جت رزمی اثباتگر فناوری میگ-1.42/44 جت رزمی اثباتگر فناوری میگ-1.42/44 (MiG-1.42/1.44)

[Anonymous 1,722]

سلام

 

این تصاویر رو دوستان اگه میشه به گالری منتقل بفرمایند:

 

http://bayanbox.ir/view/4547632972434681234/mig144-view5.jpg

 

https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/91/Mig_1-44-2.png

 

http://img11.deviantart.net/87ea/i/2012/166/3/2/mig_1_44_solo_wing_pixy_by_rbdk-d53mkc2.jpg

 

http://www.aerospaceweb.org/aircraft/fighter/mfi/mfi_04.jpg

 

http://orig11.deviantart.net/f600/f/2015/016/b/9/mig_1_44___russian_air_force__blue__by_jetfreak_7-d5uwgpv.jpg

 

http://www.modellversium.de/galerie/img/6/7/9/3679/3073545/mig-144-mfi-revell.jpg

[Juicer 1,034]

روس ها عملا کمپانی میگ رو به نابودی کشوندن و تمام طرح ها و قراردادهای مایه دار رو به سوخو دادن ، اوجش پاکفا بود ... کمپانی میگ بعد از میگ 29 کا که به هند قراره بفروشه ، دیگه چیزی برای عرضه نداره ، پس باید یک جوری سر پا نگهش دارند ...

 

به هر حال برای مایی که به جایی رسیدیم که حسرت جی 17 پاکستان رو می خوریم ، از سرمون هم زیاده ... چون می ترسم به جاش آشغال های چینی به خوردمون داده بشه ...

 

البته این میگ 144 باید کمی طرحش اصلاح و به روز تر بشه ... موتورهای بردار رانش سه بعدی هم نخواستیم !!!

ویرایش شده در مرداد 94 توسط Juicer

[arminheidari 24,411]

در مورد جنگنده های نیروی هوایی باید دیگر این موضع را درک کنیم که جز خودمان کسی برای ما کاری نمی کند ویا چیزی نمی فروشد 

تجربه نشان داده است که هروقت خودمان سرمایه گذاری کردیم طرح های خوبی را به بار نشاندیم و زمانی که منتظر دیگران شدیم به فاجعه رسیدیم 

دیگر زمان شاه گذشت که بهترین هواپیما ها را بخریم و نیروی هوایی مان در دنیا تک شود 

الان تا  1 سال هم جنگنده بخریم باز از همسایگان عقب خواهیم ماند پس باید فکر اساسی برای این نیاز کرد 

 

ساخت جنگنده تحت لیسانس را تنها چین می دهد که فعلا بعید است 

بویژه که ما طرح هایی داریم که به جاهایی رسیده اند 

از سوی دیگر ما در رادار و موشک در حال رسیدن به جایی هستیم که خود را سازنده بنامیم 

ولی در بحث موتور هنوز مشکل داریم و اگر کاری می خواهیم بکنیم باید در این زمینه باشد حتی خرید

[Juicer 1,034]

در مورد جنگنده های نیروی هوایی باید دیگر این موضع را درک کنیم که جز خودمان کسی برای ما کاری نمی کند ویا چیزی نمی فروشد 

تجربه نشان داده است که هروقت خودمان سرمایه گذاری کردیم طرح های خوبی را به بار نشاندیم و زمانی که منتظر دیگران شدیم به فاجعه رسیدیم 

دیگر زمان شاه گذشت که بهترین هواپیما ها را بخریم و نیروی هوایی مان در دنیا تک شود 

الان تا  1 سال هم جنگنده بخریم باز از همسایگان عقب خواهیم ماند پس باید فکر اساسی برای این نیاز کرد 

 

ساخت جنگنده تحت لیسانس را تنها چین می دهد که فعلا بعید است 

بویژه که ما طرح هایی داریم که به جاهایی رسیده اند 

از سوی دیگر ما در رادار و موشک در حال رسیدن به جایی هستیم که خود را سازنده بنامیم 

ولی در بحث موتور هنوز مشکل داریم و اگر کاری می خواهیم بکنیم باید در این زمینه باشد حتی خرید

 

والله از وقتی کاشف به عمل اومده که فرماندهان و استراتژیست های نظامی ما تا مغز استخوان به نظریه ی « سرباز 18 ساله » اعتقاد دارند ، بعد طرح هایی مثل اقارب رو رونمایی کردن و تانک های سپاه رو توی عراق دیدیم !!!! دیگه عملا هیچ امیدی بهشون ندارم ....

 

ارتشی ها 18 ساله اند و سپاهی ها هم فقط به فکر به شهادت دادن و رفتن به بهشت اند و « در باغ شهادت را نبندید » هستند ...

 

هر چند ملت قاهر رو مسخره می کنند ولی حداقل قاهر یک طرح بود که طراحش جرات کرد طرحی نو در اندازه ولیکن با بودجه ی چند میلیون دلاری وزارت دفاع و خبرهای بدی که ازش می رسه ، دیگه امیدی نیست ...

 

امیدی نیست ...

ویرایش شده در مرداد 94 توسط Juicer

[Juicer 1,034]

 

منتظران حضرت مهدی(عج) آماده مبارزه با زورگویان باشند

فرمانده نیروی هوایی ارتش گفت: منتظران حضرت مهدی(عج) همواره باید آماده مبارزه با زورگویان باشند و چهره‌ای مصمم از قدرت و اقتدار را به نمایش بگذارند.

 

 

به گزارش گروه دفاعی امنیتی دفاع پرس، مراسم سی و سومین دوره فارغ التحصیلی خلبانان pc-7 با حضور امیر سرتیپ خلبان حسن شاه‌صفی فرمانده نیروی هوایی ارتش، و جمعی از فرماندهان، مسئولان، پیشکسوتان، خانواده معظم شهدا و خانواده دانشجویان خلبانی در پایگاه شکاری شهید بابایی اصفهان برگزار شد.

