امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

استاد این که از همون اول آتیش گرفته.

شما فیلم کاملش رو دیدی؟؟ از کجا معلوم که بر اثر شلیک مداوم آتیش گرفته باشه؟؟
شاید صحنه سازی؟؟ شاید واسه خنده این کارو کردن؟؟ . . .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ممنون داش علی دستت درد نکنه - جالبه دوستان دقت کنند هر چی بیشتر داغ می کنه نواخت تیرش کمتر میشه و دست اخز بچه قنداق و روپوش لوله از شدت حرارت داغی لوله اتیش میگیره ! من فیلم کامل این رو دیدم ! فیلم دست کاری نشده ! و این یک رکورد بسیار عالی برای سلاحی با عمر بیش از 50 سال به حساب می اید !

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=darkblue]با تشکر از توجه و توضیحات دوستان .

این ویدئو را به طور کامل در اختیار داشتم ، اما متاسفانه به آن دسترسی نداشتم .

در ویدئوی کامل از صفر شروع می شود و پس از اینکه چندین خشاب 75 تایی را خالی می کند سرانجام اسلحه آتش می گیرد .

در همین ویدئو نیز به خشاب های خالی زیر دست طرف توجه کنید .


[quote]
شايد خودش اسلحه رو آتيش زده! [/quote]

[quote]
شاید صحنه سازی؟؟[/quote]



قدرت و بقا پذیری کلاش امروزه بر همگان ثابت شده است و اصلا جای تعجب نیست که اسلحه ای مثل کلاشنیکف

به این صورت مداومت شلیک داشته باشد .[/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
یه طرفه به قاضی نرید . یکی بیاد با ام 16 به همین سرعت شلیک کنه ببینیم سلاح آمریکایی ها چیکارس

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
فکر نکنم امریکایی ها حاضر به همچین کاری بشن.
شاید آبروشون بره و دیگه کسی اسلحه هاشونو نخره icon_eek

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بیشرف 9 یا 10 تا خشاب حلزونی و 1 خشاب سی تایی رو با AK47 خالی کرد . یه چیزی حدود 705 تا 780 گلوله !!! بدون اینکه گیر کنه !!!!!!

فکر کنم فشنگ تموم کرد و الا تا 1000 تا می رفت icon_eek
یه پیش نهاد. اگه اون قسمت چوبی رو از جنسی بگیریم که آتیش نگیره 50 سال دیگه هم واسمون کار می کنه icon_cool

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
من تازه فیلمو دیدم.icon_cool
کلاشم همچین بدک نیستا ، اسلحه ای یه برای خودش icon_eek
فکر نکنم اسلحه های آمریکایی مثل M4 بتونن این همه تیر پشت سر هم بزنن.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بیخود نیست که مقاومتش تو دنیا معروفه.آخرش هم طرف دستش سوخت.وگرنه این اسلحه کم نمیاورد.بعد میگن تسلیحات ساخت روسیه بدرد نمیخوره.این تازه تولید زمان شوروی بود.عمرا مسلسلهای غربی همچین پوست کلفتی داشته باشن.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=darkblue]با تشکر از توجه دوستان


[quote]یه طرفه به قاضی نرید . یکی بیاد با ام 16 به همین سرعت شلیک کنه ببینیم سلاح آمریکایی ها چیکارس[/quote]



خود آمریکایی ها هم به این نکته اذعان دارند که از نظر بقاپذیری هیچ اسلحه ای در جهان ( حتی تسلیحات ساخت خودشان )

به پای کلاشنیکف نمی رسد . البته ما منکر توانایی ها و قابلیتهای اسلحه های ساخته شده توسط کشورهای دیگر نیستیم

اما کلاشنیکف از این نظر در سراسر جهان معروف و زبانزد خاص و عام است . همه جهانیان این اسلحه را با ویژگی بقاپذیری

آن می شناسند . مثال : رژیم صهیونیستی به دلیل عملکرد نامناسب اسلحه های آمریکایی در جریان جنگ با اعراب و گیر کردن

تسلیحات آمریکایی ، دست به کار طرح اسلحه ای شد که همانند کلاشنیکف بتواند بقاپذیری بالایی در میدان نبرد داشته باشد

برای این منظور کلاشنیکف مورد بررسی قرار گرفت و با برطرف کردن یک سری از عیوب آن اسلحه گلیل ساخته شد که همانند

