امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

[color=darkblue][quote]ما که چیز خاصی از توضیحات داش علی دستگیرمون نشد .[/quote]


جناب mahdiarmy عزیز ، شوروی تا سال 1970 تنها از کالیبر 7.62x39 mm متعلق به کلاش در اسلحه های هجومی خود به صورت رسمی استفاده می کرد . پس از سال 70 که استفاده از کالیبرهای کوچک در کشورهای بلوک غرب و ناتو مرسوم شد ، شوروی نیز به فکر طراحی یک گلوله با کالیبر کوچک ( مشابه کالیبر 5.56 ناتو ) افتاد ، به همین منظور گلوله 5.45x39 mm را طراحی کرد که در اسلحه های سری 74 کلاش استفاده می شد . شوروی تا مدتی از این کالیبر استفاده کرد ، اما این گلوله در عمل همانند گلوله 5.56x45 mm NATO موفق از کار در نیامد و از نظر برد و پایستگی انرژی از نمونه ناتو ضعیفتر بود ، به همین دلیل استفاده از این کالیبر در روسیه رو به کاهش گذاشته است و روسیه نیز امروزه بیشتر از همان کالیبر 5.56x45 ناتو استفاده می کند .[/color]
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1- من خودم دست نگهبانان حمل پول دیدم و شکی ندارم AK-74U بوده.

2- کالیبر 5.45 روسی به این دلیل طراحی شد که تخریب بافتی بالاتری از 5.56 ایجاد کنه. فلسفه پشت طراحی 5.45 این بود که 5.56 که تمام قدرت نفوذ و انرژی کینتیکشو فدای تخریب بافتی کرده و عملا در برخورد با جلیقه ضد گلوله متوقف میشه پس ما گلوله ای طراحی کنیم که اگر ضعیف تر بود، باشد! اما تخریب بافت زنده بیشتری داشته باشد. خوب 5.45 در 39 میلیمتر زاده شد!

5.45 یک موفقیت بزرگ بود. روس ها در میان هسته مرمی و روکش مسی آن مقداری هوا جاسازی کرده بودند که میدانید نتیجه اش چی بود؟ 1- برد بالاتر و2- گاهی با برخورد یک گلوله به فرض جلوی بدن، گلوله در بدن 3 تکه شده و حسابی چرخیده و پس از تخریب وحشتناک بافتی از پشت و کناره ها خارج شده. بله. 5.45 ممکن است از چپ به پهلوی شما اثابت کند و مثلا از زیر گلویتان در بیاید.

این گلوله در ارتش روسیه در حال جایگزینی با 7.62 در 39 قدیمی هست زیرا استراتژی های امروزی بازگشت به کالیبر های قوی قدیمی را طلب می کند و میگوید که 5.45 یا 5.56 یک کالیبر جنگی نیست! یک کالیبر ورزشی و کماندویی است.

حتی آمریکا SCAR هایی که دارد جایگزین ام 16 می کند... نصفشان کالیبر 7.62 در 51 م م هستند! یعنی بازگشت به کالیبر ام 14!!!

حضور آقای داش علی هم که استاد بنده هستند بگویم که تمام 5.56 های روسیه یا در اسپتناز و نیرو ویژه کاربرد دارند یا در نیروهای اعمال قانون و آن هم به دلیل تفنگ های مورد استفاده آن سازمان ها است و در ارتش معمولی روسیه 5.56 هیچگاه وارد نخواهد شد و هر جا به 5.56 نیاز باشد روسیه با کمال میل 5.45 خودش را استفاده خواهد کرد

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=darkblue]با تشکر از جناب مهرداد عزیز که بسیار خوب توضیح دادند .

اما باز هم گلوله 5.45x39 mm برتری خاصی نسبت به 5.56x45 mm ندارد و از هر نظر که بخواهیم حساب کنیم از گلوله ناتو ضعیفتر است . البته من منکر توانایی های گلوله روسی نیستم ، اما .... اما اجازه بدهید دو گلوله را با هم مقایسه کنیم .

برای اینکه مقایسه ما منصفانه باشد ، از هر کالیبر گلوله متناسب با دیگری را انتخاب می کنیم .

گلوله MK262 با کالیبر 5.56 ناتو دارای انرژی دهانه معادل 2050 ژول است و ار نوع ترکش شونده است و وقتی 11 سانتیمتر در بدن پیشروی کرد منهدم می شود و ترکش های ریز آن به اطراف پراکنده می شود . پایستگی انرژی بسیار خوب این گلوله باعث می شود که در فاصله 300 متری هنوز هم دارای 1200 ژول انرژی باشد . جنس مغزی این گلوله از تنگستن کارباید است . این گلوله قادر است یک گوزن بزرگ آمریکایی را در جا از پای در آورد . جنس مواد پروپلنت در گلوله ناتو از جنس ترکیب M40A2 و B4 می باشد که ترکیب این دو ماده پر قدرت باعث می شود که این گلوله دارای 990 متر بر ثانیه سرعت دهانه باشد و همچنین طراحی عالی گلوله باعث ایجاد بالانس بسیار دقیق در شلیک و پایستگی انرژی بسیار خوب در این گلوله می شود . یکی دیگر از نقاط قوت گلوله ناتو در این است که بیش از 30 نوع از این گلوله ها برای کاربردهای مختلف طراحی شده است . از گلوله های خفیف تا گلوله های بسیار پر قدرت که بسته به نوع ماموریت می توان گلوله مخصوص را انتخاب کرد . وزن مرمی این نمونه معادل 68 گرین می باشد .

گلوله 7N24 با کالیبر 5.45 روسی دارای انرژی 1430 ژول است و دارای مغزی از جنس تنگستن کارباید است ( جنس مغزی مشابه گلوله ناتو ) این گلوله در فاصله 300 متری دارای 770 ژول انرژی می باشد و این گلوله نیز همانند گلوله ناتو به محض ورود به بدن تغییر مسیر می دهد و بافت های بدن را به شدت تخریب می کند . از جنس مواد پروپلنت این گلوله اطلاعاتی در دست نیست اما به نظر می رسد از موادی مشابه گلوله ناتو استفاده شده باشد . گلوله روسی به نسبت گلوله ناتو سریعتر انرژی خود را از دست می دهد و در مجموع برد گلوله ناتو بیشتر از گلوله روسی است . وزن مرمی این نمونه نیز معادل 61 گرین می باشد . این نمونه هر چند دارای قدرت تخریب بسیار بالایی است ، اما به نسبت رقیب آمریکایی خود دارای کشندگی کمتری می باشد .