امیر شاه‌صفی طی سخنانی در این مراسم اظهار داشت: منتظران حضرت مهدی(عج) همواره باید آماده مبارزه با زورگویان باشند و چهره‌ای مصمم از قدرت و اقتدار را به نمایش بگذارند.

وی حُسن خلق، داشتن ادب و عمل نیک را از دیگر ویژگی‌های منتظران امام عصر(عج) دانست و افزود: منتظران واقعی در برابر مظلومان  چهره‌ای رئوف و مهربان دارند.

فرمانده نهاجا در پایان گفت: اگر می‌خواهیم به ما زور نگویند باید همواره قوی باشیم؛ وگرنه محبور خواهیم شد زورگویی زورگویان را بپذیریم.

همچنین در ابتدای این مراسم امیر سرتیپ دوم خلبان روز خوش، فرمانده پایگاه هوایی شهید بابایی اصفهان  به ارائه گزارشی در خصوص این دوره آموزشی پرداخت.

در ادامه، درجه و نشان خلبانی توسط فرمانده نیروی هوایی به دانشجویان فارغ‌التحصیل اعطا شد.

همچنین در این مراسم از خانواده‌های معظم شهدا و تعدادی از معلم‌خلبانان نمونه با تقدیم هدایایی تقدیر به عمل آمد.

انتهای پیام/

http://www.defapress.ir/Fa/News/50984

 

 

امام زمان .................. که به امید ما و این ارتش ظفرمند ظهور کنه ... اون امام زمانی که ما منتظرشیم ، از این کارها نمی کنه ...

 

اونوقت این پی سی 7 چه قدرتی از خودش ساطع می کنه که بخواد زورگویی زورگویان رو دفع کنه  !؟

 

شهدا هم شدن سپر آقایون ...

 

 

 

----------------------

 

این کاربر از تاپیک اخراج شد.

ویرایش شده در مرداد 94 توسط Skyhawk

[mihandost 411]

امام زمان .................. که به امید ما و این ارتش ظفرمند ظهور کنه ... اون امام زمانی که ما منتظرشیم ، از این کارها نمی کنه ...
 
اونوقت این پی سی 7 چه قدرتی از خودش ساطع می کنه که بخواد زورگویی زورگویان رو دفع کنه  !؟ 
شهدا هم شدن سپر آقایون ...

داداش وقتی از امام زمان صحبت می کنی عفت کلام داشته باش ، مدیران سایت چرا برخورد نکردن ؟

[Anonymous 1,722]

http://www.airart3d.com/wp-content/gallery/mikoyan-1-44/1-44_2.jpg

 

 

http://periscope2.ru/wp-content/uploads/2014/01/mig-1.44.jpg

 

http://www.kartonmodellbau.net/pics/gebaut/Flugzeuge%20nach%201945/MiG-1.44%20Hobby%2068/CIMG0600.JPG

 

http://vignette2.wikia.nocookie.net/acecombat/images/a/a7/MiG-1.44_Flatpack_Infinity_flyby_1.jpg/revision/latest?cb=20150717064036

ویرایش شده در مرداد 94 توسط Anonymous

[sasasasa 3,147]

کسی میدونه سطح مقطع راداریش در چه حده؟

ویرایش شده در مرداد 94 توسط sasasasa

[Skyhawk 16,545]

Mig-1.44

 

 

[Skyhawk 16,545]

Mig-1.42

 

[majid363 3,578]

فقط یک درصد اگر روسیه حاضر بشه مثلا150 فروند میک 42 بده تا تعدادی سوخت رسان هوایی و آواکس آ50اونوقت میشه جشن لاکهید مارتین و بوئیگ و داسو از بس اعراب ازشون هواپیما بخرن

به نظر من نفع غرب در تجهیز ایران به هواپیماهای روسی هست

اونوقت بودجه پروژه اف 35 را راحت می تونن از شکم این اعراب بشکن

هر آشغالی را که که پرواز میکنه یک ال سی دی روش بزارن  به gps مجهز کنن بفروشن به اعراب

[AGM65 289]

[color=#4b0082]Mig-1.42[/color ]
 

باتشكراز ازشما
به نظرشما شباهتي بين اين عكس وطرحJ20 چين وجود نداره؟
منظورم اين كه چين از اين طرح به عنوان طرح پاييه استفاده كرد اما تغيراتي
به سبك نسل پنج امريكاييها روش پياده كرد باتوجه به اخباري كه ازسرقت اطلاعات
توسط چينيها به گوش ميرسه.

[mina68 78]

پرواز دوباره این هواپیما بعد از این همه سال احتمالا دلیل داره! با توجه به هم زمانی این رخداد با توافق هسته ای ایران احتمالا روس ها قصد دارند که این هواپیما رو به ایران پیشنهاد بدن!البته شاید هم در نهایت چیزی دست ایران رو نگیره! احتمالش هست که هدف اصلیشون استفاده از این ابزار برای امتیاز گیری از اعراب و دشمنان ایران باشه!

