RedArmy

تاپیک جامع بررسی جایگاه زرهی ایران در آسیای جنوب غربی

امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

در اواخر دوران شاه ، نیروهای مسلح ایران فشار زیادی بر روی کشور امریکا وارد کردند برای خرید برخی تسلیحات که حتی در اختیار اسراییل نبود اما ایران به انواع و اقسام واسطه ها (گاه حتی تا دست بردن در انتخابات امریکا برای ریاست جمهوری و کنگره و سنا ! ) و گاه با کمک اسراییل اقدام به خرید برخی تسلیحات میکرد
بارها مشاجرات شدیدی سر این قضیه پیش میاد مثل قضیه اواکس که امریکا مدام بهانه میاورد و البته نهایتا قرارداد فکر کنم ده فروند بسته شد یا حاصل شد .. دقیق خاطرم نیست

شاه یکی از کارهایی که در اواخر حکومتش انجام داد و در مسایل تاریخ سیاسی جنگ سرد مورده توجه هست اقدام به نزدیک کردن خودش به شوروی در اوقات حساس نمود ، راهکاری که در کشورهای برزیل ترکیه قطر و ... هم در این چند سال اخیر دیده شد

به عبارت بهتر شاه وقتی دید امریکا مطمئن هست که بدنه نیروهای مسلح ما لزوما ملزوم هست از نیروهای غربی به راحتی برخی فشارهای خردکننده ایران ! رو رد میکرد از سرش و سلاح هایی که شاه تمایل داشت داشته باشه رو بهش نمیداد حالا به هر بهانه ای که بود ....

شاه برای تحت فشار گذاشتن امریکا اقدام به نزدیکی با روسیه کرد و در اولین برقراری ارتباطات گسترده اقدام به خرید موشک و برخی تجهیزات زرهی شامل نفربر کرد ( که دقیقا به یاد ندارم به چه تعداد و چه نمونه ای بود)

یکی از عواملی که سولیوان نماینده سفارت امریکا در ایران و خوده تئوریسین های امریکایی از شاه احساس خطر کردند همین عامل بود که بعدها افرادی چون زیبا کلام و .... که نقد مشخصی روی زمان شاه از نظر جامعه شناسی عامل [color=brown]موازنه منفی [/color] داشتند به این نکته اشاره کردند


به عبارت بهتر شاه میخواست با خرید تسلیحات از شوروی هم امریکا رو تهدید کنه که من بخوام از هرجا خرید میکنم و اگر شما به من ندین شوروی میده و نیز میخواست کمی تا قسمتی قدرت زرهی خودشو افزایش بده تا وقتیکه تانک میدان نبرد اصلی ایران که در زمان شاه به بریتانیا سفارش داده شده بود اماده بشه



لازم به تذکره س که نیروی زمینی ایران بسیار قدرتمند بود اما در قیاس با ارتش عراق از بعد دریا و هوا برتری داشت و از بعد زمینی ضعیف اگر نگیم حداقل متوسط بود و عملا ارتش عراق با تجهیز گسترده زرهی قدرت برتر رو در نبردهای زمینی علیه ایران داشت و به همین خاطر شاه چندین اقدام رو صورت داد که شامل خرید موشک ضدتانک و هلیکوپتر ضدتانک و نهایتا سفارش تانک میدان نبرد متناسب با منطقه ما و برای کوتاه مدت خریداری تعدادی تانک روسی بود وقتیکه چیفتن ها اونطور که باید جواب ندادند



بحث درازی داره ولی خوب این یه گوشه از ماجرا

راجبه تاثیرگزاری تانک ام 60 هم باید بگیم که این تانک ها همراه با نیروی هوایی مچ میشدند و باید خدمه ش تحت اموزش مداوم قرار می داشتند که متاسفانه در زمان شروع جنگ به دلایلی کاملا واضح و اشکار اینگونه نبود و عملا بسیاری از تانک های ما خالی از خدمه اصلی و باکفایت قبلی که سابقه عملی و مانوری روی این تانک ها رو میداشتند بود ضمن اینکه عملا برتری زرهی عراق از قبل جنگ به دلیل تعداد و نوع شون مسلم بود و قرارم نبود تانک های ما حتی در [color=red]برترین وضیعت امادگی [/color] مقابل ارتش زرهی عراق اینقد غیرمسلح و ناشیانه قرار بگیرند که اما گرفتند و برخی فجایا شکل گرفت ولی به نظر بنده با وصف همه اینا بازم نیروی زرهی ایران خوب عمل کرد

شما در نظر بگیر تانک چیفتن در زمان شاه خوده نیروهای مسلح ازش شاکی باشه و تعمیر نشه موتورهاش حالا انقلاب شده خیلیا اعدام شدند خیلی تانک ها مشکلات مختلف در قسمت لوله و محرکه و ... دارند و نهایتا هول هولکی برای اقدام ایذایی و متوقف کردن دشمن وارد عملیات شدند ، چه انتظاری دارید واقعا ؟

تاکثد میکنم حتی خوده نیروهای مسلح در اوج امادگی هم قصد ورود چیفتن رو اینقد عریان به منطقه نبرد زرهی با عراق نداشت که دیگه با شرایط جنگ مجبور شدیم اسماعیل ها رو قربونی کنیم




کلا نیروی زرهی ایران به دلیل مشکلات انقلاب و درگیری های داخلی شاید کمتر از 20 درصد توان اصلی خودش رو داشت که به مرور بهتر شد و در کل کارنامه متوسطی ارایه داد به خصوص مقابل ارتش تمام زرهی و قدرتمند عراق


ولی باید توجه داشت که زمان شاه نیز ما قصد نداشتیم از تانک هامون به اینگونه مقابل ارتش زرهی عراق استفاده کنیم ......
  • Upvote 4
  • Downvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به جهت اهمیت قضیه قسمتی کوتاه از یکی از گزارش های تکان دهنده لشکر 92 زرهی که شدیدترین حملات دشمن رو تحمل کردند و صدالبته ضربات بسیار بسیار سختی خوردند ولی به دلیل اینکه در زمان شاه نیز لشکر برتر زرهی بودند تونستند سرفراز بیرون بیان با وصف همه مصیبت هایی که سرشون اورده بودند از بعد انقلاب و در زمان جنگ، میزارم ، بخونید و غصه بخورید

[color=darkblue]

در حالی كه تجاوزات مرزی و نقض حریم هوایی در طول سال 58 با تهاجم به پاسگاهها و آبادیهای مرزی ادامه داشت، در سال 1359 از شدت بیشتری برخوردار گردید (بیش از 450 مورد تجاوز زمینی و بیش از 180 مورد نقض حریم هوایی)، لذا برای تقویت پاسگاههای ژاندارمری، یگانهایی از لشكرهای 81 و92 زرهی اعزام گردیدند. این یگانها به صورت گروهان، دسته، رسد، گروه و حتی قبضه توپ، تانك و خمپاره در هر پاسگاه و در فواصل دور از هم مستقر شدند و تشكل سازمانی یگانهای مأمور متلاشی گردید و این وضعیت تا آغاز تهاجم ارتش عراق ادامه یافت. در حالی كه یگانهای ارتش با این بحرانها دست به گریبان بودند، اجرای آموزشهای مصوبه، انجام اعمال سرویس و نگهداری وسایل و تجهیزات و اجرای بازرسی های فرماندهی و ستادی نیز در تمامی یگانها به بوته فراموشی سپرده شده بود و لذا قبل از شروع تهاجم ضمن كاسته شدن قدرت رزمی، یگانها فاقد كارایی رزمی بودند.

