جنگنده برتری هوایی شن یانگ جی-11 جنگنده برتری هوایی شن یانگ جی-11 ( Shenyang J-11/ Flanker-L)

[Sorena_Noshad 5,090]

به نام ایزد توانا



شن یانگ J-11 (نام کامل:Jianji-11 یا Jian-11) کپی چینی جنگنده برتری هوایی Su-27 (نام گذاری ناتو:فلانکر) ساخت روسیه است که توسط شرکت هواپیمایی شن یانگ چین توسعه داده شده است.نمونه های اولیه جنگنده J-11 از کیت ها و تجهیزات روسی به کار رفته در جنگنده Su-27SK استفاده می کند.نمونه چند منظوره و بهینه سازی شده این جنگنده که با نام J-11B شناخته می شود بر اساس بدنه جنگنده های Su-27SK و نمونه اولیه یعنی Jian-11 طراحی و ساخته شده است اما از سامانه ها و سیستم های خودکار الکترونیکی و همینطور تسلیحات ساخت چین بهره می برد.به احتمال زیاد به غیر از نمونه های اولیه دیگر نمونه های جنگنده J-11 از موتور جت توربوفن بومی FWS-10A (تایهانگ) استفاده می کنند.

J-11



در سال 1992 چین به جمع کاربران جنگنده سوخوی Su-27 پیوست.در سال 1995 روسیه و چین بر سر تولید تحت لیسانس جنگنده تک سرنشینه Su-27SK در چین به توافق دست یافتند.در همان سال شرکت های سوخو و شن یانگ قراردادی را به ارزش 2.5 میلیارد دلار به منظور تولید تحت لیسانس 200 فروند جنگنده Su-27SK با نام J-11 امضا کردند.بر اساس شرایط این توافق نامه شرکت های سوخو و KnAAPO مسئول ساخت و تحویل کیت ها به شرکت شن یانگ هستند و این شرکت نیز مسئولیت مونتاژ آن ها را دارد.روسیه و چین همچنین توافق کرده اند که روسیه اجازه دهد که به صورت تدریجی از برخی سامانه ها و سیستم های چینی در جنگنده J-11 استفاده شود.طبق گزارشات شرکت شن یانگ توانسته است با استفاده از شرایطی که در قرارداد ذکر شده است به این توانایی دست یابد تا جنگنده های J-11 را به صورت مستقل و با تجهیزات چینی تولید کند.اولین جنگنده J-11 در سال 1998 پس از مونتاژ در چین وارد خدمت شد اما به دلیل مشکلات فنی تولید انبوه آن از سال 2000 شروع شد.منابع روسی تایید کرده اند که تا سال 2002 ، 48 فروند جنگنده J-11 تولید شده بود و یک منبع دیگر اظهار می دارد که 48 فروند دیگر در بین سال های 2002 و 2003 تولید شده است.با این حال شرکت شن یانگ اعلام کرد به زودی همه 200 فروند ساخته و تحویل ارتش چین می شود.در نوامبر 2004 رسانه های روسی گزارش دادند که تولید جنگنده J-11 پس از ساخت حدود 100 فروند از آن متوقف شده است.در این گزارشات آورده شده است که طرف چینی از شرکت سوخوی درخواست کرده است که ارسال کیت های این جنگنده را برای مونتاژ متوقف کند.بر اساس گفته های یک منبع در داخل نیروی هوایی چین این توقف به آن دلیل است که جنگنده Su-27SK یاJ-11 نمی تواند الزامات و خواسته های نیروی هوایی چین را بر آورده کند.



