Recommended Posts

چون صنایع هوایی تجربه ی ساخت اف 5 ایرانی و جت آموزشی تذرو رو داره به پرواز دراوردن قاهر براش کار نشدنی نیست چون قاهر یک هواپیمای سبک تک موتوره هست و میتونن از قطعات اف ۵ و تذرو برای تولیدش استفاده کنند 

  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اگر قصد این بود که «یه چیزی پرواز کنه» خیلی زودتر میتونست انجام بشه چون نمونه کوچک اون رو دیدیم که پرواز کرد

 

اگر بنا به شنیده هاست، من هم شنیده ام که اصلا قصد تولید یک پرنده ارزان قیمت با سطحی از پنهانکاری برای مقابله با هواگردهای کم سرعتی مثل بالگرد و پهپاد (و احتمالا مهمات هوشند)  بوده و کاربرد دریایی هم هدف اصلی بوده.

البته می دونیم که بنا به شنیده های غیرمعتبر نیست! :winking:

  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نمونه کوچک با نمونه اصلی منفاوت است. نمونه کوچک انقدر نسبت تراست به وزن بالا بوده که بعضی اشکالات طراحی ایرودینامیکی خودش رو نشون نداده ولی چند بار تلاش کردن نمونه اصلی رو به پرواز در بیارن موفق نشدن ویرایش شده در توسط sasasasa
  • Upvote 5
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

نمونه کوچک با نمونه اصلی منفاوت است. نمونه کوچک انقدر نسبت تراست به وزن بالا بوده که بعضی اشکالات طراحی ایرودینامیکی خودش رو نشون نداده ولی چند بار تلاش کردن نمونه اصلی رو به پرواز در بیارن موفق نشدن

تراست به وزن چه ارتباطی با طراحی آیرودینامیک داره ؟
وقتی طراحی آیرودینامیک تموم شد ، مدلی کوچکتر از نمونه اصلی رو در تونل باد تست میکنن ، اگر اشکالی در طراحی باشه در همون مرحله اقدام به حل میکنن
تراست به وزن مربوط به قدرت موتور و وزن جنگنده در مقیاس اصلیه ، جدای از ساخت موتور ، اگر موتور مورد نظر انتخاب و تامین بشه ، دیگه محاسبه ی تراست به وزن به سادگی چند تا فرمول میرسه !
یعنی مهندسان هوافضای ما انقدر احمقن که موتوری رو انتخاب کنن که توانایی بلند کردن پرنده رو نداشته باشه ؟ فرضا که باشن ! انوقت برای حل این مشکل بجای تغییر موتور یا کم کردن وزن ، طراحی أیرودینامیکی رو تغییر دادن ؟ ویرایش شده در توسط iliasd
  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

نمونه کوچک با نمونه اصلی منفاوت است. نمونه کوچک انقدر نسبت تراست به وزن بالا بوده که بعضی اشکالات طراحی ایرودینامیکی خودش رو نشون نداده ولی چند بار تلاش کردن نمونه اصلی رو به پرواز در بیارن موفق نشدن

 

احتمالا در نمونه رادیو کنترل از موتور میکرو جتی که در ابابیل 3 نصب شده ، استفاده شده!

 

موتور قاهر با توجه به بررسی هایی که انجام شده ، J-85 یا اوج هست که توانایی بلند کردن قاهر رو داره و در برخی هواپیماهای آموزشی هم اندازه و هم وزن قاهر ، از موتورهایی با تراست مشابه استفاده شده! حتی در نمونه جدید شفق آموزشی که ماکاپش برهان نام گذاری شده!بنابراین اصل این ادعا زیر سواله!

 

در ثانی ، اگر مشکل تراست J-85  هست ، پس در اینصورت باید موتور دیگری برای قاهر استفاده شده باشه که اونهایی هم که ادعای پروپاگاندا بودن قاهر  رو دارن ، چنین حرفی نزدن!

