بمب افکن استراتژیک راکول بی- 1 لنسر ( rockwell b-1 lancer) بمب افکن استراتژیک راکول بی- 1 لنسر ( Rockwell B-1 Lancer)

[TANK 48]

هواپیمای بی 1بی، از خانواده بمب افکن های سنگین وزن آمريكايی است که به عنوان جایگزینی برای هواپیمای بی 52 تولید شد. مدتها تفکر بر این بود که باید جانشینی شايسته که بتواند به خوبی از عهده وظیفه بمب افکن قدیمی و پا به سن گذاشته بی 52 بر آید، طراحی و توليد شود. چرا که هواپیمای بوئینگ 52، بمب افکنی بسیار قدیمی و متعلق به دهه پنجاه بود که تکافوی نیازهای نیروی هوایی را نمی کرد و همه روزه چند عدد از آن ها به جمع هواپیماهای از رده خارج شده با بازنشسته به موزه های هوایی سپرده می شدند. به خصوص با اعلام طرحی جدید برای بمب افکنی مدرن ملقب به بلک جک توسط شوروی سابق، دیگر برای نیروی هوایی آمریکا بمب افکن های پیر بی 52 حرفی برای گفتن نداشتند. در این جا بود که با ارئه طرح هواپیمای فوق مدرن B1-A، کارخانه راک ول اینترنشنال وظیفه تولید آن را بر عهده گرفت، اما پس از چندی، متخصصان متوجه آسیب پذیری بسیار بالای این بمب افکن در مقابل رادار شدند و در نتیجه تصمیم بر آن گرفته شد که گونه ای جدیدتر با امکانات بیشتر و ویژگی رادار گریزی بیشتر عرضه شود. نهایتاً موجب طراحی و تولید هواپیمای B1-B شد. هواپیمای B1-B یک بمب افکن دوربرد و میان قاره ای است که قابلیت شلیک انواع موشک های هوا به سطح ASM مانند کروز و بازه گوناگونی از بمب های همه منظوره و یا هدایت شونده و بمب های هسته ای را نیز دارا است. این بمب افکن بسیار پیشرفته، می تواند بدون سوخت گیری مجدد، از یک قاره به قاره ای دیگر سفر کند، ماموریت خود را انجام داده و سپس مراجعت کند. یکی از ویژگی های چشم گیر این بمب افکن، بالهای متغیر آن است که از تکنولوژی جمع شوندگی برای سرعت های بالا استفاده می کند. در این فناوری، با عقب رفتن بال ها در سرعت های بالا، فشار وارده بر آنها کم شده در نتیجه از میزان پسای اضافی که بالها در سرعت های بالا تولید می کنند کاسته می شود. مزیت دیگر بال متغیر این است که برای برخاست، می تواند بالهای خود را به میزان حداکثر باز کرد تا با سرعت کمتری توانایی تیک آف وجود داشته باشد. هواپیمای B1-B از چهار موتور توربوفن F-101 GE با سیستم پس سوز استفاده می کند که توانایی کشش هر یک حدود 13500 کیلوگرم است. به دلیل داشتن چنین موتورهای قدرتمندی است که این هواپیما را می توان جز هواپیماهای مافوق صوت به حساب آورد، چرا که این بمب افکن می تواند با سرعت حداکثر 1.2 ماخ در سطح دریا پرواز کند که از این لحاظ نیز برتری قابل توجهی نسبت به هواپیمای B-52 دارد. این هواپیما طولی قریب به 44 متر داشته و عرض آن با بالهای کاملا باز حدود 40 متر بوده و با بالهای بسته به حدود 23 متر می رسد. حداکثر وزن برخاست این هواپیما بالغ بر 200 تن است که رقم جالبی است. اولین مدل این هواپیما در سال 1985 تحویل شد و بعد از آن از سال 1986 به خدمت نیروی هوایی آمریکا در آمد و تا به امروز در سمت خود باقی است، هر چند که به تدریج ظهور بمب افکن هایی چون B-2 عرصه را بر وی تنگ کرده اند. این هواپیما برای پرواز به چهار خدمه شامل خلبان اصلی، افسر تهاجم، افسر دفاع نظامی و فرمانده هواپیما نیاز دارد. همچنین سقف پروازی این هواپیما، يعنی حداکثر ارتفاعی که هواپیما قابلیت پرواز را دارد) حدود 9100 متر یا 30,000 فوت است. قیمت این هواپیما حدود 200 میلیون دلار است که رقم واقعاً سر سام آوری براي دارنده آن است و هزینه نگهداری آن نیز نسبتاً چیزی از قیمت آن کم ندارد. البته برنامه هایی برای بهینه سازی و بهبود بخشی از امکانات و توانایی های این بمب افکن قدرتمند و مخوف در دست تکمیل است که تا چند ماه آینده کامل شده و باز شاهد هواپیمای بمب افكن پیشرفته تر و توانمندتری از پیش باشيم. وبلاگ هوانوردي اير

