امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

سلام به همگی رفقا !


بازم برگشــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــتم !


رفقا ديگه نگران نباشيد ، هرکولتون برگشته تا حال این دوستان ( زیاد حرف علمی بزن ) رو .....! :mrgreen:

at_wits'_end_new!

اولا اینکه این قضیه دود و ..... رو بیخیال شید ، چون میشه از فیلترهای مختلف استفاده کرد .

ثانیا بنده یکبار گفتم که ما موشک بالستیک ضد کشتی داریم و کسی باور نکرد تا رونمایی شد ، گفتم با بردهای بیشترشم داریم که بازم کسی باور نکرد ، تا یکی از مسئولین از شلیک موشک به دهانه ی اقیانوس هند با برد 1900 کیلومتر خبر داد ، حالا میگم و گفتم که ما زودتر از چین به موشک های بالستیک برای زدن ناوهای هواپیمابر روی آوردیم که بازم کسی باور نمیکنه ولی .....!

ثالثا خلیج فارس از یک نوع سیستم هدایتی استفاده نمیکنه که اگه یکیش کور شد ، موشک به ..... !

رابعا زدن خلیج فارس رو بیخیال شید به هزار و یک دلیل که برادر اپرا یه چندتاش رو گفت !

خامسا قیام نسل جدید موشک های ضد کشتی ماست ( بزنید به حساب پیش بینی ) !

سادسا ..... دیگه حال ندارم @! :mrgreen:
  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوستان ميشه راجع به تفاوت اين موشك با نمونه زمين به زمين آن اطلاعات بدهيد و اينكه آيا سر جنگي متفاوتي دارند يا نه متشكرم

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]دوستان ميشه راجع به تفاوت اين موشك با نمونه زمين به زمين آن اطلاعات بدهيد و اينكه آيا سر جنگي متفاوتي دارند يا نه متشكرم[/quote]
پاسخ در صفحات قبلي موجود است.

--------

[color=orange][b] تاپيك قفل شد.
mahdavi3d[/b][/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
خوب سلام. امیدوارم از این خوشتون بیاد. فقط من می خوام این رو به انگلیسی ترجمه کنم. اگه کسی مایل هست کمکم کنه یه پیام خصوصی بهم بده.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------
[size=18][b]بررسی خلیج فارس، موشک بالستیک ضد کشتی ایرانی[/b][/size]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/KFM.png[/img]

در هفتم فوریه ی سال 2011 میلادی، خبرگزاری های ایرانی تصویر موشکی بالستیک از خانواده ی فاتح-110 را نشان دادند که پس از پرتاب، مستقیما به کشتی هدف در خلیج فارس اصابت و آن را منهدم کرد. این موشک که خلیج فارس نام گرفت، بحث های زیادی را در مورد امنیت ناوگان آمریکایی در خلیج فارس و دریای عمان بر انگیخت. تصاویر نشان می دهند که خلیج فارس بسیار شبیه خانواده ی فاتح است با این تفاوت که در سر آن جستجوگری برای پیدا کردن هدف قرار داده شده است.

موشک فاتح خود نتیجه ی نیاز ایران به موشکی کوتاه برد با دقت بالا بود. در ابتدا ایران 200 موشک CSS-8 چینی که نمونه ی زمین به زمین موشک سام-2 روسی بود، خرید و شروع به تولید آن تحت نام تندر 69 کرد. اما برد کم، استفاده از سوخت مایع، بزرگی زیاد و عدم قابلیت تحرک موشک باعث شد ایران برای جایگزینی آن اقدام کند. مبنای کار موشک سوخت جامد زلزال 2 انتخاب شد. ابتدا سرعت سوختن سوخت در موتور موشک کاهش پیدا کرد و در نتیجه تراست آن کم شد و سپس با اضافه کردن بالچه های متحرک و استفاده از سیستم هدایت موشک تندر-69 و چند تغییر جزئی دیگر، موشک فاتح 110 ساخته شد.

این موشک سبک تر، سریع تر، کوچک تر و دارای برد بیشتری بود و از همه مهم تر، قابلیت تحرک داشت. در سال های بعد دو نسل دیگر از این موشک ساخته شد به طوری که در نسل 3 آن که در سال 2010 رونمایی شد، برد به 300 کیلومتر رسید و دقت آن به شدت نسبت به دقت 750 متری فاتح نسل 2 افزایش یافت. این موشک در حین پرواز از جو زمین خارج نمیشود.
خلیج فارس طبق گفته ی مسئولان ایرانی دارای برد 300 کیلومتری و سرعت 3 ماخ است. این مشخصات با نسل سوم فاتح 110 مطابقت دارد. این موشک به ایران قابلیت حمله به اهداف دریایی را از عمق خاک این کشور میدهند. به نظر می رسد که سیستم هدایت آن به این صورت عمل میکند. ابتدا موشک به طور اینرسایی به مکان تقریبی کشتی دشمن فرستاده می شود. در فاز نهایی جستجوگر سر موشک روشن شده و موشک را به سمت هدف خود هدایت میکند. کلاهم 650 کیلوگرمی موشک برای نابودی هر ناوی کافیست.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Fateh_1.jpg[/img]

شاید این شک به وجود بیاید که بالچه های این موشک برای انجام تغییر جهت های بزرگ کافی نباشد. احتمالا این مساله درست است چون این بالچه ها نسبتا کوچکند. اما نکته این است که موشک خلیج فارس نیازی به تغییر جهت آنچنانی در فاز نهایی پرواز خود ندارد.اگر همه چیز به خوبی پیش برود موشک تنها نیاز به تغییر زاویه ی اندکی خواهد داشت چرا که موشک نهایتا باید حدود 750 متر جابه جا شود و این میزان جابه جایی با تغییر زاویه ی اندک نیز قابل دست یابی است.

