Recommended Posts

[quote]اطلاعات بيشتر و بسيار كامل:[/quote]

آقا بسیار ممنون، میگفتم به نظرم آشناست! این همون 3BM-42 یا 3BM-44 روسهاست، البته پرتابه خوبیه و از آلیاژ فولاد و تنگستن ساخته شده، در برد 2000 متر گویا نفوذ 500 میلی متری داره.

برای شروع خوبه.

تی 55 ها ، ام 60 ها و حتی ام 48 ها هم یه جونی میگیرن.

در برابر برادلی ها هم می تونن قدرت نمایی کنن. این پرتابه حتی از فاصله 4000 متری ( ییش از برد موشکهای تاو برادلی) هم می تونه زره هر نفربر و تانک دیسترویری را سوراخ کند ( البته به شرط داشتن سیستم کنترل آتش، که گویا در داخل هم ساخته شده)

البته تی 72 بحثش جداست.

برای تی 72 میشه یه چیز قوی تر طراحی و تولید کرد. مثل 3BM-42M که 650 میلی متر نفوذ داره.

اما در اینگونه مسایل مهندسی مواد حرف اول و آخر رو میزنه.

باید در این زمینه خیلی قوی بشیم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]اما در اینگونه مسایل مهندسی مواد حرف اول و آخر رو میزنه.

باید در این زمینه خیلی قوی بشیم.
[/quote]

سلام

پس نتیجه ی ضمنی از این خبر اینه که ما تونستیم آلیاژی رو به تولید انبوه برسونیم که می تونه تا 500 میلی متر تو زره نفوذ کنه ...

پیشرفت خوبی هست !؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
MOHAMMAD عزیز
[quote]
عکس زیر بین پای فرد نزدیک به موشکها با سایه موشک فاصله هست، پس تخمین قطر از روی این عکس کار صحیحی نخواهد بود ( مگر اینکه فاصله دقیق فرد تا موشک را بدانیم ، که نمی دانیم):

شاید بفرمایید که ممکن است سایه زاویه داشته باشد، اما اگر در کلیه سوله ها دقت کرده یاشید چراغهای سوله ها معمولا سقفی هستند و همیشه نورشان بصورت عمودی می تابد،[/quote]

نه والا، همونطور هم که قبلا ذکر کردم ارزیابی اندازه موشک بر مبنای این تصویر دقیق نخواهد بود. به همین دلیل از این تصویر برای تعیین اندازه موشک استفاده نکردم، فقط یه معیاری گرفتم این تصویر رو برای تخمین اینکه قطر موشک احتمالا کمتر از 88 سانتی متر هست. اما منظور من هم بیشتر فرمانده وسطی هست که فاصله نزدیکتری با امتداد موشک داشت.


اما در مورد سایه ها، اونچه که در تصویر مشهوده سایه ها زاویه دارند تو همون تصویری هم که خودت اشاره کردی روی یک دیوار یه سری چراغ هست که اون طرف نیست.
البته اینا رو برای تعیین محل دقیق زیر موشک روی سنگفرش ها گفتم، اگه می خوایم تناسب بگیریم دقیقا روی سایه ها درست نیست و باید جلوتر باشه.
ضمنا باز این روش هم به هر حال خطایی داره چون فاصله دوربین تا موشک ها از فاصله دوربین تا سنگفرش دقیقا زیر موشک کمتر هست و این به هر حال اثر پرسپکتیو خواهد داشت .

اما از همه این حرفها گذشته شخصا به این نتیجه رسیدم که قطر موشک احتمالا همون قطر شهاب هست و طول موشک هم اندکی کاهش داشته.

یه سایتی دیروز چک می کردم که انواع اسکاد رو ارزیابی کرده بود ، طول قیام رو 10.4 ارزیابی کرده بود و شهاب-2 رو هم برابر با طول hwasong-5 کره ای و برابر 10.94 دونسته بود.

