پیشنهادیک سیستم جدید موشک ضد هوائی کارآمد

[TAHA-SH 1,643]

با سلام
من در این تایپیک قصد دارم ایده های جدیدی رو درباره ساخت یک سیستم جدید موشکی دفاع هوائی مطرح کنم و نظر دوستان رو هم بگیرم از مشارکت شما هم قبلا تشکر میکنم

این ایده ها در بخشهای زیز متمرکز میشه
[size=18]1-سیستم دفاع هوائی کوتاه برد موثر درمقابل جدیدترین سیستمهای ضد عمل حرارتی مانند "گاردین"
2-سیستمهای شکار هوائی(هوا به هوا) موثر
3-سیستمهای ضد هوائی میان برد و بلند برد مانور پذیر [/size]passive

1-سیستم دفاع هوائی کوتاه برد جدید
همانطور که میدانید با ظهور استینگر بعنوان موشک حرارتی ضد هوائی با قابلیت بهبود مسیر نهائی تحولی بزرگ در جنگ افغانستان رخ داد طوری که روزانه یک هواپیمای روسی شکار می شد
و این هزینه سنگینی را روی دوش شوروی سابق گذاشت -تا قبل از آن سیستمهای گمراه کننده فلیر تنها راه دفع این موشکها بود اما با تغییر جدید تکنیکی این موشک و افزودن هدایت ثانویه ماوراء بنفش فرد شلیک کننده موشک را تا نزدیکی هواپیما هدایت می کرد و پس از اینکه موشک از محدوده فلیر ها خارج می شد به راحتی هواپیما شکار می شد
محلهای گرم در هواپیما و عمدتا اگزوز محل شناسائس این جستجوگر حرارتی است
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/hotspots.jpg[/img]
اما گذشته از تکنیکهای جدیدی که پس از آن بکار رفت (مانند شلیک مداوم و با زمان کوتاه فلیر توسط اسرائیل بجای شلیک انبوه آنها) - عملا راهکار جدی برای رفع این مشکل وجود نداشت البته گاها راهکارهای ابتکاری مانند خاموش کردن موتور درارتفاع بالا هم تست شد اما درمجموع سیستمهای جدید حرارت یاب بویژه R-73 که نمونه ای از آن از رومانی در زمان چاوشسکو به غرب انتقال یافت نشان داد تا آن زمان هیچ موشکی به پای R73 هم از نظر مانور و هم از نظر سیستم های حرارت یاب نبوده است - پس ازآن غرب به فکر ساخت سامانه های بهترافتاد.
ماه نوامبر سال 2003 میلادی یك هواپیمای باری مخصوص DHL پس از برخاستن از فرودگاه شهر بغداد، هدف یك موشك قرار گرفت. تهدید چنین فاجعه ای دستگاه های امنیتی ایالات متحده را بر آن داشت تا تحقیقاتی را به مدت سه سال در زمینه ی آزمایش امكان نصب سیستم های دفاع در برابر موشك كه از نمونه های نظامی الگوبرداری شده باشد، بر روی تمامی هواپیماهای توربوجت خطوط هوایی به انجام رساند. یكی از سیستم های موجود در این تحقیقات كه توسط كمپانی «نورث روپ گرومن» برای نصب بر روی هواپیماهای مسافربری طراحی شده، «گاردین»(Guardian) نام دارد .

گاردین چیست؟
تكنولوژی گاردین همان گونه كه در بالا اشاره شد توسط كمپانی «نورث روپ گرومن» و جهت كشف و خنثی سازی حمله های موشكی كه از روی زمین روانه ی هواپیما می شود، ساخته شده است. در زبان ویژه ی نظامی این چنین تكنولوژی یك اقدام متقابل نامیده می شود و مسلما «نورث روپ گرومن» طرح گاردین را بر اساس سیستم اقدام متقابل جنگی خود "NEMESISDIRCM" یا سیستم اقدام متقابل مستقیم فروسرخ «نمسیس» كه نام رسمی آن NA/AAQ-24[V] بوده، طراحی كرده است.
تولید سیستم «نمسیس» از سال 1997 آغاز شد و سال 2000 وارد سرویس شد. این سیستم هم اكنون از 350 پرنده در 33 نوع مختلف محافظت می كند كه از هواپیماهای كوچك تا هلیكوپترها را شامل می شود.
«گاردین» همین عمل را در هواپیماهای مسافربری انجام می دهد و به آنها كمك می كند تا از خطر موشك های فروسرخ و یا حرارت یاب در امان باشند. با وجود اینكه موشك های فروسرخ(IR) می توانند از تسلیحات مختلفی روانه شوند، وقتی توسط موشك اندازهای دستی شلیك شوند بسیار خطرناك تر و مهلك تر خواهند بود. این موشك اندازها ، سیستم دفاع هوایی قابل حمل یا «MANPADS» نام دارند و از زمین به سمت هواپیما شلیك می شوند و پس از شلیك نیازمند هیچ گونه مداخله ی انسان نیستند. همچنین حمل و نقل آسانی دارند و آماده كردن آنها بسیار ساده است.

