كاوشگر كنجكاوي در مريخ / فصلي نوين در كاوش‌هاي سياره سرخ

[mahdavi3d 14,067]

NASA/JPL-Caltech/Univ. of Arizona

 

کاوشگر کنجکاوی ناسا به مقصد جدید خود در دامنه کوه Sharp در سیاره سرخ رسیده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این کوه در مرکز دهانه وسیع گیل واقع شده و مقصد بلندمدت این کاوشگر اعلام شده است. بالارفتن کنجکاوی از این کوه با بررسی دامنه‌های پست‌تر آن آغاز خواهد شد و این عمل را در نقطه‌ای در نزدیکی Pahrump Hills شروع می‌کند.

اواخر سال 2013، تیم علمی کنجکاوی متوجه شد ناحیه‌ای از خاک مریخ پوشیده از صخره‌های تیز است و این که این صخره‌ها در چهار چرخ از شش چرخ کاوشگر حفره ایجاد کرده بودند. بنابراین دانشمندان تصمیم گرفتند مسیر کنجکاوی را به زمینی ملایم‌تر تغییر دهد و آن را به سمت جنوب و پابه کوه Sharp هدایت کردند.

پس از فرودآمدن در دهانه گیل در اوت سال 2012، کنجکاوی نخستین سال ماموریتش را با دستیابی به این کشف علمی انجام داد که مریخ زمانی شرایط محیطی ایده‌آل برای حیات میکروبی داشته است.

صخره‌های رسوبی حاوی گل در کف این دهانه (در ناحیه‌ای موسوم به Yellowknife Bay) شواهدی از بستر دریاچه‌ای ارائه دادند که میلیاردها سال پیش حاوی آب شیرین، عناصر کلیدی برای حیات و یک منبع شیمیایی انرژی برای میکروب‌ها بوده است.

 

۲۲ شهریور ۱۳۹۳

منبع: ایسنا

 

به گفته Jennifer Trosper مشکلات چرخ‌ها هرچند در انتخاب مسیر جدید در نقطه ورودی کوه شارپ موثر بوده، اما تعیین کننده نبوده است. پس از ماه‌ها تلاش سخت برای راندن کاوشگر به نقطه فعلی، اولویت از راندن وسیله به تحقیقات در مورد هر لایه مورد نظر کوه شارپ تغییر می‌کند.

http://www.nasa.gov/press/2014/september/nasa-s-mars-curiosity-rover-arrives-at-martian-mountain/

[mahdavi3d 14,067]

 NASA/JPL/Caltech/MSSS

NASA/JPL/University of Arizona /MSSS

کاوشگر «کنجکاوی» ناسا نخستین نمونه‌ها از کوه لایه‌بندی‌شده «شارپ» در مریخ را جمع‌آوری کرد.
به گزارش سرویس علمی ایسنا، اواخر روز چهارشنبه گذشته (دوم مهرماه)، مته‌ کنجکاوی حدود 6.7 سانتی‌متر در لایه کوه شارپ نفوذ و نمونه‌های پودرشده‌ای از آن را جمع‌آوری کرد.
داده‌ها و تصاویر کنجکاوی در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا واقع در کالیفرنیا دریافت شدند و موفقیت این عملیات تایید شد.
نقطه هدف مته‌کاری پایین‌ترین بخش لایه قاعده کوه است و از این نقطه کنجکاوی به دنبال بررسی لایه‌های جوان‌تر و مرتفع‌تر تپه‌های مجاور خواهد بود.
بررسی صخره‌های موجود در زیر کوه شارپ تصویری از محیطی ارائه می‌دهد که هنگام شکل‌گیری این کوه وجود داشته است.
گام بعدی تحویل‌دادن نمونه‌موردی به کج‌بیل موجود روی بازوی کنجکاوی است و در اینجا بافت پودر برای ارزیابی ایمن‌بودن مته‌کاری و نمونه‌گیری بیشتر و همچنین تحویل‌دادن آن‌ به ابزار آزمایشگاهی داخلی کنجکاوی، بررسی خواهد شد.
این ابزار می‌توانند انواع تحلیل‌ها را برای شناسایی ساختار شیمیایی و همچنین کانی‌شناسی صخره انجام دهند.