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/scud-family.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_scud-family.jpg[/img][/url]

تصویری که جناب Last war گذاشته بودند خیلی رزولوشن بالایی نداشت ولی با در نظر گرفتن 1.75 برای قد سرباز کنار موشک به نظر میومد کمی بلند تر از قیام بود ولی باز هم نه به اندازه 11.25 متر اسکاد بی، تخمین من حدود 10 متر بود . بنابراین در این تخمین ها این مقدار اشتباه هست.

پس تصور من اینه که طولی حدود 10.5 متر برای قیام احتمالا تخمین مناسبی هست.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]اما در اینگونه مسایل مهندسی مواد حرف اول و آخر رو میزنه.

باید در این زمینه خیلی قوی بشیم.
[/quote]

سلام

پس نتیجه ی ضمنی از این خبر اینه که ما تونستیم آلیاژی رو به تولید انبوه برسونیم که می تونه تا 500 میلی متر تو زره نفوذ کنه ...

پیشرفت خوبی هست !؟[/quote]

پیشرفت خوبی نیست. ولی خبر خوب چرا. چون نشون میده ما تونستیم با واسطه تنگستن وارد کنیم که خیلی جاهای دیگه (از جمله تو موتورهای توربینی) کاربرد داره.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
عكس با جزئيات بيشتر از مراسم تحويل:

http://www.jamejamonline.ir/pics.aspx?newsnum=100844184960

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]

پیشرفت خوبی نیست. ولی خبر خوب چرا. چون نشون میده ما تونستیم با واسطه تنگستن وارد کنیم که خیلی جاهای دیگه (از جمله تو موتورهای توربینی) کاربرد داره.[/quote]

و Jet Vane

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
خدا شکر که امام سپاه را تاسیس کرد تا قدرتمند در کنار برادران ارتش از ایران دفاع کنند البته اگر بعضی ها این را از مصادیق رانت خواری و ورود سودجویانه سپاه به امور نامربوط به حساب نیاورند :lol:
به نظر شما ازاین ها میشه تو ناو یا زیردریایی(میدونم ایران زیردریایی سنگین تر از قائم نداره برای آینده می گم) استفاده کرد icon_wink icon_eek چند وقته همش تو فکر تولید یه ناو تو مایه های جماران یا کمی کوچکتر با موشک بالستیک هستم خدا کنه واقعیت داشته باشه چون کار سختی نیست اونم برای ما ایرانی ها وخیلی هم قدرت ما رو افزایش میده fi_lone_ranger

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به همه عزیزان در صنعت دفاع خسته نباشی و خدا قوت میگم
فقط اگه نفوذش رو بیشتر از 500 میلیمتر می کردن خیلی بهتر میشد!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]به همه عزیزان در صنعت دفاع خسته نباشی و خدا قوت میگم
فقط اگه نفوذش رو بیشتر از 500 میلیمتر می کردن خیلی بهتر میشد![/quote]

هر چی تلاش کنیم نمیتونیم خیلی از 500 میلیمتر قویترش کنیم. شاید حداکثر 600 میلیمتر (اونم احتمالش خیلی ضعیفه). مگر این که از اورانیوم غنی شده استفاده کنیم (که اصلا چیز جالبی نیست) و یا این که قطر لوله ی توپ رو افزایش بدیم (که به نظر میاد اصلا نمیخوان سراغ یه همچین کاری برن) . کلا من با مورد دوم بیشتر موافقم.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]خدا شکر که امام سپاه را تاسیس کرد تا قدرتمند در کنار برادران ارتش از ایران دفاع کنند البته اگر بعضی ها این را از مصادیق رانت خواری و ورود سودجویانه سپاه به امور نامربوط به حساب نیاورند :lol:
به نظر شما ازاین ها میشه تو ناو یا زیردریایی(میدونم ایران زیردریایی سنگین تر از قائم نداره برای آینده می گم) استفاده کرد icon_wink icon_eek چند وقته همش تو فکر تولید یه ناو تو مایه های جماران یا کمی کوچکتر با موشک بالستیک هستم خدا کنه واقعیت داشته باشه چون کار سختی نیست اونم برای ما ایرانی ها وخیلی هم قدرت ما رو افزایش میده fi_lone_ranger[/quote]