[karkas 835]

هواپیمای بی 1بی، از خانواده بمب افکن های سنگین وزن آمريكايی است که به عنوان جایگزینی برای هواپیمای بی 52 تولید شد. مدتها تفکر بر این بود که باید جانشینی شايسته که بتواند به خوبی از عهده وظیفه بمب افکن قدیمی و پا به سن گذاشته بی 52 بر آید، طراحی و توليد شود.چرا که هواپیمای بوئینگ 52، بمب افکنی بسیار قدیمی و متعلق به دهه پنجاه بود که جواب گوي نیازهای نیروی هوایی را نمی داد و همه روزه چند عدد از آن ها به جمع هواپیماهای از رده خارج شده با بازنشسته به موزه های هوایی سپرده می شدند. به خصوص با اعلام طرحی جدید برای بمب افکنی مدرن ملقب به بلک جک توسط شوروی سابق، دیگر برای نیروی هوایی آمریکا بمب افکن های پیر بی 52 حرفی برای گفتن نداشتند. در این جا بود که با ارئه طرح هواپیمای فوق مدرن B1-A، کارخانه راک ول اینترنشنال وظیفه تولید آن را بر عهده گرفت، اما پس از چندی، متخصصان متوجه آسیب پذیری بسیار بالای این بمب افکن در مقابل رادار شدند و در نتیجه تصمیم بر آن گرفته شد که گونه ای جدیدتر با امکانات بیشتر و ویژگی رادار گریزی بیشتر عرضه شود. نهایتاً موجب طراحی و تولید هواپیمای B1-B شد. هواپیمای B1-B یک بمب افکن دوربرد و میان قاره ای است که قابلیت شلیک انواع موشک های هوا به سطح ASM مانند کروز و بازه گوناگونی از بمب های همه منظوره و یا هدایت شونده و بمب های هسته ای را نیز دارا است. این بمب افکن بسیار پیشرفته، می تواند بدون سوخت گیری مجدد، از یک قاره به قاره ای دیگر سفر کند، ماموریت خود را انجام داده و سپس مراجعت کند. یکی از ویژگی های چشم گیر این بمب افکن، بالهای متغیر آن است که از تکنولوژی جمع شوندگی برای سرعت های بالا استفاده می کند.
در این فناوری، با عقب رفتن بال ها در سرعت های بالا، فشار وارده بر آنها کم شده در نتیجه از میزان پسای اضافی که بالها در سرعت های بالا تولید می کنند کاسته می شود. مزیت دیگر بال متغیر این است که برای برخاست، می تواند بالهای خود را به میزان حداکثر باز کرد تا با سرعت کمتری توانایی تیک آف وجود داشته باشد. هواپیمای B1-B از چهار موتور توربوفن F-101 GE با سیستم پس سوز استفاده می کند که توانایی کشش هر یک حدود 13500 کیلوگرم است. به دلیل داشتن چنین موتورهای قدرتمندی است که این هواپیما را می توان جز هواپیماهای مافوق صوت به حساب آورد، چرا که این بمب افکن می تواند با سرعت حداکثر 1.2 ماخ در سطح دریا پرواز کند که از این لحاظ نیز برتری قابل توجهی نسبت به هواپیمای B-52 دارد. این هواپیما طولی قریب به 44 متر داشته و عرض آن با بالهای کاملا باز حدود 40 متر بوده و با بالهای بسته به حدود 23 متر می رسد. حداکثر وزن برخاست این هواپیما بالغ بر 200 تن است که رقم جالبی است.
اولین مدل این هواپیما در سال 1985 تحویل شد و بعد از آن از سال 1986 به خدمت نیروی هوایی آمریکا در آمد و تا به امروز در سمت خود باقی است، هر چند که به تدریج ظهور بمب افکن هایی چون B-2 عرصه را بر وی تنگ کرده اند. این هواپیما برای پرواز به چهار خدمه شامل خلبان اصلی، افسر تهاجم، افسر دفاع نظامی و فرمانده هواپیما نیاز دارد. همچنین سقف پروازی این هواپیما، (يعنی حداکثر ارتفاعی که هواپیما قابلیت پرواز را دارد) حدود 9100 متر یا 3000 فوت است. قیمت این هواپیما بيش از 200 میلیون دلار است که رقم واقعاً سر سام آوری براي دارنده آن است و هزینه نگهداری آن نیز نسبتاً چیزی از قیمت آن کم ندارد. البته برنامه هایی برای بهینه سازی و بهبود بخشی از امکانات و توانایی های این بمب افکن قدرتمند و مخوف در دست تکمیل است که تا چند ماه آینده کامل شده و باز شاهد هواپیمای بمب افكن پیشرفته تر و توانمندتری از پیش باشيم.


