تاپیک جامع مقایسه Tupolev Tu-160 Blackjack با B1-B Lancer

[Goebbels 38,206]

[color=red]Tupolev Tu-160 Blackjack [/color]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/DAAA.jpg[/img]

[size=18][color=green]تاریخچه: [/color][/size]
هواپيماي Tu-160 را بايد پاسخي به بمب‏افكن B-1 دانست، آن هم چه جوابي! 20 درصد بزرگتر از B-1. در واقع Tu-160 سنگين‏ترين و بزرگترين هواپيماي جنگي مي‏باشد كه تاكنون در جهان توليد شده است. اين هواپيما، سرعتي بالغ بر 2 ماخ دارد و قادر است در شعاع عمل بسيار بزرگي، بدون نياز به سوختگيري، عمليات نمايد. اين هواپيما داراي پساي كم (اصطكاك هوايي)، و بنا بر گزارشاني، داراي اثر راداري كوچكتري نسبت به B-1 است.
هواپيماي Tu-160 يك بمب‏افكن استراتژيك چندمنظوره است كه براي عمليات در حالتهاي پرواز زيرصوت – ارتفاع پائين و پرواز مافوق‏صوت – ارتفاع بالا، طراحي شده است.دو محل حمل بمب در اين هواپيما، مي‏توانند به نحوي بارگذاري شوند كه براي دو ماموريت مختلف، هواپيما بتواند عمل نمايد. براي نمونه مي‏توان به حمل موشكهاي استراتژيك كروز، موشكهاي كوتاه‏برد هدايت شونده، بمبهاي هسته‏اي، معمولي و انواع مين اشاره كرد. هرچند تسليحات اصلي اين بمب‏افكن، موشكهاي كوتاه‏برد هدايت شونده و موشكهاي كروز هستند كه (اين هواپيما) را قادر مي‏سازند دست به حملات اتمي بر عليه اهداف قبلن مشخص شده كه مختصات دقيق آنها حين پرواز ارسال مي‏شود، بزند. پس از بارگذاري اين هواپيما با تسليحات بسيار دقيق، آنگاه مي‏تواند بر عليه اهداف متحرك يا اهداف تاكتيكي به كار گرفته شود.
[size=18] [color=green]شروع طراحی Tu-160 [/color]:[/size]
هواپيماي Tu-160، حاصل رقابت تسليحاتي دوران جنگ سرد براي ساخت يك بمب‏افكن چندمنظوره بود. آن زمان از طرف دفتر طراحي توپالف، اين هواپيما به عنوان نمونه‏اي كه از قطعات هواپيماهاي Tu-144، M-18 و سوخويT4 استفاده مي‏كرد، پيشنهاد شد. اگرچه پروژه‏اي ساخت هواپيمايي كه توسط دفتر طراحي مياسيشف (Myasishchev) ارائه شده بود هواپيماي M-18)، در عمل بسيار موفقيت‏آميز از آب درآمده بود) ولي تشكيلات و سازماندهي شركت معظم توپالف، داراي توانايي بالقوه بيشتري براي ساخت و اجراي اين پروژهء بزرگ (ساخت بمب‏افكن مافوق‏صوت) بود. از اين رو براي كار توسعه و طراحي اين هواپيما بنا شد از قطعات ساخته شده و طراحي‏هاي انجام شده براي بمب‏افكن M-18 استفاده شود. پروژه (ساخت هواپيما) توسط V.N. Binznyuk نظارت شد.آزمايشات تمريني (اين هواپيما) در پايگاههاي هوايي اتحاد شوروي، به سال 1987 آغاز شدند و توليد انبوه اين هواپيما در صنايع هواپيماسازي كازان (Kazan) انجام شد. شرکت هواپيماسازي كازان ( KAPOمخففKazan Aircraft Production Organization) با توجه به تجربه فراواني از توليد اين هواپيما بدست آورده بود، عهده‏دار ارتقاء 15 فروند از بمب‏افكن‏هاي Tu-160 نيروي هوايي روسيه شد. برنامه تهيه شده توسط دفتر طراحي توپالف براي ارتقاء، شامل سيستم‏هاي هدف‏ياب جديد، موشكهای كروز و سيستم‏هاي جنگ‏الكترونيك اين هواپيماها بود.
[size=18][color=green]اولین پرواز:[/color][/size]
اولين پرواز اين هواپيما به تاريخ 18 دسامبر 1981 انجام شد، هرچند سه هفته قبل، ماهوارهء جاسوسي ايالات متحده، تصاويري از اين هواپيما تهيه كرده بود و مقامات نظامي آمريكا ابتدا بر روي آن، نام RAM-P را نهادند و سپس BlackJack (شلاق چرمی ) ناميده شد، هرچند به علت پاره‏اي مشكلات و كمبود اعتبار براي توليد نهايي، پروژه ساخت اين بمب‏افكن چند سالي متوقف شد
[size=18][color=green]تولید انبوه:[/color][/size]
به سال 1981، دفتر طراحي توپالف (OKB Tupolev) دو فروند نمونهء اوليه از اين را توليد نمود؛ يك فروند بمب‏افكن و يك فروند ديگر جهت انجام آزمونهاي استاتيك (روي زمين) اولين آزمون پروازي با هواپيماي سريال 70 به تاريخ 19 دسامبر 1981 انجام شد. در طول انجام آزمونهاي پروازي، يك فروند از هواپيماها ساقط شد. پس از كمي توقف، به زودي آزمونها آغاز شدند. توليد سري (انبوه) اين هواپيماي بمب‏افكن، به طور رسمي به سال 1984 در كارخانهء كازان (پس از در اختيار گرفتن نقشه‏هاي طراحي) آغاز شد. در ابتدا برنامه‏‎اي براي توليد 100 فروند هواپيما درنظر گرفته شده بود، اما تا سال 1992 كه توليد آنها متوقف گشت، تنها 36 فروند بمب‏افكن توليد گشته بود.
هواپيماي Tu-160 عمدتن به وسيلهء مشخصاتي نظير دم هواپيما (مجموعهء سكان عمودي و افقي) كه بالاتر از بدنه قرار گرفته است و بالهاي متغير كه از زاويهء 20 الي 65 درجه باز مي‏شوند، شناسايي مي‏‎شود. اين بالهاي متغير، نقش اساسي را در ايجاد قابليت پرواز فراصوت فراهم مي‏آورند، بدين معني كه براي برخاستن از باند، بالها كاملن باز مي‎‏شوند تا طول دويدن روي باند كوتاه شود و براي پرواز فراصوت، بالها بسته مي‏شوند تا برا كم شده و هواپيما بتواند مدت طولاني با سرعت فراصوت پرواز نمايد.
4 موتور بسيار پرقدرت توربوفن از نوع NK-32 اين غول را به پرواز درمي‏آورند اين موتورها به وسيلهء دفتر طراحي كوزنتسف (OKB Kuznetsov) به سال 1977 طراحي و ساخته شدند. اين موتورها، به صورت دوتايي در زير قسمت ثابت بالها نصب شده‏اند، داراي ورودي هواي مربع شكل و خروجي‏هايي هستند كه تا انتهاي لبه‏هاي دم امتداد يافته‏اند.
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/NK-32.jpg[/img]
[size=18][color=green]مشخصات موتور:[/color][/size]
پیشرانه Kuznetsov NK-32 که به طور خاص برای بمب افکن استراتژیک مافوق صوت Tupolev Tu-160 طراحی و ساخته شده از نوع توربوفن با دو کمپرسور (سه محور) و یک مجموعه فن نیز در ابتدای موتور بعلاوه یک ردیف توربین متناظر با آن در انتهای موتور و قابلیت سرد کردن گاز های خروجی با ترکیب کردن گاز های داغ خروجی موتور با هوای سرد را دارا میباشد این پیشرانه جزو بزرگترین و قوی ترین ها در نوع خود است و قابل مقایسه با General Electric GE90 ویژگی ها به شرح زیر است :
حداکثر توان : 245 کیلو نیوتون 55000 پاوند
توان متوسط : 137 کیلو نیوتون 31000 پاوند
OPR (به معنی نسبت کلی فشار درتوربین که این ویژگی به موتور اجازه میدهد از نازل بزرگتری استفاده کند و نسبت فشار بالاتر یعنی بهره وری بالاتر که البته مزایا ومعایبی در پی دارد) : 28.4
طول : 20 فوت (6 متر)
قطر: 4.79 فوت (1.46 متر)
وزن :7500 پاوند (3400 کیلوگرم)
مجموعا 4 موتور با توان : 980 کیلو نیوتون 220000 پاوند

