بعد از تمام شدن سوخت کدام می ماند هلی کوپتر یا هواپیما!!!!!!!!!!

[IPS 25]

هواپیما یا هلی کوپتر کدام یک می توانند بعد از تمام شدن سوخت با سوخت جایگزین خود پا بر جا بمانند ؟؟؟؟

در حالی بسیاری از متخصصان مدعی اند که در پی افزایش جمعیت و همچنین افزایش نیاز به سوخت منابع نفت و گاز در جهان حداکثر تا ده سال دیگه پا برجا خواهند بود به نظر شما با تمام شدن سوخت چه بلایی به سر ناوگان هوایی مخصوصا ناوگان نظامی می آید چون هواپیما نیاز زیادی به سوخت مخصوص خود دارد و بدون سوخت هواپیما آهن پاره ای بیشتر نیست . با این وجود تنها نیروی جایگزین نیروی الکتریکی می باشد که قابلیت تبدیل به نیروی مکانیکی و ذخیره شدن را دارد و همچنین انرژی تمام نشدنی هست. البته انرژی خورشیدی و هواپیما های با سوخت هیدروژن نیز هستند ولی هیچ کدام قدرت بلند کردن یک هواپیمای جنگنده را ندارد و همچنین ساعت پروازی بیش از دو الی سه ساعت را ندارند . البته همین انرژی الکتریکی هم توان بلند کردن این هواپیماهای چند تنی را ندارد و اگر بخواهد این کار را انجام دهد آن نیز با مشکل ساعت پرواز و ذخیره ی انرژی مواجه میشود. در این حال هلی کوپتر مهم ترین وسیله ی هوایی برای دفاع و حمله میشود چون هم بسیار سبک تر از هواپیما است و هم با طرح های موجود می توان آن را با کمی تلاش الکتریکی-مکانیکی کرد و ساعت پرواز آن نیز تقریبا بین ساعت پرواز هلی کوپتر های معمولی که بین دو و نیم ساعت تا 6 ساعت هست قرار خواهد گرفت. می خواهم نظر دوستان در این مبحث را بدانم و از اطلاعات آنان بهره مند شوم.

[cheka 15,065]

یادمه جایی خوندم که شوروی و امریکا در دهه ی 60 در حال توسعه ی بمب افکنهای استراتژیک بودند که با استفاده از انرژی یک راکتور هسته ای کوچک ، پرواز میکردند . میشه این پروژه ها رو دوباره احیا کرد برای تامین انرژی هواپیماهای برد بلند .

[IPS 25]

[quote]یادمه جایی خوندم که شوروی و امریکا در دهه ی 60 در حال توسعه ی بمب افکنهای استراتژیک بودند که با استفاده از انرژی یک راکتور هسته ای کوچک ، پرواز میکردند . میشه این پروژه ها رو دوباره احیا کرد برای تامین انرژی هواپیماهای برد بلند .[/quote]




پس باید اندازشون بسیار بزرگ باشه و همچنین با تشعشعاتش بسیار خطرناک برای خود خلبان و افرادی که باهاش سر و کار دارند و هم چنین مانور پذیری کمی داشته. اگر خوب بود شک نکنید ادامش میدادند. ولی همونطور که گفتم اندازش باید بسیار بزرگ بوده باشه و به راحتی توسط پدافند های هوایی سرنگون میشه. از نظرتون ممنون . منتظر نظر دوستان هستم

[crazy-doctor 7,023]

سلام

[b]بیودیزل [/b]...

[quote]در حالی بسیاری از متخصصان مدعی اند که در پی افزایش جمعیت و همچنین افزایش نیاز به سوخت منابع نفت و گاز در جهان حداکثر تا ده سال دیگه پا برجا خواهند بود[/quote]
احتمالا 50 سال کم و بیش ...

[IPS 25]

[quote]سلام

[b]بیودیزل [/b]...

[quote]در حالی بسیاری از متخصصان مدعی اند که در پی افزایش جمعیت و همچنین افزایش نیاز به سوخت منابع نفت و گاز در جهان حداکثر تا ده سال دیگه پا برجا خواهند بود[/quote]
احتمالا 50 سال کم و بیش ...[/quote]



با سلام به شما . دوست عزیز بیو دیزل انرژی کافی واسه اینو نداره مخصوصا با سرعت بالای هواپیما های جنگنده و نیاز اونا به بنزین مخصوص به هیچ وقت قدرت لازم برای شکستن دیوار صوتی رو ندارن . از دوستان میخوام بیشتر رو این بحث کنند که هواپیما احتمال بقاش بیشتره یا هلی کوپتر . وهمچنین آقای کریزی داکتر شاید گاز حداکثر تا سی سال دیگه باشه ولی نفت رو رد میکنم و حداکثر همون 10 سال میدونم تو کتاب های شیمی دبیرستان هم نوشته که تازه مال 5و6 سال پیش هست. با تشکر

[crazy-doctor 7,023]

[quote]با سلام به شما . دوست عزیز بیو دیزل انرژی کافی واسه اینو نداره مخصوصا با سرعت بالای هواپیما های جنگنده و نیاز اونا به بنزین مخصوص به هیچ وقت قدرت لازم برای شکستن دیوار صوتی رو ندارن .[/quote]
سلام
دلیلی برای این ادعا دارید ؟
لازم به ذکر هست که بیودیزل انواع و اقسام مختلفی دارد و نهایتا هم میتوان با کمی فراوری به سوختی با ویژگی های مورد نظر و مناسب دست پیدا کرد ...

