تاپیک جامع عملیات طوفان صحرا تاپیک جامع عملیات طوفان صحرا

[sina12152000 59]

در مورد جنگ اول خليج فارس و جنگ دوم كه منجر به سرنگوني صدام شد در تاپيك هاي مختلف بصورت پراكنده بسيار گفته شده است. بررسي رفتار سياسي آمريكا در قبال عراق و پرونده سازي هايي كه آن زمان بر عليه اين كشور انجام داد و نيز جنگ رواني و در نهايت حمله تمام عيار آمريكا به عراق داراي نكات مهمي است كه مي تواند شناخت ما را از دشمن هميشگي مان بيشتر كند. قطعا روش كار آمريكا با ايران نسبت به رفتار آن زمان آمريكا با عراق تفاوت اساسي نخواهد داشت در اين تاپيك من پيشنهاد مي كنم با كمك دوستان ابتدا از اينجا شروع كنيم كه : نطفه جنگ اول آمريكا با عراق از كي بسته شد ؟ آيا صرفا دليل حمله عراق به كويت مي توانست بهانه اي براي حمله آمريكا باشد ؟ چرا آمريكا تصميم گرفت صدام را كه خود پرورده بود سرنگون كند؟ نقش اسراپيل در اين ميان چيست ؟ چرا ارتش عراق كه تجربه 8 سال جنگ + جنگ اول خليج را داشت براحتي در مقابل آمريكا و متحدانش تسليم شد؟ آيا نسخه عراق براي ايران هم قابل پيچيدن است؟ و ده ها سوال ديگر كه در مورد اين دو جنگ قابل پرسيدن است؟ از دوستان مي خواهم كه با شركت در اين بحث به شفاف شدن موضوع كمك كنند.

[SAEID 2,832]

برای شروع به سوالاتی که مطرح شد پاسخ میدهم تا با بحث درباره آنها به سوالات جدید دست یابیم. نطفه جنگ اول آمريكا با عراق از كي بسته شد؟ از بعد پیروزی انقلاب ایران آيا صرفا دليل حمله عراق به كويت مي توانست بهانه اي براي حمله آمريكا باشد؟ حمله به کویت فقط یک کاتالیزور بود که زمان درگیری عراق با آمریکا را چند سال جلو انداخت. درگیری بین این دو کشور اجتناب ناپذیر بود و دیر یا زود منطقه در آتش جنگی جدید شعله ور میگشت. عراق با یک ارتش قدرتمند و مخالف اسرائیل سرزمینی بود که میتوانست نقشه سیاسی منطقه را تغییر دهد. چرا آمريكا تصميم گرفت صدام را كه خود پرورده بود سرنگون كند؟ چون صدام یک احمق به تمام معنا و فردی غیر قابل اعتماد بود که تاریخ مصرف اون گذشته بود. نقش اسراپيل در اين ميان چيست ؟ اسرائیل تقریبا نقشی نداشت. چرا ارتش عراق كه تجربه 8 سال جنگ + جنگ اول خليج را داشت براحتي در مقابل آمريكا و متحدانش تسليم شد؟ برای اینکه با فناوری دهه 1970 به جنگ فناوری روز رفت و شکست خورد. آيا نسخه عراق براي ايران هم قابل پيچيدن است؟ نسخه عراق مختص خود عراق بود اما میتوان از تجربیات آن علیه هر کشور دیگری در خاورمیانه استفاده کرد.

[mostafa_by 5,726]

ممنون از سيناي عزيز (نام كاربري مدنظر هست) بابت ايجاد اين تاپيك. حقيقتاً سايت، به همچين تاپيكي به شدت نياز داشت.
اما متأسفانه يا خوشبختانه، بحث جنگ‌‌هاي خليج (1 و 2 – شده مثل فيلم‌هاي سينمايي!!)، خيلي گسترده هست و ترسم از اينه كه اگه اين بحث، محدود و مديريت‌شده پيش نره، نشه ازش به نتيجه‌گيري درستي رسيد.
به نظر من، بهتره هر بار، يك سوال مطرح بشه و درمورد اون، به تفصيل دوستان نظرشون رو بنويسن. بعد كه نتيجه‌گيري كرديم، مي‌تونيم بريم سراغ قسمت بعدي. ضمن اينكه در خلال اين بحث‌ها، سوالاتي هم بوجود مياد كه اينطوري، با در نوبت قرار گرفتن، خود به خود پاسخ داده مي‌شه و نتيجه‌ي جالب‌تري رو هم شاهد خواهيم بود.

------------------------------------------------------

نطفه جنگ اول آمريكا با عراق از كي بسته شد؟

اين يه بحث طولاني هست كه اگه دوستان مايل باشن، مي‌شه از همين‌جا بحث رو شروع كرد. بصورت خلاصه عرض كنم، بحث جنگ امريكا با عراق، ريشه در بحث امنيت خاورميانه داره. طبق نظريات پروفسور اشتراوس، بزرگترين قدرت منطقه‌اي، اسرائيل بايد مي‌بود. اما براي كنترل بهتر منطقه، مي‌شد از قدرت ديگري با نام ژاندارم، كه تو فرهنگ ما نوچه عبارت مناسب‌تري براي اين واژه هست، استفاده كرد. در خاورميانه، اگه عربستان سعودي اون زمان رو بي‌خيال شيم، دو قدرت بزرگ در منطقه حضور داشتن : عراق با قوي‌ترين نيروي زميني منطقه و ايران با قدرتمندترين نيروي هوايي! رژيم سرسپرده‌ي شاه، گزينه‌ي مناسب‌تري نسبت به كشور بعثي عراق داشت! البته عراق نيز قدرت مناسبي بود. ولي عملا‌ً با برخورد اين دو كشور در سال 1975، ايران انتخاب شد و تصميم بر تضعيف عراق گرفته شد. اما با انقلاب اسلامي ايران، ورق برگشت و ترجيحاً عراق، براي تضعيف ايران و متقابلاً نيروهاي انقلابي ايران، براي كاهش توان نظامي عراق در نظر گرفته شدن. اميدي نبود كه ايران (كه در اون زمان، براي خودش برره‌اي بوده!) بتونه در مقابل عراق، زياد مقاومت كنه. پس از اشغال ايران، امريكا نقشه‌اي مشابه جنگ خليج در سر مي‌پروراند كه به سادگي، با حمله به ايران اشغالي، اون رو از چنگ عراق دربياره و ضمن محكم‌تر كردن جاي پاي خودش، بخصوص در مقابل شوروي و در همسايگي‌اش، حكومتي مناسب‌تر براي منافع امريكايي سر كار بياره. از طرفي هم تركيه كه هم‌پيمان اسرائيل محسوب مي‌شد، مي‌تونست موقتاً وزنه‌ي مناسبي براي خاورميانه تلقي بشه! اما ايران مقاومت كرد و ... (اين تازه تيكه‌ كوچيكه‌اش بود!! برين خدا رو شكر كنين نخواستم طول و تفصيلش بدم icon_cheesygrin !