به هنگام طراحي، به نكاتي جهت كاهش اثر وجود اين هواپيما (پنهان‏كاري)، توجه بسياري شد. اين اقدامات شامل كاهش اثرات مادون قرمز (Infrared) ايجاد شده توسط حرارت موتورها و اثر ايجاد شده بدنهء هواپيما روي رادار بود. آزمايش اين اقدامات (قابليت مخفي‏سازي)، براي اولين بار به سال 1980 بر روي يك بمب‏افكن Tu-95 انجام شد. در طرح هواپيماي Tu-160 براي كاهش اثر ايجاد شده روي رادار، كمپرسور موتورها، تك مرحله‏اي طراحي شدند و از مواد مخصوص جاذب امواج رادار استفاده گشت.
اين نكته نيز جالب توجه است كه طرح بمب‏افكن B-1B (همتاي آمريكايي Tu-160) براي افزايش خصلت پنهان‏كاري از رادار (Stealth) مجددن مورد بازنگري و تغييرات گسترده قرار گرفت و شكل ورودي هواي موتورهايش تغيير پيدا كرد، در حالي كه طرح و شكل موتورهاي Tu-160 از ابتدا قابل اعتماد بود. طراحي مجدد شكل موتورهاي B-1B منجر به قابليت دست يافتن اين بمب‏افكن از سرعت گذرصوت به سرعت فراصوت مي‏گرديد (پيش از آن، مدل اوليهء B-1 نتواسته بود از سرعت 0.99 ماخ فراتر رود) در حالي كه بمب‏افكن Tu-160 در همان مدل اوليه، به راحتي توانست به سرعت 2.07 ماخ دست پيدا كن
[size=18][color=green]ورود به خدمت :[/color][/size]
به تاريخ مي 1987، اولين بمب‏افكن، رسمن وارد خدمت در نيروي هوايي اتحاد شوروي شد. تا پايان سال 1991، تعداد 19 فروند Tu-160 در گردان 184 نيروي هوايي شوروي در اوكراين در خدمت بودند؛ در آن سال و پس از فروپاشي اتحاد شوروي، اوكراين، اين هواپيماها را جز‌ء دارايي خود اعلام كرد و از پس دادن آنها به روسيه خودداري نمود.به سال 1992 گردان 121 نيروي هوايي روسيه، مستقر در فرودگاه B.G. Engels)) به بمب‏افكن‏هاي Tu-160 مجهز شد. سپس بمب‏افكن‏ها، جهت حمل موشكهاي دوربرد، مورد آزمايش قرار گرفتند. بر اساس گزارشات رسيده، به تاريخ 2 جولاي 1999، كارخانهء هواپيماسازي قربانف – كازان، دستوري از وزير دفاع روسيه مبني بر تكميل طرح توليد بمب‏افكن استراتژيك Tu-160 دريافت كرد. بنابراين، مدير كل اين كارخانه - Nail Hairullin – قراردادي به مبلغ 45 ميليون روبل را جهت آغاز توليد اين بمب‏افكن امضاء کرد
[size=18][color=green]طراحی بدنه :[/color][/size]
بدنه اين بمب‏افكن يک ويژگي ممتاز دارد، (آن هم) اين است که با افزايش سرعت هواپيما، با جمع شدن بالها و رسيدن به زاويهء 65 درجه، کل پيکربندي هواپيما به صورت يکپارچه به نظر مي‏رسد. بدنهء هواپيما بر اساس ستونهاي تيتانيومي ساخته شده است که اين سنونها به کل بدنه جوشکاري شده‏اند و تمام اجزاء بدنه به واسطهء ستونهاي تيتانيومي،‌ مقاوم گشته است.همانطور که پيشتر گفته شد،‌ بالهاي متغير از 20 تا 65 درجه جمع مي‏شوند. اين قابليت،‌ امکان خوبي براي پرواز فراصوت يا زيرصوت مي‏دهد. سکان افقي و عمودي نيز يکپارچه است و تمامن متحرک .اين هواپيما از کنترل الکترونيکي سطوح متحرک هواپيما يعني سيستم Fly By Wire استفاده مي‏کند که براي به حرکت درآوردن فلپها و شهپرهاي اين غول پرنده، استفاده از اين سيستم، اجتناب ناپذير است.
در اين هواپيما از سه مجموعه چرخ کوتاه براي فرود استفاده مي‏شود. چرخ انتهايي در هرکدام از اين سه مجموعه، کارکرد ترمز را نيز دارد. ضمن اينکه براي ترمز، از يک چتر مخصوص نيز استفاده مي‏شود.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1264358.jpg[/img]
[size=18][color=green]کابین خلبان :[/color][/size]
خدمه‌ اين هواپيما شامل يک خلبان، يک کمک خلبان، يک ناوبر و يک اپراتور است.
هر چهار خدمه،‌ مجهز به صندلي‏هاي پرتاب شونده از نوع صفر – صفر هستند. اين صندلي‏ها،‌ امکان پرش ايمن را در حداکثر ارتفاع و حداکثر سرعت و حتا در حال پارک و ايست کامل، فراهم مي‏آورند. (صندلي‏هاي پرتب شوندهء صفر – صفر يعني قابليت پرتاب در سرعت و ارتفاع صفر)
در کابين اين هواپيما، تمام اطلاعات ارسالي از بيرون (نظير سرعت، ارتفاع، زاويهء حمله و . . . ) به طور معمول به وسيلهء نمايشگرهاي عقربه‏اي يا چراغ‏هاي اخطار نشان داده مي‏شود.
طبق معمول توليدات روسي که داراي ضعف مفرط در زمينهء آلات دقيق الکترونيکي هستند، از نمايشگرهاي تلويزيوني، خبري نيست. ضمنن از نمايشگر سربالا (HUD) نيز استفاده نشده است.
در اين هواپيما، به جاي دسته‏هاي کنترل چرخي شکل يا چهار تکه که معمولن در هواپيماهاي ترابري بزرگ يا بمب‏افكن‏ها استفاده مي‏شود، همانند جنگنده‏هاي سبک، از کنترل استيک (ميله شکل) استفاده شده است.
[size=18][color=green]امکانات رفاهی خدمه :[/color][/size]
يك قسمت براي استراحت در نظر گرفته شده است كه شامل دستشويي، مكاني براي خواب و يك سيستم حرارتي جهت گرم كردن غذا مي‏باشد.
[size=18][color=green]تسلیحات:[/color][/size]
در اين هواپيما امکان استفاده از تسليحات گوناگوني وجود دارد: انواع بمبهاي هسته‏اي، تسليحات معمول (بمبها و موشکهاي غيرهسته‏اي) و موشکهاي کروز دوربرد؛ نظير SRAM و ALCM ، که در دو محفظهء مخصوص تسليحات، بارگذاري مي‏شوند.
موشکهاي دوربرد استراتژيک کروز از نوع Kh-55MS که در ناتو به نام AS-15 Kent شناخته مي‏شوند