[quote]ولی نفت رو رد میکنم و حداکثر همون 10 سال میدونم تو کتاب های شیمی دبیرستان هم نوشته که تازه مال 5و6 سال پیش هست. با تشکر[/quote]
در منابع خودتون تجدید نظر کنید
یا علی

[vahid1974 1]

[quote]یادمه جایی خوندم که شوروی و امریکا در دهه ی 60 در حال توسعه ی بمب افکنهای استراتژیک بودند که با استفاده از انرژی یک راکتور هسته ای کوچک ، پرواز میکردند . میشه این پروژه ها رو دوباره احیا کرد برای تامین انرژی هواپیماهای برد بلند .[/quote]

فقط امريكا نه شوروي.

[Sorena_Noshad 5,090]

نه خیر شوروی هم روی همچین هواپیماهایی کار میکرده ولی دلایل بسیاری برای کنار گذاشتنش هم در آمریکا هم در شوروی بوده:

هزینه های سرسام آور

آلودگی رادیو اکتیو خدمه

و این که اگه هواپیما رو زدن چی میشه؟ کی انفجار اتمی پر قدرت!

[cheka 15,065]

[quote][quote]یادمه جایی خوندم که شوروی و امریکا در دهه ی 60 در حال توسعه ی بمب افکنهای استراتژیک بودند که با استفاده از انرژی یک راکتور هسته ای کوچک ، پرواز میکردند . میشه این پروژه ها رو دوباره احیا کرد برای تامین انرژی هواپیماهای برد بلند .[/quote]

پس باید اندازشون بسیار بزرگ باشه و همچنین با تشعشعاتش بسیار خطرناک برای خود خلبان و افرادی که باهاش سر و کار دارند و هم چنین مانور پذیری کمی داشته. اگر خوب بود شک نکنید ادامش میدادند. ولی همونطور که گفتم اندازش باید بسیار بزرگ بوده باشه و به راحتی توسط پدافند های هوایی سرنگون میشه. از نظرتون ممنون . منتظر نظر دوستان هستم[/quote]

البته اونموقع این پروژه ها به دلیل هزینه ی بالا و با ظهور موشکهای قاره پیما متوقف شد ، اما از نظر تکنولوژیک مشکل غیرقابل حلی نداشت . از نظر تشعشعات راکتور میتونه در یک محفظه ی ایزوله شده (همانند تکنولوژی که در زیردریایی های اتمی استراتژیک بکار میره) قرار بگیره که خدمه رو از تشعشعات هسته ای حذف کنه . در مورد ابعاد و مانورپذیری هم لازم به ذکره که ما نمیخوایم یک راکتور اتمی بزرگ (مثل راکتور نیروگاه بوشهر) رو در هواپیما بگذاریم ! راکتورهای کم توان با ابعاد کوچک هم جوابگو نیاز یک هواپیما هستند .

جهت اطلاع شما و دوست عزیزی که فرمودند فقط آمریکا دنبال این طرح بوده : هم در شوروی و هم در آمریکا یک نمونه هواپیمای بمب افکن اتمی ساخته شد ، نمونه ی امریکایی موسوم به Convair X-6 ، یک بمب افکن B-36 بود که از موتور اتمی X39 شرکت جنرال الکتریک استفاده میکرد . عكس زير متعلق به نمونه ي امريكايي است .

[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/ab/NB-36H_with_B-50%2C_1955_-_DF-SC-83-09332.jpeg/300px-NB-36H_with_B-50%2C_1955_-_DF-SC-83-09332.jpeg[/img]

در شوروی هم در سال 1961 شرکت توپولف یک بمب افکن Tu-95 رو برای انجام تستها جهت تولید یک بمب افکن اتمی ، مجهز به دو موتور اتمی کم توان سیکل کثیف (Dirty cycle) موسوم به NK-14 ساخت شرکت کوزنتسوف بود ، کرد . نام این بمب افکن آزمایشی Tu-119 هست که از این هواپیما فقط یک نمونه تولید شد که تا سال 1965 بیش از 40 پرواز انجام داد . در این هواپیما برای حفاظت خدمه از تشعشعات از آلیاژهای مختلفی ، از جمله سدیم مایع ، بریلیم اکسید ، کادمیم ، پارافین و ترکیبات فولادی بعنوان تست استفاده شد .

