شمشیر و انواع آن

[fath 4,687]

مدتها بود علاقه داشتم در مورد شمشیرها بنویسم و بعد از اینکه یکی از دوستان در مورد ۱۰ شمشیر معروف دنیا مطالبی گذاشتن در این [color=red][url=http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&p=225786#225786]لینک[/url][/color] تصمیم گرفتم مطالب مورد نظرم را در این زمینه به رشته تحریر در آورم ؛ امیدواروم مورد توجه دوستان قرار بگیرد.

[b]بخش اول:[/b]
در این مقاله سعی شده رده های اصلی شمشیر از نظر حقیر مورد بررسی قرار گیرد و ملاک رده بندی محدوده جغرافیایی و سیر تطور تارخی شمشیر در مناطق مختلف است، سعی حقیر بر این بوده که رده های اصلی و مادر شمشیر ها و زیر شاخه های دیگر مورد بررسی قرار گیرد تا بتوان دیگر شمشیرها را با این تقسیم بندی به راحتی شناخت و تاریخچه ، مورد استفاده و برتری آن رده شمشیر در ذهن خواننده مجسم شود.
ابتدا از چین که مهد هنرهای رزمی هست شروع می کنم:

در چین با توجه به شرایط جغرافیایی و آب و هوایی و..... انواع مختلفی شمشیر استفاده میشده است ولی سه نوع اصلی در این کشور شامل نن دائو ، دائو و جی ان می شده اند.
در دنیای قدیم مبنای ساخت سلاح های سرد مورد استفاده آنها در شرایط خاص و فرد استفاده کننده آن بوده است ؛ به شکلی که هر فرد برای خود نوعی سلاح یا شمشیر خاص بر می گزدیده که برای او راحتتر، ایمن تر و در عین حال خوشدست تر و کشنده تر باشد؛‌ هر چند گاهی هم مبارزین اصلا به این موارد توجه خاصی نداشته اند و تنها جو حاکم و نوع شمشیر حاکم توسط همه مورد استفاده قرار می گرفته است.
به این معنا که به اصول ساخت و طراحی و نوع آنها توجهی نداشته اند و تنها بنا بر استفاده عمومی نوعی خاص همگی از آن استفاده می برده اند.
در این میان این اساتید هنرهای رزمی بوده اند که بنا به نیاز و طبع و همچنین لحاظ کردن عواملی چون ارگونومی ، کشندگی ، سرعت ، قدرت و..... دست به تغییر سلاح های موجود زده و یا انواع جدیدی تولید می کرده اند.
این نکته نیز قابل ذکر است که نام شمشیرها به دلیل وجود زبانهای زیاد در چین مختلف و گوناگون است.

[b]نن دائو:[/b]
شمشیر نن دائو شمشیر مورد استفاده توسط رزمی کاران روش نن چوان(مشت کوتاه) بوده.این روش در هنرهای رزمی چین به شائولین جنوبی معروف است ؛ ضربات در این سبک قوی ، سریع و کوتاه هستند به همین دلیل به این روش مشت کوتاه اطلاق میشود.

افرادی که در این روش کار می کنند به دلیل تمرینات در این روش رزمی بدنی قوی و هیکلی چهار شانه داشته و در میان چینی ها معمولا افرادی قوی هیکل به حساب می آمده و می آیند. تاثیر این روش در حالت و استیل بدن بسیار زیاد و کاملا مشهود می باشد.
مناطق جنوبی چین دارای عوارض طبیعی مانند کوه است که پوشیده از پوشش گیاهی فراوان و دارای آب و هوایی گرم و مرطوب یا کوهستانی است و در کنار این کوه ها دشت هایی نیز دیده می شود ؛ این دلیل موجب شده که چینی ها در بیشتر این مناطق جای لازم جهت استفاده از تکنیک های همراه با جهش وپرش نداشته باشندو به همین روی روش مشت کوتاه متولد و پرورش یافته این وضعیت خاص است.
افراد این مناطق دارای ریه هایی قوی و سالم و تنفسی محکم هستند بدنهای آنها نیز همین خاصیت و ویژگی را دارد.این کشور بسیار به کشور خدمان شباهت دارد به شکلی که در کشور ما نیز دشتها و کوه ها موجود و در کنار آب و هوای گرم و مرطوب و کوهستانی قرار دارند.

بنا به فراخور این روش شمشیر مورد استفاده آنها نیز خواصی با همان ویژگی ها داشته است ، شمشیری با اندازه بلند ، متوسط یا کوتاه ؛ تیغه ای پهن ، با ضخامت معمولا زیاد ، یک لبه ، قوی و برنده و در انتهای تیغه به شکل نیم دایره لبه تیز به لبه بالایی منتهی می شده است ؛ در زمان ضربه زدن فشار بسیار زیادی وارد می کند به شکلی که حتی اگر با سپر جلوی ضربه آن سد شود توان تخریب بالایی در ایجاد فشار داشته و امکان بریدن سپر و یا شکستن آن زیاد بوده است.
دسته شمشیر را بلند می ساخته اند چیزی در حدود ۲۰ تا۳۰ سانتیمتر تا از نظر ارگونومی در دست راحتتر قرار گیرد و محافظ دسته هم معمولا به شکل یک علامت مد بوده تا در دست شمشیرزن در زمان لازم تغییر جهت و زاویه را راحت کند (تکنیکی خاص که با تکیه بر این دسته تیغه شمشیر را به پشت دست فرد منتقل می کند مانند زمانی که شمشیر را فرد به شکلی در دست می گیرد که شمشیر در راستای دست به طرف بالا وپشت دست قرار می گیرد) و در عین حال محافظی برای دستها در برابر ضربات شمشیر حریفان باشد.
انتهای دسته را نیز با حلقه ای(در نیزه ها و شمشیرها مخصوصا نیزها سیبک یا گلابی نامیده میشده است) مجهز می کرده اند که نقش متعادل کننده شمشیر در دست شمشیر زن را ایفا می کرده و در عین حال تیغه را به دسته شمشیر چفت می کرده است.
این شمشیر در نوع خود شمشیری سنگین و قوی می باشد که نیازمند فردی قوی هیکل برای استفاده است و هر کسی توان بکارگیری آن را ندارد ؛ به همین دلیل ویژگی های شائولین جنوبی در آن به خوبی دیده میشود.
سرعت این شمشیر در حد خوبی بوده و هندلینگ آن در دست بسیار خوب است اما بیشتر بر قدرت تمرکز دارد تا بر سرعت و تکنیک هایی غنی و کاربردی دارد.

ویژگی این نوع شمشیر به این می باشد که به دلیل پهن بودن تیغه و ضخامت آن برای برش به اجسام سخت کارایی بالایی داشته است (مانند تبر یا تبر داس) در عین حال در نبرد ها به درد پی کردن احشام یا نبرد با سربازانی که دارای زره های ضخیم بوده اند می خورده است ، زره هایی قوی از چرم ، چوب یا فلز و یا حتی سپرهای دشمن که بسیار قوی ساخته می شده اند ؛ به شکلی توان بریدن زره های حتی آهنی را به مبارز این شمشیر می داده است.
شائولین جنوبی تکنیک های واقع بینانه تر و کاربردی تر از شائولین شمالی دارد و در آن اثر چندانی از حرکات آکروباتیک و زائد نیست و به جای ضربات جهشی و پرشی حرکاتی قوی و کوتاه را مورد استفاده قرار می دهد.

تصاویری از این نوع شمشیر:
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/96158058da11ca948c8a1480abe9efc6a0bd9b6ec5cd98122ace4bf0eb5a4b245g.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_96158058da11ca948c8a1480abe9efc6a0bd9b6ec5cd98122ace4bf0eb5a4b245g.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/6fdd7b8a0c86a411c436c61c9090814da1d5c8e26242256b602dfb37751850cb5g.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_6fdd7b8a0c86a411c436c61c9090814da1d5c8e26242256b602dfb37751850cb5g.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Nan_Dao_%2528Southern_Broadsword%2529.png][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Nan_Dao_%2528Southern_Broadsword%2529.png[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Butterfly_Sword.png][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Butterfly_Sword.png[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/wse_003_large.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_wse_003_large.jpg[/img][/url]

[b]دائو:[/b]
شمشیر دائو شمشیری شبیه به شمشیر نن دائو می باشد با این تفاوت که این شمشیر در ابتدای تیغه کمی پهنای کمتر و در انتهای خود پهنای بیشتری دارد و همچنین دارای شیبی ملایم در طول تیغه که به این شمشیر در برش قدرت بیشتری میدهد.همچنین مقداری وزن کمتری نسبت به نن دائو دارد.
این شیب ملایم مد شکل باعث ایجاد انحنایی در طول تیغه می شود که در زمان برخورد ابتدا در جسم فرو می رود وبا کشیدن شمشیر تیغه لحظه به لحظه به طرف قمست هپن خود پیش می رود و عمق ترک ایجاد شده را بیشتر می کند به همین دلیل جای برش این نوع شمشیر بسیار عمیق می شود.
این تکنیک در شمشیرهای نوع یونانی نیز بسیار استفاده می شده است.