مشخصات :
نوع كاربري: بمب افكن سنگين
كارخانه سازنده:راك ول اينترنشنال
تعداد خدمه: 4 نفر شامل 1نفر خلبان اصلي و 1 افسر تهاجم و يك نفر افسر دفاع نظامي و فرمانده هواپيما
آخرين قيمت: 283 ميليون دلار
نيروي محركه: 4 عدد موتور توربوفن مدل F-101-GE-102 جنرال الكتريك با پس سوز و 30000پوند تراست در هر كدام با پس سوز
طول: 44.5 متر عرض: در حالت باز 41.8 متر و در حالت بسته 24.1 متر ارتفاع: 10.4 متر
وزن خالي:86180 كيلو گرم حداكثر وزن:216630 كيلو گرم
حداكثر سرعت:1448 كيلومتر بر ساعت يا 1.34 ماخ حداكثر ارتفاع پروازي: بيشتر از 30000 فوت
حداكثر برد: اين بمب افكن داراي قابليت سوخت گيري هوايي است و قابليت قاره پيمايي دارد
توضيحات: بمب افكن بي-1 اي براي اولين بار در تاريخ 23 دسامبر سال 1974 پرواز كرد و نمونه اوليه مدل بي-1بي در تاريخ 18 اكتبر سال 1984 پرواز كرد


:oops:

[Blaze 90]

B-1 لنسر یکی از بمب افکن های استراتژیک ارتش آمریکاست. در واقع طرح این بمب افکن از دهه 60 میلادی به عنوان یک مافوق صوت با برد بلند و توان حمل مهمات بالا در نیروی هوایی ایالات متحده مطرح شد. نمونه های اولیه این بمب افکن مادون صوت بود ولی با ایجاد تغییرات اساسی در ساختار آن تبدیل به یک بمب افکن مافوق صوت شد که با هر ماموریتی سازگار است و قادر است بدون نیاز به سوختگیری از پایگاه بلند شده و پس از نابودی هدف به سمت پایگاه بازگردد. البته این مراحل بهینه سازی B-1 نزدیک به 12 سال طول کشید تا سرانجام این پرنده وارد خدمت نیروی هوایی شد.
B-1B یکی از انواع این بمب افکن و در واقع اصلی ترین نمونه آن است که در سال 1986 وارد خدمت نیروی هوایی آمریکا شد. لنسر را با قابلیت پرواز مافوق صوت و برد عملیاتی زیاد و همچنین سقف پرواز بلند میتوان بین دو بمب افکن B-52 و B-2 قرار داد. نام رسمی B-1 در نیروی هوایی آمریکا لنسر است اما معمولا به اسم مستعار Bone (B – ONE) شناخته میشود. در حال حاضر با بازنشست شدن جنگنده هایی مانند یوروفایتر 111 و F-14 از خدمت نیروی هوایی لنسر تنها بازمانده نسل هواپیماهای بال متغیر است.
دفتر مطالعات هواپیماهای استراتژیک آمریکا برای اولین بار در سال 1965 طرح تولید یک بمب افکن قاره پیما با قابلیت حمل مهمات بالا را که بتواند جایگزین B-52 شود را تصویب کرد اما تاخیرها و تعلیق های پیاپی در انجام این طرح باعث شد B-1 نتواند زودتر از دهه 80 میلادی وارد خدمت شود یعنی 12 سال پس از شروع مطالعات اولیه.