با سلام خدمت کاربرای محترم وهمچنین دوست گرامی جناب اسکای هاوک
من بعید میدونم روسیه بیاد نسل پنجم جنگنده در اختیار ایران بزاره یا اصلا غربیها این اجازه رو بهش بدن در حال حاضر هم روسیه از فروش جنگنده های نسل چهار وچهار ونیم به ایران خودداری میکنه حتی با وجود لغو تحریمها یقین بدونین غرب با بهانه های دیگری مثل حقوق بشر وحمایت از تروریسم سعی میکنه از تحویل سلاحهای پیشرفته به ایران جلوگیری کنه کما اینکه ما قبل از برنامه هسته ای هم در تحریم بودیم و دلیلشم واضح هستش تمام این بهانه های واهی ابزاری هستش تو دست غرب تا از مسلح شدن ایران که دشمن درجه یک اسراییل هستش جلوگیری کنه واز بر هم خوردن توازن قوا به ضرر اسراییل جلوگیری کنه سابقه دشمنی غرب با ایران به اوائل انقلاب واز زمانی که ایران به مخالفت از رژم اشغالگر پرداخت برمیگرده واگر هم. با فروش سلاح به اعراب مخالفتی نمکنن به این دلیله که میدونن هیچ وقت اعراب نمیتونن دشمن جدی برای اسراییل باشن
واما اون دوستمون که گفتن خرید سلاح ایران میتونه جشن شرکتهای امریکایی باشه
برنامه خریدهای اعراب ربطی به خریدهای ایران نداره و بیشتر به جار وجنجال و ایران هراسی رسانه های غربی برمیگرده چون سالهاست ایران هیچ گونه خرید انچنانی برای نیروی هواییش نداشته ولی شما نگاه کنید که چگونه اعراب دارن جنگنده های غربی رو پیش خرید میکنن و دقیقا بعد از هر مانور نظامی ایران ویا ازمایش موشکی چنان جار وجنجال تبلیغاتی براه میندازن واینطور به اعراب القاء میکنن که اگر سریعا اقدام به تقویت خودتون نکنین عنقریب ایران بهتون حمله میکنه
این مطلب در مورد کره شمالی هم صدق میکنه و این کشور فقیر که سالهاست هیچ خرید ی در حوزه هوایی نداشته و هنوز هم از هواپیماهای منسوخ میگ۲۱وسوخو۲۵برای امنیت هواییش استفاده میکنه و ذخیره راهبردیش میگ های۲۹aاونم به تعدادی که بزور به دو رقمی میرسه چهره ای با جار وجنجال ارائه داده که کره جنوبی و ژاپن رو تایوان رو مجاب به خرید انواع متنوعی از تولیدات غربی کرده حتی کره جنوبی تو نوبت دریافت کننده های سایلنت ایگل هستش
در واقع توجیه گر حضور نظامی و فروش تسلیحات غرب اصلا خرید تسلیحات ویا قدرت نظامی کشور خاصی نیست بلکه جار وجنجال تبلیغاتی و ایجاد دشمنان فرضی برای کشورهای متمول هستش همونطور که بااستفاده از جارو جنجال رسانه ای و دشمن ساختن فرضی جای ایران رو با اسرائیل برای اعراب عوض کردن ویک کشور که دارای مشترکات دینی با اونهاست رو تبدیل به دشمن کرده براشون واسرائیل هم با فراغت بال و بدور از مزاحمت های اعراب در حال تثبیت خودش وسرکوب مسلمانان در فلسطین هستش

[scorpion57 4,167]

میگ1.42 پاسخ شوروی بهF-22 Raptorیا افسانه ایی فراموش شده؟

 

                                           

قسمت اول

مقدمه

در اواسط دهه 1970، صنعت هوانوردی و دفاعی شوروی سه برنامه بلندپروازانه تحقیق و توسعه را آغاز کرد که هواپیمای جنگی در خدمت نیروی هوایی شوروی(VVS) و نیروهای دفاع هوایی شوروی (PVO) در دهه 90 را مشخص می کرد.این3 برنامه به ترتیب: I-90 (Iztrebytel 90، جنگنده دهه 90)، Sh-90 (Shturmovik، هواپیمای تهاجمی 90) و B-90 (Bombarderosky، بمب افکن دهه 90)بودند.

 

 این سه برنامه شامل تلاشی بسیار گسترده با همراهی مؤسسات متعددی بود که تحولات نظری و تجزیه و تحلیل داده ها را انجام می دادند و سعی می کردند روند توسعه هواپیماهای جنگی را پیش بینی کنند.

در آغاز سال 1981، USAF (نیروی هوایی ایالات متحده) برنامه ATF (جنگنده تاکتیکی پیشرفته) را برای مقابله با تهدیدات جدید شوروی مانند جنگنده های Su-27 و MiG-29 و SAMهای (مثل اس300)دوربرد راه اندازی کرد. در اواسط دهه 1990، دو رقیب، لاکهید و بوئینگ موفق شدند دو طرح مفهومی YF-22 و  YF-23 را ارائه کنند که اولین پرواز خود را و به ترتیب 27 آگوست 1990و 29 سپتامبر 1990 انجام دادند

برنامه جنگنده I-90 - پاسخ شوروی به برنامه ATF USAF - در ابتدا شامل حداقل پنج مرکز تحقیقاتی شوروی بود و کار بر روی جنگنده نسل پنجم روسی از اوایل دهه 1980 آغاز شد.

                                     

                                                   مدلی از جنگنده نسل پنجم شوروی در طول آزمایشات در تونل باد SIbNIA (موسسه تحقیقات هوانوردی سیبری SA Chaplygin).

با این حال، سرعت کار در دفاتر طراحی حداقل در ابتدا کمتر از ایالات متحده بود، به دو دلیل: دفاتر طراحی میگ و سوخوی مشغول بهینه سازی آخرین محصولات خود - Su-27، MiG-29 و MiG-31- برای تولید سریالی و ورود قریب الوقوع به خدمت بودند. علاوه بر این، در دهه‌های 1970 و 1980، کار بر روی هواپیماهای جنگی آینده برای ناوهای هواپیمابر پروژه 1143.5 که قرار بود در پایان دهه 1980 وارد خدمت شوند، به شدت آغاز شد.

