نبرد ناو آلمانی شارن هورست

[hosseinvahdat 42]

[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/h59670.jpg[/img][/align]
[align=center] [/align]
[align=center][color=darkblue]نام: شارنهورست
تاریخ اقدام به ساخت: 15 ژوئن 1935
تاریخ اتمام پروژه: 3 اکتبر 1936
تاریخ اعزام به ماموریت: 7 ژانویه 1939
وزن: 31.552 تن
طول: 229 متر
عرض: 30 متر
نیروی پیشرانه: دارای 3 توربین ساخت BROWN-BOVERI با قدرت 161.000 اسب بخار
سرعت: 61 کیلومتر در ساعت
فرجام: در 26 دسامبر 1943 در نبردی در اطراف نورث کیپ در نزدیکی سواحل نروژ غرق شد که انگلیسی ها نام این نبرد را عملیات OSTFRONT نام نهادند
[/color] [/align]
[color=blue]نبردناو شارنهورست یکی از نبردناوهای مشهور آلمانی در جنگ دوم جهانی بود که به نام گرهارد فون شارنهورست ژنرال مشهور پروسی در جنگ های دوره ناپلئون نامگذاری شده بود و مسلح به 9 توپ اصلی 280 میلیمتری مدل SK C-34 و 12 توپ ثانویه 150 میلیمتری مدل SK C-28 و 6 اژدرانداز 533 میلیمتری بود. قطر زره این نبردناو در بدنه 350 میلیمتر و در ناحیه عرشه 95 میلیمتر بود. این نبردناو به همراه خواهرش نبردناو گنیزنائو توسط ملوانان انگلیسی با لقب دو خواهر زشت شناخته میشدند. پس از حمله ارتش آلمان نازی به لهستان در سال 1939، نبردناو شارنهورست به همراه نبردناو گنیزنائو در اولین ماموریت خود در فاصله بین 21 تا 27 نوامبر 1939 به گذرگاه میان ایسلند و فارو اعزام شدند و در این عملیات موفق شدند یک کشتی بازرگانی انگلیسی به نام راولپندی را غرق نمایند. به کاپیتان ادوارد کاورلی کِندی (پدر مورخ مشهور دریا نورد انگلیسی، لودویک کندی) فرمانده کشتی راولپندی در ساعت 15:30 اعلام شد که یک کشتی عظیم الپیکر دیده می شود. ادوارد کندی ابتدا کشتی مشاهده شده را رزمناو سریع السیر دوتشسلند شناسائی نمود و سپس یک کشتی بزرگ دیگر را مشاهده نمود.
او ابتدا تصور نمود که کشتی دوم یک رزمناو سنگین انگلیسی میباشد و امیدوار بود که کشتی دوم موجب نجات آنها شود بنابراین به هشدارهای شلیک شارنهورست توجهی ننمود. اما از بدبختی او کشتی دوم در واقع نبردناو گنیزنائو بود و کندی خود را در محاصره هر دو کشتی دشمن دید. نبرد بین طرفین فقط 15 دقیقه طول کشید و نبردناو شارنهورست کشتی بازرگانی انگلیسی را با 238 خدمه آن که شامل کندی نیز میشد غرق نمود و 38 تن از خدمه که در دریای یخ زده گرفتار شده بودند را نجات داد و به اسارت گرفت. خدمه و کاپیتان هر دو نبردناو شارنهورست و گنیزنائو نشان شجاعت دریافت نمودند (کاپیتان شارنهورست در این زمان کورت کیزر هوفمن بود).
در بهار سال 1940 نبردناو گنیزنائو به همراه نبردناو شارنهورست عملیات حمله ارتش آلمان نازی به نروژ را تحت پوشش خود قرار دادند و در این عملیات با ناو رینون(H . M . S . RENOWN) وارد نبرد شدند اما این نبرد برای هیچ یک از طرفین نتیجه قطعی نداشت و هیچ پیروزی برای طرفین ثبت نشد. همچنین در جریان عملیات جونو (در اساطیر یونان باستان جونو نام زن ژوپیتر بود) شارنهورست و گنیزنائو ناو هواپیمابر انگلیسی گلوریوس (GLORIOUS) و 2 ناوشکن محافظ آن به نام اکاستا و اردنت را در نزدیکی سواحل نروژغرق نمودند.
در این نبرد گلوله ای که شارنهورست در ساعت 16:32 شلیک کرد، به ناو هواپیمابر انگلیسی برخورد نمود و سپس اژدرهای شلیک شده این ناو هواپیمابر را مورد اصابت قرار داد. دومین گلوله های شارنهورست در ساعت 16:38 که از فاصله 24.000 متری شلیک شده بود به ناو هواپیمابر گلوریوس برخورد نمود. این فاصله بیشترین فاصله ثبت شده در نبرد دریائی جنگ دوم جهانی است که به هدف خورده است. بلافاصله پس از آن گلوله های شلیک شده توسط گنیزنائو موجب آتش سوزی در عرشه گلوریوس شد. ناوشکن های انگلیسی برای محافظت از خود و گلوریوس شروع به ایجاد پرده ای از دود نمودند و همزمان تلاش نمودند تا با پرتاب اژدر هر 2 نبردناو آلمانی را هدف قرار دهند.