کلاشنیکف دارای بقا پذیری بالا در میدان نبرد است .[/color]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بسمه تعالی

با سلام

با تشکر از داش علی آقا خدمت دوستان که تعجب کردند عارضم که اصلاً تعجبی نداره تازه این اسلحه در این فیلم از ابتدا تمیز بود برای حقیر که شاید اگر بگم (نمیدونم دقیق انقدر زیاد بوده که تصور تعدادش هم برام سخته) بیش از ده ها هزار گلوله با کلاش شلیک کردم و حتی با کلاش توو گل مونده که بدجوری گلی بوده و یا از زیر خاک در اومده هم شلیک کردم اصلاً گیر نکرده در صورتی که ژ3 فقط کمی گرد و خاک که میگرفت سریع گیر میکرد مخصوصاً تیربارش.سلاحهای غربی هم قاطبه شون همینطورند.

در مورد این فیلم هم به نظر میاد که ممکنه در بین تیراندازی برای بهره گرفتن از نهایت تحمل دستگاه گلنگدن و آلات متحرکه کلاش مذبور با گازوئیل تنظیف شده باشه که خود این عمل باعث آتش گرفتن سلاح شده. چون برای حقیر هم مشابه این اتفاق افتاده که این زمانی بوده که از سلاح هایی که استفاده میکردم (کلاش و تیربار پی کا ام و دوشکا) بعلت مداومت در تیراندازی به جهت خنک کردن لوله سلاح که فقط با گازوئیل ممکنه و لزوماً باید انجام بشه و پس از اون و دوباره شلیک ممتد و طولانی و البته متاثر از دمای محیط که چنانچه هوا گرم هم باشه بحدی لوله سلاح داغ شده که کاملاً سرخ مثا آهن گداخته شده و در این حالت آتش گرفته که ما سریعاً بوسیله خاک که بر روی لوله سلاح پاشیده و ریختیم اون آتش رو خاموش کردیم. جالبتر اینکه با تموم این تفاسیر فقط در چند مورد نادر و شاید دو یا سه بار شاهد ترک برداشتن و یا انبساط و پاره شدن و یکمورد هم ترکیدن لوله اون هم تیربار گرینوف بودم.

برای همین به نظرم در این ویدیو هم خواستند سطح تحمل و فشار آلات متحرکه و تغذیه سلاح رو بسنجن فلذا احتمالاً در بین فواصل تیراندازی لوله رو با گازوئیل خنک کردن که این موجب آتش سوزی شده و گرنه به این راحتی ها آتش بگیر نیست چون از چوب مخصوص و در مواد خاصی خوابانده و یا کائوچوی مخصوص برای روپوش های فوقانی و تحتانی کلاشینکف بهره میگیرند که موجب آتش سوزی نشه.

یا علی مدد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اینکه گیر نمیکنه بخاطر تولرانس بالاییه که براش در نظر گرفتن
اشتباه میکنم؟
بخاطر همین یه جورایی (البته نه دقیقا) spray & pray هستش
اما کلاش رو خــــلـــــی دوست میدارم دلیلش هم معلومه icon_eek

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلاح هجومی کوتاه شده کلاشنیکف AKS-74U
AKS-74U Kalashnikov shortened assault rifle



http://gallery.military.ir/albums/userpics/9axve9hww67hrgxasjb.jpg



مختصات فنی سلاح AKS-74U

کالیبر : 5.45 میلیمتر
فشنگ مصرفی : 39 × 5.45 میلیمتر
وزن اسلحه بدون مهمات : 2.485 کیلوگرم
طول با قنداق باز : 730 میلیمتر
طول با قنداق تاشو : 490 میلیمتر
طول لوله : 5.206 میلیمتر
سرعت دهانه : 735 متر بر ثانیه
نواخت تیر علمی : 700 تیر در دقیقه
نواخت تیر عملی : 40 تا 100 تیر در دقیقه
برد هدفگیری : تا 500 متر





http://gallery.military.ir/albums/userpics/qp3sp0udpdepx4aagd0y.jpg




این سلاح هجومی کالیبر کوچک و کوتاه شده در چارچوب برنامه ای با نام (مدرن) تکمیل شد.در سال 1979 ، اسلحه AKS-74U برای ورود به خدمت در ارتش شوروی سابق پذیرفته شد.لوله 5/206 میلیمتری کوتاه شده ، انتقال خزانه گاز به سمت عقب را اجباری کرد تا اتصال سایت هدفگیری جلویی تغییر کند و طول میله ارتجاع و استوانه تزریق گاز کاهش یابد. فشار بسیار زیاد گاز در دهانه لوله ، طراحان را مجبور کرد که شعله پوش قوی تر را روی لوله نصب کنند.