ضخامت و پهنای تیغه این شمشیر بستگی به فرد استفاده کننده از آن دارد و انواع مختلف و طول های گوناگونی از آن مورد استفاده قرار می گرفته است اما معمولا پهنای انتهای تیغه به اندازه پهنای نن دائو و ضخامت آن نیز در همان حدود می بوده است.
این شمشیر دارای دسته ای با مقداری خمش در طول قبضه است که باعث جایگیری راحتتر در دستان مبارز می شود و بلندی آن معمولا به اندازه ای ۲۰ تا ۳۰ سانتی متر در نظر گرفته میشده است.
انتهای دسته شمشیر با بستی دسته را به تیغه چفت می کرده است و در ابتدای دسته نیز از پوششی دایره شکل برای محافظت از دست استفاده میشده. این شمشیر یکی از معمولترین شمشیرهای مورد استفاده در چین بوده و طرح پایه بسیاری از انواع و گونه های دیگر شمشیر.
تیغه این شمشیر یک لبه بوده و در قسمت بالا که تیز نمیشده است نیز دارای انحنایی نرم رو به نوک شمشیر است و در انتهای تیغه با یک خط صاف به انتها می رسد.
نمونه هایی سنگین و ساتور مانند نیز داشته اند که در تصوایر میتوانید ببینید که برای ایجاد قدرت و فشار بیشتر تیغه را پهن تر یا ضخیم تر یا با انحناهایی خاص طراحی می کرده اند ؛ این رده را با نام کوان دائو بیشتر می شناسند.
بیشتر نیروهای دولتی نیز در دوره های گوناگون تاریخی از این نوع شمشیر استفاده می کرده اند.و برای دفاع و حمله وسیله ای بسیار کار آمد بوده است ؛ خمش تیغه برش و کشندگی این سلاح را بالا می برده و و در مسیر حرکت با کمترین فشار دست بیشترین و عمیقترین برش را ایجاد می کرده است.
ارگونومی آن برای در دست گرفتن بسیار خوب می باشد و می توان با آن حملات و دفاع های سریعی داشت.
تفاوت عمده این شمشیر با نوع جنوبی آن در وزن سبک تر و خمش تیغه آن است به همین دلیل توان و نیروی کمتری برای استفاده آن مورد نیاز است، همچنین توان و قدرت کمتری از برادر جنوبی خود دارد ولی در سرعت مقداری برتر است.
روش شائولین شمالی از این شمشیر استفاده می کرده اند که به چانگ چوان شائولین معروف بوده اند.

شمال چین مناطقی استپی و دشت هایی فراخ در کنار کویر بوده اند و به افراد این مناطق فضایی باز هدیه میکرده است و به همین دلیل در روش چانگ چوان(مشت بلند) حرکات بر پایه سرعت بالا و جهش ها و پرش های بلند است و محدودیتی از نظر حرکتی نداشته اند ؛ این موضوع در نوع روش مشت بلند تاثیر گذاشته و سلاح ها و روش های مبارزه را نیز دستخوش تغییر و تحول کرده بوده.
در این روش که منظور بیشتر کلمه شائولین همین سبک است سرعت ، انعطاف و جهش های ناگهانی جزء اصلی روش مبارزه است وبه دلیل نوع سیستم مورد استفاده که بیشتر هوازی بوده افراد شمالی معمولا دارای هیکل هایی کشیده و ترکه ای بوده اند.
در این روش حرکات آکروباتیک بیشتری دیده می شود و در کاربردی بودن به پای نن شائولین نمیتواند برسد.

تصاویری از این نوع شمشیر:
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/e62f35aca725dc9226e0567fe45dfa30e9a71d0c815f8798a7bfe5e41582f9a15g.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_e62f35aca725dc9226e0567fe45dfa30e9a71d0c815f8798a7bfe5e41582f9a15g.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/6d5c7b2a2854bf22bc4d5a85b9c6c86f66353775b8be52d3c7cd49198c5fc9045g.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_6d5c7b2a2854bf22bc4d5a85b9c6c86f66353775b8be52d3c7cd49198c5fc9045g.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/13a260b1416af74521b0b13fe964fac1a1700f1bec9f7115001cabda126b93895g.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_13a260b1416af74521b0b13fe964fac1a1700f1bec9f7115001cabda126b93895g.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/e0b10ed15592224f1f0c9470ae22d5cc3d7db4ecaa3e2cce3a87b759b0979a245g%7E0.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_e0b10ed15592224f1f0c9470ae22d5cc3d7db4ecaa3e2cce3a87b759b0979a245g%7E0.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/kwon_kan_dao.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_kwon_kan_dao.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Chinese-War-Sword-Kan-Dao-TZCS09-.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Chinese-War-Sword-Kan-Dao-TZCS09-.jpg[/img][/url]

[b]جی ان:[/b]
سومین نوع شمشیر مورد استفاده در چین شمشیری هست که در روش وودانگ کونگ فو استفاده میشده است و یکی از تاثیر گذارترین شمشیرهای دنیا می باشد.
در چین دو روش مبارزاتی موجود بوده است که مادر تمام سبک ها و روش های دیگر در درون دل خود بوده اند و در دنیای هنرهای رزمی نیز باعث ایجاد هنرهای رزمی در ژاپن ، کره و آسیای جنوب شرقی شده اند. یکی از این روش ها شائولین است که خود به دو نوع شمالی و جنوبی تقسیم میشده که توضیحاتی مختصردر بالا عرض شد و روش دیگر وودانگ کونک فو بوده که خود دارای سه روش اصلی هسینگ آی ، باگوا جانگ و تای چی است.

در شائولین تمرکز بر روی قدرت بدنی و مهارتهای تکنیکی است تا جایی که سالها هنرجویان این روش در معابد به تکمیل روش مبارزات خود و تمرنی های طاقت فرسای بدنی می پرداخته اند و بنای کار بر قدرت و بنیه بدنی بوده است این تعالیم در کنار تعالیم ربانی بوده است.شائولین بیشتر پیرو تفکر مراقبه و ذن بوده اند که بعدها بودیسم بیشترین تاثیر را در آنها گذاشته است و به نوعی روش عرفانی ، کلامی و روحانی خود را بر پایه بودیسم پایه ریزی کرده اند.
اما در روش وودانگ که مورد تاثیر تائویسم است علاوه بر تمرین های بدنی بر روی استفاده از نیروهای درونی ومخصوصا چی تمرکز می کرده اند و به اصطلاح مبارزات این روش درونی مصطلح هستند.
این روش از نظر فرم های آن نیز بسیار کاربردی ، عمیق و در عین حال پیچیده هستند.

شمشیر مورد استفاده در این روش کونگ فو شمشیر جی ان بوده.
این شمشیر شمشیری بلند ، متوسط یا کوتاه بوده که تیغه ای صاف و دو لبه تیز داشته است ، ضخامت و پهنای این شمشیر همیشه دستخوش تغییر بوده تا جایی که در برخی موارد پهنایی به اندازه نن دائوو در برخی موارد نیز پهنایی تنها ۲ یا چند سانتیمتری داشته است.
ضخامت آن نیز به همین ترتیب بوده است .
در این شمشیر انتهای تیغه معمولا به اندازه خیلی کمی از نظر پهنا کوچکتر از ابتدای تیغه است که البته زیاد در خور و قابل ملاحظه نیست و صرفا جهت زیبایی ارگونومی و هندلینگ این عمل انجام میشده است تا در عین حال برش بهتری را نیز به ارمغان بیاورد.
تیغه معمولا بلند بوده و در انتهای شمشیر نیز دسته ، محافظ دست و حلقه پایانی بوده است.
دسته این سلاح به اندازه ۲۰ تا ۳۰ و حتی بیشتر می باشد و دارای محافظ دسته ای به شکل هایی چون مختلف (اشکالی چون دایره صلیبی پهن و یا اشکال هندسی چند وجهی که زیبایی خیره کننده ای دارند) بوده. در انتهای دسته نیز حلقه متصل میشده که هم دسته و تیغه را به هم نصب می کرده و هم با ایجاد وزن بیشتر تعادل کل شمشیر را در دست شمشیرزن بیشتر می کرده است.
به جرات می توانم ادعا کنم اگر طراح و سازنده این سلاح ماهر باشد این نوع سلاح بهترین هندلینگ و ارگونومی را با دست ، مچ و بدن انسان دارد و از دیگر انواع رده های شمشیر زیباتر ، کشنده ، برا و ارگونومیک تر است و کمترین ضعف در همراهی با آناتومی بدن انسان را دارا می باشد.
ویژگی این سلاح در سرعت بسیار بالای آن می باشد که با نوع خاصی از برش توسط اساتید ماهر شکافهای بسیار عمیق ایجاد میکرده است(قصد آموزش نوع ضربه را نیز داشتم اما چون جنبه آموزشی دارد منصرف شدم).سرعت به این سلاح برتری میداده تا در نبردهای تن به تن که تعداد دشمن بسیار زیاد می بوده است جنگجو بتواند با سرعت و مهارت بیشتری دشمنان خود را از پا در آورد و این شمشیر در بین دیگر رده های این مقاله بیشترین توانایی را برای درگیریهای چند نفره دارد.
این شمشیر یکی از پر استفاده ترین شمشیرهای چین بوده و اساتید بزرگی حریفان خود را با این سلاح از میدان به در کرده اند و در عین حال استفاده از آن نیازمند تکنیک و مهارت بالایی است چراکه روش ضربه زدن با آن خاص می باشد و این در حیطه توانایی افراد مبتدی نیست ؛ در دستان یک فرد غیر ماهر و مبتدی توانایی دائو و نن دائو را نداشته ندارد ولی در دستان استادی ماهر از هر سلاحی موثرتر و خطرناکتر است.
به فراخور مکان استفاده این سلاح ضخامت و پهنای آن همانطور که گفته شد تفاوت داشته است به شکلی که در نیروهای نظامی انواع بسیار ضخیم و پهنی از این شمشیر ساخته میشده و در دست فرماندهان ارشد و امپراطوران چین قرار می رفته است در حالی که معمولا نیروهای عادی از شمشیرهای دائو یا نن دائو و خانواده آنها استفاده می کرده اند.
در میان تمام رده های شمشیر مورد بررسی در این مقاله این رده شمشیر سرعت بالاتری دارد ، توانایی برش خوبی را ارائه میدهد و بنا به ضخامت و پهنای تیغه شمشیر قدرت خوبی نیز دارد ؛ به شکلی که در انواع نازک و کمتر پهن برشی عادی و در انواع سنگینتر به فراخور وزن بیشتر قدرت بیشتری نیز اعمال می کند.
اما این موارد بستگی به توانایی بدن استفاده کننده آن دارد.

