جایگاه زرهی ایران در منطقه تاپیک جامع بررسی جایگاه زرهی ایران در آسیای جنوب غربی

[Sorena_Noshad 5,090]

[center][size=4][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]تانک شناسایی سبک اسکورپیون(FV101 scorpion)[/b][/font][/size][/center]

[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/Alvis_Scorpion_Light_Tank~0.jpg[/img][/center]
[center]
[size=4][font=tahoma,geneva,sans-serif]تانک عقرب یک تانک شناسایی سبک ساخت بریتانیا می باشد که در سال 1973 در کارخانجات ALVIS ساخته شد.این تانک به تعداد 3000 دستگاه تولید و به بیش از 20 کشور جهان از جمله ایران صادر شد.انگلیس قبل از ساخت این تانک در نیروی زمینی خود دچار خلا کمبود یک تانک سبک که بتوان آنرا به وسیله چتر از هواپیما پرتاب کرد و بتوان از آن در عملیات پشت خطوط دشمن استفاده کرد.اسکورپیون در طی آزمایشاتی سخت در شرایط آب و هوایی سرد و گرم توانایی خود را اثبات کرد و در سال 1981 نیز به نیروهای زرهی و هوابرد بریتانیا تحویل داده شد.تسلیحات این تانک عبارت اند از یک توپ 67 میلیمتری که توانایی شلیک گلوله های انفجاری قوی،گلوله های دودزا ، اشک آور و ضد تاسیسات را دارد.همچنین این تانک توانایی شلیک موشک های ضد زره را از لانچر خارجی خود دارد و مجهز به چهار لانچر پرتاب نارنجک های دودزا نیز می باشد و همینطور امکان نصب تیربار نیز بر روی این تانک وجود دارد.

در ابتدا این تانک از موتور بنزینی جگوار 60 استفاده می کرد که بعد ها با یک موتور دیزلی جایگزین شد که سرعتی معادل 80 در خشکی و 5.6 کیلومتر در ساعت در آب را به این تانک می داد.بعد ها این تانک مجهز به سیستم های ش م ر ، سیستم جوش آوردن آب برای آشامیدن و ... شد.کشورهای دارنده این عقرب به گونه های مختلفی این تانک را مورد ارتقا قرار داده اند و چون یک تانک سبک و جمع و جور است ارتقاء آن مشکل چندانی برای کشورهای کاربر به وجود نیاورده است.[/font][/size]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/url~4.jpeg[/img][/center]
[center]
[size=4][font=tahoma,geneva,sans-serif]این تانک در جنگ های فالکلند،جنگ ایران و عراق و جنگ خلیج فارس شرکت کرده است.در ایران این تانک در قبل از انقلاب به تعداد نامعلومی خریداری شد و در اختیار نیروی زمینی ارتش قرار گرفت.در دفاع مقدس این تانک ها وظیفه پشتیبانی از نیروی های پیاده را در جاهایی که تانک های دشمن کمتر حضور داشتند به خوبی میتوانست انجام دهد ولی زره ضعیف آن اجازه شرکت کردن در نبردهای زرهی را به آن نمی داد.این تانک هنوز در حال خدمت در نیروی زمینی ارتش می باشد و از به روز رسانی و بهینه سازی آن اطلاعاتی در دست نیست.طبق گفته ویکی پدیا ایران 150 دستگاه از این تانک دارد که مورد تایید نیست.

[b]مشخصات:[/b]

کشور سازنده:انگلیس

شرکت سازنده:Alvis Vehicles Ltd

خدمت:از 1973 تا به امروز(در انگلیس در سال 1994 از خدمت خارج شد)

جنگ ها:جنگ فالکلند،جنگ ایران و عراق و جنگ خلیج فارس

وزن:8.74 تن

طول:5.288 متر

عرض:2.134 متر

ارتفاع:2.102 متر

تسلیحات:توپ 76 میلیمتریL23A1 -(قابلیت نصب تیربار و موشک های ضد تانک)

موتور:Cummins BTA 5.9 litre با توان 190 اسب بخار

برد:756 کیلومتر

سرعت:بین 70 تا 80 کیلومتر در ساعت(بسته به نوع موتور و قدرت در کشورهای مختلف)

ادامه دارد.....[/font][/size][/center]

[black-army 26]

تانك هاي ذولفقار ايراني ميتونن با تانك هاي ابرامز امريكايي مقابله كنند يا تانك هاي ايراني نرسيده به تانك ابرامز منهدم ميشه ؟

[arminheidari 24,407]

[quote] تانك هاي ذولفقار ايراني ميتونن با تانك هاي ابرامز امريكايي مقابله كنند يا تانك هاي ايراني نرسيده به تانك ابرامز منهدم ميشه ؟[/quote]

در جنگ واقعی ابتدا بستگی به تاکتیک تانک ها و اولین شلیک کننده دارد

در روی کاغذ به نظر می آید ایران هنوز به فناوری برای رسیدن به زرهی کار دارد اما قدرت آتش تا حدودی فکر کنم برابر است
در گام بعد ایرانی ها نقاط ضعف تانک آبرامز را می دانند و می دانند کجا را بزنند البته آمریکایی ها می دانند ولی تجربه ندارند

این دو تانک تا به حال روبرو نشده اند یا اگر شده اند در ایران به صورت آزمایشی بوده است پس نتایج تجربی وجود ندارد
اما مطمئنا می توان گفت کسی که اول ببیند و شلیک کند احتمالا برنده است

[vatanam 19]

يه سوال بي ربط كاتيوشا چه سالي وارد ايران شد اخه يكي ميگفت كه تو زاغه مهمات موشكهاي اونو با ارم تاج شاه ديده در حالي كه من فكر ميكنم بعد انقلاب وارد شده باشه

[Aspahbod 2,776]

[quote]يه سوال بي ربط كاتيوشا چه سالي وارد ايران شد اخه يكي ميگفت كه تو زاغه مهمات موشكهاي اونو با ارم تاج شاه ديده در حالي كه من فكر ميكنم بعد انقلاب وارد شده باشه[/quote]

کاتیوشا از دهه ی 1960 در ارتش وجود داشته. جزو خرید های شاه از شوروی بوده. مثل نفربر خشایار.