تعدادی از فرضیه ها می تواند به درک چرایی توقف تولید جنگنده J-11 کمک کند.اول این که قراداد امضا شده بین روسیه و چین باعث شده است چین نتواند از موتورهای ساخت داخل بر روی این جنگنده استفاده کند و به همین دلیل برای تامین موتور جنگنده های خود به روسیه وابسته است.فرضیه دوم سیستم کنترل آتش روسی جنگنده J-11 است که با موشک های چینی سازگار نیست ، در نتیجه چین مجبور به واردات موشک های روسی R-27 و R-73 به منظور پشتیبانی از جنگنده های J-11 خود می شود.فرضیه سوم این است که جنگنده Su-27SK یا J-11 صرفا به منظور انجام ماموریت های برتری هوایی و درگیری های هوایی ساخته شده است و به همین دلیل توانایی پایینی در انجام عملیات های ثانویه مانند حمله به اهداف زمینی دارد ، این موضوع زمانی بیشتر محرز می شود که بدانیم این جنگنده تنها می تواند بمب های سقوط آزاد یا راکت های غیر هدایت شونده را به منظور حمله به اهداف زمینی با خود حمل کند.شرکت سوخو در سال 2003 توانست موفقیت های چشمگیری در بازار صادرات با هواپیمای Su-27SKM به دست آورد.در مدل Su-27SKM که بر اساس مدل Su-27SK ساخته شده است این جنگنده به یک جنگنده چند منظوره تبدیل شده و توانایی های آن بهبود چشمگیری داشته است.از جمله این بهینه سازی ها می توان به بهبود رادار کنترل آتش Zhuk-27 (یا در نوع بعد N001VEP) و به روز رسانی کابین خلبان با نمایشگر های چند منظوره مانند جنگنده Su-30MK اشاره کرد.با این حال این جنگنده توسط نیروی هوایی چین و به نفع جنگنده J-11 رد شد.



J-11B



در اواسط سال 2002 شرکت شن یانگ از تصمیم خود برای ساخت نمونه ای چند منظوره و بهینه شده از جنگنده J-11 با نام J-11B که توانایی حمل طیف وسیعی از تسلیحات هوا به هوا و هوا به زمین را داشت پرده برداشت.در این هنگام منابع روسی نیز تایید کردند که شرکت شن یانگ در حال کار بر روی نمونه ای از جنگنده J-11 با نام J-11B است که اکثر سامانه ها و سیستم های آن چینی هستند.حداق سه نمونه از این جنگنده (با کدهای:#523 - #524 - #525) تولید شده است.در سال 2006 نمونه های ساخته شده آزمایش های پروازی مختلفی را پشت سر گذاشتند.این جنگنده بر اساس جنگنده Su-27SK یا J-11 ساخته شده است اما دارای تفاوت هایی است مانند:

- استفاده از رادار کنترل آتش پالس داپلر چند منظوره بومی با توانایی رهگیری 6 تا 8 هدف و درگیری همزمان با 4 هدف

- سیستم کنترل پرواز دیجیتال بومی

- کپی چینی سامانه جست و جو و ردیابی اپتیکی OEPS-27

- سامانه ناوبری INS و GPS

- کابین خلبان دارای چهار نمایشگر چند منظوره (MFD) ، دید عالی و نمایشگر سر بالا (HUD)



این جنگنده می تواند موشک هوا به هوای کوتاه برد PL-8 (کپی چینی موشک اسرائیلی Python-3) و موشک هوا به هوای برد متوسط PL-12 با هدایت آشیانه فعال راداری را با خود حمل کند.در حالی که نیروی هوایی چین با جنگنده های Su-27/-30 خود می تواند به صورت همزمان تنها با 2 هدف و به وسیله موشک های R-77 درگیر شود ترکیب موشک های PL-12 و جنگنده J-11B باعث می شود که این جنگنده ها بتوانند به صورت همزمان با اهداف بیشتری درگیر شوند.علاوه بر توانایی های خوب جنگنده J-11B در نبردهای هوایی ، انتظار می رود این جنگنده توانایی های خوبی نیز در حملات دقیق به اهداف زمینی با استفاده از طیف وسیعی از تسلیحات هوا به زمین شامل : بمب هدایت لیزری LT-2 ، بمب هدایت شونده LS-6 ، موشک ضد رادار YJ-91 (کپی چینی Kh-31P) و موشک هوا به زمین KD-88 داشته باشد.در جریان ششمین نمایشگاه هوایی Zhuhai در چین که بین 31 اکتبر تا 5 نوامبر 2006 برگزار شد ، چین به صورت رسمی جزئیاتی را از موتور توربوفن بهینه سازی شده بومی FWS-10A منتشر کرد.این موتور در گذشته با موفقیت بر روی جنگنده جنگنده Su-27K و احتمالا J-11 تست شده است.از این موتور چنان بر می آید که دارای طراحی و عملکرد مشابهی با موتور توربوفن روسی AL-31F است و احتمال می رود که از آن الگوبرداری شده باشد.با این حال هنوز مشخص نیست که از موتور FWS-10A در جنگنده J-11 استفاده می شود یا نه.