http://gallery.military.ir/albums/userpics/oyj445rbpv4oz3lmt639.jpg




برای بهتر شدن پایداری گلوله در هنگام پرواز و با توجه به خروج آن از یک لوله کوتاه تر طراحان ، شیب خان اسلحه را تغییر دادند بنابراین طول خان از 200 به 160 میلیمتر کاهش یافت . هر شلیک 300 و 350 تا 500 متری سایت هدفگیری عقبی ال شکل روی اسلحه نصب شد ، ضمن اینکه اتصال سایت هدفگیری روی پوشش بدنه به طراحان اجازه داد که شعاع سایت را افزایش دهند (235 میلیمتر).پوشش بدنه به قسمت بالایی لولا میشود.

AKS-74U دو نمونه اصلی دارد که عبارتند از AKS-74UN و AKS-74UN2 که برای نصب سایتهای هدفگیری شبانه NSPU و NAPUM طراحی شده اند.نمونه AKSB74 برای نصب صداخفه کن PBS و نارنجک انداز زیر لوله ای BS-1 تکمیل شد.جنگ افزار سبک و فشرده و کوچک AKS-74U اثبات کرده که برای واحدهای نیروهای ویژه ، خودروهای رزمی پیاده نظام،چتربازان، مهندسان نظامی،نیروهای پلیس و گاردهای امنیتی بسیار مناسب می باشد.





http://gallery.military.ir/albums/userpics/6eqwyw04jq7d1y0uq0bl.jpg

5.45x39


منابع:
http://rusguns.net
http://www.amoozeshnezami.blogfa.com
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=darkblue]تشکر عرفان جان ، مطلب زیبایی بود .

با اجازه شما مقداری هم من توضیح در باره این سلاح استفاده کنم .

شوروی تا پیش از این از کالیبر رسمی 7.62X39 استفاده می کرد ولی در سال 1970 به تقلید از گلوله 5.56X45 ناتو

این گلوله را طراحی کرد . گلوله 5.45x39 از نظر انرژی ، پایستگی انرژی و بالانس شلیک ، کمی ضعیفتر از گلوله ناتو

است . نام غیر رسمی این اسلحه کرینکوف است KRINKOV و دلالان اسلحه این اسلحه را با نام کرینکوف می شناسند

از هر نظر اسلحه خوبی است و برای نیروهای پلیس ، نیروهای ویژه و یگان های حفاظت اسلحه ای مناسب است و تنها

یک ایراد کوچک دارد و آن اینکه به نسبت اسلحه های مشابه مثل GALIL MAR و ... لوله آن سریعتر داغ می کند .

این اسلحه در نمونه های مجهز به صدا خفه کن و نارنجک انداز 30 میلیمتری از نوع BS1 مجهز به صدا خفه کن می باشد

که در نیروهای ویژه روسیه کاربرد دارد .



[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/05_AKS-74U_PBS-silencer_BS-1granatkaster.jpg[/img][/color]
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
تشکر از LAST-WAR عزیز

[quote]

بنابراین طول خان از 200 به 160 میلیمتر کاهش یافت

[/quote]

منظور از طول خان همون گام خان است ؟

[color=red]اگه اینطور باشه[/color] 200 میلیمتر میشه 7.8 اینچ و 160 میلیمتر میشه 6.2 اینچ !

خیلی کوتاه نیست ؟

m4 های جدید از گام خان 7 اینچ استفاده می کنند همچنین نمونه های اولیه ی m16 دارای گام خان 12 اینچ بوده !

در حالی که برای گلوله های سبک وزن 5.56 همانند m193 با وزن 55 گرین یک گام 12 اینچ پایداری گلوله را تضمین می کند .