فقط از سه دفتر طراحی (OKB) دعوت شد، Mikoyan، Sukhoi و Yakovlev. با کمال تعجب، یوگنی ایوانف، طراح عمومی سوخو، از شرکت در I-90 خودداری کرد، زیرا او کاملاً معتقد بود که نسل چهارم جنگنده T-10 در حال توسعه آن زمان، که نمونه اولیه Su-27، شوروی بود. جنگنده ایی مناسب برای دهه 90 و مشتقات آن تا قرن بیست و یکم برای شوروی کفایت می کند. زمان تا حدی زیادی صحت حرفش را ثابت کرد، اگرچه فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و مشکلات اقتصادی روسیه در طول دهه 90 و بخشی از دهه 2000 به اثبات حرف او کمک کرد.

با این حال، با اصرار وزارت صنعت هوانوردی، سوخو در نهایت در برنامه I-90 شرکت کرد. مشخص نیست که او این کار را با S-22 تک موتوره انجام داد یا با S-32 دو موتوره، ولی هر دو مجهز به بال های منفی (رو به جلو)بودند

                                  

                                                                  سوخو S-32 که سرانجام به عنوان هواپیمای تحقیقاتی آزمایشی S-37 Berkut در سال 1997 پرواز کرد.

مدعی دیگر Yakovlev بود که مدلش بیشترین تاکید را بر پنهان کاری داشت، با بخش جلویی بدنه بسیار شبیه به F-22. طرح یاکولف یک جنگنده تک موتوره و بردار رانش با پیکربندی بال دلتا،کانارد رو به جلو و دو باله دم به شدت متمایل به بیرون بود. چیزی که جنگنده یاکولف را حذف کرد تک موتوره بودن آن بود، زیرا ارتش شوروی یک جنگنده چندمنظوره دو موتوره می خواست.

سرانجام، در حدود سال 1983، پیشنهاد میکویان انتخاب شد، یک جنگنده دو موتوره  مجهز به بال دلتا و کانارد، با ورودی هوای شکمی گوه‌ یا V شکل. میکویان به این دلیل انتخاب شد که پیشنهاد او در مقایسه با جنگنده بال منفی سوخو - (در آن زمان دفتر طراحی سوخو با خانواده Su-27، Su-25 و Su-24 بسیار شلوغ‌ بود )- ریسک کمتری داشت 

                                     

                                                                                                                    طرح یاکولف برای برنامه I-90.

موارد اصلی خواسته شده جنگنده نسل پنجم شوروی آینده مانورپذیری فوق العاده، قابلیت سوپرکروز و رادارگریزی بود. جنگنده جدید باید دارای نسل جدیدی از سلاح ها و معماری جدید اویونیک با هوش مصنوعی بود. نکته قابل توجه، بر خلاف ATF، بر توانایی عملیات در شرایط میدانی از فرودگاه های آماده نشده و سادگی تعمیر و نگهداری نیز در آن  تاکید شده است.

 

اگرچه پس از مطالعات اولیه، I-90 دارای الزامات مشابه با ATF بود، برخی از ویژگی های خاص نیز در نظر گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده های موجود در مورد هواپیماهای رادارگریز ایالات متحده در حال خدمت یا در حال توسعه در آن زمان - F-117، ATB و ATF - نشان داد که سطح فناوری مورد استفاده نباید خیلی بالا باشد و فناوری رادارگریز فقط باید زمانی مورد استفاده قرار گیرد که به طور قابل توجهی با سایر ویژگی های مهم هواپیما تداخل نداشته و ظرفیت تولید و عملیات آن را تضعیف نمی کند(اولویت با رادار گریزی نبود درست برعکس ایالات متحده).

                             

این تفاوت اصلی بین اتحاد جماهیر شوروی/روسیه و ایالات متحده است: در حالی که در ایالات متحده با ATF آنها یک هواپیمای تهاجمی داشتند که می‌توانست بر فراز قلمرو دشمن با قابلیت‌های رادارگریز آن برای جلوگیری از شناسایی توسط SAM پیشرفته شوروی عملیات کند. جنگنده‌های شوروی I-90 باید قادر به پرواز در فواصل طولانی، با قابلیت‌های تهاجمی دوربرد و با سرعت مافوق صوت بدون استفاده از پس‌سوز بودند.( کروز)، که در آن فناوری رادارگریز فقط اندکی از برد رادار دشمن را بکاهد. ایده این بود که بتوانیم از فاصله ایمن به دشمن حمله کنیم و قبل از تبدیل شدن به یک تهدید، آن را نابود کنیم. در صورت رویارویی با ATF، جنگنده شوروی باید از تجهیزات جنگ الکترونیک خود برای جلوگیری از توانایی جنگنده دشمن برای درگیری با آن استفاده کند، تا زمانی که فاصله بین آنها کاهش یابد و پس از آن وارد نبرد هوایی نزدیک شود (مفهومی شبیه به میگ 29 شوروی که در آن زمان به طور قابل توجهی بهتر از نمونه های غربی خود بود). تقاضا برای مانورپذیری شدید در این جهت به معنای توانایی پرواز پایدار با زاویه شتاب حداقل 60 درجه بود. همانطور که قبلا ذکر شد، با توجه به وسعت قلمرو اتحاد جماهیر شوروی، قابلیت سوپر کروز به وضوح مورد نیاز بود. پس سوز فقط در مسافتهای های کوتاه یا در مانورهای نبرد هوایی مورد استفاده قرار می گرفت.