در ساعت 17:39 بر اثر اصابت یکی از چهار اژدر شلیک شده از ناوشکن اکاسا، شارنهورست آتش گرفت و 50 ملوان از خدمه شارنهورست کشته شدند و آبی به حجم 2.500 تن به داخل کشتی سرازیر شد و برج متحرک عقب شارنهورست از کار افتاد. اردنت در ساعت 17:20 و براثر اصابت 7 اژدر غرق شد. در نتیجه این عملیات بین 1.474 الی 1.530 ملوان انگلیسی کشته شدند. ادمیرال ویلهلم مارشال فرمانده کشتی گنیزنائو به شارنهورست پیشنهاد داد تا تحت حراست گنیزنائو قرار بگیرد. در این لحظه شارنهورست فاصله ای معادل 4.000 متر با گنیزنائو داشت و میبایست خود را به گنیزنائو نزدیکتر میکرد تا در پناه آن بتواند از امنیت بیشتری برخوردار باشد. اندکی پس از ساعت 18:30 ناوهواپیمابر گلوریوس غرق شد و شارنهورست در پناه حمایت گنیزنائو به بندر تروندهایم در نروژ رفت و تحت تعمیر قرار گرفت.
در 13 ژوئن هواپیماهای بمب فکن بلکبورن اسکئو که از ناو هواپیمابر ارک رویال انگلستان برخاسته بودند به شارنهورست در بندر ترونهایم حمله کردند اما در این حمله فقط یک بمب به شارنهورست برخورد نمود. شارنهورست تا 23 ژوئن همان سال موفق به بازگشت به بندر کیل نشد و تحت تعمیر قرار گرفت.
در اواخر دسامبر 1940 گنیزنائو و شارنهورست سعی نمودند تا از سد ناوگان جنگی انگلستان در دریای آتلانتیک شمالی عبور کنند اما آب و هوای نامساعد موجب آسیب دیدگی گنیزنائو شد و هر دو کشتی مجبور به بازگشت شدند. در فاصله زمانی بین 22 ژانویه الی 22 مارس 1941 این دو کشتی آلمانی موفق شدند برای اولین بار در جنگ دوم جهانی با موفقیت از محاصره کشتی های انگلیسی در آتلانتیک شمالی عبور کنند. در این زمان فرماندهی نبردناو شارنهورست با ادمیرال گونتر لوتینس بود.
شارنهورست تحت فرماندهی لوتینس موفق شد در 3 فوریه از تنگه دانمارک عبور نماید و روز بعد موفق شده بودند از محاصره عبور نمایند. در 8 فوریه کاروان دریائی HX-106 مورد حمله این 2 نبردناو آلمانی قرار گرفت اما زمانی که نبردناو انگلیسی اچ. ام. اس. رامیلیس مشاهده شد شارنهورست و گنیزنائو تصمیم گرفتند حمله را لغو نمایند. 12 روز بعد 4 کشتی تجارتی متفقین در شرق نیوفاونلند توسط شارنهورست و گنیزنائو مشاهده و سپس غرق شدند. برد نیروی هوائی انگلستان نمیتوانست این منطقه را تحت پوشش خود قرار دهد بنابراین در فاصله بین 7 تا 9 مارس این دو نبردناو آلمانی این بار به یکی دیگر از کاروانهای دریائی متفقین به نام SL-67 حمله کردند و حمله تنها زمانی به پایان رسید که نبردناو انگلیسی مالایا توسط خدمه دو نبردناو آلمانی مشاهده شد.
در 15 مارس یک کاروان دریائی بدون اسکورت و همچنین یک تانکر بدون محموله در شرق نیوفاوندلند مورد حمله این دو نبردناو قرار گرفتند روز بعد یک کاروان دیگر نیز مورد حملات شارنهورست و گنیزنائو واقع شدند که در این عملیات 13 کشتی غرق شد و سهم شارنهورست 4 کشتی بود. این آخرین نبرد این دو کشتی در اقیانوس اطلس بود و سپس هر 2 کشتی به سوی سواحل فرانسه حرکت نمودند و در 22 مارس 1941 وارد بندر برست در آن کشور شدند. در این دوره از عملیات شارنهورست با غرق نمودن 8 کشتی به ظرفیت کل 49.300 تن که بدون اسکورت حرکت میکردند و نیز با غرق 22 کشتی که در اسکورت بودند با ظرفیت کل 115.600 تن و حضور 59 روز در دریا و طی نمودن مسافتی معادل 33.000 کیلومتر یک رکورد بی نظیر از خود به جا گذاشته بود.