[img]http://atomictoasters.com/wp-content/uploads/2010/11/Tu119side.jpg[/img]

[i]عکس از تنها بمب افکن اتمی ساخته شده ی شوروی ، همانطور که مشخص است . راکتور اتمی بجای محفظه ی نگهداری بمب در وسط بدنه ی بمب افکن Tu-119 قرار گرفته است .[/i]

بجز این طرح ، روسها طرحهای دیگری مثل بمب افکن اتمی M-60 شرکت Myasishchev و 132 هم داشتند که از مرحله ی طراحی فراتر نرفت .

در حال حاضر هم بعضی کارشناسا از احتمال جایگزین شدن هواپیماهای مسافربری اتمی در آینده نزدیک و با اتمام سوختهای فسیلی حرف میزنند .

[Sorena_Noshad 5,090]

[quote][quote][quote]یادمه جایی خوندم که شوروی و امریکا در دهه ی 60 در حال توسعه ی بمب افکنهای استراتژیک بودند که با استفاده از انرژی یک راکتور هسته ای کوچک ، پرواز میکردند . میشه این پروژه ها رو دوباره احیا کرد برای تامین انرژی هواپیماهای برد بلند .[/quote]

پس باید اندازشون بسیار بزرگ باشه و همچنین با تشعشعاتش بسیار خطرناک برای خود خلبان و افرادی که باهاش سر و کار دارند و هم چنین مانور پذیری کمی داشته. اگر خوب بود شک نکنید ادامش میدادند. ولی همونطور که گفتم اندازش باید بسیار بزرگ بوده باشه و به راحتی توسط پدافند های هوایی سرنگون میشه. از نظرتون ممنون . منتظر نظر دوستان هستم[/quote]

البته اونموقع این پروژه ها به دلیل هزینه ی بالا و با ظهور موشکهای قاره پیما متوقف شد ، اما از نظر تکنولوژیک مشکل غیرقابل حلی نداشت . از نظر تشعشعات راکتور میتونه در یک محفظه ی ایزوله شده (همانند تکنولوژی که در زیردریایی های اتمی استراتژیک بکار میره) قرار بگیره که خدمه رو از تشعشعات هسته ای حذف کنه . در مورد ابعاد و مانورپذیری هم لازم به ذکره که ما نمیخوایم یک راکتور اتمی بزرگ (مثل راکتور نیروگاه بوشهر) رو در هواپیما بگذاریم ! راکتورهای کم توان با ابعاد کوچک هم جوابگو نیاز یک هواپیما هستند .

جهت اطلاع شما و دوست عزیزی که فرمودند فقط آمریکا دنبال این طرح بوده : هم در شوروی و هم در آمریکا یک نمونه هواپیمای بمب افکن اتمی ساخته شد ، نمونه ی امریکایی موسوم به Convair X-6 ، یک بمب افکن B-36 بود که از موتور اتمی X39 شرکت جنرال الکتریک استفاده میکرد . عکس زیر متعلق به نمونه ی آمریکایی است که در حال پرواز میباشد .

[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/ab/NB-36H_with_B-50%2C_1955_-_DF-SC-83-09332.jpeg/300px-NB-36H_with_B-50%2C_1955_-_DF-SC-83-09332.jpeg[/img]

در شوروی هم در سال 1961 شرکت توپولف یک بمب افکن Tu-95 رو برای انجام تستها جهت تولید یک بمب افکن اتمی ، مجهز به دو موتور اتمی کم توان سیکل کثیف (Dirty cycle) موسوم به NK-14 ساخت شرکت کوزنتسوف بود ، کرد . نام این بمب افکن آزمایشی Tu-119 هست که از این هواپیما فقط یک نمونه تولید شد که تا سال 1965 بیش از 40 پرواز انجام داد . در این هواپیما برای حفاظت خدمه از تشعشعات از آلیاژهای مختلفی ، از جمله سدیم مایع ، بریلیم اکسید ، کادمیم ، پارافین و ترکیبات فولادی بعنوان تست استفاده شد .

[img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/1/13/Tu119side.jpg/800px-Tu119side.jpg[/img]

در حال حاضر هم بعضی کارشناسا از احتمال جایگزین شدن هواپیماهای مسافربری اتمی در آینده نزدیک و با اتمام سوختهای فسیلی حرف میزنند .[/quote]

ممنون بابت توضیحات من اینو فکر کنم تو سنترال خونده بودم.

ولی در این مورد که جلوی تششعات رادیو اکتیو رو بگیرن من موافق نیستم که میشه حتی در زیردریایی های اتمی و نیروگاه ها و این هواپیما کاملا جلوی تششعات رو گرفت و خطر کسی رو تهدید نمیکنه.

کلی منبع سوخت فسیلی مونده که هنوز کشف نشده نمونش هم همین کشور خودمون که هر جاش رو چند متر چال میکنی به نفت میرسی!