آيا نسخه عراق براي ايران هم قابل پيچيدن است؟

متأسفانه بله! اما ترجيح مي‌دم اين مطلب رو در قسمتي مناسب‌تر، زماني كه بحث به جاهاي حساسش رسيد بيشتر توضيح بدم!

------------------------------------------------------

نظر دوستان درمورد پيشنهاد من چيه؟

[hosseingmn 72]

با تشکر از آقا سینا که این تاپیک جالب را ایجاد کردند. در اکثر موارد من هم با سعید و مصطفی موافقم ولی در اینکه این نسخه برای ایران هم قابل پیچیدن است یا نه باید به این نکته توجه کرد که جنگ سال 2003 در شرایطی اتفاق افتاد که صدام به روشنی نمی دانست که جنگ شروع می شود یا نه و حتی در در زمان درگیری هنوز فکر می کرد این هم مانند جنگ خلیج 1 موقتی است و امریکایی ها پس از کمی گوش مالی و گرد و خاک کردن از تصرف کامل عراق چشم پوشی می کنند و به عبارت ساده تر صدام حسابی سر کار بود!! و در مجموع تصرف عراق برای امریکا در حد یک مانور بود(البته دشمن فرضی در این مانور از قابلیت حرکت تا حدودی برخوردار بود!!!) در صورتی که جنگ با ایران داستان دیگری دارد و فقط محدود به بمباران نقاط حساس نمی شود. جنگ با ایران برای امریکا هر نتیجه ای بجز تغییر حکومت ایران را در بر داشته باشد به نوعی شکست محسوب می شود زیرا از این پس دیگر تمامی پایگاه ها و نقاط استراتژیک امریکا و متحدان احتمالیش در منطقه در امان نخواهد بود. جنگ امریکا و ایران در صورت وقوع بسیار بیشتر از آنچه گفته می شود شدت وسعت خواهد داشت و آینده خاور میانه و پس از آن دنیا را رقم خواهد زد. حتی فکر کردن به آن هم باعث می شود ضربان قلبم بالا برود.

[sina12152000 59]

نطفه جنگ اول آمريكا با عراق از كي بسته شد؟

جناب آقاي مصطفي حرف شما متين است عراق نقش ايران را در معادلات خاورميانه گرفت و بعبارتي ژاندارم منطقه شد بعد از جنگ ايران با عراق چه اتفاقي افتاد كه آمريكا تصميم به گوشمالي عراق و در نهايت بركناري صدام گرفت. بلي حرف سعيد درست است كه خوب صدام تاريخ مصرفش گذشته بود. ولي آيا بعد از صدام اميدي بود كه كشور و يا دولت ديگري در منطقه نقش ژاندارم آمريكا را بازي كند. يك نگاهي به اطراف خود بكنيم:

تركيه: كشوري كه در آن نظاميان لاييك نفوذ زيادي دارند. اين كشور ارتباط نزديكي با اسراييل (دشمن هميشگي ما) و آمريكا دارد. اما نكته مهمي در دولت و مردم تركيه وجود دارد. اين نكته قدرت گرفتن قابل توجه و البته قابل پيش بيني اسلام گراها در تركيه است. حزب اسلامگرا و ميانه رو اردوغان عملا قدرت را در تركيه بدست گرفته و روز به روز اعتبارش زيادتر مي شود و از نظر مردمي اكثر مسلمانان تركيه بشدت راديكال هستند(اين نكته را يكي از دوستان از نزديك لمس كرده بود) و مجموعه اينها باعث خارج شدن تركيه از ليست مورد نظر آمريكا مي شود.
تازه آمريكا شانس آورده كه قدرت نظامي در دست لاييك ها است و گرنه شاهد تركيه ديگري مي بوديم.

پاكستان: تنها كشور اتمي اسلامي !!! اما به همان اندازه در معادلات سياسي حرفي براي گفتن ندارد. پاكستان يكي از مراكز القاعده و پرورش اسلامگراهاي افراطي است. اين كشور مشكلات عديده اي در داخل كشور دارد از سوي ديگر هند بعنوان يك قدرت منطقه اي هميشه بيخ گوش پاكستان است و اين دو كشور به قول خودمان كارد و پنير هستند. با اينكه پاكستان ارتباط نسبتا نزديكي با آمريكا دارد ولي گزينه اي است كه آمريكا نمي تواند روي آن حساب ويژه اي باز كند.

عربستان : اين يك كشور عربي است !! در مورد عربستان نمي شود در چند سطر صحبت كرد روي اين كشور آمريكا حساب ويژه اي باز كرده است.

بديهي است كشورهايي مثل كويت و امارات و بحرين و آذربايجان و ... نوچه هاي آمريكا بشمار مي آيند و نمي توانند اين نقش مهم را عهده دار شوند.

