سامانه دفاع هوایی sam-11/17 سامانه دفاع هوایی SAM-11/17 گدفلای/گریزلی/گلوم

[MOHAMMAD 6,333]

[quote]ممنون از اظهار لطف دوستان
انشالله قسمت بعدي اين سري مطالب، به اس-اي-19 اختصاص داره، البته كمي با فاصله(البته اگه كسي از دوستان زودتر از بنده تايپ نكنه! )[/quote]
اگه منظورت منم كه گفتم كتاب ها رو دارم نه خيالت راحت برو حالشو ببر! آسوده بخواب كه ما هم خوابيم!

[sokuteasemuni 1,250]

نه آقا ، كلا عرض كردم

[Goebbels 38,206]

[align=center]با سلام خدمت دوستان و با کسب اجازه از جناب امیر حسام مدیریت محترم سایت میلیتاری پارسی

در سال های جنگ سرد و تهدیدات ناشی از آن اتحاد جماهیر شوروی متناسب با تهدیدات به تدوین استراتژی دفاع هوایی خود اقدام کرد که دراین استراتژی علاوه بر دفاع هوایی هواپایه با استفاده ازهواپیماهای رهگیر به دفاع هوایی زمین پایه با تکیه بر سیستم های پدافند هوایی موشکی و توپخانه ای توجه بسیاری شد. سیستم های متنوعی در این عرصه به طراحی و ساخت رسید که پاسخگوی تهدیدات هوایی در برد های مختلف از برد کوتاه گرفته تا برد بلند بود. یکی از این سامانه ها، سامانه پدافندهوایی بوک نام دارد. سامانه موشکی بوک ( به روسی Бук و به انگلیسی Buk) از خانواده سامانه های پدافند هوایی کاملا متحرک در برد متوسط است که توسط کشور اتحاد جماهیر شوروی / فدراسیون روسیه ساخته شده . این سیستم قابلیت مقابله با انواع اهداف هوایی از قبیل جنگنده ، موشک کروز ، بمب های هوشمند ، بالگرد و پهپاد را دارد. نمونه اولیه سامانه فوق با نام ها و کد گذاری های مختلفی شناخته میشود از جمله : 9K37 توسط واحد مرکزی سیستم های موشکی و توپخانه ای وزارت دفاع فدراسیون روسیه ، Gadfly به معنی خرمگس! توسط ناتو و SA-11 توسط وزارت دفاع ایالات متحده امریکا. سامانه پدافندی بوک در حقیقت جایگزین سامانه پدافندی سام 6 است که در دهه 60 توسط دفاتر طراحی نیپ و ویمپل به طراحی و تولید رسیده بود. در مدت بهره برداری سامانه بوک بارها مورد ارتقا قرار گرفته است که جدیدترین نمونه از این سیستم با نام بوک ام 2 ای و یا با کد 9K37M2E شناخته میشود.