در مجموع گلوله ناتو به دلیل انرژی بیشتر ، برد بیشتر ، پایستگی انرژی بیشتر و از همه مهمتر تنوع بیشتر ، امروزه بیشتر از گلوله روسی مورد توجه است . گلوله 5.45 فقط می کشد ، شاید هدف تیرانداز زخمی کردن طرف مقابل باشد . در روسیه نیز به خاطر افزایش بقاپذیری نیروهای عملیات خارجی این کشور از کالیبر 5.56 استفاده می شود . نکته دیگر اینکه تقریبا هر اسلحه کالیبر کوچک که در روسیه ساخته می شود به وسیله کیت مخصوص که به همراه اسلحه ارائه می شود ، قابلیت استفاده از گلوله های ناتو را نیز دارا می باشد . گلوله 5.45 یک گلوله ای است که تنها از آن در کشتن افراد استفاده می شود ولی گلوله ناتو به دلیل عملکرد بهتر امروزه توسط کشورهای زیادی در حال تولید می باشد .طراحی گلوله در نمونه ناتو بهتر از نمونه روسی انجام گرفته شده است و این از پایستگی انرژی گلوله و برد بیشتر آن فهمیده می شود .




به ترتیب از راست به چپ

گلوله 5.56 ناتو ، گلوله 5.45 روسی و گلوله 7.62 کلاش


[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/AssaultRifleCalibers.JPG[/img]



اما به جز گلوله 5.45 روسیه یک گلوله فوق العاده دیگر نیز دارد . گلوله 9x39 mm SP5 SP6 که این گلوله یکی از بهترین گلوله های طراحی شده در روسیه می باشد . این گلوله در پلیس و نیروهای ویژه این کشور کاربرد فراوانی دارد .


[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/picture%255C35255123235.JPG[/img][/color]
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
9 در 39 که کلا شاهکاریه برای خودش.

دوست عزیز ما در مورد میزان تخریب گلوله 2 فاکتور داریم که آن ها را با هم اشتباه میگیریم!!!
مشکل ما از همین جا ها شروع میشه!!!

ما دو فاکتور Lethality (مرگ آوری) و Stopping Power (قدرت آتش) را هر دو را در قالب کشندگی طبقه بندی می کنیم!

لتالیتی یا مرگ اوری فاکتوریه که عدم بهبود زخم و میزان خونریزی و میزان اسیب درون بافتی را شامل میشه. لتالیتی فاکتوریه که اگر بالا باشه الزاما حریف را آنا از پا در نمیاره. گلوله هایی مانند 5.45 لتالیتی وحشتناکی دارند ولی قدرت آتش و بازدارندگی پایینی دارند.

5.45 تخریب بافتی وحشتناکتری نسبت به 5.56 ایجاد می کند. 5.45 به معنای واقعی کلمه یک کالیبر کشنده است. اما ممکن است 3 تیر به سینه دشمن بزنید ببینید هنوز ایستاده و دارد شما را نگاه می کند! چون قدرت بازدارندگی پایینی دارد.

کالیبر 5.56 لتالیتی بسیار کمتری نسبت به 5.45 دارد اما بازدارندگی بالاتری دارد. بازدارندگی شامل میزان عمق نفوذ گلوله در بدن و آسیب به ارگان های ماهیچه ای و استخوانی است. یعنی 5.56 بهتر از 5.45 ماهیچه و تاندن و استخوان را پاره کرده و حریف را آنا از پا می اندارد ( آنا نمی کشد )

اگذ بخواهم نموداری بکشم بدین صورت خواهد بود


5.56


لتالیتی : -------------
بازدارندگی:---------------------------


5.45


لتالیتی :---------------------------
بازدارندگی:-------------


7.62 در 39



لتالیتی :-----
بازدارندگی:---------------------------------------------------------



اشکالی که به 7.62 کلاش میگرفتند (در مقایسه با 5.56) نیز همین مورد بود... وگرنه بارها در خاطرات سربازان آمریکایی خواندم با 5.56 دشمن را زده اند و باز دشمن ایستاده یا دویده و به جنگیدن ادامه داده است! اما اگر با 7.62 دشمن با بزنید به جای چند تکه شدن با چرخش غلطکی در بدن چنان ماهیچه ها را پاره می کند و استخوان و تاندن را در هم میپیچاند که دشمن آنا می افتد و توان تکان دادن بدن و دستان خود را ندارد. هر چند..... هر چند که شانس بیشتری برای زنده ماندن در بیمارستان را (در مقایسه با زخم 5.56) دارد


امیدوارم خوب توضیح داده باشم و مفید بوده باشم و ابهام شما را برطرف کنم...


خواهشا از این به بعد لتالیتی را با قدرت بازدارندگی اشتباه نگیرید...

استاد اولی 5.45 قاتل سپس 5.56 و سپس 7.62

و استاد دومی اول 7.62 سپس 5.56 و در اخر گلوله ضعیف 5.45 است

اگر هنوز ابهامی است بپرسید
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]این نمونه هر چند دارای قدرت تخریب بسیار بالایی است ، اما به نسبت رقیب آمریکایی خود دارای کشندگی کمتری می باشد .

گلوله 5.45 فقط می کشد ، شاید هدف تیرانداز زخمی کردن طرف مقابل باشد . [/quote]

این اشتباهات و تناقضی که از استادم داش علی نقل قول کردم غلط علمی نیست. فقط همونطور که اشاره کردم اشتباه در ترجمه جداگانه و ترکیب مفهوم لتالیتی با قدرت بازدارندگی است

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]در افغانستان به کلاش شاکو می گن : کلاش بقنداق[/quote]
خیلی خندیدم :( یاد یه خاطره ای افتادم که متاسفانه نمیشه تو سایت گفت

راستی از بابت توضیحات داش علی عزیز و مهرداد عزیز ممنونم
انشالله بیشتر از معلومات آقا مهرداد هم در آینده بهره مند بشیم

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]9 در 39 که کلا شاهکاریه برای خودش.

دوست عزیز ما در مورد میزان تخریب گلوله 2 فاکتور داریم که آن ها را با هم اشتباه میگیریم!!!
مشکل ما از همین جا ها شروع میشه!!!

ما دو فاکتور Lethality (مرگ آوری) و Stopping Power (قدرت آتش) را هر دو را در قالب کشندگی طبقه بندی می کنیم!