[djmerikhi 2]

دوستان گرامي اگر نگاهي به نقشه خاورميانه بندازيد مي بينيد كه در اين محدوده كوچك ولي بسيار مهم براي قدرتها فقط معدود كشورهايي وجود دارند كه توانايي ايجاد بلوك هاي قدرت و يا به قولي نوچه گري را دارند . ايران : جمعيت بالا - درآمد سرانه متوسط - مردم سنتي و البته شيعه - كشوري مطمئن - داراي ذخائر عظيم نفت و معدني(ميشه گفت بهترين گزينه 1 ) تركيه :جمعيت بالا - درآمد سرانه متوسط - مردم سنتي و البته لائيك - كشوري نامطمئن - مستعد نظامي گري -فاقد ذخائر (((ميشه گفت گزينه 3 ))) عراق :جمعيت بالا - درآمد سرانه بالا - مردم سنتي و البته شيعه - كشوري مطمئن- حكومتي ضعيف و غير مردمي - ذخائر بالا (((ميشه گفت گزينه 2 ))) مصر :جمعيت بالا - درآمد سرانه پايين - مردم سنتي و البته سني - كشوري نامطمئن- حكومتي خودكامه - درگير با اسرائيل (((ميشه گفت گزينه 5 ))) پاكستان : جمعيت بالا - درآمد سرانه پايين - مردم سنتي و البته سني راديكال - كشوري نامطمئن -(((ميشه گفت گزينه 6 ))) عربستان :جمعيت كم - درآمد سرانه بالا - مردم سنتي و البته سني راديكال- كشوري نامطمئن (((ميشه گفت گزينه 4 ))) و ديگر كشورهاي كوچك كه در رده بندي محاسبه نميشوند . از اين كشورها مصر بدليل خصومت ذاتي با متحد اصلي آمريكا اسرائيل نمي توانست نقش فوق را پياده كند . عربستان بدليل بعضي خصوصيات ذاتي فقط در بعد مذهبي ميتوانست تاثير گزار باشد همانطور كه اعراب نيز مصر را براي ليدر قبول دارند نه كشور فوق را پاكستان كشوري ضعيف مي باشد و در كليه معادلات به عنوان قدرتي غير تاثير گذار ديده مي شود . ولي قضيه ايران - عراق و تركيه كاملا متفاوت بود در قبل از انقلاب خوب عراق در اردوگاه شرق بود - تركيه بدليل ضعفهاي اقتصادي و كلا فرهنگي گزينه خوبي نبود ولي ايران همه گزينه ها را براي انجام اين امر داشت دولتي وابسته و بدليل همسايگي با روسها علاقه مند به وابستگي به غرب و ... خوب در ايران انقلا ب صورت گرفت مطابق بعضي اخبار اشتباه سيا ايران انقلابي را در حال نزديكي به شرق مي ديد غربيها چنين امري را بر نمي تافتند لذا گزينه دوم با تمامي مشكلات انتخاب شد و از طرق مختلف تقويت شد تا بتواند از اين امر جلوگيري كند ولي نبردها با زهم معادلات را به هم زد لذا در عين تقويت گزينه 2 گزينه سوم نيز مد نظر تنها آمريكا قرار گرفت وقتي انتهاي جنگ را مي بينيد ( تحليل خودم ) ايران كمي نرمش بيشتري نشان داد و پالسهاي مثبتي براي غرب فرستاد لذا غربيها با وجود عدم اطمينان با توجه به سابقه قبلي تصميم به اتمام جنگ گرفتند به عراق فشاور آوردند و به ايران نيز با چندين عمليات فهماندند كه ديگر وقت اتمام مناقشه هست . بعد از اتمام جنگ به نظر بنده صدام اشتباه احمقانه اي كرد وآن افتادن در دام چند سياستمدار و نظامي راديكال آمريكايي و عراقي بود .حرف اين بود اين ماشين نظامي به شدت قدرتمند شده مي بايست كار كند و لي به چه صورت با حمله به يك كشور كوچك در اينجا صدام توسط همين عوامل به قول خودش حتي چراغ سبزي از آمريكا نيز گرفت ولي زهي خيال باطل ببخشيد زيادي طولاني شد در ادامه بقه موارد را مي گم ... icon_frown

[mostafa_by 5,726]