ولی به هر حال تموم میشه و باید به فکر بود.

[IPS 25]

[quote name="crazy-doctor"][quote]
سلام
دلیلی برای این ادعا دارید ؟
لازم به ذکر هست که بیودیزل انواع و اقسام مختلفی دارد و نهایتا هم میتوان با کمی فراوری به سوختی با ویژگی های مورد نظر و مناسب دست پیدا کرد ...

[/quote]

ایسنا : مصرف فزاينده سوخت كه كاهش محتوم ذخاير تجديدناپذير نفت و گاز و افزايش قيمت آنها را در پي دارد، در كنار توجه فزاينده به مسائل زيست محيطي سال‌هاست كه كشورهاي مختلف جهان را به سمت توليد سوخت‌هاي جايگزين و پاك سوق داده است.

به گزارش خبرنگار پژوهشي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) مهندس عباس قنبرزاده، مبتكر طرح توليد بيوديزل در معرفي اين طرح مي‌گويد: بيوديزل (منو اكليل استر) يك سوخت گازوئيلي پاك است كه از منابع طبيعي و قابل تجديد مانند روغن‌هاي گياهي ساخته مي‌شود. مخلوطهايي حاوي تا 20 درصد بيوديزل (80 درصد گازوئيل) مي توانند در تمام موتورها و خودروهاي گازوئيلي استفاده شوند و مخلوط هايي با نسبت‌هاي بالاتر بيوديزل - تا صددرصد بيوديزل خالص - هم مي‌توانند در موتورهاي ساخته شده از سال 1994 به بعد با اندك تغييراتي و يا حتي بدون نياز به آنها مورد استفاده قرار بگيرند كه البته حمل و نقل و ذخيره سازي آنها نيازمند تمهيدات خاصي است.

وي درباره تفاوت‌ها و امتيازات استفاده از بيوديزل در مقايسه با گازوئيل به ايسنا گفت: يكي از تفاوت‌هاي اساسي بين تركيبات بيوديزل و ديزل در محتواي اكسيژن آنهاست. ميزان اكسيژن موجود در ديزل صفر است در حالي كه بيوديزل حاوي 12-10 درصد وزني اكسيژن است كه باعث كاهش دانسيته انرژي و انتشار ذرات معلق مي‌شود.

به علاوه ميزان گوگرد موجود در بيوديزل حداكثر ppm 10 است كه درصد آلايندگي آن نسبت به گازوييل مصرفي كه حداقل حدود 50 ppm (گازوئيل اروپا) گوگرد دارد به مراتب كمتر است و البته ميزان گوگرد گازوئيل مصرفي ايران بيش از ppm 500 است. گوگرد موجود در سوخت در سيستم اگزوز موتور به اكسيدهاي گوگرد و سپس بخشي از آن به اسيد سولفوريك تبديل مي‌شود. مهندس قنبرزاده اضافه كرد: گازوئيل معمولا 40-20 درصد حجمي تركيبات آروماتيك دارد كه باعث افزايش انتشار آلاينده‌هاي مختلف مي‌شود در حالي كه بيوديزل اساسا عاري از آروماتيك‌هاست.

در گازوئيل هيچ پيوند دوگانه (الفيني) وجود ندارد در حالي كه در بيوديزل به دليل وجود قابل ملاحظه محل‌هاي غير اشباع، پايداري در مقابل اكسيداسيون كم مي‌باشد. وي خاطرنشان كرد: استفاده از بيوديزل در يك موتور گازوئيلي معمولي به كاهش اساسي هيدروكربن‌هاي نسوخته، منواكسيد كربن و ذرات معلق منجر مي‌شود. با استفاده از اين سوخت، از سهم كربن موجود در ذرات معلق هم كم مي‌شود. اين مبتكر، افزايش ايمني و كاهش بو و دوده توليدي در هنگام استفاده و افزايش روانكاري موتور را از ديگر مزاياي كاربرد بيوديزل عنوان و اضافه كرد: از طرف ديگر، ميزان انرژي حاصل از سوختن واحد بيوديزل، 33300 كيلوكالري و ميزان كالري ناشي گازويل حدود 24000 كيلوكالري است.