بمب افکن B-70



طرح ابتدایی B-70 انم گرفت که سرعت آن به عدد باورنکردنی 3 ماخ میرسید . اما با دو مشکل اساسی روبرو بود .اول اینکه در مقابل نسل جدید موشک های SAM شوروی کاملا آسیب پذیر بود و دوم اینکه سرعت زیاد آن مصرف سوخت آن را نیز بالا برده بود که این عامل تاثیر منفی روی برد عملیاتی آن گذاشته بود. بدین ترتیب این پروژه به دست فراموشی سپرده شد.

پس از B-70 پروژه طراحی بمب افکن به شرکت های بویینگ ، نورث امریکن و جنرال داینامیکز سپرده شد. استفاده از بالهای متغیر مزیت هایی را در اختیار میگذاشت که نیروی هوایی را به در اختیار داشتن چنین بمب افکنی متمایل کرده بود. نتیجه کار بمب افکن B-1A بود که قابلیت حمل بمب اتمی را نیز داشت و در واقع اولین سری از نسل جدید بمب افکن های استراتژیک محسوب میشد. با اینکه B-1A توانایی های قابل قبولی داشت اما با وجود رهگیرهایی مثل MIG 31 باید بر سرعت آن و همچنین قابلیت رادارگریزی آن افزود و در عین حال از توانایی حمل مهمات آن نیز نباید کاسته شود که مجموع اینها هزینه هر فروند را به بیش از 100 میلیون دلار میرساند که در آن زمان واقعا رقم گزافی بود. بدین ترتیب تنها 4 فروند از B-1A تولید شد و پروژه بار دیگر متوقف شد. پیشرفتهای تکنولوژی که در فاصله این چند سال به وقوع پیوست باعث شد که بتوان با راه های ارزانتری به خواسته های مورد نظر برای رسیدن به شرایط ایده آل بمب افکن مورد نظر رسید.

کابین B-1B



بدین ترتیب B-1B تا حد زیادی خواسته های ایالات متحده را توانست برآورده کند4 موتور توربوفن که قابلیت دستیابی به سرعتهای بالا را به آن میداد به همراه بالهای متغیر باعث شد که این جنگنده از مانورپذیری بالایی نیز برخوردار باشد. استفاده از سیستم های پیشرفته اخلالگر که در این مدل استفاده شده است به همراه مواد جاذب امواج به کار رفته در بدنه و سطح راداری کم آن باعث شد تا در مقابل جنگنده های رهگیر تا حد زیادی ایمن باشد. سرعت B-1B از B-1A کمتر بود و به 1و25 ماخ در ارتفاع بالا و 0.92 ماخ در سرعتهای پایین محدود شده است تا مصرف سوخت زیاد بر برد آن تاثیر نگذارد. موتور F110 جنرال الکتریک جایگزین موتور F101 شده بود که در B-1A استفاده میشد. استفاده از شراره های بزرگ (FLARE) نیز باعث گمراه کردن موشک های حرارتی شلیک شده به سمت آن میشود. لنسر تا به حال 6 بار مورد بهینه سازی قرار گرفته است که آخرین بار آن در سال 2005 بود. از مدل B-1B تا به حال صد فروند ساخته شده است که قیمت پیشرفته ترین مدل آن 283 میلیون دلار برآورد میشود البته طبق آمار تنها 66 فروند از این بمب افکن ها قادر به عملیات هستند.

