ارتباطات و قراردادهای دفاعی ایران و چین ارتباطات و قراردادهای دفاعی ایران و چین( خبرها ، حواشی ، تحلیل ها ، احتمالات ! و .... )

[shirazz 1,348]

اظهارنظرهای دیشب ظریف در مورد برجام، قرارداد با چین، انتخابات و.. 

 

وزیر خارجه ایران در کلاب هاوس در پاسخ به سوالی درباره قرارداد ۲۵ ساله با چین

 

همین الان هم مشکلاتی که درباره FATF داریم مانع همکاری ما با روسیه و چین می شود.

حتی اگر‌ نگاه به شرق داشته باشیم تحریم و FATF مانع هستند. نگاه به شرق زمانی که خود چین نگاهش به غرب است معنا ندارد.

من نه به نگاه به شرق اعتقاد دارم و نه نگاه به غرب. معتقدم نگاه ما در سیاست خارجی باید تعاملی و متناسب با همه دنیا باشد.

 

این چینی ها بودند که از سال ۹۲ که ما به سر کار آمدیم و درخواست رابطه استراتژیک کردیم تا سال ۹۴ به ما پاسخ ندادند چون شرایط قطعنامه های قبلی زمینه را برایشان فراهم نمی کرد.

 

پیشنهاد اینکه آقای لاریجانی نماینده ایران برای مذاکره با چین باشد، از سوی بنده به دفتر مقام معظم رهبری ارائه شد.

اینکه چینی‌ها لاریجانی را برای تفاهم ایران و چین پیشنهاد کرده باشند، دون شأن کشور است و صحیح نیست. حضور لاریجانی در این تفاهم‌نامه پیشنهاد من بود.

صادقانه می‌گویم هیچ فشاری بر وزارت خارجه نبوده که این توافق را امضا کنیم نگرش من این است که اصالتا باید با چین رابطه داشت کمااینکه اصالتا باید با غرب رابطه داشت.

 

https://ir.sputniknews.com/politics/202104017682170-ناگفته-های-ظریف-در-کلاب-هاوس-از-شرکت-در-انتخابات-تا-قرارداد-با-چین/

 

بخشی از گفتگو که ضبط کردن

https://www.youtube.com/watch?v=5ZbBk5UiMpI

[ldmdff 6,274]

بر 12 فروردین 1400 در 05:29 , shirazz گفت:

 

پیشنهاد اینکه آقای لاریجانی نماینده ایران برای مذاکره با چین باشد، از سوی بنده به دفتر مقام معظم رهبری ارائه شد.

اینکه چینی‌ها لاریجانی را برای تفاهم ایران و چین پیشنهاد کرده باشند، دون شأن کشور است و صحیح نیست. حضور لاریجانی در این تفاهم‌نامه پیشنهاد من بود.

صادقانه می‌گویم هیچ فشاری بر وزارت خارجه نبوده که این توافق را امضا کنیم نگرش من این است که اصالتا باید با چین رابطه داشت کمااینکه اصالتا باید با غرب رابطه داشت.

 

https://ir.sputniknews.com/politics/202104017682170-ناگفته-های-ظریف-در-کلاب-هاوس-از-شرکت-در-انتخابات-تا-قرارداد-با-چین/

 

بخشی از گفتگو که ضبط کردن

https://www.youtube.com/watch?v=5ZbBk5UiMpI

ظریف: نقش من در سیاست خارجی «صفر» است

https://www.mashreghnews.ir/news/1171793/ظریف-نقش-من-در-سیاست-خارجی-صفر-است-ربیعی-منتقدان-دولت-از

 

[parsneet 1,999]

با سلام و عرض تبریک بهار نو به همه میلیتاری های عزیز

 

این حقیر به علت گستردگی موضوع و دانش کم خودم تا کنون سعی نموده ام بیشتر مستمع باشم تا راوی در این موضوع مشخص

اکنون به نظرم آمد تجربیاتی که از نزدیک داشتم را بیان کنم شاید به تحلیل و نقد دوستان فرهیخته میلیتاری کمکی کرده باشم .

 

قبل از شرح و بسط بحث ذکر چند پیش درآمد لازم به نظر می رسد :

1-ایران کشوری به غایة بزرگ و گسترده و تنوع پروژه های فعال و راکد آن بسیار است . ذکر اینکه پروژه های صنعتی و غیره در ایران مثلاً خوب یا بد است  انقدر کلی گویی هست که ما را از تحلیل درست دور می دارد .

2-کشوری مانند چین نیز که فعالیت های اقتصادی و صنعتی بیشماری در جهان در دست اقدام دارد هر کدام از پروژه های ایشان شرایط و ضمائم خود را دارد و نمی توان با ذکر یک کلمه تمام آنها را با القاب و صفات خوب یا بد باز تاب داد .

3-معمولا کشور میزبان لیستی از مقاصد و مکانهای که مایل به سرمایه گذاری در آنها است را به کشور میهمان ارائه می دهد ( معمولا پروژه های هست که خود میزبان یا پولش را ندارد یا تکنولوژی اش را و یا به نظرش سود کمتری دارد و تا کنون سراغش نرفته است )

ولی پیشنهاداتی هم از طرف میهمان ارائه می گردد که شما در لیست اولیه تان نبوده . چون اساساً لیست شما بر اساس اهداف خودتان بوده و نه کاستی و اشتیاقات طرف مقابل

البته اینطور نیست که در کشور میزبان همه "بی مغز باشند" و ندانند که چطور باید از اشتیاق طرف معامله بهره ببرند

 

بهر روی با ذکر این پیش درآمد قصد داشتم بیان کنم که تجربیات این حقیر که قصد ذکر آن را دارم چه خوب باشد و چه بد تمام داستان نیست و شاید بخشی از یک کلیت باشد و قطعاً باید کسانی قضاوت کنند که به کلیات بیشتری آگاهی دارند و گرنه یک گل نمونه بهار نخواهد بود ...

 

علی ایحال :

در 2 مکان شخصاً تجربه همکاری با چینی ها را داشته ام .

