امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

سلام .
يعني هيچكس از خريد سوريه خبر تداشته يا فقط ما بي خبر بوديم ؟
اگه اينجوري باشه يعني ممكنه ما هم هواپيما خريده باشيم و كسي خبر نداشته باشه ؟؟؟ icon_rolleyes

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
داش اسی والا تو فوروم های عربی هم رفتک چیزی ننوشته بودن ، معلوم نیست چجوریه این قضیه؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=red]شايعه[/color] : [color=blue]در نتيجه ما هم هواپيما خريديم و قايم كرديم و هيشكي خبر نداره .[/color] icon_rolleyes

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]داش اسی والا تو فوروم های عربی هم رفتک چیزی ننوشته بودن ، معلوم نیست چجوریه این قضیه؟[/quote]
ممکن هست که این ka-50 ها برای تست در اختیار سوریه قرار گرفتند مثل کاری که چین در مورد su-33 انجام داد و قبل از سفارش اصلی دو فروند از اونها رو تحویل گرفت.
خیلی بعید هست که تحویل گسترده ای انجام بشه و خبری از اون اعلام نشه اونهم به سوریه که تا همین اواخر تحریمی برای خرید تجهیزات نظامی شامل حالش نمیشد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]بابا تو دیگه کی هستی icon_rolleyes

با توجه به توانایی وحشتناک Hokum اگه سوریه هم از این پرنده داشته باشه که معادلات منطقه داغ(سوریه و اسراییل)کلا میریزه به هم.
نمیدونی چنتا دارن؟؟یا با چه تجهیزاتی بهشون دادن؟؟[/quote]
ops جان به نظرت چه تعداد ka-50 میتونه برای نیروی زمینی اسرائیل که پشتیبانی هوایی هم داره مشکل ساز بشه؟[/quote]

اولا باید مطمعن بشیم که اونا کا-50 هستند.
دوما باید ببینیم چه ارتقایی روشون انجام شده.
سوما فقط 60 تا از این پرنده میتونه نیروی زمینی اسراییل رو به راحتی فلج کنه.چون اسراییل حمله کنندست و سوریه مدافع بنابراین فکر نمیکنم موشکهای ضده هوایی سوریه و سام هاشون اجاز پشتیبانی نزدیک رو به جنگنده های اسراییلی بدن.بنابراین این پرنده میتونه در حالت دفاعی حمله کننده خوبی باشه!!!!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]اولا باید مطمعن بشیم که اونا کا-50 هستند.
دوما باید ببینیم چه ارتقایی روشون انجام شده.
سوما فقط 60 تا از این پرنده میتونه نیروی زمینی اسراییل رو به راحتی فلج کنه.چون اسراییل حمله کنندست و سوریه مدافع بنابراین فکر نمیکنم موشکهای ضده هوایی سوریه و سام هاشون اجاز پشتیبانی نزدیک رو به جنگنده های اسراییلی بدن.بنابراین این پرنده میتونه در حالت دفاعی حمله کننده خوبی باشه!!!![/quote]
همونطور ops عزیز اشاره کرد
اگه سوریه بتونه مانع پشتیبانی نزدیک بشه واقعا اسرائیل با خطر جدی روبرو میشه
جالبه موشک کوتاه برد اسرائیل استینگر هست. و بیشتر پدافند خودش رو بر مبنای دفاع ضد موشکی شکل داده( مشخصه که چه قدر به نیروی هوایی خودش اطمینان داشته)
حالا اگر فرض رو بر عدم پشتیبانی هوایی بگیریم. اسرائیل با استفاده از استینگر و در نهایت گاتلینگ های ولکانی که روی شاسی m-113 نصب کرده قادر به مقابله با ka-50 هست؟
سیستم های هاوک پرتابل رو هم باید اضافه کرد(در مدل های اولیه که برای درگیری با اهداف ارتفاع پایین ناتوان بودند)

نکته دیگه محل درگیری بین سوریه و اسرائیل هست که منطقه ای کوهستانی هست. این ناهمواری هم میتونه برای سوریه مناسب باشه که امکان حملات غافلگیرانه رو برای ka-50 افزایش میده و از طرف دیگه میتونه منجر به این بشه که ka-50 نتونن از حداکثر فاصله با اهداف درگیر بشند و در برد استینگر قرار بگیرند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
جدای از اینکه سوریه کا-50 داره یا نه، باید به یه سری نکاتی توجه کرد:

1- کا-50 بالگردیه که خلبان اون باید آی کیو و ایی کیو بالایی داشته باشه، بالاتر از یه خلبان معمولی، چون باید در هر لحظه چند کار و با هم انجام بده و این مسأله در زمان نبردها خیلی بیشتر و پیچیده تر هم میشه.