مهندس قنبرزاده درباره نحوه توليد بيوديزل گفت: بيوديزل براساس واكنش‌هاي شيميايي توليد مي‌شود كه طي آن زنجيرهاي اسيدهاي چرب موجود در روغن‌ها و چربي‌ها شكسته مي‌شود و تركيبات شيميايي به نام استرهاي متيل اسيد چرب را به وجود مي‌آيند. گلسيرول هم كه در صنايع بهداشتي و آرايشي كاربرد دارد به عنوان محصول فرعي اين واكنش توليد مي‌شود. بيوديزل را مي توان از روغن‌هاي گياهي مثل سويا، بادام زميني، پنبه دانه، گل آفتاب گردان و كنولا ( گونه اي از دانه شلغم روغني ) به صورت تازه يا مستعمل(روغن مصرف شده در آشپزي) و چربي‌هاي حيواني و حتي پيه توليد كرد كه به اين ترتيب، خصوصيات سوخت بيوديزل به طور قابل ملاحظه‌اي به زنجيرهاي اسيدهاي چرب موجود در خوراك مورد استفاده براي استريفيكاسيون بستگي دارد. به عبارت ساده شايد بتوان گفت در ساخت بيوديزل مشابه فرايندي كه طي ميليون‌ها سال در اعماق زمين انجام شده تا گياهان به منابع سوخت فسيلي تبديل شوند، تحت شرايط خاص دما و فشار با استفاده از كاتاليزورها و واكنشگرهاي شيميايي طي مدتي بسيار كوتاه انجام مي‌شود.

وي با بيان اين كه تاكنون نمونه‌هاي مختلفي از سوخت بيوديزل را با استفاده از انواع روغن‌هاي آفتاب‌گردان، سويا و نارگيل و جاتروفا توليد كرده است، خاطرنشان كرد: استفاده از بيوديزل همچنين بازار جديدي براي كشاورزان و توليدكنندگان دانه‌هاي روغني ايجاد مي‌كند. يكي از نكات برجسته‌ اين طرح كه مورد توجه محققان طرح قرار گرفته استفاده از دانه‌هاي روغني گياهان غيرخوراكي نظير جاتروفاست كه مي‌توانند در طرح‌هاي كويرزدايي استفاده شوند در حالي كه منبع توليد بيوديزل در ساير كشورها عمدتا دانه‌هاي روغني خوراكي هستند. وي با اذعان به اين كه هزينه هاي توليد بالا و همچنين وجود ساير بازارهاي مصرف براي منابع مورد استفاده تاكنون مانع از توليد بيوديزل‌ها در مقياس انبوه بوده است، اظهار كرد: با افزايش قيمت نفت خام از بشکه‌اي 50 دلار به بالا داراي توجيه اقتصادي مي باشد و الان كه به 135 دلار رسيده كاملا توجيه‌پذير است به طوري كه كشورهايي مثل عربستان هم درصدد وارد كردن اين تكنولوژي برآمده‌اند.

مهندس قنبرزاده در پايان با تاكيد بر اين كه با استفاده از تكنيك ابداعي وي، امكان توليد سوخت‌هاي زيستي با كيفيت بالاتر براي جايگزيني بنزين هم وجود دارد، اظهار كرد: از آنجا كه براي توليد انبوه بيوديزل بايد مجتمعي عظيم در حد يك پالايشگاه ساخته شود، حمايت دستگاه‌هاي دولتي ذي‌ربط از اجراي اين طرح كه منافع متعددي براي كشور دارد مي‌تواند بسيار راهگشا باشد. در اين راستا پيگيري‌هاي متعددي در سازمان‌ها و وزارتخانه‌هاي مختلف و بخش‌هاي مربوطه در حوزه‌هاي پژوهشي و فن‌آوري رياست جمهوري انجام شده كه اميدواريم با به نتيجه رسيدن اين پيگيري‌ها شاهد راه‌اندازي واحد صنعتي توليد بيوديزل در داخل كشور باشيم.

مهندس منوچهر لطفي آزاد، مشاور صنعتي اين طرح هم در تشريح روند پيگيري اين طرح به ايسنا گفت: تحقيقات ساخت بيوديزل از سال 83 توسط مهندس قنبرزاده انجام شده و در سال 84 به اطلاع كميسيون‌هاي صنايع، انرژي و محيط‌زيست مجلس رسيده و در سال 85 به وزارت نفت اعلام و در سال 86 طي نامه‌هاي متعدد به رياست جمهوري در دستور كار مسوولان ذي‌ربط از جمله در معاونت برنامه‌ريزي وزارت نفت، موسسه تحقيقات سازمان جنگل‌ها و مراتع و وزارت صنايع قرار گرفته و پژوهشكده مهندسي وزارت جهاد كشاورزي قرار گرفته است. همچنين مجوز احداث نخستين واحد توليد بيوديزل كشور از سوي شركت گسترشيمي از وزارت صنايع اخذ شده است. وي در عين حال خاطرنشان كرد: با توجه به گستردگي طرح توليد بيوديزل بايد به اين طرح به عنوان طرحي ملي و اولوي‌تدار توجه شود كه مي‌تواند علاوه بر نقش شاياني كه در تامين سوخت پاك و تجديدپذير در كشور داشته باشد با جذب سرمايه‌هاي بخش خصوصي، ضمن سوددهي بالا و جلوگيري از خروج ارز به اشتغال‌زايي در بخش صنعت و كشاورزي و توسعه كويرزدايي كمك كند. اين امر توجه بيشتر و جديت مسولان را طلب مي‌كند.
در حال حاضر ۸۳ درصد سوخت های زیستی که در جهان مصرف می شود،بیواتانول است و مابقی بیودیزل و درصد ناچیزی بیوبوتانول و بیوکروزین است.
آمریکا و برزیل دو کشور پیش رو در تولید بیواتانول محسوب می شوند.همچنین ۷۵ درصد سوخت های زیستی در آمریکا،اروپا و برزیل مصرف می شود،با این تفاوت که دراروپا تولید چندانی صورت نمی گیرد و این قاره بیشتر وارد کننده بیواتانول است.
البته در برزیل از دو روش برای استفاده از بیواتانول در سوخت خودروها استفاده می شود.یکی مخلوط ۲۵ درصد بیواتانول با ۷۵ درصد بنزین با نام بنزین ۲۵- E و دوم مخلوط ۸۵ درصد بیواتانول با ۱۵ درصد بنزین با نام بنزین ۸۵-E است که برای حالت دوم موتور خودرو ها به صورت فلکسی فیول یا دو گانه سوز طراحی شده است.