[A-10 4]

از تانک اسکورپیون در جنگ ایران و عراق چه استفاده ای شد؟؟ مطئمنا مثل چیفتن ازش استفاده نمی کردن

[ALI 5,626]

[color=darkblue]اسکورپیون یک تانک پرسرعت مخصوص عملیات های شناسایی منطقه است و وظیفه آن با چیفتن فرق می کند.

در مجموع استفاده زیادی از آن در جنگ نشد.[/color]

[arminheidari 24,407]

خوبی تانک اسکورپیون سبکی آن می باشد که به صورت هوابرد و چتری قابل استفاده است
فرض کنید حدود 20 تا تانک به علاوه یک نیروی چتر باز برای تصرف یک جا بفرستید این گونه نیروهای شما بی پناه نیستند
درست است که تانک ها را راحت می زنند اما پناه سربازان خواهند شد و گوشت دم توپ نخواهند شد

( یادآوری نیروی های خط شکن ایرانی بعد از حمله و شکستن خط به کمتر نصف و نزدیک یک چهارم می رسیدن
در صورتی که گردان هایی که با تک زرهی مواج می شدند اینگونه تلفات نمی دادند چرا که جان پناه و سنگر داشتند ولی خط شکن این جان پناه و حفاظت را ندارد)

حالا یک فرض ساده همین نیروی چترباز را با 20 تا تانک اسکورپیون برای تصرف و حفظ یک جاده بفرستید ، واقعا در نیروی هوابرد و پشت خطوط مقدم کاربردی می باشد

[alireza 29]

fashnews:روایتی از یک شاهد عینی در باره حماسه هویزه

در سی امین سالگرد شهادت حماسه هویزه ، روایتی بی واسطه و دست اول را از آن چه در هویزه گذشت ، به روایت سردار «کلاه کج» که شاهد مستقیم 16 دی ماه 1359 بوده است مرور می کنیم

در سی امین سالگرد شهادت حماسه سازان هویزه به فرماندهی شهید سید محمد حسین علم الهدی ، روایتی بی واسطه و دست اول را از آن چه در هویزه گذشت ، به روایت سردار «کلاه کج» که شاهد مستقیم 16 دی ماه 1359 بوده است مرور می کنیم:

چند روز قبل از عملیات هویزه٬بچه های اهوازی که در سوسنگرد و تحت مسپولیت من بودند٬ اصرار داشتند که در عملیات حضور یابند . به همین دلیل چندین بار از مسئولین رده بالا تقاضای شرکت در عملیات را نمودم که موافقت نمی شد.

در تاریخ دهم دی ماه 1359 برادری به نام «سیامک بمان» که آن موقع در هویزه بود ٬ نزد من آمد و گفت : «یکی از فرماندهان ارتش به نام سرگرد فردوس از ما خواسته که از اینجا برویم چون آنها می خواهند برای دفاع از هویزه جنگ کلاسیک انجام دهند و با این بهانه که ما پیاده نمی توانیم با آنها باشیم ٬ عذر ما را خواسته است .» این بود که فورا با برادر «غلام‍پور» و دیگران مشورت کردیم و بعد مسئله را با برادر «رحیم صفوی» از ستاد عملیات جنوب ٬ در میان گذاشتیم . قرار شد تا از آن طریق با فرمانده لشکر صحبت کنند . بالاخره پس از هماهنگی های لازم ٬ قرار شد که بچه های ما ٬ هر صد و پنجاه نفر با یک گردان ارتش همراه شوند . صدو پنجاه نفری که با برادر «حسین علم الهدی» بودند ٬ با گردان سرگرد فردوس و صدوپنجاه نفری که مسئولیتشان با من بود ٬ با گردان تانک «سرگرد سلیمی» مامور شدیم .

من علاوه بر هفتاد نفر نیروی اهوازی ٬ مسئولیت هشتاد نفر دیگر از بچه های تهران ٬ کرج ٬ کازرون و دیگر جاها را هم به عهده گرفتم و در مدرسه ای در هویزه آنها راسازماندهی کردم . روز پانزدهم دی ماه آماده عملیات بودیم . به این منظور با ارتش هماهنگ کردیم . ما گردان پیاده سپاه بودیم و در این خصوص با گردان سرگرد سلیمی برنامه ریزی کردیم. شناسایی به عهده بچه های ما بود ٬ و از این بابت منطقه برای ما کاملا شناخته شده بود .