2- پشتیبانی از فروش خیلی مهمه و سوریه هم ایران نیست که اگه قطعات و خدمات بهش ندادن خودش لج کنه و بره یسازه ( نه توان فنیش رو داره و نه احتمالا زیرساختهای صنعتی)

3- برای کشوری مثل سوریه بالگردهایی مثل و کا-52 و میل-28 خیلی مناسبتر هستند ، به همون دلیل اول که گفتم.

4- از اونها بهتر بالگردهایی مثل گازل( که داره) و لینکس هستند که توانایی ضربه سریع و فرار رادارند و اندازه کوچکتر آنها ( به نسبت بالگردهای بزرگ) باعث کاهش احتمال هدف قرار گرفتنشون میشه. و دیدیم که در نبرد سال 1982 بالگردهای گازل+ تیمهای شکار تانک زمینی چه پدری از یگانهای زرهی صهیونیستها در آوردند.

[quote]اگه سوریه بتونه مانع پشتیبانی نزدیک بشه واقعا اسرائیل با خطر جدی روبرو میشه[/quote]

بله، ولی سوریه فاقد نیروی هوایی قوی جهت پشتیبانی از بالگردهاش هست. و تقریبا این فرض شما محقق نخواهد شد.

[quote] اسرائیل با استفاده از استینگر و در نهایت گاتلینگ های ولکانی که روی شاسی m-113 نصب کرده قادر به مقابله با ka-50 هست؟
سیستم های هاوک پرتابل رو هم باید اضافه کرد(در مدل های اولیه که برای درگیری با اهداف ارتفاع پایین ناتوان بودند)[/quote]

به یه سری عوامل بستگی داره، ولی در صورت اختفا و استتار مناسب تجهیزات پدافندی و آتش به موقع آنها، بله، می توانند تلفات سنگینی را به کاموف ها وارد نمایند. ضمن اینکه موشک استینگر یک موشک All Aspect هست و از همه جهتی می تونه با هدفش درگیر بشه و مجهز به سیستم جستجوگر فرابنفش هم هست که اثرات فلیر را خنثی می کنه.

[quote]نکته دیگه محل درگیری بین سوریه و اسرائیل هست که منطقه ای کوهستانی هست. این ناهمواری هم میتونه برای سوریه مناسب باشه که امکان حملات غافلگیرانه رو برای ka-50 افزایش میده و از طرف دیگه میتونه منجر به این بشه که ka-50 نتونن از حداکثر فاصله با اهداف درگیر بشند و در برد استینگر قرار بگیرند.[/quote]

دقیقا، البته ضررش برای سوری ها بیشتر هست، چون دیگه نمی تونن از برد 8 یا 10 کیلومتری موشکهای ویخرشون بهره ببرن در حالی که 2 تا سرباز که جیره غذایی کافی به همراه دارند می تونن یک هفته در شیاری در کوه انتظار بالگرد دشمن را بکشند. توپ کا-50 هم که نور علی نور هست واقعا! بالگرد به اون گندگی باید بچرخه تا یه هدف رو دنبال کنه.

