امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

آفتاب: فرمانده واحد پدافند موشکی نیروی هوایی روسیه گفته‌است که جدیدترین سیستم پدافندی این کشور موسوم به S-400 از هفته آینده در اطراف مسکو مستقر شده و تا پایان سال 2015 حراست از اتمام مراکز مهم اقتصادی و سیاسی روسیه را بر عهده‌دار شده و شانس وقوع هرگونه حمله پیش دستانه خارجی را به حداقل خواهد رساند . به گزارش خبرگزاری ریانووستی، سرتیپ الکساندر گورکوف روز پنج‌شنبه با اعلام این خبر گفت: «اولویت اول، حراست از حریم هوایی مسکو است و به همین منظور این سیستم از هفته آینده در مراکز مهم اطراف مسکو مستقر خواهد شد. بعد از آن S-400 در دیگر مناطق کشور نیز مستقر خواهد شد». وی افزود که این سیستم جدید طی دو مرحله در اختیار نیروی هوایی روسیه قرار خواهد گرفت، به گونه‌ای که تا آغاز سال 2010 شهرهای بزرگ و مناطق اطراف آنها را شامل می‌شود و در مرحله دوم یعنی تا سال 2015 پوشش هوایی بقیه مناطق کشور را نیز در بر خواهد گرفت. به گفته گورکوف به غیر از S-400، نمونه‌های مدرنیزه شده بقیه محصولات صنایع نظامی روسیه نیز به‌زودی در اختیار واحد پدافند ضدموشکی قرار خواهد گرفت. وی گفت که این تسلیحات شامل سیستم‌های پدافندی با برد کوتاه، متوسط و دور می‌شود. به ادعای تحلیلگران نظامی روسیه سیستم پدافند موشکی S-400 قابلیت انهدام همه اجسام پرنده از جمله هواپیما، هواپیماهای بدون سرنشین و موشک‌های بالستیک با هر سرعتی را دارا است . حداکثر برد این موشک‌ها از نظر مسافت 400 کیلومتر و از لحاظ ارتفاع 30 کیلومتر است. تفاوت عمده S-400 نسبت سیستم‌های مشابه آن است که کلاهک‌ موشک‌های این سیستم به ابزارهای نشانه‌روی خودکار در آسمان مجهز شده‌اند. گفتنی است موضوع استقرار سپر دفاع موشکی آمریکا در اروپای شرقی باعث تکاپوی شدید فرماندهان ارتش روسیه شده‌است. روس‌ها می‌گویند که استقرار این سیستم موازنه استراتژیک کنونی در قاره اروپا را از بین برده و قابلیت پیش‌دستی آمریکا در هر برخورد نظامی احتمالی را افزایش می‌دهد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[align=center]تصویر[/align]

