نگاهی بر توانایی موشکی سوخت مایع ایران

[Aspahbod 2,776]

تذکر: مطالب نوشته شده در این مقاله صرفا نظر نویسنده بر طبق شواهد و تحلیل های خود اوست. نویسنده هیچ تاکیدی بر درست بودن مطالب زیر ندارد.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Family.png[/img]

[color=red]
[size=18]نگاهی بر برنامه ی موشکی سوخت مایع ایران[/size][/color]
"...وقتى دستور آتش داده شد، صدا مهيبى با آتش زياد و گرد و خاك بسيار محوطه را فرا گرفت. ناخودآگاه همه سر خود را در دو دست گرفتيم و درازكش خوابيديم. نمى‏دانم چقدر طول كشيد؛ ولى احساس كرديم صداى موشك لحظه به لحظه از ما دورتر مى‏شود و در دود و گرد و غبار مى‏توانستيم آتش عقب آن را ببينيم... "
این لحظه ی پرتاب اولین موشک بالستیک ایران توسط یک شاهد عینی بود. این موشک که به یکی از بانک های بغداد اصابت کرد باعث شروع مرحله ی جدیدی از جنگ تحمیلی شد. این موشک که از نوع اسکاد بی بود، سرانجام زیر بنای ساخت موشک های ایرانی سری شهاب شد که امروزه یکی از مهمترین ارکان دفاعی ما محسوب میشوند.
برنامه ی موشکی سوخت مایع ایران بر پایه ی موشک اسکاد بنا شد. این موشک روسی ساختاری نسبتا ساده و بردی حدود 300 کیلومتر داشت. دقت موشک خیلی زیاد نبود ولی جای پیشرفت داشت. نتیجه ی اولین تلاش ساخت موشک شهاب 1 شد.

[b]شهاب 1[/b]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/22_8508260142_L600_thumb.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_22_8508260142_L600_thumb.jpg[/img][/url]

شهاب 1 بنا بر گفته ی بعضی منابع کپی اسکاد بی روسی و بنا بر گفته بعضی دیگر کپی هواسنگ 5 کره ی شمالی است. اعداد دقیقی از این موشک در دست نیست. ولی مورد اول محتمل تر است. چرا که بعضی مقالات در مورد موشک های ایرانی خبر از اوراق شدن یک موشک اسکاد توسط ایرانی ها را می دهند. البته معلوم نیست ایران توانسته باشد در آن زمان موشک اسکاد را کپی کند. به هر حال به نظر می رسد در زمینه ی تامین قطعات، آموزش طراحی موشک، انتقال تکنولوژی و فروش ماشین آلات مهم کره ی شمالی، چین و روسیه به ایران کمک کرده باشند.
به نظر می رسد تولید این موشک پس از تولید موشک فاتح 110 متوقف شده باشد. البته هنوز تعدادی از آنها در نمایشگاه ها و رژه ها و رزمایش ها مشاهده میشوند.
به نظر می رسد پس از چندین سال کار با موشک شهاب ایران توانایی ساخت شهاب 1 را به طور کامل دارا باشد.

[b]شهاب 2[/b]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/3lnea81e077nd6jepc51.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_3lnea81e077nd6jepc51.jpg[/img][/url]

مانند شهاب 1 بحث بر سر اصلیت این موشک نیز مطرح است. این دفعه آن را کپی هواسونگ 6 یا اسکاد سی می دانند. احتمال دوم محتمل تر است چون منابع در مورد فروش اسکادسی به ایران کم هستند. ولی در زمان رونمایی از این موشک روابط ایران و کره ی شمالی گسترش یافته بود. احتمالا ایران برای ساخت این موشک نیز از کمک های کشور های خارجی مانند چین، روسیه و کره ی شمالی استفاده می کرده.
وضعیت این موشک هم در زرادخانه ی ایران نامشخص است. احتمالا به تازگی پس از تولید موشک قیام 1 تولید نمیشود. تعداد نامشخصی هنوز در زراد خانه ی ایران هستند.
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/01015283-scud-b_001b.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_01015283-scud-b_001b.jpg[/img][/url]

لانچر های این موشک از نوع ماز و اصلاتا روسی می باشند که از ابتدا برای موشک های اسکاد در نظر گرفته شده بودند. در یکی از رژه ها عکس لانچری متفاوت از لانچر ماز دیده شد (عکس بالا) که دیگر خبری از آن به گوش نرسید. به نظر می رسد ایران بیشتر تلاش خود را معطوف ساخت لانچر های تریلری که میتوانند به شکل کامیون های غیر نظامی در آیند معطوف کرده و این پروژه به جایی نرسیده. لازم به ذکر است که لانچر های تریلری بیشتر در جاده ها می توانند رفت و آمد کنند در حالی که لانچر هایی مانند ماز در خارج از جاده هم میتوانند حرکت کنند.

[b]شهاب 3[/b]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/8_8508110198_L600.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_8_8508110198_L600.jpg[/img][/url]

