جنایت حلبچه

[saman_777 66]

جنایت حلبچه ؛ رسوایی بزرگ مجامع بین الملل و مدعیان حقوق بشر
خبرگزاری مهر - گروه دفاع مقدس : سکوت مجامع بین الملل و عدم صدور قطعنامه توسط شورای امنیت جهت محکومیت عراق در استفاده از جنگ افزارهای شیمیایی در واقع بدان جهت بود که خود اعضای شورای امنیت در تجهیز عراق به سلاحهای میکروبی و شیمیایی ید طولانی داشتند.

به گزارش گروه دفاع مقدس خبرگزاری مهر، همزمان با عملیات موفقیت آمیز « والفجر 10» در 23اسفند 1366و تصرف برخی از مناطق شمال شرق عراق از جمله شهر حلبچه و بسیاری از روستاهای کردنشین عراق توسط نیروهای ایرانی که با استقبال اکراد آن منطقه -که سالها در برابر حکومت دیکتاتوری صدام مبارزه می کردند-همراه بود ، صدام حسین را بر آن داشت که در اقدامی خصمانه و تلافی جویانه در برابر اکراد منطقه، فجیع ترین و بی رحمانه ترین گزینه یعنی بمباران شیمیایی را انتخاب کند. این هدیه بهاری صدام برای مردم کشورش در آستانه بهار1367 هزاران کشته و مجروح بر جای گذاشت که آثار و عواقب آن از جمله انواع سرطانها و بیماری های ریوی پس از گذشت 18 سال از آن حادثه دهشتناک، همچنان بر روی مردم این شهر مشهود است.



حَلَبچه یا حلبجه (به کردی: هه‌له‌بجه Helebce) از شهرهای کردستان عراق در 10-15 کیلومتری مرز ایران و 225 کیلومتری شمال شرقی بغداد است. جمعیت کنونی حلبچه در حدود 80.000 نفر است که بیشتر ایشان کرد هستند.

اولین بار در جنگ جهانی اول از سلاحهای شیمیایی استفاده شد و بعد ایتالیا در حبشه و سومین بار عراق از این سلاحها در طول جنگ تحمیلی علیه ایران استفاده کرد. جنگنده های عراقی در حالی بمبهای شیمیایی را از فراز حلبچه بر سر مردم این منطقه فرو می ریختند که این شهر در دست نیروهای ایرانی قرار گرفته و کردها متهم به همکاری با ایران شده بودند. خشونت سیستماتیک دولت بعثی عراق با کردها جزء معلومات بین المللی است که رژیم منفور بعث عراق این بار آشکارا آن را با بمباران شیمیایی به نمایش گذاشت.

عراق در جنگ با ایران، از مقادیر زیادی خردل، تابون و سارین استفاده کرد که بیش از بیست هزار نفر تلفات در برداشت. یک ماه پس از حمله به حلبچه، نیروهای عراقی بیش از صد تن سارین را در شبه جزیره فاو و در سه ماه پس از آن سارین و دیگر گازهای اعصاب را علیه ایرانیان به کار بردند که تلفات گسترده ای به بار آورد.

به کارگیری سلاحهای شیمیایی توسط عراق در طول هشت سال جنگ تحمیلی از آذر 1361 آغاز شد. ابتدا عراق مقدار محدودی از سولفور موستارد (عامل تاول زا) را به منظور درهم شکستن مقاومت رزمندگان ایران در تک های شبانه مورد استفاده قرار داد، پس از آن در سال 1362 در پیرانشهر و پنجوین از سلاحهای شیمیایی استفاده کرد. عراق در اواخر 1363 به علت اعتراض های اروپا و نیز علنی شدن ابعاد گسترده کاربرد این جنگ افزارها در جنگ با ایران موقتا از بکار گیری این سلاحها در جنگ منصرف شد.





استفاده از سلاحهای شیمیایی در بعد وسیع توسط عراق از اوایل زمستان 1364 که رزمندگان ایران با عملیات گسترده خود توانستند شهر فاو عراق را تصرف نمایند، مجدداً آغاز شد.

عراق بار دیگر در اوایل سال 1366 از جنگ افزارهای شیمیایی به طور انبوه در جبهه مرکزی سومار استفاده کرد. پس از عملیات والفجر 8 نیروهای عراقی به قدری از مواد سمی شیمیایی استفاده کردند که گستردگی آن تا آن زمان نظیر نداشت. حدود هفت هزار گلوله توپ و خمپاره حاوی مواد سمی علیه مواضع نیروهای ایران شلیک شد. ظرف 2 روز هواپیماهای عراقی به طور مداوم بیش از هزار بمب شیمیایی در صحنه عملیات فرو ریختند.

بمباران شیمیایی شهر مرزی سردشت توسط عراق در هفتم تیر 1366 فجیع ترین و وحشتناکترین تهاجم از این نوع بود که منجر به کشته و مجروح شدن عده بسیاری از مردم غیرنظامی محلی شد. جمهوری اسلامی ایران این تهاجم را غیرانسانی اعلام کرد و شهر سردشت را نخستین شهر قربانی جنگ افزارهای شیمیایی در جهان بعد از بمباران هسته ای هیروشیما و ناکازاکی نامید.