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/KH55A.jpg[/img]
[size=18][color=green]موشک Kh-55MS:[/color][/size]
موشک دوربرد Kh-55MS يا ALCM به موتور توربوفن مجهز است و بيشتر به يک جنگندهء سبک شباهت دارد تا يک موشک. اين موشک بردي حدود 3000 کيلومتري دارد و سرجنگي آن، مجهز به يک کلاهک هسته‏اي به قدرت 200 کيلوتن مي‏باشد
در محفظه‏هاي حمل جنگ افزار، مي‏توان به تعداد 24 فروند از موشکهاي Kh-15P را نصب کرد. اين موشکها،‌ در ناتو با کد AS-16 Kickback يا SRAM شناخته مي‏شوند. اين موشکها نيز معمولن داراي کلاهک هسته‏اي هستند،‌ هر چند که مي‏توانند به جاي آن، از کلاهک معمول 250 کيلوگرمي استفاده کنند.
در مجموع، تا ميزان 40 تن تسليحات،‌ مي‏توان بر اين غول روسي، بارگذاري کرد
[size=18][color=green] اویونیک :[/color][/size]
در اين هواپيما به طور وسيعي از کامپيوتر استفاده شده است و سيستم‏هاي آويونيک، شامل دستگاه نشانروي، ناوبري‏، سيستم کنترل پرواز، به همراه يک رادار کنترل آتش و رادار ناوبر، سيستم ضدعمل الکترونيک و هدايت خودکار هواپيما مي‏باشد.
مجموعهء پيچيدهء ناوبري و سيستم هدف‏ياب به نام (RID):
اين سيستم توسط يك رادار بسيار قدرتمند، اهداف مورد نظر خود را روي زمين يا دريا در فواصل بسيار دور، شناسايي مي‏كند.
سيستم خودكار دنبال كردن عوارض زمين (كوهها يا تپه‏ها) براي مخفي ماندن از رادار دشمن
اخلال‏گر الكترونيكي - راديويي فعال و غيرفعال بسيار پرقدرت
نوع آلات دقيق كابين: الكترومكانيكي (عقربه‏اي)
[size=18][color=green]مشخصات کلی :[/color][/size]
نام روسي : Tu-160
نام آمريكايي : Blackjack
سازنده: اتحاد جماهير شوروي
طراح: دفتر طراحي توپولف (OKB-156 Tupolev)
كارخانه سازنده: كازان (Plant Nr. 22 Kazan)
خدمه : 4 نفر
پیشرانه : 4 موتور بسيار پرقدرت توربوفن از نوع NK-32 با حداکثر توان 245 کیلو نیوتون (55000 پاوند) با استفاده از پس سوز
وزن مخزن سوخت داخلي :: 109.770 كيلوگرم
سوختگيري هوايي: دارد غلاف سوختگيري هوايي در جلوي کابين خلبان و در داخل هواپيما، تعبيه شده است
صندلي‏هاي پرتاب شوند: K-36DM(با قابليت عمل در ارتفاع بالا و سرعت 2 ماخ)
مشخصات بدنه
طول: 54.1 متر
ارتفاع: 13.1 متر
فاصله دو سر بالها: در حال بسته = 35.6 متر و در حالت باز = 55.7 متر
مساحت بالها: 255.48 متر مربع
ویژگی بال متحرک دارد
سرعت : 2200 کيلومتر بر ساعت در ارتفاع بالا و 1030 کيلومتر بر ساعت در نزديکي سطح زمين يا سطح دريا
نرخ اوج‏گيري: 70 متر بر ثانيه
حداکثر سقف پرواز: 16000 متر
سقف پرواز رزمي : 15000 متر
وزن خالي: 110.000 کيلوگرم (110 تن)
وزن سوخت: 148.000 کيلوگرم (148 تن)
حداکثر وزن سوخت قابل بارگذاري: 160.000 کيلوگرم (160 تن)
حداکثر وزن قابل برخاستن: 275.000 کيلوگرم (275 تن)
وزن عادي بارگذاري مهمات: 9000 کيلوگرم
حداکثر برد با بارگذاري مهمات 9000 کيلوگرم = 14000 کيلومتر
حداکثر برد با بارگذاري مهمات 40000 کيلوگرم = 10500 کيلومتر حداکثر وزن قابل بارگذاري: 40.000 کيلوگرم (40 تن)
سال آغاز طراحي: 1975
اولين پرواز: 12 / 19 / 1981
سال ساخت توليد سري: 1984
ورود به خدمت: 1987[size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size]



[color=red]بمب افکن B1-B Lancer [/color]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/B-1B_over_the_pacific_ocean.jpg[/img]

[size=18][color=green]تاریخچه :[/color][/size]
هواپیمای بی 1 بی، از خانواده بمب افکن های سنگین وزن است که به عنوان جایگزینی برای هواپیمای بی 52 تولید شد. مدتها بود که تفکر بر این بود که باید جانشینی که بتواند به خوبی از عهده وظیفه بمب افکن قدیمی و پا به سن گذاشته بی 52 بر آید، چرا که هواپیمای بوئینگ 52، بمب افکنی بسیار قدیمی و متعلق به دهه پنجاه بود که تکافوی نیازهای نیروی هوایی را نمی کرد و همه روزه چند عدد از آن ها به جمع هواپیماهای از رده خارج شده با بازنشسته به موزه های هوایی سپرده می شدند.
به خصوص با اعلام طرحی جدید برای بمب افکنی مدرن به نام بلک جک توسط شوروی سابق، دیگر برای نیروی هوایی آمریکا بمب افکن های پیر بی 52 حرفی برای گفتن نداشتند. در این جا بود که با ارئه طرح هواپیمای فوق مدرن B1-A، کارخانه راک ول اینترنشنال Rockwell International وظیفه تولید آن را بر عهده گرفت، ام پس از چندی، متخصصان متوجه آسیب پذیری بسیار بالای این بمب افکن در مقابل رادار شدند و در نتیجه تصمیم بر آن گرفته شد که گونه ای جدیدتر با امکانات بیشتر و ویژگی رادار گریزی بیشتر عرضه شود، که نهایتاً موجب طراحی و تولید هواپیمای B1-B شد. هواپیمای B1-B یک بمب افکن دوربرد و میان قاره ای است که قابلیت شلیک انواع موشک های هوا به سطح ASM مانند کروز و بازه گوناگونی از بمب های همه منظوره و یا هدایت شونده و بمب های هسته ای را نیز دارا است. این بمب افکن بسیار پیشرفته، می تواند بدون سوخت گیری مجدد، از یک قاره به قاره ای دیگر سفر کند، ماموریت خود را انجام داده و سپس مراجعت کند. یکی از ویژگی های چشم گیر این بمب افکن، بالهای متغیر آن است که از تکنولوژی جمع شوندگی برای سرعت های بالا استفاده می کند. در این فناوری ، با عقب رفتن بال ها در سرعت های بالا، فشار وارده بر آنها کم شده در نتیجه از میزان پسای اضافی که بالها در سرعت های بالا تولید می کنند کاسته می شود. مزیت دیگر بال متغیر این است که برای برخاست، می تواند بالهای خود را به میزان حداکثر باز کرد تا با سرعت کمتری توانایی تیک آف وجود داشته باشد. هواپیمای B1-B از چهار موتور توربوفن F-101 GE با سیستم پس سوز استفاده می کند که توانایی کشش هر یک حدود 13500 کیلوگرم است. به دلیل داشتن چنین موتورهای قدرتمندی است که این هواپیما را می توان جز هواپیماهای مافوق صوت به حساب آورد، چرا که این بمب افکن می تواند با سرعت حداکثر 1.2 ماخ در سطح دریا پرواز کند که از این لحاظ نیز برتری قابل توجهی نسبت به هواپیمای B-52 دارد. این هواپیما طولی قریب به 44 متر داشته و عرض آن با بالهای کاملا باز حدود 40 متر بوده و با بالهای بسته به حدود 23 متر می رسد. حداکثر وزن برخاست این هواپیما بالغ بر 200 تن است که رقم بسیار برجسته ای است. اولین مدل این هواپیما در سال 1985 تحویل شد و بعد از آن از سال 1986 به خدمت نیروی هوایی آمریکا در آمد و تا به امروز در سمت خود باقی است، هر چند که به تدریج ظهور بمب افکن رادارگریز B2 را شاهد بودیم