ناو هایی که ما میسازیم خیلی کوچیک تر از اون هستن که بخوان موشک بالستیک شلیک کنن. اگر هم بتونن حداکثر دو سه تا. تازه باید به فکر تاسیسات مخصوص توی ناو برای نگه داری سوخت به خصوص موشک ها (که یه قسمتش نیتریک اسیده و نگهداریش برای مدت زیاد خیلی سخته) باشیم. کلا فکر خیلی بلند پروازانه ایه و همچنین کل دنیا رو علیه ما بسیج می کنه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
موشک بدون بالچه قیام1 تحویل نیروی هوافضای سپاه شد
یکی از موشک‌های مهم و تاثیرگذاری که به دست متخصصان ایرانی ساخته شده و امروز در مراسمی تحویل نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شد، موشک زمین به زمین و راهبردی قیام1 بود. با اینكه در نگاه اول چیز خاصی در قیاس با موشك‌های دیگر درآن نمی بینیم اما اختلافاتی نیز دارد كه با مقایسه آن با سایر موشک‌های هم شکل و هم نوع می‌توان به آن دست یافت.

یکی از مهمترین ویژگی‌های این موشک استفاده از سوخت مایع است. در واقع استفاده از سوخت مایع به نوعی منسوخ شده است. زیرا دارای اشكلالات متعددی است كه مهترین آنها این است كه سوخت باید در زمان شلیك به موشك تزریق شود یعنی حدود نیم تا چند ساعت وقت لازم است كه عملیات سوختگیری تكمیل و موشك آماده شلیك شود كه در همین مدت شكار خوبی برای هواپیماهای مهاجم می‌تواند باشد.

در مقابل سوخت جامد در همان زمان تولید موشك شارژ شده و به همان صورت انبارداری می‌شود و در زمان لازم به سرعت می‌توان آنها را لانچ و شلیك كرد. البته خود مقوله دردسرهای نگهداری موشك‌های سوخت جامد بحث دیگری است كه در این مقوله نمی‌گنجد.

با بررسی موشك قیام می بینیم كه این موشك دارای سیستم سوخت مایع است كه در قیاس با موشك‌های سجیل و فاتح دارای تكنولوژی پایین‌تری است.

اما نگاهی به بدنه این موشك نشان می‌دهد كه دارای بالچه نیست. یعنی در واقع خود موتور اصلی با تغییر رانش و یا همان Thrust vectoring اقدام به تغییر جهت می‌دهد.

در واقع تنها مزیت این موشك همین سیستم تغییر بردار رانش است. اگر روزی این توان تغییر بردار رانش و سوخت جامد با هم تركیب شوند یك موشك مناسب ایجاد می‌شود. در واقع مهمترین ارزش سیستم‌های موشكی به همین سوخت جامد و بردار تغییر رانش در یك سیستم به طور همزمان است.

صرفنظر از برد، دقت هدفگیری یا CEP، نوع سرجنگی به لحاظ ساده و یا چندگانه بودن، این موشك در واقع چیزی فراتر از سایر موشك های سوخت مایع ایران نیست. در واقع فناوری موشك سجیل با آن شتاب برخاستن از زمین و سوخت جامدش به مراتب پیشرفته تر از این موشك است. اما تجربه خوبی برای به كارگیری سیستم تغییر بردار رانش در كاربردهای دیگر به خصوص سیستم‌های دفاع هوایی زمین به هواست. وجود یك سوخت جامد و سیستم بردار رانش از مهمترین پیش نیازهای ساخت سیستمی مانند اس-300 است كه موشك به بدون نیاز به بالچه بتواند با شتاب بسیار بالایی تغییر مسیر دهد و در عین حال در اثر تنش بدنه آن از هم نپاشد.