آمريكا براي تسلط نظامي و امنيتي بر جهان طرحي ريخته است كه بايد تا سال 2020 اجرا شود.
اين طرح كه به «ضربه سريع جهاني» (Prompt Global strike (PGS شهرت يافته است، اساسا طرحي تهاجمي است كه براي توجيه افكار عمومي آن‌را دفاع موشكي مي‌خوانند.
اين طرح سپر موشكي نيست، چماق موشكي است. اين طرح اول بار در سال 2001 در وزارت جنگ آمريكا (پنتاگون) تصويب شد و در سال 2006 نيز مورد تجديدنظر نهايي قرار گرفت و 500 ميليون دلار بودجه براي آن اختصاص يافت. براساس طرح (PGS) آمريكا كلاهك‌هاي هسته‌اي موشك‌هاي خود را با مواد انفجاري غيرهسته‌اي آماده عمليات مي‌كند.
ازاين‌رو بسياري از موشك‌هاي مستقر در عرشه كشتي‌ها و زيردريايي‌ها و موشك‌هاي مستقر در خشكي براي ماهيت جديد با كلاهك‌هاي غيرهسته‌اي آماده مي‌شوند. هدف نهايي اين طرح آن است كه دولت آمريكا بتواند در مدت 60 دقيقه بدون نياز به جابه‌جايي عظيم نيروي انساني و تجهيزات فوق‌العاده نظامي اهداف خود را در سراسر كره زمين هدف قرار دهد.
طرح ضربه سريع جهاني (PGS) درواقع نوعي «استراتژي پيش‌دستانه ضربه اول» است كه الگوي زميني جنگ ستارگان محسوب مي‌شود. ابتكار دفاع استراتژيك SDI) Strategic Defense Initiative) كه به جنگ ستارگان شهرت يافت بر اين فرض طراحي شده بود كه از زمان صدور دستور حمله موشكي دشمن فرضي تا زمان شليك موشك زماني لازم است تا موشك‌هاي مزبور از سيلوها خارج شود و از سكوي پرتاب شليك شود.
ابتكار دفاع استراتژيك بر اين فرض استوار بود كه بهترين زمان حمله به اين سايت موشكي حدفاصل دستور شليك تا زمان پرتاب موشك است. اين سامانه موشكي بر ضد شوروي طراحي شده بود هرچند هيچگاه عملياتي نشد.
حال آمريكا قصد دارد اين سامانه موشكي را براي حمله در سراسر جهان آماده كند.PGS خود وجه كامل و نقطه تكامل استراتژي نظامي سه‌وجهي آمريكاست. آمريكا درصدد است در درجه اول بودجه نظامي خود را براي سال 2008 به رقم 645 ميليارد دلار برساند.
در مرحله دوم كه مناقشه آن‌را ميان آمريكا و روسيه شاهد هستيم، بحث استقرار موشك‌ها در اروپاي شرقي و مركزي مطرح است كه فعلا لهستان و جمهوري چك مجموعه اول موشك‌ها و سامانه‌هاي رهگيري را دريافت خواهند كرد. در مرحله سوم، طرح ضربه سريع جهاني (PGS) با استقرار موشك‌هاي بالستيك دوربرد با كلاهك‌هاي غيرهسته‌اي تكميل مي‌شود. آمريكا قرار است اين سامانه موشكي تهاجمي را در ظرف 3 سال عملياتي كند.
اين تحولات در كنار تأسيس مركز فرماندهي آفريقا (Africom) كه از سوي آمريكا دنبال مي‌شود به‌گونه‌اي است كه از نظر استراتژيست‌هاي آمريكايي برمبناي تئوري «جهان به‌مثابه يك ميدان نبرد» به آمريكا توان تسلط نظامي و امنيتي بر جهان را مي‌دهد.


روزنامه همشهری

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام. به نظر شما ایران توانایی ساخت همچین چیزی رو داره. و اصولا کارایی یک همچین سپری با توجه به هزینه هاش قابل توجیه؟ با تشکر

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام دوست من ! يه كارايي كردند ! چند وقت پيش شنيدم حتي يك تست هم با موفقيت در تبريز انجام شده ! اما مسلما به پاي سپر آمريكا نمي رسه ! چون آمريكايي ها حدود 500 ميليارد دلار ميخوان خرج سپرشون كنند ! ما همچين پولي نداريم ! براي ما ساخت موشك بهتره تا ساخت ضد موشك ! اينو بدون كشوري كه موشك هاي پيشرفته درست ميكنه راه از بين بردنشون(ضد موشك درست كردن هم) مي دونه ! و...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دفاع در برابر موشک راههای مختلفی داره.یکی از اون روشها استفاده از سپر موشکی مشابه آمریکاییه.که البته نشون داده زیاد هم کارامد نیست.یکی دیگه از راههای مقابله با موشک جنگ الکترونیک و ایجاد اختلال در سیستم های هدف یابی موشکهای مهاجمه. منم شنیدم در برابر موشکهای بالدار کروز موفقیتهایی به دست آوردیم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نه كار ما نيست شايد يه كارهايي ابتدايي انجام بشه اما توليدش براي ايران ممكن نيست اولين معضلش پردازنده هاي فوق سريعه كه ايران نداره! فعلا بايد س-300 رو چسبيد كه گير بياريم بعد روي توسعه دانش بوميش كار كرد. تو دانشگاه هاي خوب تهران روش از لحاظ تءوريك كارهايي مطالعاتي شده