تصاویری از این سلاح:
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/200b5d01ff0ac690233c24d3c4654cd36e94c03062193c8660d6363757df36a75g.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_200b5d01ff0ac690233c24d3c4654cd36e94c03062193c8660d6363757df36a75g.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/b707c250ebe93ece559fe67947160a65ca1685bb911bda483ee2420287f16f3e5g.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_b707c250ebe93ece559fe67947160a65ca1685bb911bda483ee2420287f16f3e5g.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/f34d39e597b6ab36e380d0d42b2fc69aef0938c379a31989194f6c387cb2928b5g.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_f34d39e597b6ab36e380d0d42b2fc69aef0938c379a31989194f6c387cb2928b5g.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1%7E45.JPG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1%7E45.JPG[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/0023aeaa6a680c05ccbc26.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_0023aeaa6a680c05ccbc26.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Qi_Jian_Sword_by_Beowulf_BX.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Qi_Jian_Sword_by_Beowulf_BX.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/shaolin-handmade-china-sword-for-chinese-sword.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_shaolin-handmade-china-sword-for-chinese-sword.jpg[/img][/url]

نکته ای قابل تامل در مورد شمشیرهای چینی توجه خاص سازندگان خوش ذوق آنها به زیبایی و ارگونومی شمشیرهای خود بوده و می توان گفت در دنیای قدیم بدون بودن ابر کامپیوترها و فرمول های فیزیکی سلاح هایی بسیار علمی و در عین حال زیبا تولید می کرده اند.
آنها دقیقا می دانستند که وزن دسته شمشیر باید به اندازه ی تیغه باشد تا شمشیر در دستان مبارز به خوبی جای بگیرد و به همین دلیل دسته شمشیرهای خود را بلند و در انتهای آن وزنه و یا حلقه هایی(سیبک) برای تعادل متصل می کرده اند.این حلقه ها و محافظ ها در طول زمان با رنگ ها ، جنس ها و اشکال زیبایی طراحی میشده اند و در کنار رزم صحنه های بسیار زیبا و چشم نوازی از هنر را نیز با خود داشته اند.
این مورد در شمشیر جی ان به خوبی دیده می شود وبروز بیشتری دارد.در دنیای شمشیرهای باستان هیچ کشوری به اندازه چین به زیبایی و هنر در ساخته های خود توجه نداشته است.

همچنین چینی ها برای اینکه در مبارزات حریف خود را دچار اختلال دید و اشتباه محاسباتی کنند معمولا در انتهای شمشیر خود تکه پارچه ای به اندازه های مختلف می آویخته اند که در زمان شمشیر زدن در راستای بدنه شمشیر قرار می گرفته و به دلیل سرعت بالا باعث اشتباه دید در دیدن تیغه و پارچه توسط حریف میشده است.
همچنین قابل ذکر است مردم مغول در شمال چین که زمانی بخشهایی از آن جزء امپراطوری چین بوده و بخش های صحرا نیشن آنها از نوعی شمشیر استفاده میکرده اند که شبیه دائو یا بیشتر شبیه ساتور بوده و همچنین نوعی دیگر از شمشیرها که به نوع عربی موسوم هستند و در ادامه به آنها خواهیم پرداخت.

تصاویر شمشیر مغولی:
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/5d17a25264cd632fb9196f6ce6ec80573ec599a25d332a212fac01d61657c9f65g.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_5d17a25264cd632fb9196f6ce6ec80573ec599a25d332a212fac01d61657c9f65g.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/72e6e69937e63d64556d17ec0e356eddbaea889bcd15ceae9801136b3b10569a5g.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_72e6e69937e63d64556d17ec0e356eddbaea889bcd15ceae9801136b3b10569a5g.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/460dc557bd5a62c6432f26dfc1997c678bfe33bf7e901e896bf662be8f3f9f595g.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_460dc557bd5a62c6432f26dfc1997c678bfe33bf7e901e896bf662be8f3f9f595g.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/c5445234a14a972477caf029c8ddec00fa3a25c2c723d203d57da79535aeeff35g.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_c5445234a14a972477caf029c8ddec00fa3a25c2c723d203d57da79535aeeff35g.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/74ca3e18fe78530f34dc4f6c30d3b7d7067beb8c0361a8da49463385aa619dd45g.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_74ca3e18fe78530f34dc4f6c30d3b7d7067beb8c0361a8da49463385aa619dd45g.jpg[/img][/url]

[ghermez 750]

واقعا دستت درد نکنه. یک مدتی دنبال چنین مقاله ای تو نت می گشتم اما هیچ.
باز هم بچه های میلیتاری لیاقت خودشون را ثابت کرد ند

[mobina 1]

ممنون از مقاله خوبتون

فقط تصاویر لود نشد (یا من نتونستم ببینم).

[fath 4,687]

ممنونم دوستان اما تاپیک هنوز منتقل نشده و مدیران محترم در زمان انتقال حتما تصاویر رو به گالری انتقال میدن در اون صورت به راحتی دیده میشن.
البته زیبایی و درک مطلب کل مقاله بستگی به همون تصاویر داره وگرنه خیلی گنگ به نظر میرسه.

خواهر عزیز پس از کلیک روی عکس ها در مدیا فایر روی گزینه ویو ایمیج کلیک کنید تصاویر رو می تونید ببینید.

[jrzm 25]

دستت درد نکنه برادر اوپرا
[quote]به بی سلیقگی اروپایی ها و آنگلو ساکن ها نبوده اند. [/quote]
این یعنی چه برادر ما بی سلیقه هستیم یا اونها
والا مال ایرانی ها که مثل شمشیر های افسانه ی هست [/code]

[mobina 1]

[quote]خواهر عزیز پس از کلیک روی عکس ها در مدیا فایر روی گزینه ویو ایمیج کلیک کنید تصاویر رو می تونید ببینید.[/quote]

کلا مدیا فایر باز نمیشه

[mostafa_by 5,726]

ممنون اپرا جان. مطلب بسيار مفيدي بود.
ولي اي كاش فقط به شمشيرها بسنده نمي‌كردي و بالكل مي‌زدي تو خط سلاح‌هاي زمان قديم.
بالاخص سلاح‌هاي رزمي چيني كه هوار تا هستن!

البته به لطف برادر گوان يو، گوان دائو معرف حضور دوستان هست. ولي انبوه سلاح‌هاي چيني در ايران، كمتر شناخته شده و به نظرم جاي تاپيكي در اين زمينه بسيار خاليه!

[fath 4,687]

مصطفی جان هدفم خود شمشیرها بود و رده های اونها ، البته این مقاله از دید تاریخی و تقسیم بندی شخصی بنده هست که با توجه به ریشه تاریخی و سیر تغییر و تحول شمشیرها و مختصات جغرافیایی و آب هوایی مقاله رو نوشتم.
ان شا الله در قسمت های بعدی مقداری در مورد روش ساخت شمشیرها و انواع اونها و کاربردشون صحبت خواهم کرد.

یک گذری هم به سلاح های نا متعارف و دلایل شکل گیری اونها می زنم البته این موضوع در چین بیشتر شدت داره تا در باقی دنیای قدیم.

بحث سلاح های دنیای قدیم بسیار بحث وسیعی هست چراکه از هر سلاحی انواع مختلفی منشعب شده فرضا در هر کدام از این رده ها بلندی تیغه خودش ملاکی جهت نامگذاری جدید بوده و هست.
به همین دلیل من خودم شخصا سلاح ها رو رده بندی می کنم و بقیه رو زیر گروه اونها به حساب میارم.

[Salem 4,201]

fath جان بابت تاپیک زیباتون تشکر میکنم.