موشك های "MANPADS"
برای درك بهتر چگونگی عملكرد سیستم «گاردین» بهتر است كه در ابتدا از چگونگی عملكرد موشك های شلیك شده توسط سیستم های دفاع هوایی قابل حمل یا همان «MANPADS» آگاهی پیدا كنیم. یكی از نمونه های معروف سیستم های «MANPADS» موشك «استینگر» می باشد.
موشك هایی كه از موشك اندازهای كوچك قابل حمل شلیك می شوند از نوع هدایت شونده بوده و شامل كلاهك، موتور و سیستم كنترل هستند. همچنین در دسته موشك های زمین به هوا جای می گیرند. آنها بسیار كوچكتر از موشك های بالستیكی هستند كه بیشتر شبیه یك راكت فضایی اند تا موشك جنگی.
موشك های بالستیك فواصل طولانی را در مسیرهای سهمی شكل طی می كنند . تنها در قسمتی از طول مسیر هدایت می شوند. در حالی كه موشك های «MANPADS» مسیر بسیار كوتاه تری را نسبت به آنها طی می كنند، ولی در تمامی طول پرواز تا رسیدن به هدف، قابل كنترل و هدایت هستند. سیستم هدایت از اصلی ترین بخش های موشك های هدایت شونده محسوب می شود.

راه های فراوانی برای كنترل مسیر پرواز موشك ها وجود دارد ولی تقریبا تمامی موشك های مدرن امروزی مجهز به ردیاب هستند كه یك آنتن آن بورد حساس به منبع انرژی مشخصی است. این منبع می تواند هر قسمتی از طیف الكترومغناطیسی باشد. یكی از گونه های انرژی كه كشف آن آسان بوده ، فروسرخ و یا حرارت است. یك ردیاب فروسرخ می تواند با یافتن حرارت بسیار زیاد موتور یك هواپیما با دقت بسیار بالایی موشك را به سمت هدف هدایت كند. موشك «Redeye» برای اولین بار در دهه ی 1950 میلادی مورد استفاده گسترده نظامیان آمریكایی قرار گرفت.

این موشك نمونه ای كلاسیك از این گونه تسلیحات است. «Redeye» كه در لغت به معنای «چشم سرخ» است به خاطر وجود سنسور فروسرخ در دماغه ی خود به این نام نامیده می شود. این موشك در هر مكانی كه یك سرباز توانایی حمل و شلیك یك اسلحه ی دستی را داشته باشد، قابل كارآیی است و تنها در چند ثانیه آماده ی شلیك می شود و به آسانی و سرعت می توان كاركردن با آن را فرا گرفت. این موشك تقریبا تا دو دهه به كار گرفته شد تا اینكه سیستم های قابل حمل پیشرفته ی جدید كه از مهم ترین آنها می توان به «استینگر» اشاره كرد ، جای آن را گرفتند.
از معروف ترین سیستم های «MANPADS» روسی می توان به "Strela" و "Lgla" اشاره كرد. «استینگر» و "Lgla" توانایی های مشابهی دارند و در هر دو آنها از تركیبی از ردیاب های فروسرخ و فرابنفش استفاده شده است.

دفاع در برابر "MANPADS"
برای دفاع در برابر حمله موشك های هدایت شونده، سه راه كلی وجود دارد. اگر موشك از ردیاب راداری استفاده كند و موشك با پیگیری امواج رادیویی به هدف نزدیك شود، می توان به وسیله ی استفاده از "Chaff" كه ورقه ها و تكه های فلزی هستند و هواپیماها در مواجهه با حملات موشك های هدایت شونده پخش
می كنند، آن را منحرف ساخت. این تكه های فلزی با انعكاس موج های رادیویی رسیده ، سیگنالی اشتباه به موشك می فرستند و موشك با ردیابی این سیگنال از هدف دور می شود.


اگر موشك از ردیاب فروسرخ استفاده كند (همانند اكثر موشك های MANPADS) دیگر استفاده از ‍"Chaff" كارساز نخواهد بود و این گونه موشك ها به تله های سیگنال حرارتی پاسخ می دهند. هواپیماها می توانند پس از كشف حمله موشكی این تله های حرارتی را به اطراف خود رها سازند. تله های حرارتی با ایجاد چند سیگنال حرارتی در اطراف هواپیما امكان تشخیص سیگنال حرارتی موتور هواپیما را از موشك های نه چندان پیشرفته می گیرند.