لتالیتی یا مرگ اوری فاکتوریه که عدم بهبود زخم و میزان خونریزی و میزان اسیب درون بافتی را شامل میشه. لتالیتی فاکتوریه که اگر بالا باشه الزاما حریف را آنا از پا در نمیاره. گلوله هایی مانند 5.45 لتالیتی وحشتناکی دارند ولی قدرت آتش و بازدارندگی پایینی دارند.

5.45 تخریب بافتی وحشتناکتری نسبت به 5.56 ایجاد می کند. 5.45 به معنای واقعی کلمه یک کالیبر کشنده است. اما ممکن است 3 تیر به سینه دشمن بزنید ببینید هنوز ایستاده و دارد شما را نگاه می کند! چون قدرت بازدارندگی پایینی دارد.

کالیبر 5.56 لتالیتی بسیار کمتری نسبت به 5.45 دارد اما بازدارندگی بالاتری دارد. بازدارندگی شامل میزان عمق نفوذ گلوله در بدن و آسیب به ارگان های ماهیچه ای و استخوانی است. یعنی 5.56 بهتر از 5.45 ماهیچه و تاندن و استخوان را پاره کرده و حریف را آنا از پا می اندارد ( آنا نمی کشد )

اگذ بخواهم نموداری بکشم بدین صورت خواهد بود


5.56


لتالیتی : -------------
بازدارندگی:---------------------------


5.45


لتالیتی :---------------------------
بازدارندگی:-------------


7.62 در 39



لتالیتی :-----
بازدارندگی:---------------------------------------------------------



اشکالی که به 7.62 کلاش میگرفتند (در مقایسه با 5.56) نیز همین مورد بود... وگرنه بارها در خاطرات سربازان آمریکایی خواندم با 5.56 دشمن را زده اند و باز دشمن ایستاده یا دویده و به جنگیدن ادامه داده است! اما اگر با 7.62 دشمن با بزنید به جای چند تکه شدن با چرخش غلطکی در بدن چنان ماهیچه ها را پاره می کند و استخوان و تاندن را در هم میپیچاند که دشمن آنا می افتد و توان تکان دادن بدن و دستان خود را ندارد. هر چند..... هر چند که شانس بیشتری برای زنده ماندن در بیمارستان را (در مقایسه با زخم 5.56) دارد


امیدوارم خوب توضیح داده باشم و مفید بوده باشم و ابهام شما را برطرف کنم...


خواهشا از این به بعد لتالیتی را با قدرت بازدارندگی اشتباه نگیرید...

استاد اولی 5.45 قاتل سپس 5.56 و سپس 7.62

و استاد دومی اول 7.62 سپس 5.56 و در اخر گلوله ضعیف 5.45 است

اگر هنوز ابهامی است بپرسید[/quote]

دوست عزیز با تشکر از شما و ضمن احترام به نظرتون، باید کمی اونو اصلاح کنم.

1- فرمایش شما در مورد مرگ آوری و بازدارندگی کاملا صحیح هست و علت بازدارندگی بالای مرمی 5.56 ناتو همونطور که فرمودید در خرد شدن مرمی پس از ورود به بدن هست، در این مورد اختلافی با شما ندارم و فقط یه توضیح تکمیلی در مورد چرایی اون میدم و اینکه دلیل این قضیه بر می گرده به تکه تکه شدن مرمی در بدن هدف. این مسأله باعث ایجاد فشار چندین میلیون پاسکالی موقت و لحظه ای در بدن هدف شده و یک پالس عصبی قوی اما مغشوش را به سلسله اعصاب بدن وی از طریق شبکه عصبی ارسال می کند از آنجا که این پالس غلط و گمراه کننده هست بلافاصبه تمامی عضلات دست و پای طرف ( و حتی در برخی مواقع حتی عضلات غیر ارادی مانند عضلات قبل، ششها و . . .) فرمان غلط دریافت کرده و از حالت کارکرد عادی خارج می شوند و اصطلاحا طرف «درجا می افتد».

2- در مورد بازدارندگی مرمی 39×7.62 که اون رو بالاتر از مرمی 45×5.56 دانسته بودید، متأسفانه دیاگرامهای تخریب موقت و دائمی بافت ارائه شده از اصابت این مرمی ها، نظر شما را تأیید نمی کند و حتی عکس آن را تأیید می کند. مرمی روسی پس از ورود به بدن دچار هیچ گونه تخریبی نشده و صرفا با یک گردش از بدن خارج می شود در حالی که مرمی آمریکایی با تخریب خود باعث ایجاد فشار شدید و از پا افتادن آنی هدف می شود و در صورت اصابت یه نقاط حساس به علت خون ریزی شدید، هدف ظرف مدت زمان کمی خواهد مرد.

برای شاهد حرفم به عکس زیر دقت فرمایید، در عکس فلشهای آبی حفره موقت (آسیب موقت) و فلشهای قرمز آسیب دائمی را نشان می دهند. فلش سبز مربوط به مرمی AP یا ضد زره کالیبر 5.56 هست که بانا به مأموریت ذاتی خود دچار تخریب نمی شود( اینو گفتم تا بعضی دوستان بر این مرمی خرده نگیرند :( ) :


[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/tb_smallcal.jpg[/img]
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
گفته شما کاملا صحیحه دوست عزیز. منظور من رو خوب متوجه نشدید. تیر 5.56 دشمن را می اندازم ولی وی مجددا برمیخیزد. خاطرات سربازان آمریکایی رو خوب بخوان. چرا؟ چون به اندازه 7.62 ماهیچه و تاندن را پاره نمیکند.

5.56 بعد از طی 10 الی 11 سانتیمتر در بافت مَس بدن انسان متلاشی شده و جراحت مرگبار ایحاد می کند. اما تاندن ها و ماهیچه ها را پاره نمیکند ( به نسبت 7.62 )

مثالی میزنم

5.56 به نیمه راست سینه من اثابت می کند. من انا می افتم و برمیخیزم و به جنگیدن ادامه میدهم. چون سیستم حرکتی بدنم فعال است. بعد از 10 الی 30 دقیقه هم بر اثر جراحت وحشتناک 5.56 میمیرم