اما جای بعضی از شمشیر ها خالیه!! مثل شمشیر های مصر در زمان فراعنه

[PILOT_OF_PERSIA 43]

ممنون از تاپیکی که درست کردی من یکی که هیچ اطلاعاتی درباره سلاح ها باستانی نداشتم اطلاعات خیلی خوبی بهم دادی و .... بازم ممنون

[fath 4,687]

[b]بخش دوم:[/b]

[b]کاتانا یا شمشیر سامورایی:[/b]
این شمشیر در ژاپن و توسط اساتید شمشیر زنی کندو، کاراته و جودو استفاده میشده و شمشیر باستانی مردمان ژاپن هست.این کشور جزیره ای بوده و دارای آب و هوایی مرطوب وو گرم و کوهستانی است دارای زمستانهایی سرد و مناطقی کوهپایه ای و کوهستانی در کنار سواحل دریا و اقیانوس ؛ پوششی متراکم و آب و هوایی مطبوع داشته و درختان و گیاهان فراوانی در این مناطق می روید اما مانند چین دارای مناطق کویری و دشت های باز چندانی نیست خصوصا دارای کویر نیست.
مردم اون متشکل از مردمی مهاجر بودن که ظاهرا به دلیل فشار امپراطوری چین از چین خارج و به این کشور مهاجرت کردن این موضوع دور از ذهن نیست که کره ، ژاپن ، سنگاپور ، اندونزی ، مالزی ، ویتنام و به طور کلی کشورهای جنوب ضرقی آسیا همیشه تابع و زیر مجموعه ای از سرزمین بزرگ چین بوده اند و فقط در برهه هایی موفق به استقلال و جدایی شده اند.
.در مورد یک گروه از این مردم که پدران نینجاها و شینوبی ها بوده اند شکی نیست که اصالتا چینی بوده و هنر رزمی خودشان را نیز از سرزمین مادر خود چین به ژاپن برده اند و در طول زمان آن را گسترش و تعمیق و ادامه داده اند و هنر رزمی نین جوتسو را می توان در این مدنظر قرار داد. اما در زمان تحت تاثیر هنرهای ژاپنی که آنها نیز خود برگرفته از ووشو در چین بوده اند قرار گرفته و بیشتر ژاپنی شده اند تا اینکه چینی بمانند ؛ اما هنوز نیز می توان رگه هایی نزدیکتر به هنرهای چینی در این سبک دید.
و در مورد خود کاراته و جودو هم می توان به راحتی رگه های هنرهای موثر چینی و حتی ریشه آنها را تا حدودی مشخص کرد اما مردم ژاپن بنا به شرایط جغرافیایی ، آب و هوایی ، نوع پوشش و جنگهای خود این هنرهای چینی را تحت تغییر قرار داده و در واقع میشود گفت بومی کرده اند.

مردم ژاپن از شمشیرهایی موسوم به کاتانا استفاده می کرده اند که یکی از معروفترین و برنده ترین شمشیرهای جهان باستان بوده.این شمشیر را از فولاد به صورت لایه ای می ساخته اند که لایه های آن بین ۱۶ تا ۳۲ هزار لایه بوده و به همین دلیل بسیار برنده و قوی ؛ تیغه این شمشیرها به خالتی بوده که در پشت لبه اصلی که لبه حمله بوده لبه بالایی دارای خاصیت ارتجاع و نرمی بیشتر و خود تیغه سختتر و کم ارتجاع تر ساخته میشده به همین دلیل برش بسیار قوی را اعمال می کرده است.
شمشیری تک لبه بوده(تنها یک لبه آن برنده بوده است)و در اندازه های بلند و متوسط و کوتاه ساخته و استفاده میشده است ؛ تیغه ای مورب و بلند داشته که نوک تیغه به شکل اریب تیز میشده است.
محافظ دسته را به شکل دایره طراحی می کرده اند تا بیشترین حفاظت را از دست و انگشتان به عمل آورد و دسته را به اندازه ای ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتر(دو یا بیشتر کف دست) می ساخته اند تا تعادل و هندلینگ شمشیر در دست مبارز را افزایش دهند
دسته نیز به صورت مورب ساخته میشده و کل سلاح در هنگام غلاف بودن به شکل یک حلال کم شیب دیده میشود.
نکته جالب در این شمشیر این است که حلقه و یا سیبک در آن استفاده نشده است به عکس بسیاری از رده های دیگر شمشیرها.
این سلاح به دلیل همین شیب ملایم در هنگام درگیر شدن با اجسام بیشترین فشار و برش رو وارد کرده و به راحتی توان بریدن امحا و احشا را به همراه استخوان های بدن انسان دارد.
ضربات این شمشیر بسیار برنده و قوی می باشد و در دست نیز بسیار راحت جای می گید.
اما این سلاح نسبت به نوع تیغه خود وزنی سنگین و حرکاتی کند دارد(نسبت به دیگر رده ها) به همین دلیل بیشتر برای مبارزات تن به تن مفید است و نسبت به شمشیرهای چینی به خصوص جی ان سرعت کمتری دارد ؛ از نظر سرعت و هندلینگ در رتبه پایین تری قرار می گیرد اما از نظر برش و قدرت اعمال شده بسیار قوی و شاید در دنیای شمشیرها بی همتا به حساب آید.

قرن ها این شمشیر یار و همراه سامورایی ها و اساتید رزمی ژاپن بوده و تاثیر خود را حتی در دنیای مدرن نیز گذاشته است به شکلی که این سلاح حتی در جنگ دوم جهانی نیز برای دشمنانش صاحب سلاح رعب آور می نموده است.
در هنرهای رزمی ژاپن غنای تکنیکی پایین است ولی بر روی کنش و واکنش و حرکات حریف تمرکز میشود و به همین دلیل این هنرها ابزاری و کاربردی هستند(در دنیای کنونی این دو عامل عوامل اصلی در ورزش های رزمی هستند به همین دلیل ورزش های ژاپنی شاید بهتر از انواع چینی برای استفاده در دنیای کنونی باشند).
این موضوع در کندو و شمشیری زنی ژاپنی به وضوح قابل مشاهده است و اصول این مبارزات بر عمل و عکس العمل حریفان روبروی هم است.حرکات زائد و آکروباتیک حذف و بر دفاع و حملات با شمشیر کاتانا تمرکز شده است.
تکنیک ها به صورت پایه ای تدریس می شده اند به همین دلیل ممکن بوده هر خانواده یا سلسله تکنیک و یا تکنیک های مخصوص به خود داشته اند و در عین غنای پایین تکنیکی بر ترکیب همان تعداد محدود تکنیک پایه تمرکز میشده است وبه این شکل بیشتر مبارزین مشهور دارای ضربات ترکیبی خاص خود بوده اند.
اما در هنرهای چینی غنای تکنیکی به شدت بالا است و سبک و روش های مختلفی نیز در شمشیر زنی ، هنرهای فردی و دست خالی وجود دارد اما همین غنای بالا باعث ایجاد هنری وسیع و گسترده شده که در دنیای کنونی بشر فعلی از نظر زمانی توان صرف هزینه برای یادگیری کاملو استادانه این هنرها را ندارد به همین دلیل در بالا مدعی شدم هنرهای ژاپنی در دنیای کنونی کاربردی تر و ابزاری تر به نظر می رسند؛ چراکه مهارت در هنرهای چینی مستلزم کار و زمان بسیار است.

تصاویری از این شمشیر:
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/3b0ed23d3d2e61f8098c1f82109d559171d90af37a9e26820abdea979cb6502e5g.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_3b0ed23d3d2e61f8098c1f82109d559171d90af37a9e26820abdea979cb6502e5g.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/911466d6bd16edd687b966f8f60b75c7578196502572dc137bb7b243de5ea84e5g.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_911466d6bd16edd687b966f8f60b75c7578196502572dc137bb7b243de5ea84e5g.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/a85f82a6e7dba23e7cba37de2572a40ecc50251ba4f08bd0412501112a6b16d75g.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_a85f82a6e7dba23e7cba37de2572a40ecc50251ba4f08bd0412501112a6b16d75g.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/16327129699b6b5ebf77f56e430799f8aaccd45dbdda057288031d308d3a694b5g.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_16327129699b6b5ebf77f56e430799f8aaccd45dbdda057288031d308d3a694b5g.jpg[/img][/url]

[b]شمشیر کره ای:[/b]
شمشیرهای کره ای نیز تحت تاثیر شمشیرهای چینی و ژاپنی بوده اند البته هنرهای رزمی کره بیشتر به ژاپن نزدیک هستند تا چین اما از هنرهای ژاپنی نیز به واسطه شباهت و نزدیکی به هنرهای چینی مختص می شوند به شکلی می توان گفت هنرهای کره ای چینی تر هستند و رگه های چینی بودن در آنها مشهودتر از هنرهای ژاپنی است.
در این هنرها نیز روش مبارزات ترکیبی از روش ژاپنی به همراه تحرک بیشتر در هنرهای چینی است و شمشیرهای استفاده شده نیز بیشتر شبیه کاتانا هستند.
هنرهای رزمی کره دارای سبک ها و روش های فراوانی است و غنای تکنیکی آنها مقداری بیشتراز هنرهای ژاپنی است به شکلی که استفاده از پا و ضربات ترکیبی بیشتر از برادران ژاپنی آنها است و حرکت و جهات بیشتری در ساختار فرم های آنها قابل مشاهده است.