در چند ماه بعد بمب افکن های RAF (نیروی هوائی سلطنتی انگلستان) به این کشتی حمله کردند که موفقیت آمیزترین آنها حمله ای بود که در 24 جولای 1941 انجام شد و در جریان آن یک بمب ضد زره به کشتی اصابت نمود و موجب شد کشتی به میزان 8 درجه به سمت راست بخوابد و آب به درون آن سرازیر شود. این حمله موجب شد کشتی برای 4 ماه تحت تعمیر قرار گیرد. حملات مکرر بمب افکن های انگلیسی به شارنهورست موجب شد در جولای 1941 به این نبردناو دستور داده شود که برست را ترک نماید و به بندر راشل در جنوب برست عزیمت نماید.
عزیمت این نبردناو توسط واحدهای شناسائی FFI (نهضت مقاومت فرانسه آزاد) به نیروهای انگلیسی گزارش شد و انگلیسی ها تصور نمودند که این نبردناو تصمیم دارد یکبار دیگر به اقیانوس آتلانتیک عزیمت، تا حملات خود را برضد کاروانهای دریائی آغاز نماید. انگلیسی ها تصمیم گرفتند توسط واحد 15 بمب افکن های هالیفاکس این نبردناو را هدف حمله خود قرار دهند. صدمات ناشی از بمب باران بمب فکن های انگلیسی موجب ورود حجم عظیمی از آب به داخل کشتی شد و شارنهورست مجبور شد برای تعمیرات به بندر برست مراجعه نماید. صدمات ناشی از این حمله و دیگر حملات و نیز خرابی لوله انتقال فوق حرارتی بویلر کشتی موجب شد این نبردناو تا پایان سال 1941 عملا غیر عملیاتی باقی بماند. در این زمان آلمان ها تصمیم گرفتند تا دو رزمناو و رزمناو سنگین پرنس اوژن را به آلمان فرا بخوانند زیرا بازگشت این ناوها به آلمان ریسک کمتری نسبت به اعزام این ناوها به اقیانوس آتلانتیک داشت.
از 11 تا 13 فوریه 1942 این کشتی ها به همراه چند ناو سبک دیگر و یک کشتی مین جمع کن در کانال انگلستان به راه افتادند. نام این عملیات، عملیات سربریوس (نام یک سگ سه سر در افسانه یونان باستان) بود. نیروی هوائی انگلستان تلاش نمود با حمله هوائی این گروه از کشتی ها را متوقف و نابود نماید اما هیچ موفقیتی به دست نیاورد اگرچه هر دو کشتی در مسیر خود با مین برخورد نمودند که سهم شارنهورست 2 مین و سهم گنیزنائو 1 مین بود. سرانجام هر دو کشتی موفق شدند به بنادر آلمان بازگردند.
تا مارس 1943 به دلیل انجام تعمیرات نبردناو شارنهورست در هیچ عملیاتی شرکت نکرد. در مارس 1943 شارنهورست ماموریت یافت به سوی شمال نروژ حرکت نماید و به نبردناو مشهور تیرپیتز بپیوندد. این دو نبردناو ماموریت داشتند تا براساس عملیاتی که به نام عملیات ZITRONELLA نامیده شد، با مزاحمت برای ناوگان کمکهای ارسالی از انگلستان به اتحاد شوروی مانع ارسال این کمکها به اتحاد شوروی شوند. اما بمب باران های بی وقفه توسط هواپیماهای انگلیسی در 8 سپتامبر موجب خسارات زیادی به هردو نبردناو گردید.
در روز کریسمس 1943 شارنهورست به همراه چند ناوشکن دیگر و تحت فرماندهی ادمیرال اریش بِی (ERICH BEY) به دریا رفت تا به دو کاروان به نامهای JW 55B و RA 55A که در شمال نروژ در حال حمل تدارکات از مبدا انگلستان به مقصد اتحاد شوروی بودند حمله نماید. اما از بخت بد نیروهای آلمانی مرکز رمز گشائی نیروی دریائی انگلستان موفق شد دستور صادره برای شارنهورست را رمز گشائی نماید و از نیت آن مطلع شود. روز بعد و در آب و هوای نامساعد آن روز ادمیرال بِی که از مکان دقیق کاروان اطلاع نداشت به ناوشکن های اسکورت خود دستور داد تا به سوی جنوب حرکت نمایند و به اکتشاف بپردازند. در این شرایط شارنهورست تنها ماند. کمتر از 2 ساعت بعد شارنهورست خود را با سه رزمناو اسکورت کاروان های اعزامی به نامهای اچ. ام. اس. بلفاست و اچ. ام. اس. نورفولک و اچ. ام. اس. شفیلد مواجه یافت.