 

۵ مهر ۱۳۹۳

منبع: ایسنا

 

NASA/JPL/Caltech/University of Arizona

 

NASA/JPL/Caltech

لایه‌های چینه‌شناختی در کوهپایه کوه شارپ

http://www.spaceflight101.com/msl-mission-updates-8.html

[mahdavi3d 14,067]

NASA / JPL / MSSS

 

ناسا از دور جدید اهداف تحقیقاتی و آمادگی مریخ‌نورد کنجکاوی برای سنگ‌های اسرارآمیز سیاره سرخ خبر داد.
به گزارش سرویس فناوری ایسنا، کنجکاوی در مسیر حرکت بسمت کوه شارپ، مشغول بررسی منطقه‌ای موسوم به Pahrump Hills است.

«آشوین واساوادا» معاون پروژه کنجکاوی تأکید کرد: در این منطقه با تنوع چشمگیری از بافت‌های مختلف مواجه هستیم که بخش‌هایی بصورت لایه لایه و بخش‌هایی بصورت ریز دانه هستند و سایر قسمت‌ها در برابر فرسایش بسیار مقاوم بوده‌اند.
نخستین مأموریت اکتشافی کنجکاوی در دامنه کوه شارپ سال 2013 به پایان رسید و محققان ناسا اکنون قصد دارند، با صعود مریخ‌نورد به ارتفاع 5.5 کیلومتری این کوه، سنگ‌های اسرارآمیز این منطقه را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهند.

هدف از انجام مطالعه بر روی بافت‌های چند لایه این منطقه، کشف احتمال میزبانی از حیات بر سطح سیاره سرخ است.

 

۱ آذر ۱۳۹۳

منبع: ایسنا

 

یک منبع انگلیسی:

http://www.spaceflightinsider.com/missions/solar-system/curiosity-takes-second-look-rocks-near-mount-sharp/

[mahdavi3d 14,067]

خودروی کنجکاوی بر بستر یک دریاچه باستانی فرود آمده

چنانچه یافته های تازه ی کنجکاوی نشان می دهد، گودال بزرگ گیل روی سیاره ی بهرام احتمالا تا میلیون ها سال توان پذیرایی از زندگی میکروبی را داشته چرا که در روزگاران گذشته یک دریاچه ی بزرگ و پرآب بوده است.

مشاهدات خودروی کنجکاوی ناسا نشان می دهد که کوه شارپ روی سیاره ی بهرام (مریخ)، از ته نشین شدن رسوب ها در بستر یک دریاچه ی بزرگ در مدت ده ها میلیون سال پدید آمده است. این برداشت از یافته های کنجکاوی در گودال گیل نشانگر آنست که سیاره ی بهرام در روزگار باستان دارای آب و هوایی بوده که احتمالا در جاهای بسیاری از سیاره ی سرخ، دریاچه هایی دیرپا پدید آورده بوده.

 

برداشت هنری از گودال گیل در زمانی که یک دریاچه ی پرآب بوده

 

اشوین واساوادا، دانشمند دستیار پروژه ی کنجکاوی در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در پاسادنای کالیفرنیا می گوید: «اگر انگاره ی (فرضیه ی) ما برای کوه شارپ درست باشد، این پنداشت را که شرایط گرم و مرطوب در بهرام گذرا، منطقه ای، یا تنها زیرزمینی بوده به چالش می کشد. یک توضیح بنیادی تر اینست که جو چگال ترِ گذشته ی بهرام، دمای سراسری آن را بالاتر از نقطه ی یخ زدن برده بوده، هرچند که ما هنوز از چگونگی این کار توسط جو آگاه نیستیم.»
وجود این کوهِ لایه ای درون یک دهانه پرسشی چالش برانگیز برای پژوهشگران بوده است. کوه شارپ یا ائولیس ۵ کیلومتر بلندی دارد و در بخش پایینی دامنه ی آن صدها تخته سنگ لایه ای از زیر خاک بیرون زده است. این لایه های سنگی - که از ته نشست های پی در پی دریاچه، رود، و باد به جا مانده- گواهیست از پر شدن و تبخیر پیاپی یک دریاچه ی بسیار گسترده تر و دیرپاتر از هر آنچه در گذشته از نزدیک بررسی شده بود.