کشوری مثل سوریه باید بالگردهای تهاجمی کوچک و سبک ولی به تعداد بالا داشته باشه [b]تا بتونه تلفات سنگین ناشی از برتری نیروی هوایی اسراییل را تحمل کنه.[/b]

در یک نبرد محدود 2 هفته ای ممکنه سوریه تا 100 بالگرد را هم ( روی زمین و هوا) از دست بده و هنوز باید حداقل 50 تا دیگه داشته باشه تا بتونه ضربات خوبی به زرهی دشمن وارد کنه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]بله، ولی سوریه فاقد نیروی هوایی قوی جهت پشتیبانی از بالگردهاش هست. و تقریبا این فرض شما محقق نخواهد شد.
[/quote]

من هم گفتم :

[quote]فکر نمیکنم[color=red] موشکهای ضده هوایی سوریه و سام هاشون[/color] اجاز پشتیبانی نزدیک رو به جنگنده های اسراییلی بدن.بنابراین این پرنده میتونه در حالت دفاعی حمله کننده خوبی باشه!!!![/quote]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]فکر نمیکنم موشکهای ضده هوایی سوریه و سام هاشون اجاز پشتیبانی نزدیک رو به جنگنده های اسراییلی بدن[/quote]

به نظر من اشتباه می کنید، موشکهای ضد هوایی سوری با کد و سورس روسی قاعدتا نباید خیلی بتونن جلوی جمرهای اسراییلی حرفی برای گفتن داشته باشن، مگر اینکه . . .

البته انصافا پوشش موشکهای سام 2 سوری در مرز بخصوص پوشش دمشق خوب هست:


[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/active_S-75_sites_in_Syria.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_active_S-75_sites_in_Syria.jpg[/img][/url]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]فکر نمیکنم موشکهای ضده هوایی سوریه و سام هاشون اجاز پشتیبانی نزدیک رو به جنگنده های اسراییلی بدن[/quote]

به نظر من اشتباه می کنید، موشکهای ضد هوایی سوری با کد و سورس روسی قاعدتا نباید خیلی بتونن جلوی جمرهای اسراییلی حرفی برای گفتن داشته باشن، مگر اینکه . . .

البته انصافا پوشش موشکهای سام 2 سوری در مرز بخصوص پوشش دمشق خوب هست:


[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/active_S-75_sites_in_Syria.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_active_S-75_sites_in_Syria.jpg[/img][/url][/quote]
سال 2007 اسراییل تاسیساتی رو که ادعا میشد برای ساخت بمب اتمی به کار گرفته میشند رو در عمقی ترین نقطه خاک سوریه منهدم کرد.
متاسفانه سوریه هیچ واکنشی نتونست به این حمله نشون بده
منابع غیر رسمی اسرائیلی اعلام کردند که با استفاده از یک هواپیما جنگ الکترونیک رادارهای سوریه از کار انداخته شده ...
دوستان زیاد رو پدافند سوریه حساب باز نکنند

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
یعنی دوستان Pantsir و Igla-S و اس.ای۱۱ و اس.ای۱۷ و iهمچنین اس- 300 که با اوضاع اقتصادی روسیه بعید نیست به سوریه فروخته بشه رو بیخیال شدن.
[b]همچنین پایگاه های هوایی نظامی سوریه :
[/b]
1-Abu ad Duhor
2-Afis
3-Al Qusayr
4-An Nasiriya
5-As Suwayda
6-Dumayr
7-Hamah
8-Jirah
9-Khalkhalah
10-Marj As Sultan
11-Marj Ruhayyil
12-Minakh
13-Qabr as Sitt
14-Saiqal
15-Shayrat
16-Tiyas


[b]جنگنده ها:
[/b]Mikoyan-Gurevich MiG-29:
مجموعا 56 فروند( مدل B: چهل و دو فروند و مدل SMT: چهارده فروند)

Mikoyan-Gurevich MiG-23:
173 فروند

Mikoyan-Gurevich MiG-25:
37 فروند

Mikoyan-Gurevich MiG-21:
142 فروند


[b]هواپیماهای پشتیبانی زمینی:
[/b]Sukhoi Su-24
20 فروند

Sukhoi Su-22
50 فروند

[b]هواپیماهای اموزشی:
[/b]Aero L-39 Albatros
23 فروند

MBB 223 Flamingo:
35فروند

MFI-17 Mushshak:
6 فروند


[b]هلیکوپتر های هجومی:
[/b]Mil Mi-24:
46 فروند

Aérospatiale SA-341 Gazelle:
42 فروند

Mil Mi-2:
20 فروند
و حالا هم که آقا عرفان کا-50 ها رو کشف کرد.