شمشیرهای کره ای معمولا یک لبه و بلند هستند و شیب و تاریبی در آنها دیده نمی شود ؛ دسته ای بلند به اندازه ۲۰ تا۳۰ سانتیمتر محافظی دایره مانند دارند(این محافظ در شمشیرهای ژاپنی وکره ای به اشکال هندسی چون مربعی و مستطیلی و یا چند وجهی دیده می شود) و امکان وجود سیبک در انتهای دسته نیز هست ؛ به این معنا که در نمونه هایی دیده میشود اما مرسوم نبوده و بسیار کم مشاهده می شود.
هندلینک این رده شمشیر بد نیست اما برش و سرعت نمونه های چینی و ژاپنی را ندارد و بیشتر بر قدرت بدنی مبارز تکیه دارد تا تکنیک مورد استفاده و روش اعمال ضربه.
در شمشیر زنی و هنرهای رزمی از این نظر که بیشتر مبارزات در چهار جهت اصلی انجام میشود و همچنین در شمشیر زنی تمرکز بر روی کنش و واکنش است بیشتر به هنرهای ژاپنی شباهت دارند با این تفاوت که تکنیک های پایه بیشتری داشته و مهارت مستلزم کار و زمان گذاشتن در این هنرها بوده و بیشتر از اینکه بر روی ترکیب ها تکیه شود بر روی تمرینات عینی تمرکز میشده است.
با اینکه روند وجود روش ها و سبک های خانوادگی ، گروهی و.... در کر ه نیز مرسوم بوده اما به شدت چین و در رده بعدی ژاپن نبوده است.

کره ها نیاز در برهه هایی از زمان در ساخت شمشیر مهارت داشته اند البته نه به اندازه ای چینی ها ، ژاپنی ها ، دمشقی ها و ایرانی ها.
قابل ذکر است که در برخی نمونه های شمشیر کره ای انحنای تیغه نیز مانند کاتانا ژاپنی دیده می شود که این شمشیرها را بیش از پیش مانند کاتانا می کند ؛ همچنین انواعی هم دیده شده که شباهتی به دائو و نان دائوی چینی دارند که مطمئنا متاثر از همسایگی و تبعیت از این امپراطوری بوده است.
در تصویر اول می توانید این مورد را مشاهده کنید

تصاویر شمشیر کره ای:
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/dd-korea.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_dd-korea.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/hanweii-korean-cloud-sword.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_hanweii-korean-cloud-sword.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/KRSKS_3_l.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_KRSKS_3_l.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/korean_sword.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_korean_sword.jpg[/img][/url]

[b]شمشیر عربی:[/b]
این نوع شمشیر دارای شیبی ملایم تا تند است که در نمونه های مختلف تفاوتهایی در این شیب دیده می شود. این شیب باعث برش بسیار عمیق و قوی شمشیر می شود ؛ این شمشیرها به همین دلیل به شمشیرهای عربی معروف هستند.
تیغه آنها در برخی موراد یک لبه و در برخی موارد دو لبه است و در انتهای تیغه دولبه به هم نزدیک و باعث تیزی نوک تیغه می شده اند.
محافظ دسته آنها معمولا به شکل صلیبی و یا دایره ای است( که در برخی موارد تا انتهای دسته امتداد دارد مانند شمشیری های مرسوم در ۲۰۰ سال گذشته اروپا و حتی هم اکنون در نیروهای مسلح بسیاری از کشورهای دنیا) و در برخی موارد محافظ دسته دایره هم ساخته می شده است تا محافظت بیشتری از ناحیه انگشتان دست داشته باشد. دسته این شمشیرها به اندازه یک کف دست یا مقداری بیشتر است و در انتهای دسته نیز حلقه تعادل و یا شی ای شبیه آن قرار دارد.
مشکل اساسی شمشیر عربی عدم ارگونومی و هندلینگ آنهاست و به همین دلیل وزن تیغه بر دسته زیادی نموده و شمشیر تمایل به افتادن از جلو دارد ؛ این مشکل باعث فشار مضاعف بر مچ دست می شود و نگه داشتن شمشیر و مبارزه با آن سختتر می شود.
این شمشیر برش خوب و سرعت بالایی دارد اما زیبایی چندانی ندارد.
بزرگترین مشکل آن نیز همین عدم هندلینگ آن است که با بلند تر شدن تیغه این مشکل افزونتر نیز می شود.
این شمشیر در طول تاریخ توسط اقوام و ملل فرواون استفاده میشده و میتوان مغول ها ، هندیها ، ایرانی ها ، اعراب به صورت اخص و آفریقایی ها را نام برد اما بیشترین استفاده آن در طول تاریخ توسط خود اعراب بوده.
این شمشیر به نوعی یک سلاح چریکی محسوب می شود تا یک سلاح کلاسیک سازمانی و در طول تاریخ نیز این مورد به روشنی دیده می شود.
در میان اعراب دمشق شهرت جهانی در ساخت شمشیر داشته و برتری این نوع شمشیر نیز به دلیل فرایند خاص ساخت آنها بوده است به این شکل که به جای آب دادن فلز بعد از کوره و چکش کاری آن را در هوا تکان می داده تا سرد شود.این شمشیرها در دست امپراطوری های فراوانی قرار گرفته امپراطوریهایی چون ایران ، روم ، عثمانی ، اموی ، عباسی و...
این نوع شمشیر به دلیل چرخش سریعش معروف است و همیشه در سواره نظام کارایی خود را به اثبات رسانده و در حالت سواره قدرت معنا داری دارد. اعراب با همین شمشیر خود شناخته میشوند.
اعراب ، ایرانی ها و آفریقاییها اندامی درشت و قوی داشته اند و بنا به این خصایص با این شمشیرها ضرباتی قوی می زده اند و به همین دلیل شاید زیاد به ارگونومی و تعادل شمشیر خود توجه نداشته و بیشتر بر قدرت خود تکیه می کرده اند.
مبارزینی قوی بوده اند اما هیچ گاه نتوانسته اند هنر خود را مانند شرق آسیا مدون ، حفظ و گسترش دهند.

غنای تکینکی چندانی نداشته اند و از روش های خانوادگی ، گروهی و قومی نیز خبری نیست اما بر تمرینات عملی ومداومت در این کار ممارست داشته و به همین دلیل شمشیر زنانی قوی بوده اند اما نه مانند شرق آسیا بر اساس نظامی واحد و مدون بلکه بر اساس تمرینات مداوم و فراگیری این هنر از اساتید و افراد نخبه که ممکنه بوده از پدران و آبا آنها هم بوده باشند(این تمرینات ویادگیری ها بیشتر زیر نظر پدران تمرین و پیگیری می شده است).

نکته قابل توجه در مورد این شمشیر این است که بیشتر بادیه و صحرا نشین ها از این رده شمشیر استفاده می کرده اند یعنی جغرافیای خشک ، دشت ها ، صحراهای و کویرهای آسیا و آفریقا ؛ مناطقی که مهد و لحد اعراب به حساب می آیند ؛ حتی این شباهت را می توان بین این رده شمشیر و شمشیرهای مغولی به وضوح دید که شرایط مشابه و روش زندگی چریکی و بادیه نشینی مشابه ، منتهی به سلاح هایی با ساختار مشابه شده است.
نمونه هایی از این شمشیرها با تیغه های با پهنای متفاوت و همچنین ضخامت متفاوت وجود دارد به شکلی که برخی از افراد نمونه های پهن و ضخیم و تعدادی هم از نمونه های متعارف و باریک استفاده می کرده اند.

مورد بعدی قابل ذکر تاثیر این رده شمشیر در تاریخ چند صده گذشته اروپاست تا جایی که این نوع شمشیر در شمشیرهای اروپایی بخصوص فرانسه ، اسپانیا و ایتالیا تاثیر تام داشته و با تغییراتی همین شمشیر در این کشورها هنوز هم برای تشریفات نظامی و..... استفاده می شود.همچنین رد پای آن را در لهستان ، آلمان و دیگر کشورهای اروپا که از شمشیرهای انگلوساکسونی استفاده می کرده اند می توان دید ، به شکلی که این شمشیرها شمشیرهای ضمخت و بد قواره آنگلوساکسونی را از سیستم تسلیحاتی اروپا حذف کردند.
در نمونه های اسپانیایی و فرانسوی این سلاح(اسپانیا صده ها در اختیار مسلمانان بوده و این مورد زمینه ورود ابتدایی این رده شمشیر به اروپا ممکن است بوده باشد جایی که قدمت این مورد بیشتر از خود فرانسه و دیگر کشورها می شود) محافظ دسته مانند نیم دایره کره مانند طراحی میشده و تا انتهای دسته ادامه داشته است که می توان گفت از نمونه عربی خود هندلینگ بهتری دارند.
امکان دیگر نیز رفتن این رده از شمشیرها به واسطه مغول ها و اقوام مهاجر شمال و شمال شرقی آسیا بوده باشد که در برهه های مختلف از شمال دریای خزر یا جنوب آن به طرف غرب در حرکت و مهاجرت بوده اند و نمونه تاریخی آن حمله آتیلا است و بعدها مغول ها و ترک ها.
این رده از شمشیرهای موسم در اروپا دارای نمونه هایی با تیغه ای صاف یا مورب دیده میشود ؛ و همچنین قابل ذکر است که نمونه هایی هم ترکیبی بین شمشیرهای عربی و آنگلوساکسونی هستند که بیشتر در اسپانیا مرسوم بوده اند.


