سنگرهای UHPC ایرانی در مقابل بمب های Bunker buster آمریکایی

[patriot1979 1,836]

آدرس صفحه اصلی:
http://www.khabaronline.ir/detail/202794/science/technology


آیا بمب‌های سنگرشکن آمریکایی می‌توانند از سد بتن‌های فوق‌مقاوم ایران بگذرند؟
فناوری - در مورد توانایی بمب‌های سنگرشکن آمریکایی حرف و حدیث زیاد است، اما به نظر می‌رسد فناوری بتن‌های فوق کارآمد ایرانی، مقامات آمریکایی را در خصوص توانایی این بمب‌ها در مقابل تاسیسات ایران به شک انداخته است.
محمود حاج‌زمان: در میان فناوری‌هایی که دانشمندن ایرانی به آن دست یافته‌اند، حداقل یک مورد هست که ایرانی‌ها آن را بهتر از هر کشور دیگری در دنیا در اختیار دارند: ساخت بتن. ایران کشور لرزه‌خیزی است و مهندسان ایرانی برای کاهش اثرات مخرب زمین‌لرزه موفق شده‌اند برخی از محکم‌ترین و بادوام‌ترین مصالح ساختمانی دنیا را بسازند. این بتن‌ها به راحتی می‌تواند در برابر زمین‌لرزه‌های کوچک، و در صورت وقوع، در مقابل لرزش‌های مصنوعی زمین مقاومت کنند، لرزش‌هایی که در اثر بمباران ایجاد می‌شود.
به گزارش پاپ‌ساینس، به نظر می‌رسد که وزیر دفاع ایالات متحده، لئون پانتا، نگران است که بمب‌های سنگرشکن آمریکایی نتوانند در سنگرهای عمیق ایرانی نفوذ کنند؛ خصوصا با در نظر گرفتن این نکته که ایران دارای فناوری بتن فوق کارآمد و هوشمند است. نشریه اکونومیست در گزارشی به شرح این مساله پرداخته که پودر کوارتز و فیبرهای خاصی که مهندسان ایرانی به طرح اختلاط بتن‌های خود اضافه می‌کنند، چگونه امکان می‌دهد تا بتن فشارهای بیشتر را تحمل کند و حتی در شرایط متزلزل و بی‌ثبات، کماکان صلب باقی بماند.
بتن‌های فوق کارآمد می‌توانند برای طیف وسیعی از اهداف صلح‌آمیز همانند ساخت پل‌ها، تونل‌ها و سدهای ایمن‌تر، مستحکم‌تر کردن لوله‌های فاضلاب و حتی جذب آلودگی استفاده شوند. و البته ایران تنها کشوری نیست که به دنبال فناوری بتن‌های مستحکم‌تر است. چند سال قبل، محققان ام.آی.تی بر روی این موضوع مطالعه می‌کردند که چطور تغییرشکل‌های نانو در بتن باعث بی‌ثبات شدن آن می‌شود. آنها همچنین آزمایش‌هایی را در خصوص استفاده از بخار سیلیس برای بهبود طرح اختلاط بتن انجام دادند.
اما بتن ویژه‌ای که برای بقا در برابر لرزه طراحی شده، می‌تواند برای حفاظت از تاسیسات هسته‌ای محرمانه زیرزمینی در مقابل حمله دشمنان نیز مورد استفاده قرار گیرد. به گفته اکونومیست، مهندسان ایرانی نیز این نکته را مدنظر قرار داده‌اند، و توانایی بتن خود را در برابر پرتابه‌های فولادی مطالعه و آزمایش کرده‌اند.


[color=orange]
منتقل شد به اخبار علمی

00Amin[/color]

[color=red]
با تشکر.
با مقاله جناب cheka ادغام شد.
REZAT1980[/color]

[patriot1979 1,836]

با عرض معذرت فراوان از بابت پست متوالی:

این مقاله پاپ ساینس هستش درباره بتن های جدید ایرانی

آدرس صفحه اصلی:
http://www.popsci.com/technology/article/2012-03/could-irans-ultra-tough-concrete-withstand-bunker-busting-bombs

Could Iran's Ultra-Tough Concrete Withstand Bunker-Busting Bombs?

Iran may not impress us with its flying saucer drones, but the country does at least one thing better than anyone else: Make concrete. Iran is in an earthquake zone, and its engineers make some of the world’s toughest building materials, which could conceivably withstand small earthquakes.

