امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

LAST-WAR جان پس كي ميخواي در مورد توپ بابل توضيح بدي ما كه جان به لب شديم عزيزم....
i_dont't_know :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
همه انگار منتظرنو ما نميدونستيم!!
اقا عرفان گفت اون توپ حسن ختام اين تايپيكه
راستي
يادتون هست يه پاساژ كويتي توسط همين موشك ابريشم تغيير كاربري داده شده هدف قرار گرفت و اخبار اون موقع نشونش داد؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بسیار ممنونم عرفان جان ، خیلی خیلی زیبا بود.



از بعد نظامی و فرماندهی استراتژیک ، صدام را باید به گاو تشبیه کنیم. چرا که مثل یک گاو قدرت زیادی داشت ولی اصلا عقل نداشت. کشوری که بتواند تی 55 های خود را تبدیل به خمپاره انداز 160 میلیمتری کند ( کاری که هیچ کشور عربی توان انجام آنرا ندارد و در منطقه هم به جز ایران هیچ کشور دیگری توان انجام این کار را ندارد ) و هویتزرهای 210 میلیمتری تولید کند ، مسلما می توانست با تدبیری مناسب در برابر حملات آمریکایی ها ، چه در سال 1991 و چه در سال 2003 ، مقاومت کند. حتی در صورت داشتن استراتژی مناسب می توانست باعث شکست نیروهای ائتلاف شود.

از قدیم گفتن : سیاست پدر و مادر نداره.

طرح هویتزرهای سنگین و همچنین اون تبدیل تی 55 به خمپاره انداز 160 میلیمتری عملی بسیار ابتکاری و جالب بود. در صورت استفاده می توانست بسیار مفید واقع شود.



این مسئله شکست بیشتر از اینکه ابعاد نظامی داشته باشه سیاسی و اجتماعی هست ...

ساختار حکومت دیکتاتوری کودتای صدام ، تک حزبی بودن ، درگیری با اکراد ، عدم حمایت مردمی ، عدم حمایت توسط اکثریت شیعیان و مراجع ، جنگ های طولانی با ایران کویت و 1991 آمریکا ، یک دوره 10 ساله فلج اقتصادی و برنامه نفت در برابر غذا و یک مطلب بسیار مهم :

اینطور که از شواهد بر میاد که صدام به شنیدن حرفهای مخالف و فهمیدن مشکلات علاقه نداشت . به همین خاطر هیچ یک از فرماندهان جرات گفتن مشکلات به صدام رو نداشتن و فقط بله قربان گو بودند . علت اصلی این موضوع هم استفاده صدام از نزدیکان معتمد خودش در رده های بالای مدیریتی بود که تقریبا بر خلاف بدنه نظامی اون بیفکر و بیسواد بودند !! و در آخر اینکه هیچ کس صدام رو دوست نداشت ! و اگرنه بهش کمک اطلاعاتی میکرد و آمریکا به بحران عظیمی بر میخورد ... و هیچ بعید هم نیست که آمریکا تونسته باشه رضایت فرماندهان و بقول امان نامه بهشون داده باشه ...
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بخش هفتم:نیروی زمینی(4)،تسلیحات انفرادی

تپانچه طارق

Tariq-1.jpg

تپانچه طارق در واقع نمونه ی عراقی تپانچه ی برتا m1951 است که عراق آنرا تحت لیسانس در کارخانه ی القادسیه تولید میکرده است.تنها تفاوتی که بین تپانچه طارق و مدل اصلی خود یعنی برتا m1951 وجود دارد کلمات عربی حک شده بر آن و تصویر یک جنگجو(طارق بن زیاد که یک جنگجوی مسلمان عراقی بوده است)برروی دسته ی آن است.البته برخی از تپانچه های طارق با روکش طلا و نقره نیز تولید شده است.طارق در دو نوع کالیبر 9 میلیمتری و 7.62 میلیمتری تولید میشده،مشخصات فنی طارق با نوع ایتالیایی خود برابر است.

thumb_tariq-2.jpg thumb_mURI_temp_566bcfda.jpg thumb_mURI_temp_acc69297.jpg thumb_2846077650105326963S600x600Q85.jpg thumb_2454443630105326963S600x600Q85.jpg thumb_2223446530105326963S600x600Q85.jpg thumb_tariq.jpg thumb_1215057413.jpg thumb_tariq.JPG thumb_tariq_2.JPG thumb_tariq-a.jpg thumb_tariq-b.jpg


سلاح تک تیر انداز تبوک

24600TabukSniper_med.jpg

تبوک یک اسلحه تک تیر انداز است،در واقع تبوک یک کلاشنیکوف با لوله ی بلند است.تبوک امتحان خود را در جنگ های شهری پس داده است و در فاصله ی 500 متری دقتی بسیار خوب و موثر دارد.تبوک دارای دو وضعیت آتش تک تیر و ضامن است،گزینه ی رگبار برای جلوگیری از رسیدن صدمه به لوله حذف شده است.نکته ی قابل توجه تبوک کالیبر آن است که با کالیبر سلاح کلاشنیکف(7.62*39) برابر است و این به آن معنی است که هنگامی که مهمات فرد تک تیر انداز تمام شد میتواند از مهمات سرباز های معمولی نیز استفاده بکند.تبوک بسیاری از مشخصات اصلی کلاشنیکف را حفظ کرده و آن اطمینان پذیری،سادگی و موثر بودن سلاح است.