نوع جستوجوگر سر موشک مشخص نیست. ولی با توجه به تصاویر به طور قطع می توان گفت که تنها میتواند اپتیکی یا مادون قرمز باشد. همچنین سامانه ای که مکان تقریبی کشتی هدف را مشخص می کند هنوز مشخص نشده است. رادار های OTH مسلما می توانند در این زمینه کارآمد باشند ولی هنوز در مورد این نوع از رادارها در خدمت ایران اطلاعات چندانی در دسترس نیست. شاید دلیل این که در تست موشک خلیج فارس از یک کشتی ثابت استفاده شد هم این موضوع باشد که ایران هنوز رادار مورد نظر را تولید نکرده و موشک ها زودتر از آن آماده شده اند. اگر ایران چنین راداری بسازد و آن را با موشک ها تطبیق دهد می تواند حتی در صورتی که کشتی دشمن در حین پرواز موشک تغییر مسیر داد، آن را مورد هدف قرار دهد.

حالا سوالی که مطرح است این است که آیا این موشک توانایی زمین گیر کردن ناوگان آمریکایی حاظر در منطقه را دارد؟

در دنیا معمولا کشتی ها از سیستم های دفاع نزدیک برای مقابله با موشک های کروز استفاده می کنند. اما این سامانه ها توانایی درگیری با اهداف با سرعت 3 ماخ را ندارند و بر خلاف موشک های کروز، خلیج فارس از بالا به کشتی حمله میکند. اما این تنها سیستم دفاعی ناوها نیست.

در بین کشور های جهان، تعداد انگشت شماری دارای ناوهایی با قابلیت مقابله با موشک های بالستیک هستند و بی شک میتوان آمریکا را در این زمینه پیشرو دانست. سیستم آجیس با موشک های استاندارد یکی از بهترین سیستم های ضد بالستیک دنیاست و گرچه موشک استاندارد 3 برای مقابله با موشک های بالستیک در خارج از جو زمین ساخته شده، استاندارد 2 به راحتی می تواند موشکی مانند فاتح 110 را نابود کند و سیستم آجیس توانایی درگیری همزمان با 40 هدف را نیز دارا می باشد. به نظر می رسد خلیج فارس شانسی برای رخنه در سیستم های دفاعی ناو های آمریکایی را ندارد.

اما ایران یک امتیاز بزرگ در این زمینه دارد. موشک خلیج فارس بر مبنای یک موشک نسبتا ارزان ساخته شده است که از قبل در این کشور تولید می شد. ایران می تواند به راحتی تعداد زیادی موشک تولید کند و از آن ها علیه ناوگان دشمن استفاده کند. ذخیره ی موشک های ناو های آمریکایی محدود است و این اصلی ترین نقطه ضعف آن هاست. همچنین ایران می تواند از اهداف دیکوی برای این حمله استفاده کند. موشکی شبیه خلیج فارس ولی بدون سیستم هدایت پیچیده. همچنین موشک زلزال 2 هم اندازه ی فاتح-110 (و در نتیجه خلیج فارس) است و برای همین سطح مقطع راداری این دو تقریبا یکسان است. منابع مختلف خبر از 20000 موشک زلزال در ایران می دهند. همچنین ایران می تواند این موشک ها را به کلاهک های خوشه ای مجهز کند تا مجموعه ای از ناو ها (مانند ناوگروه هایی که معمولا همراه هواپیما بر ها حرکت می کنند) را مورد هدف قرار دهد. ایران سابقه ی استفاده از کلاهک های چف روی موشک های خود را نیز داراست. در این صورت ذخیره ی موشکی ناو های آمریکایی سریع تر تمام می شود و ایران نیز احتیاجی به استفاده از تعداد زیادی موشک گرانقیمت تر خلیج فارس ندارد.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/83865562766561705628.jpg[/img]

در رزمایش پیامبر اعظم 6 ایران از نمونه ی ساحل به دریای تندر 69 نیز رونمایی کرد. نکته ی جالب این بود که این موشک جستوجوگر موشک خلیج فارس را نداشت. همچنین تصویری از موشک خلیج فارس با کلاهک سفید و بدون جستوجوگر وجود دارد که احتمال می رود دارای هدایت راداری باشد. البته احتمال دارد این موشک نمونه ی دیکوی خلیج فارس نیز باشد. با توجه به این که تندر 69 دیگر در ایران تولید نمیشود به نظر می رسد این موشک تبدیل یافته ی تندر 69 های قبلی باشد.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_khp.jpg[/img]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_khp2.jpg[/img]

موشک خلیج فارس به احتمال زیاد کشور های مختلفی را وادار به دستیابی به ناوهایی با توانایی ضد بالستیک میکند. چرا که یک سلاح ارزشمند برای صادرات محسوب می شود و کشورهایی مانند کره ی شمالی و سوریه از خریداران احتمالی آن به شمار می روند. سودان و ونزوئلا نیز سابقه ی خرید تسلیحاتی از ایران را دارند. همچنین معلوم نیست چه کشور های دیگری مایل باشند چنین سلاحی را به زراد خانه های خود اضافه کنند.

