك هاي S يا S-300 را مي توان جزو سومين نسل موشك هاي زمين به هوا دانست كه پروژه ساخت و طراحي آن در دهه ۱۹۷۰ شروع شد.
      اين موشك نسبت به موشك هايي كه در زمان هاي قبلش ساخته مي شد خصوصيات متفاوتي داشت. البته تنها در سيستم پرتاب (Launch) آن از سري موشك هاي ۴۸N6 نمونه برداري شده بود كه مي توانست ميان برد يا دوربرد باشد. توسعه و گسترش موشك هاي سري S-300 از سال ۱۹۶۹ آغاز شد كه در آن زمان اين موشك ها به برد ۷۵ كيلومتري رسيده بودند.
      شركت مجرب آلماز (Almaz) مسئوليت طراحي و ساخت را براي نيروهاي زميني و شركت بوكاتف وظيفه طراحي آن را براساس نيازهاي نيروي دريايي روسيه به عهده گرفتند.
      چندي بعد براي به كمال رسيدن اين موشك ها براساس آخرين تكنولوژي هاي راكتي شركت گرونيش (Grunish) نيز به اين جمع پيوست.
      هدف ساخت پروژه، موشكي با برد بالا، سرعت بسيار زياد و قدرت مانوري مطمئن بود. اين موشك بايد كمترين زمان عكس العمل و قابليت استفاده هاي نظامي گوناگون براي حمل كلاهك هاي مختلف و داراي كمترين زمان رسيدن به هدف و نيز قابل اعتماد در زمان پرواز باشد.
      منظور از قابل اعتماد بودن اين است كه هنگام پرواز از ديد رادارها محفوظ باشد و ضد موشك ها نتوانند آن را رديابي كنند،حتي از لحاظ حفاظت اوليه اين موشك ها قرار بود كه در كانتينرهايي جاسازي شوند كه از زمان ساخت در كارخانه به بعد در همان كانتينرها بمانند و حتي سيستم پرتاب آنها نيز در خود كانتينرها تعبيه شود تا بتوانند در كمترين زمان ممكن از هر نقطه اي قابل پرتاب باشند. اين پرتاب به صورت عمودي انجام مي شود. يك لانچر قوي كه مي تواند موشك را تا ارتفاع ۲۰ متري بلند كرده و پرتاب كند. براي اين امر يك جك هيدروليك مدل ۴M330 ساختند كه با سرعت بسيار بالايي اين موشك را آماده پرتاب مي كند.
      S-300P
      يكي از اولين موشك هاي اين سريS-300P است كه به سفارش وزارت دفاع روسیه توليد شد. اين موشك مي تواند كلاهكي را به اندازه ۱۳۳ كيلوگرم با بيشينه برد ۴۷ كيلومتر حمل كند. كمترين برد آن پنج كيلومتر است و مي تواند در ارتفاع ۳۰ متري پرواز كند. سرعتش به سه كيلومتر در ثانيه مي رسد و در ۲۸ ثانيه مي تواند از خود عكس العمل نشان دهد. زمان آماده پرتاب شدنش كمتر از پنج دقيقه است.
      S-300F
      در سال ۱۹۸۴ مدل S-300F ساخته شد. مدل F در اصل موشك متناسب با نيازهاي نيروي دريايي روسيه بود كه از سيستم پرتاب ۵V55RM استفاده مي كند. سرعت آن ۴۶۸۰ كيلومتر در ساعت است و مي تواند كلاهكي به اندازه كلاهك مدل P (۱۳۳ كيلوگرم) ولي با بردي دوبرابر (حدود ۹۰ كيلومتر) را با خود حمل كند. بيشينه سرعت آن ۶۱۲۰ كيلومتر در ساعت و طول خود موشك با كلاهك ۲۵/۷ متر است.كمترين برد آن هفت كيلومتر و سقف پروازش ۲۵هزارمتر است و با سوخت جامد نيروي پيشرانش را تامين مي كند. يك سيستم راداري معروف به ريف روي آن نصب كردند كه مي تواند در يك زمان شش هدف را شناسايي كند و به آنها هجوم برد.
      S-300FM
      مدل S-300FM در سال ۱۹۹۰ ساخته شد كه باز هم مدلي براي نيروي دريايي بود. بسيار مدرن و پيشرفته بود. بيشينه سرعت آن به ۱۰ هزار كيلومتر در ساعت مي رسد، وزن آن ۱۴۸۰ كيلوگرم است و اين تفاوت بيش از هزار كيلوگرمي را مي توان در وضعيت نيروهاي پيشران اين موشك دانست. طول آن ۵/۷ متر، قطرش ۵۲/۰ متر و فاصله دوسر بالچه هاي عقب ۰۳/۱ متر است.
      برد آن ۹۰ كيلومتر است و مي تواند ۱۵۰ كيلوگرم كلاهك را با خود حمل كند. بيشينه سرعتي معادل ۷۵۶۰ كيلومتر در ساعت دارد كه در ارتفاع ۲۵ هزارمتري پرواز مي كند.
      S-300PMU
      مدل ديگر S-300PMU است. اين موشك از لحاظ ظاهري بسيار شبيه مدل FM است حتي وزنش با آن يكي است. طول آن ۹۸/۶ متر، قطرش ۴۵/۰ متر و فاصله دوسر بالش ۰۴/۱ متر است. در ارتفاع ۲۷ هزار متري پرواز مي كند و سوختش از مواد جامد تشكيل مي شود. كمترين بردش پنج كيلومتر و بيشترين برد آن ۹۰ كيلومتر است. مدل بعد در سال ۱۹۹۷ ساخته شد كه در واقع يك نمونه برداري از مدل MU بود. اين موشك MU-2 نام داشت كه از لحاظ اندازه و ابعاد دقيقاً مانند مدل قبلي بود ولي بردش به ميزان ۱۰۵ كيلومتر افزايش يافته بود يعني برد كلي آن به ۱۹۵ كيلومتر رسيد. توانايي حمل آن نيز بيشتر شده است و مي تواند ۱۸۰ كيلوگرم كلاهك را با خود حمل كند. سري ساخت اين موشك ها تا سال اخير ادامه يافت.

      Avia.ir
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.