دانشمند پروژه ی کنجکاوی، جان گراتزینگر از بنیاد فناوری کالیفرنیا در پاسادنا می گوید: «ما به سرعت در حال گره گشایی از راز کوه شارپ هستیم. جایی که اکنون این کوه قرار دارد، احتمالا روزگاری یک رشته دریاچه بوده.»
کنجکاوی هم اکنون سرگرم بررسی پایین ترین لایه های رسوبی کوه شارپ است، تخته سنگی به بلندی ۱۵۰ متر با نام "سازند موری". رودها شن و ماسه و گل و لای را با خود به دریاچه می آوردند، رسوبات را در دهانه ی رود ته نشین می کردند و دلتاهایی همانند دلتاهای دهانه ی رودهای زمینی پدید می آوردند. این چرخه بارها و بارها رخ می داد.

گروتزینگر می گوید: «نکته ی مهم درباره ی دریاچه ای که بارها و بارها تکرار می شده اینست که هر بار که باز می گشته، آزمایشگاه تازه ای پدید می آورده که به ما درباره ی چگونگی کارکرد محیط می گوید. با بالاتر رفتن کنجکاوی از کوه شارپ، ما رشته آزمایشگاه هایی خواهیم که الگوهایی را درباره ی شیوه ی برهم کنش جو و آب و رسوبات نشان می دهند. شاید چگونگی دگرگونی شیمیایی که با گذشت زمان در این دریاچه ها روی می داده را ببینیم. این انگاره ایست که با چیزهایی که تاکنون دیده ایم پشتیبانی می شود، و چارچوبی برای آزمایش های سال آینده برایمان فراهم می سازد.»
پس از این که دهانه تا بلندای دستکم چند صد متر پر شد، رسوبات سفت شده و به سنگ تبدیل شدند، و آنگاه با گذشت زمان، فرسایش باد باعث کنار زده شدن مواد میان لبه ی دهانه و آنچه اکنون لبه ی کوه است شد و این لایه های انباشته شده ی رسوبات تراش خوردند و به گونه ی یک کوه بر جای ماندند.

خودروی کنجکاوی در مسیر ۸ کیلومتری که از جایگاه فرودش در سال ۲۰۱۲ تا جایگاه کنونی اش پیموده، سرنخ هایی را درباره ی تغییر شکل کف دهانه در روزگار دریاچه ها آشکار کرده است.
یکی از اعضای گروه علمی کنجکاوی به نام سانجیو گوپتا از امپریال کالج لندن می گوید: «ما سنگ هایی رسوبی یافتیم که نشانگر دلتاهای باستانی کوچکی هستند که بر روی هم انباشته شده بودند. کنجکاوی با گذشتن از یک مرز، از یک محیط رودخانه ای وارد یک محیط عمدتا دریاچه ای شد.»
با وجود شواهدی که در گذشته از چند کاوشگر دیگرِ بهرام به دست آمده بود و همگی نشان از محیطی آبناک در روزگار باستانی بهرام داشتند، مدل سازی از این محیط باستانی تاکنون نیازمند شناسایی شرایطی بوده که می توانسته دوره های زمانی بلندی با گرمای کافی برای پایدار ماندن آب سطحی را پدید آورده باشد.
پروژه ی آزمایشگاه علمی بهرام ناسا (msl) از خودروی کنجکاوی برای ارزیابی محیط های باستانی با توان زیست پذیری، و دگرگونی های چشمگیری که محیط بهرام در مدت میلیون ها سال پشت سر گذاشته است بهره می گیرد. این پروژه بنیان پژوهش کنونی ناسا روی سیاره ی سرخ و آماده سازی برای فرستادن انسان به این سیاره در دهه ی ۲۰۳۰ است.
مایکل مه‌یر، دانشمند ارشد برنامه ی کاوش بهرام ناسا در ستاد کل این سازمان در واشنگتن می گوید: «دانشی که ما با رازگشایی از چگونگی شکل گیری کوه شارپ درباره ی فرگشت محیط بهرام به دست می آوریم راهنمای ما برای برنامه ریزی ماموریت های آینده جهت یافتن نشانه های زندگی بهرامی خواهد بود.»