با تمام این ها موشک های بالستیک تنها یکی از مواردی هستند که ایران برای جنگ در آب های جنوبی خود آماده کرده است. تاکتیک های ایران در این منطقه استفاده از انبوه موشک ها، پهپاد ها و قایق های تندرو است و این موشک های جدید به شدت بر توان ایران می افزایند. خواه هدف ناوگان آمریکایی باشد خواه نفتکش هایی که از تنگه ی هرمز عبور می کنند، خلیج فارس بهترین سلاحی است که ایران می تواند از آن استفاده کند.

نویسنده: امید.د (اسپهبد)
استفاده از این مقاله تنها با ذکر نام نویسنده و میلیتاری مجاز است.

[color=red]ادغام شد.
REZAT1980[/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]
شاید این شک به وجود بیاید که بالچه های این موشک برای انجام تغییر جهت های بزرگ کافی نباشد. احتمالا این مساله درست است چون این بالچه ها نسبتا کوچکند. اما نکته این است که موشک خلیج فارس نیازی به تغییر جهت آنچنانی در فاز نهایی پرواز خود ندارد.اگر همه چیز به خوبی پیش برود موشک تنها نیاز به تغییر زاویه ی اندکی خواهد داشت چرا که موشک نهایتا باید حدود 750 متر جابه جا شود و این میزان جابه جایی با تغییر زاویه ی اندک نیز قابل دست یابی است.
[/quote]

تشکر امید جان. مقاله خوبی بود.
------------------------------
این 750 متر مربوط به چی هست؟ انطور که شما هم در مقاله هم نوشتی خلیج فارس بر پایه نسل سوم فاتح ساخته شده . با توجه به فیلم ازمایش و اینکه گفته شد دقتش افزایش یافته فکر میکنم خطای نسل سوم حداکثر کمتر از 100 متر باید باشه. که خب صد در صد نیاز به تغییر جهت انچنانی ندارد همانطور که گفتید.
--------------------------
[quote]همچنین موشک زلزال 2 هم اندازه ی فاتح-110 (و در نتیجه خلیج فارس) است و برای همین سطح مقطع راداری این دو تقریبا یکسان است[/quote]

ایا سرعت این دو موشک هم با هم برابر هست؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]
شاید این شک به وجود بیاید که بالچه های این موشک برای انجام تغییر جهت های بزرگ کافی نباشد. احتمالا این مساله درست است چون این بالچه ها نسبتا کوچکند. اما نکته این است که موشک خلیج فارس نیازی به تغییر جهت آنچنانی در فاز نهایی پرواز خود ندارد.اگر همه چیز به خوبی پیش برود موشک تنها نیاز به تغییر زاویه ی اندکی خواهد داشت چرا که موشک نهایتا باید حدود 750 متر جابه جا شود و این میزان جابه جایی با تغییر زاویه ی اندک نیز قابل دست یابی است.
[/quote]

تشکر امید جان. مقاله خوبی بود.
------------------------------
این 750 متر مربوط به چی هست؟ انطور که شما هم در مقاله هم نوشتی خلیج فارس بر پایه نسل سوم فاتح ساخته شده . با توجه به فیلم ازمایش و اینکه گفته شد دقتش افزایش یافته فکر میکنم خطای نسل سوم حداکثر کمتر از 100 متر باید باشه. که خب صد در صد نیاز به تغییر جهت انچنانی ندارد همانطور که گفتید.
[/quote]
خواهش می کنم. ممنون.
من در این مورد گفتم نهایتا. در صورتی که مثلا نخوان قیمت موشک زیاد بشه و از سیستم هدایت قبلی استفاده بشه. خودم حدس می زنم که دقت عادی موشک خیلی بیشتر از 750 متر باشه.

[quote]--------------------------
[quote]همچنین موشک زلزال 2 هم اندازه ی فاتح-110 (و در نتیجه خلیج فارس) است و برای همین سطح مقطع راداری این دو تقریبا یکسان است[/quote]

ایا سرعت این دو موشک هم با هم برابر هست؟[/quote]

فکر میکردم یکی این سوالو بپرسه. باید یه مقدار تغییر توی موتور ایجاد بشه که این مشکل پیش نیاد. موتور فاتح تو 30 ثانیه میسوزه و موتور زلزال تو 20. ولی ساخت دیکوی با استفاده از موتور فاتح ممکنه. من بیشتر میخواستم به اون 20000 موشک اشاره کنم تا حواسمون جمع باشه که ساخت این موشک ها خصوصا نوع غیر هدایت شونده شون کار راحتیه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام
موشک رو دو مرحله ای کنند و از مواد جاذب امواج رادار استفاده کنند ، بهتر نیست !؟

مثلا دو نوع موشک خلیج فارس بسازند ...

1- بدون مواد جاذب امواج رادار
2- با مواد جاذب امواج رادار

اگه کمی هم ارتفاعش رو کمتر کنند و یا کاری کنند که در هنگام سقوط یک موتور ثانویه به کار بیافته تا به جای کاهش سرعت ، سرعتش رو حفظ یا افزایش بده ، خیلی بهتر می شه ...

به امید خدا قائم رو هم می سازنند ....