حالا برای مرمی های کالیبر 5.45 که طبیعتا باید سبک تر باشند این گام خان یه جورایی بی مصرف می شه به این خاطر که هر چی ابعاد گلوله بزرگ تر باشه به گام خان کوتاه تری برای تثبیت موقعیت احتیاج داره و این گام خان نه تنها محدودیت برای مهمات مصرفی ایجاد می کنه بلکه به خاطر چرخش سریع گلوله در خان اگر جنس گلوله بی کیفیت باشد گلوله در حین مسیر دچار پدیده ی تکان تکان خوردن wobble effect می شود و دقت پایین می آید علاوه بر اینکه باعث سایش سریع تر خان لوله می شود .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط MR9
      تسلیحات هایپرسونیک ، حوزه جدید برای رقابت
      اعطاء قرارداد توسعه جنگ افزارهای هواپایه فراصوت به لاکهید – مارتین

      واشنگتن : وزارت دفاع ایالات متحده در 13 اوت 2018  اعلام نمود که مناقصه  طراحی و توسعه دومین نمونه از تسلیحات فراصوت مورد نیاز ارتش این کشور را به ارزش 480 میلون دلار به  دپارتمان موشک و سامانه های کنترل شرکت لاکهید- مارتین اعطاء نموده است .
      خبر امضاء این قرارداد در حالی منتشر گردید که پیش از این گمانه زنی هایی در خصوص نیازمندی فوری ارتش این کشور برای طراحی و و تولید تسلیحات هوا- پایه واکنش سریع وجود داشت و گفته شده بود که پشتیبانی های لازم از برنده مناقصه نیز بخوبی انجام خواهد شد این قرارداد ، در واقع ، ایجاد بستر مناسب برای طراحی ، تست و آمادگی برای تولید مهمات واکنش سریع هواپایه (ARRW) بشمار  می آید .

      وزیر نیروی هوایی  ، هدر . ای . ویلسون در این زمینه می گوید :" ما قصد داریم تا بسرعت و با بهره گیری از بهترین فناوری در دسترس ، در کوتاه ترن بازه زمانی ممکن ، قابلیت رزم هایپرسونیک را در اختیار نیروی هوایی قرار دهیم "

      پروژه ARRW ، یکی از دو تلاش ارتش ایالات متحده  برای نمونه سازی تسلیحات ماوراء صوت است که به نیروی هوایی  در توسعه قابلیتهای رزمی کمک می کند . نیروی هوایی ارتش ایالات متحده  ، با استفاده از دسترسی های داده شده  بخش 804 از اجازه نامه FY16 قانون دفاع ملی ، مجاز است تا سرمایه گذاری لازم برای توسعه این تسلیحات تا سال 2021 را داشته باشد . این پروژه قرار است تا در شعبه اورلاندو (فلوریدا ) شرکت لاکهید- مارتین اجرا گردد و انتظار می رود تا اواخر نوامبر 2021 به نتیجه قطعی برسد .

      از سویی دیگر ، مدیران ارشد وزارت دفاع  ، آژانش دفاع موشکی ، نیروی هوایی ، نیروی دریایی ، و ارتش روز 28 ژوئن  سال جاری توافقنامه ای را بصورت مشترک به امضاء رساندند که در آن بر همکاری و توسعه فناوری مهمات هایپرسونیک سُرشی ، تاکید وجود داشت .

      ژنرال دیوید . ال . گلدفین ، رییس ستاد نیروی هوایی ، در این زمینه می گوید :
      " این تیم مشترک  برای رقابت نیازمند ایجاد چابک سازی سازمانی خواهد داشت ، مرزهای فناوری در این برنامه بطور قطع جابه جا میشود و ما می بایست سهم خود را از این رقابت جدید ، داشته باشیم "
      انعقاد این قرار داد ، به دولت اجازه می دهد تا به نیاز فوری نیروهای مسلح ، پاسخ مناسب دهد ، به همین دلیل شروع به کار این پروژه ، به فاصله 180 روز پس از امضاء تعیین شده است .