 

این عکس نمونه ای از یک سنگ لایه ای با لایه های نازک که به گونه ی برابر چیده شده اند،

در برونزد "پارامپ هیل" در پایه ی کوه شارپ را نشان می دهد.

 

در این عکس که روز ۷ اوت ۲۰۱۴ توسط دوربین روی دکل کنجکاوی (ماستکم، Mastcam) گرفته شده،

یک سنگ با لایه های برابر را می بینیم.این سنگ الگوی معمول ته نشست های رسوبی کف یک دریاچه را

در جایی نه چندان دور از نقطه ی ورود جریان آب به دریاچه نشان می دهد.

 

این عکس را هم دوربین ماستکم کنجکاوی گرفته و بسترهای شیبدار ماسه سنگی را نشان می دهد که

به باور دانشمندان، ته نشست های دلتاهای کوچکی هستند که از ورود رودخانه ها به گودال گیل پدید آمده اند.

 

 

این عکس را هم دوربین ماستکم در روز ۲۵ مارس ۲۰۱۴ گرفته و جنوب ایستگاه بین راهی کیمبرلی را نشان می دهد.

 

در این عکس که روز ۱۵ نوامبر ۲۰۱۴ توسط دوربین لنز دستی کنجکاوی (ماهلی، MAHLI) گرفته شده،

نمای بزرگ شده از یک سنگ به نام "موهاوی" را می بینید که بلورهایی لوزی شکل در آن نمایانست.

 

کنجکاوی، خودروی بزرگ پروژه ی آزمایشگاه علمی بهرام ناسا در اوت ۲۰۱۲ در

این نقطه نزدیک دامنه ی کوه شارپ در دهانه ی گیل فرود آمد.

 

این عکس را دوربین ماستکم کنجکاوی گرفته و نمونه ای از لایه بندی چلیپایی (مورب) را

نشان می دهد که در اثر گذشتن آب از روی یک بستر رسوبی سست پدید آمده.

 

در این نمودار رودهایی که به یک دریاچه می ریزند نشان داده شده. جایی که

سرعت جریان آب کم می شود، رسوبات برجای می مانند و یک دلتا پدید می آید

که طیفی از مواد رسوبی را به درون دریاچه ته نشین می کند.

 

در این تصویر، چگونگی شکل گیری یک کوه در مرکز دهانه ی گیل نشان داده شده است.

 

منبع:

http://1star-7skies.blogspot.com/2014/12/blog-post_9.html

[mahdavi3d 14,067]

چیزی در هوای بهرام "متان" پخش می کند!

 

ناسا افزایشی ده برابری را در میزان متان -که یک ماده ی آلی است- در جو پیرامونش احساس کرده. این خودرو همچنین در یک نمونه از پودر سنگی که توسط آزمایشگاه حفاری خود به دست آورده بود نیز مواد آلی دیگری یافته است.

 

این تصویر راه های ممکن برای افزوده شدن متان به هوای بهرام (چشمه ها) و ناپدید شدن آن در هوای بهرام (چاهک ها) را نشان می دهد.

خودروی کنجکاوی ناسا افت و خیزهایی را  در چگالی متان در هوای بهرام شناسایی کرده است که

می تواند نشانگر رخ دادن هر دوی این گونه فعالیت ها روی بهرام امروزی باشد.