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مساله اینجاست که موشک فاتح110 اصلا بالستیک نیست. بلکه نیمه بالستیک یا همون آکوابالستیک هست. موقع پرتاب هم با زاویه شلیک میشه. با این اوصاف به نظر نمیرسه ارتفاع پروازی چندان زیادی داشته باشه. این مساله باعث میشه که برای زدن این موشک دیگه نیازی به ضدبالستیک های ایجیس نباشه. بلکه این موشک در محدوده ارتفاع پوشش داده شده بوسیله اغلب پدافند های دریایی است.
به عبارت دیگه، مزیت اصلی موشک های بالستیک که همون خروج از جو و یا پرواز در ارتفاع بسیار بالا و طبیعتا در امان ماندن از موشک های پدافندی در فاز میانی هست در این موشک وجود نداره.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
((در بین کشور های جهان، تعداد انگشت شماری دارای ناوهایی با قابلیت مقابله با موشک های بالستیک هستند و بی شک میتوان آمریکا را در این زمینه پیشرو دانست. سیستم آجیس با موشک های استاندارد یکی از بهترین سیستم های ضد بالستیک دنیاست و گرچه موشک استاندارد 3 برای مقابله با موشک های بالستیک در خارج از جو زمین ساخته شده، استاندارد 2 به راحتی می تواند موشکی مانند فاتح 110 را نابود کند و سیستم آجیس توانایی درگیری همزمان با 40 هدف را نیز دارا می باشد. به نظر می رسد خلیج فارس شانسی برای رخنه در سیستم های دفاعی ناو های آمریکایی را ندارد. ))

من فکر نکنم این قسمت در مورد موشک خلیج فارس صادق باشه ... میشه مستندات خودتون رو در مورد توانائی استاندارد 2 در هدف قرار دادن موشگ خلیج فارس ارائه بدین ... چون بعید می دونم ناوها اساسا برای تهدیدات اینگونه بهینه شده باشند ....

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]سلام
موشک رو دو مرحله ای کنند و از مواد جاذب امواج رادار استفاده کنند ، بهتر نیست !؟

مثلا دو نوع موشک خلیج فارس بسازند ...

1- بدون مواد جاذب امواج رادار
2- با مواد جاذب امواج رادار

اگه کمی هم ارتفاعش رو کمتر کنند و یا کاری کنند که در هنگام سقوط یک موتور ثانویه به کار بیافته تا به جای کاهش سرعت ، سرعتش رو حفظ یا افزایش بده ، خیلی بهتر می شه ...

به امید خدا قائم رو هم می سازنند ....[/quote]

مورد اول بستگی به قیمت تمام شده ی موشک راداگریز و توان رادار های آجیس داره. فکر نمیکنم چنین چیزی رادار های به اون قدرتمندی رو راحت فریب بده. ولی فکر بدی هم نیست. حداقل به امتحانش میارزه.

مورد دوم هم شاید عملی باشه ولی در اون صورت قابلیتی که موشک در حال حاظر داره از دست میره. ارزون و ساده بودن. من بیشتر دوست دارم موشک هایی با قطر و سرعت بیشتر و قابلیت جدا شدن کلاهک با انجام مانور در فاز پایانی بسازن. در این صورت احتمال برخورد حتی با وجود موشک استاندارد کم نیست.

خدا را شکر نسخه ی انگلیسیش هم تموم شد. بد نیست تو فورم های دیگه هم پست بشه چون کم کار تبلیغاتی نیست. ولی من شیل*تر شکن ندارم.
http://www.defence.pk/forums/iranian-defence/184618-surveying-iranian-anti-ship-ballistic-missile-capability.html#post3007219

[quote]((در بین کشور های جهان، تعداد انگشت شماری دارای ناوهایی با قابلیت مقابله با موشک های بالستیک هستند و بی شک میتوان آمریکا را در این زمینه پیشرو دانست. سیستم آجیس با موشک های استاندارد یکی از بهترین سیستم های ضد بالستیک دنیاست و گرچه موشک استاندارد 3 برای مقابله با موشک های بالستیک در خارج از جو زمین ساخته شده، استاندارد 2 به راحتی می تواند موشکی مانند فاتح 110 را نابود کند و سیستم آجیس توانایی درگیری همزمان با 40 هدف را نیز دارا می باشد. به نظر می رسد خلیج فارس شانسی برای رخنه در سیستم های دفاعی ناو های آمریکایی را ندارد. ))

من فکر نکنم این قسمت در مورد موشک خلیج فارس صادق باشه ... میشه مستندات خودتون رو در مورد توانائی استاندارد 2 در هدف قرار دادن موشگ خلیج فارس ارائه بدین ... چون بعید می دونم ناوها اساسا برای تهدیدات اینگونه بهینه شده باشند ....[/quote]

سیستم آجیس دقیقا برای مقابله با موشک های بالستیک طراحی شده. نه برای دفاع از خود کشتی. بلکه برای دفاع از مناطقی که ناو توی اون جا مستقر شده. دلیلی نمیبینم که این سیستم نتونه از خود ناو هم مراقبت کنه. موشک استاندارد 2 بلوک 4 برای سیستم آجیس طراحی شده و کار سیستم آجیس هم دفاع در مقابل موشک های بالستیکه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام

ناراحت نشی ولی بیشتر تبلیغ سیستم آجیس شده تا خود موشک !!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]سلام

ناراحت نشی ولی بیشتر تبلیغ سیستم آجیس شده تا خود موشک !![/quote]

من کلا مگه چقدر در مورد آجیس صحبت کردم که بیشتر تبلیغ اون بشه؟ icon_wink

به علاوه مگه واقعا نمیتونه به راحتی خلیج فارسو رو نابود کنه؟ تازه اتفاقا من در مورد ضعف آجیس حرف زدم. این که تعداد موشک هایی که تو هر کشتی هست محدوده و بعدش موشک صاف میخوره تو سر ناو.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]سلام

ناراحت نشی ولی بیشتر تبلیغ سیستم آجیس شده تا خود موشک !![/quote]