با وجود این، موشك های «استینگر» و "Lgla" می توانند سیگنال حرارتی هدف را از سیگنال حرارتی هدف را از سیگنال حرارتی اطراف آن تشخیص دهند. چرا كه ردیاب به كار رفته در این موشك ها می تواند دو نوع انرژی فروسرخ و فرابنفش را كشف كند. از كار انداختن دو موشك «استینگر» و "Lgla" كه امكان ردیابی دو منبع انرژی را دارند؛ (طول موج بلندتر فروسرخ و طول موج كوتاه تر فرا بنفش) بسیار سخت تر از دیگر موشك ها است.
دفاع در برابر این موشك های پیشرفته نیازمند به كارگیری یك سیستم لیزری است. لیزرها می توانند سیستم های الكترونیكی سیستم هدایت موشك را از بین ببرند و یا اینكه تراكم انرژی های قابل كشف ردیاب را بالا ببرند، تا حدی كه ردیاب هدف خود را گم كند. این عمل امروزه در بیشتر سیستم های دفاع ضد موشك متداول است، چون لیزرهای به كار رفته در آنها قدرت كافی برای تاثیر گذاری و تخریب ردیاب را ندارند.
سیستم «گاردین» نیز بر همین اساس ساخته شده و در دسته سیستم های "DIRCM" یا اقدام متقابل مستقیم فروسرخ جای دارد و با بهره مندی از دو سیستم متفاوت به دفاع در برابر حملات موشكی می پردازد.
سیستم اول شامل سنسورهای فرابنفش است كه موشك های شلیك شده به سمت هواپیما را كشف می كند. سیستم دوم شامل یك فرستنده است كه پرتویی از انرژی فروسرخ را به سمت ردیاب موشك هدایت می كند. هر دو سیستم در محفظه ای در زیر بدنه هواپیما جا سازی می شوند. نحوه عملكرد این سیستم ها به صورت زیر است:
• زمانی كه یك موشك "MANPADS" شلیك می شود، همه گونه انرژی را در طیف الكترومغناطیسی تولید می كند. سنسورهای موجود در «گاردین» طول موج های فرابنفش موشك را كشف كرده و سیگنالی به فرستنده می فرستد.
نسخه های آینده ی گاردین شامل سنسورهایی خواهند بود كه دو باند انرژی فروسرخ را شناسایی می كنند؛ بدین وسیله می توان موشك ها را زودتر و در فاصله ای دورتر شناسایی كرد.
• وقتی كه فرستنده، سیگنالی را از سیستم اعلام خطر وجود موشك دریافت می كند، مجموعه دو سیستم فوق كه آن را "Pointer/Tracker" می نامند، با نزدیك شدن موشك به ردیابی آن می پردازد. یك لامپ گازی كمانی پرقدرت، پرتویی از انرژی فرو سرخ را به سمت ردیاب موشك می فرستد.


• برای ردیاب، این نور مثل این است كه نور بسیار درخشانی به چشمش برخورد كند؛ ولی «گاردین» به آسانی موشك را كور نمی كند، پرتوی لیزر آن یك نوع طول موج مخصوص دارد كه به داخل حلقه هدایت گر ردیاب موشك رفته و باعث تولید سیگنال اشتباه می شود.
• سیستم هدایت با تنظیم مسیر پرواز موشك به این تغییر سیگنال پاسخ می دهد.
• سر انجام موشك آن قدر از مسیر هدف دور می شود كه دیگر هیچ خطری برای هواپیما ایجاد نمی كند.

• تمامی عملیات شرح داده شده در 2 تا 5 ثانیه انجام می شود و نیازمند هیچ گونه عملی از سوی خلبان نیست. وقتی هواپیما به ارتفاع تقریبی 18000 پا می رسد، سیستم «گاردین» خاموش میشود و تا زمانی كه هواپیما برای فرود ارتفاع خود را كم نكند، به همین حالت باقی می ماند؛ چرا كه این ارتفاع ، برد اكثر موشك های "MANPADS" است.

در جنگ 33 روزه نیز اسرائیل از سیستم مشابه بر روی هواگردهای خود بهره گرفت که عدم امکان شکار هلیکوپترها گواه این موضوع بد (اگرچه درنهایت 2 هلیکوپتر به شکل خاصی شکارشد)

در جهت تقابل با این سیستم ایران مبادرت به طراحی وساخت موشد قائم نمود - این سیستم علاوه بر هدایت امن تا هدف درصورت اخلال لیزری به سمت خود منبع لیزر درسیستم گاردین میرود

با بلوغ بیشتر این سیستم اخیرا تست روی نمونه های جدیدتر این سیستم انجام شده است کلا می توان گفت ضعف موشکهای ضد هوائی در شناسائی آنها توسط هواپیما از طریق شعله پس سوز و ثانیا متکی بودن به یک هدایت از نوع حرارتی است
اما جهت غلبه بر سیستم فوق چه راهکاری می توان یافت
پاسخ تاحدی به پیشرفتهای تکنولوژیکی مرتبط است نگاهی به جدید ترین موشک AIM9X تا حدی مارا به نتایج بهتری می رساند
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/11images1111.jpg[/img]
مشاهده میکنید که درنوک دماغه این موشک یک دوربین البته حساس به حرارت و تصویر قرار داده شده است که گستره بسیار خوبی برای پوشش هدف دارد
در تستهای مدلهای اولیه این موشک نیز نوعی سنسور حساس به نور برای شناسائی هدف تست شد که بعدا بدلیل عدم کارائی درشب حذف شد(محدودیت تکنولوژی دردهه 70)
حالا به بخش نتیجه گیری میرسیم - اگر ما موشکهای هوا به هوا و زمین به هوایمان دارای سر هدایت فاز نهائی تصویری باشند عملا هیچگونه امکان انحراف موشک وجود نخواهد داشت
البته مشکل اولیه این گونه سیستمها در شناسائی هدف در پس زمینه های غیر شفاف است - این موضوع که امکان تصحیح هدف یابی توسط فرد شلیک کننده وجود داشته باشد تاحد زیادی می تواند موضوع را حل کند - درباره شناسائی موشک از روی پس سوز و شعله آن هم مشکلات تکنیکی وجود دارد که نیاز به تحقیقات وجود دارد اما درصورتی که از سوخت جامد استفاده شود تکنیک عدم انتشار حرارتی موجود در آمرام پاسخگوست( که خوب ما از آن محرومیم) کلیت این تکنیک بر سرخ نسوختن شعله متمرکز است -شعله سرخ یک میلیون برابر سریعتر از شعله آبی شناسائی می شود- دومین تکنیک پخش مواد جاذب حرارت مانند ترکیبات گاز کربنیک در سوخت است - راهکار عملی تر شلیک سریعتر موشک که زمان عکس العمل هدف را کم می کند و در آخر استفاده از سوخت مایع است که موشک را سنگین می کند- درهرحال ظاهرا در این بخش کار زیادی نمی شود کرد اما در بخش هدایت و شناسائی عدم تکیه به سیستم حرارتی صرف و حرکت به سمت سیستم تصویری بهترین راه حل است - در باره بخش دوم و سوم هم متعاقبا مواردی را عرض میکنم