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
موشکها به انواع مختلف تقسیم میشود که شامل هوا پایه ، زمین پایه ، دریا پایه و ... است. موشکهای هوا پایه به چند نوع کوچکتر مانند هوا به هوا ، هوا به زمین و هوا به سطح تقسیم میشوند که دفاع در برابر نوع اول ممکن نیست اما در برابر موشکهای هوا به زمین و سطحی که از یک اندازه معین بزرگتر باشند مانند موشکهای کروز یا بمبهای هدایت لیزری بزرگ (البته بمب لیزری موشک نیست) میتوان کارهایی انجام داد. برای زدن موشکهای زمین پایه پیشرفتهای زیادی صورت گرفته است که در نتیجه آن روسها به توانایی انهدام موشکهایی تا برد 3500 کیلومتر و سرعت 4.8 کیلومتر بر ثانیه دست یافته اند. اما برای انهدام موشکهای با برد و سرعت بیشتر تنها راه موجود استفاده از موشکهای با کلاهک هسته ای است که قبل از رسیدن به موشک بالستیک منفجر شده و موج انفجار یا تشعشعات حاصل کلاهک موشک را از کار بیاندازد. موشکهای دریا پایه نیز در نوع کروز و بالستیک مشابه موشکهای زمین پایه و هوا پایه کروز است اما نوع دیگر موشکهای سطح به سطح ضد کشتی است که ظاهرا پیشرفتهای زیادی برای دفاع در مقابل این موشکها صورت گرفته است اما در نبرد 33 روزه لبنان دیدیم که ناو ساعر5 با 30 موشک ضد موشک و چند توپ فالانکس تنها زمانی پی به وجود موشک برد که کشتی منفجر شده بود! اما برای ایران باید دید در برابر کدام موشکها میخواهیم پدافند کنیم؟ برای انهدام موشکهای کروز و انحراف بمبهای هدایت شونده پیشرفتهای زیادی صورت گرفته است که آخرین نمونه آن توپ 35 میلیمتری سماوات است که بصورت تخصصی برای انهدام موشکهای کروز طراحی شده است. در برابر موشکهای بالستیک برای زدن موشکهای بالستیک کوتاهبرد و میانبرد استفاده از سیستم اس300 مناسب است یا با خرید سیستم اس400 امکان رهگیری اکثر موشکهای بالستیک دوربرد را هم خواهیم داشت. ولی راهی برای رهگیری موشکهای قاره پیما نداریم (نه تنها ما بلکه روسیه ، آمریکا ، چین و ... هم راهی ندارند!) و تنها دو روش برای مقابله با حملات این موشکها وجود دارد. - استفاده از کلاهک هسته ای در موشکهای سیستم اس300و400 یا حتی اس200 - افزایش توان موشکی تا حدی که ضربه اول دشمن قادر به نابودسازی تمام توان موشکی ما نباشد و ضربه دوم ما از قدرت اثر کافی برخوردار باشد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سپر موشکی ایران یک پروژه فوق مهرمانه است که اتفاقا از نوع آمریکایی خودش موفقیت بیشتری کسب کرده! و توانایی منهدم کردن موشک های بالستیک و کروز رو دارا می باشد! اطلاعات زیادی ازش ندارم ولی همون کمش هم نمی شه اینجا گفت چون این یک پروژه بسیار سریه و حتی از ساخت شفق و کلاهک های EMP مهمتره! :lol:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
قکر کنم در این رابطه دیدن این کلیپ تصویری خالی از لطف نباشه.

http://fr.youtube.com/watch?v=p8-zpuDlRUo&feature=related

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

سلام دوست من !
يه كارايي كردند ! چند وقت پيش شنيدم حتي يك تست هم با موفقيت در تبريز انجام شده ! اما مسلما به پاي سپر آمريكا نمي رسه ! چون آمريكايي ها حدود 500 ميليارد دلار ميخوان خرج سپرشون كنند ! ما همچين پولي نداريم ! براي ما ساخت موشك بهتره تا ساخت ضد موشك ! اينو بدون كشوري كه موشك هاي پيشرفته درست ميكنه راه از بين بردنشون(ضد موشك درست كردن هم) مي دونه ! و...


