Recommended Posts

پس با این حساب و سیستمی که گفتید، کار در آب های کم عمقی مثل خلیج فارس باید سخت تر باشه و زیر دریایی ها به سرعت کشف بشن. مخصوصا اگر یکم از نظر تناژ بالا بروند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]پس با این حساب و سیستمی که گفتید، کار در آب های کم عمقی مثل خلیج فارس باید سخت تر باشه و زیر دریایی ها به سرعت کشف بشن. مخصوصا اگر یکم از نظر تناژ بالا بروند.[/quote]


ظاهر قضیه اینه ولی....

1- بالگردها یا آواکسهای دریایی برای شناسایی زیر درایی باید با سرعت کم و ارتفاع پایین حرکت کنند.... و در منطقه ای مثل خلیج فارس این براشون حکم نابود شدن رو داره....

2- زیر دریایی ها هم تجهیزات شناسایی بالگردها رو دارن و در صورت تجهیز به سلاحهای مربوط به راحتی مقابله میکنند...
(زیر دریایی هایی در تناژ کیلو)

3- برای زیر دریایی های کف نشین مثل غدیر که عملیات کمین براشون تعریف شده تنها راه همون دید بصریه و تجهیزات شناسایی نام برده شده در مورد این زیر دریایی ها کاربرد نداره چون هم موتور خاموش هستند در زمان کمین و هم جثه کوچکی دارن....

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]- زیر دریایی ها هم تجهیزات شناسایی بالگردها رو دارن و در صورت تجهیز به سلاحهای مربوط به راحتی مقابله میکنند... [/quote]
میشه توضیح بدید چطور این کار را می کنند؟
چون دید بصری که ندارن. از رادار هم اگر بخواهند استفاده کنند موقعیتشون لو خواهد رفت؟ چه روش دیگری می ماند؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوستان اول يه تحقيق كاملي در مورد اين سيستم بكنيد تا كيفيت عملكردش براتون آشكار بشه و بتونيم تحليلش كنيم ...

يه سري توضيحات عمومي كه دربارش ميدونم :

MAD به اختصار و بطور كامل Magnetic anomaly detector يعني شناسايي تفاوتهاي مغناطيسي ..

عملكرد اين سيستم طوري هست كه با اسكن جديد رو با اسكن هاي قديمي امواج مغناطيسي زمين مقايسه ميكنه و بر اساس تفاوت ميتونه به وجود اشيايي كه امواج مغناطيسي زمين رو به همين ميريزن پي ببره .
مثلا اگر يك زيردريايي درعمق زمين باشه بخاطر بدنه فلزي خودش اين قابليت رو داره كه يك امواج مغناطيسي زمين رو جذب كنه و احتلاف ميدان ايجاد كنه كه با نقشه هاي مادر سيستم MAD همخوني نداره . بنابراين وسيله شناسايي داراي سيستم MAD يك اختلاف دريافت ميكنه كه بعدا ميتونه به واسطه سونارهاي پيشرفته سطح كف اوقيانوس رو اسكن كنه و بدقت مشخص كنه كه چه چيزي در عمق هست .... !

اين كار در روي سطح زمين هم ميتونه انجام بشه ...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]- زیر دریایی ها هم تجهیزات شناسایی بالگردها رو دارن و در صورت تجهیز به سلاحهای مربوط به راحتی مقابله میکنند... [/quote]
میشه توضیح بدید چطور این کار را می کنند؟
چون دید بصری که ندارن. از رادار هم اگر بخواهند استفاده کنند موقعیتشون لو خواهد رفت؟ چه روش دیگری می ماند؟[/quote]


1- دید بصری رو که تا یه عمق محدود دارن (پریسکوپهای پیشرفته) ولی نیاز به دید بصری نیست...

2- حسگرها و رادارهای پیشرفته زیردریایی به راحتی امواج منتشر شده در بیرون آب و همینطور منابع صوتی قدرتمند رو میتونه رهگیری کنه....