      برنامه دوم نیروی هوایی برای طراحی تسلیحات هواپایه  فراصوت ، سرمایه گذاری برروی پروژه  جنگ افزار ضربتی متعارف فراصوت (HCSW) نام دارد . در مجموع ، این دو برنامه ، قابلیتهای منحصربفردی را برای ارتش فراهم می کند ، گرچه  هرکدام ازاین دو طرح ، رویکردهای فنی متفاوتی را دنبال می کنند . چنانکه برنامه ARRW تلاشی است میان نیروی هوایی و دارپا برای توسعه فناوری که امکان ارتقاء آن وجود دارد ، در حالی که برنامه HCSW ، بیشتر بر روی استفاده از فناوری هایی که وارد دوره بلوغ خود شده ، متمرکز شده است .
      پی نوشت :
      1- در یک دهه اخیر ، مفهوم جدیدی واردسازمانهای مسلح شده و آن ، " چابک سازی " سازمان است ، طبیعتا" سازمان های به اصطلاح " تنبل" در چنین وضعیتی ، محلی از اِعراب ، نخواهند داشت .
      2- نکته جالب اینجاست که مدیریت حاضر نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( بعنوان متولی این دوبرنامه ) ، آنچنان به این فناوری علاقه مند شده که روی دو برنامه مشابه ، همزمان سرمایه گذاری می کند ، طبیعتا" در اینجا ( و نه الزاما"در یک سازمان قرن بیست و یکمی نظیر پنتاگون )  پول به هیچ عنوان مطرح نیست ، بلکه ، پیش فرضها ، عملکرد و آینده نگری مدیریت سازمان ، تاثیر گذار خواهد بود .
       
      صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9
       
    • توسط Azarakhsh
      مهر: فرمانده نیروی هوایی روسیه از تصمیم این کشور برای ساخت سیستم جدید دفاع هوایی با نام اس-500 خبر داد.

      "الکساندر زلین" امروز سه شنبه با اعلام این مطلب گفت : اس 500 مدل ارتقا یافته اس 400 محسوب می شود.

      به گفته فرمانده نیروی هوایی روسیه، سیستم اس 500 قادر است تمامی هدف های بالستیک وایرنگر تا فاصله پنج کیلومتری را تنها در ظرف چند ثانبه منهدم کند.

      زلین در پایان گفت : تنها روسیه قادر به ساخت چنین سیستم دفاعی است.

      بر اساس این گزارش، سیستم های دفاعی مدل اس، از پیشرفته ترین سیستم های دفاع هوایی محسوب می شود؛ بطوری که در یک سال گذشته شایعات مربوط به فروش سیستم موشکی اس 300 روسیه به برخی کشورهای منطقه سر و صدای زیادی به پا کرده و موجب نگرانی رژیم صهیونیستی نیز شده است.

      http://www.asriran.com/fa/pages/?cid=80745
    • توسط farmandekoll
      بعد از ظهور جنگنده رهگیر Su-27 و آشکار شدن تواناییهای بالقوه آن( بخصوص در برابر نمونه غربی یعنی F-15 Eagle) روسیه در پی تغییر و بهبود این جنگنده متناسب با نیازها و خواستهای مشتریان شد. در نتیجه مدلهای مختلفی از این هواپیما طراحی و عرضه شد که یک گروه از آنها جنگنده سوخوی Su-30 بود که به کشورهای هند، چین، اندونزی، ویتنام و مالزی صادر شد. در ادامه به معرفی انواع مختلف Su-30 می پردازیم.

      Su-30 : جنگنده رهگیر دو سرنشینه

      این مدل که در واقع Su-27PU می باشد - بعدها Su-30 خوانده شد – در اواخر دهه 80 میلادی به عنوان جنگنده رهگیر دور برد و پست فرماندهی هوایی توسعه و ظهور یافت.در شروع پروژه Su-27UB هواپیمای آموزشی رزمی به عنوان پایه این مدل انتخاب شد. زیرا این مدل هم مزیت های رزمی Su-27 و هم دو سرنشینه بودن را داشت. برای برآورده کردن برد زیاد امکان سوختگیری هوایی به Su-27UB داده شد. سیستمهای اویونیک( الکترونیک پروازی) آن بهبود یافت. سیستمهای ویژه ارتباطی و هدایتی برای فرماندهی پروازهای جمعی با جنگنده های تک سرنشینه Su-27 نیز بر روی این هواپیما قرار داده شد. در کاکپیت عقب یک نمایشگر بزرگ CRT ( نمایشگرهایی مانند تلویزیون) قرار داده شد که به لیدر آرایش، اطلاعات تاکتیکی مانند هدف ها و رهگیر ها را نشان می دهد. سیستمهای ناوبری و پرواز با سیم نیز ارتقا یافته اند. فقط تعدادی از این هواپیما در نیروی هوایی روسیه وارد خدمت شدند.


