Recommended Posts

Untitled~18.png
 Autobaza-M ...کمی در موردش صحبت کنیم بد نیست...

این سامانه با اسم اتوبازا-ام یک سامانه فوق پیشرفته شناسایی هست که از فاصله ی 400 کیلو متری توانایی شناسایی کلیه جنگنده ها و رادارهای هواپایه و دریایی و ذخیره ی اطلاعات ان ها و جاسوسی هست و از فاصله ی 200 کیلومتری قادر به رهگیری اهداف هست این سامانه بصورت پسیوعمل میکنه یعنی بدون انتشار امواج از خودش امواج رادیویی دشمن رو دریافت و به سیستم های خودی منتقل میکنه و به سختی کشف میشه با وجود این سامانه حتی اگر رادارهای سیستم های پدافندی خاموش باشند میتونند از اطلاعات این سیستم استفاده کنند و بدون خطر شناسایی هدف رو سرنگون کنن. با استقرار این سامانه مثلا در جایی مثل خلیج فارس کشورهایی مثل کویت قطر و بحرین(محل استقرار ناو گروه امریکا) وامارات کلا زیر برد این سامانه قرار میگرند. این سامانه قابل اتصال به برخی سامانه های پدافندی مثل اس 300 رو داره و می تونه بصورت شبکه در کنار تجهیزات فعال دیگه کار کنه... وجودش برای ایران با این وضع تجهیزات واقعا مفید هست.

ویرایش شده در توسط Argada
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

 Autobaza-M ...کمی در موردش صحبت کنیم بد نیست...

 

 

تو یکی از فوروم های روسی در پستی که مربوط به سال 2014 میشد به نظرم؛ جالبه یکی از کاربران ادعا کرده بود شناسایی آر کیو توسط این سامانه انجام شده. حالا نمیدونم اون زمان که هیچ صحبتی از حضور این سامانه در ایران نبوده چطور نتیجه گرفته که ایران دارای این سامانه هست. هر چند در تصاویری که در گذشته هم در فوروم داشتیم حضور برخی رادارهای روسی در ایران شاید نشان از این داشت برخی همکاری های غیر آشکار داشتیم ما قبلا هم.

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با وجود این سامانه حتی اگر رادارهای سیستم های پدافندی خاموش باشند میتونند از اطلاعات این سیستم استفاده کنند و بدون خطر شناسایی هدف رو سرنگون کنن

 

 

 

لازمه اش این هست که به سیستم رهگیری الکترواپتیک مجهز باشن تا سمت و جهت و یکسری اطلاعات اولیه دیگه رو از این سامانه بگیرن و با اپتیک قفل کنن که در سامانه های ما به جهت قابلیت های سیستم های اپتیکی آن ها ، این مسئله در برد کوتاه امکان پذیر هست و مابقی سامانه ها میبایست قفل راداری انجام بدن

 

از فاصله ی 400 کیلو متری توانایی شناسایی کلیه جنگنده ها

 

 

بستگی به تکنولوژی های راداری طرف مقابل هم داره چنانچه به عنوان مثال از تکنیک LPI استفاده شده باشه برد کشف این سامانه به میزان قابل توجهی کم خواهد شد (هر چند که این سامانه در نهایت قابلیت کشف این رادارها رو هم خواهد داشت)

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با سلام 

 

طیف وسیع و متنوع و شاید قابل بیان  و مستدل و بعضاً غیر قابل بیان برای این تغییر وجود دارد که شخصاً تمایلی برای ورود به آنها ندارم . با این حال ، صرفاً نظر شخصی را در خصوص زیباتر بود استتار آسیای صغیر بیان کردم و مشخصاً نظر سایر عزیزان و دوستان بسیار محترم و ارزشمند محسوب می شود .

 

 

 

FMF.jpg4-17-2016_11-08-12_PM.jpg

 

همانطور که استتار فانتوم ها همچنان به حال قبلی خودش وجود دارد و حتی در مواردی با اضافه شدن  طرح آرواره کوسه ، بسیار زیباتر و جذاب تر شده است .

