Recommended Posts

اصلا اين موشک و موشک فاتح 110 که اين موشک بر مبناي اون ساخته شده , قابليت جدا شدن کلاهک رو ندارند . کل موشک به هدف برخورد ميکنه ....

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]اتفاقا در این زمینه اون بدنه اس که کنترل بیشتر روی موشک داره نه کلاهک. به تفاوت اندازه ی بالچه ها روی دو و کلاهک دقت کنین. یعنی شما اگه بخواید قدرت مانور بیشتری داشته باشید باید از بالچه های بزرگتری استفاده کنین که بتونن اون مانور آخر رو انجام بدن و یادمون باشه که سرعتمون در این لحظه بسیار زیاده [/quote]

[quote]اما اون بالچه های جلویی هر چه قدر هم که بتونن تغییر جهت ایجاد کنن بازم نمیتونن کلاهکو 4.5 کیلومتر ببرن اون طرف تر. اگه این طور بود که دیگه همه روی موشکاشون از همین بالچه کوچیکا میزاشتن و بالچه های عقبی رو حذف می کردن دیگه[/quote]

با سلام به همه دوستان
Aspahbod جان من از آدمهایی که هر چیزی رو الکی قبول نمیکنن خیلی خوشم میاد-ایول الله

ولی من در مورد این بخش از صحبت هاتون بحث دارم
نچ - اصلا فلسفه به کارگیری باله های کنترلی در بدنه اصلی موشک و کلاهک متفاوته اخوی

شما در نظر بگیر وقتی موشک خودشو از زمین میکنه چند جی نیرو بهش وارد میشه.خود استارت موتور موشک چقدر ارتعاش و حرکت رو به بدنه موشک وارد میکنه- حرکت بر خلاف جاذبه رو هم در نظر بگیر و . . .

اینجاس که ما به باله های کنترلی برای حفظ تعادل اولیه موشک و جلوگیری از انحراف بحرانی نیاز داریم تا زمانی که موشک داره نرم بالستیک خودشو طی میکنه و . . .

ولی تو فاز نهایی که دیگه ما سوخت اصلی موجود در بدنه موشک رو مصرف کردیم دیگه چه نیازی هست که بدنه رو حمل کنیم. این یعنی RCS بالاتر ، چیزی که ریسک شناسایی شدن موشک رو بالا تر میبره ، این یعنی مقاوت بیشتر در برابر جریان هوا و تعثیر پذیری بیشتر از باد های جانبی و بالاتر رفتن ضریب خطا ، این یعنی بالا رفتن درصد انهدام توسط توپ های سبک و سنگین و سیستمهای رهگیر موشکی به دلیلی دارا بودن سطح مقطع بیشتر و . . .


پس متوجه میشیم که تفاوت هایی بین باله ها و وظایفشون وجود داره. من با جناب کوماندو59 موافقم که احتمالا خواستن رد گم کنن که این موشک خلیج فارس رو با بدنه اصلی به مرحله اصابت رسوندن.

البته این کار میتونه یه دلایلی داشته باشه که چون ما چیزی ندیدیم منتفیه. مثلا اینکه تا مرحله اصابت به خاطر اینکه به سرعت بیشتری برسه موشک با سوخت حرکت کنه. و . . .
در هر صورت اونطور که من میدونم تو موشکهای روزی که قدرتهای مسلم موشکی هم تولید می کنن تو فاز نهایی از همون بالچه های کنترلی کوچک خود کلاهک استفاده میکنن که خودتونم میدونین که جواب کارشونم میده و بحثی در کاراییش نیست . مگر اینکه کسی بیاد ادعا کنه واسه اونا جواب میده و واسه ما جواب نمیده .

خلاصه اگه چیزی از طریق استقرا اثبات نشه ، میشه با برهان خلف اثباتش کرد.