B-1 در حال شکستن دیوار صوتی



مهمترین عملیاتی که B-1 در طول دوران خدمت خود انجام داد عبارتند از جنگ اول خلیج فارس در عراق ، نبرد کوزوو ، حمله به افغانستان و حمله به عراق در سال 2003 . با اینکه در حال حاضر بمب افکن B-2 بسیار پیشرفته تر از B-1 است اما هزینه نگهداری بسیار بالای B-2 باعث شده است که نیروی هوایی آمریکا اعلام کند که این بمب افکن را تا سال 2020 از خدمت خارج خواهد کرد در حالی که هنوز تاریخی برای پایان دوره خدمت B-1 اعلام نشده است و احتمالا لنسر کماکان اصلی ترین بمب افکن مافوق صوت آمریکا باقی خواهد ماند.

با این حال B-1 در تمام ماموریت ها نیز موفق نبوده است و تا کنون 15 فروند سانحه برای آن گزارش شده است که برخی از آنها به مرگ خدمه و انهدام هواپیما منجر شده است. بیشتر این سوانح ناشی از نقص فنی سیستم کنترل یا موتور آن بوده است. آخرین مورد این حوادث در سال 2008 در پایگاه هوایی آمریکا در قطر به وقوع پیوست که در ان نقص فنی در سیستم هیدرولیک B-1 در هنگام تاکسی کردن باعث برخورد آن با موانع کنار باند شد که در پی آن هواپیما در آتش سوزی از بین رفت ولی خدمه نجات یافتند.
مشخصات هواپیما :

خدمه : 4 نفر
طول : 44.5 متر
عرض : با بال باز : 41.8 متر – با بال بسته : 24.1 متر
ارتفاع : 10.4 متر
حجم باک سوخت : 38000 لیتر
حداکثر سرعت : 1.25 ماخ در ارتفاع بالا و 0.92 ماخ در ارتفاع پایین
برد عملیاتی : 12000 کیلومتر
سقف پرواز : 18000 متر

بمب های قابل حمل :

84× Mk-82 AIR inflatable retarder general purpose bombs[61]
81× Mk-82 low drag general purpose bombs[62]
84× Mk-62 Quickstrike sea mines[63]
24× Mk-65 naval mines
24× Mk-84 general purpose bombs
24x B83 nuclear bomb
موشک های هوا به زمین :

12× AGM-154 Joint Standoff Weapon
24× AGM-158 JASSM
__________________


منبع:http://forum.choogh.com/thread-2548/page-6.html#post23002

(دوستان مدير توجه داشته باشند كه بنده هم مي دانم دو مقاله ديگر در مورد اين بمب افكن موجود است كه شبيه هم هستند اما اين مقاله علاوه بر عكس دار بودن كمي متفاوت نيز هست پس در صورت تمايل يا احساس نياز نسبت به ادغام عمل بفرماييد. با تشكر)

[reza4087 2,036]

سلام
چند عکس برای کامل تر شدن مقاله

[shahm 2]

با سلام مطلب خيلي خوبي بود اميدوارم روزي برسه كه ماهم توانايي ساخت همچين عقابي رو داشته باشيم و شاهد پرواز اون در آسمان آبي كشور عزيزمان ايران باشيم با تشكر.

[Blaze 90]

این بمب افکن مشابه Tu-160 Blackjack میباشد یا Tu-160 Blackjack مشابه بی 1 میباشد آیا ما از این بمب افکن روسی داریم؟

اين دوتا تقريبا با هم وارد خدمت شدند البته لنسر زود تر و نميشه گفتش كي از روي كي كپي برداري شده.
نه ايران ونه هيچ گشور ديگري جز روسيه اين بمب افكن رو نداره.
بطور كلي اين نوع بمب افكن ها رد بمب افكن دور برد استراتژيك ميگن كه فقط در آمريكا و شوروي سابق و روسيه فعلي خدمت كرده ومي كنند و به هيچ كشور ديگري فروخته نشده اند.(منظورم توپولف 160 روسي و ب 1 و ب2 و ب 52 آمريكاييه)
لينك عكس توپولف 160 (شلاق چرمي)
http://ravingsfromtheblogdweller.files.wordpress.com/2008/09/tupolev_tu160_blackjack.jpg

[Haj_Rezvan 11,197]

Blazeعزیز اکراین چندین فروند از هواپیما را در اختیار داشت که یه عدشون رو در برابر نفت اوراق کرد وبقیشونم مسافربری کرد اگه درست گفته باشم !