                                                                                                                                                                    در برنامه I-90، مهندسان TsAGI تنظیمات زیادی را برای I-90 آینده مطالعه کردند. در نهایت بال دلتا با کانارد، دو موتوره در دو نوع، یکی مجهز به ورودی هوای شکمی به شکل "V" یا گوه و دیگری مجهز به ورودی های هوا،به سبک MiG-25

توسعه جنگنده MIG چند ماموریتی

در آغاز دهه 80، قبل از اینکه VVS( نیروی هوایی شوروی ) تصمیم بگیرد کدام OKB(دفتر طراحی) مسئول جنگنده نسل پنجم آینده خود خواهد بود، OKB MiG مطالعه پارامترهای کلی یک MFI جدید (Mnogofunkcyonalni Frontovoy Istrebel، جنگنده تاکتیکی چند منظوره) را آغاز کرد. به نام Izdeliye 5.12 (محصول 5.12). این یک هواپیمای کاملاً جدید بود که برای تبدیل شدن به بهترین در کلاس خود در سراسر جهان طراحی شده بود. این هواپیما قرار بود دو موتوره، بزرگتر از میگ-29 باشد و قرار بود به عنوان جانشین رهگیرهای دوربرد MiG-31 و MiG-31M عمل کند، اما برخلاف فاکس‌هاوند، مجهز به قابلیت مانور فوق العاده بود.که برای نبردهای نزدیک هوایی و همچنین توانایی انجام ماموریت های هوا به سطح ضروری است.

به موازات جنگنده سنگین MFI، میکویان روی جنگنده سبک (LFI Lyohkiy Frontovoy Istrebel، Light Tactical Fighter) به نام Izdeliye 4.12 کار کرد. LFI و MFI باید بیشترین تعداد اجزای مشترک را داشته باشند. به همین ترتیب، MFI قرار بودورژنهای مختلف تخصصی برای جایگزینی، در میان سایر هواپیماهای جنگی، MiG-31 در ماموریت های رهگیری و Sukhoi Su-24 Fencer در ماموریت های ضربتی عمقی را داشته باشد.

                                        

                                برخی از پیکربندی های اولیه آزمایش شده در تونل باد TsAGI، . این یکی از مراحل پایانی است که در آن مزایا و معایب ورودی هوای شکمی و ورودی‌های هوای جانبی مقایسه شد.

 

با پیشرفت مرحله تحقیق و توسعه دو پروژه، هزینه ها به دلیل پیچیدگی که معمولاً با پروژه های هواپیماهای پیشرفته مرتبط است افزایش یافت. در نتیجه، دولت شوروی برنامه وظایف ترکیبی را در سال 1983 با هدف به حداکثر رساندن کارایی و توسعه سیستم‌ها و فناوری‌های جدید برای استفاده در انواع هواپیماها ایجاد کرد.

همانطور که قبلا ذکر شد، در آن سال میکویان به پیمانکار اصلی برنامه I-90 تبدیل شد که اهمیت آن با گنجاندن آن در برنامه اقتصادی پنج ساله شوروی نشان داده شد. دفتر طراحی به زودی مشخصات اولیه جنگنده های جدید MFI و LFI را تدوین کرد.

                                   

مطالعات برای طراحی اولیه MFI و LFI شامل حجم زیادی از مطالعات نظری و تحقیقات تونل باد توسط مهندسان TsAGI (موسسه آیرودینامیک مرکزی NY Zhukovsky) بود. با پیشرفت کار تحقیقاتی، مهندسان TsAGI بر روی ورودی‌های هوا متمرکز شدند که در مانورهای با زاویه تند تا حد امکان مؤثر باقی می‌ماند، در ابتدا به این نتیجه رسیدند که آنها باید در قسمت پایین بدنه با استفاده از یک شکل گوه‌ - یا «V» قرار گیرند. ”- یا در طرفین پشت کابین. هر دو گزینه به شدت در تونل های باد آزمایش شدند.

در نهایت، مهندسان TsAGI به میکویان یک پیکربندی بال دلتا مرکب، با جارو کردن 45-50 درجه، صفحات کانارد، هندسه متغیر ورودی هوای شکمی به شکل "V"، محل اسلحه داخلی،پیشنهاد کردند. تسلیحات، نازل های اگزوز بردار رانش(ترجیحاً از نوع مستطیلی) و قابلیت STOL.

                                    

   آزمایش یک ورودی هوای گوه ای شکل در تونل باد TsAGI SVS-2. تقریباً تمام ورودی های هوایی همه هواپیماها و موشک های کروز توسعه یافته در اتحاد جماهیر شوروی و روسیه در این تونل آزمایش شدند. برای MiG MFI، پیکربندی یکپارچه بدنه مانند MiG-29A و طرح اصلی جنگنده سوخو T-10، که بعدها Su-27 بود، نیز مورد ارزیابی قرار گرفت. ورودی هوای گوه ای که برای MiG 1.42 برنامه ریزی شده بود قبلاً در اوایل دهه شصت در MiG Ye-8 تأیید شده بود.

در این مرحله، مدل‌های مختلفی برای ارزیابی RCS، مکان‌های مختلف برای جوی استیک خلبان، زوایای مختلف برای صندلی پرتاب و حتی امکان تغییر زاویه صندلی در حین پرواز به خلبان برای انجام مانورهای پایدار در ارتفاع G مورد آزمایش قرار گرفت. ایده غیر متعارف دیگری که مورد مطالعه قرار گرفت، ارائه یک توپ متحرک برای جنگنده بود که بتواند در سطح عمودی در زوایای 30-35 درجه و در آزیموت (افقی)از -5 تا 15+ درجه بچرخد. 

                                   

این بخش کامل از بدنه جلوی MiG-1.42 که بر روی یک کالسکه راکتی نصب شده است، در آزمایش پرتاب در GosNIPAS در فائوستوو، در نزدیکی مسکو مورد استفاده قرار گرفت. زوایای مختلف پرواز برای صندلی با هندسه متغیر و توزیع داخلی پانل ابزار، مجهز به سه صفحه نمایش بزرگ چند منظوره، نیز مورد مطالعه قرار گرفت.