18

گزارش لشكر 92 زرهی به نیروی زمینی (پانزده روز قبل از جنگ) مؤید گفتار بالا است

ـ كمبود افسر " 1 ". كادر 382 نفر و افسر وظیفه 253 نفر (جمیعاً 635 نفر)، كمبود درجه دار كادر 3008 نفر و درجه دار وظیفه 2382 نفر (جمعاً 5390نفر) و كمبود سرباز وظیفه 4894 نفر جمع كسورات پرسنلی لشكر 10919 نفر.
ـ تعمیری بودن حدود 40 درصد خودروهای شنی دار و 50 درصد خودروهای چرخدار.
ـ اكثر خودروها و جنگ افزارها به علت كسر خدمه قابلیت رزمی ندارند.
ـ پایین بودن كارآیی رزمی پرسنل موجود به سبب عدم اجرای آموزشهای مصوبه.
در حالی كه وضعیت سایر قرارگاههای عمده اگر بدتر از این لشكر نبود بهتر از آن هم نبود.

چند سند و گفتار دشمنان انقلاب اسلامی مؤید موارد بالا در كاهش قدرت رزمی ارتش می باشد


1. گزارش سفارت امریكا در بهار 1358 به وزارت خارجه امریكا " 2 ".
«در حال حاضر ارتش ایران یك مفهوم ذهنی است تا یك واقعیت خارجی. در وضعیت موجود، ارتش ایران قادر نیست یك عملیات منسجم و اساسی را برای دفاع از كشور هدایت نماید.»
2. اسناد سفارت آمریكا در ایران كه پس از تسخیر لانه جاسوسی به دست آمد اشاره دارد كه: " 3 ".[/color]
  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]مطمئن هستید ایران دارای تی 64 است!!![/quote]
[color=darkblue]بله ، تعداد محدودی تی 64 از طریق عراق وارد ایران شده است. (بنا به گفته سردار نجف)[/color][/quote]
بعید می دانم عراق از دارندگان تانک T-64 باشد. این تانک ها تنها در شوروی سابق خدمت کردند و اکنون این میراث به روسیه، اوکراین، ازبکستان و مولداوی رسیده است. البته شاید به طور محرمانه به برخی کشورها صادر شده باشد ولی به عراق، خیر؛ چون اگر به عراق صادر شده بود و بعد تعدادی از آن ها از ایران سر در می آورد، آن وقت صدور این تانک به عراق فاش می شد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=darkblue]با تشکر از توضیحات دوستان

[quote]بعید می دانم عراق از دارندگان تانک T-64 باشد. این تانک ها تنها در شوروی سابق خدمت کردند و اکنون این میراث به روسیه، اوکراین، ازبکستان و مولداوی رسیده است. البته شاید به طور محرمانه به برخی کشورها صادر شده باشد ولی به عراق، خیر؛ چون اگر به عراق صادر شده بود و بعد تعدادی از آن ها از ایران سر در می آورد، آن وقت صدور این تانک به عراق فاش می شد.[/quote]
تنها کشور خارجی که به طور مستقیم تی 64 از شوروی دریافت کرد همین عراق بود و عراق بلاشک از این تانک علیه ایران استفاده کرده است ، چرا که رزمندگان ما این تانک را دیده اند.
لزوم سری نگه داشتن این تانک تا اواسط دهه 70 میلادی بود و پس از آن دیگر لزومی به مخفی نگه داشتن این تانک نبود. با ورود تانک تی 80 و همچنین نسل جدید تانک های تی 72 دیگر لزومی به مخفی نگه داشتن این تانک نبود.[/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
دوست عزیز لطف کنید کشور سازنده مدلهای مختلف رو هم بفرمایید
ضمنا موتور جدیدتری که ایران روی چیفتن نصب کرده چه جزئیاتی داره ؟

یه مطلب دیگه
تو این مدت که من عضو این سایت شدم و یاچه قبلش و بعد از این مساله که سایتهای دیگه رو میخوندم به این نتیجه رسیدم که کشورهایی که وسعت بیشتری دارند چه در استفاده و چه در ساخت و ارتقای تانکها بیشتر تلاش کردن ( بغیر از اسراییل - رژیم اشغالگر قدس ) که نمونش ساخت بیشترین و به نظری بهترین تانکها در روسیه است و یا استفاده ها در ایران و عراق و عربستان به جهت وسعت
البته شاید هم علت وجود این صنعت بروز درگیریهای بیشتر و سوق الجیشی بودن کشورهای مورد نظر و یا احتمال بروز جنگ در اونها بوده


ممنون میشم که یکی از دوستان در مورد ساخت جنگ افزارهای قدیمی و جدید در حوزه اسکاندیناوی و ژاپن اطلاعاتی بدن

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
شاید هم یکی از دلایلی که شرقیها تانکهای بهتری میسازن این بوده که نیازی به جابجایی توسط ناوها یا هواپیماها نداشتن ( مشکلی که عملا اروپاییها و مخصوصا آمریکاییها ) با اون بیشتر روبرو بودن و بیشتر از طریق زمینی تانکها رو جابجا میکنن ( به مساله وزن بسیار بالای تانکها توجه کنید )


مدیر عزیز سایت اگر میبینید دوباره تاپیک گذاشتم به این دلیل هست که به یک صفحه دیگه رجوع کردم و یاد این مطلب افتادم ، اما وقتی برگشتم نتونستم نوشته هام رو پیدا کنم ( معمولا با این مشکل روبرو هستم )

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]Ernesto_Rommel
ولی باید توجه داشت که زمان شاه نیز ما قصد نداشتیم از تانک هامون به اینگونه مقابل ارتش زرهی عراق استفاده کنیم ......[/quote]


دقیقا استراتژی شاه در مقابل خرید های کلان زرهی عراق خرید تانک نبود بلکه خرید کبری بود که بسیار هم عاقلانه بود
اول جنگ شهدای هلیکوپتری چون شهید کشوری و شیرودی حرفی که قبل از انقلاب گفته بود را نشان دادند این بحث بر این مبنا بود که کبری عجل تانک های عراقی است
اگر هم واقعا نگاه کنیم شکار های کبری ها بویژه اول جنگ بالا بودند
تنها مشکل عدم توانایی متخصصان داخلی در ابتدای جنگ بود در تعمیر و نگهداری کبری ها بود
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[center][size=4][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]T55 تی 55[/b]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/t-54-DDST8501287_JPG.jpg[/img][/font][/size][/center]
[center]
[size=4][font=tahoma,geneva,sans-serif]تانک تی 55 با استفاده از طرح تانک T34 که از معروفترین تانک های جنگ جهانی دوم بود ساخته شد و از سال 1951 در ارتش سرخ به خدمت مشغول شد.این تانک در دوران جنگ سرد از تانک های اصلی نیروی زمینی شوروی محسوب می شد و تعداد 100000 دستگاه از آن تولید و به کشورهای بسیاری صادر شد.تانک تی 55 یک تانک میدان اصلی نبرد MBT بود که البته دیگر تقریبا در هیچ کشوری این وظیفه را ندارد و بیشتر کشورها از آن یا به عنوان تانک پشتیبانی سبک استفاده می کنند یا آن ها را تبدیل به نفربرهای سنگین کرده اند.سلاح اصلی این تانک یک توپ 100 میلیمتری D-10T می باشد و همچنین دو مسلسل یکی 7.62 میلیمتریSGMT و دیگری 12.7 میلیمتری دوشکا نیز به عنوان سلاح دوم در تی 55 وجود دارد.موتور این تانک قدرت 581 اسب بخار را برای آن فراهم می آورد ولی در اکثر کشورها موتور این تانک ها با موتور های قدرتمند تر تعویض شده است.وزن تانک 36 تن ، طول آن 6.45 ،عرض آن 3.37 و ارتفاع آن 2.40 متر می باشد.سرعت این تانک هم همانند نامش 55 کیلومتر در ساعت می باشد.[/font][/size][/center]

[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/T-55_icon.jpg[/img][/center]
[center]
[size=4][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]تی 55 در دفاع مقدس[/b][/font][/size][/center]

[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/9ysmlks5zeahvbgqs1dl.jpg[/img]

[size=4][font=tahoma,geneva,sans-serif]تی 55 در دوران دفاع مقدس از تانک های اصلی عراق به شمار می آمد و در اوایل جنگ که ایرانیان به سلاح های ضد تانکی مثل آر پی جی 7 مجهز نبودند توانست رزماندگان را آزار بسیاری بدهد ولی پس از تجهیز به راکت انداز های آر پی جی 7 و همینطور سازمان یافتن نیروها تلفات سختی دامن گیر تی 55 های عراق شد.در عملیات ها تعدادی از این تانک ها به دست رزمندگان افتاد و به عنوان غنیمت گرفته شد و در طول جنگ میشود گفت که هم ایران و هم عراق استفاده کنندگان این تانک بودند.پس از آن ایران شروع به خرید این تانک ها و ارتقاء و بهینه سازی آن ها کرد.