thumb_tabuk1.jpg thumb_tabuk2.jpg thumb_tabuk_sniper_med.jpg thumb_tabuk_sight_eodinert_med.jpg thumb_tabuk3.jpg thumb_tabuk4.jpg thumb_tabuk5.jpg thumb_tabuk6.jpg thumb_tabuk7.jpg thumb_tabuk8.jpg thumb_tabuk9.jpg thumb_tabuk10.jpg thumb_tabuk11.jpg thumb_shiite_najaf_8_04.jpeg thumb_25677Tabuk_Sniper_Right_med.jpg thumb_24600tabuk14_med.jpg thumb_tabuk-20_med.jpg thumb_tabuk-21_med.jpg thumb_tabuk-23_med.jpg thumb_tabuk-24_med.jpg thumb_tabuk%29select_eodinert_med.jpg thumb_tabuk_bolt_eodinert_med.jpg thumb_tabuk_buttstock2_drew_med.jpg thumb_tabuk_buttstock_drew_med.jpg thumb_tabuk_flash_drew_med.jpg thumb_tabuk_pad_drew_med.jpg thumb_tabuk_scope_drew_med.jpg thumb_tabuk_iraqi_police.jpg thumb_iraq_tabuk_med.jpg thumb_tabuk_mosque_guard.jpg thumb_tabuk_mosque_med.jpg thumb_tabuk_insurg_med.jpg thumb_tabuk_insurgent_med.jpg thumb_4307.jpeg


دیگر سلاح ها

در سال 1991 در کویت چندین تپانچه Browning HP پیدا شد که علامت عراق بر روی آن حک شده بود.

thumb_iraq-holster.jpg thumb_iraq-hp.jpg thumb_mURI_temp_c32fe4e8.jpg thumb_mURI_temp_2ae14d21.jpg


عراق یکی از تولید کنندگان سلاح svd بود و تعداد نسبتا زیادی svd با روکش طلا و نقره تولید کرده بود،svd در این کشور با نام القادسیه تولید میشد.

thumb_goldalkad.jpg thumb_alkad_chrome_eodinert.JPG thumb_alkad_chrome_eodinert1.jpg thumb_alkad_chrome_eodinert2.jpg thumb_nmcb7capturedgold_med.jpg thumb_iraqGold_Al_Kadesiah_med.jpg thumb_iraqGold_SVD_med.jpg thumb_iraqGold_Al_Kadesiah_med.jpg thumb_25677Al_Kadesiah_name_plate_med.jp thumb_25677Al_Kadesiah_lefttreadhead_med thumb_goldsnipers.jpg

عراق تولید کننده ی سلاح کلاشنیکوف بود و چندین کلاشنیکوف با روکش طلا نیز تولید کرده بود.

thumb_A_113.jpg thumb_r%7E0.jpg thumb_saddam_golden_ak-47_3.jpg

عراق تولید کننده ی چند مدل نارنجک بود که تصاویر بسار کمی از آنها وجود دارد،تصویر زیر یکی از این نارنجک هاست.

thumb_iraqi.JPG



پایان قسمت هفتم
نویسنده و مترجم:عرفان صادقی
فقط برای میلیتاری
ادامه دارد...

  • Like 1
  • Upvote 5

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
والله اگه موشکهای بالستیک بومی نباشند اصلا ارزشی نداره دو سه تا موشک کفاف نیست وهمینطور موشکهای اسکاد دیگه عمرشون از دست دادن

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

بخش هشتم:سامانه های ضد هوایی

بهینه سازی های انجام شده بر روی سامانه SA-2

عراق در نمایشگاه نظامی بغداد در سال 1989 یک نمونه ی بهینه سازی شده از موشک SA-2 را معرفی کرد،ویژگی جدید این سامانه مجهز بودن به جستجوگر حرارتی در فاز ترمینال بود که این ویژگی کمک بسیاری به این سامانه میکند زیرا دقت رادار های SA-2 بسیار پایین بود و این کمبود احتمال انهدام هدف را بسیار پایین می آورد.

thumb_IRQ_SA-2_IR.jpg


بهینه سازی های انجام شده بر روی سامانه SA-3

یکی از مشکل های سامانه SA-3 ثابت بودن آن است که عراق برای رفع این مشکل دست به ساخت انواع مختلف پرتابگر متحرک بر پایه ی انواع کامیون ها کرده است،این کامیون ها طوری طراحی شده بودند که با کشیدن برزنت بر روی آن به سختی از کامیون های تجاری تشخیص داده می شود.

thumb_IRQ_SA-3_02.jpg thumb_IRQ_SA-3_01.jpg thumb_IRQ_SA-3_03.JPEG


بهینه سازی های انجام شده بر روی سامانه SA-6

سامانه ی SA-6 در برابر جنگ الکترونیک مقاومت زیادی از خود نداشت و این یک ضعف بزرگ برای این سامانه محسوب می شود،عراق برای رفع این مشکل آن را به یک جستجوگر مادون قرمز برای فاز ترمینال مجهز کرد،جستجوگری که بر روی موشک SA-6 نصب شد جستجوگر موشک هوا به هوای R-60 بود.

thumb_IRQ_SA-6.jpg


موشک ضد موشک بالستیک الفاو-1

عراق در سال 1990 مدعی شد که موشکی ساخته است که میتواند با موشک های اسکاد ایران و تهدیدات مشابه مقابله کند،عراق این موشک را بر علیه یک موشک اسکاد خودش تست و امتحان کرد که این آزمایش موفقیت آمیز بود.

thumb_IRQ_Al_Faw_1_ABM_model.jpg


موشک ضد هوایی سهم صدام

سهم صدام یا "Saddam's Arrow" یک موشک ضد هوایی بود که در کارخانه ی الفتاح در کنار تانک شیر بابل و موشک الصمود تولید میشده،اطلاعاتی از این موشک در دست نیست.


