جمهوري خلق چين سارق بزرگ

[RedArmy 26]

اينم چين از بعد فضايي
برنامه‌هاي فضايي چين از سال 1956 با همكاري روسيه آغاز شد. منشا ظهور برنامه‌هاي فضايي چين دستور كميسيون نظامي و براي رفع نيازهاي دفاعي در داخل كشور بود. اولين كاربردهايي كه چيني‌ها براي استفاده از فضا مدنظر داشتند،‌ استفاده در بخش‌هاي نظامي بوده است.
در اول مارس سال 1956 برنامه هوافضايي 12 ساله چين كه به نام پروژه 581 نيز شناخته مي‌شود، تدوين شد. هدف اين برنامه كه اولين پروژه ماهواره‌اي چين بود، قرار دادن ماهواره در مدار تا سال 1959 بود. بدليل روابط صميمانه چين و روسيه در دهه 1950، روسيه تصميم به انتقال تكنولوژي فضايي به اين كشور را گرفت و در اين راستا آموزش دانشجويان چيني را نيز عهده‌دار شد. اما اين حمايتها در سال 1960 به صورت ناگهاني قطع شد و از آن سال به بعد، چين در بخش فضايي تقريبا با هسته بومي به فعاليت خود ادامه داد.
در واقع برنامه‌هايي كه براي دسترسي به فضا در چين تدوين شد،‌ باعث پيشرفت اين كشور در زمينه صنايع هوايي،‌ موشكهاي هدايت شونده، ‌راكتها و ... نيز گرديد. به همين دليل اولين محصولات برنامه‌هاي چين در راستاي فضا را نمي‌توان لانچر يا ماهواره ناميد بلكه موشكهاي بالستيكي نظير دانگ‌فنگ (DF) يك و دو وسه وچهار و پنج و چانگ‌زنگ(CZ) يك و دو خروجي‌هاي اوليه اين برنامه بودند. البته موشك دانگ‌فنگ 4 و 5 و چانگ‌زنگ 1و 2 بعدها به عنوان وسايل پرتاب ماهواره نيز مورد استفاده قرار گرفتند.
ادامه برنامه فضايي چين منجر به ساخت اولين راكت اين كشور شد. اين راكت كه بر پايه مدل روسي R-2 ساخته شده بود،‌ در اوايل سال 1960 پرتاب شد. پس از آن چيني‌ها در سال 1961 اولين موشك بومي خود را به فضا فرستادند.
24 سال بعد از شروع اين برنامه اولين ماهواره چيني با نام دانگ‌فنگ‌هونگ ساخته شد و با قرار گرفتن در مدار ،‌چيني‌ها بعد از روسيه، آمريكا،‌ فرانسه و ژاپن پنجمين كشور داراي فناوري فضايي شدند. با كسب اين موفقيت، چين مي‌رفت تا در سه دهه‌ي بعد بيش از 55 ماهواره را به فضا بفرستد.


پس از ساخت اين لانچرها،‌ چين از سال 1985 برنامه فضايي غيرنظامي خود را أغاز كرد و در اين راستا اقدام به توسعه‌ي سري راكتهاي لانگ‌مارچ نمود كه داراي تكنولوژي مشابه موشك دانگ‌فنگ بود. سري راكتهاي لانگ‌مارچ تاكنون بيش از 30 ماهواره خارجي را كه عمدتا ار آسيا و اروپا بوده‌اند،‌ به فضا منتقل كرده است.
دولت ايالات متحده كه به شدت مخالف انتقال تكنولوژي به چين بود، ‌در سال 2000 رسما اقدام به تحريم اين كشوركرد. با اين وجود چين به بهبود طرح راكتهاي خود ادامه داد و عليرغم كمبود سرمايه،‌ لانگ‌مارچ 5 را به بازار عرضه كرد.
برنامه فضايي سرنشين‌دار چين
برنامه فضايي سرنشين‌دار چين از اوايل سال 1968 با تاسيس مركز تحقيقات پزشكي پرواز فضايي توسط "تسين‌هسو-شن"،‌ آغاز شد. تسين‌هسو-شن كه پدر فنون موشكي چين ناميده مي‌شود، داراي تحصيلات هوافضايي در زمينه موشك و فضا بود كه در دهه 1950 به اتهام كمونيست بودن از آمريكا اخراج شد و پس از بازگشت به چين مصمم به گسترش برنامه فضايي در كشورش گرديد.