بلفاست در ساعت 08:40 صبح از 32.000 متری با رادار تیپ 273 خود شارنهورست را شناسائی و به سوی آن شلیک نمود و در ساعت 09:41 به مقابله با شارنهورست مشغول شد. در یک هوای برفی که دید را کاهش میداد رزمناوهای انگلیسی شروع به شلیک نمودند. بلفاست تلاش نمود تا با شلیک گلوله های منور شارنهورست را آشکار نماید اما موفق نشد اگرچه شلیک های گلوله های نورفولک موجب شد شارنهورست آتش بگیرد و همین مسئله موجب شد کشتی به خوبی نمایان و آشکار شود. آسیب های وارده بر شارنهورست موجب خرابی رادار آن نبردناو شد و سامانه هدایت آتش این امکان را که با دقت عمل نماید را از دست داد. در این زمان نورفولک نیز خسارتی اندک را متحمل شده بود.
ادمیرال بِِِی در این زمان دستور داد شارنهورست به سوی جنوب شرقی عقب بنشیند اما در اواخر بعد از ظهر آن روز شارنهورست با یک نبردناو انگلیسی به نام اچ. ام. اس. دوکِ یورک (H.M.S DUKE OF YORK) مواجه شد و این نبردناو انگلیسی به سوی شارنهورست آتش گشود. در این حمله یکی از برجک های توپهای شارنهورست به همراه آشیانه هواپیمایش منهدم شد اما این نبردناو آلمانی بطور موقت موفق شد فاصله خود را با نبردناو انگلیسی افزایش دهد مدتی بعد نبردناو انگلیسی موفق شد یکبار دیگر شارنهورست را به زیر آتش توپهای خود بگیرد که در این حمله توپ شماره A شارنهورست به همراه مخزن مهمات آن که هردو توپ شماره B , A را تغذیه میکرد آتش گرفت اما ورود حجم عظیمی از آب که از محل اصابت یکی از گلوله ها به داخل مخزن سرازیر شد مانع انفجار مهمات درون مخزن شد. هیچ یک از کشتی های انگلیسی آسیب جدی ندیده بودند.
نبردناو یورک یکبار دیگر آتش گشود و یکی از توپهای 280 میلیمتری اصلی شارنهورست را منهدم نمود. در ساعت 18:00 تمام توپهای اصلی شارنهورست خاموش شدند و در ساعت 18:20 یک شلیک دیگر از نبردناو یورک موجب ویرانی یک بویلر شارنهورست گردید و موجب شد سرعت شارنهورست به 41 کیلومتر در ساعت تقلیل یابد. در این زمان حملات شارنهورست به ناوشکن های انگلیسی نیز خاموش شد. در ساعت 19:28 نبردناو یورک هفتاد و هفتمین گلوله توپ خود را شلیک نمود. 5 ناوشکن انگلیسی به نامهای اچ. ام. اس جامائیکا، موسکتیر، ماتچلس، اوپورتون و ویراگو نیز با شلیک چندین اژدر شارنهورست را هدف حملات خود قرار دادند. در ساعت 19:37 ناوشکن جامائیکا 3 اژدر آخر را از فاصله 3 کیلومتری شلیک کرد که این 3 اژدر موجب انفجار نهائی شارنهورست گردید. در این نبرد به سوی شارنهورست مجموعا 55 اژدر و 195 گلوله توپ شلیک شد.
یکی از افسران شارنهورست به نام ویلهلم گود غرق نبردناو شارنهورست را این چنین شرح میدهد.
همه چیز در عرشه آرام و مرتب بود. هیچ سروصدایی نبود. ناواستوار یکم را دیدم که به صدها نفر از سربازها کمک کرد تا از روی نرده ی کشتی بگذرند و سوار شوند. سپس ناخدا (فریتز هینتز) جلیقه ی نجات مان را بررسی کرد. باری دیگر، پیش از آن که او و دریاسالار (اریک بی) با هم دست بدهند و خداحافظی کنند، به ما گفتند، «اگر هر کدام از شما جان سالم بدر برد، به دوستان در وطن سلام برساند و بگوید ما وظیفه مان را تا پایان انجام دادیم»
شارنهورست در ساعت 19:45 روز 26 دسامبر 1943 در حالی غرق شد که پروانه موتور آن همچنان کار میکرد و میچرخید. از کل خدمه 1.968 نفری آن تنها 36 نفر زنده ماندند که هیچ یک ازآنها افسر نبودند (به عبارت بهتر هیچ افسری زنده نماند). تعداد بسیاری براثر سرمای آب جان سپردند و از 36 ملوانی که نجات یافتند تعداد 30 ملوان توسط ناوشکن انگلیسی اسکورپیون و 6 نفر توسط ناوشکن ماتچلس نجات داده شدند. در غروب همان روز ادمیرال بروس فرایسر (BRUCE FRASER) فرمانده نبردناو انگلیسی دوک آو یورک خدمه آن نبردناو را به صف نمود و این چنین گفت:
آقایان پیروزی بر شارنهورست موجب خواهد شد ما سرانجام در جنگ پیروز شویم.
57 سال بعد و در روز 3 اکتبر 2000 لاشه کشتی شارنهورست توسط یک تیم از نیروی دریائی نروژ در شمال شرق تنگه نورث کیپ و در عمق 300 متری کشف شد و از آن عکس برداری شد.[/color]