پایان قسمت هشتم
نویسنده و مترجم:عرفان صادقی
فقط برای میلیتاری
ادامه دارد...

  • Like 1
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بسیار عالی بود عرفان عزیز

ولی به نظرم اون سام2 مجهز به حسگر حرارتی نیست

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
واقعا قدرت عراق اگه انقدر زیاد بوده چرا زود تسلیم شدن !!!
ببینید قدرت ایران چند برابر عراقه که تا حالا جرات حمله پیدا نکردن.
قطعا سلاح های مخفی ایران خیلی زیاد هستن و تا حالا نمایش داده نشده.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

دستت درد نکنه داش عرفان.
دو تا موشک Al Arq و Al Hurriyah هم داشتند ظاهرا.

با اجازه ات این متن رو برای دوستانی که تمایل دارن یه مقداری بیشتر بدونن از اقای کارلو کوپ (نمیشناسم والله)! نقل کنم :
[align=left]
Perhaps one of the most interesting finds during the 2003 OIF invasion of Iraq were examples of the indigenous hybridisation of the 3M9 SAM round with the seeker section from the Molniya/Vympel R-60 / AA-8 Aphid heatseeking air to air missile, procured during the Cold War to arm Iraq's numerous Soviet supplied fighters. The motives for this development effort were clear - Coalition jamming of the CW seeker on the 3M9 missile round during Operation Northern/Southern Watch rendered the standard missile round ineffective. The intent was to produce an electronic countermeasures resistant variant of the missile with infrared terminal homing rather than CW semi-active radar homing. The basic 3M9/9M9 Gainful round is flown through its midcourse phase by command link from the 1S91 Straight Flush, using a tracking beacon in the tail of the missile.

The most detailed public description of the design was produced by Doug Richardson, Editor of Janes Missiles and Rockets, in his April 23, 2003, article “Iraqi heat-seeking Gainfuls found”. Some imagery also emerged during that period.

It would appear that Iraqi engineers stripped down R-60/60M rounds from remaining post 1991 warstocks to remove the OGS-60TI “Komar” / OGS-75 “Komar M” seeker section, which was installed in a re-engineered front section for the 3M9 fuselage, with a conical fairing and Aphid nose replacing the original guidance section containing the 1SB4 series CW SARH seeker. Adaptor hardware would be required to match the analogue pitch/yaw outputs from the R-60 seeker. The R-60 OGS-60TI “Komar”, and OGS-75 “Komar M” seekers, built by Arsenal in the Ukraine, are conventional single colour scanning detector designs with a cited ±12° off-boresight capability, ±17-20° in the later OGS-75 “Komar M” variant, and a 35°/sec tracking rate. The all aspect R-60M is credited with a 42 G capability. Overall the later model Komar M seeker compares closely to the US AIM-9L Sidewinder “all aspect” seeker.

While the resulting heatseeking 3M9 round would retain similar susceptibility to flares or more recently, infrared jammers, the missile engagement sequence would be devoid of the CW illumination for the terminal phase of the missile's flight, as a result of which aircraft under attack only have the command uplink signals and terminal phase 1S91 tracking signals to warn of an approaching missile. Where the defensive countermeasures suite relies on the CW signal to trigger angle/range jamming, the heatseeking 3M9 could be potentially very effective.

While multiple rounds were captured in Iraq, it is not known publicly how mature the design was or whether any attempt was made to use this weapon operationally. The design presents a good case study of how a nation even with a limited domestic technology base and under embargo was able to develop an asymmetric capability. More advanced infrared seekers retrofitted to any legacy or current production SAM design would present similar difficulties to the use of mixed seeker types in AAMs such as the R-27 / AA-10 Alamo, especially if these are countermeasures resistant two colour or imaging array designs.[/align]

http://www.ausairpower.net/APA-Legacy-SAM-Upgrades.html

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]بسیار عالی بود عرفان عزیز

ولی به نظرم اون سام2 مجهز به حسگر حرارتی نیست[/quote]
خواهش میکنم مرتضی جان،والا دقیقا جایی که باید حسگر حرارتی باشه عکسش گرفته نشده،برای همین هم نمیشه درست نظر داد،جدای از این هم تمام منابع این رو گفتن که عراق موشک سام 2 رو به حسگر حرارتی مجهز کرده،دلیلت برای اینکه میگی به نظرت حسگر حرارتی نداره چیه؟ :evil:

[quote]واقعا قدرت عراق اگه انقدر زیاد بوده چرا زود تسلیم شدن !!!
ببینید قدرت ایران چند برابر عراقه که تا حالا جرات حمله پیدا نکردن.
قطعا سلاح های مخفی ایران خیلی زیاد هستن و تا حالا نمایش داده نشده.[/quote]

به خاطر اینه که عراق سال 2003 یک کشور بسیار ضعیف بود،از طرفی سازمان ملل به عراق اجازه نمیداد به اون صورت تجهیزات نظامی بسازه و از طرفی دیگر یک اقتصاد بیمار داشت و از نظر اجتماعی مردم منسجمی نداشت،اینا دست به دست همدیگه دادن که عراق جنگ سال 2003 رو باخت.
بیشتر این تجهیزات به خاطر جنگ سال 1991 عقیم موندند،مطمئنم اگه جنگ سال 1991 رخ نداده بود و برنامه های نظامی عراق از بین نمیرفت الان عراق یکی از قدرت های تاثیر گذار بود،شاید چیزی فراتر از اسرائیل.