پروژه 714 نيز در راستاي برنامه‌هاي فضايي سرنشين‌دار تعريف شد و هدف آن بردن دو فضانورد به فضا بوسيله فضاپيماي شاگوانگ-1 و تا سال 1973 بود. 19 خلبان نيروي هوايي ارتش چين براي اين منظور در سال 1971 انتخاب شدند. شاگوانگ-1 كه بوسيله راكت CZ-2A پرتاب شد،‌ براي حمل يكي از اين دو فضانورد طراحي شده بود. با وجود 3 سال كار بر روي اين پروژه،‌ بدليل سياستهاي داخلي و با توجه به كمبود بودجه ،‌ اين برنامه در 13 مه سال 1973 كنسل شد.
در سال 1978 برنامه‌ي مشابهي تدوين گرديد اما اين برنامه نيز در سال 1980 لغو شد.
در سال 1993 و با تخصيص بودجه به چنبن طرح‌هايي، پروژه 921 يا "شنزو" كليد خورد. هدف اين پروژه بردن انسان به فضا بود. برنامه شنزو داراي چهار تست پروازي بدون سرنشين بود كه اولين آن با نام شنزو-1 در 20 نوامبر 1999 انجام شد. در 9 ژانويه 2001 شنزو-2 به صورت آزمايشي پرتاب شد كه حامل چند حيوان آزمايشگاهي بود. شنزو 3و 4 نيز كه حامل چند آدمك تصنعي بودند،‌ در سال 2002 پرتاب شدند.
پس از پرتابهاي موفقيتآميز شنزو 4-1،‌ اولين ماموريت سرنشين‌دار چين با شنزو-5 در 15 اكتبر سال 2003 انجام شد. با اين پرواز 21 ساعته در مدار،‌ چين سومين كشوري شد كه توانست به تكنولوژي فرستادن انسان به فضا دست پيدا كند.
دو سال بعد شنزو-6 توسعه يافت كه داراي چندين ماموريت از جمله حمل چند فضانورد و پياده‌روي فضايي و ... بود. اين فضاپيما توسط راكت لانگ‌مارچ 2F از مركز پرتاب ماهواره‌اي جيوكوآن پرتاب شد.


با موفقيت شنزو-5،‌ چين درخواست پيوستن به ايستگاه فضايي بين‌المللي را مطرح نمود اما با مخالفت شديد آمريكا مواجه شد. مقامات چين نيز اعلام كردند كه مستقلا اقدام به تاسيس يك ايستگاه فضايي خواهند كرد و بر اين اساس پيشنهاد ساخت آزمايشگاه فضايي بدون سرنشين و باسرنشين را ارائه دادند كه طبق پيش‌بيني كارشناسان چين، اين طرح تا سال 2010 عملي خواهد شد.
از فوريه سال 2004،‌ اجراي پروژه كاوشگر بدون سرنشين ماه در چين آغاز شد. مطابق برنامه‌ريزيهاي سازمان فضايي چين،‌ اين پرو‍ژه شامل سه فاز مي‌باشد: گردش حول ماه،‌ فرود و نمونه‌برداري،‌ بازگرداندن نمونه‌ها به زمين.
فاز اول اين پروژه كه هزينه‌اي در حدود 170 ميليون دلار در بر داشته است شامل يك ماهواره براي گردش حول ماه بود و پيش از سال 2007 به انجام رسيد. فاز دوم تا سال 2010 انجام خواهد شد و فاز سوم هم كه شامل نمونه‌برداري از سطح ماه است تا قبل از سال 2020 به پايان مي‌رسد.
در 27 نوامبر سال 2005 مدير برنامه فضايي سرنشين‌دار چين اعلام كرد كه اين كشور تا سال 2020 ساخت ايستگاه فضايي ملي و ماموريت سرنشين‌دار به ماه را انجام خواهد داد.