Or, as it happens, artificially-induced earth shaking. Like from bombs.

Apparently our own defense secretary, Leon Panetta, is worried that American bunker-busters may not be able to penetrate Iran’s deepest bunkers, especially considering Iran’s smart ultra-high performance concrete. The Economist explains how Iranian concrete mixers dope their material with quartz powder and special fibers, which allow the concrete to withstand higher pressure and remain rigid even in shaky conditions.

High-performance concrete can be used for plenty of legitimate, peaceful purposes, like constructing safer bridges, tunnels and dams, making stronger sewer pipes and even soaking up pollution. And Iran is far from the only country looking at tougher concrete — a few years ago, MIT scientists studied how nano-deformations in concrete can destabilize it, and examined how silica fumes could improve concrete recipes.

But a special concrete designed to survive shaking could also be used to protect secret underground nuclear facilities from attack. Iran has at least considered this use, having studied their souped-up concrete’s ability to withstand steel projectiles, the Economist says.

This is especially worrisome in the face of rising tensions amid “loose talk of war,” as President Obama put it Sunday. Here's hoping Iran’s concrete will not be put to the test anytime soon.


و این هم مقاله اکونومیست هست با همین سوژه و نقل قول هایی از وزیر دفاع یانکی ها:

آدرس صفحه اصلی:
http://www.economist.com/node/21548918


Bunker-busting
Smart concrete
Iran makes some of the world’s toughest concrete. It can cope with earthquakes and, perhaps, bunker-busting bombs



A DUAL-USE technology is one that has both civilian and military applications. Enriching uranium is a good example. A country may legitimately do so to fuel power stations. Or it may do so illegitimately to arm undeclared nuclear weapons. Few, however, would think of concrete as a dual-use technology. But it can be. And one country—as it happens, one that is very interested in enriching uranium—is also good at making what is known as “ultra-high performance concrete” (UHPC).

Iran is an earthquake zone, so its engineers have developed some of the toughest building materials in the world. Such materials could also be used to protect hidden nuclear installations from the artificial equivalent of small earthquakes, namely bunker-busting bombs.

To a man with a hammer…

Leon Panetta, America’s defence secretary, seems worried. He recently admitted that his own country’s new bunker-busting bomb, the Massive Ordnance Penetrator (MOP, pictured above being dropped from a B-52), needs an upgrade to take on the deepest Iranian bunkers. But even that may not be enough, thanks to Iran’s mastery of smart concrete.

UHPC is based—like its quotidian cousins—on sand and cement. In addition, though, it is doped with powdered quartz (the pure stuff, rather than the tainted variety that makes up most sand) and various reinforcing metals and fibres.

UHPC can withstand more compression than other forms of concrete. Ductal, a French version of the material which is commercially available, can withstand pressure many times higher than normal concrete can. UHPC is also more flexible and durable than conventional concrete. It can therefore be used to make lighter and more slender structures.
For this reason, Iranian civil engineers are interested in using it in structures as diverse as dams and sewage pipes and are working on improving it. Mahmoud Nili of Bu-Ali Sina University in Hamadan for example, is using polypropylene fibres and quartz flour, known as fume, in his mix. It has the flexibility to absorb far heavier blows than regular concrete. Rouhollah Alizadeh may do better still. Dr Alizadeh, a graduate of the University of Tehran, is currently working at Ottawa University in Canada on the molecular structure of cement. Once again, this research is for civilian purposes and could pave the way for a new generation of UHPC with precisely engineered properties and outstanding performance.

One way to tamper with the internal structure of concrete is to use nanoparticles. Ali Nazari and his colleagues at Islamic Azad University in Saveh have published several papers on how to do that with different types of metal-oxide nanoparticles. They have worked with oxides of iron, aluminium, zirconium, titanium and copper. At the nanoscale materials can take on extraordinary properties. Although it has been demonstrated only in small samples, it might be possible, using such nanoparticles, to produce concrete that is four times stronger than Ductal.

All of which is fine and dandy for safer dams and better sewers, which threaten no one. But UHPC’s potential military applications are more intriguing—and for many, more worrying. A study published by the University of Tehran in 2008 looked at the ability of UHPC to withstand the impact of steel projectiles. These are not normally a problem during earthquakes. This study found that concrete which contained a high proportion of long steel fibres in its structure worked best. Another study, published back in 1995, showed that although the compressive strength of concrete was enhanced only slightly by the addition of polymer fibres, its impact resistance improved sevenfold.