دوستان بخوبي، كشورهاي مستعد قدرت منطقه رو تحليل كردن و نيازي به زياده‌گويي در اين زمينه نمي‌بينم. اما عراق! عراق، از ابتدا هم گزينه‌ي مطمئني نبود! حكومت بعثي عراق، به رهبري احمد حسن البكر و سپس صدام حسين، آرزوي ايجاد يك حكومت عربي مقتدر در منطقه رو داشت. آرزوهاي بلندبالاي سران بعثي به همراه برداشت آزادي از جريان پان عربيسم بوجود آمده توسط جمال عبدالناصر، اين احساس رو به آن‌ها القاء كرده بود كه توان تبديل به قوي‌ترين كشور عربي منطقه را خواهند داشت. به عبارت بهتر، عراق، جايگزين مصري مي‌شد كه به رهبري انور سادات، با چسبيدن به اسرائيل، به شدت از نظر تأثيرگذاري و قدرت نظامي، تضعيف شده بود! اين قدرت‌يابي، بزرگترين خطر براي اسرائيل محسوب مي‌شد. البته در آن زمان، حسن البكر و صدام، هيچ‌كدوم قصد حمله به اسرائيل رو نداشتن. ولي هيچ تضميني براي انجام اين كار در آينده وجود نداشت. به همين دليل هم عراق، نسبت به ايران، گزينه‌ي متزلزل‌تري محسوب مي‌شد. پيروزي انقلاب اسلامي، اتفاق بسيار بدي براي جهانيان بود! نه به دليل تغيير حكومت يك كشور استراتژيك، كه به خاطر صدور انقلاب! انقلاب ايران، يك پيام داشت : «مي‌توان بدون تكيه بر شرق و غرب، در برابر استعمارگران ايستاد!». جريان‌هاي انقلابي، به زودي از انقلاب ايران كپي برداري مي‌كردند و تمام منافع شرق و غرب در خطر مي‌افتاد! پس انقلاب ايران، بايد در نطفه خفه مي‌شد. زبيگنيو برژينسكي، عراق را ترمز مناسبي براي ايران اسلامي دانست. دليل آن هم كاملاً مشخص بود : 1- تنها گزينه‌هاي ممكن، براي كشيدن ترمز جمهوري اسلامي، عراق و تركيه بودند. تركيه، شرايط مساعدي براي حمله نداشت. داشتن مرزهاي كوهستاني با ايران كه مانع از پيشروي يگان‌هاي زرهي انبوه بود و عبور هواپيماهاي ترك از ميان كوه‌هاي بلند غرب كه مي‌توانست خود، پدافندي خطرناك براي آن‌ها تلقي شده، مشكل عمده‌ي هجوم تركيه به ايران بود. ضمناً اين كوه‌ها، بزرگترين و بهترين ميدان نبرد، براي نيروهاي ايراني، بخصوص پاسداراني بود كه 20 ماه، در اين جبهه، با كردهاي تجزيه‌طلب جنگيده و آمادگي بسيار مطلوبي داشتند. ضمناً سرماي استان‌هاي غربي كشور، درصورت طولاني‌تر شدن جنگ، مي‌توانست يادآور زمين‌گير شدن آلمان در شوروي باشه. ضمناً تركيه، پس از سقوط امپراطوري عثماني، با ايران كار خاصي نداشت و دليل منطقي‌ براي اين حمله وجود نداشت (هرچند كه دلايل رو مي‌شه خيلي راحت ساخت!). پس تركيه، منطقاً حذف بود! 2- صدام حسين، يك عرب كاريزماتيك بود. پس در صورت حمله به ايران، مي‌توانست به خوبي كشورهاي منطقه رو با خودش همراه كنه و پشتيباني خوبي براي خودش دست و پا كنه. در نتيجه نبايد نگران تأمين منافع عراق درصورت طولاني‌تر شدن جنگ مي‌بود. 3- كشور عراق، سال‌ها درگيري‌هاي كوتاه و بلندمدتي با ايران داشت. مشكلات عديده‌ي بين ايران و عراق، همواره مشكلات زيادي رو بوجود مياورد! پس بهترين بهانه‌ها، براي از سر گيري اين مشكلات وجود داشت. ضمن اينكه انقلاب اسلامي، اسلام امريكايي رو كنار زده و اسلام حقيقي رو به جهانيان نشان داده بود. بنابراين وجود اين تفكرات اسلامي، بزرگترين خطر براي كشورهاي عربي منطقه تلقي مي‌شد. اگه جلوي ايران گرفته نمي‌شد، ساير مردم كشورهاي عربي منطقه، با الگوبرداري از انقلاب ايران، خواستار تشكيل حكومتي اسلامي (اسلام حقيقي) در كشورشون مي‌شدن و مسلماً اين آتش، دامنگير كشوري چون عراق نيز مي‌شد. پس انگيزه‌ي كافي براي عراق وجود داشت. 4- عراق، براي جلوگيري از ايجاد يك ابرقدرت عربي، بايد تضعيف مي‌شد. جنگ با ايران اسلامي، مي‌تونست به خوبي عراق رو تضعيف كنه. مسلماً ايران، بنا به پيش‌بيني‌ها، درحالي كه ارتش درستي نداشت و پاسداراني كاملاً بي‌تجربه، از كشور دفاع مي‌كردن، نمي‌تونست در برابر ارتش چهارم جهان (از لحاظ تجهيزات)، زياد دووم بياره. ولي مي‌تونست ضربه‌هاي جبران‌ناپذيري به اين ارتش بزنه. درصورت حمله‌ي امريكا به عراق و بازپس‌گيري ايران، اين ضربات بيشتر شده و نهايتاً مي‌شد عراق رو كنترل كرد. 5- عراق، مثل ايران، يك كشور با اكثريت شيعه بود. بزرگترين مشكل امريكا با مسلمانان، دقيقاً وجود شيعيان هستند كه از همان ابتداي تاريخ اسلام، روحيه‌ي مبارزه‌طلبي و قيام را داشتند و غيرت ديني و اسلامي‌شان، از سني‌ها بسيار بيشتر بود. به همين دليل هم خطري بالقوه براي منطقه تلقي مي‌شدن. ضمن اينكه روحيه‌ي انقلابي مي‌تونست تأثير اين روحيه رو بيشتر كنه و خطرات فراواني براي منافع امريكا به ارمغان بياره. در نتيجه‌ي اين جنگ، شيعيان زيادي كشته و يا آواره مي‌شدن و با پيروزي عراق، جاي پاي يك حكومت سني در منطقه، محكم‌تر مي‌شد و شيعيان، مجبور به گوشه‌نشيني مي‌شدن. چندين دليل ديگه هم وجود داشت كه براي بيانشون، بايد درمورد دكترين جنگ جهاني چهارم و مسائل بعدي‌اش، اول توضيحاتي عرض كنم كه فكر نكنم در حال حاضر، فرصت مناسبي براي بازگويي‌اش باشه. اما بعد از تعيين تكليف با ايران، مسلماً عراق هم بايد محدود مي‌شد (كه شد). پس ملاحظه مي‌فرمايين كه امريكا، از خيلي وقت قبل، قصد تضعيف كشور عراق رو داشت و اين قضيه، تنها به يك جنگ كمدي (حمله به كويت) مربوط نبود!