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/F101-GE-102_1.jpg[/img]
[size=18][color=green]پیشرانه F-101 GE :[/color][/size]
نوع : توربوفن با یک کمپرسور فشار پایین و دو کمپرسور فشار بالا
ساخت : جنرال الکتریک
طول : 4.6 متر
قطر : 1.4 متر
وزن : 4400 پاوند ( 1995 کیلو )
نوع کمپرسور : کمپرسور فشار پایین یک مرحله ای و کمپرسور فشار بالای 9 مرحله ای
حداکثر قدرت با پس سوز : 138 کیلو نیوتون (31000 پاوند)
مجموعا 4 موتور با حداکثر توان 538 کیلو نیوتون (124000 پاوند)
OPR : 26.8
بمب افکن B-1 بمب افکنی است چند منظوره ( در ابتدا به عنوان یک بمب افکن استراتژیک هسته ای در مقابل بمب افکن های سری TU روسیه ساخته شده بود ) با برد بلند و توانایی پرواز برای انجام عملیات های بین قاره ای بدون انجام سوختگیری هوایی که برای درگیری با دشمنان دارای توانمندی بالای دفاع هوایی ساخته شده است که میتواند انواع سلاح های متعارف و غیر متعارف را به صحنه نبرد حمل کند .در اواسط سال 1991 این بمب افکن به عنوان یک بمب افکن بازدارنده هسته ای در برابر دشمنان تحت طرح عملیاتی یکپارچه ارتش امریکا (single integrated operational plan:SIOP) مشخص گردید
تجهیزات الکترونیکی و پخش پارازیت ، تجهیزات اقدامات متقابل فرو سرخ ، رادار موقعیت یاب و سیستمهای هشدار دهنده به انضمام سطح مقطع کم راداری باعث شده است که B-1B به عنوان یک پرنده مکمل دفاع هوایی شناخته شود بالهای متغیر و موتورهای توربو فن نه تنها برد بالا و پرواز در ارتفاعات پایین با سرعت بالا را برای این بمب افکن میسر میکند ، بلکه امنیت این پرنده را ارتقا می دهد . بالهای تماما رو به جلو پرنده به آن توانایی تیک آف کوتاه را در باند می دهد و نیز میتواند در زمانهایی که پایگاه هوایی تحت حمله هستند سریعا برخاسته و فرار کند ، این بالها بنا به نوع ماموریت توسط خلبانان به گونهای تنظیم می شوند تا حد اکثر میزان کارایی را برای ففوذ و حمله در برد زیاد در اختیار بمب افکن قرار دهد .
بمب افکن بی - 1- بی تا کنون رکوردهای متعددی در سرعت و برد و بار قابل حمل را به نام خود ثبت کرده است . درسال 1994 این بمب افکن از سوی انجمن هوانوردی بین اللمللی به عنوان یکی از 10 هواپیمای بیادماندنی دنیا اعلام شد . بمب افکن بی - 1 - بی از یک رادار و خلبان خودکار در سیستم هدایت خود بهره میگیرد که به خدمه این بمب افکن امکان میدهد در هر کجای جهان ماموریت خود را بروز و یا مختصات اهداف جدیدتر را دریافت کرده و بدون نیاز به کمک گیری از سوی دیده بانان زمینی بمب ها را با دقت زیاد به سوی هدف رها کند . علاوه بر این رادار بمب افکن دارای قسمتهای متعددی است که بنابه ماموریت در نظر گرفته شده برای آن این قسمتها میتوانند قبل از پرواز توسط خلبانان این پرنده بر روی ان نصب شوند، تجهیزات دفاعی AN/ALQ161A که یک اخلالگر دفاعی الکترونیکی جامع تهدیدات راداری و موشکی موجود در منطقه مورد ماموریت می باشند نیز به تجهیزات فوق افزوده شده اند این سامانه همچنین قادر به شمارش و اخلال در مسیر موشک های پرتابی به سوی بمب افکن از جهات گوناگون است و توانایی پخش پارازیتهای الکترونیکی ، یا شراره و باریکه و یا نوارهای آلومینیومی برای اخلال در سیستم رهگیر آن را داراست .همانند سامانه راداری تهاجمی سامانه راداری دفاعی نیز متشکل از قسمتهای مختلف و گوناگونیست که میتواند حتی در حین پرواز تعویض و با برنامه ریزی مجدد به روز رسانی شده و اهداف وتهدیدات منطقه هدف را با توان بیشتری تحت نظر دادشته باشد .
[size=18][color=green]کابین[/color][/size]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/B1_Cockpit.jpg[/img]

[size=18][color=green]به روز رسانی های انجام شده بر روی این بمب افکن :[/color][/size]
کاهش دادن سطح مقطع راداری آن برای دشوار کردن رهگیری آن توسط دشمن
بالا بردن قابلیت پرواز در ارتفاع پایین با حداکثر سرعت و مهمات
افزودن تجهیزات الکترونیکی پیشرفته برای بالا بردن مقاومت پرنده در مقابل تهدیدات
بهینه سازی های بیشماری نیز تا کنون بر روی این بمب افکن به اجرا در آمده و شمار زیادی از انها نیز در حال مطالعه و تحقیق میباشد . بخش اعظم این مطالعات و بهینه سازی ها مربوط به بالا بردن قابلیت حمل تسلیحات متعارف در میدان های نبرد میباشد که تحت عنوان برنامه بهینه سازی برای ماموریت های متعارف شناخته می شود که از فو ریه سال 1993 به اجرا در آمده است . برای این منظور نیروی هوایی ارتش امریکا مبلغی در حدود 2.7 میلیارد دلار در مدت چندین سال برای ارتقا این بمب افکن اختصاص داد تا بی - 1 از یک بمب افکن اتمی به یک بمب افکن نوین با قابلیت حمل تسلیحات عادی تبدیل شود . در این پروژه همزمان با بروزرسانی تجهیزات سخت افزاری متخصصان توانستند تا برنامه های نرم افزاری سیستم های مورد نیاز آن را نیز بروز و در اختیار نیروی هوایی آمریکا قرار دهند . برای انجام بروز رسانی های متعدد بمب افکنها به پنج مدل B,C,D,E,F تقسیم شدند که بهینه سازی های هر بخش به شرح زیر است :
[color=green]بهینه سازی های انجام شده بر روی بمب افکنهای مدل B [/color]
1- قابلیت نصب و پرتاب بمب های 500 پوندی غیر هدایت شونده MK-82