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
استاد ارجمند جناب واریور
این لینک ویکی پدیا برای MAD هستش که تقدیم میشه
http://en.wikipedia.org/wiki/Magnetic_anomaly_detector

اینم لینک پی دی اف یه بروشور جالب توجه
http://docs.google.com/viewer?a=v&q=cache:ztn8J3NAKUEJ:www.cae.com/en/military/_pdf/datasheet.magnetic.anomaly.detection.system.pdf+Magnetic+anomaly+detector&hl=en&pid=bl&srcid=ADGEESgeBUALCL7kGdjMWuJZexvot0_12-OnhFkWDrmSIGaiz5SRiq7KtPsl2pw4R2RACmxNZHl-kXRhbPHKqzkQ1hQ1T290wQhC3fcpKIZ8-kkZWBwYIJh8vMyitwGvdP-aqopVkraB&sig=AHIEtbQQ3cVHtXiFM39GQanvu2URnadJJQ&pli=1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام

من يك نگاهي به منابع انداختم !

اين IDAS چي بود ؟

حساسيت MOD ها به مغناطيسهاي بزرگ چقدره ؟ امكان فريب داره ؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]اين IDAS چي بود ؟ [/quote]
موشک و یا به عبارت بهتر سیستم موشکی IDSA بایستی مد نظر بوده باشد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]به نظر منم يه لافزني ديگه بود اين جور چيزارو زود نشون ميدن[/quote]

جناب ژنرال اصول اینه که اول وزیر دفاع یا یه مقام لشکری خبر از رونمایی میده بعد اون سلاح رونمایی میشه ، الان فعلا تو فاز خبریم ! icon_cheesygrin

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با سلام.


ظاهرا این مدتی که بنده نبودم حال و هوای سایت کمی تغییر کرده! وقتی مطالب رو خوندم کمی برام غیرقابل حضم بود، تا اینکه به این صفحه آخر رسیدم. اینجا اوضاع بهتره. خدا رو شکر.

..................


[quote]له بله چه کارشناس هایی؟ شما میشه رابطه عمق با تناژ زیر دریایی رو بنویسی؟ که چه طور برای دریای عمان تناژ بیشتر رو نسخه کردید و برای خلیج فارس تناژ 500 رو عالی دیدید؟
من فقط در رابطه با مطلب تاپیک بحث میکنم. [/quote]
برادر بزرگوارم ابراهیم عزیز توضیحاتی فرمودن که بنده کمی تکمیل تر می کنم.

یکی از مهمترین اصول در ساخت زیردریایی رعایت حفظ چگالی یل جرم حجمی اونه. به عبارت بهتر، زیردریایی ایده آل، شناوریه که جرم حجمی اون دقیقا با آبی که قراره تو اون عملیاتی بشه برابر باشه. بدین ترتیب، با کمی افزایش یا کاهش جرم حجمی (به کمک پرکردن آب در مخازن برای افزایش و بخار کردن اون برای کاهش) شناور به سادگی به عمق یا سطح حرکت کنه. البته برای افزایش و کاهش ارتفاع (عمق)، از بالچه هایی هم استفاده میشه که دقیقا مانند سکان کشتی عمل می کنن. اما اونها فقط در حین حرکت می تونن این کار رو انجام بدن و حفظ حالت (شناوربودن یا ته نشین شدن) مستلزم همین تغییر چگالیه.

خلاصه کلام، باتوجه به این مساله، تناژ زیردریایی، نشان دهنده سایز اون هم هست. مثلا زیردریایی با تناژ 500 تن یعنی یک زیردریایی به طول تقیبی 20، 25 متر. به طوری که حجم اون تقریبا برابر با 500 متر مکعب بشه.
حال باید ببینیم چنین شناوری بعد از کم کردن فضای مربوط به موتور، تجهیزات نظامی، بدنه و ...، چقدر فضا برای سوخت، خدمه، امکانات پشتیبانی (مثل غذا و...) و موارد دیگه داره. بدین ترتیب مشخص میشه که این زیردریایی تا چه حد می تونه محدوده عملیاتی داشته باشه.
علاوه بر اون، زیردریایی در این کلاس، برای اجرای عملیات در خلیج فارس، احتمالا طولی بیش از 25 متر خواهد داشت. چون عمق خلیج فارس کمه و زیردریایی با ارتفاع بیشتر به سادگی قابل کشفه. اما زیردریایی باریک و کشیده بهتر می تونه مخفی بشه.
اما در آبهای آزاد، چنین زیردریایی کاربرد نداره. چون عمق شیرجه چنین زیردریایی هایی خیلی کمه و بدنه اونها تحمل فشار اعماق رو نداره.
...