روز چهاردهم ٬ من و سرگرد سلیمی از منطقه هویزه به پشت دشمن رفتیم ٬ یعنی از دشت باز رفتیم ٬ جاده «کرخه نور» به «جفیر» را قطع کردیم و ا پشت سر دشمن سر در آوردیم . ایستاده بودیم و دشمن را نگاه می کردیم . کنار یکی از سنگرهای تانک که در صحرا به طور پراکنده زده شده بود ٬ با جیپ نیول توقف کردیم و با دوربین٬ دشمن را نظاره می کردیم .

سرگرد سلیمی تانکهای عراقی را از پشت دید . به یکی از افسرهایی که همراهمان بود گفت : «سرگرد فلانی٬ این دشت جان می دهد برا یانکه تانکها از همدیگر کورس بگیرند ٬ پشت دشمن را ببین ٬ همه تانکها رویشان به آنطرف است ٬ فردا همه تانکهایشان را می زنیم.» خیلی خوشحال بود . بعد هم در مورد آرایش تانکهایشان در دشت باز ٬ صحبت می کردند.

تا اینکه به نزدیکی هویزه آمدیم . ساعت دو بعد از ظهر روز چهاردهم بود . به یکی از تانکهای ارتش رسیدیم . دیدیم این تانک چیفتن ٬ لوله اش رو به هویزه و پشتش به دشمن است . سرگرد ماشین را کنار زد و داد زد : «ستوان فلانی! چرا تانکت به طرف دشمن نیست؟» گفت: «دارم روغن می زنم .» سرگرد گفت: «خیلی زود برش گردان به سمت دشمن . تانک جمهوری اسلامی و ارتش نباید به طرف شهرهای خودمان باشد .»

خیلی روحیه سطح بالایی داشت و با این روحیه ٬ ما به موفقیت خود اطمینان حاصل کرده بودیم . بعد به ستوانی رسید که افسر تانک بود . گفت: « فلانی! فردا اولین تانکی که به قلب دشمن می زند خودت هستی.» او هم گفت : «بله قربان٬حتما.»

ما آن شب ٬ امیدوار ٬ به دنبال هماهنگ کردن کارها رفتیم . صبح فردا ساعت نه ٬ نیروها را سازماندهی کردیم . قرار بود از سمت هویزه به سمت دشمن حرکت کنیم . از هویزه تا نقطه رهایی که تانکها حرکت می کردند حدود چهار یا پنج کیلومتر فاصله بود و ما فقط سه دستگاه تویوتا داشتیم و باید صدو پنجاه نفر را به نقطه رهایی می رساندیم . آخرین نفرات را که رساندیم ٬ تانکها حرکت کردند . همراه ما یک بیسیم چی از بچه های اصفهان بود . با یک تویوتای قرمز رنگ حرکت کردیم و بچه ها هم کنار تانکها ٬ پیاده به حرکت در آمدند . از نقطه رهایی تا منطقه درگیری هیجده کیلومتر راه بود . تمام این راه را بچه ها پیاده می آمدند . ما تا نیمه راه با ماشین رفتیم و کنار سنگر تانکی ٬ ماشین را با بیسیم چی و یکی از بچه ها گذاشتیم که آن دو خیلی ناراحت شدند ولی چاره ای نبود . ما در کنار تانکها همینطور می دویدیم . ارتشها ٬ نفرات پیاده شان سوار پی ام پی ها بودند و بچه ها را که می دیدند می گفتند : «راه زیاد است ٬ خسته می شوید ٬ نمی توانید پیاده راه بیایید .» ولی بچه ها به عشق عملیات ٬ پیاده می آمدند و شوق زیادی داشتند . بعضی ها ‍اهایشان تاول زده بود و عده ای هم کفشهایشان را درآورده بودند چون نمی توانستند با پوتین راه بروند .

به محل درگیری رسیدیم . تانکها آرایش گرفته بودند . چند نفر از بچه ها که خیلی خسته شده بودند را سوار تانک کردیم و بقیه پیاده حرکت کردند .

ما با بچه های پیاده ٬ جاده جفیر- کرخه نور را قطع کردیم . خودروهای عراقی را که در حال فرار بودند ٬ بچه ها با آرپی جی می زدند . چهار هلیکوپتر هم بالای تانکهایمان اسکورت می کردند و تانکهای دشمن را که می خواستند به طرف جفیر فرار کنند شکار می کردند. تانکهای ما از پشت ٬تانکهای دشمن را می زدند و ما – نیروهای پیاده – زیر حمایت آتش تانکهای خودمان جلو می رفتیم و مواضع دشمن را می گرفتیم .مقداری که جلو رفتیم ٬ تانکی از تانکهای خودمان ٬ که بچه های پیاده هم سوار آن بودند ٬ مورد اصابت گلوله مستقیم تانک دشمن قرار گرفت و بچه ها پایین افتادند . با دیدن این صحنه ٬ بقیه بچه هایی را که سوار تانکها بودند ٬ پیاده کردیم . در بین راه یک نفربر (ام-113) از ما سوخته بود و بقیه سالم بودند – بجزء تانکی که مورد اصابت قرار گرفت ٬ که آن هم نسوخته بود . به سنگرهای دشمن رسیدیم که خوراکیها و ادوات و تجهیزاتشان بجا مانده بود . تا سر جاده کرخه نور رفتیم . آنجا هم از داخل سنگرها ٬ گروه گروه عراقی بیرون می آمد و همه تسلیم می شدند. صحنه بسیار جالبی که در آن لحظه شاهدش بودم این بود که اتوبوسهای ما زا اهواز آمده بودند و در منطقه مثل مسافر ٬ اسرا را تخلیه می کردند و می بردند ٬ در حالی که آن معرکه محل تخلیه اسرا و آمدن اتوبوس مسافربری نبود . حتی در بعضی جاها ماشینها توی گل گیر می کردند و بچه ها آنها را بکسل می کردند و در می آودند .