[color=green]بهینه سازی های انجام شده بر روی بمب افکنهای مدل C [/color]
2 - قابلیت حمل و پرتاب 30 بمب خوشه ای از نوع CBU در هر سورتی پرواز برای مقابله با پیشروی نیروهای زرهی و رزمی دشمن . این برنامه در خلال سپتامبر 1996 تا آگوست 1997 انجام شده و به پایان رسید . در این مرحله از بهینه سازی محفظه ها و پایلونهای نگه داری بمب ها از حالت اورژینال خود خارج و به شکلی درآمدند که توانایی حمل بمب ها در این محافظ از 28500 بمب در هر محفظه به 101000 پوند بمب خوشه ای در هر محفظه افزایش یافت . این بروز رسانی بر روی بیش از 50 محفظه از بمب افکن ها انجام شد که تقریبا شامل نیمی از ناوگان انها می شود

[color=green]بهینه سازی های انجام شده بر روی بمب افکنهای مدل D [/color]
3- اضافه کردن سیستم تکرار پیام ALE-50 (یک سیستم الکترونیکی که با ارسال پیامهایی جعلی به عنوان طعمه برای رادارهای دشمن عمل میکند ) به عنوان اولین شاخه دفاع متقابل الکترونیک و قابلیت حمل و پرتاب بمب های JDAM با دقت بالا و نیز اضافه نمودن سیستم ضد پارازیت anti-jam برای بالا بردن سطح امنیت مخابراتی به هنگام ماموریت
پس از تخصیص بودجه لازم در خلال فوریه 1996 تا فوریه 1997 کار نصب سیستم و حامل های پرتابگر بمب های JDAM بر روی این بمب افکن شتاب بیشتری به خود گرفت و مقرر شد در کمتر از 18 ماه یعنی تا فوریه 1999 به اتمام برسد . با تهیه حداکثر بودجه ممکن مقرر گشت یک گروه شامل هفت فروند از این بمب افکن ها تا مدت مذکور تجهیز و به ناوگان هوایی آمریکا بپیوندد . اولین گروه شامل سه بمب افکن تجهیز شده در دسامبر سال 1998 آماده و تحویل شدند . و باقی آنها نیز تا فوریه 1999 تجهیز و در پایگاه هوایی الس وورت Ellsworth مستقر شدند

[color=green]بهینه سازی های انجام شده بر روی بمب افکنهای مدل E [/color]
4- بروزرسانی های انجام شده شامل سیستم (Wind Corrected Munitions Dispenser WCMD) و استفاده از سلاح ( Joint Standoff Weapon -JSOW ) و نیز موشک هوابه سطح ( Joint Air to Surface Standoff Missile-JASSM ) که در فوریه 2002 محقق شد .

[color=green]بهینه سازی های انجام شده بر روی بمب افکنهای مدل F [/color]
5- بهینه سازی در سیتم های الکترونیکی و ضد الکترونیک و نیز سیستم امنیتی مخابراتی JAM که تا فوریه 2002 به پایان رسید
[size=18][color=green]الکترونیک در بمب افکن :[/color][/size]
کمپانی نظامی بویینگ BMAC یکی از کمپانی هایی است که در ساخت سیستم های ناوبری و الکترونیک این هواپیما شرکت داشته است.این کمپانی نقش بسیار زیادی در ساخت و توسعه سیستم های پیش اخطار الکترونیک این هواپیما داشته است.سیتم دفاعی و ناوبری این هواپیما که به اختصار OAS نامیده میشود شامل مدارهای پیچیده و حساس الکترونیک است که پرواز هواپیما را به سوی هدف را باعث شده و پرتاب بمب ها و موشک های آن را کنترل میکند.همچنین این سیستم اعمال مربوط به دفاع را نیز بر عهده داشته وقادر به تست خود و سایر سیستم های داخلی هواپیما است.این سیستم با یک سری صفحه های نمایش و اسباب کنترل و سنسور ها در ارتباط بوده وقادر به کنترل و اداره عملیات جنگی سلاح های آن میباشد.این سیستم نوع بسیار کامل تر و پیشرفته تر هواپیما های B-1 و B-52 است.این سیستم طوری طراحی شده که بتواند در آینده با سلاح هایی مثل موشک های کروز را به راحتی پذیرا باشد.
ایترفیس پیشرفته دیتا بیس در بین اغلب بخش های سیستم ناوبری و المان های آن استفادخه شده استسیستم فرعی هواپیما توسط خط اطلاعاتی کامپیوتر ها کنترل میشوند.
بویینگ میگویدکه با استفاده از یک سیستم تدافعی جدید ناوبری اینرشال,یک رادار تدافعی جدید, و چندین رادار دوپلر و ارتفاع یاب جدید سیستم تسلیحاتی این هواپیما پیشرفت زیادی پیدا کرده است.سیستم ناوبری اینرشال B-1 از نوع SKN-2440 و ساخت شرکت سینگرکرفوت می باشد.در این سیستم اینرشال از قطعات دقیق ویک مینی کامپیوتر با سرعت زیاد استفاده شده است تا بار محاسباتی و عملیاتی کامپیوتر اصلی کمتر شود.در این هواپیما بویینگ از سیستم دوکاناله راداراز نوع APG-66 استفاده کرده است.این رادار قبلا در اف-16 استفاده شد و جایگزین APQ-146 و APQ-144 در بی-1 شده است.همین رادار جدید است که (بی-1 بی) این توانایی را داده است تا تا با سرعت صوت در ارتفاع 70 متری حرکت کندو به فضای دشمن نفوذ کند.
در ساخت این رادار بویینگ با وستینگهاوس همکاری داشته است.از جمله مزایای این رادار کوچک بودن سطح مقطع و در نتیجه اندازه آن است.
(تله ران دایان) آنتن منفردی را ساخته است که با استفاده از آن سرعت هواپیما در محور های مختلف قابل اندازه گیری است.رادار ارتفاع یاب و نشان دهنده ارتفاع بی-1 بی توسط هانیول ساخته شده است.پانل کنترل مرکزی توسط بویینگ ساخته شد.
[size=18][color=green]ایستگاه های اپراتور دفاعی و تهاجمی B-1B:[/color][/size]
واحد های کنترل هواناوی و بخش های ذخیره اطلاعات , فرامین لازم برای پرواز توسط IBM ساخته شده است IBM با استفاده از تکنولوژی مدرن در این هواپیما از حافظه های الکترونیک جدیدی استفاده کرده است که میتواند 524000 کلمه اطلاعاتی را در خود ذخیره کند.به علوه زمان دسترسی به این اطلاعالت بسیار سریع است.قابلیت ذخیره سازی این حافظه ها تا 1 بیلیون بار قابل گسترش است. واحد های کنترل ناوبری این هواپیما از نوع AP-101F با گنجایش 226000 کلمه است.
این واحد قادر به انجام بیش از یک میلیون عملیات در ثانیه هستند.
صفحه های نمایش کابین بی-1 بی اطلاعات مختلف را چه در حالت دفاع و چه در حالت حمله نشان میدهد.این صفحه شامل سه صفحه نمایش چند کاره,یک واحد نمایش الکترونیک و یک دستگاه ضبط تصویر می باشد.این تجهیزات توسط کمپانی اسپری ساخته شده است.اسپری همچنین صفحه نشان دهنده وضعیت عمودی, سیستم تثبیت ژیروسکوپی, و سیستم کنترل پرواز این هواپیما را ساخته است.
[size=18][color=green]سیستم های هوا ناوی دفاعی تهاجمی در B-1B:[/color][/size]
واحدی که سیستم های هواناوی بی-1 بی را به هم وصل میکند MIL-STD-1553 نام دارد که یک باس مولتی پلکس الکترونیکی است.و با سرعت انتقال اطلاعات با سرعت 1 مگا هرتز(یا 1 میکرو ثانیه).با استفاده از این واحد دیگر احتیاج به 100 کیلومتر سیم و 32000 قطعه دیگر در بی-1 بی نیست.
AN/ALQ-161 سیستمی که توسط بخش (ایل کمپانی ایتون)ساخته شده و به هواپیما توان نفوذ در ناحیه تدافعی دشمن را میدهد. ALQ-161 در سال 1970 با موفقیت بر روی بی-1 امتحان شد.این سیستم شامل کامپیوتر هایی است که به راحتی قابل برنامه ریزی میباشند.این سیستم پیچیده الکترونیک به طور مداوم وضعیت هواپیما و تجهیزات آن را با تهدیدات احتمالی آینده دشمن تطبیق میدهدتا حداکثر آمادگی برای برخورد -دفاع و حمله وجود داشته باشد.
هر سیستم AN/ALQ-101 تعداد زیادی آنتن گیرنده و فرستنده را شامل می شود که همه را نیز کنترل میکند.
این آنتن ها می توانند هر فرکانسی در هرجهت و باندی بگیرند.اینها در واقع گوش های هواپیما هستند.به علاوه این سیستم نیز دارای کامپیوتری است که در مخابرات هواپیما استفاده میشود.
[size=18][color=green]ظرفیت سلاحهای اتمی B-1:[/color][/size]
از سال 1985 تا 1997 B-1B یك بمب افكن هسته‌ای بود. به این ترتیب كه :
حداكثر سرعت این هواپیما 1.25عدد ماخ می‌باشد.
وزن كل هواپیما هنگام take off معادل 477000 پوند می‌باشد.
كمترین میزان پرتاب سلاح هسته‌ای آن AGM-69A
سیستم تركیبی تهاجمی تدافعی الكترونیكی وستینگهاوس همراه با رادار دیافراگمی(این سیستم یك سیستم خودكار گیرنده فرستنده هست كه در مواقعی كه نیاز به شلیك می‌باشد با توچه به رادار اختصاصی به صورت خودكار فعالیت خود را انجام می دهد)
توضیح دیگر اینكه وستینگهاوس یك دانشمند آمریكایی در رشته الكترونیك می‌باشد.