Western countries, too, have been looking at the military uses of UHPC. An Australian study carried out between 2004 and 2006 confirmed that UHPC resists blasts as well as direct hits. The tests, carried out at Woomera (once the British empire’s equivalent of Cape Canaveral), involved a charge equivalent to six tonnes of TNT. This fractured panels made of UHPC, but did not shatter them. Nor did it shake free and throw out fragments, as would have happened had the test been carried out on normal concrete. In a military context, such shards flying around inside a bunker are a definite plus from the attackers’ point of view, but obviously not from the defenders’.

Those people who design bunker-busters no doubt understand these points and have their own secret data to work with. Nevertheless, during the Gulf war in 1991 the American air force found that its 2,000lb (about a tonne) bunker-busters were incapable of piercing some Iraqi bunkers. The bomb designers went back to the drawing board and after two generations of development the result, all 13 tonnes of it, is the MOP. So heavy is it that the weapon bays of B-2 stealth bombers have had to be strengthened to carry it. It can, reportedly, break through over 60 metres of ordinary concrete. However, the bomb it is less effective against harder stuff, penetrating only eight metres into concrete that is just twice as strong. It is therefore anyone’s guess (at least, anyone without access to classified information) how the MOP might perform against one of Iran’s ultra-strong concretes.

America’s Defence Threat Reduction Agency (DTRA), the organisation that developed the MOP, has been investigating UHPC since 2008. This investigation has involved computer modelling and penetration testing. The agency’s focus appears to be on the idea of chipping away at a target with multiple hits. However, this approach requires great precision; and the air force is ordering only 20 MOPs, so there is little room for error.

Deep bunkers can be tackled in other ways. The DTRA has looked at what is known in the jargon as functional defeat, in other words bombing their entrances shut or destroying their electrical systems with electromagnetic pulses. They are also working on active penetrators—bombs which can tunnel through hundreds of metres of earth, rock and concrete. Development work is also under way on esoteric devices such as robot snakes, carrying warheads, which can infiltrate via air ducts and cable runs.

In the meantime, though, the Pentagon is stuck with the “big hammer” approach. The question is how reliably that hammer would work if the order were given to attack Iran’s underground nuclear facilities. It would be embarrassing if the bunkers were still intact when the smoke cleared.


دوستان چیره دست ما در ترجمه نیازمند یاری شما هستیم.

[SSADEGHS 3,041]

الان تازه خوندمش خواستم بزارمش که دیدم شما پیش دستی کردی !
درباره مقاومت بتن ساخت داخل چیزی نمی دانم ولی اینکه گفته شده در برابر زلزله های خفیف مقاوم است کاملا اثبات شده تو سال گذشته چند مورد زلزله 4 تا 5 ریشتری داشتیم که خسارات جانی و مالی ازش گزارش نشد همین اهواز هم که ما هستیم چند سال پیش 4 و خورده ای ریشتر زلزله اومد ولی شکر خدا اتفاقی نیافتاد به هر حال خبر امیدوار کننده ای بود ممنون

[cheka 15,065]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/3573751.jpg[/img]

یک تکنولوژی دوگانه تکنولوژی است که هم کاربرد غیرنظامی و هم کاربرد نظامی داشته باشد . برای مثال تکنولوژی غنی سازی اورانیوم یک تکنولوژی دوگانه است که هم برای مصارف غیرنظامی و هم برای ساخت تسلیحات اتمی کاربرد دارد ، اما کسانی هستند که ساخت بتون را نیز یک تکنولوژی دوگانه میدانند ... این مورد بخصوص برای کشوری که به غنی سازی اورانیوم علاقه دارد صدق میکند : تولید بتون های فوق مقاوم یا Ultra high performance Concrete .

ایران منطقه ای زلزله خیز است و چالش مهندسان ایرانی ، ساخت بناهایی است که در مقابل دو چیز مقاوم باشند : زلزله و بمب . به همین منظور مهندسان ایرانی اقدام به ساخت بهترین و مقاوم ترین بتون های جهان کرده اند ، این بتونها بجز مقاومت در برابر زلزله برای حفاظت از تاسیسات زیرزمینی در مقابل نمونه ی مصنوعی زلزله ها ، یعنی Bunker buster ها نیز استفاده میشود .

