همکاری روسيه و اروپا در پروژه اگزومارس / مأموريت اكتشافي مريخ

[vahidg 1,970]

چطوری به راکت پروتون اطمینان میکنن با شکست های اخیر؟

[mahdavi3d 14,067]

هسته مرکزی ExoMars 2016 در تاریخ 4 دسامبر 2013

 

انتظار است ExoMars 2016 TGO در تاریخی بین 7 تا 27 ژانویه 2016 توسط راکت پروتون\بریز-اِم روسی به فضا پرتاب شود و در 16 اکتبر 2016 به مریخ دست یابد. این کاوشگر به هنگام پرتاب 4332 کیلوگرم (1432 کیلوگرم خشگ) جِرم خواهد داشت که 120 کیلوگرم آن را ابزار‌های علمی شامل می‌شود. ماموریت ExoMars 2016 سطح‌نشین Schiaparelli EDM (پودمان اثباتگر فناوری ورود به جو و فرود) به جرم 600 کیلوگرم را با خود همراه خواهد داشت که سه روز پس از قرار گرفتن مجموعه در مدار مریخ، برای عبور از جو مریخ و فرود بر سطح سیاره از کاوشگر TGO جدا خواهد شد.

 

ExoMars 2016 به همراه کپسول Schiaparelli EDM

 

مسیر مریخ برای ماموریت سال 2016

 

Schiaparelli یک پلتفرم علمی است که در داخل کپسولی به قطر 2.4 متر و ارتفاع 1.32 متر قرار دارد. کپسول با سرعت 21,000 کیلومتر بر ساعت وارد جو مریخ خواهد شد. دمای سپر حرارتی (که اساس طراحی آن مبتنی بر سپر حرارتی کاوشگر هویگنس است)، به 1500 درجه سانتیگراد خواهد رسید. این سپر حرارتی از 57 کاشی در بخش جلو و 89 کاشی در بخش پشته در ترکیب با ساختار Norcoat Liege بهره می‌بَرَد. چتر 12 متری کاهش سرعت، در سرعت 1.95 ماخ گشوده می‌شود. سطح نشین به 9 تراستر هیدرازینی 400 نیوتونی در سه گروه مجزا مجهز است که با فرمانی مبتنی بر داده‌های دریافتی رادار داپلر، روشن خواهند شد و سرعت را تا حد ممکن کاهش خواهند داد. Schiaparelli برای فرود نرم طراحی نشده است بلکه با اتکا به ساختار ضربه‌گیریش با سرعت 15 کیلومتر بر ساعت با سطح سیاره برخورد خواهد نمود. این سطح نشین به 5 کیلوگرم ابزار علمی مجهز است، شامل: ایستگاه هواشناسی DREAMSء(تجزیه و تحلیل گرد و غبار، ارزیابی مخاطرات، تجزیه و تحلیل محیط در سطح مریخ)، یک دوربین فرود (DECA)، رادیومتر COMARS، و بعلاوه واحد ترکیبی سنسور رادیومتر و آئروترمال.

سطح نشین برای دو تا چهار روز فعال خواهد بود. بیضی فرود ابعادی معادل 100 در 15 کیلومتر دارد.

 

آزمون فرود با استفاده از یک مدل Schiaparelli

 

ماموریت اصلی مدارگرد TGO بررسی ترکیبات جو مریخ با دقتی بی‌سابقه و جستجو به دنبال نشانه‌های احتمالی از متان است.

این کاوشگر چهار ابزار حمل می‌کند: اسپکترومتر NOMAD، دوربین با رزولوشن زیاد CaSSIS، اسپکترومتر ACS و آشکارساز نوترون FREND

 

ExoMars 2016 TGO

 

ابزارهای مدارگرد ExoMars 2016

 

http://danielmarin.naukas.com/2014/09/14/el-estado-de-exomars/

 

اطلاعات متنوع دیگری نیز می‌توانید در فایل PDF موجود در لینک‌های زیر (هر کدام به دلخواه) بیابید.

http://vsv-oud.tudelft.nl/planetaryexploration/wp-content/uploads/2014/04/Slides-VSV-Planetary-Exploration-Symposium-Vincenzo-Giorgio.pdf

http://trainbit.com/files/4514671884/Slides-VSV-Planetary-Exploration-Symposium-Vincenzo-Giorgio.pdf

[mahdavi3d 14,067]

ESA

 