[MOHAMMAD 6,333]

البته چين هم داره بلك جك مي خره.

[Haj_Rezvan 11,197]

نخریده ولی روسیه داره بهش پیشنهاد می کنه البته بعید نیست که به ایران هم پیشنهاد کنه؟

[MOHAMMAD 6,333]

به ايران پيشنهاد نمي كنه علي جون خيالت راحت!
مي گي نه؟
اين خط/
اين نشون-
اين هم كلاه زر نشون!

[Blaze 90]

بله اكراين داشت اما همون طوري كه گفتي يكيشو اوراق كرد و يكيشو مسافر بري و دوتاي ديگرو هم در ازاي كمك هاي روسيه به اين كشور داد و ديگه نداره.
در مورد پيشنهاد روسيه هم بايد بگم به فرض محال هم كه روسيه پيشنهاد داده باشه.
بايد ديد كه آيا اصلا لازم داريم؟ اصلا با اين هزينه هاي تعمير و نگهداري ميصرفه؟
گذشته از اون اين بمب افكن كه راذار گريز نيست پس پوشش هوايي لازم داره. آيا ما جنگنده اي كه پوشش خوب فراهم كنه داريم؟
به نظر من كه حتي اگرم روسيه پيشنهاد داده باشه خريد يك جنگنده خوب بسيار لازمتره.
رضا جان توصيه مي كنم به تاريخ طراحي و ورود به خدمت اين دوتا يك نگاهي بندازي.بعدم اولا تمام بمب افكن هاي سنگين 4 تا موتور دارن اين كه دليل كپي كردن نيست و بال متغير هم لازمه اين كار بوده.

[maalek 18]

blaze جان دست شما درد نكنه از مقاله پر بارت
اما توي مقاله از مزيتهاي بال متغير گفتي ميشه لطف كني و اونها را نام ببير و په توضيح بدي
با تشكر

[Haj_Rezvan 11,197]

در سال1972 شوروی در جواب بی 1 امریکا یه مسابقه گذاشت که حاصلش توپولف 160 شد
البته کار برروی بی 1 درسال1977 لغو شد اما شوروی های ول کن نبودند

[Blaze 90]

blaze جان دست شما درد نكنه از مقاله پر بارت

اما توي مقاله از مزيتهاي بال متغير گفتي ميشه لطف و اونها نام برپه و توضيح بدي
با تشكر

خواهش ميكنم مالك جان
والا اگر درست منظورت رو متوجه شده باشم مي خواي در مورد نحوه عملكرد و مزيتهاي اين بال اطلاعات كسب كني.
اين نوع ابلها از هواپيماي اف 14 رونق گرفت ودر بمب افكن لنسر از امريكا و جنگنده هاي تورنادوي بريتانيا و ميگهاي 23 و 27 و سوخوي 24 و همچنين بمب افكن توپولف 160 شوروي استفاده شد.
اين بالها مزيت اصليش اينكه طرح ايروديناميك هواپيما رو بهبود ميبخشه. (وقتي بال در سرعت بالا جمع ميشه نيروي پسا يا همون اصطكاك بين هواپيما و هوا كمتر شده واين كار به افزايش سرعت و كاهش مصرف سوخت هواپيما كمك ميكنه)
هواپيماهايي كه بال رو به عقب دارن در سرعت هاي بالا بهتر ميتونند كنترل كنند خودشون رو ولي در عوض براي بلند شدن نياز به باند بلند تري دارند.
اما هواپيماهاي داراي بال متغير هر دوي اين مزيت ها رو دارند ولي تنها بديش اينكه وزنش زياده و حجم زيادي هم ميگيره.
تنظيمش هم به دو صورت دستي و خودكاره كه در حالت دستي خلبان خودش اقدام به انتخاب زاويه بال ها ميكنه ولي در حالت خودكار كامپيوتر مركزي هواپيما با محاسبه سرعت بهترين زاويه رو انتخاب ميكنه.

[maalek 18]

دست شما درد نكنه به خوبي متوجه شدم
سپاسگزار از راهنمايي خوبت عزيز