یک سایت تقریباً به مدت 7 سال به دلایل مختلف راکد و نیمه فعال بود و در بهترین حالت بعد 7 سال 30 درصد پیشرفت فیزیکی داشت. به سرمایه گذار پیشنهاد شد جهت مشارکت . بعد از ورود ایشان در مدت 4 سال به بهره برداری رسیده است .

نرخ مشارکت 49 درصد طرف چینی و سهم هلدینگ ایرانی 51 درصد بود .

کارگران موقت که در زمان ساخت مشغول به کار بودند حدوداً 5 هزار نفر می شدند .

در هیچ زمانی کل پرسنل و مهندسین ناظر و نمایندگان طرف سرمایه گذار از 50 نفر تجاوز نکرد . ( منظور اشتغال خود چینی ها در سایت مذکور است ) 

 

 

در کل 3 نکته اصلی و مهم را بیان میکنم :

1- سود چین ها در پروژه مذکور چند جانبه بود ( تمام سهمی که متقبل شده بود برای سرمایه گذاری به شکل پول نقد وارد نکردند ) وقتی ایران در خواست تزریق اعتبار می کرد . گاهی چینی ها محل هزینه را شناسایی می کردند و پیشنهاد های را ارائه میکردند ( هرگز اجبار نبود) مثلاً عنوان میشد که اعتبار برای خرید کابل و تجهیزات برقی مورد نیاز است . طرف چینی چند شرکت و محصولاتشان را در وندور لیست پیشنهادی می گذاشت . معمولا به خاطر قیمت مناسب و کیفیت نسبتاً خوب حداقل یکی از آنها انتخاب میشد 

 

2-چین پیشنهاد داد که محصول را خودش بخرد . البته که 49 درصدش متعلق به خودش بود ولی به هر حال باید به عنوان مشتری حاضر و قیمت می داد : از نفوذ خود استفاده و قیمتی  ارزان برای می داد ( صد البته که چون خودش نیز در تولید شریک است این ارزانی آن چنان نیست که موجب ورشکستگی و عدم سود کارخانه شود . می شود گفت سود کم ) ولی وقتی منصفانه نگاه می کردیم اگر چینی ها خودشان هم خریدار نباشند ما باید به خریدار عمده تخفیف می دادیم . خوب چه کسی بهتر از اینها که ثبات قدم داشتند .

 

3-در اواخر کار بود که از یکی از همکاران چینی پرسیدم این محصولات رو چطور در بازار چین می فروشید ؟ ( منظورم این بود که قیمتش رو چقدر بالاتر می برند ) ایشان گفت قرار نیست که این محصول به چین ارسال شود !!! و برایم یک پروژه را در آفریقای جنوبی تشریح کرد که قرار است خوراک آن کارخانه از اینجا تامین شود ( و این یعنی یک خوراک ارزان که از قطع نشدن منبع تولید مطمئن خواهند بود چون در تولید خوراک هم نقش دارند )

 

بعد از تشریح این همکار تقریبا متوجه شدم که این سیستم چگونه کار میکند :

1- اول اینکه از همان ابتدا آنها می دانستند که کجا دارند سرمایه گذاری می کنند و قرار است این محصول بخشی از کدام زنجیره باشد .

2-این محصول معروف هست به ارزان بودن در بازار بین المللی و چندان اشتیاقی برای سرمایه گذاران دیگر نداشت و اوایل خود ما هم فکر می کردیم که کلاه سرشان گذاشتیم که پولشان را خرج این محصول می کنند. 

3-در ساخت و تامین و فروش محصول دخیل هستند . ( اگر ما برای سهم 51 درصد مثلا 100 دلار می دادیم آنها در عمل 70 دلار خرج کرده بودند . و وقتی که ما 10 دلار سود می بریم آنها شاید 15 دلار ( جنسی با تخفیف که خوراکی ارزان برای زنجیره تولیدشان است ) ولی به هر حال ضرری برای ما نداشت . من باید 100 دلار بدهم به همان جنس اولیه . چه از چین باشد چه از فرانسه !!!)

4- هرگز کارگران  زیادی را آنجا نریختند و توجه و اعتراض ما را سبب نشدند .

5- هرگز وارد مسائل حاشیه زا نشدند و از هرمسئله ای که منجر به جنجال می شد پرهیز می کردند . ( وقتی رودخانه کنار کارخانه خشک شد و کشاورزان معترض به برداشت بی رویه ما شدند . به همه غرامت پیشنهاد شد و اشتغال در کارخانه و سریع مسئله جم و جور شد ... )

6- هرگز از همان اول نیتشان نیست که پول وارد کشور خودشان کنند ( به بیانی دیگر سود حاصله را در یک جای دیگری در دنیا سرمایه گذاری می کنند . هم مانع تورم و افزایش نقدینگی در چین می شوند و هم آنرا نمی خورند و به فرزندانشان نمی گویند که خانه بنشین و تا هفت پشتت بخور دیگه کار میخواهی چه کار ... ! )

7- هرگز به مسائلی که برای بومی ها مهم است وارد نمی شوند . مثل ملی گرایی و قومیت گرایی و دین و مذهب و .... ) خدایی ما که از ایشان ندیدیم و نشنیدیم . حداقل تجربه من این این گونه بود .

8-همه به انگلیسی صحبت می کردند . دلیلش را ایجاد اعتماد سازی بیان می کردند و احترام به میزبان ( خصوصا در جلسات فنی که خود من 4 چشمی مراقب پچ پچ های مهندسان ایرانی هستم )

 

 

این تفاهم نامه نه سیل ی است ویران کننده و نه دروازه ای است رو به بهشت

تنها و تنها نظام مند کردن همکاری و سرمایه گذاری های تجاری , صنعتی و نظامی و غیره ...  چین در ایران است که بیش از  10 سال است که مخفیانه وجود دارد . و کما بیش همه مطلع ایم . اکنون با تجربه این ده ساله که برای ما خوب و شیرین بوده در دور زدن تحریم ها و برای چینی ها سودهای دوبل به همراه داشته بناست توسعه , ترویج , نظام مند و آشکارتر انجام پذیرد . قطعاً طرفی که بیشتر مایل به آشکار کردن آن بوده ما بودیم . چون از فوائد تبلیغاتی و روانی آن قصد استفاده بیشتر داریم.