آژانس فضایی اروپا ضمن اعلام ۴ منطقه به عنوان کاندیدای فرود اگزومارس، گفته است تا چند ماه دیگر بررسی‌های دقیق پیرامون این مناطق انجام خواهد شد.
به گزارش باشگاه خبرنگاران؛ تاکنون سازمان‌های فضایی، پروژه‌های مختلفی را در سیاره سرخ به انجام رسانده‌اند.
حالا اما نام اگزومارس، در صدر جدول پروژه‌های فضایی قرار گرفته است. اگزومارس که یک پروژه مشترک بین آژانس فضایی اروپا (ESA) و آژانس فضایی روسیه (Roscosmos) است، برای فرود در سال ۲۰۱۸ میلادی یا ۱۳۹۷ برنامه‌ریزی شده است. این مریخ‌نورد سیاره‌ی سرخ را از نظر زیست‌شناسی حیات مورد بررسی قرار خواهد داد.
این پروژه از دو بخش تشکیل شده که بخش نخست آن که وظیفه نقشه برداری و تشخیص تراکم گاز متان را بر عهده دارد در سال 2016 و قسمت دوم آن دو سال بعد به سوی مریخ پرتاب خواهد شد.
در حال حاضر، تیم کنترل و تحقیقات این پروژه مناطقی که در آن امکان وجود داشتن مواد آلی، مخصوصاٌ‌ از دوران باستان مریخ، بیشینه باشد را گزینه‌های فرود این مریخ نورد قرار داده‌اند.
آژانس فضایی اروپا ضمن اعلام 4 منطقه بعنوان کاندیدای فرود اگزومارس، گفته است تا چند ماه دیگر بررسی‌های دقیق پیرامون این مناطق انجام خواهد شد.
این چهار منطقه که همگی به استوای مریخ نزدیک هستند عبارت‌اند از: Mawrth Vallis، Oxia Planum، Hypanis Vallis و Aram Dorsum.
محققان می‌گویند، علت انتخاب این نقاط از مریخ، گرم تر بودن آنها در دوران باستان است و در دو نقطه از آنها نیز سنگ‌هایی با قدمت 3.8 میلیارد سال یافت می‌شود.

 

۲۰ مهر ۱۳۹۳

منبع: سینا

 

منبع انگلیسی:

http://www.astronomy.com/news/2014/10/four-candidate-landing-sites-for-exomars-2018

[Mosip 3,604]

مأموریت اگزومارس برای مارس ۲۰۱۶ زمان‌بندی شد

 

 

مأموریت اگزومارس به‌جای ژانویه، در ماه مارس آغاز می‌شود. مشکلی که به‌تازگی در دو حسگر سامانه پیشرانش ماژول اثباتگر فناوری ورود به جو، تنزل و فرود کشف‌شده، موجب تعویق زمان پرتاب از ماه ژانویه ۲۰۱۶ به فرصت بعدی، یعنی مارس ۲۰۱۶ شده است.

مأموریت اگزومارس (ExoMars) یک مأموریت مشترک بین آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی روسکازموس روسیه است. این پیشنهاد تعویق در هماهنگی کامل بین دو آژانس ارائه شد و نهایتاً‌ در ۲۴ سپتامبر توسط یک کمیته برنامه‌ریزی تصویب خواهد شد.

 

 

 

تصویر مفهومی بالا، جدایش ماژول اثباتگر فناوری ورود به جو، تنزل و فرود موسوم به شیاپارلی (Schiaparelli) از مدارگرد گازهای کمیاب (Trace Gas Orbiter) در نزدیکی مریخ را مجسم می‌کند.

ماژول شیاپارلی فناوری‌های کلیدی را برای نمایش قابلیت آژانس فضایی اروپا در فرود کنترل‌شده روی سطح مریخ، اثبات خواهد کرد.

ماژول ۶۰۰ کیلوگرمی شیاپارلی همراه با مدارگرد گازهای کمیاب راهی مریخ خواهد شد. مدارگرد گازهای کمیاب وارد مداری به دور مریخ شده و مأموریت پنج‌ساله خود برای مطالعه گازهای اتمسفر مریخ که بالقوه ممکن است به فعالیت‌های زیستی یا زمین-شناختی مرتبط باشند، آغاز خواهد کرد.

 

شیاپارلی سه روز قبل از رسیدن به مریخ از مدارگرد جدا و با سرعتی حدود ۲۱۰۰۰ کیلومتر بر ساعت وارد جو مریخ خواهد شد. پس از مانور ترمز هوایی (Aerobraking) در اتمسفر بالای مریخ و فاز بعدی که پرواز با چتر است، یک سیستم پیشران سوخت مایع، سرعت ماژول را در ارتفاع حدود دو متر از سطح مریخ به کمتر از ۵ کیلومتر بر ساعت خواهد رساند.