خلاصه کلام، اون برادرمون که فرمودن برای دریای عمان زیردریایی های بزرگتر لازمه و برای خلیج فارس، بزرگتر از این زیردریایی کاربرد نداره، با علم به این مساله نظرشون رو فرمودن و کاملا فرمایششون منطقی بود. بهتره کمی احترام و ادب رو هم تو نظر دادنمون رعایت کنیم.
____________________________________________________________________

[quote]دوستان کسی می دونه تا چه عمقی زیر دریایی در شرایط عادی از بالا (مثلا از داخل یک بالگرد) به صورت بصری سایه اش دیده میشه؟[/quote]
برادر حامد عزیز، همون طور که برادر ابراهیم فرمودن، کاملا وابسته به ابعاد زیردریایی و نوع آبه.

البته رنگ زیردریایی هم در این مورد بسیار موره و رنگ آمیزی خاص (و ظاهرا زشت) زیردریایی های غدیر خودمون دقیقا به همین دلیله.


[quote]بستگي به عمق دريا و كيفيت آب و هوا داره . بالگردها معمولا بواسطه سامانه هاي خاص مثل MAD ميتونند زيردريايي هاي بزرگ رو در اعماق آب از فواصل دور كشف كنند ![/quote]
کاملا درسته؛ و درواقع، بزرگترین دشمن زیردریایی ها، بالگردهای ضد زیردریایی (مثل پروژه Sea King) هستن.

اما...
زیردریایی ها هم از راه های خاصی برای شناسایی نشدن استفاده می کنن.

یکی از مهمترین راهها که در بدنه زیردریایی ها به اون توجه میشه استفاده از ترکیبات و پوششهای پلاستیکی در کنار بدنه فلزیه. فلز و پلاستیک رفتار کاملا متضادی در برابر امواج مغناطیسی دارن و ترکیب اونها مثل ترکیب یه عدسی محدب و یه عدسی مقعر در مقابل نور عمل می کنه! یعنی طوری کنار هم قرار می گیرن که خاصیت همدیگه رو خنثی کنن.

هرچند نه زیردریایی ها مطلقا پیروز هستند و نه بالگردهای ضد زیردریایی. مثل همه تسلیحات دیگه که پا به پای هم پیش میرن، اینها هم در رقابت باهم جلو میرن.


یا حق

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
زیر دریایی بدجور به کار ما میاد اگه بشه سلاحی مثل موشک های با تخریب بالا هم روش نصب کرد فوق العاده است نزدیک ساحل هر کشوری بشه میتونه موشک بارونش کنه و ردگیریش هم خیلی خیلی سخته برای کشور هایی که جزو ابرقدرت ها نیستن (چون حتما کشوری مثل آمریکا هزینه ی زیادی صرف کرده که بتونه زیر دریایی ها رو شناسایی کنه چون زیر دریایی های روسیه که هر کدوم موشک هایی با چندین کلاهک حمل میکنن میتونن تنهایی یه قاره رو به فنا بدن)

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مهمان
این موضوع نسبت به پاسخ بیشتر بسته شده است.

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط EBRAHIM
      IRIS و پدید آمدن برنامه فضایی ایران (قسمت اول )

      مدتیست که از رسانه های جهانی،خبرهایی به گوش میرسد که ایران در حال تولید موشکی است که توانایی حمل ماهواره به فضا دارد.آيا چنين چيزي امكان دارد؟آيا اين ماجرا يك بلوف سياسيست يا حقيقت دارد؟
      دوستان از نظرات مفيد خودشون دريق نكنند امیدوارم مبحث جالبی شود.
      با تشكر



      چند نکته قبال از خواندن مقاله :مطمئنا نظرات نویسنده با نظرات مترجم یکی نیست!!!
      در این مقاله موشک IRIS معادل موشک شهاب 3 دی فرض شده که آن هم به نوبه خود معادل موشک نو دونگ کره شمالی را در اختیار گرفته
      موشک IRIS ویا شهاب 3 دی اولین موشک ماهواره بر سبک ایران فرض شده اند (پراکنده بودن اطلاعات اجازه سخن قطعی را نمیدهد )
      موشک شهاب پنج معادل تائه دو پونگ دو کره شمالی فرض شده (البته از سوی نویسنده آن که آمریکایی هستند ) و عنوان اولین ماهواره بر سنگین ایران را بر دوش میکشد
      =============================================