ببخشید - البته میخوام اگه اشتباه کردم بیاین تصحیح کنین

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]اصلا اين موشک و موشک فاتح 110 که اين موشک بر مبناي اون ساخته شده , قابليت جدا شدن کلاهک رو ندارند . کل موشک به هدف برخورد ميکنه ....[/quote]آره توی فیلم هم نشون داد که کل موشک برخورد می کنه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
من صدای ضبط شده پرتاب این موشک رو از سایت خبری تحلیلی مشرق دانلود کردم و شنیدم
فریاد پر افتخار روی سر همه اونهایی که ایران و ایرانی رو به هیچ حساب می کنند

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]وقتی سر موشک و هوای اطراف آن در اثر سرعت گداخته است، آیا استفاده از دوربین های ترمال یا ای آر اصلا معنی می دهد؟ هوای اطراف موشک باید دمای خیلی بالایی داشته باشه! این ها مثل نویز های بسیار قوی عمل خواهد کرد.
سرعت موشک و حرارت باعث نمی شه هوای اطراف نوک موشک مانند عدسی شکست های نوری ایجاد کنه؟ با این فرض دقت دوربین های تصویری زیر سوال نیست؟[/quote]

بجز گمانه زني كار زيادي از ما بر نمي آد ، اما
آيا نمي شه دماغه موشك را سرد كرد ؟!
آيا موشك خليج فارس اولين موشكيست كه به سرعتي بالاي چند ماخ مي رسه و با مشكلات شكست نور بر اثر اعوجاج هوا در نوك خود مواجه مي شه ؟!
اعوجاج هوا در نوكهاي تيز و تند اثر بيشتري دارد . چرا نوك خليج فارس و DF21 چنين خمشي دارد ؟
تا زمانيكه در مورد موشك هاي استاندارد مطالعه نكرده بودم ، اينها سوالات بزرگي بود . اما با مطالعه بيشتر ، متوجه شدم بطور تقريبي بين سالهاي 1995 تا 2002 غربيها با چنين مشكلاتي در موشك استاندارد 2 خودشان مواجه بودن و يكسري الگوريتمهاي خاص را براي پشت سر گذاشتن مشكلات aero-optic بكار گرفتن .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
در مورد جستجوی حرارتی فکر نکنم موشک مشکلی داشته باشه!
چون چند دهه هست موشک های دوش پرتاب و هوا به هوا با سرعت های نزدیک به سرعت این موشک استفاده میشن.

هدایت اپتیکی هم در پایتون با سرعت چهار ماخ استفاده شده..

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]وقتی سر موشک و هوای اطراف آن در اثر سرعت گداخته است، آیا استفاده از دوربین های ترمال یا ای آر اصلا معنی می دهد؟ هوای اطراف موشک باید دمای خیلی بالایی داشته باشه! این ها مثل نویز های بسیار قوی عمل خواهد کرد.
سرعت موشک و حرارت باعث نمی شه هوای اطراف نوک موشک مانند عدسی شکست های نوری ایجاد کنه؟ با این فرض دقت دوربین های تصویری زیر سوال نیست؟[/quote]