بحث بر انگیز ترین موشک ایران را به جرات می توان شهاب 3 دانست. شهاب 3 کپی موشک نودونگ کره ی شمالی است. این موشک را می توان یک اسکاد بزرگتر با تغییرات اندک دانست. اولین نمایش این موشک در سال 77 و در میدان آزادی تهران در رژه ی هفته ی دفاع مقدس بود. تست های متعدد موشک تا سال 81 ادامه داشت تا این که به گفته ی وزیر دفاع وقت موشک آماده ی تحویل به نیرو های مسلح شد.
به علت تست های متعدد موشک که بعضی از آنها ناموفق ارزیابی شده اند، به نظر می رسد برنامه ی شهاب 3 به جای ساخت موشک نودونگ کره ی شمالی در داخل کشور انجام کاری کاملا مشابه کره ای ها با نظارت و کمک های آنها باشد. احتمالا با این منطق که کره ای ها موشک اسکاد را کشیدند و بزرگتر کردند تا این که شد نودونگ. چرا ما که تا الان اسکاد میسازیم این کار را نکنیم؟
البته بعضی ادعا می کنند موشک نودونگ یک طرح کنسل شده ی روسی است که کره ای ها آن را خریده اند یا حداقل توانسته اند به نقشه ها دست پیدا کنند.
تصاویر مختلف از موتور موشک نشان میدهند که این موتور نمونه ی بزرگ شده ی موتور اسکاد است. تخمین زده شده است که تراست تولیدی این موتور حدود 284 کیلونیوتون است. بدنه ی موشک تفاوتی با بدنه ی موشک اسکاد ندارد به غیر از این که حدود 30 % بزرگتر است.
این که چه میزان از قطعات موشک در ایران تولید می شود جای بحث دارد. برخی منابع ادعا می کنند ایران قادر به ساخت آلیاژ ها ی مورد نیاز برای ساخت موشک های شهاب 3 نیست. گرافیت نیز از موادی است که به نظر می رسد در ایران تولید نمی شود و در سات موشک ها به ویژه کلاهک و جت وین ها کاربرد دارد. قبلا محموله هایی از قطعات و مواد لازم برای ساخت موشک به مقصد ایران کشف شده است. از جمله ی آنها 21 تن فلزو مقدار نامشخصی گرافیت مخصوص بوده. چندین شرکت و موسسه ی روسی تا به حال به همکاری با ایران در زمینه ی ساخت سیستم هدایت موشک، توربوپمپ و آلیاژ های کمیاب متهم شده اند و حتی در بعضی موارد کار به تحریم های آمریکا علیه این موسسات کشیده شده است. عجیب تر از همه این که تصویری در سایت b14643.de است که بنا بر ادعای این سایت نوشته های سیریلیک (خط مورد استفاده در زبان روسی) روی قسمتی از اجزای داخل موشک شهاب 3 است. توان واقعی ایران در زمینه ی ساخت این موشک تا به امروز معلوم نیست. عده ای می گویند ایران هنوز هم قسمت زیادی از قطعات و آلیاژ ها را وارد می کند و عده ای دیگر می گویند ایران موشک را تا حد بسیار زیادی بومی سازی کرده. هیچ حرفی در این مورد از مسئولین ایرانی شنیده نشده. البته به جز یک مورد که ایران ادعا می کند ژیروسکوپ های لیزری دقیق برای هدایت موشک هایش ساخته. البته این ادعا با خبر این که ایران چندی پیش در حین تلاش برای وارد کردن ژیروسکوپ های لیزری از چین از طریق کشتی شکست خورد مغایرت دارد.
لانچر موشک شهاب 3 از نوع تریلری و احتمالا مشابه نمونه ی کره ای است. در مورد این که آیا ایران از این نوع لانچر تولید می کند یا نه اطلاعاتی در دست نیست. ولی با توجه به ساخت لانچر های متفاوت برای موشک سجیل بعید نیست که ایران جداقل توانایی ساخت چنین چیزی را داشته باشد.
لازم به ذکر است موشک نودونگ توسط پاکستان به نام غوری 1 تولید می شود. شایعاتی مبنی بر علاقه ی میانمار به ساخت بمب اتمی و موشک های بالستیک با کمک کره ی شمالی به گوش می رسد. اگر این شایعات درست باشند احتمالا موشک نودونگ میانماری هم به جمع موشک های دیگر می پیوندد.
در سال 90 ایران سیلوه های 15 ساله ی موشک های شهاب را "رونمایی" کرد. به نظر می رسد این سیلو ها همزمان با کار بر روی موشک ساخته شده اند. تاریخ آنها به زمانی بر میگردد که به ادعای سیا ایران هنوز به دنبال ساخت بمب اتم بوده. شاید این توجیهی برای وجود این سیلو ها باشد. چرا که استفاده از کلاهک های متعارف بر روی موشک هایی که درون سیلو قرار دارند کاری کاملا غیر عادی و از نظر هر دو نظر استراتژیک و تاکتیکی بی نتیجه یا با نتیجه ی محدود است.
این موشک اولین موشک ایرانی بود که میتوانست به اسرائیل برسد. برد 1300 کیلومتری آن به ایران این اجازه را میداد که مستقیم به تهدید اسرائیل بپردازد. گفته میشود اسرائیل سامانه ی موشکی ارو 2 خود را برای مقابله با این موشک و موشک های مشابه ساخته است. گفته میشود ارو 1 برای مقابله با اسکاد های عراقی و سوری ساخته شده بود.
این که آیا این موشک هنوز تولید می شود یا نه بحث هایی وجود دارد. بعضی ها با توجه به ساخته شدن موشک سجیل و شهاب 3 بی ساخت این موشک توسط ایران را معقول نمیدیدند. بعضی دیگر با توجه به پارامتر قیمت تمام شده و این که موشک های شهاب 3 بی و سجیل ممکن است با استفاده از قطعات و آلیاژ های وارداتی ساخته شده باشند و تولیدشان محدود باشد می گویند ایران هنوز شهاب 3 عادی را تولید میکند.
در باره ی دقت این موشک نظرات مختلفی دیده شده که از 50 متر تا 2500 متر متغیر است. با اطلاعات کنونی واقعا نمیتوان در این مورد نظری داد.
عده ای از غربی ها ادعا می کنند کره ی شمالی با استفاده از گاز های خروجی اقدام به چرخش موشک در مرحله ی سقوط میکند که دقت آن را افزایش میدهد. به نظر می رسد ایران نیز چنین قابلیتی را به موشک شهاب 3 داده بشاد.
با توجه به دقت و خصوصیات نسب های بعدی موشک شهاب و موشک سجیل به نظر میرسد این موشک نتواند از پس سیستم های ضد موشکی اسرائیل بر بیاید. به نظر میرسد این موشک در حال حاظر همراه با موشک های پیشرفته تر شلیک شود تا به عنوان اهداف جانبی هدف سیستم های ضد موشک قرار بگیرند تا شانس بقای موشک های دقیق تر بیشتر شود و به هدف خود اصابت کنند.
شهاب 3 در حالت عادی از کلاهک های متعارف استفاده می کند. کلاهک های خوشه ای و حتی چف هم دیده شده اند. در سال 90 در جریان رزمایش ها کلاهک بارانی هم به نمایش در آمد.

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/37IranMilitaryForum_NET_ArmyDay2010.JPG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_37IranMilitaryForum_NET_ArmyDay2010.JPG[/img][/url]

به نظر میرسد شهاب 3 های جدید با کلاهکی شبیه پستانک(که در تمام موشک های بالستیک جدید ایران به کار میروند) ساخته میشوند. عکس بالا چنین موشکی را نشان میدهد. توجه کنید که موشک با توجه به اندازه ی بالک ها نسبت به بدنه از نوع شهاب 3 بی نیست.

[b]شهاب 3 بی/قدر اس؟/قدر ام؟[/b]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/lujk4chhngxzsqxh7o3n.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_lujk4chhngxzsqxh7o3n.jpg[/img][/url]