J-11BS

حدس زده می شود که شرکت شن یانگ در حال توسعه نمونه دو سرنشینه جنگنده J-11B با نام احتمالی J-11BS است.این جنگنده از طراحی و ساختاری شبیه جنگنده Su-27UBK برخوردار است اما دارای موتور و سامانه های الکترونیکی و خودکار و تسلیحات ساخت چین است.



مشخصات

خدمه: 1 نفر (خلبان)

طول :21.9 متر

عرض : 12.9 متر

طول بال ها: 14.70 متر

ارتفاع: 5.92 متر

وزن خالی: 16,380 کیلوگرم

بیشینه وزن بارگذاری شده: 23,926 کیلوگرم

رادار: رادار کنترل آتش روسی Zhuk-27 یا رادار پالس داپلر چینی

موتور: موتورهای توربوفن روسی AL-31F یا چینی FWS-10A (دو عدد)

بیشینه سرعت: 2.35 ماخ (2,500 کیلومتر در ساعت)

برد:3,350 کیلومتر

سقف ارتفاع پروازی: 18,500 متر

تسلیحات:

موشک های هوا به هوای PL-12 و PL-8 یا R-77 ، R-27 و R-73

بمب های هدایت شونده LT-2 و LS-6 و راکت ها و بمب های غیر هدایت شونده

موشک ضد رادار YJ-91 (کپی چینی Kh-31P)

موشک هوا به زمین KD-88

کاربران : نیروی هوایی چین - نیروی دریایی چین

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

مترجم : سورنا نوشاد

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-

منبع


هرگونه برداشت از مطلب تنها با ذکر نام مترجم و منبع امکان پذیر است!

منتقل شده به " هواپيماهاي نظامي "
REZAT1980

[nepton 703]

پس مونتاژه نه كپي
با اينكه از سلاحهاي روسي بدم مياد ولي اين سوخو خيلي خفنه و مثل كركس ميمونه.

[saeghe_1 1,528]

یکی از برتری های سوخو 27 برد بالای اون هستش و قابلیت حمل مهمات زیاد

البته تو مانور به پای نمونه های میگ 29 نمیرسه



اینهم بگم بطور کلی در اینده اکثر درگیریهای هوایی به طور فامد یاBVR یا خارج از میدان دید انجام میشه که با این تاکتیک بجای مانور نیاز به بررد زیاد جنگنده و همچنین فناوریهای موشکهای هوا به هوا هستش .

[100 2,717]

سلام

یه نکته ی عجیب در مورد سوخو 27 ( جی 10 ) اینه که با وجود ساختش برای برقراری امنیت هوایی ، دماغه ی اون رو به پائین انحنا داره

اگه دماغه صاف و کشیده باشه ، سرعت هواپیما و مانور پذیریش بهتر می شه ...

دماغه های رو به پائین رو برای جنگنده هایی که قرار بود به صورت تخصصی علیه اهداف زمینی کار کنند می ساختند ....

[eshghe-mihan 50]

یه نکته ی عجیب در مورد سوخو 27 ( جی 10 ) اینه که با وجود ساختش برای برقراری امنیت هوایی ، دماغه ی اون رو به پائین انحنا داره

اگه دماغه صاف و کشیده باشه ، سرعت هواپیما و مانور پذیریش بهتر می شه ...

دماغه های رو به پائین رو برای جنگنده هایی که قرار بود به صورت تخصصی علیه اهداف زمینی کار کنند می ساختند ....

<

[IranKurdTehran 13]

عزيز طول اين غول تشن حدود 20 متر هست و 12 متر اشتباه درج شده

[IranKurdTehran 13]

اون 100 فروندي را كه چين نمي خواهد به ما نميدن!!!!!

[DeltaForce00 1]

میگم چینی ها که به هر دلیلی عصبانی و ناراحتن و این 100 فروند رو نمی خوان،
چرا ما پیشنهاد خرید نمی دیم؟ (پست جناب irankurdtehran) رو ندیدم!