بجز گمانه زني كار زيادي از ما بر نمي آد ، اما
آيا نمي شه دماغه موشك را سرد كرد ؟!
آيا موشك خليج فارس اولين موشكيست كه به سرعتي بالاي چند ماخ مي رسه و با مشكلات شكست نور بر اثر اعوجاج هوا در نوك خود مواجه مي شه ؟!
اعوجاج هوا در نوكهاي تيز و تند اثر بيشتري دارد . چرا نوك خليج فارس و DF21 چنين خمشي دارد ؟
تا زمانيكه در مورد موشك هاي استاندارد مطالعه نكرده بودم ، اينها سوالات بزرگي بود . اما با مطالعه بيشتر ، متوجه شدم بطور تقريبي بين سالهاي 1995 تا 2002 غربيها با چنين مشكلاتي در موشك استاندارد 2 خودشان مواجه بودن و يكسري الگوريتمهاي خاص را براي پشت سر گذاشتن مشكلات aero-optic بكار گرفتن .[/quote]
سلام به دوست عزیز دابل ایکس تریپل تو آی آر،
ممنون از پاسختون. اون هایی که گفتم برام سوال بود نه نتیجه گیری. هنوز هم سوالم باقی مانده .
نمونه ی سوال های بی پاسخ در ذهنم:
1. چطور می خواهید سر این موشک را سرد کنید؟ دما بسیار بالااست، محدودیت حجم و فضا داریم. راه کار خاصی مد نظرتان هست؟
2. چه موشک دیگه ای به سرعت چند ماخ میرسه و از هدایت اپیتیکال با روش انطباق تصاویر با دقتی که باید درحد چند متر باشه برخورداره؟ غالبا باید از چند سیستم هدایت غیر از سیستم های اینرسیایی و اپتیکال استفاده بشه. شاید خلیج فارس هم چند سیستم داشته باشه ولی تنها با اپتیکال بعیده به این دقت برسد. البته اگر من درست متوجه شده باشم منظور شما این بود که اون خمش نوک موشک احتمالا اعوجاج جریان هوا را تصحیح می کند. اگر همین منظورتون بود لطفا بیشتر توضیح بدید که چگونه این اتفاق می افتد.
3. مگر موشک استاندارد هدایت اپتیکال دارد فکر می کردم راداری باشد؟ من کم و بیش تاپیک شما رو خوندم راجع به موشک استاندارد خیلی عالی بود دستتون درد نکنه. اگر میشه با جزییات بیشتر توضیح بدهید.
4. جناب کینگ کاوه ی عزیز، موشک های دوشپرتاب یا پیتون هدفشون موتور جت هست. اون خودش دست کمی از سر موشک در حرارت ندارد. تابش حرارتی از یک ناو یا موتورش مگر چقدر است؟
غیر از این با توجه به اندازه ی این موشک ها باید مقاومت هوایی بسیار کمتری را تجربه کنند. به علاوه محیط درگیری این موشک ها چون اهداف هوایی را مورد اصابت قرار می دهند در فضایی است که چگالی هوا کمتر است لذا مقاومت هوایی کمتری هم وجود خواهد داشت .
البته حتما این سوالات من جواب های خوبی دارد. صرفا سوال اند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اين دوربين ها در دماهاي 500 درجه هم كار ميكنند ! و اين مشكل جديدي نيست .

قبلا گفتم كه تا زير 160 درجه سنسورهاي حرارتي رو سرد ميكنند .

حالا بريد بگرديد ببينيد موشك هاي هوا به هوا مثل آر 73 با 3 ماخ سرعت و 40 كيلومتر برد چطور هدف يابي ميكنند ! .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
راستش جناب واریور عزیز این که تجهیزاتی بسازیم که توی این دما کار کنه کار سختی است ولی سخت تر از اون اینه که بتونه تابش ها رو فیلتر کنه. مثل این می مونه که شما بری وسط یک استادیوم پر از سر و صدا و بخوای صدای یک آدم رو از چهل کیلومتر اون ور تر بشنوی. حالا شما جای صدا بزار تابش های فرو سرخ. چگونگی فیلتر این نویزهای ناشی از افروختگی سر موشک برای من خیلی سواله. باز توی موشک های ایر تو ایر یا گروند تو ایر شما طرف مقابلت هم یک موتور جت هست یعنی مثل این هست که شما بخوای صدای یک استادیوم دیگه از چهل کیلومتری را بشنوی ولی در مورد خلیج فارس یا موشک هایی اگر باشد از این دست بحث سر این است که کشتی تابشی از اون دست هم نداره.
یا مثلا توی موشک های ضد هواگرد ها می شه یک طیف هایی از حرارت را که معمولا از موتور ساتع می شود و بر آمده از آلیاژهای محدود استفاده شده در موتور یا سوخت هواپیماست را باقی گذاشت و الباقی را فیلتر کرد ولی توی یک ناو چیکار می خواهیم بکنیم؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]راستش جناب واریور عزیز این که تجهیزاتی بسازیم که توی این دما کار کنه کار سختی است ولی سخت تر از اون اینه که بتونه تابش ها رو فیلتر کنه. مثل این می مونه که شما بری وسط یک استادیوم پر از سر و صدا و بخوای صدای یک آدم رو از چهل کیلومتر اون ور تر بشنوی. حالا شما جای صدا بزار تابش های فرو سرخ. چگونگی فیلتر این نویزهای ناشی از افروختگی سر موشک برای من خیلی سواله. باز توی موشک های ایر تو ایر یا گروند تو ایر شما طرف مقابلت هم یک موتور جت هست یعنی مثل این هست که شما بخوای صدای یک استادیوم دیگه از چهل کیلومتری را بشنوی ولی در مورد خلیج فارس یا موشک هایی اگر باشد از این دست بحث سر این است که کشتی تابشی از اون دست هم نداره.
یا مثلا توی موشک های ضد هواگرد ها می شه یک طیف هایی از حرارت را که معمولا از موتور ساتع می شود و بر آمده از آلیاژهای محدود استفاده شده در موتور یا سوخت هواپیماست را باقی گذاشت و الباقی را فیلتر کرد ولی توی یک ناو چیکار می خواهیم بکنیم؟[/quote]