همونطور که میبینید بیشتر بیودیزل برای اکثر وسایل دیزلی هست و توی هواپیما با اون موتور کارایی نداره چون اصولا بیودیزل انرژی لازم رو نداره . اگه یادتون باشه چند ماه پیش یه وانت آمریکایی برای تبلیغ سوخت بیودیزلی از دو الی سه شهر در آمریکا گذشت و بیش از چهارصد لیتر سوخت مصرف کرد البته با اینکه موتور مخصوصش طراحی بشه و از این سوخت استفاده بشه بازم فکر نکنم بیشتر از سیصد نات سرعت پیدا کنه و بازم با مشکل مدت زمان پرواز مواجه میشه بیودیزل مخلوطی از سوخت طبیعی و گازوئیله و به تنهایی آنچنان انرژی نداره. در مورد نفت هم باید بگم بخاطر شما تا 15 سال دیگه بکشونیم بابا وزیر نفت هم گفته چاه های ایران به نیمه ی دوم عمر خودشون رسیده:

افت توليد نفت در ميادين نفتي در حالي جدي شده است، که معاون وزير نفت به خبرنگار ما، مي‌گويد: «در سال جاري براي نگهداري توليد نفت 5ميليارد دلار سرمايه‌گذاري مي‌شود.» نقشه راه تدوين مي‌شود «محسن خجسته‌مهر» با بيان اينکه درصدد تدوين نقشه راه ازدياد برداشت از ميادين کشور هستيم، مي‌افزايد: «در حال حاضر متوسط ضريب بازيافت از ميادين نفتي کشور 26 درصد است و ما به دنبال اين هستيم که نقشه راهي را براي برداشت از ميادين کشور تنظيم کنيم.»در اين شرايط، برخي کارشناسان معتقدند اگر روند مصرف و توليد نفت به همين منوال پيش برود، ايران به زودي واردکننده نفت خام خواهد شد. سير نزولي توليد نفت در چند سال اخير ميزان توليد نفت خام ايران و به تبع آن صادرات اين کالا کاهش پيدا کرده و در عين حال ساير کشورهاي توليدکننده نفت به شکل قابل توجهي در مسير افزايش ظرفيت توليد گام برداشته‌اند.بر اساس گزارش «فارس» به نقل از «رويترز»، آمار بانک مرکزي ايران نشان مي‌دهد که ميزان توليد نفت خام از ميليون و هزار بشکه در روز در سال به کمتر از چهار ميليون بشکه رسيده است.بر اساس گزارش سال سازمان کشورهاي صادرکننده نفت(اوپك)، ميزان توليد نفت ايران در اين سال به ميليون و بشکه رسيده و صادرات اين کشور نيز به ميليون و هزار بشکه در روز کاهش پيدا کرده است.در اين بين، مسوولان وزارت نفت اعلام مي‌کنند که نگهداشت توان توليد و اقدامات مربوط به آن جزو مهم‌ترين فعاليت‌هايي بوده که به طور سالانه در صنعت نفت انجام مي‌شود. معاون برنامه‌ريزي و نظارت بر منابع هيدروکربوري وزارت نفت به خبرنگار ما گفت: «براي تحقق برنامه نگهداشت توان توليد نفت رعايت الزامات فني و مالي به ويژه تامين کالا و تجهيزات و دکل حفاري از يک يا دو سال قبل از آن ضروري است.» توجه به ميادين 30 ساله «خجسته‌مهر» با بيان اينکه مهم‌ترين الزام در نگهداشت توان توليد نفت توجه به ويژگي‌هاي سيال و مکانيسم توليد است، گفت: «اين موضوع به خصوص براي مياديني که بيش از سه دهه از توليد آنها مي‌گذرد الزامي ‌است.» معاون وزير نفت در پاسخ به اين سوال که با توجه به اينکه در برنامه پنجم توسعه وزارت نفت مکلف شده تا افزايش يک ميليون بشکه‌اي ظرفيت توليد نفت را محقق کند، براي نگهداشت توليد نفت چه راهکاري را در نظر گرفته‌ايد، گفت: «امسال براي نگهداشت توليد نفت 5 ميليارد دلار سرمايه‌گذاري مي‌شود.» به گفته وي، اين موضوع در اولويت بودجه و تخصيص منابع عمدتا مبتني بر بودجه‌هاي سنواتي وزارت نفت قرار