7.62 به نیمه راست سینه من اثابت می کند. من می افتم چون ضرب بسیار سنگین است. میخواهم بلند شوم. چون دست راستم کار نمی کند به سختی بلند میشوم اما علنا دست راست من تکان نمی خورد و گویا فلج است. چون مرمی 7.62 به جای 11 سانتی متر کل کتف من را سوراخ کرده و از ان طرف در آمده و در نتیجه تمام تاندن های سمت کتف و سینه من آسیب دیده یا پاره شده است. هر چند که مطمئنا بیشتر از حالت بالا زنده خواهم ماند.
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
راستی نمودار 5.45 که پست کردی و آسیب دائمی کمتر از 5.56 را نشون میده را لازمه توضیح بدم صحیحه... اما این مدلیه که توش هوا به کار نرفته. الان اسم مدل "هوا دار" شو یادم نیست که خیلی متلاشی میشه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
پیداش کردم

5.45 در 39 مدل 5N7

همونیه که توش هوا داره و مابقی ماجرا که گفتم

نمودار بالا مدل ام74 رو نشون میده که من در موردش اطلاعی ندارم

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
متاسفانه منابع روسی نوشتن دیاگرام دقیقی از آسیب این مرمی در دست نیست و علت رو هم ذکر کردن که چون این مرمی در تمام اوقات متلاشی نمیشه و این یکی از نقاط ضعفشه. نوشته که در 60 تا 70 درصد مواقع ژاکت مسی فشرده شده و متلاشی میشه و جراحت وحشتناکی ایجاد می کنه. اما گاهی بعد از فشرده شدن متلاشی نمیشه و آسیبی در حد 7.62 و حتی کمتر میزنه. مدل های ارتقا یافته اون نظیر 7N10 یا 7N22 که کاملا ضد زره هستند و اصلا متلاشی نمیشوند و اسیب بافتی کمی دارند.

اشاره هم کرده که اصابت در فواصل کمتر شانس متلاشی شدن مرمی را کاهش میده و در فواصل بالاتر مرمی احتمال بیشتری داره که متلاشی بشه ( خلاف اون چیزی که فکر میکردم )
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]گفته شما کاملا صحیحه دوست عزیز. منظور من رو خوب متوجه نشدید. تیر 5.56 دشمن را می اندازم ولی وی مجددا برمیخیزد. [/quote]

درسته، مرمی 5.56 حتی اگر به نقاط غیر حساس هم بخورد به همان دلیلی که ذکر کردم باعث شوک عصبی شدید شده و هدف را به زمین می اندازد اما ممکن است وی پس از چند ثانیه بر خیزد، اما همین مسأله به تیرانداز فرصتی می دهد تا تیر بعدی را به سر یا نقطه حساس بدن وی بزند و او را از پا بیندازد.

[quote]5.56 بعد از طی 10 الی 11 سانتیمتر در بافت مَس بدن انسان متلاشی شده و جراحت مرگبار ایحاد می کند. اما تاندن ها و ماهیچه ها را پاره نمیکند ( به نسبت 7.62 )[/quote]

چطور جراحت مرگبار ایجاد می کند، اما تاندن و ماهیچه را پاره نمی کند؟!

اونوقت جراحت مرگبار با آسیب به چه بافتی ایجاد میشه؟! :oops:

همین مرمی اگر به ران بخوره چنان ماهیچه را پاره بکنه که اگه جلوی خونریزیش گرفته نشه ظرف 5 الی 10 دقیقه طرف رو نفله می کنه.

[quote]مثالی میزنم

5.56 به نیمه راست سینه من اثابت می کند. من انا می افتم و برمیخیزم و به جنگیدن ادامه میدهم. چون سیستم حرکتی بدنم فعال است. بعد از 10 الی 30 دقیقه هم بر اثر جراحت وحشتناک 5.56 میمیرم[/quote]

اولا که بلا به دور! :( ثانیا اگر منظورتون اصابت به ریه باشه، به علت تخلیه آب میان بافتی دور ریه اون ریه کاملا از بازدهی خارج میشه و به علت خون ریزی شدید هم بین 5 تا 10 دقیقه بیشتر زنده نمی مانید.

[quote]7.62 به نیمه راست سینه من اثابت می کند. من می افتم چون ضرب بسیار سنگین است.[/quote]

خیر شما نمی افتید، چون این مرمی فاکتور لازمه برای اختلال آنی عصبی و انداختن شما را ندارد، یعنی فشار زیادی در بدن شما تولید نمی کند ، ضرب گلوله هم به اندازه اسلاگ شاتگان نیست که بتواند شما را بیندازد، پس نمی افتید.

[quote]میخواهم بلند شوم. چون دست راستم کار نمی کند به سختی بلند میشوم اما علنا دست راست من تکان نمی خورد و گویا فلج است. چون مرمی 7.62 به جای 11 سانتی متر کل کتف من را سوراخ کرده و از ان طرف در آمده و در نتیجه تمام تاندن های سمت کتف و سینه من آسیب دیده یا پاره شده است.[/quote]

شما فرمودید گلوله به سینه می خورد، اما اینجا فرض را به کتف تغییر دادید، این دو فرض خیلی خیلی با هم فرق می کنند.
حالا باز هم همان فرض کتف را هم در نظر بگیریم، مرمی 7.62 کل کتف شما را سوراخ می کند اما مرمی 5.56 کل کتف شما می ترکاند! و دست شما را جدا می کند! باور کنید!

[quote]هر چند که مطمئنا بیشتر از حالت بالا زنده خواهم ماند.[/quote]

این فرضتون رو قبول دارم، در هر دو صورت ( اصابت به کتف و یا سینه) شما در برخورد مرمی 7.62 بیشتر زنده می مانید.

[quote]راستی نمودار 5.45 که پست کردی و آسیب دائمی کمتر از 5.56 را نشون میده را لازمه توضیح بدم صحیحه... اما این مدلیه که توش هوا به کار نرفته. الان اسم مدل "هوا دار" شو یادم نیست که خیلی متلاشی میشه.[/quote]

بله درسته.
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=darkblue]با تشکر از آقا محمد و مهرداد عزیز بابت توضیحات مفیدشان .


مهرداد جان بحث کلی ما درباره کارایی عمومی کالیبر 5.45x39 در مقابل کالیبر 5.56x45 ناتو است . حالا من نمی دونم کالیبر 7.62x39 چطوری وارد این بحث شد ؟؟؟

کالیبر 5.56 ناتو در هر صورت دارای انرژی بیشتر ، طراحی بهتر و تنوع بیشتری نسبت به گلوله روسی است . گلوله 5.56 از همه مهمتر دارای تنوع بسیار بیشتری نسبت به گلوله 5.45 روسی می باشد . به این صورت که برای هر منظور گلوله خاصی طراحی شده است . در ایالات متحده بیش از 30 مدل مختلف از این کالیبر برای مقاصد مختلف طراحی شده است . کارخانجات RADWAY GREEN انگلستان ( طراح و سازنده گلوله 4.6x30 در مسلسل دستی ام پی 7 ) شش مدل متفاوت برای ارتش این کشور طراحی کرده است . کارخانجات هکلر کخ هم نمونه های متنوعی برای ارتش این کشور طراحی کرده است .