 

انشالله با درایت جوانان این مرز و بوم مشارکت ها و تولیدات و صد البته قراردادهای به مراتب بهتری از گذشته با چینی ها منعقد گردد . و من به شخصه ایمان دارم از مشارکت های قبلی که امثال من در آن دخلیل بوده اند بهتر و پر منفعت تر خواهند بود .

 

در پایان کلام را کوتاه کنم و عذر تقصیر بابت نوشتار طولانی . که مهارت کمی دارم در بیان صحیح مقصود در جملات کوتاه

 

و من الله توفیق

 

 

 

[alala 28,652]

22 hours قبل , parsneet گفت:

این تفاهم نامه نه سیل ی است ویران کننده و نه دروازه ای است رو به بهشت

 

 

جالبه اشاره شده بود از فعالان تحولات چین که این چند روزه در خود چین تحلیلگران چینی با تعجب به جنجال در ایران نگاه میکنند و از ضرب المثل چینی مشابه: از کاه کوه ساختند. استفاده میکنند که مگر چه اتفاقی افتاده در یک تفاهم و سند مرسوم و معمولی که در ایران این همه همه چیز بهم ریخته. هرچند متوجه هستیم که منشاش از کجاست ولی جالبه که طبیعتا اگر این سند به درستی اجرا بشه ( با توجه به مفادش و تحلیلهایی که شد چرا چین و ایران میتونند همکاری مثبتی شکل بدند از همه لحاظ چون نه ایران کشوری ضعیف و بدون منابع و سود برای چین هست و نه چین محتاج و درمانده و در وضعیت فعلی درنده که هم ما با چینیها بر خلاف روسها حتی تضاد منافع جدی نداریم و از طرفی عناصری داریم که نیاز طرفین هست و همین نیاز میتونه در شکل درستش منافع دو کشور را تامین کنه)

 

ولی مطئن باشید نقدهای دلسوزانه که به کنار. طیفی در ایران (حتی بین سیاسیون سابق و فعلی و رسانه ای و سلبریتی ) که در کنار اپوزیسیون خارج از کشور (به هر شکلش) به خاطر کینه توزیها و تنفرشون واقعا واقعا حتی حاضر هستند کشور ضربه ببینه به طور جدی (مثال روشنش حمله نظامی هست دیگه) ولی منافعی عایدش نشه. باید بسیار مراقب این جریان بود و شناختش و اسیرش نشد.

 

 

[mehdipersian 23,749]

3 hours قبل , alala گفت:

ولی مطئن باشید نقدهای دلسوزانه که به کنار. طیفی در ایران (حتی بین سیاسیون سابق و فعلی و رسانه ای و سلبریتی ) که در کنار اپوزیسیون خارج از کشور (به هر شکلش) به خاطر کینه توزیها و تنفرشون واقعا واقعا حتی حاضر هستند کشور ضربه ببینه به طور جدی (مثال روشنش حمله نظامی هست دیگه) ولی منافعی عایدش نشه. باید بسیار مراقب این جریان بود و شناختش و اسیرش نشد.

 

نقد دلسوزانه من خیلی کم در فضای مجازی دیدم. 

اکثرا عوام ساده لوح هستند که هر چه شبکه یا رسانه ی مزدور خارج نشین بگوید باور میکنند(تاثیر مجری های زن آرایش و پیرایش کرده ی روی آنها) بدون اینکه با خودشان فکر کنند که این رسانه از کی تا حالا علاقمند به ایران و ایرانی شده!!!! 

 

البته تعدادی مزدور قلم به دست هم هستند که به خاطر دشمنی با حکومت یا خود موجودیت ایران با هر گونه موفقیت یا پیشرفت ایران مخالفند و عمدا دروغ پراکنی میکنند تا ایران را به زمین بزنند.

 

یک عده یشان ساده لوح هستند فکر میکنند اگر حکومت عوض بشود امریکا حکومت را تقدیم به آنها میکنه و یک عده باهوش هستند و میدانند سرنوشت ایران چه می شود و دنبال سود خودشان از نابودی ایران هستند(طیف پان عربی و پان کردی و پان ترکی و... ) 

 

در کل نقش ضعیف رسانه های داخلی برای هوشمند و مطلع کردن عوام ، قابل چشم پوشی نیست. 

[alala 28,652]

 

 خیلی مشخص هست حتی این جهت گیری امثال ما و من: بدبینی مفرط به قراردادهای با غرب و خوشبینی به قراردادی مثلا با چین. (اصلا تمام سوابق تاریخی و معاصر و ... را هم کنار بزاریم و فقط و فقط یک عنصر را ملاک بگیریم در سطح کلان)

 

ایران با چین تضاد منافع نداره (قطعا منظور مطلقا نیست و در مقام مقایسه با غرب فعلی است و در سطح کلان در حوزه های سیاسی/امنیتی/نظامی و منطقه ای و حتی اقتصادی که میشه معدلش را اینطور در نظر گرفت) و بنابراین یک قرارداد خوب میتونه حامل منافعی برای دو طرف باشه. یک قرارداد برد- برد واقعی. (حالا حتی اگر مدعی نشیم اتفاقا دربرخی موارد اشتراک منافع هم دارند تازه: از بحث حضور چین در منطقه ما با تاثیرگذاری بیشتر بواسطه ما تا تمرکز زدایی از خودش با قویتر شدن ایران و باقی ماندن موی دماغ غرب، تا اتصال به یک منبع جریان انرژی بدون تاثیرپذیری از غرب و متنوع سازی هم پیمانان و شرایط جدید خودش و حضور در معادلات نظامی خاورمیانه به عنوان شاهرگ حیاتی صنایعش و غیره و غیره )

ایران با غرب تضاد منافع داره. یعنی چیزی که برای ایران نفع هست کاملا در مقابل برای غرب ضرر هست (فرضا یک مصداق در منطقه یا مثلا بحث اقتصاد که دلار بیشتر برای ما یعنی نفع بیشتر برای متحدان ما و این یعنی ضرر منافع غرب و متحدانش) پس هرگونه تفاهم یا قراردادی حاوی سود و زیان برای دو طرف خواهد بود و اصلا و ابدا یک قرارداد برد-برد وجود نداره ولو مثل برجام بخوان به خوردش بدند. برجام یک قرارداد باخت کمتر (برای ما) - برد برای غرب بود نهایتا اگر درست تنظیم و اجرا میشد. غرب در برجام نه چیزی را فدا میکرد و نه چیزی از دست میداد.

