امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

به قیافه خشنش نمیخوره خوش دست باشه 47 ظاهرش نرمتره والبته تودست هم عالیه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام

عمده ی مشکل سلاح کلاش در تیر اندازی دقیق طول کوتاه محور نشانه روی (فاصله ی مشخص شده ی قرمز رنگ) و همچنین وزن بالای آلات متحرک بود که در فقره ی اول شاهد بهبود هایی هستیم

اما با توجه به ابعاد آلات متحرک اگر از آلیاژ خاص و ی طراحی ویژه ای استفاده نشده باشد همان وزن سابق و نتیجتا همان مشکل سابق را خواهد داشت
http://www.pic1.iran-forum.ir/images/up3/59984683124066711056.jpg

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
در مورد قیمت تمام شده و قیمت صادراتش چیزی گفتن؟

راستی تو قطعات اشتراکی با AK-47 داره؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
کاش یک فکری برای نشانه گیرش هم می کردند، من بشخصه و از دید دوستانم سیستم هدف گیری ژ3 را بر سیستم نشانه گیری کلاشینکف ترجیح می دهم
حالا دوستانی که تجریه دارند نظرشان چیست؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با تشکر از جناب کلنل و همچنین سردار نجف عزیز.
من هم مانند سردار اعتقاد دارم کلاشینکف برتریهای خاصی نسبت به ام۱۶ داره که یکی اش قابلیت اعتماد اون هست اما ضعف هایی هم داره که فکر می کنم با این سلاح روند اصلاح اون شروع شده و فکر می کنم در نسل های بعدی خیلی سلاح خوبی بشه.
چند وقت پیش اگر اشتباه نکنم آقا علی تاپیکی در مقایسه کلاشینکف و ام ۱۶ داشتن که من در مورد این سلاح ها کمی صحبت کردم .
اما نکاتی در این سلاح بهبود پیدا کرده و برخی امور هم لازم هست تا اسلحه ای کاملا بروز بشه.:
ضامن این سلاح تغییر خوبی کرده و ارگونومی رو بالا برده چون در حین درگیری لزومی بر برداشتن دست از ماشه برای تغییر وضعیت نیست مانند خانواده ام ۱۶ و سلاح های غربی .این مشکلی یکی از بدترین مشکلات کلاش بود که رفع شده ولی فکر می کنم کمی باید بیشتر باید روی نحوه قرارگیری اون برای راحتی بشتر انگشت سبابه دست تیر انداز توجه کنن.

شکاف درجه از وسط بدنه به ابتدای بدنه اومده و فاصله شکاف درجه و مگسک بسیار زیاد شده و این باعث میشه تکانهای دست تیرانداز بیشتر به چشمش بیاد و دقت خودش رو بالا ببره.
اسلحه کلاش دو مشکل اساسی در دقت داره یکی همین شکاف درجه و مگسک بود و دیگری تلرانس زیاد قطعات که باید با آلیاژهای بهتر و تغییر سیلندر این تلورانس رو تا اندازه خوبی کم کرد تا دقت بره بالا.

این سلاح فکر نمی کنم نمونه نهایی باشه اگر با دقت تصویری بزرگی رو که در دست مسئولش هست نگاه کنید:
http://gallery.military.ir/albums/userpics/Ak-12_Military_ir_%285%29.jpg
حاشیه پوکه پران اصلا پولیش نشده و طراحی سلاح هم خیلی ذمخت و بد قلق هست که نشاندهنده آوردنش به سرعت و عجله در نمایشگاه بوده و ۱۰۰ درصد نسخه نهایی از این مدل بهتر خواهد بود.

کلاش رو میشه با یک تغییر هم مطمئن تر از چیزی که الان هست کرد و هم تلورانس قطعات رو خیلی کم کرد اونم تبعیت از طرح ژ۳۶ در پیستون و سیلندر گاز هست که هر دو روی لوله قرار گرفته و گاز تنها درون سیلندر خواهد آمد عین سیلندر ماشین و پیستونی رو که داخلش هست تکان میده و این پیستون با میله ای به حمال گلنگدن وصل هست حمال رو حرکت میده.در این صورت گاز به بخش های پشتی مثل حمال گلنگدن و قطعات داخلی نمی رسه و دیرتر کثیف و دیرتر گیر می کنه و در عین حال به همین دلیل میشه تلورانس قطعات داخلی رو کم کرد تا حد زیادی که دقت رو هم بالا می بره.