درگیریها ادامه پیدا کرد . حدود ساعت چهار بعد از ظهر ٬ منطقه فتح شده بود و تانکهای ما به همراه گردانمان به سمت راست منطقه که به «جفیر» منتهی میشد ٬ می رفتند . سمت چپ جاده هم ٬ گردان سرگرد فردوس آرایش گرفت . شب هوا سرد بود و ما تجهیزات نداشتیم ٬ یعنی پتو و محل خواب نبود . ولی منطقه ما به رودخانه کرخه نور نزدیک بود . به یکی از روستاها به نام «حمودی فردوس» که روی خود رودخانه کرخه قرار دارد ٬ وارد شدیم و داخل یکی از طویله ها استراحت کردیم.

حدودا چهل نفر بودیم . بچه ها خیلی گرسنه بودند . چند نفر آمدیم و در سنگرهای عراقی مقداری خوراکی پیدا کردیم . مقداری نان خشک شده و چند قوطی کنسرو و کمی گوجه که همه را توی یک گونی سفید ریختیم و بردیم بین بچه ها تقسیم کردیم .بچه ها به عنوان شوخی و مزاح می گفتند : «عجب پیشروی کردیم . این همه جا بود ٬ بعد از این همه پیروزی آمدیم داخل طویله خوابیدیم . » خلاصه شب را همان جا به صبح رساندیم ولی برای تعدادی از بچه ها که نبودند٬ ناراحت بودیم و فکر می کردیم که چطور آنها را پیدا کنیم .

در محل درگیری روز قبل٬ تعدادی از بچه ها را دیدیم و در مورد حسین علم الهدی هم که سؤال کردیم ٬ گفتند ایشان در روستای روبروی حمودی فردوس در امتداد رودخانه هستند . ما بسیار خوشحال شدیم .

فردا صبح اول وقت چند نفر را فرستادم که به بقیه نیروهایمان در روستای روبرو محل ما را اطلاع دهند و همگی بیایند تا به سمت نیروهای خودی حرکت کنیم .

در سه راهی جفیر(که یک راهمان به جفیر٬ راه دوم به هویزه و راه سوم به طرف دب حردان و اهواز می رفت) بچه ها را جمع کردیم و در آنجا من به برادران شهرستانیم(که برای این عملیات به ما ملحق شده بودند ) گفتم که ما از این ساعت به بعد ٬ مسئولیت شما را به عهده نمی گیریم. شما به سوسنگرد ٬ نزد برادر غلامپور برگردید چون ما سه وانت بیشتر نداریم و اینها هم برای 50 یا 60 نفر نیروهای خودمان به زور کفایت میکنند . مسیر را هم که می خواهیم برویم دشت باز است و حتما خودرو می خواهد .

بچه ها ناراحت شدند و رفتند ولی من می دانستم که آنها تماما به سوسنگرد بر نمی گردند و عده ای حتما با نیروهای دیگر ٬ مشغول پیشروی می شوند .

ما با نیروهای خودمان در سمت راست جاده جفیر و نزدیک آرایش تانکها رفتیم . با سرگرد سلیمی صحبت کردیم و من از روی نقشه موقعیت ها را برای ایشان تشریح کردم که کدام راه به طرف «یزد نو» میرود ٬ کدام به طرف «شط علی» یا «طلائیه» . و گفتم ما باید به طرف این مناطق برویم .

سرگرد سلیمی گفت : « ما به شما بیل مکانیکی میدهیم ٬ شما حدود جلوتر از ما کانالی برای بچه هایتان بکنید تا اگر احیانا دشمن قصد پاتک داشت و خواست با موشکهای مالیوتکای زمین به زمین ٬ تانکهای ما را بزند ٬ نفرات شما جواب آنها را بدهند .»

نظر به تجربه ای که داشتیم٬ گفتیم: « نمیشود ٬ به دلیل اینکه چون منطقه دشت باز است ٬ بچه ها در این فاصله یک کیلومتری و در بین دو نیرو در معرض تیر مستقیم تانکهای خودی و دشمن قرار میگیرند٬ در ثانی ٬ اگر احتیاج به بازگشت باشد و تانکها عقب بیایند ٬ ما نمی توانیم از داخل کانال بیرون بیاییم و در دشت هموار به عقب برگردیم ٬ چون دشمن مثل برگ بچه ها را از پشت سر می زند و به زمین می ریزد .»

سرانجام در مورد فاصله 50 متری توافق کردیم و گفتیم این هم مناسب روز نیست چون جنگ ٬ تانک است نه نیروی پیاده ٬ و تازه ما نیروها را شب می توانیم 100 یا 200 متر در داخل کانال جلو ببریم ولی روز نمی شود .

برنامه ها منظم شد و قرار شد ما در جلوی واحد های تانک ٬ نیروهایمان را سازماندهی و آماده کنیم.

نیروهای شصت هفتاد نفره مان را به سه گروه 20 نفره یا کمی بیشتر تقسیم کرده . یکی از گروه ها به مسئولیت برادر «محمود کاظمی» (که بعدها به شهادت رسیدند) و گروه دیگری به مسئولیت برادر (حسین امیری )و گروه سوم با پرویز رمضانی بود ٬ که این دو نفر هم بعدها به اسارت دشمن در آمدند .