گالری تصاویر:
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/i01559.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_i01559.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/h83981.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_h83981.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/h71392.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_h71392.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/i01571.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_i01571.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/i02530.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_i02530.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/i02526.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_i02526.jpg[/img][/url]
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/i02529.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_i02529.jpg[/img][/url]


منابع:
http://www.history.navy.mil/photos/sh-fornv/germany/gersh-s/scharn2.htm
http://www.special-history.com/worldwar2-armada-ss-sharenhorst.htm

[Cadillac 15]

با تشکر؛

[quote][color=red]رزمناو[/color] آلمانی شارن هورست[/quote]بهتر است برای عنوان تاپیک به جای کلمه ی رزمناو از کلمه ی نبردناو استفاده شود (همانند متن تاپیک).

تصاویری از ویکی پدیا متعلق به Scharnhorst :

[url=http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/b6/Scharnhorst-1-A503-FM30-50.jpg][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b6/Scharnhorst-1-A503-FM30-50.jpg/320px-Scharnhorst-1-A503-FM30-50.jpg[/img][/url]

[url=http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/64/Scharnhorst1943.png][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/64/Scharnhorst1943.png/220px-Scharnhorst1943.png[/img][/url]

[url=http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/34/Bundesarchiv_DVM_10_Bild-23-63-07%2C_Schlachtschiff_%22Scharnhorst%22.jpg][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/34/Bundesarchiv_DVM_10_Bild-23-63-07%2C_Schlachtschiff_%22Scharnhorst%22.jpg/300px-Bundesarchiv_DVM_10_Bild-23-63-07%2C_Schlachtschiff_%22Scharnhorst%22.jpg[/img][/url]

[url=http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/65/Bundesarchiv_DVM_10_Bild-23-63-46%2C_Schlachtschiff_%22Scharnhorst%22.jpg][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/65/Bundesarchiv_DVM_10_Bild-23-63-46%2C_Schlachtschiff_%22Scharnhorst%22.jpg/220px-Bundesarchiv_DVM_10_Bild-23-63-46%2C_Schlachtschiff_%22Scharnhorst%22.jpg[/img][/url]

[Goebbels 38,203]

با تشکر از حسین عزیز بابت مطالب بسیار جالب و خواندنی در مورد تاریخ دریانوردی و نبرد های دریایی. اسم هایی مانند بیسمارک ، شارن هورست ، تریپیتز ، یاماتو همیشه در حافظه علاقه مندان به تاریخ نبرد های دریایی باقی خواهند ماند.