 

همین یک مورد منجر به خوش بینی نسبت به قرارداد با چین درو هله اول و بدبینی نسبت به هر توافقی با غرب میشه (حتی روسیه هم با توجه به تضاد منافعش با ما خصوصا در بحث منطقه و متحدانش چنین هست تا حدی مشابه غرب). این تفاوت دیدگاه در دو رویداد به ظاهر مشابه هست. ولی حتما که نفی بررسی قرارداد یا سند را نمیکنه و بعدش که وارد مفاد سند هم میشیم (تا جاییکه منتشر میشه و از اظهارات و تحلیل خروجی ها از دو طرف برمیاد) میبینیم تا اینجا که مثلا باز بر خلاف برجام دارای بندهای مشکوک نیست. (البته برجام مثال خوبی نیست چون رسما قراردادی برای محرومیت ایران از برخی حقوقش بود با گروگانگیری برخی حقوق دیگش)

 

نهایتا اینه که اولین پست ما در مورد برجام (حتی بدون انتشار مفاد) بدبینانه است ولی اولین پستمون در رابطه با قرارداد چین (باز بدون دیدن حتی مفاد) خوشبینانه است. مبتنی بر یک استدلال و تحلیل منطقی نه غش کردن به سمت شرق یا غرب.

 

 

ویرایش شده در فروردین 0 توسط alala

[arminheidari 24,423]

عدم استفاده از فرصت  تهدیدی بزرگتر از دشمن خارجی

 

حقیقتا باید از مدیریت قراردادها توسط مسئولان ما باید ترسید 

واقعیتی که با بی پولی بر ملا شد

در سال 92 تا 94 با این ایده که اگر فشار خارجی برداشته شود، به سمت برجام حرکت کردیم به امید آنکه بتوانیم اصلاحات اقتصادی رو انجام بدهیم و سروسامانی به اقتصاد کشور بدهیم

برجام رخ داد ولی اقتصاد بیشتر از انکه فکر می کردیم ضربه خورد 

همه تقصیر ها به گردن ترامپ افتاد ولی هیچ کس نپرسید علت و ریشه در کجا بود؟؟؟؟؟

 

بر 11 فروردین 1400 در 11:35 , arminheidari گفت:

مشابه عینی

مشابه عینی این اتفاق رو در فوتبال و قراردادهای تیم ملی فوتبال با ویلتموس و قراردادهای تیم های پرسپولیس و استقلال با مربیان و بازیکنان به خوبی مشاهده میکنیم

وقتی مدیران به راحتی اشتباهات بدیهی خود را انکار کرده و جبران اشتباهات خود را از جیب مردم می کردند

اینجا که دیگر ترامپ و تحریم مقصر نبود پس چه شد؟؟؟؟

به نگاهی به گذشته می بینیم که این اشتباهات عامدانه و شاید غیر عامدانه با اهداف مالی سال ها قبل تر هم انجام می شد ولی زیر پول مفت نفت پوشانده میشد و مردم هم دقت نمی کردن ولی الان که پول نیست و ارقام منجر به محرومیت می شود، همه چیز از زیر آب بیرون امده و رخ نمایی می کند 



 

اکنون مثالی دیگر از زبان علاءالدين بروجردي سفير اسبق ايران در چين

که چگونه امکان توسعه راه آهن سریع السیر در ایران در ازای پول نفت نادیده گرفته و رها شد. 

 

نقل قول

 

علاءالدين بروجردي سفير اسبق ايران در چين و رئيس گروه دوستي ايران و چين در مجلس نهم و دهم در خصوص امضاي سند راهبردي ايران و چين و نگاه دولت روحاني به اين سند در گفتگو با خبرنگار مهر، اظهار داشت: چيني‌ها در مقطع قبل از انتخاب ترامپ به رياست‌جمهوري آمريکا با توجه به شناختي که به عنوان عضو شوراي امنيت سازمان ملل از تحولات جهاني داشتند، پيشنهاد بسيار خوبي را ارائه کردند.

 

 با توجه به اينکه چيني‌ها اولين کشوري هستند که قطارهاي سريع‌السير دارند، به طور مشخص اعلام کردند که آمادگي داريم قطار سريع‌السير در مسير تهران-مشهد و تهران-تبريز را در عرض چهار سال راه‌اندازي کنيم.

 

اعلام کردند که اين تسهيلات در قالب فاينانس در اختيار ايران قرار خواهد گرفت و در پروژه‌هاي زيربنايي ديگر نيز سرمايه‌گذاري خواهيم کرد، پس از پايان پروژه نيز يک سال تنفس به شما مي‌دهيم و بعد از آن، بازپرداخت تسهيلات يا به صورت نقدي انجام خواهد شد يا چين آمادگي دارد در ازاي آن به قيمت جهاني از شما نفت خريداري کند.