كار چندان سختي نيست . از دو جهت بايد اين سنسور ها خنك كاري بشن يعني ديد سنسور در شرايط طبيعي باشه و خود سنسورها تا مقدار زيادي زير صفر (كرايوجنيك ~160 زير صفر ) سرد بشن .
اون موقع از 50 هزار پايي ادم ها رو هم ميتونند شناسايي كنند چه رسد به كشتي ها خصوصا اينكه فعال هم باشند.

معمولا دماقه شيشه اي رو با نيتروژن مايع خنك ميكنند و اين با جمع شدن حرارت مقابل سنسور مقابله ميكنه . اما خود سنسورها كه بصورت سي سي دي هستند بايد تك تك پيكسلهاي دريافت كننده حرارت كه تقريبا در ابعاد ميكرومتري (ميكروبلومتر) ساخته شدن بطور يكنواخت و به دقت خنك بشن . اين خنك كاري بسيار مهم هست و از خنك كاري دماقه موشك مهمتره . چون اگر همگي يكسان و بدقت سرد نشن تصوير صحيحي دريافت نخواهيم كرد .

مشكل بعدي (يعني بعد از سرد كردن دماقه و سنسور)‌سرد كردن دماي هواي بيرون از دماقه هست كه با مسايل ايروديناميك و حركات موشك حل ميشه . يعني بايد مانع از اين شد كه در حال حركت جريان هاي هوا طوري مقابل هم قرار بگيرند كه با حركتشون گرما حاصل بشه . و اين كار چند دشوار نيست كافيه زاويه ورود به جو و هدفيابي طوري باشه كه مستقيما با موشك عمود نباشه . مثل شاتل ها كه اگر دقت كرده باشيد قسمت سياه رنگ زير دماقه اشون محلي هست كه بيشترين دما رو تحمل ميكنه .

اونقدر سرعت فروداين موشك (فاتح مثل فضا پيما ها و موشك هاي بالستيك) زياد نيست اونها در حال ورود به جو سرعت زيادي در حد 20 ماخ دارند .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با سلام مجدد.


یه نکته کوچولو عرض کنم خدمتتون؛

درمورد این موشک، کسی درمورد نوع کنترل در فاز نهایی اظهارنظر نکرده (از مسئولین). بنابراین حالتهای دیگه رو هم درنظر بگیرین:

سیستم اپتیکال، باتوجه به اینکه موشک دریاییه، زاویه برخورد هم خیلی بالاست، بنابراین یه بک گراند یکنواخت دیده میشه و هدف به سادگی قابل شناساییه.

سیستم راداری فعال، این سیستم هم میتونه قابل پیاده سازی باشه.

سیستم راداری غیر فعال (پسیو) رو هم میشه درنظر گرفت! (باتوجه به استفاده در دریا و عدم حضور موانع و اهداف دیگه)

سیستم هدایت از دور (مثلا بوسیله پهباد و کنترل اپتیکال از دور، رادار و ...)

...


یا حق

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]یه نکته کوچولو عرض کنم خدمتتون؛
[/quote]

اين كه شد چند تا نكته بزرگلو ؟ icon_eek

[quote]سیستم اپتیکال، باتوجه به اینکه موشک دریاییه، زاویه برخورد هم خیلی بالاست، بنابراین یه بک گراند یکنواخت دیده میشه و هدف به سادگی قابل شناساییه.
[/quote] اين هم محتمل هست و مشكلات اينفرارد رو نداره اما معضلات خاص خودش رو هم داره . مثل وجود ابر و كوچكي هدف در ارتفاع بالا (اگر به منظور قاتل هواپيمابر ها باشه اينا زياد مهم نيست).