[sina12152000 59]

يك مورد كه تابحال در مورد آن بحث نشد نقش روسيه و اروپا در معادلات سياسي آن موقع است جهت گيري اروپا از ابتدا مشخص بود همان ترسي كه دامان آمريكا را گرفته بود براي اروپا هم متصور است. ولي وضعيت روسيه (يا شوروي زمان جنگ تحميلي) اندكي متفاوت است بنظر من بر خلاف آمريكا روسيه جايگاه مناسب و معقولي در اين معادلات نداشت. سياست هم از توبره و هم از آخور روسيه كماكان در زمان دو جنگ عراق با آمريكا ادامه داشت. شايد اين بخاطر رويارويي دو قدرت سنتي جهان در آن زمان بود ولي من هر چقدر فكر مي كنم نقش قابل ملاحظه اي را نمي توانم براي روسيه (يا شوروي زمان جنگ تحميلي) متصور شوم.

[mostafa_by 5,726]

آقا سينا. در زمان جنگ اول خليج٬ شوروي در آستانه‌ي فروپاشي قرار داشت. شوروي در اون زمان٬ كاري از دستش ساخته نبود. پس از اون هم روسيه كه بسيار ضعيف‌تر شده بود٬ بيشتر سعي در سياست‌هاي پنهان و غيرمستقيم در جهان سياست داشت و بيشتر سعي در ترميم مشكلات و ضعف‌هاي داخلي خودش داشته باشه تا قدرتنمايي در برابر امريكا! جنگ‌هاي موسوم به خليج٬ يك طرح امريكايي بود و براي مقابله با اون٬ كار خاصي از دست شوروي و سپس روسيه ساخته نبود! طرح امريكا٬ از اول اين بود كه عراق تضعيف شه كه اين٬ به سود شوروي نبود٬ ولي درصورت وقوع وقايع پيش‌بيني شده٬ تنها كاري كه شوروي مي‌تونست انجام بده٬ حمايت تسليحاتي از عراقي بود كه در اون زمان٬ در دامان امريكا قرار داشت. صدام حسين٬ بيشترين مبادلات اطلاعاتي رو با امريكا داشت و براي بيشتر تصميماتش٬ با مقامات ارشد امريكايي يا فرانسوي (مثل كنت دومارانش) صلاح و مشورت مي‌كرد. حتي صدام٬ براي حمله به كويت هم با امريكايي‌ها مشورت كرد و پس از كسب اجازه از اون‌ها حمله كرد. صدام٬ علناْ از دامان شوروي خارج شده بود و حمايت بيشتر از عراق براي شوروي٬ نه امكان‌پذير بود و نه مقرون به صرفه! ولي تاريخ نشون داد كه تكيه بر باد٬ چه عاقبتي خواهد داشت! امريكا٬ شايد همواره براي متحدينش٬ تكيه‌گاه بسيار مطمئن‌تري، نسبت به شوروي (و روسيه فعلي) بوده، ولي همواره نشون داده كه اين اطمينان، تنها تا زماني پابرجاست كه منافع امريكا حكم كنه. درصورت اتمام تاريخ مصرف خوش‌خدمتي‌ها، بزرگترين و فداكارترين خدمتكاران و نوكران و مطيعان امريكايي هم به سادگي قرباني خواهند شد! صدام، دقيقاً همين بلا سرش اومد! اما در جنگ دوم خليج، فضاي جهان طوري بود كه از وقوع اين جنگ جلوگيري نمي‌شد كرد. امريكا و انگليس، اسب خودشون رو براي تاختن به عراق نعل كرده بودن. روسيه و چين، پرچمدار مخالفت سياسي جهاني با اين حمله بودن. حتي اجازه ندادن كه سازمان ملل با امريكا همراه بشه و يا حتي اين حمله رو تأييد كنه! اما ديديم كه وقتي امريكا، از متقاعد كردن روسيه و چين نااميد شد، به يه حمله‌ي خودسرانه به عراق دست زد! حمله‌اي كه سازمان ملل هم محكومش كرد (اگه كشور ديگه‌اي اين كار رو انجام مي‌داد، قاعدتاً بايد نيروهاي متحد، براي دفاع از كشور مورد تهاجم شكل بگيره؛ درست مثل جنگ خليج 1). ولي نهاتي امر، مارجرايي شد كه شاهدش بوديم.

[sina12152000 59]

نقش اسراپيل در اين ميان (جنگ اول و دوم خليج فارس ) چيست ؟
براي اينكه بحث اين تاپيك دوباره شروع شود با اين سوال ادامه مي دهيم.

در بخش هاي قبلي كشورهاي مستعد براي تبديل به قدرت منطقه اي شدن را نام برديم و اينكه عراق بعد از انقلاب اسلامي ايران چگونه جايگاه مناسب تري نسبت به بقيه براي گرفتن اين نقش پيدا كرد.

همچنين در مورد علت قدرت گرفتن عراق و حمايت هاي ديگران از آن بحث شد. در نهايت تصميم آمريكا بر اين شد كه اين قدرت عربي را به بهانه اي مهار كند كه نتيجه نهايي آن سرنگوني صدام بود.

و اما اسراييل ...
درست است كه بسياري از منافع آمريكا با اسراييل مشترك است و بروايتي ايندو كشور بدون هماهنگي هم كاري نمي كنند ولي جا دارد كه بصورت مستقيم در مورد نقش اسراييل در اين دو جنگ صحبت كنيم.
خطر عراق قدرتمند عربي شايد اولين كشوري را كه بصورت كاملا مستقيم تهديد مي كرد اسراييل بود. صدام كه داعيه رهبري جهان عرب را داشت و سعي داشت كه جا پاي امثال عبدالناصر بگذارد زير چشمي اسراييل را از نگاه دور نمي داشت. صدام به وضوع كينه خود را به اسراييل در زمان جنگ اول خليج نشان داد (با شليك چند موشك به تل آويو) شايد در آن زمان هدفش صرفا اسراييل نبود بلكه جلب حمايت جهان عرب بود ولي اسراييل به وضوع دريافت كه عراق ديگر نمي تواند مهره مورد اعتمادي بشمار آيد. براي اسراييل عراق سردرگم كنوني بسيار ايده آل تر از عراق زمان صدام بود.
آيا سرنوشت عراق كنوني و خطري كه ايران را تهديد مي كند را مي توان در راستاي نقشه راه اسراييل دانست؟

