جنگ سی و سه روزه 2006 جنگ سی و سه روزه 2006 ... آغازی بر پایان

[fath 4,686]

[b][color=#ff0000]بخش سوم:[/color][/b]
[b]تغییر تاکتیک اسرائیل[/b]
اسرائیل پس از استفاده از روش همیشگی خود برای پیشروی در خاک لبنان نتایج خوبی دریافت نکرد[size="4"].[/size]از طرفی تلفات بسیار بالایی هم دریافت کرده بود و موضوع مهمتر شلیک روزانه راکت های حزب الله به مناطق شمالی سرزمینهای اشغالی بود؛ در این شرایط وضعیت برای اسرائیل، دولت و ارتش آن اصلاً روشن و قابل قبول نبود و لاجرم باید کاری انجام می دادند[size="4"].[/size]
اما موضوع اولویت دار برای آنها که از ابتدا هم به شکلی یکی از اهداف آن‌ها در حمله به لبنان محسوب می شد جلوگیری از شلیک راکت های حزب الله بود که اینبار به صورت عملی و در حجم بالا مناطق سرزمینی آن‌ها را مورد هجوم قرار می داد[size="4"].[/size]
تاکتیک جدید را بر این اساس طرحریزی کردند که باید شناسایی هوایی را بیش از پیش انجام و اقدام به نابودی سکوهای شلیک راکت های حزب الله کرد؛ به این منظور زمانی را صرف شناسایی مجدد مناطق عملیاتی نیروهای حزب الله کردند وسپس علاوه بر حضور همیشگی در آسمان لبنان و مناطق جنوبی جهت از بین بردن سکوها اقدام به استفاده از سلاح های خاصی برای این منظور خود کردند[size="4"].[/size]
یکی از سلاح های مورد استفاده آنها بمب های ناپالم بود و بعضا از تسلیحات هواپایه دیگری چون بمب های خوشه ای نیز استفاده کردند تا شاید بتوانند توان راکتی حزب الله را نابود و یا حجم آن را محدود کنند تا شاید بتوانند در فراغ بال و زمان بیشتری بر روی حمله های زمینی خود تمرکز کنند[size="4"].[/size]
اما حزب الله از روش‌هایی که هنوز مشخص نشده در تمام مدت حضور نیروی هوایی اسرائیل در فضای سرزمینی خود حتی برای ساعتی شلیک راکت هایش را متوقف نکرد و اسرائیل هم نتوانست این حملات را متوقف و یا حجم آن را کمتر کند؛ به شکلی که روز به روز بر برد و حجم این حمله ها افزوده میشد و بار روانی فراوانی بر اسرائیل وارد کرده بود[size="4"].[/size]این بار روانی تا اندازه‌ای بود که مردم برخی مناطق زندگی درپناهگاه ها را برای روزها تجربه می کردند[size="4"].[/size]
حال نه تاکتیک حمله زرهی اسرائیل جواب داده بود و نه تاکتیک تکیه بر حملات هوایی سنگین برای نابودی توان راکتی حزب الله و و نابودی کلی توان حزب الله؛ اسرائیل به فکر تاکتیک جدیدی بود[size="4"].[/size]
اسرائیل به این نتیجه رسید که مبارزه زرهی با گروه‌های چند نفری حزب الله که مشی جنگ چریکی و نامتقارن را مشق می‌کنند کار درست و موثری نیست و به مصداق آن ضرب‌المثل معروف که [size="4"]«[/size]آهن، آهن را می برد[size="4"]» [/size]تصمیم به استفاده از یگانهای تکاوری و زبده خود گرفت[size="4"].[/size]
تاکتیک آنها این بود که نیروهای خود را به پشت خطوط حزب الله هلی برن کند و این نیروها خطوط تداراکاتی و مسیری های نیروهای حزب الله را مسدود و در درگیری و گشت های رزمی به نیروهای حزب الله تلفاتی وارد کنند[size="4"].[/size]
اما هدف اصلی آنها وارد شدن سریع به مناطق مسکونی از جمله روستاها و شهرها بود که بتوانند در زمانی کوتاه آن مناطق را پاکسازی کرده و سرپلی برای حضور بقیه نیروهای اسرائیلی فراهم کنند[size="4"].[/size]
هلی برن ها آغاز شد اما این تاکتیک نیز برای حزب الله غافلگیر کننده نبود و از پیش تدابیر لازم برای مقابله با آن اندیشیده شده بود؛ نیروهای حزب الله با تکیه بر شبکه وسیع، سهل و مطمئن اطلاعاتی خویش که بسیار هم به مردم بومی و محلی وابسته بود هر تحرک دشمن را در کوتاه ترین زمان ممکن رصد می‌کرد و به محض ورود دشمن از ناحیه ای در بهترین زمان و مکان اقدام به کمین و حمله به کماندوهای تیپ گولانی و چترباز اسرائیلی می‌کرد و معمولاً تلفات بالایی نیز می گرفتند[size="4"].[/size]
کماندوهای اسرائیلی به دلیل بومی نبودن در مناطق لبنانی اقدام به پناه گرفتن در ساختمانهای روستایی و شهری می‌کردند تا خود را از حملات و تیر نیروهای حزب الله حفظ کنند و بعلاوه بتوانند سرپلی برای نیروهای خودی تهیه ببینند و امکان ورود آن‌ها را به منطقه فراهم کنند اما همین عمل به نقطه ضعف بزرگی برای آنها تبدیل شده بود چراکه این مناطق معمولاً خالی از سکنه بود و حزب الله صبر می‌کرد تا نیروهای اسرائیلی در خانه‌ای مستقر شوند سپس با تکیه بر تاریکی شب اقدام به انجام کمین کرده و با سلاح های راکتی و موشکی اقدام به آتشباری بر علیه مواضع کماندوهای اسرائیلی می کرد[size="4"].[/size]
در این شرایط اسرائیلی ها به دلیل ثابت بودن مکان و موضعشان و همچنین هدفمند بودن و تمرکز آتش نیروهای حزب الله بر روی قتلگاه کمین متحمل تلفاتی می‌شدند و این تلفات حتی در کمترین میزان هم برای آنها بسیار خطرناک بود چراکه هر کشته و زخمی نیاز به کمک و در عین حال انتقال به پشت جبهه داشت و این خود مستلزم انجام عملیاتهای نجات هوایی دیگری بود تا بتواند کماندوهای اسرائیلی را از منطقه درگیری دور کند[size="4"].[/size]
در تمام طول مدت این کماندوهای اسرائیلی در زیر حمایت و چتر نیروی هوایی اسرائیل و هواگردهای بی سرنشین شناسایی و رزمی بود و علاوه بر این موارد ماهواره های جاسوسی نیز پوشش کاملی بر روی منطقه ایجاد کرده بودند؛ در برخی موارد که امکانپذیر هم بود یگانهای توپخانه ای نیز اقدام به ایجاد پوشش برای این نیروهای عمل کننده می کردند[size="4"].[/size]
این تاکتیک برای مدتی ادامه پیدا کرد اما این روش نیز راهکار برون رفت اسرائیل از شرایط بن بست موجود و غلبه بر حزب الله نبود زیرا خود تبدیل به تهدیدی جدید در صحنه نبرد برای نیروهای اسرائیلی شده بود[size="4"].[/size]
حال روزانه خبر از تلفات نیروهای کماندو می‌رسید و این مورد علاوه بر تأثیر بر افکار عمومی اسرائیل، نیروهای نظامی را نیز با سؤالات و بار روانی شدیدی مواجه کرده بود چراکه خبر گلوله خوردن و تلفات نیروهای زبده کمادونیی رعبی صدچندان بر دل بقیه ردهای ارتش می انداخت[size="4"].[/size]اسرائیل دچار مشکل عمده‌ای شده بود و نیاز به برون رفت از آن داشت[size="4"].[/size]مشکلی که شاید بقای هر روز اسرائیل به این مورد بسته شده بود[size="4"].[/size]
مدتی عملیات چتر بازی را کم رنگتر کردند تا تاکتیک جدید خویش را نیز به اجرا گزارند[size="4"].[/size]
همزمان تلاشی نه چندان قوی نیز در مرزهای زمینی برای پیشروی انجام می‌دادند که عموما مورد واکنش و جواب نیروهای حزب الله قرار گرفته و عملیات ناقص رها می شد[size="4"].[/size]