  • Upvote 4

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

احتمالا در نمونه رادیو کنترل از موتور میکرو جتی که در ابابیل 3 نصب شده ، استفاده شده!
 
موتور قاهر با توجه به بررسی هایی که انجام شده ، J-85 یا اوج هست که توانایی بلند کردن قاهر رو داره و در برخی هواپیماهای آموزشی هم اندازه و هم وزن قاهر ، از موتورهایی با تراست مشابه استفاده شده! حتی در نمونه جدید شفق آموزشی که ماکاپش برهان نام گذاری شده!بنابراین اصل این ادعا زیر سواله!
 
در ثانی ، اگر مشکل تراست J-85  هست ، پس در اینصورت باید موتور دیگری برای قاهر استفاده شده باشه که اونهایی هم که ادعای پروپاگاندا بودن قاهر  رو دارن ، چنین حرفی نزدن!

من نگفتم موتوری مثل جی 85 مناسب برای هواپیمایی در اندازه قاهر نیست. ظاهرا متوجه حرف من نشدین. اگر قاهر مشکل طراحی نداشت این موتور کاملا مناسب بود. ولی در مورد نمونه کوچکتر چون نسبت تراست به وزن از حد نرمال بالاتر بوده مشکل طراحی خودشو نشون نداده این حرفی است که من از منابع معتبری شنیدم. موتور ملی که در کشور ما مهندسی معکوس ده همین موتور است و موتور دیگری را روی یک هواپیمای داخلی تست نمیکنن. چرا دوست داریم خودمون رو گول بزنیم. چهار ساله از رونمایی این هواپیما گذشته اگر مشکلی نداشت تا حالا پریده بود و رسانه ای شده بود. اگر یادتون باشه چند سال پیش هم عکس هایی از حملش روی باند منتشر شد. اون سال ها تلاش هایی برای پروازش به عمل اومد ولی موفق نبود.
  • Upvote 2
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

من نگفتم موتوری مثل جی 85 مناسب برای هواپیمایی در اندازه قاهر نیست. ظاهرا متوجه حرف من نشدین. اگر قاهر مشکل طراحی نداشت این موتور کاملا مناسب بود. ولی در مورد نمونه کوچکتر چون نسبت تراست به وزن از حد نرمال بالاتر بوده مشکل طراحی خودشو نشون نداده این حرفی است که من از منابع معتبری شنیدم. موتور ملی که در کشور ما مهندسی معکوس ده همین موتور است و موتور دیگری را روی یک هواپیمای داخلی تست نمیکنن. چرا دوست داریم خودمون رو گول بزنیم. چهار ساله از رونمایی این هواپیما گذشته اگر مشکلی نداشت تا حالا پریده بود و رسانه ای شده بود. اگر یادتون باشه چند سال پیش هم عکس هایی از حملش روی باند منتشر شد. اون سال ها تلاش هایی برای پروازش به عمل اومد ولی موفق نبود.

 

شما به این مسئله توجه نمیکنید که پیش از ساخت هر نمونه ای ، تست ها و محاسبات با نرم افزارهای مربوطه انجام میشه و بعدش مدل کوچکی از طرح در تونل باد قرار داده میشه تا عملکرد مدل و طرح جدید بررسی میشه و برای ارزیابی در شرایط واقعی تر ، مدل رادیو کنترل ساخته و تست میشه! حتی در مرحله تونل باد کانارد های قاهر رو تغییر دادند!

 

این چیزی که شما میفرمایید ارتباطی با نسبت رانش به وزن نداره! اگر مشکل آیرودینامیکی وجود داشته باشه ، در نمونه رادیو کنترل هم مشکل مشاهده میشه و ممکنه حتی سانحه به وجود بیاد!مگر اینکه شما ادعای هماهنگ نبودن نیروهای وارده بر هواگرد (جاذبه(وزن)-لیفت-درگ-تراست) رو داشته باشید که بنا بر دلایل ذکر شده (و همچنین جثه و وزن هواپیما) منطقی نیست!