در این لحظه، پیشران‌ها خاموش شده و شیاپارلی به زمین می‌افتد و ضربه توسط یک سازه له‌شدنی زیر ماژول جذب می‌شود.

از زمان ورود شیاپارلی به اتمسفر مریخ تا زمان فرود آن روی سطح مریخ در ناحیه‌ای به‌نام دشت مریدیانی، کمتر از هشت دقیقه سپری خواهد شد.

 

 

مراحل فرود شیاپارلی از ورود به جو تا نشستن بر روی سطح مریخ

 

 

به‌هرحال، اخیراً‌ یک نقص فنی در دو ترانسدیوسر فشار نصب‌شده در سامانه پیشران کشف شد.

دون مک کوی، مدیر پروژه اگزومارس در آژانس فضایی اروپا گفته:

  یک نقص در فرآیند تولید ترانسدیوسرهای فشار شناسایی ‌شده است و این منجر به نگرانی‌هایی در مورد نشت شده که تهدیدی بزرگ در مقابل فرود موفق روی سطح مریخ است.

آژانس فضایی اروپا تصمیم گرفته که این ریسک را نپذیرد و هر دو واحد را از ماژول فرود جدا کند. نتیجه این تصمیم این شد که پرتاب در ماه ژانویه ممکن نخواهد بود و باید به ماه مارس منتقل شود.

مک کوی گفته:

  ما خوشحالیم که مشکل را در زمان مناسب شناسایی کردیم و در حال متمرکز کردن تلاش‌هایمان برای پرتاب در ۱۴ مارس هستیم.

این دو حسگر، بخشی از حلقه کنترلی موردنیاز برای فرود نیستند. اما می‌توانستند اطلاعات فرعی برای نظارت بر سامانه جمع‌آوری کنند. برای رسیدن به مهلت پرتاب جدید، این تصمیم گرفته شد که به‌جای جایگزینی این حسگر‌ها، آن‌ها را به‌کلی حذف کنند.

 

به لطف موقعیت نسبی زمین-مریخ، بازه پرتاب بعدی، ۱۴ تا ۲۵ مارس است، اما فضاپیما همچنان در ماه اکتبر به مریخ خواهد رسید، یعنی مانند بازه پرتاب ماه ژانویه.

یک سری حسگر‌های علمی روی شیاپارلی طی ورود به جو و کاهش ارتفاع، اطلاعات جوی را جمع‌آوری خواهند کرد و پس از فرود، در محل فرود به اندازه‌گیری ویژگی‌های محیطی خواهد پرداخت.

به‌هرحال، چون شیاپارلی عمدتاً‌ یک اثباتگر فناوری است، فاز علمی مأموریت آن محدود خواهد بود. این ماژول قرار است برای مدتی کوتاه و با اتکا به توان باتری روی سطح مریخ فعالیت کند.

شیاپارلی به‌عنوان هدفی برای مطالعات برد سنجی لیزری در آینده باقی خواهد ماند و یک بازتاب‌دهنده را که به همین منظور طراحی‌شده، حمل می‌کند.

 

مدارگرد گازهای کمیاب، همراه با سایر مدارگردهای آژانس فضایی اروپا و ناسا که اکنون در مدار مریخ هستند، ارتباط مخابراتی با شیاپارلی را طی عملیات ورود به جو و فرود روی مریخ فراهم خواهند کرد.

سپس، مدارگرد گازهای کمیاب، برنامه مشاهدات علمی گسترده خود را آغاز خواهد کرد و همچنین به‌عنوان یک رله مخابراتی برای مأموریت‌های آینده عمل خواهد کرد.

 

یکی از مأموریت‌های آینده، مأموریت اگزومارس ۲۰۱۸ است که شامل یک روور (خودروی روباتیک) و یک پلتفرم سطحی مجهز خواهد بود.

کاوشگر هر دو مأموریت اگزومارس ۲۰۱۶ و اگزومارس ۲۰۱۸، سوار بر راکت پروتون روسی از پایگاه فضایی بایکنور قزاقستان پرتاب خواهند شد.