شهاب 3 بی نامی است که غربی ها روی نسل جدید موشک شهاب گذاشته اند. نام ایرانی این موشک معلوم نیست ولی با توجه به سخنان فرماندهان در رزمایش موشکی اخیر (سال 90) به نظر میرسد نام این موشک قدر اس یا قدر ام باشد. اولین حظور این موشک و رونمایی از آن در رزمایش پیامبر اعظم 3 در سال 2003 بود.
تغییرات ظاهری این موشک شامل تغییر در طول موشک، شکل کلاهک و اندازه ی بالک ها نسبت به بدنه است. برد این موشک 2000 کیلومتر اعلام شده است. تغییرات درونی طبق گفته ی مسئولین "افزایش دقت و انجام مانور قبل از برخورد برای کم کردن احتمال نابودی موشک توسط ضد موشک ها" است. کلاهک با توجه به شکلش وزن کمتری دارد.
شهاب 3 بی احتمالا از سیستم هدایت پیشرفته تری استفاده می کند. این موشک احتمالا در حال حاضر نیز تولید می شود. اما معلوم نیست به چه تعداد. غربی ها برد موشک را به این نسبت میدهند که ایران بدنه را با آلومینیوم ساخته. نه فولاد. کاری که کره ای ها در ساخت موشک نودونگ 2 کردند. در سال 2010 در رژه ی کره ی شمالی موشک نودونگ با کلاهکی بسیار شبیه به کلاهک موشک های ایرانی دیده شد. به نظر می رسد این موشک همان نودونگ 2 باشد. بنابر این چند احتمال وجود دارد:
1:این موشک در ایران بهینه سازی شده باشد و سپس کره ای ها این طرح را با همکاری ایران اجرا کرده باشند. کره ای ها موشک خود را زودتر به نمایش گذاشته باشند. ایران تا زمان تهدید صبر کرده و سپس موشک خود را رونمایی کرده است. این احتمال کمی نامعقول است.
2:این موشک بهینه سازی کره ای ها باشد. آنها موشک را رونمایی کرده اند (گرچه هیچ عکسی منتشر نکرده اند). ایران به علت رابطه اش با کره ای ها در زمین هی موشک شهاب 3 این طرح را مانند موشک نودونگ خریده باشد.
3:این موشک نتیجه ی یک پروژه مشترک بین ایران و کره ی شمالی بعد از اعلام نیاز ایران به افزایش کارایی موشک شهاب 3 برای حملات متعارف باشد.
4:این موشک نتیجه ی سیر تکاملی متفاوتی باشد که کره و ایران جداگانه در پیش گرفته اند. کره ای ها ابتدا موشک با بدنه ی آلمینیومی را ساخته اند. سپس ایرانی ها با تعویض کلاهک و سیستم هدایت و اندازه ی بالک ها تغییرات عمده ای در قدرت موشک به وجود آورده باشند. نتیجه موشک شهاب 3 بی شده است و کره ای ها هم از ارتقای ایرانی ها استفاده کرده باشند.
5:این احتمال هم مطرح است که کره ای ها فقط به شکل کلاهک جدید ایرانی علاقه نشان داده باشند. موشک دیده شده در رژه ی کره ی شمالی موشک نودونگ 1 با تغییرات بر روی کلاهک باشد (مانند شهاب 3 های جدید ایران که در بالا به آنها اشاره شد). هر چه باشد کره ای ها هم بمب اتم دارند و هم تسلیحات شیمیایی مخرب. نیازی به دقت بالا در موشک های آنها دیده نمیشود.
در کل احتمالا درست بودن نظریه ی 4 بیشتر است. ولی من به شخصه هیچ کدام از نظریه ها را رد نمیکنم. یکی از دلایلی که نظریه ی 4 درست تر به نظر میرسد این است که موشک پاکستانی غوری هیچ گاه از کلاهک های جدید استفاده نکرده. ولی احتمالا از بدنه ی آلومینیومی استفاده می کند. به نظر میرسد رابطه پاکستانی ها با کره ی شمالی زود تر از انتقال تکنولوژی کلاهک ها تمام شده است.
حرف و حدیث پشت خود کلاهک جدید زیاد است. عده ی زیادی آن را طراحی ایران میدانند. ولی فردی که خود را یکی از سرداران سپاه پناهنده شده به ایران معرفی میکند و "می خواهد نامش فاش نشود" ادعا می کند اوکراینی ها کلاهک را طراحی کرده اند، کره ای ها قطعات آن را به ایران داده اند و پاکستانی ها مواد لازم را به ایران فروخته اند. این ادعاییست که نمیشود به سادگی از آن گذشت ولی چند پرسش اساسی در این زمینه به وجود می آید.
1: با وجود این که اوکراینی ها روابط خوبی با ایران دارند، تا به حال خبری از کمک های موشکی آنها به گوش نرسیده (برخلاف روسیه، چین یا کره ی شمالی). چه طور ایران توانسته این طور بی سر و صدا از اوکراینی ها کمک بگیرد؟
2:اوکراینی ها به علت واقع شدن در یکی از صنعتی ترین مکان های اتحاد جماهیر شوروی بنیه ی خوبی دارند. ولی تا به حال موشک تهاجمی به این شکل نساخته اند. بلکه بیشتر در زمینه ی ساخت ماهواره بر فعالیت کرده اند. چه طور می شود اوکراینی ها وقتی هنوز موشک بالستیک خود را نساخته اند، به فکر طراحی کلاهک آن برای کشور ایران بیفتند؟ حتی اگر این طور باشد چه طور ایران از اوکراین (که توان خوبی در زمینه ی تولید قطعات موشک دارد) قطعه نمیخرید؟
3:چرا این شکل کلاهک تا قبل از رژه ی اخیر روی موشک های کره ای دیده نشده بود؟ به هر حال آن ها تنها همین یک موشک را نمی ساختند و در این فاصله چندین موشک را آزمایش کرده بودند.
4:چه گونه پاکستان بدون مناسبات قبلی در این زمینه اقدام به فروش مواد لازم برای ساخت این موشک ها کرده بود؟ سابقه ای در این زمینه در دست نیست.
5:و از همه مهمتر، چگونه سازمان های اطلاعاتی کشور های غربی خبری از این معاملات گسترده توسط ایرانی که در آن زمان تمام حرکاتش تحت نظر این سازمان ها بود، نداشتند؟
نکته ی دیگری که در مورد شهاب 3 بی مطرح است، بحث جدا شدن کلاهک از موشک در فاز پایانی پرواز است. مشکل نبود راه مشخص برای کنترل کلاهک در این فاز است. چون شهاب 3 بی برای این کار به موتوری دیگر در کلاهک (که ساخت آن از ایران به علت افزایش هزینه ی ساخت موشک بعید است) یا بالک های متحرک مانند موشک فاتح 110(که تا به حال روی این موشک دیده نشده اند) نیاز دارد. آخرین مدرک برخورد کل موشک شهاب 3 به هدف در فیلم رزمایش موشکی اخیر است. البته فیلم مذکور ممکن است برای موشک شهاب 3 عادی باشد. با توجه به شواهد نظر شخصی بنده عدم جدا شدن کلاهک از موشک در فاز پایانی است. ولی لزومی بر صحت این موضوع نیست.
عده ای کلاهک جدید را دارای سیستم کنترلی مانند موشک زلزال در فاز پایانی دانسته اند. به دلیل این که تا به حال فاز پایانی موشک دیده نشده، نمی توان در این مورد هم نظر قطعی داد.

[b]قدر 1[/b]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/IMG_0961%7E0.JPG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_IMG_0961%7E0.JPG[/img][/url]
تفاوت این موشک با شهاب 3 بی تنها حدود 20-30 سانتی متر افزایش ارتفاع در پایین کلاهک است که با تو جه به مکان لوله های انتقال سوخت مشخص است. تفاوت های دیگر این موشک با شهاب 3 معلوم نیست. شاید این فضا برای سیستم هدایت یا کلاهک سنگین تر باشد.

[b]قدر 110[/b]
به نظر می رسد نوعی شهاب 3 بی با ارتفا بیشتر و در نتیجه سوخت بیشترو برد بیشتر باشد. اطلاعات دقیق تری از این موشک در دست نیست.

[b]قدر ؟؟؟[/b]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/_DSC0149.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb__DSC0149.jpg[/img][/url]
به نظر می رسد این موشک شهاب 3 با کلاهکی متفاوت از تمام کلاهک های دیده شده باشد. اطلاعات بیشتری از این موشک هم در دسترس نیست. (با عرض پوزش از خوانندگان تصویر ابتدای مقاله در مورد این موشک درست نیست)

[b]قیام 1[/b]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/preview_n00050343-r-b-009.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_preview_n00050343-r-b-009.jpg[/img][/url]

می توان قیام 1 را نسل جدید موشک شهاب 2 دانست. مهمترین ویژگی این موشک نداشتن بالک های پایدار کننده است. این یعنی ایران توانسته با سیستم هدایت پیشرفته ای جای خالی آنها را پر کند. حذف بالک به معنی کم شدن مقاومت هوا و در نتیجه افزایش برد موشک است و برتری دیگر آن کم شدن سطح مقطع راداری موشک و افزایش بقاپذیری آن است. این موشک که جدیدا به تولید انبوه رسیده بردی معادل 750 کیلومتر دارد. شکل کلاهک مانند تمام موشک های پیشین عوض شده است.
موتور موشک با موتور موشک شهاب 2 یکیست. بدنه طبق اندازه گیری ها (که البته هیچ کدام دقیق نیستند) کمی کوتاه تر از شهاب 2 است و حدود 10.5 متر طول دارد.
این که از ابتدا نام این موشک قیام 1 اعلام شده می تواند مبین این باشد که ایران قصد ساخت موشکی به نام قیام 2 (بر پایه ی شهاب 3) و یا شاید حتی ساخت قیام 3 (بر پایه ی قدر 110 یا سجیل) را دارد. به احتمال بسیار زیاد با تولید این موشک دیگر شهاب 2 یا 1 تولید نخواهند شد.

[b]ماهواره بر سفیر[/b]
شهاب 3 بستری برای ساخت ماهواره بری به نام سفیر برای ایران شد. تا کنون (شهریور 90) 2 ماهواره ی امید و رصد با این موشک به فضا پرتاب شده اند و ایران را نهمین کشوری کرده اند که با موفقیت ماهواره ای را در جو زمین قرار داده است. تست اولیه ی این موشک به گفته ی غربی ها ناموفق بوده. ولی این ماهواره بر تا کنون 2 ماهواره را با موفقیت در مدار زمین قرار داده. توان کم آن باعث شده ایران به دنبال موشک های قدرتمند تر برای پرتاب ماهواره باشد.
نکته ی مهم در مورد ماهواره بر سفیر مرحله ی دوم آن است که به نظر میرسد نمونه ی کوچک شده ی موتور موشک موسادان کره ای باشد. معلوم نیست ایران ان موتور را خود ساخته باشد یا از کره خریده باشد. این موتور احتمالا در مرحله ی دوم موشک اونها 2 کره ای که نتوانست ماهواره ی خود را در جو قرار بدهد استفاده می شود. سوخت مورد استفاده در آن نیز با سوخت مورد استفاده در شهاب 3 متفاوت است (این موشک از سوخت گران قیمت ولی قدرتمند UDMH استفاده میکند) . مرحله ی دوم برای هدایت از چند جک هیدرولیکی برای تغییر جهت خود موتور استفاده می کند. در کل خیلی از کارشناسان این موشک را قدم مهمی برای ایران در زمینه ی ساخت موشک های با برد بیشتر میدانند.
به گفته ی این افراد سفیر میتواند محموله ای 50 کیلوگرمی را 4000 کیلومتر جابه جا کند. مشکل این است که سفیر از سوخت و احتمالا موتوری بسیار پرهزینه استفاده می کند.
موشک سفیر از همان لانچر موشک شهاب 3 استفاده میکند.
نسل دوم موشک سفیر به نام موشک سفیر بی قرار است به زودی ماهواره ی فجر را به فضا پرتاب کند. تراست موتور این موشک افزایش یافته و بعضی منابع خبر از استفاده از بوستر را روی این موشک می دهند.