به عنوان مثال

مدل MLU 26 /P با پروپلنت ضعیفتر مخصوص زخمی کردن طرف مقابل استفاده می شود .

گلوله MK318 گلوله ساب سونیک است و دارای سرعت زیر صوت و انرژی دهانه 410 ژول می باشد .

گلوله مدرن XM862 که یک گلوله فوق العاده است . این گلوله در گروه طراحی رمینگتون طراحی شده است . این گلوله یک گلوله ساب سونیک است و برای استفاده دز اسلحه های مجهز به صدا خفه کن استفاده می شود . تفاوت این مدل با نمونه های قبلی در طراحی انحنای سر مرمی است که به این ترتیب سرعت گلوله معادل 315 متر بر ثانیه و انرژی دهانه ای معادل 790 ژول تولید می کند . برای مقایسه بد نیست بدونید تقریبا اکثر گلوله های سبک ساب سونیک دارای انرژی کمتر از 300 ژول هستند .

گلوله M855 که با داشتن مغزی فولادی و نوک یکپارچه با مغزی ، مخصوص نفوذ در جلیقه های ضد گلوله ساخته شده است .

گلوله XM778 که به محض ورود به بدن مضروب ، 23 درجه تغییر مسیر می دهد و در همان حال پس از 10سانتیمتر پیشروی در بدن مضروب ، به شکل دورانی تبدیل به ترکش می شود و ترکش های ریز آن به شدت به همه طرف پراکنده می شود و به شدت باعث ایجاد جراحت در بدن مضروب می شود .

گلوله C77 کانادا ، که پس از ورود به بدن متلاشی می شود .

گلوله DM 11 ساخت هکلر کخ ، که پس از ورود به بدن تغییر مسیر می دهد و قسمت انتهایی آن دارای لبه های تیز برای ایجاد جراحت های سخت می باشد .


اما در مقابل گلوله روسی تنها در دو سری ارائه شده است :

سری گلوله های 7U1 که گلوله های ساب سونیک می باشند و دارای انرژی متوسط 250 ژول می باشند .

گلوله های سری 7NX که گلوله های با قابلیت ترکش شونده و تغییر مسیر داده که دارای متوسط انرژی 1400 ژول می باشند .

گلوله 5.45 هیچ نمونه ای با پروپلنت ضعیفتر مخصوص زخمی کردن افراد ندارد . توان نفوذ این گلوله در اجسام سخت نیز کمتر از گلوله ناتو است ، گلوله 5.45x39 هیچ نمونه مشابهی برای گلوله M995 ناتو ندارد و در نفوذ در اجسام سخت ضعیفتر از گلوله ناتو است


همین تنوع مدل گلوله ناتو یکی از دلایل برتری و گسترش این گلوله در جهان شده است . در حالی که گلوله 5.45 روسی در اصل یک گلوله تک منظوره است . در برخی از مدلهای گلوله ناتو ، مرمی گلوله پس از ورود به بدن مضروب تغییر مسیر می دهند . در برخی دیگر از مدلهای ناتو ، مرمی گلوله پس از ورود به بدن مضروب تبدیل به ترکش می شوند . اگر این دو قابلیت را هم در گلوله روسی و هم در گلوله ناتو یکسان بدانیم ، باز هم گلوله ناتو به دلیل انرژی بیشتر ، جراحت بیشتری بر بدن مضروب وارد می آورد و دارای قدرت بازدارندگی بیشتری است . گلوله ناتو در انواع ترکش شونده خود نیز دارای انواع مختلف است . برخی از این مدلها به صورت ترکش ریز و برخی مدلهای دیگر به صورت ترکش های درشت در می آیند . با توجه به انرژی بیشتر گلوله ناتو ، ترکش های آن نیز آثار تخریبی بیشتری بر بدن وارد می آورد . [/color]


[color=darkblue]
گلوله 5.56 ناتو مدل M855 مخصوص سوراخ کردن جلیقه های ضد گلوله

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/M855A1_cartridge_and_bullet.jpg[/img]




مرمی گلوله M995 ناتو مخصوص نفوذ در اجسام سخت

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/M995.gif[/img]




انواع گلوله های 5.56

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/556mm_ammo.jpg[/img][/color]
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]درسته، مرمی 5.56 حتی اگر به نقاط غیر حساس هم بخورد به همان دلیلی که ذکر کردم باعث شوک عصبی شدید شده و هدف را به زمین می اندازد اما ممکن است وی پس از چند ثانیه بر خیزد، اما همین مسأله به تیرانداز فرصتی می دهد تا تیر بعدی را به سر یا نقطه حساس بدن وی بزند و او را از پا بیندازد. [/quote]

من جایی نخواندم اینطور باشد اما حدس میزنم همینطور باشد. تمام گلوله ها ش.ک عصبی ایجاد می کنند و مطمئنم 5.56 و 5.45 اگر از هم پاشیده شوند بسیار شوک بدی وارد کنند. در ضمن در منطقه نبرد انقدر فواصل نزدیک نیست که بتوان فرد زمین افتاده را زد. بستگی به موقعیت دارد.

[quote]
چطور جراحت مرگبار ایجاد می کند، اما تاندن و ماهیچه را پاره نمی کند؟!

اونوقت جراحت مرگبار با آسیب به چه بافتی ایجاد میشه؟! :oops:

همین مرمی اگر به ران بخوره چنان ماهیچه را پاره بکنه که اگه جلوی خونریزیش گرفته نشه ظرف 5 الی 10 دقیقه طرف رو نفله می کنه[/quote].

جراحت مرگبار به دلیل خونریزی ایجاد میکند. عزیزم جزوات امدادگری جنگی به زبان انگلیسی موجود هست بخونش.
5.56 ماهیچه ها را چون ترکش می شود فقط سوراخ می کند اما شرط از کار افتادگی فلج مانند یعنی پاره کردن ماهیچه را انجام نمیدهد.

آن چیزی که شما میگین اصطلاحا Flesh Wound گفته میشه(اصطلاح علمیش را نمیدونم). زخمی که اگر جلوی خونریزیش گرفته بشه خطر کمی داره و خوب زخم 5.56 را نمیشه جلوی خونریزیشا گرفت. چون در هر صورت داخل بدن به خونریزی خودش ادامه میده.