[quote]سیستم راداری فعال، این سیستم هم میتونه قابل پیاده سازی باشه.
[/quote] ميتونه باشه از نوع موج ميليمتري ولي علي الظاهر بعيد به نظر ميرسه . چون نيازي به دماقه اين شكلي ندارند .

[quote]سیستم راداری غیر فعال (پسیو) رو هم میشه درنظر گرفت! (باتوجه به استفاده در دریا و عدم حضور موانع و اهداف دیگه)
[/quote]بله ! HOME ON RADAR كلي هم رادار روي ناوها هست روي هركدومش كه خواستي ميتوني قفل كني مثل هارم ! ولي اين هم نيست اما ميتونه باشه .

[quote]سیستم هدایت از دور (مثلا بوسیله پهباد و کنترل اپتیکال از دور، رادار و ...) [/quote] احتمالا در ميانه راه براي هدايت به سمت اهداف متحرك يه ديتالينكي بايد باشه .


--

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ممنون جناب واریور بازم مثل همیشه کامل و جامع. جای هیچ سوالی باقی نموند

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام مجدد.


راجع به شکل کلاهک، راستش اگه من طراح این موشک بودم و می دونستم قراره نوع هدایت محرمانه بمونه، سعی می کردم کاری کنم که هیچ کس نتونه هدایت اصلی رو تشخیص بده.


مثلا الان به خاطر شکل کلاهک، خیلیهامون هدایت راداری رو کنار میذاریم؛ درحالیکه این حالت کلاهک برای هدایت راداری نیاز نیست اما ضرری هم نداره! پس می تونه طبق همون قضیه بالایی باشه.

یا اینکه از ترکیب این روشها استفاده می کردم که اگه مثلا یکی از روشها مقابله شد، موشک مفت از دست نره. مثلا هزینه قطعات مورد نیاز برای هدایت اپتیکال، درمقایسه با هزینه کل موشک، تقریبا صفره بنابراین مثلا از اپتیکال کنار راداری استفاده می کردم!



یا حق

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
هدایت اپتیکال رو چطوری میشه باهاش مقابله کرد؟؟

یعنی ایجاد دود کنه ناوهواپیمابر؟

اون موقع خودش هم غیر قابل استفاده نمیشه؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مهمان
این موضوع نسبت به پاسخ بیشتر بسته شده است.

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط EBRAHIM
      IRIS و پدید آمدن برنامه فضایی ایران (قسمت اول )

      مدتیست که از رسانه های جهانی،خبرهایی به گوش میرسد که ایران در حال تولید موشکی است که توانایی حمل ماهواره به فضا دارد.آيا چنين چيزي امكان دارد؟آيا اين ماجرا يك بلوف سياسيست يا حقيقت دارد؟
      دوستان از نظرات مفيد خودشون دريق نكنند امیدوارم مبحث جالبی شود.
      با تشكر



      چند نکته قبال از خواندن مقاله :مطمئنا نظرات نویسنده با نظرات مترجم یکی نیست!!!
      در این مقاله موشک IRIS معادل موشک شهاب 3 دی فرض شده که آن هم به نوبه خود معادل موشک نو دونگ کره شمالی را در اختیار گرفته
      موشک IRIS ویا شهاب 3 دی اولین موشک ماهواره بر سبک ایران فرض شده اند (پراکنده بودن اطلاعات اجازه سخن قطعی را نمیدهد )
      موشک شهاب پنج معادل تائه دو پونگ دو کره شمالی فرض شده (البته از سوی نویسنده آن که آمریکایی هستند ) و عنوان اولین ماهواره بر سنگین ایران را بر دوش میکشد
      =============================================