در سه سنگر تانک مستقر شدیم تا بیل مکانیکی بیاورند . ظهر شد و غذا آوردند و سهم بچه های خودمان را گرفتیم ٬ غذا ماست پاستوریزه و بیسکویت و برنج استامبولی بود .

یکی از ماشینهای مان را آورده بودیم و کنار یکی از سنگرهای تانک گذاشته بودیم . بعد من روی ماشین رفتم و از بالای آن ٬ دشت جفیر را نگاه میکردم که نقطه های سیاهی را از دور مشاهده کردم . زود پایین پریدم و بچه ها را که در حال غذا خوردن بودند ٬ موقتا به حال خودشان گذاشتم تا قضیه معلوم شود . دوربین را برداشتم و دوباره روی سقف ماشین رفتم و نگاه کردم . گرما و حرارت زمین سراب ایجاد کرده بود و مانع از آن می شد که درست ببینم سیاهی ها چه هستند ٬ بعید نبود که تانک باشند . چشمهایم را کمی ماساژ دادم برادر شهید «نعمت اله مرجانی » که کمک آرپی جی زن بود و در جاده سوسنگرد با من بود . داشت به من نگاه می کرد و چیزی فهمیده بود ٬ گفت : «نکنه باز چیزی دیدی؟»

گفتم : « آره به خدا ٬ باز مثل چیزی دیدم . »

وقتی خوب نگاه کردیم ٬ دیدیم تانکهای عراقی در دشت باز ٬ آرایش وسیعی گرفته اند و جلو می آیند .

پایین پریدم و به بچه ها خبر دادم . آنها غذا خوردن را نیمه کاره رها ساخته و فورا خود را آماده کردند. سریع جریان را به سرگرد سلیمی اطلاع دادیم تا اقدامی انجام شود . تانکهای ما که آرایش گرفته بودند ٬ نیمی در دشت باز بودند و نیمی دیگر در سنگرهای تانک نیمه کاره ٬ قسمتی برجکشان بیرون بود .

سمت راست هم که تامین نداشتیم ٬ قرار بود تیپ دو زرهی لشکر 92 بیاید که تا آن موقع نیامده بود . لذا اجبارا سرگرد سلیمی یک گروهان از تانکهایش را برای تامین سمت راست فرستاد . احتمالا گروهان سوم هم تامین دشت باز بود .

در حین آماده شدن دیدیم که یکی یکی تانکهای چیفتن ما دارد می سوزد ٬ برجک تانکی می پرد ٬ چند نفر سوخته از تانکی دیگر بیرون میکشند ٬و ... این حالت را که مشاهده کردیم ٬ بچه ها را جمع کردیم و گفتیم آماده باشید که وضع دارد ناجور می شود . به برادر رمضانی گفتم: «برو بچه ها را آماده کن ٬ به محض اینکه تانکهای ما عقب کشیدند ٬ بچه ها را عقب بکشید ونگذارید هیچکدام از آنها در دشت باز بمانند .» او گفت : «اِ؟؟ عقب نشینی!؟» گفتم : «بله عقب نشینی . اینجا اگر تانک عقب بکشد ٬ باید نیروی پیاده هم عقب بکشد .» بچه ها گفتن: «ما باید کاری کنیم که ارتشی ها روحیه داشته باشند و عقب نروند .» گفتم : «با چه چیزی بمانند؟ این تانکها یکی یکی دارد در دشت زده می شود ٬ نه آرایشی هست ٬ نه سنگری درست و حسابی ٬ نه موضعی .»

آخرین چیفتن دردست یک ستوان سوم ٬ افسر تانک بود . او به من نگاه می کرد و اشکش سرازیر بود . خرج گلوله تانکش را به زمین زد و با حسرتی گفت : «برادر٬ من با این ٬ در مقابل دشمن چکار می توانم بکنم؟» بعد به سربازهایش که خدمه تانک بودند گفت جمع شوید که برویم ٬ و عقب رفتند.

در این لحظه دیدم یکی از بچه ها با ژ3 ایستاده و به طرف تانکهای دشمن ٬ از فاصله دور شلیک می کند. یقه او را گرفتم و کشیدم و گفتم : «برو ٬ معطل نکن! برگرد .» او را به بچه ها رساندم . بعد سراغ عده ای دیگر از بچه ها رفتم. ناگهان یک گلوله مستقیم آمد و به عقب خودروی ما که کنار یک سنگر تانک گذاشته بودیم اصابت کرد.

چون گلوله توپ انفجاری نبود و از نوع گلوله های باریک ضد زره بود ٬ پشت ماشین و رینگ را سوراخ کرد و از صندلی عقب رد شد و در عقب را سوراخ کرد و آمد بیرون چند تا کیسه خواب هم عقب ماشین داشتیم که آتش گرفته بودند . فورا آنها را در آوردیم و جای ماشین را عوض کردیم .

همین موقع یک سرباز آمد و گفت : «برادر؟ تو را به خدا ٬ بیا فرمانده ام پایش قطع شده ٬ بیایید کمک کنید و نگذارید فرمانده ام اینجا بماند و اسیر شود .»