رئيس گروه دوستي ايران و چين در مجالس نهم و دهم با اشاره به جلسه مشترک دولت و مجلس براي بررسي قرارداد فاينانس با چين گفت: در آن جلسه آقاي آخوندي طفره مي‌رفت و مي‌گفت که «ما نمي‌توانيم 15 درصد پيش‌پرداخت قرارداد را بپردازيم». بنده گفتم «اگر با چيني‌ها صحبت کرديم و 15 درصد را نخواستند، قبول مي‌کنيد؟»

بروجردي ادامه داد: ما از چيني‌ها درخواست ارائه قرارداد و پيشنهاد بدون پيش‌پرداخت کرديم. طرف چيني پيشنهاد مکتوب ارائه داد. بنده در صحن مجلس اين پيشنهاد را به عنوان رئيس گروه دوستي ايران و چين به آقاي آخوندي ارائه دادم و او نيز اعلام کرد «اين پيشنهاد فوق‌العاده است»، سپس به آقاي کاشان که مشاورشان بود، دستور داد که مذاکرات براي اين قرارداد را آغاز کند.

پيام دولت به هيئت چيني: «خودتان را معطل نکنيد»

وي افزود: مذاکرات آغاز شد اما به دليل ديدگاه غرب‌گرايانه، آنقدر هيئت چيني را معطل و اذيت کردند که قراردادي بسته نشد. نفر اول هيئت چيني، سفير سابق چين در ايران بود. نفر دوم نيز از نزديکان رئيس‌جمهور چين بود. اين هيئت به چين بازگشت و آقاي کاشان آب پاکي را روي دست هيئت چيني ريخت و گفت «خودتان را معطل نکنيد»

نامه مقامات چيني به ايران: «شما اين‌گونه مي‌خواهيد از منافع ملي خود دفاع کنيد؟»

سفير اسبق ايران در چين اظهار داشت: سفير سابق چين در ايران نامه‌اي به من نوشت که «شما اين‌گونه مي‌خواهيد از منافع ملي خود دفاع کنيد؟ ما سه بار چنين تسهيلاتي را به روسيه داده‌ايم و اين تسهيلات ويژه براي کشورهاي نزديک به ما است» اين نامه به عنوان يک سند تاريخي است.

 

لینک

 

 

فکر کنم باز باید تاکید کرد که قراردادی همچون قرارداد 25 ساله با چین خطرناک نیست، بلکه بی مدیریتی و بی مسئولیتی یک مدیر برای یک فاجعه کافی هست. 

و متاسفانه مدیر بی مسئولیت کم در این دیار کم نیست.

 

 و بترسید از گل به خودی های این مسئولان خود بزرگ بین که در هر جناحی یافت می شوند 

 

 

[MR9 114,486]

معامله سرخ

آیا قرارداد 400 میلیارد دلاری ایران و چین می تواند زمینه ساز فروش جتهای جی-10سی شود ؟!!!

 

 

سوم آوریل 2021 به تقریب ، پس از وقوع انقلاب اسلامی در ایران ، یک نقطه عطف قابل تامل بشمار می رود ، چرا که با قطع تمامی ارتباطات با غرب  ، وقوع جنگ باعراق و پس از آن ایجاد شبکه ای درهم تنیده از تحریم های هوشمند بخصوص در حوزه تسلیحاتی و ایجاد ارتباطات نیم بند با اتحاد شوروی و سپس روسیه فدرال ، جمهوری اسلامی اینک در آستانه یک  چرخش سیاسی  در تاریخ خود قرار دارد ، چرا که در این تاریخ ، قراردادی به ارزش 400 میلیارد دلار برای سرمایه گذاری گسترده چینی ها در ایران در ازای فروش سوخت های فسیلی میان طرفین به امضاء رسید . در واقع ، این روند از چند ماه پیش یعنی در ژوئیه 2020 با امضاء پیش نویس قرارداد اقتصادی / نظامی میان دو کشور همزمان با تحریم های گسترده ایالات متحده  علیه منافع تجاری تهران  آغاز گردید ، در حالی که  براساس توافق موسوم به "برجام" تحریم های تسلیحاتی علیه این کشور در اکتبر 2020 منقضی شد و انتظارمی رفت که  خریدهای نظامی ایران 4 دهه پس از سقوط رژیم گذشته ، صورت تازه ای به خود بگیرد .

مقایسه ابعاد جی-10 با جتهای هم رده به ترتیب از راست : گریپن (سوئد ) ، یوروفایتر  ، رافال ( فرانسه ) ، جی-10 (چین ) و  برنامه لغو شده لاوی ( اسراییل )

اگر چه در طول این 4 دهه ، صنعت دفاعی ایران  به نسبت از یک خوداتکایی قابل ملاحضه  برخوردار شده ، اما ضعف شدید در حوزه پشتیبانی از ناوگان نیروی هوایی و کاهش کمّی سازمان رزم شاخه هوایی بدلیل جنگ با عراق و افزایش سوانح هوایی در سالهای پس از آن باعث شد تا پاشنه آشیل این کشور به مرور به یک شکاف بزرگ در مقایسه به تهدیدات منطقه ای و فرامنطقه ای تبدیل گردد . درواقع نیروی هوایی ایران ، یقیناً متکی به جتهای منسوخ نسل سوم آمریکایی است که در دهه هفتاد میلادی از همپیمان غربی اش خریداری شده بود ، در حالی که تنها پس از اتمام جنگ با عراق ، تعداد محدودی از هواگردهای رزمی سوخو-24 و میگ-29 در کنار برنامه ریزی برای نوسازی جنگنده هایی نظیر اف-14 و اف-4 بصورت عملیاتی در اختیار دارد . بطور طبیعی با توجه به گستره تهدید ، در کوتاه مدت نیروی هوایی ارتش این کشور نیازمند یک جنگنده سبک نسل ++4 در کلاس جی-10سی است که می تواند بعنوان یک کاندیدی بالقوه برای نوسازی نیروی هوایی ایران تا رسیدن  به یک وضعیت باثبات  در نظر گرفته شود .