 

پی نوشت :

 

البته ذکر این نکته هم جالب توجه هست که استتار آسیای صغیر توسط آمریکایی ها با توجه به وضعیت جغرافیا و محیط ایران ، طراحی و اجرا شد . 

 

به نظرتون طرح جدید تامکت ها ( که الان اسمش یادم رفته منتهی اول فکر کنم روی هواگردهای امریکایی دیدم) با خطوط شکسته و شبیه به طرح دوران دفاع مقدس(مدرن و در عین حال نوستالوژِک) ، جالب نیست؟

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اندیشکده آمریکایی نوشت: در صورت عدم ارسال پرتابگرها یا موشک‌های اس -۳۰۰ به ایران و به هر دلیلی، رادارهای ارسال شده کنونی نیز می‌توانند به طور مستقل در خدمت افزایش میزان رصد و شناسایی موقعیتی شبکه هوایی این کشور باشند.

در حالی‌که ایران یکشنبه (29/1/95 ) در جریان برپایی رژه نیروهای سه گانه ارتش و قرارگاه پدافند هوایی که به مناسبت 29 فروردین (روز ارتش) در جوار حرم ملکوتی بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی(ره) برگزار شد، یک گردان سامانه موشکی بُرد بلند پدافند هوایی اس -300 را برای اولین بار به نمایش گذاشت که شامل رادار، پست فرماندهی و ارتباطات بود.

اندیشکده آمریکایی «واشنگتن» در تحلیلی در این زمینه نوشت: تصاویر غیر حرفه‌ای که قبلا از ارسال این سامانه به ایران نشان داده شد، حکایت از آن دارند که این کشور سامانه «اس -300 PMU-1 » یا (SA-20A Gargoyle) را دریافت کرده است . این سامانه حتی اگر ارتقا نیز یافته باشد، قابلیت‌های کمتری نسبت به نوع اس- 300 PMU-2 دارد اما نسخه‌ا‌ی که ایران دریافت کرده است به طور بالقوه قابلیت شبکه دفاع هوایی ایران را افزایش می‌دهد.

اندیشکده واشنگتن در ادامه با اشاره به تاریخچه پر فراز و نشیب اجرای این توافق با اشاره به تصاویر نمایش گذاشته از ورود این سامانه به ایران نوشت: تاکنون هیچ تصویری از رادارهای کنترل آتش ، حمل کننده‌های موشک و پرتاب کننده‌ها به نمایش نگذاشته نشده است با این وجود رادارهایی که از این سامانه به ایران فرستاده شده‌اند، در صورتی‌که پرتابگرها یا موشک‌های آن در مسیر ارسال با تاخیر مواجه شوند یا به هر دلیلی ارسال نشوند می‌توانند به طور مستقل برای افزایش رصد و شناسایی موقعیتی استفاده شوند. البته سامانه موشکی اس -300 PMU-1 مطابق سامانه‌ای است که سال‌ها قبل به بلاروس ارسال شد.

در ادامه این گزارش به زمان تولید سامانه یاد شده که به اوائل دهه نود میلادی باز می‌گردد اشاره شده و آمده است: روسیه ساخت سامانه اس -300 را به دلیل ایجاد سامانه « اس -400 Triumph »که هم برد و هم قابلیت‌هایش افزایش یافته بودند ، پایان داد. تولید سامانه دفاع موشکی اس -400 در سال 2010 آغاز شد اما تاکنون مسکو این سامانه را به یک کشور و آن هم چین ارسال نموده است. البته این سامانه از سوی روسیه در سوریه نیز استقرار یافته است.

بر اساس این گزارش، شرکت «آلماز آنتی» (شرکت سازنده تجهیزات یاد شده) ارسال اس- 400 به ارتش روسیه را شدت بخشید و تاکنون نیروهای مسلح این کشور 9 هنگ کامل از این سامانه ( که هرکدام شامل سه گردان هستند) را دریافت کرده است. این بدین مفهوم است که شاید اس- 300 مازاد ساخته شده به ایران ارسال شده باشد . البته ایران پیشنهاد گذشته روسیه برای ارسال سامانه مدرن« آنتی- 2500» یا (S-300V) را رد کرد زیرا مایل نبود دوره‌های آموزشی مجدد اپراتوری دفاع هوایی را ببیند.