[b]بهینه سازی و تغییر نام به به تی 72 زد[/b][/font][/size][/center]

[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/t72z~0.jpg[/img][/center]
[center]
[size=4][font=tahoma,geneva,sans-serif]ایران در اوایل با توجه به تجربه کم به ارتقای جزئی این تانک ها پرداخت و پس از کسب تجربه دست به ارتقا گسترده این تانک ها زد و قدرت رزمی آن ها را بسیار افزایش داد.توپ این تانک با توپ 105 میلیمتری ام68 با عمر عملیاتی بالا، برد موثر، دقت، توان آتش بالا و تعویض ساده تعویض شد/برد این توپ های 4000 متر اعلام شده است،سامانه کنترل آتش پیشرفته EFCS-3 بر روی تی 55 نصب شد،امکان شلیک هنگام حرکت،نصب مسافت یاب لیزری تولید داخل،سامانه های مخابراتی دیجیتال تولید داخل،سامانه های حرارتی و دید در شب،سامانه هشدار دهنده قفل لیزری و زره واکنشگر از این ارتقاء ها هستند.موتور این تانک با یک موتور وی-46-6 با توان 780 اسب بخار تعویض شده است که شتاب مطلوبی را برای تی 55 فراهم می آورد.
نصب تمام قسمت های سامانه توان از جمله موتور، گیربکس، ترمز، چرخها، سامانه خنک کننده و هیدرولیک در یک چیدمان روش قرارگیری بخصوص، باعث کاهش زمان تعمیر، سرعت سوار کردن و بازکردن آنها شده است. این ویژگی علاوه بر کاهش زمان و هزینه تعمیر و نگهداری وسیله، به افزایش آمادگی رزمی واحدهای زرهی نیروی های مسلح می انجامد و عدم نیاز به تجهیزات سنگین تعمیراتی، امکان آماده سازی تانک های بهینه سازی شده کشور را در مناطق عملیاتی و نه پشت جبهه فراهم می سازد.در ایران تی 55 های ارتقاء یافته را تی 72Z تی 72 زد نام گذاری کرده اند.[/font][/size][/center]

[center][size=4][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]مشخصات(مدل ایرانی):[/b]

وزن:36 تن

طول:6.45 متر

عرض:3.37 متر

ارتفاع:2.40 متر

تسلیحات:

یک توپ 105 میلیمتری ام 60 به عنوان سلاح اصلی

دو تیربار یکی هم محور و یکی هم بر روی برجک سلاح دوم

خدمه:4 نفر

موتور: V-46-6 V-12 diesel با توان 780 اسب بخار

برد 440 کیلومتر

حداکثر سرعت 65 کیلومتر

ضخامت زره سینه : 203 میلی متر

سرعت:نمونه اصلی 55 کیلومتر در ایران با توجه به موتور قدرتمند تر حدود 65 کیلومتر در ساعت

برد:600 کیلومتر[/font][/size][/center]

[center][size=4][font=tahoma,geneva,sans-serif]ادامه دارد...[/font][/size][/center]
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ببخشید یک سئوال در مورد نوع شنی های تانک غربی و شرقی دارم

می خوام بدونم نوع شنی ها تانک های شرقی و غربی تو حرکت و کارایشون چه تاثیری داره و یا اصلا ؟(تا اونجایی که من دقت کردم همیشه بین تانک غربی وشرقی در نوع اندازه چرخ های شنی هاشون تفاوت وجود داره)

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=darkblue]تی 55 با استفاده از شاسی تانک گمنام و ناشناخته تی 44 ساخته شد. در واقع برای ساخت شاسی تانک از شاسی تی 44 به عنوان پایه طراحی استفاده شد.

به شباهت های شاسی تی 44 با تی 55 دقت کنید

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-T-44.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-T-44.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/T44-122_and_T-44-85.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_T44-122_and_T-44-85.jpg[/img][/url]

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/T-44-100.JPG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_T-44-100.JPG[/img][/url]

برجک تی 55 نیز تقریبا ابتکاری است و از هیچ تانک دیگری الگوبرداری نشده است.

[quote]می خوام بدونم نوع شنی ها تانک های شرقی و غربی تو حرکت و کارایشون چه تاثیری داره و یا اصلا ؟(تا اونجایی که من دقت کردم همیشه بین تانک غربی وشرقی در نوع اندازه چرخ های شنی هاشون تفاوت وجود داره)[/quote]
از نظر مکانیسم تقریبا هیچ تفاوتی بین شنی ها و پولی های تانک های شرقی و غربی وجود ندارد. اما هر دسته از تانک های ساخت غرب و شرق دارای شنی مخصوص برای موقعیت های عملیاتی مطلوب است. به عنوان مثال شنی تی 55 پهن تر از شنی ام 60 است و به این ترتیب بیشتر برای مکان های پوشیده از برف و یخزده مناسب است. (هرچند در غیر این مناطق هم می تواند به حرکت و مانور خود ادامه دهد) در حالیکه شنی تانک ام 60 دارای نوارهای باریک است که حرکت تانک را در بیابان ها و مکان های ماسه ای آسان می سازد.

این شنی ها قابلیت انجام عملیات در مکان های جغرافیایی مختلف را دارند و از این بابت تفاوتی با هم ندارند. اما هر یک از اینها برای موقعیت خاصی طراحی شده اند که بهترین کارآیی خود را در این شرایط بروز می دهند.[/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]دوست عزیز لطف کنید کشور سازنده مدلهای مختلف رو هم بفرمایید [/quote]

چیفتن:انگلستان-ام 60 و ام 47:آمریکا تی 55 :روسیه(شوروی)

[quote]ضمنا موتور جدیدتری که ایران روی چیفتن نصب کرده چه جزئیاتی داره ؟ [/quote]

یک موتور اوکراینی که به احتمال زیاد تولید داخل باید باشه با قدرت 1200 اسب بخار بر روی این تانک نصب شده

[quote]تنها مشکل عدم توانایی متخصصان داخلی در ابتدای جنگ بود در تعمیر و نگهداری کبری ها بود
[/quote]

از اون مهمتر هم تحریم و کمبود و جیره بندی قطعات بود وگرنه اگر تحریم قطعات نبود و همینطور امکان جایگزینی کبراهای از دست رفته خیلی خیلی بیشتر از این ها نیروهای زرهی عراق متحمل ضرر میشدند.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]ذولفقار چی شد؟[/quote]
درست میگن ، ذ3 عزیز کو؟؟؟؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][quote]ذولفقار چی شد؟[/quote]
درست میگن ، ذ3 عزیز کو؟؟؟؟[/quote]

در این تاپیک به معرفی تمام تانک های نیروی زمینی میپردازیم که ذوالفقار ها هم در ادامه تقدیمتون خواهد شد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
الان با اوضاع فعلی جنگ افزار ها ایران بیشتر برای تانک هایش معیار های زیر را انتخاب کرده است:
ارزان - سریع - قابل تعمیر در میدان جنگ - آتش بالا