----------------------------
تا اینجا در مورد موشک هایی بحث کردیم که وجودشان اثبات شده است. از این جا به بعد در مورد موشکهایی حرف میزنیم که در دست طراحی اند یا غربی ها در مورد آنها ادعاهایی کرده اند. هنوز معلوم نیست این ادعا ها تا چه حد صحت دارند.
[b]ماهواره بر سیمرغ[/b]
این موشک که معلوم نیست تا چه سالی به بهره برداری خواد رسید قرار است ماهواره های 100 کیلوگرمی ایرانی را به مدار 700 کیلومتری سطح زمین ببرد. موتور مرحله ی اول آن از کنار هم گذاشتن 4 موتور شهاب 3 به دست آمده و موتور مرحله ی دوم آن احتمالا موتور مرحله ی دوم ماهواره بر سفیر است. اگر این موشک عملیاتی شود می تواند شروعی بر فرستادن ماهواره های مختلف ایرانی به فضا باشد.
با وجود شباهت زیاد این ماهواره بر به اونها 2، این دو موشک کاملا با هم متفاوت اند. سیمرغ از 4 موتور شهاب 3 استفاده میکند. اونها 2 از موتور موشک دونگ فنگ 3 چینی که خود از 4 موتور تشکیل شده استفاده می کند و این را با مقایسه ی نازل های این موشک ها به راحتی می توان فهمید. موشک سیمرغ از 4 توربوپمپ مجزا برا یپمپاژ سوخت به موتور استفاده می کند. ولی اونها 2 از 1 توربوپمپ. اونها 2 بالک ندارد. ولی سیمرغ دارای بالک است.
سال 91 به عنوان سال اولین پرتاب سیمرغ معرفی شده است.
[b]شهاب 4[/b]
با وجود این که مقامات ایرانی اعلام کرده اند موشک شهاب 3 آخرین موشک از سری شهاب خواهد بود، غربی ها ادعا می کنند ایران روی موشک با برد بیشتری به نام هایی شهاب 4 کار میکند. به گفته ی بعضی ها قرار است این موشک کپی تاپه دونگ 1 کره ای باشد. به نظر نمیرسد ایران هیچ گاه قصد ساخت این موشک را داشته. چون موشک های موثرتری مانند سیل با همان برد را دارد.
[b]شهاب 5[/b]
عینا مانند بالا. قرار بوده این موشک کپی تاپه دونگ 2 کره ای باشد.
[b]پروژه ی کوثر[/b]
تنها موشکی که به نظر میرسد ایران واقعا روی آن کار میکرده (برخلاف شهاب 4 و 5) پروژه ی کوثر است. دلیلش اطلاعات به ظاهر مرتبی است که از این موشک موجود است. کل پروژه این است که ایران تلاش می کرده با مهندسی معکوس موتور موشک اس اس 4 روسی یک موشک قاره پیما بسازد. اطلاعاتی از فروش موتور این موشک به ایران توسط شرکت های روسی موجود است. معلوم نیست این اطلاعات تا چه حد موثقند ولی در کل جالب به نظر می رسند. به نظر میرسد این پروژه برای زمانی باشد که به قول غرب ایران تلاش داشته بمب اتم بسازد (طبق از گزارش سیا). چنین کاری توسط ایران اگر واقعا زمانی قصد ساخت بمب را داشته معقول به نظر می رسد. به هر حال هیچ خبر جدیدی در مورد این پروژه اگر واقعا وجود داشته به نیست.
[b]موشک تندر 69[/b]
تنها موشک سوخت مایع ایران که هیچ ربطی به اسکاد ندارد تندر 69 است. این موشک نمونه ی زمین به زمین موشک سام 2 یا اچ کیو 2 چینی یا صیاد ایرانیست.برد آن 150 کیلومتر است و مشابه موشک سی اس اس 8 چینی هاست. به نظر میرسد خط پروازی آن مانند موشک فاتح 110 باشد. با توجه به وجود موشکی مانند فاتح و این موضوع که هر دو در یک سال رونمایی شدند به نظر میرسد تندر 69 به آن شکل به تولید انبوه نرسیده یا اگر هم رسیده حتی در رژه ها هم به نمایش در نیامده.
اما سال 90 زمان رزمایش موشکی پیامبر اعظم 4 یک موشک تندر "ضد کشتی" مانند آن چیزی که در فاتح 110 دیده شد مورد آزمایش قرار گرفت. شاید این آغاز فصل جدیدی از فعالیت این موشک در ایران باشد.

نویسنده: امید.د (اسپهبد)
استفاده برای عموم در صورت ذکر نام نویسنده مجاز است.
_______________________________________________________________
امیدوارم خیلی چرت و پرت ننوشته باشم . چون به دو دلیل هول شده ام که مقاله رو زودتر تموم کنم. یکیش مشکل اینترنته و اون یکی مقاله ایه که می خوام در مورد اس 300 ایرانی بنویسم . به هر حال منتظر نظر دوستان هستم. در همین چند روز اخیر کار بر روی مقاله ی توان ایران در ساخت پروژه ای مشابه اس 300 رو شروع می کنم.
__________________________________________________________________

[saiedtomcat 300]

چرت و پرت که ننوشتی
[b]ولی سامانه های موکشی خیلی عنوان جالبیه برای تایپیک[/b]
نگاهی بر توانایی موکشی سوخت مایع ایران

[ninos 22]

خیلی ممنون دوست عزیز واقعا از این تاپیک و تاپیک قبلی(موشک های سوخت جامد) خیلی استفاده کردم.ممنون

یه سوال: بلاخره این کلاهک بارانی جریانش چی بود و به چه دردی می خوره؟
من فکر می کنم این کلاهک ها حتی پس از برخورد یک موشک پدافندی دیگر نیز به صورت بارانی هدف را تهدید می کنند

[safir-omid 101]

با تشکر از شما جناب اسپهبد.
چند تا نکته به ذهنم اومد. گفتم بگم.
یکی اینکه شما نوشتید موتور شهاب 2 با قیام یکیه و نبود بالک ها سبب افزایش برد هست. قیام 1 با اینکه مقداری کوتاه تر از شهاب 2 باید باشه ولی برد خیلی بیشتری داره. و این تنها میتونه با تعویض موتور یا یک موتور پرقدرت تر و بهینه تر بوده باشه که البته وزیر دفاع هم اشاراتی بهش داشت.

نمیدونم چند وقت پیش بود که رییس سازمان هوا وفضا گفته بود ما با وزارت دفاع قرارداد داریم و ماهانه تعدادی موشک رو تحویل میگیریم.( فکر میکنم در زمان تحویل موشک قیام بود).خب اگه دیده باشید تعداد زیادی موشک موقعی که میخواستن تحویل بدن بود که تولید این مقدار موشک جز با بومی سازی اکثر اجزا و سامانه های موشک و حتی اکثر مواد اولیه موشک امکان پذیر نیست.( فکر میکنم یکی دو سال پیش بود که وزیر دفاع گفته بود نزدیک به 100 درصد مواد مورد نیاز برای تولید موشکها در کشور ساخته میشه. رزمایش های موشکی ایران و تعداد موشک های شلیک شده در ان را با کشورهای دیگه مقایسه کنید.)