ببخشيد شما ميدونيد داريد چه ميگيد مخارج سپر دفاع موشكي 500 ميليارد دلار...!!!!
كل بودجهنظامي سال پيش آمريكا 400ميليارد دلار بوده اونوقت شما چه جوري ميگيد 500 ميليارد دلار براي يكسپردفاع موشكي.... icon_cheesygrin :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
500 میلیارد دلار رو که در یه سال هزینه نمیکنن مثلا تو ده سال یا بیشتر.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ویدئوی جالبی بود ام.ار.جی جان! ولی در اون ویدئو دیگه خیلی آمریکایی ها رو گاگول حساب کردند! icon_cheesygrin اف-18 هیچگونه سعی در اختلال انداختن در رادار ها نمی کنه! درضمن ناوهای آمریکا هم فالانکس دارن باید حداقل از موشک نور برای هدف قرار دادنشون استفاده می شد نه سام!! icon_cheesygrin درضمن توانایی کامل ایران هم بخوبی نشون نداده و بیشتر سعی در تبلیغ سیستم های دفاع موشکی و ضد هوایی روسی داشته! ناسلامتی ما خودمون اینقدر سیستم ساختیم کشک بوده؟! :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
از روي بودجه هاي اختصاصي به وزارت دفاع هر كشوري مي توان به حجم پروژه هاي مهم و سري اون در زمينه هاي مختلف پي برد، و با بودجه اي هم كه به سپاه و ارتش اختصاص داده شده(هرچند باز از سالهاي قيل بيشتره) هم پروژه شفق فعلا خوابيده و هم از اين پروژه هاي دفاع ضد موشكي خبري نيست! اگرم كاري صورت ميگيره مثلا در زمينه تحقيقات موشكي معمولا بودجه اش از صادرات تسليحات بدست اومده.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نه پروژه دفاع موشکی خوابیده نه پروژه شفق! خودتون ببینید در 1 ماه گذشته چقدر تجهیزات نظامی رونمایی شد! همه رو که نمی آن به شما نشون بدن که! icon_cheesygrin

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط GHIAM
      با استفاده از طول استند موشک فاتح، تونستم ابعاد موشک فتح را به دست بیاورم. موشک فتح دارای طول 6.5 متر و قطر 40 سانتیمتر است. این موشک نسبت به فاتح110 حدودا 2.30متر کوتاهتر و 20 سانتیمتر قطر کمتری دارد.  
      هیچ گونه اطلاعاتی از جنس موتور و جنس بدنه موشک وجود ندارد. اما احتمالا فتح موشکی با وزن 800-900 کیلوگرم، برد  200 - 300 کیلومتر و سرجنگی 150-200 کیلوگرمی باشد. به نظر میر‌سد سپاه قرار است این موشک را جایگزین نسخه های اولیه فاتح 110 کند. هرچند سرجنگی سبکتری نسبت به فاتح دارد برای زدن اهداف نرم از جمله زیرساخت‌های نفتی، مراکز صنعتی، اهداف غیرمقاوم نظامی و ... بسیار موثر است. 
      با توجه به ابعاد و وزن موشک فتح، می‌توان 4 تیره از این موشک را مانند فجر 5 از روی حامل IVECO پرتاب کرد.  
       