از آنجایی که MFI و LFI به مرحله توسعه تمام عیار پیش رفتند، میکویان برای تامین مالی و مدیریت توسعه دو جنگنده نسل پنجم به طور همزمان دشوارتر شد، بنابراین تصمیم گرفته شد برنامه LFI تک موتوره را تا اطلاع ثانوی کنار بگذارد و با جنگنده دو موتوره MFIحرکت کند.. در آن زمان MFI نامی را دریافت کرد که با آن شناخته می شد، Izdeliye 1.42.

در پایان سال 1986، قراردادهایی برای ساخت نمونه ایی برای آزمایش‌های ساختاری استاتیک،و همچنین برای آزمایش‌های ساختاری و خستگی دینامیکی و دو نمونه اولیه برای انجام آزمایش‌های پروازی و همچنین قراردادهایی برای موتورهای جدید زحل (Lyulka) AL-41F امضا شد. رادار برنامه ریزی شده Fazotron N-014 Beetle و چندین بستر آزمایشی ویژه.

در سال 1988، میکویان الزامات عملیاتی خاص برای جنگنده چند منظوره MFI (Izdeliye 1.42) را دریافت کرد و کار بر روی طراحی دقیق این جنگنده را آغاز کرد.

با نظارت سازنده عمومی OKB، Rostislav A. Beliakov، طراحی دقیق زیر نظر مهندس ارشد پروژه گریگوری سدوف، که بعداً توسط یوری ووروتنیکوف جایگزین شد، انجام شد.

ایمان طراحان به 1.42 آنقدر زیاد بود که تمام مستندات ساخت و نرم افزار در مراحل اولیه تکمیل شد. تولید، عمدتاً کامپیوتری، در کارگاه آزمایشی میکویان در سال 1989 آغاز شد.
با توجه به استفاده گسترده از مواد کامپوزیت (30 درصد وزن کل جنگنده)، به ویژه پلیمرهای کربن و پلاستیک، فرآیندهای ساخت جدیدی ایجاد شد.

                                       

در موسسه تحقیقات علمی Valery P. Chkalov نیروی هوایی شوروی (NII VVS)، یک سری کامل از مدل‌های مقیاس کنترل‌شده رادیویی ساخته شد که از یک هلیکوپتر برای ارزیابی پایداری و مانورپذیری در زوایای حمله بالا، بازیابی چرخش پرتاب شدند. این مدل‌ها به حسگرها و پیوندهای داده مجهز بودند تا تمام اطلاعات را به ایستگاه‌های زمینی منتقل کنند. این آزمایش‌ها دقیقا در زمانهایی برنامه‌ریزی شده بود که هیچ ماهواره اطلاعاتی ایالات متحده بر فراز این منطقه پرواز نمی‌کرد. علاوه بر این، مدل ها دارای یک پوشش استتاری زرد-سبز بودند.

اولین نمونه اولیه برای آزمایش پرواز، با نام 1.44، یک نمایشگر فناوری ساده شده برای آزمایش آیرودینامیک و کیفیت پرواز، عملکرد و نیروی محرکه بود. در مقایسه با 1.42 برنامه ریزی شده به صورت استاندارد، دارای یک بال دلتای تقریباً خالص (به جای لبه جلوی دلتای شکسته یا دوگانه)، ورودی هوای متفاوت، مشابه با یوروفایتر تایفون، فاقد رادار، اویونیک مأموریت و جایگاه تسلیحات داخلی بود. 

                                    

                                                                                                                                  مدل رادیوکنترل

                                  

                                                                                         میگ 1.44 در آزمایش عقب نشینی ارابه فرود که در کارگاه آزمایشی میکویان 

انحلال اتحاد جماهیر شوروی و تاخیر در برنامه

اگرچه برنامه MFI کمی عقب تر از ATF آمریکایی شروع شده بود، شوروی سعی کرد با پیشرفت هر دو برنامه عقب نمانند. با این حال، مشکلات اقتصادی اتحاد جماهیر شوروی در اواخر دهه 1980 و متعاقب آن فروپاشی و انحلال اقتصادی آن، پیشرفت برنامه MFI را تهدید کرد و باعث شد که بودجه پروژه شروع به کاهش کند و برنامه نسبت به ATF به تاخیر بیافتد.

تا سال 1991، 1.44 از نظر ساختاری کامل شده بود، اما منتظر تحویل موتورهای اولین پرواز، گیربکس و لوازم جانبی آن و اجزای مختلف دیگر بود. در حالی که MiG 1.44 برای تامین بودجه برای تکمیل و انجام اولین پرواز خود تلاش می کرد، رقبای آمریکای شمالی آن یعنی YF-22 و YF-23 از سال 1990 پرواز می کردند و YF-22 به عنوان برنده برنامه ATF در تاریخ 23 آوریل 1991اعلام شد.

تاریخ اولیه اولین پرواز میگ 1.44 که برای سال های 1991 تا 92 برنامه ریزی شده بود، پی در پی به تعویق افتاد اما در دسامبر 1994، نمونه اولیه میگ 1.44 سرانجام تکمیل شد و از طریق جاده به تاسیسات آزمایشی OKB در مرکز NII در ژوکوفسکی منتقل شد. در 15 دسامبر 1994، رومن تاسکایف، که در آن زمان خلبان آزمایشی ارشد بود، آزمایش های تاکسی سریع را آغاز کرد. با این حال، چندین عنصر اساسی برای پرواز دریافت نشده بود و انتظار می رفت که بتواند هواپیما را با شماره آبی "01" در نمایشگاه هوایی MAKS 1995 برگزار می شود، نشان دهد . 