در 24 دسامبر 2005 با موافقت دولت ،‌ بودجه لازم به پرتاب ماهواره ماه‌گرد چين اختصاص داده شد. اين مسئله به پيشبرد پروژه كاوشگر ماه و ادامه برنامه‌هاي فضايي چين نيز كمك كرد. با اين وجود انتظار مي‌رود با حمايت‌هاي دولت اجراي پروژه‌ها زودتر از موعد مقرر انجام گيرد.
در فوريه 2006 چين اعلام كرد كه ماموريت شنزو-7 با يك سال تاخير در سال 2008 انجام خواهد شد تا فرصت كافي براي توسعه اين فضاپيما و انجام اولين راه‌پيمايي فضايي اين كشور وجود داشته باشد.
در همين سال رئيس سازمان فضايي چين اعلام نمود كه در طي 5 سال آينده (2010-2006) تحقيقات عمده فضايي نيز برروي مريخ متمركز خواهد شد. انجام پرواز كاوشگر مريخ در بازه زماني 2033-2014 و فاز پرواز سرنشين‌دار به اين سياره نيز در بازه 2060-2040 انجام خواهد شد.
در حال حاضر چين توجه ديپلماتيك خود را به همكاري بيشتر با اتحاديه اروپا و روسيه متمركز كرده است.
در سپتامبر 2006 آناتولي پرمينوف رئيس آژانس فضايي روسيه از امضاء پيمان همكاري با چين خبر داد. بر اساس اين پيمان چين در پروژه آوردن خاك فوبوس (يكي از دو قمر مريخ)‌ به زمين،‌ با روسيه همكاري مي‌كند.
با توجه به برنامه‌هاي ارائه شده، اهداف و سياستهاي كلان سازمان فضايي چين را مي‌توان بدين ترتيب تقسيم‌بندي كرد:
اهداف كوتاه مدت:
- ساخت سيستم مشاهدات زميني براي استفاده طولاني مدت

- برپايي يك شبكه مستقل ماهواره‌اي ارتباط از راه دور

- ساخت يك سيستم ناوبري و جهت‌يابي ماهواره‌اي مستقل

- تامين سرويسهاي پرتاب غيرنظامي

- برپايي يك سيستم دريافت متحرك و از راه دور

- انجام تحقيقات فضايي در زمينه‌هايي چون ميكروگرانش،‌ مواد فضايي، ‌نجوم و ...

- طرح كاوشگر ماه

اهداف بلند مدت:

- بهبود موقعيت كشور در زمينه علوم فضايي

- تاسيس ايستگاه فضايي سرنشين‌دار

- ماموريت‌هاي سرنشين‌دار به ماه

- تاسيس پايگاه سرنشين‌دار در ماه

لازم به ذكر است كه اين سازمان در راستاي اهداف مذكور، ‌مراكز پرتاب ماهواره، مراكز كنترل و ديده‌باني و ‌مراكز تحقيقات فضايي متعددي را تاسيس نموده است.
تاكيد بر كلمه روسيه براي اينكه بدونيد روس ها پيشت سر چيني ها استادند.
منبع : پايگاه اطلاع رساني هوافضا ايران

[SAEID 2,832]

مطلب جالبی بود. چین به زودی دروازه های فضا را فتح خواهد کرد جایی که تا سال 1991 حیات خلوت آمریکا و شوروی محسوب میشد! با ورود گسترده چین به عرصه فضا برتری استراتژیک آمریکا نسبت به چین کاهش یافته و چین این توانایی را کسب خواهد کرد که بتواند ماهواره های نظامی آمریکا را از کار بیندازد.