 

 

در این میان ، گرچه تهران در یک مقطع نظامی ارتباطات نظامی به نسبت گسترده ای را با روسیه برای نوسازی سازمان مسلح خود برقرار نمود ، اما برخی ناظران معتقدند که علیرغم پیشینه نامطلوب روابط نظامی میان ایران و چین در حوزه سخت افزاری ، تهران در درازمدت برای خرید نظامی متوجه چین شود . دراین زمینه کارشناسان نظامی براین اعتقاد قرار دارند که  این امر تا حدودی دلایل سیاسی را در بطن خودمی پرورد  ، چرا که  روسها  براساس زمینه تاریخی ، بطور معمول در ازای عدم فروش سلاح یا ایجاد تاخیر در آن از غرب و اسراییل درخواست امتیاز می نمود . بدین ترتیب ، لغو فروش بیشتری از جنگنده های میگ-29 و احتمالا میگ-31 در اوایل دهه نود میلادی تحت فشار غرب و همچنین ایجاد تاخیر در تحویل سامانه های اس-300 را می توان در این زمینه  مورد بررسی قرار داد . علاوه براین ، در بازه زمانی پس از تحویل سامانه های اس-300 در داخل ایران شایعات گسترده ای در خصوص انتقال اطلاعات این سامانه به اسراییل برای سرکوب ان ، رواج پیدا کرد که هرگز تایید نشد ، بااین حال ، در صورتی که  این ادعاها صحت داشته باشد ، جذابیت دسترسی به تسلیحات روسی تا حدودی کاهش پیدا می کند .

 

 

اما جدای از ملاحضات سیاسی برخی معتقدند که جی-10سی می تواند گزینه جذاب تری نسبت به  سخت افزارهای روسی باشد . این جنگنده تک موتوره ، هزینه عملیاتی کمتری را در مقایسه با جتهای سنگین تری نظیر سوخو-35 یا سوخو-34 به نمایش می گذارد ، ضمن اینکه  گفته میشود از موشکهای هوابه هوا و الکترونیک پیشرفته ای نیز بهره می برد . علاوه براین ، تعداد تولید شده جی-10 سی  ( تا 200 فروند ) در مقایسه با 12 فروند عملیاتی میگ-35 نیز عامل موثری نیز بشمارمی رود . به همین دلیل کارشناسان معتقدند  که  جی-10سی گزینه توانمند تری بدلیل برخورداری از رادار AESA و زیرسیستم های جنگ شبکه محور ، موشک های پی ال-15 ( که در مقایسه با  AIM-120  و R-77 برد بلندی را در اختیار کاربر قرار میدهد ) خواهد بود . در کنار این فاکتورها ، جی-10 سی علیرغم تک موتوره بودن ، ارتفاع عملیاتی ، پایایی و سرعت قابل توجهی را در عین ارزان بود در اختیار دارد که می تواند جایگزین جنگنده های قدیمی تر اف-4 نیروی هوایی ایران و به تبع آن ، کاهش هزینه های عملیاتی نیروی هوایی گردد ، ضمن اینکه گسترش روابط اقتصادی میان ایران و چین ، تامین مالی این پروژه را تسهیل خواهد نمود . این روند ، نه تنها جای پای صنعت هوایی چین را در خاورمیانه محکم تر خواهد کرد ، بلکه فرصتی را فراهم می کند تا داده های ارزشمندی از رقابت رزمی محصولات چینی در برابر جتهای غربی بدست آید . از سویی دیگر ، ناظران نظامی براین باورند که خرید جی-10 سی می تواند دستیابی ایران به جتهای سبک تر جی اف-17 بلاک3 را سریع تر نماید ، اما مهم ترین عیب جی-10 سی  ، برد رزمی کم آن است که این مساله خرید نسخه های جی-16 یا سوخو34/35/30 را برای ایران مطلوب تر می کند  ، هر چند جهت گیری صنعت دفاعی ایران و سرمایه گذاری بر روی بدون سرنشین های تهاجمی برد بلند ، این نقص را تا حدودی ناموجه می سازد .

 

پی نوشت :

1-بن پایه

2- یکی از نواقص مهم چنین تحلیل هایی ، پیش بینی نسخه یک جنگنده رزمی، صرفاً براساس هزینه های عملیاتی است ، در حالی که استاندارد موجود برای انتخاب یک هواگرد رزمی ، علاوه بر هزینه های عملیاتی ، می بایست براساس ماهیت و گستره تهدید ، وجود زیرساختهای فنی برای تعمیر و نگهداری و عملیاتی نگاه داشتن این هواگردها ، مبحث بسیار پراهمیت آموزش ، سازه های نگهداری ( فرودگاه های  نظامی ) و ده ها عامل دیگر  ( که از حوصله این نوشتار خارج است ) می بایست صورت گیرد .

3- تحلیل موجود در متن بطور کامل قابل تایید نیست و صرفاً برای آگاهی مخاطب برگردان شده ...

4-  صرفاً برای میلیتاری MR9

 

[sasasasa 3,147]

به نظر من j10c کاملا می تواند نیازهای ما رو پوشش دهد. ترکیه بدنه اصلی نیروی هوایی اش بر مبنای اف 16 است. j10 چیزی کاملا در کلاس اف 16 است. در این مقاله گفته شده محدودیت این جنگنده برد کم آن است. حملات در فواصل دور  حتی اگر ما مجهز به سوخو 30 شویم بعید  است بتوان انجام داد. به علت مجهز بودن رقبا به هواپیما و پدافندهای غربی. این گونه حملات به علت ریسک بالا با کمک موشک های بالستیک و کروز و پهباد قابل انجام است. چین از روسیه ثروتمند تر است. از روسیه دانش میخرد از امریکا می دزدد و خودش هم هزینه تحقیقات میکند بنابرین هر چند سال ارتقاهایی بر جنگنده های خود اعمال میکند که میتوان انها را از چین دریافت کرد. قیمت ان و هزینه عملیاتی ان هم پایین است. کلا گزینه مناسبی است. با خرید 150 فرورند j10c که پول ان با نفت پرداخت شود و شاید بتوان تحت لیسانس در ایران تولید کرد نهاجا کاملا احیا میشود.  میتوان بعدا تعدادی نسل 5 هم به صورت تکمیلی از چین یا روسیه خرید

ویرایش شده در فروردین 0 توسط sasasasa

[alala 28,652]

شاید یکی از مهمترین موانع چنین قراردادی بحث تحریم تسلیحاتی ایران و فشارهای مستقیم آمریکا باشه. به هر حال شرکتهای تسلیحاتی بزرگ چینی هنوز به شکل مستقیم تحت تحریم قرار نگرفتند و حتی اگر وضعیت فعلی را در نظر بگیریم (که آمریکا ادعاش مبنی بر قطعنامه 2231 را پس گرفته) ولی دستور اجرایی تحریمهایی که یکجانبه ترامپ در اواخر دورش امضا کرد علیه معاملات تسلیحاتی ایران مانع بزرگی است کاملا.