[color=#ff0000][b]استفاده با ذکر منبع و نام نویسنده مجاز است.[/b][/color]

[Skyhawk 16,545]

سلام
تشکر برادر فتح تاپیک خوبیه , دیشب هر سه قسمتو باهم خوندم!
اما این مطالب نشون دهنده قدرت ترکیب ایمان و علم و سلاح هست که تو یه جنگ نا برابر و ناهمتراز یکی از بزرگترین ارتشهای جهان (منظور کیفیته ) رو به زانو درآورد!

این تاپیک باز هم ادامه داره؟

[SAEID 2,832]

برادر فتح از شما تشکر بابت این مقاله بسیار مهم که اتفاقا دنبال چنین مقاله ای می گشتم.

[fath 4,686]

[quote]سلام
تشکر برادر فتح تاپیک خوبیه , دیشب هر سه قسمتو باهم خوندم!
اما این مطالب نشون دهنده قدرت ترکیب ایمان و علم و سلاح هست که تو یه جنگ نا برابر و ناهمتراز یکی از بزرگترین ارتشهای جهان (منظور کیفیته ) رو به زانو درآورد!

این تاپیک باز هم ادامه داره؟[/quote]
سلام بر شهاب آسمانی
این جنگ نقطه عطفی در عملیاتهای نظامی دنیا هست که ظهور نوعی جدید از جنگ رو نوید می داد و بی شک بررسی اون مهم .من بنا بر اطلاعات ناقصی که داشتم سعی کردم مطلبی بنویسم ولی اگر روزی اطلاعات موثق بیشتری در اختیار بنده و بقیه دوستان باشه مطمئنا بهتر می تونن قضاوت کنن که چطور کمتر از ۱۰۰۰ کماندوی حزب الله جنوب لبنان رو جهنم ده ها هزار نیروی اسرائیلی کردن.

ان شاء الله اگر عمری بود بله قسمت آخری هم داره.

[quote]برادر فتح از شما تشکر بابت این مقاله بسیار مهم که اتفاقا دنبال چنین مقاله ای می گشتم.[/quote]
آقا سعید بی تعارف بگم این تشکر شما و دوستان برای من بیشتر شبیه دلداری هست تا یک تشکر.....
اما خوشحالم مفید بوده و مد نظرتون قرار گرفته.

[Lord-Soldier 2,200]

من هم یک خاطره بگویم که با یکی دو واسطه به سید حسن نصر الله بر می گردد. امیدوارم تاپیک را منحرف نکنم!