[quote]دستت درد نکنه داش عرفان.
دو تا موشک Al Arq و Al Hurriyah هم داشتند ظاهرا.

با اجازه ات این متن رو برای دوستانی که تمایل دارن یه مقداری بیشتر بدونن از اقای کارلو کوپ (نمیشناسم والله)! نقل کنم[/quote]
خواهش میکنم معین جان،این دو موشکی که نام بردی تنها وجود خارجی که دارن تو ویکی پدیاس :evil: دقیقا مثل موشکی حمورابی،نمیدونم چه شخصی این اطلاعات رو وارد ویکی پدیا کرده،یعنی اینقدر ویکی پدیا بی در و پیکره؟
در ضمن broken_heart اجازه ما هم دست شماست broken_heart
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط NIX
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      گراد ، تگرگ روسی
       

       
       
       
      گراد یک سامانه پرتابگر چندگانه خودکششی 122 میلیمتری است که در اتحاد جماهیر شوروی طراحی و ساخته شده است ، این سامانه و راکت M-210F برای نخستین بار در سالهای آغازین دهه 1960 توسعه یافته و نخستین کاربرد رزمی آن در مارس 1969 در طول درگیری مرز چین و شوروی بود
      BM مخفف Boyevaya Mashina به معنی ماشین جنگی است و نام مستعار گراد Grad در روسی به معنی تگرگ می باشد
       
      سامانه موشک انداز BM 21  در سال 1963 در ارتش شوروی برای جایگزینی سامانه قدیمی BM 14  بکار گیری شد ، نقش پایه ای سامانه BM 21  برای پشتیبانی نیرو های زمینی با سرکوب فوری مواضع شلیک موشک های ضد تانک ، توپخانه ها ، خمپاره انداز ها ، از میان بردن نقاط مقاومت دشمن در منطقه نبرد بود
       
      نام مستعار روسی "تگرگ" نام مناسبی برای سامانه تسلیحاتی است که می تواند تا 40 راکت 122 میلی متری را در حدود 20 ثانیه در بردهای گوناگون پرتاب کند. گراد یک سامانه تتسلیحاتی دقیق نیست و برای رساندن مهمات خود به جای هدف نقطه ای ، برای یورش به یک منطقه طراحی شده است ، در برد 20 کیلومتری ، زمانی که 40 موشک پرتاب می شود، منطقه اصابت تا 600 متر در 600 متر گسترش می یابد (36 هکتار).
       

       
       
      از زمان معرفی سامانه BM 21 در دهه 60 این راکت انداز  های 122 میلیمتری در همه مناطق درگیری در سراسر حهان حاضر بوده اند . سادگی این سامانه بهمراه ارائه توان آتشباری عظیم از یک سکوی متحرک و نسبتا سبک منجر به پذیرش سریع و گسترده آن شده است..این سامانه تسلیحاتی به شکل گسترده ای کپی شده است و اکنون گونه های گسترده ای از نسخه ها و مشتقات آن را می توان در فهرست موجودی بیش از 50 نیروی مسلح در سراسر دنیا میتوان مشاهده کرد
       
      از آنجایی که BM-21 یک طراحی نسبتا قدیمی است که  اواخر دهه 1950 توسعه یافت ،بنابر این  برخی از این گونه‌های کپی شده ویژگی‌ های تسلیحات تازه تری را به آن افزوده اند ، مانند سیستم ‌های کنترل آتش پیشرفته و ویژگی‌های آیرودینامیکی پیشرفته‌تر برای خود موشک‌ها [در موارد پیشرفته تر موشک های هدایت شونده. م].
       
       
      پرتابگر اولیه یک شاسی کامیون Ural-375D 6×6 بود. در سال 1976، خودروی پرتابگر Ural-375D با کامیون جدیدتر و قدرتمندتر Ural-4320 6×6 جایگزین شد. هر BM-21 توسط یک کامیون 9k450  با 60 موشک اضافی پشتیبانی می شود. نصب شدن بر روی کامیون های 6×6 به BM-21 تحرک قابل توجهی می دهد که به ویژه پس از شلیک، زمانی که پرتابگرها باید به سرعت جابجا شده تا از آتش سامانه های ضد توپخانه ای دشمن در امان باشند. عملیات شلیک و جابجایی رفتار معمول در راکت انداز های چندگانه خودکششی است
       
       
      کامیون پشتیبان سامانه گراد
       
      راکت یا موشک
      راکت یا موشک به مهماتی گفته می شود که توسط یک موتور به حرکت در می آید. موتور موشک / راکت در ساده‌ ترین گونه از لوله‌ ای تشکیل شده است که در آن سوخت می‌ سوزد و در یک انتهای آن دهانه‌ ای دارد. گازهای خارج شده باعث ایجاد واکنشی برابر و مخالف در انتهای بسته لوله شده و پرتابه را به جلو می راند . رانش با هدایت گازهای به سرعت در حال انبساط از سوخت موشک در حال سوختن از طریق یک یا چند نازل (ونتوری/ ونچوری) ایجاد می شود.
       