دارد. راهکارهايي براي حفظ توليد «خجسته مهر» در مورد شيوه نگهداشت توان توليد نفت، توضيح داد: «به‌کارگيري و استفاده از روش‌هاي مصنوعي، فراز آوري با گاز، پمپ‌هاي درون چاهي، حفاري‌هاي افقي، اسيدکاري و توسعه طرح‌هاي نمک زدايي به عنوان مهم‌ترين روش‌ها و الزامات نگهداشت توليد نفت به شمار مي‌رود که انجام اين فعاليت‌ها به سهولت سال‌هاي گذشته و هزينه اندک امکان‌پذير نيست.» «خجسته‌مهر»، تاکيد کرد: «همچنين نگهداشت توان توليد ميادين گازي نيز وابسته به راه‌اندازي پروژه‌هاي تقويت فشار گاز است که مستقيما اهداف نگهداشت توليد گاز را محقق مي‌کند.» معاون وزير نفت تاکيد کرد: «بايد اولويت بودجه و تمرکز فعاليت‌ها روي استخراج از مياديني که در نيمه دوم عمر هستند، انجام شود.»در همين حال، وزير نفت نيز به تازگي با اشاره به تکاليف نفت در برنامه پنجم توسعه و سند چشم‌انداز 20 ساله اعلام کرده بود که بايد درآمدهاي نفتي کشور تنها در بخش نفت سرمايه‌گذاري شود، زيرا اين سرمايه‌ها مي‌تواند عقب‌ماندگي صنعت نفت کشور را در چند سال اخير که در بخش توسعه است، جبران کند.البته «رستم قاسمي» مهم‌ترين مشکل در اين زمينه را بحث تامين منابع مالي دانسته و گفته بود: «بايد براي اين موضوع فکر اساسي شود.»به گفته وي، بخش عمده‌اي از منابع مالي صنعت نفت بايد در بخش‌هاي بالادستي به خصوص ميادين مشترک هزينه شود، زيرا اکنون بسياري از ميادين موجود در ايران به نيمه دوم عمر خود رسيده است که بايد براي افزايش توليد اين ميادين توليد صيانتي داشته باشيم. به گزارش خبرنگار ما، به نظر کارشناسان، در حال حاضر افزايش هزينه توليد و بهره‌برداري، افت توليد سالانه 10 تا 15 درصدي ظرفيت توليد نفت خام از جمله مشکلات وزارت نفت براي توسعه ميادين قديمي‌ است. بنابراين براي افزايش توليد صيانتي از اين ميادين، بايد هر چه سريع‌تر راهکارهاي عملياتي ديده شود.




در آخر بابا بحث من سوخت نیست شما بگید به نظرتون کدومش در صورت اتمام سوخت و نیاز زیاد سوخت به بقای خود ادامه می دهد .
at_wits'_end_new! at_wits'_end_new! قربون دستتون . یا علی

[cheka 15,065]

Sorena noshad عزیز

بله تا حدودی حق با شماست ، همین الان هم کسی نمیتونه ادعا کنه میتونه تمام تشعشعات خروجی از راکتورهای اتمی رو ایزوله کنه ، ولی خب درصد خیلی زیادیش با استفاده از لایه های مخصوص حفاظتی جذب شده و اون مقدار کمی که انسان جذب میکنه هم زیاد مضر نیست .

در مورد هدف قرار گرفتن و سقوط هم باید ذکر کنم که یک راکتور در اثر ضربه (ناشی از تصادف یا سقوط یا ...) باعث ایجاد انفجار اتمی نمیشه ! انفجار اتمی فقط تحت شرایط مخصوصی انجام میشه و با سقوط یک بمب افکن اتمی تنها اون منطقه به مواد رادیواکتیو و ناپایدار آلوده میشه که اونهم اگر یک محفظه ی ایزولاسیون مقاوم (از جنس همین محفظه ی گنبد نیروگاه بوشهر) براش بسازن ، احتمال آلودگی رادیواکتیو در اثر سوانح از بین میره .

IPS عزیز ، خب مشکل فقط سوخت هست ! اگر یک تکنولوژی تولید انرژی درست حسابی تولید بشه هم هلیکوپتر هم هواپیما باقی خواهند بود ، البته بنظر من هواپیماها بخاطر قدرت بیشتر و ابعاد بزرگتر (و نتیجتا داشتن امکان انتخاب بیشتری از تکنولوژی های تولید انرژی) شانس بیشتری برای بقا دارند .