دیگر تانکهای دشمن نزدیک شده بودند سوار ماشین شدیم و به اتفاق سربازی که داشت گریه می کرد به طرف فرمانده مجروحش رفتیم . تیر مستقیم و تیر دوشکا از نزدیک شلیک میشد و از اطراف ما عبور می کرد . موشکهای مالیوتکا هم از روی ماشین رد میشدند . عراقی ها رسیده بودند.

فرمانده مجروح کنار تانکی افتاده و یک پایش قطع شده بود . او را سوار کردیم و به راه افتادیم و خدا بسیار به ما رحم کرد که از بین آن همه آتش و تیر و موشک ٬ سالم بیرون آمدیم و دور شدیم .

در سه راهی جفیر یک آمبولانس ارتشی را به اجبار نگه داشتیم و آن افسر را داخل ماشین گذاشتیم و فرستادیم . تا شب کنار رودخانه کرخه نور ماندیم ٬ یعنی یک خیز از سه راه جفیر عقب تر .

شبانه به طرف هویزه آمدیم . تعدادی از نیروهایمان آنجا بودند و تعدادی به سوسنگرد رفته و از پشت سوسنگرد ٬ از جاده «جلالیه» به طرف کرخه نور آمده بودند .

در هویزه تعدادی از برادران به ما گفتند نفراتتان را اینجا نگه داریپد و ازهویزه محافظت کنید . ما ناراحت شدیم و گفتیم یک لشکر تانک ارتش نتوانست مقابله کند و نفرات میان دشت ماندند آنوقت ما چندنفر پیاده از یک شهر حفاظت کنیم ؟

با نیروها ٬ از جاده جلالیه به کرخه نور رفتیم . روز شانزدهم بود. تانکها و نفربرهایمان مانند خرما به هم چسبیده بودند و کسی نبود آنها را آرایش دهد . به سرگرد سلیمی موضوع را گفتم . ایشان با حالتی پریشان گفت : « برادر فلانی! تمام افسرهایم از دست رفتند٬ تانکها و تجهیزاتم از دست رفتند ٬ نفراتم از دست رفتند .»

خیلی ناراحت بود . گفتیم حداقل این چند تانک را حفظ کنیم اگر بمباران شود ٬ همه شان می سوزند .

دشمن مرتبا بالای سر بچه ها رگبار می زد و منطقه را شناسایی می کرد و به نیروهای خودشان اطلاع می داد . چند هلیکوپتر دشمن دائما با موشک به طرف تانکهایمان شلیک می کردند. تانکها می سوختند و نفربرها و خودروهای عامل مهمات آتش گرفته بودند . حالت خیلی بدی پیدا شده بود . همه گیج بودیم . کسی نمی دانست چه کار باید بکند . بعد ما به عقب آمدیم که نیروهایمان را سازماندهی کنیم و از یک مقام بالاتر کسب تکلیف کنیم . دیگر شب شده بود . به همین دلیل تا صبح در حمیدیه ماندیم و صبح روز هفدهم نیروهایی که در اهواز و حمیدیه بودند را به صورت حرکت دادیم و جلو بردیم و از جلالیه عبور کردیم . به انتهای جلالیه که رسیدیم ٬ دیدیم چند تویوتای وانت بچه ها را سوار میکنند . کمی جلوتر ٬ در حال حرکت ٬ دیدیم که هواپیمای دشمن با سطح پرواز تقریبا 50 متر از زمین به طرفمان می آید گفتیم الان است که ستون را بزند ولی به لطف خدا ٬ رگباری که بست کناره جاده را زد و فقط یک عرب روستایی دستش قطع شد . ما ناراحت بودیم که چرا هواپیماهای دشمن بچه های ما را همینطور میزنند ولی هواپیماهای ما نمی آیند .

از جاده جلالیه که به طرف کرخه نور سرازیر شدیم ٬دیدیم تانکهایمان آنجا هستند.گفتیم »: چرا آمده اید؟»گفتند:«عقب نشینی کردیم وازکرخه نورآمدیم اینجا.»دیگر گریه ام گرفت.خیلی ناراحت شدم . به هرحال بعدحرکت کردیم وبه خط مقدم کنارجاده حمیدیه- سوسنگرد رفتیم.

ما با تیپ قزوین بودیم . وقتی به آن منطقه رسیدیم٬نیروهارا سازماندهی کردیم ودرکنارواحدهای ارتش به عنوان نیروی پیاده ٬پدافند کردیم وچند پاتک دشمن رادفع نمودیم.دراینجا لشکر16هم با آن قدرتی که داشت ٬مانده بود.گردانهایی که از جلوبرمی گشتند٬ ازآن همه تانکی که داشته ورفته بودند ٬شش هفت تانک برمیگرداندند. یا خدمه ها آنهارا گذاشته وآمده بودند ویا دشمن آنها را زده بود ویا اینکه از کار افتاده ومانده بود.درحالی که درمنطقه هویزه طبق آمار صحیح ٬ نودوسه دستگاه چیفتن سالم به جز نفربرها وخودروها برایمان مانده بود .

از نیروهای برادر حسین علم الهدی پرسیدیم ٬ گفتند که آنها سمت چپ بودندوآنجا ماندند. تانکها عقب کشیده بودند وآنها در مقابل پیشروی دشمن مقاومت کرده بودند .