[Aspahbod 2,776]

یکی از برتری های سوخو 27 برد بالای اون هستش و قابلیت حمل مهمات زیاد

البته تو مانور به پای نمونه های میگ 29 نمیرسه



اینهم بگم بطور کلی در اینده اکثر درگیریهای هوایی به طور فامد یاBVR یا خارج از میدان دید انجام میشه که با این تاکتیک بجای مانور نیاز به بررد زیاد جنگنده و همچنین فناوریهای موشکهای هوا به هوا هستش .

میگ 29 گر چه هواپیمای مانورپذیریه، ولی اصلا به پای خانواده ی فلانکر که ابر-مانورپذیرن نمیرسه. این سوخو کارایی میتونه بکنه که میگ 29 به هیچ وجه قادر به انجامشون نیست.

[najaf47 2,512]

بسمه تعالی

با سلام

البته تو مانور به پای نمونه های میگ 29 نمیرسه
.

این دیگه از اون حرفا بود!!!!!!!!
توی مانور پذیری روی دست خانواده فلانکر نیست. در تستهای میدانی و هم قبل از اون در تستهای سیمولیشن در داگ فایت هم بینظیر بوده است.
ظاهرا فراموش کردید که فلانکر جنگنده قرن شناخته شد. که در حال حاضر هم سوخو35 بی ام (SU-35 BM) سوپر فلانکر از مخوفترین جنگنده های دنیاست که فعلا جزو دو هم آورد عملیاتی رپتور شناخته شده.
که میگ 35 (mig-35) سوپر فولکروم که اون هم قدرت بسیار خوبی برای مقابله با رپتور داره در رده بعد از اون شناخته میشه.


<

[saeghe_1 1,528]

برادر ما کوچیکتر از اینیم استاد نجف جان


اون کنترل چشمی هماهنگ با eosرو بنده درست میشناسم بله ولی تو میگ 29 هم هست نیاز به فیلم نیست بنده خودم سوپر ارشیوم


فیلمهای زیادی دارم از خانواده فلنکر که تو نمایشگاه با سیستم تعقیر بردار رانش خودش مانور سوپر کبرا میزنه



بنده تو شبیه ساز لاک ان تا دلت بخاد مانور دادم فلنکرها اگه سنگین باشن منظورم سوخت کامل و مهمات استاندارد هستش مانورهای جالبی به نمایش نمیزارن


اما فالکروم با سوخت کامل و مهمات کامل بهترین مانورهارو اجرا میکنه ولی ضعفی که داره و خیلی هم فاحشه اینه که شما از لحظه تیک اف برای داگفایت بیشتر از اینکه هواست به رادار یا rwrباشه هواست باید به سوختت باشه اگر تانکر زیر بدنه نداشته باشی که دیگه خیلی خفن میشه اگه مایل هستید از مانورها واستون فیلم بزارم

[DEXON 844]

دیگه اون زمان طلایی خانواده فلانکر گذشته الان f22 به طور کاملا تمام مانور سنگین انجام میده و هیچ کمبودی نداره! اینو خود روس ها هم قبول کردند
حتی بعضی کارشناسان f22 مانور پذیرتر از خانواده فلانکر می دونند

این کلیپ ببنید و برای من از خانواده فلانکر شبیه پیدا می کنید
http://www.upload.iran-forum.ir/download107700.html

[daryush 43]

ميگم نمي شه چندتا از اين كپي چيني سوخو 27 بخريم ؟؟؟؟؟؟هر چند بعضي دوستان ميگن از روسيه خريديم ايا واقعا سوخو27 داريم ؟؟؟؟؟حقيقت دارد ؟؟؟؟؟منتظر جواب هستم

[majidi7 0]

خیلی جالب بود .متشکرم.

تاپیکهایی که مدت زمان اونها گذشته رو با این پست های بدون
محتوا اسکرول نکنید.
تکرار نشود.
REZAT1980

[MR9 114,486]

دُرنای خاکستری چینی

چگونه نیروی هوایی چین با خرید امتیاز تولید سوخو-27 ، قابلیتهای رزمی این جنگنده را بهبود داد ؟!!