تصاویر شمشیر عربی:
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/JP-Scimitar-tiles.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_JP-Scimitar-tiles.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/kilij.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_kilij.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/ph-0.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_ph-0.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/ph-10.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_ph-10.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/ph-20.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_ph-20.jpg[/img][/url]

تصاویر شمشیرهای فرانسوی و اروپایی صده های جدید:
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/sm29-1800-french-s.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_sm29-1800-french-s.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/2008-6957.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_2008-6957.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/img3_13308_0.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_img3_13308_0.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/cheval_sword_2.JPG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_cheval_sword_2.JPG[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/toledo-sword.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_toledo-sword.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/%21B%2529BEh8Q%21mk%7E_%2528KGrHqIOKiwEwPj6otpsBMLm%21SF4Rw%7E%7E_3.JPG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_%21B%2529BEh8Q%21mk%7E_%2528KGrHqIOKiwEwPj6otpsBMLm%21SF4Rw%7E%7E_3.JPG[/img][/url]

[b]شمشیرهای آنگلوساکسونی:[/b]
این رده از شمشیرها را می توان بد قیافه ترین ، غیر ارگونومیک ترین و بد دسترین شمشیرهای دنیا به حساب آورد.
عدم توجه و دقت سازندگان آنها اثبات می کند که هیچگاه در ساخت جنگ افزار پیشرفت جدی نداشته و بیشتر بر نیروی هیکل های درشت و بلند قد خود تکیه داشته اند تا بر تکنیک ، سلاح برنده و ارگونومیک.این روند در طول تاریخ اروپا از باستان و ماقبل تاریخ تا قرون گذشت کاملا مشهود است.گمان می شود تا قرون جدید در این مورد این کشورها همیشه در دوران باستان سلاح های خود می زیسته اند.
این روند در آینده تاریخ اورپا باعث الهام گرفتن از شمشیرهای بنده عربی شد و به ساخت و استفاده نوع عربی و یا ترکیب اون با انواع آنگلوساکسونی شد.و در آتی به شکلی این شمشیرها رو از دور استفاده در اروپا خارج کرد.
شاید خنده دار به نظر آید ولی روزی اعراب سلاح به اروپا صادر کرده اند و اروپاییها پا جای پای اعراب در ساخت تسلیحات گذاشته بوده اند.

این شمشیرها شمشیرهایی بلند و راست با تیغه هایی نسبتا پهن و سنگین، و با کم شدن از پهنا در نوک تیغه و کنار دسته پهن تر می باشند. به دلیل شکل راست آنها برندگی آنها تنها با فشار و قدرت فراوان میسر است و بیشتر شبیه یک نوع شی برای ضربه عمل می کنند تا برش ؛ نوک تیغه از دو طرف باریکتر شده تا تیز شود.
محافظ دسته آنها به شکل صلیب بوده و دسته آنها نیز بین یک تا چند کف دست(حدودا بین ۲۵ تا ۴۰ سانتیمتر) در نوسان است و در انتهای آن نیز سیبک و یا همان حلقه تعادل دیده می شود.
تمایل این شمشیرها و وزن سنگین آنها به طرف جلو است و به همین دلیل به هیچ وجه ارگونومیک نیستند و فشار فراوانی بر دست مبارز خود وارد می کنن به همین دلیل نیاز به افرادی قوی و ضرباتی سنگین برای تاثیر لازم دارند.
در انواعی که دسته بلندتری دارند هندلینگ شمشیر در دست استفاده کننده بهتر است اما در انواع دسته کوتاه مشکل جایگیری و فشار بر مچ پا بر جاست.
این شمشیرها در طول تاریخ اروپا مورد استفاده شوالیه ها و مردم اروپا بوده و جنگ هایی چون جنگ های صلیبی را نیز تجربه کرده اند.

جغرافیای اروپا متشکل از جنگل ها و کوه های پوشیده بوده و ارتفاعات آنها نیز در برابر ارتفاعات آسیا ارتفاع چندانی ندارند ؛ سواحل فراوان و آب و هوای لطیف و مرطوب این قاره که عکس قاره آسیا تقریبا یکدست دارای آب و هوایی مشابه با تغییرات کم هستند ؛ بارندگی فراوان سواحل دریا و اقیانوس و سرمای زمستان از دیگر ویژگیهای این مناطق است.
مردمان این مناطق عکس هوای اروپا که لطیف و ملایم است همیشه خشن و قوی هیکل بوده اند و بیشتر از تمرکز بر روی تدوین و تدریس تکنیک و غنای آن در طول تاریخ بر تمرین و توان بدنی خود تکیه می کرده اند (البته یونان مستثنی است از این قاعده تا حدودی) ؛ به همین روی از شمشیرهایی بلند و سنگین استفاده می کرده اند تا در جنگ های همیشگیشان همراه آنها باشد.
هر چند استفاده از زره نیز مرسوم بوده و همین مورد در طراحی و استفاده از این رده از سلاح ها تاثیر فراوان داشته چراکه در حین مبارزه بیشترین هدف ضربه و ناکارآمد کردن حریف بوده تا در زمان مناسب با نوک تیز شمشیر او را از پای در آورند.
این شمشیر در دوران صلیبی و دوئل های شوالیه های اروپا همیشه پای ثابت مبارزات بوده است.
همچنین قابل ذکر است که در ساخت آلیاژ و ریخته گری و آهنگری نیز مهارت چندانی نداشته اند و بیشتر بر روی داشتن صرفا یک سلاح متمرکز بوده اند تا ساخت سلاحی کارا و زیبا.
این شمشیر شمشیری خشن و بد دست است و برای ایجاد برش شما مجبور به استفاده به شکل خاصی در ضربه زدن از این سلاح هستین و به دلیل سنگینی و بلندی سلاح خستگی زودرسی در پی می آورد ؛ سرعت این سلاح کم بوده و برش آن هم مانند کاتانا یا شمشیرهای عربی نیست اما مانند چماق بر جسم نیرو وارد می کند.

تصاویر شمشیرهای آنگلوساکسونی و اروپایی:
[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/5_5-Anglo-Saxon-Sword.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_5_5-Anglo-Saxon-Sword.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/vassal-3.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_vassal-3.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/training-swords-710.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_training-swords-710.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/sword_hi_res.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_sword_hi_res.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/SH2250_1.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_SH2250_1.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/sh-2250.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_sh-2250.jpg[/img][/url]

[Moltke 1,442]

جناب فتح مطمئن هستید عکسی که به عنوان شمشیر مغولی گذاشته اید درست است؟
تا آنجا که بنده می دانم مغول ها از شمشیرهای منحنی سبک ( کلا شمشیرهای سواره نظام معمولا همین گونه هستند) استفاده می کرده اند و نه شمشیرهای این شکلی.
ضمنا سعی کنید شمشیرهای کوتاه لژیونرهای رومی را از یاد نبرید.

[Ernesto_Rommel 11,417]

دوستان میتونند ده سلاح برتر چینمی نشنال جغرافی رو از اینجا دانلود کنند تا عمق فاجعه رو پی ببرند :

http://www.p30day.com/فیلم-مستند-10-سلاح-برتر-کشنده-ورزش-رزمی-کونگ-فو-6583.html


البته در اینکه چین مبدا هنرهای رزمی باشه بنده شک دارم .... ولی اینکه تاثیرگزارترین بوده شکی نیست البته اونم برای نسل های امروزی که با انواع صحنه های ارام نمایشی و حرکات کاملا فانتزی نه کاربردی عاشق این هنرها شدند


الان که ماشالله کره جنوبی هم با سینما خودش داره جای چین و ژاپن رو میگیره و همه به یقین !!! رسیدن کره مهد هنرهای رزمی هست ! چشمک

ولی از نظر علمی ، قطعا با توجه به نوع کشورگشایی ها ، ایران و ساکنین ایران حتی قبل مادها و نیز همسایه های ایران مثل آشور و ... همگی فن نبرد شون بسیار پیشرفته و قاطع بوده

در تاریخ میگن کشورهایی مثل چین و ... اهل کشورگشایی و اینا نبودند و نیز دور از جهان افتادند که این برای من قابل قبول نیست



اگر اسپارت هارو برترین های زمان خودشون بدونیم که اداب رزمی رو میدونستند در اون زمان ایرانی ها باهاشون نبرد کردند و شکست شون دادند و ایران امپراطوری جهانی تشکیل داد برعکس چین که فقط سرزمین های اطراف خودشو گرفت و شد امپراطوری


به عبارتی تنوع مبارزاتی ایران با بهترین ملل جهان بسیار بیشتر از چینی ها بوده

همیشه این سوال تو ذهن من بوده و هست ایا واقعا به صرف شائولین و امثالهم میشه گفت هنرهای رزمی چینی و بالطبع سلاح های چینی برتر بودند ؟