به نقل از مشرق

[Sorena_Noshad 5,090]

[center][size=4][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]T-62 تی [/b][/font][/size][size=4][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]62[/b][/font][/size][/center]

[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/t-62-DDST8501281_JPG.jpg[/img][/center]
[center]
[size=4][font=tahoma,geneva,sans-serif]تانک تی 62 اولین بار در سال 1961 در بین عموم ظاهر شد،این تانک در سال 1965 وارد خط تولید انبوه شد و تولید آن تا سال 1975 ادامه داشت.این تانک جایگزین تانک های فرسوده T10 و T45 شد.این تانک چند مدل دارد که عبارت اند از:مدل A که نوع اولیه و بیشترین تولید را دارد،مدل B که به یک تیربار 12.7 میلیمتری ضد هوایی مجهز شده است،مدل K که مجهز به یک سیستم موازنه دید بوده و قسمتی از آن دارای سیستم کنترل آتش لیزری است. در مدل سال 1977 که که برخی از مکانیزم های محرک آن از قبیل شنی و غلتک و چرخ دنده ها و با تانک تی72 تعویض شد.تی 62 دارای وزن 37 تن است و از یک موتور V شکل 12 سیلندر دیزل چهارزمانه، به حجم 38880 سی سی استفاده می کند که قدرتی برابر با 580 اسب بخار به این تانک می دهد.سرعت T-62 در جاده 50 کیلومتر در ساعت است که به دلیل مقاومت زیاد پیچشی زنجیر های رابط شنی تانک، و تحرک محدود غلتک ها (100 م م یعنی حدود نصف تانک های غربی) سرعت تانک را در مناطق متغیر، تا 25 کیلومتر در ساعت پایین می آورد.[/font][/size]

[size=4][font=tahoma,geneva,sans-serif]باک تی 62 گنجایش 960 لیتر سوخت را دارد که به آن بردی معادل 400 کیلومتر می دهد که می توان با نصب دو مخزن سوخت اضافی این برد را به 600 کیلومتر رساند.همچنین این تانک مجهز به یک سیستم آتش خاموش کن(اطفاع حریق!) است که البته با تولید ترکیبات شیمیایی گازی مرگبار نیز تولید می کند.T-62دارای یک توپ 115 میلیمتری بدون خان است که حداکثر تحرک لوله آن رو به بالا 18 و رو به پایین 5 درجه است.[/font][/size][/center]

[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/t-62-11_iraq.jpg[/img][/center]
[center]
[size=4][font=tahoma,geneva,sans-serif]تی62 می تواند 40 تیر فشنگ برای توپ اصلی حمل می کند. قفسه آماده در برجک فقط دارای سه تیر فشنگ است. تمامی دیگر فشنگ ها در دیواره بدنه جای دارند و بسته به موقعیت برجک، در تمام اوقات قابل دسترسی نیستند. در این تانک گلوله گذار باید با دست چپ خود عمل کند که این امر مشکلاتی را در بر دارد. علاوه بر این تی62 تعداد 2500 تیر فشنگ مسلسل حمل می کند. توپ اصلی تی62 می تواند چهار نوع گلوله شلیک کند که مهمترین آنها (BR6) است. این گلوله 40 سانتی متر طول و 4 سانتی متر قطر دارد و دارای سرعت اولیه 1615 متر بر ثانیه است.[/font][/size][/center]

[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/t-55-DAST8804830_JPG.jpg[/img][/center]
[center]
[size=4][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]تی 62 در ایران[/b]

این تانک به چند طریق وارد ایران شد یکی غنیمت گرفتن تانک های عراقی و دیگری خرید از کره شمالی که شامل مدل ساخت شوروی و کره شمالی می شد و دیگری نیز از طریق لیبی وارد ایران شد که البته تعداد آن ها کمتر از تعدادی بود که از کره شمالی وارد ایران شد.از بهینه سازی های این تانک در ایران اطلاعاتی در دست نیست

با تشکر از داش علی[/font][/size][/center]
[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/t62-003.jpg[/img][/center]
[center]
[size=4][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]مشخصات:[/b]

وزن:37 تن

طول:6.63 متر

عرض: 3.30 متر

ارتفاع:2.40 متر

خدمه:چهار نفر - راننده-توپچی-فرمانده و بارگذار(loader)

تسلیحات:یک توپ 115 میلیمتری به عنوان سلاح اصلی و دو تیربار یکی بر روی برجک و دیگری هم محور با توپ

کاربران(شامل کاربران گذشته):ایران-الجزایر-آنگولا-کوبا-مصر-اتیوپی-اسرائیل-قزاقستان-لیبی-منگولیا-کره شمالی-روسیه-سوریه-ازبکستان-ویتنام-یمن-افغانستان-بلاروس-بلغارستان-عراق-تاجیکستان-ترکمنستان-اوکراین-آمریکا-

موتور:

یک موتور V شکل 12 سیلندر دیزل چهارزمانه با قدرت 580 اسب بخار

گنجایش سوخت:960 لیتر می توان با نصب مخزن های اضافی سوخت به 1360 لیتر رساند

برد:400 کیلومتر با نصب مخزن سوخت اضافی 600 کیلومتر

سرعت:50 کیلومتر در ساعت

ادامه دارد....[/font][/size][/center]

[ALI 5,626]

[color=darkblue][quote]خوبی تانک اسکورپیون سبکی آن می باشد که به صورت هوابرد و چتری قابل استفاده است[/quote]
دوست عزیزم جناب آرمین حیدری

اسکورپیون یک تانک سریع مخصوص عملیات های شناسایی و پشتیبانی سبک است و یک تانک هوابرد نیست. هر تانک سبک وزن را نمی توان به وسیله چتر توسط یگان های هوابرد از هواپیما پایین انداخت. تانک های هوابرد دارای طراحی مخصوصی هستند. نوع طراحی این تانک ها به گونه ای است که در پرتاب آنها به وسیله چتر تعادل چتر و پلیت زیر آن را به هم نزند. همچنین حجم و اندازه آن نیز می بایست متناسب با هواپیمایی باشد که قرار است آنرا به بیرون پرتاب کند. همچنین سیستم تعلیق آن نیز می بایست به گونه ای باشد که تحمل ضربه های شدید برخورد با زمین را داشته باشد.