 

 

نمونه آزمایشی کاوشگر روباتیک مأموریت اگزومارس ۲۰۱۸

 

 

اطلاعات مربوط به ماموریت اگزومارس و راکت پروتون روسی که وظیفه پرتاب این کاوشگر را دارد (تاریخ ها طبق خبر فوق تغییر یافته)

 

 

منبع:

http://exploration.esa.int/mars/56505-exomars-2016-targets-march-launch-window/

http://toranji.ir/%D9%85%D8%A3%D9%85%D9%88%D8%B1%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%DA%AF%D8%B2%D9%88%D9%85%D8%A7%D8%B1%D8%B3-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D8%A7%D8%B1%D8%B3-%DB%B2%DB%B0%DB%B1%DB%B6-%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86%E2%80%8C/#more-927396

 

مطالعه بیشتر:

http://exploration.esa.int/mars/

http://emits.sso.esa.int/emits-doc/ALENIA/Exomars/ExoMars_Mission_2018/3rd_Industry_Day_Presentations/4_3rd_Industry_Day-DM_Overview&EDL-GNC.pdf

http://en.federalspace.ru/20543/

ویرایش شده در مهر 94 توسط Mosip

[Mosip 3,604]

شیاپارلی سقوط کرد

 

 

مدل چتر و محفظه محافظ فرود کاوشگر شیاپارلی

 

 

مقام‌های آژانس فضایی اروپا تایید کرده‌اند کاوشگری که برای فرود روی سطح مریخ به این سیاره فرستاده شده بود، چهارشنبه گذشته 19 اکتبر 2016 هنگام فرود روی سطح سیاره ی سرخ سقوط کرده و متلاشی شده است.

در روزهای گذشته ارتباط کاوشگر شیاپارلی با آژانس فضایی اروپا قطع بود و احتمال داده می‌شد که این کاوشگر سقوط کرده باشد. این کاوشگر با هدف نشان دادن توانایی آژانس فضایی اروپا برای فرود بر همسایه زمین طراحی و اعزام شده بود. تصاویر دریافتی یک ماهواره‌ آمریکایی حفره‌ای را روی سطح مریخ نشان می‌دهد که به احتمال زیاد محل سقوط کاوشگر اروپایی است.

مدارگرد شناسایی مریخ ناسا تصاویری مخابره کرده که محل سقوط شیاپارلی را نشان می‌دهد. با این که وضوح تصاویر بسیار کم است، هر شش متر یک پیکسل، به نظر می‌رسد لکه‌ای که در عکسهای ارسالی دیده می‌شود محل سقوط باشد. دانشمندان سازمان فضایی اروپا و ناسا تقریبا مطمئن هستند که محل سقوط شیاپارلی را پیدا کرده‌اند چون این لکه در تصاویر قبلی مدارگرد ناسا از همان محل دیده نمی‌شود.

 

پویا نمایی از محل سقوط احتمالی شیاپارلی، نقطه سفید رنگ چتر فرود و نقطه سیاه محل سقوط کاوشگر بر سطح مریخ می‌باشد

تصویر قبل و بعد این سقوط از همان منطقه جهت مقایسه

 

مهندسان و دانشمندان با بررسی تصاویر و اطلاعات موجود سعی دارند علت سقوط شیاپارلی را مشخص کنند. تقریبا تا دقایقی پیش از فرود همه چیز طبق برنامه پیش رفته بود اما چتر نجات شیاپارلی زودتر از موعد جدا شد و سپس راکت‌هایی که باید روشن می‌شدند و سرعت سقوط را پایین می‌آوردند بجای سی ثانیه تنها چند ثانیه روشن ماندند و این باعث شد این کاوشگر با سرعتی زیاد روی مریخ سقوط کند و نابود شود.

 

مراحل فرود (بر روی تصویر کلیلک کنید)

 

 

 

تصویر کاوشگر شیاپارلی قبل از پرتاب به تفکیک اجزاء

 

پیش از این در روز یکشنبه 16 اکتبر، ساعت ۱۷:۲۰ به وقت گرینویچ، فضاپیمای اگزومارس در یکی از مهم‌ترین بخش‌های ماموریتش، به دو فضاپیمای جدا از هم بخش شد.

این دو که اندکی پس از رسیدن فضاپیمای مادر به نزدیک سیاره‌ی بهرام (مریخ) از هم جدا شدند عبارت بودند از: سطح‌نشین شیاپارلی (Schiaparelli) و مدارگرد ردیاب گاز (Trace Gas Orbiter یا TGO).

سازمان فضایی اروپا (ESA) گزارش داد که با وجود پیروزمندانه بودن عملیات جدایی، یک اشکال کوچک نیز دیده شد. TGO تنها یک سیگنال ساده، بدون هیچ اطلاعات همراه چشمداشتی به زمین فرستاد. پس از چند ساعت سیگنال کامل بازسازی شد ولی دلیل این اشکال هنوز در دست بررسی است.

 

 

اگزومارس زمانی به سیاره‌ی سرخ رسیده که این سیاره تقریبا در نزدیک‌ترین نقطه‌ی مدارش به خورشید جای دارد و نیمکره‌ی شمالی آن در زمستان به سر می‌برد. در این زمان از سال، سرعت بادها به احتمال بسیار افزایش می‌یابد و می‌تواند به توفان‌های شن منطقه‌ای یا حتی سرتاسری بیانجامد.