یکی از رزمندگان تعریف می کرد که در منطقه ای در موضع دفاعی بودیم و پس از رسیدن نیروهای صهیونیست درگیر شدیم. هرکس خشابش خالی می شد خشاب را به من می داد و در یک گونی می انداختم. تا اینکه مهمات ما تمام شد. این نقطه نقطه بسیار حساسی بود که حتما باید حفظ می شد. ما قصد عقب نشینی نداشتیم اما بدون مهمات هم کاری از ما بر نمی آمد. پس از بحث بسیارتصمیم بر عقب نشینی گرفتیم. وقتی آمدم گونی را بلند کنم که بر دوشم بگذارم دیدم نمی توانم! گونی بسیار سنگین شده بود در حالی که خشاب خالی اینقدر سنگین نیست. وقتی در گونی را باز کردم دیدم همه خشابها پر است! همه خوشحال و متعجب با دست پر به مواضع برگشتند و اینطور شد که آن موضع سقوط نکرد ...

البته اینها ربطی به تاکتیک ندارد و جای آن را هم نمی گیرد، این مورد را چون بسیار موثق بود نقل کردم تا تشکری از جناب فتح کرده باشم.

[fath 4,686]

[quote name='Lord-Soldier' timestamp='1356440042' post='290283']
من هم یک خاطره بگویم که با یکی دو واسطه به سید حسن نصر الله بر می گردد. امیدوارم تاپیک را منحرف نکنم!

یکی از رزمندگان تعریف می کرد که در منطقه ای در موضع دفاعی بودیم و پس از رسیدن نیروهای صهیونیست درگیر شدیم. هرکس خشابش خالی می شد خشاب را به من می داد و در یک گونی می انداختم. تا اینکه مهمات ما تمام شد. این نقطه نقطه بسیار حساسی بود که حتما باید حفظ می شد. ما قصد عقب نشینی نداشتیم اما بدون مهمات هم کاری از ما بر نمی آمد. پس از بحث بسیارتصمیم بر عقب نشینی گرفتیم. وقتی آمدم گونی را بلند کنم که بر دوشم بگذارم دیدم نمی توانم! گونی بسیار سنگین شده بود در حالی که خشاب خالی اینقدر سنگین نیست. وقتی در گونی را باز کردم دیدم همه خشابها پر است! همه خوشحال و متعجب با دست پر به مواضع برگشتند و اینطور شد که آن موضع سقوط نکرد ...

البته اینها ربطی به تاکتیک ندارد و جای آن را هم نمی گیرد، این مورد را چون بسیار موثق بود نقل کردم تا تشکری از جناب فتح کرده باشم.
[/quote]
ممنونم از شما.
از این دست کرامات اینقدر در این جنگ اتفاق افتاده که شاید اگر کسی بخواد اونها رو به زبان بیاره اون رو کافر قلمداد کنن.

[MOHAMMAD 6,333]

خیلی عالی بود جناب فتح، علی رغم مشغله زیادم، نشستم و همه جاهای مهمشو خوندم، واقعا جنگ 33 روزه، جنگ معجزه ها بود. . .

به قول شما، اگه خیلی از کراماتی که در این جنگ دیده شده به زبان بیاد، ممکنه گوینده کافر قلمداد بشه! در بهترین حالت هم این صحبتها و خاطرات باور نخواهند شد، پس بهتره تا زمانی که لازم هست بیان نشن.

[zed 4,791]

با سلام خدمت همه دوستان گرامي
تشکر از همه دوستان بابت مطالب مفيد ارائه شده . بي صبرانه منتظر قسمت بعدي مطلب هستم . البته ذکر اين نکته لازم است که دشمنان ما هم با توجه به تجربيات جنگهاي 33 روزه و 22 روزه مشغول اصلاح و ابداع تاکتيها و استراتژيهاي خود براي رويارويي بهتر هستند . خوب است تحقيقي هم در مورد تاثيرگذاري تاکتيکهاو استراتژي نامتقارن حزب الله بر وضعيت نيروهاي نظامي بلوک غرب و متحدين آنها پس از تجربه جنگهاي 33 و 22 روزه انجام شود . ظاهرا رژيم اشغالگر قدس در جنگ ۸ روزه بر اساس همان تجربيات اصلا وارد بحث حمله زميني نشد .

[rpg7 5,944]

خیلی خیلی خیلی زیبا بود!
انصافا با خوندن روایت صفحه تصویری جلوی چشمم می آمد!
والقعا لذت بردم برادر فتح کبیر!
با اشتیاق منتظر بعدی هستم ...

[HHL 1,472]

[quote]


[right][b]نقل قول[/b][/right]

[right]
[color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif][size=3][background=rgb(247, 247, 247)]یک سوال اگر مناطق جنوب لبنان دارای پوشش گیاهی نیمه خشک بیابانی بود چقدر احتمال پیروزی برای حزب الله وجود داشت؟[/background][/size][/font][/color][/right]
[right][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]کار سختتر می شد ولی اسرائیل بعد از تغییر تاکتیک سعی کرد همون چیزی که مد نظر شما هست رو انجام بده ولی اون روش هم جواب نداد چون فکر اون مورد هم از طرف حزب الله از پیش شده بود.[/font][/color][/right]

[right][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]در برابر هر تاکتیکی میشه کارهایی کرد و هیچگاه خلا وجود نداره منتها ابزار وسایل و روش کار متفاوت میشه.[/font][/color][/right]


[right][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]اصولا جنگ و درگیری داخل کویر خیلی سختته چون پوشش کمتر یا اصلا موجود نیست اما این به معنی نبودن عوارض نیست.ولی در عین حال تبحر و توان نیروی چریکی در صحرا ها هم باید مد نظر باشه مثلا در کویر میشه با یک زیرانداز عادی چنان استتار و اختفا کرد که شما رو از چند متری هم تشخیص ندن.[/font][/color][/right]