    

سوشیل آتریا از دانشگاه میشیگان در آن آربور می گوید: «این افزایش موقت متان - که ناگهان بالا رفت و سپس به جای نخست برگشت- به ما می گوید که گونه ای چشمه ی (منبع) نسبتا موضعی در آن جا وجود دارد.» آتریا که یکی از اعضای گروه علمی خودروی کنجکاویست می افزاید: «چندین چشمه ی احتمالی - زیستی یا غیرزیستی می توان برای این افزایش ناگهانی برشمرد، مانند برهم کنش آب و سنگ.»

پژوهشگران در مدت ۲۰ ماه، ده ها بار با بهره از یکی از آزمایشگاه های کنجکاوی به نام دستگاه "آزمایش نمونه ها روی بهرام" (سام، SAM) متان را در هوای سیاره ی بهرام (مریخ) بو کشیده اند. در دو ماه از این بیست ماه، اواخر ۲۰۱۳ و اوایل ۲۰۱۴، میانگین متان سنجیده شده در چهار بار سنجش برابر با هفت در میلیارد بود. پیش و پس از آن، میانگین متان تنها یک دهم این مقدار بود.

کنجکاوی همچنین مواد شیمیایی آلی دیگری را نیز در پودری که از سوراخ کردن یک سنگ به نام کامبرلند به دست آورده بود شناسایی کرده که نخستین مورد شناسایی قطعی مواد آلی در مواد سطحی سیاره ی سرخ به شمار می آید. این مواد آلی بهرامی یا روی خود این سیاره شکل گرفته یا می تواند توسط شهاب سنگ ها به آن جا آورده شده باشد.

مولکول های آلی که مولکول هایی تشکیل شده از کربن و معمولا هیدروژنند، بلوک های ساختمانی شیمیایی موجودات زنده اند، هر چند که می توانند بدون موجود زنده هم وجود داشته باشند. یافته های کنجکاوی از بررسی نمونه های هوا و پودر سنگ نشان نمی دادند که آیا بهرام در گذشته زیستگاه موجودات زنده ی ذره بینی بوده یا نبوده، ولی درباره ی فعالیت شیمیایی کنونی بهرام و شرایط مناسب زندگی در روزگار باستان آن آگاهی هایی به ما می دهند.

جان گراتزینگر، دانشمند پروژه ی کنجکاوی در بنیاد فناوری کالیفرنیا در پاسادنا می گوید: «ما به کار روی معماهایی که در این یافته ها هست دامه می دهیم. آیا می توانیم به چیزهای بیشتری درباره ی شیمی پویایی که باعث چنین افت و خیزهایی در مقدار متان جو سیاره می شود پی ببریم؟ آیا می توانیم سنگ های هدفی را برگزینیم که مواد آلی شناسایی پذیری را در خود حفظ کرده باشند؟»
پژوهشگران چندین ماه تلاش کردند تا این را تعیین کنند که مواد آلی دیده شده در نمونه ی کامبرلند به راستی از خود سیاره ی سرخ بوده یا نه. آزمایشگاه سام کنجکاوی در چندین نمونه سنگ مقدار ساختار کربنی آلی را شناسایی کرده که در واقع از زمین به درون کنجکاوی منتقل شده بودند. هرچند آزمایش ها و بررسی های دامنه دار و گسترده ما را از شناسایی مواد آلی خود بهرام مطمئن ساخت.

نخستین شناسایی قطعی مواد شیمیایی آلی در کانی های سطح بهرام در پی بررسی هایی روی داد که

خودروی کنجکاوی بر روی نمونه ی پودر سنگی که با سوراخ کردن گِلسنگ کامبرلند از آن بیرون کشیده بود انجام داد.