ماموریت اگزومارس دستاورد همکاری میان سازمان فضایی اروپا (ESA) و سازمان فضایی روسیه (روس‌کاسموس، Roscosmos) است. همچنین بخشی از این ماموریت بلندمدت به کار بردن یک خودرو است که در سال ۲۰۲۰ بر سطح بهرام خواهد نشست. گام کنونی ماموریت برای سرتاسر آن یک گام کلیدی است، زیرا TGO قرار است به عنوان یک ایستگاه مخابراتی برای خودرو کار کند و قرار بود شیاپارلی هم به منظور آماده‌سازی شرایط برای خودرو، فن‌آوری‌های کلیدی و ارابه‌ی فرود را به آزمایش گذارد.

 

شیاپارلی از زمان ورودش به جو بهرام در بلندای ۱۲۱ کیلومتری سطح در ساعت ۱۴:۴۲ به وقت گرینویچ روز ۱۹ اکتبر، ۶ دقیقه در راه بود تا بر سطح فلاته‌ی نیمروز در نیمکره‌ی جنوبی بهرام فرود آید. در این ۶ دقیقه به کمک چتر نجات و ترمزی که به کمک پیشران انجام  شد، سرعت آن از ۲۱۰۰۰ کیلومتر بر ساعت باید تقریبا صفر در فاصله‌ی ۲ متری سطح می‌رسید.

قرار بود این کاوشگر به هنگام پایین رفتن، با به کار بردن و آزمایش یک سپر گرمایی، یک چتر نجات، و یک سامانه‌ی پیشران، داده‌هایی را برای ماموریت‌های آینده گردآوری کند. این کاوشگر تقریبا بی‌درنگ پس از فرود، سنجش و دیده‌بانی سرعت باد، نمناکی (رطوبت)، و فشار و دما را آغاز می‌کرد تا به شناخت شرایط آب و هوایی محیط کمک کند.

 

مراحل نهایی آماده‌سازی مدارگرد TGO (راست) و کاوشگر شیاپارلی (چپ) در تاسیسات اسا قبل از الحاق به هم

 

از آن سو، TGO هم با جایگیری در مدار بهرام گردآوری داده‌ها را آغاز خواهد کرد. دوربین این فضاپیما در ماه نوامبر روشن می‌شود، ولی تا پایان سال ۲۰۱۷ هیچ آزمایشی را آغاز نخواهد کرد. امید می‌رود این آزمایش‌ها به شناخت یکی از رازهای بزرگ سیاره‌ی سرخ کمک کنند: متان.

نیکلاس توماس از گروه TGO می‌گوید: «ما می‌دانیم که متان در هوای بهرام وجود دارد، ولی نمی‌دانیم چگونه به آن راه یافته.» از زمان نخستین گزارش از شناسایی متان در هوای بهرام در سال ۲۰۰۳ تاکنون بسیاری به دنبال یافتن سرچشمه‌ و ریشه‌ی آن بوده‌اند.

توماس می‌گوید: «متان در هوا عمر به نسبت کوتاهی دارد، پس این واقعیت که در جو بهرام وجود دارد نشانگر وجود یک سرچشمه‌ی فعال است [که دارد آن را پیوسته تولید می‌کند].» این سرچشمه می‌تواند چیزی زمین‌شناختی مانند آزاد شدن گازهای به دام افتاده از میان شکاف‌های سطح باشد، ولی این احتمال هم هست که ریشه‌ی زیست‌شناختی داشته باشد [توسط جاندارانی تولید شود].

 

 

فضا‌پیمای اگزومارس در تاریخ 14 مارس 2016 از پایگاه بایکنور قزاقستان

بوسیله راکت پروتون-ام روسی به فضا پرتاب شد

بر روی تصویر کلیک کنید

 

 

http://www.esa.int/Our_Activities/Space_Science/ExoMars/Mars_Reconnaissance_Orbiter_views_Schiaparelli_landing_site

http://www.nasa.gov/feature/jpl/camera-on-mars-orbiter-shows-signs-of-latest-mars-lander/

https://www.newscientist.com/article/2109150-exomars-spacecraft-splits-in-two-to-explore-mars-surface-and-air/

http://www.space.com/34341-european-spacecraft-mars-landing-next-week.html

برگرفته و تصحیح از وبلاگ یک ستاره در هفت آسمان و سایت بیگ‌بنگ

ویرایش شده در آبان 95 توسط Mosip