      نخستین ظهور موشک ماهواره بر IRIS/IRSL-X-1

      با وجود ادعاهای ایران مبنی بر عدم بالابردن برد شهاب 3 دولت ایران در حال حاضر مشغول به ساخت و توسعه نخستین ماهواره بر خود موسوم به IRIS میباشد .
      پرتابگر ماهواره IRIS در ظاهر دارای ترکیب ساختمانی از موشک بالستیکShahab3 است که در مرحله اول از طراحی
      ان بهره میبرد و در مرحله دوم پرتابگر دارای دوقسمت موتور جامد و نیز محل حمل ماهواره (قسمت سوم) توسط پرتابگر است که قطر این مرحله از مرحله اول کمی بیشتر است و میتواند ماهواره های مخابراتی و علمی را در مدار زمین قرار دهد .
      .پرتابگر IRIS با پیکر بندی انجام شده بر روی آن پرتابگریست ایده آل به عنوان کاوشکر یا موشک اکتشافی که میتواند برای حمل کلاهک جنگی و یا توسعه کلاهک های فضایی قابل بازگشت و یا در نهایت برای ارسال محموله های علمی به فضا مورد استفاده قرار گیرد .البته این پرتابگر درحال حاضر نمیتواند ماهواره ها و یا محموله های با جرم بالا را به سمت مدار پرتاب کند . مگر اینکه مرحله سومی نیز به آن اضافه شود تا تبدیل به یک پرتابگر سنگین گردد .
      با توجه به آزمایش موشک چند مرحله ای شهاب 3 نویسنده بر این عقیده است که در صورتی که پرتاب آز مایشی موشک Shahab-3D نخستین پرواز آزمایشی پرتابگر IRIS باشد در آن صورت پرتابهای موشک های
      Shahab - 5 دومین و سومین مرحله از برنامه ساخت یک پرتابگر ماهواره ای است که ایران ادعا دارد در حال توسعه آن است .
      اولین تصویر از موشک IRIS در یکی از نمایشگاههای هوا و فضای ایرانیان در اندازه یک ماکت یک متری به نمایش گذاشته شد . نویسنده ادعا دارد که تستهای ناموفق پرتابی این موشک علت اصلی به تاخیر افتادن توسعه موشک حامل پرتابگر شهاب 5 تا کنون بوده است ولی با تردید بیان میکند که فقط زمان قادر به روشن ساختن این مطلب میباشد .

      نویسنده مقاله ادعا دارد که اختمال توسعه نوع جدیدی از موشک های بالستیک از روی این نسخه پرتابی با نامهای جدیدتر از Shahab - 3d وجود دارد ، ونیز باتوجه به موتور سوخت جامد مورد استفاده در مرحله فوقانی و نیز تمام اطلاعاتی که از موشک شهاب 3 در اختیار است ، طراحی نمایش داده شده از IRIS یقینا طرحی مناسب با استفاده از طراحی موشک بالستیک شهاب 3 است . هرچند که پرتاب این سیستم آزمایشی پیشرفته که پیش از این در غرب و شرق مورد استفاده قرار گرفته و از متدهای غربی و شرقی نیز برای توسعه استفاده کرده برای ملل چیز چندان غیر عادی نخواهد بود ، ولی به سرعت بخشیدن برای توسعه اولین ماهواره بر سنگین ایران قبل از پرتاب کمک شایانی خواهد کرد .
      نویسنده در ادامه با بیان شباهت موجود بین شهاب 3d و نسخه های دوم و سوم موشک تائه دو پونگ کره شمالی این پرسشها
      را مطرح میکند که آیا شهاب 3D میتواند نسخه اصلاح شده از ماهواره بر ایرانی IRIS باشد که تست نخست خود را سپری کرده است ؟ آیا این موشک همان نسخه بالستیک فضایی از موشک تائه دو پونگ 2 کره شمالی وترکیب ماهواره بر شهاب 5 است و یا اینکه موشک بالستیکی ساخت ایران است ؟
      شاید تاحد زیادی بتوان گفت که ایران در حال همکاری با کره شمالی برای ساخت نسخه دوم و سوم ماهواره بر شهاب 5 است و هر دو در انجام این طرح مشارکت جدی دارند. کره شمالی که در سال های پایانی قرن 20 نسخه جدید و بهسازی شده ای از موشک تائه دو پونگ 1 را آزمایش کرده بود در بین 26 Juan و 2 Julay سال 2001 نخستسن نمونه پرتابی از موشک تائه دو پونگ دو را برای پرتاب بر روی سکوی تاسیسات پرتاب خود قرار داده بود .
      این کاملا واضح است که موشک شهاب 3 دی چند ثانیه پس از پرتاب و قبل از پایان مرحله اول در اولین تست خود در آسمان منفجر شد . با وجود طراحی متناسب موتور سوخت جامد آن و نیز پوشش آیرو دینامیک موشک متاسفانه انفجار باعث جلوگیری از آزمایش این قسمت ها گردید . در کل باید به این نتیجه رسید که در صورت تداوم برای ساخت و تکمیل شهاب 5 گلی به یاد ماندنی برای مردم ایران در بخش فضا به ثمر خواهد رسید .