اندیشکده واشنگتن نوشت: با وجود قدیمی بودن این نسل از سامانه دفاع هوایی، سامانه اس -300 PMU-1 می‌تواند هم‌زمان 100 هدف هوایی را در برد 300 کیلومتری شناسایی و به سوی 6 مورد آن‌ها شلیک کند. این سامانه را می‌توان با موشک‌های رهگیر «48N6» با برد 150 کیلومتر علیه اهداف هوایی و نیز موشک‌های بالستیک با برد 40 کیلومتر بکار برد. هر گردان از اس- 300 PMU-1 متشکل از 4 آشتبار با سه پرتاب کننده است که از حمایت پست فرماندهی« 54K6E» برخوردار است . ناگفته نماید که این سامانه به قبرس، یونان، اسلواکی و دیگر کشورها نیز صادر شده و در بهار سال 2015 نیروهای هوایی اسرائیل تجربیات گرانقدری را از پرواز علیه چنین سامانه‌ای با اجرای رزمایش مشترک با نیروی هوایی یونان کسب کرد.
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

با سلام 

 

 

البته این طرح استتار را اولین بار روی جنگنده های روسی ( خانواده  فلانکر) دیدم ولی شاید بفرموده شما ، پیشگام این استتار آمریکایی ها باشند ، با این وصف، حتی اگر استتار جدید ، کپی نمونه های خارجی باشد ، (البته صرفاً نظر شخصی است ) زیاد جالب در نیامده . شخصاً همان استتار آسیای صغیر را ترجیح  می دهم . 

 

تصاویری وجود دارد که الان وقت انتشار عمومی اش نیست ولی حقیقتاً ابهت ظاهری یک ابر رهگیری به مانند تامکت ، فقط و فقط با استتار آسیای صغیر معنا پیدا می کند . 

 

البته باز هم عرض می کنم ، این فقط یک سلیقه شخصی هست و هرعزیزی ، نظر خودش را دارد و محترم هم خواهد بود . 

 

پی نوشت :

 

چند وقت به شکل غیر مستقیم از یکی از دوستان در نیرو شنیده بودم که طرح استتار دیجیتالی موجب خستگی بینایی خلبانان در هنگام پرواز جمع (فرمیشن دو فروندی ) می شود که صحت و سقم آن باید تایید شود . هرچند عین همین جمله را احتمالاً با یک واسطه از یکی از اساتید قدیمی نیروی هوایی هم مطالعه کردم . 

 

 

با عرض سلام و تشکر.

جسارته اما مرتبط هست :

http://theaviationist.com/2013/09/13/splinter-origins/
ویرایش شده در توسط MR9
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

در گیر و دار تصویب بودجه خبری نظامی دیدم که دلایل بوجود اومدن اون خبر خیلی مهم به نظر میومد

 

"بر طبق مصوبه نمایندگان، دولت ملکف است جهت تجهیز و اورهال کردن بالگردهای هوانیروز و هواپیماهای C130 نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی یران که همیشه جزء اولین گروه‌های امداد و نجات در حوادث غیرمترقبه کشور بوده از محل بند (الف) تبصره (13) (کمک به هلال احمر جمهوری اسلامی ایران) مبلغ یک هزار میلیارد ریال معادل 100 میلیارد تومان کسر و به ذیل ردیف بودجه‌ای 8-11200 هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران مزید شود."

 

 

حوادث غیر مترقبه؟؟!  خط پروازی منظم ایران-سوریه، ایران-عراق و... جزء حوادث غیر مترقبه محسوب میشه!  بالاخره  اهمیت این هواپیما برای مجلس(!) مشخص شد یهو!!