       
       

       

       
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط amirarsalankhan
      بمب افكن تهاجمي نسل بعد، LRS-B
       
                                 
       
       
      بمب افكن نسل بعد ( NGB، قبلا به نام بمب افكن 2018 شناخته مي شد ) يك برنامه به منظور توسعه يك بمب افكن جديد براي نيروي هوايي ايالات متحده بود. NGB قرار بود تا در حدود سال 2018 و به عنوان يك بمب افكن پنهانكار، مادون صوت، برد متوسط و با قابليت متوسط حمل سلاح وارد خدمت شود و به تدريج جايگزين بمب افكن هاي پير و پا به سن گذاشته (  B-52 Stratofortress  و B-1 Lancer ) گردد. ولي برنامه توسعه NGB با ظهور طرح بمب افكن دور برد تهاجمي سنگين ايالات متحده به فراموشي سپرده شد.
       
         
       
      اين اتفاق زماني افتاد كه در ژوئن 2010 سپهبد Breedlove  در مصاحبه اي بيان كرد كه اصطلاح بمب افكن نسل بعد مرده و از اين به بعد نيروي هوايي بر روي طراحي بمب افكن هاي دور برد تهاجمي كار خواهد كرد كه در آن از سيستم هاي به كار رفته در جنگده هاي F-22 و F-35 استفاده خواهد شد تا بمب افكني مقرون به صرفه و با قابليت هاي استثنايي هر دو جنگنده فوق جهت انجام ماموريت ها طراحي و توليد گردد.
       
             
       
       
      بمب افكن دور برد تهاجمي (Long Range Strike Bomber)
      برنامه توسعه بمب افكن دور برد تهاجمي ( LRS-B ) به معناي واقعي كلمه پنهانكار است! و اطلاعات خيلي كمي از آن منتشر شده است ولي اهميت آن را به خوبي مي توان در رفتار پنتاگون و شركاي صنعتي بزرگ آن احساس كرد.بسياري از كارشناسان معتقدند كه برنامه توسعه اين بمب افكن ساختار نيروي هوايي ايلات متحده را در 20 سال آينده شكل خواهد داد و هر شركتي كه برنده مناقصه توليد اين بمب افكن شود پول پارو خواهد كرد و بازنده نيز مي تواند مطمئن باشد كه جايگاهي در آينده هوانوردي نظامي ايلات متحده نخواهد داشت مگر ان كه معجزه اي كند!
      هر چند امروزه لاكهيد ماريتن به لطف پروژه F-35 آينده خود را در صنعت هوانوردي نظامي ايالات متحده تضمين كرده است و بويينگ نيز به مدد توليدات هوانوردي غير نظامي خود مي تواند از اين بحران عبور كند و تنها نورث روپ است كه چاره اي ندارد و  بايد اين مناقصه را برنده شود تا بتواند با خيال راحت به آينده خود فكر كند
      شناخته ها و ناشناخته ها
      پيش بيني شده 80 تا 100 فروند از اين بمب افكن جديد جايگزين ناوگان فعلي بمب افكن هاي ايالات متحده شود.  
      پنهانكار بودن ،قابليت حمل سلاح هاي هسته ايو داراي بودن هر دو حالت پروازي سرنشين دار و بي سرنشين از الزامات طراحي LRS-B است.قيمت تعيين شده براي هر فروند بمب افكن جديد 550 ميليون دلار در سال 2010 پيش بيني شده و قرار است به جهت كم كردن هزينه ها از فناوري موجود در طراحي ان استفاده شود ولي ساختار طراحي آن بايد به شكلي باشد كه بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز استفاده كند.دو رقيب اصلي در طراحي اين بمب افكن يكي كمپاني  Northrop Grumman, با سابقه طراحي بمب افكن پنهانكار و گرانقيمت B-2 است و ديگري مشاركت كمپاني هاي بويينگ و لاكهيد مارتين با سابقه طراحي جنگنده هاي F-22 و F-35 .همچنين پيش بيني مي شود در اواسط دهه 2020 اولين پروازهاي اين بمب افكن انجام شود.طبق حدس هايي كه كارشناسان مي زنند نيروي هوايي آمريكا به دنبال يك بمب افكن در اندازه اي حدودا نصف B-2 است كه از دو موتور F-135 همانند F-35 سود ببرد.
       