[right][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]مواردی زیادی هست که حتی شناسایی در کویر رو برای تجهیزات سختتر هم میکنه.[/font][/color][/right]

[right][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]من تجربه دیدن تکاورهای کمین کننده در صحرا رو دارم واقعا متعجب بودم از چیزهایی که میدیم.[/font][/color][/right]



[/quote]


فتح عزیز اینکه بشود در دشت صاف و یا مناطق عاری از پوشش گیاهی کمین، استتار و یا عمل مخفی شدن را انجام داد یک مقوله است، اینکه بتوان حداقل عمکرد موفق که همان توقف و جلوگیری موثر از پیشروی دشمن است را بدست آورد هم یک مقوله و اینکه حداقل امیدی برای بازگشت از این منطقه خطرناک وجود داشته باشد هم مقوله دیگری است که نبود هر کدام از اینها یعنی عملا هیچ.

شرایط چنین محیط هایی کار را برای دفاع بسیار سخت خواهد کرد اما گستره عمکردی تسلیحات و تجهیزات نیروی مهاجم در این محیطها به صورت چشمگیری افزایش خواهد یافت و این یعنی باز هم محدودیت بیشتر برای مدافعین!

قطعا پیشروی در یک دشت صاف راحت تر از یک منطقه ای با پوشش گیاهی انبوه و متراکم است و ایضا دفاع در این مناطق هم بسیار متفاوت است مثلا یک محیطی امکان کمین کردن درش خیلی کم است یعنی یک ذره ای را می توان متصور بود اما برخی محیط ها با توجه به توان نیروی مقابل، پارامتری های برتری همگی به ضرر شما است؛ قطعا وفق دادن خود با چنین شرایطی خیلی سخت خواهد بود و در برخی موارد غیر ممکن!
مثلا اختلاف بین بازه شوری و بی نمکی نیست بلکه اختلاف بین شوری و شیرینی است!کلا برخی محیط ها مناسب دفاع که نیستند هیچ، یک حالت ضد دفاعی هم دارند که دشت های صاف و هموار و خشک و لم یزرع جز این مناطق به حساب میان!***البته با توجه به توان طرف مقابل!***

[MOHAMMAD 6,333]

[quote]قطعا وفق دادن خود با چنین شرایطی خیلی سخت خواهد بود و در برخی موارد غیر ممکن![/quote]

در نگاه اول فرمایش شما کاملا صحیح هست اخوی، ولیکن با انجام یه سری کارها، بچه های حزب الله تونستن این کارو انجام بدن و از اونجایی که خداوند رعب را ناصر مومنین قرار داده است این قسمت فرمایشتون( که در تئوری صحیح هم هست) نتونست عملی بشه:

[quote]اما گستره عمکردی تسلیحات و تجهیزات نیروی مهاجم در این محیطها به صورت چشمگیری افزایش خواهد یافت [/quote]

چون نیروهای دشمن از ترس ضربات بیشتر سریعا منطقه را تخلیه می کردند.

اما اون کارهایی که بچه های حزب الله انجام دادن چی بودن؟ نمی دونیم، ولی می تونیم حدس بزنیم، مثلا کندن گودالهایی به اندازه قد یه انسان، با درپوش چوبی یا جنس دیگر که استتار محیط را به هم نزند و . . .

[fath 4,686]

[quote name='MOHAMMAD' timestamp='1356719376' post='290891']
خیلی عالی بود جناب فتح، علی رغم مشغله زیادم، نشستم و همه جاهای مهمشو خوندم، واقعا جنگ 33 روزه، جنگ معجزه ها بود. . .

به قول شما، اگه خیلی از کراماتی که در این جنگ دیده شده به زبان بیاد، ممکنه گوینده کافر قلمداد بشه! در بهترین حالت هم این صحبتها و خاطرات باور نخواهند شد، پس بهتره تا زمانی که لازم هست بیان نشن.
[/quote]
ممنون هستم جناب محمد شما همیشه به بنده لطف و مرحمت دارید.
قصد داشتم موارد بسیار زیادی رو که در این مورد بود در تاپیک ذکر کنم ولی دیدم مسبب اذیت و آزار کسانی میشیم که لقلقه زبانی ایمان دارن ولی هنوز قلبشون ایمان نور رو نیدیده و وعده خدا رو بیشتر جک تعبیر می کنن و سوهان عقل روح اونها رو می جوه و خراب می کنه.

[quote name='zed' timestamp='1356774182' post='290995']
با سلام خدمت همه دوستان گرامي
تشکر از همه دوستان بابت مطالب مفيد ارائه شده . بي صبرانه منتظر قسمت بعدي مطلب هستم . البته ذکر اين نکته لازم است که دشمنان ما هم با توجه به تجربيات جنگهاي 33 روزه و 22 روزه مشغول اصلاح و ابداع تاکتيها و استراتژيهاي خود براي رويارويي بهتر هستند . خوب است تحقيقي هم در مورد تاثيرگذاري تاکتيکهاو استراتژي نامتقارن حزب الله بر وضعيت نيروهاي نظامي بلوک غرب و متحدين آنها پس از تجربه جنگهاي 33 و 22 روزه انجام شود . ظاهرا رژيم اشغالگر قدس در جنگ ۸ روزه بر اساس همان تجربيات اصلا وارد بحث حمله زميني نشد .
[/quote]
ممنون
روند تغییر و توسعه نیروهای نظامی همیشه در حال اجرا هست ولی در مورد طرف خودی نمیشه چیزی گفت چون عنصر غافلگیری رو از بین می بره.
اما در طرف غیر خودی تحرکات کاملا مشهود هست مثل نصب سیستم های دفاع فعال روی تانک های اصلی میدان نبرد و یا سیستم های اخلالگر روی هواگردها برای مقابله با موشک های حرارتی و.......
در غزه اسرائیل گمان نمی کرد توان تخریب برد و حجم راکت های مقاومت این اندازه باشه برای همین در یک شوک قرار گرفت و بار شدیدی رو تحمل کرد.از طرفی استفاده از موشک برای زدن یکی از شناورهای دریایی اش اونها رو به این نتیجه رسوند که امکان وجود سلاح های پیشرفته تری هم در غزه هست و حمله زمینی حتما با تلفات فراوان روبرو خواهد بود.
از طرفی ریسک از بین رفتن هژمونی سیاسی خودش رو نکرد و به نابودی زیر ساخت ها و منابع اقتصادی در غزه اکتفا کرد هر چند تلفاتی هم داد.