[color=green]نمایی از جایگاه تسلیحات داخل بدنه[/color]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/1970474.jpg[/img]

[size=18][color=green]ظرفیت سلاحهای معمولی B-1B:[/color][/size]
پس از پایان جنگ سرد، این هواپیمای بمب افكن جهت پشتیبانی از سلاحهای معمولی مورد استفاده قرار گرفت. 32 فروند از این هواپیما با شروع سال 2001 باز نشست شدند(برای همیشه از سورت پروازی خارج شدند).68 فروند دیگر از 100 فروند آن همچنان مورد استفاده قرار گرفتند. از مشخصات بارز این هواپیما‌ها كه با تغییراتی ویژه و خاص توسط كمپانی بوئینگ روی آنها صورت گرفته كه حداكثر بازدهی را داشته باشند كه به این شرح می‌باشد:
یكی از تغییرات یا به عبارتی اصلاحاتی كه توسط بوئینگ روی این هواپیما صورت گرفته تغییرات نرم افزاری و سخت افزاری بوده كه قدرت این هواپیما را به لحاظ جذب و نگهداری بمبها تا تعداد 24 بمب MK84 ،84 بمب MK82 و همینطور 30 یونیت از بمبهای رایج افزایش داده اشت.
مرحله بعدی تغییرات اصلاح سیستم GPS این هواپیماست،JDAM یا همان اتصال مستقیم حمله مهمات ((joint direct attack munitions ) نویزگیر سیستم رادیویی هواپیما ALE-50 (این سیستمی است كه برای فریب رادار دشمن می‌باشد) نیز از مراحل بعدی هستند.
مورد بعدی تغییرات در سیستم كنترل كامپیوتری ماموریت هواپیماست،WCMD كه ترجمه عبارت اصلی آن ماشین تقویت بادی توزیع مهمات است. ایجاد فاصله مناسب بین بمبها در حین آزاد كردن افكنده آنها بر پدافند دشمن، JASSM اتصال ماموریتهای هوا به زمین و توانایی به كارگیری همزمان یا شلیك همزمان مدلهای مختلف سلاحهای موجود نیز جزء این تغییرات هستند.
از دیگر امكانات و اصلاحاتی كه روی این هواپیما تعبیه و انجام شده و یا در آینده نزدیك خواهد شد، سیستم رادیویی دیجیتال، نمایشگر كاكپیت و گسترش سنسورهای هواپیما و سیستمهای الكترونیكی آن، گیرنده رادار هشدار، سیستم باربری و همچنین سیستم حمل سلاح است.

[size=18][color=green]عملیات و دستاوردها :[/color] [/size]
هواپیمای B-1B با انجام یكسری عملیات و همچنین داشتن یكسری دستاوردها خود را در رده متمایزی قرار داده است:
عملیات روباه صحرا 1998 عراق
نیروهای هم پیمان 1999 كوزوو
آزادی پرطاقت 2001
حمله به عراق 2003

[size=18][color=green]مشخصات کلی :[/color][/size]
نام : B1-B Lancer
سازنده : ایالات متحده مریکا
کارخانه سازنده : راك ول اينترنشنال
تعداد خدمه : 4 نفر شامل 1نفر خلبان اصلي و 1 افسر تهاجم و يك نفر افسر دفاع نظامي و فرمانده هواپيما
پیشرانه : 4 عدد موتور توربوفن مدل F-101-GE-102 جنرال الكتريك با حداکثر توان 138 کیلو نیوتون 31000 پاوند
طول بدنه : 44.5 متر
فاصله دو بال : در حالت باز 41.8 در حالت بسته 24.1
ارتفاع : 10.4
وزن خالي :86180 كيلو گرم(86 تن)
حداكثر وزن :216630 كيلو گرم(216 تن)
حداكثر سرعت :1448 كيلومتر بر ساعت يا 1.34 ماخ
حداكثر ارتفاع پروازي : 18000 متر
قابلیت سوخت گیری هوایی دارد
مخزن سوخت : 38000 لیتر
برد عملیاتی : 5543 کیلومتر
ویژگی بال متحرک دارد
سال ورود به خدمت : اولین نمونه در سال 1985 تحویل شد و از سال 1986 به طور رسمی به خدمت نیروی هوایی امریکا در آمدند
قیمت : 283 میلیون دلار در سال 1998
تسلیحات قابل حمل :
6 جایگاه خارجی برای 27000 کیلوگرم بمب و سه محفظه داخلی برای 34000 کیلو مهمات.
84 عدد MK 62- MK82
8 عدد MK-65
30 عدد CBU87/89 – CBU97
30 عدد CBU105 - 04CBU103- CBU1
24 عدد GPS GUIDED BOMB GBU31
17 عدد GBU38 GPS GUIDED BOMB
24 عدد MK84
96 تا 144 عدد GBU39
16 عدد B61[size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size][size=12][/size]