 

                                             

                                                                                با این حال، اولین تصاویر عمومی از MiG 1.44 تنها در سال 1998 برای مطبوعات منتشر شد.

 

در ماه مه 1995، امیدها برای شروع آزمایش‌های پروازی قریب‌الوقوع برای جمع‌آوری سرمایه، از بین رفت. اوضاع در سپتامبر 1997 تغییر کرد، زمانی که رقیب آن، سوخو S-37، پرواز کرد. در این زمان، میخائیل کورژویف به عنوان مدیر کل ANPK MiG منصوب شد و او مصمم بود که اجازه ندهد 1.44، در آشیانه‌اش فرو بنشیند.

در حالی که MiG 1.44 به دلیل کمبود بودجه برای پرواز روی زمین از بین می رفت، در 9 آوریل 1997، لاکهید مارتین اولین F-22A Raptor را به آسمان فرستاد ( 7 سپتامبر 1997 ). USAF سرانجام در 15 دسامبر 2005، زمانی که اعلام شد که به قابلیت عملیاتی اولیه خود (IOC) رسیده است، رپتور را آماده خدمت اعلام کرد.

در دسامبر 1995 کورژویف از VVS اجازه گرفت تا عکس‌های گرفته شده از پروژه در سال 1994 را از حالت طبقه بندی خارج کند. سپس مجوز دعوت از مقامات عالی، از جمله وزیر دفاع وقت، ایگور سرگئیف را به دست آورد تا در 12 ژانویه 1999 در اطراف 1.44 قدم بزند. در آن مناسبت، هواپیما با استفاده از نیروی خود (با آرامشی شگفت‌انگیز)، به فرماندهی ولادیمیر گوربونوف روی باند فرودگاه تاکسی شد.

                             

                                           تاکسی MiG 1.44 در باند فرودگاه در جریان ارائه عمومی خود در 12 ژانویه 1999.(ابعاد بزرگ جنگنده کاملا مشخص است)

حداقل یک ناظر از فرمانده کل نیروی هوایی روسیه، از سرهنگ آناتولی کورنوکوف شنید که گفت: "این هواپیما می تواند هر کاری که شما بخواهید انجام دهد."

میگ 1.44 با خلبان گوربونوف ، برنامه آزمایش پرواز را با تاخیر طولانی را در 15 فوریه 2000 آغاز کرد و ژنرال کورژویف در آن زمان گفت: "ما می توانیم پنج یا شش پرواز اول را بدون تامین مالی خارجی انجام دهیم... اگر وضعیت بین المللی تغییر نکند، MiG 1.44 ظرف 10 سال با VVS وارد خدمت می شود.

در آن سالها، وارد شدن به خدمت میگ 1.42 و سو-34 از اولویت های اصلی نیروی هوایی روسیه بود، اولی آن شانس را نداشت و دومی تنها در سال 2012 به طور رسمی این کار را انجام داد. پروژه MiG 1.42 می توانست، به جای دو هواپیمای جداگانه بهترین ویژگی های Su-27P و MiG-31 را در یک هواپیما ترکیب کند.

اولین پرواز مورد انتظار در 29 فوریه 2000 با ولادیمیر گوربونوف  انجام شد و 18 دقیقه به طول انجامید. در طی آن پرواز افتتاحیه، میگ 1.44 تا ارتفاع 1000 متری بالا رفت و دو مدار را با سرعت 500 تا 600 کیلومتر در ساعت انجام داد. پرواز دوم در 27 آوریل همان سال انجام شد و 22 دقیقه به طول انجامید و 1.44 در ارتفاع 2000 متری پرواز کرد.

                                     

                            Mig 1.44 در اولین پرواز خود، در 29 فوریه 2000. تصوری از اندازه بزرگ این جنگنده، بسیار بزرگتر از F-22 و نزدیکتر به MiG -31 در ابعادرا ارائه می دهد.

این دو پرواز عملاً مورد توجه مطبوعات و مقامات روسی قرار نگرفتند، برخلاف تبلیغات زیادی که ارائه عمومی این هواپیما در ژانویه 1999 با حضور مقامات ارشد کشوری و نظامی انجام شد. هیچ عکسی از برخاست یا پرواز وجود نداشت. حتی تا به امروز، تنها تصاویر منتشر شده تصاویری فیلمبرداری از هر دو پرواز توسط هواپیمای  MiG-29UB است.

                                     

                                                                میگ 1.44 در دومین پرواز خود، در 27 آوریل 2000. برخلاف اولین پرواز خود، قبلاً با ارابه فرود جمع شده پرواز کرد.

آهنگ پایان میگ 1.42

پس از پرواز دوم، هیچ پرواز دیگری از 1.44 گزارش نشد، که شاید به دلیل کمبود بودجه یا به دلیل بروز برخی نقص ها در طراحی باشد که مجبور به بازگشت به تابلوی نقاشی شده است. به احتمال زیاد اولین مورد است، زیرا در آن سال ها میگ تغییر نام یافته RSK نمی توانست MiG-29 های جدید را در اختیار خریداران خارجی یا نیروی هوایی روسیه قرار دهد، بر خلاف سوخو، که قادر به تامین مالی و ادامه پرواز جنگنده S-37/Suو47 خود بود. ( به لطف فروش جنگنده های Su-27 و Su-30 در خارج از کشور).

علاوه بر این، برکوت از توربوفن های Aviadvigatel D-30F11 که به اندازه کافی اثبات شده و قابل اعتماد بود استفاده می کرد، یک موتور نسل چهارم که در اواسط دهه 1970 برای رهگیر MiG-31 توسعه یافت، اما توربوفن های Saturn (Lyulka) AL-41Fکه در میگ1.44 استفاده می شد. هنوز مرحله آزمایش و توسعه خود را به پایان نرسانده بودند و از مشکلات مالی مشابه میگ 1.44 رنج می بردند.