این موشک در ترکیب موشک‌های ایرانی علاوه بر آنکه توانایی ردیابی توسط سیتسم‌های ضدموشکی را ندارد، به راحتی می‌تواند در رسیدن به هدف تغییر مسیر داده و با عبور از موانع موجود با دقت خوبی به هدف برخورد کند. امروزه در جهان موشک‌های اندکی وجود دارند که بدون بالچه باشند و از سیستم بردار رانش استفاده کنند.

منبع:http://pishkesvat.ir/index.php?option=com_content&view=article&id=336:-1-&catid=1:report

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]
اما نگاهی به بدنه این موشك نشان می‌دهد كه دارای بالچه نیست. یعنی در واقع خود موتور اصلی با تغییر رانش و یا همان Thrust vectoring اقدام به تغییر جهت می‌دهد.

در واقع تنها مزیت این موشك همین سیستم تغییر بردار رانش است [/quote]
اين حرف اشتباهي است.


ساير موشك ها نظير سجيل و قدر و شهاب، با وجود اين كه بالك دارند، اما بالك ها ثابت هستند و آنها هم از طريق "تغيير جهت گازهاي خروجي" توسط Jet Vanها عمل مي كنند. در واقع بالك ها نقش ديگري دارند (پايداري يا ...).
در حقيقت وقتي كه شما بالك را حذف مي كنيد، يك عامل كنترلي پايداري را از دست مي دهد و در عوض، از ساير روش ها (كنترل هوشمندتر و پيشرفته تر جهت گازهاي خروجي) فقدان اين عامل پايداري و كنترلي را جبران مي كنيد.
حالا ممكن است اين سوال پيش بيايد كه اصلا چرا يك عامل خوب كنترلي را حذف مي كنيم كه مجبور باشيم با روشهايي نبود آن را جبران كنيم؟ در پاسخ بايد گفت حذف اين عامل مزيت بيشتري نسبت به وجودش دارد، چون برخي پارامتر ها را بهبود مي دهد، مثل سرعت و دقت موشك. حالا نمي دانم كه اين تحليل تا چه حد صحيح باشد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام

دوستان ، اعدادي كه من براي قطر موشك بدست مي آرم بالاي يك متر مي شه ! fi_lone_ranger

البته از يك نظر منطقي مي آد . اگر بپذيريم كه قيام سرعت صعود بيشتري داره موتورش بايد خروجي بزرگتر داشته باشه و با بزرگ شدن قطر موشك ، حجم آنقدر افزايش مي يابد كه طول كمتري مورد نيازه !

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]
اما نگاهی به بدنه این موشك نشان می‌دهد كه دارای بالچه نیست. یعنی در واقع خود موتور اصلی با تغییر رانش و یا همان Thrust vectoring اقدام به تغییر جهت می‌دهد.

در واقع تنها مزیت این موشك همین سیستم تغییر بردار رانش است [/quote]
اين حرف اشتباهي است.


ساير موشك ها نظير سجيل و قدر و شهاب، با وجود اين كه بالك دارند، اما بالك ها ثابت هستند و آنها هم از طريق "تغيير جهت گازهاي خروجي" توسط Jet Vanها عمل مي كنند. در واقع بالك ها نقش ديگري دارند (پايداري يا ...).
در حقيقت وقتي كه شما بالك را حذف مي كنيد، يك عامل كنترلي پايداري را از دست مي دهد و در عوض، از ساير روش ها (كنترل هوشمندتر و پيشرفته تر جهت گازهاي خروجي) فقدان اين عامل پايداري و كنترلي را جبران مي كنيد.
حالا ممكن است اين سوال پيش بيايد كه اصلا چرا يك عامل خوب كنترلي را حذف مي كنيم كه مجبور باشيم با روشهايي نبود آن را جبران كنيم؟ در پاسخ بايد گفت حذف اين عامل مزيت بيشتري نسبت به وجودش دارد، چون برخي پارامتر ها را بهبود مي دهد، مثل سرعت و دقت موشك. حالا نمي دانم كه اين تحليل تا چه حد صحيح باشد.[/quote]