[Goebbels 38,203]

خوب یک سوالی مطرحه خدای نکرده این هواپیمای اتمی! مثلا در وسط نیویورک سقوط کنه چی میشه! بنده هم با حرف دکتر موافق هستم بیودیزل میتونه سوخت آینده باشه با توجه به تحقیقات گسترده ای که دارن بر روی اون انجام میدن و انواعی که ازش تهیه شده شاید به سوخت هواپیمای بیو دیزل هم رسیدیم

[Sorena_Noshad 5,090]

[quote]Sorena noshad عزیز

بله تا حدودی حق با شماست ، همین الان هم کسی نمیتونه ادعا کنه میتونه تمام تشعشعات خروجی از راکتورهای اتمی رو ایزوله کنه ، ولی خب درصد خیلی زیادیش با استفاده از لایه های مخصوص حفاظتی جذب شده و اون مقدار کمی که انسان جذب میکنه هم زیاد مضر نیست .

در مورد هدف قرار گرفتن و سقوط هم باید ذکر کنم که یک راکتور در اثر ضربه (ناشی از تصادف یا سقوط یا ...) باعث ایجاد انفجار اتمی نمیشه ! انفجار اتمی فقط تحت شرایط مخصوصی انجام میشه و با سقوط یک بمب افکن اتمی تنها اون منطقه به مواد رادیواکتیو و ناپایدار آلوده میشه که اونهم اگر یک محفظه ی ایزولاسیون مقاوم (از جنس همین محفظه ی گنبد نیروگاه بوشهر) براش بسازن ، احتمال آلودگی رادیواکتیو در اثر سوانح از بین میره .[/quote]

منظور من هم همین آلودگی رادیو اکتیو هستش.

فکرش رو بکنید در آینده بخواید با هواپیماهای اتمی مسافرت کنید! خوب بالاخره سقوط میکنن و اگه بگیریم 100 سقوط در سال یا کمتر خودش خیلی هستش.

در مورد این که بشه با یک محفظه ایزولاسیون مقاوم جلوی آلودگی رادیو اکتیو محیط رو گرفت هم من فکر نمیکنم جواب بده.

من شانس این که نیروی اتمی بخواد جای سوخت های فسیلی رو بگیره رو در زمینه هوانوردی خیلی کم میبینم و همین الان کشورهای زیادی دارن روی سوخت های جدید برای هوانوردی بعد از اتمام سوخت های فسیلی کار میکنن که باید دید چی میشه.

[IPS 25]

[quote]Sorena noshad عزیز

بله تا حدودی حق با شماست ، همین الان هم کسی نمیتونه ادعا کنه میتونه تمام تشعشعات خروجی از راکتورهای اتمی رو ایزوله کنه ، ولی خب درصد خیلی زیادیش با استفاده از لایه های مخصوص حفاظتی جذب شده و اون مقدار کمی که انسان جذب میکنه هم زیاد مضر نیست .

در مورد هدف قرار گرفتن و سقوط هم باید ذکر کنم که یک راکتور در اثر ضربه (ناشی از تصادف یا سقوط یا ...) باعث ایجاد انفجار اتمی نمیشه ! انفجار اتمی فقط تحت شرایط مخصوصی انجام میشه و با سقوط یک بمب افکن اتمی تنها اون منطقه به مواد رادیواکتیو و ناپایدار آلوده میشه که اونهم اگر یک محفظه ی ایزولاسیون مقاوم (از جنس همین محفظه ی گنبد نیروگاه بوشهر) براش بسازن ، احتمال آلودگی رادیواکتیو در اثر سوانح از بین میره .

IPS عزیز ، خب مشکل فقط سوخت هست ! اگر یک تکنولوژی تولید انرژی درست حسابی تولید بشه هم هلیکوپتر هم هواپیما باقی خواهند بود ، البته بنظر من هواپیماها بخاطر قدرت بیشتر و ابعاد بزرگتر (و نتیجتا داشتن امکان انتخاب بیشتری از تکنولوژی های تولید انرژی) شانس بیشتری برای بقا دارند .[/quote]
خوب الحمدلله تشعشعات رو قبول کردید ولی بدونید تشعشع داره . این هواپیما ها بخاطر اندازه ی بزرگشون و سرعت کمشون بسیار آسیب پذیراند و تنها یک هدف آزمایشی برای اولین موشک های هوا به هوای ایرانی اند . تازه فرض بر اینکه سرعتش رو افزایش بدن باید ابعاد و سوخت رسان رو افزایش بدن و در صورت بروز مشکل در سوخت رسان به سرعت سقوط میکنه و اینکه با افزایش ابعاد راحت تر میشه زدش و همچنین از میزان ارتفاعش هم کاسته میشه. قربون دستت که حداقل یکی رو انتخاب کردی