حالا  انشاءالله چند وقت دیگه هواپیما تاکسی میکنه و می بینیمش.


---

در خصوص تاخیر چهار ساله ، بد نیست به وضعیت بخش فضایی نگاه کنید تا خودتون علت احتمالی رو متوجه بشید!

  • Upvote 10
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

من نگفتم موتوری مثل جی 85 مناسب برای هواپیمایی در اندازه قاهر نیست. ظاهرا متوجه حرف من نشدین. اگر قاهر مشکل طراحی نداشت این موتور کاملا مناسب بود. ولی در مورد نمونه کوچکتر چون نسبت تراست به وزن از حد نرمال بالاتر بوده مشکل طراحی خودشو نشون نداده این حرفی است که من از منابع معتبری شنیدم. موتور ملی که در کشور ما مهندسی معکوس ده همین موتور است و موتور دیگری را روی یک هواپیمای داخلی تست نمیکنن. چرا دوست داریم خودمون رو گول بزنیم. چهار ساله از رونمایی این هواپیما گذشته اگر مشکلی نداشت تا حالا پریده بود و رسانه ای شده بود. اگر یادتون باشه چند سال پیش هم عکس هایی از حملش روی باند منتشر شد. اون سال ها تلاش هایی برای پروازش به عمل اومد ولی موفق نبود.

اون که شما میگین فقط ماکت بود.همون ماکت که در دولت قبل رونمایی شد.انتظار پرواز نداشتیم از اون !؟شاید امسال بهمن ما تکلیف زرهی (کرار)و نیروی دریایی و البته همین قاهر مشخص بشه.البته امیدوارم بشه و گرنه خیلی دیره
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اگر مشکل آیرودینامیکی وجود داشته باشه ، در نمونه رادیو کنترل هم مشکل مشاهده میشه 


 

 

کاری به بحث قاهر ندارم

فقط در این مورد و به صورت کلی عرض می کنم ، نه ! مطلقا این طور نیست

  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ولی تصور اینکه با وجود این همه نرم افزار موجودو محاسبات موجود و تست تونل باد و غیره یه چیزی بسازن بعد موتور بزارن روش ببینن عه نشد که،این چرا نمیپره واقعا خنده داره.بعضی دوستان تحلیل هایی میکنن که ادم شاخ درمیاره.الان مثلا اگر همونطورکه نسبت تراست بالا باعث شده نمونه ارسی با اون همه مشکل ایرودینامیکی بپره پس یه موتور قوی تر از جی ۸۵یا اوج هم میتونه قاهرو بپرونه پس..

درکل رفع ایرادات طراحی قادر غیر ممکن نبوده و نیست و کسی هم ادعا نکرده دقیقا همون ماک اپ که دیدیم قراره پروازکنه.ممکنه تغییراتی صورت بگیره.
  • Upvote 7
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

شما به این مسئله توجه نمیکنید که پیش از ساخت هر نمونه ای ، تست ها و محاسبات با نرم افزارهای مربوطه انجام میشه و بعدش مدل کوچکی از طرح در تونل باد قرار داده میشه تا عملکرد مدل و طرح جدید بررسی میشه و برای ارزیابی در شرایط واقعی تر ، مدل رادیو کنترل ساخته و تست میشه! حتی در مرحله تونل باد کانارد های قاهر رو تغییر دادند!
 
این چیزی که شما میفرمایید ارتباطی با نسبت رانش به وزن نداره! اگر مشکل آیرودینامیکی وجود داشته باشه ، در نمونه رادیو کنترل هم مشکل مشاهده میشه و ممکنه حتی سانحه به وجود بیاد!مگر اینکه شما ادعای هماهنگ نبودن نیروهای وارده بر هواگرد (جاذبه(وزن)-لیفت-درگ-تراست) رو داشته باشید که بنا بر دلایل ذکر شده (و همچنین جثه و وزن هواپیما) منطقی نیست!

حالا  انشاءالله چند وقت دیگه هواپیما تاکسی میکنه و می بینیمش.