خیر. بالک ها ثابت نیستند (مگر در زلزال و فاتح 110). ولی بیشتر در قوس بالستیکی آخر کار استفاده میشن و در مرحله ی آخر (که سوخت تموم شده و نمیشه از تراست وکتورینگ استفاده کرد) برای هدایت موشک به سمت هدف مورد استفاده قرار میگیرن.
همون طور هم که گفتم تراست وکتورینگ فقط تا زمانی جواب میده که موشک سوخت داشته باشه و سوختشم در حال احتراق باشه. در غیر این صورت نه عامل پایداری داریم، نه عاملی که موشکو به سمت هدف هدایت کنه. برای همینه که به نظر من دقت این موشک خیلی باید پایین باشه (حتی پایین تر از شهاب 3). چون توفاز آخر که قراره به سمت هدف شیرجه بزنه سوختش تموم میشه و دیگه عامل کنترلی رو از دست میدیم.

[quote]موشک بدون بالچه قیام1 تحویل نیروی هوافضای سپاه شد
یکی از موشک‌های مهم و تاثیرگذاری که به دست متخصصان ایرانی ساخته شده و امروز در مراسمی تحویل نیروی هوافضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شد، موشک زمین به زمین و راهبردی قیام1 بود. با اینكه در نگاه اول چیز خاصی در قیاس با موشك‌های دیگر درآن نمی بینیم اما اختلافاتی نیز دارد كه با مقایسه آن با سایر موشک‌های هم شکل و هم نوع می‌توان به آن دست یافت.

یکی از مهمترین ویژگی‌های این موشک استفاده از سوخت مایع است. در واقع استفاده از سوخت مایع به نوعی منسوخ شده است. زیرا دارای اشكلالات متعددی است كه مهترین آنها این است كه سوخت باید در زمان شلیك به موشك تزریق شود یعنی حدود نیم تا چند ساعت وقت لازم است كه عملیات سوختگیری تكمیل و موشك آماده شلیك شود كه در همین مدت شكار خوبی برای هواپیماهای مهاجم می‌تواند باشد.

در مقابل سوخت جامد در همان زمان تولید موشك شارژ شده و به همان صورت انبارداری می‌شود و در زمان لازم به سرعت می‌توان آنها را لانچ و شلیك كرد. البته خود مقوله دردسرهای نگهداری موشك‌های سوخت جامد بحث دیگری است كه در این مقوله نمی‌گنجد.

با بررسی موشك قیام می بینیم كه این موشك دارای سیستم سوخت مایع است كه در قیاس با موشك‌های سجیل و فاتح دارای تكنولوژی پایین‌تری است.

اما نگاهی به بدنه این موشك نشان می‌دهد كه دارای بالچه نیست. یعنی در واقع خود موتور اصلی با تغییر رانش و یا همان Thrust vectoring اقدام به تغییر جهت می‌دهد.

در واقع تنها مزیت این موشك همین سیستم تغییر بردار رانش است. اگر روزی این توان تغییر بردار رانش و سوخت جامد با هم تركیب شوند یك موشك مناسب ایجاد می‌شود. در واقع مهمترین ارزش سیستم‌های موشكی به همین سوخت جامد و بردار تغییر رانش در یك سیستم به طور همزمان است.

صرفنظر از برد، دقت هدفگیری یا CEP، نوع سرجنگی به لحاظ ساده و یا چندگانه بودن، این موشك در واقع چیزی فراتر از سایر موشك های سوخت مایع ایران نیست. در واقع فناوری موشك سجیل با آن شتاب برخاستن از زمین و سوخت جامدش به مراتب پیشرفته تر از این موشك است. [b]اما تجربه خوبی برای به كارگیری سیستم تغییر بردار رانش در كاربردهای دیگر به خصوص سیستم‌های دفاع هوایی زمین به هواست. وجود یك سوخت جامد و سیستم بردار رانش از مهمترین پیش نیازهای ساخت سیستمی مانند اس-300 است كه موشك به بدون نیاز به بالچه بتواند با شتاب بسیار بالایی تغییر مسیر دهد و در عین حال در اثر تنش بدنه آن از هم نپاشد.[/b]

این موشک در ترکیب موشک‌های ایرانی علاوه بر آنکه توانایی ردیابی توسط سیتسم‌های ضدموشکی را ندارد، به راحتی می‌تواند در رسیدن به هدف تغییر مسیر داده و با عبور از موانع موجود با دقت خوبی به هدف برخورد کند. امروزه در جهان موشک‌های اندکی وجود دارند که بدون بالچه باشند و از سیستم بردار رانش استفاده کنند.