       
      نمایش اثر ونتوری
       
       راکت های 122 میلی متری برای BM-21 دارای هفت ونتوری در پشت موتور موشک هستند. در حالی که موتورهای موشک می‌توانند حاوی سوخت مایع یا جامد باشند، سامانه های BM-21 موشک ‌هایی را با موتورهایی که فقط دارای سوخت جامد هستند شلیک می‌کنند. بر خلاف موشک ، یک راکت هدایت نشده مسیر خود را در هنگام پرواز تنظیم نمی کند تا به هدف اصابت کند. به این ترتیب، هنگامی که BM-21 یک راکت را شلیک میکند هیچ راهی برای تغییر مسیر آن وجود ندارد.
       
      راکت ها
      راکت ها به منظور دستیابی به پایداری آیرودینامیکی ، از باله یا چرخش محوری استفاده می کنند ، راکت های سامانه گراد ترکیب هر دو این روش ها را بکار می برد. روش اولیه برای ایجاد پایداری آیرودینامیکی از طریق استفاده از چهار بالک در بخش پشتی است . هنگامی که راکت پرتاب می شود، شروع به چرخش با سرعت نسبتا کندی می کند. باله‌های فنری که در بخش پشتی دور راکت پیچیده شده اند و با یک بند نازک در جای خود نگه داشته شده اند که هنگام پرتاب می‌سوزد. همانطور که قسمت پشتی موشک از لوله پرتاب خارج می شود، فنرها باله ها را باز کرده و راکت را در پرواز تثبیت می کنند.
       
       
      انواع راکت های سامانه گراد
       
      راکت 9M22
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               64  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.4 کیلومتر
       
      راکت 9M22M
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               46  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              1930 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                2 تا 10.8 کیلومتر
       
      راکت 9M22U
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66.6  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.1 کیلومتر
       
      راکت 9M28F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               56.5  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2270 میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 15 کیلومتر
       
      راکت 9M53F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70   کیلوگرم
      سرجنگی         26  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     2450  تکه
      برد                5 تا 20.5 کیلومتر
       
      راکت 9M521
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2840  میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 40  کیلومتر
       
      راکت 9M522
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70  کیلوگرم
      سرجنگی         25  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     1800  تکه
      برد                تا 37.5  کیلومتر
       
       
       
      گراد در نقش موشک
       
      با توجه به گستره کاربران راکت انداز های گراد شرکت های دفاعی در صدد بهبود عملکرد این سامانه بر آمده اند که شرکت ترکیه ای راکستان و همینطور صنایع دولتی رافائل دو شیوه گوناگون را برای افزایش دقت این سامانه به کار برده اند
       

       
      راکت (موشک) ساخت راکستان با سامانه هدایتی GPS / INS
       
      شرکت راکستان یک راکت هدایت شونده به سامانه هدایت ماهواره ای به همراه سامانه هدایت داخلی توسعه داده است که با استفاده از امواج ماهواره های جی پی اس دایره خطای برابر 30 متر (ادعایی)  دارد
       

       
      کیت Epik
       
      شرکت رافائل کیت EPIK را برای راکت های سامانه گراد توسعه داده است (Electro-Optical Precision Integration Kit)) که بر پایه هدایت داخلی  INS و پردازشگر تصویری کار میکند ، تصویر هدف که توسط سامانه های دیگر (هلیکوپتر / هواپیما / پهپاد / نیرو های پیاده) برداشت شده است روی سامانه هدایت داخلی بارگیری شده و در زمان پرواز پویشگر فعال دماغه راکت با مقایسه تصویر ذخیره شده اقدام به جانمایی و شیرجه بر روی هدف تعیین شده می نماید ، از آنجایی که EPIK با جی پی اس در ارتباط نیست امکان جم و اخلال بر روی آن نیز وجود ندارد. شرکت سازنده دقت اصابت کمتر از 3 متر را برای این کیت هدایتی اعلام کرده است
       
      با هدایت پذیر شدن راکت های سامانه گراد سامانه های Fire Finder امکان محاسبه الگوی پروازی پرتابه برای اجرای عملیات سرکوب را تا حد بسیار زیادی از دست خواهند داد
       
       
       
       
       

       
       
      سامانه راکت چند گانه خودکششی
       
      سازنده    اتحاد جماهیر شوروی
      سال ورود به خدمت   1963 میلادی
      تعداد خدمه    6 نفر
       
      گونه های سامانه گراد

       
      BM 21 V
      نسخه هوابرد با 12 تیوب بر روی کامیون گاز 66B 
       

       
      GRAD 1
      نسخه سبکتر سامانه گراد با 36 تیوب بر روی کامیون زیل 131
       

       
      9K132 Grad-P
      گراد پی لانچر تکی راکت 122 میلیمتری
       

       
        A-215 Grad-M
      نسخه دریایی سامانه گراد
       

       
      9K59 Prima
      پریما نسخه بهبود یافته گراد با 50 تیوب
       

       
      Grad-K
      نسخه تازه تر گراد بر روی کامیون کاماز 5350
       

       
      Tornado G
      راکت انداز بهبود یافته گراد بر روی کامیون اورال 4320
       
       
       