 

از مصوبه گذشته خود خبر خیلی مهمه و نشون میده C-130 های ارتش اگه همینطور ادامه بدن به خاطر تعداد کم و فشار کاری زیاد و نا متناسب بزودی زمین گیر میشن! (ایران 31 فروند C-130 در نیروی هواییش داره) و در صورت زمین گیری نمی تونن در عملیات های حوادث غیر مترقبه(!) شرکت کنند.

 

به نظر من در قرار دادی که با روسیه بسته میخواد بشه باید خرید هواپیمای ترابری به اندازه جنگنده مورد توجه باشه!

  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
واقعا نقش هواپیماهای ترابری تو هوانیروز خیلی مهمه اگه قراره در آینده قراردادی با روس ها بسته بشه حتما خرید هواپیمای ترابری در کنار جنگنده یا تانک تی 90 و یا ....خیلی اهمیت داره

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

هواپیمای y20 گزینه خوبیه.نظرتون؟


فکر نکنم این هواپیما توانایی های سی ۱۳۰ رو داشته باشه ، تنها هواپیمایی که قابلیت های سی ۱۳۰ رو می تونه داشته باشه آنتونوف ۷۰ هست ، خود روسیه بعد از جنگ گرجستان قصد خریدش رو داشت اما با قضایای اوکراین همه چیز لغو شد . عملا هیچ هواپیمای جایگزینی برای خرید ، برای ایران وجود نداره
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
وای 20 دوبرابر سی 130 هست 2.5 برابر سی 130 حمل بار داره ایونیک پیشرفته داره...البته هر چیزی جای خود داره.و اینکه سی 130 در کلاس خودش بسیار کارامده.بنظرم بعد از این همه مدت وجود سی 130 در ایران ما توانایی ساخت اونا رو داشته باشیم.به عبارتی سی 130 هایی که قدیمی و یا از دور خارج شدن همه قسمت ها به جز موتورشون در داخل ساخته شه. این امر برخلاف اورهال اساسی این امکان رو میده که اصلاحات جدید روی بخش های مختلف اعمال کنیم.و ایونیک این هواپیما رو از شر عقربه ها خلاص کنیم.و هواپیمای ساخته شده با شماره و کد رجیستری هواپیمای قبل پرواز خواهد کرد و مشکل حقوقی هم نخواهیم داشت.
  • Upvote 3
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

وای 20 دوبرابر سی 130 هست 2.5 برابر سی 130 حمل بار داره ایونیک پیشرفته داره...البته هر چیزی جای خود داره.و اینکه سی 130 در کلاس خودش بسیار کارامده.بنظرم بعد از این همه مدت وجود سی 130 در ایران ما توانایی ساخت اونا رو داشته باشیم.به عبارتی سی 130 هایی که قدیمی و یا از دور خارج شدن همه قسمت ها به جز موتورشون در داخل ساخته شه. این امر برخلاف اورهال اساسی این امکان رو میده که اصلاحات جدید روی بخش های مختلف اعمال کنیم.و ایونیک این هواپیما رو از شر عقربه ها خلاص کنیم.و هواپیمای ساخته شده با شماره و کد رجیستری هواپیمای قبل پرواز خواهد کرد و مشکل حقوقی هم نخواهیم داشت.

 این عقیده در مجموع خوب هست اما در شرایط فعلی سیاسی کشور چنین چیزی امکان تحقق نخواهد داشت... بد قولی غربیها هم مزید بر این هست که باید به ساخت در داخل بیش از پیش توجه بشه... البته همراه با زیرساختهاش!

  • Upvote 2
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

این عقیده در مجموع خوب هست اما در شرایط فعلی سیاسی کشور چنین چیزی امکان تحقق نخواهد داشت... بد قولی غربیها هم مزید بر این هست که باید به ساخت در داخل بیش از پیش توجه بشه... البته همراه با زیرساختهاش!