طراحی و ساخت :
شروع طراحی این سامانه در 17 ژانویه سال 1972 و با توجه به نیاز ها و بنا به درخواست کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی بود. دراین برنامه دفتر طراحی نیپ (NIIP) مدیریت طرح را بر عهده گرفت و بخش طراحی و ساخت موشک ها نیز به دفترطراحی نواتور(Novator) سپرده شد. بخشی از این گروه پیش از این ساخت و بهینه سازی سامانه پدافند هوایی سام 6 را بر عهده داشتند.در زمان طراحی نهایی طرحی نیز برای ساخت نمونه دریا پایه این سامانه داده شد که اوراگان (به روسی Ураган ) نام گرفت. این سیستم با کد 3S90 و SA-N-7 نیز شناخته میشود. سامانه پدافند هوایی بوک را درواقع میتوان نمونه اصلاح شده سامانه پدافند هوایی سام 6 دانست که در بسیاری از ویژگی ها به آن برتری دارد.سامانه پدافندی سام 6 که توسط ناتو Gainful نام گذاری شده در دهه 60 توسعه پیدا کرد و در بسیاری از جنگ های معاصر از جمله جنگ یوم کیپور وجنگ یوگسلاوی کارایی مطلوبی را به نمایش گذاشت. طراح مطرح روسی اردالاين رستوف که در بسیاری از برنامه های ساخت سیستم های پدافندی روسیه از جمله سام 6 و بوک نقش مهمی ایفا کرده است در سال 1971 و در سفری به مصر به بررسی عملکرد سامانه سام 6 به کارگرفته شده توسط این کشور پرداخت. در این تحقیقات سطح اموزش کاربران مصری برای استفاده از این سامانه در حد مطلوب گزارش و تحقیقات بیشتر بر روی نقاط قوت وضعف سامانه متمرکز شد. با توجه به شناسایی ضعف این سیستم در مقابل جنگ الکترونیک این متخصص روس به این نکته پی برد که برای خنثی سازی یا کاهش اثرات جنگ الکترونیک بر روی سامانه های پدافند هوایی میبایست از چندین رادار استفاده کرد. به این صورت که به جای یک رادار مرکزی که در سامانه سام 6 شاهد آن هستیم واحد راداری با واحد پرتابگر موشک ترکیب شده و یک واحد مشترک حامل پرتابگر/ رادار راتشکیل دهند تا در صورت لزوم بدون نیاز به راداری مرکزی به رهگیری و انهدام اهداف اقدام کنند و در کنار آن از انواع رادارهای کشف هدف نیز استفاده شود.

این روش همچنین به سامانه این امکان را میدهد که با اهداف بیشتری به صورت همزمان درگیر شود. در طی تحقیقاتی که در سال 1974 صورت پذیرفت مشخص شد که میتوان شماری از قابلیت های سامانه سام 6 را در سامانه بوک به اشتراک گذاشت در نتیجه سامانه ای به ساخت رسید که بوک-1 نام گرفت که با کد 9K37-1 نیز شناخته میشود و مهمترین تفاوتهای آن با سامانه سام 6 در افزایش تعداد کانال های سیستم کنترل آتش ، افزایش تعداد موشک های قابل استفاده در سیستم و استفاده از موشک 9М38 بود. رادار درگیری با هدف نصب شده بر روی این سامانه گنبد آتشین یا Fire Dome نام داشت و با کد 9S35 شناخته میشد وعلاوه بر آن سامانه از رادار جستجو و کشف هدف 1S18 Kupol بهره میبرد. پس از طی مراحل اولیه سامانه بوک به سرعت به مرحله ساخت رسید و رسما در سال 1978 اولین استفاده ازمایشی از ان صورت پذیرفت و تا سال 1980 به واحدهای پدافندی اتحاد جماهیر شوروی پیوست. انتخاب مناطق مناسب در شوروی جهت به کارگیری این سامانه نیز مابین سال های 1977 تا 1979 انجام شد.
رادار Tube Arm/1S18 Kupol

نمونه دریایی سامانه بوک تحت نام اوراگان و کد 3S-90 توسط دفتر طراحی آلتایر (Altair) به طراحی و ساخت رسید. دفتر طراحی التایر تحقیقات بر روی طراحی و ساخت نمونه دریاپایه بسیاری از سامانه های پدافندی روسیه را برعهده داشت که میتوان به نمونه دریاپایه سامانه اس 300 اشاره کرد که تحت نام اس 300 اف به ساخت رسید.سامانه اوراگان از موشک به کار رفته در نمونه زمین پایه سامانه بوک یعنی موشک 9M38 استفاده میکرد با این تفاوت که بر روی رادارهدایتگر و سیستم پرتابگر موشک های سامانه به منظور نصب در شناورهای رزمی کلاس متوسط شوروی تغییراتی اعمال شد. این تغییرات شامل یکپارچه سازی سیستم راداری و طراحی مجدد پرتابگر موشک ها بود.ازمایشات این نمونه مابین سال های 1974 الی 1976 انجام گرفت که در آن از سامانه نصب شده بر روی ناوشکن کلاس کاشین استفاده شد. این کلاس از شناورها که با نام پروژه 61 نیز شناخته میشوند به طور خاص برای عملیات ضد زیردریایی ساخته شده اند.سامانه اوراگان با توجه به اثبات قابلیت ها و همچنین رفع برخی نواقص و مشکلات رسما در سال 1983 با نصب بر روی ناوشکن های کلاس ساورمنی وارد خدمت شد.