[b]موشک ها:
[/b]
[b]هوا به هوا:
[/b]Vympel AA-2 Atoll
Bisnovat AA-6 Acrid (بازنشسته شده است)
Vympel AA-7 Apex
Molniya AA-8 Aphid
Vympel AA-9 Amos (برای MIG-31 های سفارش داده شده است/ هنوز تحویل نشده است)
Vympel AA-10 Alamo

[b]هوا به زمین:
[/b]Zvezda AS-7 Kerry
Zvezda AS-10 Karen
Raduga AS-11 Kilter
Zvezda AS-12 Kegler
Molniya AS-14 Kedge
Euromissile HOT


[b]زمین به هوا(SAM):
[/b]Lavochkin SA-2 Guideline:
275 لانچر

Isayev SA-3 Goa:
143 لانچر(در حال ارتقا یافتن هستند)

Almaz SA-5 Gammon:
48 لانچر

SA-7 Grail
200 لانچر

SA-8 Gecko :
60 لانچر

[b]فکر کنم اینها یکمی برای اسراییل مشکل درست خواهد کرد icon_rolleyes[/b]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]در مورد قدرت پدافندی سوریه چیزی نگم بهتر هست . . .[/quote]

برادر ما هرچی میدونستیم گفتیم.شما هم اگر ما رو مفتخر کنید و اطلاعات رو کامل کنید بد نیست. :x
گرچه خیلی جاها عنوان شده سوریه یکی از قویترین پدافندهای دنیا رو با حمایت روسیه برای خودش تدارک
دیده اما اگر فقط اون مواردی که من بالا گفتم باشه که زیاد هم این حرف درست نیست. icon_rolleyes :

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ببین اخوی، واقعیت اینه که اگه به همون عکسی هم که گذاشتم دقت کنید متوجه میشید که شمال، شرق و جنوبشرق سوریه از پوشش خوبی برای سیستم های اس 75 برخوردار نیست، (برای بقیه سامانه هاش هم تقریبا همنیطوره) اینکه فکر کنند که چون دشمن در جنوب غربی هست پس الزاما از همونجا حمله می کنه فکر صحیحی نیست.( همونطور که در سال 2007 ضربه شو خوردن) البته موشکهای سام 5 پوشش بهتری برای کل سوریه فراهم کرده اند ولی واقعیت این است که تعداد آنها بسیار کم است ( ویکی 8 لانچر را ذکر کرده)

و از همه بدتر اینکه تمام این سیستمها کاملا سیستمهای روسی هستند و هیچ نوع دخل و تصرف و بهینه سازی و تغییر کد یا سورسی در آنها انجام نشده و تمامی این کدها و سورسها براحتی توسط اسراییلی ها قابل دسترسی هستند. ( که بازهم در سال 2007 نمونه شو دیدیم)

ان شا الله بزودی تاپیکی در خصوص پدافند موشکی سوریه می زنم و اوجا مفصل در مودش صحبت می کنیم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط 951
      مروری بر تاریخچه تولید و خدمت بالگرد Sikorsky S-58
      و نمونه نظامی  Sikorsky H-34  Choctaw
       
       
      قسمت اول :
       

      Sikorsky S-58C
       
      خاستگاه و توسعه
      بالگرد سیکورسکی Sikorsky S-58 / H-34  Choctaw آخرین بالگرد تولید شده توسط سیکورسکی با موتور شعاعی بود و همراه با بالگردهای Sikorsky S-55 /  H-19 Chickasaw  و    Sikorsky S-56 / CH-37 Mojave یکی دیگر از اسب های پرنده سیکورسکی در دهه 1950 میلادی به شمار میرفت .
       