در جریان جنگ سال 1991 بین آمریکا و عراق ، هنگامی که آمریکایی ها سرمستانه تصور میکردند تکنولوژی هیچ کشوری قابل مقایسه با سلاح های پیشرفته ی آنها نیست مشاهده کردند که بمب های 2000 پوندی سنگرشکن آنها ، قادر به نفوذ در برخی سنگرهای عراقی که گفته میشود توسط صربها و بلژیکی ها ساخته شده بود نیست .

در دهه ی 80 و 90 ، شرکت مهندسی نظامی Aeroinzenjering اقدام به ساخت شبکه های گسترده ی سنگرهای تقویت شده برای سربازان نیروی زمینی در عراق کرد ، شرکت Six Construct بلژیکی مسئول ساخت سنگرهای تقویت شده برای جنگنده های عراقی بود (در گزارش روز 18 ژانویه ی 1991 کنگره ی آمریکا ، عنوان شده بود که در پی 2 روز "بمباران ماموت وار" نیروهای ائتلاف ، تنها 11 جنگنده از 600 جنگنده ی عراقی بصورت قطعی منهدم شدند) و شرکت مهندسی صرب Yugoimport مامور ساخت مرکز فرماندهی حزب بعث عراق و حداقل 5 سنگر بتونی دیگر برای صدام حسین شده بود که گفته میشود مقاوم ترین سنگرهای کشور عراق بوده اند.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/smartconcrete.jpg[/img]

پس از جنگ اول خلیج فارس ، آمریکایی ها به میز طراحی بازگشتند و پس از دو نسل طراحی ، بمب سنگرشکن جدیدی برای نفوذ به تاسیسات بتونی تقویت شده طراحی کردند که نام آن MOP یا Massive Ordance Penetrator نهادند ، این بمب 13 تنی که گفته میشود توانایی نفوذ در 60 متر بتون معمولی را داراست ، آنقدر سنگین است که محفظه ی حمل تسلیحات بمب افکن B-2 برای حمل آن باید تقویت میشد !

اما اکنون بنظر میرسد ایالات متحده ی آمریکا از تکرار تجربه ی 1991 میترسد . لئون پانتا ، وزیر دفاع آمریکا اخیرا اذعان داشت که بمبهای سنگرشکن MOP ، برای نفوذ به عمیق ترین تاسیسات زیرزمینی ایران نیاز به ارتقا دارند . اما با در اختیار داشتن تکنولوژی تولید بتون های مقاوم توسط مهندسان ایرانی ، شاید حتی این ارتقا نیز کافی نباشد .

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/20120303_STP001_0.jpg[/img]

[i]بمب MOB در حال پرتاب از یک بمب افکن B-52 [/i]

ماده ی اصلی بتون فوق مقاوم (UHPC) همانند پسردایی اش که در مصالح و ساختمان های معمول به کار میرود ، سیمان و ماسه است . اما در ترکیب UHPC ها از مواد دوپینگ کننده (Doping) برای افزایش مقاومت ماده استفاده میشود که از جمله افزودنی های متعارف میتوان به پودرهای کوارتز ، فلزات و فیبرهای تقویت کننده مانند فولاد اشاره کرد . ترکیب این افزودنی ها با ماده ی اصلی بتون ، باعث ایجاد نوع تقویت شده ی آن میگردد که قدرت آن گاه به 150MPa ، یعنی چندین برابر بتون های معمولی که در ساختمان ها به کار میرود ، میرسد .

مزیت دیگر این بتونها ، انعطاف پذیری و خرد نشدن آنها در مقابل فشار است . تحقیقات دولت استرالیا بین سالهای 2004 تا 2006 ، نشان میدهد که بتون های UHPC در مقابل موج مستقیم انفجار 6 تن TNT ، خرد نشده اند .

اما مهندسان ایرانی به ترکیبات تثبیت شده ی UHPC اکتفا نکرده اند و گزارشات نشان میدهد در مراکز تحقیقاتی در اقصی نقاط کشور ، کار روی ساخت بتون با ترکیبات افزودنی نامتعارف برای تقویت بیشتر مقاومت بتون ها در حال انجام است ، برای مثال در دانشگاه همدان ، کار روی ساخت بتون های مقاوم تر و انعطاف پذیر تر با ترکیب کوارتز آرد و فیبرهای پلیپروپیلن در حال پیگیری است و در دانشگاه آزاد اسلامی ساوه نیز گروهی از محققان به دنبال ساخت بتون با نانوذره های اکسید فلزات آهن ، آلومینیوم ، زیرکونیوم و مس هستند که در صورت موفقیت ، بتونی با قدرت 4 برابر مقاوم ترین بتون تجاری کنونی جهان ساخته خواهد شد .