[quote name='rpg7' timestamp='1356786289' post='291023']
خیلی خیلی خیلی زیبا بود!
انصافا با خوندن روایت صفحه تصویری جلوی چشمم می آمد!
والقعا لذت بردم برادر فتح کبیر!
با اشتیاق منتظر بعدی هستم ...
[/quote]
خواهش می کنم ممنون.
چشم اطاعت میشه

جناب HHLمقداری رو جناب محمد جواب دادن برخی موراد هم گفتنی نیست اما چند نکته عرض می کنم:

[quote]
فتح عزیز اینکه بشود در دشت صاف و یا مناطق عاری از پوشش گیاهی کمین، استتار و یا عمل مخفی شدن را انجام داد یک مقوله است، اینکه بتوان حداقل عمکرد موفق که همان توقف و جلوگیری موثر از پیشروی دشمن است را بدست آورد هم یک مقوله و اینکه حداقل امیدی برای بازگشت از این منطقه خطرناک وجود داشته باشد هم مقوله دیگری است که نبود هر کدام از اینها یعنی عملا هیچ.
[/quote]
باید واقعیت ها رو دید و این واقعیت ها مبرهن هست که ۱- کمین استتار و اختفا در این جنگ توسط نیروهای حزب الله به خوبی انجام شد و رهین موفقیت عالی بود ۲- حداقل که خیر بلکه حداکثر اهداف عملیات نیروهای حزب الله تامین شد و آن هم توقف و ضربات سنگین به نیروهای اسرائیلی بود ۳- نیروهای حزب الله هم از منطقه بر می گشتن و تلفات خیلی پایین بود. نمونه بارز آن دشت خیامبود.
و در آخر اینکه نتیجه گیری شما در آخر درست نبود چون از مقدمات درست به نتیجه نادرست رسیدید که نوعی مغالطه هست. دلیل هم این هست که گاهی برگشت از منطقه نبرد و یا میزان تاثیر و..... در درجه خیلی کمی از اهمیت قرار داره و یا اصلا اهمیتی نداره و باید به هر نحو ممکن دفاع کرد نمیشود با تکیه بر این موضوعات دفاع نکرد مثلا اگر کشور هدف کلا صحرایی بود آیا باید اقدامی نکرد؟ بالطبع جواب منفی است و فقط باید اقدامات و تدابیر رو خیلی قبل تر دید.
موضوع زمان است و تدبیر.

در ضمن بنده در گفته پیش عرض کردم نبود پوشش به معنای نبود عوارش نیست و شما توجه نکردین من چی عرض کردم.

[quote]
شرایط چنین محیط هایی کار را برای دفاع بسیار سخت خواهد کرد اما گستره عمکردی تسلیحات و تجهیزات نیروی مهاجم در این محیطها به صورت چشمگیری افزایش خواهد یافت و این یعنی باز هم محدودیت بیشتر برای مدافعین!
[/quote]
کار سخت در این شرایط از بدیهیات است و گفتن ندارد ولی باز هم نتیجه گیری اشتباهی کردید چون باز با واقعیت نمی خواند چون تلفات دو طرف در درگیری حتی نفر به تانک هم نبود.و این تعجب بر انگیز بود دلیل هم رعایت اصول و تدبیر قبلی بود؛ در واقع نیرویی می تواند دشمنش را نابود کند که بتواند آن را ببیند اما باید خاظر شما باشه که اسرائیلی ها می گفتن ما با لشگر اشباح در نبرد هستیم.

[quote]قطعا پیشروی در یک دشت صاف راحت تر از یک منطقه ای با پوشش گیاهی انبوه و متراکم است و ایضا دفاع در این مناطق هم بسیار متفاوت است مثلا یک محیطی امکان کمین کردن درش خیلی کم است یعنی یک ذره ای را می توان متصور بود اما برخی محیط ها با توجه به توان نیروی مقابل، پارامتری های برتری همگی به ضرر شما است؛ قطعا وفق دادن خود با چنین شرایطی خیلی سخت خواهد بود و در برخی موارد غیر ممکن![/quote]
مجدد بدیهیات رو فرمودید ولی غیر ممکنی در نیروهای نظامی وجود نداره و دلیل بارز اون هم واقعیت های همین جنگ هست.