یک نکته دیگه اینکه اگه درست یادم باشه طبق خبری که یکی از دوستان خبر داده بود در تاپیک مربوط به رزمایش موشکی سپاه, رییس سازمان هوا وفضای سپاه در زمان رزمایش گفته بود با ساخت موشک قسام 1 در چند سال گذشته قطر سیلوها کمتر شده در حالی که موشک قیام 1 تازه رونمایی شده بود. شاید بشه گفت تا الان باید نسل های بعدی قیام هم ساخته شده باشه.

[mahdavi3d 14,067]

چرا به بخش "ایجاد تاپیک در بخش نیروی هوایی" منتقل شده است!؟
لطفا به بخش "موشکهای زمین پایه" زمين پايه منتقل نماييد.

[Aspahbod 2,776]

تیتر اصلاح شد.
__________________________________
در مورد موتور قیام و شهاب 2، باید حواسمون باشه وزن کلاهک و موشک (به علت کم شدن طول) هم کم شده و این توی برد خیلی موثره. خیلی ها برد شهاب 2 رو 500 کیلومتر تخمین زده بودن و اعلام کرده بودن در صورت کم شدن وزن کلاهک میشه برد رو تا 700 کیلومتر زیاد کرد. ما نه تنها وزن کلاهکو کم کردیم، بلکه وزن خود بدنه (با کاهش طول) و مقداری از مقاومت هوای ایجاد شده بر اثر بالک ها رو هم کم کردیم. فکر میکنم مشکلی در طول به وجود نیاد. به هر حال تولید انبوه موشکی مثل قیام به این سرعت نیازمند اینه که مقدار زیادی از اجزا (مثل موتور) از قبل تولید شده باشن. خصوصا این که آمریکا این روزا خبری از تست موتور موشکی توسط ماهوار هاش رو اعلام نکرده (بر خلاف موتور سجیل بود فکر کنم که ماهواره ها تشعشعات حرارتی رو دیدن). این میتونه دلیل دیگه ای باشه. البته این که تغییرات جزئی روی موتور انجام شده خیلی هم بعید نیست ولی این تغییرات به حدی جزئی بودن که شده خیلی راحت روی تمام موتور های جدید اعمالشون کرد.

این که گفتن ما تمام موار مورد نیازو میسازیم یه کم مشکل داره. چون معمولا از این جور ادعاها زیاد می کنیم. گرچه این به این معنا نیست که الان نسبت اون سال های اول پیشرفت نکردیم. به نظر من الان دیگه به غیر از گرافیت بقیه ی مواردو میتونیم بسازیم.
_______________________________
وای واقعا عذر میخوام. از گیجیمه. از بس توی فکر موشک های زمین به هوا بودم اینجا تاپیکو ساختم. کسی میتونه اینو به جای مناسب منتقل کنه؟

[hadi222 36]

[quote]تیتر اصلاح شد.
__________________________________
در مورد موتور قیام و شهاب 2، باید حواسمون باشه وزن کلاهک و موشک (به علت کم شدن طول) هم کم شده و این توی برد خیلی موثره. خیلی ها برد شهاب 2 رو 500 کیلومتر تخمین زده بودن و اعلام کرده بودن در صورت کم شدن وزن کلاهک میشه برد رو تا 700 کیلومتر زیاد کرد. ما نه تنها وزن کلاهکو کم کردیم، بلکه وزن خود بدنه (با کاهش طول) و مقداری از مقاومت هوای ایجاد شده بر اثر بالک ها رو هم کم کردیم. فکر میکنم مشکلی در طول به وجود نیاد. به هر حال تولید انبوه موشکی مثل قیام به این سرعت نیازمند اینه که مقدار زیادی از اجزا (مثل موتور) از قبل تولید شده باشن. خصوصا این که آمریکا این روزا خبری از تست موتور موشکی توسط ماهوار هاش رو اعلام نکرده (بر خلاف موتور سجیل بود فکر کنم که ماهواره ها تشعشعات حرارتی رو دیدن). این میتونه دلیل دیگه ای باشه. البته این که تغییرات جزئی روی موتور انجام شده خیلی هم بعید نیست ولی این تغییرات به حدی جزئی بودن که شده خیلی راحت روی تمام موتور های جدید اعمالشون کرد.

این که گفتن ما تمام موار مورد نیازو میسازیم یه کم مشکل داره. چون معمولا از این جور ادعاها زیاد می کنیم. گرچه این به این معنا نیست که الان نسبت اون سال های اول پیشرفت نکردیم. به نظر من الان دیگه به غیر از گرافیت بقیه ی مواردو میتونیم بسازیم.
_______________________________
وای واقعا عذر میخوام. از گیجیمه. از بس توی فکر موشک های زمین به هوا بودم اینجا تاپیکو ساختم. کسی میتونه اینو به جای مناسب منتقل کنه؟ [/quote]
گرافیت در ایران تولید میشه
بنده فیلمشو دیدم
کسایی که داشتن میساختنش رو نشون داد

[Aspahbod 2,776]

[quote][quote]تیتر اصلاح شد.
__________________________________
در مورد موتور قیام و شهاب 2، باید حواسمون باشه وزن کلاهک و موشک (به علت کم شدن طول) هم کم شده و این توی برد خیلی موثره. خیلی ها برد شهاب 2 رو 500 کیلومتر تخمین زده بودن و اعلام کرده بودن در صورت کم شدن وزن کلاهک میشه برد رو تا 700 کیلومتر زیاد کرد. ما نه تنها وزن کلاهکو کم کردیم، بلکه وزن خود بدنه (با کاهش طول) و مقداری از مقاومت هوای ایجاد شده بر اثر بالک ها رو هم کم کردیم. فکر میکنم مشکلی در طول به وجود نیاد. به هر حال تولید انبوه موشکی مثل قیام به این سرعت نیازمند اینه که مقدار زیادی از اجزا (مثل موتور) از قبل تولید شده باشن. خصوصا این که آمریکا این روزا خبری از تست موتور موشکی توسط ماهوار هاش رو اعلام نکرده (بر خلاف موتور سجیل بود فکر کنم که ماهواره ها تشعشعات حرارتی رو دیدن). این میتونه دلیل دیگه ای باشه. البته این که تغییرات جزئی روی موتور انجام شده خیلی هم بعید نیست ولی این تغییرات به حدی جزئی بودن که شده خیلی راحت روی تمام موتور های جدید اعمالشون کرد.

این که گفتن ما تمام موار مورد نیازو میسازیم یه کم مشکل داره. چون معمولا از این جور ادعاها زیاد می کنیم. گرچه این به این معنا نیست که الان نسبت اون سال های اول پیشرفت نکردیم. به نظر من الان دیگه به غیر از گرافیت بقیه ی مواردو میتونیم بسازیم.
_______________________________
وای واقعا عذر میخوام. از گیجیمه. از بس توی فکر موشک های زمین به هوا بودم اینجا تاپیکو ساختم. کسی میتونه اینو به جای مناسب منتقل کنه؟ [/quote]
گرافیت در ایران تولید میشه
بنده فیلمشو دیدم
کسایی که داشتن میساختنش رو نشون داد[/quote]

فیلمشو کجا دیدین؟ الان دارینش؟ میتونید یه توضیح مختصر در مورد خود فیلم بدین؟

[safir-omid 101]