دکمه خشاب کمی دور هست و فکر می کنم باید کمی به انگشت نشانه تیرانداز نزدیکتر باشه.

قنداق خیلی بدریخت و بد طراحی هست من قنداق های قدیمی رو که شبیه دو تا میله بود که روش یک تیکه چوب بود و بقل تاشو بود بیشتر دوست دارم .
اما محافظ ماشه بزرگتر و بهتر شده و ماشه هم همینطور.

جناب حیدری شکاف درجه ژ۳ دقیق هست اما یک مشکل عمده داره و اون تیراندازی به کنار و به اهداف متحرک هست و دلیل هم این هست که دید شما محدود هست اما خوب همین طرح دقت سلاح رو بالا برده.
شکاف درجه کلاش یک مشکل عمده در بیشتر کلاش ها من دیدم این هست که وقتی مگسک و شکاف درجه روی هم از نظر افقی جفت و جور میشن از نظر عمودی مگسک اینقدر لاغر هست که فضای زیادی بین بدنه مگسک و بدنه شکاف درجه پیدا میشه و برای همین تیرانداز اگر کمی این فضا رو در هر طرف بیشتر یا کمتر در نظر بگیره گلوله شما کنار می زنه.باید اندازه مگسک و یا شکاف درجه اینقدر کم باشه که دقیقا دید رو کور کنن در این صورت تیرانداز دقیق وقتی کناره محو میشه مطمئن میشه سلاحش کنار نمی زنه مگر در بالا یا پایین.
یک موضوعی رو به شما بگم تیرانداز حرفیه ای و خوب کسی هست که گلوله هاش روی سیبل در یک خط عمودی بخوره نه پخش و یا افقی.
شکاف درجه ای مثل برنو ایده آل هست چون مگسک کله قندی هست و شکاف درجه هم خیلی کوچک هست و یا اونم هرم وارونه در این حالت شما یا مگسک رو به شکل یک کله قند یا بهتر بگم یک مثلث متوازی الاضلاع می بینین و یا یک نقطه در وسط شکاف درجه به همین دلیل در عین حالی که دید خوبی دارین برای دیدن اطراف هدف و یا هدف متحرک تیرانداز خیلی دقیقی هم خواهید داشت.
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ببخشید پست مجدد میدم اما یک مشکلی رو الان در فیلم از این سلاح دیدم و اونم دستگیره مسلح کننده هست که به جلوتر برده شده و دقیقا همون طرفی هست که پوکه می پره بیرون این یک مشکل داره و اون اینکه مسلح کردن سلاح باید با دستی انجام بشه که روی ماشه هست و این مشکل بزرگی هست و در عین حال باید دید ضامن تیر آخر داره یا نه اما در سلاح های غربی برای رفع این نقیصه دو کار کردن.
اول اینکه اسلحه تنها یکبار نیاز به مسلح کردن داره چون ضامن تیر آخر بعد از اتمام تیر درون خشاب گلنگدن رو عقب نگه میداره و با ورد خشاب جدید اتوماتیک مسلح میشه اسلحه و مورد بعدی اینکه دستگیره مسلح سازی رو یا به بالا (مثل سما)یا عقب سلاح(مثل ام ۱۵) و یا طرف عکس پوکه پران می برن تا دستی که همیشه روی ماشه هست به هیچ وجه از قبضه جدا نشه.