همچنین در یک مقاله ی منتشره در سال 2008 توسط دانشگاه تهران ، درباره ی افزایش مقاومت بتونها در برابر پرتابه های فولادی تحقیق شده که معمولا در زلزله ها چنین مشکلی به وجود نمیاید ! این مقاله ، بتون های با فیبرهای طویل فولادی را بهترین نوع فولاد جهت این منظور معرفی کرده است . در مقاله ای دیگر که در سال 1995 انتشار یافته بود نیز به این نکته اشاره شده بود که اگرچه قدرت بتون های معمولی با اضافه کردن فیبرهای پلیمری افزایش ناچیزی میابد ، اما مقاومت این بتونها 7 برابر میشود .

در آنسوی آبها ، آژانس DTRA ایالات متحده ی آمریکا از سال 2008 در حال تحقیق روی توانایی های بتون سازی ایران بوده است و تستهای عملی و مدلسازی کامپیوتری متعددی برای ارزیابی توانایی بتون های ایرانی بکار رفته در تاسیسات زیرزمینی انجام داده است .

شاید چیزی در رابطه با توانایی های ایران در ساخت بتون ها بوده که آژانس DTRA شروع به جستجو به دنبال راههای دیگر برای نفوذ و تخریب سنگرهای بتونی (بجز منفجر کردن آنها) کرده است که امواج الکترومغناطیسی جزیی از آن است .

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/concrete.png[/img]

منبع : http://www.economist.com/node/21548918
http://www.cement.org/tech/cct_con_design_uhpc.asp
http://www.wired.co.uk/news/archive/2012-03/05/iranian-concrete
http://www.rense.com/general36/saddamsbunkers.htm
http://community.seattletimes.nwsource.com/archive/?date=19910119&slug=1261513
http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,1004921,00.html
http://www.canada.com/national/features/iraq/story.html?id=7FAA30D0-6E93-4CBA-9C95-DFA99A4280B1

اختصاصی میلیتاری
گرد آورنده : Cheka

کپی با ذکر منبع مجاز میباشد

[Sorena_Noshad 5,090]

بسیار جالب و زیبا بود چکا گرامی

من اطلاعات چندانی در این مورد نداشتم ، انشاالله به زودی همه مراکز مهم نظامی و اقتصادی کشورمون به این نوع بتون ها مجهز بشن.

یه سوال قیمت این بتون ها در مقابل کاراییشون چطوریاست؟

[komando59 134]

كلا من به بانكر باسترهاي منعارف هيچ اميدي ندارم ....‌!

[sorena_ir_army 924]

ممنون جناب چکا از مقاله ی جالبتون

همانگونه که قبلآ گفته شد بیشتر تاسیسات هسته ای ما از جمله تاسیسات مهم غنی سازی زیر کوه ها ساخته شده و همگی با بتون های مسلح (با فرمول های محرمانه) تجهیز شده اند،علاوه بر این هیچ بمب سنگر شکنی نمی تواند به تاسیساتی که در عمق 90 متری زیر یک کوه (با سنگ های بسیار سخت) و مجهز به همین بتن هاست نفوذ کند مگر قوی ترین بمب های هسته ای نفوذ کننده که البته استفاده از ان ها تبعات جبران ناپذیری برای امریکا دارد.
امریکایی ها و حتی خود اسرائیلی ها به خوبی می دانند به علت استحکام بسیار بالای تاسیسات هسته ای ایران در کنار تعداد بالا و پراکندگی ان ها در سراسر کشور پهناور ایران و از همه مهم تر پدافند مخوف و ناشناخته ی ایران هر گونه حمله به سایت های هسته ای ایران نوعی دیوانگی است که نه تنها فعالیت های هسته ای ایران را توقف نمی کند بلکه باعث جنگی خونین و وسیع در منطقه و حتی فراتر از منطقه خواهد شد و از همه مهمتر ایران به صورت علنی خود را به بمب مجهز خواهد کرد.