[MOHAMMAD 6,333]

با تشکر، مقاله نوشته خودتون هست؟

[quote]البته مشکل اولیه این گونه سیستمها در شناسائی هدف در پس زمینه های غیر شفاف است [/quote]

بله، خصوصا اگر به رنگ آمیزی اکثر هواپیماهای آمریکایی دقت کنید، دارای رنگ خاکستری تیره می باشند که اثبات شده کمترین میزان رویت پذیری را در وفاصل دور و از زمین دارد، رویت چنین هواپیمایی بشدت سخت خواهد بود و به پردازشگر تصویری قوی ای نیاز دارد، برای این مطلب چه فکری کرده اید؟

[quote] این موضوع که امکان تصحیح هدف یابی توسط فرد شلیک کننده وجود داشته باشد تاحد زیادی می تواند موضوع را حل کند[/quote]

خب آنوقت دیگر سیستم شلیک کن و فراموش کن نخواهد بود و نیاز به اپراتور دارد هر چند که در مواقع لزوم چاره ای هم غیر از این نیست. اما باید دید که آن اپراتور ابزار شناسایی و هدفگیری لازمه را دارد و چگونه؟

[quote] درباره شناسائی موشک از روی پس سوز و شعله آن هم مشکلات تکنیکی وجود دارد که نیاز به تحقیقات وجود دارد اما درصورتی که از سوخت جامد استفاده شود تکنیک عدم انتشار حرارتی موجود در آمرام پاسخگوست( که خوب ما از آن محرومیم)[/quote]

این تکنیک در کشور وجود دارد و موشکهای طوفان 5 دارای اینچنین موتورهایی هستند( در فیلم آنها مشخص است)

[LAST-WAR 1,202]

[color=darkblue]منتقل شد به پدافندهای ضد هوایی و موشکی
LAST-WAR[/color]

[TAHA-SH 1,643]

[quote]با تشکر، مقاله نوشته خودتون هست؟

[quote]البته مشکل اولیه این گونه سیستمها در شناسائی هدف در پس زمینه های غیر شفاف است [/quote]

بله، خصوصا اگر به رنگ آمیزی اکثر هواپیماهای آمریکایی دقت کنید، دارای رنگ خاکستری تیره می باشند که اثبات شده کمترین میزان رویت پذیری را در وفاصل دور و از زمین دارد، رویت چنین هواپیمایی بشدت سخت خواهد بود و به پردازشگر تصویری قوی ای نیاز دارد، برای این مطلب چه فکری کرده اید؟

[quote] این موضوع که امکان تصحیح هدف یابی توسط فرد شلیک کننده وجود داشته باشد تاحد زیادی می تواند موضوع را حل کند[/quote]

خب آنوقت دیگر سیستم شلیک کن و فراموش کن نخواهد بود و نیاز به اپراتور دارد هر چند که در مواقع لزوم چاره ای هم غیر از این نیست. اما باید دید که آن اپراتور ابزار شناسایی و هدفگیری لازمه را دارد و چگونه؟

[quote] درباره شناسائی موشک از روی پس سوز و شعله آن هم مشکلات تکنیکی وجود دارد که نیاز به تحقیقات وجود دارد اما درصورتی که از سوخت جامد استفاده شود تکنیک عدم انتشار حرارتی موجود در آمرام پاسخگوست( که خوب ما از آن محرومیم)[/quote]

این تکنیک در کشور وجود دارد و موشکهای طوفان 5 دارای اینچنین موتورهایی هستند( در فیلم آنها مشخص است)[/quote]