این رو هم ذکر کنم که هواپیمای وای 20 چینیه.اما یک چیز مسلم هست و اون اینکه هیچ کس دلسوزتر از خودمون برای خودمون پیدا نمیشه.و اینکه جوان های ما توان هر کاریو دارن. و به قول شهید مقدم اگر چیزی از خارج بخریم جای پیشرفت نداره ولی اگر خدمون بسازیم می تونیم مرتب ارتقا بدیم. ویرایش شده در توسط kebrit
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

هواپیمای Y-20 (ورژن چینیIl-76   روس) هنوز وارد خدمت نشده! (خود چینی ها برای امسال امیدوارند بالاخره وارد سرویس بشه)... حتی بعد از اون هم اگه تاخیری در تولید نداشته باشن باز تا چند سال خط تولیدشون جوابگوی نیازهای داخلیشون خواهد بود.در حالی که ما به خریدی سریعتر و در تعداد بالاتر نیاز داریم.

 

 

در حال حاضر از Il-76 روسی در نیروی هوایی استفاده میشه (طبق آمار 15 فروند) و به نظر میرسه در کنار خرید سوخو-30 باید قراردادی هم برای این هواپیمای ترابری بسته بشه... هر فروند Il-76 حدود 40 میلیون دلار قیمت داره و احتمالا باید 2-3 میلیارد دلاری با احتساب قطعات یدکی برای خرید 50 فروند خرج کرد

 

نکته بعدی اینکه هواپیمای C-130 در رده خودش کم هزینه ترین از نظر نگهداری و تعمیر محسوب میشه که به طور میانگین برای هر ساعت پرواز نیاز به 20 نفر-ساعت (در مدل جدیدترش 10 نفر-ساعت) تعمیرات داره. در حالیکه نمونه های شرقی (که الان هم در نیروی هوایی حضور دارن) زمان بیشتری رو در تعمیرات میگذرونند.

 

 

 

ودر آخر هم باید متذکر شد این هواپیماها جایگاهی استراتژیک دارند و نمیشه با آزمون و خطا نه تنها بهترین نیروها یا تجهیزات رو به خطر انداخت بلکه منجر به شکست یک عملیات درموقعیت و زمان حساس شد.

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مهمان
این موضوع نسبت به پاسخ بیشتر بسته شده است.

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط EBRAHIM
      IRIS و پدید آمدن برنامه فضایی ایران (قسمت اول )

      مدتیست که از رسانه های جهانی،خبرهایی به گوش میرسد که ایران در حال تولید موشکی است که توانایی حمل ماهواره به فضا دارد.آيا چنين چيزي امكان دارد؟آيا اين ماجرا يك بلوف سياسيست يا حقيقت دارد؟
      دوستان از نظرات مفيد خودشون دريق نكنند امیدوارم مبحث جالبی شود.
      با تشكر



      چند نکته قبال از خواندن مقاله :مطمئنا نظرات نویسنده با نظرات مترجم یکی نیست!!!
      در این مقاله موشک IRIS معادل موشک شهاب 3 دی فرض شده که آن هم به نوبه خود معادل موشک نو دونگ کره شمالی را در اختیار گرفته
      موشک IRIS ویا شهاب 3 دی اولین موشک ماهواره بر سبک ایران فرض شده اند (پراکنده بودن اطلاعات اجازه سخن قطعی را نمیدهد )
      موشک شهاب پنج معادل تائه دو پونگ دو کره شمالی فرض شده (البته از سوی نویسنده آن که آمریکایی هستند ) و عنوان اولین ماهواره بر سنگین ایران را بر دوش میکشد
      =============================================