البته تانک های با تعداد کم البته با هزینه بالاتر برای کارهای حساس کنار گذاشته است اما برای ستون فقرات زرهی چهار اصل بالا را در نظر گرفته است
در مورد توانایی زره ایران با توجه به ارزانی موشک و آسیب پذیری تانک ها در شرایط امروز
برای تانک های معمول از زره های سبک و ارزن چون زره واکنشی استفاده می کند
اما برای تانک های ویژه اش که تعداد کمی در مقیاس با کل سیستم زرهی ایران هستند توان خوبی گذاشته است

البته این نطر من است که دوستان اصلاح کنند
این حرف هایم را هم بر اساس صحبت با یک سرداری در یک نمایشگاه گفتم که باز هم قابل استناد محکم نیست ( بدلیل حفاظت اطلاعاتی از سوی خود سردار)

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط Amirali123
      از مثلث آهنی تا شش ضلعی فولادی
      From the Iron Triangle to the Steel Hexagon
      قسمت اول
       

       
        نیروی زمینی برای دستیابی به اهداف استراتژیک روی زمین ضرورت است. نیاز به تحرک و حفاظت برای هر نیروی جنگی حیاتی است. بدین ترتیب، توان زرهی یکی از جنبه های اصلی دکترین نظامی به حساب می‌آید و به سربازان توانایی حرکت سریع در حالی که تحت حفاظت هستند را در مسافت های طولانی می دهد. در زمانی نه چندان دور، پارامترهای زرهی به سه دسته کلی شامل قدرت آتش، حفاظت و تحرک تقسیم می‌شدند. با این حال، در عصر مدرن، نیاز به عناصر بسیار بیشتری وجود دارد، مانند تحرک، مرگباری، بقاپذیری، خودمختاری، اتصال و سازگاری
       

       
         تعادل بین این عناصر جدید برای اطمینان از اینکه الزامات طراحی زرهی را محدود نکند، حائز اهمیت است. میدان‌های نبرد در آینده پیچیده‌تر، متنوع‌تر، پرسرعت‌تر و خطرناک‌تر خواهند بود، اما نقش زرهی به همان اندازه‌ی روزهای نخست تاثیرگذار باقی خواهد ماند. خودروهای زرهی در اشکال و اندازه‌ها و وزن‌های مختلف متناسب با نقش‌های گوناگون تولید می‌شوند، زیرا هر شرایطی خودروی منحصر به فردی را می‌طلبد. در نتیجه، شاهد تنوع زیادی میان ارتش‌های جهان هستیم. با این حال، نقش عملیاتی یک خودروی زرهی در تمامی میادین مطلقاً یکسان نیست و ممکن است دو کشور از یک وسیله یکسان برای مقابله با تهدیدات متفاوتی استفاده کنند.
       
      مسائلی که بر الزامات زرهی تأثیر می‌گذارند:
      ناتو نیاز به تجدید و بروزرسانی قابلیت های خود دارد. ( با توجه به اینکه بتوانیم متقارن با تهدیدات مواجه شویم ) درگیری‌ها با تروریست‌ها و شبه‌نظامی‌ها در سطح جهانی هنوز ادامه دارد.
      اجماع فزاینده‌ای در مورد عملیات‌های آینده وجود دارد که عمدتاً در محیط‌های شهری خواهند بود.
      نیاز به انتقال زرهی از A به B بیش از پیش خواهد بود. ( تا حد امکان سریع، کارآمد، ایمن و مقرون بصرفه )
      تهدیدات نوظهور در حوزه سایبری و اطلاعات ظهور یافته‌اند که باید به آن‌ها پاسخ داده شود.
       

       
      تعادل میان شش عنصر زرهی نوین
        باید تعادلی بین تمام عناصر شش‌ضلعی زرهی وجود داشته باشد، جایی که مدیران باید ریسک‌های مختلف را ارزیابی کنند تا بدانند اولویت‌ها کجا قرار دارند. محیط‌های شهری متراکم ممکن است به تحرک نیاز داشته باشند، در حالی که در حومه شهرها، مرگباری اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. نیکولاس دراموند (Nicholas Drummond) مدیر عامل (AURA Consulting Ltd) می گوید که محور اصلی برای وسایل زرهی تحرک استراتژیک شده است.
       
       
      حفاظت هنوز یک عامل حیاتی است، اما به روش‌های جدیدی به آن پرداخته می‌شود و مانند گذشته به معنای زره ضخیم‌تر نیست. زره‌های ماژولار برای مقابله با موشک‌های ضدزره ضروری هستند. در همین حال بدنه های سبک و تمرکز بر افزایش تحرک، دور شدن از زره های سنگین را نشان می‌دهد. با این حال، سه‌گانه تحرک، حفاظت و آتش هنوز مهم‌ترین عناصر هستند. دراموند می‌گوید: " با پیروی از این سه اصل، ما ملاحظات نوینی را فراهم کردیم. تجهیز زرهی آینده به حسگرهای پیشرفته مانند پلتفرم آژاکس که مجهز به حسگرهایی با هوش مصنوعی است، آگاهی خدمه داخل خودرو را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد. این حسگرها جستجو، ردیابی و شناسایی خودکار را ممکن می‌سازند و به خدمه این امکان را می‌دهند تا پیش از شناسایی، به تهدیدات واکنش نشان دهند.
       
        یک سیستم مدیریت میدان نبرد مدرن به کاربران اجازه می‌دهد به صورت زنده از موقعیت هر واحد در نقشه مطلع شوند. اتصال یکی از راه‌های کلیدی برای بهبود فرمان و کنترل (C2) است و باید به عنوان یک عامل تغییر دهنده بازی در نظر گرفته شود. این سطح از اتصال پیشرفته تأثیر زیادی بر بقای واحدهای زرهی خواهد داشت و فراتر از واحدهای زمینی، شبکه‌هایی بین واحدها در حوزه‌های زمینی، دریایی و هوایی ایجاد می‌شود. (م: اینجا به مفاهیمی مانند Multi-Domain/Cross-Domain اشاره می‌شود که باید به بیش از پیش به آن توجه کرد)
       
        بخش بعدی شش‌ضلعی، بقاپذیری است. این مفهوم به بهبود نیازهای فنی (قطعات مصرفی) و پشتیبانی سازنده، علاوه بر ایده سنتی بقا نظیر قابلیت اطمینان و بهره‌وری سوخت اشاره دارد. اگر یک وسیله نقلیه زرهی بتواند 72 ساعت بدون تأمین مجدد یا تعمیر فعالیت کند، فشار لجستیکی به میزان قابل توجهی کاهش خواهد یافت.
       
        آخرین عنصر شش‌ضلعی، سازگاری است. سازگاری به توانایی یک وسیله نقلیه برای انطباق با سناریوهای مختلف جنگی اشاره دارد. توانایی یک وسیله نقلیه منفرد برای انجام مأموریت‌های مختلف بدین معناست که وزارت دفاع مجبور نیست هر بار که بخواهد یک سناریو جنگی را آغاز کند، به دنبال یک وسیله نقلیه جدید باشد. ماژولار بودن یکی از مؤثرترین راه‌ها برای دستیابی به این امر است.
       
        اضافه بر این شش عنصر، 3 عامل عملی نیز وجود دارد که انتخاب ها را محدود میکند، عبارتند از هزینه، وزن و قوانین فیزیک. همچنین شما باید در انتخاب هایی انجام میدهید خدمه و عوامل انسانی راهم در نظر بگیرید.
       
       
      ادامه دارد ...
       