      نخستین ظهور موشک ماهواره بر IRIS/IRSL-X-1

      با وجود ادعاهای ایران مبنی بر عدم بالابردن برد شهاب 3 دولت ایران در حال حاضر مشغول به ساخت و توسعه نخستین ماهواره بر خود موسوم به IRIS میباشد .
      پرتابگر ماهواره IRIS در ظاهر دارای ترکیب ساختمانی از موشک بالستیکShahab3 است که در مرحله اول از طراحی
      ان بهره میبرد و در مرحله دوم پرتابگر دارای دوقسمت موتور جامد و نیز محل حمل ماهواره (قسمت سوم) توسط پرتابگر است که قطر این مرحله از مرحله اول کمی بیشتر است و میتواند ماهواره های مخابراتی و علمی را در مدار زمین قرار دهد .
      .پرتابگر IRIS با پیکر بندی انجام شده بر روی آن پرتابگریست ایده آل به عنوان کاوشکر یا موشک اکتشافی که میتواند برای حمل کلاهک جنگی و یا توسعه کلاهک های فضایی قابل بازگشت و یا در نهایت برای ارسال محموله های علمی به فضا مورد استفاده قرار گیرد .البته این پرتابگر درحال حاضر نمیتواند ماهواره ها و یا محموله های با جرم بالا را به سمت مدار پرتاب کند . مگر اینکه مرحله سومی نیز به آن اضافه شود تا تبدیل به یک پرتابگر سنگین گردد .
      با توجه به آزمایش موشک چند مرحله ای شهاب 3 نویسنده بر این عقیده است که در صورتی که پرتاب آز مایشی موشک Shahab-3D نخستین پرواز آزمایشی پرتابگر IRIS باشد در آن صورت پرتابهای موشک های
      Shahab - 5 دومین و سومین مرحله از برنامه ساخت یک پرتابگر ماهواره ای است که ایران ادعا دارد در حال توسعه آن است .
      اولین تصویر از موشک IRIS در یکی از نمایشگاههای هوا و فضای ایرانیان در اندازه یک ماکت یک متری به نمایش گذاشته شد . نویسنده ادعا دارد که تستهای ناموفق پرتابی این موشک علت اصلی به تاخیر افتادن توسعه موشک حامل پرتابگر شهاب 5 تا کنون بوده است ولی با تردید بیان میکند که فقط زمان قادر به روشن ساختن این مطلب میباشد .

      نویسنده مقاله ادعا دارد که اختمال توسعه نوع جدیدی از موشک های بالستیک از روی این نسخه پرتابی با نامهای جدیدتر از Shahab - 3d وجود دارد ، ونیز باتوجه به موتور سوخت جامد مورد استفاده در مرحله فوقانی و نیز تمام اطلاعاتی که از موشک شهاب 3 در اختیار است ، طراحی نمایش داده شده از IRIS یقینا طرحی مناسب با استفاده از طراحی موشک بالستیک شهاب 3 است . هرچند که پرتاب این سیستم آزمایشی پیشرفته که پیش از این در غرب و شرق مورد استفاده قرار گرفته و از متدهای غربی و شرقی نیز برای توسعه استفاده کرده برای ملل چیز چندان غیر عادی نخواهد بود ، ولی به سرعت بخشیدن برای توسعه اولین ماهواره بر سنگین ایران قبل از پرتاب کمک شایانی خواهد کرد .
      نویسنده در ادامه با بیان شباهت موجود بین شهاب 3d و نسخه های دوم و سوم موشک تائه دو پونگ کره شمالی این پرسشها
      را مطرح میکند که آیا شهاب 3D میتواند نسخه اصلاح شده از ماهواره بر ایرانی IRIS باشد که تست نخست خود را سپری کرده است ؟ آیا این موشک همان نسخه بالستیک فضایی از موشک تائه دو پونگ 2 کره شمالی وترکیب ماهواره بر شهاب 5 است و یا اینکه موشک بالستیکی ساخت ایران است ؟
      شاید تاحد زیادی بتوان گفت که ایران در حال همکاری با کره شمالی برای ساخت نسخه دوم و سوم ماهواره بر شهاب 5 است و هر دو در انجام این طرح مشارکت جدی دارند. کره شمالی که در سال های پایانی قرن 20 نسخه جدید و بهسازی شده ای از موشک تائه دو پونگ 1 را آزمایش کرده بود در بین 26 Juan و 2 Julay سال 2001 نخستسن نمونه پرتابی از موشک تائه دو پونگ دو را برای پرتاب بر روی سکوی تاسیسات پرتاب خود قرار داده بود .
      این کاملا واضح است که موشک شهاب 3 دی چند ثانیه پس از پرتاب و قبل از پایان مرحله اول در اولین تست خود در آسمان منفجر شد . با وجود طراحی متناسب موتور سوخت جامد آن و نیز پوشش آیرو دینامیک موشک متاسفانه انفجار باعث جلوگیری از آزمایش این قسمت ها گردید . در کل باید به این نتیجه رسید که در صورت تداوم برای ساخت و تکمیل شهاب 5 گلی به یاد ماندنی برای مردم ایران در بخش فضا به ثمر خواهد رسید .