سلام.جناب اسپهبد . خواستم نکته ای رو بگم البته بنده در حدی نیستم که به شما چیزی بگم.اینطور که مشخصه شما اهل مطالعه هستید ولی گاهی اوقات ساده با مسایل برخورد میکنید و همچنین (جسارت نباشه) بهتره وقتی در مورد چیزی صحبت یا بحث میکنید اول جملتون بنویسید (به نظر من) بهتر هست.( برای مثال بنویسید به نظر من کلاهک سبکتر شده بهتره و قضاوت رو به خواننده واگذار کنید.) امیدوارم ناراحت نشید. در مورد اول اینطور نیست که هر ازمایش موتور موشک که انجام میشه امریکا یا کشورهای غربی بیان اعلام کنن به صورت عمومی در مجلات و غیره .خیلی چیزها رو با توجه به ماهواره هایی که دارن ممکنه بدونن ولی مطمعنا به صورت عمومی نمیگن .البته اینکه چیز مشخصی هست. در مورد دوم تا اونجا در عکس ها مشخص هست و بنده در فیلم ازمایش دیدم اندازه کلاهک فرقی نکرده. به نظر من اون مقدار بسیار اندک کاهش طول میتونه دلیل دیگه ای داشته. البته نمیشه با دقت از روی عکس نظر داد.( برای نمونه شما سرجنگی به طور مثال نسل 1 که تو سایت وزارت دفاع هست یا نسل 2 فاتح 110 که عکسش هست و تا 2 سال پیش تو رژه ها بود رو با کلاهک خلیج فارس مقایسه میکردید با ذکر این نکته که مقداری از فضای سر خلیج فارس صرف تجهیزات هدایتی(اپتیکی) و متعلقات شده چه نتیجه ای میگرفتید؟ واقعا از روی عکس میتونستید حتی جدس بزنید که سر جنگی بیش از 45 درصد درصد یعنی 200 کیلو افزایش یافته؟ ) .پس به همین راحتی نمیشه گفت وزن کلاهک تغییر کرده یا نه. اگه توجه کرده باشید مسوولین میگن تجربه بیش از 20 سال در این موشک اومده. این جمله خیلی روشنه. و جمله وزیر دفاع رو در مورد موتور پرقدرت تر و ... میتونه دلیل خوبی باشه. هر وقت منبع رسمی در مورد مقدار کلاهک قیام مقداری بیان کرد میشه مقایسه درستی انجام داد . به نظر من اگه سعی کنید در مورد چیزهایی که اطمینان ندارید فرضیه های موجود رو بنویسید بهتره. مانند یک موردی که نوشتید . و قضاوت رو بر عهده دیگران بگذارید. نکته اخر اینکه تولید تعداد زیادی موتور جدید برای تولید این موشک جای اشکالی نداره چون طبق گفته یکی از فرماندهان سپاه( اینکه با ساخت موشک قیام در چند سال گذشته ،قطر سیلوها کمتر شده) پس این موشک چند ساله که داره تولید میشه و ازمایشاتش چندین سال قبل انجام شده.حالا چرا تازه پارسال رونمایی کردن برمیگرده به سیاست رونمایی ها در کشور ما که معمولا تجهیزات جدید و مهم با چندین سال تاخیر رونمایی میشن . امیدوارم ناراحت نشده باشید. با تشکر از شما بابت مقاله.

[Aspahbod 2,776]

[quote]سلام.جناب اسپهبد . خواستم نکته ای رو بگم البته بنده در حدی نیستم که به شما چیزی بگم.اینطور که مشخصه شما اهل مطالعه هستید ولی گاهی اوقات ساده با مسایل برخورد میکنید و همچنین (جسارت نباشه) بهتره وقتی در مورد چیزی صحبت یا بحث میکنید اول جملتون بنویسید (به نظر من) بهتر هست.( برای مثال بنویسید به نظر من کلاهک سبکتر شده بهتره و قضاوت رو به خواننده واگذار کنید.) امیدوارم ناراحت نشید. در مورد اول اینطور نیست که هر ازمایش موتور موشک که انجام میشه امریکا یا کشورهای غربی بیان اعلام کنن به صورت عمومی در مجلات و غیره .خیلی چیزها رو با توجه به ماهواره هایی که دارن ممکنه بدونن ولی مطمعنا به صورت عمومی نمیگن .البته اینکه چیز مشخصی هست. در مورد دوم تا اونجا در عکس ها مشخص هست و بنده در فیلم ازمایش دیدم اندازه کلاهک فرقی نکرده. به نظر من اون مقدار بسیار اندک کاهش طول میتونه دلیل دیگه ای داشته. البته نمیشه با دقت از روی عکس نظر داد.( برای نمونه شما سرجنگی به طور مثال نسل 1 که تو سایت وزارت دفاع هست یا نسل 2 فاتح 110 که عکسش هست و تا 2 سال پیش تو رژه ها بود رو با کلاهک خلیج فارس مقایسه میکردید با ذکر این نکته که مقداری از فضای سر خلیج فارس صرف تجهیزات هدایتی(اپتیکی) و متعلقات شده چه نتیجه ای میگرفتید؟ واقعا از روی عکس میتونستید حتی جدس بزنید که سر جنگی بیش از 45 درصد درصد یعنی 200 کیلو افزایش یافته؟ ) .پس به همین راحتی نمیشه گفت وزن کلاهک تغییر کرده یا نه. اگه توجه کرده باشید مسوولین میگن تجربه بیش از 20 سال در این موشک اومده. این جمله خیلی روشنه. و جمله وزیر دفاع رو در مورد موتور پرقدرت تر و ... میتونه دلیل خوبی باشه. هر وقت منبع رسمی در مورد مقدار کلاهک قیام مقداری بیان کرد میشه مقایسه درستی انجام داد . به نظر من اگه سعی کنید در مورد چیزهایی که اطمینان ندارید فرضیه های موجود رو بنویسید بهتره. مانند یک موردی که نوشتید . و قضاوت رو بر عهده دیگران بگذارید. امیدوارم ناراحت نشید. با تشکر از شما بابت مقاله.[/quote]

سلام دوست عزیز.
اولا که همه ی ما اشتباه می کنیم. پس اصلا جملاتی مثل "من اصلا در حدی نیستم که به شما چیزی بگم" از بیخ غلطن. نگران نباشید من ناراحت نشدم.
خدا را شکر که افرادی مثل شما رو اینجا داریم که هر چیزی رو راحت قبول نمیکنن. اگه دقت کنین این مقاله با مقاله ی موشک های سوخت جامد من خیلی فرق میکنه. چون همین الان دارم روی توانایی ایران در ساخت موشکی مثل اس 300 فکر میکنم و این مقاله یه مقدار زیادی محاسبه می خواد که با اطلاعات کمی که ما از تجهیزات داریم کار خیلی سختیه. برای همین من مجبور شدم خیلی از دلایلمو توی این مقاله نیارم.
این که کلاهک کوچیکتر شده رو من از روی هوا نگفتم. حالا که سوال شد بهتره کامل جواب بدم. لطفا به این عکس دقت کنید:
http://gallery.military.ir/albums/userpics/8_8508110198_L600.jpg
حالا عکس شهاب 3 بی رو توی این جا ببینید:
http://gallery.military.ir/albums/userpics/lujk4chhngxzsqxh7o3n.jpg

حالا به لوله های انتقال دهنده ی سوخت نگاه کنید. این لوله ها همون برجستگی های کنار موشک هستن.
اگه دقت کنید میبینید که لوله ها در مورشک شهاب 3 بی تا لبه ی خود کلاهک بالا اومدن. حالا به عکس شهاب 3 عادی نگاه کنید. لوله ها به کلاهک نمیرسن و فاصله هست.

حالا کاری که میگم رو خودتون انجام بدین:توی برنامه ی پینت موشک شهاب 3 بی از عکس دوم و موشک شهاب 3 عادی از عکس اول رو ببرین و کنار هم بچسبونید. قطر و ارتفاع موشک ها رو طبق پیکسل حساب کنید. ارتفاع هر موشکو به قطرش توی ماشین حساب تقسیم کنید. عددتون برای شهاب 3 عادی بیشتره. یعنی شهاب 3 عادی طول بیشتری نسبت به طول شهاب 3 بی داره.

به غیر از روشی که گفتم میتونید با مقایسه ی طول موشک هایی که گفتم با لانچر هاشون توی عکس های رژه ها به کمتر شدن طول شهاب 3 بی پی ببرید.