      صرفا برای میلیتاری / و انتشار با نام نویسنده و  http://www.military.ir/ مجاز است
      منبع در اخرین پست قرار میگیرد
      دوستان برای پرسش سوالات تا انتشار تمامی بخش ها صبر کنید
       
      پایان قسمت اول ...
    • توسط Navard
      به نام خداوند بخشنده و مهربان 
       
       

       
      برای بزرگنمایی تصاویر بر روی آن ها کلیک (لمس) کنید
       
      با ورود اولین زره پوش ها به میدان جنگ جهانی اول، اینطور بنظر می رسید که هیچ چیز جلودار آن ها نیست. سربازان بخت برگشته آلمانی ناگهان با غول های آهنینی رو به رو شدند که هیچ سلاحی بر آن ها کارگر نبود. طولی نکشید که طرف های دیگر جنگ هم زره پوش های خود را توسعه دادند تا شاهد نخستین نبردهای تانک با تانک باشیم و اینجا زمانی بود که تانک بعنوان موثرترین ابزار در مقابل تانک حریف معرفی شد. تانک ها همچنان در ابتدای راه بودند و توانایی صنعتی کافی برای تولید گسترده آن ها وجود نداشت و ذهنیت فرماندهان هم همچنان آن ها را نمی پذیرفت  اما خطوط میدان نبرد در جنگ جهانی اول آنقدر وسیع بود که کسی نمی دانست کی و کجا سر و کله ی تانک های خوفناک دشمن پیدا میشود. در نتیجه ارتش های دو طرف به فکر تسلیحاتی افتادند که بتوان به وسیله ها آن ها به تانک ها آسیب وارد کنند. تفنگ های ضد تانک و نارنجک های ضد تانک و خمپاره ضد تانک و توپ ضد تانک و چندین ایده دیگر مطرح میشوند که دو مورد اول بسیار فراگیر میشوند و این موارد تا جنگ جهانی دوم هم ادامه می‌یابد. اما بحث نوشتار پیش رو به نارنجک های ضد تانک خلاصه می شود. نارنجک های ضد تانک (atg) یک سلاح پرتاب دستی هستند که برای آسیب زدن و یا انهدام اهداف زرهی استفاده می شوند. اگرچه برد کوتاه و نیاز به نزدیک شدن به زره پوش ها، تاثیر آن ها را محدود می کند. سربازان نارنجک انداز ناچار بودند به زره پوش های دشمن نزدیک شوند که البته در بعضی مواقع شدیدا توسط خودروهای زرهی دیگر و نفرات پیاده پشتیبانی میشدند. در نتیجه از همین ابتدای کار باید بدانیم که نارنجک های ضد تانک برای کاربرد خاص و ویژه توسعه یافتند و البته قیمت ارزان و تولید آسان و کاربری نسبتا ساده آن ها را محبوب و شاید بهتر است بگوییم که آن ها را قابل تحمل میکرد.
       


       
       
       
      همانطور که گفته شد، نارنجک های ضد تانک برای اولین بار در طول جنگ جهانی اول علیه وسایل نقلیه زرهی مورد استفاده قرار گرفتند، اما تا زمان جنگ جهانی دوم که نارنجک های ضد تانک با سرجنگی خرج گود(HEAT) تولید شوند، اثر گذاری آن ها در هاله ای از ابهام قرار داشت. اولین نارنجک های ضد تانک دست ساز بودند. در طول جنگ جهانی اول، آلمانی‌ها اولین کسانی بودند که با نارنجک های ضد نفر معمولی خود که به نارنجک گوشت کوبی معروف هستند نارنجک ضد تانک ساختند. آن ها با بستن دو یا سه سر انفجاری نارنجک های ضد نفر به یکدیگر یک نارنجک بزرگ‌تر می ساختند و از آن علیه تانک ها و زره پوش ها استفاده کردند. در  نبرد پس از کشیدن ضامن، نارنجک را به بالای تانک دشمن که به آرامی پیشروی می کرد پرتاب میکردند، جایی که زره در آن قسمت از تانک ضعیف تر بود و احتمال نابودی آن با انفجار همزمان چند نارنجک می رفت. در این نارنجک ها، اثر ترکش زایی که کاربرد تخصصی آن ها بود اهمیتی نداشت، بلکه قدرت انفجار باعث تخریب سقف و کنده شدن قطعات فولادی و در نهایت مرگ خدمه میشد.
       
       

       

       
       
      در طول جنگ جهانی دوم با همین روش کشورهای مختلف با قرار دادن تعدادی نارنجک در کنار هم، نارنجک های ضد تانک دست ساز ساختند و اینطور اولین نارنجک های ضد تانک همه گیر شدند. با توجه به وزن زیاد نارنجک های ضدتانک ابتدایی، معمولاً از فاصله بسیار نزدیک پرتاب می شدند یا مستقیماً در نقاط آسیب پذیر بر روی خودروی زرهی دشمن قرار می گرفتند. در نارنجک های دست ساز خبری از چاشنی ضربه ای نبود و نارنجک ها باید زمان مورد نیاز چاشنی خود را طی میکردند تا منفجر شوند که این مورد کار پرتاب کننده را دوچندان سخت و ترسناک میکرد. بریتانیایی ها در سال 1940 روش دیگری را ابداع کردند، در این روش آن ها دینامیت یا مواد منفجره قوی دیگر را در یک جوراب ضخیم قرار می دادند و قسمت بیرونی جوراب را به گریس آغشته میکردند و سپس این جوراب ها در یک قوطی حلبی قرار میدادند. در زمان نبرد، سربازان بخت برگشته جوراب را بیرون می آوردند و فیوز یا فیتیله را روشن کرده و سپس آن ها را به طرف برجک تانک یا شنی و چرخ هایش پرتاب می کردند به این امید که تا زمان انفجار به تانک بچسبد (در فیلم نجات سربازان رایان هم حتما بخاطر دارید که سروان میلر از این روش برای متوقف کردن تانک های آلمانی بهره برد). در صورت موفقیت آمیز بودن، باعث آسیب به بخش داخلی زره، و کشته یا زخمی شدن خدمه تانک می شد. مشخص نیست که آیا این نوع نارنجک های ضد تانک دست ساز با موفقیت در جنگ به کار گرفته شده است یا خیر! اما دست کم در هالیوود یک شکار موفق به نام خود ثبت کرده است...
       

       
      در تاکتیکی دیگر هنگامی که تانک ها از سنگرها و خاکریز ها عبور می کردند، نارنجک های دست ساز را می شد توسط پیاده نظام به عنوان نوعی مین ضد تانک در مسیر تانک ها قرار داد به این امید که به موقع منفجر شوند. در حالی که این روش ها در نا امیدی و بیچارگی از هیچی بهتر بنظر می رسید، اما معمولا برای سربازان پیاده نظام خطرناک تر از خدمه تانک ها بودند. در روش دیگر سربازان چینی در جنگ دوم چین و ژاپن از بمب گذاران انتحاری علیه تانک های ژاپنی استفاده کردند. سربازان چینی مواد منفجره مانند بسته های چندتایی نارنجک یا دینامیت را به بدن خود می بستند و خود را زیر تانک های ژاپنی می انداختند تا آنها را منفجر کنند! با این روش در نبرد شانگهای، یک بمب‌گذار انتحاری چینی با منفجر کردن خود در زیر تانک، یک ستون ژاپنی را متوقف کرد. و در نبرد تایرژونگ (Taierzhuang) نیز سربازان انتحاری چینی موفق میشوند تانک های ژاپنی و همچنین خودشان را منفجر کنند. در یک استفاده دیگر در تایرژونگ، سربازان انتحاری چینی، چهار تانک ژاپنی را با بسته‌های نارنجکی خود از بین بردند.
       