منبع:http://pishkesvat.ir/index.php?option=com_content&view=article&id=336:-1-&catid=1:report[/quote]

معمولا حرارت تولید شده توسط موشک های سوخت جامد خیلی بیشتر از سوخت مایعه. برای همین جنس موادی که به عنوان جت وین مورد استفاده قرار میگیرن باید خیلی مقاوم تر باشه. موشک های سوخت مایع برای این کار از گرافیت استفاده می کنن. ولی این برای موشک های سوخت جامد کافی نیست. برای چنین موشکایی ابر آلیاژ های بسیار قدرتمندی از تیتانیوم یا تنگستن مورد نیازه. اگه ما بتونیم چنین ماده ای رو بسازیم احتمالا پره های توربین موتور هواپیما رو هم میتونیم بسازیم.
در مورد این که به خاطر تنش بدنه از هم نپاشه، باید بگم که موشک های دارای بالچه کلا مانور پذیری بشتری نسبت به موارد بدون بالچه دارن مگر در موشک های خیلی پیشرفته. وقتی اونا تو مانور ها از بین نمیرن پس موشک های بدون بالچه هم از بین نخواهند رفت.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مهمان
این موضوع نسبت به پاسخ بیشتر بسته شده است.

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط EBRAHIM
      IRIS و پدید آمدن برنامه فضایی ایران (قسمت اول )

      مدتیست که از رسانه های جهانی،خبرهایی به گوش میرسد که ایران در حال تولید موشکی است که توانایی حمل ماهواره به فضا دارد.آيا چنين چيزي امكان دارد؟آيا اين ماجرا يك بلوف سياسيست يا حقيقت دارد؟
      دوستان از نظرات مفيد خودشون دريق نكنند امیدوارم مبحث جالبی شود.
      با تشكر



      چند نکته قبال از خواندن مقاله :مطمئنا نظرات نویسنده با نظرات مترجم یکی نیست!!!
      در این مقاله موشک IRIS معادل موشک شهاب 3 دی فرض شده که آن هم به نوبه خود معادل موشک نو دونگ کره شمالی را در اختیار گرفته
      موشک IRIS ویا شهاب 3 دی اولین موشک ماهواره بر سبک ایران فرض شده اند (پراکنده بودن اطلاعات اجازه سخن قطعی را نمیدهد )
      موشک شهاب پنج معادل تائه دو پونگ دو کره شمالی فرض شده (البته از سوی نویسنده آن که آمریکایی هستند ) و عنوان اولین ماهواره بر سنگین ایران را بر دوش میکشد
      =============================================