مدت کوتاهی پس از اینکه سامانه بوک رسما وارد خدمت شد. اولین فاز ارتقای آن صورت گرفت که به درخواست کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد جماهیر شوروی بود . این ارتقاء شامل افزایش برد رادار درگیری با هدف و ارتقای آن به مدل9S35M1 ، استفاده از رادار جستجو و کشف هدف اسنو دریفت (Snow Drift)، بالارفتن درصد انهدام اهداف ، افزایش امکان مقابله با جنگ الکترونیک و تجهیز به موشک ارتقاء یافته 9М38M1 است.علاوه بر این سیستم طبقه بندی غیر اشتراکی اهداف نیز بر روی آن نصب شد. این سیستم به سامانه اجازه میدهد که بدون نیاز به سیستم تشخیص دوست از دشمن (IFF) و با استفاده از تجزیه وتحلیل امواج بازگشتی ازهدف دوست یا دشمن بودن آن را تشخیص دهد.سامانه ارتقا یافته بوک ام 1 نام گرفت و با کد 9K37M1 نیز شناخته میشود . از ویژگی های مهم این سامانه قابلیت home on jam است که به آن امکان مقابله با موشک های ضد رادار را میدهد .نمونه صادراتی آن نیز Gang ( به روسی Ганг) نام دارد. مراحل فاز بعدی ارتقاء بر روی سامانه بوک در سال 1992 آغاز شد و با اتمام روند طراحی و ساخت مابین سال های 1994 الی 1997 سامانه ارتقاء یافته بوک ام 1-2 نام گرفت و با کد 9K37M1-2 شناخته شد که رسما در سال 1998 وارد خدمت شد . این سامانه به موشک 9M317 مجهز شد که دارای بالچه های اصلاح شده بود و نسبت به موشک 9M38 عملکرد حرکتی بهتری داشت . با این وجود همچنان موشک 9M38 در سامانه جدید قابل استفاده باقی ماند به طوری که سامانه 9K37M1-2 از دو نوع موشک استفاده میکرد.کدگذاری متفاوت موشک 9M317 نسبت به سایر موشک های قبلی توسط واحد مرکزی سیستم های موشکی و توپخانه ای وزارت دفاع فدراسیون روسیه و به دلیل طراحی دوباره آن صورت گرفت که این کدگذاری و موشک 9M317 در تمامی سیستم های ارتقاء یافته بعدی نیز مورد استفاده قرار گرفتند.موشک های جدید به همراه ارتقاء سیستم های راداری به سامانه بوک ام 1-2 این قابلیت را میداد که با موشک های بالستیک مقابله کند همچنین توانایی آن در مقابله با اهداف با کمترین سطح مقطع راداری و درصد انهدام اهداف معمول نظیر بالگرد ها وهواپیما ها را افزایش داد.نمونه صادراتی این سامانه اورال ( به روسی Урал ) نام دارد و با کد 9K40 نیز شناخته میشود.علاوه بر نام و کدگذاری جدید توسط سازندگان روسی این سامانه جدید در ناتو با نام Grizzly وتوسط ایالات متحده امریکا با کد SA-17 شناخته شد.