علی‌رغم تلاش‌های ANPK MiG برای یافتن یک شریک خارجی و در نتیجه تکمیل برنامه آزمایش پرواز، علی رغم انتظارات اولیه مقامات ارشد نظامی - که به پروژه چسبیده بودند زیرا آن را به عنوان جانشین طبیعی MiG-31 برای اوایل دهه 2000 می‌دانستند. میگ 1.44 پس از اولین پرواز خود به عنوان یک "آزمایشگاه پرواز" معرفی شد تا به توسعه جنگنده جدیدی که کوچکتر و ارزانتر باشد کمک کند.

                                     

در نهایت، این برنامه به دلیل کمبود بودجه ای که در آن سال ها به نیروی هوایی روسیه آسیب رسانده بود، همراه با هزینه بالای مورد انتظار برای هر فروند (70 تا 100 میلیون دلار در سال 2000) و تغییرات در دکترین نظامی روسیه (نوسازی هواپیماهای در حال خدمت به جای توسعه و ادغام مدل های جدید)لغو شد.

پس از لغو برنامه MFI، نیروی هوایی روسیه برنامه جدیدی را برای یک جنگنده نسل پنجم به نام PAK-FA راه اندازی کرد که به دنبال دستیابی به یک جنگنده جدید، نه آنچنان گران قیمت و پیشرفته، با تاکید بیشتر بر رادارگریزی و مطابق با الزامات جدید نیروی هوایی روسیه بود

در زمان لغو این برنامه، دو نمونه اولیه میگ 1.42 در کارخانه سوکول واقع در نیژنی نووگورود در دست ساخت بود که هیچکدام تکمیل نشدند. هیچ اطلاعات رسمی در مورد اینکه آیا آنها از بین رفته یا به  موسسه هواپیمایی منتقل شده اند وجود ندارد.

اگرچه این برنامه به طور رسمی لغو شده بود، در اوایل سال 2000 تغییری در رهبری RAC MIG رخ داد و کار بر روی MFI از سر گرفته شد تا بر سر قرارداد PAK-FA در برابر Sukhoi T-50، قرارداد فعلی رقابت کند . در این تکرار جدید که MiG 1.46 نامیده می شود، برخلاف MiG 1.42 قبلی، پنهان کاری به نیاز اصلی طراحی تبدیل شد. طبق برخی شایعات، 1.46 پیکربندی را با هواپیماهای کانارد حفظ کرد، اما طراحان استفاده از ورودی هوای شکمی گوه‌ای را به نفع دو ورودی هوای جانبی بازطراحی کردند.

                                           

                                                                                                             تفسیری از ظاهر احتمالی MiG 1.46.

موتورSaturn AL-41F1S (117S) با رانش 15500 کیلوگرمی مجهز به نازل تخت بود. در حالی که نیروی هوایی روسیه در نهایت طراحی سوخوی را انتخاب کرد، میکویان ممکن است از تجربیات خود در 1.42 و 1.46 برای کمک به چین در توسعه جنگنده رادارگریز Chengdu J-20 خود استفاده کرده باشد .

اگر برنامه MFI طبق برنامه اولیه خود پیش می رفت، می توانست بازار جهانی را تسخیر کند و حداقل رقیب سرسختی برای F-22 بسیار کندتر باشد.

ناتو به نمایشگر فناوری MiG 1.44 نام رمز «Flatpack» را اختصاص می‌دهد، در حالی که جنگنده تولیدی MiG 1.42 نام «Foxglove» را دریافت می‌کند، ارتش به 1.42 نام MiG-39 را می‌دهد.

در قسمت دوم  به تفصیل MiG 1.42/1.44 پرداخته می شود.

                                                    

 MiG 1.42. ورودی هوای گوه‌ای، رادوم اوجیوال که آنتن رادار PESA را در خود جای داده است، لوله سوخت‌گیری

در حین پرواز در سمت چپ و موشک‌های Vympel R-33 نیمه فرو رفته در کناره‌های محل اسلحه را مشاهده کنید.

                                          

                 مقایسه اندازه بین F-22A و MiG 1.42. تصویر مسیر ورودی هوا برای مخفی کردن کمپرسورهای موتورهای AL-41F، محل تسلیحات زیر آن و دماغه متفاوت برای قرار دادن رادار را نشان می‌دهد. 

                                                                                                                                                                                          میگ1.44و سوخو27

 

                                                                                                                         مقاله منتشر شده در مجله Aviation Week در 15 ژانویه 1996، قبل از اینکه ظاهر یا پیکربندی MiG 1.42 مشخص شود.

منابع:

Foro Paralay 
Web Paralay 
Hitechweb

ویرایش شده در 18 ساعات قبل توسط scorpion57

[aminf14 4,186]

اگه روسیه و شرکت میگ دودوزه بازی نمی کرد و مشابه همکاری که گرومن در پروژه اف 14 با ایران داشت رو انجام میداد هم صاحب یه جنگنده چندمنظوره نسل چهار و نیم یا پنج قدرتمند میشد (حتی بعد از فلون /پکفا) و هم نیاز ایران به یک جنگنده مولتی رول تمام عیار در تعداد بالا رفع میشد. در پروژه های مشابه روسی تنها ترکیب ویژگی دو مدل اثباتگر فناوری برکوت ( شاهین طلایی- سوخو 47) و سوخو 37 میتونست قابل رقابت با این مدل آزمایشی قدرتمند باشه.

ویرایش شده در سه شنبه در 19:49 توسط aminf14