---
در خصوص تاخیر چهار ساله ، بد نیست به وضعیت بخش فضایی نگاه کنید تا خودتون علت احتمالی رو متوجه بشید!

اون که شما میگین فقط ماکت بود.همون ماکت که در دولت قبل رونمایی شد.انتظار پرواز نداشتیم از اون !؟شاید امسال بهمن ما تکلیف زرهی (کرار)و نیروی دریایی و البته همین قاهر مشخص بشه.البته امیدوارم بشه و گرنه خیلی دیره

اون که رو نمایی شد ماکت نبود. همینه که الان بردنش رو باند فقط اون موقع موتور روش نبود. البنه تغییراتی هم روش داشتن. در موردنسبت تراست به وزن من اطلاعات فنی ندارم چیزهایی است که شنیدم نقل میکنم یکی دیگه از مشکلات جدی طرح ورودی های هوای موتور بوده که بالای بال قرار گرفته. این کار برای کاهش بازتاب راداری طرح بوده ولی مشکلات زیادی ایجاد کرده. کلا حتی در دنیا بیشتر طرح های که ورودی هوا بالای بال قرار میگیرند شکست خوردند. ویرایش شده در توسط sasasasa
  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

کاری به بحث قاهر ندارم

فقط در این مورد و به صورت کلی عرض می کنم ، نه ! مطلقا این طور نیست

این فرمایش شما تا حدودی درسته! و برای همین هم ممکنه نمونه اثباتگر سرنشین دار ساخته بشه! چنین مشکلاتی هم شاید در جزئیات (مثل عدم پایداری و‌ امثالهم) که ممکنه در نمونه رادیو کنترل زیاد محسوس نباشه ، نمود پیدا کنن! اما دیگه عدم توانایی برخاست در مقیاس بزرگتر با وجود محاسبات انجام شده ، خیلی اغراق آمیزه!

 

حتی اگر نسبت نیروهای وارده به هواپیما نابرابر باشه و بگیم که رانش به وزن زیاد آرسی موجب ندیدن این اشکال شده (اگر تراست بالای میکروجت رو بپذیریم) ، در مقابل میشه گفت که امکان کاهش دادن عمدی تراست موتور میکروجت  هم بعید نیست! چون با هواپیمای تفریحی که مواجه نیستیم! باید تا حد ممکن بتونه شرایط واقعی رو شبیه سازی کنه!

  • Upvote 3
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

والا عکسهاشو که نگاه میکنی ورودی هواش از مال تایگر هم کوچیکتر به نظر میاد و با توجه به محل قرار گیریشون فکر میکنم که صرفا فقط میخواستن یه چیزی ساخته باشن حالا شاید در نمونه اصلی اصلاح شده باشه ولی دوستان اکه نظر منو میخواین من میگم این وسیله ساخته شده تا یه جورمکمل  قایق پرنده باشه یعنی ارتفاع پرواز بسیار کم و سرعت پایین که البته با توجه به ظاهرش میتونه این توانایی رو داشته باشه با توجه به وضیعت رادارهای هواپایه امون بعید میدونم که رادار داشته باشه که کار درستی هم هست اگه بجاش از سیستمهای اپتیکی و مادون قرمز استفاده بشه 

پاینده باد ایران

  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

اون که رو نمایی شد ماکت نبود. همینه که الان بردنش رو باند فقط اون موقع موتور روش نبود. البنه تغییراتی هم روش داشتن

چی رو الان بردند روی باند ؟ دو تصویری که گذاشتم مال همون رونمایی چهار سال پیشه !

در موردنسبت تراست به وزن من اطلاعات فنی ندارم چیزهایی است که شنیدم نقل میکنم یکی دیگه از مشکلات جدی طرح ورودی های هوای موتور بوده که بالای بال قرار گرفته. این کار برای کاهش بازتاب راداری طرح بوده ولی مشکلات زیادی ایجاد کرده. کلا حتی در دنیا بیشتر طرح های که ورودی هوا بالای بال قرار میگیرند شکست خوردند.