      پیوند 1
      پیوند 2
      پیوند 3
      پیوند 4
      پیوند 5
    • توسط MR9
      فکور90 ، در اصل ، یک پروژه داخلی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (IRIAF)  بشمار می رفت که تاریخ آغاز آن به اوایل دهه نخست قرن بیست و یکم ( 2000 میلادی ) برمی گردد . به اعتقاد برخی ، در آن زمان هیچ  موشک هوا به هوای عملیاتی AIM-54A فونیکس در فهرست موجودی نیرو وجود نداشت ، در نتیجه  متخصصان نیروی هوایی پیشنهاد دادند  تا قطعات و اجزاء فونیکس ها را با قطعات موشکهای تغییر یافته هاوک ( پروژه سجیل ) بهبود دهند و موشکهای موجود را بحالت عملیاتی بازگردانند .
      با کلید خوردن این پروژه ، به شکل همزمان نیروی هوایی یک قرارداد همکاری را با صنایع شهید بابایی وابسته به وزارت دفاع و پشتبانی نیرو های مسلح با هدف بازگرداندن چند تیر موشک فونیکس بحالت عملیاتی در یک بازه زمانی یکساله (2007-2006) به امضاء رساندند  و برای اطمینان از صحت کار ، چند کارشناس بازنشسته فنی نیروی هوایی ارتش نیز به این پروژه پیوسته و این ایده دنبال شد.
      براساس گزارشهای تایید نشده ، در اوایل کار ، موشکهای از رده خارج فونیکس با استفاده از جستجوگر موشک MIM-23B دوباره عملیاتی شدند . با این حال ، در سالهای بعد (2009-2008) ، زمانی که صنایع شهید بابایی ، یک نسخه بهبود یافته از موشک پدافند هوایی MIM-23B را با رادار و اویونیک جدید برای نیروی هوایی توسعه داد ، این ایده برای کارشناسان بوجود آمد که تمامی موشکهای فونیکس باقی مانده را با اویونیک جدید و رادار موشک شلمچه ، ( نسخه بهبود یافته MIM-23B) به حالت عملیاتی درآورند .
      این موشک با موفقیت کامل مابین سالهای 2009 تا 2010 آزمایش شد ، اما علی الظاهر  در خط تولید انبوه قرار نگرفت . نسخه جدید سجیل / شلمچه  با جستجوگر و اویونیک پیشرفته با شناسه سجیل هوابرد برای تجهیز تامکتهای نیروی هوایی ، فانتوم ومیراژهای اف-یک در حال توسعه است .
      پی نوشت : 
      این تحلیل ، صرفاً یک نظر بشمار می رود و نه تایید و نه رد می گردد . با این حال امیدواریم نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، بیش از پیش ، از قابلیتهای تدافعی ، تهاجمی برخوردار گردد . 
    • توسط Davood
      اواخر دهه ۶۰ و اوايل دهه ۷۰ ميلادي را مي توان نقطه عطف در پيشرفت صنايع موشكي در دنيا دانست زيرا زماني بود كه به تازگي جنگ جهاني تمام شده بود و كشورهاي درگير جنگ جهاني به خوبي ضرورت وجود موشك و جنگ افزارها را درك كرده بودند و با تجربياتي كه به هنگام جنگ كسب كرده بودند توانستند به دنياي جديدي از ساخت سلاح ، موشك و هواپيما قدم بگذارند.
      يكي از اين كشورها كه همواره ابرقدرتي موشكي محسوب مي شد شوروي بود. اتحاد جماهير شوروي با فاصله اي بسيار زياد از رقباي خود در حال پيشرفت بود به خصوص در صنعت هوافضا، ولي اين پيشرفت هنگام فروپاشي اتحاد جماهير شوروي با كمتر از نصف پتانسيل گذشته ادامه يافت.
      البته بايد به اين نكته نيز توجه كنيم كه با وجود چنين فروپاشي، روسيه هنوز هم در صنعت هوافضا از برترين هاست. صنايع موشكي روسيه كه همچون يكي از زيرشاخه هاي صنعت هوافضاست به تبع آن پيشرفت زيادي داشته است. رقابت بسيار جذابي بين كشورهاي روسيه و ايالت متحده آمريكا در زمينه هوافضا وجود دارد كه شايد يكي از دلايل پيشرفت سريع اين صنعت در اين كشورها و فاصله زياد آنها با كشورهاي ديگر همين باشد.
      در ليست موشك هاي روسيه مي توان انواع و اقسام موشك ها را از قبيل موشك هاي هوا به هوا، هوا به زمين، زمين به هوا، بالستيك، اتمي، ضد ماهواره ، ضد كشتي و ضد زيردريايي را ديد. در اين ميان يكي از سري هاي بسيار قوي و با اهميت سري موشك هاي S يا S-300 را مي توان جزو سومين نسل موشك هاي زمين به هوا دانست كه پروژه ساخت و طراحي آن در دهه ۱۹۷۰ شروع شد.