به نظر من جواب خیر هست ، تاریخ چیزی دیگر رو اثبات میکنه اما متاسفانه با نفوذ گسترده و نیز تنبلی تاریخی ایرانیان الان کشورهای کره ژاپن چین و ... همگی مدعای بسیاری از موارد رو دارند که شاید واقعا اینطور نباشه


اپرا جان ممنون از پستات ، جالب بودند ، هرچند با بیشترشون اشنایی داشتم

یا حق


* پی نوشت : هنرهای رزمی برای دفاع از خود و مام میهن ساخته شده و هنری که در عمل کاربردی نداشته باشه یا توی تاریخ اثرگزاری خودشو نشون نداده باشه به جز در افسانه های !!!! عجیب غریب که در یونان هزار هزار تا مثل اون هست و خیلی هم قشنگ تر هستند اتفاقا ! به نظر من فقط قدرت تبلیغاتی چینی ها رو میرسونه


بروس لی ، وقتی کونگ فو رو معرفی کرد واقعا همه بهش میخندیدند ! این ژاپن بود که تونسته بود خودشو با حیله های متفاوت و تلاش بسیار بکشه بالا
در رشته رزمی مثل جودو ، استاد این رشته با وصف کهنسالی 8 بار میره سفرهای بین المللی ! در حالیکه مثلا رشته های رزمی چینی اساتیدش مخ شون اونقد تاب داشته که حتی حاضر نبودند گوش به حرفای کسانی مثل استاد ایپ بدن ...

بعدا بروس لی به سبک ژاپنی ها اقدام به معرفی کونگ فو و ... نمود که کم کم همه گیر شد و همه مدعی شدند چین هنرهای رزمی قوی داره

در حالیکه به نظرم بین هنرهای رزمی که شما 50 سبک ش رو یاد میگیری اما وقتی بهت حمله میکنند می مونی توش با هنر رزمی که در ارتش هایی چون اسپارت و ایران و حتی مغول اموزش داده میشه قابل قیاس نیست اصلا

مغول ها کسانی بودند که چینی ها رو در نبردها شکست دادند با وصف اینکه چین متحد نبود و .... ولی در نبرد رویاروی این سیستم اموزشی رزمی مغول ها بود که برنده شد ، یا حتی مقابل ایران که البته نقش سلاح ها و کیفیت و نیز روحیه دو طرف هم مهم هست

ولی به صورت صرف هنرهای رزمی که ادم کیف کنه واسش ! چینی ها مدعی ش هستند و ژاپن ، که البته ژاپن هرگز قبول نکرده که از چین هنرهای رزمی رو به عاریت گرفته بلکه فقط برخی تکنیک ها رو که اونم در مبارازات ارضی طرفین بوده کپی و بومی سازی کرده !

ضمن اینکه مثلا الان تایلند هنر رزمی موی تای خودشو داره و به شدت داره تاریخ سازی میکنه راجبش و بعید نیست تا چند سال اینده ! روی کره و ژاپن و چین رو کم کنه

ایکاش مورخین ایران هم نیم نگاهی به هنرهای رزمی ایرانیان می داشتند ایکاش ....

[worior 25,947]

مطلب بسیار زیبا و جالبی بود . بالاخره از چناب اپرا تاپیک منحصر به فرد نظامی ای رو شاهد بودیم که واقعا در میان محتوای سایت جاش خالی بود . !

من زیاد در بحث شمشیر تخصصی ندارم ولی این مطالب برام کم هست و میطلبه که جناب اوپرا مطالب رو ادامه دار بسط بدن . بخصوص اینکه بین این مطالب شمشیر های ایرانی رو هم ندیدیم .

اما در مورد شمشیر های سنگین و بزرگ اروپایی یک نکته رو باید توجه داد ؛ و اون هم شکل زرهی هست که جنگجویان اروپایی تن میکردند . این زره سنگین و تقریبا کاملا بدن رو میپوشاند . به همین خاطر استفاده از شمشیر های سبک و منحنی چندان چار ساز نمیتونست باشه بلکه یک شمشیر سنگین و نسبتا بزرگ نیاز بود که با یک ضربه بتونه روی حریفش اثر بزاره .

با تشکر .

[fath 4,687]

ای خدا همه شما رو لعنت کنه من اسمم فتح هست هنوز میگن اپرا یاد اون داستان کل علی ، داش علی خودمون افتادم.بابا من شناسنامم رو توی دنیای میلیتاری رفتم از ثبت احوال سایت عوض کردم

جناب faraz7126979 و PILOT_OF_PERSIA ممنون وظیفه بود و نوعی برای خودم تکلیف تاریخی.

خانم mobina عکس ها رو درست کردم.

جناب jrzm متلک و شوخی شما واصل شد.ممنون از لطف شما.

جناب Salem عزیز برادر سعی کردم رده شمشیرهای مادر و تاثیر گذار رو بیارم نه زیر مجموعه ها و حواشی به همین دلیل اگر بخواین با این روش شما پیش برم باید تک تک شمشیرهای کشورهای دنیا رو توضیح بدم اما با این روش رده بندی حقیر دنیال ریشه شمشیرها و گونه های اصلی و پایه هستم که با شناخت اونها میشه با یک نظر فهمید فلان شمشیر از کجا الهام گرفته شده.

جناب Moltke شمشیرهای چینی و مغولی به هم پیوند ناگسستنی و خاصی دارن و حتی برخی میتونن ادعا کنن دائ> چینی در واقع نوعی سلاح مغولی بوده.در مورد شمشیرهای رومی و یونانی هم مطلب از اول هم بود ولی چون تصاویر منتقل نشده بود و مطلب خیلی بزرگ شده بود فعلا حذفش کردم تا در پست های آتی توضیح داده بشن.

داداش مصطفای خودم.در بالا یه توضیحاتی دادم ولی مصطفی جان اینقدر بحث سلاح ها گسترده هست که اگر من بتونم فقط این مقاله رو در مورد خود شمشیرها تکمیل کنم خودش خیلیه ولی قول میدم اگر وقت کردم بعدا در مورد نیزها و و دیگر سلاح ها هم مطلبی بنویسم.البته مصطفی جان دلبندم هوار تا اون هزار تا ست هزار.

worior عزیز اینقدر دلت برای تاپیک نظامی از من تنگ شده بود بمیرم برات. میگفتی تا زودتر دست به کار بشم.
ممنونم از لطفت.واریور جان در بالا به برخی کاربران عرض کردم شمشیرهای ایرانی و یونای رومی رو در پست آتی تقدیمدوستان می کنم.
در مورد موضوعی که اشاره کردین در متن اشاراتی داشتم به نوع استفاده و جای استفاده شمشیرها و خواص اونها اما کلا اروپاییها در این حد و اندازه نبودن وگرنه یک شمشیر نن دائو یا دائوی سنگین و یا حتی یک شمشیر یونانی سنگین خیلی راحتتر می تونه زره رو بشکافه تا این دسته بیل های آنگلوساکسونی (البته قابل ذکر هست اروپایی ها از انواع ساتور و تبر برای این مورد استفاده میکردن ایضا گرز های مختلف ولی در هنر ساخت شمشیر نه کلا بی سلیقه بودن).

جناب ارنست شما کلا با یک دید خاص به قضیه نگاه می کنید بحث تبلیغات و فراماسونری جهانی و.... از این حرفها نیست به هیچ وجه.

ووشو به عنوان هنر رزمی چین(همون کونگ فو که توی ایران با کونگ فو توا اشتباه گرفته شده) شاید در ظاهر و در نگاه اول در ذهن هر کس یه مقدار نمایش مسخره به ذهن برسه اما چنان فلسفه قوی پشتش هست که هیچ کسی نمی تونه در صورت درکش اونها رو نادیده بگیره.(حداقل در طول تاریخ اساتید هنرهای رزمی ژاپن و کره و تایلند و....هم جرات این کار رو نداشتن و همیشه به چین نگاه سرزمین هنرهای رزمی رو داشتن)

برای کسانی که سالها هنرهای رزمی رو پیگیری کردن و اساتید فن یک مواردی هست که مثل روز روشن هست.و با روش هایی میشه فهمید رشته های رزمی بر اساس چه وضعیت و بر پایه چه فنونی ساخته شدن.
تقدم و تاخیر تکنیکی یکی از راه ها هست و یکی هم خودش روش شناسی مبارزاتی.
در نوع اول با نگاه تارخی می فهمن که کدام هنر و فنونش قدیمی تر و متقدم هستن و با این درک دیگه نمیشه اونها رو زیر مجموعه هنری متاخرتر قرار داد.
روش دوم سبک و روش شناسی ریشه ای هست که در اون شما دنبال مولفه های اصلی هنر می گردید و از روی اونها قابل تشخیص هست که پیچیدگی این هنر چقدر ریشه اون چه رشته یا هنر دیگه ای بوده.
همین اندازه به شما بگم من میتونم اثبات کنم که کاراته و تکواندو از روش هسینگ آی گرفته شدن و از لحاظ غنای تکنیکی جالب هست از این سبک هم پیشرفت چندانی نداشتن.یعنی حتی به باگوا جانگ نرسیدن.در جودو ، جوجیتسو و آیکیدو و در اینطرف در هاپکیدو این هنرها وارد فاز تکنیکی برگرفته از باگوا و تای چی شدن.
یه نگاهی به فیلم های سیگال بندازین تازه بعد از عمری آیکیدو کار کردن در اعماق ذهنش فهمیده یه ارتباط خاصی بین این رشته و رشته اصلی خودش آیکیدو هست. اما بجز چینی ها کسی زیاد نمی تونه روی این موارد مانور بده گراکه اول باید خود هنرهای چین رو شناخت تا قضاوت کرد.
از لحاظ تارخی هم هنرهای چین رو با قدمتی در حدود ۳۰۰۰ هزار سال می دونن که ژاپن و کره نتونستن این ادعا رو رد و یا ادعایی مشابه اون ارائه بدن(حالا مورچه چیه با کله پاچش کره که بیشتر وقت ها جز حاکمیت چین بوده و ژاپن یه جزیزه های دور افتاده دور از تمدن).