از اونجا که انتهای لوله ی سوخترسانی باید به یک جا برسه حدس اولیه اینه که قسمت بالای لوله ی سوخت قسمتی از کلاهک حساب میشه (که به نظر من نیست. ادامه ی مخزن سوخته. به نظر من این قسمت از مخزن سوخت توی قسمت پایینی کلاهک شهاب 3 بی در پایین کلاهک جایی که در حال باریک شدنه قرار داره). در هر دو حالت کلاهک کوچیکتر شده. بر عکس اون چیزی که تصور میشه شکل کلاهک تاثیر خیلی زیادی در کم شدن حجم نداره.

تا این جا قبول دارین که شهاب 3 بی کلاهک کوچیکتر (و در نتیجه سبک تری) نسبت به شهاب 3 عادی داره؟

خب میریم سراغ قیام. این که موشک قیام کوتاه تر از اسکاده فقط حرف من نیست. گرچه نتیجه ی اندازه گیری خود من عددی حدود 10.8 متر رو داد اما افرادی خبره تر از من طول موشک را به روش اصولی و با در نظر گرفتن شرایط اپتیکی با مقایسه ی اون با قطر لاستیک ها (نه با طول بدن آدم ها که متغیره) اندازه گیری کردن و به عدد 10.5 متر رسیدن. قطر موشک رو هم به همون روش دقیق اندازه ی قطر اسکاد به دست آوردن. به علاوه شما میتونید با استفاده از روشی که گفتم (البته با استفاده از عکس هایی با زاویه ی یکسان) تفاوت طول رو متوجه بشین.

موشک قیام دارای اون قسمت عجیبیه که به موشک قدر 1 اضافه شده. میتونید اون قسمتو درست بعد از تموم شدن لوله ی سوخت رسانی توی عکس پایینی دست چب ببینید.
http://up.iranblog.com/Files2/b336b6b1b2e54735846a.jpg

هنوز واقعا معلوم نیست اون قسمت قراره چی کار بکنه. ولی نظر منو بخواید شاید این همون سیستمیه که قراره کلاهک موشک رو در صورت جدا شدن کنترل کنه. شاید مثل فاتح ازش بالک در بیاد (مثل موشک تاو که بالک ها ابتدا توی موشکن). شایدم قراره مثل موشک زلزال دارای موتور توی اون قسمت باشه. شایدم واقعا قسمتی از کلاهکه که توش مواد منفجره اس. ولی مشکل اینه که چرا به نظر میرسه این قسمت با بقیه ی قسمت های موشک فرق داره. به نظر من این قسمت اضافی حاوی مواد منفجره نیست. بلکه حاوی یه سیستم هدایته. البته ممکنه من اشتباه کنم ولی طبق شواهدی که دارم این طور به نظرم میرسه.

اگه این طور باشه این قسمت وزن زیادی نخواهد داشت (نسبت به مواد منفجره). این میتونه خودش دلیلی برای کم شدن وزن کلاهک باشه.

حالا میریم سراغ اون قسمتی که در مورد موتور صحبت شد. ببینید. آمریکا الان دنبال بهانه اس که به هر شکلی ما رو خطرناک جلوه بده. به نظرتون حداقل برای جنگ رسانه ای هم که شده این موضوعو (البته با بزرگنمایی) اعلام نمیکنه که تونسته تشعشعات حرارتی جدیدو بگیره؟ به علاوه این میتونه باعث بشه به نظر بیاد اشراف کامل بر برنامه ی موشکی ما داره. همون طور که موقع آزمایش موتور دفعه ی قبل کلی سر و صدا راه انداخت.

یه موضوع دیگه رو هم باید بررسی کنیم. این که ایران میخواد قیام تا حد امکان ارزون تموم بشه چون قراره این موشک تولید انبوه بشه. پس از سوخت های گرون ولی پرقدرت مثل UDMH توی موشکی مثل قیام استفاده نمیکنه. پس افزایش برد در اثر تغییر سوخت هم کمتر محتمله. استفاده از بدنه ی آلومینیومی هم همین مشکلو داره. چون آلومینیوم گرونه و صد البته آلمینیوم خوب بهمون نمیدن (به خاطر تحریم ها)

کم کردن وزن کلاهک توی دنیا یه روش مرسوم برای افزایش برد موشک هاست. قاعدتا ایران هم میتونه از این روش برای افزایش برد موشکاش استفاده کنه و کرده (موشک زلزال بی و زالزال و نتیجتا فاتح 110 نمونه اش هستن). پس دلیلی نداره که این کارو با موشک هایی مثل شهاب 3 و قیام نکنه.

حرف فاتحو زدین. میدونستین کلاهک فاتح برای افزایش برد نسبت به کلاهک زلزال 3 چه قدر سبک شده؟ 450 کیلوگرم. میشه به وزن خود کلاهک فاتح. پس کلاهک فاتح جای خالی زیاد داشته فقط پر نشده بوده که برد موشک زیاد بشه. برد زلزال 3 عادی با کلاهک 900 کیلوگرمی 200 کیلومتر و برد زلزال 3 بی با کلاهک 600 کیلوگرمی 250 کیلومتره. برد فاتح به علت تغییر مسیرهاش توی هوا کمتر میشه که باز با کم کردن وزن کلاهک جبران شده و برد همون 250 کیلومتر مونده.

من دلایلی که به ذهنم میرسید رو گفتم. شاید اشتباه کنم همون طوری که اول مقاله نوشتم. ولی با توجه به شواهدی که میبینم به نظرم این موضوع درست میاد که مثلا کلاهک قیام سبک تره.

امیدوارم موفق باشید. اگه مشکلی با تحلیل ها و یا نظراتم داشتین ادامه بدین. این تاپیک جای این جور بحثاس. شاید شما یه دلیلی آوردین ثابت شد نظر من کلا غلطه. حتی اگه ثابت شد نظر من درسته هم به هر حال بهتره از این که هیچ بحثی نکنیم. نه؟

موفق باشید.

[LAST-WAR 1,202]

[color=darkblue]منتقل شد به موشک های زمین پایه
LAST-WAR[/color]

------------

[b] [color=orange]متشكرم
mahdavi3d[/color][/b]

[rezakhan 24]

با تشکر از شما بخاطر مقالات خوبتون
میخواستم عرض کنم موشک تندر69 بتازگی رونمایی نشده است و از سالها پیش شاید 10 سال پیش همواره در رژه های نیروی زمینی نمایش داده شده است و آخرین باری که من این موشک را دیدم
در رژه ی میدان آزادی 31 شهریور بود یعنی قبل از اینکه رژه ها به بهشت زهرا منتقل بشه

اما یک مطلب دیگه هم هست که من تنها یکبار در یکی از همین رژه های نیروهای مسلح یک نوع موشک احتمالا سوخت جامد دیدم که جثه ی متوسطی داشت و کلا از خانواده ی اسکاد و نازعات و موشکهایی که میشناسیم نبود و تا بحال هم در هیچ فرومی صحبتی ازش نشده و عکسی ندیدم
حتی شما هم در مطلب سوخت جامد بهش اشاره نکردین
این موشک دارای خودروی خودکششی مخصوص خودش بود و بنظر خارجی میومد و اسمش با ام شروع میشد حالا یا ام 9 بود یا 7 یادم نمیاد
با اطلاعاتی که الان دارم فکر میکنم این موشک چینی بوده باشد و همان ام 9 باشد
آیا کسی از دوستان میتونه مطلب منو تایید کنه
پیروز باشید

[Saberin 2,737]