      نخستین ظهور موشک ماهواره بر IRIS/IRSL-X-1

      با وجود ادعاهای ایران مبنی بر عدم بالابردن برد شهاب 3 دولت ایران در حال حاضر مشغول به ساخت و توسعه نخستین ماهواره بر خود موسوم به IRIS میباشد .
      پرتابگر ماهواره IRIS در ظاهر دارای ترکیب ساختمانی از موشک بالستیکShahab3 است که در مرحله اول از طراحی
      ان بهره میبرد و در مرحله دوم پرتابگر دارای دوقسمت موتور جامد و نیز محل حمل ماهواره (قسمت سوم) توسط پرتابگر است که قطر این مرحله از مرحله اول کمی بیشتر است و میتواند ماهواره های مخابراتی و علمی را در مدار زمین قرار دهد .
      .پرتابگر IRIS با پیکر بندی انجام شده بر روی آن پرتابگریست ایده آل به عنوان کاوشکر یا موشک اکتشافی که میتواند برای حمل کلاهک جنگی و یا توسعه کلاهک های فضایی قابل بازگشت و یا در نهایت برای ارسال محموله های علمی به فضا مورد استفاده قرار گیرد .البته این پرتابگر درحال حاضر نمیتواند ماهواره ها و یا محموله های با جرم بالا را به سمت مدار پرتاب کند . مگر اینکه مرحله سومی نیز به آن اضافه شود تا تبدیل به یک پرتابگر سنگین گردد .
      با توجه به آزمایش موشک چند مرحله ای شهاب 3 نویسنده بر این عقیده است که در صورتی که پرتاب آز مایشی موشک Shahab-3D نخستین پرواز آزمایشی پرتابگر IRIS باشد در آن صورت پرتابهای موشک های
      Shahab - 5 دومین و سومین مرحله از برنامه ساخت یک پرتابگر ماهواره ای است که ایران ادعا دارد در حال توسعه آن است .
      اولین تصویر از موشک IRIS در یکی از نمایشگاههای هوا و فضای ایرانیان در اندازه یک ماکت یک متری به نمایش گذاشته شد . نویسنده ادعا دارد که تستهای ناموفق پرتابی این موشک علت اصلی به تاخیر افتادن توسعه موشک حامل پرتابگر شهاب 5 تا کنون بوده است ولی با تردید بیان میکند که فقط زمان قادر به روشن ساختن این مطلب میباشد .

      نویسنده مقاله ادعا دارد که اختمال توسعه نوع جدیدی از موشک های بالستیک از روی این نسخه پرتابی با نامهای جدیدتر از Shahab - 3d وجود دارد ، ونیز باتوجه به موتور سوخت جامد مورد استفاده در مرحله فوقانی و نیز تمام اطلاعاتی که از موشک شهاب 3 در اختیار است ، طراحی نمایش داده شده از IRIS یقینا طرحی مناسب با استفاده از طراحی موشک بالستیک شهاب 3 است . هرچند که پرتاب این سیستم آزمایشی پیشرفته که پیش از این در غرب و شرق مورد استفاده قرار گرفته و از متدهای غربی و شرقی نیز برای توسعه استفاده کرده برای ملل چیز چندان غیر عادی نخواهد بود ، ولی به سرعت بخشیدن برای توسعه اولین ماهواره بر سنگین ایران قبل از پرتاب کمک شایانی خواهد کرد .
      نویسنده در ادامه با بیان شباهت موجود بین شهاب 3d و نسخه های دوم و سوم موشک تائه دو پونگ کره شمالی این پرسشها
      را مطرح میکند که آیا شهاب 3D میتواند نسخه اصلاح شده از ماهواره بر ایرانی IRIS باشد که تست نخست خود را سپری کرده است ؟ آیا این موشک همان نسخه بالستیک فضایی از موشک تائه دو پونگ 2 کره شمالی وترکیب ماهواره بر شهاب 5 است و یا اینکه موشک بالستیکی ساخت ایران است ؟
      شاید تاحد زیادی بتوان گفت که ایران در حال همکاری با کره شمالی برای ساخت نسخه دوم و سوم ماهواره بر شهاب 5 است و هر دو در انجام این طرح مشارکت جدی دارند. کره شمالی که در سال های پایانی قرن 20 نسخه جدید و بهسازی شده ای از موشک تائه دو پونگ 1 را آزمایش کرده بود در بین 26 Juan و 2 Julay سال 2001 نخستسن نمونه پرتابی از موشک تائه دو پونگ دو را برای پرتاب بر روی سکوی تاسیسات پرتاب خود قرار داده بود .
      این کاملا واضح است که موشک شهاب 3 دی چند ثانیه پس از پرتاب و قبل از پایان مرحله اول در اولین تست خود در آسمان منفجر شد . با وجود طراحی متناسب موتور سوخت جامد آن و نیز پوشش آیرو دینامیک موشک متاسفانه انفجار باعث جلوگیری از آزمایش این قسمت ها گردید . در کل باید به این نتیجه رسید که در صورت تداوم برای ساخت و تکمیل شهاب 5 گلی به یاد ماندنی برای مردم ایران در بخش فضا به ثمر خواهد رسید .