[color=green]منابع(البته با تغییرات):[/color]
[url=http://www.centralclubs.com/160-t4353.html]منبع[/url]
[url=http://www.centralclubs.com/topic-t3208.html]منبع[/url]
[url=http://www.fas.org/programs/ssp/nukes/nuclearweapons/russia_nukescurrent/tu160.html]منبع[/url]
[url=http://en.wikipedia.org/wiki/Tupolev_Tu-160]منبع[/url]
[url=http://en.wikipedia.org/wiki/Kuznetsov_NK-321]منبع[/url]

[size=18][color=green]عکس های بیشتر[/color][/size]
[color=red]Tupolev Tu-160 Blackjack [/color]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/__%281%29.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb___%281%29.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/__%282%29.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb___%282%29.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/__%283%29.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb___%283%29.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/__%284%29.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb___%284%29.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%286%29%7E52.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1_%286%29%7E52.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/0408376.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_0408376.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1226482.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1226482.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1402163.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1402163.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1660151.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1660151.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/tupolev_tu160_blackjack_l5.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_tupolev_tu160_blackjack_l5.jpg[/img][/url]

[color=green]B1-B Lancer[/color]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%286%29%7E53.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1_%286%29%7E53.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%281%29%7E56.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1_%281%29%7E56.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%282%29%7E58.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1_%282%29%7E58.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%283%29%7E55.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1_%283%29%7E55.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%284%29%7E54.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1_%284%29%7E54.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1_%285%29%7E53.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1_%285%29%7E53.jpg[/img][/url]

[aminmessi 1,247]

دستت درد نکنه . از همه لحاظ جامع بود .
من توپولف را بیشتر دوست دارم ! خیلی رعب آوره !

[cheka 15,065]

با تشکر از Gobbels عزیز بخاطر این مطلبشون

من هم به Tu-160 Blackjack رای میدم .

دوستان توجه داشته باشید که موتورهای توربوفن NK-321 که در بمب افکن Tu-160 استفاده شده اند با قدرت حداکثر 245 کیلونیوتون ، قدرتمند ترین موتورهایی هستند که تا کنون روی یک هواپیمای جنگی نصب شده اند ، این موتورها باعث افزایش سرعت بیشینه ی Tu-160 نسبت به B-1B ها شده اند .

در بخش تسلیحات ، علاوه بر گستره ی وسیع بمب های سقوط آزاد و هوشمند ، قابلیت حمل و استفاده از 12 موشک اتمی KH-55 و Kh-15 با برد 2500 کیلومتر و 300 کیلومتر (به ترتیب) ، قدرت استراتژیک وحشتناکی به بمب افکنهای Tu-160 داده .

در مورد بحث بقاپذیری و پنهانکاری هم نفوذ یک بمب افکن Tu-160 در حریم هوایی آمریکا بدون اینکه کشف بشه که در سال 2006 توسط فرمانده نیروی هوایی روسیه اعلام شد و مقامات آمریکایی هم این مطلب رو تکذیب نکردند ، نشان دهنده ی همه چیز هست !

[Goebbels 38,206]

Kh-55 (نامگذاري شده ناتو AS-15 'Kent') موشكي مادون صوت و برد بلند است كه توانايي حمل كلاهك هسته اي را دارد.طراحي اين موشك توسط كمپاني MKB Raduga در پاسخ به ساخت موشك هاي كروز امريكايي در همين كلاس به نام (particularly the BGM-109 Tomahawk and AGM-86 missiles) انجام گرفت.اين موشك طراحي شده براي پرتاب از هواپيما و زير دريايي,كه توانايي حمل كلاهك متعارف يا هسته اي به وزن 200 كيلوتن را در مسافتي برابر با 3000 كيلومتر(1860 مايل).
موشك Kh-55 طراحي با نام ازمايشي RKV-500 و اولين پرواز ازمايشي خود را در سال 1978 انجام داد و در سال 1981 به مرحله توليد رسيد.مدل اصلي ان (NATO 'Kent-A') در سال 1983 وارد خدمت شد.پيشرانه موشك توسط يك موتور توربوفن(R95-300) تامين ميگردد و از دوبال كوتاه براي كارايي بيشتر در پرواز استفاده ميكند.اين موشك در ارتفاعي زير 110 متر با سرعتي مادون صوت پرواز ميكند.سيستم ناوبري اين موشك خودكار است.
مدل به روز شده , Kh-55SM (NATO 'Kent-B') درسال 1986 ارائه شد.كه ازسيستم TERCOM(مقايسه عوارض زميني) براي ناوبري استفاده ميكرد با موقعيت ياب متناوب براي مقايسه كردن عوارض زميني توسط رادار داپلر (رادار تعيين کننده اشياء ثابت و متحرک) با نقشه ذخيره شده كه بر روي برد كامپيوترموشك قرار داده شده است.موشك Kh-55Sm از يك مخزن سوخت اضافي بهره ميگيرد.كه برد ان را به 2500 تا 3000 كيلومتر افزایش میدهد.
مدل دريايي Kh-55 3K-10 Granat با نام, طراحي شد به صورت همزمان با مدل اصلي كه ظاهرا براي استفاده در زير دريايي طراحي شده بود.موشك Kh-55 توسط هواپيماهاي توپولف Tu-95 و Tu-160 حمل ميشود

مدل ها
3 نسخه پرتاب هوايي از اين موشك ساخته شده است ,(Kh-55, Kh-55-OK and Kh-55SM)كه قابليت پرتاب از بمب افكن هاي توپولف Tu-95 و Tu-160را دارا هستند.علاوه بر اين نيروي دريايي شوروي(روسيه فعلي) به مدل دريايي اين موشك مجهز است كه توسط ناتو SS-N-21 Sampson نامگذاري شده است و در زير دريايي هاي كلاس Akula- Victor III- Yankee Notch- Sierra مورد استفاده قرار ميگيرد.نوع پرتاب زميني اين موشك در دست طراحي است با نام RK-55 (NATO: SSC-X-4).

مشخصات:
عملكرد: موشك كروز استراتژيك,هوا/دريا/زمين
سازنده: Raduga OKB / M. I. Kalinin Machine Building Plant
طول:8.09 متر
وزن:1.700 كيلوگرم
قطر: Kh-55: 0.514 m (1 ft 8 in), Kh-55SM: 0.77 m (2 ft 6 in)
طول بال: 3.1 متر
برد: Kh-55SM:3000 كيلومتر و2500 كيلومتر Kh-55:
سرعت: 0.48-0.77 ماخ/355 تا 570 مايل/571 تا 917 كيلومتر
سيستم هدايت: سيستم ناوبري خودكار به همراه سيستم تطبيق عوارض زمين
كلاهك: 200 كيلوتني هسته اي
دقت: 150m CEP
زمان ساخت: 1984
مدل مشابه: Tomahawk

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/kh-55_cruise_missile%7E0.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_kh-55_cruise_missile%7E0.jpg[/img][/url]
[url=http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=161&start=0&postdays=0&postorder=asc&highlight=]منبع[/url]

[ALI 5,626]

[color=darkblue]با تشکر از گوبلز عزیز

من هم به توپولف 160 رای می دم ،

توپولف 160 در حالت فول لود دارای مداومت پرواز بیشتری نسبت به لنسر است ، قدرت موتورهای آن به نسبت وزن و دینامیک بمبر بهتر و بهینه تر است ، موتورهای آن نیز سر و صدای کمتری به نسبت موتورهای همرده خود دارند. سرعت توپولف 160 نیز بیشتر از لنسر است. از همه اینها مهمتر نیز در میزان حمل مهمات است. لنسر در حالت فول میتواند 34 تن انواع بمب و موشک و .... را با خود حمل کند ، در حالیکه بلک جک می تواند تا 44 تن انواع بمب و موشک و ... را با خود حمل کند ، یعنی توان حمل تسلیحاتی بلک جک 10 تن بیشتر از لنسر است.