[quote]
اولا که بلا به دور! :( ثانیا اگر منظورتون اصابت به ریه باشه، به علت تخلیه آب میان بافتی دور ریه اون ریه کاملا از بازدهی خارج میشه و به علت خون ریزی شدید هم بین 5 تا 10 دقیقه بیشتر زنده نمی مانید.


شما فرمودید گلوله به سینه می خورد، اما اینجا فرض را به کتف تغییر دادید، این دو فرض خیلی خیلی با هم فرق می کنند.
حالا باز هم همان فرض کتف را هم در نظر بگیریم، مرمی 7.62 کل کتف شما را سوراخ می کند اما مرمی 5.56 کل کتف شما می ترکاند! و دست شما را جدا می کند! باور کنید! [/quote]

منظورم همان کتف بود... ببخشید.

در تمام جزوات ذکر شده که تنها گلوله هایی قادر اند اعضایی مانند دست و پا را از بدن جدا کنند (Dismember) که کالیبر .300 مگنوم به بالا باشند و گلوله های 7.62 در 51 ناتو نیز در صورت شلیک از نزدیک و اصابت به استخوان شاید باعث قطع عضو شوند.

بر اساس اطلاعات من جدا شدن چیزی سفت تر و بزرگ تر از کف دست بر اثر برخورد 5.56 چیزی جز یک جک نیست. اگر 5.56 میتوانست دست و پا را بکند که تمام کارخانه های تولیدی مسلسل های سنگین درشونا گل میگرفتن.
[quote]
خیر شما نمی افتید، چون این مرمی فاکتور لازمه برای اختلال آنی عصبی و انداختن شما را ندارد، یعنی فشار زیادی در بدن شما تولید نمی کند ، ضرب گلوله هم به اندازه اسلاگ شاتگان نیست که بتواند شما را بیندازد، پس نمی افتید. [/quote]

من نگفتم که بر اثر ضربه می اندازد. ضرب برخورد گلوله کلاش حد اکثر در حد لگد شلیک خود فشنگه. اما ترکیبی از شوک بخورد گلوله و ضرب سنگین هل دهنده برخورد و درد اکثر قربانیان را به زمین می اندارد

در شمن بیایید بحث 7.62 را همینجا مختوم کنیم.

در مورد 5.56 و 5.45 هم من نظر داش علی عزیز را کاملا قبول دارم. من نگفتم 5.45 بهتره. انرژی کمتر پایایی کمتر و ...

اما شک ندارم که آسیب وحشتناک تری نسبت به 5.56 ایجاد میکنه ( اگر از نوع ضد زرهش نباشه )

یک چیزی هم بگم کل بحث را خاتمه بدم...

میدون جنگ یک اتاق در بسته نیست که توش از فاصله نزدیک بخواین به بدن آویزون شده خوک تیراندازی کنین و آسیب بافتی بخواد نتیجه جنگ را تغییر بده. شما یک گلوله 9 در 18 ماکاروف هم بتونین به دشمنتون بزنین ترکیبی از شرایط جنگ و محدودیت ها دشمنتونا از کار میندازه ( خواهشا اسیر فیلمای هالیوودی نشین که سرباز تیر خورده زخمشو با پارچه میبنده دوباره میدوه!!! از رزمندگان خودمون بپرسید. حد اکثرش اینه که لنگ لنگون میجنگن) در طی جنگ دشمن در فواصل بالای 300 متر با شما درگیر میشه و همیشه بدن ها پشت دیوار و زره و خاکریز و پنجره پنهان میشه. در این شرایط 5.56 و 5.45 هر دو مفت گرونن.
در جنگ شهری خاطره ای رو از قول یک سرباز آمریکایی براتون نقل می کنم که توی 360 (قبل از بسته شدنش) پست کرده بود.

من به همراه 3 نفر دیگه توی طبقه دوم ساختمونی که پنجره رو به خیابون داشت پناه گرفتیم. به ما اعلام کردن که نیروهای بعثی تعدادشون خیلی بالاتر بوده و یک تک تیرانداز تا حالا 3 تا از بچه ها رو کشته. بچه ها زمینگیر شدن و 7 تا هم مجروح را دارن سوار یک هاموی برمیگردونن. در همین حین یک گروه 20 نفره از بچه ها میخواستن از عرض کانال عبور کنن و خودشونا به منطقه درگیری برسونن. اونا از بچه های پشتیبانی بودن که به دلیل استفاده دشمن از استینگر عقب تر پیاده شده بودن. نفر اول که رفت روی پل ناگهان از ساختمونی در اون سوی کانال به سمت اونا شلیک شد و سریعا کشیدن عقب. پشت بیسیم اعلام کردم به مقاومت سبک از طرف یک ساختمون برخورد کردن که کانال را پوشش میده. من اعلام کردم که به SAW اونارا خاموش می کنم تا عبور کنین. به پشت پنجره بعدی رفتم و پند نفری را توی ساختمونی اونطرف کانال در فاصله حدود 200 متری دیدم که متوجه من نشده بودن. من هم که تیربارچی گروه بودم با SAW شروع کردم به شلیک کردن. همشون پناه گرفتن. همون موقع اعضای پشتیبانی دویدند و سریعا از پل عبور کردند. شلیک های من و اصابتشون در اطراف پنجره های ساختمون دشمن گرد و خاکی به پا کرده بود که دید اونارا مختل میکرد. به محض خالی شدن جعبه تیرم منتظر موندم و با نشستن گرد و خاک در حد چند ثانیه دیدم که چند تاشون سر اسلحه هاشونا که کلاشنیکف بود از توی پنجره در آوردن. من داد زدم پناه بگیرین و نشستم پشت پنجره. 3 تا همراهانم هم پناه گرفتن پشت دیوار. به 2 ثانیه نشد که ساختمون ما را زیر رگبار گرفتن و من که سرما پایین گرفته بودم ریخته شدن گرد و خاک را روی کلاه خودم حس میکردم. پشت کمرم هم کمی تیر کشید و سوخت و وقتی شلیک ها تموم شد سرما گرفتم بالا و دیدم هر 3 نفر دوستام سوراخ سوراخ شدن و افتادن. نفسم بالا نمیومد. چند بار تلاش کردم نفس بکشم اما خون بالا آوردم. احساس کردم پشتم خیسه و لباسم چسبیده به بدنم. وقتی برگشتم دیدم دیواری که ما پشتش پناه گرفته بودیم شبیه پنیر سوئیسی شده. از توی یکی از سوراخا نگاه کردم دیدم هنوز دارن به سمت ما نشونه میگیرن. روی زمین خودمو کشیدم کنار و میخواستم بخزم بیرون که دوباره شلیک ها شروع شد. دیگه چیزی نفهمیدم تا زمانی که توی هلیکوپتر بلک هاوک به هوش اومدم.