[Lich 12]

مصطفی جان می تونم بپرسم شما چرا بجای «جنگ خلیج فارس» از واژه مجهول«جنگ خلیج» استفاده می کنید؟

[sina12152000 59]

اين تاپيك را به مناسب پنجمين سالگرد حمله نظامي آمريكا به عراق از آرشيو بيرون آوردم :lol: 5 سال از اين جنگ مي گذرد و اتفاقات زيادي در اين مدت افتاده است صدام و دستيارانش دستگير و اعدام شدند و دولتي در عراق تشكيل شده كه علي رغم همه مشكلاتي كه دارد آرامشي نسبي و شكننده را در عراق بوجود آورده است. آمريكا هنوز نيروهايش را از عراق بيرون نياورده و بعد از فارغ شدن نسبي از دو ضلع مثلث محور شرارت فشار زيادي را به ضلع اصلي اين مثلث يعني ايران وارد كرده و بارها اين كشور را تهديد به حمله نظامي و حتي اتمي ! كرده است. 3 قطعنامه بر عليه ايران تصويب كرده است كه البته تاكنون كم تاثير بوده است. در اين ميان سوالات بسياري مطرح شده است : آيا برخورد با عراق بعنوان پيش درآمد برخورد اصلي با ايران است ؟ آيا مي توان رفتاري كه با كره شمالي شد در مورد ايران هم اجرا كرد؟ آينده عراق چگونه خواهد شد يك كشور اسلامي با شيوه حكومتي مستقل مانند ايران يا كشوري سرسپرده مانند كشورهاي حوزه خليج فارس ؟

[has 2]

نطفه جنگ اول آمريكا با عراق از كي بسته شد ؟ احتمالا وقتي كه شوروي به فرو پاشي نزديك شد و بعد رو هم كه اطلاع داريد -------------------- آيا صرفا دليل حمله عراق به كويت مي توانست بهانه اي براي حمله آمريكا باشد ؟ فك نكنم حمله به كويت فقط يه بهانه بوده باشه براي آمريكا آدم بايد بازي رو بلد باشه شوخي نيست يك كشور رو بگيري با اون همه منابع نفتي --------------------- چرا آمريكا تصميم گرفت صدام را كه خود پرورده بود سرنگون كند؟ صدام رو فك نكنم فقط آمريكا پرورده باشه تازه اگه هم اين طور باشه خوبتر بهتر از خوبه --------------------- نقش اسراپيل در اين ميان چيست ؟ در كدوم ميان صدام قضيه اي بزرگ تر بود و مشكل فقط اسراپيل نبود تو جنگ اول كه اسراپيل كار زيادي نكرد تو جنگ دومم همين طور هر چي هم واق واق كرد كه بعدا تو عراق پدرتون در مياد آمريكا به حرفش گوش نداد الانم داره چوبشو ميخوره -------------------- چرا ارتش عراق كه تجربه 8 سال جنگ + جنگ اول خليج را داشت براحتي در مقابل آمريكا و متحدانش تسليم شد؟ عراق هرچي هم كه قول بود براي آمريكا بچه قول بود بابا آمريكا خدايي نكرده فك كنم ابر قدرت باشه -------------------- آيا نسخه عراق براي ايران هم قابل پيچيدن است؟ فك كنم جنگ اصلي يه جاي ديگست نه تو ميدون جنگ با تفنگ تو بيشتر موارد برنده جنگ از قبل مشخصه -------------------- البته اينا يه سري نظره احتمالا اشتباه زياد داره --------------------

[mostafa_by 5,726]

ممنون از سيناي عزيز، بابت از زير خاك درآوردن اين تاپيك ارزشمند!!
دلم خيلي براي اينجور بحث‌ها تنگ شده بود!! چقدر اراجيف سر هم مي‌كردم :lol: !!!

قبل از هر چيز، بايد سوال بي پاسخ ليچ عزيز رو پاسخگو باشم.
ليچ عزيز. همه‌ي ما مي‌دونيم كه خليجي كه در جنوب كشور عزيزمون هست، فقط يك نام داره و اون هم خليج فارس هست.
اما بايد عرض كنم كه جنگ خليج، يك نام، بصورت پكيجي هست. اين جنگ، در تمامي فرهنگ‌ها به نام «جنگ خليج» (Gulf War) ثبت شده و صرفاً يك نام هست؛ درست مثل جنگ نفت (Oil War). واژه‌ي جنگ خليج فارس، كاملاً بي‌معناس، چرا كه همچين نامي وجود خارجي نداره (درست مثل واژه‌ي «حق مسلم» كه توي حقوق، كاملاً بي‌معناس و احتمالاً به همين خاطره كه خارجيا حاليشون نمي‌شه كه ما چي مي‌گيم درمورد حقمون تو انرژي هسته‌اي :? ).
پس اميدوارم اين سوء تفاهم برطرف شده باشه و از اين به بعد، مشكلي سر واژه‌ي تركيبي «جنگ خليج» وجود نداشته باشه.

-----------------------------------------------------

واقعاً حيف شد كه اين تاپيك به آرشيو رفت. تازه داشت بحث و بررسي درش گرم مي‌شد كه اين اتفاق افتاد.
ولي يه خواهش از سيناي عزيز دارم. متأسفانه حسين و سعيد دسترسي چنداني به اينترنت ندارن و بعضي از دوستان هم فعلاً تشريف ندارن. به عبارت صحيح‌تر، سايت كمي خلوت شده. به همين خاطرم مي‌خواستم ازتون درخواست كنم كه اگه صلاح مي‌دونين، اجازه بدين ساير دوستان هم برگردن و با هم، بحث رو دنبال كنيم. چون بحث درمورد نقش اسرائيل در وقوع اين جنگ و همچنين بحث درمورد آينده‌ي خاورميانه و وقايع در انتظار اين منطقه‌ي فوق استراتژيك جهاني، بسيار مفصل هست.
البته مسلماً شما صاحب تاپيك هستي و تصميم‌گيرنده‌ي اصلي شما هستي. من هم به نظر شما احترام مي‌ذارم و درصورت تصميم شما به فعاليت حال اين تاپيك، در خدمت شما خواهم بود (با اراجيف بيشمارم!)