                                              
                                         
                                          پيشران F-135 Pratt  & Whitney
       
      الان همه شما ميگوييد اين كه خيلي كوچيكه، خب مسلما بايد بزرگتر بشه ولي با صحبتي كه رابرت گيتس وزير سابق دفاع انجام داد و به اعضاي كنگره گفت كه قيمت هر فروند 550 ميليون دلار ميشود راه را بر روي بزرگتر شدن اين بمب افكن فعلا بست. و اين نگراني را در بين كارشناسان به وجود آورد كه هر شركتي كه بتواند با حداقل آيتم هاي اساسي يك بمب افكن توليد كند برنده اين مناقصه خواهد بود بدون توجه به نيازهاي اساسي نبردهاي آينده.بنابراين يكسري الزامات از سوي كارشناسان هوانوردي نظامي جهت توسعه LRS-B  پيشنهاد شده است :
      پنهانكاري
      امروزه ميدانيم كه 80 درصد قابليت پنهانكاري به شكل و طراحي هواپيما بستگي دارد و فقط 20 درصد به مواد و تكنولوزي پيشرفته به كار رفته در آن وابسته است. كه همين 20 درصد هم بيشترين هزينه را به خود اختصاص مي دهد. پس يايد تعادل خوبي را بين اين دو بخش برقرار كرد تا هزينه هاي طراحي و توسعه سرسام اور نباشد.
      تعمير و نگهداري
      استفاده از مواد جاذب امواج رادار ساخته شده مي تواند نگهداري اين بمب افكن را بسيار راحت تر كند تا استفاده از موادي كه در لبه تكنولوژي روز قرار دارند و بسيار گران قيمت خواهند بود و نگهداريشان نيز بسيار مشكل است.ولي پلت فرم طراحي نيز بايد به شكلي باشد كه اين پرنده بتواند در 50 سال آينده آسمان ها را همچنان تسخير كند و پذيراي مواد جديد و تكنولوژي هاي نوين نيز باشد.
      قابليت حمل بمب هاي هسته اي
      تصميم گيري در اين مورد بايد همين الان صورت بگيرد، هر چند نيروي هوايي علاقه دارد تا چند سال بعد از توليد بمب افكن ها مجوز حمل سلاح هاي هسته اي را براي آنها صادر كند ولي با توجه به پيشرفت هاي سريع در صنعت هوانوردي نظامي از الان اين پرنده بايد طوري طراحي شود كه حداقل نيمي از آنها از ابتدا قابليت حمل بمب هاي هسته اي و هيدروژني را داشته باشند. و توانايي بازدارندگي ايالات متحده را همچنان حفط كنند.
      كنار گذاشتن طرز فكر شواليه تنها!
      بسياري از مردم فكر مي كنند كه پنهانكاري يعني يك جنگنده پنهانكار به تنهايي و با شجاعت به مانند يك شواليه به مواضع دشمن حمله مي كند و تمامي آنها را نابود ميسازد!! از الان بايد اين تفكر را دور ريخت و يك برنامه جامع جهت حملات پر تعداد بمب افكن هاي نسل بعد در نظر گرفت و تمام سناريوهاي موجود و تهديدات لازم را در آنها پيش بيني كرد تا قدرت واقعي بمب افكن ها و تاثير آنها بر روي مواضع دشمن مشخص شود.
      ساخت يك بمب افكن، نه فقط يك پلت فرم صرف
      در سال هاي بعد LRS-B تنها بمب افكن سنگين ايالات متحده خواهد بود. پس بايد به شكلي طراحي شود كه قابليت باز طراحي بسياري از قسمت هاي آن وجود داشته باشد و بتواند از تكنولوژي هاي آينده نيز به خوبي بهره مند شود. همچنين LRS-B بايد بتواند ماموريت هاي دريايي را نيز به خوبي ماموريت هاي زميني انجام دهد.
      نگه داشتن خلبان در كابين
      با وجود داشتن فناوري پروازهاي بي سرنشين اما ما نبايد در دام اين صحبت ها بيافتيم كه LRS-B بايد تنها قابليت بي سرنشين داشته باشد!، نداشتن خلبان در ميدان نبرد يعني نداشتن حس مسئوليت پذيري و ابتكارات لحظه اي نمي توان از جذابيت هاي فراوان پرنده هاي بي سرنشين گذشت ولي يك بمب افكن سنگين بي سرنشي نياز به حمايت زميني بسيار بيشتري از بي سرنشين هاي فعلي دارد كه اين خود هزينه ها را بسيار بالاتر مي برد.مورد بعدي قابليت ضعيف بي سرنشين ها در سوخت گيري هاي هوايي است كه در حين ماموريت هاي يك بمب افكن دوربرد الزامي است و يك خلبان در هر شرايط آب و هوايي يا زماني به راحتي آن را انجام مي دهد.و در آخر فكر كنيد كه يك بي سرنشين بخواهد بمب هسته اي نيز با خود حمل كند، خيلي فكر خوبي نيست و حتي كابوس آور نيز هست. هر چند خيلي ها فكر ميكنند بهتر بمب هاي هسته اي را به دست بي سرنشين ها سپرد!
      فراموش نكردن چيزهاي كوچك
      بايد فضاي كافي براي خلبان در پروازهاي طولاني در نظر گرفت تا اعصابش راحت باشد و تحت فشارهاي جسمي قرار نگيرد. اين مورد حتما بايد لحاظ شود و سعي شود از تجربه B-2 در اين مورد درس گرفته شود.
      در ژانويه 2011 نيروي هوايي فهرستي كوتاه از اهداف مورد نظر خود را براي بمب افكن تهاجمي منتشر كرد
      اهداف طراحي در نظر گفته شده براي يروژه LRS-B در ژانويه 2011
      كل هزينه پروژه نبايد از 40 تا 50 ميليارد دلار بيشتر باشد سرعت مادون صوت حداكثر بردي پروازي بيشتر از 9250 كيلومتر مداومت پروازي 50 تا 100 ساعت براي پروارهاي بي سرنشين قابليت بقا در حملات روزانه به مواضع دشمن با وجو د قدرتمند ترين دفاع هوايي موجود  
      در پايان تصاويري از طرح هاي مفهومي اراده شده توسط سه كمپاني معظم شركت كننده در اين مناقصه
       