خاطرات زیادی از این دست را خوندم. ارتش آمریکا بی دلیل نیست که داره نصف ام 16 هاشو با SCAR 7.62 جایگزین میکنه (SCAR-H)
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط MR9
      تسلیحات هایپرسونیک ، حوزه جدید برای رقابت
      اعطاء قرارداد توسعه جنگ افزارهای هواپایه فراصوت به لاکهید – مارتین

      واشنگتن : وزارت دفاع ایالات متحده در 13 اوت 2018  اعلام نمود که مناقصه  طراحی و توسعه دومین نمونه از تسلیحات فراصوت مورد نیاز ارتش این کشور را به ارزش 480 میلون دلار به  دپارتمان موشک و سامانه های کنترل شرکت لاکهید- مارتین اعطاء نموده است .
      خبر امضاء این قرارداد در حالی منتشر گردید که پیش از این گمانه زنی هایی در خصوص نیازمندی فوری ارتش این کشور برای طراحی و و تولید تسلیحات هوا- پایه واکنش سریع وجود داشت و گفته شده بود که پشتیبانی های لازم از برنده مناقصه نیز بخوبی انجام خواهد شد این قرارداد ، در واقع ، ایجاد بستر مناسب برای طراحی ، تست و آمادگی برای تولید مهمات واکنش سریع هواپایه (ARRW) بشمار  می آید .

      وزیر نیروی هوایی  ، هدر . ای . ویلسون در این زمینه می گوید :" ما قصد داریم تا بسرعت و با بهره گیری از بهترین فناوری در دسترس ، در کوتاه ترن بازه زمانی ممکن ، قابلیت رزم هایپرسونیک را در اختیار نیروی هوایی قرار دهیم "

      پروژه ARRW ، یکی از دو تلاش ارتش ایالات متحده  برای نمونه سازی تسلیحات ماوراء صوت است که به نیروی هوایی  در توسعه قابلیتهای رزمی کمک می کند . نیروی هوایی ارتش ایالات متحده  ، با استفاده از دسترسی های داده شده  بخش 804 از اجازه نامه FY16 قانون دفاع ملی ، مجاز است تا سرمایه گذاری لازم برای توسعه این تسلیحات تا سال 2021 را داشته باشد . این پروژه قرار است تا در شعبه اورلاندو (فلوریدا ) شرکت لاکهید- مارتین اجرا گردد و انتظار می رود تا اواخر نوامبر 2021 به نتیجه قطعی برسد .

      از سویی دیگر ، مدیران ارشد وزارت دفاع  ، آژانش دفاع موشکی ، نیروی هوایی ، نیروی دریایی ، و ارتش روز 28 ژوئن  سال جاری توافقنامه ای را بصورت مشترک به امضاء رساندند که در آن بر همکاری و توسعه فناوری مهمات هایپرسونیک سُرشی ، تاکید وجود داشت .

      ژنرال دیوید . ال . گلدفین ، رییس ستاد نیروی هوایی ، در این زمینه می گوید :
      " این تیم مشترک  برای رقابت نیازمند ایجاد چابک سازی سازمانی خواهد داشت ، مرزهای فناوری در این برنامه بطور قطع جابه جا میشود و ما می بایست سهم خود را از این رقابت جدید ، داشته باشیم "
      انعقاد این قرار داد ، به دولت اجازه می دهد تا به نیاز فوری نیروهای مسلح ، پاسخ مناسب دهد ، به همین دلیل شروع به کار این پروژه ، به فاصله 180 روز پس از امضاء تعیین شده است .

      برنامه دوم نیروی هوایی برای طراحی تسلیحات هواپایه  فراصوت ، سرمایه گذاری برروی پروژه  جنگ افزار ضربتی متعارف فراصوت (HCSW) نام دارد . در مجموع ، این دو برنامه ، قابلیتهای منحصربفردی را برای ارتش فراهم می کند ، گرچه  هرکدام ازاین دو طرح ، رویکردهای فنی متفاوتی را دنبال می کنند . چنانکه برنامه ARRW تلاشی است میان نیروی هوایی و دارپا برای توسعه فناوری که امکان ارتقاء آن وجود دارد ، در حالی که برنامه HCSW ، بیشتر بر روی استفاده از فناوری هایی که وارد دوره بلوغ خود شده ، متمرکز شده است .
      پی نوشت :
      1- در یک دهه اخیر ، مفهوم جدیدی واردسازمانهای مسلح شده و آن ، " چابک سازی " سازمان است ، طبیعتا" سازمان های به اصطلاح " تنبل" در چنین وضعیتی ، محلی از اِعراب ، نخواهند داشت .
      2- نکته جالب اینجاست که مدیریت حاضر نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( بعنوان متولی این دوبرنامه ) ، آنچنان به این فناوری علاقه مند شده که روی دو برنامه مشابه ، همزمان سرمایه گذاری می کند ، طبیعتا" در اینجا ( و نه الزاما"در یک سازمان قرن بیست و یکمی نظیر پنتاگون )  پول به هیچ عنوان مطرح نیست ، بلکه ، پیش فرضها ، عملکرد و آینده نگری مدیریت سازمان ، تاثیر گذار خواهد بود .
       
      صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9
       
    • توسط Azarakhsh
      مهر: فرمانده نیروی هوایی روسیه از تصمیم این کشور برای ساخت سیستم جدید دفاع هوایی با نام اس-500 خبر داد.

      "الکساندر زلین" امروز سه شنبه با اعلام این مطلب گفت : اس 500 مدل ارتقا یافته اس 400 محسوب می شود.

      به گفته فرمانده نیروی هوایی روسیه، سیستم اس 500 قادر است تمامی هدف های بالستیک وایرنگر تا فاصله پنج کیلومتری را تنها در ظرف چند ثانبه منهدم کند.

      زلین در پایان گفت : تنها روسیه قادر به ساخت چنین سیستم دفاعی است.