یک نمونه تانک هوابرد

تانک شریدان


[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/SHERIDAN_(4).jpg[/img][/color]

[ALI 5,626]

[color=darkblue]با تشکر از سورنای عزیز

یک توضیح کوچولو درباره تی 62 بدم.

تانک تی 62 در ادامه تانک تی 55 ساخته شد. وقتی که شوروی تانک تی 55 با توپ 100 میلیمتری را به تولید انبوه رسانید ، از سوی انگلستان تانک سنچوریون با توپ 105 میلیمتری ال 7 رویال اوردننس به تولید انبوه رسید. از آنجایی که توپ تانک انگلیسی قویتر از توپ 100 میلیمتری تانک روسی بود ، ارتش سرخ در اوایل دهه 60 دست به کار طراحی یک تانک با توپ بزرگتر شد. ارتش سرخ تصمیم داشت توپ 115 میلیمتری 2A20 را بر روی برجک تی 55 نصب کند. اما برجک کوچک تی 55 توان نگهداری مناسب این توپ را نداشت. به همین خاطر یک برجک جدید که کمی بزرگتر از برجک تی 55 بود ، برای نگهداری توپ جدید 2A20 طراحی شد. اما برجک جدید هم قابلیت نصب بر روی شاسی تی 55 را نداشت ، چرا که اندازه آن بزرگتر از برجک تی 55 بود و نمی شد آنرا بر روی شاسی تی 55 نصب کرد. اینجا بود که برای ساخت تانک جدید 115 میلیمتری ، شاسی تی 55 قدری بلندتر از مدل قبلی خود شد. حدود 350 میلیمتر شاسی تی 62 بلندتر از شاسی تی 55 شد که به این وسیله بتواند برجک جدید را بر روی خود حمل کند.

این تغییر طول تانک باعث شد که فاصله چرخ های تانک نیز تغییر کند.

امروزه ساده ترین راه برای تشخیص تی 55 و تی 62 ، فاصله بین چرخ های آنها است.

به چرخ های تی 55 دقت کنید


[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t-54-DFST8607557_JPG.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t-54-DFST8607557_JPG.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/T-54-%7E0.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_T-54-%7E0.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-Tank_T-54_in_Verkhnyaya_Pyshma.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_800px-Tank_T-54_in_Verkhnyaya_Pyshma.jpg[/img][/url]

همانطور که می بینید ، چهارچرخ عقبی تانک دارای فاصله کم و نزدیک به هم هستند و اکسل اول با فاصله بیشتری از محورهای دیگر قرار دارد.



حالا به پولی های تی 62 توجه کنید

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/T-62_STATIC.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_T-62_STATIC.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t62-001.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t62-001.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/t62_medium_tank_01_jd03.JPG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_t62_medium_tank_01_jd03.JPG[/img][/url]

همانطور که می بینید ، دو محور اولی به هم نزدیک هستند و فاصله آنها دقیقا به اندازه محورهای تی 55 است. درحالیکه سه محور انتهایی تانک با فاصله بیشتری نسبت به هم قرار دارند. که این خود نشانگر آن است که طول شاسی تانک کمی بیشتر از شاسی تی 55 است. ساده ترین راه تشخیص شاسی این دو تانک این است.

علی رغم مشکلات ارگونومی که تی 62 با آن دست به گریبان بود ، در مجموع این تانک یکی از موفقترین تانک های ساخته شده در جنگ سرد به شمار می رود. اولین تانک با قابلیت انجام رزم شبانه به طور کامل و مستقل همین تانک است.
[/color]

[arminheidari 24,407]

ممنون آقا علی از اطلاعات خوبتان
آیا ما تانکی برای حالت هوابرد داریم

[alireza 29]

[quote]ممنون آقا علی از اطلاعات خوبتان
آیا ما تانکی برای حالت هوابرد داریم[/quote]


بیش از 30 سال است که تانک شناسایی اسکورپیون در تیپ 55 هوابرد در مانورهای سالیانه و توسط مربیان بارریزی نخبه این تیپ در منطقه هوایی شیراز و از هواپیمای C-130 با چتر اتومات پرتاب می شود.ولی لزوما تانک اسکرپیون یک تانک هوابرد نیست و به دلیل تعداد پایین فقط در جهت آموزش بارریزی از آن استفاده می شود و در راهبرد نظامی ایران کاربردی ندارد.
گزارشی نیز از عملیات هوابرد این تانک در طی جنگ وجود ندارد.

[Haj_Rezvan 11,197]

سلام
سورنا جان ممنون از مقاله زیبات
یه سئوال داشتم :
1- ایا زره های واکنشی بر روی تانک هایی مثل ذ-3 که برجکی مانند M1-A2 دارد قابل نصب است یاخیر؟
2- با توجه به زره ضعیف تانک چیفتن چرا ERA ها روی این تانک نصب نمیشه>؟