                       
                                                           
       طرح پيشنهادي كمپاني نورث روپ گرومن
       
       
       
       
                      
                                                                              
       طرح پيشنهادي كمپاني لاكهيد
       
       
       
       
       
                         
                                           
        طرح پيشنهادي كمپاني بويينگ
       
       
      حال بايد منتظر ماند و ديد كه در چند ماه آينده مقامات نيروي هوايي كدام يك از طرح هاي پيشنهادي را براي آينده توان هوايي ايالات متحده انتخاب خواهند كرد.
      نظر شما چيست؟
      كم و كاستي بود  دوستان به بزرگواري خودتون ببخشيد، تقديم به ارواح طيبه شهداي مرزباني ناجا در حادثه اخير نگور
      با تشكر فراوان از دوست و استاد گرامي جناب 7mmt به جهت پيشنهاد اين موضوع و كمك هاي بسيارشان
      تهيه شده توسط امير ارسلان رهسپار ، فقط براي ميليتاري
       
       
      منابع :
      http://en.wikipedia.org/wiki/Next-Generation_Bomber
       
      http://www.defensenews.com/story/defense/air-space/strike/2015/01/18/air-force-bomber-industry/21805275/
       
      http://defensetech.org/2014/09/15/air-force-plans-major-step-in-long-range-strike-bomber-program/
       
      http://breakingdefense.com/2014/09/b-2-pilots-lessons-for-lrsb-americas-new-bomber/
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.