توی فیلم هم ام ۱۶ ای که امتحان می شد از اولین نمونه های این سلاح بود اگر به خشاب توجه کنین خشابش ۲۰ تیر وخود لباس ها و تصاویر نشون میده این فیلم مال چندین دهه پیش هست و مقایسه دو سلاح با این تفاوت فاحش زمانی درست نیست.
اما بی تعارف کلاش در هر نمونه ای که باشه اطمینان بالاتری از ام ۱۶ داره.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با اینکه تغییرات مثبتی به نسبت نمونه های قبلی کلاشینکوف داره، اما باز هم شاید بد سلیقگی خاص روسها در طراحی ظاهر و آرگونومی هستیم. با نگاه اجمالی به ظاهر و امکانات بالقوه اسلحه هایی چون ARX-160 یا ACR Bushmaster و FN SCAR به راحتی میشه به برتری های تسلیحات نوین غربی به نمونه ی جدید روسی پی برد. اگر در یوتیوب جستجو کنید ویدئویی از ACR Bushmaster وجود داره که برای مدت طولانی در درون آب هم بدون هیچ مشکلی رگبار شلیک میکنه، از لحاظ کاربری برای کاربران چپ دست هم که ARX-160 انعطاف پذیرترین سلاح موجوده، در زمینه ی کالیبر و تغییر اون FN SCAR و ARX-160 و ACR در ظرف چند ثانیه قابل تغییر هستند و بسیار User Friendly طراحی شدند. نکته ای که وجود داره هزینه ی بالای این طرح هاست، احتمالاً مزیت اصلی نمونه ی جدید کلاشینکوف به تسلیحات جدید غربی همچنان قیمت تمام شده ی کمتر باشه، وگرنه در بحث فنی

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
جناب فتح
کلنل در پست خودشون اشاره کردن که میشه دستگیره ی گلنگدن رو به سمت چپ و یا راست اسلحه انتقال داد icon_smile

من یکی که تعصب خاصی روی کلاش دارم اما این اسلحه هنوز کار داره تا کامل بشه
............................................................................................
یه چیزی بگم دوستان
من حداقل 3 سال پیش یه همچین طرحی رو برای کلاش طراحی کردم
اما واقعا حیف...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Ak-12_Military_ir_%285%29.jpg[/img]

من که این عکس می بینم یاد کلاش های دست سار برادران اقغان می یوفتم!...
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ممنون از توضیحات دوستان بویژه سردار نجف و برادر فتح عزیز .

در برتری کلاش نسبت به ام-16 باید همونطور که گفتم شرایط رو بررسی کرد . نسخه های مدرن ام-16 واقعا از لحاظ کارکرد و اعتماد به عملکرد در شرایط بد هم کارنامه ی خوبی دارند ولی مطمئنا به پای کلاش نمی رسند . این 2 سلاح رو باید در دست افرادی که می خواهند از این سلاح هااستفاده کنند بررسی کرد . برای افراد کم اموزش دیده مسلما کار با ام-16 مشکل ساز است و بسیار مشکل ساز ! ولی دست یک نیروی حرفه ای و کارکشته این سلاح خیلی عملکرد بالایی دارد . از نظر دیگه اگر ماموریتی باشد که در ان شرایط طوری است که سرباز نمیتواند سلاح را تمیز کند و اوضاع جوی بسیار خراب و شن و گرد و خاک در منطقه زیاد است حق انتخاب با کلاش است . البته من اگر قرار باشد بین کلاش و گلیل یکی رو انتخاب کنم مسلما گزینه من گلیل است .

مشکل وارد بر 5.56 در افغانستان همونطور که بار ها هم اشاره کرده ام توانایی و قدرت کم در فواصل +250 متر است . در برابر 7.62 روسی طالبان این کالیبر ضعیف است . در عراق 5.56 م م با توجه به محیط عملیاتی و جنگهای شهری مناسب است .

اگر قرار باشه از بین کلاش و ام-16 و ژ-3 من یکی رو انتخاب کنم انتخاب من فقط ژ-3 است ! کالیبر مناسب یعنی 7.62در 51 م م . FN-FAL هم گزینه بعد از ژ-3 است .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]قنداق خیلی بدریخت و بد طراحی هست من قنداق های قدیمی رو که شبیه دو تا میله بود که روش یک تیکه چوب بود و بقل تاشو بود بیشتر دوست دارم . [/quote]
توی بعضی نمونه ها قنداقش نمونه ی استاندارد ام فور هست ظاهرا . توی کال آف هم روی 47 همین قنداق ها بود اگه اشتباه نکنم .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلاح خوبی به نظر می رسه و ویژگی های ارگونومیکش هم خیلی بهتر از کلاش هست، این از آ کا 200 باید جدیدتر باشه نه؟ اگه اینطوره سرنوشت آ کا 200 چی میشه؟