وحشیانه ترین مورد استفاده عراق در 25 اسفند 1366 در حلبچه بود که وسیع ترین مورد استفاده از جنگ افزارهای شیمیایی از زمان جنگ جهانی اول تاکنون به شمار می رود که حداقل پنج هزار تن از مردم کرد و مسلمان این شهر را به کام مرگ فرستاد و هفت هزار تن دیگر را مجروح کرد.



نیروهای عراقی با استفاده از گاز خردل، اعصاب و سیافوژن به طور مجزا و با فاصله کوتاه، به صورتی که مانند «کوکتل بسیار سمی» درآیند حلبچه را بمباران کردند.

روزنامه نیویورک تایمز آمریکا در 6/1/1367 نوشت: «این عمل از هر جهت و به هر مفهوم یک جنایت جنگی است که با انکارهای سست و رسمی عراق و عذر و بهانه های غیر رسمی در مورد استفاده از یک سلاح ناجوانمردانه در آمیخته است.»

پیش از این، شورای امنیت در برابر نامه ها و هشدارهای مکرر ایران و گزارشات خاویر پرز دکوئیار دبیر کل وقت سازمان مملل متحد مبنی بر استفاده عراق از سلاح های شیمیایی در جنگ با ایران، تنها با صدور بیانیه ای بدون ذکر نام عراق، استفاده از این سلاحها را محکوم می کرد که این باعث گستاخی هر چه بیشتر صدام در استفاده گسترده از این سلاحها شد.

در این شرایط ایران برای آگاهی افکار عمومى، علاوه بر اینکه تعداد زیادى از مجروحان سلاحهاى شیمیایى را در بیمارستان هاى آلمان، اتریش و سوئد و دیگر کشورهای اروپایی بسترى کرد، از رسانه های خارجی جهت به تصویر کشیدن جنایات صدام در حلبچه دعوت کرد. انتشار مصاحبه ها و عکس هاى مجروحان موجب اعتراض و خشم افکار عمومى مردم جهان نسبت به عراق و شوراى امنیت شد و آن شورا ناگزیر به دبیرکل اجازه داد که کارشناسانى را به مناطق شیمیایی و بیمارستانهای ایران اعزام کند.

سکوت مجامع بین الملل و عدم صدور قطعنامه توسط شورای امنیت جهت محکومیت عراق در استفاده از جنگ افزارهای شیمیایی در واقع بدان جهت بود که خود اعضای شورای امنیت در تجهیز عراق به سلاحهای میکروبی و شیمیایی ید طولانی داشتند.



گازهای سمی به‌ کار رفته در حلبچه گاز خردل، سارین، تابون و ویاکس بود که از سوی برخی دولتهای غربی به رژیم بعث عراق تحویل داده شده بود و معامله ‌گر هلندی فرانس فان آنرات در این مسئله نقش کلیدی داشت.

به کارگیری سلاحهای شیمیایی توسط عراق در حالی صورت گرفت که این کشور جزو 12 کشور امضا کننده پروتکل ژنو در منع استفاده از سلاحهای سمی خفه کننده و ترکیبات باکتریولوژیک قرار داشت. پروتکل 1925 میلادی ژنو که طی قطعنامه 2161 (21)B سازمان ملل متحد مجدداً به تصویب رسیده است، صراحتاً استعمال سلاحهای شیمیایی را منع می کند.

از روی اظهار نامه های عراق به سازمان ملل پس از جنگ خلیج فارس، پی می بریم که این کشور تا سال 1991، انواع وسائل حمل سلاحهای شیمیایی و میکروبی، از جمله بیش از شانزده هزار بمب سقوط آزاد و بیش از یازده هزار راکت توپخانه و توپ تولید کرده است. همچنین، عراق نزد کمیسیون ویژه سازمان ملل اعتراف کرد که برای موشکهای بالستیک خود 50کلاهک شیمیایی و 25کلاهک میکروبی داشته است.

علی‌ حسن‌ المجید، معروف‌ به‌ علی‌ شیمیایی‌ وزیر دفاع وقت عراق و پسر عموی صدام یکی دیگر از جنایتکاران جنگی است که به‌ اتهام‌ مشارکت‌ در بمباران‌ شیمیایی‌ ایران در هشت سال جنگ تحمیلی، به ویژه بمباران شیمیایی مناطق کردنشین عراق و شهر حلبچه‌ در سال‌ 1988(1366) و نیز مشارکت‌ در حمله‌ به‌ کویت‌ در سال‌ 1990(1369) و سرکوب‌ خونین‌ شیعیان‌ در آستانه‌ جنگ‌ اول‌ خلیج‌ فارس‌، توسط نیروهای آمریکایی در خلال اشغال عراق دستگیر شد.

اوایل زمستان سال جاری دادگاه لاهه بازرگان هلندی فرانس فان آنرات را که متهم به فروش مواد خام برای ساخت سلاح های شیمیایی به صدام بود و دیکتاتور سابق عراق آن را علیه کردهای حلبچه و ایران بکاربرد، به 15سال حبس محکوم کرد.



لینک عکسها اصلاح شد.
SAEID

[saman_777 66]

نامردااااااااااااااااا :| :| icon_cool :x

[hosseingmn 72]

لعنت به صدام و لعنت به کسانی که سلاح شیمیایی در اخیارش گذاشتند و لعنت به کسانی که بر جنایاتش سرپوش گذاشتند :|