[quote]
کلا برخی محیط ها مناسب دفاع که نیستند هیچ، یک حالت ضد دفاعی هم دارند که دشت های صاف و هموار و خشک و لم یزرع جز این مناطق به حساب میان!***البته با توجه به توان طرف مقابل!***
[/quote]
این هم قابل قبول نیست و دشت ها هم در برخی اوقات یکی از خطرناکترین مکانها برای کمین هستند حتی بیشتر از مناطق کوهستانی و با پوشش دلایل خاص خودش رو هم داره مثلا در دشت موشک های ضد زره توان بالاتری برای استفاده دارن در حداکثر برد.
توان طرف مقابل هم در برابر توان طرف خودی قرار می گیره یعنی ممکنه دشمن تجهیزاتی داشته باشه ولی طرف خودی هم می تونه با تجهیزات مناسبی تدابیر لازم رو برای مقابله با اون انجام بده و در این شرایط هیچ غیر ممکن و نشدی وجود نداره.

[fath 4,686]

[color=#ff0000][b]بخش چهارم:[/b][/color]

اقدامات پشتیبانی اسرائیل قبل و حین عملیات در لبنان [size="4"]:[/size]
یکی از نکات بسیار مهم در هر جنگ و مناقشه نظامی مبحث مرتبط با موضوع لجستیک نیرو، تجهیزات، مهمات و تسلیحات است که به طبع واقعه جنگ نیاز اساسی تمام طرفین جنگ است و در نهایت طرفی خواهد توانست در جنگ مقاومت کند و برنده جنگی باشد که بتواند خطوط تدارکاتی خود را حفظ و همیشه برقرار نگه دارد[size="4"].[/size]
این نکته از نظر فرماندهان اسرائیلی نیز پنهان نبود و از مدت‌ها پیش با توجه به اینکه قصد حمله داشتند برای این مورد تدابیری اندیشیده بودندکه بتوانند خطوط تدارکاتی حزب الله را قطع کنند و در نهایت ماشین جنگی آن‌ها بتواند به راحتی وارد مرزهای لبنان شده و به پیشروی مؤثر خود ادامه دهد[size="4"].[/size]
در ابتدای طرح باید تمام مراکز و مناطقی که به هر شکل ممکن با حزب الله در ارتباط بودند مورد هدف قرار می‌گرفتند این کار به این دلیل انجام میشد که بتوانند مراکز فرماندهی، سیاسی، ستادی و مرکزی حزب الله را نابود و یا برای مدتی از کار بازدارند؛ و اقدام دیگر آن‌ها نابودی تمام انبارهای حتمی و یا احتمالی مهمات و تسلیحات حزب الله در تمام لبنان بود تا در سایه این تدبیر ستون فقرات تسلیحاتی حزب الله را شکسته و راه را برای نابودی آن آماده‌ کنند[size="4"].[/size]
به این منظور زمان زیادی را صرف شناسایی این مراکز سیاسی و نظامی توسط ماهواره ها، پهپادهای جاسوسی و پروازهای شناسایی هوایی خود کردند[size="4"].[/size]
اسرائیل جهت اطمینان از شناسایی ها و دقت در حملات نظامی دست به استفاده از شبکه‌های جاسوسی خود در لبنان نیز زد تا از میزان موثق بودن اطلاعات آگاهی و اطلاع کامل داشته باشد[size="4"].[/size]
این مناطق و مراکز به طور عمده دو دسته بودند مراکز سیاسی مانند مراکز فعالیت ستادی حزب الله، دفاتر موجود در سطح شهرها، دفاتر امور عمرانی و همیاری مردمی و دیگر انواع فعالیت‌های فرهنگی و سیاسی حزب الله که به شکلی به عنوان بخش غیر نظامی حزب الله محسوب می‌شدند و در امور نظامی دخالت مستقیمی نداشتند[size="4"].[/size]
دسته دوم تمام مراکز و مناطقی بود که مستقیماً به عنوان بازوی نظامی حزب الله فعالیت داشتند مانند مراکزی که امکان داده می شد مراکز آموزشی، زاغه مهمات ، ساختمانهای نظامی و[size="4"].....[/size]باشد[size="4"]. [/size]و به شکلی هر مرکزی که احتمال داده میشد فعالیت نظامی از طرف حزب الله در آن انجام شود[size="4"].[/size]
بانک اهداف مدتها قبل از حمله تهیه شده بود و در زمان صفر باید نیروی هوایی اسرائیل اقدام به نابودی آن‌ها می‌کرد؛ جهت اینکار ماموریت اصلی بر عهده هواپیماهای اف۱۶ اسرائیلی بود که در سایه تأمین هوایی اف۱۵ ها باید وارد هوای لبنان شده و تمام مناطق را با سلاح های هدایت دقیق مورد هدف قرار می دادند[size="4"].[/size]
در این بانک اهداف هر مرکز و منطقه ای که احتمال استفاده از آن حتی در خلال جنگ نیز داده می‌شد اما فعلاً مورد استفاده مستقیم حزب الله نبود نیز مد نظر قرار گرفته بود و باید نابود می‌شدند مانند برخی مساجد، حسینیه ها و حتی آپارتمانهای حومه لبنان و یا دیگر شهرها[size="4"].[/size]
این عملیات باید در تمام طول زمان جنگ ادامه پیدا می‌کرد و اقدامات شناسایی نیز همزمان تداوم پیدا می کرد تا هرگونه تحرک و واکنش حزب الله در این موارد رسد و در کمترین زمان ممکن اقدام به کم اثر کردن و یا از بین بردن اثر آن بشود[size="4"].[/size]
با توجه به ضعف لبنان در سیستم‌های پدافند هوایی این موضوع سهل و ساده بود و نیروی هوایی اسرائیل به راحتی همیشه در آسمان لبنان حضور مستمر و مداوم داشت و اقدام به انجام وظیفه‌ای واگذار شده به خود می کرد[size="4"].[/size]
در جنوب لبنان نیز تمام پل ها، معابر، گردنه ها، مراکز درمانی و امدادی، مراکز پشتیبانی و تسلیحاتی و استقرار نیروهای حزب الله، زاغه های مهمات حتمی و احتمالی، مراکز تعمیر و نگهداری، پادگانها، مناطق مسکونی و[size="4"]..... [/size]شناسایی و باید در ابتدای جنگ مورد هدف قرار می‌گرفتند و سپس تا آخر جنگ باید از ورود هر خودرویی نیز به منطقه جلوگیری میشد[size="4"].[/size]در این باب حتی بارها اقدام به هدف قرار دادن آمبولانس های امدادی می‌کردند تا از عدم لجستیک حزب الله اطمینان داشته باشند[size="4"].[/size]
هر چند بر اساس قول سید حسن نصرالله در تمام مدت جنگ سوریه مشغول کمک به حزب الله بوده و حزب الله نیز از راه‌های ناشناخته‌ای در تمام طول مدت در حال تغذیه نیروهای خود در منطقه بود و هیچ‌گاه ارتباطات قطع نشد[size="4"].[/size]
بزرگترین و مهمترین موردی که در این عملیات ها برجستگی خاصی دارد منطقه ضاحیه در حومه جنوبی بیروت است؛ اما ضاحیه کجاست و چه برسرش آمد؟
ضاحیه محله ای در حاشیه جنوبی بیروت پایتخت لبنان است که اهالی آن عمدتا مسلمان و شیعه بوده و اقلیتهای مسیحی، سنی و درزی هم در آن سکونت دارند اما نکته برجسته طرفداری تمام قد این محله از حزب الله است[size="4"].[/size]
منطقه ضاحیه را مربع امنیتی نام نهاده بودند و دلیل آن این بود که به کمک مردم منطقه اقداماتی جهت مقابله با ورود دشمن و تروریست ها به این منطقه انجام شده بود مانند بستن برخی محورها و ایست های بازرسی و سیستم اعلام خبر فوری در مورد ورود افراد ناشناس به منطقه[size="4"].[/size]
در این صورت هرگونه اقدام عوامل ناشناس برای بمب گذاری و یا جاسوسی در اسرع وقت توسط نیروهای مردمی دلبسته به حزب الله شناسایی و به سرعت اقدامات لازم اندیشیده می شد؛ بیشتر دفاتر ستادی و سیاسی حزب الله نیز در این محله تمرکز داشتند[size="4"].[/size]
قبل و در حین جنگ حزب الله بخش عمده‌ای از مردم این مناطق را تخلیه کرد تا آسیب نبینند ولی نکته مشخص نابودی و تخریب بسیار بالای این منطقه بعد از جنگ بود که از آن تنها ویرانه ای بر جا مانده بود[size="4"].[/size]
اسرائیل با توجه به موارد بالا و حتی با آگاهی به این امر که این منطقه، منطقه ای مسکونی است و انبار سلاح و مهماتی در آن وجود ندارد اقدام به بمب باران سنگین آن از ابتدا تا انتهای جنگ کرد[size="4"].[/size]
و همزمان تمام خطوط و راه‌های جنوب لبنان را نیز مورد هجوم قرار داد تا تمام دفاتر و مراکز و همچنین خطوط لجستیک را قطع و نابود کند و یکی از این اقدام‌ها نابودی ضاحیه بود، منطقه ای که پس از جنگ تنها خاکسترهای آن بر جای مانده بود[size="4"]. [/size]