       
      سعی شد که رنگی شود 
       
      نارنجک های ضد تانک صنعتی عموما از خرج گود‌ (HEAT) برای نفوذ به زره استفاده می کنند، اگرچه از سر جنگی شدید الانفجار با سر له شونده (HESH) نیز در بعضی از آن ها استفاده می شود. در اصطلاح نظامی، کلاهک هایی که از انفجار شکل دار استفاده می کنندHEAT نامیده می شوند که خرج گود شاخص ترین آن هاست. همانطور که در بالا گفته شد اکثر نارنجک های ضد تانک صنعتی از نوع خرج گود هستند. بدین جهت زاویه برخورد خرج گود و مواد مذاب خروجی حاصل از آن باید با سطح زره منطبق باشد. در نتیجه در طراحی برخی از نارنجک های ضد تانک از چتر نجات کوچک یا نوارهای پارچه‌ای و یا باله‌های تثبیت‌ کننده در نسخه های پرتاب شونده از پهپاد استفاده می گردد. 
       

       
      به باله ها توجه شود 
       
      بریتانیا اولین نارنجک ضد تانک خود را در اواخر سال 1940 با نام  تایپ۶۸(AT68) وارد میدان کرد که یکی از اولین تسلیحات ضد تانک از نوع خرج گود بود. نارنجک به وسیله یک تفنگ و با استفاده از نارنجک انداز میلز نصب شده بر روی آن شلیک می شد( نارنجک تفنگی). نارنجک ضدتانک تایپ 68 دارای نفوذ 50 میلی متری در زره بود که برای سال 1940 حیرت انگیز بنظر می رسید .
       

       
      نارنجک انداز میلز و AT68 (سعی شد که رنگی شود )

       
      نارنجک تفنگی AT68 
       
       
      همچنین در ادامه و در حین جنگ نارنجک ضد تانک تایپ۷۴ (74 ST) نیز توسط آن ها ساخته شد که شامل یک خرج گود درون یک بسته پرتابه دستی با شباهت هایی به نسخه های نارنجک گوشت کوب آلمانی بود. ایده پشت این نارنجک، ساخت یک سلاح ضد تانک ساده و با کاربری آسان، آمادگی فوری برای تولید و ارزانی بود. نارنجک ST به اصرار چرچیل در تولید انبوه قرار گرفت، اما با دیدن نحوه عملکرد آن، ساخت بیشتر و خدمت فراگیر آن متوقف شد. نارنجک تایپ 74 بعداً به عنوان یک راهکار اضطراری برای مقابله با تانک‌های سبک ایتالیایی در شمال آفریقا برای سربازان بریتانیایی فرستاده شد، جایی که بر خلاف انتظار ها و نتایج قبلی بسیار عملکرد مؤثری داشت. در اروپا، پارتیزان های فرانسوی به طور موثر از نارنجک ضد تانک تایپ 74 در اقدامات خرابکارانه علیه تأسیسات آلمانی استفاده کردند. نارنجک هاوکینز (تایپ 75) یکی دیگر از نارنجک‌های ضد تانک بود که توسط متفقین غربی به کثرت مورد استفاده قرار گرفت.
       

       
      نارنجک 74 ST
       
       
       
      نارنجک هاوکینز (تایپ 75)
       
      مدت کوتاهی پس از تهاجم آلمان نازی به روسیه در سال 1941، نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine (L)) توسط آن ها وارد خدمت می شود، که یک نارنجک ضد تانک با سرجنگی خرج گود و بسیار کشنده بود و می توانست سنگین ترین تانک های آن سال ها را نابود کند. این نارنجک به بالای تانک پرتاب می شد و پس از رها شدن توسط فرد پرتاب کننده، سه باله از انتها بیرون آمده و آن را در طول پرواز کوتاه خود تثبیت می کردند. نارنجک ضد تانک ‌پانزر ووف ماین (L) بسیار کشنده بود و ساخت آن ارزان بود، اما برای پرتاب دقیق به مهارت قابل توجهی نیاز داشت و تنها توسط تیم‌های مخصوص و آموزش دیده ضد تانک مورد استفاده می‌گرفت. گونه دیگری از نارنجک های ضد تانک آلمانی "Geballte Ladung" بود که به معنی بار انبوه است. این نوع نارنجک منفرد نیست، بلکه تعدادی نارنجک معمولی است که به یکدیگر متصل شده اند. یکی دیگر از تلاش‌های آلمانی برای ساخت تسلیحات ضد تانک قابل حمل توسط نفر، سلاح "Hafthohlladung" (به معنی: خرج گود چسبنده) بود. این نارنجک چسبان در واقع یک خرج گود با قیف تو خالی بزرگ بود که به وسیله سه آهنربا به یک تانک می توانست بچسبد، اما برای پرتاب بسیار سنگین بود و در نتیجه باید توسط فرد بکار گیرنده، مستقیماً به ناحیه ضعیف یک تانک چسبانده می شد.
       

       
      نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine)
       

       
      نارنجک  ضد تانک آلمانی Geballte Ladung
       

       
      نارنجک چسبان Hafthohlladung
       
       
      طولی نکشید که روس ها توانستند پانزر ورف ماین را به غنیمت بگیرند و با کمک آن، نارنجک ضد تانک خود مجهز به خرج گود را بسازند. البته روس ها در سال 1940، یک نارنجک ضد تانک ساده را توسعه دادند که از اثر انفجاری ساده برای آسیب زدن به زره پوش ها استفاده میکرد و نام آن RPG-40 بود. پس از پرتاب این نارنجک با کمک نواری مسیر پروازش تثبیت می شد. از طرفی روس ها، RPG-43 ( عدد اشاره به سال تولید 1943 است) را ساختند که یک نسخه اصلاح شده از RPG-40 بود و به آن یک لایه مخروطی اضافه شد و تعداد زیادی نوار پارچه ای برای تثبیت مسیر پرواز پس از پرتاب در انتهای آن قرار گرفت. در سال آخر جنگ، روس ها RPG-6 را معرفی کردند، که یک طراحی جدید بر پایه RPG-43 و با آیرودینامیک بهبود یافته و همچنین با یک دم چتری در درون بود که پس از پرتاب از دسته به بیرون رها میشد. نفوذ این نارنجک بیش از 100 میلی متر در زره فولادی گزارش شده است، که برای ایجاد آسیب و انهدام هر تانکی در صورت برخورد با قسمت فوقانی آن ها کافی بود. استفاده از RPG-43 و RPG-6 روسی در نبرد بسیار ساده تر از پانزر ورف ماین آلمانی بود و به آموزش گسترده نیاز نداشت. توجه شود همین موارد بعد ها در سری راکت انداز های پانزر فاست و RPG-2 هم بکار آمدند و به همین دلیل بود که نسل اول این راکت انداز ها با نام نارنجک انداز معرفی شدند که حتی هنوز هم بر سر زبان هاست! در حقیقت راکت انداز های ضد تانک ابزاری بودند که نارنجک های ضد تانک را با کمک یک شتاب دهنده راکتی با دقت و در برد بیشتر به سمت تانک دشمن رها می‌کنند. پس از پایان جنگ جهانی دوم، بسیاری از کشورهای اروپای شرقی نسخه های RPG-6 خود را مهندسی معکوس کردند. برای مثال مجارستان نارنجک AZ-58-K-100 را توسعه داد. از این نارنجک به تعداد زیاد ساخته شد و در نبرد اعراب و  اسراییل در طول سالهای 1967 و 1973 توسط مصر نیز بکار رفت.
       