 

تعیین این که چه ماده ی آلی بهرامی ویژه ای در سنگ است با وجود کانی های پرکُلرات در خاک و سنگ های بهرام کار پیچیده ای است. پرکلرات ها به هنگام گرم شدن درون دستگاه SAM به ساختارهایی از ترکیب های آلی تبدیل می شوند، از همین رو شناسایی مواد آلی بهرامی در سنگ نامشخص می ماند.
دانشمند همکار پروژه ی کنجکاوی، راجر سامنز از بنیاد فناوری ماساچوست در کمبریج می گوید: «این مورد که نخستین تایید وجود کربن آلی در یک سنگ روی بهرام است، نویدبخش چیزهای بسیاریست. مواد آلی از آن رو اهمیت دارند که می توانند برای ما درباره ی مسیری که برای شکل گیری و حفظ شدن پیموده اند بگویند. همچنین می تواند درباره ی تفاوت های زمین-بهرام و این که آیا محیط های ویژه ای که سنگ های رسوبی دهانه ی گیل نشان می دهند، کمابیش برای گرد آمدن مواد آلی مناسب بوده اند یا نه به ما آگاهی بدهد. اکنون چالش ما یافتن سنگ های دیگری روی کوه شارپ است که شاید ساختارهای آلی متفاوت و گسترده تری را در بر داشته باشند.»

همچنین در گزارش پژوهشگران آمده که آنچه کنجکاوی از آب های بهرام که از بیش از سه میلیارد سال پیش درون کانی های بستر دریاچه در سنگ کامبرلند به دام افتاده چشیده نشانگر آنست که این سیاره مقدار بسیاری از آب های خود را پیش از شکل گیری بستر دریاچه از دست داده بوده و این دسترفتِ مقادیر بسیارِ آب پس از آن هم ادامه داشته است.
دستگاه سام ایزوتوپ های هیدروژن را از مولکول های آبی که میلیاردها سال در دل یک نمونه ی سنگ به دام افتاده بود و با گرم شدن آن توسط سام آزاد شد بررسی کرد، که به آگاهی هایی درباره ی تاریخ آب های بهرام انجامید. نسبت ایزوتوپ سنگین هیدروژن (دوتریوم) به ایزوتوپ معمولی و فراوان ترِ هیدروژن می تواند شناسه ای برای مقایسه میان گام های گوناگون تاریخ یک سیاره فراهم کند.

پل ماهافی، سربازرس دستگاه سام در مرکز پروازهای فضایی گودارد ناسا در گرین بلت مریلند می گوید: «این به راستی جالب است که سنجش های ما از گازهایی که کنجکاوی از سنگ های بهرام بیرون کشیده می تواند درباره ی دسترفت آب های این سیاره برایمان بگوید.» ماهافی نویسنده ی اصلی یک گزارش است که در شماره ی این هفته ی نشریه ی ساینس منتشر شده.
نسبت دوتریوم به هیدروژن تغییر کرده زیرا هیدروژن از دوتریوم سبک تر است و در نتیجه بسیار آسان تر از آن از جو بالایی بهرام می گریزد. اگر پژوهشگران بخواهند به گذشته برگردند و ببینند نسبت دوتریوم-هیدروژن در آب های بهرام چگونه با گذشت زمان تغییر کرده می توانند به این نسبت در آب های درون جو کنونی بهرام و آب هایی که در دوره های گوناگون تاریخ این سیاره در سنگ های آن به دام افتاده نگاه کنند.

شهاب سنگ های بهرامی که روی زمین یافته شده اند نیز آگاهی هایی به ما می دهند، ولی به طور ناقص. [زیرا] سن هیچ یک از شهاب سنگ بهرامیِ شناخته شده حتی نزدیک به سن سنگ هایی که روی خود بهرام بررسی شده نیست. بر پایه ی سنجش های کنجکاوی، زمان شکل گیری سنگ هایی که بررسی کرده به حدود ۳.۹ تا ۴.۶ میلیارد سال پیش می رسد.

نسبتی که کنجکاوی در نمونه سنگ کامبرلند یافت حدود یک دوم این نسبت در بخار آبیست که در جو امروز بهرام یافته می شود؛ چیزی که نشان می دهد بیشتر دسترفت آب های سیاره از زمان شکل گیری آن سنگ رخ داده. گرچه این نسبت حدود سه برابر بالاتر از نسبت ذخیره ی آغازین آب بهرام است (بر پایه ی این پنداشت که ذخیره ی آغازین آب های بهرام دارای نسبتی برابر با نسبت اقیانوس های زمین بوده). این نشان می دهد که بهرام بیشتر آب های آغازینش را پیش از شکل گیری سنگ کامبرلند از دست داده بوده.