      ========================================
      اما مشخصات موشک IRIS

      حد اکثر بار قابل حمل توسط کلاهک موشک (کیلوگرم ): 760-987-1,158 بار فضایی و یا کلاهک جنگی .
      حداکثر برد ( کیلومتر ) : 1500
      تعداد مراحل : 2
      قطر موشک (متر ) : 1.32 - 1.35 – 1.85
      ارتفاع موشک : 17.1 متر
      وزن در حالت پرتابی سبک : 16000 کیلوگرم
      وظیفه : برای پرتاب محموله های فضایی علمی و تحقیقاتی و نیز ماهواره ها

      اطلاعات مربوط به مرحله اول موشک
      ارتفاع : 14 متر
      قطر : 1.32 – 1.35 – 1.85 متر
      جرم :15092 کیلوگرم
      تراست : موثر 26051 کیلوگرم بر فوت مربع - واقعی 26,760-26,600 کیلوگرم بر فوت مربع
      زمان سوخت : 110 ثانیه
      نوع سوخت : TM-185 (20% Gasoline + 80% Kerosene)
      نوع اکسید کننده : AK-27I (27% N2O4 + 73% HNO3 + Iodium Inhibitor)
      جرم سوخت :12912 کیلو گرم

      اطلاعات مربوط به مرحله دوم موشک
      ارتفاع : 3 الی 4 متر در کل
      قطر : 1.3 ای 2 متر
      وزن : نا معلوم
      تراست موتور : نامعلوم
      مدت زمان سوخت : 100 ثانیه
      نوع سوخت : جامد

      لطفا اگر کسی تصویری از این پرتابگر داره در تاپک قرار بده

      ادامه دارد ..........
      ======================
      منبع خبر:وبلاگ هوانوردی قرن 21
    • توسط hamed_713
      "آنسات" به هلی کوپتر آموزشی نیروی هوایی روسیه مبدل خواهد شد

      ژنرال "ویکتور ایوانوف" رییس اداره نیروی هوایی نظامی ارتش روسیه روز سه شنبه به خبرنگاران گفت که "آنسات" بعد از پایان آزمایشات دولتی مشترک و بهره برداری تجربی در نیروها تا سال 2010 به هلیکوپتر اصلی آموزشی نیروی هوایی کشور مبدل خواهد شد.

      وی یادآوری نمود که این تصمیم در سال 2001 توسط مسئولین وقت وزارت دفاع اتخاذ شده بود.

      ژنرال ایوانوف گفت: آزمایش "آنسات" برای آنکه به صورت نمونه آموزشی در آید، به مدت یک و نیم تا دو سال طول خواهد کشید. طی این مدت باید آن را تکمیل کرد.

      وی توضیح داد که در حال حاضر خلبانان مدرسه عالی خلبانی "سیرزانسک" از هلی کوپترهای "می-2" بعنوان هلی کوپتر آموزشی استفاده می کنند.

      وی گفت: نیروی هوایی برای آموزش خلبانی در ابتدا به 25-30 فروند "آنسات" نیاز دارد. بعد از آن این میزان افزایش داده خواهد شد.

      هلی کوپتر سبک چند منظوره "آنسات" با توان حمل 1-1,3 تن، حداکثر وزن پروازی 3,3 تن و حمل تا 9 سرنشین در دفتر طراحی کمپانی "KVZ" با همراهی دیگر سازمان های و موسساتی که در امور تجهیزات هوایی مشغول هستند، ساخته شده است.

      اولین پرواز "آنسات" در ماه اوت سال 1999 انجام شد. "آنسات" بر خلاف نمونه های مشابه غربی خود دارای دو موتور است که به مراتب ضریب اطمینان و امنیت آن را بالا می برد.

      نووستی
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.