خب خوبه ! از تراست به وزن شیفت کردید روی ورودی هوا !
ورودی هوایی که بالای بال باشه هیچ مشکلی رو ایجاد نمیکنه ، حتی در دنیا بیشتر طرح های که ورودی هوا بالای بال قرار میگیرند شکست خوردند ؟؟؟؟؟ پس میشه بفرمایید اف 4 و اف 5 و چند ده جنگنده و هواپیمای دیگه که ورودی هوای بالای بال دارند چرا شکست خورده نیستند !
اون چیزی که مدنظر هست ورودی هوای بالای بدنست نه بالای بال ، که این هم مشکل ایجاد نمیکنه فقط محدودیت ایجاد میکنه
اگر ورودی هوا بالای بدنه باشه ، اگر زاویه حمله هواپیما از یک زاویه مشخصی بیشتر بشه پدیده جدایش flow separation اتفاق میوفته
Wing-stall.jpg

که بخاطر اون هوای آشفته پشت بال و بدنه وارد ورودی هوا بشه و موتور دچار استال بشه
14jqn4w.jpg

بخاطر همینه که تمام این هواپیماها که ورودی هوای بالای بدنه دارند ، از جمله اکثر بال پرنده ها محدودیت در مانور دارند !

علی ای حال قاهر اصلا به این مورد هم ربطی نداره چون ورودی هواش اصلا بالای بدنه نیست و جلوی بدنست ! ویرایش شده در توسط iliasd
  • Upvote 12
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مهمان
این موضوع نسبت به پاسخ بیشتر بسته شده است.

  • مطالب مشابه

    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط EBRAHIM
      IRIS و پدید آمدن برنامه فضایی ایران (قسمت اول )

      مدتیست که از رسانه های جهانی،خبرهایی به گوش میرسد که ایران در حال تولید موشکی است که توانایی حمل ماهواره به فضا دارد.آيا چنين چيزي امكان دارد؟آيا اين ماجرا يك بلوف سياسيست يا حقيقت دارد؟
      دوستان از نظرات مفيد خودشون دريق نكنند امیدوارم مبحث جالبی شود.
      با تشكر



      چند نکته قبال از خواندن مقاله :مطمئنا نظرات نویسنده با نظرات مترجم یکی نیست!!!
      در این مقاله موشک IRIS معادل موشک شهاب 3 دی فرض شده که آن هم به نوبه خود معادل موشک نو دونگ کره شمالی را در اختیار گرفته
      موشک IRIS ویا شهاب 3 دی اولین موشک ماهواره بر سبک ایران فرض شده اند (پراکنده بودن اطلاعات اجازه سخن قطعی را نمیدهد )
      موشک شهاب پنج معادل تائه دو پونگ دو کره شمالی فرض شده (البته از سوی نویسنده آن که آمریکایی هستند ) و عنوان اولین ماهواره بر سنگین ایران را بر دوش میکشد
      =============================================