      Su-30MK : جنگنده چند منظوره دو سرنشینه


      در سال 1993 سوخوی نمونه های نخستین Su-30 را به نمونه اثباتگر برای به فروش رساندن مدل های چند منظوره که Su-30MK خوانده می شدند، تبدیل کرد. MK که در آن M به جای Modified و K به جای Commercial (در زبان روسی) است نشان می دهد که این نمونه برای بازار صادراتی توسعه یافته است. در هسته این مدل سیستم کتنرل آتش چند منظوره ارتقا یافته با توجه به درخواست مشتریان قرار داده می شود. توانایی هوا به زمین هواپیما به طور قابل ملاحظه ای ارتقا داده شده است و موشکها و بمب های متنوعی نیز برای انتخاب تسلیحات آن افزوده شده است. برای نقشهای هوا به هوا موشک میان برد RVV-AE ( R-77 اَدر یا آمرامسکی) با سیستم هدایت راداری فعال قابلیت نصب پیدا کرده است.

      Su-30K و Su-30MKI: فلانکر های دو سرنشینه هند

      هند اولین خریدار جنگنده Su-30MK بود. برای برآورده کردن نیازهای هند، Su-30MKI توسعه یافت. Su-30MKI تفاوت قابل توجهی با Su-30MK دارد. بطوریکه در آن کانارد(پیش بال) و دو موتور AL-31 جدیدتر با توانایی تغییر بردار رانش قرار داده شده است که مانور پذیری هواپیما را بسیار بالا برده است. این موتور ها با تراست 130 کیلو نیوتون هواپیما را به حداکثر سرعت 2125 کیلومتر در ساعت (2 ماخ ) می رساند. دریچه موتورها قابلیت چرخش تا 15 درجه افقی و عمودی را دارد. البته موتور های نمونه Su-30K دارای سیستم تغییر بردار رانش نمی باشند. رادار Su-30MKI ، NIIP N011M بوده که همان رادار استفاده شده در جنگنده Su-35 و Su-37 می باشد و سازگار با انواع موشکهای هوا به زمین و هوا یه هوا از جمله R-60 آفید، R-73 آرچر، R-27 آلامو و R-77 اَدر را می باشد. سیستمهای ناوبری و نمایشگر های سربالا نیز با سیستمهای ساخت سکستانت اویونیک فرانسه جایگزین شده اند.



      Su-30MKK : جنگنده چند منظوره دوسرنشینه چین

      Su-30MKK چندمنظوره، دوسرنشینه و برای چین توسعه یافته است.این مدل نیز مانند Su-30MKI دارای کاکپیت دو سرنشینه بوده که از نمایشگرهای چند منظوره در آن استفاده شده است. بعلاوه این مدل دارای توانایی سوختگیری هوایی می باشد. در این مدل از بالهای بزرگتر Su-35 برای جای دادن سوخت بیشتر استفاده شده است. Su-30MKK فاقد کانارد بوده و موتور آن مانند دیگر مدلها توربو فن Al-31F بدون سیستم تغییر بردار رانش می باشد که البته از نمونه MKI تراست کمتری تولید می کند (122.58 کیلو نیوتون) که هواپیما را به حداکثر سرعت 2125 کیلومتر در ساعت(2 ماخ ) می رساند. رادار Su-30MKK، N001VE بوده که سازگار با موشک R-77 اَدر می باشد. این هواپیما مانند دیگر هم خانواده های خود قادر به حمل طیف وسیعی از موشکهای هوا به زمین و هوا به هوا می باشد که در 12 جایگاه تعبیه شده قرار می گیرند. از دیگر سلاحهای قابل حمل این مدل می توان به R-60، R-73 آرچر و R-27 آلامو به همراه یک توپ 30 میلیمتری با 150 توپ اشاره کرد. همچنین حداکثر وزن برخاست با تقویت ارابه فرود و بدنه به 38000 کیلوگرم افزایش یافته است. در سال 1999 سوخوی، T10PU-5 ( نمونه اولیه Su-30) را به مدل MKK تغییر داد و اولین پرواز آن در 9 می 1999 انجام شد. در ادامه در 19 می همان سال تولید Su-30MKK با شماره سریال 501 آغاز شد.




  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.