[hadi222 36]

مسئله ی زدن استودیو در فردو که تقریبا محاله و به جز اونایی که امریکایی پرستن کسی باورش نمی کنه(حتی امریکایی هاا) اما نگرانی بنده اینه که اگر بمب ها به ورودی رمپ فردو بخوره چی ؟

[aminmessi 1,247]

با تشکر از جناب چکا با مقاله های تکشان !
[quote]اما نگرانی بنده اینه که اگر بمب ها به ورودی رمپ فردو بخوره چی ؟[/quote]

یک گزارش آقای مراتی موقع افتتاح چرخه جدید در فوردو یا نطنز در بهمن گرفته بود که خودرو بعد از رد شدن از در ورودی و بعد از طی مسافتی در یک تونل طولانی به تاسیسات می رسید!
فکر کنم از این تونل ها بسیار است و شناسای شان سخت !

[ILLUMINATOR 60]

در مورد کیفیت بتن های مورد استفاده در بخش غیرنظامی به خصوص مسکن و اداری-تجاری دوستان مهندس عمران و شاخه های مرتبط خیلی بهتر از من میتونن نظر بدن ولی شخصا به عنوان یه مهندس معمار باید اعتراف کنم الان بتنی که داره تو بخش های شهری ما استفاده میشه به معنیه کلمه مزخرفه و اصلا اون چیزی که باید باشه نیست. بتن های فونداسیون ما مثلا اسمش 400 یا 350 است ولی مثالی که همیشه من براشون میزنم اینه که مثل کلوخ در مقابل سنگ میمونه که باید باشه.

حالا اشکال کار از کجاست خدا میدونه.از کیفیت سیمانه یا از دانه بندی شن و ماسه یا درصد شستشوی خاک ماسه یا اختلاط همه اجزا با آب یا زمان ساخت بتن و محدودیت های استفادش یا خساست و گدایی سرمایه گذار و کارفرما یا پدرسوختگی پیمانکار یا بی سوادی نیروی انسانی مرحله ساخت و حمل و استفاده.

تو هر کارگاه ساختمونی که سر بزنید به صحنه های اسف باری بر میخورید ستونها رو قالب بند کج و کوله بسته و ستون ها به طرزی تابلو پیچش و شکم دادن.از اون طرف یارو افغانیه بتن رو همون پای کار رو خاک یا اگر خیلی حال بده رو کف بتنی فونداسیون با بیل داره هم میزنه و شلنگ آب تو مرکز تپه ملات قرار داره و بتن با قورباغه و کهنه بچه و پوست پفک و کاه و کلش به شکل ملیحی مخلوط میشه و با همون بیل به بالا یعنی درون قالب ستون پرتاب میشه و عزیزان بتن ریز عمرا اگر بدونن دستگاه ویبره بتن اصلا چی هست.فقط با چند تا ضربه دسته بیل به بدنه قالب فکر میکنن بتن به طور مساوی پخش میشه و کرمو در نمیاد.
فکر نکنید اون بتن هایی که با ماشین بتونیر یا میکسر تهیه میشه حال و وضعی بهتر از این دارن اونا از اینا بدتر.شرکت های با اسم و رسم تهیه بتن همین الان که من دارم اینجا مینویسم دارن برای اینکه یه ذره سود بیشتری به دست بیارن و مایه به جیب بزنن از سیمان میدزدن و برای اینکه رنگ بتن به صورت طبیعی تیره بشه دوده کربن قاطیه بتن میکنن.بله این چیزا گریه داره ولی متاسفانه داره انجام میشه و هیچ کس و سازمانی پاسخگو نیست.

آرماتور بند هم قربونش برم اصلا مغزش هیچ ایده ای از خطوط موازی و زوایای 90 درجه نداره. همه میلگردها معمولا کج و معوج بسته میشه و 2تا میلگرد که با هم مثل آدم موازی بسته باشن اگر پیدا کنید جایزه میگیرید.معمولا میلگردها به خاطر صرفه جویی در سیم آرماتور بندی با 15 سانت سیم بسته میشن و یا اصلا باز و لق میمونن.سطح آرماتور هم به علت رفت و آمد و پرش های کارگران همش فرو رفته و غر میشه.

در کل این بتنی که من میبینم اگر خدای نکرده زلزله بزرگی بیاد فجایع عجیب غریبی به بار میاره.از قدیم هم گفتن مشت نمونه خرواره. وقتی کیفیت بتن مصرفی ما تو وسط شهر تهران با این همه قوانین سفت و سخت و نظارت ویژه و ماده 2800 زلزله و کنترل فنی مضاعف کارشناسان و پتانسیل بالای زلزله این وضعیت رو داره خدا به داد شهرستان ها برسه که چه آبدوغی رو به اسم اصطلاح بتن دارن تو ساخت و ساز استفاده میکنن.