من کلا مگه چقدر در مورد آجیس صحبت کردم که بیشتر تبلیغ اون بشه؟ icon_wink[/quote]
[align=left]
But some few navies in the world use anti-ballistic missile systems and United States, is the leading nation in use of ships with ABM technology. AEGIS system is a very capable system and while Standard Missile 3 doesn't engage missiles in the lower levels of atmosphere, SM-2 can easily engage Khalij Fars.[b] It seems that there is[size=18] no way[/size] that Iranian ballistic missile could score a kill against an AEGIS protected ship.[/b][/align]

حالا تو فروم های فارسی اشکال نداره که این رو بگی ولی تو خارجی ها icon_wink

زیادی واقع گرایانه رو بدبینانه نظر دادید !!!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote][quote]سلام

ناراحت نشی ولی بیشتر تبلیغ سیستم آجیس شده تا خود موشک !![/quote]

من کلا مگه چقدر در مورد آجیس صحبت کردم که بیشتر تبلیغ اون بشه؟ icon_wink[/quote]
[align=left]
But some few navies in the world use anti-ballistic missile systems and United States, is the leading nation in use of ships with ABM technology. AEGIS system is a very capable system and while Standard Missile 3 doesn't engage missiles in the lower levels of atmosphere, SM-2 can easily engage Khalij Fars.[b] It seems that there is[size=18] no way[/size] that Iranian ballistic missile could score a kill against an AEGIS protected ship.[/b][/align][/quote]

این جا از یه نظریه ی روانشناسی استفاده کردم. icon_wink اولش بهشون اطمینان میدی که هیچ بلایی سرشون نمیاد بعدش چنان واقعیتو میکوبونی تو سرشون که ....
این طوری اثرش بیشتره.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط NIX
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      گراد ، تگرگ روسی
       

       
       
       
      گراد یک سامانه پرتابگر چندگانه خودکششی 122 میلیمتری است که در اتحاد جماهیر شوروی طراحی و ساخته شده است ، این سامانه و راکت M-210F برای نخستین بار در سالهای آغازین دهه 1960 توسعه یافته و نخستین کاربرد رزمی آن در مارس 1969 در طول درگیری مرز چین و شوروی بود
      BM مخفف Boyevaya Mashina به معنی ماشین جنگی است و نام مستعار گراد Grad در روسی به معنی تگرگ می باشد
       
      سامانه موشک انداز BM 21  در سال 1963 در ارتش شوروی برای جایگزینی سامانه قدیمی BM 14  بکار گیری شد ، نقش پایه ای سامانه BM 21  برای پشتیبانی نیرو های زمینی با سرکوب فوری مواضع شلیک موشک های ضد تانک ، توپخانه ها ، خمپاره انداز ها ، از میان بردن نقاط مقاومت دشمن در منطقه نبرد بود
       
      نام مستعار روسی "تگرگ" نام مناسبی برای سامانه تسلیحاتی است که می تواند تا 40 راکت 122 میلی متری را در حدود 20 ثانیه در بردهای گوناگون پرتاب کند. گراد یک سامانه تتسلیحاتی دقیق نیست و برای رساندن مهمات خود به جای هدف نقطه ای ، برای یورش به یک منطقه طراحی شده است ، در برد 20 کیلومتری ، زمانی که 40 موشک پرتاب می شود، منطقه اصابت تا 600 متر در 600 متر گسترش می یابد (36 هکتار).
       

       
       
      از زمان معرفی سامانه BM 21 در دهه 60 این راکت انداز  های 122 میلیمتری در همه مناطق درگیری در سراسر حهان حاضر بوده اند . سادگی این سامانه بهمراه ارائه توان آتشباری عظیم از یک سکوی متحرک و نسبتا سبک منجر به پذیرش سریع و گسترده آن شده است..این سامانه تسلیحاتی به شکل گسترده ای کپی شده است و اکنون گونه های گسترده ای از نسخه ها و مشتقات آن را می توان در فهرست موجودی بیش از 50 نیروی مسلح در سراسر دنیا میتوان مشاهده کرد
       
      از آنجایی که BM-21 یک طراحی نسبتا قدیمی است که  اواخر دهه 1950 توسعه یافت ،بنابر این  برخی از این گونه‌های کپی شده ویژگی‌ های تسلیحات تازه تری را به آن افزوده اند ، مانند سیستم ‌های کنترل آتش پیشرفته و ویژگی‌های آیرودینامیکی پیشرفته‌تر برای خود موشک‌ها [در موارد پیشرفته تر موشک های هدایت شونده. م].
       
       
      پرتابگر اولیه یک شاسی کامیون Ural-375D 6×6 بود. در سال 1976، خودروی پرتابگر Ural-375D با کامیون جدیدتر و قدرتمندتر Ural-4320 6×6 جایگزین شد. هر BM-21 توسط یک کامیون 9k450  با 60 موشک اضافی پشتیبانی می شود. نصب شدن بر روی کامیون های 6×6 به BM-21 تحرک قابل توجهی می دهد که به ویژه پس از شلیک، زمانی که پرتابگرها باید به سرعت جابجا شده تا از آتش سامانه های ضد توپخانه ای دشمن در امان باشند. عملیات شلیک و جابجایی رفتار معمول در راکت انداز های چندگانه خودکششی است
       
       
      کامیون پشتیبان سامانه گراد
       
      راکت یا موشک
      راکت یا موشک به مهماتی گفته می شود که توسط یک موتور به حرکت در می آید. موتور موشک / راکت در ساده‌ ترین گونه از لوله‌ ای تشکیل شده است که در آن سوخت می‌ سوزد و در یک انتهای آن دهانه‌ ای دارد. گازهای خارج شده باعث ایجاد واکنشی برابر و مخالف در انتهای بسته لوله شده و پرتابه را به جلو می راند . رانش با هدایت گازهای به سرعت در حال انبساط از سوخت موشک در حال سوختن از طریق یک یا چند نازل (ونتوری/ ونچوری) ایجاد می شود.
       