      اين موشك نسبت به موشك هايي كه در زمان هاي قبلش ساخته مي شد خصوصيات متفاوتي داشت. البته تنها در سيستم پرتاب (Launch) آن از سري موشك هاي ۴۸N6 نمونه برداري شده بود كه مي توانست ميان برد يا دوربرد باشد. توسعه و گسترش موشك هاي سري S-300 از سال ۱۹۶۹ آغاز شد كه در آن زمان اين موشك ها به برد ۷۵ كيلومتري رسيده بودند.
      شركت مجرب آلماز (Almaz) مسئوليت طراحي و ساخت را براي نيروهاي زميني و شركت بوكاتف وظيفه طراحي آن را براساس نيازهاي نيروي دريايي روسيه به عهده گرفتند.
      چندي بعد براي به كمال رسيدن اين موشك ها براساس آخرين تكنولوژي هاي راكتي شركت گرونيش (Grunish) نيز به اين جمع پيوست.
      هدف ساخت پروژه، موشكي با برد بالا، سرعت بسيار زياد و قدرت مانوري مطمئن بود. اين موشك بايد كمترين زمان عكس العمل و قابليت استفاده هاي نظامي گوناگون براي حمل كلاهك هاي مختلف و داراي كمترين زمان رسيدن به هدف و نيز قابل اعتماد در زمان پرواز باشد.
      منظور از قابل اعتماد بودن اين است كه هنگام پرواز از ديد رادارها محفوظ باشد و ضد موشك ها نتوانند آن را رديابي كنند،حتي از لحاظ حفاظت اوليه اين موشك ها قرار بود كه در كانتينرهايي جاسازي شوند كه از زمان ساخت در كارخانه به بعد در همان كانتينرها بمانند و حتي سيستم پرتاب آنها نيز در خود كانتينرها تعبيه شود تا بتوانند در كمترين زمان ممكن از هر نقطه اي قابل پرتاب باشند. اين پرتاب به صورت عمودي انجام مي شود. يك لانچر قوي كه مي تواند موشك را تا ارتفاع ۲۰ متري بلند كرده و پرتاب كند. براي اين امر يك جك هيدروليك مدل ۴M330 ساختند كه با سرعت بسيار بالايي اين موشك را آماده پرتاب مي كند.
      S-300P
      يكي از اولين موشك هاي اين سريS-300P است كه به سفارش وزارت دفاع روسیه توليد شد. اين موشك مي تواند كلاهكي را به اندازه ۱۳۳ كيلوگرم با بيشينه برد ۴۷ كيلومتر حمل كند. كمترين برد آن پنج كيلومتر است و مي تواند در ارتفاع ۳۰ متري پرواز كند. سرعتش به سه كيلومتر در ثانيه مي رسد و در ۲۸ ثانيه مي تواند از خود عكس العمل نشان دهد. زمان آماده پرتاب شدنش كمتر از پنج دقيقه است.
      S-300F
      در سال ۱۹۸۴ مدل S-300F ساخته شد. مدل F در اصل موشك متناسب با نيازهاي نيروي دريايي روسيه بود كه از سيستم پرتاب ۵V55RM استفاده مي كند. سرعت آن ۴۶۸۰ كيلومتر در ساعت است و مي تواند كلاهكي به اندازه كلاهك مدل P (۱۳۳ كيلوگرم) ولي با بردي دوبرابر (حدود ۹۰ كيلومتر) را با خود حمل كند. بيشينه سرعت آن ۶۱۲۰ كيلومتر در ساعت و طول خود موشك با كلاهك ۲۵/۷ متر است.كمترين برد آن هفت كيلومتر و سقف پروازش ۲۵هزارمتر است و با سوخت جامد نيروي پيشرانش را تامين مي كند. يك سيستم راداري معروف به ريف روي آن نصب كردند كه مي تواند در يك زمان شش هدف را شناسايي كند و به آنها هجوم برد.
      S-300FM
      مدل S-300FM در سال ۱۹۹۰ ساخته شد كه باز هم مدلي براي نيروي دريايي بود. بسيار مدرن و پيشرفته بود. بيشينه سرعت آن به ۱۰ هزار كيلومتر در ساعت مي رسد، وزن آن ۱۴۸۰ كيلوگرم است و اين تفاوت بيش از هزار كيلوگرمي را مي توان در وضعيت نيروهاي پيشران اين موشك دانست. طول آن ۵/۷ متر، قطرش ۵۲/۰ متر و فاصله دوسر بالچه هاي عقب ۰۳/۱ متر است.
      برد آن ۹۰ كيلومتر است و مي تواند ۱۵۰ كيلوگرم كلاهك را با خود حمل كند. بيشينه سرعتي معادل ۷۵۶۰ كيلومتر در ساعت دارد كه در ارتفاع ۲۵ هزارمتري پرواز مي كند.
      S-300PMU
      مدل ديگر S-300PMU است. اين موشك از لحاظ ظاهري بسيار شبيه مدل FM است حتي وزنش با آن يكي است. طول آن ۹۸/۶ متر، قطرش ۴۵/۰ متر و فاصله دوسر بالش ۰۴/۱ متر است. در ارتفاع ۲۷ هزار متري پرواز مي كند و سوختش از مواد جامد تشكيل مي شود. كمترين بردش پنج كيلومتر و بيشترين برد آن ۹۰ كيلومتر است. مدل بعد در سال ۱۹۹۷ ساخته شد كه در واقع يك نمونه برداري از مدل MU بود. اين موشك MU-2 نام داشت كه از لحاظ اندازه و ابعاد دقيقاً مانند مدل قبلي بود ولي بردش به ميزان ۱۰۵ كيلومتر افزايش يافته بود يعني برد كلي آن به ۱۹۵ كيلومتر رسيد. توانايي حمل آن نيز بيشتر شده است و مي تواند ۱۸۰ كيلوگرم كلاهك را با خود حمل كند. سري ساخت اين موشك ها تا سال اخير ادامه يافت.