با تشکر از شما دوست عزیز که بالاخره در بین اینهمه کاربر به این متن اینجانب التفات نموده اید- قسمت اطلاعات سیستم گاردین رو از اینترنت جمع آوری کردم اما در مجموع کل مقاله مال خودم است و ادامه هم دارد - از اطلاع شما در باره پس سوز موشک توفان 5 ممنونم
درباره سیستم تصویری فوق می شود گفت که ما الان سیستم اتومات روی موشک کوثر را داریم اما یک موضوع هست که بالا هم اشاره شد همان عدم امکان شناسائی اتومات در زمینه های متغیر و با پس زمینه تیره است خوب موضوع را باید در محل خودش جستجو کنیم- ما درشرایطی موضوع را فرض می کنیم که مثلا یک f35 اسرائیلی باخیال راحت توی آسمان جنوب لبنان بیاد و با خیال راحت موشکهای حرارتی و راداری رو منحرف کنه - اما حتی با چشم غیر مسلح هم می شود این هواپیما رو دید اما کسی نمی تونه اون رو شکار کنه؟!!!!! پس اهمیت هدایت تلوزیونی با هدایت ثانویه حرارتی در فاز نهائی اینجا معلوم میشه ضمن اینکه دیگه اینجا بعلت اینکه نفر از پائین توی پس زمینه کاملا مشخص هوائی میخواد موشک رو هدایت کنه دیگه مشکلی نیست و نظارت نفر به هدایت اتومات و احیانا هدایت دستی تو بعضی موارد میتونه احتمال خطا رو کم کنه- توی شب هم سیستم دید در شب دوربین اگه نفر درکنار کار باشه امکان تصحیح خطا رو به ما میده- عملا تو استینگر هم فرد تا نزدیکی هواپیما اون رو کنترل میکنه و سیستم fire and forgot برای موشکهای قدیمیتر مثل sam7 هست بدلیل مشکلات اخلال به راحتی از کارائی میافتند
موضوع مهم پنهانکاری حرارتی و راداری موشکه- درصورت دراختیار داشتن پس سوز بدون دود یک مشکل کوچک بوجود میاد اونهم سرعت کمتر موشکه (البته تو لین حالت انتشار امواج حرارتی کلاصفر نمیشه اما به شدت کم میشه)- اما این به عدم امکان رهگیری موشک می چربه- بدنه رو هم با مواد جاذب رادار باید پوشاند و بالچه ها هم بهتره مثل موشک آدر روسی باشه- اما اگه این موارد هم نشه خیلی حیاتی نیست و مهم هدایت تلویزیونی موشکه
مشکل سیستم هدایت تلوزیوزی توی سرعت کم عکس العمله که تو اهداف پر سرعت تاثیر میذاره بنابر این یک سیستم کمکی هدایت حرارتی میتونه به این موضوع کمک کنه
اما بجای نگاه بصری به هدف کار بهتر استقرار سیستم جستجوگر لیزری و ماوراء بنفش و یک آنتن دریافت امواج راداری passive مجموعا بصورت یک پکیج توی یک خودرو یا روی زمین یک سیستم کامل رو ایجاد کنیم- تو این حالت در شرایط بد آب و هوائی و نیز در شرایط دور بودن هدف میشه مشابه سیستم آمرام موشک رو به سمت هدف هدایت کرد و در این حالت از طریق دوربین سر موشک هدف رو در محل مورد نظر دید که البته هدایت تانزدیکی هواپیما یا هلیکوپتر با فرمان رادیدئی باید باشه و سیستم حرارتی سر موشک هم باید نزدیک هدف فعال بشه و اصطلاحا روش lock بشه
نمیدونم تا چه مقدار تونستم ایده خودم رو باز کنم و چقدر این عملیه اما اگه قبل رواین موضوع بررسی نشده یا بدلیل مشکلات تکنیکی قبلا احتمالش رو هم بررسی نمیکردن بهتره که مورد بررسی جدی قرار بگیره - میدونید که هواپیمای f117 آمریکا تو یوگوسلاوی چطور منهدم شد؟ یک میگ 29 روسی با رادار خاموش و به حالت سکوت رادیوئی بلند شد اومد پشت f117 و تو فاصله کم که موشد آفید تونست روش قفل کنه (که تا اینجا رو مثل هدایت تلوزیونی من فرض کنید) اومدو موشک رو بهش و دنیا رو شوکه کرد
توی جنگ آمریکا با عراق (طوفان صحرا) هم آمریکا تمام کدهای مرجع موشک های فرانسوی حرارتی رو که به عراق داده بود گرفت و خیلی راحت اونها رو منحرف کرد پس تکیه زیاد به موشکهای حرارت یاب اصولا غلطه و باید ما سیستم ثانویه ای کنار اون داشته باشیم

[king-kaveh 487]

طرح واقعا جالب و خوبیه
موشک پایتون 5 اسرائیل از یک سیستم تصویر برداری مادون قرمز استفاده میکنه،که خیلی ها این موشک رو پیشرفته ترین موشک دنیا میدونن!
حتی نمونه زمین به هوای این موشک هم مورد استفاده قرار میگیره،که مثل طرح شما برای هدایت در فاز پایانی از تصویر برداری فروسرخ استفاده میشه.


به نظر من در حال حاضر علاوه بر موشک های ضدهوایی باید موشک های ضد کشتی مانند نور و قایم رو از هدایت راداری به هدایت تلویزیونی تبدیل کنیم،که مثل جنگ یوم کیپور همه موشک هامون جم نشه.