توپولف 160

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Kremlin_Tupolev_Tu-160.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Kremlin_Tupolev_Tu-160.jpg[/img][/url]



ولادیمیر پوتین در کابین توپولف 160

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Vladimir_Putin_Cockpit_TU-160_Bomber.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Vladimir_Putin_Cockpit_TU-160_Bomber.jpg[/img][/url]



لنسر در حالت پس سوز

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/b1_header.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_b1_header.jpg[/img][/url]



لنسر بر فراز اهرام سه گانه مصر

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/b-1b_8.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_b-1b_8.jpg[/img][/url]



لنسر در حال تجهیز به GBU 31

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-JDAM_B-1B_Lancer.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-JDAM_B-1B_Lancer.jpg[/img][/url]



کاکپیت لنسر در شب

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/B-1cockpitnight.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_B-1cockpitnight.jpg[/img][/url]



لنسر

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/First_B-1%252C_Palmdale.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_First_B-1%252C_Palmdale.jpg[/img][/url][/color]

[LAST-WAR 1,202]

[color=darkblue]منتقل شد به مقایسه هواگردها و تسلیحات هوایی
LAST-WAR[/color]

=============================================

دستت درد نکنه

به نظر من توپولوف از همه نظر از بی 1 بی سرتره

این عکس رو هم ببینید مقایسه طولی چند تا جنگنده هست که توپولوف و بی 1 بی هم توشون هست،میشه به راحتی گفت توپولوف بی 1 بی رو میخوره:

http://up.iranblog.com/images/3b3n3v48yjxmwg802sfh.jpg

[einstein 19]

هر دوشون وحشتناکند ولی خوب با نگاه سر انگشتی توپولف 160 بهتر جواب میده

[rpg7 5,944]

منم به توپولوف رای میدم
واقعا فوق العادست....من علت انتخابم استفاده از سیستم الکترونیک قدیمیش میدونم

[9km 663]

سلام نمیدونم چرا اینقدر از این نیروی هوایی روسیه خوشم میاد

[MOHAMMAD 6,333]

دست شما درد نکنه، خیلی زحمت کشیدید.

برتری توپولف به نظر من هم واضح هست، نظر دوستان راجع به مقایسه توپولف 22 ام با بی 1 بی چیه؟ به نظرتون مقایسه نزدیکتری نخواهد بود؟

[Goebbels 38,206]

[quote]برتری توپولف به نظر من هم واضح هست، نظر دوستان راجع به مقایسه توپولف 22 ام با بی 1 بی چیه؟ به نظرتون مقایسه نزدیکتری نخواهد بود؟[/quote]

دوست عزیز TU22 در مقابل B1-B LANCER اصلا حرفی برای گفتن نداره به خصوص از نظر اویونیک شما اگر دقت کرده باشی در اکثر سایت ها TU160 با B1-B LANCER مقایسه شده باز این مقایسه بهتری هست تا مقایسه با TU22M

[Thunderblot 18]

منTu-160 رو بیشتر دوست دارم ولی خوب B-2 تو شب(با توجه به رادار گریز بودنش) ترسناک تره.
راستی اسپیریت مگه مادون صوت نیست؟

[pourya_bo2pmc 1]

من به تی یو 160 رای دادم ولی امیدوارم که هیچکدومشونو هیچ وقت بالای سرم نبینم!!!!

لعنت به هردوشون به هردو بلوک شرق و غرب
مرگ بر آمریکا
مرگ بر روسیه

[cheka 15,065]

[quote][quote]برتری توپولف به نظر من هم واضح هست، نظر دوستان راجع به مقایسه توپولف 22 ام با بی 1 بی چیه؟ به نظرتون مقایسه نزدیکتری نخواهد بود؟[/quote]

دوست عزیز TU22 در مقابل B1-B LANCER اصلا حرفی برای گفتن نداره به خصوص از نظر اویونیک شما اگر دقت کرده باشی در اکثر سایت ها TU160 با B1-B LANCER مقایسه شده باز این مقایسه بهتری هست تا مقایسه با TU22M[/quote]

البته Tu-22M3 هم همچین جلوی B-1B دست و پا بسته نیست ! به هر حال سرعت +2 ماخ این بمب افکن از سرعت 1.2 ماخ B-1B خیلی بیشتره ، موتورهای NK-25 روی Tu-22M3 بسیار قویترند . ارتفاع پروازی Tu-22M3 حدود 4000 متر بیشتر از B-1B هست ... بنظرم این دو هواپیما هم در یک تاپیک مقایسه بشن بد نیست

[ILLUMINATOR 60]

رو کاغذ توپولوف بهتره ولی در عمل شما میتونید به تاریخ رجوع کنید و عملکرد پرنده های روسی رو با آمریکایی مقایسه کنید.خودم شخصا هر وقت یاد جنگ تحمیلیه خودمون با عراق میفتم و اینکه F4 ها و F14 ها وکبراهای ما چه بلایی بر سر اون آهن قراضه های روس آوردن ازهر چی تجهیزات روسه حالم به هم میخوره و با خودم میگم تجهیز نیرو هواییمون با فکر انجام شده.
حالا بعضی دوستان بدون در نظر گرفتن 25 سال سابقه لنسر در جنگهای مختلف صحبت از مقایسه TU-22 با اونو میکنن.همه نظامیهای کارکشته میدونن که تجربه جنگی از مهمترین فاکتورهای برتریه هر پرنده ایه چون کارزار واقعی معایب و نواقصو نشون میده و میشه اونارو رفع کرد.
TU-160 که اصلا از نظر تاریخچه عملیاتی هیچ حرفی برای گفتن نداره و TU-22 هم که 7تا از 12 تاییه که مال نیرو هواییه عراق بود خودمون تو جنگ ترکوندیم با هر چی که دلتون بخواد از HAWK بگیر تا F-14 و ارلیکن همین اواخرم تو جنگ اوستیای جنوبی پدافند ذاقارت گرجستان یکیشو انداخت.اونوقت دوستان اینو میخوان با لنسر مقایسه کنن. برای این سایت زشته به خدا.
بعضی از دوستان هم با مقایسه طول و جثه و سرعت توپولف با لنسر از الفاظی(این اونو میخوره) استفاده میکنن که واقعا غیر منطقیه. یعنی آویونیک و رادار و تجهیزات الکترونیک و کامپیوتری کشکه دیگه؟؟؟ حداقل این یه مساله رو هر آماتوری میدونه که روسیه هیچ حرفی برای گفتن جلوی آمریکا نداره خود کارشناسایه روس به این مساله معترفن حالا چرا بعضی دوستان تجهیزات نظامیه روسیه رو اینقدر باد میکنن و در مواقعی میپرستند خدا میدونه.
در ضمن هر وقت روسیه تونست فقط ماکت B-2 SPIRIT رو بسازه لشگر طرفداراش بیان بهش افتخار کنن