              
         Sikorsky S-56 / CH-37 Mojave          Sikorsky S-55 / H-19 Chickasaw      
      در دوره پس از جنگ جهانی دوم ، با شروع به اصطلاح "جنگ سرد"، زیردریایی های تهاجمی و موشک انداز ، واحدهای اصلی نیروی دریایی مخوف شوروی بودند که در اقصی نقاط جهان مستقر شدند . نیروی دریایی ایالات متحده این تهدید جدی را مشاهده  و بلافاصله برای مقابله با آن اقدام کرد.
      در پایان دهه 1940میلادی ، چند مدل بالگرد در خدمت نیروی دریایی ایالات متحده بودند که شامل بالگردهای :  Piasecki HRP Rescuer و Sikorsky HO4S  میشد . این ناوگان برای استفاده به عنوان بالگرد جنگی ضد زیردریایی (ASW) ، عمدتاً به دلیل بار و برد محدود آنها  نامناسب بودند . در طول آزمایش‌هایی که در جنوب فلوریدا انجام گرفت ، موتورهای این بالگردها در طول پروازهای طولانی مدت در گرما و رطوبت زیاد که برای غوطه‌وری سونار لازم بود ، بیش از حد گرم میشد . علاوه بر این، عملیات در دریا بر استقامت سازه ها ، پوشش ها و ابزار دقیق فشار وارد می کرد . با این حال، علیرغم مشکلات پیش آمده ، تجربیات به دست آمده نشان داد که بالگرد پتانسیل قابل توجهی در این نقش دارد .
       

       Piasecki HRP Rescuer
       

      Sikorsky HO4S    
       
      در ژانویه 1950میلادی ،  نیروی دریایی ایالات متحده مسابقه ای را برای تهیه یک هلیکوپتر ASW که به طور خاص برای این کار طراحی شده باشد ، برگزار کرد . در ماه ژوئن سال بعد ، با شرکت بل ، برای طراحی مدل بل – 61 ،  قراردادی منعقد شد که در ابتدا ، ساخت سه نمونه اولیه پیش‌بینی شده بود . نمونه پروتوتایپ ،  در 4 مارس سال 1953میلادی با نام Bell XHSL-1 prototype اولین پرواز خود را با خلبانان آزمایشی معروف فلوید کارلسون و جو دان در میدان هوایی آمون کارتر انجام داد .
       

      Bell XHSL-1 prototype
       
      بالگرد Bell XHSL-1  به این دلیل انتخاب شد که نیروی دریایی ایالات متحده ، بر اساس تجربه با بالگرد    Piasecki HRP  متقاعد شده بود که طراحی پشت سر هم روتورها در یک بالگرد مزایای بیشتری را ارائه می دهد .
      مجموعه ای از تاخیرها به دلیل مشکلات مختلف (در رأس آنها ارتعاشات شدید روتورها وجود داشت) بالگرد Bell XHSL-1 را تحت تأثیر قرار داد که در پایان انتظارات را ناامید کرد . به عنوان مثال سر و صدای تولید شده توسط روتورها فعالیت اپراتورهای سونار را مختل می کرد ، تا شدن تیغه ها کار دشواری بود و به دلیل اندازه بزرگ آن ، بالگرد به سختی در بالابر کشتی ها جا می شد .  دست آخر تنها 53 دستگاه ازین بالگرد تولید شد .
       

      Sikorsky S-58B N408A در حال پرواز در مقابل کارخانه سیکورسکی در استراتفورد
       
       

      بالگرد Bell XHSL-1  به طور مستقیم رقیب Sikorsky S-58 بود. این تنها هلیکوپتر شرکت بل با پیکربندی روتورهای پشت سر هم تا آنزمان است
       
      پایان قسمت اول
      .
      .
      .
      ادامه دارد . . .
       
      مترجم  : 951
      برای گویا تر شدن موضوع و تکمیل متن اصلی ، تصاویری از منابع مختلف ، گردآوری و در متن اصلی گنجانده شده است .
       
      فقط برای میلیتاری
                  . منبع اصلی در پایان قسمت نهایی ، ذکر میگردد
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط MR9
      تسلیحات هایپرسونیک ، حوزه جدید برای رقابت
      اعطاء قرارداد توسعه جنگ افزارهای هواپایه فراصوت به لاکهید – مارتین

      واشنگتن : وزارت دفاع ایالات متحده در 13 اوت 2018  اعلام نمود که مناقصه  طراحی و توسعه دومین نمونه از تسلیحات فراصوت مورد نیاز ارتش این کشور را به ارزش 480 میلون دلار به  دپارتمان موشک و سامانه های کنترل شرکت لاکهید- مارتین اعطاء نموده است .
      خبر امضاء این قرارداد در حالی منتشر گردید که پیش از این گمانه زنی هایی در خصوص نیازمندی فوری ارتش این کشور برای طراحی و و تولید تسلیحات هوا- پایه واکنش سریع وجود داشت و گفته شده بود که پشتیبانی های لازم از برنده مناقصه نیز بخوبی انجام خواهد شد این قرارداد ، در واقع ، ایجاد بستر مناسب برای طراحی ، تست و آمادگی برای تولید مهمات واکنش سریع هواپایه (ARRW) بشمار  می آید .