[mehran55 20,860]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز ،

 

بحث جنگ های اول و دوم عراق و آمریکا موسوم به جنگ اول خلیج(فارس) و جنگ دوم خلیج(فارس) ، یکی از بحث های مهم مرتبط با تحولات دهه پایانی قرن بیستم و دهه های آغازین قرن بیست و یکم در منطقه خاورمیانه است که در بلند مدت باعث ایجاد تغییرات عمیق جغرافیائی ، نظامی ، جغرافیای سیاسی ، نظامی و اقتصادی در این منطقه شده است. اما ظاهرا این مباحث در این انجمن اونقدر که شایسته و بایسته است مورد توجه قرار نگرفته است.

 

پس با اجازه مدیریت محترم و دوستان و کاربران ارجمند انجمن ، دوباره بررسی این بحث مهم رو در قالب سلسله پست هائی به جریان می اندازیم.

( باشد که بخاطر بالا آوردن تاپیک قدیمی توسط تامکت گیلانی هدف فینیکس قرار نگیریم  )

 

 

 

( بخش اول از سه گانه چرا جنگ شد )

 

بانوی جنگ

Lady Of War

 

دیدار آپریل گلاسپی سفیر آمریکا با صدام حسین

 

در سندی که ویکی لیکس انتشار داده و مربوط به 25 ژوئیه 1990 میلادی سفیر آمریکا برای واشنگتن گزارش کرده است که رئیس جمهور مادام العمر عراق ، خواستار ارسال پیامی برای پرزیدنت بوش ( جورج بوش پدر) است.

در این دیدار 2 ساعته که به دعوت صدام حسین و دقیقا 9 روز پیش از حمله صدام حسین به کویت صورت گرفته ، صدام حسین از ‌آپریل گلاسپی، سفیر آمریکا در بغداد خواسته است پیامی را برای جرج بوش برساند.

 

 

برپایه این گزارش در این دیدار حاکم پیشین عراق، به «لطمه‌هایی» که به مناسبات عراق و آمریکا وارد شده، اشاره می‌کند که از جمله آنها ماجرای «مک‌فارلین» و «ایران - کنترا» است که بعد از حمله ایران به شبه‌جزیره فاو اتفاق افتاد. ( ایران - کنترا مگه قبل از والفجر-8 نبود - مهران-55)

به گفته آپریل گلاسپی، صدام حسین ماجرای «ایران‌کنترا» را به ناخشنودی آمریکا از پایان جنگ ایران و عراق تعبیر کرده است.

به گفته سفیر وقت آمریکا در بغداد، صدام گفته است «حلقه‌هایی» در دولت آمریکا از بهبود مناسبات عراق و آمریکا ناخشنودند؛ صدام برای این ادعای خود شاهد آورده که این گروه‌ها در دولت آمریکا مثلا به دنبال اطلاعاتی هستند که بفهمند چه کسی جانشین بعدی وی می‌شود.

 

 

برپایه این گزارش، صدام حسین در این دیدار به سفیر آمریکا می‌گوید عراق از بحران مالی جدی رنج می‌برد و ۴۰ میلیارد دلار قرض دارد اما کویت و کشورهای عربی حاضر به افزایش بهای نفت نیستند. صدام حسین می‌افزاید «پیروزی عراق بر ایران» نیازمند برنامه‌ای مانند «طرح مارشال» (در آلمان پس از جنگ) است اما آمریکایی‌ها به گفته وی در عوض می‌خواهند قیمت نفت پایین باشد.

به گفته سفیر آمریکا، رئیس جمهوری عراق، علی‌رغم این گلایه‌ها گفته است که خواستار گسترش روابط با آمریکاست. برپایه این گزارش صدام همچنین تاکید کرده که عراق کشوری را تهدید نمی‌کند و تهدید کسی را هم نمی‌پذیرد. 

رئیس جمهوری وقت عراق در ادامه می‌گوید دولت آمریکا می‌داند که این عراق بود که در طول جنگ (با ایران) از کشورهای دوست آمریکا محافظت کرد و نه خود آمریکا. سفیر آمریکا در ادامه گزارش می‌دهد که صدام حسین از اینکه آمریکا اعلام کرده به دفاع از دوستان خود متعهد است، دلخور است و آن را عدم بی‌طرفی در مقابل عراق می‌داند.

صدام به ویژه از مانور مشترک آمریکا با کویت و امارات گلایه کرده است.

 

آپریل گلاسپی در جلسه استماع کنگره آمریکا

 

در این دیدار که تنها چند روز مانده به حمله صدام به کویت انجام شده، صدام به سفیر آمریکا گفته است عراقی‌ها به «یا مرگ یا آزادی» معتقدند.

صدام حسین خطاب به آپریل گلاسپی می‌گوید، می‌داند که آمریکا می‌تواند با هواپیما و موشک به عراق ضربه شدید وارد کند اما آمریکا با این همه نباید عراق را به نقطه‌ای بکشاند که مجبور شود منطق را کنار بگذارد. صدام در عین حال تاکید کرده که در صورت اقدام آمریکا به آن پاسخ خواهد داد.

مطابق با این گزارش رئیس جمهوری پیشین عراق به سفیر آمریکا گفته است که از دولت آمریکا می‌خواهد در مناقشه میان اعراب هیچ نقشی بازی نکند و بگذارد خود اعراب و از طریق دیپلماسی آن را حل کنند. وی از مواضع مقام‌های آمریکایی و به ویژه وزیر دفاع آمریکا گلایه کرده و می‌گوید عراق تجربه جنگ را دارد و خواهان جنگ دیگری نیست؛ مطابق با این گزارش صدام به سفیر آمریکا گفته است: «ما را به جنگ وادار نکنید. نگذارید جنگ برای ما تنها انتخاب باشد تا از طریق آن از شرافتمان دفاع کنیم.»