حالا من نمیدونم اگر واقعا بتن مصرفی ما تو تاسیسات نظامی همین حال و وضع رو داره که کلاهمون پس معرکه است . ولی امیدوارم که هیچ شباهتی به این بتن ها نداشته باشه و برای محکم کاری هم که شده یه خورده بیشتر براش دل بسوزونن این چیزا دیگه شوخی بر نمیداره.

[Waffen-SS 35]

من فكر ميكنم كه اكثر تاسيسات زير زميني ما كه با عمق زياد ساخته ميشن ، توسط ماشين هاي TBM ساخته ميشن و اگر روش كار و متن گذاري اين ماشن ها رو ديده باشن ، متوجه قطر و ابعاد بتني كه جايگذاري ميشه ، ميشين ! بر فرض دارا بودن بهترين كيفيت ، اصلا قطر چنداني نداره كه بگيم قراره در مقابل فلان انفجار يا حتي فلان موشك مقاومت كنه ، به طور مثال در مورد بانكر باستر ها گفته ميشه توانايي نفوذ به X متر بتن مسلح رو دارا ميباشند ، ولي اين قصعات پيش ساخته بتني كه توسط اين دسگاه ها استفاده ميشه ، فكر نميكنم حتي 2 متر هم زخامت داشته باشه !

[mohammadhossein 1,914]

مطمئنا بتونی که در ساختمانهای نظامی و مخصوصا هسته ای به کار میره کیفیت به مراتب بالاتری نسبت به دیگر بتون های مصرفی داره و باید هم اینطور باشه.

البته این بمب های سنگرشکن برای مناطق کوهستانی اصلا مناسب نیستند و کارایی خودشون رو تا حد زیادی از دست می دند.


شما در نظر بگیر مثلا در عمق 100 متری زیر یک کوه تاسیساتی باشه کدوم بمب می خواد تا اون عمق نفوذ کنه.


همه ی اینها به کنار.این بمب ها زمانی کاربرد دارند که محل دقیق تاسیسات هدف مشخص باشه و در محیط بازی قرار داشته باشند

[mohammadhossein 1,914]

مسلما تاسیساتی به مهمی فردو دارای تونل های متعدد دسترسی هستند

[kaftar 570]

دوستانی که فیلم استیلثو دیدن میدونن که اول فیلم در یه صحرای امریکایی نطنزو شبیه سازی کردن(مثلا!)به راحتی هم میان و یه تعدادی توپ گاتلینگ(!)میترکونن و رهبر دسته یه موشک میزنه تو ورودی غار و بوووم.......

من از خنده مرده بودم بابام پرسید چته گفتم اینارو ببین نمیتونن در عمل کاری کنن میان فیلم...تخیلی میزنن.

من موندم که اینا فکر کردن واقعا اینقدر نطنز بی دفاعه یا میخوان مخ جوونارو بشورن؟

[datis 7]

بحث اینکه میتونند بزنند نیست و بدرستی میتونند این تاسیسات رو بزنند و بهر قیمتی که شده ! ما یه کارهای کردیم که واقعا خیلی عالی هستش ولی همیشه من دیدم که ما به بزرگ نمایی خیلی علاقه داریم و دیگران را همیشه دستکم میگیریم.
اما چرا باید بتونند هواپیماهاشون تا اونجا بیاد مسئله هستش.اگه ما ارتش قوی میخواهیم باید در همه زمینه ها پیشرفت و تکنولوژی روز رو داشته باشیم. بدون یکی از ارکان ارتش(هوایی و زمینی و دریایی) ما در عمل هیچ گونه مقاومتی در برابر متجاوزان نمیتونیم انجام بدیم.مثل زمون رضاخان که چند روزه ارتش به اون بزرگی از هم پاشید و دلیلش هم عدم داشتن نیروی هوایی قدرتمند بود.
من نمیدونم ولی میترسم اگه به ایران حمله ای بشه عاقبتش بهتر از عراق نیست که نیروی هوایش زود از هم پاشید و نیروی زمینیش شکار هواپیمای A10, F18, F16 شدند.یه فکری باید به حال هواپیماها باید بشه و هواپیماهای به روز دنیا باید داشته باشیم.