      وزیر نیروی هوایی  ، هدر . ای . ویلسون در این زمینه می گوید :" ما قصد داریم تا بسرعت و با بهره گیری از بهترین فناوری در دسترس ، در کوتاه ترن بازه زمانی ممکن ، قابلیت رزم هایپرسونیک را در اختیار نیروی هوایی قرار دهیم "

      پروژه ARRW ، یکی از دو تلاش ارتش ایالات متحده  برای نمونه سازی تسلیحات ماوراء صوت است که به نیروی هوایی  در توسعه قابلیتهای رزمی کمک می کند . نیروی هوایی ارتش ایالات متحده  ، با استفاده از دسترسی های داده شده  بخش 804 از اجازه نامه FY16 قانون دفاع ملی ، مجاز است تا سرمایه گذاری لازم برای توسعه این تسلیحات تا سال 2021 را داشته باشد . این پروژه قرار است تا در شعبه اورلاندو (فلوریدا ) شرکت لاکهید- مارتین اجرا گردد و انتظار می رود تا اواخر نوامبر 2021 به نتیجه قطعی برسد .

      از سویی دیگر ، مدیران ارشد وزارت دفاع  ، آژانش دفاع موشکی ، نیروی هوایی ، نیروی دریایی ، و ارتش روز 28 ژوئن  سال جاری توافقنامه ای را بصورت مشترک به امضاء رساندند که در آن بر همکاری و توسعه فناوری مهمات هایپرسونیک سُرشی ، تاکید وجود داشت .

      ژنرال دیوید . ال . گلدفین ، رییس ستاد نیروی هوایی ، در این زمینه می گوید :
      " این تیم مشترک  برای رقابت نیازمند ایجاد چابک سازی سازمانی خواهد داشت ، مرزهای فناوری در این برنامه بطور قطع جابه جا میشود و ما می بایست سهم خود را از این رقابت جدید ، داشته باشیم "
      انعقاد این قرار داد ، به دولت اجازه می دهد تا به نیاز فوری نیروهای مسلح ، پاسخ مناسب دهد ، به همین دلیل شروع به کار این پروژه ، به فاصله 180 روز پس از امضاء تعیین شده است .

      برنامه دوم نیروی هوایی برای طراحی تسلیحات هواپایه  فراصوت ، سرمایه گذاری برروی پروژه  جنگ افزار ضربتی متعارف فراصوت (HCSW) نام دارد . در مجموع ، این دو برنامه ، قابلیتهای منحصربفردی را برای ارتش فراهم می کند ، گرچه  هرکدام ازاین دو طرح ، رویکردهای فنی متفاوتی را دنبال می کنند . چنانکه برنامه ARRW تلاشی است میان نیروی هوایی و دارپا برای توسعه فناوری که امکان ارتقاء آن وجود دارد ، در حالی که برنامه HCSW ، بیشتر بر روی استفاده از فناوری هایی که وارد دوره بلوغ خود شده ، متمرکز شده است .
      پی نوشت :
      1- در یک دهه اخیر ، مفهوم جدیدی واردسازمانهای مسلح شده و آن ، " چابک سازی " سازمان است ، طبیعتا" سازمان های به اصطلاح " تنبل" در چنین وضعیتی ، محلی از اِعراب ، نخواهند داشت .
      2- نکته جالب اینجاست که مدیریت حاضر نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( بعنوان متولی این دوبرنامه ) ، آنچنان به این فناوری علاقه مند شده که روی دو برنامه مشابه ، همزمان سرمایه گذاری می کند ، طبیعتا" در اینجا ( و نه الزاما"در یک سازمان قرن بیست و یکمی نظیر پنتاگون )  پول به هیچ عنوان مطرح نیست ، بلکه ، پیش فرضها ، عملکرد و آینده نگری مدیریت سازمان ، تاثیر گذار خواهد بود .
       
      صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.