       
      نمایش اثر ونتوری
       
       راکت های 122 میلی متری برای BM-21 دارای هفت ونتوری در پشت موتور موشک هستند. در حالی که موتورهای موشک می‌توانند حاوی سوخت مایع یا جامد باشند، سامانه های BM-21 موشک ‌هایی را با موتورهایی که فقط دارای سوخت جامد هستند شلیک می‌کنند. بر خلاف موشک ، یک راکت هدایت نشده مسیر خود را در هنگام پرواز تنظیم نمی کند تا به هدف اصابت کند. به این ترتیب، هنگامی که BM-21 یک راکت را شلیک میکند هیچ راهی برای تغییر مسیر آن وجود ندارد.
       
      راکت ها
      راکت ها به منظور دستیابی به پایداری آیرودینامیکی ، از باله یا چرخش محوری استفاده می کنند ، راکت های سامانه گراد ترکیب هر دو این روش ها را بکار می برد. روش اولیه برای ایجاد پایداری آیرودینامیکی از طریق استفاده از چهار بالک در بخش پشتی است . هنگامی که راکت پرتاب می شود، شروع به چرخش با سرعت نسبتا کندی می کند. باله‌های فنری که در بخش پشتی دور راکت پیچیده شده اند و با یک بند نازک در جای خود نگه داشته شده اند که هنگام پرتاب می‌سوزد. همانطور که قسمت پشتی موشک از لوله پرتاب خارج می شود، فنرها باله ها را باز کرده و راکت را در پرواز تثبیت می کنند.
       
       
      انواع راکت های سامانه گراد
       
      راکت 9M22
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               64  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.4 کیلومتر
       
      راکت 9M22M
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               46  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              1930 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                2 تا 10.8 کیلومتر
       
      راکت 9M22U
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66.6  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.1 کیلومتر
       
      راکت 9M28F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               56.5  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2270 میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 15 کیلومتر
       
      راکت 9M53F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70   کیلوگرم
      سرجنگی         26  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     2450  تکه
      برد                5 تا 20.5 کیلومتر
       
      راکت 9M521
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2840  میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 40  کیلومتر
       
      راکت 9M522
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70  کیلوگرم
      سرجنگی         25  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     1800  تکه
      برد                تا 37.5  کیلومتر
       
       
       
      گراد در نقش موشک
       
      با توجه به گستره کاربران راکت انداز های گراد شرکت های دفاعی در صدد بهبود عملکرد این سامانه بر آمده اند که شرکت ترکیه ای راکستان و همینطور صنایع دولتی رافائل دو شیوه گوناگون را برای افزایش دقت این سامانه به کار برده اند
       

       
      راکت (موشک) ساخت راکستان با سامانه هدایتی GPS / INS
       
      شرکت راکستان یک راکت هدایت شونده به سامانه هدایت ماهواره ای به همراه سامانه هدایت داخلی توسعه داده است که با استفاده از امواج ماهواره های جی پی اس دایره خطای برابر 30 متر (ادعایی)  دارد
       

       
      کیت Epik
       
      شرکت رافائل کیت EPIK را برای راکت های سامانه گراد توسعه داده است (Electro-Optical Precision Integration Kit)) که بر پایه هدایت داخلی  INS و پردازشگر تصویری کار میکند ، تصویر هدف که توسط سامانه های دیگر (هلیکوپتر / هواپیما / پهپاد / نیرو های پیاده) برداشت شده است روی سامانه هدایت داخلی بارگیری شده و در زمان پرواز پویشگر فعال دماغه راکت با مقایسه تصویر ذخیره شده اقدام به جانمایی و شیرجه بر روی هدف تعیین شده می نماید ، از آنجایی که EPIK با جی پی اس در ارتباط نیست امکان جم و اخلال بر روی آن نیز وجود ندارد. شرکت سازنده دقت اصابت کمتر از 3 متر را برای این کیت هدایتی اعلام کرده است
       
      با هدایت پذیر شدن راکت های سامانه گراد سامانه های Fire Finder امکان محاسبه الگوی پروازی پرتابه برای اجرای عملیات سرکوب را تا حد بسیار زیادی از دست خواهند داد
       
       
       
       
       

       
       
      سامانه راکت چند گانه خودکششی
       
      سازنده    اتحاد جماهیر شوروی
      سال ورود به خدمت   1963 میلادی
      تعداد خدمه    6 نفر
       
      گونه های سامانه گراد

       
      BM 21 V
      نسخه هوابرد با 12 تیوب بر روی کامیون گاز 66B 
       

       
      GRAD 1
      نسخه سبکتر سامانه گراد با 36 تیوب بر روی کامیون زیل 131
       

       
      9K132 Grad-P
      گراد پی لانچر تکی راکت 122 میلیمتری
       

       
        A-215 Grad-M
      نسخه دریایی سامانه گراد
       

       
      9K59 Prima
      پریما نسخه بهبود یافته گراد با 50 تیوب
       

       
      Grad-K
      نسخه تازه تر گراد بر روی کامیون کاماز 5350
       

       
      Tornado G
      راکت انداز بهبود یافته گراد بر روی کامیون اورال 4320
       
       
       