[Thundar 1,700]

طرح بدی نیست

[namix 241]

طرح جالبیه؟

[mahdi42 520]

ممنون از تلاشتون
مقاله مفیدی بود

[estiv 4]

يه طرح من دارم ولي نمي دونم تا چه حدي شدني باشه اگه بشه بدك نيست يه بمب الكترو مغناطيسي تو اسمون نزديك هواپيما ها مهاجم بتركونيم تا كل سيستماي الكترونيكي هواپيما منهدم بشن عملا ديگه هواپيما مهاجم بي مصرف ميشن

[sorena_ir_army 924]

[quote]طرح واقعا جالب و خوبیه
موشک پایتون 5 اسرائیل از یک سیستم تصویر برداری مادون قرمز استفاده میکنه،که خیلی ها این موشک رو پیشرفته ترین موشک دنیا میدونن!
حتی نمونه زمین به هوای این موشک هم مورد استفاده قرار میگیره،که مثل طرح شما برای هدایت در فاز پایانی از تصویر برداری فروسرخ استفاده میشه.


به نظر من در حال حاضر علاوه بر موشک های ضدهوایی باید موشک های ضد کشتی مانند نور و قایم رو از هدایت راداری به هدایت تلویزیونی تبدیل کنیم،که مثل جنگ یوم کیپور همه موشک هامون جم نشه.[/quote]
برادر king-kaveh اگر موشک های هدایت راداری (چه نیمه فعال و چه فعال) در برابر جمینگ به خوبی مقاوم سازی شوند احتمال منحرف کردن ان ها به صفر می رسد و این یکی از دست اوردهای موشک سازی بومی هستش.البته بنده هم با شما موافقم که در کنار موشک های ضد کشتی راداری به موشک های ضد کشتی هدایت تلویزیونی هم نیاز داریم البته از نوع رادارگریز و پیشرفته چون موشک های هدایت تلویزیونی اکثرآ سرعت پایینی دارند و اگر رادار گریز نباشند احتمال شکار شدنشون توسط سیستم هایی مثل فالانکس بالاست.

[asori 184]

طرح ویا بهتره بگم ایده جالبی بود که مدتها پیش ذهن منو درگیر خودش کرده بود
هدایت تلویزیونی به درد سرعت های پایین و ارتفاع کم می خوره
گذشته از اون این امکان وجود داره که با جیمینگ ارتباط مختل بشه
سرعت دوش پرتاب ها مثلا مییثاق خودمون در حدود 2 ماخ هست که کل زمان لانچ تا انهدام خودکارش در صورت عدم اصابت حداکثر 30 ثانیه هست که البته لازمه شکار پرنده ها هم همینه
استفاده از دوربین وپردازشگر تصویر هم شدنیه ولی اشعه لیزر می تونه به راحتی ccdرو از کار بندازه
البته همون طور که خودتون گفتین اگر موشک همزمان یه جستجوگر لیزر داشته باشه تا در صورتی که توسط پرنده لیزر بهش تابیده شد اونوقت به سمت منبع لیزر حرکت کنه و در صورت قطع منبع دوباره جستجوی مادون قرمز کنه فکر کنم نتنیجه بهتری بده
البته تاکتیک حمله از بالا هم فکر کنم کار ساز باشه یعنی اول موشک اوج بگیره و بعد روی هدف فرود بیاد

[MOHAMMAD 6,333]

از زحمات شما تشکر می کنم، معمولا اینجور تاپیکها مخاطب خاص دارند، البته اقبال تاپیکهای خاله زنگی معمولا بیشتر از تاپیکهای فنی و خصوصا تألیف شده( که ارزش خیلی بیشتری از تاپیکهای کپی پیست و حتی ترجمه ای دارند) هست، اسپمرهای حرفه ای سایت هم که معمولا تاپیکهای خاله زنکی رو به خوبی بالا نگه می دارند و به لطف این دوستان ممکنه یه تاپیک مفید ظرف 2 ساعت از اسکرول محو و به بایگانی سایت سپرده بشه!

بگذریم!

[quote] عملا تو استینگر هم فرد تا نزدیکی هواپیما اون رو کنترل میکنه [/quote]

اولین باره چنین چیزی رو می شنوم، مطمئنید؟

[quote] بدنه رو هم با مواد جاذب رادار باید پوشاند[/quote]

اینطوری که هزینه واحد هر موشک خیلی بالا میره، آخه مواد RAM خیلی گران هستند.

[quote] بالچه ها هم بهتره مثل موشک آدر روسی باشه-[/quote]

چرا؟

[quote]مشکل سیستم هدایت تلوزیوزی توی سرعت کم عکس العمله که تو اهداف پر سرعت تاثیر میذاره بنابر این یک سیستم کمکی هدایت حرارتی میتونه به این موضوع کمک کنه[/quote]

خب با delay تصویر تلویزیونی چه می کنید؟ با اختلاف زمانی ایجادشده در تصویر IR و تلویزیونی چه؟ موشک کدام را باید باور کند و کدام یک مرجع هستند؟ اگر تصویر IR دچار فریب کامل شد ، با توجه به delay تصویر تلویزیونی، موشک چگونه حرکت یا مانور بعدی هواپیما را تخمین بزند و به آن حمله ور شود؟ ( ببخشید اینقدر سوال می پرسم!)