[color=#ff0000][b]استفاده تنها با ذکر نام منبع و نام نویسنده مجاز است[/b][/color]

[mohammadarea51 3,205]

[b]خاطرات جذاب«سمیرقنطار» ازجنگ ۳۳روزه [/b]

سمیر قنطار، مبارز نام آشنای لبنانی است. کمتر کسی است که نام او را نشنیده باشد یا راجع به اقدامات دلاورانه او چیزی نخوانده باشد. او را «محور اسرای لبنانی» و «قدیمی ترین اسیر دربند اسرائیل» می خواندند. او که در عنفوان جوانی در عملیاتی در داخل فلسطین اشغالی به دست اسرائیلی ها اسیر شده بود در دادگاهی در آن رژیم به 582 سال و 6 ماه زندان محکوم شد! جالب است که خودش می گوید به آنها گفتم اگر فکر می کنید اسرائیل تا 582 سال دیگر وجود خواهد داشت که مرا در زندان نگه دارد اشتباه می کنید! این مبارز لبنانی که قرار بود در جریان تبادل اسرا در سال 2004 آزاد شود در آخرین لحظات و با فریبکاری و بدقولی صهیونیستها کماکان در زندان ماند. از همین رو بود که سید حسن نصرالله در مراسم استقبال از مابقی اسرای آزاد شده در آن تبادل با اشاره به صندلی خالی ای که برای سمیر قنطار در نظر گرفته شده بود گفت که الان می بایست سمیر در کنار ما و بر روی این صندلی نشسته بود.اما صهیونیست ها خطا کرده و حماقت نشان دادند و او را آزاد نکردند و به زودی پشیمان خواهند شد. و ما برای آزادی سمیر هم تلاش خواهیم کرد.
[center][img]http://www.rajanews.com/%5CFiles_Upload/65351.jpg[/img][/center]