بخش نخست

 

تا انتهای دهه هشتاد میلادی  ، نیروی هوایی ارتش سرخ چین ، اتکاء بسیار زیادی به جتهای رزمی منسوخ روسی ( میگ-19/21 ) و همچنین نسخه های بومی آن در کمیت بسیار بالا داشت و گرچه لقب یکی از بزرگترین قدرتهای هوایی را یدک می کشید ، اما  فرماندهان این نیرو بهتر می دانستند که در یک درگیری رودرو با نیروی هوایی ارتش ایالات متحده و متحدان منطقه ای آن ، به تقریب هیچ شانسی برای موفقیت در سطوح تاکتیکی و راهبردی  نخواهند داشت ، به همین سبب ، تصمیم گرفته شد تا خون تازه ای به رگهای صنعت هوانوردی نظامی این کشور تزریق شود . بدین ترتیب داستان با این پیش زمینه ، آغاز میشود .

 

 

  

 

نیروی هوایی ارتش چین به لطف برقراری روابط دفاعی با روسها ، موفق شد تا ضمن خرید تعداد زیادی از جتهای میگ-19 و 21 ، امتیاز تولید آن را بدست آورد ، این راهبرد گرچه بیشتر متمرکز بر کمیت بود ، اما در انتهای دهه هشتاد میلادی ، نقص آن آشکار گشت ، به همین دلیل چینی ها  بسرعت دست به تغییر استراتژی کلان خود در حوزه قدرت هوایی زدند

 

در حال حاضر جتهای رزمی جی-11 بی ستون فقرات ناوگان جنگنده های سنگین نیروی هوایی ارتش چین را تشکیل می دهد و به اعتقاد بخش عمده ای از کارشناسان نظامی حوزه چین ، این جنگنده یکی از توانمندترین هواگردهای نسل چهارم این نیرو برای اجرای ماموریتهای هوا به هوا و هوا به زمین محسوب می گردد . در حال حاضر ، بیشتر از 200 فروند از این هواگرد ( شامل 70 فروند در نیروی دریایی و 140 فروند در نیروی هوایی ) بصورت عملیاتی در خدمت قرار دارند ، با این حال ، بدلیل محرمانه نگاه داشتن  خط  تولید ، همچنان تعداد واقعی تولید شده در پرده ای از ابهام قرار دارد .

 

 

سوخو-27 (راست ) و اف-15 ( چپ )

ایالات متحده  تنها پس از فروپاشی شوروی و دستیابی به اطلاعات مربوط به سوخو-27 متوجه شد که این هواگرد تهدید بسیار جدی برای به چالش کشیدن برتری هوایی بلوک غرب در یک درگیری احتمالی بشمار می رود

 

 

درواقع امر ، طرح اصلی جی-11بی ، نمونه ای خاص از جنگنده سوخو-27 روسی است که بلحاظ برخورداری از پتانسیل رزم هوایی ، یکی از سرآمدان رزم هوایی در طول جنگ ، بویژه سالهای پایانی آن بشمار می رفت  ، در حالی که پس از فروپاشی شوروی و دستیابی احتمالی ایالات متحده به اطلاعات آن ، مشخص شد که تهدید سوخو-27 بسیار جدی تر از پیش بینی های اولیه بود .

 

به همین دلیل ، ارتش چین درصدد برآمد تا به منظور نوسازی ناوگان جتهای رزمی خود ، از سوخو-27 استفاده کند و برای نیل به این هدف ، تنها یکسال بعد از فروپاشی اتحاد شوروی ( 1992 ) بتدریج تعدادی از این هواگردهای رزمی را دریافت نمود تا در درازمدت پتانسیل کاملی برای بومی سازی آن و جایگزینی جتهای منسوخ میگ-21/19 فراهم گردد .