[quote]به عنوان مثال AK-12 توانایی استفاده از مهمات : 5.45 م م - 5.56 م م - 7.62 در 39 م م و همچنین 7.62 در 51 م م را دارد .[/quote]

با توجه به طول لوله، به نظر نمیرسه این تفنگ بتونه از تمام شارژ پروپلنت فشنگ 51×7.62 استفاده کامل رو بکنه.

[quote]کاش یک فکری برای نشانه گیرش هم می کردند، من بشخصه و از دید دوستانم سیستم هدف گیری ژ3 را بر سیستم نشانه گیری کلاشینکف ترجیح می دهم
حالا دوستانی که تجریه دارند نظرشان چیست؟[/quote]

سیستم نشانه روی کلاش برای میادین نبرد مناسبتر هست، اگر چه سیستم نشانه روی ژ3 برای هدفگیری دقیقتر بهتر هست، در سیستم هدفگیری ژ3 ممکن است با مقداری جابجایی هدف، کلا از حوزه دید شما خارج بشه در حالی که در کلاش این احتمال در حد بسیار پایینتری هست.
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote][color=indigo]بسمه تعالی

معاون ریاست کارخانه اسلحه سازی نووسیبیرسک روسیه ، یوری آبراموف گفته شده که روسیه در صدد تحقق عقد قرارداد در مورد این سلاح با [b][color=red]ایران[/color][/b] است [/color]

.[/quote]

فکر نمیکنم چون روسها هم به رعایت تحریم های ایران ملزمن و زیرشونو امضا کردن. کلیه سلاح های تهاجمی هم شامل این قطعنامه میشه. تازه روسها پا رو از اینم فراتر گذاشته و سامانه های دفاعی مثل اس-300 رو هم به ما نمیدن به جهت خوش خدمتی به استکبار جهانی.

[color=darkblue]روسا اگه راست میگن به ما سوخو-30 و اس-300 به ما بدن.
[/color]
[quote]
اگر قرار باشه از بین کلاش و ام-16 و ژ-3 من یکی رو انتخاب کنم انتخاب من فقط ژ-3 است ! کالیبر مناسب یعنی 7.62در 51 م م . FN-FAL هم گزینه بعد از ژ-3 است .[/quote]

[b]و اگه قرار باشه از بین کلاش و ام-16 و ژ-3 ، HK g-36 و فاماس و تفنگ سرپر انتخاب کنین انتخاب شما فقط تتفنگ سرپر است! icon_smile[/b]
خدا رو شکر که شما فرمانده ارتش یا سپاه نیستین وگرنه این اسلحه مدرن(تفنگ سرپر) سلاح سازمانی نیروهای مسلح میشد...هم کالیبرش خوبه! هم دقتش! هم بردش! قنداقش خوبه و خوش دست!
کارایی و دوامش تو کلیه شرایط آی و هوایی عالیه! دوربینم روش سوار میشه! و تولید داخله(تولید شاه اسماعیل)
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نسبتا از کلاش های قبلی بهتره اما هنوز کارش زیاده می بینین چقدر عجیبه یه اسلحه انفرادی که به نظر این قدر ساده میاد و از نگاه یه ادم اماتور طراحی یه اسلحه انفرادی ساده کار اصلا پیچیده ای نیست ولی در باطن موضوع کاملا فرق می کنه و طراحی یه سلاح انفرادی خودش داستانی واسه خودش برای مثال کشوری مثل روسیه هنوز هم روی طرح اصلی کلاش کار می کنه البته می دونم که این سلاح امتحان پس داده و قابل اعتماد هستش راستی سلاح سازمانی ما چی میشه یه عکس روی مجله تسلیحات دیدم خیلی خوشگل بود بالاخره کدوم اسلحه قراره سلاح سازمانی ما بشه