 

۹/۲۶/۱۳۹۳

منبع:

http://1star-7skies.blogspot.com/2014/12/blog-post_189.html

[Mosip 3,604]

جدیدترین سلفی کنجکاوی

 

 

مریخ‌نورد «کنجکاوی» (Curiosity)، دوباره سلفی جدیدی از خودش گرفته و به زمین فرستاده است. جدیدترین سلفی کنجکاوی این آزمایشگاه متحرک را نشان می‌دهد که کنار یک تپه‌ی شنی تیره گشت و گذار می‌کند و نمونه‌برداری انجام می‌دهد.کنجکاوی که علاقه‌ی زیادی به گرفتن تصاویر سلفی دارد، در سال ۲۰۱۲ روی سیاره‌ی سرخ فرود آمد و از آن زمان، مرتب از خودش سلفی گرفته و به زمین فرستاده است.

 

 

برای تفکیک پذیری بیشتر به این لینک بروید

 

در جدیدترین سلفی کنجکاوی تعداد ۵۷ تصویر با دوربینی که در انتهای بازوی رباتیک کنجکاوی قرار دارند با هم ترکیب شده‌اند. دو ماه است که این مریخ‌نورد تپه‌های شنی متحرک را مطالعه می‌کند تا ببیند که باد چگونه ذرات شن را در مریخ حرکت می‌دهد. این کار به منظور شناخت و درک بیشتر الگوهای بادی و در نتیجه‌ی آن محیط مریخ انجام می‌شود.

در این بررسی دو ماهه قرار بود مریخ‌نورد کنجکاوی سه نمونه‌ی شن را جمع‌آوری کند. در زمان گرفتن این تصاویر، اولین نمونه‌ی شن را برداشت. سپس قرار بود دومین و سومین نمونه را مدتی بعد با فواصل معین جمع‌آوری و پردازش کند. اما در جریان پردازش سومین نمونه با مشکلی فنی مواجه شد که خوشبختانه کنجکاوی واکنش مناسبی نبست به این اتفاق نشان داد. این مریخ‌نورد با موفقیت نمونه‌ی دوم را مورد ارزیابی قرار داد. قرار بود نمونه‌ی سوم هم به همین شکل بررسی شود که دانشمندان متوجه شدند آزمایش نمونه‌ی دوم کافی بوده و نیازی به پردازش نمونه‌ی سوم نیست.

این اولین بار است که تپه‌های شنی متحرک مریخ، از نزدیک بررسی می‌شود. نتایج این بررسی‌ها، اطلاعاتی درباره‌ی این تپه‌های شنی که در شرایطی با جاذبه‌ و اتمسفر بسیار کمتر از زمین هستند، در اختیار دانشمندان قرار می‌دهد.

 

مریخ‌نورد کنجکاوی وزنی به اندازه‌ی ۸۹۹ کیلوگرم دارد که شامل ۸۰ کیلوگرم ابزارهای آزمایشگاهی هم می‌شود. سوخت آن را انرژی هسته‌ای تامین می‌کند. این مریخ‌نورد به کمک دوربین‌هایی که به آن مجهز است به دنبال ویژگی‌های قابل توجه در مریخ می‌گردد. اگر در سطح این سیاره چیزی توجه‌اش را جلب کند با لیزر فروسرخ آن را بخار کرده و طیف حاصل را بررسی می‌کند تا ترکیب عناصر آن را تشخیص دهد. اگر شاخصه‌های آن نمونه جالب باشد، با استفاده از بازوی بلندش آن را به سمت میکروسکوپ و طیف سنج پرتو X می‌برد تا بررسی دقیق‌تری روی آن انجام دهد.

 

 

http://www.nasa.gov/feature/jpl/sandy-selfie-sent-from-nasa-mars-rover

ویرایش شده در بهمن 94 توسط Mosip