 

 

همانطور که گفته شد ، نیروی هوایی چین درسالهای پایانی جنگ سرد ، بلحاظ برخورداری از یک قدرت هوایی متوازن در برابر دشمنان و رقیبانش ، با یک عدم توازن جدی روبرو شده بود  ، چرا که ناوگان موجود ، حداقل دو نسل ، با فناوری های عملیاتی کشورهای همسایه و فرا منطقه ای ، فاصله پیدا کرده  و هیچکدام از ابزارهای لازم در حوزه هایی نظیر پیشرانه و آگاهی موقعیتی قابل مقایسه با ارتشهای منطقه برخوردار نبودند . اما با توجه به اینکه روسها سوخو-27 را بطور خاص برای مقابله با جنگنده سنگین اف-15 نیروی هوایی ارتش ایالات متحده توسعه داده  و این هواگرد تا آن زمان به کشورهایی نظیر ژاپن نیز تحویل داده شده بود ، ورود سوخو-27 ها یک انقلاب گسترده در حوزه هایی نظیر فناوری  ، تاکتیک  برای نیروی هوایی ارتش چین پدید می آورد ، حتی اگر تعداد خریداری شده ، اندک می بود .

 

 

 

فلانکرهای روسی درآن زمان به موشکهای کوتاهبرد R-73 مسلح شده بودند که تستهای صورت گرفته نشان می داد ، برتری قابل ملاحضه ای در برابر مهمات هوابه هوای کوتاهبرد غربی دارد ، در حالی که بطور همزمان ، خریداری موشکهای R-27  برد درگیری جنگنده های چینی را در مقایسه با گذشته ، حداقل 2 برابر می نمود . در نتیجه چینی ها تصمیم به  خرید خط تولید تحت امتیاز این جنکنده از روسیه گرفتند که بلحاظ هزینه تمام شده ، برای هر فروند تنها 12.5 میلیون دلار تمام می شد . این جتها پس از ورود بخدمت ، با شناسه جی-11 نام گرفته و در کل شباهت بسیار زیادی به سوخو-27 های روسی داشتند ، اما در پشت پرده ، زیرساختهای هوانوردی چینی ، بشدت بر روی طراحی یک جنگنده سنگین براساس سازه سوخو-27 سرمایه گذاری کرده بودند که درنهایت می بایست با شناسه جی-11 بی  بصورت انبوه تولید و وارد خدمت گردد .

 

سامانه oeps-27 جی -11 بی

بدین ترتیب ، تنها 10 سال پس از تحویل اولین سوخو-27 ، نخستین گونه تولید شده از جنگنده جی-11 بی  به سال 2002 توسط شرکت شنیانگ که مسئولیت تولید تحت امتیازسوخو-27 های روسی را بدست آورده بود ، رونمایی گردید . این جنگنده از اواسط دهه نخست قرن 21 بتدریج وارد تولید انبوه شد ، در حالی که در مقایسه با سوخو-27 های اولیه روسی  ، پیشرفتهای بسیار قابل توجهی را بخود می دید . بدین معنی که سازه و بدنه این جنگنده از مواد مرکب بیشتری ساخته میشد که بطور طبیعی ، وزن جنگنده سبک تر و دومینوار ، عملکرد پروازی آن بهبود قابل توجهی را  به نمایش می گذاشت  .

 

 

مضاف براین ، سامانه های جدید ، بویژه حسگرهای جنگ الکترونیک پیشرفته تر شامل یک رادار پالس داپلر تایپ 1943 (/ TYPE1943/) بومی ، سامانه IRST پیشرفته تر نسبت به مدلهای روسی (N001E) نیز بدان اضافه شده بود . در همان زمان ، گزارش های متعددی منتشر شد که نشان می داد رادار جی-11 بی که در رده رادارهای میان وزن قرار می گرفت ، بردی برابر 170-150 کیلومتر دارد و میتواند شناورهای رزمی را در یک برد 350 کیلومتری کشف نماید .

 

پی نوشت :

1- ادامه دارد

2- نکته جالب متن در این هست که به نوعی ( بدون در نظر گرفتن ارتباطات با طرفهای شرقی یا غربی ) نیروی هوایی چین در دهه هشتاد میلادی ،درست شرایط مشابهی با نیروی هوایی ایران  قرار داشت ( تلاش برای تولید نمونه های برگرفته از جتهای خریداری شده ( جی6 و  جی7 ) در مقایسه ، برنامه ریزی  برای کپی جتهای سبک اف-5 ) 

3- صرفاً برای میلیتاری / MR9