      بر اساس این گزارش، سیستم های دفاعی مدل اس، از پیشرفته ترین سیستم های دفاع هوایی محسوب می شود؛ بطوری که در یک سال گذشته شایعات مربوط به فروش سیستم موشکی اس 300 روسیه به برخی کشورهای منطقه سر و صدای زیادی به پا کرده و موجب نگرانی رژیم صهیونیستی نیز شده است.

      http://www.asriran.com/fa/pages/?cid=80745
    • توسط farmandekoll
      بعد از ظهور جنگنده رهگیر Su-27 و آشکار شدن تواناییهای بالقوه آن( بخصوص در برابر نمونه غربی یعنی F-15 Eagle) روسیه در پی تغییر و بهبود این جنگنده متناسب با نیازها و خواستهای مشتریان شد. در نتیجه مدلهای مختلفی از این هواپیما طراحی و عرضه شد که یک گروه از آنها جنگنده سوخوی Su-30 بود که به کشورهای هند، چین، اندونزی، ویتنام و مالزی صادر شد. در ادامه به معرفی انواع مختلف Su-30 می پردازیم.

      Su-30 : جنگنده رهگیر دو سرنشینه

      این مدل که در واقع Su-27PU می باشد - بعدها Su-30 خوانده شد – در اواخر دهه 80 میلادی به عنوان جنگنده رهگیر دور برد و پست فرماندهی هوایی توسعه و ظهور یافت.در شروع پروژه Su-27UB هواپیمای آموزشی رزمی به عنوان پایه این مدل انتخاب شد. زیرا این مدل هم مزیت های رزمی Su-27 و هم دو سرنشینه بودن را داشت. برای برآورده کردن برد زیاد امکان سوختگیری هوایی به Su-27UB داده شد. سیستمهای اویونیک( الکترونیک پروازی) آن بهبود یافت. سیستمهای ویژه ارتباطی و هدایتی برای فرماندهی پروازهای جمعی با جنگنده های تک سرنشینه Su-27 نیز بر روی این هواپیما قرار داده شد. در کاکپیت عقب یک نمایشگر بزرگ CRT ( نمایشگرهایی مانند تلویزیون) قرار داده شد که به لیدر آرایش، اطلاعات تاکتیکی مانند هدف ها و رهگیر ها را نشان می دهد. سیستمهای ناوبری و پرواز با سیم نیز ارتقا یافته اند. فقط تعدادی از این هواپیما در نیروی هوایی روسیه وارد خدمت شدند.


      Su-30MK : جنگنده چند منظوره دو سرنشینه


      در سال 1993 سوخوی نمونه های نخستین Su-30 را به نمونه اثباتگر برای به فروش رساندن مدل های چند منظوره که Su-30MK خوانده می شدند، تبدیل کرد. MK که در آن M به جای Modified و K به جای Commercial (در زبان روسی) است نشان می دهد که این نمونه برای بازار صادراتی توسعه یافته است. در هسته این مدل سیستم کتنرل آتش چند منظوره ارتقا یافته با توجه به درخواست مشتریان قرار داده می شود. توانایی هوا به زمین هواپیما به طور قابل ملاحظه ای ارتقا داده شده است و موشکها و بمب های متنوعی نیز برای انتخاب تسلیحات آن افزوده شده است. برای نقشهای هوا به هوا موشک میان برد RVV-AE ( R-77 اَدر یا آمرامسکی) با سیستم هدایت راداری فعال قابلیت نصب پیدا کرده است.

      Su-30K و Su-30MKI: فلانکر های دو سرنشینه هند

      هند اولین خریدار جنگنده Su-30MK بود. برای برآورده کردن نیازهای هند، Su-30MKI توسعه یافت. Su-30MKI تفاوت قابل توجهی با Su-30MK دارد. بطوریکه در آن کانارد(پیش بال) و دو موتور AL-31 جدیدتر با توانایی تغییر بردار رانش قرار داده شده است که مانور پذیری هواپیما را بسیار بالا برده است. این موتور ها با تراست 130 کیلو نیوتون هواپیما را به حداکثر سرعت 2125 کیلومتر در ساعت (2 ماخ ) می رساند. دریچه موتورها قابلیت چرخش تا 15 درجه افقی و عمودی را دارد. البته موتور های نمونه Su-30K دارای سیستم تغییر بردار رانش نمی باشند. رادار Su-30MKI ، NIIP N011M بوده که همان رادار استفاده شده در جنگنده Su-35 و Su-37 می باشد و سازگار با انواع موشکهای هوا به زمین و هوا یه هوا از جمله R-60 آفید، R-73 آرچر، R-27 آلامو و R-77 اَدر را می باشد. سیستمهای ناوبری و نمایشگر های سربالا نیز با سیستمهای ساخت سکستانت اویونیک فرانسه جایگزین شده اند.



      Su-30MKK : جنگنده چند منظوره دوسرنشینه چین

      Su-30MKK چندمنظوره، دوسرنشینه و برای چین توسعه یافته است.این مدل نیز مانند Su-30MKI دارای کاکپیت دو سرنشینه بوده که از نمایشگرهای چند منظوره در آن استفاده شده است. بعلاوه این مدل دارای توانایی سوختگیری هوایی می باشد. در این مدل از بالهای بزرگتر Su-35 برای جای دادن سوخت بیشتر استفاده شده است. Su-30MKK فاقد کانارد بوده و موتور آن مانند دیگر مدلها توربو فن Al-31F بدون سیستم تغییر بردار رانش می باشد که البته از نمونه MKI تراست کمتری تولید می کند (122.58 کیلو نیوتون) که هواپیما را به حداکثر سرعت 2125 کیلومتر در ساعت(2 ماخ ) می رساند. رادار Su-30MKK، N001VE بوده که سازگار با موشک R-77 اَدر می باشد. این هواپیما مانند دیگر هم خانواده های خود قادر به حمل طیف وسیعی از موشکهای هوا به زمین و هوا به هوا می باشد که در 12 جایگاه تعبیه شده قرار می گیرند. از دیگر سلاحهای قابل حمل این مدل می توان به R-60، R-73 آرچر و R-27 آلامو به همراه یک توپ 30 میلیمتری با 150 توپ اشاره کرد. همچنین حداکثر وزن برخاست با تقویت ارابه فرود و بدنه به 38000 کیلوگرم افزایش یافته است. در سال 1999 سوخوی، T10PU-5 ( نمونه اولیه Su-30) را به مدل MKK تغییر داد و اولین پرواز آن در 9 می 1999 انجام شد. در ادامه در 19 می همان سال تولید Su-30MKK با شماره سریال 501 آغاز شد.




  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.