      Avia.ir
    • توسط worior
      به نام حق
       
      پیشگفتار
      این تاپیک جهت بررسی و طرح ایده های مختلف در زمینه تهاجم موشکی کروز و پاسخ پدافند بصورت ارزان و گسترده ایجاد گشته است.
      سایر سناریو ها نظیر حملات موشک های بالستیک، و یا بمب های دورایستا(گلاید، بدون موتور)، همچنین موشک های هایپرسونیک موضوع این تاپیک نیست.
       
      طرح حمله:
      در دسترس بودن سامانه های موشکی کروز در خدمت بسیاری از ارتشهای منطقه و استفاده گسترده از این سامانه ها در منطقه خاورمیانه، لزوم دارا بودن یک سامانه مقاومت پدافندی موثر را گوشزد میکند، اما چنین سامانه ای با چه وضعیتی روبروست و چگونه باید پاسخ بدهد؟
       


       
      فرض کنیم، در تهاجم یک روزه 8 ساعته، با هدف گشایش مسیر پدافند و بدست گرفتن آسمان ایران، ائتلاف مهاجم، اقدام به اجرای تهاجمی با مشخصات ذیل بنماید:
      - 4000 موشک کروز، در برد های مختلف، بدون خطا(فرض میشود، این تعداد موشکی هست که به هدف خواهد رسید)
      - اهداف عمقی و مرزی
      - شانس اصابت موشک های پدافندی در صورت رهگیری 75 درصد.
      مشاهده میکنید که با شلیک 4000 موشک پدافندی، تنها قادر به انهدام 3000 موشک کروز مهاجم خواهیم بود، و این به معنای اصابت دست کم 1000 موشک به هدف و مشغولیت 8 ساعته پدافند بر روی تعداد بسیار زیادی هدف خواهیم بود. با توجه به تصویر فوق این رقم حتی بیش از موشک هایی ست که در سال 2003 به عراق شلیک شده است. 
      آیا چنین حمله ای از نظر هزینه ای و لجستیک برای ائتلاف مهاجم دشوار خواهد بود؟
      - قیمت هر موشک تاماهاوک کلاس 4 که از آخرین و بیشترین حجم امکانات مسیریابی بهره میجوید، 1.87 میلیون دلار با نرخ شناور 2017 محاسبه شده است، بنابراین 4000 موشک حداکثر 8 میلیارد دلار هزینه خواهد داشت و این رقم حتی اگر به 10 یا 20 میلیارد دلار نیز برسد، با توجه بودجه نظامی کشورهایی مانند آمریکا و اعراب منطقه، همچنین تامین هزینه در چند سال مالی، رقمی دور از ذهن و دست نیافتنی نیست. هم اکنون نیز فقط دو کشور عربستان و امارات در حدود 1200 موشک کروز در اختیار دارند. اگر به دو کشور، سایرین چون ایالات متحده، فرانسه، انگلستان و ... اضافه شوند، مقدار 4000 موشک رقم کاملا دست یافتنی خواهد بود.
      - از نظر لجستیک نیز، با توجه به تعداد بسیار پایگاه های اجاره ای و تسخیری دشمن در منطقه، و گستردگی پهنه جغرافیایی مرزهای کشورمان، استقرار چنین موشک هایی فقط به ناوها محدود نمیشود، و تمامی پایگاه های زمینی میتوانند به عنوان محل پرتاب استفاده شوند، و میتوان این فرض را گرفت که طی سالهای اخیر این انبار سازی موشک های کروز صورت گرفته باشد و به زمان حمله موکول نگردیده است.
       
      هزینه مقابله؟
      - دفع موثر 4000 موشک بالستیک برای پدافند به تنهایی بسیار دشوار به نظر میرسد، و طبیعی ست که برای این منظور نمیتوان صرفا بر پدافند موشکی متکی بود. اگر خطای 0.75  برای پدافند را بپذیریم، به رقمی در حدود 5400 موشک پدافندی،مقدار بسیاری تجهیزات کشف و شناسایی و مقدار بالایی شانس نیاز است. فلذا عقلانه است که پایگاه ها و محل های شلیک دشمن پیش از اقدام یا در همان دقایق اولیه حمله شود (که این موضوع بحث این تاپیک نیست).
      - اخلال gps و حتی انهدام ماهواره های هدایت کننده نیز با توجه به تجهیزات مدرن ترکام و وجود عوارض طبیعی بسیار در ایران مزیتی در حدود بالابرد چند درصد خطا به سامانه های کروز وارد میکند. این میزان خطا را بدلیل عدم وجود اطلاعات کافی از کیفیت و دقت سامانه های مهاجم همچنین بروز پیشرفت های آینده باید فاکتور گرفت و به تنها به برخورد سخت پدافند متکی بود.
       
      با توجه به موارد فوق یک مجتمع پاسخ برای مقابله طراحی کنید، به نحوی که قادر باشد:
      - 100 درصد موج اول حمله که علیه پدافند و تجهیزات راداری ثابت است را از کار بی اندازد
      - 80 درصد کل موشک ها در موج های بعدی را منهدم کند
      - بعد از 8 ساعت تهاجم سنگین همزمان با انواع اخلال با دست خالی مواجه نشود.
      - اقدام سخت یا hard kill باشد.
      - این پاسخ در سامانه خلاصه شود. اقدامات غیر عامل نظیر استتار، تعدد و اخلال نادیده گرفته شود.
      - موج اول 800 موشک
      - موج دوم 1200 موشک
      - موج سوم 600 موشک
      - موج چهارم 1400 موشک
      - هر موج حمله 2 ساعت.
      - از همه مهمتر، سیستم بسیار ارزان و موثر باشد.
       

       
       
       
      دارایی کنونی پدافند موشکی ایران:

       
       
      با تشکر، از حضورتون در بحث
       
       
       
       
       
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.