      پیوند 1
      پیوند 2
      پیوند 3
      پیوند 4
      پیوند 5
    • توسط MR9
      فکور90 ، در اصل ، یک پروژه داخلی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (IRIAF)  بشمار می رفت که تاریخ آغاز آن به اوایل دهه نخست قرن بیست و یکم ( 2000 میلادی ) برمی گردد . به اعتقاد برخی ، در آن زمان هیچ  موشک هوا به هوای عملیاتی AIM-54A فونیکس در فهرست موجودی نیرو وجود نداشت ، در نتیجه  متخصصان نیروی هوایی پیشنهاد دادند  تا قطعات و اجزاء فونیکس ها را با قطعات موشکهای تغییر یافته هاوک ( پروژه سجیل ) بهبود دهند و موشکهای موجود را بحالت عملیاتی بازگردانند .
      با کلید خوردن این پروژه ، به شکل همزمان نیروی هوایی یک قرارداد همکاری را با صنایع شهید بابایی وابسته به وزارت دفاع و پشتبانی نیرو های مسلح با هدف بازگرداندن چند تیر موشک فونیکس بحالت عملیاتی در یک بازه زمانی یکساله (2007-2006) به امضاء رساندند  و برای اطمینان از صحت کار ، چند کارشناس بازنشسته فنی نیروی هوایی ارتش نیز به این پروژه پیوسته و این ایده دنبال شد.
      براساس گزارشهای تایید نشده ، در اوایل کار ، موشکهای از رده خارج فونیکس با استفاده از جستجوگر موشک MIM-23B دوباره عملیاتی شدند . با این حال ، در سالهای بعد (2009-2008) ، زمانی که صنایع شهید بابایی ، یک نسخه بهبود یافته از موشک پدافند هوایی MIM-23B را با رادار و اویونیک جدید برای نیروی هوایی توسعه داد ، این ایده برای کارشناسان بوجود آمد که تمامی موشکهای فونیکس باقی مانده را با اویونیک جدید و رادار موشک شلمچه ، ( نسخه بهبود یافته MIM-23B) به حالت عملیاتی درآورند .
      این موشک با موفقیت کامل مابین سالهای 2009 تا 2010 آزمایش شد ، اما علی الظاهر  در خط تولید انبوه قرار نگرفت . نسخه جدید سجیل / شلمچه  با جستجوگر و اویونیک پیشرفته با شناسه سجیل هوابرد برای تجهیز تامکتهای نیروی هوایی ، فانتوم ومیراژهای اف-یک در حال توسعه است .
      پی نوشت : 
      این تحلیل ، صرفاً یک نظر بشمار می رود و نه تایید و نه رد می گردد . با این حال امیدواریم نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، بیش از پیش ، از قابلیتهای تدافعی ، تهاجمی برخوردار گردد . 
    • توسط Davood
      اواخر دهه ۶۰ و اوايل دهه ۷۰ ميلادي را مي توان نقطه عطف در پيشرفت صنايع موشكي در دنيا دانست زيرا زماني بود كه به تازگي جنگ جهاني تمام شده بود و كشورهاي درگير جنگ جهاني به خوبي ضرورت وجود موشك و جنگ افزارها را درك كرده بودند و با تجربياتي كه به هنگام جنگ كسب كرده بودند توانستند به دنياي جديدي از ساخت سلاح ، موشك و هواپيما قدم بگذارند.
      يكي از اين كشورها كه همواره ابرقدرتي موشكي محسوب مي شد شوروي بود. اتحاد جماهير شوروي با فاصله اي بسيار زياد از رقباي خود در حال پيشرفت بود به خصوص در صنعت هوافضا، ولي اين پيشرفت هنگام فروپاشي اتحاد جماهير شوروي با كمتر از نصف پتانسيل گذشته ادامه يافت.
      البته بايد به اين نكته نيز توجه كنيم كه با وجود چنين فروپاشي، روسيه هنوز هم در صنعت هوافضا از برترين هاست. صنايع موشكي روسيه كه همچون يكي از زيرشاخه هاي صنعت هوافضاست به تبع آن پيشرفت زيادي داشته است. رقابت بسيار جذابي بين كشورهاي روسيه و ايالت متحده آمريكا در زمينه هوافضا وجود دارد كه شايد يكي از دلايل پيشرفت سريع اين صنعت در اين كشورها و فاصله زياد آنها با كشورهاي ديگر همين باشد.
      در ليست موشك هاي روسيه مي توان انواع و اقسام موشك ها را از قبيل موشك هاي هوا به هوا، هوا به زمين، زمين به هوا، بالستيك، اتمي، ضد ماهواره ، ضد كشتي و ضد زيردريايي را ديد. در اين ميان يكي از سري هاي بسيار قوي و با اهميت سري موشك هاي S يا S-300 را مي توان جزو سومين نسل موشك هاي زمين به هوا دانست كه پروژه ساخت و طراحي آن در دهه ۱۹۷۰ شروع شد.
      اين موشك نسبت به موشك هايي كه در زمان هاي قبلش ساخته مي شد خصوصيات متفاوتي داشت. البته تنها در سيستم پرتاب (Launch) آن از سري موشك هاي ۴۸N6 نمونه برداري شده بود كه مي توانست ميان برد يا دوربرد باشد. توسعه و گسترش موشك هاي سري S-300 از سال ۱۹۶۹ آغاز شد كه در آن زمان اين موشك ها به برد ۷۵ كيلومتري رسيده بودند.