       
       
      نارنجک ضد تانک RPG-40
       

       
       نارنجک ضد تانک RPG-43
       

       
      نارنجک ضد تانک RPG-6
       

       
      نارنجک ضد تانک AZ-58-K-100 
       
      اولین نارنجک ضد تانک ژاپن، دارای یک کلاهک مخروطی خرج گود ساده به قطر 100 میلی متر بود که دارای یک سیستم فیوز ساده از نوع  "فعال در همه مسیر" بود که اگر به طور تصادفی با کشیدن ضامن از دست سرباز به زمین می افتاد منفجر می شد و به همین سادگی جان فرد را می گرفت. این ضعف آن را بسیار برای نیروی بکار گیرنده خطرناک میکرد، زیرا هیچ ایمنی پس از رهاسازی وجود نداشت و حتی ممکن بود در یک برخورد کوچک و اتفاقی به خود فرد نیز منفجر شود و البته طبق گزارشات میدانی، میزان نفوذ آن فقط حدود ۵۰ میلی متر بود. دومین نارنجک ضد تانک ساخت ژاپن لانج ماین(lunge mine) نام داشت که در واقع یک سلاح انتحاری بود. این سلاح یک کلاهک خرج گود بزرگ بود که بر روی یک چوب نیزه مانند نصب میشد و فرد انتحاری آن را به تانک یا هر هدفی می کوبید، و این برخورد باعث مکانیسمی میشد که در نهایت سرجنگی بزرگ خرج گود آن را منفجر میکرد و هم سرباز و هم هدف را از بین می برد. این نارنجک نصب شده بر روی نیزه هر چند جان سرباز بکار گیرنده را می‌گرفت اما 150 میلی متر در زره فولادی نفوذ میکرد و به همین علت آن را در رده اول بیشترین نفوذ نارنجک های ضد تانک جنگ جهانی دوم قرار میدهد. و البته کمبود سلاح ضد تانک در ژاپن قطعا جدی تر و مهمتر از نیروی بکار گیرنده انتحاری بود! گفته میشود ارتش آمریکا اولین بار در سال 1944 در فیلیپین با نارنجک های ضد تانک روبرو میشود و نارنجک های ضدتانک انتحاری مذکور فوق هم اولین بار در طی نبرد سایپان و پس از آن در نبرد اوکیناوا مشاهده شد. قبل از پایان جنگ جهانی دوم، ده‌ها هزار فروند از این نارنجک های ضد تانک ساده و پر خطر برای واحدهای معمولی ارتش ژاپن در مستعمارات امپراطوری و واحدهای رزمی در جزایر اصلی ژاپن تولید و ارسال شد، چون کاربری چندان سختی نداشتند و عموم سربازان با داشتن یک دل شیر و وفاداری مطلق به امپراطور و ژاپن می‌توانستند از آن ها استفاده کنند.
       

       
      نارنجک های پرتابی ژاپنی
       
          
       
      نارنجک انتحاری lunge mine
       
       پرکاربردترین نارنجک‌های ضد تانک امروزی، شامل طرح‌ های روسی پس از جنگ جهانی دوم هستند که معروف ترین آن ها نارنجک ضد تانک RKG-3 است. در طول جنگ ایران و عراق، سرباز ۱۳ ساله ایرانی محمد حسین فهمیده پس از اینکه خود را در زیر یک تانک عراقی با نارنجک منفجر کرد، به عنوان قهرمان جنگ مورد تجلیل قرار گرفت. به دلیل پیشرفت در زره تانک های مدرن و اختراع نارنجک انداز های راکتی، نارنجک های ضد تانک منسوخ شدند. با این حال در درگیری های پسا اشغال عراق، نارنجک های ضد تانک RKG-3 توسط شورشیان عراقی، عمدتا علیه خودرو های هاموی و نفربر های استرایکر و خضموک (MRAP) های آمریکایی استفاده شدند. این خودروهای محافظت شده زره ضعیف تری نسبت به تانک ها برخوردار بودند و در نتیجه نارنجک های ضد تانک از جمله RKG-3، با نفوذ ۲۲۰ میلیمتری توان آسیب زدن به آن ها را داشتند. پنهان کردن یک نارنجک انداز راکتی همچون RPG-7 در بین جمعیت کار سختی بود. اما هر فرد براحتی می توانست چند نارنجک RKG-7 را حمل کند و باید توجه کرد که تفاوت نفوذ این نارنجک تنها ۴۰ میلیمتر از نسخه ابتدایی RPG-7 کمتر است. شورشیان عراقی عموما در بین جمعیت مخفی میشدند و در دسته های چند نفری به کاروان های آمریکایی حمله و به آن ها خسارات جدی وارد می کردند. این تهدیدات در نهایت باعث شد که ایالات متحده اصلاحاتی در امرپ ها و نفربر های استرایکر انجام دهد که شامل  نصب زره فاصله دار و قفسی و ... می شد که این اصلاحات باعث می شدند تا نارنجک های ضد تانک قبل از تماس با بدنه اصلی منفجر شوند.
       
            
      نارنجک ضد تانک RKG-3
       
      نارنجک ضد تانک RKG-3 همچنین توسط واحد آئروروزویدکا (Aerorozvidka) ارتش اوکراین در تهاجم روسیه به اوکراین در سال 2022 مورد استفاده قرار گرفت. اوکراینی ها با تغییر در زمان‌بندی فیوز و همچنین افزودن باله‌های چاپ‌ شده با پرینتر سه‌بعدی، نارنجکRKG-3 را به RKG 1600 تغییر دادند تا سقوط خود را هنگام پرتاب از یک کواد کوپتر تجاری تثبیت کند. این تغییر، سرآغاز استفاده بسیار گسترده از این دست پهپاد ها با نام کواد کوپتر نارنجک انداز در جنگ اوکراین بود. با ورود کوادکوپتر های نارنجک انداز، مجدد نارنجک های ضد تانک در قالب بمب های سقوط آزاد خرج گود جان تازه ای گرفتند و بنظر می‌رسد با ورود نسل های جدید تر و حتی هدایت شونده آینده ای روشن تری برای این بمب ها قابل انتظار باشد. اما هر چه پیش آید، یادمان نرود که این تسلیحات ریشه در نارنجک های ضد تانک دارند. نارنجک های ضد تانک نیای سال خورده موشک های ضد تانک و راکت های ضد تانک و برخی بمب های پرتابی توسط پهپاد ها هستند. آنچه مشخص است هم چنان این پیر مرد با طراحی ساده خود و همینطور فرزندانش تا بازنشستگی فاصله بسیار دارند.
       

       
      استفاده از RKG-3 در  پهپاد های FPV انتحاری و مولتی روتور نارنجک انداز
       
       
       
      ذکر نام نویسنده و انجمن در هر برداشت از این مطلب الزامی است.
       
      گرد آورنده: Navard 
       
       بن مایه 
    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط 951
      تاپیک جامع تحولات زرهی در نیروهای نظامی ایران
       
      با سلام
      این تاپیک برای ثبت نظرات و پیشنهادات علمی و عملی در خصوص تجهیز نیروهای زمینی ایران به یک تانک اصلی میدان نبرد برای جنگهای نوین ایجاد گردیده است .
       
       
      پلتفرم های موجود در نیروهای نظامی ایران به شرح زیر میباشند که هر کدام میتوانند در صورت برخورداری از مشخصات لازم بستر ی برای توسعه تانک اصلی میدان نبرد برای کشورمان باشند .
       
      ام۴۷ پاتون
       

      ام۴۷ پاتون یک تانک متوسط آمریکایی بود که با پیشرفت طرح تانک ام۴۶ پاتون در اوایل دهه ۱۹۵۰ ساخته شد. این تانک به عنوان تانک اصلی نیروی زمینی و تفنگداران دریایی و جایگزین تانک‌های ام۴۶ و ام۴ شرمن وارد ارتش آمریکا شد اما در این ارتش در هیچ جنگی شرکت نکرد.
      ام۴۷ تنها پس از چند سال با ساخت تانک پیشرفته‌تر ام۴۸ پاتون از استاندارد خارج شد و در اختیار متحدان آمریکا قرار گرفت و در جنگ‌های متعددی از جمله توسط اردن در جنگ شش‌روزه علیه اسرائیل، توسط پاکستان در جنگ‌های هند و پاکستان، از سوی ترکیه در حمله سال ۱۹۷۴ ترکیه به قبرس، توسط ایران در جنگ ایران و عراق و در خدمت استقلال‌طلبان کروات در جنگ استقلال کرواسی شرکت داشت.
       