[center][size=5][color=#FF0000]آشنایی با عملکرد موتورهای موشک سوخت مایع، جامد و هیبریدی[/color][/size][/center]
[right]برای موتورهای موشکی سه نوع سوخت مختلف وجود دارد که هریک از انواع سوخت‌ها برای اهداف خاصی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
۱- سوخت مایع
2- سوخت جامد
3- سوخت هیبریدی
**موتورهای سوخت مایع:
در این موتورها از پیشرانه‌های مایع (سوخت و اکسیدکننده) استفاده می‌شود.
1- نوع سرمازا:
نوع پیشرانه سرمازا سوخت و اکسیدکننده‌ایی است که در دمای بسیار پایین نگهداری می‌شود.ازا گویند.این موتورها به محفظه و منافذ خاصی نیازدارند تا به گازهای حاصل از تبخیر مایعات تبخیرشونده اجازه فرار دهند. سوخت و اکسیدکننده سرمازا از باک‌ها به محفظه احتراق پمپ می‌شوند تا با هم ترکیب و سپس به وسیله شعله یا جرقه احتراق صورت گیرد.
بعد از احتراق سوخت گازها با سرعت فراوان به سمت انتها و بیرون از موتور و نازل‌ها به جریان می‌افتند که این عمل منجر به ایجاد نیروی پیشران می‌شود.
در واقع با سرد کردن و مایع کردن آن‌ها به میزان زیادی از حجمشان می‌کاهند تا بتوان مقدار زیادی از این مواد را حمل کرد.البته سوخت‌های سرمازا تمایل زیادی به بازگشت به حالت گازی دارند مگر انکه در دمای بسیارپایین نگهداری شوند.
درکل این موضوع برای موشک‌هایی که کاربرد نظامی دارند و باید آماده شلیک باشند بسیار پرهزینه است.
البته اما بازده زیاد ترکیب اکسیژن مایع و هیدروژن مایع باعث می‌شود که هنگامی که زمان نگهداری خیلی بالا نیست از این هزینه‌ها صرف‌نظر شود که نمونه بارز آن بکارگیری در ماهواره‌برها است.
2-نوع خود مشتعل
به زوج پیشرانه که به محض برخورد به هم محترق می‌شوند سوخت‌های خودمشتعل می‌گویند که البته این نوع پیشرانه برای احتراق نیازی به جرقه یا شعله ندارد.
این نوع سوخت‌ها در دمای عادی به صورت مایع هستند و به همین جهت نیازمند به امکانات پیچیده ذخیره‌سازی و نگهداری نیستند.
جالب این است که احتراق ساده این نوع سوخت آن را را برای استفاده در سامانه مانور و کنترل فضاپیماهای بی‌سرنشین و سرنشین‌دار مناسب می‌سازد.
3-سوخت منفرد
سوختی که برای احتراق نیازی به اکسیدکننده ندارد سوخت منفرد نامیده می‌شود و به همین علت این نوع سوخت‌ها بسیار ناپایدار و خطرناکند که از آن‌ها درکنترل مرحله نخست موشک‌ها و تغییر جهت موشک‌ها استفاده می‌شود.
**موتورهای سوخت جامد
این موتورها از محفظه‌هایی تشکیل شده‌اند که از پیشرانه جامد که ترکیبی از سوخت و اکسیدکننده است، تشکیل می‌شوند.
ازآنجاییکه بیشتر بخش موشک سوخت جامد را موتور تشکیل می‌دهد در بسیاری از منابع موتور سوخت جامد را راکت سوخت جامد می‌نامند.
موشک‌های سوخت جامد از ساده‌ترین نوع موشک‌ها هستند که مواد آن به محض دریافت اولین جرقه به سرعت واکنش داده و بسیار سریع می‌سوزند.
**موتورهای هیبریدی
موتورهای هیبریدی از مزایای هر دو نوع موشک سوخت جامد و مایع بهره می‌برند.این موشک شامل یک استوانه ساده‌ای‌ است که غالبا از سوخت جامد پرشده است و در بالای آن، محفظه‌ای حاوی مواد شیمیایی تکمیل کننده احتراق سوخت جامدوجود دارد که همان اکسیدکننده است.
این دوماده شیمیایی از نوع خود مشتعل هستند و به محض تزریق اکسیدکننده به درون لوله حاوی سوخت جامد و برقراری تماس بین این دو مواد فرایند احتراق صورت می‌گیرد و نیروی پیشران و محرکه ایجاد می‌شود.
در این نوع موتورها با کم و زیاد کردن میزان تزریق مایع اکسیدکننده امکان کم و زیاد کردن نیروی پیشران میسر می‌شود.
البته پیچیدگی و وزن این نوع موتورها نسبت به موتورهای سوخت مایع کمتر است.
ادامه دارد...[/right]

[right][url="http://nedayeenghelab.com/vdcammn0.49nmo15kk4.html"]منبع[/url][/right]

[Saberin 2,737]

[right][color=#ff0000][size=5]موشک باکدام نوع سوخت بهتر عمل می‌کند؟[/size][/color][/right]
[right]نوع سوخت بکار رفته در موشک‌های نظامی تاثیر مستقیمی بر عملکرد آن‌ها دارد و اگرچه در حال حاضر بیشتر از دو نوع سوخت جامد و مایع در آن‌ها استفاده می‌شود اما سوخت هیبریدی خود را به عنوان گزینه‌ای بسیار مناسب برای جایگزینی هریک از این دو نوع سوخت مطرح می‌کند. در این گزارش و در ادامه سلسله گزارش‌های اصول طراحی مهندسی در صنایع دفاعی به بررسی و مقایسه مزایا و معایب هریک از سوخت‌های موشک‌ می‌پردازیم.
نکته مثبتی که در مورد سوخت موشک‌های جامد وجود دارد این است که بسیار پایدار و غیر خورنده هستند و همین مسئله امکان ذخیره‌سازی آنها را به مدت طولانی ممکن می‌سازد در حالی که در موشک‌های با سوخت مایع ناپایداری وجود دارد و به همین دلیل هزینه نگهداری و آماده‌سازی پرتاب آنها نسبت به موشک‌هایی با سوخت جامد بسیار بیشتر است. از طرف دیگر موشک‌های با سوخت جامد نیازی به پمپاژ پیشرانه ندارند بنابراین موتورهای سوخت جامد بسیار ساده‌تر از نوع موتورهای سوخت مایع هستند زیرا موشک‌های با سوخت مایع نیازمند پمپ‌هایی با سرعت دوران و دبی زیاد هستند. همچنین چگالی سوخت‌های جامد زیاد است و فرایند احتراق آنها بسیار سریع انجام می‌شود علاوه بر این سوخت این موشک‌ها در مقابل شوک، ارتعاش و شتاب متغیرتقریبا غیرحساس هستند در حالی سوخت‌های مایع به شدت نسبت به ارتعاش و شتاب حساسند. البته موشک‌های با سوخت مایع دارای نیروی پیشران متغیر هستند و امکان راه‌اندازی دوباره را نیز دارند در حالی که موشک‌هایی با سوخت جامد تا آخرین ملکول خواهند سوخت و نمی‌توان شدت و ضعف آن‌را کم، زیاد یا خاموش کرد. درحالی‌که سوخت‌های مایع انرژی بیشتری بر واحد جرم سوخت نسبت به سوخت‌های جامد دارند اما فرایند ساخت سوخت جامد فرایندی دقیق و پرهزینه است.[/right]

[right][url="http://nedayeenghelab.com/images/docs/000075/075859/images/7-shahab-3-missile.jpg"]http://nedayeenghelab.com/images/docs/000075/075859/images/7-shahab-3-missile.jpg[/url][/right]

[right]نکته ثبت و از مزایای موشک‌هایی با سوخت مایع این است که منابع نامحدودی برای تامین مواد اولیه آن همچون اکسیژن و هیدروژن به عنوان اکسیدکننده وجود دارد در حالیکه در موشک‌هایی با سوخت جامد شکاف و ترکی در میان ماده احتراق جامد سبب نفوذ بیشتر هوا در میان مواد شده و بر سرعت احتراق اضافه کرده و با افزایش فشار درون محفظه احتمال انفجار موشک وجود دارد. اما سوخت دیگری با عنوان سوخت‌های هیبریدی نیز در موشک‌ها به صورت آزمایشی به کار گرفته شده است که علاوه بر اینکه مدت ماندگاری زیادی دارند بلکه پیچیدگی و وزن کم موتور نسبت به موتورهای سوخت مایع از دیگر مزایای این نوع موتورها است. البته در پایان باید خاطرنشان کرد که موتورهایی با سوخت هیبریدی در مقایسه با موتورهای سوخت مایع نیروی پیشران بر واحد حجم کمتری دارند.[/right]

[right][url="http://nedayeenghelab.com/vdcfjcde.w6dt0agiiw.html"]منبع[/url][/right]