سید حسن نصرالله سپس تلویحا راهکار مقاومت برای آزادی سمیر قنطار را گرفتن مجدد اسیر اسرائیلی و تبادلش با سمیر قنطار عنوان نمود. و از همین رو بود که وقتی در سال 2006 مبارزان حزب الله دو سرباز اسرائیلی را به اسارت گرفتند تا او را با مابقی اسرای لبنانی در بند و برخی دیگر از اسرای مسلمان در بند رژیم صهیونیستی آزاد کنند، این عملیات را در اشاره به آن وعده سید حسن نصرالله «وعده صادق» نامیدند.
[center][img]http://www.rajanews.com/Files_Upload/65349.jpg[/img][/center]
[center][سید حسن نصرالله با اشاره به عکس سمیر در مراسم استقبال از اسرا، وعده آزادی او را می دهد][/center]

در پی همین عملیات بود که اسرائیل طرح حمله اش به لبنان را جلو انداخته و با حمله به لبنان، جنگ 33 روزه را آغاز نمود. در آغاز این نبرد سید حسن نصرالله در یک کنفرانس مطبوعاتی به صراحت اعلام کرد که اگر همه دنیا هم جمع شوند و تمام توان نظامی و سیاسی شان را جمع کنند نمی توانند این دو اسیر را از دست ما خارج کنند مگر از طریق مذاگره غیر مستقیم و مبادله آنها با اسرای لبنانی. داستان طلایی جنگ 33 روزه را باید در مجالی دیگر بررسی کرد ولی نهایتا در انتهای جنگ، اسرائیل مجبور شد به خواست سید حسن گردن نهاده و وارد مذاکره غیر مستقیم شود و پس از مذاکراتی سخت و طولانی در نهایت با شروط مقاومت موافقت کند. و بدین ترتیب سمیر قنطار پس از 30 سال اسارت آزاد شد. سمیر قنطار به محض آزادی و رسیدن به بیروت اعلام کرد من نیامده ام که به زندگی عادی برگردم. من فقط «برگشته ام که به فلسطین برگردم». یعنی برگشته ام تا دوباره به صورت یک مبارز به فلسطین بروم و در مبارزه با اسرائیل شرکت کنم. سمیر قنطار امروز یکی از اعضای رسمی مقاومت اسلامی در لبنان است.
[center][img]http://www.rajanews.com/Files_Upload/65352.jpg[/img][/center]
[center][سید حسن نصرالله به محض آزادی سمیر، به رغم خطرات امنیتی شخصا در مراسم استقبال از او حاضر شد][/center]

او پس از آزادی در مصاحبه ای چندین قسمتی و مفصل با یک نویسنده توانای لبنانی (به نام حسان الزین) خاطراتش را ثبت کرده و این خاطرات اخیرا با نام «داستان من» در لبنان توسط انتشارات دارالساقی منتشر شده است و با استقبال خوب خوانندگان عرب زبان به چاپهای بعدی رسیده است.
[center][img]http://www.rajanews.com/Files_Upload/65355.jpg[/img][/center]
[center][سمیر قنطار در حال امضای کتابش در مراسمی در لبنان][/center]

سمیر قنطار در این کتاب 510 صفحه ای، به روایت ماجرای ورودش به اسرائیل و انجام عملیات و سپس دستگیری و اسارتش پرداخته و بعد خاطرات 30 سال اسارتش در زندانهای مختلف رژیم صهیونیستی را بازگو نموده است. با خواندن این کتاب به اطلاعات مفیدی راجع به زندان های اسرائیل و جهتگیری های گروه های مختلف فلسطینی و لبنانی بر می خوریم. نکات جالب از زندگی سمیر قنطار هم در این کتاب آمده است. از جمله اینکه چطور حزب الله توانسته بود یک گوشی تلفن مخصوص را وارد زندان کرده و آن را به دست سمیر قنطار رسانده و از این طریق، ارتباط بسیار مخفی او با دنیای خارج و رزمندگان مقاومت را فراهم کند.
[center][img]http://www.rajanews.com/Files_Upload/65350.jpg[/img][/center]
[center][سمیر قنطار در حال امضای کتابش در مراسمی در سوریه][/center]

از جمله نکات جالب دیگر این کتاب این است که در آن سمیر قنطار (که در اصل جزو طایفه دروزی لبنان بوده) تشرفش به مذهب شیعه اثنی عشری را اعلام کرده است. جالب است که در همان زمان، رابط سید حسن نصر الله به او پیغام داده بود که اگر شیعه اثنی عشری هم نشوی ما برای آزادی تو تلاش خواهیم کرد و سمیر جواب فرستاده بود که شیعه اثنی عشری شدن من ربطی به جریانات سیاسی ندارد و من در این مدت و صرفا با مطالعه و تفکر و با یقین شخصی به این مذهب روی آورده ام.
[center][img]http://www.rajanews.com/Files_Upload/65353.jpg[/img][/center]
[center][سمیر قنطار در حال اهدای یک نسخه از کتاب خاطراتش به بشار اسد][/center]

فصل اول این کتاب (که به شکلی هنرمندانه و تقریبا شبیه به کتاب «دا»ی خودمان تحریر شده) به خاطرات سمیر قنطار در زندان های اسرائیل در طول جنگ 33 روزه اختصاص دارد و برداشتهای اسرای لبنانی و فلسطینی در داخل زندان های اسرائیل در طول آن روزهای بیم و امید را نشان می دهد. خصوصا که سمیر قنطاری کسی است که عملیات اسیرگیری حزب الله -که اسرائیل جنگ را به این بهانه آغاز کرد- برای آزادی او انجام شده بود.

ترجمه فصل اول این کتاب را در چند قسمت تقدیم می شود

[color=Red][b]ادامه دارد...[/b][/color]

[behnamsniper 1,903]

سی سال
فکر کردن بهش هم مشکل هست
چی باعث میشه یک انسان بتونه این مدت در زندان دوام بیاره؟؟