[msta 3]

آلمانها برترین تجهیزاتو میتونن بسازن واقعا این یه گول به تمام معناست اگه تفکر تجاوزگرانیه هیتلر نبود الان از همه کشورها حتی آمریکا قدرتمند بود.

[BattleMaster 3,797]

این هیچ افتخاری برای انگلستان نیست و نخواهد بود که 5 رزمناو در نبردی یه نبرد ناو رو غرق کنن ! هیچ کشوری در جنگ جهانی دوم توانائی صنایع نظامی و غیر نظامی آلمانیها رو نداشت ... یکی از مهم ترین دلایل این موفقیت در علم و پیشرفت حس مسئولیت پذیری - وطن پرستی و وفاداری به میهن و نظم و انظباط بی نظیر المانیها بود !

[Stuka 8,826]

با تشکر از حسين گرامي خيلي جالب بود.
توجه کرديد در طول دوران خدمتش چقدر صدمه ديده بوده و چند بار با توپ و مين و اژدر مورد اصابت قرار گرفته بوده !

[color=blue]دود از کنده بلند میشه [/color]

[color=blue]hosseinvahdat[/color]

[hosseinvahdat 42]

از نظرات دوستان متشکرم.

بنا بر نظر دوستان کلمه رزمناو به نبردناو تغییر یافت.تفاوت ایندو تقریبا اندکه.البته از2006تا حالا دیگه نبردناوی در خدمت نیست(به دلیل خطرات قایقهای کوچک و سبک)

[mishka 10]

ممنون واقعا جالب بود. در مورد بیسمارک هم به همین صورت آقایون انگلیسی موفق شدند( با تعداد زیادی ناو و رزمناو). یه جایی در مورد آلمانیها یک عبارت جالبی خوندم: ارتش آلمان بهترین تجهیزات و نفرات رو داشت ولی مثل این بود که یک میلیون سرباز فقط یه سنگر کوچیک برای جنگیدن داشته باشند و هیچ وقت نتونستند از امکاناتشون کامل استفاده کنند. واقعا اگر المانها دسترسی راحت انگلیس و آمریکا رو به دریاها و اقیانوسها داشتند و نیروی هواییشون تو دریا پشتیبان نیروی دریاییشون بود چه بلایی سر انگلیس و حتی آمریکا میآمد ؟

[Moltke 1,442]

حالا شانس آورد به سرنوشت تيرپيتز دچار نشد.
اون بيچاره رو بمب افكن هاي لنكستر با بمب هاي پنج تني هدف قراردادند و غرقش كردند.

[Stuka 8,826]

[quote]حالا شانس آورد به سرنوشت تيرپيتز دچار نشد.
اون بيچاره رو بمب افكن هاي لنكستر با بمب هاي پنج تني هدف قراردادند و غرقش كردند.[/quote]

تيرپيتز بيچاره که در واقع ناو خواهر بيستمارک بود, قويترين نبردناو آلماني بعد از بيستمارک بود و تا زمان غرق شدن نتوانست در مخفي گاه خود در سواحل صخره اي نروژ بود و نهايتا غرق شد. هرچند قبل از بمباران چندين تلاش ناموفق براي غرق آن انجام شده بود که در يک مورد يک زير دريايي کوچک انگليسي توانست ميني رو به آن وصل کنه که باعث آمدن خساراتي به آن شد.

[F14AA 5,205]

ممنون.المان ها واقعا در صنایع نظامی پیشرفته بودن.حیف که این نبرد ناو هم غرق شد.

[kaftar 570]

خیلی ممنون.مطلب جالبی بود

[manofwar 128]

خیلی ممنون،این نازیها هم چه چیزایی می ساختن
فرق نبر ناو و رزمناو فقط در تناژ است؟

[hosseinvahdat 42]

[quote]خیلی ممنون،این نازیها هم چه چیزایی می ساختن
فرق نبر ناو و رزمناو فقط در تناژ است؟[/quote]

خیر تفاواتهای کوچکی هم داشتند از جمله:

1-کالیبر توپ نبردناوها وحشتناک بود.

2-نبردناو در مقابله با مینها،اژدرها و هواپیماها ناتوان تر بود.

آخرین و نیرومند ترین نبردناو جهان نبردناو آیووا بود و الان از رده خارج شده.

[PEYMAN 334]

یه سئوال: ما میتونیم یه همچین چیزی در این سایز بسازیم؟