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط MR9
      تسلیحات هایپرسونیک ، حوزه جدید برای رقابت
      اعطاء قرارداد توسعه جنگ افزارهای هواپایه فراصوت به لاکهید – مارتین

      واشنگتن : وزارت دفاع ایالات متحده در 13 اوت 2018  اعلام نمود که مناقصه  طراحی و توسعه دومین نمونه از تسلیحات فراصوت مورد نیاز ارتش این کشور را به ارزش 480 میلون دلار به  دپارتمان موشک و سامانه های کنترل شرکت لاکهید- مارتین اعطاء نموده است .
      خبر امضاء این قرارداد در حالی منتشر گردید که پیش از این گمانه زنی هایی در خصوص نیازمندی فوری ارتش این کشور برای طراحی و و تولید تسلیحات هوا- پایه واکنش سریع وجود داشت و گفته شده بود که پشتیبانی های لازم از برنده مناقصه نیز بخوبی انجام خواهد شد این قرارداد ، در واقع ، ایجاد بستر مناسب برای طراحی ، تست و آمادگی برای تولید مهمات واکنش سریع هواپایه (ARRW) بشمار  می آید .

      وزیر نیروی هوایی  ، هدر . ای . ویلسون در این زمینه می گوید :" ما قصد داریم تا بسرعت و با بهره گیری از بهترین فناوری در دسترس ، در کوتاه ترن بازه زمانی ممکن ، قابلیت رزم هایپرسونیک را در اختیار نیروی هوایی قرار دهیم "

      پروژه ARRW ، یکی از دو تلاش ارتش ایالات متحده  برای نمونه سازی تسلیحات ماوراء صوت است که به نیروی هوایی  در توسعه قابلیتهای رزمی کمک می کند . نیروی هوایی ارتش ایالات متحده  ، با استفاده از دسترسی های داده شده  بخش 804 از اجازه نامه FY16 قانون دفاع ملی ، مجاز است تا سرمایه گذاری لازم برای توسعه این تسلیحات تا سال 2021 را داشته باشد . این پروژه قرار است تا در شعبه اورلاندو (فلوریدا ) شرکت لاکهید- مارتین اجرا گردد و انتظار می رود تا اواخر نوامبر 2021 به نتیجه قطعی برسد .

      از سویی دیگر ، مدیران ارشد وزارت دفاع  ، آژانش دفاع موشکی ، نیروی هوایی ، نیروی دریایی ، و ارتش روز 28 ژوئن  سال جاری توافقنامه ای را بصورت مشترک به امضاء رساندند که در آن بر همکاری و توسعه فناوری مهمات هایپرسونیک سُرشی ، تاکید وجود داشت .

      ژنرال دیوید . ال . گلدفین ، رییس ستاد نیروی هوایی ، در این زمینه می گوید :
      " این تیم مشترک  برای رقابت نیازمند ایجاد چابک سازی سازمانی خواهد داشت ، مرزهای فناوری در این برنامه بطور قطع جابه جا میشود و ما می بایست سهم خود را از این رقابت جدید ، داشته باشیم "
      انعقاد این قرار داد ، به دولت اجازه می دهد تا به نیاز فوری نیروهای مسلح ، پاسخ مناسب دهد ، به همین دلیل شروع به کار این پروژه ، به فاصله 180 روز پس از امضاء تعیین شده است .

      برنامه دوم نیروی هوایی برای طراحی تسلیحات هواپایه  فراصوت ، سرمایه گذاری برروی پروژه  جنگ افزار ضربتی متعارف فراصوت (HCSW) نام دارد . در مجموع ، این دو برنامه ، قابلیتهای منحصربفردی را برای ارتش فراهم می کند ، گرچه  هرکدام ازاین دو طرح ، رویکردهای فنی متفاوتی را دنبال می کنند . چنانکه برنامه ARRW تلاشی است میان نیروی هوایی و دارپا برای توسعه فناوری که امکان ارتقاء آن وجود دارد ، در حالی که برنامه HCSW ، بیشتر بر روی استفاده از فناوری هایی که وارد دوره بلوغ خود شده ، متمرکز شده است .
      پی نوشت :
      1- در یک دهه اخیر ، مفهوم جدیدی واردسازمانهای مسلح شده و آن ، " چابک سازی " سازمان است ، طبیعتا" سازمان های به اصطلاح " تنبل" در چنین وضعیتی ، محلی از اِعراب ، نخواهند داشت .
      2- نکته جالب اینجاست که مدیریت حاضر نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( بعنوان متولی این دوبرنامه ) ، آنچنان به این فناوری علاقه مند شده که روی دو برنامه مشابه ، همزمان سرمایه گذاری می کند ، طبیعتا" در اینجا ( و نه الزاما"در یک سازمان قرن بیست و یکمی نظیر پنتاگون )  پول به هیچ عنوان مطرح نیست ، بلکه ، پیش فرضها ، عملکرد و آینده نگری مدیریت سازمان ، تاثیر گذار خواهد بود .
       
      صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9
       
    • توسط Azarakhsh
      مهر: فرمانده نیروی هوایی روسیه از تصمیم این کشور برای ساخت سیستم جدید دفاع هوایی با نام اس-500 خبر داد.

      "الکساندر زلین" امروز سه شنبه با اعلام این مطلب گفت : اس 500 مدل ارتقا یافته اس 400 محسوب می شود.

      به گفته فرمانده نیروی هوایی روسیه، سیستم اس 500 قادر است تمامی هدف های بالستیک وایرنگر تا فاصله پنج کیلومتری را تنها در ظرف چند ثانبه منهدم کند.

      زلین در پایان گفت : تنها روسیه قادر به ساخت چنین سیستم دفاعی است.

      بر اساس این گزارش، سیستم های دفاعی مدل اس، از پیشرفته ترین سیستم های دفاع هوایی محسوب می شود؛ بطوری که در یک سال گذشته شایعات مربوط به فروش سیستم موشکی اس 300 روسیه به برخی کشورهای منطقه سر و صدای زیادی به پا کرده و موجب نگرانی رژیم صهیونیستی نیز شده است.

      http://www.asriran.com/fa/pages/?cid=80745
    • توسط farmandekoll
      بعد از ظهور جنگنده رهگیر Su-27 و آشکار شدن تواناییهای بالقوه آن( بخصوص در برابر نمونه غربی یعنی F-15 Eagle) روسیه در پی تغییر و بهبود این جنگنده متناسب با نیازها و خواستهای مشتریان شد. در نتیجه مدلهای مختلفی از این هواپیما طراحی و عرضه شد که یک گروه از آنها جنگنده سوخوی Su-30 بود که به کشورهای هند، چین، اندونزی، ویتنام و مالزی صادر شد. در ادامه به معرفی انواع مختلف Su-30 می پردازیم.

      Su-30 : جنگنده رهگیر دو سرنشینه

      این مدل که در واقع Su-27PU می باشد - بعدها Su-30 خوانده شد – در اواخر دهه 80 میلادی به عنوان جنگنده رهگیر دور برد و پست فرماندهی هوایی توسعه و ظهور یافت.در شروع پروژه Su-27UB هواپیمای آموزشی رزمی به عنوان پایه این مدل انتخاب شد. زیرا این مدل هم مزیت های رزمی Su-27 و هم دو سرنشینه بودن را داشت. برای برآورده کردن برد زیاد امکان سوختگیری هوایی به Su-27UB داده شد. سیستمهای اویونیک( الکترونیک پروازی) آن بهبود یافت. سیستمهای ویژه ارتباطی و هدایتی برای فرماندهی پروازهای جمعی با جنگنده های تک سرنشینه Su-27 نیز بر روی این هواپیما قرار داده شد. در کاکپیت عقب یک نمایشگر بزرگ CRT ( نمایشگرهایی مانند تلویزیون) قرار داده شد که به لیدر آرایش، اطلاعات تاکتیکی مانند هدف ها و رهگیر ها را نشان می دهد. سیستمهای ناوبری و پرواز با سیم نیز ارتقا یافته اند. فقط تعدادی از این هواپیما در نیروی هوایی روسیه وارد خدمت شدند.