 

ولی از طرفی شاهد هستیم آمریکا شروع کرده شرکتهای چینی را به مرور تحریم کردن. حتی شرکتهای فناور چینی در بحث تراشه و تکنولوژی های پیشرفته به بهانه ارتباط با ارتش چین یکی یکی در حال تحریم هستند (که قطعا چین حتی حاضر هست امتیازاتی بده تا این اتفاق نیفته از اونجا که یک صنعت در مسیر پیشرفت هست برای چین و هنوز به تکنولوژی های آمریکایی نیاز داره در این عرصه در لایه دوم) این هم وجه مثبت داره و هم منفی. شرکتهای چینی را بسیار محافظه کار کرده تا اقدامی نکنند که بهانه به دست آمریکا بده برای تحریم گسترده و وجه مثبتش هم اینکه اگر این روند ادامه پیدا کنه و تحریمها کامل بشند شاید معامله با ایران دیگه از مرز ریسک رد بشه.

 

اصولا وضعیت جدید: تمرکز غر ب روی چین، قدرت گرفتن متحدان کلیدی آمریکا مثل کره جنوبی در همسایگی چین، ادعاهای ارضی ژاپن و احیای سریع ارتش ژاپن و حتی مناقشاتی که چین با همسایگانش از جمله فیلیپین و مالزی و حتی اندونزی داره و دورتر بحث هند و وابستگی کاملش به آمریکا در امور سیاسی و ... همه دورنمای همکاری ایران با چین را بسیار ضروری و موجه جلوه میده (کاملا در راستای منافع دو طرف. یعنی هم با شرایط جدید چین بهتر از ایران برای وضعیت فعلی و تعادل بخشی و ایجاد برگه های مقاومت در برابر این نفوذ و ضربات خزنده پیدا نمیکنه و هم ایران با توجه به اقتصاد بزرگ چین و قدرت نوظهورش و نیازش به انرژی بهتر از چین ) از اینرو افزایش زمینه های همکاری اگر دو طرف جدی باشند و البته فرصتها از دست نره و سوء مدیریتی وجود نداشته باشه میتونه نقطه عطفی باشه برای ایران به خصوص.

 

[hexman 355]

متاسفانه خرید جنگنده برای نیروی هوایی تبدیل به رویایی شده که ظاهرا هیچگاه تعبیر نمیشه

[MF44 6,037]

بر 20 فروردین 1400 در 10:42 , sasasasa گفت:

با خرید 150 فرورند j10c که پول ان با نفت پرداخت شود

 

23 hours قبل , alala گفت:

آمریکا شروع کرده شرکتهای چینی را به مرور تحریم کردن. حتی شرکتهای فناور چینی در بحث تراشه و تکنولوژی های پیشرفته

آیا چین توان فنی تولید این تعداد جنگنده و انگیزه کافی برای صادرات آن به ایران را دارد؟

[mehdipersian 23,749]

چگونه دولت روحانی باعث ناراحتی چینی ها شد تا ایران را در مقابل تحریم ها کمک نکنند

* اخراج چینی‌ها از صنعت نفت ایران به هوای حضور شرکت‌های غربی

با روی کار آمدن دولت یازدهم، کشور چین با توجه به تجربه خوب تعامل با ایران در دولت نهم و دهم خواستار حفظ و تقویت این روابط بود که با رفتار قهری و بی‌توجهی دولتمردان وقت مواجه شد. نمونه‌های متعدد این رفتار قهری در حوزه‌های مختلف قابل مشاهده است که برای شروع از حوزه نفت و انرژی آغاز می‌کنیم.

در بخش اول گزارش «معمای شرقی» اشاره شد که چینی‌ها در اوج دوره اول تحریم‌ها نه تنها ایران را ترک نکردند بلکه برای توسعه میادین مشترک نفتی ایران در غرب کارون شامل میدان آزادگان شمالی، آزادگان جنوبی و یادآوران سرمایه‌گذاری کردند. اما در دولت یازدهم رویکرد وزارت نفت در قبال چینی‌ها به طور کلی تغییر کرد به گونه‌ای به امید حضور شرکت‌های غربی، چینی‌ها بدون دلایل موجه از صنعت نفت ایران اخراج شدند.

نمونه بارز این موضوع اخراج چینی‌ها از میدان آزادگان جنوبی بود. در این راستا وزارت نفت در یک اقدام قابل تأمل و تنها ۲ سال پس از امضای قرارداد توسعه میدان مشترک نفتی آزادگان جنوبی با شرکت CNPC چین، قرارداد شرکت ملی نفت ایران با بزرگترین شرکت نفت دولت چین را فسخ و این شرکت را از غرب کارون اخراج کرد.

در این بین مسئولین وزارت نفت معتقدند که تعلل چینی‌ها در توسعه میدان آزادگان جنوبی دلیل قطع همکاری با آنها بود و حتی آنها به شرکت چینی اخطار داده بودند که در صورت عدم تسریع در روند پروژه برنامه دیگری برای توسعه این میدان در دستور کار قرار می‌گیرد. اما آیا واقعا این امکان وجود نداشت که با مدیریت قوی‌تر و تعامل بیشتر توسعه میدان آزادگان جنوبی نیز همانند آزادگان شمالی توسط شرکت CNPC چین انجام شود؟

بعضی از کارشناسان فعال در صنعت نفت معتقدند شرکت چینی به این دلیل از آزادگان جنوبی کنار گذاشته شد که شرکت انگلیسی- هلندی رویال داچ شل که توسعه همین میدان مشترک در بخش عراقی را بر عهده داشت خواستار مطالعه این میدان در بخش ایرانی شد. مسئولان وزارت نفت نیز هیجان‌زده از احتمال حضور شل در این میدان، هم اطلاعات مخزن در طرف ایرانی را در اختیار شل گذاشتند و هم چینی‌ها را از میدان خارج کردند تا فضا برای این شرکت غربی نه‌چندان خوشنام در ایران باز شود. با این حال در نهایت شل صرفا به گرفتن اطلاعات اکتفا کرد و پیشنهاد مشخصی هم برای توسعه میدان ارائه نداد.