      ام۴۸ پاتون
       

      ام۴۸ پاتون یک تانک متوسط آمریکایی بود که سومین و آخرین تانکی به شمار می‌رفت که به نام ژنرال جرج پاتون فرمانده سپاه سوم ایالات متحده در جنگ جهانی دوم و از هواداران کاربرد تانک در میدان نبرد، نامگذاری شد. البته ام۶۰ تانکی که بعد از ام۴۸ طراحی و تولید شد هم به طور غیر رسمی ام۶۰ پاتون نامیده می‌شود. طراحی ام۴۸ بر اساس پیشرفت و توسعه ام۴۷ پاتون تانک متوسط قبلی آمریکایی ها صورت گرفت و شباهت ظاهری زیادی با آن دارد اما از نظر ساختار کلی تانکی متفاوت و مستقل است.
       
      ام۶۰ پاتون
       

      ام۶۰ پاتون نخستین تانک رزمی اصلی آمریکایی بود که در سال ۱۹۶۰ تولید شد و سال‌ها مورد استفاده آمریکا و متحدان آن در جنگ سرد قرار داشت. ام۶۰ هرچند در ارتش آمریکا با ام۱ آبرامز جایگزین شده اما استفاده از آن هنوز در بسیاری از کشورها ادامه دارد.
      طراحی ام۶۰ بر اساس تانک متوسط ام۴۸ پاتون صورت گرفت که تا پیش از تولید ام۶۰ تانک اصلی ارتش آمریکا بود. پیشرفت‌های ام۶۰ نسبت به‌ام۴۸ شامل استفاده از توپ نیرومندتر ۱۰۵ میلی‌متری به جای توپ ۹۰ م‌م ام۴۸، استفاده از چرخ‌های آلومینیومی به جای فولادی، زره قوی‌تر و ضخیم‌تر، موتور دیزلی قوی‌تر با توان ۷۵۰ اسب بخار، و افزایش برد عملیاتی به ۴۸۰ کیلومتر می‌شد.
       
      چیفتن
       

      چیفتن (به انگلیسی: Chieftain) نوعی تانک اصلی میدان نبرد بریتانیایی است که از سال ۱۹۶۵ وارد نیروی زمینی بریتانیا شد. هنوز نیز در نیروهای مسلح اردن و ایران از آن استفاده می‌شود.
      طراحی چیفتن بر پایه گروهی از تانک‌های بریتانیایی انجام شد که از ماتیلدا ام‌کا ۲ در سال ۱۹۳۹ (با توپ ۴۰ میلی‌متری) آغاز شده و با تانک‌های کرامول (۵۷ و ۷۵ میلی‌متر)، کومه (۷۶ میلی‌متر) ادامه یافته و در پایان به تانک موفق سنچوریون (۷۶، ۸۳ و ۱۰۵ میلی‌متر) می‌رسد. چیفتن با پیشرفت این طرح ساخته شده و جایگزین تانک متوسط سنچوریون و تانک سنگین کانکوئرر به عنوان نخستین تانک اصلی میدان نبرد نیروی زمینی بریتانیا شد. تولید تانک چلنجر ۱ که بر پایه پیشرفت تانک چیفتن صورت گرفته بود از سال ۱۹۸۳ آغاز و در سال ۱۹۹۵ به‌طور کامل جایگزین چیفتن شد. تولید چلنجر ۲ هم در سال ۱۹۹۸ با توسعه چلنجر۱ آغاز شد. چیفتن از پیشرفته‌ترین تانک‌های عصر خود به‌شمار می‌آید که قدرتمندترین توپ و سنگین‌ترین زره را در بین همه تانک‌های آن هنگام را داشت. اما در برابر آن، توانایی تحرک و سرعت آن کاهش یافته بود.
       
      تی-۵۵
       

      تی-۵۴ یا تی ۵۵ نوعی تانک اصلی میدان نبرد ساخت شوروی است که نخستین پیش‌نمونهٔ آن در سال ۱۹۴۵ تولید شده و تولید انبوه آن از سال ۱۹۴۷ آغاز و به سرعت به مهمترین تانک جنگی ارتش سرخ شوروی و کشورهای عضو پیمان ورشو و بسیاری از کشورهای دیگر دنیا تبدیل شد.
      تی-۵۴ بیش از هر تانک دیگری در طول تاریخ تولید شده و برآورد می‌شود که در حدود ۸۶ تا ۱۰۰ هزار دستگاه از مدل‌های مختلف آن در کشورهای مختلف تولید شده باشد. این تانک از زمان آغاز تولید خود تاکنون شاهد بهینه‌سازی‌ها و اصلاحات متعددی بوده‌است. تی-۵۵ مهمترین بهینه‌سازی تی-۵۴ به شمار می‌رود که در سال ۱۹۵۸ وارد ارتش شوروی شد؛ برخورداری از سیستم محافظتی در برابر حملات اتمی-میکروبی-شیمیایی، حذف تیربار قسمت راننده، نصب موتور قوی‌تر (۵۲۰ به ۵۸۰ اسب بخار) و افزایش ظرفیت مهمات توپ اصلی تانک (از ۳۴ گلوله به ۴۳ گلوله) مهمترین تفاوت‌های آن بودند. این تانک علاوه بر شوروی در لهستان، چکسلواکی، چین (با عنوان تایپ ۵۹) هم تولید می‌شد.
       
      تی-۶۲
       

      تی-۶۲ نوعی تانک رزمی اصلی ساخت شوروی است که بر اساس پیشرفت طرح تانک‌های خانواده تی-۵۴/۵۵ طراحی شده و تولید آن از سال ۱۹۶۱ آغاز شد. این تانک به تدریج جای تانک‌های تی-۵۴ را در واحدهای زرهی و موتوری ارتش سرخ گرفته و تولید آن در شوروی تا سال ۱۹۷۵ ادامه یافت، تا اینکه در دهه ۱۹۸۰ با تانک‌های مدرن‌تر تی-۶۴، تی-۷۲ و تی-۸۰ در خطوط مقدم ارتش شوروی جایگزین شد.
      تی-۶۲ نخستین تانکی بود که از توپ بدون خان استفاده می‌کرد. تفاوت‌های اصلی این تانک با تی-۵۴ شامل شاسی طولانی‌تر و عریض‌تر، توپ بلندتر و پرقدرت‌تر و بدون خان ۱۱۵ میلی‌متری می‌شوند.
       
      تی-۷۲
       

      تانک تی-۷۲ یک تانک اصلی میدان نبرد است که تولید آن از اوایل دهه ۱۹۷۰ در شوروی آغاز شد. این تانک شباهت‌هایی با تانک قدیمی‌تر اما پیشرفته‌تر تی-۶۴ دارد. تی-۷۲ پس از تانک دیگر شوروی‌ها؛ تی-۵۴/۵۵ پرتیراژترین تانک تولیدشده پس از جنگ جهانی دوم است و در مجموع بیشتر از ۲۵ هزار دستگاه از آن ساخته شده و کماکان برای مشتریان خارجی تولید می‌شود که توسط ده‌ها کشور مورد استفاده قرار گرفته‌است. تانک تی-۹۰ مدل توسعه‌یافته تی-۷۲ و جدیدترین تانک ارتش روسیه محسوب می‌گردد. سلاح اصلی این تانک، یک قبضه توپ بدون خان کالیبر ۱۲۵ میلی‌متری از نوع ۲A46M است.
       
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.