[quote] البته هدایت تانزدیکی هواپیما یا هلیکوپتر با فرمان رادیدئی باید باشه[/quote]

چرا فرمان رادیویی؟ فرمان رادیویی سالها از رده تولید شده و توسط موشکهای قدیمی مثل سام 2 بکار میره، بهتر نیست از هدایت راداری استفاده بشه؟

یا هدایت توسط LIDAR ؟

[quote] میدونید که هواپیمای f117 آمریکا تو یوگوسلاوی چطور منهدم شد؟ یک میگ 29 روسی با رادار خاموش و به حالت سکوت رادیوئی بلند شد اومد پشت f117 و تو فاصله کم که موشد آفید تونست روش قفل کنه (که تا اینجا رو مثل هدایت تلوزیونی من فرض کنید) اومدو موشک رو بهش و دنیا رو شوکه کرد[/quote]

اون اف 117 رو یه سامانه سام 3 ساقط کرد، تاپیکش هم در سایت موجوده.

[quote]يه طرح من دارم ولي نمي دونم تا چه حدي شدني باشه اگه بشه بدك نيست يه بمب الكترو مغناطيسي تو اسمون نزديك هواپيما ها مهاجم بتركونيم تا كل سيستماي الكترونيكي هواپيما منهدم بشن عملا ديگه هواپيما مهاجم بي مصرف ميشن[/quote]

و ابضا اگر هواپیمای دشمن روی خاک خودی باشه، تمام سیستمهای خودی !

[TAHA-SH 1,643]

[size=18]2-سیستمهای شکار هوائی(هوا به هوا) موثر
3-سیستمهای ضد هوائی میان برد و بلند برد مانور پذیر passive[/size]

برای ادامه مقاله ابتدائا لازم میدونم یک ذهنیتی به شما بدم
به عکسهای زیر توجه کنید
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/_DSC0270.jpg[/img]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/_DSC0276.jpg[/img]

این عکسها متعلق به روز ارتش (29 فروردین) امساله
قصد من از این عکسها نه خود این طرحها بلکه ایده ایه که تا حدودی به این عکسها شبیه هستند
مشکل اصلی یک موشک بلند برد ضد هوائی در مقابل اهداف مانور پذیر - وزن زیاد موشک و توان کم مانوری اون هست. حالا فرض کنید ما موشک عظیم الجثه ای مثل s200 رو داریم که برد اون300 -200 کیلومتر میشه (یا حتی فرض کنید موشک فاتح 110 رو با برد 400 کیلومتر استفاده کنیم ) اما اهداف معمولی مثل f16 و... از اون ترسی ندارند چون این موشک به شدت لخته و اصلا مانور پذیر نیست درعوض موشک های کوتاه برد بدلیل جثه کوچک اونها بسیار مانور پذیرند
حالا باز فرض کنید یک موشک هرچند بزرگ و سنگین تونست به هدف برسه - مثلا همین s200 -هواپیمای دشمن با سیستم اخلال راداری و چف اونو جا میذاره چرا؟ چون این موشک تنها یک سیستم هدفیابی داره اونهم راداریه و اگه اون اخلال بشه دیگه کار تمومه
اینجاست که به نظر من یک ترفند ویژه در طراحی نوین موشکها میتونه کاری جدید رو بکنه:
توی عکس اول که قاصد رو میبینید فرض کنید موشک قاصد یک موشک بلند برد مثل فونیکس باشه یا یک موشک پایه هوائی - منبع زیری میتونه یک موشک حرارت یاب باشه وبدون اشکال در مرکز ثقل و وضعیت پیمایش موشک اصلی با اون همراهی کنه (البته اثر وزن و مقاومت هوا رو درکاهش برد مدنظر دارم) حالا اگه موشک بالائی دارای مثلا سیستم هدایت راداری باشه موشک زیری که حرارتیه در فاصله معینی مثل 10 کیلومتری که امکان شناسائی و شکار هدف هست با فرمان هواپیمای مادر از موشک اصلی جدا میشه و میره دنبال هدف (حتی میتونه این حالت اتومات باشه و حساسیت هدف یاب حرارتی به حدی که برسه عمل کنه و جدا بشه)
تو این طرح اصلا میشه موشک حامل خودش دنبال هدف نره و مثلا یک رابط هدف یابی و شکار برای موشکهای زیر بدنه خودش بشه و مثلا دو موشک یا سه موشک رو زیر بدنه حمل کنه و با حرکت به سمت هر هدف اونها رو شکار کنه - یعنی یک مینی هواپیما بشه- این حالت آخر پیچیده است و ابتدائی ترین راه همونیه که اول گفتم مثلا طراحی یک موشک بلند برد که زیر بدنه خودش مثلا یک یا دو موشک حرارت یاب رو هم حمل کنه
در اینجا ما چند حالت رو میتونیم برای برخورد با هدف فرض کنیم مثلا اگه امکان نصب دوربین روی موشک مادر باشه و اون سوخت مایع داشته باشه میتونه با مانور بره پشت هدف ( بدلیل امکان تغییر سرعت تو سوخت مایع )و با مشاهده نوع هدف اونها رو شکار کنه مثلا اگه هدف یک پرنده کاذب باشه از اون اجتناب کنه
بازحالت ساده تر رو مطرح میکنم- ما یک هدف مثل f22 داریم که انعکاس راداری خیلی کمی داره
حالا با هر سختی که هست موشک ترکیبی ما که حامل دو موشک زیر بدنه است به سمت هدف میره - تو اینجا f22 تو فاصله معینی از نزدیک شدن یک موشک به خودش آگاه میشه - از اونجائی که اقدامات ضد عمل الکترونیکی اون باعث کور شدن موشک میشه سایت راداری با فرمان رادیوئی همچنان موشک رو به سمت نزدیکی هدف هدایت میکنه اما بدلیل انعکاس بسیار کم راداری هواپیما هنوز رادار غیر فعال موشک نتونسته روش قفل کنه- توی فاصله نزدیکتر که f22 از منحرف کردن موشک ناامید شده - حالا ابری از چف رو رها میکنه تا رادار و موشک کور بشه - موشک بدلیل تبعیت از رادار اصلی و کور شدن اون حالا نمیتونه اصلا به هدف نزدیک بشه اما تو اینجا موشک زیر بدنه که سر حرارت یاب داره به سمت هدف شلیک میشه و بعد از اون هم موشک دوم که سر جستجوگر لیزری داره شلیک میشه - موشک اول به سمت f22 میره اینجا هم هدف با فلیر سعی میکنه اون رو منحرف کنه اما موشک دارای سیستم فیلتر جداکننده تابش موتور از زمینه فلیر است و باز به سمت هدف میره- حالا سیستم ضد حرارتی گاردین f22 با لیزر اون رو منحرف میکنه اما اینجا موشک دوم با شناسائی لیزر به سمت هواپیما میره
این موارد بالا میتونه یک احتمال تکنیکی باشه که صرفا در حد یک ایده است اما با این کار ما از یک سیستم قدیمی مثل s200 تونستیم یک رهگیر بسیار قوی چند مرحله ای بسازیم - تو حالت ایده آل موشک مادر اگه هک نشه میتونه دو موشک زیر بدنه رو جدا کنه و سه موشک به سمت اهداف متمرکز بروند (مثلا یک اسکادران هجومی دشمن)
خوب دوست داشتم این ایده رو هم مطرح کنم تا دوستان نظر بدن- عکس دوم اگرچه بدلیل قرار گرفتن آرچر کنار آلامو و زاویه دید ما اینطوری شده اما شبیه شکلیه که من مد نظر دارم و مثلا یک آلامو رو با آرچر زیر خودش تصور کنید که مثلا برد اولیه اون که 170 کیلومتره و با تلاش متخصصین ما مثلا به 250 کیلومتر افزایش پیدا کرده تو این حالت با وجود افت باز به حد همون 170 کیلومتری برسه اما حالا میتونه یک هدف گرانقیمت 150 میلیون دلاری مثل f22 رو با دو موشک راداری و حرارتی شکار کنه .....!!!!