      نخستین ظهور موشک ماهواره بر IRIS/IRSL-X-1

      با وجود ادعاهای ایران مبنی بر عدم بالابردن برد شهاب 3 دولت ایران در حال حاضر مشغول به ساخت و توسعه نخستین ماهواره بر خود موسوم به IRIS میباشد .
      پرتابگر ماهواره IRIS در ظاهر دارای ترکیب ساختمانی از موشک بالستیکShahab3 است که در مرحله اول از طراحی
      ان بهره میبرد و در مرحله دوم پرتابگر دارای دوقسمت موتور جامد و نیز محل حمل ماهواره (قسمت سوم) توسط پرتابگر است که قطر این مرحله از مرحله اول کمی بیشتر است و میتواند ماهواره های مخابراتی و علمی را در مدار زمین قرار دهد .
      .پرتابگر IRIS با پیکر بندی انجام شده بر روی آن پرتابگریست ایده آل به عنوان کاوشکر یا موشک اکتشافی که میتواند برای حمل کلاهک جنگی و یا توسعه کلاهک های فضایی قابل بازگشت و یا در نهایت برای ارسال محموله های علمی به فضا مورد استفاده قرار گیرد .البته این پرتابگر درحال حاضر نمیتواند ماهواره ها و یا محموله های با جرم بالا را به سمت مدار پرتاب کند . مگر اینکه مرحله سومی نیز به آن اضافه شود تا تبدیل به یک پرتابگر سنگین گردد .
      با توجه به آزمایش موشک چند مرحله ای شهاب 3 نویسنده بر این عقیده است که در صورتی که پرتاب آز مایشی موشک Shahab-3D نخستین پرواز آزمایشی پرتابگر IRIS باشد در آن صورت پرتابهای موشک های
      Shahab - 5 دومین و سومین مرحله از برنامه ساخت یک پرتابگر ماهواره ای است که ایران ادعا دارد در حال توسعه آن است .
      اولین تصویر از موشک IRIS در یکی از نمایشگاههای هوا و فضای ایرانیان در اندازه یک ماکت یک متری به نمایش گذاشته شد . نویسنده ادعا دارد که تستهای ناموفق پرتابی این موشک علت اصلی به تاخیر افتادن توسعه موشک حامل پرتابگر شهاب 5 تا کنون بوده است ولی با تردید بیان میکند که فقط زمان قادر به روشن ساختن این مطلب میباشد .

      نویسنده مقاله ادعا دارد که اختمال توسعه نوع جدیدی از موشک های بالستیک از روی این نسخه پرتابی با نامهای جدیدتر از Shahab - 3d وجود دارد ، ونیز باتوجه به موتور سوخت جامد مورد استفاده در مرحله فوقانی و نیز تمام اطلاعاتی که از موشک شهاب 3 در اختیار است ، طراحی نمایش داده شده از IRIS یقینا طرحی مناسب با استفاده از طراحی موشک بالستیک شهاب 3 است . هرچند که پرتاب این سیستم آزمایشی پیشرفته که پیش از این در غرب و شرق مورد استفاده قرار گرفته و از متدهای غربی و شرقی نیز برای توسعه استفاده کرده برای ملل چیز چندان غیر عادی نخواهد بود ، ولی به سرعت بخشیدن برای توسعه اولین ماهواره بر سنگین ایران قبل از پرتاب کمک شایانی خواهد کرد .
      نویسنده در ادامه با بیان شباهت موجود بین شهاب 3d و نسخه های دوم و سوم موشک تائه دو پونگ کره شمالی این پرسشها
      را مطرح میکند که آیا شهاب 3D میتواند نسخه اصلاح شده از ماهواره بر ایرانی IRIS باشد که تست نخست خود را سپری کرده است ؟ آیا این موشک همان نسخه بالستیک فضایی از موشک تائه دو پونگ 2 کره شمالی وترکیب ماهواره بر شهاب 5 است و یا اینکه موشک بالستیکی ساخت ایران است ؟
      شاید تاحد زیادی بتوان گفت که ایران در حال همکاری با کره شمالی برای ساخت نسخه دوم و سوم ماهواره بر شهاب 5 است و هر دو در انجام این طرح مشارکت جدی دارند. کره شمالی که در سال های پایانی قرن 20 نسخه جدید و بهسازی شده ای از موشک تائه دو پونگ 1 را آزمایش کرده بود در بین 26 Juan و 2 Julay سال 2001 نخستسن نمونه پرتابی از موشک تائه دو پونگ دو را برای پرتاب بر روی سکوی تاسیسات پرتاب خود قرار داده بود .
      این کاملا واضح است که موشک شهاب 3 دی چند ثانیه پس از پرتاب و قبل از پایان مرحله اول در اولین تست خود در آسمان منفجر شد . با وجود طراحی متناسب موتور سوخت جامد آن و نیز پوشش آیرو دینامیک موشک متاسفانه انفجار باعث جلوگیری از آزمایش این قسمت ها گردید . در کل باید به این نتیجه رسید که در صورت تداوم برای ساخت و تکمیل شهاب 5 گلی به یاد ماندنی برای مردم ایران در بخش فضا به ثمر خواهد رسید .