همانگونه که از نمونه های قبلی سامانه بوک نمونه ای دریاپایه به ساخت رسید از بوک ام 1-2 نیز نمونه ای دریا پایه ساخته شد که اژ (Ezh) نام گرفت . این سامانه در ناتو با کد SA-N-7B شناخته میشود.نمونه صادراتی این سامانه نیز شتیل (( Shtil نام دارد و توسط ناتو با نام Gollum و یا با کد SA-N-7C شناخت میشود.از نمونه دریا پایه سامانه بوک نمونه ای جدیدتر تحت نام Smerch ( به روسی Смерч و به انگلیسی Tornado) و با کد 3S90M نیز ساخته شده است که از سیستم پرتاب عمودی موشک بهره میبرد و نمونه صادراتی آن شتیل-1 (Shtil-1) نام دارد و با کد 3S90E شناخته میشود. هر دو سامانه مجهز به موشک 9M317ME هستند که قابلیت پرتاب عمودی دارد.پس از ساخت سامانه بوک ام 1-2 طرح ارتقایی بر روی آن اجرا شد که حاصل آن سامانه بوک ام 2 بود. در این طرح علاوه بر بهینه سازی های انجام شده بر روی موشک ، رادار درگیری با هدف به مدل 9S36 ارتقا داده شد. این رادار از نسل سوم رادارهای آرایه فازی غیر فعال است که به سامانه امکان میدهد تا بیش از 24 هدف را رهگیری کرده و با 4 هدف به صورت هم زمان درگیر شود.نمونه جدیدتری از این سامانه نیز به ساخت رسیده که بوک ام 2 ای نام دارد و با نام اورال ( به روسی Урал) نیز شناخته میشود این سامانه به رادار درگیری با هدف چیربکB مجهز است این رادار توانایی بالایی در مقابله با اهداف در ارتفاع پست دارد. علاوه بر نمونه های ساخته شده توسط سازندگان روسی نمونه ای نیز توسط کشور بلاروس مورد ارتقاء قرارگرفته است که تحت نام بوک ام بی و کد 9K37MB شناخته میشود که به ویژگی های آن در ادامه پرداخته خواهد شد.در سال 2007 ژنرال نیکولای فرلوف فرمانده واحد پدافند هوایی ارتش روسیه اعلام کرد که روسیه در حال طراحی و ساخت نسل جدیدی از سامانه بوک با نام بوک ام 3 است که این سامانه با نسل قدیمیتر آن که در اختیار ارتش روسیه قرار دارد جایگزین خواهد شد همچنین با توجه به قیمت مناسب این سامانه ، سازندگان روسی برای فروش آن به کشورهایی که از دارندگان سامانه سام 6 هستند ابراز تمایل کرده اند.


این مقاله رو در چهار بخش تهیه کردم اگر عمری باقی بود بقیه مقاله رو هم تقدیم دوستان میکنم[/align]

[Goebbels 38,206]

[align=center]اجزاء سازنده و ویژگی ها


یک واحد سامانه پدافند هوایی بوک از واحد مدیریت و فرماندهی ، حداکثر شش واحد حامل پرتابگر/ رادار (TELAR) ، حداکثر سه واحد پرتابگر/ بارگذار (LLV) و یک رادار جستجو و کشف اهداف (TAR) تشکیل میشود.مدت زمان استقرار کامل این سامانه پنج دقیقه است و جا به جایی مجدد آن نیز به همین مقدار زمان نیاز دارد. حداکثر زمان مورد نیاز برای رهگیری و پرتاب موشک به سمت هدف توسط سامانه بعد از استقرار آن 22 ثانیه است . پلتفرم اصلی این سامانه شاسی مدل GM-569 است که توسط گروه صنایع Metrowagonmash ( به روسی Метровагонмаш) طراحی و ساخته شده است . این خودرو شنی دار حافظت زرهی مطلوبی دارد که خدمه را در مقابل گلول های کالیبر 7.62 و ترکش گلوله توپ و خمپاره حفاظت میکند همچنین مجهز به تجهیزات حفاظت ش م ر است. پیشرانه آن از نوع دیزل خنک شونده با مایع است که در دو نوع به تولید میرسد. نوع اول با حداکثر توان 710 اسب بخار و نوع دوم با حداکثر توان 840 اسب بخار که قابلیت استفاده از چند نوع سوخت را دارند تا در صورت نبود گازوئیل از بنزین ، الکل و نفت سفید استفاده کنند. حداکثر وزن این خودرو زرهی به 24000 کیلوگرم میرسد و توان بارگذاری تا 11500 کیلوگرم را دارد. این خودرو میتواند مسافت 500 کیلومتر را با حداکثر سرعت 65 کیلومتر بر ساعت طی کند همچنین توانایی عملکرد در شرایط دمایی از 50- الی 50+ درجه را دارد. به منظور استفاده از این خودرو به عنوان واحد فرماندهی ومدیریت ، تغییراتی در آن اعمال شد که شامل افزایش ابعاد بدنه است .واحد حامل رادار جستجو وکشف نیز دارای شاسی مدل GM-567 است که تفاوت آن با نمونه ذکر شده نصب یک توربین گازی برای تامین برق رادار است .علاوه بر خودرو معرفی شده نمونه ای از سامانه بوک ام 2 ای با کد 9K37M2E از شاسی چرخ دار مدل MZKT-6922 نیز استفاده میکند که با پیکره بندی 6x6 از تحرک مناسبی برخوردار است و علاوه بر ان بدنه ای تقویت شده دارد تا خدمه را در مقابل تهدیدات احتمالی محافظت کند.
شاسی GM-569