      نخستین ظهور موشک ماهواره بر IRIS/IRSL-X-1

      با وجود ادعاهای ایران مبنی بر عدم بالابردن برد شهاب 3 دولت ایران در حال حاضر مشغول به ساخت و توسعه نخستین ماهواره بر خود موسوم به IRIS میباشد .
      پرتابگر ماهواره IRIS در ظاهر دارای ترکیب ساختمانی از موشک بالستیکShahab3 است که در مرحله اول از طراحی
      ان بهره میبرد و در مرحله دوم پرتابگر دارای دوقسمت موتور جامد و نیز محل حمل ماهواره (قسمت سوم) توسط پرتابگر است که قطر این مرحله از مرحله اول کمی بیشتر است و میتواند ماهواره های مخابراتی و علمی را در مدار زمین قرار دهد .
      .پرتابگر IRIS با پیکر بندی انجام شده بر روی آن پرتابگریست ایده آل به عنوان کاوشکر یا موشک اکتشافی که میتواند برای حمل کلاهک جنگی و یا توسعه کلاهک های فضایی قابل بازگشت و یا در نهایت برای ارسال محموله های علمی به فضا مورد استفاده قرار گیرد .البته این پرتابگر درحال حاضر نمیتواند ماهواره ها و یا محموله های با جرم بالا را به سمت مدار پرتاب کند . مگر اینکه مرحله سومی نیز به آن اضافه شود تا تبدیل به یک پرتابگر سنگین گردد .
      با توجه به آزمایش موشک چند مرحله ای شهاب 3 نویسنده بر این عقیده است که در صورتی که پرتاب آز مایشی موشک Shahab-3D نخستین پرواز آزمایشی پرتابگر IRIS باشد در آن صورت پرتابهای موشک های
      Shahab - 5 دومین و سومین مرحله از برنامه ساخت یک پرتابگر ماهواره ای است که ایران ادعا دارد در حال توسعه آن است .
      اولین تصویر از موشک IRIS در یکی از نمایشگاههای هوا و فضای ایرانیان در اندازه یک ماکت یک متری به نمایش گذاشته شد . نویسنده ادعا دارد که تستهای ناموفق پرتابی این موشک علت اصلی به تاخیر افتادن توسعه موشک حامل پرتابگر شهاب 5 تا کنون بوده است ولی با تردید بیان میکند که فقط زمان قادر به روشن ساختن این مطلب میباشد .

      نویسنده مقاله ادعا دارد که اختمال توسعه نوع جدیدی از موشک های بالستیک از روی این نسخه پرتابی با نامهای جدیدتر از Shahab - 3d وجود دارد ، ونیز باتوجه به موتور سوخت جامد مورد استفاده در مرحله فوقانی و نیز تمام اطلاعاتی که از موشک شهاب 3 در اختیار است ، طراحی نمایش داده شده از IRIS یقینا طرحی مناسب با استفاده از طراحی موشک بالستیک شهاب 3 است . هرچند که پرتاب این سیستم آزمایشی پیشرفته که پیش از این در غرب و شرق مورد استفاده قرار گرفته و از متدهای غربی و شرقی نیز برای توسعه استفاده کرده برای ملل چیز چندان غیر عادی نخواهد بود ، ولی به سرعت بخشیدن برای توسعه اولین ماهواره بر سنگین ایران قبل از پرتاب کمک شایانی خواهد کرد .
      نویسنده در ادامه با بیان شباهت موجود بین شهاب 3d و نسخه های دوم و سوم موشک تائه دو پونگ کره شمالی این پرسشها
      را مطرح میکند که آیا شهاب 3D میتواند نسخه اصلاح شده از ماهواره بر ایرانی IRIS باشد که تست نخست خود را سپری کرده است ؟ آیا این موشک همان نسخه بالستیک فضایی از موشک تائه دو پونگ 2 کره شمالی وترکیب ماهواره بر شهاب 5 است و یا اینکه موشک بالستیکی ساخت ایران است ؟
      شاید تاحد زیادی بتوان گفت که ایران در حال همکاری با کره شمالی برای ساخت نسخه دوم و سوم ماهواره بر شهاب 5 است و هر دو در انجام این طرح مشارکت جدی دارند. کره شمالی که در سال های پایانی قرن 20 نسخه جدید و بهسازی شده ای از موشک تائه دو پونگ 1 را آزمایش کرده بود در بین 26 Juan و 2 Julay سال 2001 نخستسن نمونه پرتابی از موشک تائه دو پونگ دو را برای پرتاب بر روی سکوی تاسیسات پرتاب خود قرار داده بود .
      این کاملا واضح است که موشک شهاب 3 دی چند ثانیه پس از پرتاب و قبل از پایان مرحله اول در اولین تست خود در آسمان منفجر شد . با وجود طراحی متناسب موتور سوخت جامد آن و نیز پوشش آیرو دینامیک موشک متاسفانه انفجار باعث جلوگیری از آزمایش این قسمت ها گردید . در کل باید به این نتیجه رسید که در صورت تداوم برای ساخت و تکمیل شهاب 5 گلی به یاد ماندنی برای مردم ایران در بخش فضا به ثمر خواهد رسید .