      ========================================
      اما مشخصات موشک IRIS

      حد اکثر بار قابل حمل توسط کلاهک موشک (کیلوگرم ): 760-987-1,158 بار فضایی و یا کلاهک جنگی .
      حداکثر برد ( کیلومتر ) : 1500
      تعداد مراحل : 2
      قطر موشک (متر ) : 1.32 - 1.35 – 1.85
      ارتفاع موشک : 17.1 متر
      وزن در حالت پرتابی سبک : 16000 کیلوگرم
      وظیفه : برای پرتاب محموله های فضایی علمی و تحقیقاتی و نیز ماهواره ها

      اطلاعات مربوط به مرحله اول موشک
      ارتفاع : 14 متر
      قطر : 1.32 – 1.35 – 1.85 متر
      جرم :15092 کیلوگرم
      تراست : موثر 26051 کیلوگرم بر فوت مربع - واقعی 26,760-26,600 کیلوگرم بر فوت مربع
      زمان سوخت : 110 ثانیه
      نوع سوخت : TM-185 (20% Gasoline + 80% Kerosene)
      نوع اکسید کننده : AK-27I (27% N2O4 + 73% HNO3 + Iodium Inhibitor)
      جرم سوخت :12912 کیلو گرم

      اطلاعات مربوط به مرحله دوم موشک
      ارتفاع : 3 الی 4 متر در کل
      قطر : 1.3 ای 2 متر
      وزن : نا معلوم
      تراست موتور : نامعلوم
      مدت زمان سوخت : 100 ثانیه
      نوع سوخت : جامد

      لطفا اگر کسی تصویری از این پرتابگر داره در تاپک قرار بده

      ادامه دارد ..........
      ======================
      منبع خبر:وبلاگ هوانوردی قرن 21
    • توسط hamed_713
      "آنسات" به هلی کوپتر آموزشی نیروی هوایی روسیه مبدل خواهد شد

      ژنرال "ویکتور ایوانوف" رییس اداره نیروی هوایی نظامی ارتش روسیه روز سه شنبه به خبرنگاران گفت که "آنسات" بعد از پایان آزمایشات دولتی مشترک و بهره برداری تجربی در نیروها تا سال 2010 به هلیکوپتر اصلی آموزشی نیروی هوایی کشور مبدل خواهد شد.

      وی یادآوری نمود که این تصمیم در سال 2001 توسط مسئولین وقت وزارت دفاع اتخاذ شده بود.

      ژنرال ایوانوف گفت: آزمایش "آنسات" برای آنکه به صورت نمونه آموزشی در آید، به مدت یک و نیم تا دو سال طول خواهد کشید. طی این مدت باید آن را تکمیل کرد.

      وی توضیح داد که در حال حاضر خلبانان مدرسه عالی خلبانی "سیرزانسک" از هلی کوپترهای "می-2" بعنوان هلی کوپتر آموزشی استفاده می کنند.

      وی گفت: نیروی هوایی برای آموزش خلبانی در ابتدا به 25-30 فروند "آنسات" نیاز دارد. بعد از آن این میزان افزایش داده خواهد شد.

      هلی کوپتر سبک چند منظوره "آنسات" با توان حمل 1-1,3 تن، حداکثر وزن پروازی 3,3 تن و حمل تا 9 سرنشین در دفتر طراحی کمپانی "KVZ" با همراهی دیگر سازمان های و موسساتی که در امور تجهیزات هوایی مشغول هستند، ساخته شده است.

      اولین پرواز "آنسات" در ماه اوت سال 1999 انجام شد. "آنسات" بر خلاف نمونه های مشابه غربی خود دارای دو موتور است که به مراتب ضریب اطمینان و امنیت آن را بالا می برد.

      نووستی
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.