حامل پرتابگر/ رادار 9A310M1-2


این واحد مجهز به رادار درگیری با هدف گنبد آتشین یا Fire Dome است که با کد 9S35 شناخته میشود و از جمله رادارهای آرایه فازی غیر فعال در باند H/l است. این رادار در مدل های بوک 1 ، بوک ام 1 و بوک ام 1-2 مورد استفاده قرارگرفته است. درمدل بوک 1 (9K37) امکان استفاده از رادار 1S91 موسوم به Straight Flush نیز وجود دارد این رادار که در باند G/H عمل میکند حداکثر توانی برابر با 25 کیلو وات دارد. رادار9S35 درسامانه ارتقاء یافته بوک ام 2 با مدل 9S36 جایگزین شد که از نسل سوم رادارهای ارایه فازی غیر فعال است.حداکثر برد درگیری این رادار50 کیلومتر (31 مایل) وحداکثر ارتفاع درگیری آن 15 الی 20 کیلومتر (50000 الی 72000 فوت) است .این رادار میتواند تا 24 هدف را رهگیری کرده و با 4 هدف همزمان درگیری شود همچنین میتواند تا سه موشک را به سمت یک هدف هدایت کند. عنصر ردیابی این رادار از نوع مونو پالس بوده و نسبت به جنگ الکترونیک مقاومت بسیار بالایی دارد. پرتابگر نیز دارای چهار موشک از نوع 9М38 یا 9M317 است.از دیگر تجهیزات نصب شده بر روی این واحد ، مسافت یاب لیزری و سیستم هدایت الکترواپتیکی مدل 9Sh38-3 است که سامانه را برای مقابله با اهداف در محیط های آلوده به جنگ الکترونیک یاری میکند.
نمایی از کابین واحد پرتابگر / رادار




رادار جستجو و کشف هدف 9S18M1-1


این واحد مجهز به رادار سه بعدی آرایه فازی موسوم به اسنو دریفت (Snow Drift) است که برد کشفی در حدود 85 کیلومتر دارد و میتواند اهدافی مانند جنگنده درحال پرواز در ارتفاع 100 متری را از فاصله 35 کیلومتری( 22 مایل) و یا اهدافی در ارتفاع پایین تر از 100 متر را در فاصله 10 الی 20 کیلومتری ( 6 الی 12 مایل ) کشف کند.این رادار به سیستم تشخیص دوست از دشمن (IFF) ، سیستم پردازشی تمام دیجیتال با بهره گیری از کامپیوتر مدل Argon-15A(در سامانه بوک ام 2 ای این کامپیوتر به مدل Argon-A15K ارتقاء پیدا کرده است) و سیستم پیشرفته کد گذاری برای تبادل اطلاعات با واحد فرماندهی مجهز است و با بهره گیری از نشانگر های دیجیتالی اهداف متحرک می تواند اهداف در حال پرواز در ارتفاع بسیار پایین و یا اهداف قرار گرفته در پس زمینه های محیطی را شناسایی نماید.این رادار پویش 360 درجه افقی و 40 الی 55 درجه عمودی دارد و مدت زمان پویش آن نیز 4.5 الی 6 ثانیه است. پلتفرم اصلی سیستم راداری شاسی مدل GM-569 است که برای تامین برق رادار به یک توربین گازی با حداکثر توان 75 کیلووات مجهز شده.
کامپیوتر آرگون 15