اینکه می فرمائین شک در این موارد هست من تا حالا بهش برخورد نکردم و حتی با بیشتر اساتید برجسته کاراته و تکوانده جودو و.... هم برخورد داشتم چنین ادعایی نداشته و ندارن اما اینکه این کشورهای کره و ژاپن در پی ایجاد نوعی استقلال تاریخی برای هنرهاشون هستن پذیرفته هست و اتفاقا داره اتفاق می افته.
اما به دنبال هویتی ملی براشون میگردن در حیطه همون نگاه شما در مورد تبلیغات و ملی کردن هنرها بر می گرده که من اصلا با این نگاه به هنرهای رزمی موافق نیستم چون به دور از واقعیت هست و فقط هدفش اثبات برتری و ریشه داری بیشتر از مثلا چین.
در ضمن با ساخت سریال و.... که نمیشه تاریخ واقعی نوشت بلکه فقط تاریخ سازی میشه کرد که اونم دوام نمیاره.

اینم مد نظر باید باشه در شرق آسیا بجز در چند صده گذشته کشورهایی به نام کنونی وجود خارجی نداشتن و چندین هزار سال تحت قلمرو چین به حساب می اومدن و یا حداقل دست به دست میشدن گاهی مستقل و فدرال و گاهی استانی از چین. در هر ناحیه ای نوعی هنر رزمی وجود داشته بنا به جغرافیا و آب و هوا و.... و سلسله ها و خانواده هایی که روشهای خودشون رو داشتن(که بنده گفتم حتی خود شائولین به دو بخش عمده شمالی و جنوبی تقسیم میشه) در این بین این نواحی جدا که میشدن بالطبع هنر خودشون رشد می کرده و یا رشدش میدادن (بیشتر) موای تای هم همین روند رو داشته ورزشی که تاکید بر استفاده بیشتر از زانو و آرنج داشته و بنا به غنای فنی و تکنیکیش اصلا در حدی نیست ادعا کنه من ریشم از ووشو بیشتر هست و یا برتر هستم ولی می تونه ادعا کنه رشته ای تارخی و معمول در جغرافیای کشور تایلند چه در اکنون و چه در گذشته تاریخیش هست.

بقیه بحث شما هم یه بحث تاریخی هست بیشتر و ربطی به هنر رزمی نداره.
امپراطوری بودن بنایی محکم بر داشتن و یا نداشتن هنر رزمی متعالی نیست و در عین حال برعکسش هم حاکم هست و داشتن هنر رزمی تارخی (مثل همین ووشو ، جودو و ...) بنایی بر امپراطوری بودن و نبودن نداره.این شاخصه یه فاکتور تاریخ تمدن نیست که برای امپراطوری شدن کشوری مجبور بوده باشه اون رو داشته یا نداشته باشه.(حداقل هیچ جامعه شناس و تاریخ شناسی این ادعا رو نکرده حتی مارکس ، وبرو...).
اما در تاریخ تمدن داشتن نیروی نظامی قوی(توجه کنین نیروی نظامی در بخش میلیتاری) همیشه پایه ثابتی از قدرتمند شدن و ابر قدرتی بوده.اما قدرت نظامی ربطی چندان به هنر رزمی مدون نداره به چه شکل و معنی عرض می کنم.

این کشورها در تمام دنیا تمرکز رو بر نظم سازمانی و آموزش های مستمر می گذاشتن و مثلا آموزش شمشیر رو با استفاده از ماهرترین اساتید پی می گرفتن اما بیشتر (در متن هم اشاره کردم) در آموزش بنا رو بر تدریس و تدوین یک هنر رزمی نمی گذاشتن بر اساس تجربه و تمرین بودن مثل مصر مثل ایران مثل آشور و..... اما این روند در چین به شکل آموزش بر مبنای روشهای تدوین شده بوده.

نمی توان با تکیه بر شکست و پیروزی در جنگی ادعا کرد هنر رزمی اون کشور پیروز بهتر بوده چون ممکنه اصلا هر دو کشور هنر مدونی نداشته اند و در عین حال داشتنش دلیل بر قوی بودن نبوده.شکست و پیروزی در جنگ ها بسیاری فاکتورها داشته(حداقل سن تزو ۵ عامل اصلی رو معرفی کرده در کنار عوامل دیگری که در ذهن بنده هست که به حدود ۱۰ عامل میرسه) و هنر رزمی بخشی کوچک از اون بوده و بر اساس این شکستو پیروزیها نمیشه ادعا کرد هنر کدوم برتر بوده و کدام برتر نبوده.
اگر بنا رو این برداشت بزاریم کره کلا باید از چرخه حدف بشه چون استقلالی به اون معنا نداشته که بخواد هنر داشته باشه ژاپن هم در طول تاریخش به جز صده های جدید اصلا جرات عرض اندام برای چین رو نداشته اصلا در حدی نبوده ادعایی بکنه.
تایلند هم به همچنین.

در جاهن کنونی هیچ اثری از هنرهای رزمی ایرانی ،‌مصری ، آشوری عربی و.....حتی اسپارت نیست و حتی در حوزه کشورهای اروپایی هم همین وضع هست دلیل بر نوع تمرین رزم برای سپاه های منظم و جنگ بوده بوده که اثری نموده .
همونطور که عرض کردم تمام این کشورها بر مبنای تمرین و تجربه کار می کردن و این باعث پرورش جنگاوران قوی میشده در کنارش عواملی چون آبو هوا و جغرافیا و آناتومی بدنی هم تاثیر داشته که به این دلایا برخی هیکل هایی درست برخی ریز ، برخی شجاعت و روحیه خاص و برخی بی بهره از این عامل و.... بودن. به همین دلیل رزم آموزشی اونها ریشه ای در تدوین و تفکر و فلسفه هنر رزمی نداشته و بنا به نابودی یه کشور یا امپراطوری و یا شکستش این آموزش های رزمی هم چون پایه ای تدوینی نداشتن نابود میشدن(دیگه گردن کلفترینشون ماییم که یه کشتی برامون مونده که من موندم توی رزم میشه ازش استفاده کرد یا نه؟)
به همین دلیل هست که ما الان اثری از هنرهای باقی مانده از این کشورها نداریم چون هنر نبودن صرفا آموزش های نظامی و رزمی بودن که بود و نبودشون بستگی به سپاه و امپراطوری مادرش داشته.

اما در چین و شرق آسیا روند به شکلی دیگه بوده آموزشهای نظامی هم بر اساس روش ها و فنون تدوین شده بودن که اگر خود سپاه یا امپراطوری هم از بین می رفتن اون هنرهای رزمی مورد استفاده اونها ورزش یا آموزش رزمی نبودن که از بین برن بلکه به دلیل تدوین شده بودنشون و ریشه داشتن حیات خودشون رو ادامه میدادن.به همین دلیل ما الان شاهد زندگی چند هزار ساله این هنرها در چین هستیم.

هیچ وقت از این بروسلی خوشم نیومد حتی برای کسانی که با هنرهای رزمی چین آشنا هستن باید گفت این آدم اصلا رزمی کار حساب نمیشده ولی خوب در اینکه باعث معرفی ووشو با دنیا شد شکی نیست.

اگر گنگ صحبت می کنم ببخشید چون نیاز به فهم خیلی چیزها هست تا روی موردی بشه مفاهمه کرد و یکی از مشکلات عدم درک برخی از هنر و ورزش رزمی هست.اگر صحبت های بالا رو متوجه نشدین امر کنین تا در مورد تفاوت هنر رزمی با ورزش رزمی و آموزش رزمی عرض کنم بعد راحت می فهمید دلیل وجود هنرهای رزمی در چین و بقای اونها و نبودشون در بقیه جهان و نابودیشون چی هست.

جناب ارنست و دوستان دیگر در یک پست سعی می کنم در مورد اینکه چرا ووشو الان به این روز و حال افتاده و.... صحبت کنم و چرا الان نوعی رقص تلقی میشه.البته اشاره ای در متن داشتم به موضوع ابزاری و کاربردی شدن کمی ابتدا در موردش تحقیق کنید در مورد بشر جدید می فهمید موضوع چی هست البته باز دمش به این موضوع تفاوت ورزش و هنر رزمی وصله.