      ========================================
      اما مشخصات موشک IRIS

      حد اکثر بار قابل حمل توسط کلاهک موشک (کیلوگرم ): 760-987-1,158 بار فضایی و یا کلاهک جنگی .
      حداکثر برد ( کیلومتر ) : 1500
      تعداد مراحل : 2
      قطر موشک (متر ) : 1.32 - 1.35 – 1.85
      ارتفاع موشک : 17.1 متر
      وزن در حالت پرتابی سبک : 16000 کیلوگرم
      وظیفه : برای پرتاب محموله های فضایی علمی و تحقیقاتی و نیز ماهواره ها

      اطلاعات مربوط به مرحله اول موشک
      ارتفاع : 14 متر
      قطر : 1.32 – 1.35 – 1.85 متر
      جرم :15092 کیلوگرم
      تراست : موثر 26051 کیلوگرم بر فوت مربع - واقعی 26,760-26,600 کیلوگرم بر فوت مربع
      زمان سوخت : 110 ثانیه
      نوع سوخت : TM-185 (20% Gasoline + 80% Kerosene)
      نوع اکسید کننده : AK-27I (27% N2O4 + 73% HNO3 + Iodium Inhibitor)
      جرم سوخت :12912 کیلو گرم

      اطلاعات مربوط به مرحله دوم موشک
      ارتفاع : 3 الی 4 متر در کل
      قطر : 1.3 ای 2 متر
      وزن : نا معلوم
      تراست موتور : نامعلوم
      مدت زمان سوخت : 100 ثانیه
      نوع سوخت : جامد

      لطفا اگر کسی تصویری از این پرتابگر داره در تاپک قرار بده

      ادامه دارد ..........
      ======================
      منبع خبر:وبلاگ هوانوردی قرن 21
    • توسط hamed_713
      "آنسات" به هلی کوپتر آموزشی نیروی هوایی روسیه مبدل خواهد شد

      ژنرال "ویکتور ایوانوف" رییس اداره نیروی هوایی نظامی ارتش روسیه روز سه شنبه به خبرنگاران گفت که "آنسات" بعد از پایان آزمایشات دولتی مشترک و بهره برداری تجربی در نیروها تا سال 2010 به هلیکوپتر اصلی آموزشی نیروی هوایی کشور مبدل خواهد شد.

      وی یادآوری نمود که این تصمیم در سال 2001 توسط مسئولین وقت وزارت دفاع اتخاذ شده بود.

      ژنرال ایوانوف گفت: آزمایش "آنسات" برای آنکه به صورت نمونه آموزشی در آید، به مدت یک و نیم تا دو سال طول خواهد کشید. طی این مدت باید آن را تکمیل کرد.

      وی توضیح داد که در حال حاضر خلبانان مدرسه عالی خلبانی "سیرزانسک" از هلی کوپترهای "می-2" بعنوان هلی کوپتر آموزشی استفاده می کنند.

      وی گفت: نیروی هوایی برای آموزش خلبانی در ابتدا به 25-30 فروند "آنسات" نیاز دارد. بعد از آن این میزان افزایش داده خواهد شد.

      هلی کوپتر سبک چند منظوره "آنسات" با توان حمل 1-1,3 تن، حداکثر وزن پروازی 3,3 تن و حمل تا 9 سرنشین در دفتر طراحی کمپانی "KVZ" با همراهی دیگر سازمان های و موسساتی که در امور تجهیزات هوایی مشغول هستند، ساخته شده است.

      اولین پرواز "آنسات" در ماه اوت سال 1999 انجام شد. "آنسات" بر خلاف نمونه های مشابه غربی خود دارای دو موتور است که به مراتب ضریب اطمینان و امنیت آن را بالا می برد.

      نووستی
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.