واحد پرتابگر/ بارگذار 9A39M1 به همراه چرثقیل 9T31M1



در این واحد ، پرتابگر مجهز به چهار موشک از نوع 9М38M/9M38 یا 9M317 است و بارگذار درقسمت زیرین آن قرار گرفته که آن هم مجهز به چهار موشک ذخیره است وعلاوه بر آن ازیک بازوی هیدرولیکی بهره میگیرد که به وسیله آن موشک ها را بارگذاری میکنند . بارگذاری موشک بر روی واحد های پرتابگر به 13 دقیقه زمان نیاز دارد. این واحد دارای 3 خدمه بوده و بر روی شاسی مدل GM-567 نصب شده است. برای اننتقال موشک های ذخیره به واحد بارگذار از جرثقیل مدل 9T31M1 استفاده میکنند. پلتفرم اصلی این چرثقیل شاسی کشنده URAL-375 است که دارای پیکره بندی 6x6 بوده و از پیشرانه بنزینی با قدرت 180 اسب بخار بهره میبرد.عملیات انتقال موشک به بارگذار به اینصورت است که در ابتدا موشک ها را با استفاده از چرثقیل از غلاف مخصوص حمل و نقل خارج کرده و بعد از یک بازرسی کوتاه آن ها را به بارگذار منتقل میکنند.این عملیات به 15 دقیقه زمان نیاز دارد .




همچنان ادامه دارد...............[/align]

[sargnt 112]

بسيار كامل و پربار زحمت زيادي كشيديد خسته نباشيد.

[Stuka 8,826]

با سپاس از گوبلز گرامي.
توضيحاتي رو درباره موشک اين سامانه عرض کنم.
Buk از چند گونه مختلف موشک استفاده ميکند. گونه 3M9 رو در اينجا بررسي ميکنيم.
3M9 يک موشک هدايت رادراي نيمه فعال هست. وزن موشک حدود 700 kg ميباشد که وزن سر جنگي آن 70 kg هست.



1) آنتن جستجو گر موشک.
2) سر جنگي ترکش شونده موشک.

هدايت موشک توسط چهار بالک که در انتهاي موشک قرار گرفته اند انجام ميشود. موشک از موتور Ramjet براي پرواز استفاده ميکند(گونه اي از موتور جت ميباشد که هيچ قطعه متحرکي ندارد و براي راه اندازي نياز به سرعت هاي بالاي دارد که توسط يک پيشرانه ثانويه انجام ميشود).
يک بوستر سوخت جامد براي چند ثانيه نخست شليک سرعت لازم رو به موشک ميدهد, بعد از اينکه سرعت موشک به حد لازم براي کار موتور Ramjet رسيد, موتور Ramjet موشک روشن شده و سرعتي برابر 3 ماخ به موشک ميدهد که در نهايت بردي معادل 30 کيلومتر خواهد داشت.




3) چهار موتور Ramjet در طرفين موشک.
4) بوستر سوخت جامد موشک.
5 ) چهار بالک کنترلي در انتهاي موشک.
6) ميله انتقال فرامين به بالک ها.

[ColonelShak 1,001]

ممنون دست شما درد نکنه بسیار عالی و جامع بود .