[worior 26,157]

سلام ..

با تشكر از تاپيك خوبتون ..


توي اون تاپيك ايرون دوم هم گفتم كه صهيونيستها سامانه جديدي رو دارن در كنار آيرون پيگيري ميكنند با عنوان ديويد اسلينگ كه به نوعي يك طرح جديد در دفاع هوايي محسوب ميشه ..
كه از يك موتور دو مرحله اي و سامانه هدايت راداري و اوپتيكي همزمان بهره ميگيره .


[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/David_sling_missile.jpg[/img]

http://en.wikipedia.org/wiki/David's_Sling

[crazy-doctor 7,023]

[quote]صهيونيستها سامانه جديدي رو دارن در كنار آيرون پيگيري ميكنند با عنوان ديويد اسلينگ [/quote]
سلام ابراهیم جان شکل خاص سر این موشک به همین خاطر هست ؟ یعنی منظور از هدایت راداری ... رادار داخلی هست یا رادار زمینی ؟ اگر راجع این سیستم کاملتر توضیح بدی ممنون میشم

[quote]توی عکس اول که قاصد رو میبینید فرض کنید موشک قاصد یک موشک بلند برد مثل فونیکس باشه یا یک موشک پایه هوائی - منبع زیری میتونه یک موشک حرارت یاب باشه وبدون اشکال در مرکز ثقل و وضعیت پیمایش موشک اصلی با اون همراهی کنه (البته اثر وزن و مقاومت هوا رو درکاهش برد مدنظر دارم) حالا اگه موشک بالائی دارای مثلا سیستم هدایت راداری باشه موشک زیری که حرارتیه در فاصله معینی مثل 10 کیلومتری که امکان شناسائی و شکار هدف هست با فرمان هواپیمای مادر از موشک اصلی جدا میشه و میره دنبال هدف (حتی میتونه این حالت اتومات باشه و حساسیت هدف یاب حرارتی به حدی که برسه عمل کنه و جدا بشه) [/quote]
تاپیک بسیار خوبی هست خسته نباشید
در کل ایده خوبیه منتهی به این شکل مشکل ایرودینامیکی داره با توجه به سرعت بسیار بالای موشک های پدافندی که اصولا قابل قیاس با بمب های GBU نیست ...
منتهی میشه قسمت پیشران اصلی به صورت یک بوستر بزرگ طراحی بشه و تا نزدیک هدف موشک را حمل و اونجا جدا بشه در این صورت مشکل ایرودینامیکی هم نخواهد داشت