      ========================================
      اما مشخصات موشک IRIS

      حد اکثر بار قابل حمل توسط کلاهک موشک (کیلوگرم ): 760-987-1,158 بار فضایی و یا کلاهک جنگی .
      حداکثر برد ( کیلومتر ) : 1500
      تعداد مراحل : 2
      قطر موشک (متر ) : 1.32 - 1.35 – 1.85
      ارتفاع موشک : 17.1 متر
      وزن در حالت پرتابی سبک : 16000 کیلوگرم
      وظیفه : برای پرتاب محموله های فضایی علمی و تحقیقاتی و نیز ماهواره ها

      اطلاعات مربوط به مرحله اول موشک
      ارتفاع : 14 متر
      قطر : 1.32 – 1.35 – 1.85 متر
      جرم :15092 کیلوگرم
      تراست : موثر 26051 کیلوگرم بر فوت مربع - واقعی 26,760-26,600 کیلوگرم بر فوت مربع
      زمان سوخت : 110 ثانیه
      نوع سوخت : TM-185 (20% Gasoline + 80% Kerosene)
      نوع اکسید کننده : AK-27I (27% N2O4 + 73% HNO3 + Iodium Inhibitor)
      جرم سوخت :12912 کیلو گرم

      اطلاعات مربوط به مرحله دوم موشک
      ارتفاع : 3 الی 4 متر در کل
      قطر : 1.3 ای 2 متر
      وزن : نا معلوم
      تراست موتور : نامعلوم
      مدت زمان سوخت : 100 ثانیه
      نوع سوخت : جامد

      لطفا اگر کسی تصویری از این پرتابگر داره در تاپک قرار بده

      ادامه دارد ..........
      ======================
      منبع خبر:وبلاگ هوانوردی قرن 21
    • توسط hamed_713
      "آنسات" به هلی کوپتر آموزشی نیروی هوایی روسیه مبدل خواهد شد

      ژنرال "ویکتور ایوانوف" رییس اداره نیروی هوایی نظامی ارتش روسیه روز سه شنبه به خبرنگاران گفت که "آنسات" بعد از پایان آزمایشات دولتی مشترک و بهره برداری تجربی در نیروها تا سال 2010 به هلیکوپتر اصلی آموزشی نیروی هوایی کشور مبدل خواهد شد.

      وی یادآوری نمود که این تصمیم در سال 2001 توسط مسئولین وقت وزارت دفاع اتخاذ شده بود.

      ژنرال ایوانوف گفت: آزمایش "آنسات" برای آنکه به صورت نمونه آموزشی در آید، به مدت یک و نیم تا دو سال طول خواهد کشید. طی این مدت باید آن را تکمیل کرد.

      وی توضیح داد که در حال حاضر خلبانان مدرسه عالی خلبانی "سیرزانسک" از هلی کوپترهای "می-2" بعنوان هلی کوپتر آموزشی استفاده می کنند.

      وی گفت: نیروی هوایی برای آموزش خلبانی در ابتدا به 25-30 فروند "آنسات" نیاز دارد. بعد از آن این میزان افزایش داده خواهد شد.

      هلی کوپتر سبک چند منظوره "آنسات" با توان حمل 1-1,3 تن، حداکثر وزن پروازی 3,3 تن و حمل تا 9 سرنشین در دفتر طراحی کمپانی "KVZ" با همراهی دیگر سازمان های و موسساتی که در امور تجهیزات هوایی مشغول هستند، ساخته شده است.

      اولین پرواز "آنسات" در ماه اوت سال 1999 انجام شد. "آنسات" بر خلاف نمونه های مشابه غربی خود دارای دو موتور است که به مراتب ضریب اطمینان و امنیت آن را بالا می برد.

      نووستی
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.