[mahdavi3d 14,067]

با تشكر از Goebbels گرامي، منتظر ادامه اش هستيم.
اگر عكس هايي از نمونه هاي دريايي هم داريد لطفا قرار بدهيد.

[rainbow 98]

با تشکر از اقا سینا

چرا در مورد مدل دریاپایه‌ "3S90 "Uragan موشک ها به قسمت پایین لانچر وصل شدند؟
اگه پینهایی که موشک رو به پرتابگر وصل کردن موقع شلیک جدا بشن موشک به بدنه‌ی ناو نمیخوره؟ یا موشک اونقدر انرژی داره که خودش پس از کندن پینها از مسیر منحرف نمیشه؟
یا اصلا پرتاب موشک بصورت عمودی صورت میگیره که در اونصورت چرا به این شکل پرتاب میشه؟

http://inbsite.com/images/3S90uragan.jpg

[TAHA-SH 1,643]

با تشکراز جناب Goebbels -مقاله بسیار خوبی بود
اخیرا ایران براساس قرار داد چند سال قبل آماده تحویل گیری یک مدل از این سامانه بود (احتمالا m1-2)که بدلیل عدم تحویل اس 300 ایران این سامانه رو دریافت نکرد و منوط به همون اس 300 کرد - به نظر میرسه با توجه به برد کم این سیستم و ارتقاءهای درحال انجام روی سیستم هاگ - این سیستم برای ایران جذابیتی نداشته باشه
این موشک درآخرین ارتقاءها - سیستم شکارموشک هارم و سیستم هومینگ ضد جمینگ رو هم داره

[Goebbels 38,206]

از لطفی که دوستان به بنده دارن سپاسگذارم و خوشحالم که مطلب مورد نظرشون قرار گرفته. از توضیحات جناب اشتوکا هم سپاسگذارم

اگر عكس هايي از نمونه هاي دريايي هم داريد لطفا قرار بدهيد.

از نمونه دریایی این سامانه هم عکس های جالبی دارم که در ادامه حتما قرار میدم

چرا در مورد مدل دریاپایه‌ "3S90 "Uragan موشک ها به قسمت پایین لانچر وصل شدند؟

اگه پینهایی که موشک رو به پرتابگر وصل کردن موقع شلیک جدا بشن موشک به بدنه‌ی ناو نمیخوره؟ یا موشک اونقدر انرژی داره که خودش پس از کندن پینها از مسیر منحرف نمیشه؟
یا اصلا پرتاب موشک بصورت عمودی صورت میگیره که در اونصورت چرا به این شکل پرتاب میشه؟

سامانه اوراگان از لانچری استفاده میکنه که یک ریل دارد که موشک بر روی آن نصب میشه و اتصال موشک به لانچر به صورت پین نیست . در این سیستم امکان پرتاب موشک در هر زاویه ای وجود داره. اگر فرصتی بود کلیپی از این سامانه برای شما قرار میدم .

<

[edvardoali 1,315]

ممنون واقعا مقاله پربار و زیبایی بود

[msta 3]

باتشکر فراوان بنظرم این سیستم از سیستم هاوگ خوب باشه وحتی از راپیر .یه سوالی داشتم آیا با این سیستم میشه یه اف35 یا اف16و18 شکار کرد آیا این سیستم میتونه درمقابل پارازیت هواپیماهای نسل 5 دوام بیاره

[Waffen-SS 35]

دستت درد نكنه ، خيلي زخمت كشيدي
اگه مدل درياپايه رو هم با اجزاش معرفي كني ممنون ميشم ! البته هنوز متن رو كامل نخوندم ، ولي عكسي ازش نديدم !
گويا مدل دريا پايه ، عمود پرتاب هست

آيا قبل از اون قضيه S-300 ، ايران اقدامي براي خريد اين سامانه كرده بود ؟ خبري در اين زمينه شنيدين يا نه ؟

[ALI 5,626]

سینا جان بسیار مقاله زیبایی بود. لذت بردم از خوندن آن