      شركت مجرب آلماز (Almaz) مسئوليت طراحي و ساخت را براي نيروهاي زميني و شركت بوكاتف وظيفه طراحي آن را براساس نيازهاي نيروي دريايي روسيه به عهده گرفتند.
      چندي بعد براي به كمال رسيدن اين موشك ها براساس آخرين تكنولوژي هاي راكتي شركت گرونيش (Grunish) نيز به اين جمع پيوست.
      هدف ساخت پروژه، موشكي با برد بالا، سرعت بسيار زياد و قدرت مانوري مطمئن بود. اين موشك بايد كمترين زمان عكس العمل و قابليت استفاده هاي نظامي گوناگون براي حمل كلاهك هاي مختلف و داراي كمترين زمان رسيدن به هدف و نيز قابل اعتماد در زمان پرواز باشد.
      منظور از قابل اعتماد بودن اين است كه هنگام پرواز از ديد رادارها محفوظ باشد و ضد موشك ها نتوانند آن را رديابي كنند،حتي از لحاظ حفاظت اوليه اين موشك ها قرار بود كه در كانتينرهايي جاسازي شوند كه از زمان ساخت در كارخانه به بعد در همان كانتينرها بمانند و حتي سيستم پرتاب آنها نيز در خود كانتينرها تعبيه شود تا بتوانند در كمترين زمان ممكن از هر نقطه اي قابل پرتاب باشند. اين پرتاب به صورت عمودي انجام مي شود. يك لانچر قوي كه مي تواند موشك را تا ارتفاع ۲۰ متري بلند كرده و پرتاب كند. براي اين امر يك جك هيدروليك مدل ۴M330 ساختند كه با سرعت بسيار بالايي اين موشك را آماده پرتاب مي كند.
      S-300P
      يكي از اولين موشك هاي اين سريS-300P است كه به سفارش وزارت دفاع روسیه توليد شد. اين موشك مي تواند كلاهكي را به اندازه ۱۳۳ كيلوگرم با بيشينه برد ۴۷ كيلومتر حمل كند. كمترين برد آن پنج كيلومتر است و مي تواند در ارتفاع ۳۰ متري پرواز كند. سرعتش به سه كيلومتر در ثانيه مي رسد و در ۲۸ ثانيه مي تواند از خود عكس العمل نشان دهد. زمان آماده پرتاب شدنش كمتر از پنج دقيقه است.
      S-300F
      در سال ۱۹۸۴ مدل S-300F ساخته شد. مدل F در اصل موشك متناسب با نيازهاي نيروي دريايي روسيه بود كه از سيستم پرتاب ۵V55RM استفاده مي كند. سرعت آن ۴۶۸۰ كيلومتر در ساعت است و مي تواند كلاهكي به اندازه كلاهك مدل P (۱۳۳ كيلوگرم) ولي با بردي دوبرابر (حدود ۹۰ كيلومتر) را با خود حمل كند. بيشينه سرعت آن ۶۱۲۰ كيلومتر در ساعت و طول خود موشك با كلاهك ۲۵/۷ متر است.كمترين برد آن هفت كيلومتر و سقف پروازش ۲۵هزارمتر است و با سوخت جامد نيروي پيشرانش را تامين مي كند. يك سيستم راداري معروف به ريف روي آن نصب كردند كه مي تواند در يك زمان شش هدف را شناسايي كند و به آنها هجوم برد.
      S-300FM
      مدل S-300FM در سال ۱۹۹۰ ساخته شد كه باز هم مدلي براي نيروي دريايي بود. بسيار مدرن و پيشرفته بود. بيشينه سرعت آن به ۱۰ هزار كيلومتر در ساعت مي رسد، وزن آن ۱۴۸۰ كيلوگرم است و اين تفاوت بيش از هزار كيلوگرمي را مي توان در وضعيت نيروهاي پيشران اين موشك دانست. طول آن ۵/۷ متر، قطرش ۵۲/۰ متر و فاصله دوسر بالچه هاي عقب ۰۳/۱ متر است.
      برد آن ۹۰ كيلومتر است و مي تواند ۱۵۰ كيلوگرم كلاهك را با خود حمل كند. بيشينه سرعتي معادل ۷۵۶۰ كيلومتر در ساعت دارد كه در ارتفاع ۲۵ هزارمتري پرواز مي كند.
      S-300PMU
      مدل ديگر S-300PMU است. اين موشك از لحاظ ظاهري بسيار شبيه مدل FM است حتي وزنش با آن يكي است. طول آن ۹۸/۶ متر، قطرش ۴۵/۰ متر و فاصله دوسر بالش ۰۴/۱ متر است. در ارتفاع ۲۷ هزار متري پرواز مي كند و سوختش از مواد جامد تشكيل مي شود. كمترين بردش پنج كيلومتر و بيشترين برد آن ۹۰ كيلومتر است. مدل بعد در سال ۱۹۹۷ ساخته شد كه در واقع يك نمونه برداري از مدل MU بود. اين موشك MU-2 نام داشت كه از لحاظ اندازه و ابعاد دقيقاً مانند مدل قبلي بود ولي بردش به ميزان ۱۰۵ كيلومتر افزايش يافته بود يعني برد كلي آن به ۱۹۵ كيلومتر رسيد. توانايي حمل آن نيز بيشتر شده است و مي تواند ۱۸۰ كيلوگرم كلاهك را با خود حمل كند. سري ساخت اين موشك ها تا سال اخير ادامه يافت.

      Avia.ir
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.