 

 

در ادامه گزارش سفارت آمریکا، صدام برای روشن شدن خطی مشی‌ خود برای سفیر آمریکا مثالی می‌آورد.

صدام حسین به سفیر می‌گوید به رهبران کردهای عراق در سال ۱۹۷۴ گفت که آماده است از نصف «شط‌ العرب» صرف نظر کند و آن را به ایران بدهد تا همه عراقِ ثروتمند را داشته باشد.

صدام می‌گوید که رهبران کرد عراقی شرط بستند که صدام از نصف «شط‌‌‌ العرب» نمی‌گذرد اما کردها اشتباه می‌کردند. رئیس جمهوری پیشین عراق در ادامه می‌افزاید که وی می‌تواند(در مناقشه با کویت) همان خط مشی ۱۹۷۴ را داشته باشد.

 

 

در این دیدار سفیر آمریکا در پاسخ به گلایه‌های صدام از رسانه‌های آمریکایی می‌گوید که رئیس جمهوری ایالات متحده، بر آنها کنترلی ندارد و آنها نظر خود را می‌گویند.

سفیر آمریکا همچنین توضیح می‌دهد که جرج بوش(پدر) خواهان روابط بهتر با عراق است و برای نمونه به مخالفت بوش با مصوبات کنگره برای تحریم عراق اشاره می‌کند که با خنده صدام حسین مواجه می‌شود. صدام حسین به سفیر آمریکا می‌گوید چیزی برای خریدن از آمریکا باقی نمانده است و همه چیز به غیر از گندم ممنوع شده است و آنهم به زودی ممنوع می‌شود چون آمریکایی‌های می‌گویند کاربرد دوگانه دارد.

آپریل گلاسپی، سفیر وقت آمریکا در بغداد سپس به تمایل جورج بوش به دوستی و علاقه مشترک دو کشور برای صلح و ثبات در خاورمیانه اشاره می‌کند.

 

دیدار جان کلی معاون وزیر خارجه آمریکا با صدام با حضور آپریل گلاسپی

 

سفیر آمریکا در ادامه نگرانی آمریکا را با صدام در میان می‌گذارد. سفیر آمریکا می‌گوید واشینگتن از اظهار نظر رئیس جمهور و وزیر خارجه عراق که علنی گفته‌اند اقدامات کویت معادل با تجاوز نظامی است نگران است و به اطلاع صدام می‌رساند که آمریکا مطلع شده بسیاری از یگان‌های گارد ریاست جمهوری عراق به سوی مرز کویت گسیل شده‌اند. سفیر آمریکا تصریح می‌کند: «آیا منطقی نیست که ما یک سئوال ساده بپرسیم، در فضای دوستانه و نه تقابل، چه نیاتی در سر دارید؟»

برپایه گزارش سفارت آمریکا صدام در پاسخ می‌گوید که این پرسشی منطقی است و اذعان می‌کند که آمریکا درباره صلح و ثبات منطقه دارای نگرانی است و وظیفه آمریکا به عنوان ابرقدرت همین است.

صدام می‌گوید: «اما ما چطور به آنها (کویت و امارات) بفهمانیم که چقدر در عذابیم.» صدام به سفیر آمریکا گفته است که وضع مالی عراق چنان خراب شده که تامین اجتماعی مجبور است مستمری‌ بیوه‌ها و یتیم‌ها را قطع کند. وی در ادامه به سفیر آمریکا می‌گوید که عراق همه را‌هها را امتحان کرده است و حتی به ملک فهد، پادشاه وقت سعودی، گفته است نشستی چهارجانبه با حضور عراق، عربستان، امارات و کویت تشکیل گردد و برای مشکلات مالی عراق و قیمت پایین نفت چاره‌ای اندیشیده شود که به گفته وی به نتیجه‌ مطلوب نرسیده است.

 

 

در ادامه گزارش سفارت آمریکا آمده است، در میانه این دیدار، حسنی مبارک به رئیس جمهوری عراق تلفن زد و او جلسه را ترک کرد. صدام پس از پایان مکالمه تلفنی با مبارک،‌ به سفیر آمریکا می‌گوید به مبارک گفتم تا دیدار آتی با هیات کویتی اتفاقی نخواهد افتاد.

 

 

در جمع‌بندی سفارت آمریکا آمده است صدام به دلایل روشن ژئوپولتیک، دست کم خواهان یک رابطه درست با ایالات متحده است؛ به ويژه تا وقتی که با «تهدید جدی اسرائیل و ایران» مواجه است. در این جمع‌بندی قید شده که دیپلمات‌های کنونی به یاد نمی‌روند که پیش از این صدام سفیری را احضار کرده باشد که طبق این گزارش حکایت از نگرانی صدام دارد.

برپایه گزارش سفارت آمریکا رئیس جمهوری وقت عراق به اقدام ناگهانی آمریکا برای برگزاری مانور با ابوظبی مشکوک است و آن را نشانه جانبداری آمریکا از یک طرف می‌داند.

به گفته آپریل گلاسپی، سفیر آمریکا، صدام حسین در مورد مناقشه با کویت تاکید دارد که خواهان «حل و فصل صلح‌آمیز» مسئله است ( که به باور سفارتخانه آمریکا صدام «مطمئنا صادق» است) اما شرایط برای نیل به آن هدف دشوار است.

آپریل گلاسپی در جلسه کمیته تحقیق سناتورها

 

https://fa.wikipedia.org/wiki/ایپریل_گلاسپی

 

ادامه دارد ...

 

------------

پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

پ.ن 2 : با توجه به طولانی بودن مطالب و بخاطر جلوگیری از خستگی مخاطب در پست های بعدی به ادامه مطالب مرتبط با این وقایع خواهیم  پرداخت.

ویرایش شده در بهمن 99 توسط mehran55