*اخراج چینی‌ها از میدان آزادگان جنوبی چه تبعاتی برای کشور به همراه داشت؟

در این بین ناجی سعدونی مدیرعامل اسبق شرکت مهندسی و توسعه نفت (متن) که عهده‌دار توسعه میادین غرب کارون بود توضیح دقیق‌تری از دلیل کنار گذاشتن چینی‌ها از پروژه آزادگان جنوبی ارائه می‌دهد: «چینی‌ها در یادآوران و آزادگان شمالی کار خود را به خوبی انجام دادند ولی وقتی دولت یازدهم بر سر کار آمد، فضا در حوزه نفت و انرژی علیه شرکت‌های چینی شد و آنها از پروژه آزادگان جنوبی اخراج شدند. با این اقدام و عدم اجرای بدیل جایگزین مشخص، حداقل ۲۰ میلیارد دلار ضرر ناشی از عدم النفع به کشور وارد شد که هیچ، بلکه چینی‌ها ادعای هزینه حدود هفتصد میلیون دلاری مطرح کردند که باید شرکت ملی نفت ایران به آن‌ها پرداخت کند».

وی افزود: «به نظر من اینکه چینی‌ها کار نمی‌کردند دلیل لغو قرارداد نبود. آنها همزمان در شمال و جنوب میدان آزادگان در کشورمان مشغول فعالیت بودند که کار و تلاش و قراردادهای آنها در آبان ۹۵ کاملاً به ثمر نشست. مشکل این بود که چشم امید به غربی‌ها دوخته شده بود. از طرفی قراردادهای آزادگان شمالی و یادآوران پیشرفت داشتند و وزارت نفت نمی‌توانست آنها را ملغی کنیم، اما آزادگان جنوبی در ابتدای راه بود و متاعی جذاب و بزرگ برای شرکت‌های بزرگ غربی و در نتیجه ملغی شد».

البته عدم النفع چند میلیارد دلاری تنها عواقب اخراج شرکت چینی CNPC از ایران نبود بلکه این شرکت به عنوان سهامدار اصلی «بانک کونلون» چین، مانع از همکاری این بانک در دوره دوم تحریم‌ها همانند گذشته شد. درحالیکه در تحریم دوره اول این بانک نقش کلیدی را در انجام تراکنش‌های بانکی ایران بازی کرد.

*سریال تکراری وزارت نفت در کنارگذاشتن چینی‌ها این بار در یادآوران

با توجه به اینکه در دوره اول تحریم‌ها مهم‌ترین تعاملات ایران با چین در حوزه نفت و انرژی تعریف شده بود، با اتخاذ سیاست غلط در دولت یازدهم، بیشترین تخریب در روابط نیز در این حوزه صورت گرفت. نمونه دیگر این موضوع را می‌توان در فاز دوم توسعه میدان یادآوران جستجو کرد. شرکت سینوپیک چین یکی از بزرگترین شرکت‌های نفتی جهان مسئولیت توسعه فاز اول این میدان را برعهده گرفت و آن را با موفقیت به پایان رساند. با توجه به کارنامه قابل قبول این شرکت در اردیبهشت سال ۹۱ برای توسعه فاز دوم این میدان نیز با طرف چینی توافق حاصل شد.

به اعتقاد کارشناسان اولویت برای توسعه فاز ۲ میدان نفتی یادآوران با شرکت توسعه‌دهنده فاز ۱ آن یعنی شرکت سینوپک بود، زیرا این شرکت در فاز ۱ با این میدان نفتی آشنایی کامل پیدا کرده بود. از طرفی خود شرکت سینوپک چین نیز آمادگی لازم برای توسعه فاز ۲ را نیز داشت و برای انجام آن اعلام آمادگی کرد. بعد از توافق برای توسعه فاز ۲ این میدان توسط شرکت سینوپک در دولت دهم، این شرکت برای تدوین برنامه جامع عملیات توسعه اقدام کرد، اما با تغییر دولت شرکت نفت مانع از ادامه همکاری این شرکت شد.

در این بین ظاهرا بیژن زنگنه وزیر نفت در اولین جلسه بررسی طرح‌های شرکت مهندسی و توسعه نفت، بدون بررسی طرح شرکت سینوپک برای توسعه فاز ۲ و برخلاف نظر کارشناسان مبنی بر ادامه همکاری با شرکت توسعه‌دهنده فاز ۱، صرفا با امید به حضور شرکت‌های غربی با ادامه فعالیت شرکت چینی علیرغم کارنامه موفق آن در فاز ۱ مخالفت کرد.

بد نیست مسئولین وزارت نفت که در توجیه اخراج چینی‌ها از آزادگان جنوبی، کندی پیشرفت پروژه را بهانه می‌کنند در این باره توضیح دهند که چرا علیرغم موفقیت شرکت سینوپک چین در فاز ۱، آنها از فاز ۲ کنار گذاشته شده‌اند؟ آیا آنها هم پیشرفت پروژه‌شان کند بود؟

ادامه دارد

منبع فارس

[mehdipersian 23,749]

نظر خبرگزاری های خارجی درباره پیمان همکاری بین ایران و چین

 

[baktari 406]

بر 21 فروردین 1400 در 20:53 , MF44 گفت:

 

آیا چین توان فنی تولید این تعداد جنگنده و انگیزه کافی برای صادرات آن به ایران را دارد؟

قطعا اگه بخواد بله