      ========================================
      اما مشخصات موشک IRIS

      حد اکثر بار قابل حمل توسط کلاهک موشک (کیلوگرم ): 760-987-1,158 بار فضایی و یا کلاهک جنگی .
      حداکثر برد ( کیلومتر ) : 1500
      تعداد مراحل : 2
      قطر موشک (متر ) : 1.32 - 1.35 – 1.85
      ارتفاع موشک : 17.1 متر
      وزن در حالت پرتابی سبک : 16000 کیلوگرم
      وظیفه : برای پرتاب محموله های فضایی علمی و تحقیقاتی و نیز ماهواره ها

      اطلاعات مربوط به مرحله اول موشک
      ارتفاع : 14 متر
      قطر : 1.32 – 1.35 – 1.85 متر
      جرم :15092 کیلوگرم
      تراست : موثر 26051 کیلوگرم بر فوت مربع - واقعی 26,760-26,600 کیلوگرم بر فوت مربع
      زمان سوخت : 110 ثانیه
      نوع سوخت : TM-185 (20% Gasoline + 80% Kerosene)
      نوع اکسید کننده : AK-27I (27% N2O4 + 73% HNO3 + Iodium Inhibitor)
      جرم سوخت :12912 کیلو گرم

      اطلاعات مربوط به مرحله دوم موشک
      ارتفاع : 3 الی 4 متر در کل
      قطر : 1.3 ای 2 متر
      وزن : نا معلوم
      تراست موتور : نامعلوم
      مدت زمان سوخت : 100 ثانیه
      نوع سوخت : جامد

      لطفا اگر کسی تصویری از این پرتابگر داره در تاپک قرار بده

      ادامه دارد ..........
      ======================
      منبع خبر:وبلاگ هوانوردی قرن 21
    • توسط hamed_713
      "آنسات" به هلی کوپتر آموزشی نیروی هوایی روسیه مبدل خواهد شد

      ژنرال "ویکتور ایوانوف" رییس اداره نیروی هوایی نظامی ارتش روسیه روز سه شنبه به خبرنگاران گفت که "آنسات" بعد از پایان آزمایشات دولتی مشترک و بهره برداری تجربی در نیروها تا سال 2010 به هلیکوپتر اصلی آموزشی نیروی هوایی کشور مبدل خواهد شد.

      وی یادآوری نمود که این تصمیم در سال 2001 توسط مسئولین وقت وزارت دفاع اتخاذ شده بود.

      ژنرال ایوانوف گفت: آزمایش "آنسات" برای آنکه به صورت نمونه آموزشی در آید، به مدت یک و نیم تا دو سال طول خواهد کشید. طی این مدت باید آن را تکمیل کرد.

      وی توضیح داد که در حال حاضر خلبانان مدرسه عالی خلبانی "سیرزانسک" از هلی کوپترهای "می-2" بعنوان هلی کوپتر آموزشی استفاده می کنند.

      وی گفت: نیروی هوایی برای آموزش خلبانی در ابتدا به 25-30 فروند "آنسات" نیاز دارد. بعد از آن این میزان افزایش داده خواهد شد.

      هلی کوپتر سبک چند منظوره "آنسات" با توان حمل 1-1,3 تن، حداکثر وزن پروازی 3,3 تن و حمل تا 9 سرنشین در دفتر طراحی کمپانی "KVZ" با همراهی دیگر سازمان های و موسساتی که در امور تجهیزات هوایی مشغول هستند، ساخته شده است.

      اولین پرواز "آنسات" در ماه اوت سال 1999 انجام شد. "آنسات" بر خلاف نمونه های مشابه غربی خود دارای دو موتور است که به مراتب ضریب اطمینان و امنیت آن را بالا می برد.

      نووستی
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.