      Su-30MK : جنگنده چند منظوره دو سرنشینه


      در سال 1993 سوخوی نمونه های نخستین Su-30 را به نمونه اثباتگر برای به فروش رساندن مدل های چند منظوره که Su-30MK خوانده می شدند، تبدیل کرد. MK که در آن M به جای Modified و K به جای Commercial (در زبان روسی) است نشان می دهد که این نمونه برای بازار صادراتی توسعه یافته است. در هسته این مدل سیستم کتنرل آتش چند منظوره ارتقا یافته با توجه به درخواست مشتریان قرار داده می شود. توانایی هوا به زمین هواپیما به طور قابل ملاحظه ای ارتقا داده شده است و موشکها و بمب های متنوعی نیز برای انتخاب تسلیحات آن افزوده شده است. برای نقشهای هوا به هوا موشک میان برد RVV-AE ( R-77 اَدر یا آمرامسکی) با سیستم هدایت راداری فعال قابلیت نصب پیدا کرده است.

      Su-30K و Su-30MKI: فلانکر های دو سرنشینه هند

      هند اولین خریدار جنگنده Su-30MK بود. برای برآورده کردن نیازهای هند، Su-30MKI توسعه یافت. Su-30MKI تفاوت قابل توجهی با Su-30MK دارد. بطوریکه در آن کانارد(پیش بال) و دو موتور AL-31 جدیدتر با توانایی تغییر بردار رانش قرار داده شده است که مانور پذیری هواپیما را بسیار بالا برده است. این موتور ها با تراست 130 کیلو نیوتون هواپیما را به حداکثر سرعت 2125 کیلومتر در ساعت (2 ماخ ) می رساند. دریچه موتورها قابلیت چرخش تا 15 درجه افقی و عمودی را دارد. البته موتور های نمونه Su-30K دارای سیستم تغییر بردار رانش نمی باشند. رادار Su-30MKI ، NIIP N011M بوده که همان رادار استفاده شده در جنگنده Su-35 و Su-37 می باشد و سازگار با انواع موشکهای هوا به زمین و هوا یه هوا از جمله R-60 آفید، R-73 آرچر، R-27 آلامو و R-77 اَدر را می باشد. سیستمهای ناوبری و نمایشگر های سربالا نیز با سیستمهای ساخت سکستانت اویونیک فرانسه جایگزین شده اند.



      Su-30MKK : جنگنده چند منظوره دوسرنشینه چین

      Su-30MKK چندمنظوره، دوسرنشینه و برای چین توسعه یافته است.این مدل نیز مانند Su-30MKI دارای کاکپیت دو سرنشینه بوده که از نمایشگرهای چند منظوره در آن استفاده شده است. بعلاوه این مدل دارای توانایی سوختگیری هوایی می باشد. در این مدل از بالهای بزرگتر Su-35 برای جای دادن سوخت بیشتر استفاده شده است. Su-30MKK فاقد کانارد بوده و موتور آن مانند دیگر مدلها توربو فن Al-31F بدون سیستم تغییر بردار رانش می باشد که البته از نمونه MKI تراست کمتری تولید می کند (122.58 کیلو نیوتون) که هواپیما را به حداکثر سرعت 2125 کیلومتر در ساعت(2 ماخ ) می رساند. رادار Su-30MKK، N001VE بوده که سازگار با موشک R-77 اَدر می باشد. این هواپیما مانند دیگر هم خانواده های خود قادر به حمل طیف وسیعی از موشکهای هوا به زمین و هوا به هوا می باشد که در 12 جایگاه تعبیه شده قرار می گیرند. از دیگر سلاحهای قابل حمل این مدل می توان به R-60، R-73 آرچر و R-27 آلامو به همراه یک توپ 30 میلیمتری با 150 توپ اشاره کرد. همچنین حداکثر وزن برخاست با تقویت ارابه فرود و بدنه به 38000 کیلوگرم افزایش یافته است. در سال 1999 سوخوی، T10PU-5 ( نمونه اولیه Su-30) را به مدل MKK تغییر داد و اولین پرواز آن در 9 می 1999 انجام شد. در ادامه در 19 می همان سال تولید Su-30MKK با شماره سریال 501 آغاز شد.




  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.